Lucian, Dialogi deorum, Ἀπόλλων, Ἑρμῆσ.

(루키아노스, Dialogi deorum, Ἀπόλλων, Ἑρμῆσ.)

Τί γελᾷσ, ὦ Ἑρμῆ; Ὅτι γελοιότατα, ὦ Ἄπολλον, εἶδον. Εἰπὲ οὖν, ὡσ καὶ αὐτὸσ ἀκούσασ ἔχω ξυγγελᾶν. Ἡ Ἀφροδίτη ξυνοῦσα τῷ Ἄρει κατείληπται καὶ ὁ Ἥφαιστοσ ἔδησεν αὐτοὺσ ξυλλαβών. Πῶσ; ἡδὺ γάρ τι ἐρεῖν ἐοίκασ. Ἐκ πολλοῦ, οἶμαι, ταῦτα εἰδὼσ ἐθήρευεν αὐτούσ, καὶ περὶ τὴν εὐνὴν ἀφανῆ δεσμὰ περιθεὶσ εἰργάζετο ἀπελθὼν ἐπὶ τὴν κάμινον· εἶτα ὁ μὲν Ἄρησ ἐσέρχεται λαθών, ὡσ ᾤετο, καθορᾷ δὲ αὐτὸν ὁ Ἥλιοσ καὶ λέγει πρὸσ τὸν Ἥφαιστον. ἐπεὶ δὲ ἐπέβησαν τοῦ λέχουσ καὶ ἐν ἔργῳ ἦσαν καὶ ἐντὸσ ἐγεγένηντο τῶν ἀρκύων, περιπλέκεται μὲν αὐτοῖσ τὰ δεσμά, ἐφίσταται δὲ ὁ Ἥφαιστοσ. ἐκείνη μὲν οὖν ‐ καὶ γὰρ ἔτυχε γυμνὴ οὖσα ‐ οὐκ εἶχεν ὅπωσ ἐγκαλύψαιτο αἰδουμένη, ὁ δὲ Ἄρησ τὰ μὲν πρῶτα διαφυγεῖν ἐπειρᾶτο καὶ ἤλπιζε ῥήξειν τὰ δεσμά, ἔπειτα δὲ συνεὶσ ἐν ἀφύκτῳ ἐχόμενον ἑαυτὸν ἱκέτευε.

Τί οὖν;

ἀπέλυσεν αὐτοὺσ ὁ Ἥφαιστοσ; Οὐδέπω, ἀλλὰ ξυγκαλέσασ τοὺσ θεοὺσ ἐπιδείκνυται τὴν μοιχείαν αὐτοῖσ· οἱ δὲ γυμνοὶ ἀμφότεροι κάτω νενευκότεσ ξυνδεδεμένοι ἐρυθριῶσι, καὶ τὸ θέαμα ἥδιστον ἐμοὶ ἔδοξε μονονουχὶ αὐτὸ γινόμενον τὸ ἔργον. Ὁ δὲ χαλκεὺσ ἐκεῖνοσ οὐκ αἰδεῖται καὶ αὐτὸσ ἐπιδεικνύμενοσ τὴν αἰσχύνην τοῦ γάμου; Μὰ Δί̓, ὅσ γε καὶ ἐπιγελᾷ ἐφεστὼσ αὐτοῖσ. ἐγὼ μέντοι, εἰ χρὴ τἀληθὲσ εἰπεῖν, ἐφθόνουν τῷ Ἄρει μὴ μόνον μοιχεύσαντι τὴν καλλίστην θεόν, ἀλλὰ καὶ δεδεμένῳ μετ̓ αὐτῆσ. Οὐκοῦν καὶ δεδέσθαι ἂν ὑπέμεινασ ἐπὶ τούτῳ; Σὺ δ̓ οὐκ ἄν, ὦ Ἄπολλον;

ἰδὲ μόνον ἐπελθών· ἐπαινέσομαι γάρ σε, ἤν μὴ τὰ ὅμοια καὶ αὐτὸσ εὔξῃ ἰδών.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION