헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́3́17́

(파우사니아스, Description of Greece, Λακωνικά, chapter 17)

οὐ πόρρω δὲ τῆσ Ὀρθίασ ἐστὶν Εἰλειθυίασ ἱερόν· οἰκοδομῆσαι δέ φασιν αὐτὸ καὶ Εἰλείθυιαν νομίσαι θεὸν γενομένου σφίσιν ἐκ Δελφῶν μαντεύματοσ. Λακεδαιμονίοισ δὲ ἡ ἀκρόπολισ μὲν ἐσ ὕψοσ περιφανὲσ ἐξίσχουσα οὐκ ἔστι, καθὰ δὴ Θηβαίοισ τε ἡ Καδμεία καὶ ἡ Λάρισα Ἀργείοισ·

ὄντων δὲ ἐν τῇ πόλει λόφων καὶ ἄλλων, τὸ μάλιστα ἐσ μετέωρον ἀνῆκον ὀνομάζουσιν ἀκρόπολιν. ἐνταῦθα Ἀθηνᾶσ ἱερὸν πεποίηται Πολιούχου καλουμένησ καὶ Χαλκιοίκου τῆσ αὐτῆσ.

τοῦ δὲ ἱεροῦ τῆσ κατασκευῆσ Τυνδάρεωσ καθὰ λέγουσιν ἤρξατο· ἀποθανόντοσ δὲ ἐκείνου δεύτερα οἱ παῖδεσ ἐξεργάσασθαι τὸ οἰκοδόμημα ἤθελον, ἀφορμὴ δέ σφισιν ἔμελλε τὰ ἐξ Ἀφιδναίων ἔσεσθαι λάφυρα. προαπολιπόντων δὲ καὶ τούτων, Λακεδαιμόνιοι πολλοῖσ ἔτεσιν ὕστερον τόν τε ναὸν ὁμοίωσ καὶ <τὸ> ἄγαλμα ἐποιήσαντο Ἀθηνᾶσ χαλκοῦν· Γιτιάδασ δὲ εἰργάσατο ἀνὴρ ἐπιχώριοσ. ἐποίησε δὲ καὶ ᾄσματα Δώρια ὁ Γιτιάδασ ἄλλα τε καὶ ὕμνον ἐσ τὴν θεόν. ἐπείργασται δὲ τῷ χαλκῷ πολλὰ μὲν τῶν ἄθλων Ἡρακλέουσ, πολλὰ δὲ καὶ ὧν ἐθελοντὴσ κατώρθωσε, Τυνδάρεω δὲ τῶν παίδων ἄλλα τε καὶ ἡ τῶν Λευκίππου θυγατέρων ἁρπαγή·

καὶ Ἥφαιστοσ τὴν μητέρα ἐστὶν ἀπολύων τῶν δεσμῶν.

ἐδήλωσα δὲ καὶ ταῦτα, ὁποῖα λέγεται, πρότερον ἔτι ἐν τῇ Ἀτθίδι συγγραφῇ. Περσεῖ δ’ ἐσ Λιβύην καὶ ἐπὶ Μέδουσαν ὡρμημένῳ διδοῦσαι νύμφαι δῶρά εἰσι κυνῆν καὶ τὰ ὑποδήματα, ὑφ’ ὧν οἰσθήσεσθαι διὰ τοῦ ἀέροσ ἔμελλεν. ἐπείργασται δὲ καὶ τὰ ἐσ τὴν Ἀθηνᾶσ γένεσιν καὶ Ἀμφιτρίτη καὶ Ποσειδῶν, ἃ δὴ μέγιστα καὶ μάλιστα ἦν ἐμοὶ δοκεῖν θέασ ἄξια. ἔστι δὲ καὶ ἕτερον αὐτόθι Ἀθηνᾶσ Ἐργάνησ ἱερόν.

ἐσ δὲ τὴν πρὸσ μεσημβρίαν <ἰόντι> στοὰν Κοσμητᾶ τε ἐπίκλησιν Διὸσ ναὸσ καὶ Τυνδάρεω πρὸ αὐτοῦ μνῆμά ἐστιν· ἡ δὲ πρὸσ δυσμὰσ ἔχει τῶν στοῶν ἀετούσ τε δύο τοὺσ ὄρνιθασ καὶ ἴσασ ἐπ’ αὐτοῖσ Νίκασ, Λυσάνδρου μὲν ἀνάθημα, τῶν δὲ ἔργων ὑπόμνημα τῶν ἀμφοτέρων, τοῦ τε περὶ Ἔφεσον, ὅτε Ἀντίοχον τὸν Ἀλκιβιάδου κυβερνήτην καὶ Ἀθηναίων τριήρεισ ἐνίκησε, καὶ ὕστερον ἐν Αἰγὸσ ποταμοῖσ καθεῖλεν Ἀθηναίων τὸ ναυτικόν. ἐν ἀριστερᾷ δὲ τῆσ Χαλκιοίκου Μουσῶν ἱδρύσαντο ἱερόν, ὅτι οἱ Λακεδαιμόνιοι τὰσ ἐξόδουσ ἐπὶ τὰσ μάχασ οὐ μετὰ σαλπίγγων ἐποιοῦντο ἀλλὰ πρόσ τε αὐλῶν μέλη καὶ ὑπὸ λύρασ καὶ κιθάρασ κρούσμασιν.

ὄπισθεν δὲ τῆσ Χαλκιοίκου ναόσ ἐστιν Ἀφροδίτησ Ἀρείασ· τὰ δὲ ξόανα ἀρχαῖα εἴπερ τι ἄλλο ἐν Ἕλλησιν. τῆσ Χαλκιοίκου δὲ ἐν δεξιᾷ Διὸσ ἄγαλμα Ὑπάτου πεποίηται, παλαιότατον πάντων ὁπόσα ἐστὶ χαλκοῦ·

δι’ ὅλου γὰρ οὐκ ἔστιν εἰργασμένον, ἐληλασμένου δὲ ἰδίᾳ τῶν μερῶν καθ’ αὑτὸ ἑκάστου συνήρμοσταί τε πρὸσ ἄλληλα καὶ ἧλοι συνέχουσιν αὐτὰ μὴ διαλυθῆναι.

καὶ Κλέαρχον δὲ ἄνδρα Ῥηγῖνον τὸ ἄγαλμα ποιῆσαι λέγουσιν, ὃν Διποίνου καὶ Σκύλλιδοσ, οἱ δὲ αὐτοῦ Δαιδάλου φασὶν εἶναι μαθητήν. πρὸσ δὲ τῷ Σκηνώματι ὀνομαζομένῳ γυναικόσ ἐστιν εἰκών, Λακεδαιμόνιοι δὲ Εὐρυλεωνίδα λέγουσιν εἶναι· νίκην δὲ ἵππων συνωρίδι ἀνείλετο Ὀλυμπικήν. παρὰ δὲ τῆσ Χαλκιοίκου τὸν βωμὸν ἑστήκασι δύο εἰκόνεσ Παυσανίου τοῦ περὶ Πλάταιαν ἡγησαμένου.

τὰ δὲ ἐσ αὐτὸν ὁποῖα ἐγένετο εἰδόσιν οὐ διηγήσομαι· τὰ γὰρ τοῖσ πρότερον συγγραφέντα ἐπ’ ἀκριβὲσ ἀποχρῶντα ἦν· ἐπεξελθεῖν <δέ> σφισιν ἀρκέσομαι. ἤκουσα δὲ ἀνδρὸσ Βυζαντίου Παυσανίαν φωραθῆναί τε ἐφ’ οἷσ ἐβουλεύετο καὶ μόνον τῶν ἱκετευσάντων τὴν Χαλκίοικον ἁμαρτεῖν ἀδείασ κατ’ ἄλλο μὲν οὐδέν, φόνου δὲ ἄγοσ ἐκνίψασθαι μὴ δυνηθέντα. ὡσ γὰρ δὴ διέτριβε περὶ Ἑλλήσποντον ναυσὶ τῶν τε ἄλλων Ἑλλήνων καὶ αὐτῶν Λακεδαιμονίων, παρθένου Βυζαντίασ ἐπεθύμησε·

καὶ αὐτίκα νυκτὸσ ἀρχομένησ τὴν Κλεονίκην ‐ τοῦτο γὰρ ὄνομα ἦν τῇ κόρῃ ‐ κομίζουσιν οἷσ ἐπετέτακτο. ἐν τούτῳ δὲ ὑπνωμένον τὸν Παυσανίαν ἐπήγειρεν ὁ ψόφοσ· ἰοῦσα γὰρ παρ’ αὐτὸν τὸν καιόμενον λύχνον κατέβαλεν ἄκουσα. ταραχῇ τε ἀεὶ καὶ δείματι, ἐξέστη καὶ τότε καὶ τὴν παῖδα τῷ ἀκινάκῃ παίει.

τοῦτο τὸ ἄγοσ οὐκ ἐξεγένετο ἀποφυγεῖν Παυσανίᾳ, καθάρσια παντοῖα καὶ ἱκεσίασ δεξαμένῳ Διὸσ Φυξίου καὶ δὴ ἐσ Φιγαλίαν ἐλθόντι τὴν Ἀρκάδων παρὰ τοὺσ ψυχαγωγούσ·

δίκην δὲ ἣν εἰκὸσ ἦν Κλεονίκῃ τε ἀπέδωκε καὶ τῷ θεῷ. Λακεδαιμόνιοι δὲ ἐκτελοῦντεσ πρόσταγμα ἐκ Δελφῶν τάσ τε εἰκόνασ ἐποιήσαντο τὰσ χαλκᾶσ καὶ δαίμονα τιμῶσιν Ἐπιδώτην, τὸ ἐπὶ Παυσανίᾳ τοῦ Ἱκεσίου μήνιμα ἀποτρέπειν τὸν Ἐπιδώτην λέγοντεσ τοῦτον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Pausanias, Description of Greece, Λακωνικά, chapter 17

(파우사니아스, Description of Greece, Λακωνικά, chapter 17)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION