Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Κλειτόφων

(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Κλειτόφων)

Κλειτοφῶντα τὸν Ἀριστωνύμου τισ ἡμῖν διηγεῖτο ἔναγχοσ, ὅτι Λυσίᾳ διαλεγόμενοσ τὰσ μὲν μετὰ Σωκράτουσ διατριβὰσ ψέγοι, τὴν Θρασυμάχου δὲ συνουσίαν ὑπερεπαινοῖ. ὅστισ, ὦ Σώκρατεσ, οὐκ ὀρθῶσ ἀπεμνημόνευέ σοι τοὺσ ἐμοὶ περὶ σοῦ γενομένουσ λόγουσ πρὸσ Λυσίαν· τὰ μὲν γὰρ ἔγωγε οὐκ ἐπῄνουν σε, τὰ δὲ καὶ ἐπῄνουν. ἐπεὶ δὲ δῆλοσ εἶ μεμφόμενοσ μέν μοι, προσποιούμενοσ δὲ μηδὲν φροντίζειν, ἥδιστ’ ἄν σοι διεξέλθοιμι αὐτοὺσ αὐτόσ, ἐπειδὴ καὶ μόνω τυγχάνομεν ὄντε, ἵνα ἧττόν με ἡγῇ πρὸσ σὲ φαύλωσ ἔχειν. νῦν γὰρ ἴσωσ οὐκ ὀρθῶσ ἀκήκοασ, ὥστε φαίνῃ πρὸσ ἐμὲ ἔχειν τραχυτέρωσ τοῦ δέοντοσ· εἰ δέ μοι δίδωσ παρρησίαν, ἥδιστα ἂν δεξαίμην καὶ ἐθέλω λέγειν. ἀλλ’ αἰσχρὸν μὴν σοῦ γε ὠφελεῖν με προθυμουμένου μὴ ὑπομένειν·

δῆλον γὰρ ὡσ γνοὺσ ὅπῃ χείρων εἰμὶ καὶ βελτίων, τὰ μὲν ἀσκήσω καὶ διώξομαι, τὰ δὲ φεύξομαι κατὰ κράτοσ. ἀκούοισ ἄν. ἐγὼ γάρ, ὦ Σώκρατεσ, σοὶ συγγιγνόμενοσ πολλάκισ ἐξεπληττόμην ἀκούων, καί μοι ἐδόκεισ παρὰ τοὺσ ἄλλουσ ἀνθρώπουσ κάλλιστα λέγειν, ὁπότε ἐπιτιμῶν τοῖσ ἀνθρώποισ, ὥσπερ ἐπὶ μηχανῆσ τραγικῆσ θεόσ, ὕμνεισ λέγων· "ποῖ φέρεσθε, ὤνθρωποι;

καὶ ἀγνοεῖτε οὐδὲν τῶν δεόντων πράττοντεσ, οἵτινεσ χρημάτων μὲν πέρι τὴν πᾶσαν σπουδὴν ἔχετε ὅπωσ ὑμῖν ἔσται, τῶν δ’ ὑέων οἷσ ταῦτα παραδώσετε ὅπωσ ἐπιστήσονται χρῆσθαι δικαίωσ τούτοισ, οὔτε διδασκάλουσ αὐτοῖσ εὑρίσκετε τῆσ δικαιοσύνησ, εἴπερ μαθητόν ‐ εἰ δὲ μελετητόν τε καὶ ἀσκητόν, οἵτινεσ ἐξασκήσουσιν καὶ ἐκμελετήσουσιν ἱκανῶσ ‐ οὐδέ γ’ ἔτι πρότερον ὑμᾶσ αὐτοὺσ οὕτωσ ἐθεραπεύσατε. ἀλλ’ ὁρῶντεσ γράμματα καὶ μουσικὴν καὶ γυμναστικὴν ὑμᾶσ τε αὐτοὺσ καὶ τοὺσ παῖδασ ὑμῶν ἱκανῶσ μεμαθηκότασ ‐ ἃ δὴ παιδείαν ἀρετῆσ εἶναι τελέαν ἡγεῖσθε ‐ κἄπειτα οὐδὲν ἧττον κακοὺσ γιγνομένουσ περὶ τὰ χρήματα, πῶσ οὐ καταφρονεῖτε τῆσ νῦν παιδεύσεωσ οὐδὲ ζητεῖτε οἵτινεσ ὑμᾶσ παύσουσι ταύτησ τῆσ ἀμουσίασ; καίτοι διά γε ταύτην τὴν πλημμέλειαν καὶ ῥᾳθυμίαν, ἀλλ’ οὐ διὰ τὴν ἐν τῷ ποδὶ πρὸσ τὴν λύραν ἀμετρίαν, καὶ ἀδελφὸσ ἀδελφῷ καὶ πόλεισ πόλεσιν ἀμέτρωσ καὶ ἀναρμόστωσ προσφερόμεναι στασιάζουσι καὶ πολεμοῦντεσ τὰ ἔσχατα δρῶσιν καὶ πάσχουσιν.

ὑμεῖσ δέ φατε οὐ δι’ ἀπαιδευσίαν οὐδὲ δι’ ἄγνοιαν ἀλλ’ ἑκόντασ τοὺσ ἀδίκουσ ἀδίκουσ εἶναι, πάλιν δ’ αὖ τολμᾶτε λέγειν ὡσ αἰσχρὸν καὶ θεομισὲσ ἡ ἀδικία·

πῶσ οὖν δή τισ τό γε τοιοῦτον κακὸν ἑκὼν αἱροῖτ’ ἄν; Ἥττων ὃσ ἂν ᾖ, φατέ, τῶν ἡδονῶν. οὐκοῦν καὶ τοῦτο ἀκούσιον, εἴπερ τὸ νικᾶν ἑκούσιον; νῦν πλείω ποιεῖσθαι πάντ’ ἄνδρα ἰδίᾳ θ’ ἅμα καὶ δημοσίᾳ συμπάσασ τὰσ πόλεισ.

ταῦτ’ οὖν, ὦ Σώκρατεσ, ἐγὼ ὅταν ἀκούω σοῦ θαμὰ λέγοντοσ, καὶ μάλα ἄγαμαι καὶ θαυμαστῶσ ὡσ ἐπαινῶ.

καὶ ὁπόταν αὖ φῇσ τὸ ἐφεξῆσ τούτῳ, τοὺσ ἀσκοῦντασ μὲν τὰ σώματα, τῆσ δὲ ψυχῆσ ἠμεληκότασ ἕτερόν τι πράττειν τοιοῦτον, τοῦ μὲν ἄρξοντοσ ἀμελεῖν, περὶ δὲ τὸ ἀρξόμενον ἐσπουδακέναι. καὶ ὅταν λέγῃσ ὡσ ὅτῳ τισ μὴ ἐπίσταται χρῆσθαι, κρεῖττον ἐᾶν τὴν τούτου χρῆσιν· εἰ δή τισ μὴ ἐπίσταται ὀφθαλμοῖσ χρῆσθαι μηδὲ ὠσὶν μηδὲ σύμπαντι τῷ σώματι, τούτῳ μήτε ἀκούειν μήθ’ ὁρᾶν μήτ’ ἄλλην χρείαν μηδεμίαν χρῆσθαι τῷ σώματι κρεῖττον ἢ ὁπῃοῦν χρῆσθαι. καὶ δὴ καὶ περὶ τέχνην ὡσαύτωσ·

ὅστισ γὰρ δὴ μὴ ἐπίσταται τῇ ἑαυτοῦ λύρᾳ χρῆσθαι, δῆλον ὡσ οὐδὲ τῇ τοῦ γείτονοσ, οὐδὲ ὅστισ μὴ τῇ τῶν ἄλλων, οὐδὲ τῇ ἑαυτοῦ, οὐδ’ ἄλλῳ τῶν ὀργάνων οὐδὲ κτημάτων οὐδενί. καὶ τελευτᾷ δὴ καλῶσ ὁ λόγοσ οὗτόσ σοι, ὡσ ὅστισ ψυχῇ μὴ ἐπίσταται χρῆσθαι, τούτῳ τὸ ἄγειν ἡσυχίαν τῇ ψυχῇ καὶ μὴ ζῆν κρεῖττον ἢ ζῆν πράττοντι καθ’ αὑτόν· εἰ δέ τισ ἀνάγκη ζῆν εἰή, δούλῳ ἄμεινον ἢ ἐλευθέρῳ διάγειν τῷ τοιούτῳ τὸν βίον ἐστὶν ἄρα, καθάπερ πλοίου παραδόντι τὰ πηδάλια τῆσ διανοίασ ἄλλῳ, τῷ μαθόντι τὴν τῶν ἀνθρώπων κυβερνητικήν, ἣν δὴ σὺ πολιτικήν, ὦ Σώκρατεσ, ἐπονομάζεισ πολλάκισ, τὴν αὐτὴν δὴ ταύτην δικαστικήν τε καὶ δικαιοσύνην ὡσ ἔστιν λέγων. τούτοισ δὴ τοῖσ λόγοισ καὶ ἑτέροισ τοιούτοισ παμπόλλοισ καὶ παγκάλωσ λεγομένοισ, ὡσ διδακτὸν ἀρετὴ καὶ πάντων ἑαυτοῦ δεῖ μάλιστα ἐπιμελεῖσθαι, σχεδὸν οὔτ’ ἀντεῖπον πώποτε οὔτ’ οἶμαι μήποτε ὕστερον ἀντείπω, προτρεπτικωτάτουσ τε ἡγοῦμαι καὶ ὠφελιμωτάτουσ, καὶ ἀτεχνῶσ ὥσπερ καθεύδοντασ ἐπεγείρειν ἡμᾶσ.

προσεῖχον δὴ τὸν νοῦν τὸ μετὰ ταῦτα ὡσ ἀκουσόμενοσ, ἐπανερωτῶν οὔτι σὲ τὸ πρῶτον, ὦ Σώκρατεσ, ἀλλὰ τῶν ἡλικιωτῶν τε καὶ συνεπιθυμητῶν ἢ ἑταίρων σῶν, ἢ ὅπωσ δεῖ πρὸσ σὲ περὶ αὐτῶν τὸ τοιοῦτον ὀνομάζειν. τούτων γὰρ τοὺσ τὶ μάλιστα εἶναι δοξαζομένουσ ὑπὸ σοῦ πρώτουσ ἐπανηρώτων, πυνθανόμενοσ τίσ ὁ μετὰ ταῦτ’ εἰή λόγοσ, καὶ κατὰ σὲ τρόπον τινὰ ὑποτείνων αὐτοῖσ, "ὦ βέλτιστοι," ἔφην, "ὑμεῖσ, πῶσ ποτε νῦν ἀποδεχόμεθα τὴν Σωκράτουσ προτροπὴν ἡμῶν ἐπ’ ἀρετήν;

ὡσ ὄντοσ μόνου τούτου, ἐπεξελθεῖν δὲ οὐκ ἔνι τῷ πράγματι καὶ λαβεῖν αὐτὸ τελέωσ, ἀλλ’ ἡμῖν παρὰ πάντα δὴ τὸν βίον ἔργον τοῦτ’ ἔσται, τοὺσ μήπω προτετραμμένουσ προτρέπειν, καὶ ἐκείνουσ αὖ ἑτέρουσ;

ἢ δεῖ τὸν Σωκράτη καὶ ἀλλήλουσ ἡμᾶσ τὸ μετὰ τοῦτ’ ἐπανερωτᾶν, ὁμολογήσαντασ τοῦτ’ αὐτὸ ἀνθρώπῳ πρακτέον εἶναι, τί τοὐντεῦθεν; πῶσ ἄρχεσθαι δεῖν φαμεν δικαιοσύνησ πέρι μαθήσεωσ;

ὥσπερ ἂν εἴ τισ ἡμᾶσ προύτρεπεν τοῦ σώματοσ ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι, μηδὲν προνοοῦντασ ὁρῶν καθάπερ παῖδασ ὡσ ἔστιν τισ γυμναστικὴ καὶ ἰατρική, κἄπειτα ὠνείδιζεν, λέγων ὡσ αἰσχρὸν πυρῶν μὲν καὶ κριθῶν καὶ ἀμπέλων ἐπιμέλειαν πᾶσαν ποιεῖσθαι, καὶ ὅσα τοῦ σώματοσ ἕνεκα διαπονούμεθά τε καὶ κτώμεθα, τούτου δ’ αὐτοῦ μηδεμίαν τέχνην μηδὲ μηχανήν, ὅπωσ ὡσ βέλτιστον ἔσται τὸ σῶμα, ἐξευρίσκειν, καὶ ταῦτα οὖσαν. εἰ δ’ ἐπανηρόμεθα τὸν ταῦθ’ ἡμᾶσ προτρέποντα· λέγεισ δὲ εἶναι τίνασ ταύτασ τὰσ τέχνασ;

εἶπεν ἂν ἴσωσ ὅτι γυμναστικὴ καὶ ἰατρική. καὶ νῦν δὴ τίνα φαμὲν εἶναι τὴν ἐπὶ τῇ τῆσ ψυχῆσ ἀρετῇ τέχνην; λεγέσθω. " ὁ δὴ δοκῶν αὐτῶν ἐρρωμενέστατοσ εἶναι πρὸσ ταῦτα ἀποκρινόμενοσ εἶπέν μοι ταύτην τὴν τέχνην εἶναι ἥνπερ ἀκούεισ σὺ λέγοντοσ, ἔφη, Σωκράτουσ, οὐκ ἄλλην ἢ δικαιοσύνην. εἰπόντοσ δ’ ἐμοῦ "μή μοι τὸ ὄνομα μόνον εἴπῃσ, ἀλλὰ ὧδε. ἰατρική πού τισ λέγεται τέχνη·

ταύτησ δ’ ἐστὶν διττὰ τὰ ἀποτελούμενα, τὸ μὲν ἰατροὺσ ἀεὶ πρὸσ τοῖσ οὖσιν ἑτέρουσ ἐξεργάζεσθαι, τὸ δὲ ὑγίειαν· ἔστιν δὲ τούτων θάτερον οὐκέτι τέχνη, τῆσ τέχνησ δὲ τῆσ διδασκούσησ τε καὶ διδασκομένησ ἔργον, ὃ δὴ λέγομεν ὑγίειαν. καὶ τεκτονικῆσ δὲ κατὰ ταὐτὰ οἰκία τε καὶ τεκτονικὴ τὸ μὲν ἔργον, τὸ δὲ δίδαγμα. τῆσ δὴ δικαιοσύνησ ὡσαύτωσ τὸ μὲν δικαίουσ ἔστω ποιεῖν, καθάπερ ἐκεῖ τοὺσ τεχνίτασ ἑκάστουσ· τὸ δ’ ἕτερον, ὃ δύναται ποιεῖν ἡμῖν ἔργον ὁ δίκαιοσ, τί τοῦτό φαμεν; εἰπέ.

" οὗτοσ μέν, ὡσ οἶμαι, τὸ συμφέρον ἀπεκρίνατο, ἄλλοσ δὲ τὸ δέον, ἕτεροσ δὲ τὸ ὠφέλιμον, ὁ δὲ τὸ λυσιτελοῦν. ἐπανῄειν δὴ ἐγὼ λέγων ὅτι "κἀκεῖ τά γε ὀνόματα ταῦτ’ ἐστὶν ἐν ἑκάστῃ τῶν τεχνῶν, ὀρθῶσ πράττειν, λυσιτελοῦντα, ὠφέλιμα καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα· ἀλλὰ πρὸσ ὅτι ταῦτα πάντα τείνει, ἐρεῖ τὸ ἴδιον ἑκάστη ἡ τέχνη, οἱο͂ν ἡ τεκτονικὴ τὸ εὖ, τὸ καλῶσ, τὸ δεόντωσ, ὥστε τὰ ξύλινα, φήσει, σκεύη γίγνεσθαι, ἃ δὴ οὐκ ἔστιν τέχνη. λεγέσθω δὴ καὶ τὸ τῆσ δικαιοσύνησ ὡσαύτωσ.

" τελευτῶν ἀπεκρίνατό τισ ὦ Σώκρατέσ μοι τῶν σῶν ἑταίρων, ὃσ δὴ κομψότατα ἔδοξεν εἰπεῖν, ὅτι τοῦτ’ εἰή τὸ τῆσ δικαιοσύνησ ἴδιον ἔργον, ὃ τῶν ἄλλων οὐδεμιᾶσ, φιλίαν ἐν ταῖσ πόλεσιν ποιεῖν. οὗτοσ δ’ αὖ ἐρωτώμενοσ τὴν φιλίαν ἀγαθόν τ’ ἔφη εἶναι καὶ οὐδέποτε κακόν, τὰσ δὲ τῶν παίδων φιλίασ καὶ τὰσ τῶν θηρίων, ἃσ ἡμεῖσ τοῦτο τοὔνομα ἐπονομάζομεν, οὐκ ἀπεδέχετο εἶναι φιλίασ ἐπανερωτώμενοσ· συνέβαινε γὰρ αὐτῷ τὰ πλείω τὰσ τοιαύτασ βλαβερὰσ ἢ ἀγαθὰσ εἶναι. φεύγων δὴ τὸ τοιοῦτον οὐδὲ φιλίασ ἔφη τὰσ τοιαύτασ εἶναι, ψευδῶσ δὲ ὀνομάζειν αὐτὰσ τοὺσ οὕτωσ ὀνομάζοντασ·

τὴν δὲ ὄντωσ καὶ ἀληθῶσ φιλίαν εἶναι σαφέστατα ὁμόνοιαν. τὴν δὲ ὁμόνοιαν ἐρωτώμενοσ εἰ ὁμοδοξίαν εἶναι λέγοι ἢ ἐπιστήμην, τὴν μὲν ὁμοδοξίαν ἠτίμαζεν· ἠναγκάζοντο γὰρ πολλαὶ καὶ βλαβεραὶ γίγνεσθαι ὁμοδοξίαι ἀνθρώπων, τὴν δὲ φιλίαν ἀγαθὸν ὡμολογήκει πάντωσ εἶναι καὶ δικαιοσύνησ ἔργον, ὥστε ταὐτὸν ἔφησεν εἶναι ὁμόνοιαν καὶ ἐπιστήμην οὖσαν, ἀλλ’ οὐ δόξαν. ὅτε δὴ ἐνταῦθα ἦμεν τοῦ λόγου ἀποροῦντεσ, οἱ παρόντεσ ἱκανοὶ ἦσαν ἐπιπλήττειν τε αὐτῷ καὶ λέγειν ὅτι περιδεδράμηκεν εἰσ ταὐτὸν ὁ λόγοσ τοῖσ πρώτοισ, καὶ ἔλεγον ὅτι "καὶ ἡ ἰατρικὴ ὁμόνοιά τίσ ἐστι καὶ ἅπασαι αἱ τέχναι, καὶ περὶ ὅτου εἰσὶν ἔχουσι λέγειν· τὴν δὲ ὑπὸ σοῦ λεγομένην δικαιοσύνην ἢ ὁμόνοιαν, ὅποι τείνουσά ἐστιν, διαπέφευγεν, καὶ ἄδηλον αὐτῆσ ὅτι ποτ’ ἔστιν τὸ ἔργον.

ταῦτα, ὦ Σώκρατεσ, ἐγὼ τελευτῶν καὶ σὲ αὐτὸν ἠρώτων, καὶ εἶπέσ μοι δικαιοσύνησ εἶναι τοὺσ μὲν ἐχθροὺσ βλάπτειν, τοὺσ δὲ φίλουσ εὖ ποιεῖν.

ὕστερον δὲ ἐφάνη βλάπτειν γε οὐδέποτε ὁ δίκαιοσ οὐδένα· πάντα γὰρ ἐπ’ ὠφελίᾳ πάντασ δρᾶν.

ταῦτα δὲ οὐχ ἅπαξ οὐδὲ δὶσ ἀλλὰ πολὺν δὴ ὑπομείνασ χρόνον καὶ λιπαρῶν ἀπείρηκα, νομίσασ σε τὸ μὲν προτρέπειν εἰσ ἀρετῆσ ἐπιμέλειαν κάλλιστ’ ἀνθρώπων δρᾶν, δυοῖν δὲ θάτερον, ἢ τοσοῦτον μόνον δύνασθαι, μακρότερον δὲ οὐδέν, ὃ γένοιτ’ ἂν καὶ περὶ ἄλλην ἡντιναοῦν τέχνην, οἱο͂ν μὴ ὄντα κυβερνήτην καταμελετῆσαι τὸν ἔπαινον περὶ αὐτῆσ, ὡσ πολλοῦ τοῖσ ἀνθρώποισ ἀξία, καὶ περὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν ὡσαύτωσ· ταὐτὸν δὴ καὶ σοί τισ ἐπενέγκοι τάχ’ ἂν περὶ δικαιοσύνησ, ὡσ οὐ μᾶλλον ὄντι δικαιοσύνησ ἐπιστήμονι, διότι καλῶσ αὐτὴν ἐγκωμιάζεισ.

οὐ μὴν τό γε ἐμὸν οὕτωσ ἔχει· δυοῖν δὲ θάτερον, ἢ οὐκ εἰδέναι σε ἢ οὐκ ἐθέλειν αὐτῆσ ἐμοὶ κοινωνεῖν. διὰ ταῦτα δὴ καὶ πρὸσ Θρασύμαχον οἶμαι πορεύσομαι καὶ ἄλλοσε ὅποι δύναμαι, ἀπορῶν· ἐπεὶ εἴ γ’ ἐθέλεισ σὺ τούτων μὲν ἤδη παύσασθαι πρὸσ ἐμὲ τῶν λόγων τῶν προτρεπτικῶν, οἱο͂ν δέ, εἰ περὶ γυμναστικῆσ προτετραμμένοσ ἦ τοῦ σώματοσ δεῖν μὴ ἀμελεῖν, τὸ ἐφεξῆσ ἂν τῷ προτρεπτικῷ λόγῳ ἔλεγεσ οἱο͂ν τὸ σῶμά μου φύσει ὂν οἱάσ θεραπείασ δεῖται, καὶ νῦν δὴ ταὐτὸν γιγνέσθω. θὲσ τὸν Κλειτοφῶντα ὁμολογοῦντα ὡσ ἔστιν καταγέλαστον τῶν μὲν ἄλλων ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι, ψυχῆσ δέ, ἧσ ἕνεκα τἆλλα διαπονούμεθα, ταύτησ ἠμεληκέναι·

καὶ τἆλλα πάντα οἰού με νῦν οὕτωσ εἰρηκέναι τὰ τούτοισ ἑξῆσ, ἃ καὶ νυνδὴ διῆλθον.

καί σου δεόμενοσ λέγω μηδαμῶσ ἄλλωσ ποιεῖν, ἵνα μή, καθάπερ νῦν, τὰ μὲν ἐπαινῶ σε πρὸσ Λυσίαν καὶ πρὸσ τοὺσ ἄλλουσ, τὰ δέ τι καὶ ψέγω. μὴ μὲν γὰρ προτετραμμένῳ σε ἀνθρώπῳ, ὦ Σώκρατεσ, ἄξιον εἶναι τοῦ παντὸσ φήσω, προτετραμμένῳ δὲ σχεδὸν καὶ ἐμπόδιον τοῦ πρὸσ τέλοσ ἀρετῆσ ἐλθόντα εὐδαίμονα γενέσθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION