Lucian, De saltatione, (no name)

(루키아노스, De saltatione, (no name))

ἐπεὶ τοίνυν, ὦ Κράτων, δεινήν τινα ταύτην κατηγορίαν ἐκ πολλοῦ, οἶμαι, παρεσκευασμένοσ κατηγόρηκασ ὀρχήσεών τε καὶ αὐτῆσ ὀρχηστικῆσ, καὶ προσέτι ἡμῶν γε τῶν χαιρόντων τῇ τοιαύτῃ θέᾳ ὡσ ἐπὶ φαύλῳ καὶ γυναικείῳ πράγματι μεγάλην σπουδὴν ποιουμένων, ἄκουσον ὅσον τοῦ ὀρθοῦ διημάρτηκασ καὶ ὡσ λέληθασ σεαυτὸν τοῦ μεγίστου τῶν ἐν τῷ βίῳ ἀγαθῶν κατηγορῶν. καὶ συγγνώμη σοι εἰ ἐξ ἀρχῆσ βίῳ αὐχμηρῷ συζῶν καὶ μόνον τὸ σκληρὸν ἀγαθὸν ἡγούμενοσ ὑπ’ ἀπειρίασ αὐτῶν κατηγορίασ ἄξια εἶναι νενόμικασ. ἀνὴρ δὲ τίσ ὢν ὅλωσ,^ καὶ ταῦτα παιδείᾳ σύντροφοσ καὶ φιλοσοφίᾳ τὰ μέτρια ὡμιληκώσ, ἀφέμενοσ, ὦ Λυκῖνε, τοῦ περὶ τὰ βελτίω σπουδάζειν καὶ τοῖσ παλαιοῖσ συνεῖναι κάθηται καταυλούμενοσ, θηλυδρίαν ἄνθρωπον ὁρῶν ἐσθῆσι μαλακαῖσ καὶ ᾄσμασιν ἀκολάστοισ ἐναβρυνόμενον καὶ μιμούμενον ἐρωτικὰ γύναια, τῶν πάλαι τὰσ μαχλοτάτασ, Φαίδρασ καὶ Παρθενόπασ καὶ Ῥοδόπασ τινάσ, καὶ ταῦτα πάντα ὑπὸ κρούμασιν καὶ τερετίσμασι καὶ ποδῶν κτύπῳ, καταγέλαστα ὡσ ἀληθῶσ πράγματα καὶ ἥκιστα ἐλευθέρῳ ἀνδρὶ καὶ οἱῴ σοὶ πρέποντα ;

ὥστε ἔγωγε πυθόμενοσ ὡσ ἐπὶ τοιαύτῃ θέᾳ σχολάζοισ, οὐκ ᾐδέσθην μόνον ὑπὲρ σοῦ ἀλλὰ καὶ ἠνιάθην εἰ Πλάτωνοσ καὶ Χρυσίππου καὶ Ἀριστοτέλουσ ἐκλαθόμενοσ κάθησαι τὸ ὅμοιον πεπονθὼσ τοῖσ τὰ ὦτα πτερῷ κνωμένοισ, καὶ ταῦτα μυρίων ἄλλων ὄντων ἀκουσμάτων καὶ θεαμάτων σπουδαίων, εἰ τούτων τισ δέοιτο, τῶν κυκλίων αὐλητῶν καὶ τῶν κιθάρᾳ τὰ ἔννομα προσᾳδόντων, καὶ μάλιστα τῆσ σεμνῆσ τραγῳδίασ καὶ τῆσ φαιδροτάτησ κωμῳδίασ, ἅπερ καὶ ἐναγώνια εἶναι ἠξίωται. πολλῆσ οὖν, ὦ γενναῖε, τῆσ ἀπολογίασ σοι δεήσει πρὸσ τοὺσ πεπαιδευμένουσ, εἰ βούλει μὴ παντάπασιν ἐκκεκρίσθαι καὶ τῆσ τῶν σπουδαίων ἀγέλησ ἐξεληλάσθαι.

καίτοι τό γε ἄμεινον ἐκεῖνό ἐστιν, οἶμαι, ἀρνήσει τὸ πᾶν ἰάσασθαι καὶ μηδὲ τὴν ἀρχὴν ὁμολογεῖν τι τοιοῦτον παρανενομῆσθαί σοι. πρὸσ δ’ οὖν τοὐπιὸν ὁρ́α ὅπωσ μὴ λάθῃσ ἡμῖν ἐξ ἀνδρὸσ τοῦ πάλαι Λυδή τισ ἢ Βάκχη γενόμενοσ, ὅπερ οὐ σὸν ἂν ἔγκλημα εἰή μόνον, ἀλλὰ καὶ ἡμῶν, εἰ μή σε κατὰ τὸν Ὀδυσσέα τοῦ λωτοῦ ἀποσπάσαντεσ ἐπὶ τὰσ συνήθεισ διατριβὰσ ἐπανάξομεν πρὶν λάθῃσ τελέωσ ὑπὸ τῶν ἐν τῷ θεάτρῳ Σειρήνων κατεσχημένοσ. καίτοι ἐκεῖναι μὲν τοῖσ ὠσὶν μόνοισ ἐπεβούλευον καὶ διὰ τοῦτο κηροῦ ἐδέησεν πρὸσ τὸν παράπλουν αὐτῶν σὺ δὲ καὶ δι’ ὀφθαλμῶν ἐοίκασ ὅλοσ δεδουλῶσθαι. παπαῖ, ὦ Κράτων, ὡσ κάρχαρόν τινα ἔλυσασ ἐφ’ ἡμᾶσ τὸν σαυτοῦ κύνα.

πλὴν τό γε παράδειγμα,, τὴν τῶν Λωτοφάγων καὶ Σειρήνων εἰκόνα, πάνυ ἀνομοιοτάτην μοι δοκεῖσ εἰρηκέναι ὧν πέπονθα, παρ’ ὅσον τοῖσ μὲν τοῦ λωτοῦ γευσαμένοισ καὶ τῶν Σειρήνων ἀκούσασιν ὄλεθροσ ἦν τῆσ τε ἐδωδῆσ καὶ τῆσ ἀκροάσεωσ τοὐπιτίμιον, ἐμοὶ δὲ πρὸσ τῷ τὴν ἡδονὴν παρὰ πολὺ ἡδίω πεφυκέναι ^ καὶ τό τέλοσ ἀγαθὸν ἀποβέβηκεν οὐ γὰρ εἰσ λήθην τῶν οἴκοι οὐδ’ εἰσ ἀγνωσίαν τῶν κατ’ ἐμαυτὸν περιίσταμαι, ἀλλ’ εἰ χρὴ μηδὲν ὀκνήσαντα εἰπεῖν, μακρῷ πινυτώτεροσ καὶ τῶν ἐν τῷ βίῳ διορατικώτεροσ ἐκ τοῦ θεάτρου σοι ἐπανελήλυθα. "τερψάμενοσ νεῖται καὶ πλείονα εἰδώσ. Ἡράκλεισ, ὦ Λυκῖνε, οἱᾶ πέπονθασ, ὃσ οὐδ’ αἰσχύνῃ ἐπ’ αὐτοῖσ, ἀλλὰ καὶ σεμνυνομένῳ ἐοίκασ. τὸ γοῦν δεινότατον τοῦτό ἐστιν, ὅτι μηδὲ ἰάσεώσ τινα ἡμῖν ὑποφαίνεισ ἐλπίδα, ἐπαινεῖν τολμῶν τὰ οὕτωσ αἰσχρὰ καὶ κατάπτυστα. εἰπέ μοι, ὦ Κράτων, ταυτὶ δὲ περὶ ὀρχήσεωσ καὶ τῶν ἐν τῷ θεάτρῳ γινομένων ἰδὼν πολλάκισ αὐτὸσ ἐπιτιμᾷσ, ἢ ἀπείρατοσ ὢν τοῦ θεάματοσ ὅμωσ αἰσχρὸν αὐτὸ καὶ κατάπτυστον, ὡσ φήσ, νομίζεισ ;

εἰ μὲν γὰρ εἶδεσ, ἐξ ἴσου ἡμῖν καὶ σὺ γεγένησαι· εἰ δὲ μή, ὁρ́α μὴ ἄλογοσ ἡ ἐπιτίμησισ εἶναί σου δόξῃ καὶ θρασεῖα, κατηγοροῦντοσ ὧν ἀγνοεῖσ. ἔτι ’ γὰρ τοῦτό μοι τὸ λοιπὸν ἦν, ἐν βαθεῖ τούτῳ τῷ πώγωνι καὶ πολιᾷ τῇ κόμῃ καθῆσθαι μέσον ἐν τοῖσ γυναίοισ καὶ τοῖσ μεμηνόσιν ἐκείνοισ θεαταῖσ, κροτοῦντά τε προσέτι καὶ ἐπαίνουσ ἀπρεπεστάτουσ ἐπιβοῶντα ὀλέθρῳ τινὶ ἀνθρώπῳ ἐσ οὐδὲν δέον κατακλωμένῳ. συγγνωστά σου ταῦτα, ὦ Κράτων. εἰ δέ μοι πεισθείησ ποτὲ καὶ ὅσον πείρασ ἕνεκα παράσχοισ σεαυτὸν ἀναπετάσασ τοὺσ ὀφθαλμούσ, εὖ οἶδα ὡσ οὐκ ἀνάσχοιο ἂν μὴ οὐχὶ πρὸ τῶν ἄλλων θέαν ἐν ἐπιτηδείῳ καταλαμβάνων ὅθεν καὶ ὄψει ἀκριβῶσ καὶ ἀκούσῃ ἅπαντα. μὴ ὡρ́ασ ^ ἄρα ἱκοίμην, εἴ τι τοιοῦτον ἀνασχοίμην ποτέ, ἔστ’ ἂν δασύσ τε εἰήν τὰ σκέλη καὶ τὸ γένειον ἀπαράτιλτοσ· ὡσ νῦν γε καὶ σὲ ἤδη ἐλεῶ τελέωσ ἡμῖν ἐκβεβακχευμένον. βούλει οὖν ἀφέμενοσ, ὦ ἑταῖρε, τῶν βλασφημιῶν τούτων ἀκοῦσαὶ μού τι περὶ ὀρχήσεωσ λέγοντοσ καὶ τῶν ἐν αὐτῇ καλῶν, καὶ ὡσ οὐ τερπνὴ μόνον ἀλλὰ καὶ ὠφέλιμόσ ἐστιν τοῖσ θεωμένοισ, καὶ ὅσα παιδεύει καὶ ὅσα διδάσκει, καὶ ὡσ ῥυθμίζει τῶν ὁρώντων τὰσ ψυχάσ, καλλίστοισ θεάμασιν ἐγγυμνάζουσα καὶ ἀρίστοισ ἀκούσμασιν ἐνδιατρίβουσα καὶ κοινόν τι ψυχῆσ καὶ σώματοσ κάλλοσ ἐπιδεικνυμένη ;

τὸ γὰρ καὶ μετὰ μουσικῆσ καὶ ῥυθμοῦ ταῦτα πάντα ποιεῖν οὐ ψόγοσ ἂν αὐτῆσ ἀλλ’ ἔπαινοσ μᾶλλον εἰή. ἐμοὶ μὲν οὐ πάνυ σχολὴ μεμηνότοσ ἀνθρώπου ἀκροᾶσθαι τὴν νόσον τὴν αὑτοῦ ἐπαινοῦντοσ· σὺ δὲ εἰ βούλει λῆρόν τινα κατασκεδάσαι μου, ἕτοιμοσ φιλικὴν ταύτην λειτουργίαν ὑποστῆναι καὶ παρασχεῖν τὰ ὦτα, καὶ ἄνευ κηροῦ παρακούειν τῶν φαύλων δυνάμενοσ. ὥστε ἤδη σιωπήσομαί σοι, καὶ λέγε ὁπόσα ἐθέλεισ ὡσ μηδὲ ἀκούοντόσ τινοσ. εὖ γε, ὦ Κράτων, καὶ τούτου ἐδεόμην μάλιστα·

εἴσῃ γὰρ μετ’ ὀλίγον ^ εἰ λῆροσ εἶναί σοι δόξει τὰ λεχθησόμενα. καὶ πρῶτόν γε ἐκεῖνο πάνυ ἠγνοηκέναι μοι δοκεῖσ, ὡσ οὐ νεώτερον τὸ τῆσ ὀρχήσεωσ ἐπιτήδευμα τοῦτό ἐστιν οὐδὲ χθὲσ καὶ πρῴην ἀρξάμενον, οἱο͂ν κατὰ τοὺσ προπάτορασ ἡμῶν ἢ τοὺσ ἐκείνων, ἀλλ’ οἵ γε τἀληθέστατα ὀρχήσεωσ πέρι γενεαλογοῦντεσ ἅμα τῇ πρώτῃ γενέσει τῶν ὅλων φαῖεν ἄν σοι καὶ ὄρχησιν ἀναφῦναι, τῷ ἀρχαίῳ ἐκείνῳ Ἔρωτι συναναφανεῖσαν. ἡ γοῦν χορεία τῶν ἀστέρων καὶ ἡ πρὸσ τοὺσ ἀπλανεῖσ τῶν πλανήτων συμπλοκὴ καὶ εὔρυθμοσ αὐτῶν κοινωνία καὶ εὔτακτοσ ἁρμονία τῆσ πρωτογόνου ὀρχήσεωσ δείγματά ἐστιν. κατ’ ὀλίγον δὲ αὐξανομένη καὶ τῆσ πρὸσ τὸ βέλτιον ἀεὶ προσθήκησ τυγχάνουσα, νῦν ἐοίκεν ἐσ τὸ ἀκρότατον ἀποτετελέσθαι καὶ γεγενῆσθαι ποικίλον τι καὶ παναρμόνιον καὶ πολύμουσον ἀγαθόν. πρῶτον δέ φασιν Ῥέαν ἡσθεῖσαν τῇ τέχνῃ ἐν Φρυγίᾳ μὲν τοὺσ Κορύβαντασ, ἐν Κρήτῃ δὲ τοὺσ Κουρῆτασ ὀρχεῖσθαι κελεῦσαι, καὶ οὐ τὰ μέτρια ὤνατο τῆσ τέχνησ αὐτῶν, οἵ γε περιορχούμενοι διεσώσαντο αὐτῇ τὸν Δία, ὥστε καὶ σῶστρα εἰκότωσ ἂν ὁ Ζεὺσ ὀφείλειν ὁμολογοίη αὐτοῖσ, ἐκφυγὼν διὰ τὴν ἐκείνων ὄρχησιν τοὺσ πατρῴουσ ὀδόντασ.

ἐνόπλιοσ δὲ αὐτῶν ἡ ὄρχησισ ἦν, τὰ ξίφη μεταξὺ κροτούντων πρὸσ τὰσ ἀσπίδασ καὶ πηδώντων ἔνθεὸν τι καὶ πολεμικόν. Μετὰ δέ, Κρητῶν οἱ κράτιστοι ἐνεργῶσ ἐπιτηδεύσαντεσ αὐτὸ ἄριστοι ὀρχησταὶ ἐγένοντο, οὐχ οἱ ἰδιῶται μόνον, ἀλλὰ καὶ οἱ βασιλικώτεροι καὶ πρωτεύειν ἀξιοῦντεσ. ὁ γοῦν Ὅμηροσ τὸν Μηριόνην, οὐκ αἰσχῦναι βουλόμενοσ ἀλλὰ κοσμῆσαι, ὀρχηστὴν προσεῖπεν, καὶ οὕτωσ ἄρα ἐπίσημοσ ἦν καὶ γνώριμοσ ἅπασιν ἐπὶ τῇ ὀρχηστικῇ ὥστε οὐχ οἱ Ἕλληνεσ μόνον ταῦτα ἠπίσταντο περὶ ταῦτα ἀλλὰ καὶ οἱ Τρῶεσ αὐτοί, καίτοι πολέμιοι ὄντεσ· ἑώρων γάρ, οἶμαι, καὶ τὴν ἐν τῷ πολεμεῖν αὐτοῦ κουφότητα καὶ εὐρυθμίαν, ἣν ἐξ ὀρχήσεωσ ἐκέκτητο. φησὶν δὲ τὰ ἔπη ὧδέ πωσ· Μηριόνη, τάχα κέν σε καὶ ὀρχηστήν περ ἐόντα ἔγχοσ ἐμὸν κατέπαυσε. καὶ ὅμωσ οὐ κατέπαυσεν αὐτὸν ἅτε γὰρ ἠσκημένοσ ἐν τῇ ὀρχηστικῇ, ῥᾳδίωσ, οἶμαι, διεδίδρασκεν τὰσ ἐπ’ αὐτὸν ἀφέσεισ τῶν ἀκοντίων. πολλοὺσ δὲ καὶ ἄλλουσ τῶν ἡρώων εἰπεῖν ἔχων τοῖσ αὐτοῖσ ἐγγεγυμνασμένουσ καὶ τέχνην τὸ πρᾶγμα πεποιημένουσ, ἱκανὸν ἡγοῦμαι τὸν Νεοπτόλεμον, Ἀχιλλέωσ μὲν παῖδα ὄντα, πάνυ δὲ διαπρέψαντα ἐν τῇ ὀρχηστικῇ καὶ εἶδοσ τὸ κάλλιστον αὐτῇ προστεθεικότα, Πυρρίχιον ἀπ’ αὐτοῦ κεκλημένον καὶ ὁ Ἀχιλλεύσ, ταῦτα ὑπὲρ τοῦ παιδὸσ πυνθανόμενοσ, μᾶλλον ἔχαιρεν, οἶμαι, ἢ ἐπὶ τῷ κάλλει καὶ τῇ ἄλλῃ ἀλκῇ αὐτοῦ.

τοιγαροῦν τὴν Ἴλιον, τέωσ ἀνάλωτον οὖσαν, ἡ ἐκείνου ὀρχηστικὴ καθεῖλεν καὶ εἰσ ἔδαφοσ κατέρριψεν. Λακεδαιμόνιοι μέν, ἄριστοι Ἑλλήνων εἶναι δοκοῦντεσ, παρὰ Πολυδεύκουσ καὶ Κάστοροσ καρυατίζειν μαθόντεσ ὀρχήσεωσ δὲ καὶ τοῦτο εἶδοσ, ἐν Καρύαισ τῆσ Λακωνικῆσ διδασκόμενον ^ ἅπαντα μετὰ Μουσῶν ποιοῦσιν, ἄχρι τοῦ πολεμεῖν πρὸσ αὐλὸν καὶ ῥυθμὸν καὶ εὔτακτον ἔμβασιν τοῦ ποδόσ·

καὶ τὸ πρῶτον σύνθημα Λακεδαιμονίοισ πρὸσ τὴν μάχην ὁ αὐλὸσ ἐνδίδωσιν. τοιγαροῦν καὶ ἐκράτουν ἁπάντων, μουσικῆσ αὐτοῖσ καὶ εὐρυθμίασ ἡγουμένησ. ἴδοισ δ’ ἂν νῦν ἔτι καὶ τοὺσ ἐφήβουσ αὐτῶν οὐ μεῖον ὀρχεῖσθαι ἢ ὁπλομαχεῖν μανθάνοντασ· ὅταν γὰρ ἀκροχειρισάμενοι καὶ παίσαντεσ καὶ παισθέντεσ ἐν τῷ μέρει παύσωνται, εἰσ ὄρχησιν αὐτοῖσ ἡ ἀγωνία τελευτᾷ, καὶ αὐλητὴσ μὲν ἐν τῷ μέσῳ κάθηται ἐπαυλῶν καὶ κτυπῶν τῷ ποδί, οἱ δὲ κατὰ στοῖχον ἀλλήλοισ ἑπόμενοι σχήματα παντοῖα ἐπιδείκνυνται πρὸσ ῥυθμὸν ἐμβαίνοντεσ, ἄρτι μὲν πολεμικά, μετ’ ὀλίγον δὲ χορευτικά, ἃ Διονύσῳ καὶ Ἀφροδίτῃ φίλα. τοιγαροῦν καὶ τὸ ᾆσμα ὃ μεταξὺ ὀρχούμενοι ᾄδουσιν Ἀφροδίτησ ἐπίκλησίσ ἐστιν καὶ Ἐρώτων, ὡσ συγκωμάζοιεν αὐτοῖσ καὶ συνορχοῖντο.

καὶ θάτερον δὲ τῶν ᾀσμάτων ‐ δύο γὰρ ᾄδεται ‐ διδασκαλίαν ἔχει ὡσ χρὴ ὀρχεῖσθαι. τουτέστιν ἄμεινον ὀρχήσασθε. ὅμοια δὲ καὶ οἱ τὸν ὁρ́μον καλούμενον ὁρ́μον καλούμενον ποιοῦσιν. ὁ δὲ ὁρ́μοσ ὄρχησίσ ἐστιν κοινὴ ἐφήβων τε καὶ παρθένων, παρ’ ἕνα χορευόντων καὶ ὡσ ἀληθῶσ ὁρ́μῳ ἐοικότων καὶ ἡγεῖται μὲν ὁ ἔφηβοσ τὰ νεανικὰ ὀρχούμενοσ καὶ ὅσοισ ὕστερον ἐν πολέμῳ χρήσεται, ἡ παρθένοσ δὲ ἕπεται κοσμίωσ τὸ θῆλυ χορεύειν διδάσκουσα, ὡσ εἶναι τὸν ὁρ́μον ἐκ σωφροσύνησ καὶ ἀνδρείασ πλεκόμενον.

καὶ αἱ γυμνοπαιδίαι ^ δὲ αὐτοῖσ ὁμοίωσ ὄρχησίσ ἐστιν. ἃ δὲ Ὅμηροσ ὑπὲρ Ἀριάδνησ ἐν τῇ ἀσπίδι πεποίηκεν καὶ τοῦ χοροῦ ὃν αὐτῇ Δαίδαλοσ ἤσκησεν ὡσ ἀνεγνωκότι σοι παρίημι, καὶ τοὺσ ὀρχηστὰσ δὲ τοὺσ δύο οὓσ ἐκεῖ ὁ ποιητὴσ κυβιστητῆρασ καλεῖ, ἡγουμένουσ τοῦ χοροῦ, καὶ πάλιν ἃ ἐν τῇ αὐτῇ ἀσπίδι λέγει·

^ ὥσ τι κάλλιστον τοῦτο τοῦ Ἡφαίστου ἐμποιήσαντοσ τῇ ἀσπίδι. τοὺσ μὲν γὰρ Φαίακασ καὶ πάνυ εἰκὸσ ἦν ὀρχήσει χαίρειν, ἁβρούσ τε ὄντασ καὶ ἐν πάσῃ εὐδαιμονίᾳ διατρίβοντασ. ὁ γοῦν Ὅμηροσ τοῦτο αὐτῶν μάλιστα θαυμάζοντα πεποίηκε τὸν Ὀδυσσέα καὶ τὰσ μαρμαρυγὰσ τῶν ποδῶν θεώμενον. "προορχηστῆρα ἁ πόλισ.

"Εἰλατίωνι τὰν εἰκόνα ὁ δᾶμοσ εὖ ὀρχησαμένῳ τὰν μάχαν. ἐῶ λέγειν, ὅτι τελετὴν οὐδεμίαν ἀρχαίαν ἔστιν εὑρεῖν ἄνευ ὀρχήσεωσ, Ὀρφέωσ δηλαδὴ καὶ Μουσαίου καί.

τῶν τότε ἀρίστων ὀρχηστῶν καταστησαμένων αὐτάσ, ὥσ τι κάλλιστον καὶ τοῦτο νομοθετησάντων, σὺν ῥυθμῷ καὶ ὀρχήσει μυεῖσθαι. ὅτι δ’ οὕτωσ ἔχει, τὰ μὲν ὄργια σιωπᾶν ἄξιον τῶν ἀμυήτων ἕνεκα, ἐκεῖνο δὲ πάντεσ ἀκούουσιν, ὅτι τοὺσ ἐξαγορεύοντασ τὰ μυστήρια ἐξορχεῖσθαι λέγουσιν οἱ πολλοί. ἐν Δήλῳ δέ γε οὐδὲ αἱ θυσίαι ἄνευ ὀρχήσεωσ ἀλλὰ σὺν ταύτῃ καὶ μετὰ μουσικῆσ ἐγίγνοντο.

παίδων χοροὶ συνελθόντεσ ὑπ’ αὐλῷ καὶ κιθάρᾳ οἱ μὲν ἐχόρευον, ὑπωρχοῦντο δὲ οἱ ἄριστοι προκριθέντεσ ἐξ αὐτῶν. τὰ γοῦν τοῖσ χοροῖσ γραφόμενα τούτοισ ᾄσματα ὑπορχήματα ἐκαλεῖτο καὶ ἐμπέπληστο τῶν τοιούτων ἡ λύρα. καὶ τί σοι τοὺσ Ἕλληνασ λέγω, ὅπου καὶ Ἰνδοὶ ἐπειδὰν ἑώθεν ἀναστάντεσ προσεύχωνται τὸν Ἥλιον, οὐχ ὥσπερ ἡμεῖσ τὴν χεῖρα κύσαντεσ ἡγούμεθα ἐντελῆ ἡμῶν εἶναι, τὴν εὐχήν, ἀλλ’ ἐκεῖνοι πρὸσ τὴν ἀνατολὴν στάντεσ ὀρχήσει τὸν Ἥλιον ἀσπάζονται, σχηματίζοντεσ ἑαυτοὺσ σιωπῇ καὶ μιμούμενοι τὴν χορείαν τοῦ θεοῦ·

καὶ τοῦτ’ ἐστιν Ἰνδῶν καὶ εὐχὴ καὶ χοροὶ καὶ θυσία. διὸ καὶ τούτοισ ἱλεοῦνται τὸν θεὸν δίσ, καὶ ἀρχομένησ καὶ δυομένησ τῆσ ἡμέρασ. Αἰθίοπεσ δέ γε καὶ πολεμοῦντεσ σὺν ὀρχήσει αὐτὸ δρῶσιν, καὶ οὐκ ἂν ἀφείη τὸ βέλοσ Αἰθίοψ ἀνήρ ἀφελὼν τῆσ κεφαλῆσ ‐ ταύτῃ γὰρ ἀντὶ φαρέτρασ χρῶνται περιδέοντεσ αὐτῇ ἀκτινηδὸν τὰ βέλη ‐ εἰ μὴ πρότερον ὀρχήσαιτο καὶ τῷ σχήματι ἀπειλήσειε καὶ προεκφοβήσειε τῇ ὀρχήσει τὸν πολέμιον.

ἄξιον δέ, ἐπεὶ τὴν Ἰνδικὴν καὶ τὴν Αἰθιοπίαν διεξεληλύθαμεν, καὶ ἐσ τὴν γείτονα αὐτῶν Αἴγυπτον καταβῆναι τῷ λόγῳ.

δοκεῖ γάρ μοι ὁ παλαιὸσ μῦθοσ καὶ Πρωτέα τὸν Αἰγύπτιον οὐκ ἄλλο τι ἢ ὀρχηστήν τινα γενέσθαι λέγειν, μιμητικὸν ἄνθρωπον καὶ πρὸσ πάντα σχηματίζεσθαι καὶ μεταβάλλεσθαι δυνάμενον, ὡσ καὶ ὕδατοσ ὑγρότητα μιμεῖσθαι καὶ πυρὸσ ὀξύτητα ἐν τῇ τῆσ κινήσεωσ σφοδρότητι καὶ λέοντοσ ἀγριότητα καὶ παρδάλεωσ θυμὸν καὶ δένδρου δόνημα, καὶ ὅλωσ ὅ τι καὶ θελήσειεν. ὁ δὲ μῦθοσ παραλαβὼν πρὸσ τὸ παραδοξότερον τὴν φύσιν αὐτοῦ διηγήσατο, ὡσ γιγνομένου ταῦτα ἅπερ ἐμιμεῖτο. ὅπερ δὴ καὶ τοῖσ νῦν ὀρχουμένοισ πρόσεστιν, ἴδοισ τ’ ἂν οὖν αὐτοὺσ πρὸσ τὸν καιρὸν ^ ὠκέωσ διαλλαττομένουσ καὶ αὐτὸν μιμουμένουσ τὸν Πρωτέα. εἰκάζειν δὲ χρὴ καὶ τὴν Ἔμπουσαν τὴν ἐσ μυρίασ μορφὰσ μεταβαλλομένην τοιαύτην τινὰ ἄνθρωπον ὑπὸ τοῦ μύθου παραδεδόσθαι. ἐπὶ τούτοισ δίκαιον μηδὲ τῆσ Ῥωμαίων ὀρχήσεωσ ἀμνημονεῖν, ἣν οἱ εὐγενέστατοι αὐτῶν τῷ πολεμικωτάτῳ τῶν θεῶν Ἄρει, οἱ Σάλιοι καλούμενοι ἱερωσύνησ δὲ τοῦτο ὄνομα, ὀρχοῦνται, σεμνοτάτην τε ἅμα καὶ ἱερωτάτην.

Βιθυνὸσ δὲ μῦθοσ, καὶ οὗτοσ οὐ πάνυ τῶν Ἰταλιωτικῶν ἀλλότριοσ, φησὶν τὸν Πρίαπον δαίμονα πολεμιστήν, τῶν Τιτάνων οἶμαι ἕνα ἢ τῶν Ἰδαίων Δακτύλων τοῦτο ἔργον πεποιημένον, τὰ ἐνόπλια παιδεύειν, παραλαβόντα παρὰ τῆσ Ἥρασ τὸν Ἄρη, παῖδα μὲν ἔτι, σκληρὸν δὲ καὶ πέρα τοῦ μετρίου ἀνδρικόν, μὴ πρότερον ὁπλομαχεῖν διδάξαι πρὶν τέλειον ὀρχηστὴν ἀπειργάσατο.

καὶ ἐπὶ τούτῳ καὶ μισθὸσ αὐτῷ παρὰ τῆσ Ἥρασ ἐγένετο, δεκάτην ἀεὶ τῶν ἐκ πολέμου περιγιγνομένων τῷ Ἄρει παρ’ αὐτοῦ λαμβάνειν. τὰ μὲν γὰρ Διονυσιακὰ καὶ Βακχικὰ οἶμαί σε μὴ περιμένειν ἐμοῦ ἀκοῦσαι, ὅτι ὄρχησισ ἐκεῖνα πάντα ἦν.

τριῶν γοῦν οὐσῶν τῶν γενικωτάτων ὀρχήσεων, κόρδακοσ καὶ σικιννίδοσ καὶ ἐμμελείασ, οἱ Διονύσου θεράποντεσ οἱ Σάτυροι ταύτασ ἐφευρόντεσ ἀφ’ αὑτῶν ἑκάστην ὠνόμασαν, καὶ ταύτῃ τῇ τέχνῃ χρώμενοσ ὁ Διόνυσοσ, φασίν Τυρρηνοὺσ καὶ Ἰνδοὺσ καὶ Λυδοὺσ ἐχειρώσατο καὶ φῦλον οὕτω μάχιμον τοῖσ αὑτοῦ θιάσοισ κατωρχήσατο. ὥστε, ὦ θαυμάσιε, ὁρ́α μὴ ἀνόσιον ᾖ κατηγορεῖν ἐπιτηδεύματοσ θείου τε ἅμα καὶ μυστικοῦ καὶ τοσούτοισ θεοῖσ ἐσπουδασμένου καὶ ἐπὶ τιμῇ αὐτῶν δρωμένου καὶ τοσαύτην τέρψιν ἅμα καὶ παιδείαν ^ ὠφέλιμον παρεχομένου.

θαυμάζω δέ σου κἀκεῖνο, εἰδὼσ Ὁμήρου καὶ Ἡσιόδου μάλιστα ἐραστὴν ὄντα σε αὖθισ γάρ ἐπὶ τοὺσ ποιητὰσ ἐπάνειμι, πῶσ ἀντιφθέγγεσθαι ἐκείνοισ τολμᾷσ πρὸ τῶν πάντων ὄρχησιν ἐπαινοῦσιν. ὁ μὲν γὰρ Ὅμηροσ τὰ ἥδιστα καὶ κάλλιστα καταλέγων, ὕπνον καὶ φιλότητα καὶ μολπὴν καὶ ὄρχησιν , μόνην ταύτην ἀμύμονα ὠνόμασεν, προσμαρτυρήσασ νὴ Δία καὶ τὸ ἡδὺ τῇ μολπῇ, ἅπερ ἀμφότερα τῇ ὀρχηστικῇ] πρόσεστιν, καὶ ᾠδὴ γλυκερὰ καὶ ὀρχησμὸσ ^ ἀμύμων, ὃν σὺ νῦν μωμᾶσθαι ἐπινοεῖσ. καὶ πάλιν ἐν ἑτέρῳ μέρει τῆσ ποιήσεωσ· ἄλλῳ μὲν γὰρ ἔδωκε θεὸσ πολεμήϊα ἔργα, ἄλλῳ δ’ ὀρχηστύν τε καὶ ἱμερόεσσαν ἀοιδήν. ἱμερόεσσα γὰρ ὡσ ἀληθῶσ ἡ μετ’ ὀρχήσεωσ ᾠδὴ καὶ δῶρον θεῶν τοῦτο κάλλιστον. καὶ ἐοίκεν εἰσ δύο διῃρηκὼσ ὁ Ὅμηροσ τὰ πάντα πράγματα, πόλεμον καὶ εἰρήνην, τοῖσ τοῦ πολέμου μόνα ταῦτα ὡσ κάλλιστα ἀντιτεθεικέναι. τοῦ πατρὸσ τὸν βωμὸν περιχορεύουσαι.

ἀλλὰ σὺ μέν, ὦ γενναῖε, μονονουχὶ θεομαχῶν ὑβρίζεισ εἰσ τὴν ὀρχηστικὴν ὁ Σωκράτησ δέ, σοφώτατοσ ἀνήρ, εἴ γε πιστευτέον τοῦτο περὶ αὐτοῦ λέγοντι τῷ Πυθίῳ, οὐ μόνον ἐπῄνει τὴν ὀρχηστικὴν ἀλλὰ καὶ ἐκμαθεῖν αὐτὴν ἠξίου, μέγιστον νέμων ^ εὐρυθμίᾳ καὶ εὐμουσίᾳ καὶ κινήσει ἐμμελεῖ καὶ εὐσχημοσύνῃ τοῦ κινουμένου· καὶ οὐκ ᾐδεῖτο γέρων ἀνὴρ ἕν τῶν σπουδαιοτάτων μαθημάτων καὶ τοῦτο ἡγούμενοσ εἶναι.

καὶ ἔμελλέν γε ἐκεῖνοσ περὶ ὀρχηστικὴν οὐ μετρίωσ σπουδάσεσθαι, ὅσ γε καὶ τὰ μικρὰ οὐκ ὤκνει μανθάνειν, ἀλλὰ καὶ εἰσ τὰ διδασκαλεῖα τῶν αὐλητρίδων ἐφοίτα καὶ παρ’ ἑταίρασ γυναικὸσ οὐκ ἀπηξίου σπουδαῖόν τι ἀκούειν, τῆσ Ἀσπασίασ. καίτοι ἐκεῖνοσ ἄρτι ἀρχομένην ἑώρα τότε τὴν τέχνην καὶ οὐδέπω εἰσ τοσοῦτον κάλλοσ διηρθρωμένην. εἰ δὲ τοὺσ νῦν ἐπὶ μέγιστον αὐτὴν προαγαγόντασ ἐθεᾶτο, εὖ οἶδα, πάντων ἂν ἐκεῖνόσ γε ἀφέμενοσ μόνῳ τῷ θεάματι τούτῳ τὸν νοῦν ἂν προσεῖχεν καὶ τοὺσ παῖδασ οὐκ ἂν ἄλλο τι πρὸ αὐτοῦ ἐδιδάξατο. δοκεῖσ δέ μοι, ὅταν κωμῳδίαν καὶ τραγῳδίαν ἐπαινῇσ, ἐπιλελῆσθαι ὅτι καὶ ἐν ἑκατέρᾳ ἐκείνων ὀρχήσεωσ ἴδιόν τι εἶδόσ ἐστιν, οἱο͂ν τραγικὴ ^ μὲν ἡ ἐμμέλεια, κωμῳδικὴ δὲ ὁ κόρδαξ, ἐνίοτε δὲ καὶ τρίτησ, ^ σικιννίδοσ, προσλαμβανομένησ.

ἐπεὶ δὲ ἐν ἀρχῇ καὶ προετίμησασ τῆσ ὀρχήσεωσ τὴν τραγῳδίαν καὶ κωμῳδίαν καὶ αὐλητὰσ κυκλίουσ καὶ κιθαρῳδίαν, ἐναγώνια ταῦτα καὶ διὰ τοῦτο σεμνὰ προσειπών, φέρε νῦν ἀντεξετάσωμεν τῇ ὀρχήσει ἕκαστον αὐτῶν. καίτοι τὸν μὲν αὐλόν, εἰ δοκεῖ, καὶ τὴν κιθάραν παρῶμεν· μέρη γάρ τῆσ τοῦ ὀρχηστοῦ ὑπηρεσίασ καὶ ταῦτα. τὴν τραγῳδίαν δέ γε ἀπὸ τοῦ σχήματοσ πρώτου καταμάθωμεν οἱά ἐστίν, ὡσ εἰδεχθὲσ ἅμα καὶ φοβερὸν θέαμα εἰσ μῆκοσ ἄρρυθμον ἠσκημένοσ ἄνθρωποσ, ἐμβάταισ ὑψηλοῖσ ἐποχούμενοσ, πρόσωπον ὑπὲρ κεφαλῆσ ἀνατεινόμενον ἐπικείμενοσ καὶ στόμα κεχηνὸσ πάμμεγα ὡσ καταπιόμενοσ τοὺσ θεατάσ.

ἐῶ λέγειν προστερνίδια καὶ προγαστρίδια, προσθετὴν καὶ ἐπιτεχνητὴν παχύτητα προσποιούμενοσ, ὡσ μὴ τοῦ μήκουσ ἡ ἀρρυθμία ἐν λεπτῷ μᾶλλον ἐλέγχοιτο· εἶτ’ ἔνδοθεν αὐτὸσ κεκραγώσ, ἑαυτὸν ἀνακλῶν καὶ κατακλῶν, ἐνίοτε καὶ περιᾴδων τὰ ἰαμβεῖα καί, τὸ δὴ αἴσχιστον, μελῳδῶν τὰσ συμφοράσ, καὶ μόνησ τῆσ φωνῆσ ὑπεύθυνον παρέχων ἑαυτόν· τὰ γὰρ ἄλλα τοῖσ ποιηταῖσ ἐμέλησεν πρὸ πολλοῦ ποτε γενομένοισ. καὶ μέχρι μὲν Ἀνδρομάχη τισ ἢ Ἑκάβη ἐστίν, φορητὸσ ἡ ᾠδή· ὅταν δὲ Ἡρακλῆσ αὐτὸσ εἰσελθὼν μονῳδῇ, ἐπιλαθόμενοσ αὑτοῦ καὶ μήτε τὴν λεοντῆν αἰδεσθεὶσ μήτε τὸ ῥόπαλον ὃ περίκειται, σολοικίαν εὖ φρονῶν εἰκότωσ φαίη ἄν τισ τὸ πρᾶγμα. καὶ γὰρ αὖ ὅπερ ἐνεκάλεισ τῇ ὀρχηστικῇ, τὸ ἄνδρασ ὄντασ μιμεῖσθαι γυναῖκασ, κοινὸν τοῦτο καὶ τῆσ τραγῳδίασ καὶ τῆσ κωμῳδίασ ἔγκλημα ἂν εἰή·

πλείουσ γοῦν ἐν αὐταῖσ τῶν ἀνδρῶν αἱ γυναῖκεσ. ἡ κωμῳδία δὲ καὶ τῶν προσώπων αὐτῶν τὸ καταγέλαστον μέροσ τοῦ τερπνοῦ αὑτῇ νενόμικεν, οἱᾶ Δάων καὶ Τιβείων καὶ μαγείρων πρόσωπα.

τὸ δὲ τοῦ ὀρχηστοῦ σχῆμα ὡσ μὲν κόσμιον καὶ εὐπρεπὲσ οὐκ ἐμὲ χρὴ λέγειν, δῆλα γὰρ τοῖσ μὴ τυφλοῖσ ταῦτα· τὸ δὲ πρόσωπον αὐτὸ ὡσ κάλλιστον καὶ τῷ ὑποκειμένῳ δράματι ἐοικόσ, οὐ κεχηνὸσ δὲ ὡσ ἐκεῖνα ἀλλὰ συμμεμυκόσ ἔχει γὰρ πολλοὺσ τοὺσ ὑπὲρ αὐτοῦ βοῶντασ. πάλαι μὲν γὰρ αὐτοὶ καὶ ᾖδον καὶ ὠρχοῦντο·

εἶτ’ ἐπειδὴ κινουμένων τὸ ἆσθμα τὴν ᾠδὴν ἐπετάραττεν, ἄμεινον ἔδοξεν ἄλλουσ αὐτοῖσ ὑπᾴδειν. αἱ δὲ ὑποθέσεισ κοιναὶ ἀμφοτέροισ, καὶ οὐδὲν τι διακεκριμέναι τῶν τραγικῶν αἱ ὀρχηστικαί, πλὴν ὅτι ποικιλώτεραι αὗται καὶ πολυμαθέστεραι καὶ μυρίασ μεταβολὰσ ἔχουσαι.

εἰ δὲ μὴ ἐναγώνιοσ ἡ ὄρχησισ, ἐκείνην εἶναί φημι αἰτίαν, τὸ δόξαι τοῖσ ἀγωνοθέταισ μεῖζον καὶ σεμνότερον τὸ πρᾶγμα ἢ ὥστε εἰσ ἐξέτασιν καλεῖσθαι.

ἐῶ λέγειν ὅτι πόλισ ἐν Ἰταλίᾳ, τοῦ Χαλκιδικοῦ γένουσ ἡ ἀρίστη, καὶ τοῦτο ὥσπερ τι κόσμημα τῷ παρ’ αὐτοῖσ ἀγῶνι προστέθεικεν. ἐθέλω δέ σοι ἐνταῦθα ἤδη ἀπολογήσασθαι ὑπὲρ τῶν παραλελειμμένων τῷ λόγῳ παμπόλλων ὄντων, ὡσ μὴ δόξαν ἀγνοίασ ἢ ἀμαθίασ παράσχωμαι.

οὐ γάρ με λέληθεν ὅτι πολλοὶ πρὸ ἡμῶν περὶ ὀρχήσεωσ συγγεγραφότεσ τὴν πλείστην διατριβὴν τῆσ γραφῆσ ἐποιήσαντο πάντα τῆσ ὀρχήσεωσ τὰ εἴδη ἐπεξιόντεσ καὶ ὀνόματα αὐτῶν καταλέγοντεσ καὶ οἱά ἑκάστη καὶ ὑφ’ ὅτου εὑρέθη, πολυμαθίασ ταύτην ἐπίδειξιν ἡγούμενοι παρέξειν. ἐγὼ δὲ μάλιστα μὲν τὴν περὶ ταῦτα φιλοτιμίαν ἀπειρόκαλόν τε καὶ ὀψιμαθῆ καὶ ἐμαυτῷ ἄκαιρον οἰόμαι εἶναι καὶ διὰ τοῦτο παρίημι· ἔπειτα δὲ κἀκεῖνὸ σε ἀξιῶ ἐννοεῖν καὶ μεμνῆσθαι, ὅτι μοι νῦν οὐ πᾶσαν ὄρχησιν πρόκειται γενεαλογεῖν, οὐδὲ τοῦτον τὸν σκοπὸν ὑπεστησάμην τῷ λόγῳ, ὀρχήσεων ὀνόματα καταριθμήσασθαι, πλὴν ὅσων ἐν ἀρχῇ ὀλίγων ἐπεμνήσθην τὰσ γενικωτέρασ αὐτῶν προχειρισάμενοσ·

ἀλλὰ τό γε ἐν τῷ παρόντι μοι κεφάλαιον τοῦ λόγου τοῦτό ἐστιν, τὴν νῦν ὄρχησιν καθεστῶσαν ἐπαινέσαι καὶ δεῖξαι ὅσα ἐν αὑτῇ τερπνὰ καὶ χρήσιμα περιλαβοῦσα ἔχει, οὐ πάλαι ἀρξαμένη ἐσ τοσοῦτο κάλλοσ ἐπιδιδόναι, ἀλλὰ κατὰ τὸν Σεβαστὸν μάλιστα. αἱ μὲν γὰρ πρῶται ἐκεῖναι ὥσπερ τινὲσ ῥίζαι καὶ θεμέλιοι ^ τῆσ ὀρχήσεωσ ἦσαν, τὸ δὲ ἄνθοσ αὐτῆσ καὶ τὸν τελεώτατον καρπόν, ὅσπερ ^ νῦν μάλιστα ἐσ τὸ ἀκρότατον ἀποτετέλεσται, τοῦτον ^ οὖν ὁ ἡμέτεροσ λόγοσ διεξέρχεται, παρεὶσ τὸ θερμαυστρίζειν καὶ γέρανον ὀρχεῖσθαι καὶ τὰ ἄλλα ὡσ μηδὲν τῇ νῦν ταύτῃ ἔτι προσήκοντα. οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνο τὸ Φρύγιον τῆσ ὀρχήσεωσ εἶδοσ, τὸ παροίνιον καὶ συμποτικόν, μετὰ μέθησ γιγνόμενον ἀγροίκων πολλάκισ πρὸσ αὔλημα γυναικεῖον ὀρχουμένων σφοδρὰ καὶ καματηρὰ ^ πηδήματα, καὶ νῦν ἔτι ταῖσ ἀγροικίαισ ἐπιπολάζοντα,^ ὑπ’ ἀγνοίασ παρέλιπον, ἀλλ’ ὅτι μηδὲν ταῦτα τῇ νῦν ὀρχήσει κοινωνεῖ. καὶ γάρ ὁ Πλάτων ἐν τοῖσ Νόμοισ τὰ μέν τινα εἴδη ἐπαινεῖ ταύτησ, τὰ δὲ πάνυ ἀπαξιοῖ, διαιρῶν αὐτὰ ἔσ τε τὸ τερπνὸν καὶ τὸ χρήσιμον καὶ ἀπελαύνων αὐτῶν τὰ ἀσχημονέστερα, προτιμῶν δὲ καὶ θαυμάζων θάτερα. καὶ περὶ μὲν αὐτῆσ ὀρχήσεωσ τοσαῦτα·

τὸ γὰρ πάντα ἐπεξιόντα μηκύνειν τὸν λόγον ἀπειρόκαλον. ἃ δὲ τὸν ὀρχηστὴν αὐτὸν ἔχειν χρὴ καὶ ὅπωσ δεῖ ἠσκῆσθαι καὶ ἃ μεμαθηκέναι καὶ οἷσ κρατύνειν τὸ ἔργον, ἤδη σοι δίειμι, ὡσ μάθῃσ οὐ τῶν ῥᾳδίων καὶ τῶν εὐμεταχειρίστων οὖσαν τήν τέχνην, ἀλλὰ πάσησ παιδεύσεωσ ἐσ τὸ ἀκρότατον ἀφικνουμένην, οὐ μουσικῆσ μόνον ἀλλὰ καὶ ῥυθμικῆσ καὶ μετρικῆσ, καὶ τῆσ σῆσ φιλοσοφίασ μάλιστα, τῆσ τε φυσικῆσ καὶ τῆσ ἠθικῆσ· τὴν γὰρ διαλεκτικὴν αὐτῆσ περιεργίαν ἄκαιρον αὑτῇ νενόμικεν. οὐ μὴν οὐδὲ ῥητορικῆσ ἀφέστηκεν, ἀλλὰ καὶ ταύτησ μετέχει, καθ’ ὅσον ἤθουσ τε καὶ πάθουσ ἐπιδεικτική ἐστιν, ὧν καὶ οἱ ῥήτορεσ γλίχονται. οὐκ ἀπήλλακται δὲ καὶ γραφικῆσ καὶ πλαστικῆσ, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐν ταύταισ εὐρυθμίαν μάλιστα μιμουμένη φαίνεται, ὡσ μηδὲν ἀμείνω μήτε Φειδίαν αὐτῆσ μήτε Ἀπελλῆν εἶναι δοκεῖν. πρὸ πάντων δὲ Μνημοσύνην καὶ τὴν θυγατέρα αὐτῆσ Πολύμνιαν ἵλεων ἔχειν αὐτῇ πρόκειται, καὶ μεμνῆσθαι πειρᾶται ἁπάντων.

ὡσ μηδὲν αὐτὸν διαλανθάνειν,^ ἀλλ’ εἶναι πρόχειρον τὴν μνήμην αὐτῶν. καὶ τὸ μὲν κεφάλαιον τῆσ ὑποσχέσεωσ,^ μιμητικὴ τίσ ἐστιν ἐπιστήμη καὶ δεικτικὴ καὶ τῶν ἐννοηθέντων ἐξαγορευτικὴ καὶ τῶν ἀφανῶν σαφηνιστική, καὶ ὅπερ ὁ Θουκυδίδησ περὶ τοῦ Περικλέουσ ἔφη ἐπαινῶν τὸν ἄνδρα, τοῦτο καὶ τὸ τοῦ ὀρχηστοῦ ἀκρότατον ἂν ἐγκώμιον εἰή, γνῶναί τε τὰ δέοντα καὶ ἑρμηνεῦσαι αὐτά· ἑρμηνείαν δὲ νῦν τὴν σαφήνειαν τῶν σχημάτων λέγω. ἡ δὲ πᾶσα τῷ ἔργῳ χορηγία ἡ παλαιὰ ἱστορία ἐστίν, ὡσ προεῖπον, καὶ ἡ πρόχειροσ αὐτῆσ μνήμη τε καὶ μετ’ εὐπρεπείασ ἐπίδειξισ· ἀπὸ γὰρ χάουσ εὐθὺσ καὶ τῆσ πρώτησ τοῦ κόσμου γενέσεωσ ἀρξάμενον χρὴ αὐτὸν ἅπαντα εἰδέναι ἄχρι τῶν κατὰ τὴν Κλεοπάτραν τὴν Αἰγυπτίαν.

τούτῳ γὰρ τῷ διαστήματι περιωρίσθω ἡμῖν ἡ τοῦ ὀρχηστοῦ πολυμαθία καὶ τὰ διὰ μέσου μάλιστα ἴστω, Οὐρανοῦ τομήν, Ἀφροδίτησ γονάσ, Τιτάνων μάχην, Διὸσ γένεσιν, Ῥέασ ἀπάτην, λίθου ὑποβολήν, Κρόνου δεσμά, τὸν τῶν τριῶν ἀδελφῶν κλῆρον. εἶτα ἑξῆσ Γιγάντων ἐπανάστασιν, πυρὸσ κλοπήν, ἀνθρώπων πλάσιν, Προμηθέωσ κόλασιν, Ἔρωτοσ ἰσχὺν ἑκατέρου,^ καὶ μετὰ ταῦτα Δήλου πλάνην καὶ Λητοῦσ ὠδῖνασ καὶ Πύθωνοσ ἀναίρεσιν καὶ Τιτυοῦ ἐπιβουλὴν καὶ τὸ μέσον τῆσ γῆσ εὑρισκόμενον πτήσει τῶν ἀετῶν.

Δευκαλίωνα ἐπὶ τούτοισ, καὶ τὴν μεγάλην ἐπ’ ἐκείνου τοῦ βίου ναυαγίαν, καὶ λάρνακα μίαν λείψανον τοῦ ἀνθρωπίνου ^ γένουσ φυλάττουσαν, καὶ ἐκ λίθων ἀνθρώπουσ πάλιν εἶτα Ιἄκχου σπαραγμὸν καὶ Ἥρασ δόλον καὶ Σεμέλησ κατάφλεξιν καὶ Διονύσου ἀμφοτέρασ τὰσ γονάσ, καὶ ὅσα περὶ Ἀθηνᾶσ καὶ ὅσα περὶ Ἡφαίστου καὶ Ἐριχθονίου, καὶ τὴν ἔριν τὴν περὶ τῆσ Ἀττικῆσ, καὶ Ἁλιρρόθιον καὶ τὴν πρώτην ἐν Ἀρείῳ πάγῳ κρίσιν, καὶ ὅλωσ τὴν Ἀττικὴν πᾶσαν μυθολογίαν·

·

ἐξαιρέτωσ δὲ τὴν Δήμητροσ πλάνην καὶ Κόρησ εὑρ́εσιν καὶ Κελεοῦ ξενίαν καὶ Τριπτολέμου γεωργίαν καὶ Ἰκαρίου ἀμπελουργίαν καὶ τὴν Ἠριγόνησ συμφοράν, καὶ ὅσα περὶ Βορέου καὶ ὅσα περὶ Ὠρειθυίασ καὶ Θησέωσ καὶ Αἰγέωσ. ἔτι δὲ τὴν Μηδείασ ὑποδοχὴν καὶ αὖθισ ἐσ Πέρσασ φυγὴν καὶ τὰσ Ἐρεχθέωσ θυγατέρασ καὶ τὰσ Πανδίονοσ, ἅ τε ἐν Θρᾴκῃ ἔπαθον καὶ ἔπραξαν. εἶτα ὁ Ἀκάμασ καὶ ἡ Φυλλὶσ καὶ ἡ προτέρα δὲ τῆσ Ἑλένησ ἁρπαγὴ καὶ ἡ στρατεία τῶν Διοσκούρων ἐπὶ τὴν πόλιν καὶ τὸ Ἱππολύτου πάθοσ καὶ Ἡρακλειδῶν κάθοδοσ· Ἀττικὰ γάρ καὶ ταῦτα εἰκότωσ ἂν νομίζοιτο. ταῦτα μὲν τὰ Ἀθηναίων ὀλίγα πάνυ δείγματοσ ἕνεκα ἐκ πολλῶν τῶν παραλελειμμένων διῆλθον. ἑξῆσ δὲ τὰ Μέγαρα καὶ Νῖσοσ καὶ Σκύλλα καὶ πορφυροῦσ πλόκαμοσ καὶ Μίνωοσ πόροσ καὶ περὶ τὴν εὐεργέτιν ἀχαριστία.

οἷσ ἑξῆσ ὁ Κιθαιρὼν καὶ τὰ Θηβαίων καὶ Λαβδακιδῶν πάθη καὶ Κάδμου ἐπιδημία καὶ βοὸσ ὄκλασισ καὶ ὄφεωσ ὀδόντεσ καὶ Σπαρτῶν ἀνάδοσισ καὶ αὖθισ τοῦ Κάδμου εἰσ δράκοντα μεταβολὴ καὶ πρὸσ λύραν τείχισισ καὶ μανία τοῦ τειχοποιοῦ καὶ τῆσ γυναικὸσ αὐτοῦ τῆσ Νιόβησ ἡ μεγαλαυχία καὶ ἡ ἐπὶ τῷ πένθει σιγὴ καὶ τὰ Πενθέωσ καὶ Ἀκταίωνοσ καὶ τὰ Οἰδίποδοσ καὶ Ἡρακλῆσ σὺν τοῖσ ἄθλοισ αὐτοῦ ἅπασιν καὶ ἡ τῶν παίδων σφαγή. εἶθ’ ἡ Κόρινθοσ πλέα καὶ αὕτη μύθων, τὴν Γλαύκην καὶ τὸν Κρέοντα ἔχουσα, καὶ πρὸ αὐτῶν τὸν Βελλεροφόντην καὶ τὴν Σθενέβοιαν καὶ Ἡλίου μάχην καὶ Ποσειδῶνοσ, καὶ μετὰ ταῦτα τὴν Ἀθάμαντοσ μανίαν καὶ τῶν Νεφέλησ παίδων ἐπὶ τοῦ κριοῦ τὴν ;

διαέριον φυγήν, Ἰνοῦσ ^ καὶ Μελικέρτου ὑποδοχήν. ἐπὶ τούτοισ τὰ Πελοπιδῶν καὶ Μυκῆναι καὶ τὰ ἐν αὐταῖσ καὶ πρὸ αὐτῶν, Ἴναχοσ καὶ Ιὢ καὶ ὁ φρουρὸσ αὐτῆσ Ἄργοσ καὶ Ἀτρεὺσ καὶ Θυέστησ καὶ Αἐρόπη, καὶ τὸ χρυσοῦν ἀρνίον καὶ Πελοπείασ ^ γάμοσ καὶ Ἀγαμέμνονοσ σφαγὴ καὶ Κλυταιμήστρασ τιμωρία καὶ ἔτι πρὸ τούτων ἡ τῶν ἑπτὰ λοχαγῶν στρατεία καὶ ἡ τῶν φυγάδων γαμβρῶν τοῦ Ἀδράστου ὑποδοχὴ καὶ ὁ ἐπ’ αὐτοῖσ χρησμὸσ καὶ ἡ τῶν πεσόντων ἀταφία καὶ Ἀντιγόνησ διὰ ταῦτα καὶ Μενοικέωσ ἀπώλεια.

καὶ τὰ ἐν Νεμέᾳ δέ, ἡ Ὑψιπύλη καὶ Ἀρχέμοροσ, ἀναγκαιότατα τῷ ὀρχηστῇ μνημονεύματα.

καὶ πρὸ αὐτῶν εἴσεται τὴν Δανάησ παρθένευσιν καὶ Περσέωσ γένεσιν καὶ τὸν ἐπὶ τὰσ Γοργόνασ ἆθλον αὐτῷ προῃρημένον, ᾧ οἰκεία καὶ ἡ Αἰθιοπικὴ διήγησισ, Κασσιέπεια καὶ Ἀνδρομέδα καὶ Κηφεύσ, οὓσ καὶ ἄστροισ ἐγκατέλεξεν ἡ τῶν μετὰ ταῦτα πίστισ. κἀκεῖνα δὲ τὰ ἀρχαῖα τὰ Αἰγύπτου καὶ Δαναοῦ εἴσεται καὶ τὴν ἐπιθαλάμιον ἐπιβουλήν. οὐκ ὀλίγα δὲ καὶ ἡ Λακεδαίμων τοιαῦτα παρέχεται, τὸν Υἅκινθον καὶ τὸν τοῦ Ἀπόλλωνοσ ἀντεραστὴν Ζέφυρον καὶ τὴν ὑπὸ τῷ δίσκῳ τοῦ μειρακίου σφαγὴν καὶ τὸ ἐκ τοῦ αἵματοσ ἄνθοσ καὶ τὴν ἐν αὐτῷ αἰάζουσαν ἐπιγραφήν, καὶ τὴν Τυνδάρεω ἀνάστασιν καὶ τὴν Διὸσ ἐπὶ τούτῳ κατ’ Ἀσκληπιοῦ ὀργὴν ἔτι δὲ καὶ τὸν Πάριδοσ ξενισμὸν καὶ τὴν Ἑλένησ ἁρπαγὴν μετὰ τὴν.

ἐπὶ τῷ μήλῳ κρίσιν. νομιστέον γὰρ τῇ Σπαρτιατικῇ ἱστορίᾳ καὶ τὴν Ἰλιακὴν συνῆφθαι, πολλὴν οὖσαν καὶ πολυπρόσωπον καθ’ ἕκαστον γοῦν τῶν ἐκεῖ πεσόντων δρᾶμα τῇ σκηνῇ πρόκειται·

καὶ μεμνῆσθαι δὲ τούτων δεῖ μάλιστα,^ ἀπὸ τῆσ ἁρπαγῆσ εὐθὺσ ἄχρι τῶν ἐν τοῖσ νόστοισ γεγενημένων καὶ τῆσ Αἰνείου πλάνησ καὶ Διδοῦσ ἔρωτοσ. ὧν οὐκ ἀλλότρια καὶ τὰ περὶ τὸν Ὀρέστην δράματα καὶ τὰ ἐν Σκυθίᾳ τῷ ἡρ́ωϊ τετολμημένα. οὐκ ἀπῳδὰ δὲ καὶ τὰ πρὸ τούτων, ἀλλὰ τοῖσ Ἰλιακοῖσ συγγενῆ, Ἀχιλλέωσ ἐν Σκύρῳ παρθένευσισ καὶ Ὀδυσσέωσ μανία καὶ Φιλοκτήτου ἐρημία, καὶ ὅλωσ ἡ πᾶσα Ὀδύσσειοσ πλάνη καὶ Κίρκη καὶ Τηλέγονοσ καὶ ἡ Αἰόλου τῶν ἀνέμων δυναστεία καὶ τὰ ἄλλα μέχρι τῆσ τῶν μνηστήρων τιμωρίασ· καὶ πρὸ τούτων ἡ κατὰ Παλαμήδουσ ἐπιβουλὴ καὶ ἡ Ναυπλίου ὀργὴ καὶ ἡ Αἰάντοσ μανία καὶ ἡ θατέρου ἐν ταῖσ πέτραισ ἀπώλεια. ἀγωνιστάσ.

πολλὴ δὲ καὶ ἡ κατ’ Ἀρκαδίαν μυθολογία, Δάφνησ φυγή, Καλλιστοῦσ θηρίωσισ, Κενταύρων παροινία, Πανὸσ γοναί, Ἀλφειοῦ ἔρωσ καὶ ὕφαλοσ ἀποδημία. ἀλλὰ κἂν εἰσ τὴν Κρήτην ἀφίκῃ τῷ λόγῳ, πάμπολλα κἀκεῖθεν ἡ ὄρχησισ ἐρανίζεται, τὴν Εὐρώπην, τὴν Πασιφάην, τοὺσ ταύρουσ ἀμφοτέρουσ, τὸν λαβύρινθον, τὴν Ἀριάδνην, τὴν Φαίδραν, τὸν Ἀνδρόγεων, τὸν Δαίδαλον, τὸν Ἴκαρον, τὸν Γλαῦκον, τὴν Πολυΐδου μαντικήν, τὸν Τάλω, τὸν χαλκοῦν τῆσ Κρήτησ περίπολον.

κἂν εἰσ Αἰτωλίαν μετέλθῃσ, κἀκεῖ πολλὰ ἡ ὄρχησισ καταλαμβάνει, τὴν Ἀλθαίαν, τὸν Μελέαγρον, τὴν Ἀταλάντην, τὸν δαλόν, καὶ ποταμοῦ καὶ Ἡρακλέουσ πάλην καὶ Σειρήνων γένεσιν καὶ Ἐχινάδων ἀνάδοσιν καὶ μετὰ τὴν μανίαν Ἀλκμαίωνοσ οἴκησιν εἶτα Νέσσον καὶ Δηϊανείρασ ζηλοτυπίαν, ἐφ’ ᾗ τὴν ἐν Οἴτῃ πυράν.

ἔχει καὶ Θρᾴκη πολλὰ τῷ ὀρχησομένῳ ἀναγκαῖα, τὸν Ὀρφέα, τὸν ἐκείνου σπαραγμὸν καὶ τὴν λάλον αὐτοῦ κεφαλὴν τὴν ἐπιπλέουσαν τῇ λύρᾳ , καὶ τὸν Αἷμον καὶ τὴν Ῥοδόπην, καὶ τὴν Λυκούργου κόλασιν.

τὴν λάλον αὐτῆσ τρόπιν, τὰ ἐν Λήμνῳ, τὸν Αἰήτην, τὸν Μηδείασ ὄνειρον, τὸν Ἀψύρτου σπαραγμὸν καὶ τὰ ἐν τῷ παράπλῳ γενόμενα, καὶ μετὰ ταῦτα τὸν Πρωτεσίλαον καὶ τὴν Λαοδάμειαν.

κἂν εἰσ τὴν Ἀσίαν πάλιν διαβῇσ, πολλὰ κἀκεῖ δράματα·

ἡ γὰρ Σάμοσ εὐθὺσ καὶ τὸ Πολυκράτουσ πάθοσ καὶ τῆσ θυγατρὸσ αὐτοῦ μέχρι Περσῶν πλάνη, καὶ τὰ ἔτι ἀρχαιότερα, ἡ τοῦ Ταντάλου φλυαρία καὶ ἡ παρ’ αὐτῷ θεῶν ἑστίασισ καὶ ἡ Πέλοποσ κρεουργία καὶ ὁ ἐλεφάντινοσ ὦμοσ αὐτοῦ. .

ἐξ Ἐρυθείασ ἔλασιν τῶν βοῶν.

οὐκ ἀγνοήσει δὲ καὶ τὰσ μυθικὰσ μεταμορφώσεισ ἁπάσασ, ὅσοι εἰσ δένδρα ἢ θηρία ἢ ὄρνεα ἠλλάγησαν καὶ ὅσαι ἐκ γυναικῶν ἄνδρεσ ἐγένοντο, τὸν Καινέα λέγω καὶ τὸν Τειρεσίαν καὶ τοὺσ τοιούτουσ. καὶ ἐν Φοινίκῃ δὲ Μύρραν καὶ τὸ Ἀσσύριον ἐκεῖνο πένθοσ μεριζόμενον, καὶ ταῦτα εἴσεται, καὶ τὰ νεώτερα δὲ ὅσα μετὰ τὴν Μακεδόνων ἀρχὴν ἐτολμήθη ὑπό τε Ἀντιπάτρου καὶ παρὰ Σελεύκῳ ἐπὶ τῷ Στρατονίκησ ἔρωτι.

τὰ γὰρ Αἰγυπτίων, μυστικώτερα ὄντα, εἴσεται μέν, συμβολικώτερον δὲ ἐπιδείξεται·

τὸν Ἔπαφον λέγω καὶ τὸν Ὄσιριν καὶ τὰσ τῶν θεῶν εἰσ τὰ ζῷα μεταβολάσ. εἴσεται, καὶ ^ τὴν ἐν Αἵδου ἅπασαν τραγῳδίαν καὶ τὰσ κολάσεισ καὶ τὰσ ἐφ’ ἑκάστῃ αἰτίασ καὶ τὴν Πειρίθου καὶ Θησέωσ ἄχρι τοῦ Αἵδου ἑταιρείαν.

συνελόντι δὲ εἰπεῖν, οὐδὲν τῶν ὑπὸ τοῦ Ὁμήρου καὶ Ἡσιόδου καὶ τῶν ἀρίστων ποιητῶν καὶ μάλιστα τῆσ τραγῳδίασ λεγομένων ἀγνοήσει.

Ταῦτα πάνυ ὀλίγα ἐκ πολλῶν, μᾶλλον δὲ ἀπείρων τὸ πλῆθοσ, ἐξελὼν τὰ κεφαλαιωδέστερα κατέλεξα, τὰ ἄλλα τοῖσ τε ποιηταῖσ ᾄδειν ἀφεὶσ καὶ τοῖσ ὀρχησταῖσ αὐτοῖσ δεικνύναι καὶ σοὶ προσεξευρίσκειν καθ’ ὁμοιότητα τῶν προειρημένων, ἅπερ ἅπαντα πρόχειρα καὶ πρὸσ τὸν καιρὸν ἕκαστον τῷ ὀρχηστῇ προπεπορισμένα καὶ προτεταμιευμένα κεῖσθαι ἀναγκαῖον. ἐπεὶ δὲ μιμητικόσ ἐστι καὶ κινήμασι τὰ ᾀδόμενα δείξειν ὑπισχνεῖται, ἀναγκαῖον αὐτῷ, ὅπερ καὶ τοῖσ ῥήτορσι, σαφήνειαν ἀσκεῖν, ὡσ ἕκαστον τῶν δεικνυμένων ὑπ’ αὐτοῦ δηλοῦσθαι μηδενὸσ ἐξηγητοῦ δεόμενον, ἀλλ’ ὅπερ ἔφη ὁ Πυθικὸσ χρησμόσ, δεῖ τὸν θεώμενον ὄρχησιν καὶ κωφοῦ συνιέναι καὶ μὴ λαλέοντοσ τοῦ ὀρχηστοῦ ἀκούειν.

ὅ δὴ καὶ Δημήτριον τὸν Κυνικὸν παθεῖν λέγουσιν.

ἐπεὶ γὰρ καὶ αὐτὸσ ὅμοιά σοι κατηγόρει τῆσ ὀρχηστικῆσ, λέγων τοῦ αὐλοῦ καὶ τῶν συρίγγων καὶ τῶν κτύπων πάρεργόν τι τὸν ὀρχηστὴν εἶναι, μηδὲν αὐτὸν πρὸσ τὸ δρᾶμα συντελοῦντα, κινούμενον δὲ ἄλογον ἄλλωσ κίνησιν καὶ μάταιον, οὐδενὸσ αὐτῇ νοῦ προσόντοσ, τῶν δὲ ἀνθρώπων τοῖσ περὶ τὸ πρᾶγμα γοητευομένων,^· ἐσθῆτι σηρικῇ καὶ προσωπείῳ εὐπρεπεῖ, αὐλῷ τε καὶ τερετίσμασι καὶ τῇ τῶν ᾀδόντων εὐφωνίᾳ, οἷσ κοσμεῖσθαι μηδὲν ὂν τὸ τοῦ ὀρχηστοῦ πρᾶγμα, ὁ τότε κατὰ τὸν Νέρωνα εὐδοκιμῶν ὀρχηστήσ, οὐκ ἀσύνετοσ, ὥσ φασιν, ἀλλ’ εἰ καί τισ ἄλλοσ ἔν τε ἱστορίασ μνήμῃ καὶ κινήσεωσ κάλλει διενεγκών, ἐδεήθη τοῦ Δημητρίου εὐγνωμονεστάτην, οἶμαι, τὴν δέησιν, ἰδεῖν ὀρχούμενον, ἔπειτα κατηγορεῖν αὐτοῦ καὶ ὑπέσχετό γε ἄνευ αὐλοῦ καὶ ᾀσμάτων ἐπιδείξεσθαι αὐτῷ. καὶ οὕτωσ ἐποίησεν· "ἀκούω, ἄνθρωπε, ἃ ποιεῖσ· "οὐχ ὁρῶ μόνον, ἀλλά μοι δοκεῖσ ταῖσ χερσὶν αὐταῖσ λαλεῖν. ἐπεὶ δὲ κατὰ τὸν Νέρωνά ἐσμεν τῷ λόγῳ, βούλομαι καὶ βαρβάρου ἀνδρὸσ τὸ ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ ὀρχηστοῦ γενόμενον εἰπεῖν, ὅπερ μέγιστοσ ἔπαινοσ ὀρχηστικῆσ γένοιτ’ ἄν.

τῶν γὰρ ἐκ τοῦ Πόντου βαρβάρων βασιλικόσ τισ ἄνθρωποσ κατά τι χρέοσ ἥκων ὡσ τὸν Νέρωνα ἐθεᾶτο μετὰ τῶν ἄλλων τὸν ὀρχηστὴν ἐκεῖνον οὕτω σαφῶσ ὀρχούμενον ὡσ καίτοι μὴ ἐπακούοντα τῶν ᾀδομένων ‐ ἡμιέλλην γάρ τισ ὢν ἐτύγχανεν ‐ συνεῖναι ἁπάντων. "δοὺσ τὰ μέγιστα εὐφρανεῖσ. "τί ἄν σοι χρήσιμοσ γένοιτο ἐκεῖ ; "βαρβάρουσ ἔχω, οὐχ ὁμογλώττουσ, καὶ ἑρμηνέων οὐ ῥᾴδιον εὐπορεῖν πρὸσ αὐτούσ. ἢν οὖν τινοσ δέωμαι, διανεύων οὗτοσ ἕκαστά μοι ἑρμηνεύσει. τοσοῦτον ἄρα καθίκετο αὐτοῦ ἡ μίμησισ τῆσ ὀρχήσεωσ ἐπίσημόσ τε καὶ σαφὴσ φανεῖσα. ἡ δὲ πλείστη διατριβὴ καὶ ὁ σκοπὸσ τῆσ ὀρχηστικῆσ ἡ ὑπόκρισίσ ἐστιν, ὡσ ἔφην, κατὰ τὰ αὐτὰ καὶ τοῖσ ῥήτορσιν ἐπιτηδευομένη, καὶ μάλιστα τοῖσ τὰσ καλουμένασ ταύτασ μελέτασ διεξιοῦσιν·

οὐδὲν γοῦν καὶ ἐν ἐκείνοισ μᾶλλον ἐπαινοῦμεν ἢ τὸ ^ ἐοικέναι τοῖσ ὑποκειμένοισ προσώποισ καὶ μὴ ἀπῳδὰ εἶναι τὰ λεγόμενα τῶν εἰσαγομένων ἀριστέων ἢ τυραννοκτόνων ἢ πενήτων ἢ γεωργῶν, ἀλλ’ ἐν ἑκάστῳ τούτων τὸ ἴδιον καὶ τὸ ἐξαίρετον δείκνυσθαι. "ὦ βέλτιστε, σῶμα μὲν τοῦτο ἕν, πολλὰσ τὰσ ψυχὰσ ἔχων.

ταῦτα μὲν ὁ βάρβαροσ.

οὐκ ἀπεικότωσ δὲ καὶ οἱ Ἰταλιῶται τὸν ὀρχηστὴν παντόμιμον καλοῦσιν, ἀπὸ τοῦ δρωμένου σχεδόν. καὶ τῷ ὀρχηστῇ ἀναγκαία· καὶ δεῖ προσφύντα τοῖσ πράγμασιν συνοικειοῦν ἑαυτὸν ἑκάστῳ τῶν δρωμένων. τὸ δὲ ὅλον ἤθη καὶ πάθη δείξειν καὶ ὑποκρινεῖσθαι ἡ ὄρχησισ ἐπαγγέλλεται, νῦν μὲν ἐρῶντα, νῦν δὲ ὀργιζόμενόν τινα εἰσάγουσα, καὶ ἄλλον μεμηνότα καὶ ἄλλον λελυπημένον, καὶ ἅπαντα ταῦτα μεμετρημένωσ. τὸ γοῦν παραδοξότατον, τῆσ αὐτῆσ ἡμέρασ ἄρτι μὲν Ἀθάμασ μεμηνώσ, ἄρτι δὲ Ἰνὼ φοβουμένη δείκνυται, καὶ ἄλλοτε Ἀτρεὺσ ὁ αὐτόσ, καὶ μετὰ μικρὸν Θυέστησ, εἶτα Αἴγισθοσ ἢ Αἐρόπη· καὶ πάντα ταῦτα εἷσ ἄνθρωπόσ ἐστιν, τὰ μὲν οὖν ἄλλα θεάματα καὶ ἀκούσματα ἑνὸσ ἑκάστου ἔργου τὴν ἐπίδειξιν ἔχει ἢ γὰρ αὐλόσ ἐστιν ἢ κιθάρα ἢ διὰ φωνῆσ μελῳδία ἢ τραγικὴ δραματουργία ἢ κωμικὴ γελωτοποιία· ὁ δὲ ὀρχηστὴσ τὰ πάντα ἔχει συλλαβών, καὶ ἔνεστιν ποικίλην καὶ παμμιγῆ τὴν παρασκευὴν αὐτοῦ ἰδεῖν, αὐλόν, σύριγγα, ποδῶν κτύπον, κυμβάλου ψόφον, ὑποκριτοῦ εὐφωνίαν, ᾀδόντων ὁμοφωνίαν.

ἔτι δὲ τὰ μὲν ἄλλα θατέρου τῶν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ ἔργα ἐστίν, τὰ μὲν ψυχῆσ, τὰ δὲ σώματοσ·

ἐν δὲ τῇ ὀρχήσει ἀμφότερα συμμέμικται. καὶ γὰρ διανοίασ ἐπίδειξιν τὰ γιγνόμενα ἔχει καὶ σωματικῆσ ἀσκήσεωσ ἐνέργειαν, τὸ δὲ μέγιστον ἡ σοφία τῶν δρωμένων καὶ τὸ μηδὲν ἔξω λόγου. Λεσβῶναξ γοῦν ὁ Μυτιληναῖοσ, ἀνὴρ καλὸσ καὶ ἀγαθόσ, χειρισόφουσ τοὺσ ὀρχηστὰσ ἀπεκάλει καὶ ᾔει ἐπὶ τὴν θέαν αὐτῶν ὡσ βελτίων ἀναστρέψων ἀπὸ τοῦ θεάτρου. "θεάματοσ ἡ πρὸσ φιλοσοφίαν αἰδὼσ ἀπεστέρηκεν. εἰ δ’ ἔστιν ἀληθῆ ἃ περὶ ψυχῆσ ὁ Πλάτων λέγει, τὰ τρία μέρη αὐτῆσ καλῶσ ὁ ὀρχηστὴσ δείκνυσιν, τὸ θυμικὸν ὅταν ὀργιζόμενον ἐπιδείκνυται, τὸ ἐπιθυμητικὸν ὅταν ἐρῶντασ ὑποκρίνηται, τὸ λογιστικὸν ὅταν ἕκαστα τῶν παθῶν χαλιναγωγῇ·

τοῦτο μέν γε ἐν ἅπαντι μέρει τῆσ ὀρχήσεωσ καθάπερ ἡ ἁφὴ ἐν ταῖσ αἰσθήσεσιν παρέσπαρται. ^ κάλλουσ δὲ προνοῶν καὶ τῆσ ἐν τοῖσ αἰσθήσεσιν εὐμορφίασ, τί ἄλλο ἢ τὸ τοῦ Ἀριστοτέλουσ ἐπαληθεύει, τὸ κάλλοσ ἐπαινοῦντοσ καὶ μέροσ τρίτον ἡγουμένου τἀγαθοῦ καὶ τοῦτο εἶναι ; ἤκουσα δέ τινοσ καὶ περιττότερόν τι νεανιευομένου ὑπὲρ τῆσ τῶν ὀρχηστικῶν προσωπείων σιωπῆσ, ὅτι καὶ αὕτη Πυθαγορικόν τι δόγμα αἰνίττεται. ἔτι δὲ τῶν ἄλλων ἐπιτηδευμάτων τῶν μὲν τὸ τερπνόν, τῶν δὲ τὸ χρήσιμον ὑπισχνουμένων, μόνη ὄρχησισ ἄμφω ἔχει, καὶ πολύ γε τὸ χρήσιμον ὠφελιμώτερον ὅσῳ μετὰ τοῦ τερπνοῦ γίγνεται.

πόσῳ γὰρ τοῦτο ὁρᾶν ἥδιον ἢ πυκτεύοντασ νεανίσκουσ καὶ αἵματι ῥεομένουσ, καὶ παλαίοντασ ἄλλουσ ἐν κόνει, οὓσ ἡ ὄρχησισ πολλάκισ ἀσφαλέστερον ἅμα καὶ εὐμορφότερον καὶ τερπνότερον ἐπιδείκνυται. τὴν μὲν οὖν γε σύντονον κίνησιν τῆσ ὀρχηστικῆσ καὶ στροφὰσ αὐτῆσ καὶ περιαγωγὰσ καὶ πηδήματα καὶ ὑπτιασμοὺσ τοῖσ μὲν ἄλλοισ τερπνὰ εἶναι συμβέβηκεν ὁρῶσιν, τοῖσ δὲ ἐνεργοῦσιν αὐτοῖσ ὑγιεινότατα· γυμνασίων γάρ τὸ κάλλιστόν τε ἅμα καὶ εὐρυθμότατον τοῦτο φαίην ἂν ἔγωγε εἶναι, μαλάττον μὲν τὸ σῶμα καὶ κάμπτον καὶ κουφίζον καὶ εὐχερὲσ εἶναι πρὸσ μεταβολὴν διδάσκον, ἰσχύν τε οὐ μικρὰν περιποιοῦν τοῖσ σώμασιν. πῶσ οὖν οὐ παναρμόνιόν τι χρῆμα ὄρχησισ, θήγουσα μὲν τὴν ψυχήν, ἀσκοῦσα δὲ καὶ τὸ σῶμα, τέρπουσα δὲ τοὺσ ὁρῶντασ, διδάσκουσα δὲ πολλὰ τῶν πάλαι ὑπ’ αὐλοῖσ καὶ κυμβάλοισ καὶ μελῶν εὐρυθμίᾳ καὶ κηλήσει διά τε ὀφθαλμῶν καὶ ἀκοῆσ ;

εἴτ’ οὖν ^ φωνῆσ εὐμοιρίαν ζητεῖσ, ποῦ ἂν ἀλλαχόθι εὑρ́οισ, ἢ ποῖον πολυφωνότερον ἄκουσμα ἢ ἐμμελέστερον ; εἴτε αὐλοῦ καὶ σύριγγοσ τὸ λιγυρώτερον, ἅλισ καὶ τούτων ἐν ὀρχήσει ἀπολαῦσαί σοι πάρεστιν. ἐῶ λέγειν ὡσ ἀμείνων τὸ ἦθοσ ὁμιλῶν τῇ τοιαύτῃ θέᾳ γενήσῃ, ὅταν ὁρᾷσ ^ τὸ θέατρον μισοῦν μὲν τὰ κακῶσ γιγνόμενα, ἐπιδακρῦον δὲ τοῖσ ἀδικουμένοισ, καὶ ὅλωσ τὰ ἤθη τῶν ὁρώντων παιδαγωγοῦν. ὃ δέ ἐστι μάλιστα ἐπὶ τῶν ὀρχηστῶν ἐπαινέσαι, τοῦτο ἤδη ἐρῶ·

τὸ γὰρ ἰσχύν τε ἅμα καὶ ὑγρότητα τῶν μελῶν ἐπιτηδεύειν ὁμοίωσ παράδοξον εἶναί μοι δοκεῖ ὡσ εἴ τισ ἐν τῷ αὐτῷ καὶ Ἡρακλέουσ τὸ καρτερὸν καὶ Ἀφροδίτησ τὸ ἁβρὸν δεικνύοι. ἐθέλω δὲ ἤδη καὶ ὑποδεῖξαί σοι τῷ λόγῳ ὁποῖον χρὴ εἶναι τὸν ἄριστον ὀρχηστὴν ἔν τε ψυχῇ καὶ σώματι.

καίτοι τῆσ μὲν ψυχῆσ προεῖπον τὰ πλεῖστα μνημονικόν τε ’γάρ εἶναι ^ καὶ εὐφυᾶ καὶ συνετὸν καὶ ὀξὺν ἐπινοῆσαι καὶ καιροῦ μάλιστα ἐστοχάσθαι φημὶ δεῖν αὐτόν, ἔτι δὲ κριτικόν τε ποιημάτων καὶ ᾀσμάτων καὶ μελῶν τῶν ἀρίστων διαγνωστικὸν καὶ τῶν κακῶσ πεποιημένων ἐλεγκτικόν . τὸ δὲ σῶμα κατὰ τὸν Πολυκλείτου κανόνα ἤδη ἐπιδείξειν μοι δοκῶ· μήτε γὰρ ὑψηλὸσ ἄγαν ἔστω καὶ πέρα τοῦ μετρίου ἐπιμήκησ μήτε ταπεινὸσ καὶ νανώδησ τὴν φύσιν, ἀλλ’ ἔμμετροσ ἀκριβῶσ, οὔτε πολύσαρκοσ, ἀπίθανον γάρ, οὔτε λεπτὸσ ἐσ ὑπερβολήν·

σκελετῶδεσ τοῦτο καὶ νεκρικόν. ἐθέλω γοῦν σοι καὶ δήμου τινὸσ οὐ φαύλου τὰ τοιαῦτα ἐπισημαίνεσθαι βοὰσ εἰπεῖν οἱ γὰρ Ἀντιοχεῖσ, εὐφυεστάτη πόλισ καὶ ὄρχησιν μάλιστα πρεσβεύουσα, οὕτωσ ἐπιτηρεῖ τῶν λεγομένων καὶ τῶν γιγνομένων ἕκαστα, ὡσ μηδένα μηδὲν αὐτῶν διαλανθάνειν.

"ὦ ^ Ἀστυάναξ, Ἕκτωρ δὲ ποῦ ; "τὸ τεῖχοσ, οὐδέν σοι δεῖ κλίμακοσ. "φεῖσαι ^ τῆσ θυμέλησ. ὡσ νοσοῦντι. τούτων οὐ τοῦ γελοίου ἕνεκα ἐπεμνήσθην,^ ἀλλ’ ὡσ ἴδῃσ ὅτι καὶ δῆμοι ὅλοι μεγάλην σπουδὴν ἐποιήσαντο ἐπὶ τῇ ὀρχηστικῇ, ὡσ ῥυθμίζειν τὰ καλὰ καὶ τὰ αἰσχρὰ αὐτῆσ δύνασθαι. εὐκίνητοσ δὲ τὸ μετὰ τοῦτο πάντωσ ἔστω καὶ τὸ σῶμα λελυμένοσ τε ἅμα καὶ συμπεπηγώσ, ὡσ λυγίζεσθαί τε ὅπη καιρὸσ καὶ συνεστάναι καρτερῶσ, εἰ τούτου δέοι.

ὅτι δὲ οὐκ ἀπήλλακται ὄρχησισ καὶ τῆσ ἐναγωνίου χειρονομίασ ἀλλὰ μετέχει καὶ τῶν Ἑρμοῦ καὶ Πολυδεύκουσ καὶ Ἡρακλέουσ ἐν ἀθλήσει καλῶν ἴδοισ ἂν ἑκάστῃ τῶν μιμήσεων ἐπισχών.

Ἡροδότῳ μὲν οὖν τὰ δι’ ὀμμάτων φαινόμενα πιστότερα εἶναι τῶν ὤτων δοκεῖ· ὀρχήσει, δὲ καὶ τὰ ὤτων καὶ ὀφθαλμῶν πρόσεστιν. οὕτω δὲ θέλγει ὄρχησισ ὥστε ἂν ἐρῶν τισ εἰσ τὸ θέατρον παρέλθοι, ἐσωφρονίσθη ἰδὼν ὅσα ἔρωτοσ κακὰ τέλη· καὶ λύπῃ ἐχόμενοσ ἐξέρχεται τοῦ θεάτρου φαιδρότεροσ ὥσπερ τι φάρμακον ληθεδανὸν καὶ κατὰ τὸν ποιητὴν νηπενθέσ τε καὶ ἄχολον πιών.

σημεῖον δὲ τῆσ πρὸσ τὰ γιγνόμενα οἰκειότητοσ καὶ τοῦ γνωρίζειν ἕκαστον τῶν ὁρώντων τὰ δεικνύμενα τὸ καὶ δακρύειν πολλάκισ τοὺσ θεατάσ, ὁπόταν τι οἰκτρὸν καὶ ἐλεεινὸν φαίνηται. ἡ μὲν γε Βακχικὴ ὄρχησισ ἐν Ιὠνίᾳ μάλιστα καὶ ἐν Πόντῳ σπουδαζομένη, καίτοι σατυρικὴ οὖσα, οὕτω κεχείρωται τοὺσ ἀνθρώπουσ τοὺσ ἐκεῖ ὥστε κατὰ τὸν τεταγμένον ἕκαστοι καιρόν, ἁπάντων ἐπιλαθόμενοι τῶν ἄλλων, κάθηνται δι’ ἡμέρασ τιτᾶνασ καὶ κορύβαντασ καὶ σατύρουσ καὶ βουκόλουσ ὁρῶντεσ. καὶ ὀρχοῦνταί γε ταῦτα οἱ εὐγενέστατοι καὶ πρωτεύοντεσ ἐν ἑκάστῃ τῶν πόλεων, οὐχ ὅπωσ αἰδούμενοι ἀλλὰ καὶ μέγα φρονοῦντεσ ἐπὶ τῷ πράγματι μᾶλλον ἤπερ ^ ἐπ’ εὐγενείαισ καὶ λειτουργίαισ καὶ ἀξιώμασι προγονικοῖσ. ἐπεὶ δὲ τὰσ ἀρετὰσ ἔφην τὰσ ὀρχηστικάσ, ἄκουε καὶ τὰσ κακίασ αὐτῶν.

τὰσ μὲν οὖν ἐν σώματι ἤδη ἔδειξα, τὰσ δὲ τῆσ διανοίασ οὕτωσ ἐπιτηρεῖν, οἶμαι, δύναιο ἄν. πολλοὶ γὰρ αὐτῶν ὑπ’ ἀμαθίασ ‐ ἀμήχανον γὰρ ἅπαντασ εἶναι σοφοὺσ ‐ καὶ σολοικίασ δεινὰσ ἐν τῇ ὀρχήσει ἐπιδείκνυνται, οἱ μὲν ἄλογα κινούμενοι καὶ μηδέν, ὥσ φασι, πρὸσ τὴν χορδήν, ἕτερα μὲν γὰρ ὁ πούσ, ἕτερα δ’ ὁ ῥυθμὸσ λέγει· οἱ δὲ εὔρυθμα μέν, τὰ πράγματα δὲ μετάχρονα ἢ πρόχρονα, οἱο͂ν ἐγώ ποτε ἰδὼν μέμνημαι. τὰσ γὰρ Διὸσ γονὰσ ὀρχούμενόσ τισ καὶ τὴν τοῦ Κρόνου τεκνοφαγίαν παρωρχεῖτο τὰσ Θυέστου συμφοράσ, τῷ ὁμοίῳ παρηγμένοσ. καὶ ἄλλοσ τὴν Σεμέλην ὑποκρινόμενοσ βαλλομένην τῷ κεραυνῷ τὴν Γλαύκην αὐτῇ εἴκαζε μεταγενεστέραν οὖσαν. ἀλλ’ οὐκ ἀπό γε τῶν τοιούτων ὀρχηστῶν ὀρχήσεωσ αὐτῆσ, οἶμαι, καταγνωστέον οὐδὲ τὸ ἔργον αὐτὸ μισητέον, ἀλλὰ τοὺσ μέν, ὥσπερ εἰσίν, ἀμαθεῖσ νομιστέον, ἐπαινετέον δὲ τοὺσ ἐννόμωσ καὶ κατὰ ῥυθμὸν τῆσ τέχνησ ἱκανῶσ ἕκαστα δρῶντασ. ὅλωσ δὲ τὸν ὀρχηστὴν δεῖ πανταχόθεν ἀπηκριβῶσθαι, ὡσ εἶναι τὸ πᾶν εὔρυθμον, εὔμορφον, σύμμετρον, αὐτὸ αὑτῷ ἐοικόσ, ἀσυκοφάντητον, ἀνεπίληπτον, μηδαμῶσ ἐλλιπέσ, ἐκ τῶν ἀρίστων κεκραμένον, τὰσ ἐνθυμήσεισ ὀξύν, τὴν παιδείαν βαθύν, τὰσ ἐννοίασ ἀνθρώπινον μάλιστα.

ὁ γοῦν ἔπαινοσ αὐτῷ τότ’ ἂν γίγνοιτο ἐντελὴσ παρὰ τῶν θεατῶν ὅταν ἕκαστοσ τῶν ὁρώντων γνωρίζῃ τὰ αὑτοῦ, μᾶλλον δὲ ὥσπερ ἐν κατόπτρῳ τῷ ὀρχηστῇ ^ ἑαυτὸν βλέπῃ καὶ ἃ πάσχειν αὐτὸσ καὶ ἃ ποιεῖν εἰώθεν· τότε γὰρ οὐδὲ κατέχειν ἑαυτοὺσ οἱ ἄνθρωποι ὑφ’ ἡδονῆσ δύνανται, ἀλλ’ ἀθρόοι πρὸσ τὸν ἔπαινον ἐκχέονται, τὰσ τῆσ ἑαυτοῦ ψυχῆσ ἕκαστοσ εἰκόνασ ὁρῶντεσ καὶ αὑτοὺσ γνωρίζοντεσ. ἀτεχνῶσ γὰρ τὸ Δελφικὸν ἐκεῖνο τὸ Γνῶθι σεαυτὸν ἐκ τῆσ θέασ αὐτοῖσ περιγίγνεται, καὶ ἀπέρχονται ἀπὸ τοῦ θεάτρου ἅ τε χρὴ αἱρεῖσθαι καὶ ἃ φεύγειν μεμαθηκότεσ καὶ ἃ πρότερον ἠγνόουν διδαχθέντεσ. γίνεται δέ, ὥσπερ ἐν λόγοισ, οὕτω δὲ καὶ ἐν ὀρχήσει ἡ πρὸσ τῶν πολλῶν λεγομένη κακοζηλία ὑπερβαινόντων τὸ μέτρον τῆσ μιμήσεωσ καὶ πέρα τοῦ δέοντοσ ἐπιτεινόντων, καὶ εἰ μέγα τι δεῖξαι δέοι, ὑπερμέγεθεσ ἐπιδεικνυμένων, καὶ εἰ ἁπαλόν, καθ’ ὑπερβολὴν θηλυνομένων, καὶ τὰ ἀνδρώδη ἄχρι τοῦ ἀγρίου καὶ θηριώδουσ προαγόντων.

οἱο͂ν ἐγώ ποτε μέμνημαι ἰδὼν ποιοῦντα ὀρχηστὴν εὐδοκιμοῦντα πρότερον, συνετὸν.

καὶ αὐτὸν μέντοι φασὶν ἀνανήψαντα οὕτωσ μετανοῆσαι ἐφ’ οἷσ ἐποίησεν ὥστε καὶ νοσῆσαι ὑπὸ λύπησ, ὡσ ἀληθῶσ ἐπὶ μανίᾳ κατεγνωσμένον. μὲν τὰ ἄλλα καὶ θαυμάζεσθαι ὡσ ἀληθῶσ ἄξιον, οὐκ οἶδα δὲ ᾗτινι τύχῃ εἰσ ἀσχήμονα ὑπόκρισιν δι’ ὑπερβολὴν μιμήσεωσ ἐξοκείλαντα. ὀρχούμενοσ γὰρ τὸν Αἰάντα μετὰ τὴν ἧτταν εὐθὺσ μαινόμενον, εἰσ τοσοῦτον ὑπερεξέπεσεν ὥστε οὐχ ὑποκρίνασθαι μανίαν ἀλλὰ μαίνεσθαι αὐτὸσ εἰκότωσ ἄν τινι ἔδοξεν. ἑνὸσ γὰρ τῶν τῷ σιδηρῷ ὑποδήματι κτυπούντων τὴν ἐσθῆτα κατέρρηξεν, ἑνὸσ δὲ τῶν ὑπαυλούντων τὸν αὐλὸν ἁρπάσασ τοῦ Ὀδυσσέωσ πλησίον ἑστῶτοσ καὶ ἐπὶ τῇ νίκῃ μέγα φρονοῦντοσ διεῖλε τὴν κεφαλὴν κατενεγκών, καὶ εἴ γε μὴ ὁ πῖλοσ ἀντέσχεν καὶ τὸ πολὺ τῆσ πληγῆσ ἀπεδέξατο, ἀπωλώλει ἂν ὁ κακοδαίμων Ὀδυσσεύσ, ὀρχηστῇ παραπαίοντι περιπεσών. ἀλλὰ τό γε θέατρον ἅπαν συνεμεμήνει τῷ Αἰάντι καὶ ἐπήδων καὶ ἐβόων καὶ τὰσ ἐσθῆτασ ἀνερρίπτουν, οἱ μὲν συρφετώδεισ καὶ αὐτὸ τοῦτο ἰδιῶται τοῦ μὲν εὐσχήμονοσ οὐκ ἐστοχασμένοι οὐδὲ τὸ χεῖρον ἢ τὸ κρεῖττον ὁρῶντεσ, ἄκραν δὲ μίμησιν τοῦ πάθουσ τὰ τοιαῦτα οἰόμενοι εἶναι· οἱ ἀστειότεροι δὲ συνιέντεσ μὲν καὶ αἰδούμενοι ἐπὶ τοῖσ γινομένοισ, οὐκ ἐλέγχοντεσ δὲ σιωπῇ τὸ πρᾶγμα, τοῖσ δὲ ἐπαίνοισ καὶ αὐτοὶ τὴν ἄνοιαν τῆσ ὀρχήσεωσ ἐπικαλύπτοντεσ, καὶ ἀκριβῶσ ὁρῶντεσ ὅτι οὐκ Αἰάντοσ ἀλλὰ ὀρχηστοῦ μανίασ τὰ γιγνόμενα ἦν. οὐ γάρ ἀρκεσθεὶσ τούτοισ ὁ γενναῖοσ ἄλλο ^ μακρῷ τούτου γελοιότερον ἔπραξε· καταβὰσ γάρ εἰσ τὸ μέσον ἐν τῇ βουλῇ δύο ὑπατικῶν μέσοσ ἐκαθέζετο, πάνυ δεδιότων μὴ καὶ αὐτῶν τινα ὥσπερ κριὸν μαστιγώσῃ λαβών. καὶ τὸ πρᾶγμα οἱ μὲν ἐθαύμαζον, οἱ δὲ ἐγέλων, οἱ δὲ ὑπώπτευον μὴ ἄρα ἐκ τῆσ ἄγαν μιμήσεωσ εἰσ τὴν τοῦ πάθουσ ἀλήθειαν ὑπηνέχθη. "ἱκανόν ἐστιν ἅπαξ μανῆναι.

μάλιστα δὲ αὐτὸν ἠνίασεν ὁ ἀνταγωνιστὴσ καὶ ἀντίτεχνοσ· τοῦ γὰρ ὁμοίου Αἰάντοσ αὐτῷ γραφέντοσ οὕτω κοσμίωσ καὶ σωφρόνωσ τὴν μανίαν ὑπεκρίνατο ὡσ ἐπαινεθῆναι, μείνασ ἐντὸσ τῶν τῆσ ὀρχήσεωσ ὁρ́ων καὶ μὴ παροινήσασ εἰσ τὴν ὑπόκρισιν. ταῦτά σοι, ὦ φιλότησ, ὀλίγα ἐκ παμπόλλων παρέδειξα ὀρχήσεωσ ἔργα καὶ ἐπιτηδεύματα, ὡσ μὴ πάνυ ἄχθοιό μοι ἐρωτικῶσ θεωμένῳ αὐτά.

εἰ δὲ βουληθείησ κοινωνῆσαί μοι τῆσ θέασ, εὖ οἶδα ἐγὼ πάνυ ἁλωσόμενόν σε καὶ ὀρχηστομανήσοντά γε προσέτι. ὥστε οὐδὲν δεήσομαι τὸ τῆσ Κίρκησ ἐκεῖνο πρὸσ σὲ εἰπεῖν, τὸ θαῦμὰ μ’ ἔχει ὡσ οὔτι πιὼν τάδε φάρμακ’ ἐθέλχθησ, θελχθήσῃ γάρ, καὶ μὰ Δί’ οὐκ ὄνου κεφαλὴν ἢ συὸσ καρδίαν ἕξεισ, ἀλλ’ ὁ μὲν νόοσ σοι ἐμπεδώτεροσ ἔσται, σὺ δὲ ὑφ’ ἡδονῆσ οὐδὲ ὀλίγον τοῦ κυκεῶνοσ ἄλλῳ μεταδώσεισ πιεῖν. αὐτῆσ ὧν ἐθέλει, τοὺσ δ’ αὖτε καὶ ὑπνώοντασ ἐγείρει, τοῦτο ἀτεχνῶσ ὄρχησισ ποιεῖ καὶ τὰ ὄμματα θέλγουσα καὶ ἐγρηγορέναι ποιοῦσα καὶ ἐπεγείρουσα τὴν διάνοιαν πρὸσ ἕκαστα τῶν δρωμένων. καὶ μὴν ἤδη ἐγώ, ὦ Λυκῖνε, πείθομαὶ τέ σοι καὶ ἀναπεπταμένα ἔχω καὶ τὰ ὦτα καὶ τὰ ὄμματα. καὶ μέμνησό γε, ὦ φιλότησ, ἐπειδὰν εἰσ τὸ θέατρον ἰῄσ, κἀμοὶ παρὰ σαυτῷ θέαν καταλαμβάνειν, ὡσ μὴ μόνοσ ἐκεῖθεν σοφώτεροσ ἡμῖν ἐπανίοισ.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

  • (no name)
일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION