헬라어 문장 검색 - Πινδαρ́ΟδεσΓρέ1́06́

(핀다르, Odes, olympian odes, olympian 6 ΑΓΗΣΙᾼ ΣΥΡΑΚΟΣΙῼ ΑΠΗΝῌ)

χρυσέασ ὑποστάσαντεσ εὐτειχεῖ προθύρῳ θαλάμου κίονασ, ὡσ ὅτε θαητὸν μέγαρον πάξομεν· ἀρχομένου δ’ ἔργου πρόσωπον χρὴ θέμεν τηλαυγέσ. εἰ δ’ εἰή μὲν Ὀλυμπιονίκασ, βωμῷ τε μαντείῳ ταμίασ Διὸσ ἐν Πίσᾳ, συνοικιστήρ τε τᾶν κλεινᾶν Συρακοσσᾶν· κεῖνοσ ἀνήρ, ἐπικύρσαισ ἀφθόνων ἀστῶν ἐν ἱμερταῖσ ἀοιδαῖσ;

ἴστω γὰρ ἐν τούτῳ πεδίλῳ δαιμόνιον πόδ’ ἔχων Σωστράτου υἱόσ.

ἀκίνδυνοι δ’ ἀρεταὶ οὔτε παρ’ ἀνδράσιν οὔτ’ ἐν ναυσὶ κοίλαισ τίμιαι· πολλοὶ δὲ μέμνανται, καλὸν εἴ τι ποναθῇ. ἀπὸ γλώσσασ Ἄδραστοσ μάντιν Οἰκλείδαν ποτ’ ἐσ Ἀμφιάρηον φθέγξατ’, ἐπεὶ κατὰ γαῖ’ αὐτόν τέ νιν καὶ φαιδίμασ ἵππουσ ἔμαρψεν.

ἑπτὰ δ’ ἔπειτα πυρᾶν νεκρῶν τελεσθεισᾶν Ταλαϊονίδασ εἶπεν ἐν Θήβαισι τοιοῦτόν τι ἔποσ·

"ποθέω στρατιᾶσ ὀφθαλμὸν ἐμᾶσ, ἀμφότερον μάντιν τ’ ἀγαθὸν καὶ δουρὶ μάρνασθαι. " τὸ καὶ ἀνδρὶ κώμου δεσπότᾳ πάρεστι Συρακοσίῳ. οὔτε δύσηρισ ἐὼν οὔτ’ ὦν φιλόνικοσ ἄγαν, καὶ μέγαν ὁρ́κον ὀμόσσαισ τοῦτό γέ οἱ σαφέωσ μαρτυρήσω· μελίφθογγοι δ’ ἐπιτρέψοντι Μοῖσαι.

ὦ Φίντισ, ἀλλὰ ζεῦξον ἤδη μοι σθένοσ ἡμιόνων, ᾇ τάχοσ, ὄφρα κελεύθῳ τ’ ἐν καθαρᾷ βάσομεν ὄκχον, ἵκωμαί τε πρὸσ ἀνδρῶν καὶ γένοσ·

κεῖναι γὰρ ἐξ ἀλλᾶν ὁδὸν ἁγεμονεῦσαι ταύταν ἐπίστανται, στεφάνουσ ἐν Ὀλυμπίᾳ ἐπεὶ δέξαντο·

χρὴ τοίνυν πύλασ ὕμνων ἀναπίτναμεν αὐταῖσ· πρόσ Πιτάναν δὲ παρ’ Εὐρώτα πόρον δεῖ σάμερόν μ’ ἐλθεῖν ἐν ὡρ́ᾳ· ἅ τοι Ποσειδάωνι μιχθεῖσα Κρονίῳ λέγεται παῖδα ἰόπλοκον Εὐάδναν τεκέμεν.

κρύψε δὲ παρθενίαν ὠδῖνα κόλποισ·

κυρίῳ δ’ ἐν μηνὶ πέμποισ’ ἀμφιπόλουσ ἐκέλευσεν ἡρ́ωι πορσαίνειν δόμεν Εἰλατίδᾳ βρέφοσ, ὃσ ἀνδρῶν Ἀρκάδων ἄνασσε Φαισάνᾳ λάχε τ’ Ἀλφεὸν οἰκεῖν· ἔνθα τραφεῖσ’ ὑπ’ Ἀπόλλωνι γλυκείασ πρῶτον ἔψαυσ’ Ἀφροδίτασ. οὐδ’ ἔλαθ’ Αἴπυτον ἐν παντὶ χρόνῳ κλέπτοισα θεοῖο γόνον.

ἀλλ’ ὁ μὲν Πυθώναδ’, ἐν θυμῷ πιέσαισ χόλον οὐ φατὸν ὀξείᾳ μελέτᾳ, ᾤχετ’ ἰὼν μαντευσόμενοσ ταύτασ περ’ ἀτλάτου πάθασ. ἁ δὲ φοινικόκροκον ζώναν καταθηκαμένα κάλπιδά τ’ ἀργυρέαν, λόχμασ ὑπὸ κυανέασ τίκτε θεόφρονα κοῦρον. τᾷ μὲν ὁ Χρυσοκόμασ πραύ̈μητίν τ’ Ἐλείθυιαν παρέστασέν τε Μοίρασ·

ἦλθεν δ’ ὑπὸ σπλάγχνων ὑπ’ ὠδῖνόσ τ’ ἐρατᾶσ Ιἄμοσ ἐσ φάοσ αὐτίκα.

τὸν μὲν κνιζομένα λεῖπε χαμαί· δύο δὲ γλαυκῶπεσ αὐτὸν δαιμόνων βουλαῖσιν ἐθρέψαντο δράκοντεσ ἀμεμφεῖ ἰῷ μελισσᾶν καδόμενοι. βασιλεὺσ δ’ ἐπεὶ πετραέσσασ ἐλαύνων ἵκετ’ ἐκ Πυθῶνοσ, ἅπαντασ ἐν οἴκῳ εἴρετο παῖδα, τὸν Εὐάδνα τέκοι·

Φοίβου γὰρ αὐτὸν φᾶ γεγάκειν πατρόσ, περὶ θνατῶν δ’ ἔσεσθαι μάντιν ἐπιχθονίοισ ἔξοχον, οὐδέ ποτ’ ἐκλείψειν γενεάν. ὣσ ἄρα μάνυε. τοὶ δ’ οὔτ’ ὦν ἀκοῦσαι οὔτ’ ἰδεῖν εὔχοντο πεμπταῖον γεγενημένον.

ἀλλ’ ἐν κέκρυπτο γὰρ σχοίνῳ βατιᾷ τ’ ἐν ἀπειράτῳ, ἰών ξανθαῖσι καὶ παμπορφύροισ ἀκτῖσι βεβρεγμένοσ ἁβρὸν σῶμα· τὸ καὶ κατεφάμιξεν καλεῖσθαί νιν χρόνῳ σύμπαντι μάτηρ τοῦτ’ ὄνυμ’ ἀθάνατον.

τερπνᾶσ δ’ ἐπεὶ χρυσοστεφάνοιο λάβεν καρπὸν Ἥβασ, Ἀλφεῷ μέσσῳ καταβὰσ ἐκάλεσσε Ποσειδᾶν’ εὐρυβίαν, ὃν πρόγονον, καὶ τοξοφόρον Δάλου θεοδμάτασ σκοπόν, αἰτέων λαοτρόφον τιμάν τιν’ ἑᾷ κεφαλᾷ, νυκτὸσ ὑπαίθριοσ.

ἀντεφθέγξατο δ’ ἀρτιεπὴσ πατρία ὄσσα, μετάλλασέν τέ νιν·

"ὄρσο, τέκοσ, δεῦρο πάγκοινον ἐσ χώραν ἴμεν φάμασ ὄπισθεν. ἵκοντο δ’ ὑψηλοῖο πέτραν ἀλίβατον Κρονίου·

ἔνθα οἱ ὤπασε θησαυρὸν δίδυμον μαντοσύνασ, τόκα μὲν φωνὰν ἀκούειν ψευδέων ἄγνωστον, εὖτ’ ἂν δὲ θρασυμάχανοσ ἐλθὼν Ἡρακλέησ, σεμνὸν θάλοσ Ἀλκαϊδᾶν, πατρὶ ἑορτάν τε κτίσῃ πλειστόμβροτον τεθμόν τε μέγιστον ἀέθλων, Ζηνὸσ ἐπ’ ἀκροτάτῳ βωμῷ τότ’ αὖ χρηστήριον θέσθαι κέλευσεν. ἐξ οὗ πολύκλειτον καθ’ Ἕλλανασ γένοσ Ιἀμιδᾶν.

ὄλβοσ ἅμ’ ἕσπετο· τιμῶντεσ δ’ ἀρετὰσ ἐσ φανερὰν ὁδὸν ἔρχονται. τεκμαίρει χρῆμ’ ἕκαστον· μῶμοσ ἐξ ἄλλων κρέμαται φθονεόντων τοῖσ, οἷσ ποτε πρώτοισ περὶ δωδέκατον δρόμον ἐλαυνόντεσσιν αἰδοία ποτιστάξῃ Χάρισ εὐκλέα μορφάν. εἰ δ’ ἐτύμωσ ὑπὸ Κυλλάνασ ὁρ́οισ, Ἁγησία, μάτρωεσ ἄνδρεσ ναιετάοντεσ ἐδώρησαν θεῶν κάρυκα λιταῖσ θυσίαισ πολλὰ δὴ πολλαῖσιν Ἑρμᾶν εὐσεβέωσ, ὃσ ἀγῶνασ ἔχει μοῖράν τ’ ἀέθλων Ἀρκαδίαν τ’ εὐάνορα τιμᾷ·

κεῖνοσ, ὦ παῖ Σωστράτου, σὺν βαρυγδούπῳ πατρὶ κραίνει σέθεν εὐτυχίαν.

δόξαν ἔχω τιν’ ἐπὶ γλώσσᾳ ἀκόνασ λιγυρᾶσ, ἅ μ’ ἐθέλοντα προσέρπει καλλιρόοισι πνοαῖσ·

ματρομάτωρ ἐμὰ Στυμφαλίσ, εὐανθὴσ Μετώπα, πλάξιππον ἃ Θήβαν ἔτικτεν, τᾶσ ἐρατεινὸν ὕδωρ πίομαι, ἀνδράσιν αἰχματαῖσι πλέκων ποικίλον ὕμνον. Αἰνέα, πρῶτον μὲν Ἥραν Παρθενίαν κελαδῆσαι, γνῶναί τ’ ἔπειτ’, ἀρχαῖον ὄνειδοσ ἀλαθέσιν λόγοισ εἰ φεύγομεν, Βοιωτίαν ὗν.

ἐσσὶ γὰρ ἄγγελοσ ὀρθόσ, ἠϋκόμων σκυτάλα Μοισᾶν, γλυκὺσ κρατὴρ ἀγαφθέγκτων ἀοιδᾶν· εἰπὸν δὲ μεμνᾶσθαι Συρακοσσᾶν τε καὶ Ὀρτυγίασ·

τὰν Ιἕρων καθαρῷ σκάπτῳ διέπων, ἄρτια μηδόμενοσ, φοινικόπεζαν ἀμφέπει Δάματρα, λευκίππου τε θυγατρὸσ ἑορτάν, καὶ Ζηνὸσ Αἰτναίου κράτοσ. ἁδύλογοι δέ νιν λύραι μολπαί τε γιγνώσκοντι.

μὴ θράσσοι χρόνοσ ὄλβον ἐφέρπων. οἴκοθεν οἴκαδ’ ἀπὸ Στυμφαλίων τειχέων ποτινισσόμενον, ματέρ’ εὐμήλοιο λείποντ’ Ἀρκαδίασ.

ἀγαθαὶ δὲ πέλοντ’ ἐν χειμερίᾳ νυκτὶ θοᾶσ ἐκ ναὸσ ἀπεσκίμφθαι δύ’ ἄγκυραι.

θεὸσ τῶν τε κείνων τε κλυτὰν αἶσαν παρέχοι φιλέων. δέσποτα ποντομέδων, εὐθὺν δὲ πλόον καμάτων ἐκτὸσ ἐόντα δίδοι, χρυσαλακάτοιο πόσισ Ἀμφιτρίτασ, ἐμῶν δ’ ὕμνων ἀέξ’ εὐτερπὲσ ἄνθοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Pindar, Odes, olympian odes, olympian 6 ΑΓΗΣΙᾼ ΣΥΡΑΚΟΣΙῼ ΑΠΗΝῌ

(핀다르, Odes, olympian odes, olympian 6 ΑΓΗΣΙᾼ ΣΥΡΑΚΟΣΙῼ ΑΠΗΝῌ)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION