Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 8

(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 8)

Περὶ μὲν οὖν Δαυίδου καὶ τῆσ ἀρετῆσ αὐτοῦ καὶ ὅσων ἀγαθῶν αἴτιοσ γενόμενοσ τοῖσ ὁμοφύλοισ πολέμουσ τε καὶ μάχασ ὅσασ κατορθώσασ γηραιὸσ ἐτελεύτησεν, ἐν τῇ πρὸ ταύτησ βίβλῳ δεδηλώκαμεν. Σολόμωνοσ δὲ τοῦ παιδὸσ αὐτοῦ νέου τὴν ἡλικίαν ἔτι ὄντοσ τὴν βασιλείαν παραλαβόντοσ, ὃν ἔτι ζῶν ἀπέφηνε τοῦ λαοῦ δεσπότην κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ βούλησιν, καθίσαντοσ ἐπὶ τὸν θρόνον ὁ μὲν πᾶσ ὄχλοσ ἐπευφήμησεν, οἱο͂ν εἰκὸσ ἐπ’ ἀρχομένῳ βασιλεῖ, τελευτῆσαι καλῶσ αὐτῷ τὰ πράγματα καὶ πρὸσ γῆρασ ἀφικέσθαι λιπαρὸν καὶ πανεύδαιμον τὴν ἡγεμονίαν.

ὅτι γινώσκει μὲν τὴν βασιλείαν καὶ αὐτὴ καὶ διὰ τὴν ἡλικίαν καὶ διὰ τὴν τοῦ πλήθουσ προαίρεσιν οὖσαν αὐτοῦ, μεταβάσησ δὲ πρὸσ Σολόμωνα τὸν υἱὸν αὐτῆσ κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ γνώμην στέργει καὶ ἀγαπᾷ τὴν ὑπ’ αὐτῷ δουλείαν καὶ τοῖσ παροῦσιν [ἥδεται πράγμασιν].

ἐδεῖτο δ’ οὖν διακονῆσαι πρὸσ τὸν ἀδελφὸν αὐτῷ καὶ πεῖσαι δοῦναι τὴν τῷ πατρὶ συγκοιμωμένην πρὸσ γάμον αὐτῷ Ἀβισάκην·

οὐ γὰρ πλησιάσαι τὸν πατέρα διὰ τὸ γῆρασ αὐτῇ, μένειν δ’ ἔτι παρθένον. ἡ δὲ Βερσάβη καὶ διακονήσειν σπουδαίωσ ὑπέσχετο καὶ καταπράξεσθαι τὸν γάμον δι’ ἀμφότερα, τοῦ τε βασιλέωσ αὐτῷ χαρίσασθαί τι βουλησομένου καὶ δεησομένησ αὐτῆσ λιπαρῶσ.

καὶ ὁ μὲν εὐέλπισ ἀπαλλάττεται περὶ τοῦ γάμου, ἡ δὲ τοῦ Σολόμωνοσ μήτηρ εὐθὺσ ὡρ́μησεν ἐπὶ τὸν υἱὸν διαλεξομένη περὶ ὧν Ἀδωνίᾳ δεηθέντι κατεπηγγείλατο. καὶ προϋπαντήσαντοσ αὐτῇ τοῦ παιδὸσ καὶ περιπλακέντοσ, ἐπεὶ παρήγαγεν εἰσ τὸν οἶκον, οὗ συνέβαινεν αὐτῷ κεῖσθαι τὸν βασιλικὸν θρόνον, καθίσασ ἐκέλευσεν ἕτερον ἐκ δεξιῶν τεθῆναι τῇ μητρί.

καθεσθεῖσα δ’ ἡ Βερσάβη "μίαν, εἶπεν, ὦ παῖ, χάριν αἰτουμένῃ κατάνευσον καὶ μηδὲν ἐξ ἀρνήσεωσ δύσκολον μηδὲ σκυθρωπὸν ἀπεργάσῃ. πάντα γὰρ ὅσιον εἶναι μητρὶ παρέχειν, καί τι προσμεμψαμένου τὴν ἀρχήν, ὅτι μὴ μετ’ ἐλπίδοσ ἤδη βεβαίασ τοῦ τυχεῖν ὧν ἀξιοῖ ποιεῖται τοὺσ λόγουσ ἀλλ’ ἄρνησιν ὑφορωμένη, δοῦναι τὴν παρθένον αὐτὸν Ἀβισάκην Ἀδωνίᾳ τἀδελφῷ πρὸσ γάμον παρεκάλει.

Λαβὼν δὲ πρὸσ ὀργὴν ὁ βασιλεὺσ τὸν λόγον ἀποπέμπεται μὲν τὴν μητέρα μειζόνων ὀρέγεσθαι πραγμάτων εἰπὼν Ἀδωνίαν καὶ θαυμάζειν, πῶσ οὐ παραχωρῆσαι καὶ τῆσ βασιλείασ ὡσ πρεσβυτέρῳ παρακαλεῖ τὸν γάμον αὐτῷ τὸν Ἀβισάκησ αἰτουμένη φίλουσ ἔχοντι δυνατοὺσ Ιὤαβον τὸν στρατηγὸν καὶ Ἀβιάθαρον τὸν ἱερέα, μεταπεμψάμενοσ δὲ Βαναίαν τὸν ἐπὶ τῶν σωματοφυλάκων ἀποκτεῖναι προσέταξεν αὐτῷ τὸν ἀδελφὸν Ἀδωνίαν.

καλέσασ δὲ τὸν Ἀβιάθαρον τὸν ἱερέα "θανάτου μέν, εἶπε, ῥύεταί σε τά τε ἄλλα ὅσα τῷ πατρὶ συνέκαμεσ καὶ ἡ κιβωτόσ, ἣν σὺν αὐτῷ μετήνεγκασ.

ταύτην δέ σοι τὴν τιμωρίαν ἐπιτίθημι ταξαμένῳ μετὰ Ἀδωνία καὶ τὰ ἐκείνου φρονήσαντι· καίωσ ἐν ἀξίᾳ.

" καταλύεται μὲν οὖν ἀπὸ τῆσ ἱερατικῆσ τιμῆσ ὁ Ἰθαμάρου οἶκοσ διὰ τὴν προειρημένην αἰτίαν, καθὼσ καὶ τῷ Ἀβιαθάρου πάππῳ προεῖπεν ὁ θεὸσ Ἠλεί, μετέβη δ’ εἰσ τὸ Φιναάσου γένοσ πρὸσ Σάδωκον. οἱ δὲ ἰδιωτεύσαντεσ ἐκ τοῦ Φιναάσου γένουσ καθ’ ὃν καιρὸν εἰσ τὸν Ἰθαμάρου οἶκον ἡ ἀρχιερωσύνη μετῆλθεν Ἠλεὶ πρώτου ταύτην παραλαβόντοσ ἦσαν οὗτοι·

ὁ τοῦ ἀρχιερέωσ Ιἠσοῦ υἱὸσ Βοκίασ, τούτου δὲ Ιὤθαμοσ, Ιὠθάμου δὲ Μαραίωθοσ, Μαραιώθου δὲ Ἀροφαῖοσ, Ἀροφαίου δὲ Ἀχίτωβοσ, Ἀχιτώβου δὲ Σάδωκοσ, ὃσ πρῶτοσ ἐπὶ Δαυίδου τοῦ βασιλέωσ ἀρχιερεὺσ ἐγένετο. Ιὤαβοσ δὲ ὁ στρατηγὸσ τὴν ἀναίρεσιν ἀκούσασ Ἀδωνία περιδεὴσ ἐγένετο, φίλοσ γὰρ ἦν αὐτῷ μᾶλλον ἢ τῷ βασιλεῖ Σολόμωνι, καὶ κίνδυνον ἐκ τούτου διὰ τὴν πρὸσ ἐκεῖνον εὔνοιαν οὐκ ἀλόγωσ ὑποπτεύων καταφεύγει μὲν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον, ἀσφάλειαν δὲ ἐνόμιζεν αὑτῷ ποριεῖν ἐκ τῆσ πρὸσ τὸν θεὸν εὐσεβείασ τοῦ βασιλέωσ.

ὁ δὲ ἀπαγγειλάντων αὐτῷ τινων τὴν Ιωἄβου γνώμην πέμψασ Βαναίαν ἐκέλευσεν ἀναστήσαντα ἄγειν ἐπὶ τὸ δικαστήριον ὡσ ἀπολογησόμενον.

Ιὤαβοσ δὲ οὐκ ἔφη καταλείψειν τὸ ἱερόν, ἀλλ’ αὐτοῦ τεθνήξεσθαι μᾶλλον ἢ ἐν ἑτέρῳ χωρίῳ. Βαναίου δὲ τὴν ἀπόκρισιν αὐτοῦ τῷ βασιλεῖ δηλώσαντοσ προσέταξεν ὁ Σολόμων ἐκεῖ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἀποτεμεῖν, καθὼσ βούλεται, καὶ ταύτην λαβεῖν τὴν δίκην ὑπὲρ τῶν δύο στρατηγῶν, οὓσ ὁ Ιὤαβοσ ἀνοσίωσ ἀπέκτεινε, θάψαι δ’ αὐτοῦ τὸ σῶμα, ὅπωσ τὰ μὲν ἁμαρτήματα μηδέποτε καταλείπῃ τὸ γένοσ τὸ ἐκείνου, τῆσ δὲ Ιωἄβου τελευτῆσ αὐτόσ τε καὶ ὁ πατὴρ ἀθῷοι τυγχάνωσι.

καὶ Βαναίασ μὲν τὰ κελευσθέντα ποιήσασ αὐτὸσ ἀποδείκνυται στρατηγὸσ πάσησ τῆσ δυνάμεωσ, Σάδωκον δὲ ποιεῖ μόνον ἀρχιερέα ὁ βασιλεὺσ εἰσ τὸν Ἀβιαθάρου τόπον, ὃν μετεστήσατο.

Σουμουίσῳ δὲ προσέταξεν οἰκίαν οἰκοδομήσαντι μένειν ἐν Ιἑροσολύμοισ αὐτῷ προσεδρεύοντι καὶ μὴ διαβαίνειν τὸν χειμάρρουν Κεδρῶνα ἔχειν ἐξουσίαν, παρακούσαντι δὲ τούτων θάνατον ἔσεσθαι τὸ πρόστιμον.

τῷ δὲ μεγέθει τῆσ ἀπειλῆσ καὶ ὁρ́κουσ αὐτῷ προσηνάγκασε ποιήσασθαι. Σουμούισοσ δὲ χαίρειν οἷσ προσέταξεν αὐτῷ Σολόμων φήσασ καὶ ταῦτα ποιήσειν προσομόσασ καταλιπὼν τὴν πατρίδα τὴν διατριβὴν ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ ἐποιεῖτο.

διελθόντων δὲ τριῶν ἐτῶν ἀκούσασ δύο δούλουσ ἀποδράντασ αὐτὸν ἐν Γίττῃ τυγχάνοντασ ὡρ́μησεν ἐπὶ τοὺσ οἰκέτασ. ἐπανελθόντοσ δὲ μετ’ αὐτῶν ὁ βασιλεὺσ αἰσθόμενοσ, ὡσ καὶ τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ καταφρονήσαντοσ καὶ τὸ μεῖζον τῶν ὁρ́κων τοῦ θεοῦ μηδεμίαν ποιησαμένου φροντίδα, χαλεπῶσ εἶχε καὶ καλέσασ αὐτόν "οὐ σύ, φησίν, ὤμοσασ μὴ καταλείψειν ἐμὲ μηδ’ ἐξελεύσεσθαί ποτ’ ἐκ ταύτησ τῆσ πόλεωσ εἰσ ἄλλην;

οὔκουν ἀποδράσῃ τὴν τῆσ ἐπιορκίασ δίκην, ἀλλὰ καὶ ταύτησ καὶ ὧν τὸν πατέρα μου παρὰ τὴν φυγὴν ὕβρισασ τιμωρήσομαί σε πονηρὸν γενόμενον, ἵνα γνῷσ ὅτι κερδαίνουσι μὲν οὐδὲν οἱ κακοὶ μὴ παρ’ αὐτὰ τἀδικήματα κολασθέντεσ, ἀλλὰ παντὶ τῷ χρόνῳ ᾧ νομίζουσιν ἀδεεῖσ εἶναι μηδὲν πεπονθότεσ αὔξεται καὶ γίνεται μείζων ἡ κόλασισ αὐτοῖσ ἧσ ἂν παραυτίκα πλημμελήσαντεσ ἔδοσαν.

" καὶ Σουμούισον μὲν κελευσθεὶσ Βαναίασ ἀπέκτεινεν. Ἤδη δὲ τὴν βασιλείαν βεβαίωσ ἔχων Σολόμων καὶ τῶν ἐχθρῶν κεκολασμένων ἄγεται τὴν Φαραώθου τοῦ τῶν Αἰγυπτίων βασιλέωσ θυγατέρα·

καὶ κατασκευάσασ τὰ τείχη [τῶν] Ιἑροσολύμων πολλῷ μείζω καὶ ὀχυρώτερα τῶν πρόσθεν ὄντων διεῖπε τὰ πράγματα λοιπὸν ἐπὶ πολλῆσ εἰρήνησ μηδ’ ὑπὸ τῆσ νεότητοσ πρόσ τε δικαιοσύνην καὶ φυλακὴν τῶν νόμων καὶ μνήμην ὧν ὁ πατὴρ τελευτῶν ἐπέστειλε βλαπτόμενοσ, ἀλλὰ πάνθ’ ὅσα οἱ τοῖσ χρόνοισ προβεβηκότεσ καὶ πρὸσ τὸ φρονεῖν ἀκμάζοντεσ μετὰ πολλῆσ ἀκριβείασ ἐπιτελῶν. ἔγνω δ’ εἰσ Γιβρῶνα παραγενόμενοσ ἐπὶ τοῦ χαλκέου θυσιαστηρίου τοῦ κατασκευασθέντοσ ὑπὸ Μουσείου θῦσαι τῷ θεῷ καὶ χίλια τὸν ἀριθμὸν ὡλοκαύτωσεν ἱερεῖα.

τοῦτο δὲ ποιήσασ μεγάλωσ ἔδοξε τὸν θεὸν τετιμηκέναι· φανεὶσ γὰρ αὐτῷ κατὰ τοὺσ ὕπνουσ ἐκείνησ τῆσ νυκτὸσ ἐκέλευσεν αἱρεῖσθαι, τίνασ ἀντὶ τῆσ εὐσεβείασ παράσχῃ δωρεὰσ αὐτῷ. Σολόμων δὲ τὰ κάλλιστα καὶ μέγιστα καὶ θεῷ παρασχεῖν ἥδιστα καὶ λαβεῖν ἀνθρώπῳ συμφορώτατα τὸν θεὸν ᾔτησεν·

οὐ γὰρ χρυσὸν οὐδ’ ἄργυρον οὐδὲ τὸν ἄλλον πλοῦτον ὡσ ἄνθρωποσ καὶ νέοσ ἠξίωσεν αὑτῷ προσγενέσθαι, ταῦτα γὰρ σχεδὸν νενόμισται παρὰ τοῖσ πλείστοισ μόνα σπουδῆσ ἄξια καὶ θεοῦ δῶρα εἶναι, ἀλλὰ "δόσ μοι φησί, δέσποτα, νοῦν ὑγιῆ καὶ φρόνησιν ἀγαθήν, οἷσ ἂν τὸν λαὸν τἀληθῆ καὶ τὰ δίκαια λαβὼν κρίνοιμι. τούτοισ ἥσθη τοῖσ αἰτήμασιν ὁ θεὸσ καὶ τά τε ἄλλα πάνθ’ ὧν οὐκ ἐμνήσθη παρὰ τὴν ἐκλογὴν δώσειν ἐπηγγείλατο πλοῦτον δόξαν νίκην πολεμίων, καὶ πρὸ πάντων σύνεσιν καὶ σοφίαν οἱάν οὐκ ἄλλοσ τισ ἀνθρώπων ἔσχεν οὔτε βασιλέων οὔτ’ ἰδιωτῶν, φυλάξειν τε καὶ τοῖσ ἐκγόνοισ αὐτοῦ τὴν βασιλείαν ἐπὶ πλεῖστον ὑπισχνεῖτο χρόνον, ἂν δίκαιόσ τε ὢν διαμένῃ καὶ πειθόμενοσ αὐτῷ καὶ τὸν πατέρα μιμούμενοσ ἐν οἷσ ἦν ἄριστοσ.

ταῦτα τοῦ θεοῦ Σολόμων ἀκούσασ ἀνεπήδησεν εὐθὺσ ἐκ τῆσ κοίτησ καὶ προσκυνήσασ αὐτὸν ὑπέστρεψεν εἰσ Ιἑροσόλυμα, καὶ πρὸ τῆσ σκηνῆσ μεγάλασ ἐπιτελέσασ θυσίασ κατευωχεῖ τοὺσ Ιοὐδαίουσ ἅπαντασ.

Ταύταισ δὲ ταῖσ ἡμέραισ κρίσισ ἐπ’ αὐτὸν ἤχθη δυσχερήσ, ἧσ τὸ τέλοσ εὑρεῖν ἦν ἐπίπονον·

τὸ δὲ πρᾶγμα περὶ οὗ συνέβαινεν εἶναι τὴν δίκην ἀναγκαῖον ἡγησάμην δηλῶσαι, ἵνα τοῖσ ἐντυγχάνουσι τό τε δύσκολον τῆσ κρίσεωσ γνώριμον ὑπάρξῃ, καὶ τοιούτων μεταξὺ πραγμάτων γενόμενοι λάβωσιν ὥσπερ ἐξ εἰκόνοσ τῆσ τοῦ βασιλέωσ ἀγχινοίασ τὸ ῥᾳδίωσ ἀποφαίνεσθαι περὶ τῶν ζητουμένων δυνηθῆναι. δύο γυναῖκεσ ἑταῖραι τὸν βίον ἧκον ἐπ’ αὐτόν, ὧν ἡ ἀδικεῖσθαι δοκοῦσα πρώτη λέγειν ἤρξατο·

"οἰκῶ μέν, εἶπεν, ὦ βασιλεῦ, μετὰ ταύτησ ἐν ἑνὶ δωματίῳ, συνέβη δ’ ἀμφοτέραισ ἡμῖν ἐπὶ μιᾶσ ἡμέρασ ἀποτεκεῖν κατὰ τὴν αὐτὴν ὡρ́αν ἄρρενα παιδία. τρίτησ δὲ ἡμέρασ διελθούσησ ἐπικοιμηθεῖσα τῷ αὑτῆσ παιδίῳ αὕτη τοῦτο μὲν ἀποκτείνει, βαστάσασα δὲ τοὐμὸν ἐκ τῶν γονάτων πρὸσ αὑτὴν μεταφέρει καὶ τὸ νεκρὸν ἐμοῦ κοιμωμένησ εἰσ τὰσ ἀγκάλασ μου τίθησι.

πρωὶ̈ δὲ θηλὴν ὀρέξαι βουλομένη τῷ παιδίῳ τὸ μὲν ἐμὸν οὐχ εὑρ͂ον, τὸ δὲ ταύτησ νεκρὸν ὁρῶ μοι παρακείμενον·

ἀκριβῶσ γὰρ κατανοήσασα τοῦτο ἐπέγνων· ὅθεν ἀπαιτῶ τὸν ἐμὸν υἱὸν καὶ οὐκ ἀπολαμβάνουσα καταπέφευγα, δέσποτα, ἐπὶ τὴν παρὰ σοῦ βοήθειαν· τῷ γὰρ εἶναι μόνασ καὶ μηδένα τὸν ἐλέγξαι δυνάμενον φοβεῖσθαι καταφρονοῦσα ἰσχυρῶσ ἀρνουμένη παραμένει. " ταῦτ’ εἰπούσησ ὁ βασιλεὺσ ἀνέκρινε τὴν ἑτέραν, τί τοῖσ εἰρημένοισ ἀντιλέγειν ἔχει.

τῆσ δὲ ἀρνουμένησ τοῦτο πεποιηκέναι, τὸ δὲ παιδίον ζῆν τὸ αὑτῆσ λεγούσησ, τὸ δὲ τῆσ ἀντιδίκου τεθνηκέναι, μηδενὸσ ἐπινοοῦντοσ τὴν κρίσιν ἀλλ’ ὥσπερ ἐπ’ αἰνίγματι περὶ τὴν εὑρ́εσιν αὐτοῦ πάντων τῇ διανοίᾳ τετυφλωμένων μόνοσ ὁ βασιλεὺσ ἐπενόησέ τι τοιοῦτον· κελεύσασ κομισθῆναι καὶ τὸ νεκρὸν καὶ τὸ ζῶν παιδίον μεταπέμπεταί τινα τῶν σωματοφυλάκων καὶ σπασάμενον ἐκέλευσε τὴν μάχαιραν ἀμφότερα διχοτομῆσαι τὰ παιδία, ὅπωσ ἑκάτεραι λάβωσιν ἀνὰ ἥμισυ τοῦ τε ζῶντοσ καὶ τοῦ τετελευτηκότοσ.

ὁ βασιλεὺσ ἐπιγνοὺσ τὰσ ἑκατέρων φωνὰσ ἀπὸ τῆσ ἀληθείασ γεγενημένασ τῇ μὲν ἀνακραγούσῃ τὸ παιδίον προσέκρινε, μητέρα γὰρ αὐτὴν ἀληθῶσ εἶναι, τῆσ δὲ ἄλλησ κατέγνω πονηρίαν τό τε ἴδιον ἀποκτεινάσησ καὶ τὸ τῆσ φίλησ σπουδαζούσησ ἀπολλύμενον θεάσασθαι.

τοῦτο μέγα δεῖγμα καὶ τεκμήριον τῆσ τοῦ βασιλέωσ φρονήσεωσ καὶ σοφίασ ἐνόμιζε τὸ πλῆθοσ, κἀξ ἐκείνησ τὸ λοιπὸν τῆσ ἡμέρασ ὡσ θείαν ἔχοντι διάνοιαν αὐτῷ προσεῖχον.

Στρατηγοὶ δ’ αὐτῷ καὶ ἡγεμόνεσ ἦσαν τῆσ χώρασ ἁπάσησ οἵδε·

τῆσ μὲν Ἐφραίμου κληρουχίασ Οὔρησ· ἐπὶ δὲ τῆσ Βιθιέμεσ τοπαρχίασ ἦν Διόκληροσ· τὴν δὲ τῶν Δώρων καὶ τὴν παραλίαν Ἀβινάδαβοσ εἶχεν ὑπ’ αὐτῷ γεγαμηκὼσ τὴν Σολόμωνοσ θυγατέρα· τὸ δὲ μέγα πεδίον ἦν ὑπὸ Βαναίᾳ τῷ Ἀχίλου παιδί, προσεπῆρχε δὲ καὶ τῆσ ἄχρι Ιὀρδάνου πάσησ·

τὴν δὲ Γαλαδῖτιν καὶ Γαυλανῖτιν ἑώσ τοῦ Λιβάνου ὄρουσ καὶ πόλεισ ἑξήκοντα μεγάλασ καὶ ὀχυρωτάτασ ἔχων ὑφ’ αὑτὸν Γαβάρησ διεῖπεν· Ἀχινάδαβοσ δὲ τῆσ Γαλιλαίασ ὅλησ ἄχρι Σιδῶνοσ ἐπετρόπευε συνοικῶν καὶ αὐτὸσ θυγατρὶ Σολόμωνοσ Βασίμα τοὔνομα· τὴν δὲ περὶ Ἀκὴν παραλίαν εἶχε Βανακάτησ·

Σαφάτησ δὲ τὸ Ἰταβύριον ὄροσ καὶ Καρμήλιον καὶ τὴν κάτω Γαλιλαίαν ἄχρι τοῦ ποταμοῦ Ιὀρδάνου χώραν ἐπὶ τούτῳ πᾶσαν ἐπετέτραπτο· Σουμούισ δὲ τὴν τῆσ Βενιαμίδοσ κληρουχίαν ἐγκεχείριστο· Γαβάρησ δὲ εἶχε τὴν πέραν τοῦ Ιὀρδάνου χώραν· ἐπὶ δὲ τούτων εἷσ πάλιν ἄρχων ἀποδέδεικτο. θαυμαστὴν δ’ ἐπίδοσιν ἔλαβεν ὅ τε τῶν Ἑβραίων λαὸσ καὶ ἡ Ιοὔδα φυλὴ πρὸσ γεωργίαν τραπέντων καὶ τὴν τῆσ γῆσ ἐπιμέλειαν·

εἰρήνησ γὰρ ἀπολαύοντεσ καὶ πολέμοισ καὶ ταραχαῖσ μὴ περισπώμενοι καὶ προσέτι τῆσ ποθεινοτάτησ ἐλευθερίασ ἀκρατῶσ ἐμφορούμενοι πρὸσ τῷ συναύξειν ἕκαστοσ τὰ οἰκεῖα καὶ ποιεῖν ἄξια πλείονοσ ὑπῆρχεν. Ἦσαν δὲ καὶ ἕτεροι τῷ βασιλεῖ ἡγεμόνεσ, οἳ τῆσ τε Σύρων γῆσ καὶ τῶν ἀλλοφύλων ἥτισ ἦν ἀπ’ Εὐφράτου ποταμοῦ διήκουσα μέχρι τῆσ Αἰγυπτίων ἐπῆρχον ἐκλέγοντεσ αὐτῷ φόρουσ παρὰ τῶν ἐθνῶν.

συνετέλουν δὲ καὶ τῇ τραπέζῃ καθ’ ἡμέραν καὶ τῷ δείπνῳ τοῦ βασιλέωσ σεμιδάλεωσ μὲν κόρουσ τριάκοντα, ἀλεύρου δὲ ξ, σιτιστοὺσ δὲ βόασ δέκα καὶ νομάδασ βόασ εἴκοσι, σιτιστοὺσ δὲ ἄρνασ ἑκατόν.

ταῦτα πάντα πάρεξ τῶν ἀπ’ ἄγρασ ἐλάφων λέγω καὶ βουβάλων καὶ τῶν πετεινῶν καὶ ἰχθύων ἐκομίζετο καθ’ ἡμέραν βασιλεῖ παρὰ τῶν ἀλλοφύλων. τοσοῦτον δὲ πλῆθοσ ἦν ἁρμάτων Σολόμωνι, ὡσ τέσσαρασ εἶναι μυριάδασ φατνῶν τῶν ὑποζευγνυμένων ἵππων·

χωρὶσ δὲ τούτων ἦσαν ἱππεῖσ δισχίλιοι καὶ μύριοι, ὧν οἱ μὲν ἡμίσεισ τῷ βασιλεῖ προσήδρευον ἐν Ιἑροσολύμοισ, οἱ δὲ λοιποὶ κατὰ τὰσ βασιλικὰσ διεσπαρμένοι κώμασ ἐν αὐταῖσ κατέμενον. ὁ δ’ αὐτὸσ ἡγεμὼν ὁ τὴν τοῦ βασιλέωσ δαπάνην πεπιστευμένοσ καὶ τοῖσ ἵπποισ ἐχορήγει τὰ ἐπιτήδεια συγκομίζων εἰσ ὃν ὁ βασιλεὺσ διέτριβε τόπον. Τοσαύτη δ’ ἦν ἣν ὁ θεὸσ παρέσχε Σολόμωνι φρόνησιν καὶ σοφίαν, ὡσ τούσ τε ἀρχαίουσ ὑπερβάλλειν ἀνθρώπουσ καὶ μηδὲ τοὺσ Αἰγυπτίουσ, οἳ πάντων συνέσει διενεγκεῖν λέγονται, συγκρινομένουσ λείπεσθαι παρ’ ὀλίγον, ἀλλὰ πλεῖστον ἀφεστηκότασ τῆσ τοῦ βασιλέωσ φρονήσεωσ ἐλέγχεσθαι.

ὑπερῆρε δὲ καὶ διήνεγκε σοφίᾳ καὶ τῶν κατὰ τὸν αὐτὸν καιρὸν δόξαν ἐχόντων παρὰ τοῖσ Ἑβραίοισ ἐπὶ δεινότητι, ὧν οὐ παρελεύσομαι τὰ ὀνόματα·

ἦσαν δὲ Ἄθανοσ καὶ Αἱμανὸσ καὶ Χάλκεοσ καὶ Δάρδανοσ υἱοὶ Ἡμάωνοσ. συνετάξατο δὲ καὶ βιβλία περὶ ᾠδῶν καὶ μελῶν πέντε πρὸσ τοῖσ χιλίοισ καὶ παραβολῶν καὶ εἰκόνων βίβλουσ τρισχιλίασ·

καθ’ ἕκαστον γὰρ εἶδοσ δένδρου παραβολὴν εἶπεν ἀπὸ ὑσσώπου ἑώσ κέδρου, τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ περὶ κτηνῶν καὶ τῶν ἐπιγείων ἁπάντων ζῴων καὶ τῶν νηκτῶν καὶ τῶν ἀερίων· οὐδεμίαν γὰρ φύσιν ἠγνόησεν οὐδὲ παρῆλθεν ἀνεξέταστον, ἀλλ’ ἐν πάσαισ ἐφιλοσόφησε καὶ τὴν ἐπιστήμην τῶν ἐν αὐταῖσ ἰδιωμάτων ἄκραν ἐπεδείξατο. παρέσχε δ’ αὐτῷ μαθεῖν ὁ θεὸσ καὶ τὴν κατὰ τῶν δαιμόνων τέχνην εἰσ ὠφέλειαν καὶ θεραπείαν τοῖσ ἀνθρώποισ·

ἐπῳδάσ τε συνταξάμενοσ αἷσ παρηγορεῖται τὰ νοσήματα καὶ τρόπουσ ἐξορκώσεων κατέλιπεν, οἷσ οἱ ἐνδούμενοι τὰ δαιμόνια ὡσ μηκέτ’ ἐπανελθεῖν ἐκδιώξουσι. καὶ αὕτη μέχρι νῦν παρ’ ἡμῖν ἡ θεραπεία πλεῖστον ἰσχύει·

ἱστόρησα γάρ τινα Ἐλεάζαρον τῶν ὁμοφύλων Οὐεσπασιανοῦ παρόντοσ καὶ τῶν υἱῶν αὐτοῦ καὶ χιλιάρχων καὶ ἄλλου στρατιωτικοῦ πλήθουσ ὑπὸ τῶν δαιμονίων λαμβανομένουσ ἀπολύοντα τούτων. ὁ δὲ τρόποσ τῆσ θεραπείασ τοιοῦτοσ ἦν· προσφέρων ταῖσ ῥισὶ τοῦ δαιμονιζομένου τὸν δακτύλιον ἔχοντα ὑπὸ τῇ σφραγῖδι ῥίζαν ἐξ ὧν ὑπέδειξε Σολόμων ἔπειτα ἐξεῖλκεν ὀσφρομένῳ διὰ τῶν μυκτήρων τὸ δαιμόνιον, καὶ πεσόντοσ εὐθὺσ τἀνθρώπου μηκέτ’ εἰσ αὐτὸν ἐπανήξειν ὡρ́κου, Σολόμωνόσ τε μεμνημένοσ καὶ τὰσ ἐπῳδὰσ ἃσ συνέθηκεν ἐκεῖνοσ ἐπιλέγων.

βουλόμενοσ δὲ πεῖσαι καὶ παραστῆσαι τοῖσ παρατυγχάνουσιν ὁ Ἐλεάζαροσ, ὅτι ταύτην ἔχει τὴν ἰσχύν, ἐτίθει μικρὸν ἔμπροσθεν ἤτοι ποτήριον πλῆρεσ ὕδατοσ ἢ ποδόνιπτρον καὶ τῷ δαιμονίῳ προσέταττεν ἐξιὸν τἀνθρώπου ταῦτα ἀνατρέψαι καὶ παρασχεῖν ἐπιγνῶναι τοῖσ ὁρῶσιν, ὅτι καταλέλοιπε τὸν ἄνθρωπον.

γινομένου δὲ τούτου σαφὴσ ἡ Σολόμωνοσ καθίστατο σύνεσισ καὶ σοφία δι’ ἣν, ἵνα γνῶσιν ἅπαντεσ αὐτοῦ τὸ μεγαλεῖον τῆσ φύσεωσ καὶ τὸ θεοφιλὲσ καὶ λάθῃ μηδένα τῶν ὑπὸ τὸν ἥλιον ἡ τοῦ βασιλέωσ περὶ πᾶν εἶδοσ ἀρετῆσ ὑπερβολή, περὶ τούτων εἰπεῖν προήχθημεν.

Ὁ δὲ τῶν Τυρίων βασιλεὺσ Εἴρωμοσ ἀκούσασ ὅτι Σολόμων τὴν τοῦ πατρὸσ διεδέξατο βασιλείαν ὑπερήσθη, φίλοσ γὰρ ἐτύγχανε τῷ Δαυίδῃ, καὶ πέμψασ πρὸσ αὐτὸν ἠσπάζετό τε καὶ συνέχαιρεν ἐπὶ τοῖσ παροῦσιν ἀγαθοῖσ.

ἀποστέλλει δὲ πρὸσ αὐτὸν Σολόμων γράμματα δηλοῦντα τάδε· "βασιλεὺσ Σολόμων Εἱρώμῳ βασιλεῖ.

ἴσθι μου τὸν πατέρα βουληθέντα κατασκευάσαι τῷ θεῷ ναὸν ὑπὸ τῶν πολέμων καὶ τῶν συνεχῶν στρατειῶν κεκωλυμένον· οὐ γὰρ ἐπαύσατο πρότερον τοὺσ ἐχθροὺσ καταστρεφόμενοσ πρὶν ἢ πάντασ αὐτοὺσ φόρων ὑποτελεῖσ πεποιηκέναι. ἐγὼ δὲ χάριν οἶδα τῷ θεῷ τῆσ παρούσησ εἰρήνησ καὶ διὰ ταύτην εὐσχολῶν οἰκοδομῆσαι τῷ θεῷ βούλομαι τὸν οἶκον·

καὶ γὰρ ὑπ’ ἐμοῦ τοῦτον ἔσεσθαι τῷ πατρί μου προεῖπεν ὁ θεόσ. διὸ παρακαλῶ σε συμπέμψαι τινὰσ τοῖσ ἐμοῖσ εἰσ Λίβανον τὸ ὄροσ κόψοντασ ξύλα· πρὸσ γὰρ τομὴν ὕλησ ἐπιστημονέστερον ἔχουσι τῶν ἡμετέρων οἱ Σιδώνιοι. μισθὸν δ’ ὃν ἂν ὁρίσῃσ ἐγὼ τοῖσ ὑλουργοῖσ παρέξω. Ἀναγνοὺσ δὲ τὴν ἐπιστολὴν Εἱρ́ωμοσ καὶ τοῖσ ἐπεσταλμένοισ ἡσθεὶσ ἀντιγράφει τῷ Σολόμωνι·

"βασιλεὺσ Εἱρ́ωμοσ βασιλεῖ Σολόμωνι. τὸν μὲν θεὸν εὐλογεῖν ἄξιον, ὅτι σοι τὴν πατρῴαν παρέδωκεν ἡγεμονίαν ἀνδρὶ σοφῷ καὶ πᾶσαν ἀρετὴν ἔχοντι, ἐγὼ δὲ τούτοισ ἡδόμενοσ ἅπαντα ὑπουργήσω τὰ ἐπεσταλμένα· τεμὼν γὰρ ξύλα πολλὰ καὶ μεγάλα κέδρου τε καὶ κυπαρίσσου διὰ τῶν ἐμῶν καταπέμψω ἐπὶ θάλασσαν καὶ κελεύσω τοὺσ ἐμοὺσ σχεδίαν πηξαμένουσ εἰσ ὃν ἂν βουληθῇσ τόπον τῆσ σαυτοῦ χώρασ πλεύσαντασ ἀποθέσθαι·

ἔπειθ’ οἱ σοὶ διακομίσουσιν εἰσ Ιἑροσόλυμα. ὅπωσ δὲ καὶ σὺ παράσχῃσ ἡμῖν ἀντὶ τούτων σῖτον, οὗ διὰ τὸ νῆσον οἰκεῖν δεόμεθα, φρόντισον. Διαμένει δὲ ἄχρι τῆσ τήμερον τὰ τῶν ἐπιστολῶν τούτων ἀντίγραφα οὐκ ἐν τοῖσ ἡμετέροισ μόνον σωζόμενα βιβλίοισ ἀλλὰ καὶ παρὰ Τυρίοισ, ὥστε εἴ τισ ἐθελήσειε τὸ ἀκριβὲσ μαθεῖν, δεηθεὶσ τῶν ἐπὶ τοῦ Τυρίων γραμματοφυλακείου δημοσίων εὑρ́οι συμφωνοῦντα τοῖσ εἰρημένοισ ὑφ’ ἡμῶν τὰ παρ’ ἐκείνοισ.

ταῦτα μὲν οὖν διεξῆλθον βουλόμενοσ γνῶναι τοὺσ ἐντευξομένουσ, ὅτι μηδὲν μᾶλλον ἔξω τῆσ ἀληθείασ λέγομεν, μηδὲ πιθανοῖσ τισι καὶ πρὸσ ἀπάτην καὶ τέρψιν ἐπαγωγοῖσ τὴν ἱστορίαν διαλαμβάνοντεσ τὴν μὲν ἐξέτασιν φεύγειν πειρώμεθα, πιστεύεσθαι δ’ εὐθὺσ ἀξιοῦμεν, οὐδὲ συγκεχωρημένον ἡμῖν κατεξανισταμένοισ τοῦ πρέποντοσ τῇ πραγματείᾳ ἀθῴοισ ὑπάρχειν, ἀλλὰ μηδεμιᾶσ ἀποδοχῆσ τυγχάνειν παρακαλοῦντεσ, ἂν μὴ μετὰ ἀποδείξεωσ καὶ τεκμηρίων ἰσχυρῶν ἐμφανίζειν δυνώμεθα τὴν ἀλήθειαν.

Ὁ δὲ βασιλεὺσ Σολόμων ὡσ ἐκομίσθη τὰ παρὰ Τυρίων βασιλέωσ γράμματα τήν τε προθυμίαν αὐτοῦ καὶ τὴν εὔνοιαν ἐπῄνεσε καὶ οἷσ ἠξίωσε τούτοισ αὐτὸν ἠμείψατο, σίτου μὲν αὐτῷ κατ’ ἔτοσ πέμψασ δισμυρίουσ κόρουσ καὶ τοσούτουσ ἐλαίου βάτουσ, ὁ δὲ βάτοσ δύναται ξέστασ ἑβδομήκοντα δύο·

τὸ δ’ αὐτὸ μέτρον καὶ οἴνου παρεῖχεν. ἡ μὲν οὖν Εἱρώμου φιλία καὶ Σολόμωνοσ ἀπὸ τούτων ἔτι μᾶλλον ηὔξησε καὶ διαμένειν ὤμοσαν εἰσ ἅπαν.

ὁ δὲ βασιλεὺσ ἐπέταξε παντὶ τῷ λαῷ φόρον ἐργάτασ τρισμυρίουσ, οἷσ ἄπονον τὴν ἐργασίαν κατέστησε μερίσασ αὐτὴν συνετῶσ· μυρίουσ γὰρ ἐποίησε κόπτοντασ ἐπὶ μῆνα ἕνα ἐν Λιβάνῳ ὄρει δύο μῆνασ ἀναπαύεσθαι παραγινομένουσ ἐπὶ τὰ οἰκεῖα, μέχρισ οὗ πάλιν οἱ δισμύριοι τὴν ἐργασίαν ἀναπληρώσωσι κατὰ τὸν ὡρισμένον χρόνον ἔπειθ’ οὕτωσ συνέβαινε τοῖσ πρώτοισ μυρίοισ διὰ τετάρτου μηνὸσ ἀπαντᾶν ἐπὶ τὸ ἔργον. ἐγεγόνει δ’ ἐπίτροποσ τοῦ φόρου τούτου Ἀδώραμοσ.

ἦσαν δ’ ἐκ τῶν παροίκων οὓσ Δαυίδησ καταλελοίπει τῶν μὲν παρακομιζόντων τὴν λιθίαν καὶ τὴν ἄλλην ὕλην ἑπτὰ μυριάδεσ, τῶν δὲ λατομούντων ὀκτάκισ μύριοι, τούτων δ’ ἐπιστάται τρισχίλιοι καὶ τριακόσιοι. προστετάχει δὲ λίθουσ μὲν αὐτοῖσ τέμνειν μεγάλουσ εἰσ τοὺσ τοῦ ναοῦ θεμελίουσ, ἁρμόσαντασ δὲ πρῶτον καὶ συνδήσαντασ ἐν τῷ ὄρει κατακομίζειν οὕτωσ εἰσ τὴν πόλιν.

ἐγίνετο δὲ ταῦτ’ οὐ παρὰ τῶν οἰκοδόμων τῶν ἐγχωρίων μόνον, ἀλλὰ καὶ ὧν ὁ Εἱρ́ωμοσ ἔπεμψε τεχνιτῶν. Τῆσ δ’ οἰκοδομίασ τοῦ ναοῦ Σολόμων ἤρξατο τέταρτον ἔτοσ ἤδη τῆσ βασιλείασ ἔχων μηνὶ δευτέρῳ, ὃν Μακεδόνεσ μὲν Ἀρτεμίσιον καλοῦσιν Ἑβραῖοι δὲ Ιἄρ, μετὰ ἔτη πεντακόσια καὶ ἐνενήκοντα καὶ δύο τῆσ ἀπ’ Αἰγύπτου τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐξόδου, μετὰ δὲ χίλια καὶ εἴκοσι ἔτη τῆσ Ἁβράμου εἰσ τὴν Χαναναίαν ἐκ τῆσ Μεσοποταμίασ ἀφίξεωσ, ἀπὸ δὲ τῆσ ἐπομβρίασ μετὰ χίλια καὶ τετρακόσια καὶ τεσσαράκοντα·

ἀπὸ δὲ τοῦ πρώτου γεννηθέντοσ Ἀδάμου ἑώσ οὗ τὸν ναὸν ᾠκοδόμησε Σολόμων διεληλύθει τὰ πάντα ἔτη τρισχίλια καὶ ἑκατὸν δύο.

καθ’ ὃν δὲ ὁ ναὸσ ἤρξατο οἰκοδομεῖσθαι χρόνον, κατ’ ἐκεῖνον ἔτοσ ἤδη τῆσ ἐν Τύρῳ βασιλείασ ἑνδέκατον ἐνειστήκει Εἱρώμῳ, τῆσ δὲ οἰκήσεωσ εἰσ τὴν οἰκοδομίαν τοῦ ναοῦ διεγεγόνει χρόνοσ ἐτῶν τεσσαράκοντα καὶ διακοσίων. Βάλλεται μὲν οὖν τῷ ναῷ θεμελίουσ ὁ βασιλεὺσ ἐπὶ μήκιστον τῆσ γῆσ βάθοσ ὕλησ λίθων ἰσχυρᾶσ καὶ πρὸσ χρόνον ἀντέχειν δυναμένησ, οἳ τῇ τε γῇ συμφυέντεσ ἔμελλον ἔδαφοσ καὶ ἔρεισμα τῆσ ἐποικοδομησομένησ κατασκευῆσ ἔσεσθαι καὶ διὰ τὴν κάτωθεν ἰσχὺν οἴσειν ἀπόνωσ μέγεθόσ τε τῶν ἐπικεισομένων καὶ κάλλουσ πολυτέλειαν, ᾗ βάροσ ἔμελλεν οὐχ ἧττον εἶναι τῶν ἄλλων ὅσα πρὸσ ὕψοσ καὶ πρὸσ ὄγκον κόσμου τε χάριν καὶ μεγαλουργίασ ἐπενοεῖτο.

ἀνήγαγε δὲ αὐτὸν ἄχρι τῆσ ὀροφῆσ ἐκ λευκοῦ λίθου πεποιημένον.

τὸ μὲν οὖν ὕψοσ ἦν ἑξήκοντα πηχῶν, τῶν δ’ αὐτῶν καὶ τὸ μῆκοσ, εὖροσ δ’ εἴκοσι. κατὰ τούτου δὲ ἄλλοσ ἦν ἐγηγερμένοσ ἴσοσ τοῖσ μέτροισ, ὥστε εἶναι τὸ πᾶν ὕψοσ τῷ ναῷ πηχῶν ἑκατὸν καὶ εἴκοσι· τέτραπτο δὲ πρὸσ τὴν ἀνατολήν.

τὸ δὲ προνάιον αὐτοῦ προύστησαν ἐπὶ πήχεισ μὲν εἴκοσι τὸ μῆκοσ πρὸσ τὸ εὖροσ τοῦ οἴκου τεταμένον, ἔχον δὲ πλάτοσ πήχεισ δέκα καὶ εἰσ ὕψοσ δὲ ἀνεγηγερμένον πηχῶν ἑκατὸν καὶ εἴκοσι. περιῳκοδόμησε δὲ τὸν ναὸν ἐν κύκλῳ τριάκοντα βραχέσιν οἴκοισ, οἳ συνοχή τε τοῦ παντὸσ ἔμελλον ἔσεσθαι διὰ πυκνότητα καὶ πλῆθοσ ἔξωθεν περικείμενοι, καὶ δὴ καὶ τὰσ εἰσόδουσ αὐτοῖσ δι’ ἀλλήλων κατεσκεύασεν. ἕκαστοσ δὲ τῶν οἴκων τούτων εὖροσ μὲν εἶχε πέντε πήχεισ, μῆκοσ δὲ τοὺσ αὐτούσ, ὕψοσ δὲ εἴκοσιν.

ἐπῳκοδόμηντο δὲ τούτοισ ἄνωθεν ἕτεροι οἶκοι καὶ πάλιν ἄλλοι κατ’ αὐτῶν ἴσοι καὶ τοῖσ μέτροισ καὶ τῷ ἀριθμῷ, ὡσ τὸ πᾶν ὕψοσ αὐτοὺσ λαβεῖν τῷ κάτωθεν οἴκῳ παραπλήσιον· ὁ γὰρ ὑπερῷοσ οὐκ ἦν περιῳκοδομημένοσ. ὄροφοσ δὲ αὐτοῖσ ἐπεβέβλητο κέδρου καὶ τοῖσ μὲν οἴκοισ ἴδιοσ ἦν οὗτοσ ἑκάστῳ πρὸσ τοὺσ πλησίον οὐ συνάπτων, τοῖσ δ’ ἄλλοισ ὑπῆρχεν ἡ στέγη κοινὴ δι’ ἀλλήλων δεδομημένη μηκίσταισ δοκοῖσ καὶ διηκούσαισ ἁπάντων, ὡσ τοὺσ μέσουσ τοίχουσ ὑπὸ τῶν αὐτῶν συγκρατουμένουσ ξύλων ἐρρωμενεστέρουσ διὰ τοῦτο γίνεσθαι.

τὴν δὲ ὑπὸ τὰσ δοκοὺσ στέγην τῆσ αὐτῆσ ὕλησ ἐβάλετο πᾶσαν ἐξεσμένην εἰσ φατνώματα καὶ προσκόλλησιν χρυσοῦ.

τοὺσ δὲ τοίχουσ κεδρίναισ διαλαβὼν σανίσι χρυσὸν αὐταῖσ ἐνετόρευσεν, ὥστε στίλβειν ἅπαντα τὸν ναὸν καὶ περιλάμπεσθαι τὰσ ὄψεισ τῶν εἰσιόντων ὑπὸ τῆσ αὐγῆσ τοῦ χρυσοῦ πανταχόθεν φερομένησ. ἡ δ’ ὅλη τοῦ ναοῦ οἰκοδομία κατὰ πολλὴν τέχνην ἐκ λίθων ἀκροτόμων ἐγένετο συντεθέντων ἁρμονίωσ πάνυ καὶ λείωσ, ὡσ μήτε σφύρασ μήτε ἄλλου τινὸσ ἐργαλείου τεκτονικοῦ τοῖσ κατανοοῦσιν ἐργασίαν δηλοῦσθαι, ἀλλὰ δίχα τῆσ τούτων χρήσεωσ πᾶσαν ἡρμόσθαι τὴν ὕλην προσφυῶσ, ὡσ ἑκούσιον τὴν ἁρμονίαν αὐτῆσ δοκεῖν μᾶλλον ἢ τῆσ τῶν ἐργαλείων ἀνάγκησ.

ἐφιλοτέχνησε δὲ ὁ βασιλεὺσ ἄνοδον εἰσ τὸν ὑπερῷον οἶκον διὰ τοῦ εὔρουσ τοῦ τοίχου·

οὐ γὰρ εἶχε θύραν μεγάλην κατὰ τῆσ ἀνατολῆσ ὡσ εἶχεν ὁ κάτωθεν οἶκοσ, ἀλλ’ ἐκ τῶν πλευρῶν ἦσαν εἴσοδοι διὰ μικρῶν πάνυ θυρῶν. διέλαβε δὲ τὸν ναὸν καὶ ἔνδοθεν καὶ ἔξωθεν ξύλοισ κεδρίνοισ ἁλύσεσι παχείαισ συνδεδεμένοισ, ὥστε ἀντ’ ὀχυρωμάτων καὶ ῥώμησ τοῦτο εἶναι. Διελὼν δὲ τὸν ναὸν εἰσ δύο τὸν μὲν ἔνδοθεν οἶκον εἴκοσι πηχῶν ἐποίησεν ἄδυτον, τὸν δὲ τεσσαράκοντα πηχῶν ἅγιον ναὸν ἀπέδειξεν.

ἐκτεμὼν δὲ τὸν μέσον τοῖχον θύρασ ἐπέστησε κεδρίνασ χρυσὸν πολὺν αὐταῖσ ἐνεργασάμενοσ καὶ τορείαν ποικίλην. κατεπέτασε δὲ ταύτασ ὕφεσιν εὐανθεστάτοισ ἐξ ὑακίνθου καὶ πορφύρασ καὶ κόκκου πεποιημένοισ, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ βύσσου λαμπροτάτησ καὶ μαλακωτάτησ.

ἀνέθηκε δὲ εἰσ τὸ ἄδυτον εἴκοσι πηχῶν τὸ εὖροσ τῶν δ’ αὐτῶν καὶ τὸ μῆκοσ δύο Χερουβεῖσ ὁλοχρύσουσ πηχῶν ἑκατέραν τὸ ὕψοσ πέντε, δύο δ’ ἦσαν ἑκατέρᾳ πτέρυγεσ ἐπὶ πέντε πήχεισ ἐκτεταμέναι. διὸ καὶ οὐ μακρὰν ἀλλήλων αὐτὰσ ἀνέστησεν, ἵνα τῶν πτερύγων τῇ μὲν ἅπτωνται τοῦ κατὰ νότον κειμένου τοίχου τοῦ ἀδύτου, τῇ δὲ κατὰ βορέαν, αἱ δ’ ἄλλαι πτέρυγεσ αὑταῖσ συνάπτουσαι τεθείσῃ μεταξὺ αὐτῶν τῇ κιβωτῷ σκέπη τυγχάνωσι.

τὰσ δὲ Χερουβεῖσ οὐδεὶσ ὁποῖαί τινέσ εἰσιν εἰπεῖν οὐδ’ εἰκάσαι δύναται. κατέστρωσε δὲ καὶ τοῦ ναοῦ τὸ ἔδαφοσ ἐλάσμασι χρυσοῦ, ἐπέθηκε δὲ καὶ τῷ πυλῶνι τοῦ ναοῦ θύρασ πρὸσ τὸ ὕψοσ τοῦ τοίχου συμμεμετρημένασ εὖροσ ἐχούσασ πηχῶν εἴκοσι, καὶ ταύτασ κατεκόλλησε χρυσῷ.

συνελόντι δ’ εἰπεῖν οὐδὲν εἰάσε τοῦ ναοῦ μέροσ οὔτε ἔξωθεν οὔτε ἔνδοθεν, ὃ μὴ χρυσὸσ ἦν.

κατεπέτασε δὲ καὶ ταύτασ τὰσ θύρασ ὁμοίωσ ταῖσ ἐνδοτέρω καταπετάσμασιν. ἡ δὲ τοῦ προναί̈ου πύλη τούτων οὐδὲν εἶχε. Μεταπέμπεται δ’ ἐκ Τύρου Σολόμων παρὰ Εἱρώμου τεχνίτην Χείρωμον ὄνομα μητρὸσ μὲν ὄντα Νεφθαλίτιδοσ τὸ γένοσ, ἐκ γὰρ ταύτησ ὑπῆρχε τῆσ φυλῆσ, πατρὸσ δὲ Οὐρίου γένοσ Ἰσραηλίτου.

οὗτοσ ἅπαντοσ μὲν ἐπιστημόνωσ εἶχεν ἔργου, μάλιστα δὲ τεχνίτησ ἦν χρυσὸν ἐργάζεσθαι καὶ ἄργυρον καὶ χαλκόν, ὑφ’ οὗ δὴ καὶ πάντα κατὰ τὴν τοῦ βασιλέωσ βούλησιν τὰ περὶ τὸν ναὸν ἐμηχανήθη. κατεσκεύασε δὲ ὁ Χείρωμοσ οὗτοσ καὶ στύλουσ δύο χαλκοῦσ ἔσωθεν τὸ πάχοσ τεσσάρων δακτύλων.

ἦν δὲ τὸ μὲν ὕψοσ τοῖσ κίοσιν ὀκτωκαίδεκα πήχεων, ἡ δὲ περίμετροσ δέκα καὶ δύο πηχῶν· χωνευτὸν δ’ ἐφ’ ἑκατέρᾳ κεφαλῇ κρίνον ἐφειστήκει τὸ ὕψοσ ἐπὶ πέντε πήχεισ ἐγηγερμένον, ᾧ περιέκειτο δίκτυον ἐλάτῃ χαλκέᾳ περιπεπλεγμένον καλύπτον τὰ κρίνα. τούτου δὲ ἀπήρτηντο κατὰ διστιχίαν καὶ ῥοιαὶ διακόσιαι.

τούτων τῶν κιόνων τὸν μὲν ἕτερον κατὰ τὴν δεξιὰν ἔστησε τοῦ προπυλαίου παραστάδα καλέσασ αὐτὸν Ιἀχείν, τὸν δ’ ἕτερον κατὰ τὸ ἀριστερὸν ὀνομάσασ αὐτὸν Ἀβαίζ. Ἐχώνευσε δὲ καὶ θάλασσαν χαλκῆν εἰσ ἡμισφαίριον ἐσχηματισμένην·

ἐκλήθη δὲ τὸ χαλκούργημα θάλασσα διὸ τὸ μέγεθοσ· ἦν γὰρ ὁ λουτὴρ τὴν διάμετρον πηχῶν δέκα καὶ ἐπὶ παλαιστιαῖον πάχοσ κεχωνευμένοσ. ὑπερήρειστο δὲ κατὰ τὸ μεσαίτατον τοῦ κύτουσ σπείρᾳ περιαγομένῃ εἰσ ἕλικασ δέκα· ἦν δὲ τὴν διάμετρον πήχεωσ, περιειστήκεσαν δὲ περὶ αὐτὴν μόσχοι δώδεκα πρὸσ τὰ κλίματα τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀποβλέποντεσ καθ’ ἕκαστον αὐτῶν τρεῖσ, εἰσ τὰ ὀπίσθια νενευκότεσ, ὥστ’ αὐτοῖσ ἐπικαθέζεσθαι τὸ ἡμισφαίριον κατὰ περιαγωγὴν ἔνδον ἀπονεῦον.

ἐδέχετο δὲ ἡ θάλασσα βάτουσ τρισχιλίουσ. Ἐποίησε δὲ καὶ λουτήρων δέκα βάσεισ χαλκᾶσ τετραγώνουσ.

τούτων ἑκάστη μῆκοσ γεγόνει πηχῶν πέντε πλάτοσ τεσσάρων ὕψοσ ἕξ. συνεκέκλειτο δὲ τὸ ἔργον κατὰ μέροσ τετορευμένον οὕτωσ· τέσσαρεσ ἦσαν κιονίσκοι κατὰ γωνίαν ἑστῶτεσ τετράγωνοι τὰ πλευρὰ τῆσ βάσεωσ ἐξ ἑκατέρου μέρουσ ἐν αὑτοῖσ ἔχοντεσ ἐξηρμοσμένα. ἦν δὲ ταῦτα τριχῇ διῃρημένα·

ἑκάστην δὲ χώραν ὁρ́οσ ἐπεῖχεν εἰσ ὑπόβασιν κατεσκευασμένοσ, ἐφ’ οἷσ ἐτετόρευτο πῇ μὲν λέων πῇ δὲ ταῦροσ καὶ ἀετόσ, ἐπὶ δὲ τῶν κιονίσκων ὁμοίωσ ἐξείργαστο τοῖσ κατὰ τὰ πλευρὰ τετορευμένοισ. τὸ δὲ πᾶν ἔργον ἐπὶ τεσσάρων αἰωρούμενον τροχῶν εἱστήκει.

χωνευτοὶ δ’ ἦσαν οὗτοι πλήμνασ καὶ ἄντυγασ πήχεωσ καὶ ἡμίσουσ ἔχοντεσ τὴν διάμετρον. ἐθαύμασεν ἄν τισ τὰσ ἀψῖδασ τῶν τροχῶν θεασάμενοσ, ὅπωσ συντετορευμέναι καὶ τοῖσ πλευροῖσ τῶν βάσεων προσηνωμέναι ἁρμονίωσ ταῖσ ἄντυξιν ἐνέκειντο· ἦσαν δ’ ὅμωσ οὕτωσ ἔχουσαι. τὰσ δὲ γωνίασ ἄνωθεν συνέκλειον ὦμοι χειρῶν ἀνατεταμένων, οἷσ ἐπεκάθητο σπεῖρα κατὰ κοῖλον ἐπικειμένη τὸν λουτῆρα ταῖσ χερσὶν ἐπαναπαυόμενον ἀετοῦ καὶ λέοντοσ αὐτοῖσ ἐφηρμοσμένων, ὡσ σύμφυτα ταῦτ’ εἶναι δοκεῖν τοῖσ ὁρῶσι.

μεταξὺ δὲ τούτων φοίνικεσ ἦσαν τετορευμένοι. τοιαύτη μὲν ἡ κατασκευὴ τῶν δέκα βάσεων ὑπῆρχε. προσεξείργαστο δὲ καὶ χυτρογαύλουσ δέκα λουτῆρασ στρογγύλουσ χαλκοῦσ, ὧν ἕκαστοσ ἐχώρει τεσσαράκοντα χόασ·

τὸ γὰρ ὕψοσ εἶχε τεσσάρων πηχῶν καὶ τοσούτοισ ἀλλήλων αὐτοῖσ διειστήκει τὰ χείλη. τίθησι δὲ τοὺσ λουτῆρασ τούτουσ ἐπὶ τῶν δέκα βάσεων τῶν κληθεισῶν Μεχενώθ. πέντε δὲ λουτῆρασ ἵστησιν ἐξ ἀριστεροῦ μέρουσ τοῦ ναοῦ, τέτραπτο δὲ τοῦτο κατὰ βορέαν ἄνεμον, καὶ τοσούτουσ ἐκ τοῦ δεξιοῦ πρὸσ νότον ἀφορῶντασ εἰσ τὴν ἀνατολήν·

κατὰ δ’ αὐτὸ καὶ τὴν θάλασσαν ἔθηκε. πληρώσασ δὲ ὕδατοσ τὴν μὲν θάλασσαν ἀπέδειξεν εἰσ τὸ νίπτειν τοὺσ εἰσ τὸν ναὸν εἰσιόντασ ἱερεῖσ ἐν αὐτῇ τὰσ χεῖρασ καὶ τοὺσ πόδασ μέλλοντασ ἀναβαίνειν ἐπὶ τὸν βωμόν, τοὺσ δὲ λουτῆρασ εἰσ τὸ καθαίρειν τὰ ἐντὸσ τῶν ὁλοκαυτουμένων ζῴων καὶ τοὺσ πόδασ αὐτῶν.

Κατεσκεύασε δὲ καὶ θυσιαστήριον χάλκεον εἴκοσι πηχῶν τὸ μῆκοσ καὶ τοσούτων τὸ εὖροσ τὸ δὲ ὕψοσ δέκα πρὸσ τὰσ ὁλοκαυτώσεισ.

ἐποίησε δὲ αὐτοῦ καὶ τὰ σκεύη πάντα χάλκεα ποδιστῆρασ καὶ ἀναλημπτῆρασ· οὐ μὴν ἀλλὰ πρὸσ τούτοισ Χείρωμοσ καὶ λέβητασ καὶ ἁρ́παγασ καὶ πᾶν σκεῦοσ ἐδημιούργησεν ἐκ χαλκοῦ τὴν αὐγὴν ὁμοίου χρυσῷ καὶ τὸ κάλλοσ· τραπεζῶν τε πλῆθοσ ἀνέθηκεν ὁ βασιλεύσ, καὶ μίαν μὲν μεγάλην χρυσέαν, ἐφ’ ἧσ ἐτίθεσαν τοὺσ ἄρτουσ τοῦ θεοῦ, καὶ ταύτῃ παραπλησίασ μυρίασ πρὸσ αὐταῖσ ἑτέρῳ τρόπῳ γεγενημένασ, ἐφ’ ὧν ἐπέκειτο τὰ σκεύη φιάλαι τε καὶ σπονδεῖα χρύσεα μὲν δισμύρια ἀργύρεα δὲ τετρακισμύρια.

καὶ λυχνίασ δὲ μυρίασ ἐποίησε κατὰ τὴν Μωυσέοσ προσταγήν, ἐξ ὧν μίαν ἀνέθηκεν εἰσ τὸν ναόν, ἵνα καίηται καθ’ ἡμέραν ἀκολούθωσ τῷ νόμῳ, καὶ τράπεζαν μίαν ἐπικειμένην ἄρτουσ πρὸσ τὸ βόρειον τοῦ ναοῦ μέροσ ἀντικρὺ τῆσ λυχνίασ·

ταύτην γὰρ κατὰ νότον ἔστησεν, ὁ δὲ χρύσεοσ βωμὸσ μέσοσ αὐτῶν ἔκειτο. ταῦτα πάντα εἶχεν ὁ τῶν τεσσαράκοντα πηχῶν οἶκοσ πρὸ τοῦ καταπετάσματοσ τοῦ ἀδύτου· ἐν τούτῳ δὲ ἡ κιβωτὸσ ἔμελλε κεῖσθαι. Οἰνοχόασ δ’ ὁ βασιλεὺσ μυριάδασ ὀκτὼ κατεσκεύασε καὶ φιαλῶν χρυσέων δέκα ἀργυρέασ δὲ διπλασίονασ.

πινάκων δὲ χρυσέων εἰσ τὸ προσφέρειν ἐν αὐτοῖσ πεφυραμένην σεμίδαλιν τῷ βωμῷ μυριάδασ ὀκτώ, τούτων δ’ ἀργυροῦσ διπλασίονασ. κρατῆρασ δ’ οἷσ ἐνεφύρων τὴν σεμίδαλιν μετ’ ἐλαίου χρυσέουσ μὲν ἑξακισμυρίουσ, ἀργυρέουσ δὲ δὶσ τοσούτουσ. τὰ μέτρα δὲ τοῖσ Μωυσήου λεγομένοισ δὲ ειν καὶ ἐσσάρωνεσ παραπλήσια, χρυσᾶ μὲν δισμύρια ἀργύρεα δὲ διπλασίονα.

θυμιατήρια δὲ χρυσᾶ ἐν οἷσ ἐκομίζετο τὸ θυμίαμα εἰσ τὸν ναὸν δισμύρια· ὁμοίωσ ἄλλα θυμιατήρια οἷσ ἐκόμιζον ἀπὸ τοῦ μεγάλου βωμοῦ πῦρ ἐπὶ τὸν μικρὸν βωμὸν τὸν ἐν τῷ ναῷ πεντακισμύρια. στολὰσ δὲ ἱερατικὰσ τοῖσ ἀρχιερεῦσι σὺν ποδήρεσιν ἐπωμίσι καὶ λογίῳ καὶ λίθοισ χιλίασ·

ἡ δὲ στεφάνη, εἰσ ἣν τὸν θεὸν Μωυσῆσ ἔγραψε, μία ἦν καὶ διέμεινεν ἄχρι τῆσδε τῆσ ἡμέρασ· τὰσ δὲ ἱερατικὰσ στολὰσ ἐκ βύσσου κατεσκεύασε καὶ ζώνασ πορφυρᾶσ εἰσ ἕκαστον μυρίασ. καὶ σαλπίγγων κατὰ Μωυσέοσ ἐντολὴν μυριάδασ εἴκοσι, καὶ στολῶν τοῖσ ὑμνῳδοῖσ Ληουιτῶν ἐκ βύσσου μυριάδασ εἴκοσι·

καὶ τὰ ὄργανα τὰ μουσικὰ καὶ πρὸσ τὴν ὑμνῳδίαν ἐξηυρημένα, ἃ καλεῖται νάβλασ καὶ κινύρασ, ἐξ ἠλέκτρου κατεσκεύασε τετρακισμύρια. Ταῦτα πάντα ὁ Σολόμων εἰσ τὴν τοῦ θεοῦ τιμὴν πολυτελῶσ καὶ μεγαλοπρεπῶσ κατεσκεύασε μηδενὸσ φεισάμενοσ ἀλλὰ πάσῃ φιλοτιμίᾳ περὶ τὸν τοῦ ναοῦ κόσμον χρησάμενοσ, ἃ καὶ κατέθηκεν ἐν τοῖσ θησαυροῖσ τοῦ θεοῦ.

περιέβαλε δὲ τοῦ ναοῦ κύκλῳ γείσιον μὲν κατὰ τὴν ἐπιχώριον γλῶτταν τριγχὸν δὲ παρ’ Ἕλλησι λεγόμενον εἰσ τρεῖσ πήχεισ ἀναγαγὼν τὸ ὕψοσ, εἴρξοντα μὲν τοὺσ πολλοὺσ τῆσ εἰσ τὸ ἱερὸν εἰσόδου, μόνοισ δὲ ἀνειμένην αὐτὴν τοῖσ ἱερεῦσι σημανοῦντα. τούτου δ’ ἔξωθεν ἱερὸν ᾠκοδόμησεν·

ἐν τετραγώνου σχήματι στοὰσ ἐγείρασ μεγάλασ καὶ πλατείασ καὶ πύλαισ ὑψηλαῖσ ἀνεῳγμένασ, ὧν ἑκάστη πρὸσ ἕκαστον τῶν ἀνέμων τέτραπτο χρυσέαισ κλειομένη θύραισ. εἰσ τοῦτο τοῦ λαοῦ πάντεσ οἱ διαφέροντεσ ἁγνείᾳ καὶ παρατηρήσει τῶν νομίμων εἰσῄεσαν. θαυμαστὸν δὲ καὶ λόγου παντὸσ ἀπέφηνε μεῖζον, ὡσ δὲ εἰπεῖν καὶ τῆσ ὄψεωσ, τὸ τούτων ἔξωθεν ἱερόν·

μεγάλασ γὰρ ἐγχώσασ φάραγγασ, ἃσ διὰ βάθοσ ἄπειρον οὐδὲ ἀπόνωσ ἐννεύσαντασ ἦν ἰδεῖν, καὶ ἀναβιβάσασ εἰσ τετρακοσίουσ πήχεισ τὸ ὕψοσ ἰσοπέδουσ τῇ κορυφῇ τοῦ ὄρουσ ἐφ’ ἧσ ὁ ναὸσ ᾠκοδόμητο κατεσκεύασε· καὶ διὰ τοῦτο ὕπαιθρον ὂν τὸ ἔξωθεν ἱερὸν ἴσον ὑπῆρχε τῷ ναῷ. περιλαμβάνει δ’ αὐτὸ καὶ στοαῖσ διπλαῖσ μὲν τὴν κατασκευήν, λίθου δ’ αὐτοφυοῦσ τὸ ὕψοσ κίοσιν ἐπερηρεισμέναισ·

ὀροφαὶ δ’ αὐταῖσ ἦσαν ἐκ κέδρου φατνώμασιν ἀνεξεσμέναι. τὰσ δὲ θύρασ τῷ ἱερῷ τούτῳ πάσασ ἐπέστησεν ἐξ ἀργύρου. Τὰ μὲν οὖν ἔργα ταῦτα καὶ τὰ μεγέθη καὶ κάλλη τῶν τε οἰκοδομημάτων καὶ τῶν εἰσ τὸν ναὸν ἀναθημάτων Σολόμων ὁ βασιλεὺσ ἐν ἔτεσιν ἑπτὰ συντελέσασ καὶ πλούτου καὶ προθυμίασ ἐπίδειξιν ποιησάμενοσ, ὡσ ἄν τισ ἰδὼν ἐνόμισεν ὡσ ἐν τῷ παντὶ κατασκευασθῆναι χρόνῳ ταῦτα ἐν οὕτωσ ὀλίγῳ πρὸσ τὸ μέγεθοσ συγκρινόμενα τοῦ ναοῦ συμπερασθῆναι, γράψασ τοῖσ ἡγεμόσι καὶ τοῖσ πρεσβυτέροισ τῶν Ἑβραίων ἐκέλευσεν ἅπαντα τὸν λαὸν συναγαγεῖν εἰσ Ιἑροσόλυμα ὀψόμενόν τε τὸν ναὸν καὶ μετακομιοῦντα τὴν τοῦ θεοῦ κιβωτὸν εἰσ αὐτόν.

καὶ περιαγγελθείσησ τῆσ εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα πᾶσιν ἀφίξεωσ ἑβδόμῳ μηνὶ μόλισ συνίασιν, ὑπὸ μὲν τῶν ἐπιχωρίων Ἀθύρει, ὑπὸ δὲ τῶν Μακεδόνων Ὑπερβερεταίῳ λεγομένῳ.

συνέδραμε δ’ εἰσ τὸν αὐτὸν χρόνον καὶ ὁ τῆσ σκηνοπηγίασ καιρὸσ ἑορτῆσ σφόδρα παρὰ τοῖσ Ἑβραίοισ ἁγιωτάτησ καὶ μεγίστησ. βαστάσαντεσ οὖν τὴν κιβωτὸν καὶ τὴν σκηνήν, ἣν Μωυσῆσ ἐπήξατο, καὶ πάντα τὰ πρὸσ τὴν διακονίαν τῶν θυσιῶν τοῦ θεοῦ σκεύη μετεκόμιζον εἰσ τὸν ναόν.

προῆγον δὲ μετὰ θυσιῶν αὐτόσ τε ὁ βασιλεὺσ καὶ ὁ λαὸσ ἅπασ καὶ οἱ Λευῖται σπονδαῖσ τε καὶ πολλῶν ἱερείων αἵματι τὴν ὁδὸν καταντλοῦντεσ καὶ θυμιῶντεσ ἀπειρόν τι θυμιαμάτων πλῆθοσ, ὡσ ἅπαντα τὸν πέριξ ἀέρα πεπληρωμένον καὶ τοῖσ πορρωτάτω τυγχάνουσιν ἡδὺν ἀπαντᾶν καὶ γνωρίζειν ἐπιδημίαν θεοῦ καὶ κατοικισμὸν κατ’ ἀνθρωπίνην δόξαν εἰσ νεοδόμητον αὐτῷ καὶ καθιερωμένον χωρίον· καὶ γὰρ οὐδ’ ὑμνοῦντεσ οὐδὲ χορεύοντεσ ἑώσ οὗ πρὸσ τὸν ναὸν ἦλθον ἔκαμον.

τούτῳ μὲν οὖν τῷ τρόπῳ τὴν κιβωτὸν μετήνεγκαν.

ὡσ δ’ εἰσ τὸ ἄδυτον αὐτὴν εἰσενεγκεῖν ἔδει, τὸ μὲν ἄλλο πλῆθοσ μετέστη, μόνοι δὲ κομίσαντεσ οἱ ἱερεῖσ μεταξὺ τῶν δύο Χερουβὶμ κατέθεσαν· αἱ δὲ τοὺσ ταρσοὺσ συμπλέξασαι, καὶ γὰρ οὕτωσ ἦσαν ὑπὸ τοῦ τεχνίτου κατεσκευασμέναι, τὴν κιβωτὸν ὡσ ὑπὸ σκηνῇ τινι καὶ θόλῳ κατεσκέπασαν. εἶχε δὲ ἡ κιβωτὸσ οὐδὲν ἕτερον ἢ δύο λιθίνασ πλάκασ, αἳ τοὺσ δέκα λόγουσ τοὺσ ὑπὸ τοῦ θεοῦ Μωυσεῖ λαληθέντασ ἐν Σιναίῳ ὄρει ἐγγεγραμμένουσ αὐταῖσ ἔσωζον.

τὴν δὲ λυχνίαν καὶ τὴν τράπεζαν καὶ τὸν βωμὸν τὸν χρύσεον ἔστησαν ἐν τῷ ναῷ πρὸ τοῦ ἀδύτου κατὰ τοὺσ αὐτοὺσ τόπουσ, οὓσ καὶ τότε ἐν τῇ σκηνῇ κείμενοι κατεῖχον, καὶ τὰσ καθημερινὰσ θυσίασ ἀνέφερον. τὸ δὲ θυσιαστήριον τὸ χάλκεον ἵστησι πρὸ τοῦ ναοῦ ἀντικρὺ τῆσ θύρασ, ὡσ ἀνοιχθείσησ αὐτὸ κατὰ πρόσωπον εἶναι καὶ βλέπεσθαι τὰσ ἱερουργίασ καὶ τὴν τῶν θυσιῶν πολυτέλειαν.

τὰ δὲ λοιπὰ σκεύη πάντα συναλίσασ ἔνδον εἰσ τὸν ναὸν κατέθετο. Ἐπεὶ δὲ πάντα διακοσμήσαντεσ οἱ ἱερεῖσ τὰ περὶ τὴν κιβωτὸν ἐξῆλθον, ἄφνω πίλημα νεφέλησ οὐ σκληρὸν οὐδ’ οἱο͂ν ὡρ́ᾳ χειμῶνοσ ὑετοῦ γέμον ἵσταται κεχυμένον δὲ καὶ κεκραμένον εἰσ τὸν ναὸν εἰσερρύη, καὶ ταῖσ μὲν ὄψεσι τῶν ἱερέων ὡσ μὴ καθορᾶν ἀλλήλουσ ἐπεσκότει, ταῖσ δὲ διανοίαισ ταῖσ ἁπάντων φαντασίαν καὶ δόξαν παρεῖχεν ὡσ τοῦ θεοῦ κατεληλυθότοσ εἰσ τὸ ἱερὸν καὶ κατεσκηνωκότοσ ἡδέωσ ἐν αὐτῷ.

καὶ οἱ μὲν ἐπὶ ταύτησ εἶχον αὑτοὺσ τῆσ ἐννοίασ ὁ δὲ βασιλεὺσ Σολόμων ἐξεγερθείσ, ἔτυχε γὰρ καθεζόμενοσ, ἐποιήσατο λόγουσ πρὸσ τὸν θεόν, οὓσ τῇ θείᾳ φύσει πρέποντασ ὑπελάμβανε καὶ καλῶσ εἶχεν αὐτῷ λέγειν·

"σοὶ γάρ, εἶπεν, οἶκον μὲν αἰώνιον, ὦ δέσποτα, καὶ ἄξιον αὑτῷ εἰργάσω γεγονότα τὸν οὐρανὸν οἴδαμεν καὶ ἀέρα καὶ γῆν καὶ θάλασσαν, δι’ ὧν ἁπάντων οὐδὲ τούτοισ ἀρκούμενοσ κεχώρηκασ, τοῦτον δέ σοι κατεσκεύακα τὸν ναὸν ἐπώνυμον, ὡσ ἂν ἀπ’ αὐτοῦ σοι τὰσ εὐχὰσ θύοντεσ καὶ καλλιεροῦντεσ ἀναπέμπωμεν εἰσ τὸν ἀέρα καὶ πεπεισμένοι διατελοίημεν, ὅτι πάρει καὶ μακρὰν οὐκ ἀφέστηκασ [οὐδὲ σαυτῶ]· τῷ μὲν γὰρ πάντ’ ἐφορᾶν καὶ πάντ’ ἀκούειν οὐδὲ νῦν ὅπου σοι θέμισ οἰκῶν ἀπολείπεισ τοῦ πᾶσιν ἔγγιστα εἶναι, μᾶλλον δ’ ἑκάστῳ καὶ βουλευομένῳ καὶ διὰ νυκτὸσ καὶ ἡμέρασ συμπάρει.

" ταῦτα ἐπιθειάσασ πρὸσ τὸν θεὸν ἀπέστρεψεν εἰσ τὸ πλῆθοσ τοὺσ λόγουσ ἐμφανίζων τοῦ θεοῦ τὴν δύναμιν αὐτοῖσ καὶ τὴν πρόνοιαν, ὅτι Δαυίδῃ τῷ πατρὶ περὶ τῶν μελλόντων ἅπαντα καθὼσ ἀποβέβηκεν ἤδη τὰ πολλὰ καὶ γενήσεται τὰ λείποντα δηλώσειε, καὶ ὡσ αὐτὸσ ἐπιθείη τὸ ὄνομα μήπω γεγεννημένῳ καὶ τίσ μέλλοι καλεῖσθαι προείποι καὶ ὅτι τὸν ναὸν οὗτοσ οἰκοδομήσει αὐτῷ βασιλεὺσ μετὰ τὴν τοῦ πατρὸσ τελευτὴν γενόμενοσ·

ἃ βλέποντασ κατὰ τὴν ἐκείνου προφητείαν ἐπιτελῆ τὸν θεὸν εὐλογεῖν ἠξίου καὶ περὶ μηδενὸσ ἀπογινώσκειν ὧν ὑπέσχηται πρὸσ εὐδαιμονίαν ὡσ οὐκ ἐσομένου πιστεύοντασ ἐκ τῶν ἤδη βλεπομένων.

Ταῦτα διαλεχθεὶσ πρὸσ τὸν ὄχλον ὁ βασιλεὺσ ἀφορᾷ πάλιν εἰσ τὸν ναὸν καὶ τὴν δεξιὰν εἰσ τὸν ὄχλον ἀνασχών "ἔργοισ μέν, εἶπεν, οὐ δυνατὸν ἀνθρώποισ ἀποδοῦναι θεῷ χάριν ὑπὲρ ὧν εὖ πεπόνθασιν·

ἀπροσδεὲσ γὰρ τὸ θεῖον ἁπάντων καὶ κρεῖττον τοιαύτησ ἀμοιβῆσ· ᾧ δὲ τῶν ἄλλων ζῴων ὑπὸ σοῦ, δέσποτα, κρείττονεσ γεγόναμεν, τούτῳ τὴν σὴν εὐλογεῖν μεγαλειότητα καὶ περὶ τῶν ὑπηργμένων εἰσ τὸν ἡμέτερον οἶκον καὶ τὸν Ἑβραίων εὐχαριστεῖν ἀνάγκη. τίνι γὰρ ἄλλῳ μᾶλλον ἱλάσασθαι μηνίοντα καὶ δυσμεναίνοντα εὐμενῆ δεξιώτερόν ἐστιν ἡμῖν ἢ φωνῇ, ἣν ἐξ ἀέροσ τε ἔχομεν καὶ δι’ αὐτοῦ πάλιν ἀνιοῦσαν οἴδαμεν;

χάριν οὖν ἔχειν δι’ αὐτῆσ ὁμολογῶ σοι περί τε τοῦ πατρὸσ πρῶτον, ὃν ἐξ ἀφανοῦσ εἰσ τοσαύτην ἀνήγαγεσ δόξαν, ἔπειθ’ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ πάντα μέχρι τῆσ παρούσησ ἡμέρασ ἃ προεῖπασ πεποιηκότι, δέομαί τε τοῦ λοιποῦ χορηγεῖν ὅσα θεῷ δύναμισ ἀνθρώποισ ὑπὸ σοῦ τετιμημένοισ, καὶ τὸν οἶκον τὸν ἡμέτερον αὔξειν εἰσ πᾶν, ὡσ καθωμολόγησασ Δαυίδῃ τῷ πατρί μου καὶ ζῶντι καὶ παρὰ τὴν τελευτήν, ὅτι παρ’ ἡμῖν ἡ βασιλεία μενεῖ καὶ τὸ ἐκείνου γένοσ αὐτὴν διαδοχαῖσ ἀμείψει μυρίαισ. ταῦτ’ οὖν ἡμῖν ἐπάρκεσον καὶ παισὶ τοῖσ ἐμοῖσ ἀρετὴν ᾗ σὺ χαίρεισ παράσχου.

πρὸσ δὲ τούτοισ ἱκετεύω καὶ μοῖράν τινα τοῦ σοῦ πνεύματοσ εἰσ τὸν ναὸν ἀποικίσαι, ὡσ ἂν καὶ ἐπὶ γῆσ ἡμῖν εἶναι δοκῇσ.

σοὶ μὲν γὰρ μικρὸν οἰκητήριον καὶ τὸ πᾶν οὐρανοῦ καὶ τῶν κατὰ τοῦτον ὄντων κύτοσ, οὐχ ὅτι γε οὗτοσ ὁ τυχὼν ναόσ, ἀλλὰ φυλάσσειν τε ἀπόρθητον ἐκ πολεμίων ὡσ ἴδιον εἰσ ἅπαν καὶ προνοεῖν ὡσ οἰκείου κτήματοσ παρακαλῶ. κἂν ἁμαρτών ποτε ὁ λαὸσ ἔπειτα πληγῇ τινι κακῷ διὰ τὴν ἁμαρτίαν ἐκ σοῦ γῆσ ἀκαρπίᾳ καὶ φθορᾷ λοιμικῇ ἤ τινι τούτων τῶν παθημάτων, οἷσ σὺ τοὺσ παραβάντασ τι τῶν ὁσίων μετέρχῃ, καὶ καταφεύγῃ πᾶσ ἀθροισθεὶσ ἐπὶ τὸν ναὸν ἱκετεύων σε καὶ σωθῆναι δεόμενοσ, ἐπήκοοσ αὐτοῦ γενόμενοσ ὡσ ἔνδον ὢν ἐλεήσῃσ καὶ τῶν συμφορῶν ἀπαλλάξῃσ.

ταύτην δὲ οὐχ Ἑβραίοισ μόνον δέομαι παρὰ σοῦ τὴν βοήθειαν εἶναι σφαλεῖσιν, ἀλλὰ κἂν ἀπὸ περάτων τῆσ οἰκουμένησ τινὲσ ἀφίκωνται κἂν ὁποθενδηποτοῦν προστρεπόμενοι καὶ τυχεῖν τινοσ ἀγαθοῦ λιπαροῦντεσ, δὸσ αὐτοῖσ ἐπήκοοσ γενόμενοσ.

οὕτωσ γὰρ ἂν μάθοιεν πάντεσ, ὅτι σὺ μὲν αὐτὸσ ἐβουλήθησ παρ’ ἡμῖν κατασκευασθῆναί σοι τὸν οἶκον, ἡμεῖσ δ’ οὐκ ἀπάνθρωποι τὴν φύσιν ἐσμὲν οὐδ’ ἀλλοτρίωσ πρὸσ τοὺσ οὐχ ὁμοφύλουσ ἔχομεν, ἀλλὰ πᾶσι κοινὴν τὴν ἀπὸ σοῦ βοήθειαν καὶ τὴν τῶν ἀγαθῶν ὄνησιν ὑπάρχειν ἠθελήσαμεν.

Εἰπὼν ταῦτα καὶ ῥίψασ αὑτὸν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ἐπὶ πολλὴν ὡρ́αν προσκυνήσασ ἀναστὰσ θυσίασ τῷ θεῷ προσήνεγκε καὶ γεμίσασ τῶν ὁλοκλήρων ἱερείων ἐναργέστατα τὸν θεὸν ἡδέωσ ἔγνω τὴν θυσίαν προσδεχόμενον·

πῦρ γὰρ ἐξ ἀέροσ διαδραμὸν καὶ πάντων ὁρώντων ἐπὶ τὸν βωμὸν ᾆξαν ἅπασαν τὴν θυσίαν ἀνήρπασε καὶ κατεδαίσατο. ταύτησ δὲ τῆσ ἐπιφανείασ γενομένησ ὁ μὲν λαὸσ δήλωσιν εἶναι τοῦτ’ εἰκάσασ τῆσ ἐν τῷ ναῷ τοῦ θεοῦ διατριβῆσ ἐσομένησ καὶ ἡσθεὶσ προσεκύνει πεσὼν ἐπὶ τοὔδαφοσ, ὁ δὲ βασιλεὺσ εὐλογεῖν τε ἤρξατο καὶ τὸ πλῆθοσ ταὐτὸ ποιεῖν παρώρμα δείγματα μὲν ἔχοντασ ἤδη τῆσ τοῦ θεοῦ πρὸσ αὐτοὺσ εὐμενείασ, εὐχομένουσ δὲ τοιαῦτα ἀποβαίνειν ἀεὶ τὰ παρ’ ἐκείνου, καὶ τὴν διάνοιαν αὐτοῖσ καθαρὰν ἀπὸ πάσησ φυλάττεσθαι κακίασ ἐν δικαιοσύνῃ καὶ θρησκείᾳ καὶ τῷ τὰσ ἐντολὰσ τηρεῖν ἃσ διὰ Μωυσέοσ αὐτοῖσ ἔδωκεν ὁ θεὸσ διαμενούσασ·

ἔσεσθαι γὰρ οὕτωσ εὔδαιμον τὸ Ἑβραίων ἔθνοσ καὶ παντὸσ ἀνθρώπων γένουσ μακαριώτερον.

παρεκάλει τε μνημονεύειν, ὡσ οἷσ ἐκτήσαντο τὰ παρόντα ἀγαθὰ τούτοισ αὐτὰ καὶ βέβαια ἕξειν καὶ μείζω καὶ πλείω καταστήσειν·

οὐ γὰρ λαβεῖν αὐτὰ μόνον δι’ εὐσέβειαν καὶ δικαιοσύνην, ἀλλὰ καὶ καθέξειν διὰ ταῦτα προσῆκεν ὑπολαμβάνειν· εἶναι δὲ τοῖσ ἀνθρώποισ οὐχ οὕτωσ μέγα τὸ κτήσασθαί τι τῶν [οὐχ] ὑπαρχόντων, ὡσ τὸ σῶσαι τὰ πορισθέντα καὶ μηδὲν ἁμαρτεῖν εἰσ. βλάβην αὐτῶν. Ὁ μὲν οὖν βασιλεὺσ διαλεχθεὶσ ταῦτα πρὸσ τὸ πλῆθοσ διαλύει τὴν ἐκκλησίαν τελέσασ θυσίασ ὑπέρ τε αὑτοῦ καὶ πάντων Ἑβραίων, ὡσ μόσχουσ μὲν καταθῦσαι μυρίουσ καὶ δισχιλίουσ, προβάτων δὲ μυριάδασ δώδεκα.

τὸν μὲν γὰρ ναὸν τότε πρῶτον ἔγευσεν ἱερουργημάτων καὶ κατευωχήθησαν ἐν αὐτῷ πάντεσ σὺν γυναιξὶν Ἑβραῖοι καὶ τέκνοισ, ἔτι δὲ καὶ τὴν σκηνοπηγίαν καλουμένην ἑορτὴν πρὸ τοῦ ναοῦ λαμπρῶσ καὶ μεγαλοπρεπῶσ ἐπὶ δὶσ ἑπτὰ ἡμέρασ ἤγαγεν ὁ βασιλεὺσ σὺν ἅπαντι τῷ λαῷ κατευωχούμενοσ.

Ἐπεὶ δ’ εἶχεν αὐτοῖσ ἀποχρώντωσ ταῦτα καὶ μηδὲν ἐνέδει τῇ περὶ τὸν θεὸν εὐσεβείᾳ πρὸσ αὑτοὺσ ἕκαστοσ τοῦ βασιλέωσ ἀπολύσαντοσ ἀπῄεσαν εὐχαριστήσαντεσ τῷ βασιλεῖ τῆσ τε περὶ αὐτοὺσ προνοίασ καὶ ὧν ἐπεδείξατο ἔργων, καὶ εὐξάμενοι τῷ θεῷ παρασχεῖν αὐτοῖσ εἰσ πολὺν χρόνον Σολόμωνα βασιλέα τὴν πορείαν ἐποιοῦντο μετὰ χαρᾶσ καὶ παιδιᾶσ ὕμνουσ εἰσ τὸν θεὸν ᾄδοντεσ, ὡσ ὑπὸ τῆσ ἡδονῆσ ἀπόνωσ τὴν ὁδὸν τὴν ἐπὶ τὰ οἰκεῖα πάντασ ἀνύσαι.

καὶ οἱ μὲν τὴν κιβωτὸν εἰσ τὸν ναὸν εἰσαγαγόντεσ καὶ τὸ μέγεθοσ καὶ τὸ κάλλοσ ἱστορήσαντεσ αὐτοῦ καὶ θυσιῶν ἐπ’ αὐτῷ μεγάλων καὶ ἑορτῶν μεταλαβόντεσ εἰσ τὰσ αὑτῶν ἕκαστοι πόλεισ ὑπέστρεψαν.

καὶ ὅτι φυλάξει τε τὸν ναὸν καὶ διὰ παντὸσ ἐν αὐτῷ μενεῖ τῶν ἐκγόνων αὐτοῦ καὶ αὐτοῦ καὶ τῆσ ἁπάσησ πληθύοσ τὰ δίκαια ποιούσησ, αὐτόν τε πρῶτον ἐμμένοντα ταῖσ τοῦ πατρὸσ ὑποθήκαισ ἔλεγεν εἰσ ὕψοσ καὶ μέγεθοσ εὐδαιμονίασ ἀνοίσειν ἄπειρον καὶ βασιλεύσειν ἀεὶ τῆσ χώρασ τοὺσ ἐκ τοῦ γένουσ αὐτοῦ καὶ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ·

ἐκβαλὼν ἐπήλυδασ ἀλλοτρίασ καταστήσειν, τὸν δὲ ναὸν τὸν νῦν οἰκοδομηθέντα καταπρησθησόμενον τοῖσ ἐχθροῖσ παραδώσειν καὶ διαρπαγησόμενον, κατασκάψειν δὲ καὶ τὴν πόλιν χερσὶ τῶν πολεμίων καὶ ποιήσειν μύθων ἄξια τὰ παρ’ αὐτοῖσ κακὰ καὶ πολλῆσ δι’ ὑπερβολὴν μεγέθουσ ἀπιστίασ, ὡσ τοὺσ προσοίκουσ ἀκούοντασ τὴν συμφορὰν θαυμάζειν καὶ τὴν αἰτίαν πολυπραγμονεῖν δι’ ἣν οὕτωσ ἐμισήθησαν Ἑβραῖοι τῷ θεῷ πρότερον εἰσ δόξαν καὶ πλοῦτον ὑπ’ αὐτοῦ παραχθέντεσ, καὶ παρὰ τῶν ὑπολειπομένων ἀκούειν ἐξομολογουμένων τὰσ ἁμαρτίασ αὐτῶν καὶ τὰσ τῶν πατρίων νομίμων παραβάσεισ.

ταῦτα μὲν αὐτῷ τὸν θεὸν εἰπεῖν κατὰ τοὺσ ὕπνουσ ἀναγέγραπται.

Μετὰ δὲ τὴν τοῦ ναοῦ κατασκευὴν ἐν ἔτεσιν ἑπτὰ καθὼσ προειρήκαμεν γενομένην τὴν τῶν βασιλείων οἰκοδομὴν κατεβάλετο, ἣν ἔτεσι τρισὶ καὶ δέκα μόγισ ἀπήρτισεν·

οὐ γὰρ τὸν αὐτὸν ἐσπουδάζετο τρόπον ὅνπερ καὶ τὸ ἱερόν, ἀλλὰ τὸ μὲν καίπερ ὂν μέγα καὶ θαυμαστῆσ ἐργασίασ καὶ παραδόξου τετυχηκὸσ ἔτι καὶ θεοῦ συνεργοῦντοσ, εἰσ ὃν ἐγίνετο, τοῖσ προειρημένοισ ἔτεσιν ἔλαβε πέρασ· τὰ δὲ βασίλεια πολὺ τῆσ ἀξίασ τοῦ ναοῦ καταδεέστερα τυγχάνοντα τῷ μήτε τὴν ὕλην ἐκ τοσούτου χρόνου καὶ τῆσ αὐτῆσ ἡτοιμάσθαι φιλοτιμίασ καὶ βασιλεῦσιν οἰκητήριον ἀλλ’ οὐ θεῷ γίνεσθαι, βράδιον ἠνύσθη.

καὶ αὐτὰ μὲν οὖν ἄξια λόγου καὶ κατὰ τὴν εὐδαιμονίαν τῆσ Ἑβραίων χώρασ καὶ τοῦ βασιλέωσ ᾠκοδομήθη, τὴν δὲ ὅλην αὐτῶν διάταξιν καὶ τὴν διάθεσιν εἰπεῖν ἀναγκαῖον, ἵν’ οὕτωσ ἐκ τούτου στοχάζεσθαι καὶ συνορᾶν ἔχωσι τὸ μέγεθοσ οἱ τῇ γραφῇ μέλλοντεσ ἐντυγχάνειν.

Οἶκοσ ἦν μέγασ καὶ καλὸσ πολλοῖσ στύλοισ ἐρηρεισμένοσ, ὃν εἰσ τὰσ κρίσεισ καὶ τὴν τῶν πραγμάτων διάγνωσιν πλῆθοσ ὑποδέξασθαι καὶ χωρῆσαι σύνοδον ἀνθρώπων ἐπὶ δίκασ συνεληλυθότων κατεσκεύασεν ἑκατὸν μὲν πηχῶν τὸ μῆκοσ εὖροσ δὲ πεντήκοντα τὸ δ’ ὕψοσ τριάκοντα, κίοσι μὲν τετραγώνοισ ἀνειλημμένον ἐκ κέδρου πᾶσιν, ἐστεγασμένον δὲ Κορινθίωσ, ἰσομέτροισ δὲ φλιαῖσ καὶ θυρώμασι τριγλύφοισ ἀσφαλῆ τε ὁμοῦ καὶ κεκαλλωπισμένον.

ἕτεροσ δὲ οἶκοσ ἦν ἐν μέσῳ κατὰ ὅλου τοῦ πλάτουσ τεταγμένοσ [τετράγωνοσ] εὖροσ πηχῶν τριάκοντα, ἄντικρυσ ἔχων ναὸν παχέσι στύλοισ ἀνατεταμένον·

ἦν δὲ ἐν αὐτῷ ἐξέδρα διαπρεπήσ, ἐν ᾗ καθεζόμενοσ ὁ βασιλεὺσ ἔκρινεν, ᾗ παρέζευκτο κατεσκευασμένοσ ἄλλοσ οἶκοσ τῇ βασιλίσσῃ καὶ τὰ λοιπὰ τὰ πρὸσ τὴν δίαιταν καὶ τὰσ ἀναπαύσεισ οἰκήματα μετὰ τὴν τῶν πραγμάτων ἀπόλυσιν, ἐστρωμένα πάντα σανίσι τετμημέναισ ἐκ κέδρου. καὶ τὰ μὲν ᾠκοδομήσατο λίθοισ δεκαπήχεσιν, ἑτέρῳ δὲ πριστῷ τοὺσ τοίχουσ καὶ πολυτελεῖ κατημφίεσεν, ὃν εἰσ κόσμον ἱερῶν καὶ βασιλείων οἴκων θεωρίων γῆ μεταλλεύεται τοῖσ φέρουσιν αὐτὸν τόποισ ἐπαινουμένη.

καὶ τὸ μὲν ἀπ’ αὐτοῦ κάλλοσ ἐπὶ τριστιχίαν ἦν ἐνυφασμένον, τετάρτη δὲ μοῖρα γλυφέων παρεῖχε θαυμάζειν ἐπιστήμην, ὑφ’ ὧν πεποίητο δένδρα καὶ φυτὰ παντοῖα σύσκια τοῖσ κλάδοισ καὶ τοῖσ ἐκκρεμαμένοισ αὐτῶν πετάλοισ, ὡσ ὑπονοεῖν αὐτὰ καὶ σαλεύεσθαι δι’ ὑπερβολὴν λεπτότητοσ καλύπτοντα τὸν ὑπ’ αὐτοῖσ λίθον.

τὸ δὲ ἄλλο μέχρι τῆσ στέγησ χριστὸν ἦν καὶ καταπεποικιλμένον χρώμασι καὶ βαφαῖσ.

προσκατεσκεύασε δὲ τούτοισ ἄλλα τε πρὸσ τρυφὴν οἰκήματα καὶ δὴ καὶ στοὰσ μηκίστασ καὶ ἐν καλῷ τῶν βασιλείων κειμένασ, ἐν αἷσ λαμπρότατον οἶκον εἰσ ἑστίασιν καὶ συμπόσια χρυσοῦ περίπλεων· καὶ τἆλλα δὲ ὅσα τοῦτον ἔχειν ἔδει πρὸσ τὴν τῶν ἑστιωμένων ὑπηρεσίαν σκεύη πάντ’ ἐκ χρυσοῦ κατεσκεύαστο. δύσκολον δ’ ἐστὶν καταριθμήσασθαι τὸ μέγεθοσ καὶ τὴν ποικιλίαν τῶν βασιλείων, ὅσα μὲν ἦν αὐτοῖσ τὰ μέγιστα οἰκήματα, πόσα δὲ τὰ τούτων ὑποδεέστερα καὶ πόσα ὑπόγεια καὶ ἀφανῆ, τά τε τῶν ἀνειμένων εἰσ ἀέρα κάλλη καὶ τὰ ἄλση πρὸσ θεωρίαν ἐπιτερπεστάτην καὶ θέρουσ ὑποφυγὴν καὶ σκέπην εἶναι τοῖσ σώμασιν.

ἐν κεφαλαίῳ δ’ εἰπεῖν τὴν ὅλην οἰκοδομίαν ἐκ λίθου λευκοῦ καὶ κέδρου καὶ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου πᾶσαν ἐποιήσατο τοὺσ ὀρόφουσ καὶ τοὺσ τοίχουσ τοῖσ ἐγκλειομένοισ χρυσῷ λίθοισ διανθίσασ τὸν αὐτὸν τρόπον, ὡσ καὶ τὸν τοῦ θεοῦ ναὸν τούτοισ κατηγλάισεν.

εἰργάσατο δὲ καὶ ἐξ ἐλέφαντοσ θρόνον παμμεγεθέστατον ἐν κατασκευῇ βήματοσ ἔχοντα μὲν ἓξ βαθμούσ, ἑκάστῳ δὲ τούτων ἐξ ἑκατέρου μέρουσ δύο λέοντεσ ἐφειστήκεσαν τοσούτων ἄνωθεν ἄλλων παρεστώτων.

τὸ δ’ ἐνήλατον τοῦ θρόνου χεῖρεσ ἦσαν δεχόμεναι τὸν βασιλέα, ἀνακέκλιτο δ’ εἰσ μόσχου προτομὴν τὰ κατόπιν αὐτοῦ βλέποντοσ, χρυσῷ δὲ ἅπασ ἦν δεδεμένοσ. Ταῦτα Σολόμων εἰκοσαετίᾳ κατασκευάσασ, ἐπεὶ πολὺν μὲν αὐτῷ χρυσὸν πλείω δ’ ἄργυρον ὁ τῶν Τυρίων βασιλεὺσ Εἴρωμοσ εἰσ τὴν οἰκοδομίαν συνήνεγκεν ἔτι δὲ καὶ ξύλα κέδρου καὶ πίτυοσ, ἀντεδωρήσατο καὶ αὐτὸσ μεγάλαισ δωρεαῖσ τὸν Εἴρωμον σῖτόν τε κατ’ ἔτοσ πέμπων αὐτῷ καὶ οἶνον καὶ ἔλαιον, ὧν μάλιστα διὰ τὸ νῆσον οἰκεῖν, ὡσ καὶ προειρήκαμεν ἤδη, χρῄζων διετέλει.

πρὸσ τούτοισ δὲ καὶ πόλεισ αὐτῷ τῆσ Γαλιλαίασ εἴκοσι μὲν τὸν ἀριθμὸν οὐ πόρρω δὲ τῆσ Τύρου κειμένασ ἐχαρίσατο, ἃσ ἐπελθὼν καὶ κατανοήσασ Εἴρωμοσ καὶ δυσαρεστήσασ τῇ δωρεᾷ πέμψασ πρὸσ Σολόμωνα μὴ δεῖσθαι τῶν πόλεων ἔλεγε κἄκτοτε προσηγορεύθησαν Χαβαλὼν γῆ·

μεθερμηνευόμενον δὲ τὸ χάβαλον κατὰ Φοινίκων γλῶτταν οὐκ ἀρέσκον σημαίνει. καὶ σοφίσματα δὲ καὶ λόγουσ αἰνιγματώδεισ διεπέμψατο πρὸσ Σολόμωνα ὁ τῶν Τυρίων βασιλεὺσ παρακαλῶν, ὅπωσ αὐτῷ σαφηνίσῃ τούτουσ καὶ τῆσ ἀπορίασ τῶν ἐν αὐτοῖσ ζητουμένων ἀπαλλάξῃ.

τὸν δὲ δεινὸν ὄντα καὶ συνετὸν οὐδὲν τούτων παρῆλθεν, ἀλλὰ πάντα νικήσασ τῷ λογισμῷ καὶ μαθὼν αὐτῶν τὴν διάνοιαν ἐφώτισε. Μέμνηται τούτων τῶν δύο βασιλέων καὶ Μένανδροσ ὁ μεταφράσασ ἀπὸ τῆσ Φοινίκων διαλέκτου τὰ Τυρίων ἀρχεῖα εἰσ τὴν Ἑλληνικὴν φωνὴν λέγων οὕτωσ·

"τελευτήσαντοσ δὲ Ἀβιβάλου διεδέξατο τὴν βασιλείαν παρ’ αὐτοῦ υἱὸσ Εἴρωμοσ, ὃσ βιώσασ ἔτη πεντηκοντατρία ἐβασίλευσε τριάκοντα καὶ τέσσαρα. οὗτοσ ἔχωσε τὸ Εὐρύχωρον τόν τε χρυσοῦν κίονα τὸν ἐν τοῖσ τοῦ Διὸσ ἀνέθηκεν·

ἔτι [τε] ὕλην ξύλων ἀπελθὼν ἔκοψεν ἀπὸ τοῦ ὄρουσ τοῦ λεγομένου Λιβάνου εἰσ τὰσ τῶν ἱερῶν στέγασ· καθελών τε τὰ ἀρχαῖα ἱερὰ καὶ ναὸν ᾠκοδόμησε τοῦ Ἡρακλέουσ καὶ τῆσ Ἀστάρτησ, πρῶτόσ τε τοῦ Ἡρακλέουσ ἔγερσιν ἐποιήσατο ἐν τῷ Περιτίῳ μηνί·

τοῖσ τε Ἰτυκαίοισ ἐπεστρατεύσατο μὴ ἀποδιδοῦσι τοὺσ φόρουσ καὶ ὑποτάξασ πάλιν αὑτῷ ἀνέστρεψεν. ἐπὶ τούτου ἦν Ἀβδήμονοσ παῖσ νεώτεροσ, ὃσ ἀεὶ ἐνίκα τὰ προβλήματα, ἃ ἐπέτασσε Σολόμων ὁ Ιἑροσολύμων βασιλεύσ. " μνημονεύει δὲ καὶ Δῖοσ λέγων οὕτωσ· "Ἀβιβάλου τελευτήσαντοσ ὁ υἱὸσ αὐτοῦ Εἴρωμοσ ἐβασίλευσεν.

οὗτοσ τὰ πρὸσ ἀνατολὰσ μέρη τῆσ πόλεωσ προσέχωσε καὶ μεῖζον τὸ ἄστυ ἐποίησε καὶ τοῦ Ὀλυμπίου Διὸσ τὸ ἱερὸν καθ’ ἑαυτὸ ὂν ἐγχώσασ τὸν μεταξὺ τόπον συνῆψε τῇ πόλει καὶ χρυσοῖσ ἀναθήμασιν ἐκόσμησεν· ἀναβὰσ δὲ εἰσ τὸν Λίβανον ὑλοτόμησε πρὸσ τὴν τῶν ἱερῶν κατασκευήν. τὸν δὲ τυραννοῦντα Ιἑροσολύμων Σολόμωνα πέμψαι φησὶ πρὸσ Εἴρωμον αἰνίγματα καὶ παρ’ αὐτοῦ λαβεῖν ἀξιοῦντα, τὸν δὲ μὴ δυνηθέντα διακρῖναι τῷ λύσαντι χρήματα ἀποτίνειν.

ὁμολογήσαντα δὲ τὸν Εἴρωμον καὶ μὴ δυνηθέντα λῦσαι τὰ αἰνίγματα πολλὰ τῶν χρημάτων εἰσ τὸ ἐπιζήμιον ἀναλῶσαι·

εἶτα δὲ Ἀβδήμονά τινα Τύριον ἄνδρα τὰ προτεθέντα λῦσαι καὶ αὐτὸν ἄλλα προβαλεῖν, ἃ μὴ λύσαντα τὸν Σολόμωνα πολλὰ τῷ Εἰρώμῳ προσαποτῖσαι χρήματα. " καὶ Δῖοσ μὲν οὕτωσ εἴρηκεν. Ἐπεὶ δ’ ἑώρα τὰ τῶν Ιἑροσολύμων τείχη ὁ βασιλεὺσ πύργων πρὸσ ἀσφάλειαν δεόμενα καὶ τῆσ ἄλλησ ὀχυρότητοσ, πρὸσ γὰρ τἀξίωμα τῆσ πόλεωσ ἡγεῖτο δεῖν καὶ τοὺσ περιβόλουσ εἶναι, ταῦτά τε προσεπεσκεύαζε καὶ πύργοισ αὐτὰ μεγάλοισ προσεξῇρεν.

ᾠκοδόμησε δὲ καὶ πόλεισ ταῖσ βαρυτάταισ ἐναρίθμουσ Ἄσωρόν τε καὶ Μαγέδω, τὴν τρίτην δὲ Γάζαρα, ἣν τῆσ Παλαιστίνων χώρασ ὑπάρχουσαν Φαραώνησ ὁ τῶν Αἰγυπτίων βασιλεὺσ στρατευσάμενοσ καὶ πολιορκήσασ αἱρεῖ κατὰ κράτοσ·

ἀποκτείνασ δὲ πάντασ τοὺσ ἐνοικοῦντασ αὐτὴν κατέσκαψεν, εἶτα δωρεὰν ἔδωκεν τῇ θυγατρὶ Σολόμωνι γεγαμημένῃ. διὸ καὶ ἀνήγειρεν αὐτὴν ὁ βασιλεὺσ οὖσαν ὀχυρὰν φύσει καὶ πρὸσ πολέμουσ καὶ τὰσ τῶν καιρῶν μεταβολὰσ χρησίμην εἶναι δυναμένην.

οὐ πόρρω δ’ αὐτῆσ ἄλλασ ᾠκοδόμησε δύο πόλεισ· Βητχώρα τῇ ἑτέρᾳ ὄνομα ἦν, ἡ δ’ ἑτέρα Βελὲθ ἐκαλεῖτο. προσκατεσκεύασε δὲ ταύταισ καὶ ἄλλασ εἰσ ἀπόλαυσιν καὶ τρυφὴν ἐπιτηδείωσ ἐχούσασ τῇ τε τῶν ἀέρων εὐκρασίᾳ καὶ τοῖσ ὡραίοισ εὐφυεῖσ καὶ νάμασιν ὑδάτων ἐνδρόσουσ.

ἐμβαλὼν δὲ καὶ εἰσ τὴν ἔρημον τῆσ ἐπάνω Συρίασ καὶ κατασχὼν αὐτὴν ἔκτισεν ἐκεῖ πόλιν μεγίστην δύο μὲν ἡμερῶν [ὁδὸν] ἀπὸ τῆσ ἄνω Συρίασ διεστῶσαν, ἀπὸ δ’ Εὐφράτου μιᾶσ, ἀπὸ δὲ τῆσ μεγάλησ Βαβυλῶνοσ ἓξ ἡμερῶν ἦν τὸ μῆκοσ. αἴτιον δὲ τοῦ τὴν πόλιν οὕτωσ ἀπὸ τῶν οἰκουμένων μερῶν τῆσ Συρίασ ἀπῳκίσθαι τὸ κατωτέρω μὲν μηδαμοῦ τῆσ γῆσ ὕδωρ εἶναι, πηγὰσ δ’ ἐν ἐκείνῳ τῷ τόπῳ μόνον εὑρεθῆναι καὶ φρέατα.

ταύτην οὖν τὴν πόλιν οἰκοδομήσασ καὶ τείχεσιν ὀχυρωτάτοισ περιβαλὼν Θαδάμοραν ὠνόμασε καὶ τοῦτ’ ἔτι νῦν καλεῖται παρὰ τοῖσ Σύροισ, οἱ δ’ Ἕλληνεσ αὐτὴν προσαγορεύουσι Πάλμυραν. Σολόμων μὲν οὖν ὁ βασιλεὺσ ταῦτα κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν πράττων διετέλει.

πρὸσ δὲ τοὺσ ἐπιζητήσαντασ, ὅτι πάντεσ οἱ Αἰγυπτίων βασιλεῖσ ἀπὸ Μιναίου τοῦ Μέμφιν οἰκοδομήσαντοσ, ὃσ ἔτεσι πολλοῖσ ἔμπροσθεν ἐγένετο τοῦ πάππου ἡμῶν Ἁβράμου, μέχρι Σολόμωνοσ πλειόνων ἐτῶν τριακοσίων καὶ χιλίων μεταξὺ διεληλυθότων Φαραῶθαι ἐκλήθησαν ἀπὸ τοῦ μετ’ αὐτοὺσ ἐν τοῖσ μεταξὺ χρόνοισ ἄρξαντοσ βασιλέωσ Φαραώθου τὴν προσηγορίαν λαβόντεσ, ἀναγκαῖον ἡγησάμην εἰπεῖν, ἵνα τὴν ἄγνοιαν αὐτῶν ἀφέλω καὶ ποιήσω τοῦ ὀνόματοσ φανερὰν τὴν αἰτίαν, ὅτι Φαραὼ κατ’ Αἰγυπτίουσ βασιλέα σημαίνει. οἶμαι δ’ αὐτοὺσ ἐκπαίδων ἄλλοισ χρωμένουσ ὀνόμασιν ἐπειδὰν βασιλεῖσ γένωνται τὸ σημαῖνον αὐτῶν τὴν ἐξουσίαν κατὰ τὴν πάτριον γλῶτταν μετονομάζεσθαι·

καὶ γὰρ οἱ τῆσ Ἀλεξανδρείασ βασιλεῖσ ἄλλοισ ὀνόμασι καλούμενοι πρότερον ὅτε τὴν βασιλείαν ἔλαβον Πτολεμαῖοι προσηγορεύθησαν ἀπὸ τοῦ πρώτου βασιλέωσ. καὶ οἱ Ῥωμαίων δὲ αὐτοκράτορεσ ἐκ γενετῆσ ἀπ’ ἄλλων χρηματίσαντεσ ὀνομάτων Καίσαρεσ καλοῦνται τῆσ ἡγεμονίασ καὶ τῆσ τιμῆσ τὴν προσηγορίαν αὐτοῖσ θεμένησ ἀλλ’ οὐχ οἷσ ὑπὸ τῶν πατέρων ἐκλήθησαν τούτοισ ἐπιμένοντεσ.

νομίζω δὲ καὶ Ἡρόδοτον τὸν Ἁλικαρνασέα διὰ τοῦτο μετὰ Μιναίαν τὸν οἰκοδομήσαντα Μέμφιν τριάκοντα καὶ τριακοσίουσ βασιλεῖσ Αἰγυπτίων γενέσθαι λέγοντα μὴ δηλῶσαι αὐτῶν τὰ ὀνόματα, ὅτι κοινῶσ Φαραῶθ’ ἐκαλοῦντο· καὶ γὰρ μετὰ τὴν τούτων τελευτὴν γυναικὸσ βασιλευσάσησ λέγει τοὔνομα Νικαύλην καλῶν δηλῶν, ὡσ τῶν μὲν ἀρρένων βασιλέων τὴν αὐτὴν προσηγορίαν ἔχειν δυναμένων, τῆσ δὲ γυναικὸσ οὐκέτι κοινωνεῖν ἐκείνησ, καὶ διὰ τοῦτ’ εἶπεν αὐτῆσ τὸ φύσει δεῆσαν ὄνομα.

ἐγὼ δὲ καὶ ἐν τοῖσ ἐπιχωρίοισ ἡμῶν βιβλίοισ εὑρ͂ον, ὅτι μετὰ Φαραώθην τὸν Σολόμωνοσ πενθερὸν οὐκέτ’ οὐδεὶσ τοῦτο τὸ ὄνομα βασιλεὺσ Αἰγυπτίων ἐκλήθη, καὶ ὅτι ὕστερον ἧκε πρὸσ Σολόμωνα ἡ προειρημένη γυνὴ βασιλεύουσα τῆσ Αἰγύπτου καὶ τῆσ Αἰθιοπίασ.

περὶ μὲν οὖν ταύτησ μετ’ οὐ πολὺ δηλώσομεν· νῦν δὲ τούτων ἐπεμνήσθην, ἵνα παραστήσω τὰ ἡμέτερα βιβλία καὶ τὰ παρ’ Αἰγυπτίοισ περὶ πολλῶν ὁμολογοῦντα. Ὁ δὲ βασιλεὺσ Σολόμων τοὺσ ἔτι τῶν Χαναναίων οὐχ ὑπακούοντασ, οἳ ἐν τῷ Λιβάνῳ διέτριβον ὄρει καὶ μέχρι πόλεωσ Ἀμάθησ, ὑποχειρίουσ ποιησάμενοσ φόρον αὐτοῖσ προσέταξε καὶ πρὸσ τὸ θητεύειν αὐτῷ καὶ τὰσ οἰκετικὰσ χρείασ ἐκτελεῖν καὶ πρὸσ γεωργίαν κατ’ ἔτοσ ἐξ αὐτῶν ἐπελέγετο.

τῶν γὰρ Ἑβραίων οὐδεὶσ ἐδούλευεν οὐδ’ ἦν εὔλογον ἔθνη πολλὰ τοῦ θεοῦ δεδωκότοσ αὐτοῖσ ὑποχείρια, δέον ἐκ τούτων ποιεῖσθαι τὸ θητικόν, αὐτοὺσ κατάγειν εἰσ τοῦτο τὸ σχῆμα, ἀλλὰ πάντεσ ἐν ὅπλοισ ἐφ’ ἁρμάτων καὶ ἵππων στρατευόμενοι μᾶλλον ἢ δουλεύοντεσ διῆγον.

τῶν δὲ Χαναναίων, οὓσ εἰσ τὴν οἰκετείαν ἀπήγαγεν.

ἄρχοντασ ἀπέδειξε πεντακοσίουσ καὶ πεντήκοντα τὸν ἀριθμόν, οἳ τὴν ὅλην αὐτῶν ἐπιτροπὴν εἰλήφεσαν παρὰ τοῦ βασιλέωσ, ὥστε διδάσκειν αὐτοὺσ τὰ ἔργα καὶ τὰσ πραγματείασ, ἐφ’ ἃσ ἂν αὐτῶν ἔχρῃζεν. Ἐναυπηγήσατο δὲ ὁ βασιλεὺσ ἐν τῷ Αἰγυπτιακῷ κόλπῳ σκάφη πολλὰ τῆσ Ἐρυθρᾶσ θαλάσσησ ἔν τινι τόπῳ λεγομένῳ Γασίων Γάβελοσ οὐ πόρρω Ἰλάνεωσ πόλεωσ, ἣ νῦν Βερενίκη καλεῖται·

αὕτη γὰρ ἡ χώρα τὸ πρὶν Ιοὐδαίων ἦν. ἔτυχε δὲ καὶ τῆσ ἁρμοζούσησ εἰσ τὰσ ναῦσ δωρεᾶσ παρ’ Εἰρώμου τοῦ Τυρίων βασιλέωσ· ἄνδρασ γὰρ αὐτῷ κυβερνήτασ καὶ τῶν θαλασσίων ἐπιστήμονασ ἔπεμψεν ἱκανούσ, οἷσ ἐκέλευσε πλεύσαντασ μετὰ τῶν ἰδίων οἰκονόμων εἰσ τὴν πάλαι μὲν Σώφειραν νῦν δὲ χρυσῆν γῆν καλουμένην, τῆσ Ἰνδικῆσ ἐστιν αὕτη, χρυσὸν αὐτῷ κομίσαι.

καὶ συναθροίσαντεσ ὡσ τετρακόσια τάλαντα πάλιν ἀνεχώρησαν πρὸσ τὸν βασιλέα. Τὴν δὲ τῆσ Αἰγύπτου καὶ τῆσ Αἰθιοπίασ τότε βασιλεύουσαν γυναῖκα σοφίᾳ διαπεπονημένην καὶ τἆλλα θαυμαστὴν ἀκούουσαν τὴν Σολόμωνοσ ἀρετὴν καὶ φρόνησιν ἐπιθυμία τῆσ ὄψεωσ αὐτοῦ ἐκ τῶν ὁσημέραι περὶ τῶν ἐκεῖ λεγομένων πρὸσ αὐτὸν ἤγαγε·

πεισθῆναι γὰρ ὑπὸ τῆσ πείρασ ἀλλ’ οὐχ ὑπὸ τῆσ ἀκοῆσ, ἣν εἰκόσ ἐστι καὶ ψευδεῖ δόξῃ συγκατατίθεσθαι καὶ μεταπεῖσαι πάλιν, ὅλη γὰρ ἐπὶ τοῖσ ἀπαγγέλλουσι κεῖται, θέλουσα πρὸσ αὐτὸν ἐλθεῖν διέγνω, μάλιστα καὶ τῆσ σοφίασ αὐτοῦ βουλομένη λαβεῖν πεῖραν αὐτὴ προτείνασα καὶ λῦσαι τὸ ἄπορον τῆσ διανοίασ δεηθεῖσα ἧκεν εἰσ Ιἑροσόλυμα μετὰ πολλῆσ δόξησ καὶ πλούτου παρασκευῆσ·

ἐπηγάγετο γὰρ καμήλουσ χρυσίου μεστὰσ καὶ ἀρωμάτων ποικίλων καὶ λίθων πολυτελῶν.

ὡσ δ’ ἀφικομένην αὐτὴν ἡδέωσ ὁ βασιλεὺσ προσεδέξατο. τά τε ἄλλα περὶ αὐτὴν φιλότιμοσ ἦν καὶ τὰ προβαλλόμενα σοφίσματα ῥᾳδίωσ τῇ συνέσει καταλαμβανόμενοσ θᾶττον ἢ προσεδόκα τισ ἐπελύετο. ἡ δ’ ἐξεπλήσσετο μὲν καὶ τὴν σοφίαν τοῦ Σολόμωνοσ οὕτωσ ὑπερβάλλουσαν αὐτὴν καὶ τῆσ ἀκουομένησ τῇ πείρᾳ κρείττω καταμαθοῦσα, μάλιστα δ’ ἐθαύμαζε τὰ βασίλεια τοῦ τε κάλλουσ καὶ τοῦ μεγέθουσ οὐχ ἧττον δὲ τῆσ διατάξεωσ τῶν οἰκοδομημάτων·

καὶ γὰρ ἐν ταύτῃ πολλὴν τοῦ βασιλέωσ καθεώρα φρόνησιν.

ὑπερεξέπληττε δ’ αὐτὴν ὅ τε οἶκοσ ὁ δρυμὼν ἐπικαλούμενοσ Λιβάνου καὶ ἡ τῶν καθ’ ἡμέραν δείπνων πολυτέλεια καὶ τὰ τῆσ παρασκευῆσ αὐτοῦ καὶ διακονίασ ἥ τε τῶν ὑπηρετούντων ἐσθὴσ καὶ τὸ μετ’ ἐπιστήμησ αὐτῶν περὶ τὴν διακονίαν εὐπρεπέσ, οὐχ ἥκιστα δὲ καὶ αἱ καθ’ ἡμέραν ἐπιτελούμεναι τῷ θεῷ θυσίαι καὶ τὸ τῶν ἱερέων καὶ Λευιτῶν περὶ αὐτὰσ ἐπιμελέσ. ταῦθ’ ὁρῶσα καθ’ ἡμέραν ὑπερεθαύμαζε, καὶ κατασχεῖν οὐ δυνηθεῖσα τὴν ἔκπληξιν τῶν βλεπομένων φανερὰν ἐποίησεν αὑτὴν θαυμαστικῶσ διακειμένην·

πρὸσ γὰρ τὸν βασιλέα προήχθη λόγουσ εἰπεῖν, ὑφ’ ὧν ἠλέγχθη σφόδρα τὴν διάνοιαν ἐπὶ τοῖσ προειρημένοισ ἡττημένη· "πάντα μὲν γάρ, εἶπεν, ὦ βασιλεῦ, τὰ δι’ ἀκοῆσ εἰσ γνῶσιν ἐρχόμενα μετ’ ἀπιστίασ παραγίνεται, τῶν δὲ σῶν ἀγαθῶν, ὧν αὐτόσ τε ἔχεισ ἐν αὑτῷ, λέγω δὲ τὴν σοφίαν καὶ τὴν φρόνησιν, καὶ ὧν ἡ βασιλεία σοι δίδωσιν, οὐ ψευδὴσ ἄρα ἡ φήμη πρὸσ ἡμᾶσ διῆλθεν, ἀλλ’ οὖσα ἀληθὴσ πολὺ καταδεεστέραν τὴν εὐδαιμονίαν ἀπέφηνεν ἧσ ὁρῶ νῦν παροῦσα τὰσ μὲν γὰρ ἀκοὰσ πείθειν ἐπεχείρει μόνον, τὸ δὲ ἀξίωμα τῶν πραγμάτων οὐχ οὕτωσ ἐποίει γνώριμον, ὡσ ἡ ὄψισ αὐτὸ καὶ τὸ παρ’ αὐτοῖσ εἶναι συνίστησιν.

ἐγὼ γοῦν οὐδὲ τοῖσ ἀπαγγελλομένοισ διὰ πλῆθοσ καὶ μέγεθοσ ὧν ἐπυνθανόμην πιστεύουσα πολλῷ πλείω τούτων ἱστόρηκα.

καὶ μακάριόν τε τὸν Ἑβραίων λαὸν εἶναι κρίνω δούλουσ τε τοὺσ σοὺσ καὶ φίλουσ, οἳ καθ’ ἡμέραν τῆσ σῆσ ἀπολαύουσιν ὄψεωσ καὶ τῆσ σῆσ σοφίασ ἀκροώμενοι διατελοῦσιν.

εὐλογήσειεν ἄν τισ τὸν θεὸν ἀγαπήσαντα τήνδε τὴν χώραν καὶ τοὺσ ἐν αὐτῇ κατοικοῦντασ οὕτωσ, ὥστε σὲ ποιῆσαι βασιλέα. Παραστήσασα δὲ καὶ διὰ τῶν λόγων, πῶσ αὐτὴν διέθηκεν ὁ βασιλεύσ, ἔτι καὶ ταῖσ δωρεαῖσ τὴν διάνοιαν αὐτῆσ ἐποίησε φανεράν·

εἴκοσι μὲν γὰρ αὐτῷ τάλαντα ἔδωκε χρυσίου ἀρωμάτων τε πλῆθοσ ἀσυλλόγιστον καὶ λίθον πολυτελῆ· λέγουσι δ’ ὅτι καὶ τὴν τοῦ ὀποβαλσάμου ῥίζαν, ἣν ἔτι νῦν ἡμῶν ἡ χώρα φέρει, δούσησ ταύτησ τῆσ γυναικὸσ ἔχομεν. ἀντεδωρήσατο δ’ αὐτὴν καὶ Σολόμων πολλοῖσ ἀγαθοῖσ καὶ μάλισθ’ ὧν κατ’ ἐπιθυμίαν ἐξελέξατο·

οὐδὲν γὰρ ἦν, ὅ τι δεηθείσῃ λαβεῖν οὐ παρέσχεν, ἀλλ’ ἑτοιμότερον ὧν αὐτὸσ κατὰ τὴν οἰκείαν ἐχαρίζετο προαίρεσιν ἅπερ ἐκείνη τυχεῖν ἠξίου προϊέμενοσ τὴν μεγαλοφροσύνην ἐπεδείκνυτο. καὶ ἡ μὲν τῶν Αἰγυπτίων καὶ τῆσ Αἰθιοπίασ βασίλισσα ὧν προειρήκαμεν τυχοῦσα καὶ μεταδοῦσα πάλιν τῷ βασιλεῖ τῶν παρ’ αὐτῆσ εἰσ τὴν οἰκείαν ὑπέστρεψε. Κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν καιρὸν κομισθέντων ἀπὸ τῆσ χρυσῆσ καλουμένησ γῆσ λίθου πολυτελοῦσ τῷ βασιλεῖ καὶ ξύλων πευκίνων, τοῖσ ξύλοισ εἰσ ὑποστήριγμα τοῦ τε ναοῦ καὶ τῶν βασιλείων κατεχρήσατο καὶ πρὸσ τὴν τῶν μουσικῶν ὀργάνων κατασκευὴν κινύρασ τε καὶ νάβλασ, ὅπωσ ὑμνῶσιν οἱ Ληουῖται τὸν θεόν·

πάντων δὲ τῶν ποτε κομισθέντων αὐτῷ τὰ κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν ἐνεχθέντα καὶ μεγέθει καὶ κάλλει διέφερεν. ὑπολάβῃ δὲ μηδείσ, ὅτι τὰ τῆσ πεύκησ ξύλα τοῖσ νῦν εἶναι λεγομένοισ καὶ ταύτην ὑπὸ τῶν πιπρασκόντων τὴν προσηγορίαν ἐπὶ καταπλήξει τῶν ὠνουμένων λαμβάνουσίν ἐστι παραπλήσια.

ἐκεῖνα γὰρ τὴν μὲν ἰδέαν ἐμφερῆ τοῖσ συκίνοισ γίνεται, λευκότερα δέ ἐστι καὶ στίλβει πλέον. τοῦτο μὲν πρὸσ τὸ μηδένα τὴν διαφορὰν ἀγνοῆσαι μηδὲ τὴν φύσιν τῆσ ἀληθοῦσ πεύκησ, ἐπεὶ διὰ τὴν τοῦ βασιλέωσ χρείαν ἐμνήσθημεν αὐτῆσ, εὔκαιρον εἶναι καὶ φιλάνθρωπον δηλῶσαι νομίσαντεσ εἰρήκαμεν.

Ὁ δὲ τοῦ χρυσοῦ σταθμὸσ τοῦ κομισθέντοσ αὐτῷ τάλαντα ἑξακόσια καὶ ἑξήκοντα καὶ ἕξ, μὴ συγκαταριθμουμένου καὶ τοῦ ὑπὸ τῶν ἐμπόρων ὠνηθέντοσ μηδ’ ὧν οἱ τῆσ Ἀραβίασ τοπάρχαι καὶ βασιλεῖσ ἔπεμπον αὐτῷ δωρεῶν.

ἐχώνευσε δὲ τὸν χρυσὸν εἰσ διακοσίων κατασκευὴν θυρεῶν ἀνὰ σίκλουσ ἀγόντων ἑξακοσίουσ. ἐποίησε δὲ καὶ ἀσπίδασ τριακοσίασ ἀγούσησ ἑκάστησ χρυσίου μνᾶσ τρεῖσ·

ἀνέθηκε δὲ ταύτασ φέρων εἰσ τὸν οἶκον τὸν δρυμῶνα Λιβάνου καλούμενον. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὰ ἐκπώματα διὰ χρυσοῦ καὶ λίθου τὰ πρὸσ τὴν ἑστίασιν ὡσ ἔνι μάλιστα φιλοτεχνῶν κατεσκεύασε καὶ τὴν ἄλλην τῶν σκευῶν δαψίλειαν χρυσέαν ἅπασαν ἐμηχανήσατο· οὐδὲν γὰρ ἦν ὅ τισ ἀργύρῳ ἐπίπρασκεν ἢ πάλιν ἐωνεῖτο, ἀλλὰ πολλαὶ γὰρ ἦσαν ναῦσ, ἃσ ὁ βασιλεὺσ ἐν τῇ Ταρσικῇ λεγομένῃ θαλάττῃ καταστήσασ παραγαγεῖν εἰσ τὰ ἐνδοτέρω τῶν ἐθνῶν παντοίαν ἐμπορίαν προσέταξεν, ὧν ἐξεμπολουμένων ἄργυρόσ τε καὶ χρυσὸσ ἐκομίζετο τῷ βασιλεῖ καὶ πολὺσ ἐλέφασ Αἰθίοπέσ τε καὶ πίθηκοι.

τὸν δὲ πλοῦν ἀπιοῦσαί τε καὶ ἐπανερχόμεναι τρισὶν ἔτεσιν ἤνυον. Φήμη δὲ λαμπρὰ πᾶσαν ἐν κύκλῳ τὴν χώραν περιήρχετο διαβοῶσα τὴν Σολόμωνοσ ἀρετὴν καὶ σοφίαν, ὡσ τούσ τε πανταχοῦ βασιλεῖσ ἐπιθυμεῖν εἰσ ὄψιν αὐτῷ παραγενέσθαι τοῖσ λεγομένοισ δι’ ὑπερβολὴν ἀπιστοῦντασ, καὶ δωρεαῖσ μεγάλαισ προσεμφανίζειν τὴν περὶ αὐτὸν σπουδήν·

ἔπεμπον γὰρ αὐτῷ σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ καὶ ἁλουργεῖσ ἐσθῆτασ καὶ ἀρωμάτων γένη πολλὰ καὶ ἵππουσ καὶ ἁρ́ματα καὶ τῶν ἀχθοφόρων ἡμιόνων ὅσουσ καὶ ῥώμῃ καὶ κάλλει τὴν τοῦ βασιλέωσ ὄψιν εὖ διαθήσειν ἐπελέγοντο, ὥστε τοῖσ οὖσιν αὐτῷ πρότερον ἁρ́μασι καὶ ἵπποισ ἐκ τῶν πεμπομένων προσθέντα ποιῆσαι τὸν μὲν τῶν ἁρμάτων ἀριθμὸν τετρακοσίοισ περισσότερον, ἦν γὰρ αὐτῷ πρότερον χίλια, τὸν δὲ τῶν ἵππων δισχιλίοισ, ὑπῆρχον γὰρ αὐτῷ δισμύριοι ἵπποι.

ἤσκηντο δ’ οὗτοι πρὸσ εὐμορφίαν καὶ τάχοσ, ὡσ μήτ’ εὐπρεπεστέρουσ ἄλλουσ εἶναι συμβαλεῖν αὐτοῖσ μήτε ὠκυτέρουσ, ἀλλὰ καλλίστουσ τε πάντων ὁρᾶσθαι καὶ ἀπαραμίλλητον αὐτῶν εἶναι τὴν ὀξύτητα.

ἐπεκόσμουν δὲ αὐτοὺσ καὶ οἱ ἀναβαίνοντεσ νεότητι μὲν πρῶτον ἀνθοῦντεσ ἐπιτερπεστάτῃ τὸ δὲ ὕψοσ ὄντεσ περίοπτοι καὶ πολὺ τῶν ἄλλων ὑπερέχοντεσ, μηκίστασ μὲν καθειμένοι χαίτασ ἐνδεδυμένοι δὲ χιτῶνασ τῆσ Τυρίασ πορφύρασ.

ψῆγμα δὲ χρυσοῦ καθ’ ἡμέραν αὐτῶν ἐπέσηθον ταῖσ κόμαισ, ὡσ στίλβειν αὐτῶν τὰσ κεφαλὰσ τῆσ αὐγῆσ τοῦ χρυσοῦ πρὸσ τὸν ἥλιον ἀντανακλωμένησ. τούτων περὶ αὐτὸν ὄντων ὁ βασιλεὺσ καθωπλισμένων καὶ τόξα ἐξηρτημένων ἐφ’ ἁρ́ματοσ αὐτὸσ ὀχούμενοσ καὶ λευκὴν ἠμφιεσμένοσ ἐσθῆτα πρὸσ αἰώραν ἔθοσ εἶχεν ἐξορμᾶν.

ἦν δέ τι χωρίον ἀπὸ δύο σχοίνων Ιἑροσολύμων, ὃ καλεῖται μὲν Ἠτάν, παραδείσοισ δὲ καὶ ναμάτων ἐπιρροαῖσ ἐπιτερπὲσ ὁμοῦ καὶ πλούσιον· εἰσ τοῦτο τὰσ ἐξόδουσ αἰωρούμενοσ ἐποιεῖτο. Θείᾳ τε περὶ πάντα χρώμενοσ ἐπινοίᾳ τε καὶ σπουδῇ καὶ λίαν ὢν φιλόκαλοσ οὐδὲ τῶν ὁδῶν ἠμέλησεν, ἀλλὰ καὶ τούτων τὰσ ἀγούσασ εἰσ Ιἑροσόλυμα βασίλειον οὖσαν λίθῳ κατέστρωσε μέλανι, πρόσ τε τὸ ῥᾳστώνην εἶναι τοῖσ βαδίζουσι, καὶ πρὸσ τὸ δηλοῦν τὸ ἀξίωμα τοῦ πλούτου καὶ τῆσ ἡγεμονίασ.

διαμερίσασ δὲ τὰ ἁρ́ματα καὶ διατάξασ, ὥστε ἐν ἑκάστῃ πόλει τούτων ἀριθμὸν ὡρισμένον ὑπάρχειν, αὐτὸσ μὲν περὶ αὑτὸν ἐτήρησεν ὀλίγα, τὰσ δὲ πόλεισ ταύτασ ἁρμάτων προσηγόρευσε.

τοῦ δ’ ἀργυρίου τοσοῦτον ἐποιήσατο πλῆθοσ ἐν Ιἑροσολύμοισ ὁ βασιλεύσ, ὅσον ἦν καὶ τῶν λίθων, καὶ τῶν κεδρίνων ξύλων οὐ πρότερον ὄντων, ὥσπερ καὶ τῶν δένδρων τῶν συκαμινίνων, ὧν πληθύει τὰ τῆσ Ιοὐδαίασ πεδία. προσέταξε δὲ καὶ τοῖσ ἐμπόροισ Αἰγύπτου κομίζουσιν αὐτῷ πιπράσκειν τὸ μὲν ἁρ́μα σὺν ἵπποισ δυσὶν ἑξακοσίων δραχμῶν ἀργυρίου, αὐτὸσ δὲ τοῖσ τῆσ Συρίασ βασιλεῦσι καὶ τοῖσ πέραν Εὐφράτου διέπεμπεν αὐτούσ.

τοὺσ δ’ ἐκείνων ἤρξατο θρησκεύειν θεοὺσ ταῖσ γυναιξὶ καὶ τῷ πρὸσ αὐτὰσ ἔρωτι χαριζόμενοσ, τοῦτ’ αὐτὸ ὑπιδομένου τοῦ νομοθέτου προειπόντοσ μὴ γαμεῖν τὰσ ἀλλοτριοχώρουσ, ἵνα μὴ τοῖσ ξένοισ ἐπιπλακέντεσ ἔθεσι τῶν πατρίων ἀποστῶσι, μηδὲ τοὺσ ἐκείνων σέβωνται θεοὺσ παρέντεσ τιμᾶν τὸν ἴδιον.

ἀλλὰ τούτων μὲν κατημέλησεν ὑπενεχθεὶσ εἰσ ἡδονὴν ἀλόγιστον Σολόμων, ἀγαγόμενοσ δὲ γυναῖκασ ἀρχόντων καὶ διασήμων θυγατέρασ ἑπτακοσίασ τὸν ἀριθμὸν καὶ παλλακὰσ τριακοσίασ, πρὸσ δὲ ταύταισ καὶ τὴν τοῦ βασιλέωσ τῶν Αἰγυπτίων θυγατέρα, εὐθὺσ μὲν ἐκρατεῖτο πρὸσ αὐτῶν, ὥστε μιμεῖσθαι τὰ παρ’ ἐκείναισ, καὶ τῆσ εὐνοίασ καὶ φιλοστοργίασ ἠναγκάζετο παρέχειν αὐταῖσ δεῖγμα τὸ βιοῦν ὡσ αὐταῖσ πάτριον ἦν·

προβαινούσησ δὲ τῆσ ἡλικίασ καὶ τοῦ λογισμοῦ διὰ τὸν χρόνον ἀσθενοῦντοσ ἀντέχειν πρὸσ τὴν μνήμην τῶν ἐπιχωρίων ἐπιτηδευμάτων ἔτι μᾶλλον τοῦ μὲν ἰδίου θεοῦ κατωλιγώρησε, τοὺσ δὲ τῶν γάμων τῶν ἐπεισάκτων τιμῶν διετέλει.

καὶ πρὸ τούτων δὲ ἁμαρτεῖν αὐτὸν ἔτυχε καὶ σφαλῆναι περὶ τὴν φυλακὴν τῶν νομίμων, ὅτε τὰ τῶν χαλκῶν βοῶν ὁμοιώματα κατεσκεύασε τῶν ὑπὸ τῇ θαλάττῃ τῷ ἀναθήματι καὶ τῶν λεόντων τῶν περὶ τὸν θρόνον τὸν ἴδιον·

οὐδὲ γὰρ ταῦτα ποιεῖν ὅσιον εἰργάσατο. κάλλιστον δ’ ἔχων καὶ οἰκεῖον παράδειγμα τῆσ ἀρετῆσ τὸν πατέρα καὶ τὴν ἐκείνου δόξαν, ἣν αὐτῷ συνέβη καταλιπεῖν διὰ τὴν πρὸσ τὸν θεὸν εὐσέβειαν, οὐ μιμησάμενοσ αὐτὸν καὶ ταῦτα δὶσ αὐτῷ τοῦ θεοῦ κατὰ τοὺσ ὕπνουσ φανέντοσ καὶ τὸν πατέρα μιμεῖσθαι παραινέσαντοσ ἀκλεῶσ ἀπέθανεν.

τελευτήσαντοσ δὲ τὸν υἱὸν αὐτοῦ ταῦτα διαθήσειν οὐχ ἅπαντα μὲν τὸν λαὸν ἀποστήσασ αὐτοῦ, δέκα δὲ φυλὰσ παραδοὺσ αὐτοῦ τῷ δούλῳ, δύο δὲ μόνασ καταλιπὼν τῷ υἱωνῷ τῷ Δαυίδου δι’ αὐτὸν ἐκεῖνον, ὅτι τὸν θεὸν ἠγάπησε, καὶ διὰ τὴν πόλιν Ιἑροσόλυμα, ἐν ᾗ ναὸν ἔχειν ἠβουλήθη.

Ταῦτ’ ἀκούσασ Σολόμων ἤλγησε καὶ σφοδρῶσ συνεχύθη πάντων αὐτῷ σχεδὸν τῶν ἀγαθῶν ἐφ’ οἷσ ζηλωτὸσ ἦν εἰσ μεταβολὴν ἐρχομένων πονηράν.

οὐ πολὺσ δὲ διῆλθε χρόνοσ ἀφ’ οὗ κατήγγειλεν ὁ προφήτησ αὐτῷ τὰ συμβησόμενα καὶ πολέμιον εὐθὺσ ἐπ’ αὐτὸν ἤγειρεν ὁ θεὸσ Ἄδερον μὲν ὄνομα τὴν δ’ αἰτίαν τῆσ ἔχθρασ λαβόντα τοιαύτην· παῖσ οὗτοσ ἦν Ἰδουμαῖοσ γένοσ ἐκ βασιλικῶν σπερμάτων.

καταστρεψαμένου δὲ τὴν Ἰδουμαίαν Ιωἄβου τοῦ Δαυίδου στρατηγοῦ καὶ πάντασ τοὺσ ἐν ἀκμῇ καὶ φέρειν ὅπλα δυναμένουσ διαφθείραντοσ μησὶν ἕξ, φυγὼν ἧκε πρὸσ Φαραῶνα τὸν Αἰγυπτίων βασιλέα. ὁ δὲ φιλοφρόνωσ αὐτὸν δεξάμενοσ οἶκόν τε αὐτῷ δίδωσι καὶ χώραν εἰσ διατροφὴν καὶ γενόμενον ἐν ἡλικίᾳ λίαν ἠγάπα, ὡσ καὶ τῆσ αὑτοῦ γυναικὸσ αὐτῷ δοῦναι πρὸσ γάμον τὴν ἀδελφὴν ὄνομα Θαφίνην, ἐξ ἧσ αὐτῷ υἱὸσ γενόμενοσ τοῖσ τοῦ βασιλέωσ παισὶ συνετράφη.

ἀκούσασ οὖν τὸν Δαυίδου θάνατον ἐν Αἰγύπτῳ καὶ τὸν Ιωἄβου προσελθὼν ἐδεῖτο τοῦ Φαραῶνοσ ἐπιτρέπειν αὐτῷ βαδίζειν εἰσ τὴν πατρίδα.

τοῦ δὲ βασιλέωσ ἀνακρίναντοσ, τίνοσ ἐνδεὴσ ὢν ἢ τί παθὼν ἐσπούδακε καταλιπεῖν αὐτόν, ἐνοχλῶν πολλάκισ καὶ παρακαλῶν τότε μὲν οὐκ ἀφείθη· κατ’ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρόν, καθ’ ὃν ἤδη Σολόμωνι τὰ πράγματα κακῶσ ἔχειν ἤρχετο διὰ τὰσ προειρημένασ παρανομίασ καὶ τὴν ὀργὴν τὴν ἐπ’ αὐτοῖσ τοῦ θεοῦ, συγχωρήσαντοσ τοῦ Φαραῶνοσ ὁ Ἄδεροσ ἧκεν εἰσ τὴν Ἰδουμαίαν·

καὶ μὴ δυνηθεὶσ αὐτὴν ἀποστῆσαι τοῦ Σολόμωνοσ, κατείχετο γὰρ φρουραῖσ πολλαῖσ καὶ οὐκ ἦν ἐλεύθεροσ δι’ αὐτὰσ οὐδ’ ἐπ’ ἀδείασ ὁ νεωτερισμόσ, ἄρασ ἐκεῖθεν εἰσ τὴν Συρίαν ἀφίκετο. συμβαλὼν δὲ ἐκεῖ τινι Ῥάζῳ μὲν τοὔνομα τὸν δὲ τῆσ Σωφηνῆσ ἀποδεδρακότι βασιλέα Ἀδραάζαρον δεσπότην ὄντα καὶ λῃστεύοντι τὴν χώραν εἰσ φιλίαν αὐτῷ συνάψασ ἔχοντι περὶ αὑτὸν στῖφοσ λῃστρικὸν ἀναβαίνει, καὶ κατασχὼν τὴν ἐκεῖ Συρίαν βασιλεὺσ αὐτῆσ ἀποδείκνυται καὶ κατατρέχων τὴν τῶν Ἰσραηλιτῶν γῆν ἐποίει κακῶσ καὶ διήρπαζε Σολόμωνοσ ζῶντοσ ἔτι.

καὶ ταῦτα μὲν ἐκ τοῦ Ἀδέρου συνέβαινε πάσχειν τοῖσ Ἑβραίοισ. Ἐπιτίθεται δὲ Σολόμωνι καὶ τῶν ὁμοφύλων τισ Ιἑροβόαμοσ υἱὸσ Ναβαταίου κατὰ προφητείαν πάλαι γενομένην αὐτῷ τοῖσ πράγμασιν ἐπελπίσασ·

παῖδα γὰρ αὐτὸν ὑπὸ τοῦ πατρὸσ καταλειφθέντα καὶ ὑπὸ τῇ μητρὶ παιδευόμενον ὡσ εἶδε γενναῖον καὶ τολμηρὸν Σολόμων ὄντα τὸ φρόνημα τῆσ τῶν τειχῶν οἰκοδομίασ ἐπιμελητὴν κατέστησεν, ὅτε τοῖσ Ιἑροσολύμοισ τὸν κύκλον περιέβαλεν. οὕτωσ δὲ τῶν ἔργων προενόησεν, ὥστε ὁ βασιλεὺσ αὐτὸν ἀπεδέξατο καὶ γέρασ αὐτῷ στρατηγίαν ἐπὶ τῆσ Ιὠσήπου φυλῆσ ἔδωκεν.

ἀπερχομένῳ δὲ τῷ Ιἑροβοάμῳ κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ἐκ τῶν Ιἑροσολύμων συνεβόλησε προφήτησ ἐκ πόλεωσ μὲν Σιλὼ Ἀχίασ δὲ ὄνομα. καὶ προσαγορεύσασ αὐτὸν ἀπήγαγεν ἐκ τῆσ ὁδοῦ μικρὸν ἀπονεύσασ εἴσ τι χωρίον, εἰσ ὃ παρῆν μηδὲ εἷσ ἄλλοσ. σχίσασ δὲ εἰσ δώδεκα φάρση τὸ ἱμάτιον, ὅπερ ἦν αὐτὸσ περιβεβλημένοσ, ἐκέλευσε τὸν Ιἑροβόαμον λαβεῖν τὰ δέκα προσειπών, ὅτι ταῦτα ὁ θεὸσ βούλεται καὶ σχίσασ τὴν Σολόμωνοσ ἀρχὴν τῷ παιδὶ μὲν τῷ τούτου διὰ τὴν πρὸσ Δαυίδην γεγενημένην ὁμολογίαν αὐτῷ μίαν φυλὴν καὶ τὴν ἑξῆσ αὐτῇ δίδωσι, σοὶ δὲ τὰσ δέκα Σολόμωνοσ εἰσ αὐτὸν ἐξαμαρτόντοσ καὶ ταῖσ γυναιξὶ καὶ τοῖσ ἐκείνων θεοῖσ αὑτὸν ἐκδεδωκότοσ.

εἰδὼσ οὖν τὴν αἰτίαν δι’ ἣν μετατίθησι τὴν αὑτοῦ γνώμην ἀπὸ Σολόμωνοσ ὁ θεὸσ δίκαιοσ εἶναι πειρῶ καὶ φύλαττε τὰ νόμιμα, προκειμένου σοι τῆσ εὐσεβείασ καὶ τῆσ πρὸσ τὸν θεὸν τιμῆσ ἄθλου μεγίστου τῶν ἁπάντων, γενήσεσθαι τηλικούτῳ ἡλίκον οἶσθα Δαυίδην γενόμενον.

Ἐπαρθεὶσ οὖν τοῖσ τοῦ προφήτου λόγοισ Ιἑροβόαμοσ φύσει θερμὸσ ἂν νεανίασ καὶ μεγάλων ἐπιθυμητὴσ πραγμάτων οὐκ ἠρέμει.

γενόμενοσ δ’ ἐν τῇ στρατηγίᾳ καὶ μεμνημένοσ τῶν ὑπὸ Ἀχία δεδηλωμένων εὐθὺσ ἀναπείθειν ἐπεχείρει τὸν λαὸν ἀφίστασθαι Σολόμωνοσ καὶ κινεῖν καὶ παράγειν εἰσ αὑτὸν τὴν ἡγεμονίαν. μαθὼν δὲ τὴν διάνοιαν αὐτοῦ καὶ τὴν ἐπιβολὴν Σολόμων ἐζήτει συλλαβὼν αὐτὸν ἀνελεῖν.

φθάσασ δὲ γνῶναι τοῦτο Ιἑροβόαμοσ πρὸσ Ἴσακον φεύγει τὸν Αἰγυπτίων βασιλέα, καὶ μέχρι τῆσ Σολόμωνοσ τελευτῆσ ἐκεῖ μείνασ τό τε μηδὲν ὑπ’ αὐτοῦ παθεῖν ἐκέρδησε καὶ τὸ τῇ βασιλείᾳ φυλαχθῆναι. ἀποθνήσκει δὲ Σολόμων ἤδη γηραιὸσ ὢν βασιλεύσασ μὲν ὀγδοήκοντα ἔτη, ζήσασ δὲ ἐνενήκοντα καὶ τέσσαρα·

θάπτεται δὲ ἐν Ιἑροσολύμοισ ἅπαντασ ὑπερβαλὼν εὐδαιμονίᾳ τε καὶ πλούτῳ καὶ φρονήσει τοὺσ βασιλεύσαντασ, εἰ μὴ ὅσα γε πρὸσ τὸ γῆρασ ὑπὸ τῶν γυναικῶν ἀπατηθεὶσ παρηνόμησε· περὶ ὧν καὶ τῶν δι’ αὐτὰσ κακῶν συμπεσόντων Ἑβραίοισ εὐκαιρότερον ἕξομεν διασαφῆσαι. Μετὰ δὲ τὴν Σολόμωνοσ τελευτὴν διαδεξαμένου τοῦ παιδὸσ αὐτοῦ τὴν βασιλείαν Ῥοβοάμου, ὃσ ἐκ γυναικὸσ Ἀμμανίτιδοσ ὑπῆρχεν αὐτῷ γεγονὼσ Νοομᾶσ τοὔνομα, πέμψαντεσ εὐθὺσ εἰσ τὴν Αἴγυπτον οἱ τῶν ὄχλων ἄρχοντεσ ἐκάλουν τὸν Ιἑροβόαμον.

ἀφικομένου δὲ πρὸσ αὐτοὺσ εἰσ Σίκιμα πόλιν καὶ Ῥοβόαμοσ εἰσ αὐτὴν παραγίνεται· δέδοκτο γὰρ αὐτὸν ἐκεῖσε συνελθοῦσι τοῖσ Ἰσραηλίταισ ἀποδεῖξαι βασιλέα. προσελθόντεσ οὖν οἵ τε ἄρχοντεσ αὐτῷ τοῦ λαοῦ καὶ Ιἑροβόαμοσ παρεκάλουν λέγοντεσ ἀνεῖναί τι τῆσ δουλείασ αὐτοῖσ καὶ γενέσθαι χρηστότερον τοῦ πατρόσ·

βαρὺν γὰρ ὑπ’ ἐκείνῳ ζυγὸν αὐτοὺσ ὑπενεγκεῖν· εὐνούστεροι δὲ ἔσεσθαι πρὸσ αὐτὸν καὶ ἀγαπήσειν τὴν δουλείαν διὰ τὴν ἐπιείκειαν ἢ διὰ τὸν φόβον. ὁ δὲ μετὰ τρεῖσ ἡμέρασ εἰπὼν αὐτοῖσ ἀποκρινεῖσθαι περὶ ὧν ἀξιοῦσιν ὕποπτοσ μὲν εὐθὺσ γίνεται μὴ παραχρῆμα ἐπινεύσασ αὐτοῖσ τὰ πρὸσ ἡδονήν, πρόχειρον γὰρ ἠξίουν εἶναι τὸ χρηστὸν καὶ φιλάνθρωπον καὶ ταῦτ’ ἐν νέῳ, ἐδόκει δ’ ὅμωσ καὶ τὸ βουλεύσασθαι τοῦ μὴ παραυτίκα ἀπειπεῖν ἀγαθῆσ ἐλπίδοσ ἔχεσθαι.

Συγκαλέσασ δὲ τοὺσ πατρῴουσ φίλουσ ἐσκοπεῖτο μετ’ αὐτῶν, ποδαπὴν δεῖ ποιήσασθαι τὴν ἀπόκρισιν πρὸσ τὸ πλῆθοσ.

οἱ δ’ ἅπερ εἰκὸσ τοὺσ εὔνουσ καὶ φύσιν ὄχλων εἰδότασ παρῄνουν αὐτῷ φιλοφρόνωσ ὁμιλῆσαι τῷ λαῷ καὶ δημοτικώτερον ἢ κατὰ βασιλείασ ὄγκον· χειρώσεσθαι γὰρ οὕτωσ εἰσ εὔνοιαν αὐτὸν φύσει τῶν ὑπηκόων ἀγαπώντων τὸ προσηνὲσ καὶ παρὰ μικρὸν ἰσότιμον τῶν βασιλέων. ὁ δ’ ἀγαθὴν οὕτωσ καὶ συμφέρουσαν ἴσωσ πρὸσ τὸ πᾶν, εἰ δὲ μή, πρόσ γε τὸν τότε καιρὸν ὅτ’ ἔδει γενέσθαι βασιλέα γνώμην ἀπεστράφη τοῦ θεοῦ ποιήσαντοσ οἶμαι κατακριθῆναι τὸ συμφέρον ὑπ’ αὐτοῦ·

καλέσασ δὲ μειράκια τὰ συντεθραμμένα καὶ τὴν τῶν πρεσβυτέρων αὐτοῖσ συμβουλίαν εἰπών, τί δοκεῖ ποιεῖν αὐτοῖσ ἐκέλευσε λέγειν. τὰ δέ, οὔτε γὰρ ἡ νεότησ οὔτε ὁ θεὸσ ἠφίει νοεῖν τὰ κρείττω, παρῄνεσαν ἀποκρίνασθαι τῷ λαῷ τὸν βραχύτατον αὐτοῦ δάκτυλον τῆσ τοῦ πατρὸσ ὀσφύοσ εἶναι παχύτερον καί, εἰ σκληροῦ λίαν ἐπειράθησαν ἐκείνου, πολὺ μᾶλλον αὐτοῦ λήψεσθαι πεῖραν δυσκόλου·

καὶ εἰ μάστιξιν αὐτοὺσ ἐκεῖνοσ ἐνουθέτει, σκορπίοισ τοῦτο ποιήσειν αὐτὸν προσδοκᾶν. τούτοισ ἡσθεὶσ ὁ βασιλεὺσ καὶ δόξασ προσήκειν τῷ τῆσ ἀρχῆσ ἀξιώματι τὴν ἀπόκρισιν, ὡσ συνῆλθεν ἀκουσόμενον τὸ πλῆθοσ τῇ τρίτῃ τῶν ἡμερῶν, μετεώρου τοῦ λαοῦ παντὸσ ὄντοσ καὶ λέγοντοσ ἀκοῦσαί τι τοῦ βασιλέωσ ἐσπουδακότοσ, οἰομένου δέ τι καὶ φιλάνθρωπον, τὴν τῶν μειρακίων αὐτοῖσ συμβουλίαν παρεὶσ τὴν τῶν φίλων ἀπεκρίνατο.

ταῦτα δ’ ἐπράττετο κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ βούλησιν, ἵνα λάβῃ τέλοσ ἃ προεφήτευσεν Ἀχίασ. Πληγέντεσ δ’ ὑπὸ τῶν λόγων καὶ ἀλγήσαντεσ ὡσ ἐπὶ πείρᾳ τοῖσ εἰρημένοισ ἠγανάκτησαν καὶ μέγα πάντεσ ἐκβοήσαντεσ οὐκέτι οὐδὲν αὐτοῖσ οὐδὲ συγγενὲσ πρὸσ Δαυίδην καὶ τοὺσ ἀπ’ αὐτοῦ μετ’ ἐκείνην ἔφασαν τὴν ἡμέραν·

παραχωρεῖν δ’ αὐτῷ μόνον τὸν ναὸν ὃν ὁ πάπποσ αὐτοῦ κατεσκεύασεν εἰπόντεσ καταλείψειν ἠπείλησαν. οὕτωσ δ’ ἔσχον πικρῶσ καὶ τὴν ὀργὴν ἐτήρησαν, ὡσ πέμψαντοσ αὐτοῦ τὸν ἐπὶ τῶν φόρων Ἀδώραμον, ἵνα καταπραύ̈νῃ καὶ συγγνόντασ τοῖσ εἰρημένοισ, εἴ τι προπετὲσ καὶ δύσκολον ἦν ἐν αὐτοῖσ, ποιήσῃ μαλακωτέρουσ, οὐχ ὑπέμειναν, ἀλλὰ βάλλοντεσ αὐτὸν λίθοισ ἀπέκτειναν.

ταῦτ’ ἰδὼν Ῥοβόαμοσ καὶ νομίσασ αὑτὸν βεβλῆσθαι τοῖσ λίθοισ, οἷσ τὸν ὑπηρέτην ἀπέκτεινεν αὐτοῦ τὸ πλῆθοσ, δείσασ μὴ καὶ ἔργῳ πάθῃ τὸ δεινὸν ἐπιβὰσ εὐθὺσ ἐπὶ ἁρ́ματοσ ἔφυγεν εἰσ Ιἑροσόλυμα.

καὶ ἡ μὲν Ιοὔδα φυλὴ καὶ ἡ Βενιαμίδοσ χειροτονοῦσιν αὐτὸν βασιλέα, τὸ δὲ ἄλλο πλῆθοσ ἀπ’ ἐκείνησ τῆσ ἡμέρασ τῶν Δαυίδου παίδων ἀποστὰν τὸν Ιἑροβόαμον ἀπέδειξε τῶν πραγμάτων κύριον. Ῥοβόαμοσ δὲ ὁ Σολόμωνοσ παῖσ ἐκκλησίαν ποιήσασ τῶν δύο φυλῶν, ἃσ εἶχεν ὑπηκόουσ, οἱο͂́σ τε ἦν λαβὰν ὀκτωκαίδεκα παρ’ αὐτῶν στρατοῦ μυριάδασ ἐπιλέκτουσ ἐξελθεῖν ἐπὶ τὸν Ιἑροβόαμον καὶ τὸν λαόν, ὅπωσ πολεμήσασ ἀναγκάσῃ δουλεύειν αὐτῷ.

κωλυθεὶσ δ’ ὑπὸ τοῦ θεοῦ διὰ τοῦ προφήτου ποιήσασθαι τὴν στρατείαν, οὐ γὰρ εἶναι δίκαιον τοὺσ ὁμοφύλουσ πολεμεῖν οὗτοσ ἔλεγε καὶ ταῦτα κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ προαίρεσιν τῆσ τοῦ πλήθουσ ἀποστάσεωσ γεγενημένησ, οὐκέτ’ ἐξῆλθε.

διηγήσομαι δὲ πρῶτον ὅσα Ιἑροβόαμοσ ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺσ ἔπραξεν, εἶτα δὲ τούτων ἐχόμενα τὰ ὑπὸ Ῥοβοάμου τοῦ τῶν δύο φυλῶν βασιλέωσ γεγενημένα δηλώσομεν·

φυλαχθείη γὰρ ἂν οὕτωσ ἄχρι παντὸσ τῆσ ἱστορίασ τὸ εὔτακτον. Ὁ τοίνυν Ιἑροβόαμοσ οἰκοδομήσασ βασίλειον ἐν Σικίμῃ πόλει ἐν ταύτῃ τὴν δίαιταν εἶχε, κατεσκεύασε δὲ καὶ ἐν Φανουὴλ πόλει λεγομένῃ.

μετ’ οὐ πολὺ δὲ τῆσ σκηνοπηγίασ ἑορτῆσ ἐνίστασθαι μελλούσησ λογισάμενοσ, ὡσ ἐὰν ἐπιτρέψῃ τῷ πλήθει προσκυνῆσαι τὸν θεὸν εἰσ Ιἑροσόλυμα πορευθέντι καὶ ἐκεῖ τὴν ἑορτὴν διαγαγεῖν, μετανοῆσαν ἴσωσ καὶ δελεασθὲν ὑπὸ τοῦ ναοῦ καὶ τῆσ θρησκείασ τῆσ ἐν αὐτῷ τοῦ θεοῦ καταλείψει μὲν αὐτόν, προσχωρήσει δὲ τῷ πρώτῳ βασιλεῖ, καὶ κινδυνεύσει τούτου γενομένου τὴν ψυχὴν ἀποβαλεῖν, ἐπιτεχνᾶταί τι τοιοῦτον· δύο ποιήσασ δαμάλεισ χρυσᾶσ καὶ οἰκοδομήσασ ναί̈σκουσ τοσούτουσ ἕνα μὲν ἐν Βηθήλῃ πόλει, τὸν ἕτερον δὲ ἐν Δάνῃ, ἡ δ’ ἐστὶ πρὸσ ταῖσ πηγαῖσ τοῦ μικροῦ Ιὀρδάνου, τίθησι τὰσ δαμάλεισ ἐν ἑκατέρῳ τῶν ἐν ταῖσ προειρημέναισ πόλεσι ναί̈σκων, καὶ συγκαλέσασ τὰσ δέκα φυλὰσ ὧν αὐτὸσ ἦρχεν ἐδημηγόρησε τούτουσ ποιησάμενοσ τοὺσ λόγουσ·

"ἄνδρεσ ὁμόφυλοι, γινώσκειν ὑμᾶσ νομίζω τοῦτο, ὅτι πᾶσ τόποσ ἔχει τὸν θεὸν καὶ οὐκ ἔστιν ἓν ἀποδεδειγμένον χωρίον ἐν ᾧ πάρεστιν, ἀλλὰ πανταχοῦ τε ἀκούει καὶ τοὺσ θρησκεύοντασ ἐφορᾷ.

ὅθεν οὔ μοι δοκεῖ νῦν ἐπείγειν ὑμᾶσ εἰσ Ιἑροσόλυμα πορευθέντασ εἰσ τὴν τῶν ἐχθρῶν πόλιν μακρὰν οὕτωσ ὁδὸν προσκυνεῖν· ἄνθρωποσ γὰρ κατεσκεύακε τὸν ναόν, πεποίηκα δὲ κἀγὼ δύο χρυσᾶσ δαμάλεισ ἐπωνύμουσ τῷ θεῷ καὶ τὴν μὲν ἐν Βηθήλῃ πόλει καθιέρωσα τὴν δ’ ἐν Δάνῃ, ὅπωσ ὑμῶν οἱ τούτων ἔγγιστα τῶν πόλεων κατῳκημένοι προσκυνῶσιν εἰσ αὐτὰσ ἀπερχόμενοι τὸν θεόν.

ἀποδείξω δέ τινασ ὑμῖν καὶ ἱερεῖσ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν καὶ Ληουίτασ, ἵνα μὴ χρείαν ἔχητε τῆσ Ληουίτιδοσ φυλῆσ καὶ τῶν υἱῶν Αἀρῶνοσ, ἀλλ’ ὁ βουλόμενοσ ὑμῶν ἱερεὺσ εἶναι προσενεγκάτω μόσχον τῷ θεῷ καὶ κριόν, ὃ καὶ τὸν πρῶτον ἱερέα φασὶν Αἀρῶνα πεποιηκέναι. " ταῦτ’ εἰπὼν ἐξηπάτησε τὸν λαὸν καὶ τῆσ πατρίου θρησκείασ ἀποστάντασ ἐποίησε παραβῆναι τοὺσ νόμουσ.

ἀρχὴ κακῶν ἐγένετο τοῦτο τοῖσ Ἑβραίοισ καὶ τοῦ πολέμῳ κρατηθέντασ ὑπὸ τῶν ἀλλοφύλων αἰχμαλωσίᾳ περιπεσεῖν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν κατὰ χώραν δηλώσομεν. Ἐνστάσησ δὲ τῆσ ἑορτῆσ ἑβδόμῳ μηνὶ βουλόμενοσ καὶ αὐτὸσ ἐν Βηθήλῃ ταύτην ἀγαγεῖν, ὥσπερ ἑώρταζον καὶ αἱ δύο φυλαὶ ἐν Ιἑροσολύμοισ, οἰκοδομεῖ μὲν θυσιαστήριον πρὸ τῆσ δαμάλεωσ, γενόμενοσ δὲ αὐτὸσ ἀρχιερεὺσ ἐπὶ τὸν βωμὸν ἀναβαίνει σὺν τοῖσ ἰδίοισ ἱερεῦσι.

μέλλοντοσ δ’ ἐπιφέρειν τὰσ θυσίασ καὶ τὰσ ὁλοκαυτώσεισ ἐν ὄψει τοῦ λαοῦ παντὸσ παραγίνεται πρὸσ αὐτὸν ἐξ Ιἑροσολύμων προφήτησ Ιἄδων ὄνομα τοῦ θεοῦ πέμψαντοσ, ὃσ σταθεὶσ ἐν μέσῳ τῷ πλήθει τοῦ βασιλέωσ ἀκούοντοσ εἶπε τάδε πρὸσ τὸ θυσιαστήριον ποιούμενοσ τοὺσ λόγουσ·

"ὁ θεὸσ ἔσεσθαί τινα προλέγει ἐκ τοῦ Δαυίδου γένουσ Ιὠσίαν ὄνομα, ὃσ ἐπὶ σοῦ θύσει τοὺσ ψευδιερεῖσ τοὺσ κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν γενησομένουσ καὶ τὰ ὀστᾶ τῶν λαοπλάνων τούτων καὶ ἀπατεώνων καὶ ἀσεβῶν ἐπὶ σοῦ καύσει.

ἵνα μέντοι γε πιστεύσωσιν οὗτοι τοῦθ’ οὕτωσ ἕξειν, σημεῖον αὐτοῖσ προερῶ γενησόμενον· ῥαγήσεται τὸ θυσιαστήριον παραχρῆμα καὶ πᾶσα ἡ ἐπ’ αὐτοῦ πιμελὴ τῶν ἱερείων ἐπὶ γῆν χυθήσεται. " ταῦτ’ εἰπόντοσ τοῦ προφήτου παροξυνθεὶσ ὁ Ιἑροβόαμοσ ἐξέτεινε τὴν χεῖρα κελεύων συλλαβεῖν αὐτόν.

ἐκτεταμένη δ’ ἡ χεὶρ εὐθέωσ παρείθη καὶ οὐκέτ’ ἴσχυε ταύτην πρὸσ αὑτὸν ἀναγαγεῖν, ἀλλὰ νεναρκηκυῖαν καὶ νεκρὰν εἶχεν ἀπηρτημένην. ἐρράγη δὲ καὶ τὸ θυσιαστήριον καὶ κατηνέχθη πάντα ἀπ’ αὐτοῦ, καθὼσ προεῖπεν ὁ προφήτησ. μαθὼν δὲ ἀληθῆ τὸν ἄνθρωπον καὶ θείαν ἔχοντα πρόγνωσιν παρεκάλεσεν αὐτὸν δεηθῆναι τοῦ θεοῦ ἀναζωπυρῆσαι τὴν δεξιὰν αὐτῷ.

καὶ ὁ μὲν ἱκέτευσε τὸν θεὸν τοῦτ’ αὐτῷ παρασχεῖν, ὁ δὲ τῆσ χειρὸσ τὸ κατὰ φύσιν ἀπολαβούσησ χαίρων ἐπ’ αὐτῇ τὸν προφήτην παρεκάλει δειπνῆσαι παρ’ αὐτῷ. Ιἄδων δέ φησιν οὐχ ὑπομένειν εἰσελθεῖν πρὸσ αὐτὸν οὐδὲ γεύσασθαι ἄρτου καὶ ὕδατοσ ἐν ταύτῃ τῇ πόλει·

τοῦτο γὰρ αὐτῷ τὸν θεὸν ἀπειρηκέναι καὶ τὴν ὁδὸν ἣν ἦλθεν ὅπωσ μὴ δι’ αὐτῆσ ποιήσηται τὴν ἐπιστροφήν, ἀλλὰ δι’ ἄλλησ ἔφασκεν· τοῦτον μὲν οὖν ὁ βασιλεὺσ ἐθαύμαζεν τῆσ ἐγκρατείασ, αὐτὸσ δ’ ἦν ἐν φόβῳ μεταβολὴν αὐτοῦ τῶν πραγμάτων ἐκ τῶν προειρημένων οὐκ ἀγαθὴν ὑπονοῶν. Ἦν δέ τισ ἐν τῇ πόλει πρεσβύτησ πονηρὸσ ψευδοπροφήτησ, ὃν εἶχεν ἐν τιμῇ Ιἑροβόαμοσ ἀπατώμενοσ ὑπ’ αὐτοῦ τὰ πρὸσ ἡδονὴν λέγοντοσ.

καὶ ὡσ παρεθεῖσαν αὐτῷ τὴν δεξιὰν Ιἑροβόαμοσ εὐξαμένου πάλιν ἐκείνου ζῶσαν ἀπολάβοι, δείσασ μὴ παρευδοκιμήσειεν αὐτὸν ὁ ξένοσ παρὰ τῷ βασιλεῖ καὶ πλείονοσ ἀπολαύοι τιμῆσ προσέταξε τοῖσ παισὶν εὐθὺσ ἐπιστρώσασι τὸν ὄνον ἕτοιμον πρὸσ ἔξοδον αὐτῷ παρασκευάσαι.

τῶν δὲ σπευσάντων ὃ προσετάγησαν ἐπιβὰσ ἐδίωξε τὸν προφήτην καὶ καταλαβὼν ἀναπαυόμενον ὑπὸ δένδρῳ δασεῖ καὶ σκιὰν ἔχοντι δρυὸσ εὐμεγέθουσ ἠσπάσατο πρῶτον, εἶτ’ ἐμέμφετο μὴ παρ’ αὐτὸν εἰσελθόντα καὶ ξενίων μεταλαβόντα.

τοῦ δὲ φήσαντοσ κεκωλῦσθαι πρὸσ τοῦ θεοῦ γεύσασθαι παρά τινι τῶν ἐν ἐκείνῃ τῇ πόλει, "ἀλλ’ οὐχὶ παρ’ ἐμοὶ πάντωσ, εἶπεν, ἀπηγόρευκέ σοι τὸ θεῖον παραθέσθαι τράπεζαν·

προφήτησ γάρ εἰμι κἀγὼ καὶ τῆσ αὐτῆσ σοι κοινωνὸσ πρὸσ αὐτὸν θρησκείασ, καὶ πάρειμι νῦν ὑπ’ αὐτοῦ πεμφθείσ. ὅπωσ ἀγάγω σε πρὸσ ἐμαυτὸν ἑστιασόμενον.

" ὁ δὲ ψευσαμένῳ πεισθεὶσ ἀνέστρεψεν· ἀριστώντων δ’ ἔτι καὶ φιλοφρονουμένων ὁ θεὸσ ἐπιφαίνεται τῷ Ιἄδωνι καὶ παραβάντα τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ τιμωρίαν ὑφέξειν ἔλεγεν καὶ ποδαπὴν ἐδήλου· λέοντα γὰρ αὐτῷ κατὰ τὴν ὁδὸν ἀπερχομένῳ συμβαλεῖν ἔφραζεν, ὑφ’ οὗ διαφθαρήσεσθαι καὶ τῆσ ἐν τοῖσ πατρῴοισ μνήμασι ταφῆσ ἀμοιρήσειν. ταῦτα δ’ ἐγένετο οἶμαι κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ βούλησιν, ὅπωσ μὴ προσέχοι τοῖσ τοῦ Ιἄδωνοσ λόγοισ Ιἑροβόαμοσ ἐληλεγμένῳ ψευδεῖ.

πορευομένῳ τοίνυν τῷ Ιἄδωνι πάλιν εἰσ Ιἑροσόλυμα συμβάλλει λέων καὶ κατασπάσασ αὐτὸν ἀπὸ τοῦ κτήνουσ ἀπέκτεινε, καὶ τὸν μὲν ὄνον οὐδὲν ὅλωσ ἔβλαψε, παρακαθεζόμενοσ δ’ ἐφύλαττε κἀκεῖνον καὶ τὸ τοῦ προφήτου σῶμα, μέχρισ οὗ τινεσ τῶν ὁδοιπόρων ἰδόντεσ ἀπήγγειλαν ἐλθόντεσ εἰσ τὴν πόλιν τῷ ψευδοπροφήτῃ. ὁ δὲ τοὺσ υἱοὺσ πέμψασ ἐκόμισε τὸ σῶμα εἰσ τὴν πόλιν καὶ πολυτελοῦσ κηδείασ ἠξίωσεν ἐντειλάμενοσ τοῖσ παισὶ καὶ αὐτὸν ἀποθανόντα σὺν ἐκείνῳ θάψαι, λέγων ἀληθῆ μὲν εἶναι πάνθ’ ὅσα προεφήτευσε κατὰ τῆσ πόλεωσ ἐκείνησ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου καὶ τῶν ἱερέων καὶ τῶν ψευδοπροφητῶν, ὑβρισθήσεσθαι δ’ αὐτὸσ μετὰ τὴν τελευτὴν οὐδὲν σὺν ἐκείνῳ ταφεὶσ τῶν ὀστῶν οὐ γνωρισθησομένων.

κηδεύσασ οὖν τὸν προφήτην καὶ ταῦτα τοῖσ υἱοῖσ ἐντειλάμενοσ πονηρὸσ ὢν καὶ ἀσεβὴσ πρόσεισι τῷ Ιἑροβοάμῳ καὶ "τί δήποτ’ ἐταράχθησ, εἰπών, ὑπὸ τῶν τοῦ ἀνοήτου λόγων;

ὡσ τὰ περὶ τὸ θυσιαστήριον αὐτῷ καὶ τὴν αὑτοῦ χεῖρα διηγήσαθ’ ὁ βασιλεὺσ θεῖον ἀληθῶσ καὶ προφήτην ἄριστον ἀποκαλῶν, ἤρξατο ταύτην αὐτοῦ τὴν δόξαν ἀναλύειν [κακουργῶν] καὶ πιθανοῖσ περὶ τῶν γεγενημένων χρώμενοσ λόγοισ βλάπτειν αὐτῶν τὴν ἀλήθειαν. ἐπεχείρει γὰρ πείθειν αὐτόν, ὡσ ὑπὸ κόπου μὲν ἡ χεὶρ αὐτοῦ ναρκήσειε βαστάζουσα τὰσ θυσίασ, εἶτ’ ἀνεθεῖσα πάλιν εἰσ τὴν αὑτῆσ ἐπανέλθοι φύσιν, τὸ δὲ θυσιαστήριον καινὸν ὂν καὶ δεξάμενον θυσίασ πολλὰσ καὶ μεγάλασ ῥαγείη καὶ πέσοι διὰ βάροσ τῶν ἐπενηνεγμένων.

ἐδήλου δ’ αὐτῷ καὶ τὸν θάνατον τοῦ τὰ σημεῖα [ταῦτα] προειρηκότοσ ὡσ ὑπὸ λέοντοσ ἀπώλετο· οὕτωσ οὐδὲ ἓν οὔτ’ εἶχεν οὔτ’ ἐφθέγξατο προφήτου. " ταῦτα εἰπὼν πείθει τὸν βασιλέα καὶ τὴν διάνοιαν αὐτοῦ τελέωσ ἀποστρέψασ ἀπὸ τοῦ θεοῦ καὶ τῶν ὁσίων ἔργων καὶ δικαίων ἐπὶ τὰσ ἀσεβεῖσ πράξεισ παρώρμησεν.

οὕτωσ δ’ ἐξύβρισεν εἰσ τὸ θεῖον καὶ παρηνόμησεν, ὡσ οὐδὲν ἄλλο καθ’ ἡμέραν ζητεῖν ἢ τί καινὸν καὶ μιαρώτερον τῶν ἤδη τετολμημένων ἐργάσηται. καὶ τὰ μὲν περὶ Ιἑροβόαμον ἐπὶ τοῦ παρόντοσ ἐν τούτοισ ἡμῖν δεδηλώσθω. Ὁ δὲ Σολόμωνοσ υἱὸσ Ῥοβόαμοσ ὁ τῶν δύο φυλῶν βασιλεύσ, ὡσ προειρήκαμεν, ᾠκοδόμησε πόλεισ ὀχυράσ τε καὶ μεγάλασ Βηθλεὲμ καὶ Ἠταμὲ καὶ Θεκωὲ καὶ Βηθσοὺρ καὶ Σωχὼ καὶ Ὀδολλὰμ καὶ Εἰπὰν καὶ Μάρισαν καὶ τὴν Ζιφὰ καὶ Ἀδωραὶμ καὶ Λάχεισ καὶ Ἀζηκὰ καὶ Σαρὰμ καὶ Ἠλὼμ καὶ Χεβρῶνα.

ταύτασ μὲν ἐν τῇ Ιοὐδαίᾳ φυλῇ [καὶ κληρουχίᾳ] πρώτασ ᾠκοδόμησε, κατεσκεύασε δὲ καὶ ἄλλασ μεγάλασ ἐν τῇ Βενιαμίδι κληρουχίᾳ, καὶ τειχίσασ φρουράσ τε κατέστησεν ἐν ἁπάσαισ καὶ ἡγεμόνασ σῖτόν τε πολὺν καὶ οἶνον καὶ ἔλαιον τά τε ἄλλα πρὸσ διατροφὴν ἐν ἑκάστῃ τῶν πόλεων δαψιλῶσ ἀπέθετο, πρὸσ δὲ τούτοισ θυρεοὺσ καὶ σιρομάστασ εἰσ πολλὰσ μυριάδασ.

συνῆλθον δὲ οἱ παρὰ πᾶσι τοῖσ Ἰσραηλίταισ ἱερεῖσ πρὸσ αὐτὸν εἰσ Ιἑροσόλυμα καὶ Ληουῖται καὶ εἴ τινεσ ἄλλοι τοῦ πλήθουσ ἦσαν ἀγαθοὶ καὶ δίκαιοι καταλιπόντεσ αὑτῶν τὰσ πόλεισ, ἵνα θρησκεύσωσιν ἐν Ιἑροσολύμοισ τὸν θεόν·

οὐ γὰρ ἡδέωσ εἶχον προσκυνεῖν ἀναγκαζόμενοι τὰσ δαμάλεισ, ἃσ Ιἑροβόαμοσ κατεσκεύασε· καὶ ηὔξησαν τὴν Ῥοβοάμου βασιλείαν ἐπ’ ἔτη τρία. γήμασ δὲ συγγενῆ τινα καὶ τρεῖσ ποιησάμενοσ ἐξ αὐτῆσ παῖδασ ἤγετο ὕστερον καὶ τὴν ἐκ τῆσ Ἀψαλώμου θυγατρὸσ Θαμάρησ Μαχάνην ὄνομα καὶ αὐτὴν οὖσαν συγγενῆ·

καὶ παῖσ ἐξ αὐτῆσ ἄρρην αὐτῷ γίνεται, ὃν Ἀβίαν προσηγόρευσεν. τεκνοῖ δὲ καὶ ἐξ ἄλλων γυναικῶν πλειόνων, ἁπασῶν δὲ μᾶλλον ἔστερξε τὴν Μαχάνην. εἶχε δὲ τὰσ μὲν νόμῳ συνοικούσασ αὐτῷ γυναῖκασ ὀκτωκαίδεκα παλλακὰσ δὲ τριάκοντα, καὶ υἱοὶ μὲν αὐτῷ γεγόνεισαν ὀκτὼ καὶ εἴκοσι θυγατέρεσ δ’ ἑξήκοντα.

διάδοχον δὲ ἀπέδειξε τῆσ βασιλείασ τὸν ἐκ τῆσ Μαχάνησ Ἀβίαν καὶ τοὺσ θησαυροὺσ αὐτῷ καὶ τὰσ ὀχυρωτάτασ πόλεισ ἐπίστευσεν. Αἴτιον δ’ οἶμαι πολλάκισ γίνεται κακῶν καὶ παρανομίασ τοῖσ ἀνθρώποισ τὸ τῶν πραγμάτων μέγεθοσ καὶ ἡ πρὸσ τὸ βέλτιον αὐτῶν τροπή·

τὴν γὰρ βασιλείαν αὐξανομένην οὕτω βλέπων Ῥοβόαμοσ εἰσ ἀδίκουσ καὶ ἀσεβεῖσ ἐξετράπη πράξεισ καὶ τῆσ τοῦ θεοῦ θρησκείασ κατεφρόνησεν, ὡσ καὶ τὸν ὑπ’ αὐτῷ λαὸν μιμητὴν γενέσθαι τῶν ἀνομημάτων. συνδιαφθείρεται γὰρ τὰ τῶν ἀρχομένων ἤθη τοῖσ τῶν ἡγουμένων τρόποισ, καὶ ὡσ ἔλεγχον τῆσ ἐκείνων ἀσελγείασ τὴν αὑτῶν σωφροσύνην παραπέμποντεσ ὡσ ἀρετῇ ταῖσ κακίαισ αὐτῶν ἕπονται·

οὐ γὰρ ἔνεστιν ἀποδέχεσθαι δοκεῖν τὰ τῶν βασιλέων ἔργα μὴ ταὐτὰ πράττοντασ. τοῦτο τοίνυν συνέβαινε καὶ τοῖσ ὑπὸ Ῥοβοάμῳ τεταγμένοισ ἀσεβοῦντοσ αὐτοῦ καὶ παρανομοῦντοσ σπουδάζειν, μὴ προσκρούσωσι τῷ βασιλεῖ θέλοντεσ εἶναι δίκαιοι.

τιμωρὸν δὲ τῶν εἰσ αὐτὸν ὕβρεων ὁ θεὸσ ἐπιπέμπει τὸν Αἰγυπτίων βασιλέα Ἴσωκον, περὶ οὗ πλανηθεὶσ Ἡρόδοτοσ τὰσ πράξεισ αὐτοῦ Σεσώστρει προσάπτει. οὗτοσ γὰρ ὁ Ἴσωκοσ πέμπτῳ ἔτει τῆσ Ῥοβοάμου βασιλείασ ἐπιστρατεύεται μετὰ πολλῶν αὐτῷ μυριάδων·

ἁρ́ματα μὲν γὰρ αὐτῷ χίλια καὶ διακόσια τὸν ἀριθμὸν ἠκολούθει, ἱππέων δὲ μυριάδεσ ἕξ, πεζῶν δὲ μυριάδεσ τεσσαράκοντα. τούτων τοὺσ πλείστουσ Λίβυασ ἐπήγετο καὶ Αἰθίοπασ. ἐμβαλὼν οὖν εἰσ τὴν χώραν τῶν Ἑβραίων καταλαμβάνει τε τὰσ ὀχυρωτάτασ τῆσ Ῥοβοάμου βασιλείασ πόλεισ ἀμαχητὶ καὶ ταύτασ ἀσφαλισάμενοσ ἔσχατον ἐπῆλθε τοῖσ Ιἑροσολύμοισ ἐγκεκλεισμένου τοῦ Ῥοβοάμου καὶ τοῦ πλήθουσ ἐν αὐτοῖσ διὰ τὴν Ἰσώκου στρατείαν καὶ τὸν θεὸν ἱκετευόντων δοῦναι νίκην καὶ σωτηρίαν·

ἀλλ’ οὐκ ἔπεισαν τὸν θεὸν ταχθῆναι μετ’ αὐτῶν·

ὁ δὲ προφήτησ Σαμαίασ ἔφησεν αὐτοῖσ τὸν θεὸν ἀπειλεῖν ἐγκαταλείψειν αὐτούσ, ὡσ καὶ αὐτοὶ τὴν θρησκείαν αὐτοῦ κατέλιπον. ταῦτ’ ἀκούσαντεσ εὐθὺσ ταῖσ ψυχαῖσ ἀνέπεσον καὶ μηδὲν ἔτι σωτήριον ὁρῶντεσ ἐξομολογεῖσθαι πάντεσ ὡρ́μησαν, ὅτι δικαίωσ αὐτοὺσ ὁ θεὸσ ὑπερόψεται γενομένουσ περὶ αὐτὸν ἀσεβεῖσ καὶ συγχέοντασ τὰ νόμιμα. κατιδὼν δ’ αὐτοὺσ ὁ θεὸσ οὕτω διακειμένουσ καὶ τὰσ ἁμαρτίασ ἀνθομολογουμένουσ οὐκ ἀπολέσειν αὐτοὺσ εἶπε πρὸσ τὸν προφήτην, ποιήσειν μέντοι γε τοῖσ Αἰγυπτίοισ ὑποχειρίουσ, ἵνα μάθωσι πότερον ἀνθρώπῳ δουλεύειν ἐστὶν ἀπονώτερον ἢ θεῷ.

παραλαβὼν δὲ Ἴσωκοσ ἀμαχητὶ τὴν πόλιν δεξαμένου Ῥοβοάμου διὰ τὸν φόβον οὐκ ἐνέμεινε ταῖσ γενομέναισ συνθήκαισ, ἀλλ’ ἐσύλησε τὸ ἱερὸν καὶ τοὺσ θησαυροὺσ ἐξεκένωσε τοῦ θεοῦ καὶ τοὺσ βασιλικοὺσ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου μυριάδασ ἀναριθμήτουσ βαστάσασ καὶ μηδὲν ὅλωσ ὑπολιπών.

περιεῖλε δὲ καὶ τοὺσ χρυσοῦσ θυρεοὺσ καὶ τὰσ ἀσπίδασ, ἃσ κατεσκεύασε Σολόμων ὁ βασιλεύσ, οὐκ εἰάσε δὲ οὐδὲ τὰσ χρυσᾶσ φαρέτρασ, ἃσ ἀνέθηκε Δαυίδησ τῷ θεῷ λαβὼν παρὰ τοῦ τῆσ Σωφηνῆσ βασιλέωσ, καὶ τοῦτο ποιήσασ ἀνέστρεψεν εἰσ τὰ οἰκεῖα.

μέμνηται δὲ ταύτησ τῆσ στρατείασ καὶ ὁ Ἁλικαρνασεὺσ Ἡρόδοτοσ περὶ μόνον τὸ τοῦ βασιλέωσ πλανηθεὶσ ὄνομα, καὶ ὅτι ἄλλοισ τε πολλοῖσ ἐπῆλθεν ἔθνεσι καὶ τὴν Παλαιστίνην Συρίαν ἐδουλώσατο λαβὼν ἀμαχητὶ τοὺσ ἀνθρώπουσ τοὺσ ἐν αὐτῇ.

φανερὸν δ’ ἐστίν, ὅτι τὸ ἡμέτερον ἔθνοσ βούλεται δηλοῦν κεχειρωμένον ὑπὸ τοῦ Αἰγυπτίου·

ἐπάγει γάρ, ὅτι στήλασ κατέλιπεν ἐν τῇ τῶν ἀμαχητὶ παραδόντων ἑαυτοὺσ αἰδοῖα γυναικῶν ἐγγράψασ· Ῥοβόαμοσ δ’ αὐτῷ παρέδωκεν ὁ ἡμέτεροσ βασιλεὺσ ἀμαχητὶ τὴν πόλιν. φησὶ δὲ καὶ Αἰθίοπασ παρ’ Αἰγυπτίων μεμαθηκέναι τὴν τῶν αἰδοίων περιτομήν·

Φοίνικεσ γὰρ καὶ Σύροι οἱ ἐν τῇ Παλαιστίνῃ ὁμολογοῦσι παρ’ Αἰγυπτίων μεμαθηκέναι. " δῆλον οὖν ἐστιν, ὅτι μηδένεσ ἄλλοι περιτέμνονται τῶν ἐν τῇ Παλαιστίνῃ Σύρων ἢ μόνοι ἡμεῖσ. ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἕκαστοι λεγέτωσαν ὅ τι ἂν αὐτοῖσ δοκῇ. Ἀναχωρήσαντοσ δὲ Ἰσώκου Ῥοβόαμοσ ὁ βασιλεὺσ ἀντὶ μὲν τῶν χρυσέων θυρεῶν καὶ τῶν ἀσπίδων χάλκεα ποιήσασ τὸν αὐτὸν ἀριθμὸν παρέδωκε τοῖσ τῶν βασιλείων φύλαξιν.

ἀντὶ δὲ τοῦ μετὰ στρατηγίασ ἐπιφανοῦσ καὶ τῆσ ἐν τοῖσ πράγμασι λαμπρότητοσ διάγειν ἐβασίλευσεν ἐν ἡσυχίᾳ πολλῇ καὶ δέει πάντα τὸν χρόνον ἐχθρὸσ ὢν Ιἑροβοάμῳ. ἐτελεύτησε δὲ βιώσασ ἔτη πεντήκοντα καὶ ἑπτὰ βασιλεύσασ δ’ αὐτῶν ἑπτακαίδεκα, τὸν τρόπον ἀλαζὼν ἀνὴρ καὶ ἀνόητοσ καὶ διὰ τὸ μὴ προσέχειν τοῖσ πατρῴοισ φίλοισ τὴν ἀρχὴν ἀπολέσασ·

ἐτάφη δ’ ἐν Ιἑροσολύμοισ ἐν ταῖσ θήκαισ τῶν βασιλέων. διεδέξατο δ’ αὐτοῦ τὴν βασιλείαν ὁ υἱὸσ Ἀβίασ ὄγδοον ἤδη καὶ δέκατον ἔτοσ Ιἑροβοάμου τῶν δέκα φυλῶν βασιλεύοντοσ. καὶ ταῦτα μὲν τοιοῦτον ἔσχε τὸ τέλοσ·

τὰ δὲ περὶ Ιἑροβόαμον ἀκόλουθα τούτων ἔχομεν πῶσ κατέστρεψε τὸν βίον διεξελθεῖν· οὗτοσ γὰρ οὐ διέλιπεν οὐδ’ ἠρέμησεν εἰσ τὸν θεὸν ἐξυβρίζων, ἀλλὰ καθ’ ἑκάστην ἐπὶ τῶν ὑψηλῶν ὀρῶν βωμοὺσ ἀνιστὰσ καὶ ἱερεῖσ ἐκ τοῦ πλήθουσ ἀποδεικνὺσ διετέλει. Ταῦτα δ’ ἔμελλεν οὐκ εἰσ μακρὰν τἀσεβήματα καὶ τὴν ὑπὲρ αὐτῶν δίκην εἰσ τὴν αὐτοῦ κεφαλὴν καὶ πάσησ αὐτοῦ τῆσ γενεᾶσ τρέψειν τὸ θεῖον.

κάμνοντοσ δ’ αὐτῷ κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν τοῦ παιδόσ, ὃν Ὀβίμην ἐκάλουν, τὴν γυναῖκα αὐτοῦ προσέταξε τὴν στολὴν ἀποθεμένην καὶ σχῆμα λαβοῦσαν ἰδιωτικὸν πορευθῆναι πρὸσ Ἀχίαν τὸν προφήτην· εἶναι γὰρ θαυμαστὸν ἄνδρα περὶ τῶν μελλόντων προειπεῖν·

καὶ γὰρ περὶ τῆσ βασιλείασ αὐτῷ τοῦτον δεδηλωκέναι· παραγενομένην δ’ ἐκέλευσε περὶ τοῦ παιδὸσ ἀνακρίνειν ὡσ ξένην, εἰ διαφεύξεται τὴν νόσον. ἡ δὲ μετασχηματισαμένη, καθὼσ αὐτῇ προσέταξεν ὁ ἀνήρ, ἧκεν εἰσ Σιλὼ πόλιν· ἐκεῖ γὰρ διέτριβεν ὁ Ἀχίασ. καὶ μελλούσησ εἰσ τὴν οἰκίαν αὐτοῦ εἰσιέναι τὰσ ὄψεισ ἠμαυρωμένου διὰ τὸ γῆρασ ἐπιφανεὶσ ὁ θεὸσ ἀμφότερα αὐτῷ μηνύει τήν τε Ιἑροβοάμου γυναῖκα πρὸσ αὐτὸν ἀφιγμένην καὶ τί δεῖ περὶ ὧν πάρεστιν ἀποκρίνασθαι.

παριούσησ δὲ τῆσ γυναικὸσ εἰσ τὴν οἰκίαν ὡσ ἰδιώτιδοσ καὶ ξένησ ἀνεβόησεν "εἴσελθε, ὦ γύναι Ιἑροβοάμου·

τί κρύπτεισ σαυτήν; τὸν γὰρ θεὸν οὐ λανθάνεισ, ὃσ ἀφιξομένην τέ μοι ἐδήλωσε καὶ προσέταξε τίνασ ποιήσομαι τοὺσ λόγουσ. ἀπελθοῦσα οὖν πρὸσ τὸν ἄνδρα φράζε αὐτῷ ταῦτα λέγειν· ἐπεί σε μέγαν ἐκ μικροῦ καὶ μηδενὸσ ὄντοσ ἐποίησα καὶ ἀποσχίσασ τὴν βασιλείαν ἀπὸ τοῦ Δαυίδου γένουσ σοὶ ταύτην ἔδωκα, σὺ δὲ τούτων ἠμνημόνησασ καὶ τὴν ἐμὴν θρησκείαν καταλιπὼν χωνευτοὺσ θεοὺσ κατασκευάσασ ἐκείνουσ τιμᾷσ, οὕτω σε πάλιν καθαιρήσω καὶ πᾶν ἐξολέσω σου τὸ γένοσ καὶ κυσὶ καὶ ὄρνισι βορὰν ποιήσω γενέσθαι.

βασιλεὺσ γὰρ ἐξεγείρεθ’ ὑπ’ ἐμοῦ τοῦ λαοῦ παντόσ, ὃσ οὐδένα ὑπολείψει τοῦ Ιἑροβοάμου γένουσ·

μεθέξει δὲ τῆσ τιμωρίασ καὶ τὸ πλῆθοσ ἐκπεσὸν τῆσ ἀγαθῆσ γῆσ καὶ διασπαρὲν εἰσ τοὺσ πέραν Εὐφράτου τόπουσ, ὅτι τοῖσ τοῦ βασιλέωσ ἀσεβήμασι κατηκολούθησε καὶ τοὺσ ὑπ’ αὐτοῦ γενομένουσ προσκυνεῖ θεοὺσ τὴν ἐμὴν θυσίαν ἐγκαταλιπόν. σὺ δέ, ὦ γύναι, ταῦτα ἀπαγγέλλουσα σπεῦδε πρὸσ τὸν ἄνδρα.

τὸν δὲ υἱὸν καταλήψῃ τεθνηκότα· σοῦ γὰρ εἰσιούσησ εἰσ τὴν πόλιν ἀπολείψει τὸ ζῆν αὐτόν. ταφήσεται δὲ κλαυθεὶσ ὑπὸ τοῦ πλήθουσ παντὸσ κοινῷ τιμηθεὶσ πένθει· καὶ γὰρ μόνοσ τῶν ἐκ τοῦ Ιἑροβοάμου γένουσ ἀγαθὸσ οὗτοσ ἦν. " ταῦτ’ αὐτοῦ προφητεύσαντοσ ἐκπηδήσασα ἡ γυνὴ τεταραγμένη καὶ τῷ τοῦ προειρημένου παιδὸσ θανάτῳ περιαλγήσ, θρηνοῦσα διὰ τῆσ ὁδοῦ καὶ τὴν μέλλουσαν τοῦ τέκνου κοπτομένη τελευτὴν ἀθλία τοῦ πάθουσ ἠπείγετο κακοῖσ ἀμηχάνοισ καὶ σπουδῇ μὲν ἀτυχεῖ χρωμένη διὰ τὸν υἱὸν αὐτῆσ, ἔμελλε γὰρ αὐτὸν ἐπειχθεῖσα θᾶττον ὄψεσθαι νεκρόν, ἀναγκαίᾳ δὲ διὰ τὸν ἄνδρα. καὶ παραγενομένη τὸν μὲν ἐκπεπνευκότα καθὼσ εἶπεν ὁ προφήτησ εὑρ͂ε, τῷ δὲ βασιλεῖ πάντα ἀπήγγειλεν.

Ιἑροβόαμοσ δ’ οὐδενὸσ τούτων φροντίσασ πολλὴν ἀθροίσασ στρατιὰν ἐπὶ τὸν Ῥοβοάμου παῖδα τῶν δύο φυλῶν τὴν βασιλείαν τοῦ πατρὸσ διαδεξάμενον Ἀβίαν ἐξεστράτευσε πολεμήσων·

κατεφρόνει γὰρ αὐτοῦ διὰ τὴν ἡλικίαν. ὁ δὲ ἀκούσασ τὴν ἔφοδον τὴν Ιἑροβοάμου πρὸσ αὐτὴν οὐ κατεπλάγη, γενόμενοσ δ’ ἐπάνω καὶ τῆσ νεότητοσ τῷ φρονήματι καὶ τῆσ ἐλπίδοσ τοῦ πολεμίου στρατιὰν ἐπιλέξασ ἐκ τῶν δύο φυλῶν ἀπήντησε τῷ Ιἑροβοάμῳ εἰσ τόπον τινὰ καλούμενον ὄροσ Σαμαρῶν καὶ στρατοπεδευσάμενοσ ἐγγὺσ αὐτοῦ τὰ πρὸσ τὴν μάχην εὐτρέπιζεν. ἦν δ’ ἡ δύναμισ αὐτοῦ μυριάδεσ τεσσαράκοντα, ἡ δὲ τοῦ Ιἑροβοάμου στρατιὰ διπλασίων ἐκείνησ.

ὡσ δὲ τὰ στρατεύματα πρὸσ τὰ ἔργα καὶ τοὺσ κινδύνουσ ἀντιπαρετάσσετο καὶ συμβαλεῖν ἔμελλε, στὰσ ἐφ’ ὑψηλοῦ τινοσ Ἀβίασ τόπου καὶ τῇ χειρὶ κατασείσασ τὸ πλῆθοσ καὶ τὸν Ιἑροβόαμον ἀκοῦσαι πρῶτον αὐτοῦ μεθ’ ἡσυχίασ ἠξίωσε. γενομένησ δὲ σιωπῆσ ἤρξατο λέγειν·

"ὅτι μὲν τὴν ἡγεμονίαν ὁ θεὸσ Δαυίδῃ καὶ τοῖσ ἐκγόνοισ αὐτοῦ κατένευσεν εἰσ ἅπαντα χρόνον, οὐδ’ ὑμεῖσ ἀγνοεῖτε, θαυμάζω δέ, πῶσ ἀποστάντεσ τοὐμοῦ πατρὸσ τῷ δούλῳ Ιἑροβοάμῳ προσέθεσθε καὶ μετ’ ἐκείνου πάρεστε νῦν ἐπὶ τοὺσ ὑπὸ τοῦ θεοῦ βασιλεύειν κεκριμένουσ πολεμήσοντεσ καὶ τὴν ἀρχὴν ἀφαιρησόμενοι τὴν ὑπάρχουσαν· τὴν μὲν γὰρ πλείω μέχρι νῦν Ιἑροβόαμοσ ἀδίκωσ ἔχει. ἀλλ’ οὐκ οἶμαι καὶ ταύτησ αὐτὸν ἀπολαύσειν ἐπὶ πλείονα χρόνον, ἀλλὰ δοὺσ καὶ τοῦ παρεληλυθότοσ δίκην τῷ θεῷ παύσεται τῆσ παρανομίασ καὶ τῶν ὕβρεων, ἃσ οὐ διαλέλοιπεν εἰσ αὐτὸν ὑβρίζων καὶ ταὐτὰ ποιεῖν ὑμᾶσ ἀναπεπεικώσ, οἳ μηδὲν ἀδικηθέντεσ ὑπὸ τοῦ πατρόσ, ἀλλ’ ὅτι μὴ πρὸσ ἡδονὴν ἐκκλησιάζων ὡμίλησεν ἀνθρώπων πονηρῶν συμβουλίᾳ πεισθείσ, ἐγκατελίπετε τῷ δοκεῖν ὑπ’ ὀργῆσ ἐκεῖνον, ταῖσ δ’ ἀληθείαισ αὑτοὺσ ἀπὸ τοῦ θεοῦ καὶ τῶν ἐκείνου νόμων ἀπεσπάσατε.

καίτοι συνεγνωκέναι καλῶσ εἶχεν ὑμᾶσ οὐ λόγων μόνον δυσκόλων ἀνδρὶ νέῳ καὶ δημαγωγίασ ἀπείρῳ, ἀλλ’ εἰ καὶ πρόσ τι δυσχερὲσ ἡ νεότησ αὐτὸν καὶ ἡ ἀμαθία τῶν πραττομένων ἐξῆγεν ἔργον, διά τε Σολόμωνα τὸν πατέρα καὶ τὰσ εὐεργεσίασ τὰσ ἐκείνου·

παραίτησιν γὰρ εἶναι δεῖ τῆσ τῶν ἐγγόνων ἁμαρτίασ τὰσ τῶν πατέρων εὐποιίασ. ὑμεῖσ δ’ οὐδὲν τούτων ἐλογίσασθε οὔτε τότ’ οὔτε νῦν, ἀλλ’ ἧκε στρατὸσ ἐφ’ ἡμᾶσ τοσοῦτοσ·

τίνι καὶ πεπιστευκὼσ περὶ τῆσ νίκησ; ἦ ταῖσ χρυσαῖσ δαμάλεσι καὶ τοῖσ ἐπὶ τῶν ὀρῶν βωμοῖσ, ἃ δείγματα τῆσ ἀσεβείασ ἐστὶν ὑμῶν ἀλλ’ οὐχὶ τῆσ θρησκείασ; ἢ τὸ πλῆθοσ ὑμᾶσ εὐέλπιδασ ἀπεργάζεται τὴν ἡμετέραν στρατιὰν ὑπερβάλλον; ἀλλ’ οὐδ’ ἥτισ ἰσχὺσ μυριάδων στρατοῦ μετ’ ἀδικημάτων πολεμοῦντοσ·

ἐν γὰρ μόνῳ τῷ δικαίῳ καὶ πρὸσ τὸ θεῖον εὐσεβεῖ τὴν βεβαιοτάτην ἐλπίδα τοῦ κρατεῖν τῶν ἐναντίων ἀποκεῖσθαι συμβέβηκεν, ἥτισ ἐστὶ παρ’ ἡμῖν τετηρηκόσιν ἀπ’ ἀρχῆσ τὰ νόμιμα καὶ τὸν ἴδιον θεὸν σεβομένοισ, ὃν οὐ χεῖρεσ ἐποίησαν ἐξ ὕλησ φθαρτῆσ οὐδ’ ἐπίνοια πονηροῦ βασιλέωσ ἐπὶ τῇ τῶν ὄχλων ἀπάτῃ κατεσκεύασεν, ἀλλ’ ὃσ ἔργον ἐστὶν αὑτοῦ καὶ ἀρχὴ καὶ τέλοσ τῶν ἁπάντων. συμβουλεύω τοιγαροῦν ὑμῖν ἔτι καὶ νῦν μεταγνῶναι καὶ λαβόντασ ἀμείνω λογισμὸν παύσασθαι τοῦ πολεμεῖν καὶ τὰ πάτρια καὶ τὸ προαγαγὸν ὑμᾶσ ἐπὶ τοσοῦτον μέγεθοσ εὐδαιμονίασ γνωρίσαι.

Ταῦτα μὲν Ἀβίασ διελέχθη πρὸσ τὸ πλῆθοσ·

ἔτι δὲ αὐτοῦ λέγοντοσ λάθρα τινὰσ τῶν στρατιωτῶν Ιἑροβόαμοσ ἔπεμψε περικυκλωσομένουσ τὸν Ἀβίαν ἔκ τινων οὐ φανερῶν τοῦ στρατοπέδου μερῶν. μέσου δ’ αὐτοῦ περιληφθέντοσ τῶν πολεμίων ἡ μὲν στρατιὰ κατέδεισε καὶ ταῖσ ψυχαῖσ ἀνέπεσεν, ὁ δ’ Ἀβίασ παρεθάρρυνε καὶ τὰσ ἐλπίδασ ἔχειν ἐν τῷ θεῷ παρεκάλει· τοῦτον γὰρ οὐ κεκυκλῶσθαι πρὸσ τῶν πολεμίων. οἱ δὲ ὁμοῦ πάντεσ ἐπικαλεσάμενοι τὴν παρὰ τοῦ θεοῦ συμμαχίαν τῶν ἱερέων τῇ σάλπιγγι σημανάντων ἀλαλάξαντεσ ἐχώρησαν ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ·

καὶ τῶν μὲν ἔθραυσε τὰ φρονήματα καὶ τὰσ ἀκμὰσ αὐτῶν ἐξέλυσεν ὁ θεόσ, τὴν δὲ Ἀβία στρατιὰν ὑπερτέραν ἐποίησεν· ὅσοσ γὰρ οὐδέποτ’ ἐμνημονεύθη φόνοσ ἐν πολέμῳ γεγονέναι οὔθ’ Ἑλλήνων οὔτε βαρβάρων, τοσούτουσ ἀποκτείναντεσ τῆσ Ιἑροβοάμου δυνάμεωσ θαυμαστὴν καὶ διαβόητον νίκην παρὰ τοῦ θεοῦ λαβεῖν ἠξιώθησαν·

πεντήκοντα γὰρ μυριάδασ τῶν ἐχθρῶν κατέβαλον καὶ τὰσ πόλεισ αὐτῶν διήρπασαν τὰσ ὀχυρωτάτασ ἑλόντεσ κατὰ κράτοσ, τήν τε Βηθήλην καὶ τὴν τοπαρχίαν αὐτῆσ καὶ τὴν Ἰσανὰν καὶ τὴν τοπαρχίαν αὐτῆσ. καὶ Ιἑροβόαμοσ μὲν οὐκέτι μετὰ ταύτην τὴν ἧτταν ἴσχυσεν ἐφ’ ὅσον Ἀβίασ περιῆν χρόνον.

τελευτᾷ δ’ οὗτοσ ὀλίγον τῇ νίκῃ χρόνον ἐπιζήσασ ἔτη βασιλεύσασ τρία, καὶ θάπτεται μὲν ἐν Ιἑροσολύμοισ ἐν ταῖσ προγονικαῖσ θήκαισ, ἀπολείπει δὲ υἱοὺσ μὲν δύο καὶ εἴκοσι θυγατέρασ δὲ ἓξ καὶ δέκα. πάντασ τούτουσ ἐκ γυναικῶν δεκατεσσάρων ἐτεκνώσατο. διεδέξατο δ’ αὐτοῦ τὴν βασιλείαν ὁ υἱὸσ αὐτοῦ Ἄσανοσ·

καὶ ἡ μήτηρ τοῦ νεανίσκου Μαχαία τοὔνομα. τούτου κρατοῦντοσ εἰρήνησ ἀπέλαυεν ἡ χώρα τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐπὶ ἔτη δέκα. Καὶ τὰ μὲν περὶ Ἀβίαν τὸν Ῥοβοάμου τοῦ Σολόμωνοσ οὕτωσ παρειλήφαμεν.

ἐτελεύτησε δὲ καὶ Ιἑροβόαμοσ ὁ τῶν δέκα φυλῶν βασιλεὺσ ἄρξασ ἔτη δύο καὶ εἴκοσι. διαδέχεται δ’ αὐτὸν ὁ παῖσ Νάβαδοσ δευτέρου ἔτουσ ἤδη τῆσ βασιλείασ Ἀσάνου διεληλυθότοσ. ἦρξε δὲ ὁ τοῦ Ιἑροβοάμου παῖσ ἔτη δύο τῷ πατρὶ τὴν ἀσέβειαν καὶ τὴν πονηρίαν ἐμφερὴσ ὤν. ἐν δὲ τούτοισ τοῖσ δυσὶν ἔτεσι στρατευσάμενοσ ἐπὶ Γαβαθῶνα πόλιν Παλαιστίνων οὖσαν πολιορκίᾳ λαβεῖν αὐτὴν προσέμενεν·

ἐπιβουλευθεὶσ δ’ ἐκεῖ ὑπὸ φίλου τινὸσ Βασάνου ὄνομα Σειδοῦ δὲ παιδὸσ ἀποθνήσκει, ὃσ μετὰ τὴν τελευτὴν αὐτοῦ τὴν βασιλείαν παραλαβὼν ἅπαν τὸ Ιἑροβοάμου γένοσ διέφθειρε. καὶ συνέβη κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ προφητείαν τοὺσ μὲν ἐν τῇ πόλει τῶν Ιἑροβοάμου συγγενῶν ἀποθανόντασ ὑπὸ κυνῶν σπαραχθῆναι καὶ δαπανηθῆναι, τοὺσ δ’ ἐν τοῖσ ἀγροῖσ ὑπ’ ὀρνίθων.

ὁ μὲν οὖν Ιἑροβοάμου οἶκοσ τῆσ ἀσεβείασ αὐτοῦ καὶ τῶν ἀνομημάτων ἀξίαν ὑπέσχε δίκην. Ὁ δὲ τῶν Ιἑροσολύμων βασιλεὺσ Ἄσανοσ ἦν τὸν τρόπον ἄριστοσ καὶ πρὸσ τὸ θεῖον ἀφορῶν καὶ μηδὲν μήτε πράττων μήτ’ ἐννοούμενοσ, ὃ μὴ πρὸσ τὴν εὐσέβειαν εἶχε καὶ τὴν τῶν νομίμων φυλακὴν τὴν ἀναφοράν.

κατώρθωσε δὲ τὴν αὑτοῦ βασιλείαν ἐκκόψασ εἴ τι πονηρὸν ἦν ἐν αὐτῇ καὶ καθαρεύσασ ἁπάσησ κηλῖδοσ. στρατοῦ δ’ εἶχεν ἐπιλέκτων ἀνδρῶν ὡπλισμένων θυρεὸν καὶ σιρομάστην ἐκ μὲν τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ μυριάδασ τριάκοντα, ἐκ δὲ τῆσ Βενιαμίτιδοσ ἀσπίδασ φορούντων καὶ τοξοτῶν μυριάδασ πέντε καὶ εἴκοσι.

ἤδη δὲ αὐτοῦ δέκα ἔτη βασιλεύοντοσ στρατεύει μεγάλῃ δυνάμει Ζαραῖοσ ἐπ’ αὐτὸν ὁ τῆσ Αἰθιοπίασ βασιλεὺσ ἐνενήκοντα μὲν πεζῶν μυριάσιν ἱππέων δὲ δέκα τριακοσίοισ δ’ ἁρ́μασι.

καὶ μέχρι πόλεωσ Μαρήσασ, ἔστι δ’ αὕτη τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ, ἐλάσαντοσ αὐτοῦ μετὰ τῆσ οἰκείασ δυνάμεωσ ἀπήντησεν Ἄσανοσ, καὶ ἀντιπαρατάξασ αὐτῷ τὴν στρατιὰν ἔν τινι φάραγγι Σαβαθὰ λεγομένῃ τῆσ πόλεωσ οὐκ ἄπωθεν, ὡσ κατεῖδε τὸ τῶν Αἰθιόπων πλῆθοσ ἀναβοήσασ νίκην ᾔτει παρὰ τοῦ θεοῦ καὶ τὰσ πολλὰσ ἑλεῖν μυριάδασ τῶν πολεμίων· οὐδὲ γὰρ ἄλλῳ τινὶ θαρσήσασ ἔλεγεν ἢ τῇ παρ’ αὐτοῦ βοηθείᾳ δυναμένῃ καὶ τοὺσ ὀλίγουσ ἀπεργάσασθαι κρείττουσ τῶν πλειόνων καὶ τοὺσ ἀσθενεῖσ τῶν ὑπερεχόντων ἀπαντῆσαι πρὸσ μάχην τῷ Ζαραίῳ.

Ταῦτα λέγοντοσ Ἀσάνου νίκην ἐσήμαινεν ὁ θεόσ, καὶ συμβαλὼν μετὰ χαρᾶσ τῶν προδεδηλωμένων ὑπὸ τοῦ θεοῦ πολλοὺσ ἀποκτείνει τῶν Αἰθιόπων καὶ τραπέντασ εἰσ φυγὴν ἐδίωξεν ἄχρι τῆσ Γεραρίτιδοσ χώρασ.

ἀφέμενοι δὲ τῆσ ἀναιρέσεωσ ἐπὶ τὴν διαρπαγὴν τῶν πόλεων, ἥλω γὰρ ἡ Γεράρων, ἐχώρησαν καὶ τῆσ παρεμβολῆσ αὐτῶν, ὡσ πολὺν μὲν ἐκφορῆσαι χρυσὸν πολὺν δὲ ἄργυρον λείαν τε ἀπαγαγεῖν καμήλουσ τε καὶ ὑποζύγια καὶ βοσκημάτων ἀγέλασ. Ἄσανοσ μὲν οὖν καὶ ἡ παρ’ αὐτῷ στρατιὰ τοιαύτην παρὰ τοῦ θεοῦ νίκην λαβόντεσ καὶ ὠφέλειαν ἀνέστρεφον εἰσ Ιἑροσόλυμα, παραγενομένοισ δὲ αὐτοῖσ ἀπήντησε κατὰ τὴν ὁδὸν προφήτησ Ἀζαρίασ ὄνομα.

οὗτοσ ἐπισχεῖν κελεύσασ τῆσ ὁδοιπορίασ ἤρξατο λέγειν πρὸσ αὐτούσ, ὅτι ταύτησ εἰε͂ν τῆσ νίκησ παρὰ τοῦ θεοῦ τετυχηκότεσ, ὅτι δικαίουσ καὶ ὁσίουσ ἑαυτοὺσ παρέσχον καὶ πάντα κατὰ βούλησιν θεοῦ πεποιηκότασ. ἐπιμένουσι μὲν οὖν ἔφασκεν ἀεὶ κρατεῖν αὐτοὺσ τῶν ἐχθρῶν καὶ τὸ ζῆν μετ’ εὐδαιμονίασ παρέξειν τὸν θεόν, ἀπολιποῦσι δὲ τὴν θρησκείαν ἅπαντα τούτων ἐναντία συμβήσεσθαι καὶ γενήσεσθαι χρόνον ἐκεῖνον, ἐν ᾧ μηδεὶσ ἀληθὴσ εὑρεθήσεται προφήτησ ἐν τῷ ὑμετέρῳ ὄχλῳ οὐδὲ ἱερεὺσ τὰ δίκαια χρηματίζων, ἀλλὰ καὶ αἱ πόλεισ ἀνάστατοι γενήσονται καὶ τὸ ἔθνοσ κατὰ πάσησ σπαρήσεται γῆσ ἔπηλυν βίον καὶ ἀλήτην βιωσόμενον.

καιρὸν δ’ αὐτοῖσ ἔχουσι συνεβούλευεν ἀγαθοῖσ γίνεσθαι καὶ μὴ φθονῆσαι τῆσ εὐμενείασ αὑτοῖσ τοῦ θεοῦ.

ταῦτ’ ἀκούσασ ὁ βασιλεὺσ καὶ ὁ λαὸσ ἐχάρησαν καὶ πολλὴν πρόνοιαν ἐποιοῦντο κοινῇ τε πάντεσ καὶ κατ’ ἰδίαν τοῦ δικαίου· διέπεμψε δ’ ὁ βασιλεὺσ καὶ τοὺσ ἐν τῇ χώρᾳ τῶν νομίμων ἐπιμελησομένουσ. Καὶ τὰ μὲν Ἀσάνου τοῦ βασιλέωσ τῶν δύο φυλῶν ἐν τούτοισ ὑπῆρχεν.

ἐπάνειμι δ’ ἐπὶ τὸ πλῆθοσ τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ τὸν βασιλέα αὐτῶν Βασάνην τὸν ἀποκτείναντα τὸν Ιἑροβοάμου υἱὸν Νάβαδον καὶ κατασχόντα τὴν ἀρχήν. οὗτοσ γὰρ ἐν Θαρσάλῃ πόλει διατρίβων καὶ ταύτην οἰκητήριον πεποιηκὼσ εἴκοσι μὲν ἐβασίλευσεν ἔτη καὶ τέσσαρα, πονηρὸσ δὲ καὶ ἀσεβὴσ ὑπὲρ Ιἑροβόαμον καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ γενόμενοσ πολλὰ καὶ τὸ πλῆθοσ κακὰ διέθηκε καὶ τὸν θεὸν ἐξύβρισεν·

ὃσ αὐτῷ πέμψασ Ιηοὖν τὸν προφήτην προεῖπε διαφθερεῖν αὐτοῦ πᾶν τὸ γένοσ καὶ τοῖσ αὐτοῖσ οἷσ καὶ τὸν Ιἑροβοάμου κακοῖσ περιέβαλεν οἶκον ἐξολέσειν, ὅτι βασιλεὺσ ὑπ’ αὐτοῦ γενόμενοσ οὐκ ἠμείψατο τὴν εὐεργεσίαν τῷ δικαίωσ προστῆναι τοῦ πλήθουσ καὶ εὐσεβῶσ, ἅπερ αὐτοῖσ πρῶτον τοῖσ οὖσι τοιούτοισ ἀγαθὰ ἔπειτα τῷ θεῷ φίλα, τὸν δὲ κάκιστον Ιἑροβόαμον ἐμιμήσατο καὶ τῆσ ψυχῆσ ἀπολομένησ τῆσ ἐκείνου ζῶσαν αὐτοῦ τὴν πονηρίαν ἐνεδείξατο· πεῖραν οὖν ἕξειν εἰκότωσ τῆσ ὁμοίασ συμφορᾶσ αὐτὸν ἔλεγεν ὅμοιον αὐτῷ γενόμενον.

ἀλλ’ ὥσπερ οἱ προκειμένων αὐτοῖσ ἄθλων ἐπὰν περί τι σπουδάσωσιν οὐ διαλείπουσι περὶ τοῦτο ἐνεργοῦντεσ, οὕτω καὶ Βασάνησ προειρηκότοσ αὐτῷ τοῦ προφήτου τὰ μέλλοντα ὡσ ἐπ’ ἀγαθοῖσ τοῖσ μεγίστοισ κακοῖσ ὀλέθρῳ γένουσ καὶ οἰκίασ ἀπωλείᾳ χείρων ἐγένετο, καὶ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν ὥσπερ ἀθλητὴσ κακίασ τοῖσ περὶ ταύτην πόνοισ προσετίθει.

καὶ τελευταῖον τὴν στρατιὰν παραλαβὼν πάλιν ἐπῆλθε πόλει τινὶ τῶν οὐκ ἀφανῶν Ἀρμαθῶνι τοὔνομα σταδίουσ ἀπεχούσῃ Ιἑροσολύμων τεσσαράκοντα, καὶ καταλαβόμενοσ αὐτὴν ὠχύρου προδιεγνωκὼσ καταλιπεῖν ἐν αὐτῇ δύναμιν, ἵν’ ἐκεῖθεν ὡρμημένοι τὴν Ἀσάνου βασιλείαν κακώσωσι.

Φοβηθεὶσ δὲ Ἄσανοσ τὴν ἐπιχείρησιν τοῦ πολεμίου καὶ λογισάμενοσ, ὡσ πολλὰ διαθήσει κακὰ τὴν ὑπ’ αὐτῷ βασιλευομένην ἅπασαν ὁ καταλειφθεὶσ ἐν Ἀρμαθῶνι στρατόσ, ἔπεμψε πρὸσ τὸν Δαμασκηνῶν βασιλέα πρέσβεισ καὶ χρυσὸν καὶ ἄργυρον παρακαλῶν συμμαχίαν καὶ ὑπομιμνήσκων, ὅτι καὶ πατρῴα φιλία πρὸσ ἀλλήλουσ ἐστὶν αὐτοῖσ.

ὁ δὲ τῶν χρημάτων τὸ πλῆθοσ ἀσμένωσ ἐδέξατο καὶ συμμαχίαν ἐποιήσατο πρὸσ αὐτὸν διαλύσασ τὴν πρὸσ τὸν Βασάνην φιλίαν, καὶ πέμψασ εἰσ τὰσ ὑπ’ αὐτοῦ βασιλευομένασ πόλεισ τοὺσ ἡγεμόνασ τῆσ ἰδίασ δυνάμεωσ ἐκέλευσε κακοῦν αὐτάσ.

οἱ δὲ τὰσ μὲν ἐνεπίμπρασαν τὰσ δὲ διήρπασαν πορευθέντεσ, τήν τε Ιωἄνου λεγομένην καὶ Δάνα καὶ Ἀβελάνην καὶ ἄλλασ πολλάσ. ταῦτ’ ἀκούσασ ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺσ τοῦ μὲν οἰκοδομεῖν καὶ ὀχυροῦν τὸν Ἀραμαθῶνα ἐπαύσατο καὶ μετὰ σπουδῆσ ὡσ βοηθήσων τοῖσ οἰκείοισ κακουμένοισ ἀνέστρεψεν, ὁ δ’ Ἄσανοσ ἐκ τῆσ παρεσκευασμένησ ὑπ’ αὐτοῦ πρὸσ οἰκοδομίαν ὕλησ πόλεισ ἀνήγειρεν ἐν αὐτῷ τῷ τόπῳ δύο καρτεράσ, ἡ μὲν Γαβαὰ ἐκαλεῖτο, ἡ δὲ Μασταφάσ.

καὶ μετὰ ταῦτα καιρὸν οὐκ ἔσχεν ὁ Βασάνησ τῆσ ἐπὶ τὸν Ἄσανον στρατείασ·

ἐφθάσθη γὰρ ὑπὸ τοῦ χρεὼν καὶ θάπτεται μὲν ἐν Θαρσῇ πόλει, παραλαμβάνει δ’ αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν παῖσ Ἤλανοσ. οὗτοσ ἄρξασ ἐπ’ ἔτη δύο τελευτᾷ φονεύσαντοσ αὐτὸν ἐξ ἐπιβουλῆσ Ζαμβρίου τοῦ ἱππάρχου τῆσ ἡμισείασ τάξεωσ· κατευωχηθέντα γὰρ αὐτὸν παρὰ τῷ οἰκονόμῳ αὐτοῦ Ὠσᾶ τοὔνομα πείσασ ἐπιδραμεῖν τῶν ὑφ’ αὑτὸν ἱππέων τινὰσ ἀπέκτεινε δι’ αὐτῶν μεμονωμένον τῶν περὶ αὐτὸν ὁπλιτῶν καὶ ἡγεμόνων·

οὗτοι γὰρ ἅπαντεσ περὶ τὴν πολιορκίαν τῆσ Γαβαθώνησ ἐγίνοντο τῆσ Παλαιστίνων. Φονεύσασ δὲ τὸν Ἤλανον ὁ ἵππαρχοσ Ζαμβρίασ αὐτὸσ βασιλεύει καὶ πᾶσαν τὴν Βασάνου γενεὰν κατὰ τὴν Ιηοὖσ προφητείαν διαφθείρει·

τῷ γὰρ αὐτῷ τρόπῳ συνέβη τὸν οἶκον αὐτοῦ πρόρριζον ἀπολέσθαι διὰ τὴν ἀσέβειαν, ὡσ καὶ τὸν Ιἑροβοάμου διαφθαρέντα γεγράφαμεν. ἡ δὲ πολιορκοῦσα τὴν Γαβαθώνην στρατιὰ πυθομένη τὰ περὶ τὸν βασιλέα καὶ ὅτι Ζαμβρίασ ἀποκτείνασ αὐτὸν ἔχει τὴν βασιλείαν καὶ αὐτὴ τὸν ἡγούμενον αὐτῆσ Ἀμαρῖνον ἀπέδειξε βασιλέα, ὃσ ἀπὸ τῆσ Γαβαθώνησ ἀναστήσασ τὸν στρατὸν εἰσ Θαρσὴν παραγίνεται τὸ βασίλειον καὶ προσβαλὼν τῇ πόλει κατὰ κράτοσ αἱρεῖ.

Ζαμβρίασ δὲ τὴν πόλιν ἰδὼν ἠρημωμένην συνέφυγεν εἰσ τὸ μυχαίτατον τῶν βασιλείων καὶ ὑποπρήσασ αὐτὸ συγκατέκαυσεν ἑαυτὸν βασιλεύσασ ἡμέρασ ἑπτά.

διέστη δ’ εὐθὺσ ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν λαὸσ καὶ οἱ μὲν αὐτῶν Θαμαναῖον βασιλεύειν ἤθελον, οἱ δὲ τὸν Ἀμαρῖνον. νικήσαντεσ δ’ οἱ τοῦτον ἄρχειν ἀξιοῦντεσ ἀποκτείνουσι τὸν Θαμαναῖον, καὶ παντὸσ βασιλεύει ὁ Ἀμαρῖνοσ τοῦ ὄχλου. τριακοστῷ δὲ ἔτει τῆσ Ἀσάνου βασιλείασ ἦρξεν ὁ Ἀμαρῖνοσ ἔτη δώδεκα·

τούτων τὰ μὲν ἓξ ἐν Θάρσῳ πόλει, τὰ δὲ λοιπὰ ἐν Σωμαρεῶνι λεγομένῃ πόλει ὑπὸ δὲ Ἑλλήνων Σαμαρείᾳ καλουμένῃ. προσηγόρευσε δ’ αὐτὴν αὐτὸσ Σωμαραῖοσ ἀπὸ τοῦ τὸ ὄροσ ἀποδομένου αὐτῷ ἐφ’ ᾧ κατεσκεύασε τὴν πόλιν Σωμάρου. διέφερε δ’ οὐδὲν τῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλευσάντων ἢ τῷ χείρων αὐτῶν εἶναι·

ἅπαντεσ γὰρ ἐζήτουν πῶσ ἀποστήσουσιν ἀπὸ τοῦ θεοῦ τὸν λαὸν τοῖσ καθ’ ἡμέραν ἀσεβήμασι καὶ διὰ τοῦτο δι’ ἀλλήλων αὐτοὺσ ὁ θεὸσ ἐποίησεν ἐλθεῖν καὶ μηδένα τοῦ γένουσ ὑπολιπεῖν. ἐτελεύτησε δὲ καὶ οὗτοσ ἐν Σαμαρείᾳ, διαδέχεται δ’ αὐτὸν ὁ παῖσ Ἄχαβοσ. Μαθεῖν δ’ ἔστιν ἐκ τούτων, ὅσην τὸ θεῖον ἐπιστροφὴν ἔχει τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων, καὶ πῶσ μὲν ἀγαπᾷ τοὺσ ἀγαθούσ, μισεῖ δὲ τοὺσ πονηροὺσ καὶ προρρίζουσ ἀπόλλυσιν·

οἱ μὲν γὰρ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεῖσ ἄλλοσ ἐπ’ ἄλλῳ διὰ τὴν παρανομίαν καὶ τὰσ ἀδικίασ ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ πολλοὶ κακῶσ διαφθαρέντεσ ἐγνώσθησαν καὶ τὸ γένοσ αὐτῶν, ὁ δὲ τῶν Ιἑροσολύμων καὶ τῶν δύο φυλῶν βασιλεὺσ Ἄσανοσ δι’ εὐσέβειαν καὶ δικαιοσύνην εἰσ μακρὸν καὶ εὔδαιμον ὑπὸ τοῦ θεοῦ προήχθη γῆρασ καὶ τεσσαράκοντα καὶ ἓν ἄρξασ ἔτοσ εὐμοίρωσ ἀπέθανε. τελευτήσαντοσ δ’ αὐτοῦ διεδέξατο τὴν ἡγεμονίαν ὁ υἱὸσ Ιὠσαφάτησ ἐκ γυναικὸσ Ἀβιδᾶσ τοὔνομα γεγενημένοσ.

τοῦτον μιμητὴν Δαυίδου τοῦ προπάππου κατά τε ἀνδρείαν καὶ εὐσέβειαν ἅπαντεσ ἐν τοῖσ ἔργοισ ὑπέλαβον. ἀλλὰ περὶ μὲν τούτου τοῦ βασιλέωσ οὐ κατεπείγει νῦν λέγειν. Ὁ δὲ Ἄχαβοσ ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺσ κατῴκει μὲν ἐν Σαμαρείᾳ, τὴν δ’ ἀρχὴν κατέσχεν ἑώσ ἐτῶν εἴκοσι καὶ δύο μηδὲν καινίσασ τῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλέων, εἰ μὴ ὅσα [γε] πρὸσ τὸ χεῖρον καθ’ ὑπερβολὴν πονηρίασ ἐπενόησεν, ἅπαντα δ’ αὐτῶν τὰ κακουργήματα καὶ τὴν πρὸσ τὸ θεῖον ὕβριν ἐκμιμησάμενοσ καὶ μάλιστα τὴν Ιἑροβοάμου ζηλώσασ παρανομίαν·

καὶ γὰρ οὗτοσ δαμάλεισ τὰσ ὑπ’ ἐκείνου κατασκευασθείσασ προσεκύνησε καὶ τούτοισ ἄλλα παράδοξα προσεμηχανήσατο.

ἔγημε δὲ γυναῖκα θυγατέρα μὲν Εἰθωβάλου τοῦ Τυρίων καὶ Σιδωνίων βασιλέωσ Ιἐζαβέλην δὲ ὄνομα, ἀφ’ ἧσ τοὺσ ἰδίουσ αὐτῆσ θεοὺσ προσκυνεῖν ἔμαθεν. ἦν δὲ τὸ γύναιον δραστήριόν τε καὶ τολμηρόν, εἰσ τοσαύτην δὲ ἀσέλγειαν καὶ μανίαν προύπεσεν, ὥστε καὶ ναὸν τῷ Τυρίων θεῷ ὃν Βελίαν προσαγορεύουσιν ᾠκοδόμησε καὶ ἄλσοσ παντοίων δένδρων κατεφύτευσε·

κατέστησε δὲ [καὶ] ἱερεῖσ καὶ ψευδοπροφήτασ τούτῳ τῷ θεῷ· καὶ αὐτὸσ δ’ ὁ βασιλεὺσ πολλοὺσ τοιούτουσ περὶ αὑτὸν εἶχεν ἀνοίᾳ καὶ πονηρίᾳ πάντασ ὑπερβεβληκὼσ τοὺσ πρὸ αὐτοῦ. Προφήτησ δέ τισ τοῦ μεγάλου θεοῦ ἐκ πόλεωσ Θεσσεβώνησ τῆσ Γαλααδίτιδοσ χώρασ προσελθὼν Ἀχάβῳ προλέγειν αὐτῷ τὸν θεὸν ἔφασκε μήθ’ ὕσειν αὐτὸν ἐν ἐκείνοισ τοῖσ ἔτεσι μήτε δρόσον καταπέμψειν εἰσ τὴν χώραν, εἰ μὴ φανέντοσ αὐτοῦ.

καὶ τούτοισ ἐπομόσασ ἀνεχώρησεν εἰσ τὰ πρὸσ νότον μέρη ποιούμενοσ παρὰ χειμάρρῳ τινὶ τὴν διατριβήν, ἐξ οὗ καὶ τὸ ποτὸν εἶχε· τὴν γὰρ τροφὴν αὐτῷ καθ’ ἡμέραν κόρακεσ προσέφερον. ἀναξηρανθέντοσ δὲ τοῦ ποταμοῦ δι’ ἀνομβρίαν εἰσ Σαριφθὰν πόλιν οὐκ ἄπωθεν τῆσ Σιδῶνοσ καὶ Τύρου, μεταξὺ γὰρ κεῖται, παραγίνεται τοῦ θεοῦ κελεύσαντοσ·

εὑρήσειν γὰρ ἐκεῖ γυναῖκα χήραν, ἥτισ αὐτῷ παρέξει τροφάσ. ὢν δ’ οὐ πόρρω τῆσ πύλησ ὁρᾷ γυναῖκα χερνῆτιν ξυλιζομένην·

τοῦ δὲ θεοῦ δηλώσαντοσ ταύτην εἶναι τὴν μέλλουσαν αὐτὸν διατρέφειν προσελθὼν ἠσπάσατο καὶ κομίσαι ὕδωρ παρεκάλεσεν, ὅπωσ πίῃ, καὶ πορευομένησ μετακαλεσάμενοσ καὶ ἄρτον ἐνεγκεῖν ἐκέλευσε. τῆσ δ’ ὀμοσάσησ μηδὲν ἔχειν ἢ μίαν ἀλεύρου δράκα καὶ ὀλίγον ἐλαίου, πορεύεσθαι δὲ συνειλεχυῖαν τὰ ξύλα, ἵνα φυράσασα ποιήσῃ αὑτῇ καὶ τῷ τέκνῳ ἄρτον, μεθ’ ὃν ἀπολεῖσθαι λιμῷ δαπανηθέντα μηκέτι μηδενὸσ ὄντοσ ἔλεγεν, "ἀλλὰ θαρσοῦσα, εἶπεν, ἄπιθι καὶ τὰ κρείττω προσδοκῶσα, καὶ ποιήσασα πρῶτον ἐμοὶ βραχὺ κόμισον·

προλέγω γάρ σοι μηδέποτ’ ἐπιλείψειν ἀλεύρων ἐκεῖνο τὸ ἄγγοσ μηδ’ ἐλαίου τὸ κεράμιον, μέχρισ οὗ ἂν ὕσῃ ὁ θεόσ. ταῦτ’ εἰπόντοσ τοῦ προφήτου παραγενομένη πρὸσ αὑτὴν ἐποίησε τὰ εἰρημένα καὶ αὐτή τε ἔσχε καὶ τῷ τέκνῳ χορηγεῖ τὴν διατροφὴν καὶ τῷ προφήτῃ, ἐπέλιπε δ’ οὐδὲν αὐτοὺσ τούτων, ἄχρισ οὗ καὶ ὁ αὐχμὸσ ἐπαύσατο.

μέμνηται δὲ τῆσ ἀνομβρίασ ταύτησ καὶ Μένανδροσ ἐν ταῖσ Ἰθωβάλου τοῦ Τυρίων βασιλέωσ πράξεσι λέγων οὕτωσ·

"ἀβροχία τ’ ἐπ’ αὐτοῦ ἐγένετο ἀπὸ τοῦ Ὑπερβερεταίου μηνὸσ ἑώσ τοῦ ἐχομένου ἔτουσ Ὑπερβερεταίου, ἱκετείαν δ’ αὐτοῦ ποιησαμένου κεραυνοὺσ ἱκανοὺσ βεβληκέναι. οὗτοσ πόλιν Βότρυν ἔκτισε τὴν ἐπὶ Φοινίκῃ καὶ Αὖζαν τὴν ἐν Λιβύῃ. " καὶ ταῦτα μὲν δηλῶν τὴν ἐπ’ Ἀχάβου γενομένην ἀνομβρίαν, κατὰ γὰρ τοῦτον καὶ Ἰθώβαλοσ ἐβασίλευε Τυρίων, ὁ Μένανδροσ ἀναγέγραφεν. Ἡ δὲ γυνὴ περὶ ἧσ πρὸ τούτων εἴπομεν, ἡ τὸν προφήτην διατρέφουσα, τοῦ παιδὸσ αὐτῇ καταπεσόντοσ εἰσ νόσον, ὡσ καὶ τὴν ψυχὴν ἀφεῖναι καὶ δόξαι νεκρόν, ἀνακλαιομένη καὶ ταῖσ τε χερσὶν αὑτὴν αἰκιζομένη καὶ φωνὰσ οἱάσ ὑπηγόρευε τὸ πάθοσ ἀφιεῖσα κατῃτιᾶτο τῆσ παρ’ αὐτῇ παρουσίασ τὸν προφήτην ὡσ ἐλέγξαντα τὰσ ἁμαρτίασ αὐτῆσ καὶ διὰ τοῦτο τοῦ παιδὸσ τετελευτηκότοσ.

ὁ δὲ παρεκελεύετο θαρρεῖν καὶ παραδοῦναι τὸν υἱὸν αὐτῷ·

ζῶντα γὰρ αὐτὸν ἀποδώσειν. παραδούσησ οὖν βαστάσασ εἰσ τὸ δωμάτιον, ἐν ᾧ διέτριβεν αὐτόσ, καὶ καταθεὶσ ἐπὶ τῆσ κλίνησ ἀνεβόησε πρὸσ τὸν θεὸν οὐ καλῶσ ἀμείψασθαι τὴν ὑποδεξαμένην καὶ θρέψασαν τὸν υἱὸν αὐτῆσ ἀφαιρησόμενον, ἐδεῖτό τε τὴν ψυχὴν εἰσπέμψαι πάλιν τῷ παιδὶ καὶ παρασχεῖν αὐτῷ τὸν βίον. τοῦ δὲ θεοῦ κατοικτείραντοσ μὲν τὴν μητέρα, βουληθέντοσ δὲ καὶ τῷ προφήτῃ χαρίσασθαι τὸ μὴ δόξαι πρὸσ αὐτὴν ἐπὶ κακῷ παρεῖναι, παρὰ πᾶσαν τὴν προσδοκίαν ἀνεβίωσεν.

ἡ δ’ εὐχαρίστει τῷ προφήτῃ καὶ τότε σαφῶσ ἔλεγε μεμαθηκέναι, ὅτι τὸ θεῖον αὐτῷ διαλέγεται. Χρόνου δ’ ὀλίγου διελθόντοσ παραγίνεται πρὸσ Ἄχαβον τὸν βασιλέα κατὰ βούλησιν τοῦ θεοῦ δηλώσων αὐτῷ τὸν γενησόμενον ὑετόν.

λιμὸσ δὲ τότε κατεῖχε τὴν χώραν ἅπασαν καὶ πολλὴ τῶν ἀναγκαίων ἀπορία, ὡσ μὴ μόνον ἀνθρώπουσ αὐτῶν σπανίζειν, ἀλλὰ καὶ τὴν γῆν μηδ’ ὅσα τοῖσ ἵπποισ καὶ τοῖσ ἄλλοισ κτήνεσι πρὸσ νομήν ἐστι χρήσιμα διὰ τὴν ἀνομβρίαν ἀναδιδόναι. τὸν οὖν ἐπιμελόμενον αὐτοῦ τῶν κτημάτων ὁ βασιλεὺσ καλέσασ Ὠβεδίαν ἀπιέναι βούλεσθαι πρὸσ αὐτὸν εἶπεν ἐπὶ τὰσ πηγὰσ τῶν ὑδάτων καὶ τοὺσ χειμάρρουσ, ἵν’ εἴ που παρ’ αὐτοῖσ εὑρεθείη πόα ταύτην εἰσ τροφὴν ἀμησάμενοι τοῖσ κτήνεσιν ἔχωσι.

καὶ περιπέμψαντα κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην τοὺσ ζητήσοντασ τὸν προφήτην Ἠλίαν οὐχ εὑρηκέναι· συνέπεσθαι δ’ ἐκέλευσε κἀκεῖνον αὐτῷ. δόξαν οὖν ἐξορμᾶν αὐτοῖσ μερισάμενοι τὰσ ὁδοὺσ ὅ τε Ὠβεδίασ καὶ ὁ βασιλεὺσ ἀπῄεσαν ἕτεροσ ἑτέραν τῶν ὁδῶν.

συνεβεβήκει δὲ καθ’ ὃν Ιἐζαβέλη ἡ βασίλισσα καιρὸν τοὺσ προφήτασ ἀπέκτεινε τοῦτον ἑκατὸν ἐν τοῖσ ὑπὸ Γάρισ σπηλαίοισ κρύψαι προφήτασ καὶ τρέφειν αὐτοὺσ ἄρτον χορηγοῦντα μόνον καὶ ὕδωρ. μονωθέντι δ’ ἀπὸ τοῦ βασιλέωσ Ὠβεδίᾳ συνήντησεν ὁ προφήτησ Ἠλίασ·

καὶ πυθόμενοσ παρ’ αὐτοῦ τίσ εἰή καὶ μαθὼν προσεκύνησεν αὐτόν· ὁ δὲ πρὸσ τὸν βασιλέα βαδίζειν ἐκέλευσε καὶ λέγειν, ὅτι παρείη πρὸσ αὐτόν. ὁ δὲ τί κακὸν ὑπ’ αὐτοῦ πεπονθότα πρὸσ τὸν ἀποκτεῖναι ζητοῦντα καὶ πᾶσαν ἐρευνήσαντα γῆν πέμπειν αὐτὸν ἔλεγεν·

ἢ τοῦτ’ ἀγνοεῖν αὐτόν, ὅτι μηδένα τόπον κατέλιπεν, εἰσ ὃν οὐκ ἀπέστειλε τοὺσ ἀνάξοντασ εἰ λάβοιεν ἐπὶ θανάτῳ; καὶ γὰρ εὐλαβεῖσθαι πρὸσ αὐτὸν ἔφασκε, μὴ τοῦ θεοῦ φανέντοσ αὐτῷ πάλιν εἰσ ἄλλον ἀπέλθῃ τόπον, εἶτα διαμαρτὼν αὐτοῦ πέμψαντοσ τοῦ βασιλέωσ μὴ δυνάμενοσ εὑρεῖν ὅπου ποτ’ εἰή γῆσ ἀποθάνῃ.

προνοεῖν οὖν αὐτοῦ τῆσ σωτηρίασ παρακαλεῖ τὴν περὶ τοὺσ ὁμοτέχνουσ αὐτοῦ σπουδὴν λέγων, ὅτι σώσειεν ἑκατὸν προφήτασ Ιἑζαβέλησ πάντασ τοὺσ ἄλλουσ ἀνῃρηκυίασ καὶ ἔχοι κεκρυμμένουσ αὐτοὺσ καὶ τρεφομένουσ ὑπ’ αὐτοῦ.

ὁ δὲ μηδὲν δεδιότα βαδίζειν ἐκέλευε πρὸσ τὸν βασιλέα δοὺσ αὐτῷ πίστεισ ἐνόρκουσ, ὅτι πάντωσ κατ’ ἐκείνην Ἀχάβῳ φανήσεται τὴν ἡμέραν. Μηνύσαντοσ δὲ τῷ βασιλεῖ Ὠβεδίου τὸν Ἠλίαν ὑπήντησεν ὁ Ἄχαβοσ καὶ ἤρετο μετ’ ὀργῆσ, εἰ αὐτὸσ εἰή ὁ τὸν Ἑβραίων λαὸν κακώσασ καὶ τῆσ ἀκαρπίασ αἴτιοσ γεγενημένοσ.

ὁ δ’ οὐδὲν ὑποθωπεύσασ αὐτὸν εἶπεν ἅπαντα τὰ δεινὰ πεποιηκέναι καὶ τὸ γένοσ αὐτοῦ ξενικοὺσ ἐπεισενηνοχότασ τῇ χώρᾳ θεοὺσ καὶ τούτουσ σέβοντασ, τὸν δ’ ἴδιον αὐτῶν, ὃσ μόνοσ ἐστὶ θεόσ, ἀπολελοιπότασ καὶ μηδεμίαν ἔτι πρόνοιαν αὐτοῦ ποιουμένουσ. νῦν μέντοι γε ἀνελθόντα ἐκέλευε πάντα τὸν λαὸν εἰσ τὸ Καρμήλιον ὄροσ ἀθροῖσαι πρὸσ αὐτὸν καὶ τοὺσ προφήτασ αὐτοῦ καὶ τῆσ γυναικόσ, εἰπὼν ὅσοι τὸν ἀριθμὸν εἰήσαν, καὶ τοὺσ τῶν ἀλσῶν προφήτασ ὡσ τετρακοσίουσ τὸ πλῆθοσ ὄντασ.

ὡσ δὲ συνέδραμον πάντεσ εἰσ τὸ προειρημένον ὄροσ Ἀχάβου διαπέμψαντοσ, σταθεὶσ αὐτῶν ὁ προφήτησ Ἠλίασ μεταξύ, μέχρι πότε διῃρημένουσ αὐτοὺσ τῇ διανοίᾳ καὶ ταῖσ δόξαισ οὕτωσ βιώσειν ἔφασκε·

νομίσαντασ μὲν γὰρ τὸν ἐγχώριον θεὸν ἀληθῆ καὶ μόνον ἕπεσθαι τούτῳ καὶ ταῖσ ἐντολαῖσ αὐτοῦ παρῄνει, μηδὲν δὲ τοῦτον ἡγουμένουσ ἀλλὰ περὶ τῶν ξενικῶν ὑπειληφότασ ὡσ ἐκείνουσ δεῖ θρησκεύειν αὐτοῖσ συνεβούλευε κατακολουθεῖν. τοῦ δὲ πλήθουσ μηδὲν πρὸσ ταῦτ’ ἀποκριναμένου ἠξίωσεν Ἠλίασ πρὸσ διάπειραν τῆσ τε τῶν ξενικῶν θεῶν ἰσχύοσ καὶ τῆσ τοῦ ἰδίου, μόνοσ ὢν αὐτοῦ προφήτησ ἐκείνων δὲ τετρακοσίουσ ἐχόντων, λαβεῖν αὐτόσ τε βοῦν καὶ ταύτην θύσασ ἐπιθεῖναι ξύλοισ πυρὸσ οὐχ ὑπαφθέντοσ, κἀκείνουσ ταὐτὸ ποιήσαντασ ἐπικαλέσασθαι τοὺσ ἰδίουσ θεοὺσ ἀνακαῦσαι τὰ ξύλα·

γενομένου γὰρ τούτου μαθήσεσθαι αὐτοὺσ τὴν ἀληθῆ φύσιν τοῦ θεοῦ. ἀρεσάσησ δὲ τῆσ γνώμησ ἐκέλευσεν Ἠλίασ τοὺσ προφήτασ ἐκλεξαμένουσ βοῦν πρώτουσ θῦσαι καὶ τοὺσ αὑτῶν ἐπικαλέσασθαι θεούσ.

ἐπεὶ δ’ οὐδὲν ἀπήντα παρὰ τῆσ εὐχῆσ καὶ τῆσ ἐπικλήσεωσ θύσασι τοῖσ προφήταισ, σκώπτων ὁ Ἠλίασ μεγάλῃ βοῇ καλεῖν αὐτοὺσ ἐκέλευε τοὺσ θεούσ· ἢ γὰρ ἀποδημεῖν αὐτοὺσ ἢ καθεύδειν. τῶν δ’ ἀπ’ ὄρθρου τοῦτο ποιούντων μέχρι μέσησ ἡμέρασ καὶ τεμνόντων αὑτοὺσ μαχαίραισ καὶ σιρομάσταισ κατὰ τὸ πάτριον ἔθοσ, μέλλων αὐτὸσ ἐπιτελεῖν ἐκέλευσε τοὺσ μὲν ἀναχωρῆσαι, τοὺσ δ’ ἐγγὺσ προσελθόντασ τηρεῖν αὐτόν, μὴ πῦρ λάθρα τοῖσ ξύλοισ ἐμβάλῃ.

τοῦ δὲ ὄχλου προσελθόντοσ λαβὼν δώδεκα λίθουσ κατὰ φυλὴν τοῦ λαοῦ τῶν Ἑβραίων ἀνέστησεν ἐξ αὐτῶν θυσιαστήριον καὶ περὶ αὐτὸ δεξαμενὴν ὤρυξε βαθυτάτην, καὶ συνθεὶσ τὰσ σχίζασ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ καὶ κατ’ αὐτῶν ἐπιθεὶσ τὰ ἱερεῖα τέσσαρασ ἀπὸ τῆσ κρήνησ ἐκέλευσεν ὑδρίασ ὕδατοσ κατασκεδάσαι τοῦ θυσιαστηρίου, ὡσ ὑπερβαλεῖν αὐτὸ καὶ τὴν δεξαμενὴν ἅπασαν γεμισθῆναι ὕδατοσ πηγῆσ ἀναδοθείσησ.

ταῦτα δὲ ποιήσασ ἤρξατο εὔχεσθαι τῷ θεῷ καὶ καλεῖν αὐτὸν καὶ ποιεῖν τῷ πεπλανημένῳ πολὺν ἤδη χρόνον λαῷ φανερὰν τὴν αὑτοῦ δύναμιν.

καὶ ταῦτα λέγοντοσ ἄφνω πῦρ ἐξ οὐρανοῦ τοῦ πλήθουσ ὁρῶντοσ ἐπὶ τὸν βωμὸν ἔπεσε καὶ τὴν θυσίαν ἐδαπάνησεν, ὡσ ἀνακαῆναι καὶ τὸ ὕδωρ καὶ ψαφαρὸν γενέσθαι τὸν τόπον. Οἱ δ’ Ἰσραηλῖται τοῦτ’ ἰδόντεσ ἔπεσον ἐπὶ τῆσ γῆσ καὶ προσεκύνουν ἕνα θεὸν καὶ μέγιστον καὶ ἀληθῆ μόνον ἀποκαλοῦντεσ, τοὺσ δ’ ἄλλουσ ὀνόματι ὑπὸ φαύλησ καὶ ἀνοήτου δόξησ πεποιημένουσ·

συλλαβόντεσ δ’ αὐτῶν καὶ τοὺσ προφήτασ ἀπέκτειναν Ἠλία παραινέσαντοσ. ἔφη δὲ καὶ τῷ βασιλεῖ πορεύεσθαι πρὸσ ἄριστον μηδὲν ἔτι φροντίσαντα· μετ’ ὀλίγον γὰρ ὄψεσθαι τὸν θεὸν ὑόντα. καὶ ὁ μὲν Ἄχαβοσ ἀπηλλάγη, Ἠλίασ δ’ ἐπὶ τὸ ἀκρωτήριον τοῦ Καρμηλίου ἀναβὰσ ὄρουσ καὶ καθίσασ ἐπὶ τῆσ γῆσ προσηρείσατο τοῖσ γόνασι τὴν κεφαλήν, τὸν δὲ θεράποντα ἐκέλευσεν ἀνελθόντα ἐπί τινα σκοπὴν εἰσ τὴν θάλασσαν ἀποβλέπειν, κἂν ἴδῃ νεφέλην ἐγειρομένην ποθέν, φράζειν αὐτῷ·

μέχρι γὰρ τότε καθαρῷ συνέβαινε τῷ ἀέρι εἶναι. τοῦ δὲ ἀναβάντοσ καὶ μηδὲν πολλάκισ ὁρᾶν φήσαντοσ, ἕβδομον ἤδη βαδίσασ ἑωρακέναι μελαινόμενον εἶπέ τι τοῦ ἀέροσ οὐ πλέον ἴχνουσ ἀνθρωπίνου.

ὁ δὲ Ἠλίασ ταῦτ’ ἀκούσασ πέμπει πρὸσ τὸν Ἄχαβον κελεύων αὐτὸν εἰσ τὴν πόλιν ἀπέρχεσθαι πρὶν ἢ καταρραγῆναι τὸν ὄμβρον. καὶ ὁ μὲν εἰσ Ιἑρέζηλα πόλιν παραγίνεται·

μετ’ οὐ πολὺ δὲ τοῦ ἀέροσ ἀχλύσαντοσ καὶ νέφεσι καλυφθέντοσ πνεῦμά τε λάβρον ἐπιγίνεται καὶ πολὺσ ὄμβροσ. ὁ δὲ προφήτησ ἔνθεοσ γενόμενοσ τῷ τοῦ βασιλέωσ ἁρ́ματι μέχρι τῆσ Ιἑρέζηλασ πόλεωσ συνέδραμε. Μαθοῦσα δὲ ἡ τοῦ Ἀχάβου γυνὴ Ιἐζάβηλα τά τε σημεῖα τὰ ὑπὸ Ἠλία γενόμενα καὶ ὅτι τοὺσ προφήτασ αὐτῶν ἀπέκτεινεν, ὀργισθεῖσα πέμπει πρὸσ αὐτὸν ἀγγέλουσ ἀπειλοῦσα δι’ αὐτῶν ἀποκτείνειν αὐτόν, ὡσ κἀκεῖνοσ τοὺσ προφήτασ αὐτῆσ ἀπολέσειε.

φοβηθεὶσ δ’ ὁ Ἠλίασ φεύγει εἰσ πόλιν Βερσουβεὲ λεγομένην, ἐπ’ ἐσχάτησ δ’ ἔστιν αὕτη τῆσ χώρασ τῶν τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ ἐχόντων κατὰ τὴν Ἰδουμαίων γῆν, καταλιπὼν δ’ ἐκεῖ τὸν θεράποντα εἰσ τὴν ἔρημον ἀνεχώρησεν εὐξάμενοσ ἀποθανεῖν·

οὐ γὰρ δὴ κρείττων εἶναι τῶν πατέρων, ἵνα ἐκείνων ἀπολωλότων αὐτὸσ ζῆν γλίχηται· κατακοιμηθεὶσ δὲ πρόσ τινι δένδρῳ διεγείραντοσ αὐτόν τινοσ ἀναστὰσ εὑρίσκει παρακειμένην αὑτῷ τροφὴν καὶ ὕδωρ·

φαγὼν δὲ καὶ συλλεξάμενοσ ἐκ τῆσ τροφῆσ ἐκείνησ τὴν δύναμιν εἰσ τὸ Σιναῖον καλούμενον ὄροσ παραγίνεται, οὗ Μωυσῆσ τοὺσ νόμουσ παρὰ τοῦ θεοῦ λέγεται λαβεῖν. εὑρὼν δ’ ἐν αὐτῷ σπήλαιόν τι κοῖλον εἴσεισι καὶ διετέλει ποιούμενοσ ἐν αὐτῷ τὴν μονήν.

ἐρομένησ δέ τινοσ αὐτὸν φωνῆσ ἐξ ἀδήλου, τί παρείη καταλελοιπὼσ τὴν πόλιν ἐκεῖσε, διὰ τὸ κτεῖναι μὲν τοὺσ προφήτασ τῶν ξενικῶν θεῶν, πεῖσαι δὲ τὸν λαὸν ὅτι μόνοσ εἰή θεὸσ ὁ ὤν, ὃν ἀπ’ ἀρχῆσ ἐθρήσκευσαν, ἔφησε· ζητεῖσθαι γὰρ ἐπὶ τούτῳ πρὸσ τιμωρίαν ὑπὸ τῆσ γυναικὸσ τοῦ βασιλέωσ. πάλιν δὲ ἀκούσασ προελθεῖν εἰσ τὸ ὕπαιθρον τῇ ἐπιούσῃ, γνώσεσθαι γὰρ οὕτωσ τί δεῖ ποιεῖν, προῆλθεν ἐκ τοῦ σπηλαίου μεθ’ ἡμέραν καὶ σεισμοῦ τε ἐπακούει καὶ λαμπρὰν πυρὸσ αὐγὴν ὁρᾷ.

καὶ γενομένησ ἡσυχίασ φωνὴ θεία μὴ ταράττεσθαι τοῖσ γινομένοισ αὐτὸν παρακελεύεται, κρατήσειν γὰρ οὐδένα τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ, προσέταξέ τε ὑποστρέψαντα εἰσ τὴν οἰκείαν ἀποδεῖξαι τοῦ πλήθουσ βασιλέα Ιηοὖν τὸν Νεμεσαίου παῖδα, ἐκ Δαμασκοῦ δὲ τῶν Σύρων Ἀζάηλον·

ἀντ’ αὐτοῦ δὲ προφήτην Ἐλισσαῖον ὑπ’ αὐτοῦ γενήσεσθαι ἐκ πόλεωσ Ἀβέλασ· βοῦσ ὄχλου τοὺσ μὲν Ἀζάηλοσ τοὺσ δὲ Ιηοὖσ.

" ὁ δ’ Ἠλίασ ὑποστρέφει ταῦτ’ ἀκούσασ εἰσ τὴν Ἑβραίων χώραν καὶ τὸν Σαφάτου παῖδα Ἐλισσαῖον καταλαβὼν ἀροῦντα καὶ μετ’ αὐτοῦ τινασ ἄλλουσ ἐλαύνοντασ ζεύγη δώδεκα προσελθὼν ἐπέρριψεν αὐτῷ τὸ ἴδιον ἱμάτιον. ὁ δ’ Ἐλισσαῖοσ εὐθέωσ προφητεύειν ἤρξατο καὶ καταλιπὼν τοὺσ βόασ ἠκολούθησεν Ἠλίᾳ.

δεηθεὶσ δὲ συγχωρῆσαι αὐτῷ τοὺσ γονεῖσ ἀσπάσασθαι κελεύοντοσ τοῦτο ποιεῖν ἀποταξάμενοσ αὐτοῖσ εἵπετο καὶ ἦν Ἠλίου τὸν ἅπαντα χρόνον τοῦ ζῆν καὶ μαθητὴσ καὶ διάκονοσ. καὶ τὰ μὲν περὶ τοῦ προφήτου τούτου τοιαῦτα ἦν. Ναβώθησ δέ τισ ἐξ Ιἑζαρήλου πόλεωσ ἀγρογείτων ὢν τοῦ βασιλέωσ παρακαλοῦντοσ αὐτὸν ἀποδόσθαι τιμῆσ ὅσησ βούλεται τὸν πλησίον αὐτοῦ τῶν ἰδίων ἀγρόν, ἵνα συνάψασ ἓν αὐτὸ ποιήσῃ κτῆμα, εἰ δὲ μὴ βούλοιτο χρήματα λαβεῖν ἐπιτρέποντοσ ἐκλέξασθαι τῶν ἀγρῶν τινα τῶν ἐκείνου, τοῦτο μὲν οὔ φησι ποιήσειν, αὐτὸσ δὲ τὴν ἰδίαν καρπώσεσθαι γῆν, ἣν ἐκληρονόμησε τοῦ πατρόσ.

λυπηθεὶσ δ’ ὡσ ἐφ’ ὕβρει τῷ μὴ τἀλλότρια λαβεῖν ὁ βασιλεὺσ οὔτε λουτρὸν προσηνέγκατο οὔτε τροφήν, τῆσ δ’ Ιἐζαβέλησ τῆσ γυναικὸσ αὐτοῦ πυνθανομένησ, ὅ τι λυπεῖται καὶ μήτε λούεται μήτε ἄριστον αὑτῷ παρατίθεται μήτε δεῖπνον, διηγήσατο αὐτῇ τὴν Ναβώθου σκαιότητα καὶ ὡσ χρησάμενοσ ἐπιεικέσι πρὸσ αὐτὸν λόγοισ καὶ βασιλικῆσ ἐξουσίασ ὑποδεεστέροισ ὑβρισθείη μὴ τυχὼν ὧν ἠξίου.

ἡ δὲ μὴ μικροψυχεῖν ἐπὶ τούτοισ παρεκάλει, παυσάμενον δὲ τῆσ λύπησ ἐπὶ τὴν συνήθη τρέπεσθαι τοῦ σώματοσ πρόνοιαν·

μελήσειν γὰρ αὐτῇ περὶ τῆσ Ναβώθου τιμωρίασ. καὶ παραχρῆμα πέμπει γράμματα πρὸσ τοὺσ ὑπερέχοντασ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐκ τοῦ Ἀχάβου ὀνόματοσ νηστεῦσαί τε κελεύουσα καὶ ποιησαμένουσ ἐκκλησίαν προκαθίσαι μὲν αὐτῶν Νάβωθον, εἶναι γὰρ αὐτὸν γένουσ ἐπιφανοῦσ, παρασκευασαμένουσ δὲ τρεῖσ τολμηρούσ τινασ τοὺσ καταμαρτυρήσοντασ αὐτοῦ, ὡσ τὸν θεόν τε εἰή βλασφημήσασ καὶ τὸν βασιλέα, καταλεῦσαι καὶ τούτῳ διαχρήσασθαι τῷ τρόπῳ.

καὶ Νάβωθοσ μέν, ὡσ ἔγραψεν ἡ βασίλισσα, οὕτωσ καταμαρτυρηθεὶσ βλασφημῆσαι τὸν θεόν τε καὶ Ἄχαβον βαλλόμενοσ ὑπὸ τοῦ πλήθουσ ἀπέθανεν, ἀκούσασα δὲ ταῦτα Ιἐζάβηλα εἴσεισι πρὸσ τὸν βασιλέα καὶ κληρονομεῖν τὸν Ναβώθου ἀμπελῶνα προῖκα ἐκέλευσεν.

ὁ δὲ Ἄχαβοσ ἥσθη τοῖσ γεγενημένοισ καὶ ἀναπηδήσασ ἀπὸ τῆσ κλίνησ ὀψόμενοσ ἧκε τὸν ἀμπελῶνα τὸν Ναβώθου.

ἀγανακτήσασ δ’ ὁ θεὸσ πέμπει τὸν προφήτην Ἠλίαν εἰσ τὸ Ναβώθου χωρίον Ἀχάβῳ συμβαλοῦντα καὶ περὶ τῶν πεπραγμένων ἐρησόμενον, ὅτι κτείνασ τὸν ἀληθῆ δεσπότην τοῦ χωρίου κληρονομήσειεν αὐτὸσ ἀδίκωσ. ὡσ δ’ ἧκε πρὸσ αὐτὸν εἰπόντοσ τοῦ βασιλέωσ, ὅ τι βούλεται χρήσασθαι αὐτῷ, αἰσχρὸν γὰρ ὄντα ἐπὶ ἁμαρτήματι ληφθῆναι ὑπ’ αὐτοῦ, κατ’ ἐκεῖνον ἔφη τὸν τόπον, ἐν ᾧ τὸν Ναβώθου νεκρὸν ὑπὸ κυνῶν δαπανηθῆναι συνέβη, τό τε αὐτοῦ καὶ τὸ τῆσ γυναικὸσ χυθήσεσθαι αἷμα καὶ πᾶν αὐτοῦ τὸ γένοσ ἀπολεῖσθαι τοιαῦτα ἀσεβῆσαι τετολμηκότοσ καὶ παρὰ τοὺσ πατρίουσ νόμουσ πολίτην ἀδίκωσ ἀνῃρηκότοσ.

Ἀχάβῳ δὲ λύπη τῶν πεπραγμένων εἰσῆλθε καὶ μετάμελοσ, καὶ σακκίον ἐνδυσάμενοσ γυμνοῖσ τοῖσ ποσὶ διῆγεν οὐχ ἁπτόμενοσ τροφῆσ ἀνθομολογούμενόσ τε τὰ ἡμαρτημένα καὶ τὸν θεὸν οὕτωσ ἐξευμενίζων.

ὁ δὲ ζῶντοσ μὲν αὐτοῦ πρὸσ τὸν προφήτην ὑπερβαλεῖσθαι τὴν τοῦ γένουσ τιμωρίαν εἶπεν ἐφ’ οἷσ ἐπὶ τοῖσ τετολμημένοισ μετανοεῖ, τελέσειν δὲ τὴν ἀπειλὴν ἐπὶ τῷ υἱῷ Ἀχάβου. καὶ ὁ μὲν προφήτησ ταῦτ’ ἐδήλωσε τῷ βασιλεῖ. Τῶν δὲ περὶ τὸν Ἄχαβον ὄντων τοιούτων κατὰ τὸν αὐτὸν καιρὸν ὁ τοῦ Ἀδάδου βασιλεύων τῶν Σύρων καὶ Δαμασκοῦ δύναμιν ἐξ ἁπάσησ τῆσ χώρασ συναγαγὼν καὶ συμμάχουσ τοὺσ πέραν Εὐφράτου βασιλέασ ποιησάμενοσ τριάκοντα καὶ δύο ἐστράτευσεν ἐπὶ τὸν Ἄχαβον.

ὁ δ’ οὐκ ὢν ὅμοιοσ αὐτῷ τῇ στρατιᾷ πρὸσ μάχην μὲν οὐ παρετάξατο, πάντα δ’ εἰσ τὰσ ὀχυρωτάτασ πόλεισ ἐγκλείσασ τὰ ἐν τῇ χώρᾳ αὐτὸσ μὲν ἔμεινεν ἐν Σαμαρείᾳ·

τείχη γὰρ αὕτη λίαν ἰσχυρὰ περιεβέβλητο καὶ τὰ ἄλλα δυσάλωτοσ ἐδόκει· ὁ δὲ Σύροσ ἀναλαβὼν τὴν δύναμιν ἧκεν ἐπὶ τὴν Σαμάρειαν καὶ περικαθίσασ αὐτῇ τὸν στρατὸν ἐπολιόρκει. πέμψασ δὲ κήρυκα πρὸσ Ἄχαβον ἠξίου πρεσβευτὰσ δέξασθαι παρ’ αὐτοῦ, δι’ ὧν αὐτῷ δηλώσει τί βούλεται.

τοῦ δὲ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλέωσ πέμπειν ἐπιτρέψαντοσ ἐλθόντεσ οἱ πρέσβεισ ἔλεγον κατ’ ἐντολὴν τοῦ βασιλέωσ τὸν Ἀχάβου πλοῦτον καὶ τὰ τέκνα αὐτοῦ καὶ τὰσ γυναῖκασ Ἀδάδου τυγχάνειν· ἂν δ’ ὁμολογήσῃ καὶ λαβεῖν αὐτὸν τούτων ὅσα βούλεται συγχωρήσῃ, τὴν στρατιὰν ἀπάξει καὶ παύσεται πολιορκῶν αὐτόν. ὁ δ’ Ἄχαβοσ τοῖσ πρέσβεσιν ἐκέλευσε πορευθεῖσι λέγειν τῷ βασιλεῖ αὐτῶν, ὅτι καὶ αὐτὸσ καὶ οἱ ἑκείνου πάντεσ κτήματά εἰσιν αὐτοῦ.

ταῦτα δ’ ἀπαγγειλάντων πέμπει πάλιν πρὸσ αὐτὸν ἀξιῶν ἀνωμολογηκότα πάντα εἶναι ἐκείνου δέξασθαι τοὺσ πεμφθησομένουσ εἰσ τὴν ἐπιοῦσαν ὑπ’ αὐτοῦ δούλουσ, οἷσ ἐρευνήσασι τά τε βασίλεια καὶ τοὺσ τῶν φίλων καὶ συγγενῶν οἴκουσ ἐκέλευε διδόναι πᾶν ὅ τι ἂν ἐν αὐτοῖσ εὑρ́ωσι κάλλιστον, τὰ δ’ ἀπαρέσαντα σοὶ καταλεί ψουσιν.

" Ἄχαβοσ δ’ ἀγασθεὶσ ἐπὶ τῇ δευτέρᾳ πρεσβείᾳ τοῦ τῶν Σύρων βασιλέωσ συναγαγὼν εἰσ ἐκκλησίαν τὸ πλῆθοσ ἔλεγεν, ὡσ αὐτὸσ μὲν ἑτοίμωσ εἶχεν ὑπὲρ σωτηρίασ αὐτοῦ καὶ εἰρήνησ καὶ γυναῖκασ τὰσ ἰδίασ προέσθαι τῷ πολεμίῳ καὶ τὰ τέκνα καὶ πάσησ παραχωρῆσαι κτήσεωσ·

ταῦτα γὰρ ἐπιζητῶν ἐπρεσβεύσατο πρῶτον ὁ Σύροσ. νῦν δ’ ἠξίωκε δούλουσ πέμψαι τάσ τε πάντων οἰκίασ ἐρευνῆσαι καὶ μηδὲν ἐν αὐταῖσ καταλιπεῖν τῶν καλλίστων κτημάτων πρόφασιν βουλόμενοσ πολέμου λαβεῖν, εἰδὼσ ὅτι τῶν μὲν ἐμαυτοῦ δι’ ὑμᾶσ οὐκ ἂν φεισαίμην, ἀφορμὴν δ’ ἐκ τοῦ περὶ τῶν ὑμετέρων ἀηδοῦσ πραγματευόμενοσ εἰσ τὸ πολεμεῖν·

ποιήσω γε μὴν τὰ ὑμῖν δοκοῦντα. " τὸ δὲ πλῆθοσ μὴ δεῖν ἀκούειν τῶν κατ’ αὐτὸν ἔλεγεν, ἀλλὰ καταφρονεῖν καὶ πρὸσ τὸ πολεμεῖν ἑτοίμωσ ἔχειν.

τοῖσ οὖν πρεσβευταῖσ ἀποκρινάμενοσ λέγειν ἀπελθοῦσιν, ὅτι τοῖσ τὸ πρῶτον ἀξιωθεῖσιν ὑπ’ αὐτοῦ καὶ νῦν ἐμμένει τῆσ τῶν πολιτῶν ἀσφαλείασ ἕνεκα πρὸσ δὲ τὴν δευτέραν ἀξίωσιν οὐχ ὑπακούει, ἀπέλυσεν αὐτούσ. Ὁ δ’ Ἄδαδοσ ἀκούσασ ταῦτα καὶ δυσχεράνασ τρίτον ἔπεμψε πρὸσ Ἄχαβον τοὺσ πρέσβεισ ἀπειλῶν ὑψηλότερον τῶν τειχῶν οἷσ καταφρονεῖ χῶμα τούτοισ ἐπεγείρειν αὐτοῦ τὴν στρατιὰν κατὰ δράκα λαμβάνουσαν, ἐμφανίζων αὐτῷ τῆσ δυνάμεωσ τὸ πλῆθοσ καὶ καταπληττόμενοσ.

τοῦ δ’ Ἀχάβου μὴ καυχᾶσθαι δεῖν ἀποκριναμένου καθωπλισμένον ἀλλὰ τῇ μάχῃ κρείττω γενόμενον, ἐλθόντεσ οἱ πρέσβεισ καὶ δειπνοῦντα καταλαβόντεσ τὸν βασιλέα μετὰ τριάκοντα καὶ δύο βασιλέων συμμάχων ἐδήλωσαν αὐτῷ τὴν ἀπόκρισιν·

ὁ δ’ εὐθέωσ τοῦτο προσέταξε καὶ περιχαρακοῦν τὴν πόλιν καὶ χώματα βάλλεσθαι καὶ μηδένα τρόπον ἀπολιπεῖν πολιορκίασ. ἦν δ’ Ἄχαβοσ τούτων πραττομένων ἐν ἀγωνίᾳ δεινῇ σὺν παντὶ τῷ λαῷ·

θαρρεῖ δὲ καὶ τῶν φόβων ἀπολύεται προφήτου τινὸσ αὐτῷ προσελθόντοσ καὶ φήσαντοσ αὐτῷ τὸν θεὸν ὑπισχνεῖσθαι ποιήσειν τὰσ τοσαύτασ τῶν πολεμίων μυριάδασ ὑποχειρίουσ. πυθομένῳ δέ, διὰ τίνων ἂν ἡ νίκη γένοιτο, "διὰ τῶν παίδων, εἶπε, τῶν ἡγεμόνων ἡγουμένου σοῦ διὰ τὴν ἀπειρίαν ἐκείνων.

" καλέσαντοσ δὲ τοὺσ τῶν ἡγεμόνων υἱούσ, εὑρέθησαν δ’ ὡσ διακόσιοι καὶ τριακονταδύο, μαθὼν τὸν Σύρον πρὸσ εὐωχίαν καὶ ἄνεσιν τετραμμένον ἀνοίξασ τὰσ πύλασ ἐξέπεμψε τοὺσ παῖδασ. τῶν δὲ σκοπῶν δηλωσάντων τοῦτο τῷ Ἀδάδῳ πέμπει τινὰσ ὑπαντησομένουσ ἐντειλάμενοσ, ἂν μὲν εἰσ μάχην ὦσι προεληλυθότεσ, ἵνα δήσαντεσ ἀγάγωσι πρὸσ αὐτόν, ἂν δ’ εἰρηνικῶσ, ὅπωσ ταὐτὸ ποιῶσιν.

εἶχε δ’ ἑτοίμην Ἄχαβοσ καὶ τὴν ἄλλην στρατιὰν ἐντὸσ τῶν τειχῶν.

οἱ δὲ τῶν ἀρχόντων παῖδεσ συμβαλόντεσ τοῖσ φύλαξι πολλοὺσ αὐτῶν ἀποκτείνουσι καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἄχρι τοῦ στρατοπέδου διώκουσιν. ἰδὼν δὲ τούτουσ νικῶντασ ὁ βασιλεὺσ ἐξαφίησι καὶ τὴν ἄλλην στρατιὰν ἅπασαν. ἡ δ’ αἰφνιδίωσ ἐπιπεσοῦσα τοῖσ Σύροισ ἐκράτησεν αὐτῶν, οὐ γὰρ προσεδόκων αὐτοὺσ ἐπεξελεύσεσθαι, καὶ διὰ τοῦτο γυμνοῖσ καὶ μεθύουσι προσέβαλλον, ὥστε τὰσ πανοπλίασ ἐκ τῶν στρατοπέδων φεύγοντασ καταλιπεῖν καὶ τὸν βασιλέα σωθῆναι μόλισ ἐφ’ ἵππου ποιησάμενον τὴν φυγήν.

Ἄχαβοσ δὲ πολλὴν ὁδὸν διώκων τοὺσ Σύρουσ ἤνυσεν ἀναιρῶν αὐτούσ, διαρπάσασ δὲ τὰ ἐν τῇ παρεμβολῇ, πλοῦτοσ δ’ ἦν οὐκ ὀλίγοσ, ἀλλὰ καὶ χρυσοῦ πλῆθοσ καὶ ἀργύρου τά τε ἁρ́ματα τοῦ Ἀδάδου καὶ τοὺσ ἵππουσ λαβὼν ἀνέστρεψεν εἰσ τὴν πόλιν.

τοῦ δὲ προφήτου παρασκευάζεσθαι φήσαντοσ καὶ τὴν δύναμιν ἑτοίμην ἔχειν, ὡσ τῷ ἐπιόντι πάλιν ἔτει στρατεύσοντοσ ἐπ’ αὐτὸν τοῦ Σύρου, ὁ μὲν Ἄχαβοσ πρὸσ τούτοισ ἦν. Ὁ δὲ Ἄδαδοσ διασωθεὶσ ἐκ τῆσ μάχησ μεθ’ ὅσησ ἠδυνήθη στρατιᾶσ συνεβουλεύσατο τοῖσ αὑτοῦ φίλοισ, πῶσ ἂν ἐπιστρατεύσηται τοῖσ Ἰσραηλίταισ.

οἱ δὲ ἐν μὲν τοῖσ ὄρεσιν οὐκ ἐδίδοσαν γνώμην συμβαλεῖν αὐτοῖσ· τὸν γὰρ θεὸν αὐτῶν ἐν τοῖσ τοιούτοισ δύνασθαι τόποισ καὶ διὰ τοῦτο νῦν ὑπ’ αὐτῶν νενικῆσθαι· κρατήσειν δὲ ἔλεγον ἐν πεδίῳ ποιησαμένουσ τὴν μάχην. συνεβούλευον δὲ πρὸσ τούτῳ τοὺσ μὲν βασιλέασ οὓσ ἐπηγάγετο συμμάχουσ ἀπολῦσαι πρὸσ τὰ οἰκεῖα, τὴν δὲ στρατιὰν αὐτῶν κατασχεῖν ἀντ’ ἐκείνων σατράπασ καταστήσαντα·

εἰσ δὲ τὴν τῶν ἀπολωλότων τάξιν στρατολογῆσαι δύναμιν ἐκ τῆσ χώρασ τῆσ αὐτῶν καὶ ἵππουσ καὶ ἁρ́ματα. δοκιμάσασ οὖν ταῦτα εἰρῆσθαι καλῶσ οὕτωσ διεκόσμησε τὴν δύναμιν. Ἀρξαμένου δὲ ἐάροσ ἀναλαβὼν τὴν στρατιὰν ἦγεν ἐπὶ τοὺσ Ἑβραίουσ, καὶ γενόμενοσ πρὸσ πόλει τινί, Ἀφεκὰ δ’ αὐτὴν καλοῦσιν, ἐν μεγάλῳ στρατοπεδεύεται πεδίῳ.

Ἄχαβοσ δ’ ἀπαντήσασ αὐτῷ μετὰ τῆσ δυνάμεωσ ἀντεστρατοπεδεύσατο· σφόδρα δ’ ἦν ὀλίγον αὐτοῦ τὸ στράτευμα πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ ἀντιπαραβαλλόμενον. τοῦ δὲ προφήτου προσελθόντοσ αὐτῷ πάλιν καὶ νίκην τὸν θεὸν αὐτῷ διδόναι φήσαντοσ, ἵνα τὴν ἰδίαν ἰσχὺν ἐπιδείξηται μὴ μόνον ἐν τοῖσ ὄρεσιν ἀλλὰ κἀν τοῖσ πεδίοισ ὑπάρχουσαν, ὅπερ οὐκ εἶναι δοκεῖ τοῖσ Σύροισ, ἑπτὰ μὲν ἡμέρασ ἀντεστρατοπεδευκότεσ ἡσύχαζον, τῇ δὲ ὑστάτῃ τούτων ὑπὸ τὸν ὄρθρον προελθόντων ἐκ τοῦ στρατοπέδου τῶν πολεμίων καὶ παραταξαμένων εἰσ μάχην ἀντεπεξῆγε καὶ Ἄχαβοσ τὴν [οἰκείαν] δύναμιν.

καὶ συμβαλὼν καρτερᾶσ τῆσ μάχησ γενομένησ τρέπεται τοὺσ πολεμίουσ εἰσ φυγὴν καὶ διώκων ἐπέκειτο.

οἱ δὲ καὶ ὑπὸ τῶν ἁρμάτων καὶ ὑπ’ ἀλλήλων ἀπώλοντο, ἴσχυσαν δ’ ὀλίγοι διαφυγεῖν εἰσ τὴν Ἀφεκὰ πόλιν αὐτῶν. ἀπέθανον δὲ καὶ αὐτοὶ τῶν τειχῶν αὐτοῖσ ἐπιπεσόντων ὄντεσ δισμύριοι ἑπτακισχίλιοι.

διεφθάρησαν δ’ ἐν ἐκείνῃ τῇ μάχῃ ἄλλαι μυριάδεσ δέκα. ὁ δὲ βασιλεὺσ τῶν Σύρων Ἄδαδοσ φεύγων μετά τινων πιστοτάτων οἰκετῶν εἰσ ὑπόγειον οἶκον ἐκρύβη. τούτων φιλανθρώπουσ καὶ ἐλεήμονασ εἶναι φησάντων τοὺσ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλέασ καὶ δυνήσεσθαι τῷ συνήθει τρόπῳ τῆσ ἱκετείασ χρησαμένουσ τὴν σωτηρίαν αὐτῷ παρ’ Ἀχάβου λαβεῖν, εἰ συγχωρήσειεν αὐτοῖσ πρὸσ αὐτὸν ἀπελθεῖν, ἀφῆκεν·

οἱ δὲ σάκκουσ ἐνδυσάμενοι καὶ σχοινία ταῖσ κεφαλαῖσ περιθέμενοι, οὕτωσ γὰρ τὸ παλαιὸν ἱκέτευον οἱ Σύροι, πρὸσ Ἄχαβον παρεγένοντο καὶ δεῖσθαι τὸν Ἄδαδον σώζειν αὐτὸν ἔλεγον εἰσ ἀεὶ δοῦλον αὐτοῦ τῆσ χάριτοσ γενησόμενον. ὁ δὲ συνήδεσθαι φήσασ αὐτῷ περιόντι καὶ μηδὲν ἐν τῇ μάχῃ πεπονθότι τιμὴν καὶ εὔνοιαν, ἣν ἄν τισ ἀδελφῷ παράσχοι, κατεπηγγείλατο.

λαβόντεσ δὲ ὁρ́κουσ παρ’ αὐτοῦ μηδὲν ἀδικήσειν φανέντα προάγουσι πορευθέντεσ ἐκ τοῦ οἴκου ἐν ᾧ κέκρυπτο καὶ προσάγουσι τῷ Ἀχάβῳ ἐφ’ ἁρ́ματοσ καθεζομένῳ· ὁ δὲ προσεκύνησεν αὐτόν. Ἄχαβοσ δ’ ἐπιδοὺσ αὐτῷ τὴν δεξιὰν ἀναβιβάζει ἐπὶ τὸ ἁρ́μα καὶ καταφιλήσασ θαρρεῖν ἐκέλευε καὶ μηδὲν τῶν ἀτόπων προσδοκᾶν, Ἄδαδοσ δ’ εὐχαρίστει καὶ παρ’ ὅλον τὸν τοῦ ζῆν χρόνον ἀπομνημονεύσειν τῆσ εὐεργεσίασ ὡμολόγει καὶ τὰσ πόλεισ τῶν Ἰσραηλιτῶν, ἃσ ἀπήνεγκαν οἱ πρὸ αὐτοῦ βασιλεῖσ, ἀποδώσειν ἐπηγγείλατο καὶ Δαμασκὸν ὥστε ἐξελαύνειν εἰσ αὐτήν, καθὼσ καὶ οἱ πατέρεσ αὐτοῦ εἰσ Σαμάρειαν εἶχον τοῦτο ποιεῖν, ἀνήσειν.

γενομένων δ’ αὐτοῖσ ὁρ́κων καὶ συνθηκῶν πολλὰ δωρησάμενοσ αὐτῷ Ἄχαβοσ ἀπέπεμψεν εἰσ τὴν ἰδίαν βασιλείαν.

καὶ τὰ μὲν περὶ τῆσ Ἀδάδου τοῦ Σύρων βασιλέωσ στρατείασ ἐπὶ Ἄχαβον καὶ τοὺσ Ἰσραηλίτασ τοιοῦτον ἔσχε τὸ τέλοσ. Προφήτησ δέ τισ τοὔνομα Μιχαίασ προσελθών τινι τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐκέλευεν αὐτὸν εἰσ τὴν κεφαλὴν πλῆξαι·

τοῦτο γὰρ ποιήσειν κατὰ βούλησιν τοῦ θεοῦ. τοῦ δὲ μὴ πεισθέντοσ προεῖπε παρακούσαντα τῶν τοῦ θεοῦ προσταγμάτων λέοντι περιτυχόντα διαφθαρήσεσθαι. συμβάντοσ τούτου τἀνθρώπῳ πρόσεισιν ἑτέρῳ πάλιν ὁ προφήτησ ταὐτὸ προστάσσων. πλήξαντοσ δ’ ἐκείνου καὶ θραύσαντοσ αὐτοῦ τὸ κρανίον καταδησάμενοσ τὴν κεφαλὴν προσῆλθε τῷ βασιλεῖ λέγων αὐτῷ συνεστρατεῦσθαι καὶ παραλαβεῖν ἐπὶ φυλακῇ τινα τῶν αἰχμαλώτων παρὰ τοῦ ταξιάρχου, φυγόντοσ δ’ αὐτοῦ κινδυνεύειν ὑπὸ τοῦ παραδεδωκότοσ ἀποθανεῖν·

ἀπειλῆσαι γὰρ αὐτὸν εἰ διαφύγοι ὁ αἰχμάλωτοσ ἀποκτείνειν. δίκαιον δὲ φήσαντοσ Ἀχάβου τὸν θάνατον εἶναι λύσασ τὴν κεφαλὴν ἐπιγινώσκεται ὑπ’ αὐτοῦ Μιχαίασ ὁ προφήτησ ὤν.

ἐκέχρητο δὲ σοφίσματι πρὸσ αὐτὸν τῷ γενομένῳ πρὸσ τοὺσ μέλλοντασ λόγουσ· εἶπε γάρ, [ὡσ] ὁ θεὸσ ἀφέντ’ αὐτὸν διαδράναι τὴν τιμωρίαν Ἄδαδον τὸν βλασφημήσαντα εἰσ αὐτὸν μετελεύσεται καὶ ποιήσει σεαυτὸν μὲν ἀποθανεῖν ὑπ’ ἐκείνου, τὸν δὲ λαὸν ὑπὸ τῆσ στρατιᾶσ αὐτοῦ.

" παροξυνθεὶσ δ’ Ἄχαβοσ πρὸσ τὸν προφήτην τὸν μὲν ἐγκλεισθέντα φυλάττεσθαι ἐκέλευσε, συγκεχυμένοσ δ’ αὐτὸσ ἐπὶ τοῖσ Μιχαίου λόγοισ ἀνεχώρησεν εἰσ τὴν οἰκείαν. Καὶ Ἄχαβοσ μὲν ἐν τούτοισ ἦν·

ἐπάνειμι δὲ ἐπὶ τὸν Ιἑροσολύμων βασιλέα Ιὠσάφατον, ὃσ αὐξήσασ τὴν βασιλείαν καὶ δυνάμεισ ἐν ταῖσ πόλεσι ταῖσ ἐν τῇ τῶν ὑπηκόων χώρᾳ καταστήσασ οὐδὲν ἧττον Ἀβία τοῦ πάππου καταληφθείσησ τῆσ Ἐφράμου κληρουχίασ Ιἑροβάμου βασιλεύοντοσ τῶν δέκα φυλῶν φρουρὰσ ἐγκαθίδρυσεν. ἀλλ’ εἶχεν εὐμενέσ τε καὶ συνεργὸν τὸ θεῖον δίκαιοσ ὢν καὶ εὐσεβὴσ καὶ τί καθ’ ἑκάστην ἡμέραν ἡδὺ ποιήσει καὶ προσηνὲσ τῷ θεῷ ζητῶν.

ἐτίμων δ’ αὐτὸν οἱ πέριξ βασιλικαῖσ δωρεαῖσ, ὡσ πλοῦτόν τε ποιῆσαι βαθύτατον καὶ δόξαν ἄρασθαι μεγίστην. Τρίτῳ δ’ ἔτει τῆσ βασιλείασ συγκαλέσασ τοὺσ ἡγεμόνασ τῆσ χώρασ καὶ τοὺσ ἱερεῖσ ἐκέλευε τὴν γῆν περιελθόντασ ἅπαντα τὸν λαὸν τὸν ἐπ’ αὐτῇ διδάξαι κατὰ πόλιν τοὺσ Μωσείουσ νόμουσ καὶ φυλάσσειν τούτουσ καὶ σπουδάζειν περὶ τὴν θρησκείαν τοῦ θεοῦ.

καὶ ἥσθη πᾶν τὸ πλῆθοσ οὕτωσ, ὡσ μηδὲν ἄλλο φιλοτιμεῖσθαι μηδὲ ἀγαπᾶν ὡσ τὸ τηρεῖν τὰ νόμιμα. οἵ τε προσχώριοι διετέλουν στέργοντεσ τὸν Ιὠσάφατον καὶ πρὸσ αὐτὸν εἰρήνην ἄγοντεσ·

οἱ δὲ Παλαιστῖνοι τακτοὺσ ἐτέλουν αὐτῷ φόρουσ καὶ Ἄραβεσ ἐχορήγουν κατ’ ἔτοσ ἄρνασ ἑξήκοντα καὶ τριακοσίουσ καὶ ἐρίφουσ τοσούτουσ. πόλεισ τε μεγάλασ ὠχύρωσεν ἄλλασ τε καὶ βαρεῖσ, καὶ δύναμιν στρατιωτικὴν πρὸσ πολέμουσ ηὐτρέπιστο. ἦν δὲ ἐκ μὲν τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ στρατὸσ ὁπλιτῶν μυριάδεσ τριάκοντα, ὧν Ἐδναῖοσ τὴν ἡγεμονίαν εἶχεν, Ιωἄννησ δὲ μυριάδων εἴκοσι.

ὁ δ’ αὐτὸσ οὗτοσ ἡγεμὼν κἀκ τῆσ Βενιαμίτιδοσ φυλῆσ εἶχε τοξοτῶν πεζῶν μυριάδασ εἴκοσι, ἄλλοσ δ’ ἡγεμὼν ᾧ Χάβαθοσ ὄνομα μυριάδασ ὁπλιτῶν ὀκτωκαίδεκα τὸ πλῆθοσ τῷ βασιλεῖ προσένειμε, πάρεξ ὧν εἰσ τὰσ ὀχυρωτάτασ διέπεμψε πόλεισ. Ἠγάγετο δὲ τῷ παιδὶ Ιὠράμῳ τὴν Ἀχάβου θυγατέρα τοῦ τῶν δέκα φυλῶν βασιλέωσ Ὀθλίαν ὄνομα.

πορευθέντα δ’ αὐτὸν μετὰ χρόνον τινὰ εἰσ Σαμάρειαν φιλοφρόνωσ Ἄχαβοσ ὑπεδέξατο καὶ τὸν ἀκολουθήσαντα στρατὸν ἐξένισε λαμπρῶσ σίτου τε καὶ οἴνου καὶ θυμάτων ἀφθονίᾳ, παρεκάλεσέ τε συμμαχῆσαι κατὰ τοῦ Σύρων βασιλέωσ, ἵνα τὴν ἐν τῇ Γαλαδηνῇ πόλιν Ἀραμαθὰν ἀφέληται· τοῦ γὰρ πατρὸσ αὐτὴν τοῦ αὐτοῦ πρῶτον τυγχάνουσαν ἀφῃρῆσθαι τὸν ἐκείνου πατέρα.

τοῦ δὲ Ιὠσαφάτου τὴν βοήθειαν ἐπαγγειλαμένου, καὶ γὰρ εἶναι δύναμιν αὐτῷ μὴ ἐλάττω τῆσ ἐκείνου, καὶ μεταπεμψαμένου τὴν δύναμιν ἐξ Ιἑροσολύμων εἰσ Σαμάρειαν, προεξελθόντεσ ἔξω τῆσ πόλεωσ οἱ δύο βασιλεῖσ καθίσαντεσ ἐπὶ τοῦ ἰδίου θρόνου ἑκάτεροσ τοῖσ οἰκείοισ στρατιώταισ τὸ στρατιωτικὸν διένεμον. Ιὠσαφάτησ δ’ ἐκέλευσεν εἴ τινέσ εἰσι προφῆται καλέσαντ’ αὐτοὺσ ἀνακρῖναι περὶ τῆσ ἐπὶ τὸν Σύρον ἐξόδου, εἰ συμβουλεύουσι κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν αὐτῷ ποιήσασθαι τὴν στρατείαν·

καὶ γὰρ εἰρήνη τε καὶ φιλία τότε τῷ Ἀχάβῳ πρὸσ τὸν Σύρον ὑπῆρχεν ἐπὶ τρία ἔτη διαμείνασα, ἀφ’ οὗ λαβὼν αὐτὸν αἰχμάλωτον ἀπέλυσεν ἄχρισ ἐκείνησ τῆσ ἡμέρασ. Καλέσασ δὲ Ἄχαβοσ τοὺσ αὑτοῦ προφήτασ ὡσεὶ τετρακοσίουσ τὸν ἀριθμὸν ὄντασ ἐκέλευσεν ἔρεσθαι τοῦ θεοῦ, εἰ δίδωσιν αὐτῷ στρατευσαμένῳ ἐπὶ Ἄδερα νίκην καὶ καθαίρεσιν τῆσ πόλεωσ, δι’ ἣν ἐκφέρειν μέλλει τὸν πόλεμον.

τῶν δὲ προφητῶν συμβουλευσάντων ἐκστρατεῦσαι, κρατήσειν γὰρ τοῦ Σύρου καὶ λήψεσθαι ὑποχείριον αὐτὸν ὡσ καὶ τὸ πρῶτον, συνεὶσ ἐκ τῶν λόγων Ιὠσάφατοσ, ὅτι ψευδοπροφῆται τυγχάνουσιν, ἐπύθετο τοῦ Ἀχάβου εἰ καὶ ἕτερόσ τίσ ἐστι προφήτησ τοῦ θεοῦ, ἵνα ἀκριβέστερον μάθωμεν περὶ τῶν μελλόντων.

" ὁ δ’ Ἄχαβοσ εἶναι μὲν ἔφη, μισεῖν δ’ αὐτὸν κακὰ προφητεύσαντα καὶ προειπόντα ὅτι τεθνήξεται νικηθεὶσ ὑπὸ τοῦ Σύρου, ἐν φρουρᾷ δὲ νῦν αὐτὸν ἔχειν· καλεῖσθαι δὲ Μιχαίαν, υἱὸν δ’ εἶναι Ὀμβλαίου·

τοῦ δ’ Ιὠσαφάτου κελεύσαντοσ αὐτὸν προαχθῆναι πέμψασ εὐνοῦχον ἄγει τὸν Μιχαίαν. κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν ἐδήλωσεν αὐτῷ ὁ εὐνοῦχοσ πάντασ τοὺσ ἄλλουσ προφήτασ νίκην τῷ βασιλεῖ προειρηκέναι.

ὁ δὲ οὐκ ἐξὸν αὐτῷ καταψεύσασθαι τοῦ θεοῖ φήσασ, ἀλλ’ ἐρεῖν ὅτι ἂν αὐτῷ περὶ τοῦ βασιλέωσ [αὐτὸσ] εἴπῃ, ὡσ ἧκε πρὸσ τὸν Ἄχαβον καὶ λέγειν αὐτῷ τἀληθὲσ οὗτοσ ἐνωρκίσατο, δεῖξαι τὸν θεὸν αὐτῷ φεύγοντασ τοὺσ Ἰσραηλίτασ ἔφη καὶ διωκομένουσ ὑπὸ τῶν Σύρων καὶ διασκορπιζομένουσ ὑπ’ αὐτῶν εἰσ τὰ ὄρη, καθάπερ ποιμένων ἠρημωμένα ποίμνια. ἔλεγε δὲ σημαίνειν τοὺσ μὲν μετ’ εἰρήνησ ἀναστρέψειν εἰσ τὰ ἴδια, πεσεῖσθαι δ’ αὐτὸν μόνον ἐν τῇ μάχῃ.

ταῦτα φήσαντοσ τοῦ Μιχαία πρὸσ Ιὠσάφατον ὁ Ἄχαβοσ "ἀλλ’ ἔγωγε μικρὸν ἔμπροσθεν ἐδήλωσά σοι τὴν τἀνθρώπου πρόσ με διάθεσιν, καὶ ὅτι μοι τὰ χείρω προεφήτευσε. ὡσ προσῆκεν αὐτῷ πάντων ἀκροᾶσθαι τῶν ὑπὸ τοῦ θεοῦ προλεγομένων, καὶ ὡσ παρορμῶσιν αὐτὸν οἱ ψευδοπροφῆται ποιήσασθαι τὸν πόλεμον ἐλπίδι νίκησ, καὶ ὅτι δεῖ πεσεῖν αὐτὸν μαχόμενον, αὐτὸσ μὲν ἦν ἐπ’ ἐννοίᾳ, Σεδεκίασ δέ τισ τῶν ψευδοπροφητῶν προσελθὼν Μιχαίᾳ μὲν μὴ προσέχειν παρῄνει·

λέγειν γὰρ αὐτὸν οὐδὲν ἀληθέσ·

τεκμηρίῳ δὲ ἐχρήσατο οἷσ Ἠλίασ προεφήτευσεν ὁ τούτου κρείττων τὰ μέλλοντα συνιδεῖν· καὶ γὰρ τοῦτον ἔλεγε προφητεύσαντα ἐν Ιἑζερήλα πόλει ἐν τῷ Ναβώθου ἀγρῷ τὸ αἷμα αὐτοῦ κύνασ ἀναλιχμήσεσθαι προειπεῖν, καθὼσ καὶ Ναβώθου τοῦ δι’ αὐτὸν καταλευσθέντοσ ὑπὸ τοῦ ὄχλου. δῆλον οὖν, ὅτι οὗτοσ ψεύδεται τῷ κρείττονι προφήτῃ τἀναντία λέγων ἀπὸ ἡμερῶν τριῶν φάσκων τεθνήξεσθαι.

γνώσεσθε δ’ εἴπερ ἐστὶν ἀληθὴσ καὶ τοῦ θείου πνεύματοσ ἔχει τὴν δύναμιν· εὐθὺσ γὰρ ῥαπισθεὶσ ὑπ’ ἐμοῦ βλαψάτω μου τὴν χεῖρα, ὥσπερ Ιἄδαοσ τὴν Ιἑροβοάμου τοῦ βασιλέωσ συλλαβεῖν θελήσαντοσ ἀπεξήρανε δεξιάν· ἀκή κοασ γὰρ οἶμαι τοῦτο πάντωσ γενόμενον. " ὡσ οὖν πλήξαντοσ αὐτοῦ τὸν Μιχαίαν μηδὲν συνέβη παθεῖν, Ἄχαβοσ θαρρήσασ ἄγειν τὴν στρατιὰν πρόθυμοσ ἦν ἐπὶ τὸν Σύρον·

ἐνίκα γὰρ οἶμαι τὸ χρεὼν καὶ πιθανωτέρουσ ἐποίει τοῦ ἀληθοῦσ τοὺσ ψευδοπροφήτασ, ἵνα λάβῃ τὴν ἀφορμὴν τοῦ τέλουσ. Σεδεκίασ σιδήρεα ποιήσασ κέρατα λέγει πρὸσ Ἄχαβον, ὡσ θεὸν αὐτῷ σημαίνειν τούτοισ ἅπασαν καταστρέψεσθαι τὴν Συρίαν. Μιχαίαν δὲ μετ’ οὐ πολλὰσ ἡμέρασ εἰπόντα τὸν Σεδεκίαν ταμιεῖον ἐκ ταμιείου κρυβόμενον ἀμείψειν ζητοῦντα φυγεῖν τῆσ ψευδολογίασ τὴν δίκην, ἐκέλευσεν ὁ βασιλεὺσ ἀπαχθέντα φυλάττεσθαι πρὸσ Ἀχάμωνα τὸν τῆσ πόλεωσ ἄρχοντα καὶ χορηγεῖσθαι μηδὲν ἄρτου καὶ ὕδατοσ αὐτῷ περισσότερον.

Καὶ Ἄχαβοσ μὲν καὶ Ιὠσάφατοσ ὁ τῶν Ιἑροσολύμων βασιλεὺσ ἀναλαβόντεσ τὰσ δυνάμεισ ἤλασαν εἰσ Ῥαμάθην πόλιν τῆσ Γαλαδίτιδοσ.

ὁ δὲ τῶν Σύρων βασιλεὺσ ἀκούσασ αὐτῶν τὴν στρατείαν ἀντεπήγαγεν αὐτοῖσ τὴν αὑτοῦ στρατιὰν καὶ οὐκ ἄπωθεν τῆσ Ἀραμάθησ στρατοπεδεύεται. συνέθεντο δὲ ὅ τε Ἄχαβοσ καὶ Ιὠσάφατοσ ἀποθέσθαι μὲν τὸν Ἄχαβον τὸ βασιλικὸν σχῆμα, τὸν δὲ τῶν Ιἑροσολύμων βασιλέα τὴν αὐτοῦ στολὴν ἔχοντα στῆναι ἐν τῇ παρατάξει, κατασοφιζόμενοι τὰ ὑπὸ τοῦ Μιχαία προειρημένα.

εὑρ͂ε δ’ αὐτὸν τὸ χρεὼν καὶ δίχα τοῦ σχήματοσ· ὁ μὲν γὰρ Ἄδαδοσ ὁ τῶν Σύρων βασιλεὺσ παρήγγειλε τῇ στρατιᾷ διὰ τῶν ἡγεμόνων μηδένα τῶν ἄλλων ἀναιρεῖν, μόνον δὲ τὸν βασιλέα τῶν Ἰσραηλιτῶν.

οἱ δὲ Σύροι τῆσ συμβολῆσ γενομένησ ἰδόντεσ τὸν Ιὠσάφατον ἑστῶτα πρὸ τῆσ τάξεωσ καὶ τοῦτον εἰκάσαντεσ εἶναι τὸν Ἄχαβον ὡρ́μησαν ἐπ’ αὐτὸν καὶ περικυκλωσάμενοι, ὡσ ἐγγὺσ ὄντεσ ἔγνωσαν οὐκ ὄντα τοῦτον, ἀνεχώρησαν ὀπίσω, ἀπό τε ἀρχομένησ ἠοῦσ ἄχρι δείλησ μαχόμενοι καὶ νικῶντεσ ἀπέκτειναν οὐδένα κατὰ τὴν τοῦ βασιλέωσ ἐντολὴν ζητοῦντεσ τὸν Ἄχαβον ἀνελεῖν μόνον καὶ εὑρεῖν οὐ δυνάμενοι. παῖσ δέ τισ βασιλικὸσ τοῦ Ἀδάδου Ἀμανὸσ ὄνομα τοξεύσασ εἰσ τοὺσ πολεμίουσ τιτρώσκει τὸν βασιλέα διὰ τοῦ θώρακοσ κατὰ τοῦ πνεύμονοσ.

Ἄχαβοσ δὲ τὸ μὲν συμβεβηκὸσ οὐκ ἔγνω ποιῆσαι τῷ στρατεύματι φανερὸν μὴ τραπείησαν, τὸν δ’ ἡνίοχον ἐκέλευσεν ἐκτρέψαντα τὸ ἁρ́μα ἐξάγειν τῆσ μάχησ·

χαλεπῶσ γὰρ βεβλῆσθαι καὶ καιρίωσ. ὀδυνώμενοσ δὲ ἔστη ἐπὶ τοῦ ἁρ́ματοσ ἄχρι δύνοντοσ ἡλίου καὶ λιφαιμήσασ ἀπέθανε. Καὶ τὸ μὲν τῶν Σύρων στράτευμα νυκτὸσ ἤδη γενομένησ ἀνεχώρησεν εἰσ τὴν παρεμβολήν, καὶ δηλώσαντοσ τοῦ στρατοκήρυκοσ ὅτι τέθνηκεν Ἄχαβοσ ἀνέζευξαν εἰσ τὰ ἴδια, κομίσαντεσ δὲ τὸν Ἀχάβου νεκρὸν εἰσ Σαμάρειαν ἐκεῖ θάπτουσι.

καὶ τὸ ἁρ́μα ἀποπλύναντεσ ἐν τῇ Ιἑζερήλα κρήνῃ καθῃμαγμένον τῷ τοῦ βασιλέωσ φόνῳ ἀληθῆ τὴν Ἠλία προφητείαν ἐπέγνωσαν·

οἱ μὲν γὰρ κύνεσ ἀνελιχμήσαντο τὸ αἷμα, αἱ δὲ ἑταιριζόμεναι ἐν τῇ κρήνῃ τὸ λοιπὸν λουόμεναι τούτῳ διετέλουν. ἀπέθανε δ’ ἐν Ἀραμάθῃ, Μιχαία τοῦτο προειπόντοσ. λογίζεσθαί τε πάλιν ἐκ τῶν περὶ τὸν βασιλέα γεγενημένων στοχαζομένουσ προσῆκε τὴν τοῦ χρεὼν ἰσχύν, ὅτι μηδὲ προγινωσκόμενον αὐτὸ διαφυγεῖν ἔστιν, ἀλλ’ ὑπέρχεται τὰσ ἀνθρωπίνασ ψυχὰσ ἐλπίσι κολακεῦον χρησταῖσ, αἷσ εἰσ τὸ πόθεν αὐτῶν κρατήσει περιάγει.

φαίνεται οὖν καὶ Ἄχαβοσ ὑπὸ τούτου τὴν διάνοιαν ἀπατηθείσ, ὥστε ἀπιστῆσαι μὲν τοῖσ προλέγουσι τὴν ἧτταν, τοῖσ δὲ πρὸσ χάριν προφητεύσασι πεισθεὶσ ἀποθανεῖν.

τοῦτον μὲν οὖν ὁ παῖσ Ὀχοζίασ διεδέξατο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION