Lucian, Dialogi deorum, Προμηθεύσ, Ζευσ.

(루키아노스, Dialogi deorum, Προμηθεύσ, Ζευσ.)

Λῦσόν με, ὦ Ζεῦ· δεινὰ γὰρ ἤδη πέπονθα. Λύσω σε, φήσ, ὃν ἐχρῆν βαρυτέρασ πέδασ ἔχοντα καὶ τὸν Καύκασον ὅλον ὑπὲρ κεφαλῆσ ἐπικείμενον ὑπὸ ἑκκαίδεκα γυπῶν μὴ μόνον κείρεσθαι τὸ ἧπαρ, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἐξορύττεσθαι, ἀνθ̓ ὧν τοιαῦθ̓ ἡμῖν ζῷα τοὺσ ἀνθρώπουσ ἔπλασασ καὶ τὸ πῦρ ἔκλεψασ καὶ γυναῖκασ ἐδημιούργησασ; ἃ μὲν γὰρ ἐμὲ ἐξηπάτησασ ἐν τῇ νομῇ τῶν κρεῶν ὀστᾶ πιμελῇ κεκαλυμμένα παραθεὶσ καὶ τὴν ἀμείνω τῶν μοιρῶν σεαυτῷ φυλάττων, τί χρὴ λέγειν; Οὔκουν ἱκανὴν ἤδη τὴν δίκην ἐκτέτικα τοσοῦτον χρόνον τῷ Καυκάσῳ προσηλωμένοσ τὸν κάκιστα ὀρνέων ἀπολούμενον αἰετὸν τρέφων τῷ ἥπατι; Οὐδὲ πολλοστημόριον τοῦτο ὧν σε δεῖ παθεῖν.

Καὶ μὴν οὐκ ἀμισθί με λύσεισ, ἀλλά σοι μηνύσω τι, ὦ Ζεῦ, πάνυ ἀναγκαῖον. Κατασοφίζῃ με, ὦ Προμηθεῦ.

Καὶ τί πλέον ἕξω; οὐ γὰρ ἀγνοήσεισ αὖθισ ἔνθα ὁ Καύκασόσ ἐστιν, οὐδὲ ἀπορήσεισ δεσμῶν, ἤν τι τεχνάζων ἁλίσκωμαι. Εἰπὲ πρότερον, ὅντινα μισθὸν ἀποτίσεισ αναγκαῖον ἡμῖν ὄντα. Ἢν εἴπω ἐφ̓ ὅ τι βαδίζεισ νῦν, ἀξιόπιστοσ ἔσομαί σοι καὶ περὶ τῶν ὑπολοίπων μαντευόμενοσ; ΖΕΥΣ Πῶσ γὰρ οὔ; Παρὰ τὴν Θέτιν, συνεσόμενοσ αὐτῇ. Τουτὶ μὲν ἔγνωσ· τί δ̓ οὖν τὸ ἐπὶ τούτῳ; δοκεῖσ γὰρ ἀληθέσ τι ἐρεῖν. Μηδέν, ὦ Ζεῦ, κοινωνήσῃσ τῇ Νηρηΐδι· ἢν γὰρ αὕτη κυοφορήσῃ ἐκ σοῦ, τὸ τεχθὲν ἴσα ἐργάσεταί σε οἱᾶ καὶ σὺ ἔδρασασ ‐ Τοῦτο φήσ, ἐκπεσεῖσθαί με τῆσ ἀρχῆσ; Μὴ γένοιτο, ὦ Ζεῦ. πλὴν τοιοῦτό γε ἡ μῖξισ αὐτῆσ ἀπειλεῖ. Χαιρέτω τοιγαροῦν ἡ Θέτισ· σὲ δὲ ὁ Ἥφαιστοσ ἐπὶ τούτοισ λυσάτω.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION