Pindar, Odes, pythian odes, pythian 4 ΑΡΚΕΣΙΛᾼ ΚΥΡΗΝΑΙῼ ΑΡΜΑΤΙ

(핀다르, Odes, pythian odes, pythian 4 ΑΡΚΕΣΙΛᾼ ΚΥΡΗΝΑΙῼ ΑΡΜΑΤΙ)

χρῆσεν οἰκιστῆρα Βάττον καρποφόρου Λιβύασ, ἱερὰν νᾶσον ὡσ ἤδη λιπὼν κτίσσειεν εὐάρματον πόλιν ἐν ἀργεννόεντι μαστῷ, καὶ τὸ Μηδείασ ἔποσ ἀγκομίσαι ἑβδόμᾳ καὶ σὺν δεκάτᾳ γενεᾷ Θήραιον, Αἰήτα τό ποτε ζαμενὴσ παῖσ ἀπέπνευσ’ ἀθανάτου στόματοσ, δέσποινα Κόλχων. εἶπε δ’ οὕτωσ ἡμιθέοισιν Ιἄσονοσ αἰχματᾶο ναύταισ·

" κέκλυτε, παῖδεσ ὑπερθύμων τε φωτῶν καὶ θεῶν·

φαμὶ γὰρ τᾶσδ’ ἐξ ἁλιπλάκτου ποτὲ γᾶσ Ἐπάφοιο κόραν ἀστέων ῥίζαν φυτεύσεσθαι μελησιμβρότων Διὸσ ἐν Ἄμμωνοσ θεμέθλοισ. ἀντὶ δελφίνων δ’ ἐλαχυπτερύγων ἵππουσ ἀμείψαντεσ θοάσ, ἁνία τ’ ἀντ’ ἐρετμῶν δίφρουσ τε νωμάσοισιν ἀελλόποδασ.

κεῖνοσ ὄρνισ ἐκτελευτάσει μεγαλᾶν πολίων ματρόπολιν Θήραν γενέσθαι, τόν ποτε Τριτωνίδοσ ἐν προχοαῖσ λίμνασ θεῷ ἀνέρι εἰδομένῳ γαῖαν διδόντι ξείνια πρῴραθεν Εὔφαμοσ καταβὰσ δέξατ’· αἴσιον δ’ ἐπί οἱ Κρονίων Ζεὺσ πατὴρ ἔκλαγξε βροντάν·

ἁνίκ’ ἄγκυραν ποτὶ χαλκόγενυν ναὶ̈ κρημνάντων ἐπέτοσσε, θοᾶσ Ἀργοῦσ χαλινόν.

δώδεκα δὲ πρότερον ἁμέρασ ἐξ Ωκεανοῦ φέρομεν νώτων ὕπερ γαίασ ἐρήμων εἰνάλιον δόρυ, μήδεσιν ἀνσπάσσαντεσ ἀμοῖσ. τουτάκι δ’ οἰοπόλοσ δαίμων ἐπῆλθεν, φαιδίμαν ἀνδρὸσ αἰδοίου πρόσοψιν θηκάμενοσ·

φιλίων δ’ ἐπέων ἄρχετο, ξείνοισ ἅτ’ ἐλθόντεσσιν εὐεργέται δεῖπν’ ἐπαγγέλλοντι πρῶτον. ἀλλὰ γὰρ νόστου πρόφασισ γλυκεροῦ κώλυεν μεῖναι.

φάτο δ’ Εὐρύπυλοσ Γαιαόχου παῖσ ἀφθίτου Ἐννοσίδα ἔμμεναι· γίγνωσκε δ’ ἐπειγομένουσ·

ἂν δ’ εὐθὺσ ἁρπάξαισ ἀρούρασ δεξιτερᾷ προτυχὸν ξένιον μάστευσε δοῦναι. οὐδ’ ἀπίθησέ νιν, ἀλλ’ ἡρ́ωσ ἐπ’ ἀκταῖσιν θορὼν χειρί οἱ χεῖρ’ ἀντερείσαισ δέξατο βώλακα δαιμονίαν. πεύθομαι δ’ αὐτὰν κατακλυσθεῖσαν ἐκ δούρατοσ ἐναλίαν βᾶμεν σὺν ἅλμᾳ ἑσπέρασ, ὑγρῷ πελάγει σπομέναν. ἦ μάν νιν ὤτρυνον θαμὰ λυσιπόνοισ θεραπόντεσσιν φυλάξαι·

τῶν δ’ ἐλάθοντο φρένεσ· καί νυν ἐν τᾷδ’ ἄφθιτον νάσῳ κέχυται Λιβύασ εὐρυχόρου σπέρμα πρὶν ὡρ́ασ· υἱὸσ ἱππάρχου Ποσειδάωνοσ ἄναξ, τόν ποτ’ Εὐρώπα Τιτυοῦ θυγάτηρ τίκτε Καφισοῦ παρ’ ὄχθαισ·

τετράτων παίδων κ’ ἐπιγινομένων αἷμά οἱ κείναν λάβε σὺν Δαναοῖσ εὐρεῖαν ἄπειρον.

τότε γὰρ μεγάλασ ἐξανίστανται Λακεδαίμονοσ Ἀργείου τε κόλπου καὶ Μυκηνᾶν. νῦν γε μὲν ἀλλοδαπᾶν κριτὸν εὑρήσει γυναικῶν ἐν λέχεσιν γένοσ, οἵ κεν τάνδε σὺν τιμᾷ θεῶν νᾶσον ἐλθόντεσ τέκωνται φῶτα κελαινεφέων πεδίων δεσπόταν· Πύθιον ναὸν καταβάντα χρόνῳ ὑστέρῳ, νάεσσι πολεῖσ ἀγαγὲν Νείλοιο πρὸσ πῖον τέμενοσ Κρονίδα.

ἦ ῥα Μηδείασ ἐπέων στίχεσ.

ἔπταξαν δ’ ἀκίνητοι σιωπᾷ ἡρ́ωεσ ἀντίθεοι πυκινὰν μῆτιν κλύοντεσ. ὦ μάκαρ υἱὲ Πολυμνάστου, σὲ δ’ ἐν τούτῳ λόγῳ χρησμὸσ ὤρθωσεν μελίσσασ Δελφίδοσ αὐτομάτῳ κελάδῳ· βασιλέ’ ἄμφανεν Κυράνᾳ, δυσθρόου φωνᾶσ ἀνακρινόμενον ποινὰ τίσ ἔσται πρὸσ θεῶν.

ἦ μάλα δὴ μετὰ καὶ νῦν, ὥστε φοινικανθέμου ἦροσ ἀκμᾷ, παισὶ τούτοισ ὄγδοον θάλλει μέροσ Ἀρκεσίλασ· τῷ μὲν Ἀπόλλων ἅ τε Πυθὼ κῦδοσ ἐξ ἀμφικτιόνων ἔπορεν ἱπποδρομίασ.

ἀπὸ δ’ αὐτὸν ἐγὼ Μοίσαισι δώσω καὶ τὸ πάγχρυσον νάκοσ κριοῦ·

μετὰ γὰρ κεῖνο πλευσάντων Μινυᾶν, θεόπομποί σφισιν τιμαὶ φύτευθεν. τίσ γὰρ ἀρχὰ δέξατο ναυτιλίασ;

τίσ δὲ κίνδυνοσ κρατεροῖσ ἀδάμαντοσ δῆσεν ἅλοισ; θέσφατον ἦν Πελίαν ἐξ ἀγαυῶν Αἰολιδᾶν θανέμεν χείρεσσιν ἢ βουλαῖσ ἀκάμπτοισ. ἦλθε δέ οἱ κρυόεν πυκινῷ μάντευμα θυμῷ, πὰρ μέσον ὀμφαλὸν εὐδένδροιο ῥηθὲν ματέροσ·

ξεῖνοσ αἴτ’ ὦν ἀστόσ.

ὁ δ’ ἆρα χρόνῳ ἵκετ’ αἰχμαῖσιν διδύμαισιν ἀνὴρ ἔκπαγλοσ· ἐσθὰσ δ’ ἀμφοτέρα νιν ἔχεν, ἅ τε Μαγνήτων ἐπιχώριοσ ἁρμόζοισα θαητοῖσι γυίοισ, ἀμφὶ δὲ παρδαλέᾳ στέγετο φρίσσοντασ ὄμβρουσ·

οὐδὲ κομᾶν πλόκαμοι κερθέντεσ ᾤχοντ’ ἀγλαοί, ἀλλ’ ἅπαν νῶτον καταίθυσσον. ἐστάθη γνώμασ ἀταρμύκτοιο πειρώμενοσ ἐν ἀγορᾷ πλήθοντοσ ὄχλου.

τὸν μὲν οὐ γίγνωσκον·

ὀπιζομένων δ’ ἔμπασ τισ εἶπεν καὶ τόδε· " οὔτι που οὗτοσ Ἀπόλλων, οὐδὲ μὰν χαλκάρματόσ ἐστι πόσισ Ἀφροδίτασ· ἐν δὲ Νάξῳ φαντὶ θανεῖν λιπαρᾷ Ἰφιμεδείασ παῖδασ, Ὦτον καὶ σέ, τολμάεισ Ἐφιάλτα ἄναξ. καὶ μὰν Τιτυὸν βέλοσ Ἀρτέμιδοσ θήρευσε κραιπνόν ἐξ ἀνικάτου φαρέτρασ ὀρνύμενον, ὄφρα τισ τᾶν ἐν δυνατῷ φιλοτάτων ἐπιψαύειν ἔραται.

τοὶ μὲν ἀλλάλοισιν ἀμειβόμενοι γάρυον τοιαῦτ’·

ἀνὰ δ’ ἡμιόνοισ ξεστᾷ τ’ ἀπήνᾳ προτροπάδαν Πελίασ ἵκετο σπεύδων· τάφε δ’ αὐτίκα παπτάναισ ἀρίγνωτον πέδιλον δεξιτερῷ μόνον ἀμφὶ ποδί. κλέπτων δὲ θυμῷ δεῖμα προσέννεπε· "ποίαν γαῖαν, ὦ ξεῖν’, εὔχεαι πατρίδ’ ἔμμεν;

καὶ τίσ ἀνθρώπων σε χαμαιγενέων πολιᾶσ ἐξανῆκεν γαστρόσ; ἐχθίστοισι μὴ ψεύδεσιν καταμιάναισ εἰπὲ γένναν. τὸν δὲ θαρσήσαισ ἀγανοῖσι λόγοισ ὧδ’ ἀμείφθη·

"φαμὶ διδασκαλίαν Χείρωνοσ οἴσειν.

ἀντρόθε γὰρ νέομαι πὰρ Χαρικλοῦσ καὶ Φιλύρασ, ἵνα Κενταύρου με κοῦραι θρέψαν ἁγναί. οὐ κατ’ αἶσαν, τάν ποτε Ζεὺσ ὤπασεν λαγέτᾳ Αἰόλῳ καὶ παισί, τιμάν.

πεύθομαι γάρ νιν Πελίαν ἄθεμιν λευκαῖσ πιθήσαντα φρασὶν ἁμετέρων ἀποσυλᾶσαι βιαίωσ ἀρχεδικᾶν τοκέων·

ἁγεμόνοσ δείσαντεσ ὕβριν, κᾶδοσ ὡσείτε φθιμένου δνοφερὸν ἐν δώμασι θηκάμενοι, μίγα κωκυτῷ γυναικῶν κρύβδα πέμπον σπαργάνοισ ἐν πορφυρέοισ, νυκτὶ κοινάσαντεσ ὁδόν, Κρονίδᾳ δὲ τράφεν Χείρωνι δῶκαν.

ἀλλὰ τούτων μὲν κεφάλαια λόγων ἴστε.

λευκίππων δὲ δόμουσ πατέρων, κεδνοὶ πολῖται, φράσσατέ μοι σαφέωσ· Αἴσονοσ γὰρ παῖσ ἐπιχώριοσ οὐ ξείναν ἱκάνω γαῖαν ἄλλων.

Φὴρ δέ με θεῖοσ Ιἄσονα κικλήσκων προσηύδα. " ὣσ φάτο. τὸν μὲν ἐσελθόντ’ ἔγνον ὀφθαλμοὶ πατρόσ. ἐκ δ’ ἄρ’ αὐτοῦ πομφόλυξαν δάκρυα γηραλέων γλεφάρων, ἃν περὶ ψυχὰν ἐπεὶ γάθησεν ἐξαίρετον γόνον ἰδὼν κάλλιστον ἀνδρῶν. καὶ κασίγνητοί σφισιν ἀμφότεροι ἤλυθον κείνου γε κατὰ κλέοσ·

ἐγγὺσ μὲν Φέρησ κράναν Υπερῇδα λιπών, ἐκ δὲ Μεσσάνασ Ἀμυθάν·

ταχέωσ δ’ Ἄδματοσ ἷκεν καὶ Μέλαμποσ, εὐμενέοντεσ ἀνεψιόν. ἐν δαιτὸσ δὲ μοίρᾳ μειλιχίοισι λόγοισ αὐτοὺσ Ιἄσων δέγμενοσ, ξείνι’ ἁρμόζοντα τεύχων, πᾶσαν ἐυφροσύναν τάνυεν, ἀθρόαισ πέντε δραπὼν νύκτεσσιν ἔν θ’ ἁμέραισ ἱερὸν εὐζοίασ ἀώτον. ἀλλ’ ἐν ἕκτᾳ πάντα, λόγον θέμενοσ σπουδαῖον, ἐξ ἀρχᾶσ ἀνὴρ συγγενέσιν παρεκοινᾶθ’·

οἱ δ’ ἐπέσποντ’· αἶψα δ’ ἀπὸ κλισιᾶν ὦρτο σὺν κείνοισι. καί ῥ’ ἦλθον Πελία μέγαρον· ἐσσύμενοι δ’ εἴσω κατέσταν.

τῶν δ’ ἀκούσαισ αὐτὸσ ὑπαντίασεν Τυροῦσ ἐρασιπλοκάμου γενεά· πραὺ̈ν δ’ Ιἄσων μαλθακᾷ φωνᾷ ποτιστάζων ὀάρον βάλλετο κρηπῖδα σοφῶν ἐπέων· "παῖ Ποσειδᾶνοσ Πετραίου, ἐντὶ μὲν θνατῶν φρένεσ ὠκύτεραι κέρδοσ αἰνῆσαι πρὸ δίκασ δόλιον, τραχεῖαν ἑρπόντων πρὸσ ἔπιβδαν ὅμωσ· ἀλλ’ ἐμὲ χρὴ καὶ σὲ θεμισσαμένουσ ὀργὰσ ὑφαίνειν λοιπὸν ὄλβον.

εἰδότι τοι ἐρέω·

μία βοῦσ Κρηθεῖ τε μάτηρ καὶ θρασυμήδεϊ Σαλμωνεῖ· τρίταισιν δ’ ἐν γοναῖσ ἄμμεσ αὖ κείνων φυτευθέντεσ σθένοσ ἀελίου χρύσεον λεύσσομεν. ὁμογόνοισ, αἰδῶ καλύψαι.

οὐ πρέπει νῷν χαλκοτόροισ ξίφεσιν οὐδ’ ἀκόντεσσιν μεγάλαν προγόνων τιμὰν δάσασθαι.

μῆλά τε γάρ τοι ἐγὼ καὶ βοῶν ξανθὰσ ἀγέλασ ἀφίημ’ ἀγρούσ τε πάντασ, τοὺσ ἀπούραισ ἁμετέρων τοκέων νέμεαι, πλοῦτον πιαίνων· κοὔ με πονεῖ τεὸν οἶκον ταῦτα πορσύνοντ’ ἄγαν· ἀλλὰ καὶ σκᾶπτον μόναρχον καὶ θρόνοσ, ᾧ ποτε Κρηθεί̈δασ ἐγκαθίζων ἱππόταισ εὔθυνε λαοῖσ δίκασ, τὰ μὲν ἄνευ ξυνᾶσ ἀνίασ λῦσον ἄμμιν, μή τι νεώτερον ἐξ αὐτῶν ἀναστάῃ κακόν.

" ὣσ ἄρ’ ἐείπεν. ἀκᾷ δ’ ἀνταγόρευσεν καὶ Πελίασ·

"ἔσομαι τοῖοσ· ἀλλ’ ἤδη με γηραιὸν μέροσ ἁλικίασ ἀμφιπολεῖ·

σὸν δ’ ἄνθοσ ἥβασ ἄρτι κυμαίνει· δύνασαι δ’ ἀφελεῖν μᾶνιν χθονίων. ἔκ τε ματρυιᾶσ ἀθέων βελέων.

ταῦτά μοι θαυμαστὸσ ὄνειροσ ἰὼν φωνεῖ.

μεμάντευμαι δ’ ἐπὶ Κασταλίᾳ, εἰ μετάλλατόν τι. καὶ ὡσ τάχοσ ὀτρύνει με τεύχειν ναὶ πομπάν. τοῦτον ἀέθλον ἑκὼν τέλεσον· καί τοι μοναρχεῖν καὶ βασιλευέμεν ὄμνυμι προήσειν. καρτερὸσ ὁρ́κοσ ἄμμιν μάρτυσ ἔστω Ζεὺσ ὁ γενέθλιοσ ἀμφοτέροισ. σύνθεσιν ταύταν ἐπαινήσαντεσ οἱ μὲν κρίθεν·

ὤρνυεν κάρυκασ ἐόντα πλόον φαινέμεν παντᾷ.

τάχα δὲ Κρονίδαο Ζηνὸσ υἱοὶ τρεῖσ ἀκαμαντομάχαι ἦλθον Ἀλκμήνασ θ’ ἑλικοβλεφάρου Λήδασ τε, δοιοὶ δ’ ὑψιχαῖται ἀνέρεσ, Ἐννοσίδα γένοσ, αἰδεσθέντεσ ἀλκάν, ἔκ τε Πύλου καὶ ἀπ’ ἄκρασ Ταινάρου· τῶν μὲν κλέοσ ἐσλὸν Εὐφάμου τ’ ἐκράνθη σόν τε, Περικλύμεν’ εὐρυβία.

ἐξ Ἀπόλλωνοσ δὲ φορμικτὰσ ἀοιδᾶν πατὴρ ἔμολεν, εὐαίνητοσ, Ὀρφεύσ. πέμπε δ’ Ἑρμᾶσ χρυσόραπισ διδύμουσ υἱοὺσ ἐπ’ ἄτρυτον πόνον, τὸν μὲν Ἐχίονα, κεχλάδοντασ ἥβᾳ, τὸν δ’ Ἔρυτον.

ταχέεσ ἀμφὶ Παγγαίου θεμέθλοισ ναιετάοντεσ ἔβαν· καὶ γὰρ ἑκὼν θυμῷ γελανεῖ θᾶσσον ἔντυνεν βασιλεὺσ ἀνέμων Ζήταν Κάλαί̈ν τε πατὴρ Βορέασ, ἄνδρασ πτεροῖσιν νῶτα πεφρίκοντασ ἄμφω πορφυρέοισ.

ναὸσ Ἀργοῦσ, μή τινα λειπόμενον τὰν ἀκίνδυνον παρὰ ματρὶ μένειν αἰῶνα πέσσοντ’, ἀλλ’ ἐπὶ καὶ θανάτῳ φάρμακον κάλλιστον ἑᾶσ ἀρετᾶσ ἅλιξιν εὑρέσθαι σὺν ἄλλοισ.

ἐσ δ’ Ιαὠλκὸν ἐπεὶ κατέβα ναυτᾶν ἀώτοσ, λέξατο πάντασ ἐπαινήσαισ Ιἄσων.

καί ῥά οἱ μάντισ ὀρνίχεσσι καὶ κλάροισι θεοπροπέων ἱεροῖσ Μόψοσ ἄμβασε στρατὸν πρόφρων. χρυσέαν χείρεσσι λαβὼν φιάλαν ἀρχὸσ ἐν πρύμνᾳ πατέρ’ Οὐρανιδᾶν ἐγχεικέραυνον Ζῆνα, καὶ ὠκυπόρουσ κυμάτων ῥιπὰσ ἀνέμων τ’ ἐκάλει, νύκτασ τε καὶ πόντου κελεύθουσ ἄματά τ’ εὔφρονα καὶ φιλίαν νόστοιο μοῖραν·

ἐκ νεφέων δέ οἱ ἀντάϋσε βροντᾶσ αἴσιον φθέγμα·

λαμπραὶ δ’ ἦλθον ἀκτῖνεσ στεροπᾶσ ἀπορηγνύμεναι· ἀμπνοὰν δ’ ἡρ́ωεσ ἔστασαν θεοῦ σάμασιν πιθόμενοι· ἐμβαλεῖν κώπαισι τερασκόποσ ἁδείασ ἐνίπτων ἐλπίδασ·

εἰρεσία δ’ ὑπεχώρησεν ταχειᾶν ἐκ παλαμᾶν ἄκοροσ.

σὺν Νότου δ’ αὔραισ ἐπ’ Ἀξείνου στόμα πεμπόμενοι ἤλυθον· ἔνθ’ ἁγνὸν Ποσειδάωνοσ ἕσσαντ’ εἰναλίου τέμενοσ, φοίνισσα δὲ Θρηϊκίων ἀγέλα ταύρων ὑπᾶρχεν καὶ νεόκτιστον λίθων βωμοῖο θέναρ. ἐσ δὲ κίνδυνον βαθὺν ἱέμενοι δεσπόταν λίσσοντο ναῶν, συνδρόμων κινηθμὸν ἀμαιμάκετον ἐκφυγεῖν πετρᾶν. δίδυμαι γὰρ ἔσαν ζωαί, κυλινδέσκοντό τε κραιπνότεραι ἢ βαρυγδούπων ἀνέμων στίχεσ· ἀλλ’ ἤδη τελευτὰν κεῖνοσ αὐταῖσ ἡμιθέων πλόοσ ἄγαγεν.

ἐσ Φᾶσιν δ’ ἔπειτεν ἤλυθον· μῖξαν Αἰήτᾳ παρ’ αὐτῷ.

πότνια δ’ ὀξυτάτων βελέων ποικίλαν ἰύ̈γγα τετράκναμον Οὐλυμπόθεν ἐν ἀλύτῳ ζεύξαισα κύκλῳ μαινάδ’ ὄρνιν Κυπρογένεια φέρεν πρῶτον ἀνθρώποισι, λιτάσ τ’ ἐπαοιδὰσ ἐκδιδάσκησεν σοφὸν Αἰσονίδαν· ὄφρα Μηδείασ τοκέων ἀφέλοιτ’ αἰδῶ, ποθεινὰ δ’ Ἑλλὰσ αὐτὰν ἐν φρασὶ καιομέναν δονέοι μάστιγι Πειθοῦσ.

καὶ τάχα πείρατ’ ἀέθλων δείκνυεν πατρωί̈ων· σὺν δ’ ἐλαίῳ φαρμακώσαισ’ ἀντίτομα στερεᾶν ὀδυνᾶν δῶκε χρίεσθαι.

καταίνησαν τε κοινὸν γάμον γλυκὺν ἐν ἀλλάλοισι μῖξαι. ἀλλ’ ὅτ’ Αἰήτασ ἀδαμάντινον ἐν μέσσοισ ἄροτρον σκίμψατο καὶ βόασ, οἳ φλόγ’ ἀπὸ ξανθᾶν γενύων πνέον καιομένοιο πυρόσ, χαλκέαισ δ’ ὁπλαῖσ ἀράσσεσκον χθόν’ ἀμειβόμενοι, τοὺσ ἀγαγὼν ζεύγλᾳ πέλασσεν μοῦνοσ.

ὀρθὰσ δ’ αὔλακασ ἐντανύσαισ ἤλαυν’, ἀνὰ βωλακίασ δ’ ὀρόγυιαν σχίζε νῶτον γᾶσ.

ἐείπεν δ’ ὧδε· ὅστισ ἄρχει ναόσ, ἐμοὶ τελέσαισ ἄφθιτον στρωμνὰν ἀγέσθω, κῶασ αἰγλᾶεν χρυσέῳ θυσάνῳ.

" ὣσ ἄρ’ αὐδάσαντοσ ἀπὸ κροκόεν ῥίψαισ Ιἄσων εἷμα θεῷ πίσυνοσ εἴχετ’ ἔργου· πῦρ δέ νιν οὐκ ἐόλει παμφαρμάκου ξείνασ ἐφετμαῖσ.

σπασσάμενοσ δ’ ἄροτρον, βοέουσ δήσαισ ἀνάγκασ ἔντεσιν αὐχένασ ἐμβάλλων τ’ ἐριπλεύρῳ φυᾷ κέντρον αἰανὲσ βιατὰσ ἐξεπόνησ’ ἐπιτακτὸν ἀνὴρ μέτρον. ἰύ̈ξεν δ’ ἀφωνήτῳ περ ἔμπασ ἄχει δύνασιν Αἰήτασ ἀγασθείσ.

πρὸσ δ’ ἑταῖροι καρτερὸν ἄνδρα φίλασ ὤρεγον χεῖρασ, στεφάνοισί τέ νιν ποίασ ἔρεπτον, μειλιχίοισ τε λόγοισ ἀγαπάζοντ’.

αὐτίκα δ’ Αἐλίου θαυμαστὸσ υἱὸσ δέρμα λαμπρὸν ἔννεπεν, ἔνθα νιν ἐκτάνυσαν Φρίξου μάχαιραι· ἤλπετο δ’ οὐκέτι οἱ κεῖνόν γε πράξεσθαι πόνον.

κεῖτο γὰρ λόχμᾳ, δράκοντοσ δ’ εἴχετο λαβροτατᾶν γενύων, ὃσ πάχει μάκει τε πεντηκόντορον ναῦν κράτει, τέλεσαν ἃν πλαγαὶ σιδάρου. μακρά μοι νεῖσθαι κατ’ ἀμαξιτόν·

ὡρ́α γὰρ συνάπτει· καί τινα οἶμον ἴσαμι βραχύν· πολλοῖσι δ’ ἅγημαι σοφίασ ἑτέροισ. κτεῖνε μὲν γλαυκῶπα τέχναισ ποικιλόνωτον ὄφιν, ὦ Ἀρκεσίλα, κλέψεν τε Μήδειαν σὺν αὐτᾷ, τὰν Πελίαο φόνον· ἔν τ’ Ὠκεανοῦ πελάγεσσι μίγεν πόντῳ τ’ ἐρυθρῷ Λαμνιᾶν τ’ ἔθνει γυναικῶν ἀνδροφόνων· ἔνθα καὶ γυίων ἀέθλοισ ἐπέδειξαν κρίσιν ἐσθᾶτοσ ἀμφίσ, καὶ συνεύνασθεν.

καὶ ἐν ἀλλοδαπαῖσ σπέρμ’ ἀρούραισ τουτάκισ ὑμετέρασ ἀκτῖνοσ ὄλβου δέξατο μοιρίδιον ἆμαρ ἢ νύκτεσ.

τόθι γὰρ γένοσ Εὐφάμου φυτευθὲν λοιπὸν αἰεὶ τέλλετο· καὶ Λακεδαιμονίων μιχθέντεσ ἀνδρῶν ἤθεσι τάν ποτε Καλλίσταν ἀπῴκησαν χρόνῳ νᾶσον· ἔνθεν δ’ ὔμμι Λατοίδασ ἔπορεν Λιβύασ πεδίον σὺν θεῶν τιμαῖσ ὀφέλλειν, ἄστυ χρυσοθρόνου διανέμειν θεῖον Κυράνασ ὀρθόβουλον μῆτιν ἐφευρομένοισ.

γνῶθι νῦν τὰν Οἰδιπόδα σοφίαν.

εἰ γάρ τισ ὄζουσ ὀξυτόμῳ πελέκει ἐξερείψειεν μεγάλασ δρυόσ, αἰσχύνοι δέ οἱ θαητὸν εἶδοσ· καὶ φθινόκαρποσ ἐοῖσα διδοῖ ψᾶφον περ’ αὐτᾶσ, εἴ ποτε χειμέριον πῦρ ἐξίκηται λοίσθιον·

ἢ σὺν ὀρθαῖσ κιόνεσσιν δεσποσύναισιν ἐρειδομένα μόχθον ἄλλοισ ἀμφέπει δύστανον ἐν τείχεσιν, ἑὸν ἐρημώσαισα χῶρον. ἐσσὶ δ’ ἰατὴρ ἐπικαιρότατοσ, Παιάν τέ σοι τιμᾷ φάοσ·

χρὴ μαλακὰν χέρα προσβάλλοντα τρώμαν ἕλκεοσ ἀμφιπολεῖν. ῥᾴδιον μὲν γὰρ πόλιν σεῖσαι καὶ ἀφαυροτέροισ· ἀλλ’ ἐπὶ χώρασ αὖτισ ἕσσαι δυσπαλὲσ δὴ γίγνεται, ἐξαπίνασ εἰ μὴ θεὸσ ἁγεμόνεσσι κυβερνατὴρ γένηται. τὶν δὲ τούτων ἐξυφαίνονται χάριτεσ.

τλᾶθι τᾶσ εὐδαίμονοσ ἀμφὶ Κυράνασ θέμεν σπουδὰν ἅπασαν. τῶν δ’ Ὁμήρου καὶ τόδε συνθέμενοσ ῥῆμα πόρσυν’·

ἄγγελον ἐσλὸν ἔφα τιμὰν μεγίσταν πράγματι παντὶ φέρειν· αὔξεται καὶ Μοῖσα δι’ ἀγγελίασ ὀρθᾶσ. ἐπέγνω μὲν Κυράνα καὶ τὸ κλεεννότατον μέγαρον Βάττου δικαιᾶν Δαμοφίλου πραπίδων. οὐκ ἐρίζων ἀντία τοῖσ ἀγαθοῖσ, οὐδὲ μακύνων τέλοσ οὐδέν.

ὁ γὰρ καιρὸσ πρὸσ ἀνθρώπων βραχὺ μέτρον ἔχει. εὖ νιν ἔγνωκεν·

θεράπων δέ οἱ, οὐ δράστασ ὀπαδεῖ. φαντὶ δ’ ἔμμεν τοῦτ’ ἀνιαρότατον, καλὰ γιγνώσκοντ’ ἀνάγκᾳ ἐκτὸσ ἔχειν πόδα. καὶ μὰν κεῖνοσ Ἄτλασ οὐρανῷ προσπαλαίει νῦν γε πατρῴασ ἀπὸ γᾶσ ἀπό τε κτεάνων· λῦσε δὲ Ζεὺσ ἄφθιτοσ Τιτᾶνασ.

ἐν δὲ χρόνῳ μεταβολαὶ λήξαντοσ οὔρου ἱστίων. μήτ’ ὦν τινι πῆμα πορών, ἀπαθὴσ δ’ αὐτὸσ πρὸσ ἀστῶν.

καί κε μυθήσαιθ’ ὁποίαν, Ἀρκεσίλα, εὑρ͂ε παγὰν ἀμβροσίων ἐπέων, πρόσφατον Θήβᾳ ξενωθείσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION