Pindar, Odes, olympian odes, olympian 10 ΑΓΗΣΙΔΑΜῼ ΛΟΚΡῼ ΕΠΙΖΕΦΥΡΙῼ ΠΑΙΔΙ ΠΥΚΤῌ

(핀다르, Odes, olympian odes, olympian 10 ΑΓΗΣΙΔΑΜῼ ΛΟΚΡῼ ΕΠΙΖΕΦΥΡΙῼ ΠΑΙΔΙ ΠΥΚΤῌ)

τὸν Ὀλυμπιονίκαν ἀνάγνωτέ μοι Ἀρχεστράτου παῖδα, πόθι φρενὸσ ἐμᾶσ γέγραπται· γλυκὺ γὰρ αὐτῷ μέλοσ ὀφείλων ἐπιλέλαθ’· ὦ Μοῖσ’, ἀλλὰ σὺ καὶ θυγάτηρ Ἀλάθεια Διόσ, ὀρθᾷ χερὶ ἐρύκετον ψευδέων ἐνιπὰν ἀλιτόξενον. ἕκαθεν γὰρ ἐπελθὼν ὁ μέλλων χρόνοσ ἐμὸν καταίσχυνε βαθὺ χρέοσ.

ὅμωσ δὲ λῦσαι δυνατὸσ ὀξεῖαν ἐπιμομφὰν τόκοσ·

ὁρᾶτ’ ὦν νῦν ψᾶφον ἑλισσομέναν ὅπα κῦμα κατακλύσσει ῥέον, ὅπα τε κοινὸν λόγον φίλαν τίσομεν ἐσ χάριν. νέμει γὰρ Ἀτρέκεια πόλιν Λοκρῶν Ζεφυρίων, μέλει τέ σφισι Καλλιόπα καὶ χάλκεοσ Ἄρησ.

τράπε δὲ Κύκνεια μάχα καὶ ὑπέρβιον Ἡρακλέα.

πύκτασ δ’ ἐν Ὀλυμπιάδι νικῶν Ἴλᾳ φερέτω χάριν Ἁγησίδαμοσ ὡσ Ἀχιλεῖ Πάτροκλοσ. θήξαισ δέ κε φύντ’ ἀρετᾷ ποτὶ πελώριον ὁρμάσαι κλέοσ ἀνὴρ θεοῦ σὺν παλάμᾳ· ἄπονον δ’ ἔλαβον χάρμα παῦροί τινεσ, ἔργων πρὸ πάντων βιότῳ φάοσ.

ὅτι πρόσθε ποτὲ Τιρύνθιον ἔπερσαν αὐτῷ στρατὸν μυχοῖσ ἥμενον Ἄλιδοσ Μολίονεσ ὑπερφίαλοι.

καὶ μὰν ξεναπάτασ Ἐπειῶν βασιλεὺσ ὄπιθεν οὐ πολλὸν ἴδε πατρίδα πολυκτέανον ὑπὸ στερεῷ πυρὶ πλαγαῖσ τε σιδάρου βαθὺν εἰσ ὀχετὸν ἄτασ ἵζοισαν ἑὰν πόλιν.

νεῖκοσ δὲ κρεσσόνων ἀποθέσθ’ ἄπορον. ἁλώσιοσ ἀντάσαισ θάνατον αἰπὺν οὐκ ἐξέφυγεν.

ὁ δ’ ἄρ’ ἐν Πίσᾳ ἔλσαισ ὅλον τε στρατὸν λαίαν τε πᾶσαν Διὸσ ἄλκιμοσ υἱὸσ σταθμᾶτο ζάθεον ἄλσοσ πατρὶ μεγίστῳ·

μετὰ δώδεκ’ ἀνάκτων θεῶν.

καὶ πάγον Κρόνου προσεφθέγξατο· πρόσθε γὰρ νώνυμνοσ, ἇσ Οἰνόμαοσ ἆρχε, βρέχετο πολλᾷ νιφάδι.

ταύτᾳ δ’ ἐν πρωτογόνῳ τελετᾷ παρέσταν μὲν ἄρα Μοῖραι σχεδὸν ὅ τ’ ἐξελέγχων μόνοσ ἀλάθειαν ἐτήτυμον χρόνοσ. τὸ δὲ σαφανὲσ ἰὼν πόρσω κατέφρασεν, ὅπα τὰν πολέμοιο δόσιν ἀκρόθινα διελὼν ἔθυε καὶ πενταετηρίδ’ ὅπωσ ἄρα ἔστασεν ἑορτὰν σὺν Ὀλυμπιάδι πρώτᾳ νικαφορίαισί τε.

τίσ δὴ ποταίνιον ἔλαχε στέφανον χείρεσσι ποσίν τε καὶ ἁρ́ματι, ἀγώνιον ἐν δόξᾳ θέμενοσ εὖχοσ, ἔργῳ καθελών;

σταδίου μὲν ἀρίστευσεν εὐθὺν τόνον ποσσὶ τρέχων παῖσ ὁ Λικυμνίου Οἰωνόσ·

ἷκεν δὲ Μιδέαθεν στρατὸν ἐλαύνων·

ὁ δὲ πάλᾳ κυδαίνων Ἔχεμοσ Τεγέαν· Δόρυκλοσ δ’ ἔφερε πυγμᾶσ τέλοσ, Τίρυνθα ναίων πόλιν· ἀν’ ἵπποισι δὲ τέτρασιν ἀπὸ Μαντινέασ Σᾶμοσ Ὡλιροθίου· ἄκοντι Φράστωρ ἔλασε σκοπόν·

μᾶκοσ δὲ Νικεὺσ ἔδικε πέτρῳ χέρα κυκλώσαισ ὑπὲρ ἁπάντων, καὶ συμμαχία θόρυβον παραίθυξε μέγαν· ἐν δ’ ἕσπερον ἔφλεξεν εὐώπιδοσ σελάνασ ἐρατὸν φάοσ.

ἀείδετο δὲ πᾶν τέμενοσ τερπναῖσι θαλίαισ τὸν ἐγκώμιον ἀμφὶ τρόπον.

ἀρχαῖσ δὲ προτέραισ ἑπόμενοι καί νῦν ἐπωνυμίαν χάριν νίκασ ἀγερώχου, κελαδησόμεθα βροντὰν καὶ πυρπάλαμον βέλοσ ὀρσικτύπου Διόσ, ἐν ἅπαντι κράτει αἴθωνα κεραυνὸν ἀραρότα. χλιδῶσα δὲ μολπὰ πρὸσ κάλαμον ἀντιάξει μελέων, τὰ παρ’ εὐκλέϊ Δίρκᾳ χρόνῳ μὲν φάνεν·

ἀλλ’ ὥτε παῖσ ἐξ ἀλόχου πατρὶ ποθεινὸσ ἵκοντι νεότατοσ τὸ πάλιν ἤδη, μάλα δέ οἱ θερμαίνει φιλότατι νόον·

ἐπεὶ πλοῦτοσ ὁ λαχὼν ποιμένα ἐπακτὸν ἀλλότριον, θνᾴσκοντι στυγερώτατοσ· καὶ ὅταν καλὰ ἔρξαισ ἀοιδᾶσ ἄτερ, Ἁγησίδαμ’, εἰσ Αἴ̈δα σταθμὸν ἀνὴρ ἵκηται, κενεὰ πνεύσαισ ἔπορε μόχθῳ βραχύ τι τερπνόν.

τὶν δ’ ἁδυεπήσ τε λύρα γλυκύσ τ’ αὐλὸσ ἀναπάσσει χάριν· τρέφοντι δ’ εὐρὺ κλέοσ κόραι Πιερίδεσ Διόσ.

ἐγὼ δὲ συνεφαπτόμενοσ σπουδᾷ, κλυτὸν ἔθνοσ Λοκρῶν ἀμφέπεσον μέλιτι εὐάνορα πόλιν καταβρέχων·

παῖδ’ ἐρατὸν <δ’> Ἀρχεστράτου αἴνησα, τὸν εἶδον κρατέοντα χερὸσ ἀλκᾷ βωμὸν παρ’ Ὀλύμπιον, κεῖνον κατὰ χρόνον ἰδέᾳ τε καλὸν ὡρ́ᾳ τε κεκραμένον, ἅ ποτε ἀναιδέα Γανυμήδει μόρον ἄλαλκε σὺν Κυπρογενεῖ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION