헬라어 문장 검색 - Ηομερ́ΙλιαδΓρ́16́

(호메로스, 일리아스, Book 16)

ὣσ οἳ μὲν περὶ νηὸσ ἐϋσσέλμοιο μάχοντο· ἐξαύδα, μὴ κεῦθε νόῳ, ἵνα εἴδομεν ἄμφω. Πάτροκλοσ δ’ Ἀχιλῆϊ παρίστατο ποιμένι λαῶν δάκρυα θερμὰ χέων ὥσ τε κρήνη μελάνυδροσ, ἥ τε κατ’ αἰγίλιποσ πέτρησ δνοφερὸν χέει ὕδωρ. τὸν δὲ ἰδὼν ᾤκτιρε ποδάρκησ δῖοσ Ἀχιλλεύσ, καί μιν φωνήσασ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· τίπτε δεδάκρυσαι Πατρόκλεεσ, ἠύ̈τε κούρη νηπίη, ἥ θ’ ἅμα μητρὶ θέουσ’ ἀνελέσθαι ἀνώγει εἱανοῦ ἁπτομένη, καί τ’ ἐσσυμένην κατερύκει, δακρυόεσσα δέ μιν ποτιδέρκεται, ὄφρ’ ἀνέληται· τῇ ἴκελοσ Πάτροκλε τέρεν κατὰ δάκρυον εἴβεισ. ἠέ τι Μυρμιδόνεσσι πιφαύσκεαι, ἢ ἐμοὶ αὐτῷ, ἠε͂́ τιν’ ἀγγελίην Φθίησ ἐξέκλυεσ οἰο͂σ; ζώειν μὰν ἔτι φασὶ Μενοίτιον Ἄκτοροσ υἱόν, ζώει δ’ Αἰακίδησ Πηλεὺσ μετὰ Μυρμιδόνεσσι; τῶν κε μάλ’ ἀμφοτέρων ἀκαχοίμεθα τεθνηώτων. ἠε͂ σύ γ’ Ἀργείων ὀλοφύρεαι, ὡσ ὀλέκονται νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ὑπερβασίησ ἕνεκα σφῆσ; τὸν δὲ βαρὺ στενάχων προσέφησ Πατρόκλεεσ ἱππεῦ·

ὦ Ἀχιλεῦ Πηλῆοσ υἱὲ μέγα φέρτατ’ Ἀχαιῶν μὴ νεμέσα· τοῖον γὰρ ἄχοσ βεβίηκεν Ἀχαιούσ. οἳ μὲν γὰρ δὴ πάντεσ, ὅσοι πάροσ ἦσαν ἄριστοι, ἐν νηυσὶν κέαται βεβλημένοι οὐτάμενοί τε. βέβληται μὲν ὃ Τυδεί̈δησ κρατερὸσ Διομήδησ, οὔτασται δ’ Ὀδυσεὺσ δουρικλυτὸσ ἠδ’ Ἀγαμέμνων, βέβληται δὲ καὶ Εὐρύπυλοσ κατὰ μηρὸν ὀϊστῷ. τοὺσ μέν τ’ ἰητροὶ πολυφάρμακοι ἀμφιπένονται ἕλκε’ ἀκειόμενοι· σὺ δ’ ἀμήχανοσ ἔπλευ Ἀχιλλεῦ. μὴ ἐμέ γ’ οὖν οὗτόσ γε λάβοι χόλοσ, ὃν σὺ φυλάσσεισ αἰναρέτη· τί σευ ἄλλοσ ὀνήσεται ὀψίγονόσ περ αἴ κε μὴ Ἀργείοισιν ἀεικέα λοιγὸν ἀμύνῃσ; νηλεέσ, οὐκ ἄρα σοί γε πατὴρ ἦν ἱππότα Πηλεύσ, οὐδὲ Θέτισ μήτηρ· γλαυκὴ δέ σε τίκτε θάλασσα πέτραι τ’ ἠλίβατοι, ὅτι τοι νόοσ ἐστὶν ἀπηνήσ. εἰ δέ τινα φρεσὶ σῇσι θεοπροπίην ἀλεείνεισ καί τινά τοι πὰρ Ζηνὸσ ἐπέφραδε πότνια μήτηρ, ἀλλ’ ἐμέ περ πρόεσ ὦχ’, ἃμα δ’ ἄλλον λαὸν ὄπασσον Μυρμιδόνων, ἤν πού τι φόωσ Δαναοῖσι γένωμαι. δὸσ δέ μοι ὤμοιιν τὰ σὰ τεύχεα θωρηχθῆναι, αἴ κ’ ἐμὲ σοὶ ἴσκοντεσ ἀπόσχωνται πολέμοιο Τρῶεσ, ἀναπνεύσωσι δ’ Ἀρήϊοι υἱε͂σ Ἀχαιῶν τειρόμενοι· ὀλίγη δέ τ’ ἀνάπνευσισ πολέμοιο. ῥεῖα δέ κ’ ἀκμῆτεσ κεκμηότασ ἄνδρασ ἀϋτῇ ὤσαιμεν προτὶ ἄστυ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων. ὣσ φάτο λισσόμενοσ μέγα νήπιοσ·

ἦ γὰρ ἔμελλεν οἷ αὐτῷ θάνατόν τε κακὸν καὶ κῆρα λιτέσθαι. τὸν δὲ μέγ’ ὀχθήσασ προσέφη πόδασ ὠκὺσ Ἀχιλλεύσ· ὤ μοι διογενὲσ Πατρόκλεεσ οἱο͂ν ἐείπεσ· οὔτε θεοπροπίησ ἐμπάζομαι ἥν τινα οἶδα, οὔτέ τί μοι πὰρ Ζηνὸσ ἐπέφραδε πότνια μήτηρ· ἀλλὰ τόδ’ αἰνὸν ἄχοσ κραδίην καὶ θυμὸν ἱκάνει, ὁππότε δὴ τὸν ὁμοῖον ἀνὴρ ἐθέλῃσιν ἀμέρσαι καὶ γέρασ ἂψ ἀφελέσθαι, ὅ τε κράτεϊ προβεβήκῃ· αἰνὸν ἄχοσ τό μοί ἐστιν, ἐπεὶ πάθον ἄλγεα θυμῷ. κούρην ἣν ἄρα μοι γέρασ ἔξελον υἱε͂σ Ἀχαιῶν, δουρὶ δ’ ἐμῷ κτεάτισσα πόλιν εὐτείχεα πέρσασ, τὴν ἂψ ἐκ χειρῶν ἕλετο κρείων Ἀγαμέμνων Ἀτρεί̈δησ ὡσ εἴ τιν’ ἀτίμητον μετανάστην. ἀλλὰ τὰ μὲν προτετύχθαι ἐάσομεν· οὐδ’ ἄρα πωσ ἦν ἀσπερχὲσ κεχολῶσθαι ἐνὶ φρεσίν· ἤτοι ἔφην γε οὐ πρὶν μηνιθμὸν καταπαυσέμεν, ἀλλ’ ὁπότ’ ἂν δὴ νῆασ ἐμὰσ ἀφίκηται ἀϋτή τε πτόλεμόσ τε. τύνη δ’ ὤμοιιν μὲν ἐμὰ κλυτὰ τεύχεα δῦθι, ἄρχε δὲ Μυρμιδόνεσσι φιλοπτολέμοισι μάχεσθαι, εἰ δὴ κυάνεον Τρώων νέφοσ ἀμφιβέβηκε νηυσὶν ἐπικρατέωσ, οἳ δὲ ῥηγμῖνι θαλάσσησ κεκλίαται, χώρησ ὀλίγην ἔτι μοῖραν ἔχοντεσ Ἀργεῖοι, Τρώων δὲ πόλισ ἐπὶ πᾶσα βέβηκε θάρσυνοσ· οὐ γὰρ ἐμῆσ κόρυθοσ λεύσσουσι μέτωπον ἐγγύθι λαμπομένησ· τάχα κεν φεύγοντεσ ἐναύλουσ πλήσειαν νεκύων, εἴ μοι κρείων Ἀγαμέμνων ἤπια εἰδείη· νῦν δὲ στρατὸν ἀμφιμάχονται. οὐ γὰρ Τυδεί̈δεω Διομήδεοσ ἐν παλάμῃσι μαίνεται ἐγχείη Δαναῶν ἀπὸ λοιγὸν ἀμῦναι·

οὐδέ πω Ἀτρεί̈δεω ὀπὸσ ἔκλυον αὐδήσαντοσ ἐχθρῆσ ἐκ κεφαλῆσ· ἀλλ’ Ἕκτοροσ ἀνδροφόνοιο Τρωσὶ κελεύοντοσ περιάγνυται, οἳ δ’ ἀλαλητῷ πᾶν πεδίον κατέχουσι μάχῃ νικῶντεσ Ἀχαιούσ. ἀλλὰ καὶ ὧσ Πάτροκλε νεῶν ἄπο λοιγὸν ἀμύνων ἔμπεσ’ ἐπικρατέωσ, μὴ δὴ πυρὸσ αἰθομένοιο νῆασ ἐνιπρήσωσι, φίλον δ’ ἀπὸ νόστον ἕλωνται. πείθεο δ’ ὥσ τοι ἐγὼ μύθου τέλοσ ἐν φρεσὶ θείω, ὡσ ἄν μοι τιμὴν μεγάλην καὶ κῦδοσ ἄρηαι πρὸσ πάντων Δαναῶν, ἀτὰρ οἳ περικαλλέα κούρην ἂψ ἀπονάσσωσιν, ποτὶ δ’ ἀγλαὰ δῶρα πόρωσιν. ἐκ νηῶν ἐλάσασ ἰέναι πάλιν· εἰ δέ κεν αὖ τοι δώῃ κῦδοσ ἀρέσθαι ἐρίγδουποσ πόσισ Ἥρησ, μὴ σύ γ’ ἄνευθεν ἐμεῖο λιλαίεσθαι πολεμίζειν Τρωσὶ φιλοπτολέμοισιν· ἀτιμότερον δέ με θήσεισ· μὴ δ’ ἐπαγαλλόμενοσ πολέμῳ καὶ δηϊοτῆτι Τρῶασ ἐναιρόμενοσ προτὶ Ἴλιον ἡγεμονεύειν, μή τισ ἀπ’ Οὐλύμποιο θεῶν αἰειγενετάων ἐμβήῃ· μάλα τούσ γε φιλεῖ ἑκάεργοσ Ἀπόλλων· ἀλλὰ πάλιν τρωπᾶσθαι, ἐπὴν φάοσ ἐν νήεσσι θήῃσ, τοὺσ δ’ ἔτ’ ἐᾶν πεδίον κάτα δηριάασθαι. αἲ γὰρ Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον μήτέ τισ οὖν Τρώων θάνατον φύγοι ὅσσοι ἐάσι, μήτέ τισ Ἀργείων, νῶϊν δ’ ἐκδῦμεν ὄλεθρον, ὄφρ’ οἰοῖ Τροίησ ἱερὰ κρήδεμνα λύωμεν. ὣσ οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸσ ἀλλήλουσ ἀγόρευον, Αἰάσ δ’ οὐκ ἔτ’ ἔμιμνε·

βιάζετο γὰρ βελέεσσι· δάμνα μιν Ζηνόσ τε νόοσ καὶ Τρῶεσ ἀγαυοὶ βάλλοντεσ· δεινὴν δὲ περὶ κροτάφοισι φαεινὴ πήληξ βαλλομένη καναχὴν ἔχε, βάλλετο δ’ αἰεὶ κὰπ φάλαρ’ εὐποίηθ’· ὃ δ’ ἀριστερὸν ὦμον ἔκαμνεν ἔμπεδον αἰὲν ἔχων σάκοσ αἰόλον· οὐδὲ δύναντο ἀμφ’ αὐτῷ πελεμίξαι ἐρείδοντεσ βελέεσσιν. αἰεὶ δ’ ἀργαλέῳ ἔχετ’ ἄσθματι, κὰδ δέ οἱ ἱδρὼσ πάντοθεν ἐκ μελέων πολὺσ ἔρρεεν, οὐδέ πῃ εἶχεν ἀμπνεῦσαι· πάντῃ δὲ κακὸν κακῷ ἐστήρικτο. ἔσπετε νῦν μοι Μοῦσαι Ὀλύμπια δώματ’ ἔχουσαι, ὅππωσ δὴ πρῶτον πῦρ ἔμπεσε νηυσὶν Ἀχαιῶν.

Ἕκτωρ Αἰάντοσ δόρυ μείλινον ἄγχι παραστὰσ πλῆξ’ ἀόρι μεγάλῳ αἰχμῆσ παρὰ καυλὸν ὄπισθεν, ἀντικρὺ δ’ ἀπάραξε·

τὸ μὲν Τελαμώνιοσ Αἰάσ πῆλ’ αὔτωσ ἐν χειρὶ κόλον δόρυ, τῆλε δ’ ἀπ’ αὐτοῦ αἰχμὴ χαλκείη χαμάδισ βόμβησε πεσοῦσα. γνῶ δ’ Αἰάσ κατὰ θυμὸν ἀμύμονα ῥίγησέν τε ἔργα θεῶν, ὅ ῥα πάγχυ μάχησ ἐπὶ μήδεα κεῖρε Ζεὺσ ὑψιβρεμέτησ, Τρώεσσι δὲ βούλετο νίκην· χάζετο δ’ ἐκ βελέων. τοὶ δ’ ἔμβαλον ἀκάματον πῦρ νηὶ̈ θοῇ· τῆσ δ’ αἶψα κατ’ ἀσβέστη κέχυτο φλόξ. ὣσ τὴν μὲν πρυμνὴν πῦρ ἄμφεπεν· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺσ μηρὼ πληξάμενοσ Πατροκλῆα προσέειπεν· ὄρσεο διογενὲσ Πατρόκλεεσ ἱπποκέλευθε· λεύσσω δὴ παρὰ νηυσὶ πυρὸσ δηί̈οιο ἰωήν· μὴ δὴ νῆασ ἕλωσι καὶ οὐκέτι φυκτὰ πέλωνται· δύσεο τεύχεα θᾶσσον, ἐγὼ δέ κε λαὸν ἀγείρω. ὣσ φάτο, Πάτροκλοσ δὲ κορύσσετο νώροπι χαλκῷ.

κνημῖδασ μὲν πρῶτα περὶ κνήμῃσιν ἔθηκε καλάσ, ἀργυρέοισιν ἐπισφυρίοισ ἀραρυίασ· δεύτερον αὖ θώρηκα περὶ στήθεσσιν ἔδυνε ποικίλον ἀστερόεντα ποδώκεοσ Αἰακίδαο. ἀμφὶ δ’ ἄρ’ ὤμοισιν βάλετο ξίφοσ ἀργυρόηλον χάλκεον, αὐτὰρ ἔπειτα σάκοσ μέγα τε στιβαρόν τε· κρατὶ δ’ ἐπ’ ἰφθίμῳ κυνέην εὔτυκτον ἔθηκεν ἵππουριν· δεινὸν δὲ λόφοσ καθύπερθεν ἔνευεν. εἵλετο δ’ ἄλκιμα δοῦρε, τά οἱ παλάμηφιν ἀρήρει. ἔγχοσ δ’ οὐχ ἕλετ’ οἰο͂ν ἀμύμονοσ Αἰακίδαο βριθὺ μέγα στιβαρόν· τὸ μὲν οὐ δύνατ’ ἄλλοσ Ἀχαιῶν πάλλειν, ἀλλά μιν οἰο͂σ ἐπίστατο πῆλαι Ἀχιλλεὺσ Πηλιάδα μελίην, τὴν πατρὶ φίλῳ πόρε Χείρων Πηλίου ἐκ κορυφῆσ, φόνον ἔμμεναι ἡρώεσσιν. ἵππουσ δ’ Αὐτομέδοντα θοῶσ ζευγνῦμεν ἄνωγε, τὸν μετ’ Ἀχιλλῆα ῥηξήνορα τῖε μάλιστα, πιστότατοσ δέ οἱ ἔσκε μάχῃ ἔνι μεῖναι ὁμοκλήν. τῷ δὲ καὶ Αὐτομέδων ὕπαγε ζυγὸν ὠκέασ ἵππουσ Ξάνθον καὶ Βαλίον, τὼ ἅμα πνοιῇσι πετέσθην, τοὺσ ἔτεκε Ζεφύρῳ ἀνέμῳ Ἅρπυια Ποδάργη βοσκομένη λειμῶνι παρὰ ῥόον Ὠκεανοῖο. ἐν δὲ παρηορίῃσιν ἀμύμονα Πήδασον ἱεί, τόν ῥά ποτ’ Ηἐτίωνοσ ἑλὼν πόλιν ἤγαγ’ Ἀχιλλεύσ, ὃσ καὶ θνητὸσ ἐὼν ἕπεθ’ ἵπποισ ἀθανάτοισι. Μυρμιδόνασ δ’ ἄρ’ ἐποιχόμενοσ θώρηξεν Ἀχιλλεὺσ πάντασ ἀνὰ κλισίασ σὺν τεύχεσιν·

οἳ δὲ λύκοι ὣσ ὠμοφάγοι, τοῖσίν τε περὶ φρεσὶν ἄσπετοσ ἀλκή, οἵ τ’ ἔλαφον κεραὸν μέγαν οὔρεσι δῃώσαντεσ δάπτουσιν· πᾶσιν δὲ παρήϊον αἵματι φοινόν· καί τ’ ἀγεληδὸν ἰάσιν ἀπὸ κρήνησ μελανύδρου λάψοντεσ γλώσσῃσιν ἀραιῇσιν μέλαν ὕδωρ ἄκρον ἐρευγόμενοι φόνον αἵματοσ· ἐν δέ τε θυμὸσ στήθεσιν ἄτρομόσ ἐστι, περιστένεται δέ τε γαστήρ· τοῖοι Μυρμιδόνων ἡγήτορεσ ἠδὲ μέδοντεσ ἀμφ’ ἀγαθὸν θεράποντα ποδώκεοσ Αἰακίδαο ῥώοντ’· ἐν δ’ ἄρα τοῖσιν ἀρήϊοσ ἵστατ’ Ἀχιλλεύσ, ὀτρύνων ἵππουσ τε καὶ ἀνέρασ ἀσπιδιώτασ. πεντήκοντ’ ἦσαν νῆεσ θοαί, ᾗσιν Ἀχιλλεὺσ ἐσ Τροίην ἡγεῖτο Διὶ̈ φίλοσ·

ἐν δὲ ἑκάστῃ πεντήκοντ’ ἔσαν ἄνδρεσ ἐπὶ κληῖ̈σιν ἑταῖροι· πέντε δ’ ἄρ’ ἡγεμόνασ ποιήσατο τοῖσ ἐπεποίθει σημαίνειν· αὐτὸσ δὲ μέγα κρατέων ἤνασσε. τῆσ μὲν ἰῆσ στιχὸσ ἦρχε Μενέσθιοσ αἰολοθώρηξ υἱὸσ Σπερχειοῖο διιπετέοσ ποταμοῖο· ὃν τέκε Πηλῆοσ θυγάτηρ καλὴ Πολυδώρη Σπερχειῷ ἀκάμαντι γυνὴ θεῷ εὐνηθεῖσα, αὐτὰρ ἐπίκλησιν Βώρῳ Περιήρεοσ υἱῖ, ὅσ ῥ’ ἀναφανδὸν ὄπυιε πορὼν ἀπερείσια ἕδνα. τῆσ δ’ ἑτέρησ Εὔδωροσ ἀρήϊοσ ἡγεμόνευε παρθένιοσ, τὸν ἔτικτε χορῷ καλὴ Πολυμήλη Φύλαντοσ θυγάτηρ· τῆσ δὲ κρατὺσ ἀργεϊφόντησ ἠράσατ’, ὀφθαλμοῖσιν ἰδὼν μετὰ μελπομένῃσιν ἐν χορῷ Ἀρτέμιδοσ χρυσηλακάτου κελαδεινῆσ. αὐτίκα δ’ εἰσ ὑπερῷ’ ἀναβὰσ παρελέξατο λάθρῃ Ἑρμείασ ἀκάκητα, πόρεν δέ οἱ ἀγλαὸν υἱὸν Εὔδωρον πέρι μὲν θείειν ταχὺν ἠδὲ μαχητήν. αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τόν γε μογοστόκοσ Εἰλείθυια ἐξάγαγε πρὸ φόωσ δὲ καὶ ἠελίου ἴδεν αὐγάσ, τὴν μὲν Ἐχεκλῆοσ κρατερὸν μένοσ Ἀκτορίδαο ἠγάγετο πρὸσ δώματ’, ἐπεὶ πόρε μυρία ἕδνα, τὸν δ’ ὃ γέρων Φύλασ εὖ ἔτρεφεν ἠδ’ ἀτίταλλεν ἀμφαγαπαζόμενοσ ὡσ εἴ θ’ ἑὸν υἱὸν ἐόντα. τῆσ δὲ τρίτησ Πείσανδροσ ἀρήϊοσ ἡγεμόνευε Μαιμαλίδησ, ὃσ πᾶσι μετέπρεπε Μυρμιδόνεσσιν ἔγχεϊ μάρνασθαι μετὰ Πηλεί̈ωνοσ ἑταῖρον. τῆσ δὲ τετάρτησ ἦρχε γέρων ἱππηλάτα Φοῖνιξ, πέμπτησ δ’ Ἀλκιμέδων Λαέρκεοσ υἱὸσ ἀμύμων. αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντασ ἅμ’ ἡγεμόνεσσιν Ἀχιλλεὺσ στῆσεν ἐὺ̈ κρίνασ, κρατερὸν δ’ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε· Μυρμιδόνεσ μή τίσ μοι ἀπειλάων λελαθέσθω, ἃσ ἐπὶ νηυσὶ θοῇσιν ἀπειλεῖτε Τρώεσσι πάνθ’ ὑπὸ μηνιθμόν, καί μ’ ᾐτιάασθε ἕκαστοσ·

σχέτλιε Πηλέοσ υἱὲ χόλῳ ἄρα σ’ ἔτρεφε μήτηρ, νηλεέσ, ὃσ παρὰ νηυσὶν ἔχεισ ἀέκοντασ ἑταίρουσ· οἴκαδέ περ σὺν νηυσὶ νεώμεθα ποντοπόροισιν αὖτισ, ἐπεί ῥά τοι ὧδε κακὸσ χόλοσ ἔμπεσε θυμῷ. ταῦτά μ’ ἀγειρόμενοι θάμ’ ἐβάζετε· νῦν δὲ πέφανται φυλόπιδοσ μέγα ἔργον, ἑήσ τὸ πρίν γ’ ἐράασθε. ἔνθά τισ ἄλκιμον ἦτορ ἔχων Τρώεσσι μαχέσθω. ὣσ εἰπὼν ὄτρυνε μένοσ καὶ θυμὸν ἑκάστου.

μᾶλλον δὲ στίχεσ ἄρθεν, ἐπεὶ βασιλῆοσ ἄκουσαν. ὡσ δ’ ὅτε τοῖχον ἀνὴρ ἀράρῃ πυκινοῖσι λίθοισι δώματοσ ὑψηλοῖο βίασ ἀνέμων ἀλεείνων, ὣσ ἄραρον κόρυθέσ τε καὶ ἀσπίδεσ ὀμφαλόεσσαι. ἀσπὶσ ἄρ’ ἀσπίδ’ ἔρειδε, κόρυσ κόρυν, ἀνέρα δ’ ἀνήρ· ψαῦον δ’ ἱππόκομοι κόρυθεσ λαμπροῖσι φάλοισι νευόντων, ὡσ πυκνοὶ ἐφέστασαν ἀλλήλοισι. πάντων δὲ προπάροιθε δύ’ ἀνέρε θωρήσσοντο Πάτροκλόσ τε καὶ Αὐτομέδων ἕνα θυμὸν ἔχοντεσ πρόσθεν Μυρμιδόνων πολεμιζέμεν. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺσ βῆ ῥ’ ἴμεν ἐσ κλισίην, χηλοῦ δ’ ἀπὸ πῶμ’ ἀνέῳγε καλῆσ δαιδαλέησ, τήν οἱ Θέτισ ἀργυρόπεζα θῆκ’ ἐπὶ νηὸσ ἄγεσθαι ἐὺ̈ πλήσασα χιτώνων χλαινάων τ’ ἀνεμοσκεπέων οὔλων τε ταπήτων. ἔνθα δέ οἱ δέπασ ἔσκε τετυγμένον, οὐδέ τισ ἄλλοσ οὔτ’ ἀνδρῶν πίνεσκεν ἀπ’ αὐτοῦ αἴθοπα οἶνον, οὔτέ τεῳ σπένδεσκε θεῶν, ὅτε μὴ Διὶ πατρί. τό ῥα τότ’ ἐκ χηλοῖο λαβὼν ἐκάθηρε θεείῳ πρῶτον, ἔπειτα δ’ ἔνιψ’ ὕδατοσ καλῇσι ῥοῇσι, νίψατο δ’ αὐτὸσ χεῖρασ, ἀφύσσατο δ’ αἴθοπα οἶνον. εὔχετ’ ἔπειτα στὰσ μέσῳ ἑρ́κεϊ, λεῖβε δὲ οἶνον οὐρανὸν εἰσανιδών· Δία δ’ οὐ λάθε τερπικέραυνον· Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε Πελασγικὲ τηλόθι ναίων Δωδώνησ μεδέων δυσχειμέρου, ἀμφὶ δὲ Σελλοὶ σοὶ ναίουσ’ ὑποφῆται ἀνιπτόποδεσ χαμαιεῦναι, ἠμὲν δή ποτ’ ἐμὸν ἔποσ ἔκλυεσ εὐξαμένοιο, τίμησασ μὲν ἐμέ, μέγα δ’ ἴψαο λαὸν Ἀχαιῶν, ἠδ’ ἔτι καὶ νῦν μοι τόδ’ ἐπικρήηνον ἐέλδωρ· αὐτὸσ μὲν γὰρ ἐγὼ μενέω νηῶν ἐν ἀγῶνι, ἀλλ’ ἕταρον πέμπω πολέσιν μετὰ Μυρμιδόνεσσι μάρνασθαι· τῷ κῦδοσ ἅμα πρόεσ εὐρύοπα Ζεῦ, θάρσυνον δέ οἱ ἦτορ ἐνὶ φρεσίν, ὄφρα καὶ Ἕκτωρ εἴσεται ἤ ῥα καὶ οἰο͂σ ἐπίστηται πολεμίζειν ἡμέτεροσ θεράπων, ἦ οἱ τότε χεῖρεσ ἀάπτοι μαίνονθ’, ὁππότ’ ἐγώ περ ἰώ μετὰ μῶλον Ἄρηοσ. αὐτὰρ ἐπεί κ’ ἀπὸ ναῦφι μάχην ἐνοπήν τε δίηται, ἀσκηθήσ μοι ἔπειτα θοὰσ ἐπὶ νῆασ ἵκοιτο τεύχεσί τε ξὺν πᾶσι καὶ ἀγχεμάχοισ ἑτάροισιν. ὣσ ἔφατ’ εὐχόμενοσ, τοῦ δ’ ἔκλυε μητίετα Ζεύσ.

τῷ δ’ ἕτερον μὲν ἔδωκε πατήρ, ἕτερον δ’ ἀνένευσε· νηῶν μέν οἱ ἀπώσασθαι πόλεμόν τε μάχην τε δῶκε, σόον δ’ ἀνένευσε μάχησ ἐξαπονέεσθαι. ἤτοι ὃ μὲν σπείσασ τε καὶ εὐξάμενοσ Διὶ πατρὶ ἂψ κλισίην εἰσῆλθε, δέπασ δ’ ἀπέθηκ’ ἐνὶ χηλῷ, στῆ δὲ πάροιθ’ ἐλθὼν κλισίησ, ἔτι δ’ ἤθελε θυμῷ εἰσιδέειν Τρώων καὶ Ἀχαιῶν φύλοπιν αἰνήν. οἳ δ’ ἅμα Πατρόκλῳ μεγαλήτορι θωρηχθέντεσ ἔστιχον, ὄφρ’ ἐν Τρωσὶ μέγα φρονέοντεσ ὄρουσαν.

αὐτίκα δὲ σφήκεσσιν ἐοικότεσ ἐξεχέοντο εἰνοδίοισ, οὓσ παῖδεσ ἐριδμαίνωσιν ἔθοντεσ αἰεὶ κερτομέοντεσ ὁδῷ ἔπι οἰκί’ ἔχοντασ νηπίαχοι· ξυνὸν δὲ κακὸν πολέεσσι τιθεῖσι. τοὺσ δ’ εἴ περ παρά τίσ τε κιὼν ἄνθρωποσ ὁδίτησ κινήσῃ ἀέκων, οἳ δ’ ἄλκιμον ἦτορ ἔχοντεσ πρόσσω πᾶσ πέτεται καὶ ἀμύνει οἷσι τέκεσσι. τῶν τότε Μυρμιδόνεσ κραδίην καὶ θυμὸν ἔχοντεσ ἐκ νηῶν ἐχέοντο· βοὴ δ’ ἄσβεστοσ ὀρώρει. Πάτροκλοσ δ’ ἑτάροισιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀύ̈σασ· Μυρμιδόνεσ ἕταροι Πηληϊάδεω Ἀχιλῆοσ ἀνέρεσ ἔστε φίλοι, μνήσασθε δὲ θούριδοσ ἀλκῆσ, ὡσ ἂν Πηλεί̈δην τιμήσομεν, ὃσ μέγ’ ἄριστοσ Ἀργείων παρὰ νηυσὶ καὶ ἀγχέμαχοι θεράποντεσ, γνῷ δὲ καὶ Ἀτρεί̈δησ εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων ἣν ἄτην, ὅ τ’ ἄριστον Ἀχαιῶν οὐδὲν ἔτισεν. ὣσ εἰπὼν ὄτρυνε μένοσ καὶ θυμὸν ἑκάστου, ἐν δ’ ἔπεσον Τρώεσσιν ἀολλέεσ·

ἀμφὶ δὲ νῆεσ σμερδαλέον κονάβησαν ἀϋσάντων ὑπ’ Ἀχαιῶν. Τρῶεσ δ’ ὡσ εἴδοντο Μενοιτίου ἄλκιμον υἱὸν αὐτὸν καὶ θεράποντα σὺν ἔντεσι μαρμαίροντασ, πᾶσιν ὀρίνθη θυμόσ, ἐκίνηθεν δὲ φάλαγγεσ ἐλπόμενοι παρὰ ναῦφι ποδώκεα Πηλεί̈ωνα μηνιθμὸν μὲν ἀπορρῖψαι, φιλότητα δ’ ἑλέσθαι·

πάπτηνεν δὲ ἕκαστοσ ὅπῃ φύγοι αἰπὺν ὄλεθρον. Πάτροκλοσ δὲ πρῶτοσ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ ἀντικρὺ κατὰ μέσσον, ὅθι πλεῖστοι κλονέοντο, νηὶ̈ πάρα πρυμνῇ μεγαθύμου Πρωτεσιλάου, καὶ βάλε Πυραίχμην, ὃσ Παίονασ ἱπποκορυστὰσ ἤγαγεν ἐξ Ἀμυδῶνοσ ἀπ’ Ἀξιοῦ εὐρὺ ῥέοντοσ·

τὸν βάλε δεξιὸν ὦμον· ὃ δ’ ὕπτιοσ ἐν κονίῃσι κάππεσεν οἰμώξασ, ἕταροι δέ μιν ἀμφεφόβηθεν Παίονεσ· ἐν γὰρ Πάτροκλοσ φόβον ἧκεν ἅπασιν ἡγεμόνα κτείνασ, ὃσ ἀριστεύεσκε μάχεσθαι. ἐκ νηῶν δ’ ἔλασεν, κατὰ δ’ ἔσβεσεν αἰθόμενον πῦρ. ἡμιδαὴσ δ’ ἄρα νηῦσ λίπετ’ αὐτόθι· τοὶ δὲ φόβηθεν Τρῶεσ θεσπεσίῳ ὁμάδῳ· Δαναοὶ δ’ ἐπέχυντο νῆασ ἀνὰ γλαφυράσ· ὅμαδοσ δ’ ἀλίαστοσ ἐτύχθη. ὡσ δ’ ὅτ’ ἀφ’ ὑψηλῆσ κορυφῆσ ὄρεοσ μεγάλοιο κινήσῃ πυκινὴν νεφέλην στεροπηγερέτα Ζεύσ, ἔκ τ’ ἔφανεν πᾶσαι σκοπιαὶ καὶ πρώονεσ ἄκροι καὶ νάπαι, οὐρανόθεν δ’ ἄρ’ ὑπερράγη ἄσπετοσ αἰθήρ, ὣσ Δαναοὶ νηῶν μὲν ἀπωσάμενοι δήϊον πῦρ τυτθὸν ἀνέπνευσαν, πολέμου δ’ οὐ γίγνετ’ ἐρωή· οὐ γάρ πώ τι Τρῶεσ ἀρηϊφίλων ὑπ’ Ἀχαιῶν προτροπάδην φοβέοντο μελαινάων ἀπὸ νηῶν, ἀλλ’ ἔτ’ ἄρ’ ἀνθίσταντο, νεῶν δ’ ὑπόεικον ἀνάγκῃ. ἔνθα δ’ ἀνὴρ ἕλεν ἄνδρα κεδασθείσησ ὑσμίνησ ἡγεμόνων.

πρῶτοσ δὲ Μενοιτίου ἄλκιμοσ υἱὸσ αὐτίκ’ ἄρα στρεφθέντοσ Ἀρηϊλύκου βάλε μηρὸν ἔγχεϊ ὀξυόεντι, διὰ πρὸ δὲ χαλκὸν ἔλασσε· ῥῆξεν δ’ ὀστέον ἔγχοσ, ὃ δὲ πρηνὴσ ἐπὶ γαίῃ κάππεσ’· ἀτὰρ Μενέλαοσ ἀρήϊοσ οὖτα Θόαντα στέρνον γυμνωθέντα παρ’ ἀσπίδα, λῦσε δὲ γυῖα. Φυλεί̈δησ δ’ Ἄμφικλον ἐφορμηθέντα δοκεύσασ ἔφθη ὀρεξάμενοσ πρυμνὸν σκέλοσ, ἔνθα πάχιστοσ μυὼν ἀνθρώπου πέλεται· περὶ δ’ ἔγχεοσ αἰχμῇ νεῦρα διεσχίσθη· τὸν δὲ σκότοσ ὄσσε κάλυψε. Νεστορίδαι δ’ ὃ μὲν οὔτασ’ Ἀτύμνιον ὀξέϊ δουρὶ Ἀντίλοχοσ, λαπάρησ δὲ διήλασε χάλκεον ἔγχοσ· ἤριπε δὲ προπάροιθε. Μάρισ δ’ αὐτοσχεδὰ δουρὶ Ἀντιλόχῳ ἐπόρουσε κασιγνήτοιο χολωθεὶσ στὰσ πρόσθεν νέκυοσ· τοῦ δ’ ἀντίθεοσ Θρασυμήδησ ἔφθη ὀρεξάμενοσ πρὶν οὐτάσαι, οὐδ’ ἀφάμαρτεν, ὦμον ἄφαρ· πρυμνὸν δὲ βραχίονα δουρὸσ ἀκωκὴ δρύψ’ ἀπὸ μυώνων, ἀπὸ δ’ ὀστέον ἄχρισ ἄραξε· δούπησεν δὲ πεσών, κατὰ δὲ σκότοσ ὄσσε κάλυψεν. ὣσ τὼ μὲν δοιοῖσι κασιγνήτοισι δαμέντε βήτην εἰσ Ἔρεβοσ Σαρπηδόνοσ ἐσθλοὶ ἑταῖροι υἱε͂σ ἀκοντισταὶ Ἀμισωδάρου, ὅσ ῥα Χίμαιραν θρέψεν ἀμαιμακέτην πολέσιν κακὸν ἀνθρώποισιν. Αἰάσ δὲ Κλεόβουλον Οἰ̈λιάδησ ἐπορούσασ ζωὸν ἕλε βλαφθέντα κατὰ κλόνον· ἀλλά οἱ αὖθι λῦσε μένοσ πλήξασ ξίφει αὐχένα κωπήεντι. πᾶν δ’ ὑπεθερμάνθη ξίφοσ αἵματι· τὸν δὲ κατ’ ὄσσε ἔλλαβε πορφύρεοσ θάνατοσ καὶ μοῖρα κραταιή. Πηνέλεωσ δὲ Λύκων τε συνέδραμον· ἔγχεσι μὲν γὰρ ἤμβροτον ἀλλήλων, μέλεον δ’ ἠκόντισαν ἄμφω· τὼ δ’ αὖτισ ξιφέεσσι συνέδραμον. ἔνθα Λύκων μὲν ἱπποκόμου κόρυθοσ φάλον ἤλασεν, ἀμφὶ δὲ καυλὸν φάσγανον ἐρραίσθη· ὃ δ’ ὑπ’ οὐάτοσ αὐχένα θεῖνε Πηνέλεωσ, πᾶν δ’ εἴσω ἔδυ ξίφοσ, ἔσχεθε δ’ οἰο͂ν δέρμα, παρηέρθη δὲ κάρη, ὑπέλυντο δὲ γυῖα. Μηριόνησ δ’ Ἀκάμαντα κιχεὶσ ποσὶ καρπαλίμοισι νύξ’ ἵππων ἐπιβησόμενον κατὰ δεξιὸν ὦμον· ἤριπε δ’ ἐξ ὀχέων, κατὰ δ’ ὀφθαλμῶν κέχυτ’ ἀχλύσ. Ἰδομενεὺσ δ’ Ἐρύμαντα κατὰ στόμα νηλέϊ χαλκῷ νύξε· τὸ δ’ ἀντικρὺ δόρυ χάλκεον ἐξεπέρησε νέρθεν ὑπ’ ἐγκεφάλοιο, κέασσε δ’ ἄρ’ ὀστέα λευκά· ἐκ δ’ ἐτίναχθεν ὀδόντεσ, ἐνέπλησθεν δέ οἱ ἄμφω αἵματοσ ὀφθαλμοί· τὸ δ’ ἀνὰ στόμα καὶ κατὰ ῥῖνασ πρῆσε χανών· θανάτου δὲ μέλαν νέφοσ ἀμφεκάλυψεν. οὗτοι ἄρ’ ἡγεμόνεσ Δαναῶν ἕλον ἄνδρα ἕκαστοσ.

ὡσ δὲ λύκοι ἄρνεσσιν ἐπέχραον ἢ ἐρίφοισι σίνται ὑπ’ ἐκ μήλων αἱρεύμενοι, αἵ τ’ ἐν ὄρεσσι ποιμένοσ ἀφραδίῃσι διέτμαγεν· οἳ δὲ ἰδόντεσ αἶψα διαρπάζουσιν ἀνάλκιδα θυμὸν ἐχούσασ· ὣσ Δαναοὶ Τρώεσσιν ἐπέχραον· οἳ δὲ φόβοιο δυσκελάδου μνήσαντο, λάθοντο δὲ θούριδοσ ἀλκῆσ. Αἰάσ δ’ ὃ μέγασ αἰὲν ἐφ’ Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ ἱέτ’ ἀκοντίσσαι·

ὃ δὲ ἰδρείῃ πολέμοιο ἀσπίδι ταυρείῃ κεκαλυμμένοσ εὐρέασ ὤμουσ σκέπτετ’ ὀϊστῶν τε ῥοῖζον καὶ δοῦπον ἀκόντων. ἦ μὲν δὴ γίγνωσκε μάχησ ἑτεραλκέα νίκην· ἀλλὰ καὶ ὧσ ἀνέμιμνε, σάω δ’ ἐρίηρασ ἑταίρουσ. ὡσ δ’ ὅτ’ ἀπ’ Οὐλύμπου νέφοσ ἔρχεται οὐρανὸν εἴσω αἰθέροσ ἐκ δίησ, ὅτε τε Ζεὺσ λαίλαπα τείνῃ, ὣσ τῶν ἐκ νηῶν γένετο ἰαχή τε φόβοσ τε, οὐδὲ κατὰ μοῖραν πέραον πάλιν.

Ἕκτορα δ’ ἵπποι ἔκφερον ὠκύποδεσ σὺν τεύχεσι, λεῖπε δὲ λαὸν Τρωϊκόν, οὓσ ἀέκοντασ ὀρυκτὴ τάφροσ ἔρυκε. πολλοὶ δ’ ἐν τάφρῳ ἐρυσάρματεσ ὠκέεσ ἵπποι ἄξαντ’ ἐν πρώτῳ ῥυμῷ λίπον ἁρ́ματ’ ἀνάκτων, Πάτροκλοσ δ’ ἕπετο σφεδανὸν Δαναοῖσι κελεύων Τρωσὶ κακὰ φρονέων· οἳ δὲ ἰαχῇ τε φόβῳ τε πάσασ πλῆσαν ὁδούσ, ἐπεὶ ἂρ τμάγεν· ὕψι δ’ ἀέλλη σκίδναθ’ ὑπὸ νεφέων, τανύοντο δὲ μώνυχεσ ἵπποι ἄψορρον προτὶ ἄστυ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων. Πάτροκλοσ δ’ ᾗ πλεῖστον ὀρινόμενον ἴδε λαόν, τῇ ῥ’ ἔχ’ ὁμοκλήσασ· ὑπὸ δ’ ἄξοσι φῶτεσ ἔπιπτον πρηνέεσ ἐξ ὀχέων, δίφροι δ’ ἀνακυμβαλίαζον. ἀντικρὺ δ’ ἄρα τάφρον ὑπέρθορον ὠκέεσ ἵπποι ἄμβροτοι, οὓσ Πηλῆϊ θεοὶ δόσαν ἀγλαὰ δῶρα, πρόσσω ἱέμενοι, ἐπὶ δ’ Ἕκτορι κέκλετο θυμόσ· ἱέτο γὰρ βαλέειν· τὸν δ’ ἔκφερον ὠκέεσ ἵπποι. ὡσ δ’ ὑπὸ λαίλαπι πᾶσα κελαινὴ βέβριθε χθὼν ἤματ’ ὀπωρινῷ, ὅτε λαβρότατον χέει ὕδωρ Ζεύσ, ὅτε δή ῥ’ ἄνδρεσσι κοτεσσάμενοσ χαλεπήνῃ, οἳ βίῃ εἰν ἀγορῇ σκολιὰσ κρίνωσι θέμιστασ, ἐκ δὲ δίκην ἐλάσωσι θεῶν ὄπιν οὐκ ἀλέγοντεσ· τῶν δέ τε πάντεσ μὲν ποταμοὶ πλήθουσι ῥέοντεσ, πολλὰσ δὲ κλιτῦσ τότ’ ἀποτμήγουσι χαράδραι, ἐσ δ’ ἅλα πορφυρέην μεγάλα στενάχουσι ῥέουσαι ἐξ ὀρέων ἐπικάρ, μινύθει δέ τε ἔργ’ ἀνθρώπων· ὣσ ἵπποι Τρῳαὶ μεγάλα στενάχοντο θέουσαι. Πάτροκλοσ δ’ ἐπεὶ οὖν πρώτασ ἐπέκερσε φάλαγγασ, ἂψ ἐπὶ νῆασ ἐέργε παλιμπετέσ, οὐδὲ πόληοσ εἰά ἱεμένουσ ἐπιβαινέμεν, ἀλλὰ μεσηγὺ νηῶν καὶ ποταμοῦ καὶ τείχεοσ ὑψηλοῖο κτεῖνε μεταί̈σσων, πολέων δ’ ἀπετίνυτο ποινήν.

ἔνθ’ ἤτοι Πρόνοον πρῶτον βάλε δουρὶ φαεινῷ στέρνον γυμνωθέντα παρ’ ἀσπίδα, λῦσε δὲ γυῖα· δούπησεν δὲ πεσών· ὃ δὲ Θέστορα Ἤνοποσ υἱὸν δεύτερον ὁρμηθείσ· ὃ μὲν εὐξέστῳ ἐνὶ δίφρῳ ἧστο ἀλείσ· ἐκ γὰρ πλήγη φρένασ, ἐκ δ’ ἄρα χειρῶν ἡνία ἠί̈χθησαν· ὃ δ’ ἔγχεϊ νύξε παραστὰσ γναθμὸν δεξιτερόν, διὰ δ’ αὐτοῦ πεῖρεν ὀδόντων, ἕλκε δὲ δουρὸσ ἑλὼν ὑπὲρ ἄντυγοσ, ὡσ ὅτε τισ φὼσ πέτρῃ ἔπι προβλῆτι καθήμενοσ ἱερὸν ἰχθὺν ἐκ πόντοιο θύραζε λίνῳ καὶ ἤνοπι χαλκῷ· ὣσ ἕλκ’ ἐκ δίφροιο κεχηνότα δουρὶ φαεινῷ, κὰδ δ’ ἄρ’ ἐπὶ στόμ’ ἐώσε· πεσόντα δέ μιν λίπε θυμόσ. αὐτὰρ ἔπειτ’ Ἐρύλαον ἐπεσσύμενον βάλε πέτρῳ μέσσην κὰκ κεφαλήν· ἣ δ’ ἄνδιχα πᾶσα κεάσθη ἐν κόρυθι βριαρῇ· ὃ δ’ ἄρα πρηνὴσ ἐπὶ γαίῃ κάππεσεν, ἀμφὶ δέ μιν θάνατοσ χύτο θυμοραϊστήσ. αὐτὰρ ἔπειτ’ Ἐρύμαντα καὶ Ἀμφοτερὸν καὶ Ἐπάλτην Τληπόλεμόν τε Δαμαστορίδην Ἐχίον τε Πύριν τε Ἰφέα τ’ Εὐίππόν τε καὶ Ἀργεάδην Πολύμηλον πάντασ ἐπασσυτέρουσ πέλασε χθονὶ πουλυβοτείρῃ. Σαρπηδὼν δ’ ὡσ οὖν ἴδ’ ἀμιτροχίτωνασ ἑταίρουσ χέρσ’ ὕπο Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο δαμέντασ, κέκλετ’ ἄρ’ ἀντιθέοισι καθαπτόμενοσ Λυκίοισιν·

αἰδὼσ ὦ Λύκιοι· πόσε φεύγετε; νῦν θοοὶ ἔστε. ἀντήσω γὰρ ἐγὼ τοῦδ’ ἀνέροσ, ὄφρα δαείω ὅσ τισ ὅδε κρατέει καὶ δὴ κακὰ πολλὰ ἐόργε Τρῶασ, ἐπεὶ πολλῶν τε καὶ ἐσθλῶν γούνατ’ ἔλυσεν. ἦ ῥα, καὶ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε.

Πάτροκλοσ δ’ ἑτέρωθεν ἐπεὶ ἴδεν ἔκθορε δίφρου. οἳ δ’ ὥσ τ’ αἰγυπιοὶ γαμψώνυχεσ ἀγκυλοχεῖλαι πέτρῃ ἐφ’ ὑψηλῇ μεγάλα κλάζοντε μάχωνται, ὣσ οἳ κεκλήγοντεσ ἐπ’ ἀλλήλοισιν ὄρουσαν. τοὺσ δὲ ἰδὼν ἐλέησε Κρόνου πάϊσ ἀγκυλομήτεω, Ἥρην δὲ προσέειπε κασιγνήτην ἄλοχόν τε· ὤ μοι ἐγών, ὅ τέ μοι Σαρπηδόνα φίλτατον ἀνδρῶν μοῖρ’ ὑπὸ Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο δαμῆναι. διχθὰ δέ μοι κραδίη μέμονε φρεσὶν ὁρμαίνοντι, ἤ μιν ζωὸν ἐόντα μάχησ ἄπο δακρυοέσσησ θείω ἀναρπάξασ Λυκίησ ἐν πίονι δήμῳ, ἦ ἤδη ὑπὸ χερσὶ Μενοιτιάδαο δαμάσσω. τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα βοῶπισ πότνια Ἥρη·

αἰνότατε Κρονίδη ποῖον τὸν μῦθον ἐείπεσ. ἄνδρα θνητὸν ἐόντα πάλαι πεπρωμένον αἴσῃ ἂψ ἐθέλεισ θανάτοιο δυσηχέοσ ἐξαναλῦσαι; ἔρδ’· ἀτὰρ οὔ τοι πάντεσ ἐπαινέομεν θεοὶ ἄλλοι. ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ’ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν· αἴ κε ζὼν πέμψῃσ Σαρπηδόνα ὃν δὲ δόμον δέ, φράζεο μή τισ ἔπειτα θεῶν ἐθέλῃσι καὶ ἄλλοσ πέμπειν ὃν φίλον υἱὸν ἀπὸ κρατερῆσ ὑσμίνησ· πολλοὶ γὰρ περὶ ἄστυ μέγα Πριάμοιο μάχονται υἱέεσ ἀθανάτων, τοῖσιν κότον αἰνὸν ἐνήσεισ. ἀλλ’ εἴ τοι φίλοσ ἐστί, τεὸν δ’ ὀλοφύρεται ἦτορ, ἤτοι μέν μιν ἐάσον ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ χέρσ’ ὕπο Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο δαμῆναι· αὐτὰρ ἐπὴν δὴ τόν γε λίπῃ ψυχή τε καὶ αἰών, πέμπειν μιν θάνατόν τε φέρειν καὶ νήδυμον ὕπνον εἰσ ὅ κε δὴ Λυκίησ εὐρείησ δῆμον ἵκωνται, ἔνθά ἑ ταρχύσουσι κασίγνητοί τε ἔται τε τύμβῳ τε στήλῃ τε· τὸ γὰρ γέρασ ἐστὶ θανόντων. ὣσ ἔφατ’, οὐδ’ ἀπίθησε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε·

αἱματοέσσασ δὲ ψιάδασ κατέχευεν ἔραζε παῖδα φίλον τιμῶν, τόν οἱ Πάτροκλοσ ἔμελλε φθίσειν ἐν Τροίῃ ἐριβώλακι τηλόθι πάτρησ. οἳ δ’ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπ’ ἀλλήλοισιν ἰόντεσ, ἔνθ’ ἤτοι Πάτροκλοσ ἀγακλειτὸν Θρασύμηλον, ὅσ ῥ’ ἠὺ̈σ θεράπων Σαρπηδόνοσ ἠε͂ν ἄνακτοσ, τὸν βάλε νείαιραν κατὰ γαστέρα, λῦσε δὲ γυῖα.

Σαρπηδὼν δ’ αὐτοῦ μὲν ἀπήμβροτε δουρὶ φαεινῷ δεύτερον ὁρμηθείσ, ὃ δὲ Πήδασον οὔτασεν ἵππον ἔγχεϊ δεξιὸν ὦμον· ὃ δ’ ἔβραχε θυμὸν ἀί̈σθων, κὰδ δ’ ἔπεσ’ ἐν κονίῃσι μακών, ἀπὸ δ’ ἔπτατο θυμόσ. τὼ δὲ διαστήτην, κρίκε δὲ ζυγόν, ἡνία δέ σφι σύγχυτ’, ἐπεὶ δὴ κεῖτο παρήοροσ ἐν κονίῃσι. τοῖο μὲν Αὐτομέδων δουρικλυτὸσ εὑρ́ετο τέκμωρ· σπασσάμενοσ τανύηκεσ ἀόρ παχέοσ παρὰ μηροῦ ἀί̈ξασ ἀπέκοψε παρήορον οὐδ’ ἐμάτησε· τὼ δ’ ἰθυνθήτην, ἐν δὲ ῥυτῆρσι τάνυσθεν· τὼ δ’ αὖτισ συνίτην ἔριδοσ πέρι θυμοβόροιο. ἔνθ’ αὖ Σαρπηδὼν μὲν ἀπήμβροτε δουρὶ φαεινῷ, Πατρόκλου δ’ ὑπὲρ ὦμον ἀριστερὸν ἤλυθ’ ἀκωκὴ ἔγχεοσ, οὐδ’ ἔβαλ’ αὐτόν·

ὃ δ’ ὕστεροσ ὄρνυτο χαλκῷ Πάτροκλοσ· τοῦ δ’ οὐχ ἅλιον βέλοσ ἔκφυγε χειρόσ, ἀλλ’ ἔβαλ’ ἔνθ’ ἄρα τε φρένεσ ἔρχαται ἀμφ’ ἁδινὸν κῆρ. ἤριπε δ’ ὡσ ὅτε τισ δρῦσ ἤριπεν ἢ ἀχερωὶ̈σ ἠὲ πίτυσ βλωθρή, τήν τ’ οὔρεσι τέκτονεσ ἄνδρεσ ἐξέταμον πελέκεσσι νεήκεσι νήϊον εἶναι· ὣσ ὃ πρόσθ’ ἵππων καὶ δίφρου κεῖτο τανυσθεὶσ βεβρυχὼσ κόνιοσ δεδραγμένοσ αἱματοέσσησ. ἠύ̈τε ταῦρον ἔπεφνε λέων ἀγέληφι μετελθὼν αἴθωνα μεγάθυμον ἐν εἰλιπόδεσσι βόεσσι, ὤλετό τε στενάχων ὑπὸ γαμφηλῇσι λέοντοσ, ὣσ ὑπὸ Πατρόκλῳ Λυκίων ἀγὸσ ἀσπιστάων κτεινόμενοσ μενέαινε, φίλον δ’ ὀνόμηνεν ἑταῖρον· Γλαῦκε πέπον πολεμιστὰ μετ’ ἀνδράσι νῦν σε μάλα χρὴ αἰχμητήν τ’ ἔμεναι καὶ θαρσαλέον πολεμιστήν· νῦν τοι ἐελδέσθω πόλεμοσ κακόσ, εἰ θοόσ ἐσσι. πρῶτα μὲν ὄτρυνον Λυκίων ἡγήτορασ ἄνδρασ πάντῃ ἐποιχόμενοσ Σαρπηδόνοσ ἀμφιμάχεσθαι· αὐτὰρ ἔπειτα καὶ αὐτὸσ ἐμεῦ πέρι μάρναο χαλκῷ. σοὶ γὰρ ἐγὼ καὶ ἔπειτα κατηφείη καὶ ὄνειδοσ ἔσσομαι ἤματα πάντα διαμπερέσ, εἴ κέ μ’ Ἀχαιοὶ τεύχεα συλήσωσι νεῶν ἐν ἀγῶνι πεσόντα. ἀλλ’ ἔχεο κρατερῶσ, ὄτρυνε δὲ λαὸν ἅπαντα. ὣσ ἄρα μιν εἰπόντα τέλοσ θανάτοιο κάλυψεν ὀφθαλμοὺσ ῥῖνάσ θ’·

ὃ δὲ λὰξ ἐν στήθεσι βαίνων ἐκ χροὸσ ἕλκε δόρυ, προτὶ δὲ φρένεσ αὐτῷ ἕποντο· τοῖο δ’ ἅμα ψυχήν τε καὶ ἔγχεοσ ἐξέρυσ’ αἰχμήν. Μυρμιδόνεσ δ’ αὐτοῦ σχέθον ἵππουσ φυσιόωντασ ἱεμένουσ φοβέεσθαι, ἐπεὶ λίπον ἁρ́ματ’ ἀνάκτων. Γλαύκῳ δ’ αἰνὸν ἄχοσ γένετο φθογγῆσ ἀί̈οντι·

ὠρίνθη δέ οἱ ἦτορ ὅ τ’ οὐ δύνατο προσαμῦναι. χειρὶ δ’ ἑλὼν ἐπίεζε βραχίονα· τεῖρε γὰρ αὐτὸν ἕλκοσ, ὃ δή μιν Τεῦκροσ ἐπεσσύμενον βάλεν ἰῷ τείχεοσ ὑψηλοῖο, ἀρὴν ἑτάροισιν ἀμύνων. εὐχόμενοσ δ’ ἄρα εἶπεν ἑκηβόλῳ Ἀπόλλωνι· κλῦθι ἄναξ ὅσ που Λυκίησ ἐν πίονι δήμῳ εἲσ ἢ ἐνὶ Τροίῃ· δύνασαι δὲ σὺ πάντοσ’ ἀκούειν ἀνέρι κηδομένῳ, ὡσ νῦν ἐμὲ κῆδοσ ἱκάνει. ἕλκοσ μὲν γὰρ ἔχω τόδε καρτερόν, ἀμφὶ δέ μοι χεὶρ ὀξείῃσ ὀδύνῃσιν ἐλήλαται, οὐδέ μοι αἷμα τερσῆναι δύναται, βαρύθει δέ μοι ὦμοσ ὑπ’ αὐτοῦ· ἔγχοσ δ’ οὐ δύναμαι σχεῖν ἔμπεδον, οὐδὲ μάχεσθαι ἐλθὼν δυσμενέεσσιν. ἀνὴρ δ’ ὤριστοσ ὄλωλε Σαρπηδὼν Διὸσ υἱόσ· ὃ δ’ οὐ οὗ παιδὸσ ἀμύνει. ἀλλὰ σύ πέρ μοι ἄναξ τόδε καρτερὸν ἕλκοσ ἄκεσσαι, κοίμησον δ’ ὀδύνασ, δὸσ δὲ κράτοσ, ὄφρ’ ἑτάροισι κεκλόμενοσ Λυκίοισιν ἐποτρύνω πολεμίζειν, αὐτόσ τ’ ἀμφὶ νέκυι κατατεθνηῶτι μάχωμαι. ὣσ ἔφατ’ εὐχόμενοσ, τοῦ δ’ ἔκλυε Φοῖβοσ Ἀπόλλων.

ἀλλὰ φίλοι πάρστητε, νεμεσσήθητε δὲ θυμῷ, μὴ ἀπὸ τεύχε’ ἕλωνται, ἀεικίσσωσι δὲ νεκρὸν Μυρμιδόνεσ, Δαναῶν κεχολωμένοι ὅσσοι ὄλοντο, τοὺσ ἐπὶ νηυσὶ θοῇσιν ἐπέφνομεν ἐγχείῃσιν. αὐτίκα παῦσ’ ὀδύνασ ἀπὸ δ’ ἕλκεοσ ἀργαλέοιο αἷμα μέλαν τέρσηνε, μένοσ δέ οἱ ἔμβαλε θυμῷ. Γλαῦκοσ δ’ ἔγνω ᾗσιν ἐνὶ φρεσὶ γήθησέν τε ὅττί οἱ ὦκ’ ἤκουσε μέγασ θεὸσ εὐξαμένοιο. πρῶτα μὲν ὄτρυνεν Λυκίων ἡγήτορασ ἄνδρασ πάντῃ ἐποιχόμενοσ Σαρπηδόνοσ ἀμφιμάχεσθαι· αὐτὰρ ἔπειτα μετὰ Τρῶασ κίε μακρὰ βιβάσθων Πουλυδάμαντ’ ἔπι Πανθοί̈δην καὶ Ἀγήνορα δῖον, βῆ δὲ μετ’ Αἰνείαν τε καὶ Ἕκτορα χαλκοκορυστήν, ἀγχοῦ δ’ ἱστάμενοσ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· Ἕκτορ νῦν δὴ πάγχυ λελασμένοσ εἰσ ἐπικούρων, οἳ σέθεν εἵνεκα τῆλε φίλων καὶ πατρίδοσ αἰήσ θυμὸν ἀποφθινύθουσι· σὺ δ’ οὐκ ἐθέλεισ ἐπαμύνειν. κεῖται Σαρπηδὼν Λυκίων ἀγὸσ ἀσπιστάων, ὃσ Λυκίην εἴρυτο δίκῃσί τε καὶ σθένεϊ ᾧ· τὸν δ’ ὑπὸ Πατρόκλῳ δάμασ’ ἔγχεϊ χάλκεοσ Ἄρησ. ὣσ ἔφατο, Τρῶασ δὲ κατὰ κρῆθεν λάβε πένθοσ ἄσχετον, οὐκ ἐπιεικτόν, ἐπεί σφισιν ἑρ́μα πόληοσ ἔσκε καὶ ἀλλοδαπόσ περ ἐών·

πολέεσ γὰρ ἅμ’ αὐτῷ λαοὶ ἕποντ’, ἐν δ’ αὐτὸσ ἀριστεύεσκε μάχεσθαι· βὰν δ’ ἰθὺσ Δαναῶν λελιημένοι· ἦρχε δ’ ἄρά σφιν Ἕκτωρ χωόμενοσ Σαρπηδόνοσ. αὐτὰρ Ἀχαιοὺσ ὦρσε Μενοιτιάδεω Πατροκλῆοσ λάσιον κῆρ· Αἰάντε πρώτω προσέφη μεμαῶτε καὶ αὐτώ· Αἰάντε νῦν σφῶϊν ἀμύνεσθαι φίλον ἔστω, οἱοῖ́ περ πάροσ ἦτε μετ’ ἀνδράσιν ἢ καὶ ἀρείουσ. κεῖται ἀνὴρ ὃσ πρῶτοσ ἐσήλατο τεῖχοσ Ἀχαιῶν Σαρπηδών· ἀλλ’ εἴ μιν ἀεικισσαίμεθ’ ἑλόντεσ, τεύχεά τ’ ὤμοιιν ἀφελοίμεθα, καί τιν’ ἑταίρων αὐτοῦ ἀμυνομένων δαμασαίμεθα νηλέϊ χαλκῷ. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δὲ καὶ αὐτοὶ ἀλέξασθαι μενέαινον.

οἳ δ’ ἐπεὶ ἀμφοτέρωθεν ἐκαρτύναντο φάλαγγασ Τρῶεσ καὶ Λύκιοι καὶ Μυρμιδόνεσ καὶ Ἀχαιοί, σύμβαλον ἀμφὶ νέκυι κατατεθνηῶτι μάχεσθαι δεινὸν ἀύ̈σαντεσ· μέγα δ’ ἔβραχε τεύχεα φωτῶν. Ζεὺσ δ’ ἐπὶ νύκτ’ ὀλοὴν τάνυσε κρατερῇ ὑσμίνῃ, ὄφρα φίλῳ περὶ παιδὶ μάχησ ὀλοὸσ πόνοσ εἰή. ὦσαν δὲ πρότεροι Τρῶεσ ἑλίκωπασ Ἀχαιούσ·

βλῆτο γὰρ οὔ τι κάκιστοσ ἀνὴρ μετὰ Μυρμιδόνεσσιν υἱὸσ Ἀγακλῆοσ μεγαθύμου δῖοσ Ἐπειγεύσ, ὅσ ῥ’ ἐν Βουδείῳ εὖ ναιομένῳ ἤνασσε τὸ πρίν· ἀτὰρ τότε γ’ ἐσθλὸν ἀνεψιὸν ἐξεναρίξασ ἐσ Πηλῆ’ ἱκέτευσε καὶ ἐσ Θέτιν ἀργυρόπεζαν· οἳ δ’ ἅμ’ Ἀχιλλῆϊ ῥηξήνορι πέμπον ἕπεσθαι Ἴλιον εἰσ εὔπωλον, ἵνα Τρώεσσι μάχοιτο. τόν ῥα τόθ’ ἁπτόμενον νέκυοσ βάλε φαίδιμοσ Ἕκτωρ χερμαδίῳ κεφαλήν· ἣ δ’ ἄνδιχα πᾶσα κεάσθη ἐν κόρυθι βριαρῇ· ὃ δ’ ἄρα πρηνὴσ ἐπὶ νεκρῷ κάππεσεν, ἀμφὶ δέ μιν θάνατοσ χύτο θυμοραϊστήσ. Πατρόκλῳ δ’ ἄρ’ ἄχοσ γένετο φθιμένου ἑτάροιο, ἴθυσεν δὲ διὰ προμάχων ἴρηκι ἐοικὼσ ὠκέϊ, ὅσ τ’ ἐφόβησε κολοιούσ τε ψῆράσ τε· ὣσ ἰθὺσ Λυκίων Πατρόκλεεσ ἱπποκέλευθε ἔσσυο καὶ Τρώων, κεχόλωσο δὲ κῆρ ἑτάροιο. καί ῥ’ ἔβαλε Σθενέλαον Ἰθαιμένεοσ φίλον υἱὸν αὐχένα χερμαδίῳ, ῥῆξεν δ’ ἀπὸ τοῖο τένοντασ. χώρησαν δ’ ὑπό τε πρόμαχοι καὶ φαίδιμοσ Ἕκτωρ. ὅσση δ’ αἰγανέησ ῥιπὴ ταναοῖο τέτυκται, ἥν ῥά τ’ ἀνὴρ ἀφέῃ πειρώμενοσ ἢ ἐν ἀέθλῳ ἠὲ καὶ ἐν πολέμῳ δηί̈ων ὕπο θυμοραϊστέων, τόσσον ἐχώρησαν Τρῶεσ, ὤσαντο δ’ Ἀχαιοί. Γλαῦκοσ δὲ πρῶτοσ Λυκίων ἀγὸσ ἀσπιστάων ἐτράπετ’, ἔκτεινεν δὲ Βαθυκλῆα μεγάθυμον Χάλκωνοσ φίλον υἱόν, ὃσ Ἑλλάδι οἰκία ναίων ὄλβῳ τε πλούτῳ τε μετέπρεπε Μυρμιδόνεσσι. τὸν μὲν ἄρα Γλαῦκοσ στῆθοσ μέσον οὔτασε δουρὶ στρεφθεὶσ ἐξαπίνησ, ὅτε μιν κατέμαρπτε διώκων· δούπησεν δὲ πεσών· πυκινὸν δ’ ἄχοσ ἔλλαβ’ Ἀχαιούσ, ὡσ ἔπεσ’ ἐσθλὸσ ἀνήρ· μέγα δὲ Τρῶεσ κεχάροντο, στὰν δ’ ἀμφ’ αὐτὸν ἰόντεσ ἀολλέεσ· οὐδ’ ἄρ’ Ἀχαιοὶ ἀλκῆσ ἐξελάθοντο, μένοσ δ’ ἰθὺσ φέρον αὐτῶν. ἔνθ’ αὖ Μηριόνησ Τρώων ἕλεν ἄνδρα κορυστὴν Λαόγονον θρασὺν υἱὸν Ὀνήτοροσ, ὃσ Διὸσ ἱρεὺσ Ἰδαίου ἐτέτυκτο, θεὸσ δ’ ὣσ τίετο δήμῳ. τὸν βάλ’ ὑπὸ γναθμοῖο καὶ οὐάτοσ· ὦκα δὲ θυμὸσ ᾤχετ’ ἀπὸ μελέων, στυγερὸσ δ’ ἄρα μιν σκότοσ εἷλεν. Αἰνείασ δ’ ἐπὶ Μηριόνῃ δόρυ χάλκεον ἧκεν· ἔλπετο γὰρ τεύξεσθαι ὑπασπίδια προβιβῶντοσ. ἀλλ’ ὃ μὲν ἄντα ἰδὼν ἠλεύατο χάλκεον ἔγχοσ· πρόσσω γὰρ κατέκυψε, τὸ δ’ ἐξόπιθεν δόρυ μακρὸν οὔδει ἐνισκίμφθη, ἐπὶ δ’ οὐρίαχοσ πελεμίχθη ἔγχεοσ· ἔνθα δ’ ἔπειτ’ ἀφίει μένοσ ὄβριμοσ Ἄρησ. αἰχμὴ δ’ Αἰνείαο κραδαινομένη κατὰ γαίησ ᾤχετ’, ἐπεί ῥ’ ἅλιον στιβαρῆσ ἀπὸ χειρὸσ ὄρουσεν. Αἰνείασ δ’ ἄρα θυμὸν ἐχώσατο φώνησέν τε· Μηριόνη τάχα κέν σε καὶ ὀρχηστήν περ ἐόντα ἔγχοσ ἐμὸν κατέπαυσε διαμπερέσ, εἴ σ’ ἔβαλόν περ. τὸν δ’ αὖ Μηριόνησ δουρικλυτὸσ ἀντίον ηὔδα·

Αἰνεία χαλεπόν σε καὶ ἴφθιμόν περ ἐόντα πάντων ἀνθρώπων σβέσσαι μένοσ, ὅσ κέ σευ ἄντα ἔλθῃ ἀμυνόμενοσ· θνητὸσ δέ νυ καὶ σὺ τέτυξαι. εἰ καὶ ἐγώ σε βάλοιμι τυχὼν μέσον ὀξέϊ χαλκῷ, αἶψά κε καὶ κρατερόσ περ ἐὼν καὶ χερσὶ πεποιθὼσ εὖχοσ ἐμοὶ δοίησ, ψυχὴν δ’ Αἴ̈δι κλυτοπώλῳ. ὣσ φάτο, τὸν δ’ ἐνένιπε Μενοιτίου ἄλκιμοσ υἱόσ·

Μηριόνη τί σὺ ταῦτα καὶ ἐσθλὸσ ἐὼν ἀγορεύεισ; ὦ πέπον οὔ τοι Τρῶεσ ὀνειδείοισ ἐπέεσσι νεκροῦ χωρήσουσι· πάροσ τινὰ γαῖα καθέξει. ἐν γὰρ χερσὶ τέλοσ πολέμου, ἐπέων δ’ ἐνὶ βουλῇ· τὼ οὔ τι χρὴ μῦθον ὀφέλλειν, ἀλλὰ μάχεσθαι. ὣσ εἰπὼν ὃ μὲν ἦρχ’, ὃ δ’ ἅμ’ ἕσπετο ἰσόθεοσ φώσ.

τῶν δ’ ὥσ τε δρυτόμων ἀνδρῶν ὀρυμαγδὸσ ὀρώρει οὔρεοσ ἐν βήσσῃσ, ἕκαθεν δέ τε γίγνετ’ ἀκουή, ὣσ τῶν ὄρνυτο δοῦποσ ἀπὸ χθονὸσ εὐρυοδείησ χαλκοῦ τε ῥινοῦ τε βοῶν τ’ εὐποιητάων, νυσσομένων ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισιν. οὐδ’ ἂν ἔτι φράδμων περ ἀνὴρ Σαρπηδόνα δῖον ἔγνω, ἐπεὶ βελέεσσι καὶ αἵματι καὶ κονίῃσιν ἐκ κεφαλῆσ εἴλυτο διαμπερὲσ ἐσ πόδασ ἄκρουσ. οἳ δ’ αἰεὶ περὶ νεκρὸν ὁμίλεον, ὡσ ὅτε μυῖαι σταθμῷ ἔνι βρομέωσι περιγλαγέασ κατὰ πέλλασ ὡρ́ῃ ἐν εἰαρινῇ, ὅτε τε γλάγοσ ἄγγεα δεύει· ὣσ ἄρα τοὶ περὶ νεκρὸν ὁμίλεον, οὐδέ ποτε Ζεὺσ τρέψεν ἀπὸ κρατερῆσ ὑσμίνησ ὄσσε φαεινώ, ἀλλὰ κατ’ αὐτοὺσ αἰὲν ὁρ́α καὶ φράζετο θυμῷ, πολλὰ μάλ’ ἀμφὶ φόνῳ Πατρόκλου μερμηρίζων, ἢ ἤδη καὶ κεῖνον ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ αὐτοῦ ἐπ’ ἀντιθέῳ Σαρπηδόνι φαίδιμοσ Ἕκτωρ χαλκῷ δῃώσῃ, ἀπό τ’ ὤμων τεύχε’ ἕληται, ἦ ἔτι καὶ πλεόνεσσιν ὀφέλλειεν πόνον αἰπύν. ὧδε δέ οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι ὄφρ’ ἠὺ̈σ θεράπων Πηληϊάδεω Ἀχιλῆοσ ἐξαῦτισ Τρῶάσ τε καὶ Ἕκτορα χαλκοκορυστὴν ὤσαιτο προτὶ ἄστυ, πολέων δ’ ἀπὸ θυμὸν ἕλοιτο. Ἕκτορι δὲ πρωτίστῳ ἀνάλκιδα θυμὸν ἐνῆκεν· ἐσ δίφρον δ’ ἀναβὰσ φύγαδ’ ἔτραπε, κέκλετο δ’ ἄλλουσ Τρῶασ φευγέμεναι· γνῶ γὰρ Διὸσ ἱρὰ τάλαντα. ἔνθ’ οὐδ’ ἴφθιμοι Λύκιοι μένον, ἀλλὰ φόβηθεν πάντεσ, ἐπεὶ βασιλῆα ἴδον βεβλαμμένον ἦτορ κείμενον ἐν νεκύων ἀγύρει·

πολέεσ γὰρ ἐπ’ αὐτῷ κάππεσον, εὖτ’ ἔριδα κρατερὴν ἐτάνυσσε Κρονίων. οἳ δ’ ἄρ’ ἀπ’ ὤμοιιν Σαρπηδόνοσ ἔντε’ ἕλοντο χάλκεα μαρμαίροντα, τὰ μὲν κοίλασ ἐπὶ νῆασ δῶκε φέρειν ἑτάροισι Μενοιτίου ἄλκιμοσ υἱόσ. καὶ τότ’ Ἀπόλλωνα προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύσ· εἰ δ’ ἄγε νῦν φίλε Φοῖβε, κελαινεφὲσ αἷμα κάθηρον ἐλθὼν ἐκ βελέων Σαρπηδόνα, καί μιν ἔπειτα πολλὸν ἀπὸ πρὸ φέρων λοῦσον ποταμοῖο ῥοῇσι χρῖσόν τ’ ἀμβροσίῃ, περὶ δ’ ἄμβροτα εἵματα ἕσσον· πέμπε δέ μιν πομποῖσιν ἅμα κραιπνοῖσι φέρεσθαι ὕπνῳ καὶ θανάτῳ διδυμάοσιν, οἵ ῥά μιν ὦκα θήσουσ’ ἐν Λυκίησ εὐρείησ πίονι δήμῳ, ἔνθά ἑ ταρχύσουσι κασίγνητοί τε ἔται τε τύμβῳ τε στήλῃ τε· τὸ γὰρ γέρασ ἐστὶ θανόντων. ὣσ ἔφατ’, οὐδ’ ἄρα πατρὸσ ἀνηκούστησεν Ἀπόλλων.

βῆ δὲ κατ’ Ἰδαίων ὀρέων ἐσ φύλοπιν αἰνήν, αὐτίκα δ’ ἐκ βελέων Σαρπηδόνα δῖον ἀείρασ πολλὸν ἀπὸ πρὸ φέρων λοῦσεν ποταμοῖο ῥοῇσι χρῖσέν τ’ ἀμβροσίῃ, περὶ δ’ ἄμβροτα εἵματα ἕσσε· πέμπε δέ μιν πομποῖσιν ἅμα κραιπνοῖσι φέρεσθαι, ὕπνῳ καὶ θανάτῳ διδυμάοσιν, οἵ ῥά μιν ὦκα κάτθεσαν ἐν Λυκίησ εὐρείησ πίονι δήμῳ. Πάτροκλοσ δ’ ἵπποισι καὶ Αὐτομέδοντι κελεύσασ Τρῶασ καὶ Λυκίουσ μετεκίαθε, καὶ μέγ’ ἀάσθη νήπιοσ·

εἰ δὲ ἔποσ Πηληϊάδαο φύλαξεν ἦ τ’ ἂν ὑπέκφυγε κῆρα κακὴν μέλανοσ θανάτοιο. ἀλλ’ αἰεί τε Διὸσ κρείσσων νόοσ ἠέ περ ἀνδρῶν· ὅσ τε καὶ ἄλκιμον ἄνδρα φοβεῖ καὶ ἀφείλετο νίκην ῥηϊδίωσ, ὅτε δ’ αὐτὸσ ἐποτρύνῃσι μάχεσθαι· ὅσ οἱ καὶ τότε θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἀνῆκεν. ἔνθα τίνα πρῶτον τίνα δ’ ὕστατον ἐξενάριξασ Πατρόκλεισ, ὅτε δή σε θεοὶ θάνατον δὲ κάλεσσαν;

Ἄδρηστον μὲν πρῶτα καὶ Αὐτόνοον καὶ Ἔχεκλον καὶ Πέριμον Μεγάδην καὶ Ἐπίστορα καὶ Μελάνιππον, αὐτὰρ ἔπειτ’ Ἔλασον καὶ Μούλιον ἠδὲ Πυλάρτην· τοὺσ ἕλεν· οἳ δ’ ἄλλοι φύγαδε μνώοντο ἕκαστοσ. ἔνθά κεν ὑψίπυλον Τροίην ἕλον υἱε͂σ Ἀχαιῶν Πατρόκλου ὑπὸ χερσί, περὶ πρὸ γὰρ ἔγχεϊ θῦεν, εἰ μὴ Ἀπόλλων Φοῖβοσ ἐϋδμήτου ἐπὶ πύργου ἔστη τῷ ὀλοὰ φρονέων, Τρώεσσι δ’ ἀρήγων.

τρὶσ μὲν ἐπ’ ἀγκῶνοσ βῆ τείχεοσ ὑψηλοῖο Πάτροκλοσ, τρὶσ δ’ αὐτὸν ἀπεστυφέλιξεν Ἀπόλλων χείρεσσ’ ἀθανάτῃσι φαεινὴν ἀσπίδα νύσσων. ἀλλ’ ὅτε δὴ τὸ τέταρτον ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσοσ, δεινὰ δ’ ὁμοκλήσασ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· χάζεο διογενὲσ Πατρόκλεεσ· οὔ νύ τοι αἶσα σῷ ὑπὸ δουρὶ πόλιν πέρθαι Τρώων ἀγερώχων, οὐδ’ ὑπ’ Ἀχιλλῆοσ, ὅσ περ σέο πολλὸν ἀμείνων. ὣσ φάτο, Πάτροκλοσ δ’ ἀνεχάζετο πολλὸν ὀπίσσω μῆνιν ἀλευάμενοσ ἑκατηβόλου Ἀπόλλωνοσ.

Ἕκτωρ δ’ ἐν Σκαιῇσι πύλῃσ ἔχε μώνυχασ ἵππουσ·

δίζε γὰρ ἠὲ μάχοιτο κατὰ κλόνον αὖτισ ἐλάσσασ, ἦ λαοὺσ ἐσ τεῖχοσ ὁμοκλήσειεν ἀλῆναι. ταῦτ’ ἄρα οἱ φρονέοντι παρίστατο Φοῖβοσ Ἀπόλλων ἀνέρι εἰσάμενοσ αἰζηῷ τε κρατερῷ τε Ἀσίῳ, ὃσ μήτρωσ ἦν Ἕκτοροσ ἱπποδάμοιο αὐτοκασίγνητοσ Ἑκάβησ, υἱὸσ δὲ Δύμαντοσ, ὃσ Φρυγίῃ ναίεσκε ῥοῇσ ἔπι Σαγγαρίοιο· τῷ μιν ἐεισάμενοσ προσέφη Διὸσ υἱὸσ Ἀπόλλων· Ἕκτορ τίπτε μάχησ ἀποπαύεαι; οὐδέ τί σε χρή. αἴθ’ ὅσον ἥσσων εἰμί, τόσον σέο φέρτεροσ εἰήν· τώ κε τάχα στυγερῶσ πολέμου ἀπερωήσειασ. ἀλλ’ ἄγε Πατρόκλῳ ἔφεπε κρατερώνυχασ ἵππουσ, αἴ κέν πώσ μιν ἕλῃσ, δώῃ δέ τοι εὖχοσ Ἀπόλλων. ὣσ εἰπὼν ὃ μὲν αὖτισ ἔβη θεὸσ ἂμ πόνον ἀνδρῶν, Κεβριόνῃ δ’ ἐκέλευσε δαί̈φρονι φαίδιμοσ Ἕκτωρ ἵππουσ ἐσ πόλεμον πεπληγέμεν.

αὐτὰρ Ἀπόλλων δύσεθ’ ὅμιλον ἰών, ἐν δὲ κλόνον Ἀργείοισιν ἧκε κακόν, Τρωσὶν δὲ καὶ Ἕκτορι κῦδοσ ὄπαζεν. Ἕκτωρ δ’ ἄλλουσ μὲν Δαναοὺσ ἐά οὐδ’ ἐνάριζεν· αὐτὰρ ὃ Πατρόκλῳ ἔφεπε κρατερώνυχασ ἵππουσ. Πάτροκλοσ δ’ ἑτέρωθεν ἀφ’ ἵππων ἆλτο χαμᾶζε σκαιῇ ἔγχοσ ἔχων· ἑτέρηφι δὲ λάζετο πέτρον μάρμαρον ὀκριόεντα τόν οἱ περὶ χεὶρ ἐκάλυψεν, ἧκε δ’ ἐρεισάμενοσ, οὐδὲ δὴν χάζετο φωτόσ, οὐδ’ ἁλίωσε βέλοσ, βάλε δ’ Ἕκτοροσ ἡνιοχῆα Κεβριόνην νόθον υἱὸν ἀγακλῆοσ Πριάμοιο ἵππων ἡνί’ ἔχοντα μετώπιον ὀξέϊ λᾶϊ. ἀμφοτέρασ δ’ ὀφρῦσ σύνελεν λίθοσ, οὐδέ οἱ ἔσχεν ὀστέον, ὀφθαλμοὶ δὲ χαμαὶ πέσον ἐν κονίῃσιν αὐτοῦ πρόσθε ποδῶν· ὃ δ’ ἄρ’ ἀρνευτῆρι ἐοικὼσ κάππεσ’ ἀπ’ εὐεργέοσ δίφρου, λίπε δ’ ὀστέα θυμόσ. τὸν δ’ ἐπικερτομέων προσέφησ Πατρόκλεεσ ἱππεῦ· ὢ πόποι ἦ μάλ’ ἐλαφρὸσ ἀνήρ, ὡσ ῥεῖα κυβιστᾷ. εἰ δή που καὶ πόντῳ ἐν ἰχθυόεντι γένοιτο, πολλοὺσ ἂν κορέσειεν ἀνὴρ ὅδε τήθεα διφῶν νηὸσ ἀποθρῴσκων, εἰ καὶ δυσπέμφελοσ εἰή, ὡσ νῦν ἐν πεδίῳ ἐξ ἵππων ῥεῖα κυβιστᾷ. ἦ ῥα καὶ ἐν Τρώεσσι κυβιστητῆρεσ ἐάσιν. ὣσ εἰπὼν ἐπὶ Κεβριόνῃ ἡρ́ωϊ βεβήκει οἶμα λέοντοσ ἔχων, ὅσ τε σταθμοὺσ κεραί̈ζων ἔβλητο πρὸσ στῆθοσ, ἑή τέ μιν ὤλεσεν ἀλκή·

ὣσ ἐπὶ Κεβριόνῃ Πατρόκλεεσ ἆλσο μεμαώσ. Ἕκτωρ δ’ αὖθ’ ἑτέρωθεν ἀφ’ ἵππων ἆλτο χαμᾶζε. τὼ περὶ Κεβριόναο λέονθ’ ὣσ δηρινθήτην, ὥ τ’ ὄρεοσ κορυφῇσι περὶ κταμένησ ἐλάφοιο ἄμφω πεινάοντε μέγα φρονέοντε μάχεσθον· ὣσ περὶ Κεβριόναο δύω μήστωρεσ ἀϋτῆσ Πάτροκλόσ τε Μενοιτιάδησ καὶ φαίδιμοσ Ἕκτωρ ἱέντ’ ἀλλήλων ταμέειν χρόα νηλέϊ χαλκῷ. Ἕκτωρ μὲν κεφαλῆφιν ἐπεὶ λάβεν οὐχὶ μεθίει· Πάτροκλοσ δ’ ἑτέρωθεν ἔχεν ποδόσ· οἳ δὲ δὴ ἄλλοι Τρῶεσ καὶ Δαναοὶ σύναγον κρατερὴν ὑσμίνην. ὡσ δ’ Εὖρόσ τε Νότοσ τ’ ἐριδαίνετον ἀλλήλοιιν οὔρεοσ ἐν βήσσῃσ βαθέην πελεμιζέμεν ὕλην φηγόν τε μελίην τε τανύφλοιόν τε κράνειαν, αἵ τε πρὸσ ἀλλήλασ ἔβαλον τανυήκεασ ὄζουσ ἠχῇ θεσπεσίῃ, πάταγοσ δέ τε ἀγνυμενάων, ὣσ Τρῶεσ καὶ Ἀχαιοὶ ἐπ’ ἀλλήλοισι θορόντεσ δῄουν, οὐδ’ ἕτεροι μνώοντ’ ὀλοοῖο φόβοιο.

πολλὰ δὲ Κεβριόνην ἀμφ’ ὀξέα δοῦρα πεπήγει ἰοί τε πτερόεντεσ ἀπὸ νευρῆφι θορόντεσ, πολλὰ δὲ χερμάδια μεγάλ’ ἀσπίδασ ἐστυφέλιξαν μαρναμένων ἀμφ’ αὐτόν· ὃ δ’ ἐν στροφάλιγγι κονίησ κεῖτο μέγασ μεγαλωστί, λελασμένοσ ἱπποσυνάων. ὄφρα μὲν Ηἔλιοσ μέσον οὐρανὸν ἀμφιβεβήκει, τόφρα μάλ’ ἀμφοτέρων βέλε’ ἥπτετο, πῖπτε δὲ λαόσ·

ἦμοσ δ’ Ηἔλιοσ μετενίσετο βουλυτὸν δέ, καὶ τότε δή ῥ’ ὑπὲρ αἶσαν Ἀχαιοὶ φέρτεροι ἦσαν. ἐκ μὲν Κεβριόνην βελέων ἡρ́ωα ἔρυσσαν Τρώων ἐξ ἐνοπῆσ, καὶ ἀπ’ ὤμων τεύχε’ ἕλοντο, Πάτροκλοσ δὲ Τρωσὶ κακὰ φρονέων ἐνόρουσε. τρὶσ μὲν ἔπειτ’ ἐπόρουσε θοῷ ἀτάλαντοσ Ἄρηϊ σμερδαλέα ἰάχων, τρὶσ δ’ ἐννέα φῶτασ ἔπεφνεν. ἀλλ’ ὅτε δὴ τὸ τέταρτον ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσοσ, ἔνθ’ ἄρα τοι Πάτροκλε φάνη βιότοιο τελευτή· ἤντετο γάρ τοι Φοῖβοσ ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ δεινόσ· ὃ μὲν τὸν ἰόντα κατὰ κλόνον οὐκ ἐνόησεν, ἠέρι γὰρ πολλῇ κεκαλυμμένοσ ἀντεβόλησε· στῆ δ’ ὄπιθεν, πλῆξεν δὲ μετάφρενον εὐρέε τ’ ὤμω χειρὶ καταπρηνεῖ, στρεφεδίνηθεν δέ οἱ ὄσσε. τοῦ δ’ ἀπὸ μὲν κρατὸσ κυνέην βάλε Φοῖβοσ Ἀπόλλων· ἣ δὲ κυλινδομένη καναχὴν ἔχε ποσσὶν ὑφ’ ἵππων αὐλῶπισ τρυφάλεια, μιάνθησαν δὲ ἔθειραι αἵματι καὶ κονίῃσι· πάροσ γε μὲν οὐ θέμισ ἠε͂ν ἱππόκομον πήληκα μιαίνεσθαι κονίῃσιν, ἀλλ’ ἀνδρὸσ θείοιο κάρη χαρίεν τε μέτωπον ῥύετ’ Ἀχιλλῆοσ· τότε δὲ Ζεὺσ Ἕκτορι δῶκεν ᾗ κεφαλῇ φορέειν, σχεδόθεν δέ οἱ ἠε͂ν ὄλεθροσ. πᾶν δέ οἱ ἐν χείρεσσιν ἄγη δολιχόσκιον ἔγχοσ βριθὺ μέγα στιβαρὸν κεκορυθμένον· αὐτὰρ ἀπ’ ὤμων ἀσπὶσ σὺν τελαμῶνι χαμαὶ πέσε τερμιόεσσα. λῦσε δέ οἱ θώρηκα ἄναξ Διὸσ υἱὸσ Ἀπόλλων. τὸν δ’ ἄτη φρένασ εἷλε, λύθεν δ’ ὑπὸ φαίδιμα γυῖα, στῆ δὲ ταφών· ὄπιθεν δὲ μετάφρενον ὀξέϊ δουρὶ ὤμων μεσσηγὺσ σχεδόθεν βάλε Δάρδανοσ ἀνὴρ Πανθοί̈δησ Εὔφορβοσ, ὃσ ἡλικίην ἐκέκαστο ἔγχεί̈ θ’ ἱπποσύνῃ τε πόδεσσί τε καρπαλίμοισι· καὶ γὰρ δὴ τότε φῶτασ ἐείκοσι βῆσεν ἀφ’ ἵππων πρῶτ’ ἐλθὼν σὺν ὄχεσφι διδασκόμενοσ πολέμοιο· ὅσ τοι πρῶτοσ ἐφῆκε βέλοσ Πατρόκλεεσ ἱππεῦ οὐδὲ δάμασσ’· ὃ μὲν αὖτισ ἀνέδραμε, μίκτο δ’ ὁμίλῳ, ἐκ χροὸσ ἁρπάξασ δόρυ μείλινον, οὐδ’ ὑπέμεινε Πάτροκλον γυμνόν περ ἐόντ’ ἐν δηϊοτῆτι. Πάτροκλοσ δὲ θεοῦ πληγῇ καὶ δουρὶ δαμασθεὶσ ἂψ ἑτάρων εἰσ ἔθνοσ ἐχάζετο κῆρ’ ἀλεείνων. Ἕκτωρ δ’ ὡσ εἶδεν Πατροκλῆα μεγάθυμον ἂψ ἀναχαζόμενον βεβλημένον ὀξέϊ χαλκῷ, ἀγχίμολόν ῥά οἱ ἦλθε κατὰ στίχασ, οὖτα δὲ δουρὶ νείατον ἐσ κενεῶνα, διὰ πρὸ δὲ χαλκὸν ἔλασσε·

δούπησεν δὲ πεσών, μέγα δ’ ἤκαχε λαὸν Ἀχαιῶν· ὡσ δ’ ὅτε σῦν ἀκάμαντα λέων ἐβιήσατο χάρμῃ, ὥ τ’ ὄρεοσ κορυφῇσι μέγα φρονέοντε μάχεσθον πίδακοσ ἀμφ’ ὀλίγησ· ἐθέλουσι δὲ πιέμεν ἄμφω· πολλὰ δέ τ’ ἀσθμαίνοντα λέων ἐδάμασσε βίηφιν· ὣσ πολέασ πεφνόντα Μενοιτίου ἄλκιμον υἱὸν Ἕκτωρ Πριαμίδησ σχεδὸν ἔγχεϊ θυμὸν ἀπηύρα, καί οἱ ἐπευχόμενοσ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· Πάτροκλ’ ἦ που ἔφησθα πόλιν κεραϊξέμεν ἁμήν, Τρωϊάδασ δὲ γυναῖκασ ἐλεύθερον ἦμαρ ἀπούρασ ἄξειν ἐν νήεσσι φίλην ἐσ πατρίδα γαῖαν νήπιε· τάων δὲ πρόσθ’ Ἕκτοροσ ὠκέεσ ἵπποι ποσσὶν ὀρωρέχαται πολεμίζειν· ἔγχεϊ δ’ αὐτὸσ Τρωσὶ φιλοπτολέμοισι μεταπρέπω, ὅ σφιν ἀμύνω ἦμαρ ἀναγκαῖον· σὲ δέ τ’ ἐνθάδε γῦπεσ ἔδονται. ἆ δείλ’, οὐδέ τοι ἐσθλὸσ ἐὼν χραίσμησεν Ἀχιλλεύσ, ὅσ πού τοι μάλα πολλὰ μένων ἐπετέλλετ’ ἰόντι· μή μοι πρὶν ἰέναι Πατρόκλεεσ ἱπποκέλευθε νῆασ ἔπι γλαφυρὰσ πρὶν Ἕκτοροσ ἀνδροφόνοιο αἱματόεντα χιτῶνα περὶ στήθεσσι δαί̈ξαι. ὥσ πού σε προσέφη, σοὶ δὲ φρένασ ἄφρονι πεῖθε. τὸν δ’ ὀλιγοδρανέων προσέφησ Πατρόκλεεσ ἱππεῦ·

ἤδη νῦν Ἕκτορ μεγάλ’ εὔχεο· σοὶ γὰρ ἔδωκε νίκην Ζεὺσ Κρονίδησ καὶ Ἀπόλλων, οἵ με δάμασσαν ῥηιδίωσ· αὐτοὶ γὰρ ἀπ’ ὤμων τεύχε’ ἕλοντο. τοιοῦτοι δ’ εἴ πέρ μοι ἐείκοσιν ἀντεβόλησαν, πάντέσ κ’ αὐτόθ’ ὄλοντο ἐμῷ ὑπὸ δουρὶ δαμέντεσ. ἀλλά με μοῖρ’ ὀλοὴ καὶ Λητοῦσ ἔκτανεν υἱόσ, ἀνδρῶν δ’ Εὔφορβοσ· σὺ δέ με τρίτοσ ἐξεναρίζεισ. ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ’ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν· οὔ θην οὐδ’ αὐτὸσ δηρὸν βέῃ, ἀλλά τοι ἤδη ἄγχι παρέστηκεν θάνατοσ καὶ μοῖρα κραταιὴ χερσὶ δαμέντ’ Ἀχιλῆοσ ἀμύμονοσ Αἰακίδαο. ὣσ ἄρα μιν εἰπόντα τέλοσ θανάτοιο κάλυψε·

ψυχὴ δ’ ἐκ ῥεθέων πταμένη Αἴ̈δοσ δὲ βεβήκει ὃν πότμον γοόωσα λιποῦσ’ ἀνδροτῆτα καὶ ἥβην. τὸν καὶ τεθνηῶτα προσηύδα φαίδιμοσ Ἕκτωρ· Πατρόκλεισ τί νύ μοι μαντεύεαι αἰπὺν ὄλεθρον; τίσ δ’ οἶδ’ εἴ κ’ Ἀχιλεὺσ Θέτιδοσ πάϊσ ἠϋκόμοιο φθήῃ ἐμῷ ὑπὸ δουρὶ τυπεὶσ ἀπὸ θυμὸν ὀλέσσαι; ὣσ ἄρα φωνήσασ δόρυ χάλκεον ἐξ ὠτειλῆσ εἴρυσε λὰξ προσβάσ, τὸν δ’ ὕπτιον ὦσ’ ἀπὸ δουρόσ.

αὐτίκα δὲ ξὺν δουρὶ μετ’ Αὐτομέδοντα βεβήκει ἀντίθεον θεράποντα ποδώκεοσ Αἰακίδαο· ἱέτο γὰρ βαλέειν· τὸν δ’ ἔκφερον ὠκέεσ ἵπποι ἄμβροτοι, οὓσ Πηλῆϊ θεοὶ δόσαν ἀγλαὰ δῶρα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Homer, Iliad, Book 16

(호메로스, 일리아스, Book 16)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION