ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 15

(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 15)

Καὶ εὐθὺσ πρωὶ συμβούλιον ποιήσαντεσ οἱ ἀρχιερεῖσ μετὰ τῶν πρεσβυτέρων καὶ γραμματέων καὶ ὅλον τὸ συνέδριον δήσαντεσ τὸν Ιἠσοῦν ἀπήνεγκαν καὶ παρέδωκαν Πειλάτῳ. καὶ ἐπηρώτησεν αὐτὸν ὁ Πειλᾶτοσ Σὺ εἶ ὁ βασιλεὺσ τῶν Ιοὐδαίων;

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ αὐτῷ λέγει Σὺ λέγεισ. καὶ κατηγόρουν αὐτοῦ οἱ ἀρχιερεῖσ πολλά.

ὁ δὲ Πειλᾶτοσ πάλιν ἐπηρώτα αὐτὸν [λέγων] Οὐκ ἀποκρίνῃ οὐδέν;

ἴδε πόσα σου κατηγοροῦσιν. ὁ δὲ Ιἠσοῦσ οὐκέτι οὐδὲν ἀπεκρίθη, ὥστε θαυμάζειν τὸν Πειλᾶτον.

Κατὰ δὲ ἑορτὴν ἀπέλυεν αὐτοῖσ ἕνα δέσμιον ὃν παρῃτοῦντο.

ἦν δὲ ὁ λεγόμενοσ Βαραββᾶσ μετὰ τῶν στασιαστῶν δεδεμένοσ οἵτινεσ ἐν τῇ στάσει φόνον πεποιήκεισαν.

καὶ ἀναβὰσ ὁ ὄχλοσ ἤρξατο αἰτεῖσθαι καθὼσ ἐποίει αὐτοῖσ.

ὁ δὲ Πειλᾶτοσ ἀπεκρίθη αὐτοῖσ λέγων Θέλετε ἀπολύσω ὑμῖν τὸν βασιλέα τῶν Ιοὐδαίων;

ἐγίνωσκεν γὰρ ὅτι διὰ φθόνον παραδεδώκεισαν αὐτὸν [οἱ ἀρχιερεῖσ].

οἱ δὲ ἀρχιερεῖσ ἀνέσεισαν τὸν ὄχλον ἵνα μᾶλλον τὸν Βαραββᾶν ἀπολύσῃ αὐτοῖσ.

ὁ δὲ Πειλᾶτοσ πάλιν ἀποκριθεὶσ ἔλεγεν αὐτοῖσ Τί οὖν ποιήσω [ὃν] λέγετε τὸν βασιλέα τῶν Ιοὐδαίων;

οἱ δὲ πάλιν ἔκραξαν Σταύρωσον αὐτόν.

ὁ δὲ Πειλᾶτοσ ἔλεγεν αὐτοῖσ Τί γὰρ ἐποίησεν κακόν;

οἱ δὲ περισσῶσ ἔκραξαν Σταύρωσον αὐτόν. ὁ δὲ Πειλᾶτοσ βουλόμενοσ τῷ ὄχλῳ τὸ ἱκανὸν ποιῆσαι ἀπέλυσεν αὐτοῖσ τὸν Βαραββᾶν, καὶ παρέδωκεν τὸν Ιἠσοῦν φραγελλώσασ ἵνα σταυρωθῇ.

Οἱ δὲ στρατιῶται ἀπήγαγον αὐτὸν ἔσω τῆσ αὐλῆσ, ὅ ἐστιν πραιτώριον, καὶ συνκαλοῦσιν ὅλην τὴν σπεῖραν.

καὶ ἐνδιδύσκουσιν αὐτὸν πορφύραν καὶ περιτιθέασιν αὐτῷ πλέξαντεσ ἀκάνθινον στέφανον·

καὶ ἤρξαντο ἀσπάζεσθαι αὐτόν Χαῖρε βασιλεῦ τῶν Ιοὐδαίων·

καὶ ἔτυπτον αὐτοῦ τὴν κεφαλὴν καλάμῳ καὶ ἐνέπτυον αὐτῷ, καὶ τιθέντεσ τὰ γόνατα προσεκύνουν αὐτῷ.

καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ, ἐξέδυσαν αὐτὸν τὴν πορφύραν καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ.

Καὶ ἐξάγουσιν αὐτὸν ἵνα σταυρώσωσιν αὐτόν· καὶ ἀγγαρεύουσιν παράγοντά τινα Σίμωνα Κυρηναῖον ἐρχόμενον ἀπ’ ἀγροῦ, τὸν πατέρα Ἀλεξάνδρου καὶ Ῥούφου, ἵνα ἄρῃ τὸν σταυρὸν αὐτοῦ.

καὶ φέρουσιν αὐτὸν ἐπὶ τὸν Γολγοθὰν τόπον, ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενοσ Κρανίου Τόποσ.

καὶ ἐδίδουν αὐτῷ ἐσμυρνισμένον οἶνον, ὃσ δὲ οὐκ ἔλαβεν.

καὶ σταυροῦσιν αὐτὸν καὶ διαμερίζονται τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, βάλλοντεσ κλῆρον ἐπ’ αὐτὰ τίσ τί ἄρῃ.

ἦν δὲ ὡρ́α τρίτη καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν.

καὶ ἦν ἡ ἐπιγραφὴ τῆσ αἰτίασ αὐτοῦ ἐπιγεγραμμένη Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ.

Καὶ σὺν αὐτῷ σταυροῦσιν δύο λῃστάσ, ἕνα ἐκ δεξιῶν καὶ ἕνα ἐξ εὐωνύμων αὐτοῦ.

σῶσον σεαυτὸν καταβὰσ ἀπὸ τοῦ σταυροῦ.

ὁμοίωσ καὶ οἱ ἀρχιερεῖσ ἐμπαίζοντεσ πρὸσ ἀλλήλουσ μετὰ τῶν γραμματέων ἔλεγον Ἄλλουσ ἔσωσεν, ἑαυτὸν οὐ δύναται σῶσαι·

ὁ χριστὸσ ὁ βασιλεὺσ Ἰσραὴλ καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ, ἵνα ἴδωμεν καὶ πιστεύσωμεν.

καὶ οἱ συνεσταυρωμένοι σὺν αὐτῷ ὠνείδιζον αὐτόν. Καὶ γενομένησ ὡρ́ασ ἕκτησ σκότοσ ἐγένετο ἐφ’ ὅλην τὴν γῆν ἑώσ ὡρ́ασ ἐνάτησ.

καὶ τῇ ἐνάτῃ ὡρ́ᾳ ἐβόησεν ὁ Ιἠσοῦσ φωνῇ μεγάλῃ Ἐλωί ἐλωί λαμὰ σαβαχθανεί;

ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον Ὁ θεόσ μου [ὁ θεόσ μου], εἰσ τί ἐγκατέλιπέσ με; καί τινεσ τῶν παρεστηκότων ἀκούσαντεσ ἔλεγον Ἴδε Ἠλείαν φωνεῖ.

δραμὼν δέ τισ γεμίσασ σπόγγον ὄξουσ περιθεὶσ καλάμῳ ἐπότιζεν αὐτόν, λέγων Ἄφετε ἴδωμεν εἰ ἔρχεται Ἠλείασ καθελεῖν αὐτόν.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ ἀφεὶσ φωνὴν μεγάλην ἐξέπνευσεν.

Καὶ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰσ δύο ἀπ’ ἄνωθεν ἑώσ κάτω.

Ἰδὼν δὲ ὁ κεντυρίων ὁ παρεστηκὼσ ἐξ ἐναντίασ αὐτοῦ ὅτι οὕτωσ ἐξέπνευσεν εἶπεν Ἀληθῶσ οὗτοσ ὁ ἄνθρωποσ υἱὸσ θεοῦ ἦν.

αἳ ὅτε ἦν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ ἠκολούθουν αὐτῷ καὶ διηκόνουν αὐτῷ καὶ ἄλλαι πολλαὶ αἱ συναναβᾶσαι αὐτῷ εἰσ Ιἐροσόλυμα.

ἐλθὼν Ιὠσὴφ ἀπὸ Ἁριμαθαίασ εὐσχήμων βουλευτήσ, ὃσ καὶ αὐτὸσ ἦν προσδεχόμενοσ τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ, τολμήσασ εἰσῆλθεν πρὸσ τὸν Πειλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ιἠσοῦ.

ὁ δὲ Πειλᾶτοσ ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκεν, καὶ προσκαλεσάμενοσ τὸν κεντυρίωνα ἐπη ρώτησεν αὐτὸν εἰ ἤδη ἀπέθανεν·

καὶ γνοὺσ ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνοσ ἐδωρήσατο τὸ πτῶμα τῷ Ιὠσήφ.

καὶ ἀγοράσασ σινδόνα καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησεν τῇ σινδόνι καὶ ἔθηκεν αὐτὸν ἐν μνήματι ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρασ, καὶ προσεκύλισεν λίθον ἐπὶ τὴν θύραντοῦ μνημείου.

Ἡδὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ Ιὠσῆτοσ ἐθεώρουν ποῦ τέθειται.

Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου [ἡ] Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ [τοῦ] Ιἀκώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἱνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν.

καὶ λίαν πρωὶ [τῇ] μιᾷ των σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον ἀνατείλαντοσ τοῦ ἡλίου.

καὶ ἔλεγον πρὸσ ἑαυτάσ Τίσ ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆσ θύρασ τοῦ μνημείου;

καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀνακεκύλισται ὁ λίθοσ, ἦν γὰρ μέγασ σφόδρα.

καὶ εἰσελθοῦσαι εἰσ τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖσ δεξιοῖσ περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν.

ὁ δὲ λέγει αὐταῖσ Μὴ ἐκθαμβεῖσθε·

Ιἠσοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόποσ ὅπου ἔθηκαν αὐτόν· ἀλλὰ ὑπάγετε εἴπατε τοῖσ μαθηταῖσ αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι Προάγει ὑμᾶσ εἰσ τὴν Γαλιλαίαν·

ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼσ εἶπεν ὑμῖν. καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου, εἶχεν γὰρ αὐτὰσ τρόμοσ καὶ ἔκστασισ·

καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπαν, ἐφοβοῦντο γάρ· Ἀναστὰσ δὲ πρωὶ πρώτῃ σαββάτου ἐφάνη πρῶτον Μαρίᾳ τῇ Μαγδαληνῇ, παρ’ ἧσ ἐκβεβλήκει ἑπτὰ δαιμόνια.

ἐκείνη πορευθεῖσα ἀπήγγειλεν τοῖσ μετ’ αὐτοῦ γενομένοισ πενθοῦσι καὶ κλαίουσιν·

κἀκεῖνοι ἀκούσαντεσ ὅτι ζῇ καὶ ἐθεάθη ὑπ’ αὐτῆσ ἠπίστησαν.

Μετὰ δὲ ταῦτα δυσὶν ἐξ αὐτῶν περιπατοῦσιν ἐφανερώθη ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ πορευομένοισ εἰσ ἀγρόν·

κἀκεῖνοι ἀπελθόντεσ ἀπήγγειλαν τοῖσ λοιποῖσ·

οὐδὲ ἐκείνοισ ἐπίστευσαν. καὶ εἶπεν αὐτοῖσ Πορευθέντεσ εἰσ τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει.

ὁ πιστεύσασ καὶ βαπτισθεὶσ σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσασ κατακριθήσεται.

[καὶ ἐν ταῖσ χερσὶν] ὄφεισ ἀροῦσιν κἂν θανάσιμόν τι πίωσιν οὐ μὴ αὐτοὺσ βλάψῃ, ἐπὶ ἀρρώστουσ χεῖρασ ἐπιθήσουσιν καὶ καλῶσ ἕξουσιν.

Ὁ μὲν οὖν κύριοσ [Ιἠσοῦσ] μετὰ τὸ λαλῆσαι αὐτοῖσ ἀνελήμφθη εἰσ τὸν οὐρανὸν καὶ ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ θεοῦ.

ἐκεῖνοι δὲ ἐξελθόντεσ ἐκήρυξαν πανταχοῦ, τοῦ κυρίου συνεργοῦντοσ καὶ τὸν λόγον βεβαιοῦντοσ διὰ τῶν ἐπακολουθούντων σημείων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION