헬라어 문장 검색 - Ηομερ́ΙλιαδΓρ́23́

(호메로스, 일리아스, Book 23)

ὣσ οἳ μὲν στενάχοντο κατὰ πτόλιν· αὐτὰρ Ἀχαιοὶ ἐπεὶ δὴ νῆάσ τε καὶ Ἑλλήσποντον ἵκοντο, οἳ μὲν ἄρ’ ἐσκίδναντο ἑὴν ἐπὶ νῆα ἕκαστοσ, Μυρμιδόνασ δ’ οὐκ εἰά ἀποσκίδνασθαι Ἀχιλλεύσ, ἀλλ’ ὅ γε οἷσ ἑτάροισι φιλοπτολέμοισι μετηύδα· Μυρμιδόνεσ ταχύπωλοι ἐμοὶ ἐρίηρεσ ἑταῖροι μὴ δή πω ὑπ’ ὄχεσφι λυώμεθα μώνυχασ ἵππουσ, ἀλλ’ αὐτοῖσ ἵπποισι καὶ ἁρ́μασιν ἆσσον ἰόντεσ Πάτροκλον κλαίωμεν· ὃ γὰρ γέρασ ἐστὶ θανόντων. αὐτὰρ ἐπεί κ’ ὀλοοῖο τεταρπώμεσθα γόοιο, ἵππουσ λυσάμενοι δορπήσομεν ἐνθάδε πάντεσ. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ ᾤμωξαν ἀολλέεσ, ἦρχε δ’ Ἀχιλλεύσ.

οἳ δὲ τρὶσ περὶ νεκρὸν ἐύ̈τριχασ ἤλασαν ἵππουσ μυρόμενοι· μετὰ δέ σφι Θέτισ γόου ἵμερον ὦρσε. δεύοντο ψάμαθοι, δεύοντο δὲ τεύχεα φωτῶν δάκρυσι· τοῖον γὰρ πόθεον μήστωρα φόβοιο. τοῖσι δὲ Πηλεί̈δησ ἁδινοῦ ἐξῆρχε γόοιο χεῖρασ ἐπ’ ἀνδροφόνουσ θέμενοσ στήθεσσιν ἑταίρου· χαῖρέ μοι ὦ Πάτροκλε καὶ εἰν Αἴ̈δαο δόμοισι· πάντα γὰρ ἤδη τοι τελέω τὰ πάροιθεν ὑπέστην Ἕκτορα δεῦρ’ ἐρύσασ δώσειν κυσὶν ὠμὰ δάσασθαι, δώδεκα δὲ προπάροιθε πυρῆσ ἀποδειροτομήσειν Τρώων ἀγλαὰ τέκνα σέθεν κταμένοιο χολωθείσ. ἦ ῥα καὶ Ἕκτορα δῖον ἀεικέα μήδετο ἔργα πρηνέα πὰρ λεχέεσσι Μενοιτιάδαο τανύσσασ ἐν κονίῃσ·

οἳ δ’ ἔντε’ ἀφωπλίζοντο ἕκαστοσ χάλκεα μαρμαίροντα, λύον δ’ ὑψηχέασ ἵππουσ, κὰδ δ’ ἷζον παρὰ νηὶ̈ ποδώκεοσ Αἰακίδαο μυρίοι· αὐτὰρ ὃ τοῖσι τάφον μενοεικέα δαίνυ. πολλοὶ μὲν βόεσ ἀργοὶ ὀρέχθεον ἀμφὶ σιδήρῳ σφαζόμενοι, πολλοὶ δ’ ὀί̈εσ καὶ μηκάδεσ αἶγεσ· πολλοὶ δ’ ἀργιόδοντεσ ὑέσ θαλέθοντεσ ἀλοιφῇ εὑόμενοι τανύοντο διὰ φλογὸσ Ἡφαίστοιο· πάντῃ δ’ ἀμφὶ νέκυν κοτυλήρυτον ἔρρεεν αἷμα. αὐτὰρ τόν γε ἄνακτα ποδώκεα Πηλεί̈ωνα εἰσ Ἀγαμέμνονα δῖον ἄγον βασιλῆεσ Ἀχαιῶν σπουδῇ παρπεπιθόντεσ ἑταίρου χωόμενον κῆρ.

οἳ δ’ ὅτε δὴ κλισίην Ἀγαμέμνονοσ ἷξον ἰόντεσ, αὐτίκα κηρύκεσσι λιγυφθόγγοισι κέλευσαν ἀμφὶ πυρὶ στῆσαι τρίποδα μέγαν, εἰ πεπίθοιεν Πηλεί̈δην λούσασθαι ἄπο βρότον αἱματόεντα. αὐτὰρ ὅ γ’ ἠρνεῖτο στερεῶσ, ἐπὶ δ’ ὁρ́κον ὄμοσσεν· οὐ μὰ Ζῆν’, ὅσ τίσ τε θεῶν ὕπατοσ καὶ ἄριστοσ, οὐ θέμισ ἐστὶ λοετρὰ καρήατοσ ἆσσον ἱκέσθαι πρίν γ’ ἐνὶ Πάτροκλον θέμεναι πυρὶ σῆμά τε χεῦαι κείρασθαί τε κόμην, ἐπεὶ οὔ μ’ ἔτι δεύτερον ὧδε ἵξετ’ ἄχοσ κραδίην ὄφρα ζωοῖσι μετείω. ἀλλ’ ἤτοι νῦν μὲν στυγερῇ πειθώμεθα δαιτί· ἠῶθεν δ’ ὄτρυνον ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον ὕλην τ’ ἀξέμεναι παρά τε σχεῖν ὅσσ’ ἐπιεικὲσ νεκρὸν ἔχοντα νέεσθαι ὑπὸ ζόφον ἠερόεντα, ὄφρ’ ἤτοι τοῦτον μὲν ἐπιφλέγῃ ἀκάματον πῦρ θᾶσσον ἀπ’ ὀφθαλμῶν, λαοὶ δ’ ἐπὶ ἔργα τράπωνται. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο.

ἐσσυμένωσ δ’ ἄρα δόρπον ἐφοπλίσσαντεσ ἕκαστοι δαίνυντ’, οὐδέ τι θυμὸσ ἐδεύετο δαιτὸσ ἐί̈σησ. αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιοσ καὶ ἐδητύοσ ἐξ ἔρον ἕντο, οἳ μὲν κακκείοντεσ ἔβαν κλισίην δὲ ἕκαστοσ, Πηλεί̈δησ δ’ ἐπὶ θινὶ πολυφλοίσβοιο θαλάσσησ κεῖτο βαρὺ στενάχων πολέσιν μετὰ Μυρμιδόνεσσιν ἐν καθαρῷ, ὅθι κύματ’ ἐπ’ ἠϊόνοσ κλύζεσκον· εὖτε τὸν ὕπνοσ ἔμαρπτε λύων μελεδήματα θυμοῦ νήδυμοσ ἀμφιχυθείσ· μάλα γὰρ κάμε φαίδιμα γυῖα Ἕκτορ’ ἐπαί̈σσων προτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν· ἦλθε δ’ ἐπὶ ψυχὴ Πατροκλῆοσ δειλοῖο πάντ’ αὐτῷ μέγεθόσ τε καὶ ὄμματα κάλ’ ἐϊκυῖα καὶ φωνήν, καὶ τοῖα περὶ χροὶ̈ εἵματα ἕστο· στῆ δ’ ἄρ’ ὑπὲρ κεφαλῆσ καί μιν πρὸσ μῦθον ἐείπεν· εὕδεισ, αὐτὰρ ἐμεῖο λελασμένοσ ἔπλευ Ἀχιλλεῦ. οὐ μέν μευ ζώοντοσ ἀκήδεισ, ἀλλὰ θανόντοσ· θάπτέ με ὅττι τάχιστα πύλασ Αἴ̈δαο περήσω. τῆλέ με εἴργουσι ψυχαὶ εἴδωλα καμόντων, οὐδέ μέ πω μίσγεσθαι ὑπὲρ ποταμοῖο ἐῶσιν, ἀλλ’ αὔτωσ ἀλάλημαι ἀν’ εὐρυπυλὲσ Αἴ̈δοσ δῶ. καί μοι δὸσ τὴν χεῖρ’· ὀλοφύρομαι, οὐ γὰρ ἔτ’ αὖτισ νίσομαι ἐξ Αἴ̈δαο, ἐπήν με πυρὸσ λελάχητε. οὐ μὲν γὰρ ζωοί γε φίλων ἀπάνευθεν ἑταίρων βουλὰσ ἑζόμενοι βουλεύσομεν, ἀλλ’ ἐμὲ μὲν κὴρ ἀμφέχανε στυγερή, ἥ περ λάχε γιγνόμενόν περ· καὶ δὲ σοὶ αὐτῷ μοῖρα, θεοῖσ ἐπιείκελ’ Ἀχιλλεῦ, τείχει ὕπο Τρώων εὐηφενέων ἀπολέσθαι. ἄλλο δέ τοι ἐρέω καὶ ἐφήσομαι αἴ κε πίθηαι· μὴ ἐμὰ σῶν ἀπάνευθε τιθήμεναι ὀστέ’ Ἀχιλλεῦ, ἀλλ’ ὁμοῦ ὡσ ἐτράφημεν ἐν ὑμετέροισι δόμοισιν, εὖτέ με τυτθὸν ἐόντα Μενοίτιοσ ἐξ Ὀπόεντοσ ἤγαγεν ὑμέτερόνδ’ ἀνδροκτασίησ ὕπο λυγρῆσ, ἤματι τῷ ὅτε παῖδα κατέκτανον Ἀμφιδάμαντοσ νήπιοσ οὐκ ἐθέλων ἀμφ’ ἀστραγάλοισι χολωθείσ· ἔνθά με δεξάμενοσ ἐν δώμασιν ἱππότα Πηλεὺσ ἔτραφέ τ’ ἐνδυκέωσ καὶ σὸν θεράποντ’ ὀνόμηνεν· ὣσ δὲ καὶ ὀστέα νῶϊν ὁμὴ σορὸσ ἀμφικαλύπτοι χρύσεοσ ἀμφιφορεύσ, τόν τοι πόρε πότνια μήτηρ. τὸν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφη πόδασ ὠκὺσ Ἀχιλλεύσ·

τίπτέ μοι ἠθείη κεφαλὴ δεῦρ’ εἰλήλουθασ καί μοι ταῦτα ἕκαστ’ ἐπιτέλλεαι; αὐτὰρ ἐγώ τοι πάντα μάλ’ ἐκτελέω καὶ πείσομαι ὡσ σὺ κελεύεισ. ἀλλά μοι ἆσσον στῆθι· μίνυνθά περ ἀμφιβαλόντε ἀλλήλουσ ὀλοοῖο τεταρπώμεσθα γόοιο. ὣσ ἄρα φωνήσασ ὠρέξατο χερσὶ φίλῃσιν οὐδ’ ἔλαβε·

ψυχὴ δὲ κατὰ χθονὸσ ἠύ̈τε καπνὸσ ᾤχετο τετριγυῖα· ταφὼν δ’ ἀνόρουσεν Ἀχιλλεὺσ χερσί τε συμπλατάγησεν, ἔποσ δ’ ὀλοφυδνὸν ἐείπεν· ὢ πόποι ἦ ῥά τίσ ἐστι καὶ εἰν Αἴ̈δαο δόμοισι ψυχὴ καὶ εἴδωλον, ἀτὰρ φρένεσ οὐκ ἔνι πάμπαν· παννυχίη γάρ μοι Πατροκλῆοσ δειλοῖο ψυχὴ ἐφεστήκει γοόωσά τε μυρομένη τε, καί μοι ἕκαστ’ ἐπέτελλεν, ἐί̈κτο δὲ θέσκελον αὐτῷ. ὣσ φάτο, τοῖσι δὲ πᾶσιν ὑφ’ ἵμερον ὦρσε γόοιο·

μυρομένοισι δὲ τοῖσι φάνη ῥοδοδάκτυλοσ Ηὢσ ἀμφὶ νέκυν ἐλεεινόν. ἀτὰρ κρείων Ἀγαμέμνων οὐρῆάσ τ’ ὄτρυνε καὶ ἀνέρασ ἀξέμεν ὕλην πάντοθεν ἐκ κλισιῶν· ἐπὶ δ’ ἀνὴρ ἐσθλὸσ ὀρώρει Μηριόνησ θεράπων ἀγαπήνοροσ Ἰδομενῆοσ. οἳ δ’ ἴσαν ὑλοτόμουσ πελέκεασ ἐν χερσὶν ἔχοντεσ σειράσ τ’ εὐπλέκτουσ· πρὸ δ’ ἄρ’ οὐρῆεσ κίον αὐτῶν. πολλὰ δ’ ἄναντα κάταντα πάραντά τε δόχμιά τ’ ἦλθον· ἀλλ’ ὅτε δὴ κνημοὺσ προσέβαν πολυπίδακοσ Ἴδησ, αὐτίκ’ ἄρα δρῦσ ὑψικόμουσ ταναήκεϊ χαλκῷ τάμνον ἐπειγόμενοι· ταὶ δὲ μεγάλα κτυπέουσαι πῖπτον· τὰσ μὲν ἔπειτα διαπλήσσοντεσ Ἀχαιοὶ ἔκδεον ἡμιόνων· ταὶ δὲ χθόνα ποσσὶ δατεῦντο ἐλδόμεναι πεδίοιο διὰ ῥωπήϊα πυκνά. πάντεσ δ’ ὑλοτόμοι φιτροὺσ φέρον· ὡσ γὰρ ἀνώγει Μηριόνησ θεράπων ἀγαπήνοροσ Ἰδομενῆοσ. κὰδ δ’ ἄρ’ ἐπ’ ἀκτῆσ βάλλον ἐπισχερώ, ἔνθ’ ἄρ’ Ἀχιλλεὺσ φράσσατο Πατρόκλῳ μέγα ἠρίον ἠδὲ οἷ αὐτῷ. αὐτὰρ ἐπεὶ πάντῃ παρακάββαλον ἄσπετον ὕλην ἡάτ’ ἄρ’ αὖθι μένοντεσ ἀολλέεσ.

αὐτὰρ Ἀχιλλεὺσ αὐτίκα Μυρμιδόνεσσι φιλοπτολέμοισι κέλευσε χαλκὸν ζώννυσθαι, ζεῦξαι δ’ ὑπ’ ὄχεσφιν ἕκαστον ἵππουσ· οἳ δ’ ὄρνυντο καὶ ἐν τεύχεσσιν ἔδυνον, ἂν δ’ ἔβαν ἐν δίφροισι παραιβάται ἡνίοχοί τε, πρόσθε μὲν ἱππῆεσ, μετὰ δὲ νέφοσ εἵπετο πεζῶν μυρίοι· ἐν δὲ μέσοισι φέρον Πάτροκλον ἑταῖροι. θριξὶ δὲ πάντα νέκυν καταείνυσαν, ἃσ ἐπέβαλλον κειρόμενοι· ὄπιθεν δὲ κάρη ἔχε δῖοσ Ἀχιλλεὺσ ἀχνύμενοσ· ἕταρον γὰρ ἀμύμονα πέμπ’ Αἴ̈δοσ δέ. οἳ δ’ ὅτε χῶρον ἵκανον ὅθί σφισι πέφραδ’ Ἀχιλλεὺσ κάτθεσαν, αἶψα δέ οἱ μενοεικέα νήεον ὕλην.

ἔνθ’ αὖτ’ ἄλλ’ ἐνόησε ποδάρκησ δῖοσ Ἀχιλλεύσ· στὰσ ἀπάνευθε πυρῆσ ξανθὴν ἀπεκείρατο χαίτην, τήν ῥα Σπερχειῷ ποταμῷ τρέφε τηλεθόωσαν· ὀχθήσασ δ’ ἄρα εἶπεν ἰδὼν ἐπὶ οἴνοπα πόντον· Σπερχεί’ ἄλλωσ σοί γε πατὴρ ἠρήσατο Πηλεὺσ κεῖσέ με νοστήσαντα φίλην ἐσ πατρίδα γαῖαν σοί τε κόμην κερέειν ῥέξειν θ’ ἱερὴν ἑκατόμβην, πεντήκοντα δ’ ἔνορχα παρ’ αὐτόθι μῆλ’ ἱερεύσειν ἐσ πηγάσ, ὅθι τοι τέμενοσ βωμόσ τε θυήεισ. ὣσ ἠρᾶθ’ ὃ γέρων, σὺ δέ οἱ νόον οὐκ ἐτέλεσσασ. νῦν δ’ ἐπεὶ οὐ νέομαί γε φίλην ἐσ πατρίδα γαῖαν Πατρόκλῳ ἡρ́ωϊ κόμην ὀπάσαιμι φέρεσθαι. ὣσ εἰπὼν ἐν χερσὶ κόμην ἑτάροιο φίλοιο θῆκεν, τοῖσι δὲ πᾶσιν ὑφ’ ἵμερον ὦρσε γόοιο.

καί νύ κ’ ὀδυρομένοισιν ἔδυ φάοσ ἠελίοιο εἰ μὴ Ἀχιλλεὺσ αἶψ’ Ἀγαμέμνονι εἶπε παραστάσ· Ἀτρεί̈δη, σοὶ γάρ τε μάλιστά γε λαὸσ Ἀχαιῶν πείσονται μύθοισι, γόοιο μὲν ἔστι καὶ ἆσαι, νῦν δ’ ἀπὸ πυρκαϊῆσ σκέδασον καὶ δεῖπνον ἄνωχθι ὅπλεσθαι· τάδε δ’ ἀμφὶ πονησόμεθ’ οἷσι μάλιστα κήδεόσ ἐστι νέκυσ· παρὰ δ’ οἵ τ’ ἀγοὶ ἄμμι μενόντων. αὐτὰρ ἐπεὶ τό γ’ ἄκουσεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων, αὐτίκα λαὸν μὲν σκέδασεν κατὰ νῆασ ἐί̈σασ, κηδεμόνεσ δὲ παρ’ αὖθι μένον καὶ νήεον ὕλην, ποίησαν δὲ πυρὴν ἑκατόμπεδον ἔνθα καὶ ἔνθα, ἐν δὲ πυρῇ ὑπάτῃ νεκρὸν θέσαν ἀχνύμενοι κῆρ.

πολλὰ δὲ ἴφια μῆλα καὶ εἰλίποδασ ἕλικασ βοῦσ πρόσθε πυρῆσ ἔδερόν τε καὶ ἄμφεπον· ἐκ δ’ ἄρα πάντων δημὸν ἑλὼν ἐκάλυψε νέκυν μεγάθυμοσ Ἀχιλλεὺσ ἐσ πόδασ ἐκ κεφαλῆσ, περὶ δὲ δρατὰ σώματα νήει. ἐν δ’ ἐτίθει μέλιτοσ καὶ ἀλείφατοσ ἀμφιφορῆασ πρὸσ λέχεα κλίνων· πίσυρασ δ’ ἐριαύχενασ ἵππουσ ἐσσυμένωσ ἐνέβαλλε πυρῇ μεγάλα στεναχίζων. ἐννέα τῷ γε ἄνακτι τραπεζῆεσ κύνεσ ἦσαν, καὶ μὲν τῶν ἐνέβαλλε πυρῇ δύο δειροτομήσασ, δώδεκα δὲ Τρώων μεγαθύμων υἱέασ ἐσθλοὺσ χαλκῷ δηϊόων· κακὰ δὲ φρεσὶ μήδετο ἔργα· ἐν δὲ πυρὸσ μένοσ ἧκε σιδήρεον ὄφρα νέμοιτο. ᾤμωξέν τ’ ἄρ’ ἔπειτα, φίλον δ’ ὀνόμηνεν ἑταῖρον· χαῖρέ μοι ὦ Πάτροκλε καὶ εἰν Αἴ̈δαο δόμοισι· πάντα γὰρ ἤδη τοι τελέω τὰ πάροιθεν ὑπέστην, δώδεκα μὲν Τρώων μεγαθύμων υἱέασ ἐσθλοὺσ τοὺσ ἅμα σοὶ πάντασ πῦρ ἐσθίει· Ἕκτορα δ’ οὔ τι δώσω Πριαμίδην πυρὶ δαπτέμεν, ἀλλὰ κύνεσσιν. ὣσ φάτ’ ἀπειλήσασ·

τὸν δ’ οὐ κύνεσ ἀμφεπένοντο, ἀλλὰ κύνασ μὲν ἄλαλκε Διὸσ θυγάτηρ Ἀφροδίτη ἤματα καὶ νύκτασ, ῥοδόεντι δὲ χρῖεν ἐλαίῳ ἀμβροσίῳ, ἵνα μή μιν ἀποδρύφοι ἑλκυστάζων. τῷ δ’ ἐπὶ κυάνεον νέφοσ ἤγαγε Φοῖβοσ Ἀπόλλων οὐρανόθεν πεδίον δέ, κάλυψε δὲ χῶρον ἅπαντα ὅσσον ἐπεῖχε νέκυσ, μὴ πρὶν μένοσ ἠελίοιο σκήλει’ ἀμφὶ περὶ χρόα ἴνεσιν ἠδὲ μέλεσσιν. οὐδὲ πυρὴ Πατρόκλου ἐκαίετο τεθνηῶτοσ·

ἔνθ’ αὖτ’ ἀλλ’ ἐνόησε ποδάρκησ δῖοσ Ἀχιλλεύσ· στὰσ ἀπάνευθε πυρῆσ δοιοῖσ ἠρᾶτ’ ἀνέμοισι Βορέῃ καὶ Ζεφύρῳ, καὶ ὑπίσχετο ἱερὰ καλά· πολλὰ δὲ καὶ σπένδων χρυσέῳ δέπαϊ λιτάνευεν ἐλθέμεν, ὄφρα τάχιστα πυρὶ φλεγεθοίατο νεκροί, ὕλη τε σεύαιτο καήμεναι. ὦκα δὲ Ἶρισ ἀράων ἀί̈ουσα μετάγγελοσ ἦλθ’ ἀνέμοισιν. οἳ μὲν ἄρα Ζεφύροιο δυσαέοσ ἀθρόοι ἔνδον εἰλαπίνην δαίνυντο· θέουσα δὲ Ἶρισ ἐπέστη βηλῷ ἔπι λιθέῳ· τοὶ δ’ ὡσ ἴδον ὀφθαλμοῖσι πάντεσ ἀνήϊξαν, κάλεόν τέ μιν εἰσ ἓ ἕκαστοσ· ἣ δ’ αὖθ’ ἕζεσθαι μὲν ἀνήνατο, εἶπε δὲ μῦθον· οὐχ ἕδοσ· εἶμι γὰρ αὖτισ ἐπ’ Ὠκεανοῖο ῥέεθρα Αἰθιόπων ἐσ γαῖαν, ὅθι ῥέζουσ’ ἑκατόμβασ ἀθανάτοισ, ἵνα δὴ καὶ ἐγὼ μεταδαίσομαι ἱρῶν. ἀλλ’ Ἀχιλεὺσ Βορέην ἠδὲ Ζέφυρον κελαδεινὸν ἐλθεῖν ἀρᾶται, καὶ ὑπίσχεται ἱερὰ καλά, ὄφρα πυρὴν ὄρσητε καήμεναι, ᾗ ἔνι κεῖται Πάτροκλοσ, τὸν πάντεσ ἀναστενάχουσιν Ἀχαιοί. ἣ μὲν ἄρ’ ὣσ εἰποῦσ’ ἀπεβήσετο, τοὶ δ’ ὀρέοντο ἠχῇ θεσπεσίῃ νέφεα κλονέοντε πάροιθεν.

αἶψα δὲ πόντον ἵκανον ἀήμεναι, ὦρτο δὲ κῦμα πνοιῇ ὕπο λιγυρῇ· Τροίην δ’ ἐρίβωλον ἱκέσθην, ἐν δὲ πυρῇ πεσέτην, μέγα δ’ ἰάχε θεσπιδαὲσ πῦρ. παννύχιοι δ’ ἄρα τοί γε πυρῆσ ἄμυδισ φλόγ’ ἔβαλλον φυσῶντεσ λιγέωσ· ὃ δὲ πάννυχοσ ὠκὺσ Ἀχιλλεὺσ χρυσέου ἐκ κρητῆροσ ἑλὼν δέπασ ἀμφικύπελλον οἶνον ἀφυσσόμενοσ χαμάδισ χέε, δεῦε δὲ γαῖαν ψυχὴν κικλήσκων Πατροκλῆοσ δειλοῖο. ὡσ δὲ πατὴρ οὗ παιδὸσ ὀδύρεται ὀστέα καίων νυμφίου, ὅσ τε θανὼν δειλοὺσ ἀκάχησε τοκῆασ, ὣσ Ἀχιλεὺσ ἑτάροιο ὀδύρετο ὀστέα καίων, ἑρπύζων παρὰ πυρκαϊὴν ἁδινὰ στεναχίζων. ἦμοσ δ’ ἑωσφόροσ εἶσι φόωσ ἐρέων ἐπὶ γαῖαν, ὅν τε μέτα κροκόπεπλοσ ὑπεὶρ ἅλα κίδναται ἠώσ, τῆμοσ πυρκαϊὴ ἐμαραίνετο, παύσατο δὲ φλόξ.

οἳ δ’ ἄνεμοι πάλιν αὖτισ ἔβαν οἶκον δὲ νέεσθαι Θρηί̈κιον κατὰ πόντον· ὃ δ’ ἔστενεν οἴδματι θύων. Πηλεί̈δησ δ’ ἀπὸ πυρκαϊῆσ ἑτέρωσε λιασθεὶσ κλίνθη κεκμηώσ, ἐπὶ δὲ γλυκὺσ ὕπνοσ ὄρουσεν· οἳ δ’ ἀμφ’ Ἀτρεί̈ωνα ἀολλέεσ ἠγερέθοντο· τῶν μιν ἐπερχομένων ὅμαδοσ καὶ δοῦποσ ἔγειρεν, ἕζετο δ’ ὀρθωθεὶσ καί σφεασ πρὸσ μῦθον ἐείπεν· Ἀτρεί̈δη τε καὶ ἄλλοι ἀριστῆεσ Παναχαιῶν, πρῶτον μὲν κατὰ πυρκαϊὴν σβέσατ’ αἴθοπι οἴνῳ πᾶσαν, ὁπόσσον ἐπέσχε πυρὸσ μένοσ· αὐτὰρ ἔπειτα ὀστέα Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο λέγωμεν εὖ διαγιγνώσκοντεσ· ἀριφραδέα δὲ τέτυκται· ἐν μέσσῃ γὰρ ἔκειτο πυρῇ, τοὶ δ’ ἄλλοι ἄνευθεν ἐσχατιῇ καίοντ’ ἐπιμὶξ ἵπποι τε καὶ ἄνδρεσ. καὶ τὰ μὲν ἐν χρυσέῃ φιάλῃ καὶ δίπλακι δημῷ θείομεν, εἰσ ὅ κεν αὐτὸσ ἐγὼν Αἴ̈δι κεύθωμαι. τύμβον δ’ οὐ μάλα πολλὸν ἐγὼ πονέεσθαι ἄνωγα, ἀλλ’ ἐπιεικέα τοῖον· ἔπειτα δὲ καὶ τὸν Ἀχαιοὶ εὐρύν θ’ ὑψηλόν τε τιθήμεναι, οἵ κεν ἐμεῖο δεύτεροι ἐν νήεσσι πολυκλήϊσι λίπησθε. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ ἐπίθοντο ποδώκεϊ Πηλεί̈ωνι.

πρῶτον μὲν κατὰ πυρκαϊὴν σβέσαν αἴθοπι οἴνῳ ὅσσον ἐπὶ φλὸξ ἦλθε, βαθεῖα δὲ κάππεσε τέφρη· κλαίοντεσ δ’ ἑτάροιο ἐνηέοσ ὀστέα λευκὰ ἄλλεγον ἐσ χρυσέην φιάλην καὶ δίπλακα δημόν, ἐν κλισίῃσι δὲ θέντεσ ἑανῷ λιτὶ κάλυψαν· τορνώσαντο δὲ σῆμα θεμείλιά τε προβάλοντο ἀμφὶ πυρήν· εἶθαρ δὲ χυτὴν ἐπὶ γαῖαν ἔχευαν, χεύαντεσ δὲ τὸ σῆμα πάλιν κίον. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺσ αὐτοῦ λαὸν ἔρυκε καὶ ἵζανεν εὐρὺν ἀγῶνα, νηῶν δ’ ἔκφερ’ ἀέθλα λέβητάσ τε τρίποδάσ τε ἵππουσ θ’ ἡμιόνουσ τε βοῶν τ’ ἴφθιμα κάρηνα, ἠδὲ γυναῖκασ ἐϋζώνουσ πολιόν τε σίδηρον. ἱππεῦσιν μὲν πρῶτα ποδώκεσιν ἀγλά’ ἀέθλα θῆκε γυναῖκα ἄγεσθαι ἀμύμονα ἔργα ἰδυῖαν καὶ τρίποδ’ ὠτώεντα δυωκαιεικοσίμετρον τῷ πρώτῳ·

ἀτὰρ αὖ τῷ δευτέρῳ ἵππον ἔθηκεν ἑξέτε’ ἀδμήτην βρέφοσ ἡμίονον κυέουσαν· αὐτὰρ τῷ τριτάτῳ ἄπυρον κατέθηκε λέβητα καλὸν τέσσαρα μέτρα κεχανδότα λευκὸν ἔτ’ αὔτωσ· τῷ δὲ τετάρτῳ θῆκε δύω χρυσοῖο τάλαντα, πέμπτῳ δ’ ἀμφίθετον φιάλην ἀπύρωτον ἔθηκε. στῆ δ’ ὀρθὸσ καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἐείπεν· Ἀτρεί̈δη τε καὶ ἄλλοι ἐϋκνήμιδεσ Ἀχαιοὶ ἱππῆασ τάδ’ ἀέθλα δεδεγμένα κεῖτ’ ἐν ἀγῶνι. εἰ μὲν νῦν ἐπὶ ἄλλῳ ἀεθλεύοιμεν Ἀχαιοὶ ἦ τ’ ἂν ἐγὼ τὰ πρῶτα λαβὼν κλισίην δὲ φεροίμην. ἴστε γὰρ ὅσσον ἐμοὶ ἀρετῇ περιβάλλετον ἵπποι· ἀθάνατοί τε γάρ εἰσι, Ποσειδάων δὲ πόρ’ αὐτοὺσ πατρὶ ἐμῷ Πηλῆϊ, ὃ δ’ αὖτ’ ἐμοὶ ἐγγυάλιξεν. ἀλλ’ ἤτοι μὲν ἐγὼ μενέω καὶ μώνυχεσ ἵπποι· τοίου γὰρ κλέοσ ἐσθλὸν ἀπώλεσαν ἡνιόχοιο ἠπίου, ὅσ σφωϊν μάλα πολλάκισ ὑγρὸν ἔλαιον χαιτάων κατέχευε λοέσσασ ὕδατι λευκῷ. τὸν τώ γ’ ἑσταότεσ πενθείετον, οὔδεϊ δέ σφι χαῖται ἐρηρέδαται, τὼ δ’ ἕστατον ἀχνυμένω κῆρ. ἄλλοι δὲ στέλλεσθε κατὰ στρατόν, ὅσ τισ Ἀχαιῶν ἵπποισίν τε πέποιθε καὶ ἁρ́μασι κολλητοῖσιν. ὣσ φάτο Πηλεί̈δησ, ταχέεσ δ’ ἱππῆεσ ἄγερθεν.

ὦρτο πολὺ πρῶτοσ μὲν ἄναξ ἀνδρῶν Εὔμηλοσ Ἀδμήτου φίλοσ υἱόσ, ὃσ ἱπποσύνῃ ἐκέκαστο· τῷ δ’ ἐπὶ Τυδεί̈δησ ὦρτο κρατερὸσ Διομήδησ, ἵππουσ δὲ Τρῳοὺσ ὕπαγε ζυγόν, οὕσ ποτ’ ἀπηύρα Αἰνείαν, ἀτὰρ αὐτὸν ὑπεξεσάωσεν Ἀπόλλων. τῷ δ’ ἄρ’ ἐπ’ Ἀτρεί̈δησ ὦρτο ξανθὸσ Μενέλαοσ διογενήσ, ὑπὸ δὲ ζυγὸν ἤγαγεν ὠκέασ ἵππουσ Αἴθην τὴν Ἀγαμεμνονέην τὸν ἑόν τε Πόδαργον· τὴν Ἀγαμέμνονι δῶκ’ Ἀγχισιάδησ Ἐχέπωλοσ δῶρ’, ἵνα μή οἱ ἕποιθ’ ὑπὸ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν, ἀλλ’ αὐτοῦ τέρποιτο μένων· μέγα γάρ οἱ ἔδωκε Ζεὺσ ἄφενοσ, ναῖεν δ’ ὅ γ’ ἐν εὐρυχόρῳ Σικυῶνι· τὴν ὅ γ’ ὑπὸ ζυγὸν ἦγε μέγα δρόμου ἰσχανόωσαν. Ἀντίλοχοσ δὲ τέταρτοσ ἐύ̈τριχασ ὁπλίσαθ’ ἵππουσ, Νέστοροσ ἀγλαὸσ υἱὸσ ὑπερθύμοιο ἄνακτοσ τοῦ Νηληϊάδαο· Πυλοιγενέεσ δέ οἱ ἵπποι ὠκύποδεσ φέρον ἁρ́μα· πατὴρ δέ οἱ ἄγχι παραστὰσ μυθεῖτ’ εἰσ ἀγαθὰ φρονέων νοέοντι καὶ αὐτῷ· Ἀντίλοχ’ ἤτοι μέν σε νέον περ ἐόντ’ ἐφίλησαν Ζεύσ τε Ποσειδάων τε, καὶ ἱπποσύνασ ἐδίδαξαν παντοίασ· τὼ καί σε διδασκέμεν οὔ τι μάλα χρεώ· οἶσθα γὰρ εὖ περὶ τέρμαθ’ ἑλισσέμεν· ἀλλά τοι ἵπποι βάρδιστοι θείειν· τώ τ’ οἰώ λοίγι’ ἔσεσθαι. τῶν δ’ ἵπποι μὲν ἐάσιν ἀφάρτεροι, οὐδὲ μὲν αὐτοὶ πλείονα ἴσασιν σέθεν αὐτοῦ μητίσασθαι. ἀλλ’ ἄγε δὴ σὺ φίλοσ μῆτιν ἐμβάλλεο θυμῷ παντοίην, ἵνα μή σε παρεκπροφύγῃσιν ἀέθλα. μήτι τοι δρυτόμοσ μέγ’ ἀμείνων ἠὲ βίηφι· μήτι δ’ αὖτε κυβερνήτησ ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ νῆα θοὴν ἰθύνει ἐρεχθομένην ἀνέμοισι· μήτι δ’ ἡνίοχοσ περιγίγνεται ἡνιόχοιο. ἀλλ’ ὃσ μέν θ’ ἵπποισι καὶ ἁρ́μασιν οἷσι πεποιθὼσ ἀφραδέωσ ἐπὶ πολλὸν ἑλίσσεται ἔνθα καὶ ἔνθα, ἵπποι δὲ πλανόωνται ἀνὰ δρόμον, οὐδὲ κατίσχει·

ὃσ δέ κε κέρδεα εἰδῇ ἐλαύνων ἥσσονασ ἵππουσ, αἰεὶ τέρμ’ ὁρόων στρέφει ἐγγύθεν, οὐδέ ἑ λήθει ὅππωσ τὸ πρῶτον τανύσῃ βοέοισιν ἱμᾶσιν, ἀλλ’ ἔχει ἀσφαλέωσ καὶ τὸν προὔχοντα δοκεύει. σῆμα δέ τοι ἐρέω μάλ’ ἀριφραδέσ, οὐδέ σε λήσει. ἕστηκε ξύλον αὐο͂ν ὅσον τ’ ὄργυι’ ὑπὲρ αἰήσ ἢ δρυὸσ ἢ πεύκησ· τὸ μὲν οὐ καταπύθεται ὄμβρῳ, λᾶε δὲ τοῦ ἑκάτερθεν ἐρηρέδαται δύο λευκὼ ἐν ξυνοχῇσιν ὁδοῦ, λεῖοσ δ’ ἱππόδρομοσ ἀμφὶσ ἤ τευ σῆμα βροτοῖο πάλαι κατατεθνηῶτοσ, ἢ τό γε νύσσα τέτυκτο ἐπὶ προτέρων ἀνθρώπων, καὶ νῦν τέρματ’ ἔθηκε ποδάρκησ δῖοσ Ἀχιλλεύσ. τῷ σὺ μάλ’ ἐγχρίμψασ ἐλάαν σχεδὸν ἁρ́μα καὶ ἵππουσ, αὐτὸσ δὲ κλινθῆναι ἐϋπλέκτῳ ἐνὶ δίφρῳ ἦκ’ ἐπ’ ἀριστερὰ τοῖιν· ἀτὰρ τὸν δεξιὸν ἵππον κένσαι ὁμοκλήσασ, εἶξαί τέ οἱ ἡνία χερσίν. ἐν νύσσῃ δέ τοι ἵπποσ ἀριστερὸσ ἐγχριμφθήτω, ὡσ ἄν τοι πλήμνη γε δοάσσεται ἄκρον ἱκέσθαι κύκλου ποιητοῖο· λίθου δ’ ἀλέασθαι ἐπαυρεῖν, μή πωσ ἵππουσ τε τρώσῃσ κατά θ’ ἁρ́ματα ἄξῃσ· χάρμα δὲ τοῖσ ἄλλοισιν, ἐλεγχείη δὲ σοὶ αὐτῷ ἔσσεται· ἀλλὰ φίλοσ φρονέων πεφυλαγμένοσ εἶναι. εἰ γάρ κ’ ἐν νύσσῃ γε παρεξελάσῃσθα διώκων, οὐκ ἔσθ’ ὅσ κέ σ’ ἕλῃσι μετάλμενοσ οὐδὲ παρέλθῃ, οὐδ’ εἴ κεν μετόπισθεν Ἀρίονα δῖον ἐλαύνοι Ἀδρήστου ταχὺν ἵππον, ὃσ ἐκ θεόφιν γένοσ ἠε͂ν, ἢ τοὺσ Λαομέδοντοσ, οἳ ἐνθάδε γ’ ἔτραφεν ἐσθλοί. ὣσ εἰπὼν Νέστωρ Νηλήϊοσ ἂψ ἐνὶ χώρῃ ἕζετ’, ἐπεὶ ᾧ παιδὶ ἑκάστου πείρατ’ ἐείπε.

Μηριόνησ δ’ ἄρα πέμπτοσ ἐύ̈τριχασ ὁπλίσαθ’ ἵππουσ.

ἂν δ’ ἔβαν ἐσ δίφρουσ, ἐν δὲ κλήρουσ ἐβάλοντο· πάλλ’ Ἀχιλεύσ, ἐκ δὲ κλῆροσ θόρε Νεστορίδαο Ἀντιλόχου· μετὰ τὸν δ’ ἔλαχε κρείων Εὔμηλοσ· τῷ δ’ ἄρ’ ἐπ’ Ἀτρεί̈δησ δουρὶ κλειτὸσ Μενέλαοσ, τῷ δ’ ἐπὶ Μηριόνησ λάχ’ ἐλαυνέμεν· ὕστατοσ αὖτε Τυδεί̈δησ ὄχ’ ἄριστοσ ἐὼν λάχ’ ἐλαυνέμεν ἵππουσ. στὰν δὲ μεταστοιχί, σήμηνε δὲ τέρματ’ Ἀχιλλεὺσ τηλόθεν ἐν λείῳ πεδίῳ· παρὰ δὲ σκοπὸν εἷσεν ἀντίθεον Φοίνικα ὀπάονα πατρὸσ ἑοῖο, ὡσ μεμνέῳτο δρόμουσ καὶ ἀληθείην ἀποείποι. οἳ δ’ ἅμα πάντεσ ἐφ’ ἵπποιιν μάστιγασ ἀείραν, πέπληγόν θ’ ἱμᾶσιν, ὁμόκλησάν τ’ ἐπέεσσιν ἐσσυμένωσ·

οἳ δ’ ὦκα διέπρησσον πεδίοιο νόσφι νεῶν ταχέωσ· ὑπὸ δὲ στέρνοισι κονίη ἵστατ’ ἀειρομένη ὥσ τε νέφοσ ἠὲ θύελλα, χαῖται δ’ ἐρρώοντο μετὰ πνοιῇσ ἀνέμοιο. ἁρ́ματα δ’ ἄλλοτε μὲν χθονὶ πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε δ’ ἀί̈ξασκε μετήορα· τοὶ δ’ ἐλατῆρεσ ἕστασαν ἐν δίφροισι, πάτασσε δὲ θυμὸσ ἑκάστου νίκησ ἱεμένων· κέκλοντο δὲ οἷσιν ἕκαστοσ ἵπποισ, οἳ δ’ ἐπέτοντο κονίοντεσ πεδίοιο. ἀλλ’ ὅτε δὴ πύματον τέλεον δρόμον ὠκέεσ ἵπποι ἂψ ἐφ’ ἁλὸσ πολιῆσ, τότε δὴ ἀρετή γε ἑκάστου φαίνετ’, ἄφαρ δ’ ἵπποισι τάθη δρόμοσ·

ὦκα δ’ ἔπειτα αἳ Φηρητιάδαο ποδώκεεσ ἔκφερον ἵπποι. τὰσ δὲ μετ’ ἐξέφερον Διομήδεοσ ἄρσενεσ ἵπποι Τρώϊοι, οὐδέ τι πολλὸν ἄνευθ’ ἔσαν, ἀλλὰ μάλ’ ἐγγύσ· αἰεὶ γὰρ δίφρου ἐπιβησομένοισιν ἐί̈κτην, πνοιῇ δ’ Εὐμήλοιο μετάφρενον εὐρέε τ’ ὤμω θέρμετ’· ἐπ’ αὐτῷ γὰρ κεφαλὰσ καταθέντε πετέσθην. καί νύ κεν ἢ παρέλασσ’ ἢ ἀμφήριστον ἔθηκεν, εἰ μὴ Τυδέοσ υἱῖ̈ κοτέσσατο Φοῖβοσ Ἀπόλλων, ὅσ ῥά οἱ ἐκ χειρῶν ἔβαλεν μάστιγα φαεινήν. τοῖο δ’ ἀπ’ ὀφθαλμῶν χύτο δάκρυα χωομένοιο, οὕνεκα τὰσ μὲν ὁρ́α ἔτι καὶ πολὺ μᾶλλον ἰούσασ, οἳ δέ οἱ ἐβλάφθησαν ἄνευ κέντροιο θέοντεσ. οὐδ’ ἄρ’ Ἀθηναίην ἐλεφηράμενοσ λάθ’ Ἀπόλλων Τυδεί̈δην, μάλα δ’ ὦκα μετέσσυτο ποιμένα λαῶν, δῶκε δέ οἱ μάστιγα, μένοσ δ’ ἵπποισιν ἐνῆκεν·

ἣ δὲ μετ’ Ἀδμήτου υἱὸν κοτέουσ’ ἐβεβήκει, ἵππειον δέ οἱ ἦξε θεὰ ζυγόν· αἳ δέ οἱ ἵπποι ἀμφὶσ ὁδοῦ δραμέτην, ῥυμὸσ δ’ ἐπὶ γαῖαν ἐλύσθη. αὐτὸσ δ’ ἐκ δίφροιο παρὰ τροχὸν ἐξεκυλίσθη, ἀγκῶνάσ τε περιδρύφθη στόμα τε ῥῖνάσ τε, θρυλίχθη δὲ μέτωπον ἐπ’ ὀφρύσι· τὼ δέ οἱ ὄσσε δακρυόφι πλῆσθεν, θαλερὴ δέ οἱ ἔσχετο φωνή. Τυδεί̈δησ δὲ παρατρέψασ ἔχε μώνυχασ ἵππουσ, πολλὸν τῶν ἄλλων ἐξάλμενοσ· ἐν γὰρ Ἀθήνη ἵπποισ ἧκε μένοσ καὶ ἐπ’ αὐτῷ κῦδοσ ἔθηκε. τῷ δ’ ἄρ’ ἐπ’ Ἀτρεί̈δησ εἶχε ξανθὸσ Μενέλαοσ. Ἀντίλοχοσ δ’ ἵπποισιν ἐκέκλετο πατρὸσ ἑοῖο· ἔμβητον καὶ σφῶϊ· τιταίνετον ὅττι τάχιστα. ἤτοι μὲν κείνοισιν ἐριζέμεν οὔ τι κελεύω Τυδεί̈δεω ἵπποισι δαί̈φρονοσ, οἷσιν Ἀθήνη νῦν ὤρεξε τάχοσ καὶ ἐπ’ αὐτῷ κῦδοσ ἔθηκεν· ἵππουσ δ’ Ἀτρεί̈δαο κιχάνετε, μὴ δὲ λίπησθον, καρπαλίμωσ, μὴ σφῶϊν ἐλεγχείην καταχεύῃ Αἴθη θῆλυσ ἐοῦσα· τί ἢ λείπεσθε φέριστοι; ὧδε γὰρ ἐξερέω, καὶ μὴν τετελεσμένον ἔσται· οὐ σφῶϊν κομιδὴ παρὰ Νέστορι ποιμένι λαῶν ἔσσεται, αὐτίκα δ’ ὔμμε κατακτενεῖ ὀξέϊ χαλκῷ, αἴ κ’ ἀποκηδήσαντε φερώμεθα χεῖρον ἀέθλον. ἀλλ’ ἐφομαρτεῖτον καὶ σπεύδετον ὅττι τάχιστα· ταῦτα δ’ ἐγὼν αὐτὸσ τεχνήσομαι ἠδὲ νοήσω στεινωπῷ ἐν ὁδῷ παραδύμεναι, οὐδέ με λήσει. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δὲ ἄνακτοσ ὑποδείσαντεσ ὁμοκλὴν μᾶλλον ἐπιδραμέτην ὀλίγον χρόνον·

αἶψα δ’ ἔπειτα στεῖνοσ ὁδοῦ κοίλησ ἴδεν Ἀντίλοχοσ μενεχάρμησ. ῥωχμὸσ ἐήν γαίησ, ᾗ χειμέριον ἀλὲν ὕδωρ ἐξέρρηξεν ὁδοῖο, βάθυνε δὲ χῶρον ἅπαντα· τῇ ῥ’ εἶχεν Μενέλαοσ ἁματροχιὰσ ἀλεείνων. Ἀντίλοχοσ δὲ παρατρέψασ ἔχε μώνυχασ ἵππουσ ἐκτὸσ ὁδοῦ, ὀλίγον δὲ παρακλίνασ ἐδίωκεν. Ἀτρεί̈δησ δ’ ἔδεισε καὶ Ἀντιλόχῳ ἐγεγώνει· Ἀντίλοχ’ ἀφραδέωσ ἱππάζεαι, ἀλλ’ ἄνεχ’ ἵππουσ· στεινωπὸσ γὰρ ὁδόσ, τάχα δ’ εὐρυτέρη παρελάσσαι· μή πωσ ἀμφοτέρουσ δηλήσεαι ἁρ́ματι κύρσασ. ὣσ ἔφατ’, Ἀντίλοχοσ δ’ ἔτι καὶ πολὺ μᾶλλον ἔλαυνε κέντρῳ ἐπισπέρχων ὡσ οὐκ ἀί̈οντι ἐοικώσ.

ὅσσα δὲ δίσκου οὖρα κατωμαδίοιο πέλονται, ὅν τ’ αἰζηὸσ ἀφῆκεν ἀνὴρ πειρώμενοσ ἥβησ, τόσσον ἐπιδραμέτην· αἳ δ’ ἠρώησαν ὀπίσσω Ἀτρεί̈δεω· αὐτὸσ γὰρ ἑκὼν μεθέηκεν ἐλαύνειν μή πωσ συγκύρσειαν ὁδῷ ἔνι μώνυχεσ ἵπποι, δίφρουσ τ’ ἀνστρέψειαν ἐϋπλεκέασ, κατὰ δ’ αὐτοὶ ἐν κονίῃσι πέσοιεν ἐπειγόμενοι περὶ νίκησ. τὸν καὶ νεικείων προσέφη ξανθὸσ Μενέλαοσ· Ἀντίλοχ’ οὔ τισ σεῖο βροτῶν ὀλοώτεροσ ἄλλοσ· ἔρρ’, ἐπεὶ οὔ σ’ ἔτυμόν γε φάμεν πεπνῦσθαι Ἀχαιοί. ἀλλ’ οὐ μὰν οὐδ’ ὧσ ἄτερ ὁρ́κου οἴσῃ ἀέθλον. ὣσ εἰπὼν ἵπποισιν ἐκέκλετο φώνησέν τε·

μή μοι ἐρύκεσθον μὴ δ’ ἕστατον ἀχνυμένω κῆρ. φθήσονται τούτοισι πόδεσ καὶ γοῦνα καμόντα ἢ ὑμῖν· ἄμφω γὰρ ἀτέμβονται νεότητοσ. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δὲ ἄνακτοσ ὑποδείσαντεσ ὁμοκλὴν μᾶλλον ἐπιδραμέτην, τάχα δέ σφισιν ἄγχι γένοντο.

Ἀργεῖοι δ’ ἐν ἀγῶνι καθήμενοι εἰσορόωντο ἵππουσ·

τοὶ δὲ πέτοντο κονίοντεσ πεδίοιο. πρῶτοσ δ’ Ἰδομενεὺσ Κρητῶν ἀγὸσ ἐφράσαθ’ ἵππουσ· ἧστο γὰρ ἐκτὸσ ἀγῶνοσ ὑπέρτατοσ ἐν περιωπῇ· τοῖο δ’ ἄνευθεν ἐόντοσ ὁμοκλητῆροσ ἀκούσασ ἔγνω, φράσσατο δ’ ἵππον ἀριπρεπέα προὔχοντα, ὃσ τὸ μὲν ἄλλο τόσον φοῖνιξ ἦν, ἐν δὲ μετώπῳ λευκὸν σῆμα τέτυκτο περίτροχον ἠύ̈τε μήνη. στῆ δ’ ὀρθὸσ καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἐείπεν· ὦ φίλοι Ἀργείων ἡγήτορεσ ἠδὲ μέδοντεσ οἰο͂σ ἐγὼν ἵππουσ αὐγάζομαι ἠε͂ καὶ ὑμεῖσ; ἄλλοι μοι δοκέουσι παροίτεροι ἔμμεναι ἵπποι, ἄλλοσ δ’ ἡνίοχοσ ἰνδάλλεται· αἳ δέ που αὐτοῦ ἔβλαβεν ἐν πεδίῳ, αἳ κεῖσέ γε φέρτεραι ἦσαν· ἤτοι γὰρ τὰσ πρῶτα ἴδον περὶ τέρμα βαλούσασ, νῦν δ’ οὔ πῃ δύναμαι ἰδέειν· πάντῃ δέ μοι ὄσσε Τρωϊκὸν ἂμ πεδίον παπταίνετον εἰσορόωντι· ἠε͂ τὸν ἡνίοχον φύγον ἡνία, οὐδὲ δυνάσθη εὖ σχεθέειν περὶ τέρμα καὶ οὐκ ἐτύχησεν ἑλίξασ· ἔνθά μιν ἐκπεσέειν ὀί̈ω σύν θ’ ἁρ́ματα ἆξαι, αἳ δ’ ἐξηρώησαν, ἐπεὶ μένοσ ἔλλαβε θυμόν. ἀλλὰ ἴδεσθε καὶ ὔμμεσ ἀνασταδόν· οὐ γὰρ ἔγωγε εὖ διαγιγνώσκω· δοκέει δέ μοι ἔμμεναι ἀνὴρ Αἰτωλὸσ γενεήν, μετὰ δ’ Ἀργείοισιν ἀνάσσει Τυδέοσ ἱπποδάμου υἱὸσ κρατερὸσ Διομήδησ. τὸν δ’ αἰσχρῶσ ἐνένιπεν Οἰ̈λῆοσ ταχὺσ Αἰάσ·

Ἰδομενεῦ τί πάροσ λαβρεύεαι; αἳ δέ τ’ ἄνευθεν ἵπποι ἀερσίποδεσ πολέοσ πεδίοιο δίενται. οὔτε νεώτατόσ ἐσσι μετ’ Ἀργείοισι τοσοῦτον, οὔτέ τοι ὀξύτατον κεφαλῆσ ἐκδέρκεται ὄσσε· ἀλλ’ αἰεὶ μύθοισ λαβρεύεαι· οὐδέ τί σε χρὴ λαβραγόρην ἔμεναι· πάρα γὰρ καὶ ἀμείνονεσ ἄλλοι. ἵπποι δ’ αὐταὶ ἐάσι παροίτεραι, αἳ τὸ πάροσ περ, Εὐμήλου, ἐν δ’ αὐτὸσ ἔχων εὔληρα βέβηκε. τὸν δὲ χολωσάμενοσ Κρητῶν ἀγὸσ ἀντίον ηὔδα·

Αἰᾶν νεῖκοσ ἄριστε κακοφραδὲσ ἄλλά τε πάντα δεύεαι Ἀργείων, ὅτι τοι νόοσ ἐστὶν ἀπηνήσ. δεῦρό νυν ἢ τρίποδοσ περιδώμεθον ἠὲ λέβητοσ, ἴστορα δ’ Ἀτρεί̈δην Ἀγαμέμνονα θείομεν ἄμφω, ὁππότεραι πρόσθ’ ἵπποι, ἵνα γνώῃσ ἀποτίνων. ὣσ ἔφατ’, ὄρνυτο δ’ αὐτίκ’ Οἰ̈λῆοσ ταχὺσ Αἰάσ χωόμενοσ χαλεποῖσιν ἀμείψασθαι ἐπέεσσι·

καί νύ κε δὴ προτέρω ἔτ’ ἔρισ γένετ’ ἀμφοτέροισιν, εἰ μὴ Ἀχιλλεὺσ αὐτὸσ ἀνίστατο καὶ φάτο μῦθον· μηκέτι νῦν χαλεποῖσιν ἀμείβεσθον ἐπέεσσιν Αἰᾶν Ἰδομενεῦ τε κακοῖσ, ἐπεὶ οὐδὲ ἐοίκε. καὶ δ’ ἄλλῳ νεμεσᾶτον ὅτισ τοιαῦτά γε ῥέζοι. ἀλλ’ ὑμεῖσ ἐν ἀγῶνι καθήμενοι εἰσοράασθε ἵππουσ· οἳ δὲ τάχ’ αὐτοὶ ἐπειγόμενοι περὶ νίκησ ἐνθάδ’ ἐλεύσονται· τότε δὲ γνώσεσθε ἕκαστοσ ἵππουσ Ἀργείων, οἳ δεύτεροι οἵ τε πάροιθεν. ὣσ φάτο, Τυδεί̈δησ δὲ μάλα σχεδὸν ἦλθε διώκων, μάστι δ’ αἰὲν ἔλαυνε κατωμαδόν·

οἳ δέ οἱ ἵπποι ὑψόσ’ ἀειρέσθην ῥίμφα πρήσσοντε κέλευθον. αἰεὶ δ’ ἡνίοχον κονίησ ῥαθάμιγγεσ ἔβαλλον, ἁρ́ματα δὲ χρυσῷ πεπυκασμένα κασσιτέρῳ τε ἵπποισ ὠκυπόδεσσιν ἐπέτρεχον· οὐδέ τι πολλὴ γίγνετ’ ἐπισσώτρων ἁρματροχιὴ κατόπισθεν ἐν λεπτῇ κονίῃ· τὼ δὲ σπεύδοντε πετέσθην. στῆ δὲ μέσῳ ἐν ἀγῶνι, πολὺσ δ’ ἀνεκήκιεν ἱδρὼσ ἵππων ἔκ τε λόφων καὶ ἀπὸ στέρνοιο χαμᾶζε. αὐτὸσ δ’ ἐκ δίφροιο χαμαὶ θόρε παμφανόωντοσ, κλῖνε δ’ ἄρα μάστιγα ποτὶ ζυγόν· οὐδὲ μάτησεν ἴφθιμοσ Σθένελοσ, ἀλλ’ ἐσσυμένωσ λάβ’ ἀέθλον, δῶκε δ’ ἄγειν ἑτάροισιν ὑπερθύμοισι γυναῖκα καὶ τρίποδ’ ὠτώεντα φέρειν· ὃ δ’ ἔλυεν ὑφ’ ἵππουσ. τῷ δ’ ἄρ’ ἐπ’ Ἀντίλοχοσ Νηλήϊοσ ἤλασεν ἵππουσ κέρδεσιν, οὔ τι τάχει γε, παραφθάμενοσ Μενέλαον·

ἀλλὰ καὶ ὧσ Μενέλαοσ ἔχ’ ἐγγύθεν ὠκέασ ἵππουσ. ὅσσον δὲ τροχοῦ ἵπποσ ἀφίσταται, ὅσ ῥα ἄνακτα ἕλκῃσιν πεδίοιο τιταινόμενοσ σὺν ὄχεσφι· τοῦ μέν τε ψαύουσιν ἐπισσώτρου τρίχεσ ἄκραι οὐραῖαι· ὃ δέ τ’ ἄγχι μάλα τρέχει, οὐδέ τι πολλὴ χώρη μεσσηγὺσ πολέοσ πεδίοιο θέοντοσ· τόσσον δὴ Μενέλαοσ ἀμύμονοσ Ἀντιλόχοιο λείπετ’· ἀτὰρ τὰ πρῶτα καὶ ἐσ δίσκουρα λέλειπτο, ἀλλά μιν αἶψα κίχανεν· ὀφέλλετο γὰρ μένοσ ἠὺ̈ ἵππου τῆσ Ἀγαμεμνονέησ καλλίτριχοσ Αἴθησ· εἰ δέ κ’ ἔτι προτέρω γένετο δρόμοσ ἀμφοτέροισι, τώ κέν μιν παρέλασσ’ οὐδ’ ἀμφήριστον ἔθηκεν. αὐτὰρ Μηριόνησ θεράπων ἐὺ̈σ Ἰδομενῆοσ λείπετ’ ἀγακλῆοσ Μενελάου δουρὸσ ἐρωήν· βάρδιστοι μὲν γάρ οἱ ἔσαν καλλίτριχεσ ἵπποι, ἤκιστοσ δ’ ἦν αὐτὸσ ἐλαυνέμεν ἁρ́μ’ ἐν ἀγῶνι. υἱὸσ δ’ Ἀδμήτοιο πανύστατοσ ἤλυθεν ἄλλων ἕλκων ἁρ́ματα καλὰ ἐλαύνων πρόσσοθεν ἵππουσ. τὸν δὲ ἰδὼν ᾤκτειρε ποδάρκησ δῖοσ Ἀχιλλεύσ, στὰσ δ’ ἄρ’ ἐν Ἀργείοισ ἔπεα πτερόεντ’ ἀγόρευε· λοῖσθοσ ἀνὴρ ὤριστοσ ἐλαύνει μώνυχασ ἵππουσ· ἀλλ’ ἄγε δή οἱ δῶμεν ἀέθλιον ὡσ ἐπιεικὲσ δεύτερ’· ἀτὰρ τὰ πρῶτα φερέσθω Τυδέοσ υἱόσ. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ ἄρα πάντεσ ἐπῄνεον ὡσ ἐκέλευε.

περὶ δ’ αὐτῆσ πειρηθήτω ἀνδρῶν ὅσ κ’ ἐθέλῃσιν ἐμοὶ χείρεσσι μάχεσθαι. καί νύ κέ οἱ πόρεν ἵππον, ἐπῄνησαν γὰρ Ἀχαιοί, εἰ μὴ ἄρ’ Ἀντίλοχοσ μεγαθύμου Νέστοροσ υἱὸσ Πηλεί̈δην Ἀχιλῆα δίκῃ ἠμείψατ’ ἀναστάσ· ὦ Ἀχιλεῦ μάλα τοι κεχολώσομαι αἴ κε τελέσσῃσ τοῦτο ἔποσ· μέλλεισ γὰρ ἀφαιρήσεσθαι ἀέθλον τὰ φρονέων ὅτι οἱ βλάβεν ἁρ́ματα καὶ ταχέ’ ἵππω αὐτόσ τ’ ἐσθλὸσ ἐών· ἀλλ’ ὤφελεν ἀθανάτοισιν εὔχεσθαι· τό κεν οὔ τι πανύστατοσ ἦλθε διώκων. εἰ δέ μιν οἰκτίρεισ καί τοι φίλοσ ἔπλετο θυμῷ ἔστί τοι ἐν κλισίῃ χρυσὸσ πολύσ, ἔστι δὲ χαλκὸσ καὶ πρόβατ’, εἰσὶ δέ τοι δμῳαὶ καὶ μώνυχεσ ἵπποι· τῶν οἱ ἔπειτ’ ἀνελὼν δόμεναι καὶ μεῖζον ἀέθλον ἠὲ καὶ αὐτίκα νῦν, ἵνα σ’ αἰνήσωσιν Ἀχαιοί. τὴν δ’ ἐγὼ οὐ δώσω· ὣσ φάτο, μείδησεν δὲ ποδάρκησ δῖοσ Ἀχιλλεὺσ χαίρων Ἀντιλόχῳ, ὅτι οἱ φίλοσ ἠε͂ν ἑταῖροσ·

καί μιν ἀμειβόμενοσ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· Ἀντίλοχ’, εἰ μὲν δή με κελεύεισ οἴκοθεν ἄλλο Εὐμήλῳ ἐπιδοῦναι, ἐγὼ δέ κε καὶ τὸ τελέσσω. δώσω οἱ θώρηκα, τὸν Ἀστεροπαῖον ἀπηύρων χάλκεον, ᾧ πέρι χεῦμα φαεινοῦ κασσιτέροιο ἀμφιδεδίνηται· πολέοσ δέ οἱ ἄξιοσ ἔσται. ἦ ῥα, καὶ Αὐτομέδοντι φίλῳ ἐκέλευσεν ἑταίρῳ οἰσέμεναι κλισίηθεν·

ὃ δ’ ᾤχετο καί οἱ ἔνεικεν, Εὐμήλῳ δ’ ἐν χερσὶ τίθει· ὃ δὲ δέξατο χαίρων. τοῖσι δὲ καὶ Μενέλαοσ ἀνίστατο θυμὸν ἀχεύων Ἀντιλόχῳ ἄμοτον κεχολωμένοσ·

Ἀντίλοχ’ εἰ δ’ ἄγε δεῦρο διοτρεφέσ, ἣ θέμισ ἐστί, στὰσ ἵππων προπάροιθε καὶ ἁρ́ματοσ, αὐτὰρ ἱμάσθλην χερσὶν ἔχε ῥαδινήν, ᾗ περ τὸ πρόσθεν ἔλαυνεσ, ἵππων ἁψάμενοσ γαιήοχον ἐννοσίγαιον ὄμνυθι μὴ μὲν ἑκὼν τὸ ἐμὸν δόλῳ ἁρ́μα πεδῆσαι. ἐν δ’ ἄρα κῆρυξ χειρὶ σκῆπτρον ἔθηκε, σιωπῆσαί τε κέλευσεν Ἀργείουσ· ὃ δ’ ἔπειτα μετηύδα ἰσόθεοσ φώσ· Ἀντίλοχε πρόσθεν πεπνυμένε ποῖον ἔρεξασ. ᾔσχυνασ μὲν ἐμὴν ἀρετήν, βλάψασ δέ μοι ἵππουσ τοὺσ σοὺσ πρόσθε βαλών, οἵ τοι πολὺ χείρονεσ ἦσαν. ἀλλ’ ἄγετ’ Ἀργείων ἡγήτορεσ ἠδὲ μέδοντεσ ἐσ μέσον ἀμφοτέροισι δικάσσατε, μὴ δ’ ἐπ’ ἀρωγῇ, μή ποτέ τισ εἴπῃσιν Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων· Ἀντίλοχον ψεύδεσσι βιησάμενοσ Μενέλαοσ οἴχεται ἵππον ἄγων, ὅτι οἱ πολὺ χείρονεσ ἦσαν ἵπποι, αὐτὸσ δὲ κρείσσων ἀρετῇ τε βίῃ τε. εἰ δ’ ἄγ’ ἐγὼν αὐτὸσ δικάσω, καί μ’ οὔ τινά φημι ἄλλον ἐπιπλήξειν Δαναῶν· ἰθεῖα γὰρ ἔσται. τὸν δ’ αὖτ’ Ἀντίλοχοσ πεπνυμένοσ ἀντίον ηὔδα·

ἄνσχεο νῦν· πολλὸν γὰρ ἔγωγε νεώτερόσ εἰμι σεῖο ἄναξ Μενέλαε, σὺ δὲ πρότεροσ καὶ ἀρείων. οἶσθ’ οἱαῖ νέου ἀνδρὸσ ὑπερβασίαι τελέθουσι· κραιπνότεροσ μὲν γάρ τε νόοσ, λεπτὴ δέ τε μῆτισ. τώ τοι ἐπιτλήτω κραδίη· ἵππον δέ τοι αὐτὸσ δώσω, τὴν ἀρόμην. εἰ καί νύ κεν οἴκοθεν ἄλλο μεῖζον ἐπαιτήσειασ, ἄφαρ κέ τοι αὐτίκα δοῦναι βουλοίμην ἢ σοί γε διοτρεφὲσ ἤματα πάντα ἐκ θυμοῦ πεσέειν καὶ δαίμοσιν εἶναι ἀλιτρόσ. ἦ ῥα καὶ ἵππον ἄγων μεγαθύμου Νέστοροσ υἱὸσ ἐν χείρεσσι τίθει Μενελάου·

τώ τοι λισσομένῳ ἐπιπείσομαι, ἠδὲ καὶ ἵππον δώσω ἐμήν περ ἐοῦσαν, ἵνα γνώωσι καὶ οἵδε ὡσ ἐμὸσ οὔ ποτε θυμὸσ ὑπερφίαλοσ καὶ ἀπηνήσ. τοῖο δὲ θυμὸσ ἰάνθη ὡσ εἴ τε περὶ σταχύεσσιν ἐέρση ληί̈ου ἀλδήσκοντοσ, ὅτε φρίσσουσιν ἄρουραι· ὣσ ἄρα σοὶ Μενέλαε μετὰ φρεσὶ θυμὸσ ἰάνθη. καί μιν φωνήσασ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· Ἀντίλοχε νῦν μέν τοι ἐγὼν ὑποείξομαι αὐτὸσ χωόμενοσ, ἐπεὶ οὔ τι παρήοροσ οὐδ’ ἀεσίφρων ἦσθα πάροσ· νῦν αὖτε νόον νίκησε νεοίη. δεύτερον αὖτ’ ἀλέασθαι ἀμείνονασ ἠπεροπεύειν. οὐ γάρ κέν με τάχ’ ἄλλοσ ἀνὴρ παρέπεισεν Ἀχαιῶν. ἀλλὰ σὺ γὰρ δὴ πολλὰ πάθεσ καὶ πολλὰ μόγησασ σόσ τε πατὴρ ἀγαθὸσ καὶ ἀδελφεὸσ εἵνεκ’ ἐμεῖο· ἦ ῥα, καὶ Ἀντιλόχοιο Νοήμονι δῶκεν ἑταίρῳ ἵππον ἄγειν·

ἤδη γὰρ χαλεπὸν κατὰ γῆρασ ἐπείγει. ὃ δ’ ἔπειτα λέβηθ’ ἕλε παμφανόωντα. Μηριόνησ δ’ ἀνάειρε δύω χρυσοῖο τάλαντα τέτρατοσ, ὡσ ἔλασεν. πέμπτον δ’ ὑπελείπετ’ ἀέθλον, ἀμφίθετοσ φιάλη· τὴν Νέστορι δῶκεν Ἀχιλλεὺσ Ἀργείων ἀν’ ἀγῶνα φέρων, καὶ ἐείπε παραστάσ· τῆ νῦν, καὶ σοὶ τοῦτο γέρον κειμήλιον ἔστω Πατρόκλοιο τάφου μνῆμ’ ἔμμεναι· οὐ γὰρ ἔτ’ αὐτὸν ὄψῃ ἐν Ἀργείοισι· δίδωμι δέ τοι τόδ’ ἀέθλον αὔτωσ· οὐ γὰρ πύξ γε μαχήσεαι, οὐδὲ παλαίσεισ, οὐδ’ ἔτ’ ἀκοντιστὺν ἐσδύσεαι, οὐδὲ πόδεσσι θεύσεαι· ὣσ εἰπὼν ἐν χερσὶ τίθει·

ὃ δ’ ἐδέξατο χαίρων, καί μιν φωνήσασ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα τέκοσ κατὰ μοῖραν ἐείπεσ· οὐ γὰρ ἔτ’ ἔμπεδα γυῖα φίλοσ πόδεσ, οὐδέ τι χεῖρεσ ὤμων ἀμφοτέρωθεν ἐπαί̈σσονται ἐλαφραί. εἴθ’ ὣσ ἡβώοιμι βίη τέ μοι ἔμπεδοσ εἰή ὡσ ὁπότε κρείοντ’ Ἀμαρυγκέα θάπτον Ἐπειοὶ Βουπρασίῳ, παῖδεσ δ’ ἔθεσαν βασιλῆοσ ἀέθλα· ἔνθ’ οὔ τίσ μοι ὁμοῖοσ ἀνὴρ γένετ’, οὔτ’ ἄρ’ Ἐπειῶν οὔτ’ αὐτῶν Πυλίων οὔτ’ Αἰτωλῶν μεγαθύμων. πὺξ μὲν ἐνίκησα Κλυτομήδεα Ἤνοποσ υἱόν, Ἀγκαῖον δὲ πάλῃ Πλευρώνιον, ὅσ μοι ἀνέστη· Ἴφικλον δὲ πόδεσσι παρέδραμον ἐσθλὸν ἐόντα, δουρὶ δ’ ὑπειρέβαλον Φυλῆά τε καὶ Πολύδωρον. οἰοίσίν μ’ ἵπποισι παρήλασαν Ἀκτορίωνε πλήθει πρόσθε βαλόντεσ ἀγασσάμενοι περὶ νίκησ, οὕνεκα δὴ τὰ μέγιστα παρ’ αὐτόθι λείπετ’ ἀέθλα. οἳ δ’ ἄρ’ ἔσαν δίδυμοι· ὃ μὲν ἔμπεδον ἡνιόχευεν, ἔμπεδον ἡνιόχευ’, ὃ δ’ ἄρα μάστιγι κέλευεν. ὥσ ποτ’ ἐόν· νῦν αὖτε νεώτεροι ἀντιοώντων ἔργων τοιούτων· ἐμὲ δὲ χρὴ γήραϊ λυγρῷ πείθεσθαι, τότε δ’ αὖτε μετέπρεπον ἡρώεσσιν. ἀλλ’ ἴθι καὶ σὸν ἑταῖρον ἀέθλοισι κτερέϊζε. τοῦτο δ’ ἐγὼ πρόφρων δέχομαι, χαίρει δέ μοι ἦτορ, ὥσ μευ ἀεὶ μέμνησαι ἐνηέοσ, οὐδέ σε λήθω, τιμῆσ ἧσ τέ μ’ ἐοίκε τετιμῆσθαι μετ’ Ἀχαιοῖσ. σοὶ δὲ θεοὶ τῶνδ’ ἀντὶ χάριν μενοεικέα δοῖεν. ὣσ φάτο, Πηλεί̈δησ δὲ πολὺν καθ’ ὅμιλον Ἀχαιῶν ᾤχετ’, ἐπεὶ πάντ’ αἶνον ἐπέκλυε Νηλεί̈δαο.

αὐτὰρ ὃ πυγμαχίησ ἀλεγεινῆσ θῆκεν ἀέθλα· ἡμίονον ταλαεργὸν ἄγων κατέδησ’ ἐν ἀγῶνι ἑξέτε’ ἀδμήτην, ἥ τ’ ἀλγίστη δαμάσασθαι· τῷ δ’ ἄρα νικηθέντι τίθει δέπασ ἀμφικύπελλον. στῆ δ’ ὀρθὸσ καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἐείπεν· Ἀτρεί̈δη τε καὶ ἄλλοι ἐϋκνήμιδεσ Ἀχαιοὶ ἄνδρε δύω περὶ τῶνδε κελεύομεν, ὥ περ ἀρίστω, πὺξ μάλ’ ἀνασχομένω πεπληγέμεν· ᾧ δέ κ’ Ἀπόλλων δώῃ καμμονίην, γνώωσι δὲ πάντεσ Ἀχαιοί, ἡμίονον ταλαεργὸν ἄγων κλισίην δὲ νεέσθω· αὐτὰρ ὃ νικηθεὶσ δέπασ οἴσεται ἀμφικύπελλον. ὣσ ἔφατ’, ὄρνυτο δ’ αὐτίκ’ ἀνὴρ ἠύ̈σ τε μέγασ τε εἰδὼσ πυγμαχίησ υἱὸσ Πανοπῆοσ Ἐπειόσ, ἅψατο δ’ ἡμιόνου ταλαεργοῦ φώνησέν τε·

ἆσσον ἴτω ὅσ τισ δέπασ οἴσεται ἀμφικύπελλον· ἡμίονον δ’ οὔ φημί τιν’ ἀξέμεν ἄλλον Ἀχαιῶν πυγμῇ νικήσαντ’, ἐπεὶ εὔχομαι εἶναι ἄριστοσ. ἦ οὐχ ἅλισ ὅττι μάχησ ἐπιδεύομαι; οὐδ’ ἄρα πωσ ἦν ἐν πάντεσσ’ ἔργοισι δαήμονα φῶτα γενέσθαι. ὧδε γὰρ ἐξερέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται· ἀντικρὺ χρόα τε ῥήξω σύν τ’ ὀστέ’ ἀράξω. κηδεμόνεσ δέ οἱ ἐνθάδ’ ἀολλέεσ αὖθι μενόντων, οἵ κέ μιν ἐξοίσουσιν ἐμῇσ ὑπὸ χερσὶ δαμέντα. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ ἄρα πάντεσ ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ.

Εὐρύαλοσ δέ οἱ οἰο͂σ ἀνίστατο ἰσόθεοσ φὼσ Μηκιστῆοσ υἱὸσ Ταλαϊονίδαο ἄνακτοσ, ὅσ ποτε Θήβασ δ’ ἦλθε δεδουπότοσ Οἰδιπόδαο ἐσ τάφον· ἔνθα δὲ πάντασ ἐνίκα Καδμείωνασ. τὸν μὲν Τυδεί̈δησ δουρὶ κλυτὸσ ἀμφεπονεῖτο θαρσύνων ἔπεσιν, μέγα δ’ αὐτῷ βούλετο νίκην. ζῶμα δέ οἱ πρῶτον παρακάββαλεν, αὐτὰρ ἔπειτα δῶκεν ἱμάντασ ἐϋτμήτουσ βοὸσ ἀγραύλοιο. τὼ δὲ ζωσαμένω βήτην ἐσ μέσσον ἀγῶνα, ἄντα δ’ ἀνασχομένω χερσὶ στιβαρῇσιν ἅμ’ ἄμφω σύν ῥ’ ἔπεσον, σὺν δέ σφι βαρεῖαι χεῖρεσ ἔμιχθεν. δεινὸσ δὲ χρόμαδοσ γενύων γένετ’, ἔρρεε δ’ ἱδρὼσ πάντοθεν ἐκ μελέων· ἐπὶ δ’ ὄρνυτο δῖοσ Ἐπειόσ, κόψε δὲ παπτήναντα παρήϊον· οὐδ’ ἄρ’ ἔτι δὴν ἑστήκειν· αὐτοῦ γὰρ ὑπήριπε φαίδιμα γυῖα. ὡσ δ’ ὅθ’ ὑπὸ φρικὸσ Βορέω ἀναπάλλεται ἰχθὺσ θίν’ ἐν φυκιόεντι, μέλαν δέ ἑ κῦμα κάλυψεν, ὣσ πληγεὶσ ἀνέπαλτ’· αὐτὰρ μεγάθυμοσ Ἐπειὸσ χερσὶ λαβὼν ὤρθωσε· φίλοι δ’ ἀμφέσταν ἑταῖροι, οἵ μιν ἄγον δι’ ἀγῶνοσ ἐφελκομένοισι πόδεσσιν αἷμα παχὺ πτύοντα κάρη βάλλονθ’ ἑτέρωσε· κὰδ δ’ ἀλλοφρονέοντα μετὰ σφίσιν εἷσαν ἄγοντεσ, αὐτοὶ δ’ οἰχόμενοι κόμισαν δέπασ ἀμφικύπελλον. Πηλεί̈δησ δ’ αἶψ’ ἄλλα κατὰ τρίτα θῆκεν ἀέθλα δεικνύμενοσ Δαναοῖσι παλαισμοσύνησ ἀλεγεινῆσ, τῷ μὲν νικήσαντι μέγαν τρίποδ’ ἐμπυριβήτην, τὸν δὲ δυωδεκάβοιον ἐνὶ σφίσι τῖον Ἀχαιοί·

ἀνδρὶ δὲ νικηθέντι γυναῖκ’ ἐσ μέσσον ἔθηκε, πολλὰ δ’ ἐπίστατο ἔργα, τίον δέ ἑ τεσσαράβοιον. στῆ δ’ ὀρθὸσ καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἐείπεν· ὄρνυσθ’ οἳ καὶ τούτου ἀέθλου πειρήσεσθον. ὣσ ἔφατ’, ὦρτο δ’ ἔπειτα μέγασ Τελαμώνιοσ Αἰάσ, ἂν δ’ Ὀδυσεὺσ πολύμητισ ἀνίστατο κέρδεα εἰδώσ. ζωσαμένω δ’ ἄρα τώ γε βάτην ἐσ μέσσον ἀγῶνα, ἀγκὰσ δ’ ἀλλήλων λαβέτην χερσὶ στιβαρῇσιν ὡσ ὅτ’ ἀμείβοντεσ, τούσ τε κλυτὸσ ἤραρε τέκτων δώματοσ ὑψηλοῖο βίασ ἀνέμων ἀλεείνων. τετρίγει δ’ ἄρα νῶτα θρασειάων ἀπὸ χειρῶν ἑλκόμενα στερεῶσ· κατὰ δὲ νότιοσ ῥέεν ἱδρώσ, πυκναὶ δὲ σμώδιγγεσ ἀνὰ πλευράσ τε καὶ ὤμουσ αἵματι φοινικόεσσαι ἀνέδραμον· οἳ δὲ μάλ’ αἰεὶ νίκησ ἱέσθην τρίποδοσ πέρι ποιητοῖο· οὔτ’ Ὀδυσεὺσ δύνατο σφῆλαι οὔδει τε πελάσσαι, οὔτ’ Αἰάσ δύνατο, κρατερὴ δ’ ἔχεν ἲσ Ὀδυσῆοσ. ἀλλ’ ὅτε δή ῥ’ ἀνίαζον ἐϋκνήμιδασ Ἀχαιούσ, δὴ τότε μιν προσέειπε μέγασ Τελαμώνιοσ Αἰάσ· διογενὲσ Λαερτιάδη πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ ἤ μ’ ἀνάειρ’, ἢ ἐγὼ σέ· τὰ δ’ αὖ Διὶ πάντα μελήσει. ὣσ εἰπὼν ἀνάειρε·

δόλου δ’ οὐ λήθετ’ Ὀδυσσεύσ· κόψ’ ὄπιθεν κώληπα τυχών, ὑπέλυσε δὲ γυῖα, κὰδ δ’ ἔβαλ’ ἐξοπίσω· ἐπὶ δὲ στήθεσσιν Ὀδυσσεὺσ κάππεσε· λαοὶ δ’ αὖ θηεῦντό τε θάμβησάν τε. δεύτεροσ αὖτ’ ἀνάειρε πολύτλασ δῖοσ Ὀδυσσεύσ, κίνησεν δ’ ἄρα τυτθὸν ἀπὸ χθονόσ, οὐδ’ ἔτ’ ἀείρεν, ἐν δὲ γόνυ γνάμψεν· ἐπὶ δὲ χθονὶ κάππεσον ἄμφω πλησίοι ἀλλήλοισι, μιάνθησαν δὲ κονίῃ. καί νύ κε τὸ τρίτον αὖτισ ἀναί̈ξαντ’ ἐπάλαιον, εἰ μὴ Ἀχιλλεὺσ αὐτὸσ ἀνίστατο καὶ κατέρυκε· μηκέτ’ ἐρείδεσθον, μὴ δὲ τρίβεσθε κακοῖσι· νίκη δ’ ἀμφοτέροισιν· ἀέθλια δ’ ἶσ’ ἀνελόντεσ ἔρχεσθ’, ὄφρα καὶ ἄλλοι ἀεθλεύωσιν Ἀχαιοί. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο, καί ῥ’ ἀπομορξαμένω κονίην δύσαντο χιτῶνασ.

Πηλεί̈δησ δ’ αἶψ’ ἄλλα τίθει ταχυτῆτοσ ἀέθλα ἀργύρεον κρητῆρα τετυγμένον·

ἓξ δ’ ἄρα μέτρα χάνδανεν, αὐτὰρ κάλλει ἐνίκα πᾶσαν ἐπ’ αἰᾶν πολλόν, ἐπεὶ Σιδόνεσ πολυδαίδαλοι εὖ ἤσκησαν, Φοίνικεσ δ’ ἄγον ἄνδρεσ ἐπ’ ἠεροειδέα πόντον, στῆσαν δ’ ἐν λιμένεσσι, Θόαντι δὲ δῶρον ἔδωκαν· υἱο͂σ δὲ Πριάμοιο Λυκάονοσ ὦνον ἔδωκε Πατρόκλῳ ἡρ́ωϊ Ιἠσονίδησ Εὔνηοσ. καὶ τὸν Ἀχιλλεὺσ θῆκεν ἀέθλον οὗ ἑτάροιο, ὅσ τισ ἐλαφρότατοσ ποσσὶ κραιπνοῖσι πέλοιτο· δευτέρῳ αὖ βοῦν θῆκε μέγαν καὶ πίονα δημῷ, ἡμιτάλαντον δὲ χρυσοῦ λοισθήϊ’ ἔθηκε. στῆ δ’ ὀρθὸσ καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἐείπεν· ὄρνυσθ’ οἳ καὶ τούτου ἀέθλου πειρήσεσθε. ὣσ ἔφατ’, ὄρνυτο δ’ αὐτίκ’ Οἰ̈λῆοσ ταχὺσ Αἰάσ, ἂν δ’ Ὀδυσεὺσ πολύμητισ, ἔπειτα δὲ Νέστοροσ υἱὸσ Ἀντίλοχοσ· ὃ γὰρ αὖτε νέουσ ποσὶ πάντασ ἐνίκα. στὰν δὲ μεταστοιχί· σήμηνε δὲ τέρματ’ Ἀχιλλεύσ. τοῖσι δ’ ἀπὸ νύσσησ τέτατο δρόμοσ· ὦκα δ’ ἔπειτα ἔκφερ’ Οἰ̈λιάδησ· ἐπὶ δ’ ὄρνυτο δῖοσ Ὀδυσσεὺσ ἄγχι μάλ’, ὡσ ὅτε τίσ τε γυναικὸσ ἐϋζώνοιο στήθεόσ ἐστι κανών, ὅν τ’ εὖ μάλα χερσὶ τανύσσῃ πηνίον ἐξέλκουσα παρὲκ μίτον, ἀγχόθι δ’ ἴσχει στήθεοσ· ὣσ Ὀδυσεὺσ θέεν ἐγγύθεν, αὐτὰρ ὄπισθεν ἴχνια τύπτε πόδεσσι πάροσ κόνιν ἀμφιχυθῆναι· κὰδ δ’ ἄρα οἱ κεφαλῆσ χέ’ ἀϋτμένα δῖοσ Ὀδυσσεὺσ αἰεὶ ῥίμφα θέων· ἰάχον δ’ ἐπὶ πάντεσ Ἀχαιοὶ νίκησ ἱεμένῳ, μάλα δὲ σπεύδοντι κέλευον. ἀλλ’ ὅτε δὴ πύματον τέλεον δρόμον, αὐτίκ’ Ὀδυσσεὺσ εὔχετ’ Ἀθηναίῃ γλαυκώπιδι ὃν κατὰ θυμόν· κλῦθι θεά, ἀγαθή μοι ἐπίρροθοσ ἐλθὲ ποδοῖιν. ὣσ ἔφατ’ εὐχόμενοσ· τοῦ δ’ ἔκλυε Παλλὰσ Ἀθήνη, γυῖα δ’ ἔθηκεν ἐλαφρά, πόδασ καὶ χεῖρασ ὕπερθεν. ἀλλ’ ὅτε δὴ τάχ’ ἔμελλον ἐπαί̈ξασθαι ἀέθλον, ἔνθ’ Αἰάσ μὲν ὄλισθε θέων, βλάψεν γὰρ Ἀθήνη, τῇ ῥα βοῶν κέχυτ’ ὄνθοσ ἀποκταμένων ἐριμύκων, οὓσ ἐπὶ Πατρόκλῳ πέφνεν πόδασ ὠκὺσ Ἀχιλλεύσ· ἐν δ’ ὄνθου βοέου πλῆτο στόμα τε ῥῖνάσ τε· κρητῆρ’ αὖτ’ ἀνάειρε πολύτλασ δῖοσ Ὀδυσσεύσ, ὡσ ἦλθε φθάμενοσ· ὃ δὲ βοῦν ἕλε φαίδιμοσ Αἰάσ. στῆ δὲ κέρασ μετὰ χερσὶν ἔχων βοὸσ ἀγραύλοιο ὄνθον ἀποπτύων, μετὰ δ’ Ἀργείοισιν ἐείπεν· ὢ πόποι ἦ μ’ ἔβλαψε θεὰ πόδασ, ἣ τὸ πάροσ περ μήτηρ ὣσ Ὀδυσῆϊ παρίσταται ἠδ’ ἐπαρήγει. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ ἄρα πάντεσ ἐπ’ αὐτῷ ἡδὺ γέλασσαν.

Ἀντίλοχοσ δ’ ἄρα δὴ λοισθήϊον ἔκφερ’ ἀέθλον μειδιόων, καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἐείπεν· εἰδόσιν ὔμμ’ ἐρέω πᾶσιν φίλοι, ὡσ ἔτι καὶ νῦν ἀθάνατοι τιμῶσι παλαιοτέρουσ ἀνθρώπουσ. Αἰάσ μὲν γὰρ ἐμεῖ’ ὀλίγον προγενέστερόσ ἐστιν, οὗτοσ δὲ προτέρησ γενεῆσ προτέρων τ’ ἀνθρώπων· ὠμογέροντα δέ μίν φασ’ ἔμμεναι· ἀργαλέον δὲ ποσσὶν ἐριδήσασθαι Ἀχαιοῖσ, εἰ μὴ Ἀχιλλεῖ. ὣσ φάτο, κύδηνεν δὲ ποδώκεα Πηλεί̈ωνα.

τὸν δ’ Ἀχιλεὺσ μύθοισιν ἀμειβόμενοσ προσέειπεν· Ἀντίλοχ’ οὐ μέν τοι μέλεοσ εἰρήσεται αἶνοσ, ἀλλά τοι ἡμιτάλαντον ἐγὼ χρυσοῦ ἐπιθήσω. ὣσ εἰπὼν ἐν χερσὶ τίθει, ὃ δ’ ἐδέξατο χαίρων.

αὐτὰρ Πηλεί̈δησ κατὰ μὲν δολιχόσκιον ἔγχοσ θῆκ’ ἐσ ἀγῶνα φέρων, κατὰ δ’ ἀσπίδα καὶ τρυφάλειαν τεύχεα Σαρπήδοντοσ, ἅ μιν Πάτροκλοσ ἀπηύρα. στῆ δ’ ὀρθὸσ καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἐείπεν· ἄνδρε δύω περὶ τῶνδε κελεύομεν, ὥ περ ἀρίστω, τεύχεα ἑσσαμένω ταμεσίχροα χαλκὸν ἑλόντε ἀλλήλων προπάροιθεν ὁμίλου πειρηθῆναι. ὁππότερόσ κε φθῇσιν ὀρεξάμενοσ χρόα καλόν, ψαύσῃ δ’ ἐνδίνων διά τ’ ἔντεα καὶ μέλαν αἷμα, τῷ μὲν ἐγὼ δώσω τόδε φάσγανον ἀργυρόηλον καλὸν Θρηί̈κιον, τὸ μὲν Ἀστεροπαῖον ἀπηύρων· τεύχεα δ’ ἀμφότεροι ξυνήϊα ταῦτα φερέσθων· καί σφιν δαῖτ’ ἀγαθὴν παραθήσομεν ἐν κλισίῃσιν. ὣσ ἔφατ’, ὦρτο δ’ ἔπειτα μέγασ Τελαμώνιοσ Αἰάσ, ἂν δ’ ἄρα Τυδεί̈δησ ὦρτο, κρατερὸσ Διομήδησ.

οἳ δ’ ἐπεὶ οὖν ἑκάτερθεν ὁμίλου θωρήχθησαν, ἐσ μέσον ἀμφοτέρω συνίτην μεμαῶτε μάχεσθαι δεινὸν δερκομένω· θάμβοσ δ’ ἔχε πάντασ Ἀχαιούσ. ἀλλ’ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπ’ ἀλλήλοισιν ἰόντεσ, τρὶσ μὲν ἐπήϊξαν, τρὶσ δὲ σχεδὸν ὁρμήθησαν. ἔνθ’ Αἰάσ μὲν ἔπειτα κατ’ ἀσπίδα πάντοσ’ ἐί̈σην νύξ’, οὐδὲ χρό’ ἵκανεν· ἔρυτο γὰρ ἔνδοθι θώρηξ· Τυδεί̈δησ δ’ ἄρ’ ἔπειτα ὑπὲρ σάκεοσ μεγάλοιο αἰὲν ἐπ’ αὐχένι κῦρε φαεινοῦ δουρὸσ ἀκωκῇ. καὶ τότε δή ῥ’ Αἰάντι περιδείσαντεσ Ἀχαιοὶ παυσαμένουσ ἐκέλευσαν ἀέθλια ἶσ’ ἀνελέσθαι. αὐτὰρ Τυδεί̈δῃ δῶκεν μέγα φάσγανον ἡρ́ωσ σὺν κολεῷ τε φέρων καὶ ἐϋτμήτῳ τελαμῶνι. αὐτὰρ Πηλεί̈δησ θῆκεν σόλον αὐτοχόωνον ὃν πρὶν μὲν ῥίπτασκε μέγα σθένοσ Ηἐτίωνοσ·

ἀλλ’ ἤτοι τὸν ἔπεφνε ποδάρκησ δῖοσ Ἀχιλλεύσ, τὸν δ’ ἄγετ’ ἐν νήεσσι σὺν ἄλλοισι κτεάτεσσι. στῆ δ’ ὀρθὸσ καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἐείπεν· ὄρνυσθ’ οἳ καὶ τούτου ἀέθλου πειρήσεσθε. εἴ οἱ καὶ μάλα πολλὸν ἀπόπροθι πίονεσ ἀγροί, ἕξει μιν καὶ πέντε περιπλομένουσ ἐνιαυτοὺσ χρεώμενοσ· οὐ μὲν γάρ οἱ ἀτεμβόμενόσ γε σιδήρου ποιμὴν οὐδ’ ἀροτὴρ εἶσ’ ἐσ πόλιν, ἀλλὰ παρέξει. ὣσ ἔφατ’, ὦρτο δ’ ἔπειτα μενεπτόλεμοσ Πολυποίτησ, ἂν δὲ Λεοντῆοσ κρατερὸν μένοσ ἀντιθέοιο, ἂν δ’ Αἰάσ Τελαμωνιάδησ καὶ δῖοσ Ἐπειόσ.

ἑξείησ δ’ ἵσταντο, σόλον δ’ ἕλε δῖοσ Ἐπειόσ, ἧκε δὲ δινήσασ· γέλασαν δ’ ἐπὶ πάντεσ Ἀχαιοί. δεύτεροσ αὖτ’ ἀφέηκε Λεοντεὺσ ὄζοσ Ἄρηοσ· τὸ τρίτον αὖτ’ ἔρριψε μέγασ Τελαμώνιοσ Αἰάσ χειρὸσ ἄπο στιβαρῆσ, καὶ ὑπέρβαλε σήματα πάντων. ἀλλ’ ὅτε δὴ σόλον εἷλε μενεπτόλεμοσ Πολυποίτησ, ὅσσόν τίσ τ’ ἔρριψε καλαύροπα βουκόλοσ ἀνήρ, ἣ δέ θ’ ἑλισσομένη πέτεται διὰ βοῦσ ἀγελαίασ, τόσσον παντὸσ ἀγῶνοσ ὑπέρβαλε· τοὶ δὲ βόησαν. ἀνστάντεσ δ’ ἕταροι Πολυποίταο κρατεροῖο νῆασ ἔπι γλαφυρὰσ ἔφερον βασιλῆοσ ἀέθλον. αὐτὰρ ὃ τοξευτῇσι τίθει ἰόεντα σίδηρον, κὰδ δ’ ἐτίθει δέκα μὲν πελέκεασ, δέκα δ’ ἡμιπέλεκκα, ἱστὸν δ’ ἔστησεν νηὸσ κυανοπρῴροιο τηλοῦ ἐπὶ ψαμάθοισ, ἐκ δὲ τρήρωνα πέλειαν λεπτῇ μηρίνθῳ δῆσεν ποδόσ, ἧσ ἄρ’ ἀνώγει τοξεύειν·

ὃσ μέν κε βάλῃ τρήρωνα πέλειαν, πάντασ ἀειράμενοσ πελέκεασ οἶκον δὲ φερέσθω· ὃσ δέ κε μηρίνθοιο τύχῃ ὄρνιθοσ ἁμαρτών, ἥσσων γὰρ δὴ κεῖνοσ, ὃ δ’ οἴσεται ἡμιπέλεκκα. ὣσ ἔφατ’, ὦρτο δ’ ἔπειτα βίη Τεύκροιο ἄνακτοσ, ἂν δ’ ἄρα Μηριόνησ θεράπων ἐὺ̈σ Ἰδομενῆοσ.

κλήρουσ δ’ ἐν κυνέῃ χαλκήρεϊ πάλλον ἑλόντεσ, Τεῦκροσ δὲ πρῶτοσ κλήρῳ λάχεν· αὐτίκα δ’ ἰὸν ἧκεν ἐπικρατέωσ, οὐδ’ ἠπείλησεν ἄνακτι ἀρνῶν πρωτογόνων ῥέξειν κλειτὴν ἑκατόμβην. ὄρνιθοσ μὲν ἅμαρτε· μέγηρε γάρ οἱ τό γ’ Ἀπόλλων· αὐτὰρ ὃ μήρινθον βάλε πὰρ πόδα, τῇ δέδετ’ ὄρνισ· ἀντικρὺ δ’ ἀπὸ μήρινθον τάμε πικρὸσ ὀϊστόσ. ἣ μὲν ἔπειτ’ ἠί̈ξε πρὸσ οὐρανόν, ἣ δὲ παρείθη μήρινθοσ ποτὶ γαῖαν· ἀτὰρ κελάδησαν Ἀχαιοί. σπερχόμενοσ δ’ ἄρα Μηριόνησ ἐξείρυσε χειρὸσ τόξον· ἀτὰρ δὴ ὀϊστὸν ἔχεν πάλαι, ὡσ ἴθυνεν. αὐτίκα δ’ ἠπείλησεν ἑκηβόλῳ Ἀπόλλωνι ἀρνῶν πρωτογόνων ῥέξειν κλειτὴν ἑκατόμβην. ὕψι δ’ ὑπὸ νεφέων εἶδε τρήρωνα πέλειαν· τῇ ῥ’ ὅ γε δινεύουσαν ὑπὸ πτέρυγοσ βάλε μέσσην, ἀντικρὺ δὲ διῆλθε βέλοσ· τὸ μὲν ἂψ ἐπὶ γαίῃ πρόσθεν Μηριόναο πάγη ποδόσ· αὐτὰρ ἣ ὄρνισ ἱστῷ ἐφεζομένη νηὸσ κυανοπρῴροιο αὐχέν’ ἀπεκρέμασεν, σὺν δὲ πτερὰ πυκνὰ λίασθεν. ὠκὺσ δ’ ἐκ μελέων θυμὸσ πτάτο, τῆλε δ’ ἀπ’ αὐτοῦ κάππεσε· λαοὶ δ’ αὖ θηεῦντό τε θάμβησάν τε. ἂν δ’ ἄρα Μηριόνησ πελέκεασ δέκα πάντασ ἀείρε, Τεῦκροσ δ’ ἡμιπέλεκκα φέρεν κοίλασ ἐπὶ νῆασ. αὐτὰρ Πηλεί̈δησ κατὰ μὲν δολιχόσκιον ἔγχοσ, κὰδ δὲ λέβητ’ ἄπυρον βοὸσ ἄξιον ἀνθεμόεντα θῆκ’ ἐσ ἀγῶνα φέρων·

καί ῥ’ ἥμονεσ ἄνδρεσ ἀνέσταν· ἂν μὲν ἄρ’ Ἀτρεί̈δησ εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων, ἂν δ’ ἄρα Μηριόνησ, θεράπων ἐὺ̈σ Ἰδομενῆοσ. τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε ποδάρκησ δῖοσ Ἀχιλλεύσ· Ἀτρεί̈δη· ἴδμεν γὰρ ὅσον προβέβηκασ ἁπάντων ἠδ’ ὅσσον δυνάμει τε καὶ ἥμασιν ἔπλευ ἄριστοσ· ἀλλὰ σὺ μὲν τόδ’ ἀέθλον ἔχων κοίλασ ἐπὶ νῆασ ἔρχευ, ἀτὰρ δόρυ Μηριόνῃ ἡρ́ωϊ πόρωμεν, εἰ σύ γε σῷ θυμῷ ἐθέλοισ· κέλομαι γὰρ ἔγωγε. ὣσ ἔφατ’, οὐδ’ ἀπίθησεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·

δῶκε δὲ Μηριόνῃ δόρυ χάλκεον· αὐτὰρ ὅ γ’ ἡρ́ωσ Ταλθυβίῳ κήρυκι δίδου περικαλλὲσ ἀέθλον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Homer, Iliad, Book 23

(호메로스, 일리아스, Book 23)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION