Pindar, Odes, olympian odes, olympian 9 ΕΦΑΡΜΟΣΤῼ ΟΠΟΥΝΤΙῼ ΠΑΛΑΙΣΤῌ

(핀다르, Odes, olympian odes, olympian 9 ΕΦΑΡΜΟΣΤῼ ΟΠΟΥΝΤΙῼ ΠΑΛΑΙΣΤῌ)

τὸ μὲν Ἀρχιλόχου μέλοσ φωνᾶεν Ὀλυμπίᾳ, καλλίνικοσ ὁ τριπλόοσ κεχλαδώσ, ἄρκεσε Κρόνιον παρ’ ὄχθον ἁγεμονεῦσαι κωμάζοντι φίλοισ Ἐφαρμόστῳ σὺν ἑταίροισ· Δία τε φοινικοστερόπαν σεμνόν τ’ ἐπίνειμαι ἀκρωτήριον Ἄλιδοσ τοιοῖσδε βέλεσσιν, τὸ δή ποτε Λυδὸσ ἡρ́ωσ Πέλοψ ἐξάρατο κάλλιστον ἕδνον Ἱπποδαμείασ·

πτερόεντα δ’ ἱεί γλυκὺν Πυθώναδ’ ὀϊστόν·

οὔτοι χαμαιπετέων λόγων ἐφάψεαι ἀνδρὸσ ἀμφὶ παλαίσμασιν φόρμιγγ’ ἐλελίζων κλεινᾶσ ἐξ Ὀπόεντοσ· αἰνήσαισ ἓ καὶ υἱόν, ἃν Θέμισ θυγάτηρ τέ οἱ σώτειρα λέλογχεν μεγαλόδοξοσ Εὐνομία, θάλλει δ’ ἀρεταῖσιν σόν τε, Κασταλία, πάρα Ἀλφεοῦ τε ῥέεθρον·

ὅθεν στεφάνων ἀώτοι κλυτὰν Λοκρῶν ἐπαείροντι ματέρ’ ἀγλαόδενδρον.

ἐγὼ δέ τοι φίλαν πόλιν μαλεραῖσ ἐπιφλέγων ἀοιδαῖσ, καὶ ἀγάνοροσ ἵππου θᾶσσον καὶ ναὸσ ὑποπτέρου παντᾷ ἀγγελίαν πέμψω ταύταν, εἰ σύν τινι μοιριδίῳ παλάμᾳ ἐξαίρετον Χαρίτων νέμομαι κᾶπον·

κεῖναι γὰρ ὤπασαν τὰ τέρπν’·

ἀγαθοὶ δὲ καὶ σοφοὶ κατὰ δαίμον’ ἄνδρεσ ἐγένοντ’· ἐπεὶ ἀντία πῶσ ἂν τριόδοντοσ Ἡρακλέησ σκύταλον τίναξε χερσίν, ἁνίκ’ ἀμφὶ Πύλον σταθεὶσ ἤρειδε Ποσειδᾶν ἤρειδεν δέ νιν ἀργυρέῳ τόξῳ πολεμίζων Φοῖβοσ, οὐδ’ Αἴ̈δασ ἀκινήταν ἔχε ῥάβδον, βρότεα σώμαθ’ ᾇ κατάγει κοίλαν πρὸσ ἀγυιὰν θνᾳσκόντων;

ἀπό μοι λόγον τοῦτον, στόμα, ῥῖψον·

μανίαισιν ὑποκρέκει.

μὴ νῦν λαλάγει τὰ τοιαῦτ’·

ἐά πόλεμον μάχαν τε πᾶσαν χωρὶσ ἀθανάτων· φέροισ δὲ Πρωτογενείασ ἄστει γλῶσσαν, ἵν’ αἰολοβρόντα Διὸσ αἴσᾳ Πύρρα Δευκαλίων τε Παρνασοῦ καταβάντε δόμον ἔθεντο πρῶτον, ἄτερ δ’ εὐνᾶσ ὁμόδαμον κτισσάσθαν λίθινον γόνον· λαοὶ δ’ ὀνύμασθεν.

ἔγειρ’ ἐπέων σφιν οἶμον λιγύν, αἴνει δὲ παλαιὸν μὲν οἶνον, ἄνθεα δ’ ὕμνων νεωτέρων. λέγοντι μὰν χθόνα μὲν κατακλύσαι μέλαιναν ὕδατοσ σθένοσ, ἀλλὰ Ζηνὸσ τέχναισ ἀνάπωτιν ἐξαίφνασ ἄντλον ἑλεῖν.

Λοκρῷ, μὴ καθέλοι μιν αἰὼν πότμον ἐφάψαισ ὀρφανὸν γενεᾶσ.

ἔχεν δὲ σπέρμα μέγιστον ἄλοχοσ, εὐφράνθη τε ἰδὼν ἡρ́ωσ θετὸν υἱόν, μάτρωοσ δ’ ἐκάλεσσέ νιν ἰσώνυμον ἔμμεν, ὑπέρφατον ἄνδρα μορφᾷ τε καὶ ἔργοισι. πόλιν δ’ ὤπασεν λαόν τε διαιτᾶν.

ἀφίκοντο δέ οἱ ξένοι, ἔκ τ’ Ἄργεοσ ἔκ τε Θηβᾶν, οἱ δ’ Ἀρκάδεσ, οἱ δὲ καὶ Πισᾶται·

υἱὸν δ’ Ἄκτοροσ ἐξόχωσ τίμασεν ἐποίκων Αἰγίνασ τε Μενοίτιον· τοῦ παῖσ ἅμ’ Ἀτρείδαισ Τεύθραντοσ πεδίον μολὼν ἔστα σὺν Ἀχιλλεῖ μόνοσ, ὅτ’ ἀλκᾶντασ Δαναοὺσ τρέψαισ ἁλίαισιν πρύμναισ Τήλεφοσ ἔμβαλεν· ὥστ’ ἔμφρονι δεῖξαι μαθεῖν Πατρόκλου βιατὰν νόον.

παραγορεῖτο μή ποτε σφετέρασ ἄτερθε ταξιοῦσθαι δαμασιμβρότου αἰχμᾶσ.

εἰήν εὑρησιεπὴσ ἀναγεῖσθαι πρόσφοροσ ἐν Μοισᾶν δίφρῳ·

τόλμα δὲ καὶ ἀμφιλαφὴσ δύναμισ ἕσποιτο. προξενίᾳ δ’ ἀρετᾷ τ’ ἦλθον τιμάοροσ Ἰσθμίαισι Λαμπρομάχου μίτραισ, ὅτ’ ἀμφότεροι κράτησαν μίαν ἔργον ἀν’ ἁμέραν. ἄλλαι δὲ δύ’ ἐν Κορίνθου πύλαισ ἐγένοντ’ ἔπειτα χάρμαι, ταὶ δὲ καὶ Νεμέασ Ἐφαρμόστῳ κατὰ κόλπον·

Ἄργει τ’ ἔσχεθε κῦδοσ ἀνδρῶν, παῖσ δ’ ἐν Ἀθάναισ, οἱο͂ν δ’ ἐν Μαραθῶνι συλαθεὶσ ἀγενείων μένεν ἀγῶνα πρεσβυτέρων ἀμφ’ ἀργυρίδεσσιν·

διήρχετο κύκλον ὅσσᾳ βοᾷ, ὡραῖοσ ἐὼν καὶ καλὸσ κάλλιστά τε ῥέξαισ.

τὰ δὲ Παρρασίῳ στρατῷ θαυμαστὸσ ἐὼν φάνη Ζηνὸσ ἀμφὶ πανάγυριν Λυκαίου, καὶ ψυχρᾶν ὁπότ’ εὐδιανὸν φάρμακον αὐρᾶν Πελλάνᾳ φέρε·

σύνδικοσ δ’ αὐτῷ Ιὀλάου τύμβοσ εἰναλία τ’ Ἐλευσὶσ ἀγλαί̈αισιν. τὸ δὲ φυᾷ κράτιστον ἅπαν·

πολλοὶ δὲ διδακταῖσ ἀνθρώπων ἀρεταῖσ κλέοσ ὤρουσαν ἀρέσθαι. ἄνευ δὲ θεοῦ σεσιγαμένον οὐ σκαιότερον χρῆμ’ ἕκαστον. ὁδῶν ὁδοὶ περαίτεραι, μία δ’ οὐχ ἅπαντασ ἄμμε θρέψει μελέτα·

σοφίαι μὲν αἰπειναί·

τοῦτο δὲ προσφέρων ἆθλον, ὄρθιον ὤρυσαι θαρσέων, τόνδ’ ἀνέρα δαιμονίᾳ γεγάμεν εὔχειρα, δεξιόγυιον, ὁρῶντ’ ἀλκάν, Αἰάντειόν τ’ ἐν δαιτὶ Ἰλιάδα νικῶν ἐπεστεφάνωσε βωμόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION