Pindar, Odes, nemean odes, nemean 8 ΔΕΙΝΙᾼ ΑΙΓΙΝΗΤῌ ΔΙΑΥΛΟΔΡΟΜῼ

(핀다르, Odes, nemean odes, nemean 8 ΔΕΙΝΙᾼ ΑΙΓΙΝΗΤῌ ΔΙΑΥΛΟΔΡΟΜῼ)

ὡρ́α πότνια, κάρυξ Ἀφροδίτασ ἀμβροσιᾶν φιλοτάτων, ἅτε παρθενηί̈οισ παίδων τ’ ἐφίζοισα γλεφάροισ, τὸν μὲν ἁμέροισ ἀνάγκασ χερσὶ βαστάζεισ, ἕτερον δ’ ἑτέραισ. ἀγαπατὰ δὲ καιροῦ μὴ πλαναθέντα πρὸσ ἔργον ἕκαστον τῶν ἀρειόνων ἐρώτων ἐπικρατεῖν δύνασθαι. οἱοῖ καὶ Διὸσ Αἰγίνασ τε λέκτρον ποιμένεσ ἀμφεπόλησαν Κυπρίασ δώρων·

ἔβλαστεν δ’ υἱὸσ Οἰνώνασ βασιλεὺσ χειρὶ καὶ βουλαῖσ ἄριστοσ. πολλά νιν πολλοὶ λιτάνευον ἰδεῖν. ἀβοατὶ γὰρ ἡρώων ἀώτοι περιναιεταόντων ἤθελον κείνου γε πείθεσθ’ ἀναξίαισ ἑκόντεσ, οἵ τε κρανααῖσ ἐν Ἀθάναισιν ἁρ́μοζον στρατόν, οἵ τ’ ἀνὰ Σπάρταν Πελοπηϊάδαι. ἱκέτασ Αἰακοῦ σεμνῶν γονάτων πόλιόσ θ’ ὑπὲρ φίλασ ἀστῶν θ’ ὑπὲρ τῶνδ’ ἅπτομαι φέρων Λυδίαν μίτραν καναχηδὰ πεποικιλμέναν, Δείνιοσ δισσῶν σταδίων καὶ πατρὸσ Μέγα Νεμεαῖον ἄγαλμα.

σὺν θεῷ γάρ τοι φυτευθεὶσ ὄλβοσ ἀνθρώποισι παρμονώτεροσ· ὅσπερ καὶ Κινύραν ἔβρισε πλούτῳ ποντίᾳ ἔν ποτε Κύπρῳ.

ἵσταμαι δὴ ποσσὶ κούφοισ, ἀμπνέων τε πρίν τι φάμεν. πολλὰ γὰρ πολλᾷ λέλεκται· νεαρὰ δ’ ἐξευρόντα δόμεν βασάνῳ ἐσ ἔλεγχον, ἅπασ κίνδυνοσ· ὄψον δὲ λόγοι φθονεροῖσιν· ἅπτεται δ’ ἐσλῶν ἀεί, χειρόνεσσι δ’ οὐκ ἐρίζει. κεῖνοσ καὶ Τελαμῶνοσ δάψεν υἱὸν φασγάνῳ ἀμφικυλίσαισ.

ἦ τιν’ ἄγλωσσον μέν, ἦτορ δ’ ἄλκιμον, λάθα κατέχει ἐν λυγρῷ νείκει· μέγιστον δ’ αἰόλῳ ψεύδει γέρασ ἀντέταται. κρυφίαισι γὰρ ἐν ψάφοισ Ὀδυσσῆ Δαναοὶ θεράπευσαν· χρυσέων δ’ Αἰάσ στερηθεὶσ ὅπλων φόνῳ πάλαισεν. ἦ μὰν ἀνόμοιά γε δᾴοισιν ἐν θερμῷ χροὶ̈ ἕλκεα ῥῆξαν πελεμιζόμενοι ὑπ’ ἀλεξιμβρότῳ λόγχᾳ, τὰ μὲν ἀμφ’ Ἀχιλεῖ νεοκτόνῳ, ἄλλων τε μόχθων ἐν πολυφθόροισ ἁμέραισ.

ἐχθρὰ δ’ ἄρα πάρφασισ ἦν καὶ πάλαι, αἱμύλων μύθων ὁμόφοιτοσ, δολοφραδήσ, κακοποιὸν ὄνειδοσ·

ἃ τὸ μὲν λαμπρὸν βιᾶται, τῶν δ’ ἀφάντων κῦδοσ ἀντείνει σαθρόν. εἰή μή ποτέ μοι τοιοῦτον ἦθοσ, Ζεῦ πάτερ, ἀλλὰ κελεύθοισ ἁπλόαισ ζωᾶσ ἐφαπτοίμαν, θανὼν ὡσ παισὶ κλέοσ μὴ τὸ δύσφαμον προσάψω.

χρυσὸν εὔχονται, πεδίον δ’ ἕτεροι ἀπέραντον· ἐγὼ δ’ ἀστοῖσ ἁδὼν καὶ χθονὶ γυῖα καλύψαιμ’, αἰνέων αἰνητά, μομφὰν δ’ ἐπισπείρων ἀλιτροῖσ. αὔξεται δ’ ἀρετά, χλωραῖσ ἐέρσαισ ὡσ ὅτε δένδρεον ᾄσσει, <ἐν> σοφοῖσ ἀνδρῶν ἀερθεῖσ’ ἐν δικαίοισ τε πρὸσ ὑγρὸν αἰθέρα.

χρεῖαι δὲ παντοῖαι φίλων ἀνδρῶν·

τὰ μὲν ἀμφὶ πόνοισ ὑπερώτατα· μαστεύει δὲ καὶ τέρψισ ἐν ὄμμασι θέσθαι πιστόν. ὦ Μέγα, τὸ δ’ αὖτισ τεὰν ψυχὰν κομίξαι οὔ μοι δυνατόν· κενεᾶν δ’ ἐλπίδων χαῦνον τέλοσ·

σεῦ δὲ πάτρᾳ Χαριάδαισ τ’ ἐλαφρὸν ὑπερεῖσαι λίθον Μοισαῖον ἕκατι ποδῶν εὐωνύμων δὶσ δὴ δυοῖν. χαίρω δὲ πρόσφορον ἐν μὲν ἔργῳ κόμπον ἱείσ, ἐπαοιδαῖσ δ’ ἀνὴρ νώδυνον καί τισ κάματον θῆκεν. ἦν γε μὰν ἐπικώμιοσ ὕμνοσ δὴ πάλαι καὶ πρὶν γενέσθαι τὰν Ἀδράστου τάν τε Καδμείων ἔριν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION