Pausanias, Description of Greece, Λακωνικά, chapter 13

(파우사니아스, Description of Greece, Λακωνικά, chapter 13)

πλησίον δὲ ἔστι μὲν Κυνόρτου τοῦ Ἀμύκλα τάφοσ, ἔστι δὲ καὶ Κάστοροσ μνῆμα, ἐπὶ δὲ αὐτῷ καὶ ἱερὸν πεποίηται· τεσσαρακοστῷ γὰρ ὕστερον ἔτει τῆσ μάχησ τῆσ πρὸσ Ἴδαν καὶ Λυγκέα θεοὺσ τοὺσ Τυνδάρεω παῖδασ καὶ οὐ πρότερον νομισθῆναί φασι.

δείκνυται δὲ πρὸσ τῇ Σκιάδι καὶ Ἴδα καὶ Λυγκέωσ τάφοσ. κατὰ μὲν δὴ τοῦ λόγου τὸ εἰκὸσ ἐτάφησαν ἐν τῇ Μεσσηνίᾳ καὶ οὐ ταύτῃ· Μεσσηνίων δὲ αἱ συμφοραὶ καὶ ὁ χρόνοσ, ὅσον ἔφυγον ἐκ Πελοποννήσου, πολλὰ τῶν ἀρχαίων καὶ κατελθοῦσιν ἐποίησεν ἄγνωστα, ἅτε δὲ ἐκείνων οὐκ εἰδότων ἔστιν ἤδη τοῖσ ἐθέλουσιν ἀμφισβητεῖν.

Λακεδαιμονίοισ δὲ ἀπαντικρὺ τῆσ Ὀλυμπίασ Ἀφροδίτησ ἐστὶ ναὸσ Κόρησ Σωτείρασ·

ποιῆσαι δὲ τὸν Θρᾷκα Ὀρφέα λέγουσιν, οἱ δὲ Ἄβαριν ἀφικόμενον ἐξ Ὑπερβορέων. ὁ δὲ Καρνειόσ, ὃν Οἰκέταν ἐπονομάζουσι, τιμὰσ εἶχεν ἐν Σπάρτῃ καὶ πρὶν Ἡρακλείδασ κατελθεῖν, ἵδρυτο δὲ ἐν οἰκίᾳ Κριοῦ τοῦ Θεοκλέουσ, ἀνδρὸσ μάντεωσ·

τούτου δὲ τοῦ Κριοῦ γεμιζούσῃ τῇ θυγατρὶ ὕδωρ συντυχόντεσ κατάσκοποι τῶν Δωριέων αὐτῇ τε ἀφίκοντο ἐσ λόγουσ καὶ παρὰ τὸν Κριὸν ἐλθόντεσ διδάσκονται τὴν ἅλωσιν τῆσ Σπάρτησ. Κάρνειον δὲ Ἀπόλλωνα Δωριεῦσι μὲν τοῖσ πᾶσι σέβεσθαι καθέστηκεν ἀπὸ Κάρνου γένοσ ἐξ Ἀκαρνανίασ, μαντευομένου δὲ ἐξ Ἀπόλλωνοσ·

τοῦτον γὰρ τὸν Κάρνον ἀποκτείναντοσ Ἱππότου τοῦ Φύλαντοσ ἐνέπεσεν ἐσ τὸ στρατόπεδον τοῖσ Δωριεῦσι μήνιμα Ἀπόλλωνοσ, καὶ Ἱππότησ τε ἔφυγεν ἐπὶ τῷ φόνῳ καὶ Δωριεῦσιν ἀπὸ τούτου τὸν Ἀκαρνᾶνα μάντιν καθέστηκεν ἱλάσκεσθαι. Καρνειόσ, ὁ δὲ ἐν τοῦ μάντεωσ Κριοῦ τιμώμενοσ Ἀχαιῶν ἔτι ἐχόντων τὴν Σπάρτην.

Πραξίλλῃ μὲν δὴ πεποιημένα ἐστὶν ὡσ Εὐρώπησ εἰή καὶ <Διὸσ ὁ> Κάρνειοσ καὶ αὐτὸν ἀνεθρέψατο Ἀπόλλων καὶ Λητώ·

λέγεται δὲ καὶ ἄλλοσ ἐπ’ αὐτῷ λόγοσ, ἐν τῇ Ἴδῃ τῇ Τρωικῇ κρανείασ ἐν Ἀπόλλωνοσ ἄλσει πεφυκυίασ τοὺσ Ἕλληνασ ἐκτεμεῖν ἐσ τοῦ ἵππου τοῦ δουρείου τὴν ποίησιν· μαθόντεσ δὲ ὀργήν σφισιν ἔχειν τὸν θεὸν θυσίαισ ἱλάσκονται καὶ Ἀπόλλωνα ὀνομάζουσι Κάρνειον ἀπὸ τῶν κρανειῶν, ὑπερθέντεσ τὸ ῥῶ κατὰ δή τι ἀρχαῖον. τοῦ Καρνείου δὲ οὐ πόρρω καλούμενόν ἐστιν ἄγαλμα Ἀφεταίου·

τοῖσ δὲ Πηνελόπησ μνηστῆρσί φασιν ἐντεῦθεν γενέσθαι τοῦ δρόμου τὴν ἀρχήν. ἔστι δέ τι χωρίον ἔχον στοὰσ ἐν τετραγώνῳ τῷ σχήματι, ἔνθα σφίσιν ἐπιπράσκετο ὁ ῥῶποσ τὸ ἀρχαῖον· πρὸσ τούτῳ Διὸσ Ἀμβουλίου καὶ Ἀθηνᾶσ ἐστιν Ἀμβουλίασ βωμὸσ καὶ Διοσκούρων καὶ τούτων Ἀμβουλίων. ἀπαντικρὺ δὲ ἥ τε ὀνομαζομένη Κολώνα καὶ Διονύσου Κολωνάτα ναόσ, πρὸσ αὐτῷ δὲ τέμενόσ ἐστιν ἡρ́ωοσ, ὃν τῆσ ὁδοῦ τῆσ ἐσ Σπάρτην Διονύσῳ φασὶ γενέσθαι ἡγεμόνα·

τῷ δὲ ἡρ́ωι τούτῳ πρὶν ἢ τῷ θεῷ θύουσιν αἱ Διονυσιάδεσ καὶ αἱ Λευκιππίδεσ. τὰσ δὲ ἄλλασ ἕνδεκα ἃσ καὶ αὐτὰσ Διονυσιάδασ ὀνομάζουσι, ταύταισ δρόμου προτιθέασιν ἀγῶνα· δρᾶν δὲ οὕτω σφίσιν ἦλθεν ἐκ Δελφῶν.

τοῦ Διονύσου δὲ οὐ μακρὰν Διὸσ ἱερόν ἐστιν Εὐανέμου, τούτου δὲ ἐν δεξιᾷ Πλευρῶνοσ ἡρῷον. γεγόνασι δὲ οἱ Τυνδάρεω παῖδεσ τὰ πρὸσ μητρὸσ ἀπὸ τοῦ Πλευρῶνοσ· Θέστιον γὰρ τὸν Λήδασ πατέρα Ἄσιόσ φησιν ἐν τοῖσ ἔπεσιν Ἀγήνοροσ παῖδα εἶναι τοῦ Πλευρῶνοσ.

τοῦ δὲ ἡρῴου λόφοσ ἐστὶν οὐ πόρρω καὶ Ἥρασ ἐπὶ τῷ λόφῳ ναὸσ Ἀργείασ· ἱδρύσασθαι δὲ Εὐρυδίκην φασὶ Λακεδαίμονοσ θυγατέρα, γυναῖκα δὲ Ἀκρισίου τοῦ Ἄβαντοσ. Ἥρασ δὲ ἱερὸν Ὑπερχειρίασ κατὰ μαντείαν ἐποιήθη, τοῦ Εὐρώτα πολὺ τῆσ γῆσ σφισιν ἐπικλύζοντοσ. ξόανον δὲ ἀρχαῖον καλοῦσιν Ἀφροδίτησ Ἥρασ·

ἐπὶ δὲ θυγατρὶ γαμουμένῃ νενομίκασι τὰσ μητέρασ τῇ θεῷ θύειν. τοῦ λόφου δὲ κατὰ τὴν ἐσ δεξιὰν ὁδὸν Ἑτοιμοκλέουσ ἐστὶν εἰκών· τῷ δὲ Ἑτοιμοκλεῖ καὶ αὐτῷ <καὶ> Ἱπποσθένει τῷ πατρὶ πάλησ εἰσὶν Ὀλυμπικαὶ νῖκαι, καὶ συναμφοτέροισ μὲν μία τε καὶ δέκα, τῷ δὲ Ἱπποσθένει μιᾷ νίκῃ τὸν υἱὸν παρελθεῖν ὑπῆρξεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION