헬라어 문장 검색 - Ηομερ́ΙλιαδΓρ́12́

(호메로스, 일리아스, Book 12)

ὣσ ὃ μὲν ἐν κλισίῃσι Μενοιτίου ἄλκιμοσ υἱὸσ ἰᾶτ’ Εὐρύπυλον βεβλημένον· οἳ δὲ μάχοντο Ἀργεῖοι καὶ Τρῶεσ ὁμιλαδόν· οὐδ’ ἄρ’ ἔμελλε τάφροσ ἔτι σχήσειν Δαναῶν καὶ τεῖχοσ ὕπερθεν εὐρύ, τὸ ποιήσαντο νεῶν ὕπερ, ἀμφὶ δὲ τάφρον ἤλασαν· οὐδὲ θεοῖσι δόσαν κλειτὰσ ἑκατόμβασ· ὄφρά σφιν νῆάσ τε θοὰσ καὶ ληί̈δα πολλὴν ἐντὸσ ἔχον ῥύοιτο· θεῶν δ’ ἀέκητι τέτυκτο ἀθανάτων· τὸ καὶ οὔ τι πολὺν χρόνον ἔμπεδον ἠε͂ν. ὄφρα μὲν Ἕκτωρ ζωὸσ ἐήν καὶ μήνι’ Ἀχιλλεὺσ καὶ Πριάμοιο ἄνακτοσ ἀπόρθητοσ πόλισ ἔπλεν, τόφρα δὲ καὶ μέγα τεῖχοσ Ἀχαιῶν ἔμπεδον ἠε͂ν. αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ μὲν Τρώων θάνον ὅσσοι ἄριστοι, πολλοὶ δ’ Ἀργείων οἳ μὲν δάμεν, οἳ δὲ λίποντο, πέρθετο δὲ Πριάμοιο πόλισ δεκάτῳ ἐνιαυτῷ, Ἀργεῖοι δ’ ἐν νηυσὶ φίλην ἐσ πατρίδ’ ἔβησαν, δὴ τότε μητιόωντο Ποσειδάων καὶ Ἀπόλλων τεῖχοσ ἀμαλδῦναι ποταμῶν μένοσ εἰσαγαγόντεσ. ὅσσοι ἀπ’ Ἰδαίων ὀρέων ἅλα δὲ προρέουσι, Ῥῆσόσ θ’ Ἑπτάπορόσ τε Κάρησόσ τε Ῥοδίοσ τε Γρήνικόσ τε καὶ Αἴσηποσ δῖόσ τε Σκάμανδροσ καὶ Σιμόεισ, ὅθι πολλὰ βοάγρια καὶ τρυφάλειαι κάππεσον ἐν κονίῃσι καὶ ἡμιθέων γένοσ ἀνδρῶν· τῶν πάντων ὁμόσε στόματ’ ἔτραπε Φοῖβοσ Ἀπόλλων, ἐννῆμαρ δ’ ἐσ τεῖχοσ ἱεί ῥόον· ὑε͂ δ’ ἄρα Ζεὺσ συνεχέσ, ὄφρά κε θᾶσσον ἁλίπλοα τείχεα θείη. αὐτὸσ δ’ ἐννοσίγαιοσ ἔχων χείρεσσι τρίαιναν ἡγεῖτ’, ἐκ δ’ ἄρα πάντα θεμείλια κύμασι πέμπε φιτρῶν καὶ λάων, τὰ θέσαν μογέοντεσ Ἀχαιοί, λεῖα δ’ ἐποίησεν παρ’ ἀγάρροον Ἑλλήσποντον, αὖτισ δ’ ἠϊόνα μεγάλην ψαμάθοισι κάλυψε τεῖχοσ ἀμαλδύνασ· ποταμοὺσ δ’ ἔτρεψε νέεσθαι κὰρ ῥόον, ᾗ περ πρόσθεν ἱέν καλλίρροον ὕδωρ. ὣσ ἄρ’ ἔμελλον ὄπισθε Ποσειδάων καὶ Ἀπόλλων θησέμεναι·

τότε δ’ ἀμφὶ μάχη ἐνοπή τε δεδήει τεῖχοσ ἐύ̈δμητον, κανάχιζε δὲ δούρατα πύργων βαλλόμεν’· Ἀργεῖοι δὲ Διὸσ μάστιγι δαμέντεσ νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ἐελμένοι ἰσχανόωντο Ἕκτορα δειδιότεσ, κρατερὸν μήστωρα φόβοιο· αὐτὰρ ὅ γ’ ὡσ τὸ πρόσθεν ἐμάρνατο ἶσοσ ἀέλλῃ· ὡσ δ’ ὅτ’ ἂν ἔν τε κύνεσσι καὶ ἀνδράσι θηρευτῇσι κάπριοσ ἠὲ λέων στρέφεται σθένεϊ βλεμεαίνων· οἳ δέ τε πυργηδὸν σφέασ αὐτοὺσ ἀρτύναντεσ ἀντίον ἵστανται καὶ ἀκοντίζουσι θαμειὰσ αἰχμὰσ ἐκ χειρῶν· τοῦ δ’ οὔ ποτε κυδάλιμον κῆρ ταρβεῖ οὐδὲ φοβεῖται, ἀγηνορίη δέ μιν ἔκτα· ταρφέα τε στρέφεται στίχασ ἀνδρῶν πειρητίζων· ὅππῃ τ’ ἰθύσῃ τῇ εἴκουσι στίχεσ ἀνδρῶν· ὣσ Ἕκτωρ ἀν’ ὅμιλον ἰὼν ἐλλίσσεθ’ ἑταίρουσ τάφρον ἐποτρύνων διαβαινέμεν· οὐδέ οἱ ἵπποι τόλμων ὠκύποδεσ, μάλα δὲ χρεμέτιζον ἐπ’ ἄκρῳ χείλει ἐφεσταότεσ· ἀπὸ γὰρ δειδίσσετο τάφροσ εὐρεῖ’, οὔτ’ ἄρ’ ὑπερθορέειν σχεδὸν οὔτε περῆσαι ῥηϊδίη· κρημνοὶ γὰρ ἐπηρεφέεσ περὶ πᾶσαν ἕστασαν ἀμφοτέρωθεν, ὕπερθεν δὲ σκολόπεσσιν ὀξέσιν ἠρήρει, τοὺσ ἵστασαν υἱε͂σ Ἀχαιῶν πυκνοὺσ καὶ μεγάλουσ δηί̈ων ἀνδρῶν ἀλεωρήν. ἔνθ’ οὔ κεν ῥέα ἵπποσ ἐύ̈τροχον ἁρ́μα τιταίνων ἐσβαίη, πεζοὶ δὲ μενοίνεον εἰ τελέουσι. δὴ τότε Πουλυδάμασ θρασὺν Ἕκτορα εἶπε παραστάσ· Ἕκτορ τ’ ἠδ’ ἄλλοι Τρώων ἀγοὶ ἠδ’ ἐπικούρων ἀφραδέωσ διὰ τάφρον ἐλαύνομεν ὠκέασ ἵππουσ· ἣ δὲ μάλ’ ἀργαλέη περάαν· σκόλοπεσ γὰρ ἐν αὐτῇ ὀξέεσ ἑστᾶσιν, ποτὶ δ’ αὐτοὺσ τεῖχοσ Ἀχαιῶν, ἔνθ’ οὔ πωσ ἔστιν καταβήμεναι οὐδὲ μάχεσθαι ἱππεῦσι· στεῖνοσ γάρ, ὅθι τρώσεσθαι ὀί̈ω. εἰ μὲν γὰρ τοὺσ πάγχυ κακὰ φρονέων ἀλαπάζει Ζεὺσ ὑψιβρεμέτησ, Τρώεσσι δὲ ἱέτ’ ἀρήγειν, ἦ τ’ ἂν ἔγωγ’ ἐθέλοιμι καὶ αὐτίκα τοῦτο γενέσθαι, νωνύμνουσ ἀπολέσθαι ἀπ’ Ἄργεοσ ἐνθάδ’ Ἀχαιούσ· εἰ δέ χ’ ὑποστρέψωσι, παλίωξισ δὲ γένηται ἐκ νηῶν καὶ τάφρῳ ἐνιπλήξωμεν ὀρυκτῇ, οὐκέτ’ ἔπειτ’ ὀί̈ω οὐδ’ ἄγγελον ἀπονέεσθαι ἄψορρον προτὶ ἄστυ ἑλιχθέντων ὑπ’ Ἀχαιῶν. ἀλλ’ ἄγεθ’ ὡσ ἂν ἐγὼ εἴπω πειθώμεθα πάντεσ· ἵππουσ μὲν θεράποντεσ ἐρυκόντων ἐπὶ τάφρῳ, αὐτοὶ δὲ πρυλέεσ σὺν τεύχεσι θωρηχθέντεσ Ἕκτορι πάντεσ ἑπώμεθ’ ἀολλέεσ· αὐτὰρ Ἀχαιοὶ οὐ μενέουσ’ εἰ δή σφιν ὀλέθρου πείρατ’ ἐφῆπται. ὣσ φάτο Πουλυδάμασ, ἅδε δ’ Ἕκτορι μῦθοσ ἀπήμων, αὐτίκα δ’ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε.

οὐδὲ μὲν ἄλλοι Τρῶεσ ἐφ’ ἵππων ἠγερέθοντο, ἀλλ’ ἀπὸ πάντεσ ὄρουσαν, ἐπεὶ ἴδον Ἕκτορα δῖον. ἡνιόχῳ μὲν ἔπειτα ἑῷ ἐπέτελλεν ἕκαστοσ ἵππουσ εὖ κατὰ κόσμον ἐρυκέμεν αὖθ’ ἐπὶ τάφρῳ· οἳ δὲ διαστάντεσ σφέασ αὐτοὺσ ἀρτύναντεσ πένταχα κοσμηθέντεσ ἅμ’ ἡγεμόνεσσιν ἕποντο. οἳ μὲν ἅμ’ Ἕκτορ’ ἴσαν καὶ ἀμύμονι Πουλυδάμαντι, οἳ πλεῖστοι καὶ ἄριστοι ἔσαν, μέμασαν δὲ μάλιστα τεῖχοσ ῥηξάμενοι κοίλῃσ ἐπὶ νηυσὶ μάχεσθαι.

οἳ δ’ ἐπεὶ ἀλλήλουσ ἄραρον τυκτῇσι βόεσσι βάν ῥ’ ἰθὺσ Δαναῶν λελιημένοι, οὐδ’ ἔτ’ ἔφαντο σχήσεσθ’, ἀλλ’ ἐν νηυσὶ μελαίνῃσιν πεσέεσθαι. καί σφιν Κεβριόνησ τρίτοσ εἵπετο· πὰρ δ’ ἄρ’ ὄχεσφιν ἄλλον Κεβριόναο χερείονα κάλλιπεν Ἕκτωρ. τῶν δ’ ἑτέρων Πάρισ ἦρχε καὶ Ἀλκάθοοσ καὶ Ἀγήνωρ, τῶν δὲ τρίτων Ἕλενοσ καὶ Δηί̈φοβοσ θεοειδὴσ υἱε͂ δύω Πριάμοιο· τρίτοσ δ’ ἦν Ἄσιοσ ἡρ́ωσ Ἄσιοσ Ὑρτακίδησ, ὃν Ἀρίσβηθεν φέρον ἵπποι αἴθωνεσ μεγάλοι ποταμοῦ ἄπο Σελλήεντοσ. τῶν δὲ τετάρτων ἦρχεν ἐὺ̈σ πάϊσ Ἀγχίσαο Αἰνείασ, ἅμα τῷ γε δύω Ἀντήνοροσ υἱε͂ Ἀρχέλοχόσ τ’ Ἀκάμασ τε μάχησ εὖ εἰδότε πάσησ. Σαρπηδὼν δ’ ἡγήσατ’ ἀγακλειτῶν ἐπικούρων, πρὸσ δ’ ἕλετο Γλαῦκον καὶ ἀρήϊον Ἀστεροπαῖον· οἳ γάρ οἱ εἴσαντο διακριδὸν εἶναι ἄριστοι τῶν ἄλλων μετά γ’ αὐτόν· ὃ δ’ ἔπρεπε καὶ διὰ πάντων. ἔνθ’ ἄλλοι Τρῶεσ τηλεκλειτοί τ’ ἐπίκουροι βουλῇ Πουλυδάμαντοσ ἀμωμήτοιο πίθοντο·

ἀλλ’ οὐχ Ὑρτακίδησ ἔθελ’ Ἄσιοσ ὄρχαμοσ ἀνδρῶν αὖθι λιπεῖν ἵππουσ τε καὶ ἡνίοχον θεράποντα, ἀλλὰ σὺν αὐτοῖσιν πέλασεν νήεσσι θοῇσι νήπιοσ, οὐδ’ ἄρ’ ἔμελλε κακὰσ ὑπὸ κῆρασ ἀλύξασ ἵπποισιν καὶ ὄχεσφιν ἀγαλλόμενοσ παρὰ νηῶν ἂψ ἀπονοστήσειν προτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν· πρόσθεν γάρ μιν μοῖρα δυσώνυμοσ ἀμφεκάλυψεν ἔγχεϊ Ἰδομενῆοσ ἀγαυοῦ Δευκαλίδαο. εἴσατο γὰρ νηῶν ἐπ’ ἀριστερά, τῇ περ Ἀχαιοὶ ἐκ πεδίου νίσοντο σὺν ἵπποισιν καὶ ὄχεσφι· τῇ ῥ’ ἵππουσ τε καὶ ἁρ́μα διήλασεν, οὐδὲ πύλῃσιν εὑρ͂’ ἐπικεκλιμένασ σανίδασ καὶ μακρὸν ὀχῆα, ἀλλ’ ἀναπεπταμένασ ἔχον ἀνέρεσ, εἴ τιν’ ἑταίρων ἐκ πολέμου φεύγοντα σαώσειαν μετὰ νῆασ. τῇ ῥ’ ἰθὺσ φρονέων ἵππουσ ἔχε, τοὶ δ’ ἅμ’ ἕποντο ὀξέα κεκλήγοντεσ· ἔφαντο γὰρ οὐκ ἔτ’ Ἀχαιοὺσ σχήσεσθ’, ἀλλ’ ἐν νηυσὶ μελαίνῃσιν πεσέεσθαι νήπιοι, ἐν δὲ πύλῃσι δύ’ ἀνέρασ εὑρ͂ον ἀρίστουσ υἱᾶσ ὑπερθύμουσ Λαπιθάων αἰχμητάων, τὸν μὲν Πειριθόου υἱᾶ κρατερὸν Πολυποίτην, τὸν δὲ Λεοντῆα βροτολοιγῷ ἶσον Ἄρηϊ. τὼ μὲν ἄρα προπάροιθε πυλάων ὑψηλάων ἕστασαν ὡσ ὅτε τε δρύεσ οὔρεσιν ὑψικάρηνοι, αἵ τ’ ἄνεμον μίμνουσι καὶ ὑετὸν ἤματα πάντα ῥίζῃσιν μεγάλῃσι διηνεκέεσσ’ ἀραρυῖαι· ὣσ ἄρα τὼ χείρεσσι πεποιθότεσ ἠδὲ βίηφι μίμνον ἐπερχόμενον μέγαν Ἄσιον οὐδὲ φέβοντο. οἳ δ’ ἰθὺσ πρὸσ τεῖχοσ ἐύ̈δμητον βόασ αὐάσ ὑψόσ’ ἀνασχόμενοι ἔκιον μεγάλῳ ἀλαλητῷ Ἄσιον ἀμφὶ ἄνακτα καὶ Ιἀμενὸν καὶ Ὀρέστην Ἀσιάδην τ’ Ἀδάμαντα Θόωνά τε Οἰνόμαόν τε. οἳ δ’ ἤτοι εἱο͂σ μὲν ἐϋκνήμιδασ Ἀχαιοὺσ ὄρνυον ἔνδον ἐόντεσ ἀμύνεσθαι περὶ νηῶν· αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τεῖχοσ ἐπεσσυμένουσ ἐνόησαν Τρῶασ, ἀτὰρ Δαναῶν γένετο ἰαχή τε φόβοσ τε, ἐκ δὲ τὼ ἀί̈ξαντε πυλάων πρόσθε μαχέσθην ἀγροτέροισι σύεσσιν ἐοικότε, τώ τ’ ἐν ὄρεσσιν ἀνδρῶν ἠδὲ κυνῶν δέχαται κολοσυρτὸν ἰόντα, δοχμώ τ’ ἀί̈σσοντε περὶ σφίσιν ἄγνυτον ὕλην πρυμνὴν ἐκτάμνοντεσ, ὑπαὶ δέ τε κόμποσ ὀδόντων γίγνεται εἰσ ὅ κέ τίσ τε βαλὼν ἐκ θυμὸν ἕληται· ὣσ τῶν κόμπει χαλκὸσ ἐπὶ στήθεσσι φαεινὸσ ἄντην βαλλομένων· μάλα γὰρ κρατερῶσ ἐμάχοντο λαοῖσιν καθύπερθε πεποιθότεσ ἠδὲ βίηφιν. οἳ δ’ ἄρα χερμαδίοισιν ἐϋδμήτων ἀπὸ πύργων βάλλον ἀμυνόμενοι σφῶν τ’ αὐτῶν καὶ κλισιάων νηῶν τ’ ὠκυπόρων·

νιφάδεσ δ’ ὡσ πῖπτον ἔραζε, ἅσ τ’ ἄνεμοσ ζαὴσ νέφεα σκιόεντα δονήσασ ταρφειὰσ κατέχευεν ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ· ὣσ τῶν ἐκ χειρῶν βέλεα ῥέον ἠμὲν Ἀχαιῶν ἠδὲ καὶ ἐκ Τρώων· κόρυθεσ δ’ ἀμφ’ αὐο͂ν ἀύ̈τευν βαλλομένων μυλάκεσσι καὶ ἀσπίδεσ ὀμφαλόεσσαι. δή ῥα τότ’ ᾤμωξεν καὶ ὣ πεπλήγετο μηρὼ Ἄσιοσ Ὑρτακίδησ, καὶ ἀλαστήσασ ἔποσ ηὔδα· Ζεῦ πάτερ ἦ ῥά νυ καὶ σὺ φιλοψευδὴσ ἐτέτυξο πάγχυ μάλ’· οὐ γὰρ ἔγωγ’ ἐφάμην ἡρ́ωασ Ἀχαιοὺσ σχήσειν ἡμέτερόν γε μένοσ καὶ χεῖρασ ἀάπτουσ. οἳ δ’, ὥσ τε σφῆκεσ μέσον αἰόλοι ἠὲ μέλισσαι οἰκία ποιήσωνται ὁδῷ ἔπι παιπαλοέσσῃ, οὐδ’ ἀπολείπουσιν κοῖλον δόμον, ἀλλὰ μένοντεσ ἄνδρασ θηρητῆρασ ἀμύνονται περὶ τέκνων, ὣσ οἵ γ’ οὐκ ἐθέλουσι πυλάων καὶ δύ’ ἐόντε χάσσασθαι πρίν γ’ ἠὲ κατακτάμεν ἠὲ ἁλῶναι. ὣσ ἔφατ’, οὐδὲ Διὸσ πεῖθε φρένα ταῦτ’ ἀγορεύων·

Ἕκτορι γάρ οἱ θυμὸσ ἐβούλετο κῦδοσ ὀρέξαι. ἄλλοι δ’ ἀμφ’ ἄλλῃσι μάχην ἐμάχοντο πύλῃσιν·

ἀργαλέον δέ με ταῦτα θεὸν ὣσ πάντ’ ἀγορεῦσαι· πάντῃ γὰρ περὶ τεῖχοσ ὀρώρει θεσπιδαὲσ πῦρ λάϊνον· Ἀργεῖοι δὲ καὶ ἀχνύμενοί περ ἀνάγκῃ νηῶν ἠμύνοντο· θεοὶ δ’ ἀκαχήατο θυμὸν πάντεσ ὅσοι Δαναοῖσι μάχησ ἐπιτάρροθοι ἦσαν. σὺν δ’ ἔβαλον Λαπίθαι πόλεμον καὶ δηϊοτῆτα. ἔνθ’ αὖ Πειριθόου υἱὸσ κρατερὸσ Πολυποίτησ δουρὶ βάλεν Δάμασον κυνέησ διὰ χαλκοπαρῄου·

οὐδ’ ἄρα χαλκείη κόρυσ ἔσχεθεν, ἀλλὰ διὰ πρὸ αἰχμὴ χαλκείη ῥῆξ’ ὀστέον, ἐγκέφαλοσ δὲ ἔνδον ἅπασ πεπάλακτο· δάμασσε δέ μιν μεμαῶτα· αὐτὰρ ἔπειτα Πύλωνα καὶ Ὄρμενον ἐξενάριξεν. υἱὸν δ’ Ἀντιμάχοιο Λεοντεὺσ ὄζοσ Ἄρηοσ Ἱππόμαχον βάλε δουρὶ κατὰ ζωστῆρα τυχήσασ. αὖτισ δ’ ἐκ κολεοῖο ἐρυσσάμενοσ ξίφοσ ὀξὺ Ἀντιφάτην μὲν πρῶτον ἐπαί̈ξασ δι’ ὁμίλου πλῆξ’ αὐτοσχεδίην· ὃ δ’ ἄρ’ ὕπτιοσ οὔδει ἐρείσθη· αὐτὰρ ἔπειτα Μένωνα καὶ Ιἀμενὸν καὶ Ὀρέστην πάντασ ἐπασσυτέρουσ πέλασε χθονὶ πουλυβοτείρῃ. ὄφρ’ οἳ τοὺσ ἐνάριζον ἀπ’ ἔντεα μαρμαίροντα, τόφρ’ οἳ Πουλυδάμαντι καὶ Ἕκτορι κοῦροι ἕποντο, οἳ πλεῖστοι καὶ ἄριστοι ἔσαν, μέμασαν δὲ μάλιστα τεῖχόσ τε ῥήξειν καὶ ἐνιπρήσειν πυρὶ νῆασ, οἵ ῥ’ ἔτι μερμήριζον ἐφεσταότεσ παρὰ τάφρῳ.

ὄρνισ γάρ σφιν ἐπῆλθε περησέμεναι μεμαῶσιν αἰετὸσ ὑψιπέτησ ἐπ’ ἀριστερὰ λαὸν ἐέργων φοινήεντα δράκοντα φέρων ὀνύχεσσι πέλωρον ζωὸν ἔτ’ ἀσπαίροντα, καὶ οὔ πω λήθετο χάρμησ, κόψε γὰρ αὐτὸν ἔχοντα κατὰ στῆθοσ παρὰ δειρὴν ἰδνωθεὶσ ὀπίσω· ὃ δ’ ἀπὸ ἕθεν ἧκε χαμᾶζε ἀλγήσασ ὀδύνῃσι, μέσῳ δ’ ἐνὶ κάββαλ’ ὁμίλῳ, αὐτὸσ δὲ κλάγξασ πέτετο πνοιῇσ ἀνέμοιο. Τρῶεσ δ’ ἐρρίγησαν ὅπωσ ἴδον αἰόλον ὄφιν κείμενον ἐν μέσσοισι Διὸσ τέρασ αἰγιόχοιο. δὴ τότε Πουλυδάμασ θρασὺν Ἕκτορα εἶπε παραστάσ· Ἕκτορ ἀεὶ μέν πώσ μοι ἐπιπλήσσεισ ἀγορῇσιν ἐσθλὰ φραζομένῳ, ἐπεὶ οὐδὲ μὲν οὐδὲ ἐοίκε δῆμον ἐόντα παρὲξ ἀγορευέμεν, οὔτ’ ἐνὶ βουλῇ οὔτέ ποτ’ ἐν πολέμῳ, σὸν δὲ κράτοσ αἰὲν ἀέξειν· νῦν αὖτ’ ἐξερέω ὥσ μοι δοκεῖ εἶναι ἄριστα. μὴ ἰόμεν Δαναοῖσι μαχησόμενοι περὶ νηῶν. ὧδε γὰρ ἐκτελέεσθαι ὀί̈ομαι, εἰ ἐτεόν γε Τρωσὶν ὅδ’ ὄρνισ ἦλθε περησέμεναι μεμαῶσιν αἰετὸσ ὑψιπέτησ ἐπ’ ἀριστερὰ λαὸν ἐέργων φοινήεντα δράκοντα φέρων ὀνύχεσσι πέλωρον ζωόν· ἄφαρ δ’ ἀφέηκε πάροσ φίλα οἰκί’ ἱκέσθαι, οὐδ’ ἐτέλεσσε φέρων δόμεναι τεκέεσσιν ἑοῖσιν. ὣσ ἡμεῖσ, εἴ πέρ τε πύλασ καὶ τεῖχοσ Ἀχαιῶν ῥηξόμεθα σθένεϊ μεγάλῳ, εἴξωσι δ’ Ἀχαιοί, οὐ κόσμῳ παρὰ ναῦφιν ἐλευσόμεθ’ αὐτὰ κέλευθα· πολλοὺσ γὰρ Τρώων καταλείψομεν, οὕσ κεν Ἀχαιοὶ χαλκῷ δῃώσωσιν ἀμυνόμενοι περὶ νηῶν. ὧδέ χ’ ὑποκρίναιτο θεοπρόποσ, ὃσ σάφα θυμῷ εἰδείη τεράων καί οἱ πειθοίατο λαοί. τὸν δ’ ἄρ’ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη κορυθαίολοσ Ἕκτωρ·

Πουλυδάμα, σὺ μὲν οὐκ ἔτ’ ἐμοὶ φίλα ταῦτ’ ἀγορεύεισ· οἶσθα καὶ ἄλλον μῦθον ἀμείνονα τοῦδε νοῆσαι. εἰ δ’ ἐτεὸν δὴ τοῦτον ἀπὸ σπουδῆσ ἀγορεύεισ, ἐξ ἄρα δή τοι ἔπειτα θεοὶ φρένασ ὤλεσαν αὐτοί, ὃσ κέλεαι Ζηνὸσ μὲν ἐριγδούποιο λαθέσθαι βουλέων, ἅσ τέ μοι αὐτὸσ ὑπέσχετο καὶ κατένευσε· τύνη δ’ οἰωνοῖσι τανυπτερύγεσσι κελεύεισ πείθεσθαι, τῶν οὔ τι μετατρέπομ’ οὐδ’ ἀλεγίζω εἴτ’ ἐπὶ δεξί’ ἰώσι πρὸσ ἠῶ τ’ ἠέλιόν τε, εἴτ’ ἐπ’ ἀριστερὰ τοί γε ποτὶ ζόφον ἠερόεντα. ἡμεῖσ δὲ μεγάλοιο Διὸσ πειθώμεθα βουλῇ, ὃσ πᾶσι θνητοῖσι καὶ ἀθανάτοισιν ἀνάσσει. εἷσ οἰωνὸσ ἄριστοσ ἀμύνεσθαι περὶ πάτρησ. τίπτε σὺ δείδοικασ πόλεμον καὶ δηϊοτῆτα; εἴ περ γάρ τ’ ἄλλοι γε περὶ κτεινώμεθα πάντεσ νηυσὶν ἐπ’ Ἀργείων, σοὶ δ’ οὐ δέοσ ἔστ’ ἀπολέσθαι· οὐ γάρ τοι κραδίη μενεδήϊοσ οὐδὲ μαχήμων. εἰ δὲ σὺ δηϊοτῆτοσ ἀφέξεαι, ἠέ τιν’ ἄλλον παρφάμενοσ ἐπέεσσιν ἀποτρέψεισ πολέμοιο, αὐτίκ’ ἐμῷ ὑπὸ δουρὶ τυπεὶσ ἀπὸ θυμὸν ὀλέσσεισ. ὣσ ἄρα φωνήσασ ἡγήσατο, τοὶ δ’ ἅμ’ ἕποντο ἠχῇ θεσπεσίῃ·

ἐπὶ δὲ Ζεὺσ τερπικέραυνοσ ὦρσεν ἀπ’ Ἰδαίων ὀρέων ἀνέμοιο θύελλαν, ἥ ῥ’ ἰθὺσ νηῶν κονίην φέρεν· αὐτὰρ Ἀχαιῶν θέλγε νόον, Τρωσὶν δὲ καὶ Ἕκτορι κῦδοσ ὄπαζε. τοῦ περ δὴ τεράεσσι πεποιθότεσ ἠδὲ βίηφι ῥήγνυσθαι μέγα τεῖχοσ Ἀχαιῶν πειρήτιζον. κρόσσασ μὲν πύργων ἔρυον, καὶ ἔρειπον ἐπάλξεισ, στήλασ τε προβλῆτασ ἐμόχλεον, ἃσ ἄρ’ Ἀχαιοὶ πρώτασ ἐν γαίῃ θέσαν ἔμμεναι ἔχματα πύργων. τὰσ οἵ γ’ αὐέρυον, ἔλποντο δὲ τεῖχοσ Ἀχαιῶν ῥήξειν· οὐδέ νύ πω Δαναοὶ χάζοντο κελεύθου, ἀλλ’ οἵ γε ῥινοῖσι βοῶν φράξαντεσ ἐπάλξεισ βάλλον ἀπ’ αὐτάων δηί̈ουσ ὑπὸ τεῖχοσ ἰόντασ. ἀμφοτέρω δ’ Αἰάντε κελευτιόωντ’ ἐπὶ πύργων πάντοσε φοιτήτην μένοσ ὀτρύνοντεσ Ἀχαιῶν.

ἄλλον μειλιχίοισ, ἄλλον στερεοῖσ ἐπέεσσι νείκεον, ὅν τινα πάγχυ μάχησ μεθιέντα ἴδοιεν· ὦ φίλοι Ἀργείων ὅσ τ’ ἔξοχοσ ὅσ τε μεσήεισ ὅσ τε χερειότεροσ, ἐπεὶ οὔ πω πάντεσ ὁμοῖοι ἀνέρεσ ἐν πολέμῳ, νῦν ἔπλετο ἔργον ἅπασι· καὶ δ’ αὐτοὶ τόδε που γιγνώσκετε. μή τισ ὀπίσσω τετράφθω ποτὶ νῆασ ὁμοκλητῆροσ ἀκούσασ, ἀλλὰ πρόσω ἱέσθε καὶ ἀλλήλοισι κέλεσθε, αἴ κε Ζεὺσ δώῃσιν Ὀλύμπιοσ ἀστεροπητὴσ νεῖκοσ ἀπωσαμένουσ δηί̈ουσ προτὶ ἄστυ δίεσθαι. ὣσ τώ γε προβοῶντε μάχην ὄτρυνον Ἀχαιῶν.

τῶν δ’, ὥσ τε νιφάδεσ χιόνοσ πίπτωσι θαμειαὶ ἤματι χειμερίῳ, ὅτε τ’ ὤρετο μητίετα Ζεὺσ νιφέμεν ἀνθρώποισι πιφαυσκόμενοσ τὰ ἃ κῆλα· κοιμήσασ δ’ ἀνέμουσ χέει ἔμπεδον, ὄφρα καλύψῃ ὑψηλῶν ὀρέων κορυφὰσ καὶ πρώονασ ἄκρουσ καὶ πεδία λωτοῦντα καὶ ἀνδρῶν πίονα ἔργα, καί τ’ ἐφ’ ἁλὸσ πολιῆσ κέχυται λιμέσιν τε καὶ ἀκταῖσ, κῦμα δέ μιν προσπλάζον ἐρύκεται· ἄλλά τε πάντα εἴλυται καθύπερθ’, ὅτ’ ἐπιβρίσῃ Διὸσ ὄμβροσ· ὣσ τῶν ἀμφοτέρωσε λίθοι πωτῶντο θαμειαί, αἱ μὲν ἄρ’ ἐσ Τρῶασ, αἱ δ’ ἐκ Τρώων ἐσ Ἀχαιούσ, βαλλομένων· τὸ δὲ τεῖχοσ ὕπερ πᾶν δοῦποσ ὀρώρει. οὐδ’ ἄν πω τότε γε Τρῶεσ καὶ φαίδιμοσ Ἕκτωρ τείχεοσ ἐρρήξαντο πύλασ καὶ μακρὸν ὀχῆα, εἰ μὴ ἄρ’ υἱὸν ἑὸν Σαρπηδόνα μητίετα Ζεὺσ ὦρσεν ἐπ’ Ἀργείοισι λέονθ’ ὣσ βουσὶν ἕλιξιν.

αὐτίκα δ’ ἀσπίδα μὲν πρόσθ’ ἔσχετο πάντοσ’ ἐί̈σην καλὴν χαλκείην ἐξήλατον, ἣν ἄρα χαλκεὺσ ἤλασεν, ἔντοσθεν δὲ βοείασ ῥάψε θαμειὰσ χρυσείῃσ ῥάβδοισι διηνεκέσιν περὶ κύκλον. τὴν ἄρ’ ὅ γε πρόσθε σχόμενοσ δύο δοῦρε τινάσσων βῆ ῥ’ ἴμεν ὥσ τε λέων ὀρεσίτροφοσ, ὅσ τ’ ἐπιδευὴσ δηρὸν ἐῄ κρειῶν, κέλεται δέ ἑ θυμὸσ ἀγήνωρ μήλων πειρήσοντα καὶ ἐσ πυκινὸν δόμον ἐλθεῖν· εἴ περ γάρ χ’ εὑρ́ῃσι παρ’ αὐτόφι βώτορασ ἄνδρασ σὺν κυσὶ καὶ δούρεσσι φυλάσσοντασ περὶ μῆλα, οὔ ῥά τ’ ἀπείρητοσ μέμονε σταθμοῖο δίεσθαι, ἀλλ’ ὅ γ’ ἄρ’ ἢ ἡρ́παξε μετάλμενοσ, ἠὲ καὶ αὐτὸσ ἔβλητ’ ἐν πρώτοισι θοῆσ ἀπὸ χειρὸσ ἄκοντι· ὥσ ῥα τότ’ ἀντίθεον Σαρπηδόνα θυμὸσ ἀνῆκε τεῖχοσ ἐπαί̈ξαι διά τε ῥήξασθαι ἐπάλξεισ. αὐτίκα δὲ Γλαῦκον προσέφη παῖδ’ Ἱππολόχοιο· Γλαῦκε τί ἢ δὴ νῶϊ τετιμήμεσθα μάλιστα ἕδρῃ τε κρέασίν τε ἰδὲ πλείοισ δεπάεσσιν ἐν Λυκίῃ, πάντεσ δὲ θεοὺσ ὣσ εἰσορόωσι, καὶ τέμενοσ νεμόμεσθα μέγα Ξάνθοιο παρ’ ὄχθασ καλὸν φυταλιῆσ καὶ ἀρούρησ πυροφόροιο; τὼ νῦν χρὴ Λυκίοισι μέτα πρώτοισιν ἐόντασ ἑστάμεν ἠδὲ μάχησ καυστείρησ ἀντιβολῆσαι, ὄφρά τισ ὧδ’ εἴπῃ Λυκίων πύκα θωρηκτάων· οὐ μὰν ἀκλεέεσ Λυκίην κάτα κοιρανέουσιν ἡμέτεροι βασιλῆεσ, ἔδουσί τε πίονα μῆλα οἶνόν τ’ ἔξαιτον μελιηδέα· ἀλλ’ ἄρα καὶ ἲσ ἐσθλή, ἐπεὶ Λυκίοισι μέτα πρώτοισι μάχονται. ὦ πέπον εἰ μὲν γὰρ πόλεμον περὶ τόνδε φυγόντε αἰεὶ δὴ μέλλοιμεν ἀγήρω τ’ ἀθανάτω τε ἔσσεσθ’, οὔτέ κεν αὐτὸσ ἐνὶ πρώτοισι μαχοίμην οὔτέ κε σὲ στέλλοιμι μάχην ἐσ κυδιάνειραν· νῦν δ’ ἔμπησ γὰρ κῆρεσ ἐφεστᾶσιν θανάτοιο μυρίαι, ἃσ οὐκ ἔστι φυγεῖν βροτὸν οὐδ’ ὑπαλύξαι, ἰόμεν ἠέ τῳ εὖχοσ ὀρέξομεν ἠέ τισ ἡμῖν. ὣσ ἔφατ’, οὐδὲ Γλαῦκοσ ἀπετράπετ’ οὐδ’ ἀπίθησε·

τὼ δ’ ἰθὺσ βήτην Λυκίων μέγα ἔθνοσ ἄγοντε. τοὺσ δὲ ἰδὼν ῥίγησ’ υἱὸσ Πετεῶο Μενεσθεύσ· τοῦ γὰρ δὴ πρὸσ πύργον ἴσαν κακότητα φέροντεσ. πάπτηνεν δ’ ἀνὰ πύργον Ἀχαιῶν εἴ τιν’ ἴδοιτο ἡγεμόνων, ὅσ τίσ οἱ ἀρὴν ἑτάροισιν ἀμύναι· ἐσ δ’ ἐνόησ’ Αἰάντε δύω πολέμου ἀκορήτω ἑσταότασ, Τεῦκρόν τε νέον κλισίηθεν ἰόντα ἐγγύθεν· ἀλλ’ οὔ πώσ οἱ ἐήν βώσαντι γεγωνεῖν· τόσσοσ γὰρ κτύποσ ἠε͂ν, ἀϋτὴ δ’ οὐρανὸν ἷκε, βαλλομένων σακέων τε καὶ ἱπποκόμων τρυφαλειῶν καὶ πυλέων· πᾶσαι γὰρ ἐπώχατο, τοὶ δὲ κατ’ αὐτὰσ ἱστάμενοι πειρῶντο βίῃ ῥήξαντεσ ἐσελθεῖν. αἶψα δ’ ἐπ’ Αἰάντα προί̈ει κήρυκα Θοώτην· ἔρχεο δῖε Θοῶτα, θέων Αἰάντα κάλεσσον, ἀμφοτέρω μὲν μᾶλλον· ὃ γάρ κ’ ὄχ’ ἄριστον ἁπάντων εἰή, ἐπεὶ τάχα τῇδε τετεύξεται αἰπὺσ ὄλεθροσ. ὧδε γὰρ ἔβρισαν Λυκίων ἀγοί, οἳ τὸ πάροσ περ ζαχρηεῖσ τελέθουσι κατὰ κρατερὰσ ὑσμίνασ. εἰ δέ σφιν καὶ κεῖθι πόνοσ καὶ νεῖκοσ ὄρωρεν, ἀλλά περ οἰο͂σ ἴτω Τελαμώνιοσ ἄλκιμοσ Αἰάσ, καί οἱ Τεῦκροσ ἅμα σπέσθω τόξων ἐὺ̈ εἰδώσ. ὣσ ἔφατ’, οὐδ’ ἄρα οἱ κῆρυξ ἀπίθησεν ἀκούσασ, βῆ δὲ θέειν παρὰ τεῖχοσ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων, στῆ δὲ παρ’ Αἰάντεσσι κιών, εἶθαρ δὲ προσηύδα·

Αἰάντ’ Ἀργείων ἡγήτορε χαλκοχιτώνων ἠνώγει Πετεῶο διοτρεφέοσ φίλοσ υἱὸσ κεῖσ’ ἴμεν, ὄφρα πόνοιο μίνυνθά περ ἀντιάσητον ἀμφοτέρω μὲν μᾶλλον· ὃ γάρ κ’ ὄχ’ ἄριστον ἁπάντων εἰή, ἐπεὶ τάχα κεῖθι τετεύξεται αἰπὺσ ὄλεθροσ· ὧδε γὰρ ἔβρισαν Λυκίων ἀγοί, οἳ τὸ πάροσ περ ζαχρηεῖσ τελέθουσι κατὰ κρατερὰσ ὑσμίνασ. εἰ δὲ καὶ ἐνθάδε περ πόλεμοσ καὶ νεῖκοσ ὄρωρεν, ἀλλά περ οἰο͂σ ἴτω Τελαμώνιοσ ἄλκιμοσ Αἰάσ, καί οἱ Τεῦκροσ ἅμα σπέσθω τόξων ἐὺ̈ εἰδώσ. ὣσ ἔφατ’, οὐδ’ ἀπίθησε μέγασ Τελαμώνιοσ Αἰάσ.

αὐτίκ’ Οἰ̈λιάδην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· Αἰᾶν σφῶϊ μὲν αὖθι, σὺ καὶ κρατερὸσ Λυκομήδησ, ἑσταότεσ Δαναοὺσ ὀτρύνετον ἶφι μάχεσθαι· αὐτὰρ ἐγὼ κεῖσ’ εἶμι καὶ ἀντιόω πολέμοιο· αἶψα δ’ ἐλεύσομαι αὖτισ, ἐπὴν εὖ τοῖσ ἐπαμύνω. ὣσ ἄρα φωνήσασ ἀπέβη Τελαμώνιοσ Αἰάσ, καί οἱ Τεῦκροσ ἅμ’ ᾖε κασίγνητοσ καὶ ὄπατροσ·

τοῖσ δ’ ἅμα Πανδίων Τεύκρου φέρε καμπύλα τόξα. εὖτε Μενεσθῆοσ μεγαθύμου πύργον ἵκοντο τείχεοσ ἐντὸσ ἰόντεσ, ἐπειγομένοισι δ’ ἵκοντο, οἳ δ’ ἐπ’ ἐπάλξεισ βαῖνον ἐρεμνῇ λαίλαπι ἶσοι ἴφθιμοι Λυκίων ἡγήτορεσ ἠδὲ μέδοντεσ· σὺν δ’ ἐβάλοντο μάχεσθαι ἐναντίον, ὦρτο δ’ ἀϋτή. Αἰάσ δὲ πρῶτοσ Τελαμώνιοσ ἄνδρα κατέκτα Σαρπήδοντοσ ἑταῖρον Ἐπικλῆα μεγάθυμον μαρμάρῳ ὀκριόεντι βαλών, ὅ ῥα τείχεοσ ἐντὸσ κεῖτο μέγασ παρ’ ἔπαλξιν ὑπέρτατοσ·

οὐδέ κέ μιν ῥέα χείρεσσ’ ἀμφοτέρῃσ ἔχοι ἀνὴρ οὐδὲ μάλ’ ἡβῶν, οἱοῖ νῦν βροτοί εἰσ’· ὃ δ’ ἄρ’ ὑψόθεν ἔμβαλ’ ἀείρασ, θλάσσε δὲ τετράφαλον κυνέην, σὺν δ’ ὀστέ’ ἄραξε πάντ’ ἄμυδισ κεφαλῆσ· ὃ δ’ ἄρ’ ἀρνευτῆρι ἐοικὼσ κάππεσ’ ἀφ’ ὑψηλοῦ πύργου, λίπε δ’ ὀστέα θυμόσ. Τεῦκροσ δὲ Γλαῦκον κρατερὸν παῖδ’ Ἱππολόχοιο ἰῷ ἐπεσσύμενον βάλε τείχεοσ ὑψηλοῖο, ᾗ ῥ’ ἴδε γυμνωθέντα βραχίονα, παῦσε δὲ χάρμησ. ἂψ δ’ ἀπὸ τείχεοσ ἆλτο λαθών, ἵνα μή τισ Ἀχαιῶν βλήμενον ἀθρήσειε καὶ εὐχετόῳτ’ ἐπέεσσι. Σαρπήδοντι δ’ ἄχοσ γένετο Γλαύκου ἀπιόντοσ αὐτίκ’ ἐπεί τ’ ἐνόησεν· ὅμωσ δ’ οὐ λήθετο χάρμησ, ἀλλ’ ὅ γε Θεστορίδην Ἀλκμάονα δουρὶ τυχήσασ νύξ’, ἐκ δ’ ἔσπασεν ἔγχοσ· ὃ δ’ ἑσπόμενοσ πέσε δουρὶ πρηνήσ, ἀμφὶ δέ οἱ βράχε τεύχεα ποικίλα χαλκῷ, Σαρπηδὼν δ’ ἄρ’ ἔπαλξιν ἑλὼν χερσὶ στιβαρῇσιν ἕλχ’, ἣ δ’ ἕσπετο πᾶσα διαμπερέσ, αὐτὰρ ὕπερθε τεῖχοσ ἐγυμνώθη, πολέεσσι δὲ θῆκε κέλευθον. τὸν δ’ Αἰάσ καὶ Τεῦκροσ ὁμαρτήσανθ’ ὃ μὲν ἰῷ βεβλήκει τελαμῶνα περὶ στήθεσσι φαεινὸν ἀσπίδοσ ἀμφιβρότησ·

πλεόνων δέ τι ἔργον ἄμεινον. ἀλλὰ Ζεὺσ κῆρασ ἄμυνε παιδὸσ ἑοῦ, μὴ νηυσὶν ἔπι πρύμνῃσι δαμείη· Αἰάσ δ’ ἀσπίδα νύξεν ἐπάλμενοσ, οὐδὲ διὰ πρὸ ἤλυθεν ἐγχείη, στυφέλιξε δέ μιν μεμαῶτα. χώρησεν δ’ ἄρα τυτθὸν ἐπάλξιοσ· οὐδ’ ὅ γε πάμπαν χάζετ’, ἐπεί οἱ θυμὸσ ἐέλπετο κῦδοσ ἀρέσθαι. κέκλετο δ’ ἀντιθέοισιν ἑλιξάμενοσ Λυκίοισιν· ὦ Λύκιοι τί τ’ ἄρ’ ὧδε μεθίετε θούριδοσ ἀλκῆσ; ἀργαλέον δέ μοί ἐστι καὶ ἰφθίμῳ περ ἐόντι μούνῳ ῥηξαμένῳ θέσθαι παρὰ νηυσὶ κέλευθον· ἀλλ’ ἐφομαρτεῖτε· ὣσ ἔφαθ’, οἳ δὲ ἄνακτοσ ὑποδείσαντεσ ὁμοκλὴν μᾶλλον ἐπέβρισαν βουληφόρον ἀμφὶ ἄνακτα.

Ἀργεῖοι δ’ ἑτέρωθεν ἐκαρτύναντο φάλαγγασ τείχεοσ ἔντοσθεν, μέγα δέ σφισι φαίνετο ἔργον· οὔτε γὰρ ἴφθιμοι Λύκιοι Δαναῶν ἐδύναντο τεῖχοσ ῥηξάμενοι θέσθαι παρὰ νηυσὶ κέλευθον, οὔτέ ποτ’ αἰχμηταὶ Δαναοὶ Λυκίουσ ἐδύναντο τείχεοσ ἂψ ὤσασθαι, ἐπεὶ τὰ πρῶτα πέλασθεν. ἀλλ’ ὥσ τ’ ἀμφ’ οὔροισι δύ’ ἀνέρε δηριάασθον μέτρ’ ἐν χερσὶν ἔχοντεσ ἐπιξύνῳ ἐν ἀρούρῃ, ὥ τ’ ὀλίγῳ ἐνὶ χώρῳ ἐρίζητον περὶ ἴσησ, ὣσ ἄρα τοὺσ διέεργον ἐπάλξιεσ· οἳ δ’ ὑπὲρ αὐτέων δῄουν ἀλλήλων ἀμφὶ στήθεσσι βοείασ ἀσπίδασ εὐκύκλουσ λαισήϊά τε πτερόεντα. πολλοὶ δ’ οὐτάζοντο κατὰ χρόα νηλέϊ χαλκῷ, ἠμὲν ὅτεῳ στρεφθέντι μετάφρενα γυμνωθείη μαρναμένων, πολλοὶ δὲ διαμπερὲσ ἀσπίδοσ αὐτῆσ. πάντῃ δὴ πύργοι καὶ ἐπάλξιεσ αἵματι φωτῶν ἐρράδατ’ ἀμφοτέρωθεν ἀπὸ Τρώων καὶ Ἀχαιῶν. ἀλλ’ οὐδ’ ὧσ ἐδύναντο φόβον ποιῆσαι Ἀχαιῶν, ἀλλ’ ἔχον ὥσ τε τάλαντα γυνὴ χερνῆτισ ἀληθήσ, ἥ τε σταθμὸν ἔχουσα καὶ εἴριον ἀμφὶσ ἀνέλκει ἰσάζουσ’, ἵνα παισὶν ἀεικέα μισθὸν ἄρηται· ὣσ μὲν τῶν ἐπὶ ἶσα μάχη τέτατο πτόλεμόσ τε, πρίν γ’ ὅτε δὴ Ζεὺσ κῦδοσ ὑπέρτερον Ἕκτορι δῶκε Πριαμίδῃ, ὃσ πρῶτοσ ἐσήλατο τεῖχοσ Ἀχαιῶν. ἠύ̈σεν δὲ διαπρύσιον Τρώεσσι γεγωνώσ· ὄρνυσθ’ ἱππόδαμοι Τρῶεσ, ῥήγνυσθε δὲ τεῖχοσ Ἀργείων καὶ νηυσὶν ἐνίετε θεσπιδαὲσ πῦρ. ὣσ φάτ’ ἐποτρύνων, οἳ δ’ οὐάσι πάντεσ ἄκουον, ἴθυσαν δ’ ἐπὶ τεῖχοσ ἀολλέεσ·

οἳ μὲν ἔπειτα κροσσάων ἐπέβαινον ἀκαχμένα δούρατ’ ἔχοντεσ, Ἕκτωρ δ’ ἁρπάξασ λᾶαν φέρεν, ὅσ ῥα πυλάων ἑστήκει πρόσθε πρυμνὸσ παχύσ, αὐτὰρ ὕπερθεν ὀξὺσ ἐήν· τὸν δ’ οὔ κε δύ’ ἀνέρε δήμου ἀρίστω ῥηϊδίωσ ἐπ’ ἄμαξαν ἀπ’ οὔδεοσ ὀχλίσσειαν, οἱοῖ νῦν βροτοί εἰσ’· ὃ δέ μιν ῥέα πάλλε καὶ οἰο͂σ. τόν οἱ ἐλαφρὸν ἔθηκε Κρόνου πάϊσ ἀγκυλομήτεω. ὡσ δ’ ὅτε ποιμὴν ῥεῖα φέρει πόκον ἄρσενοσ οἰὸσ χειρὶ λαβὼν ἑτέρῃ, ὀλίγον τέ μιν ἄχθοσ ἐπείγει, ὣσ Ἕκτωρ ἰθὺσ σανίδων φέρε λᾶαν ἀείρασ, αἵ ῥα πύλασ εἴρυντο πύκα στιβαρῶσ ἀραρυίασ δικλίδασ ὑψηλάσ· δοιοὶ δ’ ἔντοσθεν ὀχῆεσ εἶχον ἐπημοιβοί, μία δὲ κληὶ̈σ ἐπαρήρει. στῆ δὲ μάλ’ ἐγγὺσ ἰών, καὶ ἐρεισάμενοσ βάλε μέσσασ εὖ διαβάσ, ἵνα μή οἱ ἀφαυρότερον βέλοσ εἰή, ῥῆξε δ’ ἀπ’ ἀμφοτέρουσ θαιρούσ· πέσε δὲ λίθοσ εἴσω βριθοσύνῃ, μέγα δ’ ἀμφὶ πύλαι μύκον, οὐδ’ ἄρ’ ὀχῆεσ ἐσχεθέτην, σανίδεσ δὲ διέτμαγεν ἄλλυδισ ἄλλη λᾶοσ ὑπὸ ῥιπῆσ· ὃ δ’ ἄρ’ ἔσθορε φαίδιμοσ Ἕκτωρ νυκτὶ θοῇ ἀτάλαντοσ ὑπώπια· λάμπε δὲ χαλκῷ σμερδαλέῳ, τὸν ἑέστο περὶ χροί̈, δοιὰ δὲ χερσὶ δοῦρ’ ἔχεν· οὔ κέν τίσ μιν ἐρύκακεν ἀντιβολήσασ νόσφι θεῶν ὅτ’ ἐσᾶλτο πύλασ· πυρὶ δ’ ὄσσε δεδήει. κέκλετο δὲ Τρώεσσιν ἑλιξάμενοσ καθ’ ὅμιλον τεῖχοσ ὑπερβαίνειν· τοὶ δ’ ὀτρύνοντι πίθοντο. αὐτίκα δ’ οἳ μὲν τεῖχοσ ὑπέρβασαν, οἳ δὲ κατ’ αὐτὰσ ποιητὰσ ἐσέχυντο πύλασ· Δαναοὶ δὲ φόβηθεν νῆασ ἀνὰ γλαφυράσ, ὅμαδοσ δ’ ἀλίαστοσ ἐτύχθη.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Homer, Iliad, Book 12

(호메로스, 일리아스, Book 12)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION