헬라어 문장 검색 - ΦλαϝιύΑντιθυί06́

(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 6)

Λαβόντεσ δ’ οἱ Παλαιστῖνοι τὴν τῶν πολεμίων κιβωτὸν αἰχμάλωτον, ὡσ προειρήκαμεν μικρὸν ἔμπροσθεν, εἰσ Ἄζωτον ἐκόμισαν πόλιν καὶ παρὰ τὸν αὐτῶν θεὸν ὥσπερ τι λάφυρον, Δαγὼν δ’ οὗτοσ ἐκαλεῖτο, τιθέασι. τῇ δ’ ἐπιούσῃ πάντεσ ὑπὸ τὴν τῆσ ἡμέρασ ἀρχὴν εἰσιόντεσ εἰσ τὸν ναὸν προσκυνῆσαι τὸν θεὸν ἐπιτυγχάνουσιν αὐτῷ τοῦτο ποιοῦντι τὴν κιβωτὸν·

ἔκειτο γὰρ ἐπ’ αὐτῆσ ἀποπεπτωκὼσ τῆσ βάσεωσ, ἐφ’ ἧσ ἑστὼσ διετέλει· καὶ βαστάσαντεσ πάλιν ἐφιστᾶσιν αὐτὸν ἐπὶ ταύτησ δυσφορήσαντεσ ἐπὶ τῷ γεγενημένῳ. πολλάκισ δὲ φοιτῶντεσ παρὰ τὸν Δαγὼν καὶ καταλαμβάνοντεσ ὁμοίωσ ἐπὶ τοῦ προσκυνοῦντοσ τὴν κιβωτὸν σχήματοσ κείμενον ἐν ἀπορίᾳ δεινῇ καὶ συγχύσει καθίσταντο. καὶ τελευταῖον ἀπέσκηψεν εἰσ τὴν τῶν Ἀζωτίων πόλιν καὶ τὴν χώραν αὐτῶν φθορὰν τὸ θεῖον καὶ νόσον·

ἀπέθνησκον γὰρ ὑπὸ δυσεντερίασ, πάθουσ χαλεποῦ καὶ τὴν ἀναίρεσιν ὀξυτάτην ἐπιφέροντοσ πρὶν ἢ τὴν ψυχὴν αὐτοῖσ εὐθανάτωσ ἀπολυθῆναι τοῦ σώματοσ, τὰ ἐντὸσ ἀναφέροντεσ [ἐξεμοῦντεσ] διαβεβρωμένα καὶ παντοίωσ ὑπὸ τῆσ νόσου διεφθαρμένα· τὰ δ’ ἐπὶ τῆσ χώρασ μυῶν πλῆθοσ ἀνελθὸν ἐπὶ τῆσ γῆσ κατέβλαψε μήτε φυτῶν μήτε καρπῶν ἀποσχόμενον. ἐν δὴ τούτοισ ὄντεσ τοῖσ κακοῖσ οἱ Ἀζώτιοι καὶ πρὸσ τὰσ συμφορὰσ ἀντέχειν οὐ δυνάμενοι συνῆκαν ἐκ τῆσ κιβωτοῦ ταύτασ αὐτοῖσ ἀνασχεῖν, καὶ τὴν νίκην καὶ τὴν ταύτησ αἰχμαλωσίαν οὐκ ἐπ’ ἀγαθῷ γεγενημένην.

πέμπουσιν οὖν πρὸσ τοὺσ Ἀσκαλωνίτασ ἀξιοῦντεσ τὴν κιβωτὸν αὐτοὺσ παρὰ σφᾶσ δέχεσθαι. τοῖσ δὲ οὐκ ἀηδὴσ ἡ τῶν Ἀζωτίων δέησισ προσέπεσεν, ἀλλ’ ἐπινεύουσι μὲν αὐτοῖσ τὴν χάριν, λαβόντεσ δὲ τὴν κιβωτὸν ἐν τοῖσ ὁμοίοισ δεινοῖσ κατέστησαν·

συνεξεκόμισε γὰρ αὑτῇ τὰ τῶν Ἀζωτίων ἡ κιβωτὸσ πάθη πρὸσ τοὺσ ἀπ’ ἐκείνων αὐτὴν δεχομένουσ· καὶ πρὸσ ἄλλουσ παρ’ αὑτῶν ἀποπέμπουσιν Ἀσκαλωνῖται. μένει δ’ οὐδὲ παρ’ ἐκείνοισ·

ὑπὸ γὰρ τῶν αὐτῶν παθῶν ἐλαυνόμενοι πρὸσ τὰσ ἐχομένασ ἀπολύουσι πόλεισ. καὶ τοῦτον ἐκπεριέρχεται τὸν τρόπον τὰσ πέντε τῶν Παλαιστίνων πόλεισ ἡ κιβωτὸσ ὥσπερ δασμὸν ἀπαιτοῦσα παρ’ ἑκάστησ τοῦ πρὸσ αὐτὰσ ἐλθεῖν ἃ δι’ αὐτὴν ἔπασχον. Ἀπειρηκότεσ δὲ τοῖσ κακοῖσ οἱ πεπειραμένοι καὶ τοῖσ ἀκούουσιν αὐτὰ διδασκαλία γινόμενοι τοῦ μὴ προσδέξασθαι τὴν κιβωτόν ποτε πρὸσ αὑτοὺσ ἐπὶ τοιούτῳ μισθῷ καὶ τέλει, τὸ λοιπὸν ἐζήτουν μηχανὴν καὶ πόρον ἀπαλλαγῆσ αὐτῆσ.

καὶ συνελθόντεσ οἱ ἐκ τῶν [πέντε] πόλεων ἄρχοντεσ, Γίττησ καὶ Ἀκάρων καὶ Ἀσκάλωνοσ ἔτι δὲ Γάζησ καὶ Ἀζώτου, ἐσκόπουν τί δεῖ ποιεῖν.

καὶ τὸ μὲν πρῶτον ἐδόκει τὴν κιβωτὸν ἀποπέμπειν τοῖσ οἰκείοισ, ὡσ ὑπερεκδικοῦντοσ αὐτὴν τοῦ θεοῦ καὶ συνεπιδημησάντων αὐτῇ τῶν δεινῶν διὰ τοῦτο καὶ συνεισβαλόντων μετ’ ἐκείνησ εἰσ τὰσ πόλεισ αὐτῶν· ἦσαν δὲ οἱ λέγοντεσ τοῦτο μὲν μὴ ποιεῖν μηδ’ ἐξαπατᾶσθαι τὴν αἰτίαν τῶν κακῶν εἰσ ἐκείνην ἀναφέροντασ·

οὐ γὰρ ταύτην εἶναι τὴν δύναμιν αὐτῇ καὶ τὴν ἰσχύν· οὐ γὰρ ἄν ποτ’ αὐτῆσ κηδομένου τοῦ θεοῦ ὑποχείριον ἀνθρώποισ γενέσθαι. ἡσυχάζειν δὲ καὶ πρᾴωσ ἔχειν ἐπὶ τοῖσ συμβεβηκόσι παρῄνουν αἰτίαν τούτων οὐκ ἄλλην ἢ μόνην λογιζομένουσ τὴν φύσιν, ἣ καὶ σώμασι καὶ γῇ καὶ φυτοῖσ καὶ πᾶσι τοῖσ ἐξ αὐτῆσ συνεστῶσι κατὰ χρόνων περιόδουσ τίκτει τοιαύτασ μεταβολάσ. νικᾷ δὲ τὰσ προειρημένασ γνώμασ ἀνδρῶν ἔν τε τοῖσ ἐπάνω χρόνοισ συνέσει καὶ φρονήσει διαφέρειν πεπιστευμένων συμβουλία καὶ τότε μάλιστα δοξάντων·

ἁρμοζόντωσ λέγειν τοῖσ παροῦσιν, οἳ μήτ’ ἀποπέμπειν ἔφασαν τὴν κιβωτὸν μήτε κατασχεῖν, ἀλλὰ πέντε μὲν ἀνδριάντασ ὑπὲρ ἑκάστησ πόλεωσ χρυσοῦσ ἀναθεῖναι τῷ θεῷ χαριστήριον, ὅτι προενόησεν αὐτῶν τῆσ σωτηρίασ καὶ κατέσχεν ἐν τῷ βίῳ διωκομένουσ ἐξ αὐτοῦ παθήμασιν, οἷσ οὐκέτι ἦν ἀντιβλέψαι, τοσούτουσ δὲ τὸν ἀριθμὸν μύασ χρυσοῦσ τοῖσ κατανεμηθεῖσιν αὐτῶν καὶ διαφθείρασι τὴν χώραν ἐμφερεῖσ· ἔπειτα βαλόντασ εἰσ γλωσσόκομον αὐτοὺσ καὶ θέντασ ἐπὶ τὴν κιβωτὸν ἅμαξαν αὐτῇ καινὴν κατασκευάσαι, καὶ βόασ ὑποζεύξαντασ ἀρτιτόκουσ τὰσ μὲν πόρτισ ἐγκλεῖσαι καὶ κατασχεῖν, μὴ ταῖσ μητράσιν ἐμποδὼν ἑπόμεναι γένωνται, πόθῳ δ’ αὐτῶν ὀξυτέραν ποιῶνται τὴν πορείαν·

ἐκείνασ δ’ ἐξελάσαντασ τὴν κιβωτὸν φερούσασ ἐπὶ τριόδου καταλιπεῖν αὐταῖσ ἐπιτρέψαντασ ἣν βούλονται τῶν ὁδῶν ἀπελθεῖν· κἂν μὲν τὴν Ἑβραίων ἀπίωσι καὶ τὴν τούτων χώραν ἀναβαίνωσιν, ὑπολαμβάνειν τὴν κιβωτὸν αἰτίαν τῶν κακῶν, ἂν δὲ ἄλλην τράπωνται, μεταδιώξωμεν αὐτὴν, ἔφασαν, μαθόντεσ ὅτι μηδεμίαν ἰσχὺν τοιαύτην ἔχει.

Ἔκριναν δ’ αὐτὰ καλῶσ εἰρῆσθαι καὶ τοῖσ ἔργοισ εὐθὺσ τὴν γνώμην ἐκύρωσαν.

καὶ ποιήσαντεσ μὲν τὰ προειρημένα προάγουσιν [τὴν ἅμαξαν] ἐπὶ τὴν τρίοδον καὶ καταλιπόντεσ ἀνεχώρησαν, τῶν δὲ βοῶν τὴν ὀρθὴν ὁδὸν ὥσπερ ἡγουμένου τινὸσ αὐταῖσ ἀπιουσῶν ἠκολούθουν οἱ τῶν Παλαιστίνων ἄρχοντεσ, ποῦ ποτε στήσονται καὶ πρὸσ τίνασ ἥξουσι βουλόμενοι μαθεῖν. κώμη δέ τίσ ἐστι τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ Βήθησ ὄνομα·

εἰσ ταύτην ἀφικνοῦνται αἱ βόεσ, καὶ πεδίου μεγάλου καὶ καλοῦ τὴν πορείαν αὐτῶν ἐκδεξαμένου παύονται προσωτέρω χωρεῖν στήσασαι τὴν ἅμαξαν αὐτόθι. θέα δὲ ἦν τοῖσ ἐν τῇ κώμῃ καὶ περιχαρεῖσ ἐγένοντο· θέρουσ γὰρ ὡρ́ᾳ πάντεσ ἐπὶ τὴν συγκομιδὴν τῶν καρπῶν ἐν ταῖσ ἀρούραισ ὑπάρχοντεσ ὡσ εἶδον τὴν κιβωτὸν ὑφ’ ἡδονῆσ ἁρπαγέντεσ καὶ τὸ ἔργον ἐκ τῶν χειρῶν ἀφέντεσ ἔδραμον εὐθὺσ ἐπὶ τὴν ἅμαξαν. καὶ καθελόντεσ τὴν κιβωτὸν καὶ τὸ ἄγγοσ, ὃ τοὺσ ἀνδριάντασ εἶχε καὶ τοὺσ μύασ, τιθέασιν ἐπί τινοσ πέτρασ, ἥτισ ἦν ἐν τῷ πεδίῳ, καὶ θύσαντεσ λαμπρῶσ τῷ θεῷ καὶ κατευωχηθέντεσ τήν τε ἅμαξαν καὶ τοὺσ βόασ ὡλοκαύτωσαν.

καὶ ταῦτ’ ἰδόντεσ οἱ τῶν Παλαιστίνων ἄρχοντεσ ἀνέστρεψαν ὀπίσω. Ὀργὴ δὲ καὶ χόλοσ τοῦ θεοῦ μέτεισιν ἑβδομήκοντα τῶν ἐκ τῆσ Βήθησ κώμησ, οὓσ οὐκ ὄντασ ἀξίουσ ἅψασθαι τῆσ κιβωτοῦ, ἱερεῖσ γὰρ οὐκ ἦσαν, καὶ προσελθόντασ αὐτῇ βαλὼν ἀπέκτεινεν.

ἔκλαυσαν δὲ ταῦτα παθόντασ αὐτοὺσ οἱ κωμῆται, καὶ πένθοσ ἐπ’ αὐτοῖσ ἤγειραν οἱο͂ν εἰκὸσ ἐπὶ θεοπέμπτῳ κακῷ καὶ τὸν ἴδιον ἕκαστοσ ἀπεθρήνει· τοῦ τε μένειν τὴν κιβωτὸν παρ’ αὐτοῖσ ἀναξίουσ ἀποφαίνοντεσ αὑτοὺσ καὶ πρὸσ τὸ κοινὸν τῶν Ἑβραίων πέμψαντεσ ἐδήλουν ἀποδεδόσθαι τὴν κιβωτὸν ὑπὸ τῶν Παλαιστίνων.

κἀκεῖνοι γνόντεσ τοῦτο ἀποκομίζουσιν αὐτὴν εἰσ Καριαθιαρεὶμ γείτονα πόλιν τῆσ Βήθησ κώμησ. ἔνθα τινὸσ Λευί̈του τὸ γένοσ Ἀμιναδάβου δόξαν ἔχοντοσ ἐπὶ δικαιοσύνῃ καὶ θρησκείᾳ καταβιοῦντοσ εἰσ οἰκίαν τὴν κιβωτὸν ἤγαγον, ὥσπερ εἰσ πρέποντα τῷ θεῷ τόπον ἐν ᾧ κατῴκει δίκαιοσ ἄνθρωποσ.

ἐθεράπευον δὲ τὴν κιβωτὸν οἱ τούτου παῖδεσ καὶ τῆσ ἐπιμελείασ ταύτησ ἑώσ ἐτῶν εἴκοσι προέστησαν· τοσαῦτα γὰρ ἔμεινεν ἐν τῇ Καριαθιαρεὶμ ποιήσασα παρὰ τοῖσ Παλαιστίνοισ μῆνασ τέσσαρασ. Τοῦ δὲ λαοῦ παντὸσ ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ, καθ’ ὃν εἶχεν ἡ τῶν Καριαθιαρειμιτῶν πόλισ τὴν κιβωτὸν, ἐπ’ εὐχὰσ καὶ θυσίασ τραπέντοσ τοῦ θεοῦ καὶ πολλὴν ἐμφανίζοντοσ τὴν περὶ αὐτὸν θρησκείαν καὶ φιλοτιμίαν, ὁ προφήτησ Σαμουῆλοσ ἰδὼν αὐτῶν τὴν προθυμίαν, ὡσ εὔκαιρον πρὸσ οὕτωσ ἔχοντασ εἰπεῖν περὶ ἐλευθερίασ καὶ τῶν ἀγαθῶν τῶν ἐν αὐτῇ, χρῆται λόγοισ οἷσ ᾤετο μάλιστα τὴν διάνοιαν αὐτῶν προσάξεσθαι καὶ πείσειν·

"ἄνδρεσ, γὰρ εἶπεν, οἷσ ἔτι νῦν βαρεῖσ μὲν πολέμιοι Παλαιστῖνοι, θεὸσ δ’ εὐμενὴσ ἄρχεται γίνεσθαι καὶ φίλοσ, οὐκ ἐπιθυμεῖν ἐλευθερίασ δεῖ μόνον, ἀλλὰ καὶ ποιεῖν δι’ ὧν ἂν ἔλθοι πρὸσ ὑμᾶσ, οὐδὲ βούλεσθαι μὲν ἀπηλλάχθαι δεσποτῶν ἐπιμένειν δὲ πράττοντασ ἐξ ὧν οὗτοι διαμενοῦσιν·

ἀλλὰ γίνεσθε δίκαιοι, καὶ τὴν πονηρίαν ἐκβαλόντεσ τῶν ψυχῶν καὶ θεραπεύσαντεσ αὐτὴν ὅλαισ ταῖσ διανοίαισ προστρέπεσθε τὸ θεῖον καὶ τιμῶντεσ διατελεῖτε·

ταῦτα γὰρ ὑμῖν ποιοῦσιν ἥξει τὰ ἀγαθά, δουλείασ ἀπαλλαγὴ καὶ νίκη πολεμίων, ἃ λαβεῖν οὔθ’ ὅπλοισ οὔτε σωμάτων ἀλκαῖσ οὔτε πλήθει συμμάχων δυνατόν ἐστιν· οὐ γὰρ τούτοισ ὁ θεὸσ ὑπισχνεῖται παρέξειν αὐτά, τῷ δ’ ἀγαθοὺσ εἶναι καὶ δικαίουσ· ἐγγυητὴσ δὲ αὐτοῦ τῶν ὑποσχέσεων ἐγὼ γίνο μαι. " ταῦτ’ εἰπόντοσ ἐπευφήμησε τὸ πλῆθοσ ἡσθὲν τῇ παραινέσει καὶ κατένευσεν αὑτὸ παρέξειν κεχαρισμένον τῷ θεῷ.

συνάγει δ’ αὐτοὺσ ὁ Σαμουῆλοσ εἴσ τινα πόλιν λεγομένην Μασφάτην· κατοπτευόμενον τοῦτο σημαίνει κατὰ τὴν τῶν Ἑβραίων γλῶτταν· ἐντεῦθεν ὑδρευσάμενοί τε σπένδουσι τῷ θεῷ καὶ διανηστεύσαντεσ ὅλην τὴν ἡμέραν ἐπ’ εὐχὰσ τρέπονται. Οὐ λανθάνουσι δὲ τοὺσ Παλαιστίνουσ ἐκεῖ συναχθέντεσ, ἀλλὰ μαθόντεσ οὗτοι τὴν ἄθροισιν αὐτῶν μεγάλῃ στρατιᾷ καὶ δυνάμει κατ’ ἐλπίδα τοῦ μὴ προσδοκῶσι μηδὲ παρεσκευασμένοισ ἐπιπεσεῖσθαι τοῖσ Ἑβραίοισ ἐπέρχονται.

καταπλήττει δ’ αὐτοὺσ τοῦτο καὶ εἰσ ταραχὴν ἄγει καὶ δέοσ, καὶ δραμόντεσ πρὸσ Σαμουῆλον, ἀναπεπτωκέναι τὰσ ψυχὰσ αὐτῶν ὑπὸ φόβου καὶ τῆσ προτέρασ ἥττησ ἔφασκον καὶ διὰ τοῦτ’ ἠρεμεῖν, ἵνα μὴ κινήσωμεν τὴν τῶν πολεμίων δύναμιν, σοῦ δ’ ἀναγαγόντοσ ἡμᾶσ ἐπ’ εὐχὰσ καὶ θυσίασ καὶ ὁρ́κουσ γυμνοῖσ καὶ ἀνόπλοισ ἐπεστράτευσαν οἱ πολέμιοι·

ἐλπὶσ οὖν ἡμῖν οὐκ ἄλλη σωτηρίασ, ἢ μόνη ἡ παρὰ σοῦ καὶ τοῦ θεοῦ ἱκετευθέντοσ ὑπὸ σοῦ παρασχεῖν ἡμῖν διαφυγεῖν Παλαιστίνουσ. " ὁ δὲ θαρρεῖν τε προτρέπεται καὶ βοηθήσειν αὐτοῖσ τὸν θεὸν ἐπαγγέλλεται καὶ λαβὼν ἄρνα γαλαθηνόν, ὑπὲρ τῶν ὄχλων θύει καὶ παρακαλεῖ τὸν θεὸν ὑπερσχεῖν αὐτῶν τὴν δεξιὰν ἐν τῇ πρὸσ Παλαιστίνουσ μάχῃ καὶ μὴ περιϊδεῖν αὐτοὺσ δεύτερον δυστυχήσαντασ.

ἐπήκοοσ δὲ γίνεται τῶν εὐχῶν ὁ θεὸσ, καὶ προσδεξάμενοσ εὐμενεῖ καὶ συμμάχῳ τῇ διανοίᾳ τὴν θυσίαν ἐπινεύει νίκην αὐτοῖσ καὶ κράτοσ. ἔτι δ’ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τὴν θυσίαν ἔχοντοσ τοῦ θεοῦ καὶ μήπω πᾶσαν διὰ τῆσ ἱερᾶσ φλογὸσ ἀπειληφότοσ προῆλθεν ἐκ τοῦ στρατοπέδου ἡ τῶν πολεμίων δύναμισ καὶ παρατάσσεται εἰσ μάχην, ἐπ’ ἐλπίδι μὲν νίκησ, ὡσ ἀπειλημμένων ἐν ἀπορίᾳ τῶν Ιοὐδαίων μήτε ὅπλα ἐχόντων μήτε ὡσ ἐπὶ μάχῃ ἐκεῖσε ἀπηντηκότων, περιπίπτουσι δὲ οἷσ οὐδ’ εἰ προύλεγέ τισ ῥᾳδίωσ ἐπείσθησαν.

πρῶτον μὲν γὰρ αὐτοὺσ ὁ θεὸσ κλονεῖ σεισμῷ καὶ τὴν γῆν αὐτοῖσ ὑπότρομον καὶ σφαλερὰν κινήσασ τίθησιν, ὡσ σαλευομένησ τε τὰσ βάσεισ ὑποφέρεσθαι καὶ διϊσταμένησ εἰσ ἔνια τῶν χασμάτων καταφέρεσθαι, ἔπειτα βρονταῖσ καταψοφήσασ καὶ διαπύροισ ἀστραπαῖσ ὡσ καταφλέξων αὐτῶν τὰσ ὄψεισ περιλάμψασ καὶ τῶν χειρῶν ἐκκροτήσασ τὰ ὅπλα, γυμνοὺσ εἰσ φυγὴν ἀπέστρεψεν.

ἐπεξέρχεται δὲ Σαμουῆλοσ μετὰ τῆσ πληθύοσ καὶ πολλοὺσ κατασφάξασ κατακολουθεῖ μέχρι Κορραίων τόπου τινὸσ οὕτω λεγομένου, καὶ καταπήξασ ἐκεῖ λίθον ὥσπερ ὁρ́ον τῆσ νίκησ καὶ τῆσ φυγῆσ τῶν πολεμίων, ἰσχυρὸν αὐτὸν προσαγορεύει σύμβολον τῆσ παρὰ τοῦ θεοῦ γενομένησ αὐτοῖσ κατὰ τῶν ἐχθρῶν ἰσχύοσ.

Οἱ δὲ μετ’ ἐκείνην τὴν πληγὴν οὐκέτ’ ἐστράτευσαν ἐπὶ τοὺσ Ἰσραηλίτασ, ἀλλ’ ὑπὸ δέουσ καὶ μνήμησ τῶν συμβεβηκότων ἡσύχαζον·

ὃ δ’ ἦν πάλαι θάρσοσ τοῖσ Παλαιστίνοισ ἐπὶ τοὺσ Ἑβραίουσ, τοῦτ’ ἐκείνων μετὰ τὴν νίκην ἐγένετο. καὶ Σαμουῆλοσ στρατεύσασ ἐπ’ αὐτοὺσ ἀναιρεῖ πολλοὺσ καὶ τὰ φρονήματ’ αὐτῶν εἰσ τὸ παντελὲσ ταπεινοῖ καὶ τὴν χώραν ἀφαιρεῖται, ἣν τῶν Ιοὐδαίων ἀπετέμοντο πρότερον κρατήσαντεσ τῇ μάχῃ·

αὕτη δ’ ἦν μέχρι πόλεωσ Ἀκάρων ἀπὸ τῶν τῆσ Γίττησ ὁρ́ων ἐκτεταμένη. ἦν δὲ κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν φίλια τοῖσ Ἰσραηλίταισ τὰ ὑπολειπόμενα τῶν Χαναναίων. Ὁ δὲ προφήτησ Σαμουῆλοσ διακοσμήσασ τὸν λαὸν καὶ πόλιν αὐτοῖσ ἀποδοὺσ εἰσ ταύτην ἐκέλευσε συνερχομένοισ περὶ τῶν πρὸσ ἀλλήλουσ κρίνεσθαι διαφορῶν, αὐτὸσ δὲ δι’ ἔτουσ ἐπερχόμενοσ τὰσ πόλεισ ἐδίκαζεν αὐτοῖσ καὶ πολλὴν ἐβράβευεν εὐνομίαν ἐπὶ χρόνον πολύν.

ἔπειθ’ ὑπὸ γήρωσ βαρυνόμενοσ καὶ τὰ συνήθη πράττειν ἐμποδιζόμενοσ τοῖσ υἱοῖσ τὴν ἀρχὴν καὶ τὴν προστασίαν τοῦ ἔθνουσ παραδίδωσιν, ὧν ὁ μὲν πρεσβύτεροσ Ιοὖλοσ προσηγορεύετο, τῷ δὲ νεωτέρῳ Ἐβίᾳ ὄνομα ἦν.

προσέταξε δὲ τὸν μὲν ἐν Βεθήλῳ πόλει καθεζόμενον κρίνειν, τὸν δ’ ἕτερον ἐν Βερσουβεὶ μερίσασ τὸν ὑπακουσόμενον ἑκατέρῳ λαόν. ἐγένοντο δὲ σαφὲσ οὗτοι παράδειγμα καὶ τεκμήριον τοῦ μὴ τὸν τρόπον ὁμοίουσ τοῖσ φύσασι γίνεσθαί τινασ, ἀλλὰ τάχα μὲν χρηστοὺσ καὶ μετρίουσ ἐκ πονηρῶν, τότε μέν γε φαύλουσ ἐξ ἀγαθῶν παρέσχον αὑτοὺσ γενομένουσ·

τῶν γὰρ τοῦ πατρὸσ ἐπιτηδευμάτων ἐκτραπόμενοι καὶ τὴν ἐναντίαν ὁδὸν ἀπελθόντεσ δώρων καὶ λημμάτων αἰσχρῶν καθυφίεντο τὸ δίκαιον, καὶ τὰσ κρίσεισ οὐ πρὸσ τὴν ἀλήθειαν, ἀλλὰ πρὸσ τὸ κέρδοσ ποιούμενοι καὶ πρὸσ τρυφὴν καὶ πρὸσ διαίτασ πολυτελεῖσ ἀπονενευκότεσ πρῶτον μὲν ὑπεναντία ταῦτα ἔπρασσον τῷ θεῷ, δεύτερον δὲ τῷ προφήτῃ πατρὶ δ’ ἑαυτῶν, ὃσ πολλὴν καὶ τοῦ τὸ πλῆθοσ εἶναι δίκαιον σπουδὴν εἰσεφέρετο καὶ πρόνοιαν.

Ὁ δὲ λαὸσ ἐξυβριζόντων [εἰσ] τὴν προτέραν κατάστασιν καὶ πολιτείαν τῶν τοῦ προφήτου παίδων χαλεπῶσ τε τοῖσ πραττομένοισ ἔφερε καὶ πρὸσ αὐτὸν συντρέχουσι, διέτριβε δ’ ἐν Ἀρμαθᾶ πόλει, καὶ τάσ τε τῶν υἱῶν παρανομίασ ἔλεγον καὶ ὅτι γηραιὸσ ὢν αὐτὸσ ἤδη καὶ παρειμένοσ ὑπὸ τοῦ χρόνου τῶν πραγμάτων οὐκέτι τὸν αὐτὸν προεστάναι δύναται τρόπον·

ἐδέοντό τε καὶ ἱκέτευον ἀποδεῖξαί τινα αὐτῶν βασιλέα, ὃσ ἄρξει τοῦ ἔθνουσ καὶ τιμωρήσεται Παλαιστίνουσ ὀφείλοντασ ἔτ’ αὐτοῖσ δίκασ τῶν προτέρων ἀδικημάτων. ἐλύπησαν δὲ σφόδρα τὸν Σαμουῆλον οἱ λόγοι διὰ τὴν σύμφυτον δικαιοσύνην καὶ τὸ πρὸσ τοὺσ βασιλέασ μῖσοσ·

ἥττητο γὰρ δεινῶσ τῆσ ἀριστοκρατίασ ὡσ θείασ καὶ μακαρίουσ ποιούσησ τοὺσ χρωμένουσ αὐτῆσ τῇ πολιτείᾳ. ὑπὸ δὲ φροντίδοσ καὶ βασάνου τῆσ ἐπὶ τοῖσ εἰρημένοισ οὔτε τροφῆσ ἐμνημόνευσεν οὔτε ὕπνου, δι’ ὅλησ δὲ τῆσ νυκτὸσ στρέφων τὰσ περὶ τῶν πραγμάτων ἐννοίασ διεκαρτέρει.

Ἔχοντι δὲ οὕτωσ ἐμφανίζεται τὸ θεῖον καὶ παραμυθεῖται μὴ δυσφορεῖν ἐφ’ οἷσ ἠξίωσε τὸ πλῆθοσ, ὡσ οὐκ ἐκεῖνον ὑπερηφανήσοντασ ἀλλ’ ἑαυτὸν, εἰ μὴ βασιλεύσει μόνοσ·

ταῦτα δὲ ἀφ’ ἧσ ἡμέρασ ἐξήγαγεν αὐτοὺσ ἀπ’ Αἰγύπτου μηχανᾶσθαι τὰ ἔργα· λήψεσθαι μέντοι γε οὐκ εἰσ μακρὰν μετάνοιαν αὐτοὺσ ἐπίπονον, ὑφ’ ἧσ οὐδὲν μὲν ἀγένητον ἔσται τῶν ἐσομένων, ἐλεγχθήσονται δὲ καταφρονήσαντεσ καὶ βουλὰσ οὐκ εὐχαρίστουσ πρὸσ ἐμὲ καὶ τὴν σὴν προφητείαν λαβόντεσ. κελεύω δή σε χειροτονεῖν αὐτοῖσ ὃν ἂν ἐγὼ προείπω βασιλέα προδηλώσαντα ποταπῶν τε πειραθήσονται βασιλευόμενοι κακῶν καὶ διαμαρτυράμενον ἐφ’ οἱάν σπεύδουσι μεταβολήν.

Ταῦτ’ ἀκούσασ Σαμουῆλοσ ἅμα ἑῴ συγκαλέσασ τοὺσ Ιοὐδαίουσ ἀποδείξειν αὐτοῖσ βασιλέα ὡμολόγησεν, ἔφη δὲ δεῖν πρῶτον μὲν αὐτοῖσ ἐκδιηγήσασθαι τὰ παρὰ τῶν βασιλέων ἐσόμενα καὶ ὅσοισ συνενεχθήσονται κακοῖσ·

"γινώσκετε γὰρ ὅτι πρῶτον μὲν ὑμῶν ἀποσπάσουσι τὰ τέκνα καὶ τὰ μὲν αὐτῶν ἁρματηλάτασ εἶναι κελεύσουσι, τοὺσ δ’ ἱππεῖσ καὶ σωματοφύλακασ, δρομεῖσ δὲ ἄλλουσ καὶ χιλιάρχουσ καὶ ἑκατοντάρχουσ, ποιήσουσι δὲ καὶ τεχνίτασ ὁπλοποιοὺσ καὶ ἁρματοποιοὺσ καὶ ὀργάνων τέκτονασ γεωργούσ τε καὶ τῶν ἰδίων ἀγρῶν ἐπιμελητὰσ καὶ σκαπανεῖσ ἀμπέλων, καὶ οὐδέν ἐστιν ὃ μὴ κελευόμενοι ποιήσουσιν ἀνδραπόδων ἀργυρωνήτων τρόπον· καὶ τὰσ θυγατέρασ δ’ ὑμῶν μυρεψοὺσ ἀποφανοῦσι καὶ ὀψοποιοὺσ καὶ σιτοποιούσ, καὶ πᾶν ἔργον ὃ θεραπαινίδεσ ἐξ ἀνάγκησ πληγὰσ φοβούμεναι καὶ βασάνουσ ὑπηρετήσουσι.

κτῆσιν δὲ τὴν ὑμετέραν ἀφαιρήσονται καὶ ταύτην εὐνούχοισ καὶ σωματοφύλαξι δωρήσονται καὶ βοσκημάτων ἀγέλασ τοῖσ αὑτῶν προσνεμοῦσι. συνελόντι δ’ εἰπεῖν, δουλεύσετε μετὰ πάντων τῶν ὑμετέρων τῷ βασιλεῖ σὺν τοῖσ αὑτῶν οἰκέταισ·

ὃσ γενόμενοσ μνήμην ὑμῖν τῶνδε τῶν λόγων γεννήσει καὶ τῷ πάσχειν αὐτὰ μεταγινώσκοντασ ἱκετεῦσαι τὸν θεὸν ἐλεῆσαί τε ὑμᾶσ καὶ δωρήσασθαι ταχεῖαν ἀπαλλαγὴν τῶν βασιλέων· ὁ δ’ οὐ προσδέξεται τὰσ δεήσεισ, ἀλλὰ παραπέμψασ ἐάσει δίκην ὑποσχεῖν ὑμᾶσ τῆσ αὑτῶν κακοβουλίασ. Ἦν δ’ ἄρα καὶ πρὸσ τὰσ προρρήσεισ τῶν συμβησομένων ἀνόητον τὸ πλῆθοσ καὶ δύσκολον ἐξελεῖν τῆσ διανοίασ κρίσιν ἤδη παρὰ τῷ λογισμῷ καθιδρυμένην·

οὐδὲ γὰρ ἐπεστράφησαν οὐδ’ ἐμέλησεν αὐτοῖσ τῶν Σαμουήλου λόγων, ἀλλ’ ἐνέκειντο λιπαρῶσ καὶ χειροτονεῖν ἠξίουν ἤδη τὸν βασιλέα καὶ μὴ φροντίζειν τῶν ἐσομένων· ἐπὶ γὰρ τιμωρίᾳ τῶν ἐχθρῶν ἀνάγκη τὸν πολεμήσοντα σὺν αὑτοῖσ ἔχειν, καὶ οὐδὲν ἄτοπον εἶναι τῶν πλησιοχώρων βασιλευομένων τὴν αὐτὴν ἔχειν αὐτοὺσ πολιτείαν.

ὁρῶν δ’ αὐτοὺσ μηδ’ ὑπὸ τῶν προειρημένων ἀπεστραμμένουσ ὁ Σαμουῆλοσ, ἀλλ’ ἐπιμένοντασ "νῦν μὲν, εἶπεν, ἄπιτε πρὸσ αὑτοὺσ ἕκαστοσ, μεταπέμψομαι δὲ ὑμᾶσ εἰσ δέον, ὅταν μάθω παρὰ τοῦ θεοῦ τίνα δίδωσιν ὑμῖν βασιλέα. Ἦν δέ τισ ἐκ τῆσ Βενιαμίτιδοσ φυλῆσ ἀνὴρ εὖ γεγονὼσ καὶ ἀγαθὸσ τὸ ἦθοσ, Κεὶσ ὄνομα·

τούτῳ παῖσ ὑπῆρχεν, ἦν δὲ νεανίασ τὴν μορφὴν ἄριστοσ καὶ τὸ σῶμα μέγασ τό τε φρόνημα καὶ τὴν διάνοιαν ἀμείνων τῶν βλεπομένων· Σαοῦλον αὐτὸν ἐκάλουν. οὗτοσ ὁ Κείσ, ὄνων αὐτῷ ἐκ τῆσ νομῆσ καλῶν ἀποπλανηθεισῶν, ἥδετο γὰρ αὐταῖσ ὡσ οὐκ ἄλλῳ τινὶ τῶν κτημάτων, τὸν υἱὸν μεθ’ ἑνὸσ θεράποντοσ ἐπὶ ζήτησιν τῶν κτηνῶν ἐξέπεμψεν·

ὁ δ’ ἐπεὶ τὴν πάτριον περιῆλθε φυλὴν εἰσ τὰσ ἄλλασ ἀφίκετο, οὐδ’ ἐν ταύταισ δ’ ἐπιτυχὼν ἀπιέναι διεγνώκει, μὴ ποιήσῃ περὶ αὑτοῦ τῷ πατρὶ λοιπὸν φροντίδα. τοῦ δ’ ἑπομένου θεράποντοσ ὡσ ἐγένοντο κατὰ τὴν Ἁραμαθὰ πόλιν εἶναι προφήτην ἐν αὐτῇ φήσαντοσ ἀληθῆ καὶ πρὸσ αὐτὸν βαδίζειν συμβουλεύσαντοσ, γνώσεσθαι γὰρ παρ’ αὐτοῦ τὸ περὶ τῶν ὄνων τέλοσ, οὐθὲν ἔχειν πορευθέντασ εἶπεν ἀντὶ τῆσ προφητείασ ὃ παράσχωσιν αὐτῷ·

κεκενῶσθαι γὰρ ἤδη τῶν ἐφοδίων. τοῦ δ’ οἰκέτου τέταρτον αὐτῷ παρεῖναι σίκλου φήσαντοσ καὶ τοῦτο δώσειν, ὑπὸ γὰρ ἀγνοίασ τοῦ μὴ λαμβάνειν τὸν προφήτην μισθὸν ἐπλανῶντο, παραγίνονται καὶ πρὸσ ταῖσ πύλαισ παρατυγχάνοντεσ παρθένοισ ἐφ’ ὕδωρ βαδιζούσαισ ἐρωτῶσιν αὐτὰσ τοῦ προφήτου τὴν οἰκίαν.

αἱ δὲ σημαίνουσι καὶ σπεύδειν παρεκελεύσαντο πρὶν αὐτὸν εἰσ τὸ δεῖπνον κατακλιθῆναι· πολλοὺσ γὰρ ἑστιᾶν καὶ προκατακλίνεσθαι τῶν κεκλημένων. ὁ δὲ Σαμουῆλοσ διὰ τοῦτο πολλοὺσ ἐπὶ τὴν ἑστίαν τότε συνήγαγε·

δεομένῳ γὰρ κατὰ πᾶσαν ἡμέραν αὐτῷ τοῦ θεοῦ προειπεῖν τίνα ποιήσει βασιλέα τῇ παρελθούσῃ τοῦτον μηνύσαντοσ, πέμψειν γὰρ αὐτόσ τινα νεανίσκον ἐκ τῆσ Βενιαμίτιδοσ φυλῆσ κατὰ τήνδε τὴν ὡρ́αν, αὐτὸσ [μὲν] ἐπὶ τοῦ δώματοσ καθεζόμενοσ ἐξεδέχετο τὸν καιρὸν γενέσθαι, πληρωθέντοσ δ’ αὐτοῦ καταβὰσ ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἐπορεύετο. συναντᾷ δὲ τῷ Σαούλῳ καὶ ὁ θεὸσ αὐτῷ σημαίνει τοῦτον εἶναι τὸν ἄρξειν μέλλοντα.

Σαοῦλοσ δὲ πρόσεισι τῷ Σαμουήλῳ καὶ προσαγορεύσασ ἐδεῖτο μηνύειν τὴν οἰκίαν τοῦ προφήτου· ξένοσ γὰρ ὢν ἀγνοεῖν ἔφασκε. τοῦ δὲ Σαμουήλου αὐτὸν εἶναι φράσαντοσ καὶ ἄγοντοσ ἐπὶ τὸ δεῖπνον, ὡσ τῶν ὄνων ἐφ’ ὧν τὴν ζήτησιν ἐκπεμφθείη σεσωσμένων τά τε πάντα ἀγαθὰ ἔχειν αὐτῷ κεκυρωμένα, προστυχών "ἀλλ’ ἥττων, εἶπεν, ἐγὼ, δέσποτα, ταύτησ τῆσ ἐλπίδοσ καὶ φυλῆσ μικροτέρασ ἢ βασιλέασ ποιεῖν καὶ πατριᾶσ ταπεινοτέρασ τῶν ἄλλων πατριῶν.

σὺ δὲ παίζεισ καὶ γέλωτά με τίθεσαι περὶ μειζόνων ἢ κατὰ τὴν ἐμὴν χώραν διαλεγόμενοσ. ὁ δὲ προφήτησ ἀγαγὼν αὐτὸν ἐπὶ τὴν ἑστίαν κατακλίνει καὶ τὸν ἀκόλουθον ἐπάνω τῶν κεκλημένων·

οὗτοι δ’ ἦσαν ἑβδομήκοντα τὸν ἀριθμόν· προστάσσει δὲ τοῖσ διακόνοισ παραθεῖναι τῷ Σαούλῳ μερίδα βασιλικήν. ἐπεὶ δὲ κοίτησ ὡρ́α προσῆγεν οἱ μὲν ἀναστάντεσ ἀπελύοντο πρὸσ αὑτοὺσ ἕκαστοι, ὁ δὲ Σαοῦλοσ παρὰ τῷ προφήτῃ σὺν τῷ θεράποντι κατεκοιμήθη. Ἅμα δὲ ἡμέρᾳ Σαμουῆλοσ ἀναστήσασ αὐτὸν ἐκ τῆσ κοίτησ προύπεμπε καὶ γενόμενοσ ἔξω τῆσ πόλεωσ ἐκέλευσε τὸν μὲν θεράποντα ποιῆσαι προελθεῖν, ὑπολείπεσθαι δὲ αὐτὸν·

ἔχειν γὰρ αὐτῷ τι φράσαι [μηδενὸσ ἄλλου παρόντοσ]. καὶ ὁ μὲν Σαοῦλοσ ἀποπέμπεται τὸν ἀκόλουθον, λαβὼν δ’ ὁ προφήτησ τὸ ἅγιον ἔλαιον καταχεῖ τῆσ τοῦ νεανίσκου κεφαλῆσ καὶ κατασπασάμενοσ "ἴσθι, φησὶ, βασιλεὺσ ὑπὸ τοῦ θεοῦ κεχειροτονημένοσ ἐπί τε Παλαιστίνουσ καὶ τὴν ὑπὲρ Ἑβραίων ἄμυναν.

τούτων δὲ ἔσται σοι σημεῖον ὅ σε βούλομαι προγινώσκειν· ὅταν ἀπέλθῃσ ἐντεῦθεν καταλήψῃ τρεῖσ ἀνθρώπουσ ἐν τῇ ὁδῷ προσκυνῆσαι τῷ θεῷ πορευομένουσ εἰσ Βέθηλα, ὧν τὸν μὲν πρῶτον τρεῖσ ἄρτουσ ὄψει κομίζοντα, τὸν δὲ δεύτερον ἔριφον, ὁ τρίτοσ δὲ ἀσκὸν οἴνου φέρων ἀκολουθήσει.

ἀσπάσονται δέ σε οὗτοι καὶ φιλοφρονήσονται καὶ δώσουσί σοι ἄρτουσ δύο, σὺ δὲ λήψῃ. κἀκεῖθεν ἥξεισ εἰσ τὸ Ῥαχήλασ καλούμενον μνημεῖον, ὅπου συμβαλεῖσ τῷ σεσῶσθαί σου τὰσ ὄνουσ εὐαγγελιουμένῳ·

ἔπειτ’ ἐκεῖθεν ἐλθὼν εἰσ Γεβαθὰ προφήταισ ἐκκλησιάζουσιν ἐπιτεύξῃ καὶ γενόμενοσ ἔνθεοσ προφητεύσεισ σὺν αὐτοῖσ, ὡσ πάνθ’ ὅντιν’ ὁρῶντα ἐκπλήττεσθαί τε καὶ θαυμάζειν λέγοντα "πόθεν εἰσ τοῦτο εὐδαιμονίασ ὁ Κεισαίου παῖσ παρῆλθεν; ὅταν δέ σοι ταῦτα γένηται τὰ σημεῖα, τὸν θεὸν ἴσθι μετὰ σοῦ τυγχάνοντα, ἄσπασαί τε τὸν πατέρα σου καὶ τοὺσ συγγενεῖσ. ἥξεισ δὲ μετάπεμπτοσ εἰσ Γάλγαλα ὑπ’ ἐμοῦ, ἵνα χαριστήρια τούτων θύσωμεν τῷ θεῷ. " φράσασ ταῦτα καὶ προειπὼν ἀποπέμπει τὸν νεανίσκον· τῷ Σαούλῳ δὲ πάντα κατὰ τὴν Σαμουήλου προφητείαν ἀπήντησεν.

ἃ φθόνον ἀκουόμενα καὶ ἀπιστίαν ἔχειν ᾤετο, σιωπᾷ πρὸσ αὐτὸν καὶ οὐδὲ πρὸσ εὔνουν σφόδρα δοκοῦντα εἶναι καὶ περισσότερον τῶν ἀφ’ αἵματοσ ὑπ’ αὐτοῦ στεργόμενον ἀσφαλὲσ ἢ σῶφρον ἔδοξε μηνύειν λογισάμενοσ οἶμαι τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν οἱά ταῖσ ἀληθείαισ ἐστίν, ὅτι βεβαίωσ οὐδεὶσ οὔτε φίλων οὔτε συγγενῶν οὐδ’ ἄχρι τῶν παρὰ τοῦ θεοῦ λαμπρῶν ἀποσώζει τὴν διάθεσιν, ἀλλὰ πρὸσ τὰσ ὑπεροχὰσ κακοήθεισ τυγχάνουσιν ἤδη καὶ βάσκανοι.

Σαμουῆλοσ δὲ καλεῖ τὸν λαὸν εἰσ Μασφὰ πόλιν καὶ πρὸσ αὐτὸν διατίθεται λόγουσ, οὓσ κατ’ ἐντολὴν φράζειν ἔλεγε τοῦ θεοῦ, ὅτι τὴν ἐλευθερίαν αὐτοῖσ ἐκείνου παρασχόντοσ καὶ τοὺσ πολεμίουσ δουλώσαντοσ ἀμνημονήσειαν τῶν εὐεργεσιῶν, καὶ τὸν μὲν θεὸν ἀποχειροτονοῦσι τῆσ βασιλείασ οὐκ εἰδότεσ ὡσ συμφορώτατον ὑπὸ τοῦ πάντων ἀρίστου προστατεῖσθαι, θεὸσ δὲ πάντων ἄριστοσ, αἱροῦνται δ’ ἔχειν ἄνθρωπον βασιλέα, ὃσ ὡσ κτήματι τοῖσ ὑποτεταγμένοισ κατὰ βούλησιν καὶ ἐπιθυμίαν καὶ τῶν ἄλλων παθῶν ὁρμὴν χρήσεται τῆσ ἐξουσίασ ἀφειδῶσ ἐμφορούμενοσ, ἀλλ’ οὐχ ὡσ ἴδιον ἔργον καὶ κατασκεύασμα τὸ τῶν ἀνθρώπων γένοσ οὕτωσ διατηρῆσαι σπουδάσει, ὁ θεὸσ δὲ κατὰ ταύτην τὴν αἰτίαν κήδοιτο.

ἀλλ’ ἐπεὶ δέδοκται ταῦτα ὑμῖν καὶ κεκράτηκεν ἡ πρὸσ τὸν θεὸν ὕβρισ, τάχθητε πάντεσ κατὰ φυλάσ τε καὶ σκῆπτρα καὶ κλήρουσ βάλετε.

Ποιησάντων δὲ τοῦτο τῶν Ἑβραίων ὁ τῆσ Βενιαμίτιδοσ κλῆροσ ἐξέπεσε, ταύτησ δὲ κληρωθείσησ ἔλαχεν ἡ Ματρὶσ καλουμένη πατριὰ, ἧσ κατ’ ἄνδρα κληρωθείσησ λαγχάνει ὁ Κεισαίου βασιλεύειν παῖσ Σαοῦλοσ.

γνοὺσ δὲ τοῦθ’ ὁ νεανίσκοσ φθάσασ ἐκποδὼν αὑτὸν ἐποίει μὴ βουλόμενοσ οἶμαι δοκεῖν τὴν ἀρχὴν ἑκὼν λαμβάνειν, ἀλλὰ τοσαύτην ἐνεδείξατο ἐγκράτειαν καὶ σωφροσύνην, ὥστε τῶν πλείστων οὐδ’ ἐπὶ μικραῖσ εὐπραγίαισ τὴν χαρὰν κατασχεῖν δυναμένων, ἀλλ’ εἰσ τὸ πᾶσι γενέσθαι φανεροὺσ προπιπτόντων, ὁ δ’ οὐ μόνον οὐδὲν ἐνέφηνε τοιοῦτον ἐπὶ βασιλείᾳ καὶ τῷ τοσούτων καὶ τηλικούτων ἐθνῶν ἀποδεδεῖχθαι δεσπότησ, ἀλλὰ καὶ τῆσ ὄψεωσ αὑτὸν τῆσ τῶν βασιλευθησομένων ἐξέκλεψεν καὶ ζητεῖν αὐτὸν καὶ περὶ τοῦτο πονεῖν παρεσκεύασεν.

ὧν ἀμηχανούντων καὶ φροντιζόντων, ὅτι καὶ γένοιτο ἀφανὴσ ὁ Σαοῦλοσ, ὁ προφήτησ ἱκέτευε τὸν θεὸν δεῖξαι ποῦ ποτ’ εἰή καὶ παρασχεῖν εἰσ ἐμφανὲσ τὸν νεανίσκον.

μαθὼν δὲ παρὰ τοῦ θεοῦ τὸν τόπον ἔνθα κρύπτεται ὁ Σαοῦλοσ πέμπει τοὺσ ἄξοντασ αὐτὸν καὶ παραγενόμενον ἵστησι μέσον τοῦ πλήθουσ.

ἐξεῖχε δὲ ἁπάντων, καὶ τὸ ὕψοσ ἦν βασιλικώτατοσ. Λέγει δὲ ὁ προφήτησ·

"τοῦτον ὑμῖν ὁ θεὸσ ἔδωκε βασιλέα· ὁρᾶτε δὲ ὡσ καὶ κρείττων ἐστὶ πάντων καὶ τῆσ ἀρχῆσ ἄξιοσ. " ὡσ δ’ ἐπευφήμησε τῷ βασιλεῖ σωτηρίαν ὁ λαὸσ, τὰ μέλλοντα συμβήσεσθαι καταγράψασ αὐτοῖσ ὁ προφήτησ ἀνέγνω τοῦ βασιλέωσ ἀκροωμένου καὶ τὸ βιβλίον τίθησιν ἐν τῇ τοῦ θεοῦ σκηνῇ ταῖσ μετέπειτα γενεαῖσ μαρτύριον ὧν προείρηκε. ταῦτ’ ἐπιτελέσασ ὁ Σαμουῆλοσ ἀπολύει τὴν πληθύν.

καὶ αὐτὸσ δὲ εἰσ Ἀρμαθὰ παραγίνεται πόλιν, πατρὶσ γὰρ ἦν αὐτῷ, Σαούλῳ δὲ ἀπερχομένῳ εἰσ Γαβαθὴν, ἐξ ἧσ ὑπῆρχε, συνήρχοντο πολλοὶ μὲν ἀγαθοὶ τὴν προσήκουσαν βασιλεῖ τιμὴν νέμοντεσ, πονηροὶ δὲ πλείουσ, οἳ καταφρονοῦντεσ αὐτοῦ καὶ τοὺσ πολλοὺσ ἐχλεύαζον καὶ οὔτε δῶρα προσέφερον οὔτ’ ἐν σπουδῇ καὶ λόγῳ τὸ ἀρέσκεσθαι τὸν Σαοῦλον ἐτίθεντο. Μηνὶ δ’ ὕστερον ἄρχει τῆσ παρὰ πάντων αὐτῷ τιμῆσ ὁ πρὸσ Ναάσην πόλεμοσ τὸν τῶν Ἀμμανιτῶν βασιλέα·

οὗτοσ γὰρ πολλὰ κακὰ τοὺσ πέραν τοῦ Ιὀρδάνου ποταμοῦ κατῳκημένουσ τῶν Ιοὐδαίων διατίθησι μετὰ πολλοῦ καὶ μαχίμου στρατεύματοσ διαβὰσ ἐπ’ αὐτούσ· καὶ τὰσ πόλεισ αὐτῶν εἰσ δουλείαν ὑπάγεται ἰσχύι μὲν καὶ βίᾳ πρὸσ τὸ παρὸν αὐτοὺσ χειρωσάμενοσ, σοφίᾳ δὲ καὶ ἐπινοίᾳ πρὸσ τὸ μηδ’ αὖθισ ἀποστάντασ δυνηθῆναι τὴν ὑπ’ αὐτῷ δουλείαν διαφυγεῖν ἀσθενεῖσ ποιῶν·

τῶν γὰρ ἢ κατὰ πίστιν ὡσ αὐτὸν ἀφικνουμένων ἢ λαμβανομένων πολέμου νόμῳ τοὺσ δεξιοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἐξέκοπτεν. ἐποίει δὲ τοῦθ’, ὅπωσ τῆσ ἀριστερᾶσ αὐτοῖσ ὄψεωσ ὑπὸ τῶν θυρεῶν καλυπτομένησ ἄχρηστοι παντελῶσ εἰε͂ν.

καὶ ὁ μὲν τῶν Ἀμμανιτῶν βασιλεὺσ ταῦτ’ ἐργασάμενοσ τοὺσ πέραν τοῦ Ιὀρδάνου ἐπὶ τοὺσ Γαλαδηνοὺσ λεγομένουσ ἐπεστράτευσε καὶ στρατοπεδευσάμενοσ πρὸσ τῇ μητροπόλει τῶν πολεμίων, Ιἀβὶσ δ’ ἐστὶν αὕτη, πέμπει πρὸσ αὐτοὺσ πρέσβεισ κελεύων ἤδη παραδοῦναι σφᾶσ αὐτοὺσ ἐπὶ τῷ τοὺσ δεξιοὺσ αὐτῶν ὀφθαλμοὺσ ἐξορύξαι, ἢ πολιορκήσειν ἠπείλει καὶ τὰσ πόλεισ αὐτῶν ἀναστήσειν·

τὴν δ’ αἱρ́εσιν ἐπ’ αὐτοῖσ εἶναι, πότερόν ποτε βραχύ τι τοῦ σώματοσ ἀποτεμεῖν θέλουσιν ἢ παντάπασιν ἀπολωλέναι. οἱ δὲ Γαλαδηνοὶ καταπλαγέντεσ πρὸσ οὐδέτερον μὲν ἐτόλμησαν οὐδὲν εἰπεῖν οὔτ’ εἰ παραδιδόασιν αὑτοὺσ οὔτ’ εἰ πολεμοῦσιν, ἀνοχὴν δ’ ἡμερῶν ἑπτὰ λαβεῖν ἠξίωσαν, ἵνα πρεσβευσάμενοι πρὸσ τοὺσ ὁμοφύλουσ παρακαλέσωσι συμμαχεῖν αὐτοῖσ καὶ εἰ μὲν ἔλθοι βοήθεια πολεμῶσιν, εἰ δ’ ἄπορα εἰή τὰ παρ’ ἐκείνων παραδώσειν αὑτοὺσ ἔφασκον ἐπὶ τῷ παθεῖν ὅτι ἂν αὐτῷ δοκῇ.

Ὁ δὲ Ναάσησ καταφρονήσασ τοῦ τῶν Γαλαδηνῶν πλήθουσ καὶ τῆσ ἀποκρίσεωσ αὐτῶν δίδωσί τε αὐτοῖσ τὴν ἀνοχὴν καὶ πέμπειν πρὸσ οὓσ ἂν θέλωσι συμμάχουσ ἐπιτρέπει.

πέμπουσιν οὖν εὐθὺσ κατὰ πόλιν τοῖσ Ἰσραηλίταισ οἳ ἤγγελλον τὰ παρὰ τοῦ Ναάσου καὶ τὴν ἀμηχανίαν ἐν ᾗ καθειστήκεσαν. οἱ δ’ εἰσ δάκρυα καὶ λύπην ὑπὸ τῆσ ἀκοῆσ τῶν περὶ τοὺσ Ιἀβισηνοὺσ προήχθησαν καὶ πέρα τούτων οὐδὲν αὐτοῖσ ἄλλο πράττειν συνεχώρει τὸ δέοσ·

γενομένων δὲ τῶν ἀγγέλων καὶ ἐν τῇ Σαούλου τοῦ βασιλέωσ πόλει καὶ τοὺσ κινδύνουσ ἐν οἷσ εἶναι συνέβαινε τοὺσ Ιἀβισηνοὺσ φρασάντων, ὁ μὲν λαὸσ ταὐτὰ τοῖσ πρώτοισ ἔπασχεν· ὠδύρετο γὰρ τὴν συμφορὰν τὴν τῶν συγγενῶν· ὁ δὲ Σαοῦλοσ ἀπὸ τῶν περὶ τὴν γεωργίαν παραγενόμενοσ ἔργων εἰσ τὴν πόλιν ἐπιτυγχάνει κλαίουσι τοῖσ αὑτοῦ πολίταισ, καὶ πυθόμενοσ τὴν αἰτίαν τῆσ συγχύσεωσ καὶ κατηφείασ αὐτῶν μανθάνει τὰ παρὰ τῶν ἀγγέλων.

καὶ ἔνθεοσ γενόμενοσ ἀποπέμπει μὲν τοὺσ Ιἀβισηνοὺσ ὑποσχόμενοσ αὐτοῖσ ἥξειν βοηθὸσ τῇ τρίτῃ τῶν ἡμερῶν καὶ πρὶν ἥλιον ἀνασχεῖν κρατήσειν τῶν πολεμίων, ἵνα καὶ νενικηκότασ ἤδη καὶ τῶν φόβων ἀπηλλαγμένουσ ὁ ἥλιοσ ἐπιτείλασ ἴδῃ·

ὑπομεῖναι δ’ ἐκέλευσέ τινασ αὐτῶν ἡγησομένουσ τῆσ ὁδοῦ. Βουλόμενοσ δὲ φόβῳ ζημίασ τὸν λαὸν ἐπὶ τὸν πρὸσ Ἀμμανίτασ ἐπιστρέψαι πόλεμον καὶ συνελθεῖν αὐτοὺσ ὀξύτερον, ὑποτεμὼν τῶν αὐτοῦ βοῶν τὰ νεῦρα ταὐτὰ διαθήσειν ἠπείλησε τοὺσ ἁπάντων, εἰ μὴ πρὸσ τὸν Ιὄρδανον ὡπλισμένοι κατὰ τὴν ἐπιοῦσαν ἀπαντήσουσιν ἡμέραν καὶ ἀκολουθήσουσιν αὐτῷ καὶ Σαμουήλῳ τῷ προφήτῃ, ὅπου ποτ’ ἂν αὐτοὺσ ἀγάγωσι.

τῶν δὲ δι’ εὐλάβειαν τῆσ κατεπηγγελμένησ ζημίασ εἰσ τὸν ὡρισμένον καιρὸν συνελθόντων ἐξαριθμεῖται ἐν Βαλᾶ τῇ πόλει τὸ πλῆθοσ·

εὑρίσκει δὲ τὸν ἀριθμὸν χωρὶσ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ εἰσ ἑβδομήκοντα μυριάδασ συνειλεγμένουσ, τῆσ δὲ φυλῆσ ἐκείνησ ἦσαν μυριάδεσ ἑπτά. διαβὰσ δὲ τὸν Ιὄρδανον καὶ σχοίνων δέκα δι’ ὅλησ τῆσ νυκτὸσ ἀνύσασ ὁδὸν φθάνει μὲν ἥλιον ἀνίσχοντα, τριχῇ δὲ τὸ στράτευμα διελὼν ἐπιπίπτει πανταχόθεν αἰφνιδίωσ οὐ προσδοκῶσι τοῖσ ἐχθροῖσ, καὶ συμβαλὼν εἰσ μάχην ἄλλουσ τε πολλοὺσ ἀποκτείνει τῶν Ἀμμανιτῶν καὶ Ναάσην τὸν βασιλέα.

τοῦτο λαμπρὸν ἐπράχθη τῷ Σαούλῳ τὸ ἔργον καὶ πρὸσ πάντασ αὐτὸν διήγγειλε τοὺσ Ἑβραίουσ ἐπαινούμενον καὶ θαυμαστῆσ ἀπολαύοντα δόξησ ἐπ’ ἀνδρείᾳ·

καὶ γὰρ εἴ τινεσ ἦσαν οἳ πρότερον αὐτοῦ κατεφρόνουν, τότε μετέστησαν ἐπὶ τὸ τιμᾶν καὶ πάντων ἄριστον νομίζειν· οὐ γὰρ ἤρκεσεν αὐτῷ τοὺσ Ιἀβισηνοὺσ σεσωκέναι μόνον, ἀλλὰ καὶ τῇ τῶν Ἀμμανιτῶν ἐπιστρατεύσασ χώρᾳ πᾶσαν αὐτὴν καταστρέφεται καὶ πολλὴν λαβὼν λείαν λαμπρὸσ εἰσ τὴν οἰκείαν ὑπέστρεψεν. ὁ δὲ λαὸσ ὑφ’ ἡδονῆσ τῶν Σαούλῳ κατωρθωμένων ἔχαιρε μὲν ὅτι τοιοῦτον ἐχειροτόνησε βασιλέα, πρὸσ δὲ τοὺσ οὐδὲν ὄφελοσ αὐτὸν ἔσεσθαι τοῖσ πράγμασι λέγοντασ ἐβόων·

"ποῦ νῦν εἰσὶν οὗτοι" καὶ "δότωσαν δίκην" καὶ πάνθ’ ὅσα φιλεῖ λέγειν ὄχλοσ ἐπ’ εὐπραγίαισ ἠρμένοσ πρὸσ τοὺσ ἐξευτελίζοντασ ἔναγχοσ τοὺσ τούτων αἰτίουσ. Σαοῦλοσ δὲ τούτων μὲν ἠσπάζετο τὴν εὔνοιαν καὶ τὴν περὶ αὐτὸν προθυμίαν, ὤμοσε δὲ μήτινα περιόψεσθαι τῶν ὁμοφύλων ἀναιρούμενον ἐπ’ ἐκείνησ τῆσ ἡμέρασ·

ἄτοπον γὰρ εἶναι τὴν ὑπὸ τοῦ θεοῦ δεδομένην νίκην αἵματι φῦραι καὶ φόνῳ τῶν πρὸσ ἀλλήλουσ συγγενῶν ἑορτάζειν. Σαμουήλου δὲ φήσαντοσ καὶ δευτέρᾳ δεῖν χειροτονίᾳ Σαούλῳ τὴν βασιλείαν ἐπικυρῶσαι συνίασι πάντεσ εἰσ Γάλγαλα πόλιν·

ἐκεῖ γὰρ αὐτοὺσ ἐκέλευσεν ἐλθεῖν. καὶ πάλιν ὁρῶντοσ τοῦ πλήθουσ ὁ προφήτησ χρίει τὸν Σαοῦλον τῷ ἁγίῳ ἐλαίῳ καὶ δεύτερον ἀναγορεύει βασιλέα. καὶ οὕτωσ ἡ τῶν Ἑβραίων πολιτεία εἰσ βασιλείαν μετέπεσεν. ἐπὶ γὰρ Μωυσέοσ καὶ τοῦ μαθητοῦ αὐτοῦ [Ιἠσοῦ], ὃσ ἦν στρατηγὸσ, ἀριστοκρατούμενοι διετέλουν·

μετὰ δὲ τὴν ἐκείνου τελευτὴν ἔτεσι τοῖσ πᾶσι δέκα καὶ πρὸσ τούτοισ ὀκτὼ τὸ πλῆθοσ αὐτῶν ἀναρχία κατέσχε. μετὰ ταῦτα δ’ εἰσ τὴν προτέραν ἐπανῆλθον πολιτείαν τῷ κατὰ πόλεμον ἀρίστῳ δόξαντι γεγενῆσθαι καὶ κατ’ ἀνδρείαν περὶ τῶν ὅλων δικάζειν ἐπιτρέποντεσ·

καὶ διὰ τοῦτο τὸν χρόνον τοῦτον τῆσ πολιτείασ κριτῶν ἐκάλεσαν. Ἐκκλησίαν δὲ Σαμουῆλοσ ποιήσασ ὁ προφήτησ τῶν Ἑβραίων "ἐπόμνυμαι, φησίν, ὑμῖν τὸν μέγιστον θεὸν, ὃσ τοὺσ ἀδελφοὺσ ἐκείνουσ, λέγω δὴ Μωυσῆν καὶ Αἀρῶνα, παρήγαγεν εἰσ τὸν βίον καὶ τοὺσ πατέρασ ἡμῶν ἐξήρπασεν Αἰγυπτίων καὶ τῆσ ὑπ’ αὐτοῖσ δουλείασ, μηδὲν μήτ’ αἰδοῖ χαρισαμένουσ μήτε ὑποστειλαμένουσ φόβῳ μήτε ἄλλῳ τινὶ πάθει παραχωρήσαντασ εἰπεῖν, εἴ τι μοι πέπρακται σκαιὸν καὶ ἄδικον ἢ κέρδουσ ἕνεκα ἢ πλεονεξίασ ἢ χάριτοσ τῆσ πρὸσ ἄλλουσ·

ἐλέγξαι δὲ εἰ καὶ τῶν τοιούτων τι προσηκάμην [μόσχον ἢ πρόβατον], ἃ πρὸσ τροφὴν ἀνεμέσητον δοκεῖ λαμβάνειν, ἢ εἴ τινοσ ὑποζύγιον εἰσ ἐμὴν ἀποσπάσασ χρείαν ἐλύπησα, τούτων ἕν τι κατειπεῖν παρόντοσ ὑμῶν τοῦ βασιλέωσ.

" οἱ δὲ ἀνέκραγον τούτων οὐδὲν ὑπ’ αὐτοῦ γεγονέναι, προστῆναι δὲ ὁσίωσ αὐτὸν καὶ δικαίωσ τοῦ ἔθνουσ. Σαμουῆλοσ δὲ ταύτησ ἐξ ἁπάντων τῆσ μαρτυρίασ αὐτῷ γενομένησ "ἐπεὶ δεδώκατέ μοι, φησί, τὸ μηδὲν ἄτοπον ἔθ’ ὑμᾶσ περὶ ἐμοῦ δύνασθαι λέγειν, φέρε νῦν μετὰ παρρησίασ ἀκούσατέ μου λέγοντοσ, ὅτι μεγάλα ἠσεβήσατε εἰσ τὸν θεὸν αἰτησάμενοι βασιλέα.

διαμνημονεύειν δὲ ὑμᾶσ προσῆκεν, ὅτι σὺν ἑβδομήκοντα μόνοισ ἐκ τοῦ γένουσ ἡμῶν ὁ πάπποσ Ιἄκωβοσ διὰ λιμὸν εἰσ Αἴγυπτον ἦλθε, κἀκεῖ πολλῶν μυριάδων ἐπιτεκνωθεισῶν, ἃσ εἰσ δουλείασ καὶ χαλεπὰσ ὕβρεισ ἤγαγον οἱ Αἰγύπτιοι, ὁ θεὸσ εὐξαμένων τῶν πατέρων χωρὶσ βασιλέωσ παρέσχεν αὐτοῖσ ῥύσασθαι τῆσ ἀνάγκησ τὸ πλῆθοσ Μωυσῆν αὐτοῖσ καὶ Αἀρῶνα πέμψασ ἀδελφοὺσ, οἳ ἤγαγον ὑμᾶσ εἰσ τήνδε τὴν γῆν, ἣν νῦν ἔχετε.

καὶ τούτων ἀπολαύσαντεσ ἐκ τοῦ θεοῦ προδεδώκατε τὴν θρησκείαν καὶ τὴν εὐσέβειαν.

οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τοῖσ πολεμίοισ ὑποχειρίουσ γενομένουσ ἠλευθέρωσε πρῶτον μὲν Ἀσσυρίων καὶ τῆσ ἐκείνων ἰσχύοσ ὑπερτέρουσ ἀπεργασάμενοσ, ἔπειτα Ἀμμανιτῶν κρατῆσαι παρασχὼν καὶ Μωαβιτῶν καὶ τελευταίων Παλαιστίνων. καὶ ταῦτ’ οὐ βασιλέωσ ἡγουμένου διεπράξασθε, ἀλλ’ Ἰφθάε καὶ Γεδεῶνοσ στρατηγούντων. τίσ οὖν ἔσχεν ὑμᾶσ ἄνοια φυγεῖν μὲν τὸν θεὸν, ὑπὸ βασιλέα δὲ εἶναι θέλειν;

ἀλλ’ ἐγὼ μὲν ἀπέδειξα τοῦτον ὃν αὐτὸσ ἐπελέξατο, ἵνα μέντοι γε φανερὸν ποιήσω τὸν θεὸν ὀργιζόμενον καὶ δυσχεραίνοντα τῇ τῆσ βασιλείασ ὑμῶν αἱρέσει, δηλῶσαι τοῦθ’ ὑμῖν [τὸν θεὸν] παρασκευάσω διὰ σημείων ἐναργῶσ· ὃ γὰρ οὐδέπω πρότερον εἶδεν ὑμῶν οὐδεὶσ ἐνταῦθα γεγενημένον, θέρουσ ἀκμῇ χειμῶνα, αἰτησάμενοσ τὸν θεὸν παρέξω τοῦτο νῦν ὑμῖν ἐπι γνῶναι. " καὶ ταῦτα εἰπόντοσ πρὸσ τὸ πλῆθοσ τοῦ Σαμουήλου βρονταῖσ σημαίνει τὸ θεῖον καὶ ἀστραπαῖσ καὶ χαλάζησ καταφορᾷ τὴν τοῦ προφήτου περὶ πάντων ἀλήθειαν, ὡσ τεθαμβηκότασ αὐτοὺσ καὶ περιδεεῖσ γινομένουσ ἁμαρτεῖν τε ὁμολογεῖν καὶ κατ’ ἄγνοιαν εἰσ τοῦτο προπεσεῖν, καὶ ἱκετεύειν τὸν προφήτην ὡσ πατέρα χρηστὸν καὶ ἐπιεικῆ τὸν θεὸν αὐτοῖσ εὐμενῆ καταστῆσαι καὶ ταύτην ἀφεῖναι τὴν ἁμαρτίαν, ἣν πρὸσ οἷσ ἐξύβρισαν ἄλλοισ καὶ παρηνόμησαν προσεξειργάσαντο.

ὁ δὲ ὑπισχνεῖται καὶ παρακαλέσειν τὸν θεὸν συγγνῶναι περὶ τούτων αὐτοῖσ καὶ πείσειν, συνεβούλευε μέντοι δικαίουσ εἶναι καὶ ἀγαθοὺσ καὶ μνημονεύειν ἀεὶ τῶν διὰ τὴν παράβασιν τῆσ ἀρετῆσ αὐτοῖσ κακῶν συμπεσόντων καὶ τῶν σημείων τοῦ θεοῦ καὶ τῆσ Μωυσέοσ νομοθεσίασ, εἰ σωτηρίασ αὐτοῖσ καὶ τῆσ μετὰ τοῦ βασιλέωσ εὐδαιμονίασ ἐστὶν ἐπιθυμία.

εἰ δὲ τούτων ἀμελήσουσιν, ἔλεγεν ἥξειν αὐτοῖσ τε καὶ τῷ βασιλεῖ μεγάλην ἐκ θεοῦ πληγήν.

καὶ Σαμουῆλοσ μὲν ταῦτα τοῖσ Ἑβραίοισ προφητεύσασ ἀπέλυσεν αὐτοὺσ ἐπὶ τὰ οἰκεῖα βεβαιώσασ ἐκ δευτέρου τῷ Σαούλῳ τὴν βασιλείαν. Οὗτοσ δ’ ἐπιλέξασ ἐκ τοῦ πλήθουσ ὡσ τρισχιλίουσ τοὺσ μὲν δισχιλίουσ ὥστε σωματοφυλακεῖν αὐτὸν λαβὼν αὐτὸσ διέτριβεν ἐν πόλει Βεθήβῳ, Ιὠνάθῃ δὲ τῷ παιδὶ τοὺσ λοιποὺσ δοὺσ ὥστε σωματοφυλακεῖν αὐτὸν εἰσ Γεβὰλ ἔπεμψεν.

ὁ δ’ ἐκπολιορκεῖ τι φρούριον τῶν Παλαιστίνων οὐ πόρρω Γεβάλων. οἱ γὰρ Παλαιστῖνοι καταστρεφόμενοι τοὺσ Ιοὐδαίουσ τά τε ὅπλα αὐτοὺσ ἀφῃροῦντο καὶ τοὺσ ὀχυρωτάτουσ τῆσ χώρασ τόπουσ φρουραῖσ κατελαμβάνοντο καὶ σιδηροφορεῖν χρῆσθαί τε καθάπαξ ἀπηγόρευον σιδήρῳ, καὶ διὰ ταύτην τὴν πρόρρησιν οἱ γεωργοὶ, εἴποτε δεήσει’ αὐτοὺσ ἐπισκευάσαι τι τῶν ἐργαλείων, ἢ ὕνιν ἢ δίκελλαν ἢ ἄλλο τι τῶν εἰσ γεωργίαν χρησίμων, φοιτῶντεσ εἰσ τοὺσ Παλαιστίνουσ ταῦτα ἔπραττον.

ὡσ δὲ ἠκούσθη τοῖσ Παλαιστίνοισ ἡ τῆσ φρουρᾶσ ἀναίρεσισ ἀγανακτήσαντεσ καὶ δεινὴν ὕβριν τὴν καταφρόνησιν ἡγησάμενοι στρατεύουσιν ἐπὶ τοὺσ Ιοὐδαίουσ πεζῶν μὲν τριάκοντα μυριάσιν ἁρ́μασι δὲ τρισμυρίοισ, ἵππον δὲ ἑξακισχιλίαν ἐπήγοντο·

καὶ στρατοπεδευσαμένων πρὸσ πόλει Μαχμὰ τοῦτο Σαοῦλοσ ὁ τῶν Ιοὐδαίων βασιλεὺσ μαθὼν εἰσ Γάλγαλα καταβαίνει πόλιν καὶ διὰ πάσησ κηρύσσει τῆσ χώρασ ἐπ’ ἐλευθερίᾳ καλῶν τὸν λαὸν ἐπὶ τὸν πόλεμον τὸν πρὸσ Παλαιστίνουσ, τὴν δύναμιν ἐκφαυλίζων αὐτῶν καὶ διασύρων ὡσ οὐκ ἀξιόλογον οὐδ’ ὥστε φοβεῖσθαι διακινδυνεύειν πρὸσ αὐτούσ.

κατανοήσαντεσ δὲ τὸ πλῆθοσ τῶν Παλαιστίνων οἱ τοῦ Σαούλου κατεπλάγησαν, καὶ οἱ μὲν εἰσ τὰ σπήλαια καὶ τοὺσ ὑπονόμουσ ἔκρυψαν αὑτοὺσ, οἱ πλείουσ δὲ εἰσ τὴν πέραν τοῦ Ιὀρδάνου γῆν ἔφυγον·

αὕτη δ’ ἦν Γάδου καὶ Ῥουβήλου. Πέμψασ δὲ Σαοῦλοσ πρὸσ τὸν προφήτην ἐκάλει πρὸσ αὑτὸν συνδιασκεψόμενον περὶ τοῦ πολέμου καὶ τῶν πραγμάτων.

ὁ δὲ περιμένειν αὐτὸν ἐκέλευσεν αὐτόθι καὶ παρασκευάζειν θύματα· μετὰ γὰρ ἡμέρασ ἑπτὰ πρὸσ αὐτὸν ἥξειν, ὅπωσ θύσωσι τῇ ἑβδόμῃ τῶν ἡμερῶν, ἔπειθ’ οὕτωσ συμβάλωσι τοῖσ πολεμίοισ. καὶ περιμένει μὲν ὡσ ὁ προφήτησ ἐπέστειλεν, οὐκέτι μέντοι γε διατηρεῖ τὴν ἐντολήν, ἀλλ’ ὡσ ἑώρα βραδύνοντα μὲν τὸν προφήτην, αὑτὸν δὲ ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν καταλειπόμενον, λαβὼν τὰ θύματα τὴν θυσίαν ἐπετέλει·

ἐπεὶ δὲ τὸν Σαμουῆλον ἤκουσε προσιόντα ὑπαντησόμενοσ ἐξῆλθεν. ὁ δ’ οὐκ ὀρθῶσ αὐτὸν ἔφη πεποιηκέναι παρακούσαντα ὧν ἐπέστειλεν αὐτὸσ καὶ φθάσαντα τὴν παρουσίαν, ἣν κατὰ βούλησιν γινομένην τοῦ θείου πρὸσ τὰσ εὐχὰσ καὶ τὰσ θυσίασ τὰσ ὑπὲρ τοῦ πλήθουσ προλάβοι κακῶσ ἱερουργήσασ καὶ προπετὴσ γενόμενοσ.

ἀπολογουμένου δὲ τοῦ Σαούλου καὶ περιμεῖναι μὲν τὰσ ἡμέρασ ἃσ ὡρ́ισε λέγοντοσ, ὑπὸ δὲ ἀνάγκησ καὶ ἀναχωρήσεωσ μὲν τῶν αὑτοῦ στρατιωτῶν διὰ φόβον, στρατοπεδείασ δὲ τῶν ἐχθρῶν ἐν Μαχμᾶ καὶ ἀκοῆσ τῆσ ἐπ’ αὐτὸν εἰσ Γάλγαλα καταβάσεωσ ἐπειχθῆναι πρὸσ τὴν θυσίαν.

ὑπολαβὼν δὲ ὁ Σαμουῆλοσ "ἀλλὰ σύγε, φησίν, εἰ δίκαιοσ ἦσθα καὶ μὴ παρήκουσασ ἐμοῦ μηδ’ ὧν ὑπέθετό μοι περὶ τῶν παρόντων ὁ θεὸσ ὠλιγώρησασ ταχύτεροσ ἢ συνέφερε τοῖσ πράγμασι γεγονὼσ, σοί τ’ αὐτῷ πλεῖστον ἂν βασιλεῦσαι χρόνον ἐξεγένετο καὶ τοῖσ σοῖσ ἐγγόνοισ.

" καὶ Σαμουῆλοσ μὲν ἀχθόμενοσ ἐπὶ τοῖσ γεγενημένοισ ἀνεχώρησε παρ’ αὑτὸν, Σαοῦλοσ δὲ εἰσ Γαβαὼν πόλιν ἔχων ἑξακοσίουσ μεθ’ ἑαυτοῦ μόνον ἧκε σὺν Ιὠνάθῃ τῷ παιδί.

τούτων δὲ οἱ πλείουσ οὐκ εἶχον ὅπλα τῆσ χώρασ σπανιζούσησ σιδήρου καὶ τῶν ὅπλα χαλκεύειν δυναμένων· οὐ γὰρ εἰών οἱ Παλαιστῖνοι ταῦτα εἶναι, καθὼσ μικρὸν ἔμπροσθεν δεδηλώκαμεν. διελόντεσ δ’ εἰσ τρία μέρη τὴν στρατιὰν οἱ Παλαιστῖνοι καὶ κατὰ τοσαύτασ ὁδοὺσ ἐπερχόμενοι τὴν τῶν Ἑβραίων χώραν ἐπόρθουν, βλεπόντων τε Σαούλου τοῦ βασιλέωσ αὐτῶν καὶ τοῦ παιδὸσ Ιὠνάθου ἀμῦναί τε τῇ γῇ, μεθ’ ἑξακοσίων γὰρ μόνων ἦσαν, οὐ δυναμένων.

καθεζόμενοι δ’ αὐτόσ τε καὶ ὁ παῖσ αὐτοῦ καὶ ὁ ἀρχιερεὺσ Ἐχίασ ἀπόγονοσ ὢν Ἠλὶ τοῦ ἀρχιερέωσ ἐπὶ βουνοῦ ὑψηλοῦ καὶ τὴν γῆν λεηλατουμένην ὁρῶντεσ ἐν ἀγωνίᾳ δεινῇ καθεστήκεσαν.

συντίθεται δὲ ὁ Σαούλου παῖσ τῷ ὁπλοφόρῳ, κρύφα πορευθέντεσ αὐτοὶ εἰσ τὴν τῶν πολεμίων παρεμβολὴν ἐκδραμεῖν καὶ ταραχὴν ἐμποιῆσαι καὶ θόρυβον [αὐτοῖσ]. τοῦ δὲ ὁπλοφόρου προθύμωσ ἕπεσθαι φήσαντοσ ὅποι ποτ’ ἂν ἡγῆται, κἂν ἀποθανεῖν δέῃ, προσλαβὼν τὴν τοῦ νεανίσκου συνεργίαν καὶ καταβὰσ ἀπὸ τοῦ βουνοῦ πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ ἐπορεύετο.

ἦν δὲ τὸ τῶν πολεμίων στρατόπεδον ἐπὶ κρημνοῦ, τρισὶν ἄκραισ εἰσ λεπτὸν ἀπηκονημέναισ μῆκοσ πέτρασ ἐν κύκλῳ περιστεφανούσησ ὥσπερ προβόλοισ τὰσ ἐπιχειρήσεισ ἀπομαχόμενον. ἔνθεν συνέβαινεν ἠμελῆσθαι τὰσ φυλακὰσ τοῦ στρατοπέδου διὰ τὸ φύσει περιεῖναι τῷ χωρίῳ τὴν ἀσφάλειαν καὶ παντὶ νομίζειν ἀμήχανον εἶναι κατ’ ἐκείνασ οὐκ ἀναβῆναι μόνον ἀλλὰ καὶ προσελθεῖν.

ὡσ οὖν ἧκον εἰσ τὴν παρεμβολὴν ὁ Ιὠνάθησ παρεθάρσυνε τὸν ὁπλοφόρον καὶ "προσβάλωμεν τοῖσ πολεμίοισ, ἔλεγε, κἂν μὲν ἀναβῆναι κελεύσωσι πρὸσ αὑτοὺσ ἡμᾶσ ἰδόντεσ σημεῖον τοῦτο νίκησ ὑπολάμβανε, ἐὰν δὲ φθέγ ξωνται μηδὲν ὡσ οὐ καλοῦντεσ ἡμᾶσ ὑποστρέψωμεν.

" προσιόντων δὲ αὐτῶν τῷ στρατοπέδῳ τῶν πολεμίων ὑποφαινούσησ ἤδη τῆσ ἡμέρασ ἰδόντεσ οἱ Παλαιστῖνοι πρὸσ ἀλλήλουσ ἔλεγον ἐκ τῶν ὑπονόμων καὶ σπηλαίων προϊέναι τοὺσ Ἑβραίουσ, καὶ πρὸσ Ιὠνάθην καὶ τὸν ὁπλοφόρον αὐτοῦ "δεῦτε, ἔφασαν, ἀνέλθετε πρὸσ ἡμᾶσ, ἵνα ὑμᾶσ τιμωρησώμεθα τῶν τετολμημένων ἀξίωσ.

" ἀσπασάμενοσ δὲ τὴν φωνὴν ὁ τοῦ Σαούλου παῖσ ὡσ νίκην αὐτῷ σημαίνουσαν παραυτίκα μὲν ἀνεχώρησαν ἐξ οὗπερ ὤφθησαν τόπου τοῖσ πολεμίοισ, παραμειψάμενοι δὲ τοῦτον ἐπὶ τὴν πέτραν ἧκον ἔρημον οὖσαν τῶν φυλαττόντων διὰ τὴν ὀχυρότητα.

κἀκεῖθεν ἀνερπύσαντεσ μετὰ πολλῆσ ταλαιπωρίασ ἐβιάσαντο τὴν τοῦ χωρίου φύσιν ἀνελθεῖν ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ, ἐπιπεσόντεσ δ’ αὐτοῖσ κοιμωμένοισ ἀποκτείνουσι μὲν ὡσ εἴκοσι, ταραχῆσ δὲ καὶ ἐκπλήξεωσ αὐτοὺσ ἐγέμισαν, ὡσ τινὰσ μὲν φυγεῖν τὰσ πανοπλίασ ἀπορρίψαντασ, οἱ δὲ πολλοὶ μὴ γνωρίζοντεσ ἑαυτοὺσ διὰ τὸ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν εἶναι πολεμίουσ ὑπονοοῦντεσ ἀλλήλουσ, καὶ γὰρ εἴκαζον ἀναβῆναι πρὸσ αὐτοὺσ τῶν Ἑβραίων οὐ δύο μόνουσ, εἰσ μάχην ἐτράποντο.

καὶ οἱ μὲν αὐτῶν ἀπέθνησκον κτεινόμενοι, τινὲσ δὲ φεύγοντεσ κατὰ τῶν πετρῶν ὠθούμενοι κατεκρημνίζοντο.

Τῶν δὲ τοῦ Σαούλου κατασκόπων τεταράχθαι τὸ στρατόπεδον τῶν Παλαιστίνων φρασάντων τῷ βασιλεῖ Σαοῦλοσ ἠρώτα, μή τισ εἰή τῶν αὑτοῦ κεχωρισμένοσ.

ἀκούσασ δὲ τὸν υἱὸν καὶ σὺν αὐτῷ τὸν ὁπλοφόρον ἀπεῖναι κελεύει τὸν ἀρχιερέα λαβόντα τὴν ἀρχιερατικὴν στολὴν προφητεύειν αὐτῷ περὶ τῶν μελλόντων. τοῦ δὲ νίκην ἔσεσθαι καὶ κράτοσ κατὰ τῶν πολεμίων φράσαντοσ ἐπεξέρχεται τοῖσ Παλαιστίνοισ καὶ τεταραγμένοισ προσβάλλει καὶ φονεύουσιν ἀλλήλουσ. προσρέουσι δὲ αὐτῷ καὶ οἱ πρότερον εἴσ τε τοὺσ ὑπονόμουσ καὶ εἰσ τὰ σπήλαια συμφυγόντεσ ἀκούσαντεσ ὅτι νικᾷ Σαοῦλοσ·

γενομένων δὲ ὡσ μυρίων ἤδη τῶν Ἑβραίων διώκει τοὺσ πολεμίουσ κατὰ πᾶσαν ἐσκορπισμένουσ τὴν χώραν. εἴτε δὲ ὑπὸ τῆσ ἐπὶ τῇ νίκῃ χαρᾶσ οὕτω παραλόγωσ γενομένῃ, συμβαίνει γὰρ μὴ κρατεῖν τοῦ λογισμοῦ τοὺσ οὕτωσ εὐτυχήσαντασ, εἴθ’ ὑπὸ ἀγνοίασ εἰσ δεινὸν προπίπτει καὶ πολλὴν ἔχον κατάμεμψιν ἔργον· βουλόμενοσ γὰρ αὑτῷ τε τιμωρῆσαι καὶ δίκην ἀπολαβεῖν παρὰ τῶν Παλαιστίνων ἐπαρᾶται τοῖσ Ἑβραίοισ, ἵν’ εἴ τισ ἀποσχόμενοσ τοῦ φονεύειν τοὺσ ἐχθροὺσ φάγοι καὶ μὴ μέχρι νὺξ ἐπελθοῦσα τῆσ ἀναιρέσεωσ καὶ τῆσ διώξεωσ αὐτοὺσ παύσει τῶν πολεμίων, οὗτοσ ἐπάρατοσ ᾖ.

τοῦ δὲ Σαούλου τοῦτο φήσαντοσ, ἐπεὶ κατά τινα δρυμὸν ἐγένοντο βαθὺν καὶ μελισσῶν γέμοντα τῆσ Ἐφράμου κληρουχίασ, ὁ τοῦ Σαούλου παῖσ οὐκ ἐπακηκοὼσ τῆσ τοῦ πατρὸσ ἀρᾶσ οὐδὲ τῆσ ἐπ’ αὐτῇ τοῦ πλήθουσ ὁμολογίασ ἀποθλίψασ τι κηρίον τοῦ μέλιτοσ ἤσθιε.

μεταξὺ δὲ γνοὺσ, ὅτι μετὰ δεινῆσ ἀρᾶσ ὁ πατὴρ ἀπεῖπε μὴ γεύσασθαί τινα πρὸ ἡλίου δυσμῶν, ἐσθίων μὲν ἐπαύσατο, ἔφη δὲ οὐκ ὀρθῶσ κωλῦσαι τὸν πατέρα·

μετὰ μείζονοσ γὰρ ἰσχύοσ ἂν καὶ προθυμίασ διώκοντασ, εἰ τροφῆσ μετελάμβανον, πολλῷ πλείονασ τῶν ἐχθρῶν καὶ λαβεῖν καὶ φονεῦσαι. Πολλὰσ γοῦν κατακόψαντεσ μυριάδασ τῶν Παλαιστίνων δείλησ ὀψίασ ἐπὶ διαρπαγὴν τοῦ στρατοπέδου τῶν Παλαιστίνων τρέπονται, καὶ λείαν πολλὴν καὶ βοσκήματα λαβόντεσ κατασφάζουσι καὶ ταῦτ’ ἔναιμα κατήσθιον.

ἀπαγγέλλεται δὲ τῷ βασιλεῖ ὑπὸ τῶν γραμματέων, ὅτι τὸ πλῆθοσ εἰσ τὸν θεὸν ἐξαμαρτάνει θῦσαν καὶ πρὶν ἢ τὸ αἷμα καλῶσ ἀποπλῦναι καὶ τὰσ σάρκασ ποιῆσαι καθαρὰσ ἐσθίον. καὶ Σαοῦλοσ κελεύει κυλισθῆναι λίθον μέγαν εἰσ μέσον καὶ κηρύσσει θύειν ἐπ’ αὐτοῦ τὸν ὄχλον τὰ ἱερεῖα καὶ τὰ κρέα μὴ σὺν τῷ αἵματι δαίνυσθαι·

τοῦτο γὰρ οὐκ εἶναι τῷ θεῷ κεχαρισμένον. τοῦτο δὲ πάντων κατὰ τὴν πρόσταξιν τοῦ βασιλέωσ ποιησάντων ἵστησιν ἐκεῖ βωμὸν ὁ Σαοῦλοσ καὶ ὡλοκαύτωσεν ἐπ’ αὐτοῦ ἐκεῖ τῷ θεῷ. τοῦτον πρῶτον βωμὸν κατεσκεύασεν. Ἄγειν δ’ εὐθὺσ τὴν στρατιὰν ἐπὶ τὴν παρεμβολὴν τῶν πολεμίων ἐπὶ τὴν διαρπαγὴν τῶν ἐν αὐτῇ βουλόμενοσ πρὶν ἡμέρασ καὶ τῶν στρατιωτῶν οὐκ ὀκνούντων ἕπεσθαι, πολλὴν δ’ εἰσ ἃ προστάττει προθυμίαν ἐνδεικνυμένων, καλέσασ ὁ βασιλεὺσ Ἀχίτωβον τὸν ἀρχιερέα κελεύει αὐτὸν γνῶναι, εἰ δίδωσιν αὐτοῖσ ὁ θεὸσ καὶ συγχωρεῖ βαδίσασιν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον τῶν ἐχθρῶν διαφθεῖραι τοὺσ ἐν αὐτῷ τυγχάνοντασ.

εἰπόντοσ δὲ τοῦ ἱερέωσ μὴ ἀποκρίνεσθαι τὸν θεόν "ἀλλ’ οὐ δίχα αἰτίασ, εἶπεν ὁ Σαοῦλοσ, πυνθανομένοισ ἡμῖν φωνὴν οὐ δίδωσιν ὁ θεὸσ, ὃσ πρότερον αὐτὸσ προεμήνυσε πάντα καὶ μηδ’ ἐπερωτῶσιν ἔφθασε λέγων, ἀλλ’ ἔστι τι λανθάνον ἐξ ἡμῶν ἁμάρτημα πρὸσ αὐτὸν αἴτιον τῆσ σιωπῆσ.

καὶ ὄμνυμί γε τοῦτον αὐτὸν, ἦ μὴν κἂν ὁ παῖσ ὁ ἐμὸσ Ιὠνάθησ ᾖ τὸ ἁμάρτημα τοῦτο ἐργασάμενοσ ἀποκτείνειν αὐτὸν καὶ τὸν θεὸν οὕτωσ ἱλάσασθαι, ὡσ ἂν εἰ καὶ παρ’ ἀλλοτρίου καὶ μηδὲν ἐμοὶ προσήκοντοσ τὴν ὑπὲρ αὐτοῦ δίκην ἀπελάμβανον.

" τοῦ δὲ πλήθουσ τοῦτο ποιεῖν ἐπιβοήσαντοσ παραχρῆμα πάντασ ἵστησιν εἰσ ἕνα τόπον, ἵσταται δὲ καὶ αὐτὸσ σὺν τῷ παιδὶ κατ’ ἄλλο μέροσ καὶ κλήρῳ τὸν ἡμαρτηκότα μαθεῖν ἐπεζήτει·

καὶ λαγχάνει δοκεῖν οὗτοσ εἶναι Ιὠνάθησ. ἐπερωτώμενοσ δὲ ὑπὸ τοῦ πατρὸσ τί πεπλημμέληκε καὶ τί παρὰ τὸν βίον οὐκ ὀρθῶσ οὐδὲ ὁσίωσ αὑτῷ διαπραξαμένῳ συνέγνωκε "πάτερ, εἶπεν, ἄλλο μὲν οὐδὲν, ὅτι δὲ χθὲσ ἀγνοῶν τὴν ἀρὰν αὐτοῦ καὶ τὸν ὁρ́κον μεταξὺ διώκων τοὺσ πολεμίουσ ἐγεύσατο κηρίων.

Σαοῦλοσ δ’ ἀποκτείνειν αὐτὸν ὄμνυσι καὶ τῆσ γενέσεωσ καὶ τῆσ φύσεωσ τῶν φίλτρων ἐτίμησε τὸν ὁρ́κον. ὁ δ’ οὐ καταπλήττεται τὴν ἀπειλὴν τοῦ θανάτου, παραστησάμενοσ δ’ εὐγενῶσ καὶ μεγαλοφρόνωσ "οὐδ’ ἐγώ σε, φησίν, ἱκετεύσω φείσασθαί μου, πάτερ, ἥδιστοσ δέ μοι ὁ θάνατοσ ὑπέρ τε τῆσ σῆσ εὐσεβείασ γινόμενοσ καὶ ἐπὶ νίκῃ λαμπρᾷ·

μέγιστον γὰρ παραμύ θιον τὸ καταλιπεῖν Ἑβραίουσ Παλαιστίνων κεκρατηκότασ. " ἐπὶ τούτοισ ὁ λαὸσ πᾶσ ἤλγησε καὶ συνέπαθεν ὤμοσέ τε μὴ περιόψεσθαι τὸν αἴτιον τῆσ νίκησ Ιὠνάθην ἀποθανόντα.

καὶ τὸν μὲν οὕτωσ ἐξαρπάζουσι τῆσ τοῦ πατρὸσ ἀρᾶσ, αὐτοὶ δὲ εὐχὰσ ὑπὲρ τοῦ νεανίσκου ποιοῦνται τῷ θεῷ ὥστε αὐτὸν ἀπολῦσαι τοῦ ἁμαρτήματοσ. Καὶ ὁ Σαοῦλοσ εἰσ τὴν ἑαυτοῦ πόλιν ὑπέστρεψε διαφθείρασ ὡσεὶ μυριάδασ ἓξ τῶν πολεμίων.

βασιλεύει δὲ εὐτυχῶσ, καὶ τὰ πλησιόχωρα τῶν ἐθνῶν πολεμήσασ χειροῦται τό τε Ἀμμανιτῶν καὶ Μωαβιτῶν Παλαιστίνουσ Ἰδουμαίουσ [Ἀμαληκίτασ τε] καὶ τὸν βασιλέα τῆσ Σωβᾶσ. ἦσαν δὲ παῖδεσ αὐτῷ τρεῖσ μὲν ἄρσενεσ Ιὠνάθησ καὶ Ιἠσοῦσ καὶ Μέλχισοσ, θυγατέρεσ δὲ Μερόβη καὶ Μιχαάλ. στρατηγὸν δὲ εἶχε τὸν τοῦ θείου παῖδα Ἀβήναρον·

Νῆροσ δ’ ἐκεῖνοσ ἐκαλεῖτο, Νῆροσ δὲ καὶ Κεὶσ ὁ Σαούλου πατὴρ ἀδελφοὶ ἦσαν, υἱοὶ δ’ Ἀβελίου. ἦν δὲ καὶ πλῆθοσ ἁρμάτων Σαούλῳ καὶ ἱππέων, οἷσ δὲ πολεμήσειε νικήσασ ἀπηλλάσσετο, καὶ τοὺσ Ἑβραίουσ εἰσ εὐπραγίασ καὶ μέγεθοσ εὐδαιμονίασ προηγάγετο καὶ τῶν ἄλλων ἀπέδειξεν ἐθνῶν δυνατωτέρουσ, καὶ τῶν νέων τοὺσ δὴ καὶ μεγέθει καὶ κάλλει διαφέροντασ φύλακασ τοῦ σώματοσ ἐποιεῖτο. Σαμουῆλοσ δὲ παραγενόμενοσ πρὸσ τὸν Σαοῦλον πεμφθῆναι πρὸσ αὐτὸν ἔφασκεν ὑπὸ τοῦ θεοῦ, ὅπωσ αὐτὸν ὑπομνήσῃ, ὅτι βασιλέα προκρίνασ αὐτὸν ἁπάντων ὁ θεὸσ ἀπέδειξε, καὶ διὰ τοῦτο πείθεσθαι καὶ κατήκοον αὐτῷ γενέσθαι ὡσ αὐτοῦ μὲν ἔχοντοσ τὴν τῶν ἐθνῶν ἡγεμονίαν, τοῦ δὲ θεοῦ καὶ τὴν κατ’ ἐκείνου καὶ τῶν ὅλων πραγμάτων.

λέγειν τοίνυν ἔφασκε τὸν θεὸν·

ἀλλὰ πάσησ διεξελθεῖν ἡλικίασ ἀρξαμένουσ ἀπὸ γυναικῶν κτείνειν καὶ νηπίων καὶ τοιαύτην ὑπὲρ ὧν τοὺσ προγόνουσ ὑμῶν εἰργάσαντο τιμωρίαν ἀπολαβεῖν, φείσασθαι δὲ μήτε ὑποζυγίων μήτε τῶν ἄλλων βοσκημάτων εἰσ ὠφέλειαν καὶ κτῆσιν ἰδίαν, ἅπαντα δ’ ἀναθεῖναι τῷ θεῷ καὶ τὸ Ἀμαλήκου ὄνομα ταῖσ Μωυσέοσ κατακολουθήσαντ’ ἐντολαῖσ ἐξαλεῖψαι.

Ὁμολογεῖ δὲ ποιήσειν Σαοῦλοσ τὰ προστασσόμενα, τὴν δὲ πειθαρχίαν τὴν πρὸσ τὸν θεὸν οὐκ ἐν τῷ ποιήσασθαι τὴν πρὸσ τοὺσ Ἀμαληκίτασ στρατείαν λογιζόμενοσ εἶναι μόνον, ἀλλὰ καὶ τὴν ἑτοιμότητα καὶ τὸ τάχοσ ἀναβολῆσ οὐ προσούσησ ἔτι μᾶλλον ἐμφανίζει, ἀθροίζει τε πᾶσαν τὴν δύναμιν καὶ ταύτην ἐξαριθμήσασ ἐν Γαλγάλοισ εὑρίσκει τῶν Ἰσραηλιτῶν ἔξω τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ περὶ τεσσαράκοντα μυριάδασ·

ἥδε γὰρ ἡ φυλὴ καθ’ αὑτήν ἐστι στρατιῶται τρισμύριοι. Σαοῦλοσ δ’ ἐμβαλὼν εἰσ τὴν τῶν Ἀμαληκιτῶν χώραν ἐνέδρασ πολλὰσ καὶ λόχουσ περὶ τὸν χειμάρρουν τίθησιν, ὡσ μὴ μόνον ἐκ τοῦ φανεροῦ μαχομένουσ αὐτοὺσ κακῶσ ποιεῖν, ἀλλὰ καὶ μὴ προσδοκῶσι κατὰ τὰσ ὁδοὺσ ἐπιπίπτειν καὶ κυκλουμένουσ ἀναιρεῖν·

καὶ δὴ συμβαλὼν αὐτοῖσ εἰσ μάχην τρέπεται τοὺσ πολεμίουσ καὶ διαφθείρει πάντασ φεύγουσιν ἐπακολουθῶν. ὡσ δ’ ἐκεῖνο τὸ ἔργον αὐτῷ κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ προφητείαν ἐχώρησε, ταῖσ πόλεσι τῶν Ἀμαληκιτῶν προσέβαλε καὶ τὰσ μὲν μηχανήμασι, τὰσ δὲ ὀρύγμασιν ὑπονόμοισ καὶ τείχεσιν ἔξωθεν ἀντῳκοδομημένοισ, τὰσ δὲ λιμῷ καὶ δίψει, τὰσ δὲ ἄλλοισ τρόποισ ἐκπολιορκήσασ καὶ λαβὼν κατὰ κράτοσ ἐπὶ σφαγὴν γυναικῶν καὶ νηπίων ἐχώρησεν, οὐδὲν ὠμὸν οὐδ’ ἀνθρωπίνησ σκληρότερον διαπράσσεσθαι φύσεωσ ἡγούμενοσ, πρῶτον μὲν πολεμίουσ ταῦτα δρῶν, ἔπειτα προστάγματι θεοῦ, ᾧ τὸ μὴ πείθεσθαι κίνδυνον ἔφερε.

λαμβάνει δὲ καὶ τὸν βασιλέα τῶν ἐχθρῶν Ἄγαγον αἰχμάλωτον, οὗ θαυμάσασ τὸ κάλλοσ καὶ τὸ μέγεθοσ τοῦ σώματοσ σωτηρίασ ἄξιον ἔκρινεν οὐκέτι τοῦτο ποιῶν κατὰ βούλησιν τοῦ θεοῦ, πάθει δὲ νικώμενοσ ἰδίῳ καὶ χαριζόμενοσ ἀκαίρωσ περὶ ὧν οὐκ εἶχεν ἀκίνδυνον ἐξουσίαν οἴκτῳ.

ὁ μὲν γὰρ θεὸσ οὕτωσ ἐμίσησε τὸ τῶν Ἀμαληκιτῶν ἔθνοσ, ὡσ μηδὲ νηπίων φείσασθαι κελεῦσαι πρὸσ ἃ μᾶλλον ἔλεοσ γίνεσθαι πέφυκε, Σαοῦλοσ δὲ αὐτῶν τὸν βασιλέα καὶ τὸν ἡγεμόνα τῶν εἰσ Ἑβραίουσ κακῶν ἔσωσε τῆσ μνήμησ ὧν ἐπέστειλεν ὁ θεὸσ τὸ τοῦ πολεμίου κάλλοσ ἐπίπροσθεν ποιησάμενοσ.

συνεξήμαρτε δ’ αὐτῷ καὶ τὸ πλῆθοσ·

καὶ γὰρ ἐκεῖνοι τῶν ὑποζυγίων καὶ τῶν βοσκημάτων ἐφείσαντο καὶ διήρπασαν μὴ τηρεῖν αὐτὰ τοῦ θεοῦ κελεύσαντοσ τά τε ἄλλα χρήματα καὶ τὸν πλοῦτον ἐξεφόρησαν, εἰ δέ τι μὴ σπουδῆσ ἦν ἄξιον ὥστε κεκτῆσθαι διέφθειραν. Νικήσασ δὲ Σαοῦλοσ ἅπαντασ τοὺσ ἀπὸ Πηλουσίου τῆσ Αἰγύπτου καθήκοντασ ἑώσ τῆσ Ἐρυθρᾶσ θαλάσσησ διέφθειρε πολεμίουσ παραλιπὼν τὸ τῶν Σικιμιτῶν ἔθνοσ·

οὗτοι γὰρ ἐν τῇ Μαδιηνῇ χώρᾳ μέσοι κατῴκηνται. πρὸ δὲ τῆσ μάχησ πέμψασ παρήγγειλεν αὐτοῖσ ἀναχωρεῖν, μὴ τοῖσ Ἀμαληκίταισ κοινωνήσωσι συμφορᾶσ· συγγενεῖσ γὰρ αὐτοὺσ ὄντασ Ῥαγουήλου τοῦ Μωυσέοσ πενθεροῦ σώζειν αἰτίαν ἔχειν. Καὶ Σαοῦλοσ μὲν ὡσ μηδενὸσ παρακούσασ ὧν ὁ προφήτησ ἐπέστειλε μέλλοντι τὸν πρὸσ Ἀμαληκίτασ ἐκφέρειν πόλεμον, ἀλλ’ ὡσ ἐπὶ πᾶσιν ἐκείνοισ ἀκριβῶσ πεφυλαγμένοισ νενικηκὼσ τοὺσ πολεμίουσ οἴκαδε πρὸσ αὑτὸν ὑπέστρεψε χαίρων ἐπὶ τοῖσ κατωρθωμένοισ.

ὁ δὲ θεὸσ ἄχθεται τῇ τε τοῦ βασιλέωσ τῶν Ἀμαληκιτῶν σωτηρίᾳ καὶ τῇ τῶν βοσκημάτων διαρπαγῇ τοῦ πλήθουσ, ὅτι μὴ συγχωρήσαντοσ αὐτοῦ ταῦτ’ ἐπράχθη·

δεινὸν γὰρ ἡγεῖτο νικᾶν μὲν καὶ περιγίνεσθαι τῶν ἐχθρῶν ἐκείνου τὴν ἰσχὺν διδόντοσ αὐτοῖσ, καταφρονεῖσθαι δὲ καὶ παρακούεσθαι μηδὲ ὡσ ἄνθρωπον βασιλέα. μετανοεῖν οὖν ἔλεγε πρὸσ τὸν προφήτην Σαμουῆλον ἐπὶ τῷ χειροτονῆσαι βασιλέα τὸν Σαοῦλον μηδὲν ὧν αὐτὸσ κελεύει πράττοντα, τῇ δ’ οἰκείᾳ βουλήσει χρώμενον.

σφόδρα ταῦτ’ ἀκούσασ ὁ Σαμουῆλοσ συνεχύθη καὶ δι’ ὅλησ τῆσ νυκτὸσ παρακαλεῖν ἤρξατο τὸν θεὸν καταλλάττεσθαι τῷ Σαούλῳ καὶ μὴ χαλεπαίνειν. ὁ δὲ τὴν συγγνώμην οὐκ ἐπένευσεν εἰσ τὸν Σαοῦλον αἰτουμένῳ τῷ προφήτῃ λογισάμενοσ οὐκ εἶναι δίκαιον ἁμαρτήματα χαρίζεσθαι παραιτήσει·

οὐ γὰρ ἐξ ἄλλου τινὸσ φύεσθαι μᾶλλον ἢ τοῦ μαλακίζεσθαι τοὺσ ἀδικουμένουσ· θηρωμένουσ γὰρ δόξαν ἐπιεικείασ καὶ χρηστότητοσ λανθάνειν αὐτοὺσ ταῦτα γεννῶντασ. ὡσ οὖν ἀπεῖπεν ὁ θεὸσ τῇ τοῦ προφήτου δεήσει καὶ δῆλοσ ἦν μεταμελόμενοσ, ἅμ’ ἡμέρᾳ Σαμουῆλοσ εἰσ Γάλγαλα παραγίνεται πρὸσ Σαοῦλον·

θεασάμενοσ δ’ αὐτὸν ὁ βασιλεὺσ προστρέχει καὶ κατασπασάμενοσ "τῷ θεῷ, φησίν, εὐχαριστῶ δόντι μοι τὴν νίκην, ἅπαντα μέντοι γε τὰ κελευσθέντα ὑπ’ αὐτοῦ πέπρακται. " Σαμουῆλοσ δὲ πρὸσ τοῦθ’ ὑπολαβὼν "πόθεν οὖν ἀκούω θρεμμάτων, εἶπε, καὶ ὑποζυγίων βοῆσ ἐν τῷ στρατοπέδῳ;

ὁ δὲ τὸν λαὸν ταῦτ’ εἰσ θυσίασ ἀπεκρίνατο τετηρηκέναι· τὸ μέντοι γε τῶν Ἀμαληκιτῶν γένοσ πᾶν ἐξηφανίσθαι κατὰ τὴν ἐντολὴν καὶ περιλείπεσθαι ἄλλον μηδένα, πρὸσ δ’ αὐτὸν ἀγαγεῖν μόνον τηρήσαντα αὐτῶν τὸν βασιλέα, περὶ οὗ τί δεῖ ποιεῖν βουλεύσεσθαι πρὸσ ἀλλήλουσ ἔφασκεν. ὁ δὲ προφήτησ οὐχὶ θυσίαισ ἔλεγεν ἥδεσθαι τὸ θεῖον, ἀλλὰ τοῖσ ἀγαθοῖσ καὶ δικαίοισ.

οὗτοι δέ εἰσιν οἱ τῇ βουλήσει καὶ ταῖσ ἐντολαῖσ αὐτοῦ κατακολουθοῦντεσ καὶ μηδὲν ἄλλο πραχθήσεσθαι καλῶσ ὑφ’ ἑαυτῶν νομίζοντεσ ἢ ὅτι ἂν ποιήσωσι τοῦ θεοῦ κεκελευκότοσ· καταφρονεῖσθαι γὰρ οὐχ ὅταν αὐτῷ μὴ θύῃ τισ, ἀλλ’ ὅταν ἀπειθεῖν δοκῇ. παρὰ δὲ τῶν οὐχ ὑποτασσομένων οὐδ’ ἀληθῆ καὶ μόνην τῷ θεῷ κεχαρισμένην θρησκευόντων θρησκείαν, οὔτ’ ἂν πολλὰ καὶ πιμελῆ καταθύσωσιν ἱερεῖα, οὔτ’ ἂν κόσμον ἀναθημάτων ἐξ ἀργύρου καὶ χρυσοῦ πεποιημένων προσφέρωσι, δέχεται ταῦτ’ εὐμενῶσ, ἀλλ’ ἀποστρέφεται καὶ δείγματα τῆσ πονηρίασ οὐκ εὐσέβειαν ἡγεῖται.

τοῖσ δ’ ἓν καὶ μόνον τοῦθ’ ὅτι περ ἂν φθέγξηται καὶ κελεύσῃ ὁ θεὸσ διὰ μνήμησ ἔχουσι καὶ τεθνάναι μᾶλλον ἢ παραβῆναί τι τούτων αἱρουμένοισ ἐπιτέρπεται, καὶ οὔτε θυσίαν ἐπιζητεῖ παρ’ αὐτῶν καὶ παρὰ θυόντων δὲ, κἂν ᾖ λιτά, τῆσ πενίασ ἥδιον τὴν τιμὴν ἢ παρὰ τῶν πλουσιωτάτων δεξιοῦται.

σὺ τοίνυν ἴσθι σαυτὸν δι’ ὀργῆσ ὄντα τῷ θεῷ·

κατεφρόνησασ γὰρ καὶ κατημέλησασ ὧν ἐπέστειλε. πῶσ οὖν οἰεί τὴν θυσίαν ἂν αὐτὸν προσβλέπειν ἐξ ὧν κατέκρινεν ἀπολέσθαι γινομένην; πλὴν εἰ μὴ νομίζεισ ὅμοιον ὄλεθρον τὸ θύεσθαι ταῦτα τῷ θεῷ. προσδόκα τοίνυν τὴν βασιλείαν ἀφαιρεθησόμενοσ καὶ τὴν ἐξουσίαν, ἀφ’ ἧσ ὁρμώμενοσ τοῦ παρασχόντοσ σοι θεοῦ ταύτην ἠμέλησασ. " Σαοῦλοσ δὲ ἀδικεῖν ὡμολόγει καὶ τὴν ἁμαρτίαν οὐκ ἠρνεῖτο·

παραβῆναι γὰρ τὰσ ἐντολὰσ τοῦ προφήτου· κατὰ μέντοι γε δέοσ καὶ τὸν ἀπὸ τῶν στρατιωτῶν φόβον μὴ κωλῦσαι διαρπάζοντασ αὐτοὺσ τὴν λείαν μηδ’ ἐπισχεῖν. ἀλλὰ συγγίνωσκε καὶ πρᾷοσ ἴσθι· φυλάξεσθαι γὰρ εἰσ τοὐπιὸν ἁμαρτεῖν, παρεκάλει δὲ τὸν προφήτην ὑποστρέψαντα θυσίασ χαριστηρίουσ ἐπιτελέσαι τῷ θεῷ· ὁ δὲ, οὐ γὰρ ἑώρα τὸν θεὸν διαλλαττόμενον, ἀπῄει πρὸσ ἑαυτόν. Σαοῦλοσ δὲ κατασχεῖν βουλόμενοσ τὸν Σαμουῆλον ἐλλαμβάνεται τῆσ διπλοί̈δοσ καὶ βιαίασ τῆσ ὁλκῆσ διὰ τὸ μεθ’ ὁρμῆσ ἀπιέναι τὸν Σαμουῆλον γενομένησ διασχίζει τὸ ἱμάτιον.

τοῦ δὲ προφήτου τὴν βασιλείαν οὕτωσ [αὐτοῦ] διασχισθῆναι φήσαντοσ καὶ λήψεσθαι ταύτην ἀγαθὸν καὶ δίκαιον, ἐμμένειν γὰρ τὸν θεὸν τοῖσ περὶ αὐτοῦ κεκριμένοισ ὡσ τοῦ μεταβάλλεσθαι καὶ στρέφειν τὴν γνώμην ἀνθρωπίνου πάθουσ ὄντοσ οὐχὶ θείασ ἰσχύοσ, ὁ Σαοῦλοσ ἀσεβῆσαι μὲν ἔλεγεν, ἀγένητα δὲ ποιῆσαι τὰ πεπραγμένα μὴ δύνασθαι·

τιμῆσαί γε μὴν αὐτὸν παρεκάλει τοῦ πλήθουσ ὁρῶντοσ σὺν αὐτῷ παραγενόμενον τὸν θεὸν προσκυνῆσαι.

δίδωσι δὲ τοῦτο Σαμουῆλοσ αὐτῷ καὶ συνελθὼν προσκυνεῖ τῷ θεῷ. ἄγεται δὲ καὶ ὁ τῶν Ἀμαληκιτῶν βασιλεὺσ Ἄγαγοσ πρὸσ αὐτόν·

καὶ πυνθανομένου, πῶσ εἰή πικρὸσ ὁ θάνατοσ, εἶπεν "ὡσ σὺ πολλὰσ μητέρασ Ἑβραίων ἐπὶ τέκνοισ ὀδύρεσθαι καὶ πένθοσ ἄγειν ἐποίησασ, οὕτωσ ὀδυνήσεισ ἐπὶ σαυτῷ διαφθαρέντι τὴν μητέρα. " καὶ κελεύει παραχρῆμα αὐτὸν ἐν Γαλγάλοισ ἀποθανεῖν. καὶ αὐτὸσ δὲ εἰσ Ἅρμαθον πόλιν ἀπαλλάσσεται. Σαοῦλοσ δὲ ὁ βασιλεὺσ αἰσθόμενοσ ὧν πειραθείη κακῶν ἐχθρὸν αὑτῷ τὸν θεὸν κατασκευάσασ, εἰσ τὸ βασίλειον ἀναβαίνει Γαβᾶ, σημαίνει βουνὸν ἑρμηνευόμενον τὸ ὄνομα, καὶ μετ’ ἐκείνην οὐκέτι τὴν ἡμέραν εἰσ ὄψιν ἔρχεται τῷ προφήτῃ.

Σαμουήλῳ δὲ λυπουμένῳ περὶ αὐτοῦ παύσασθαι μὲν τῆσ φροντίδοσ ἐκέλευσεν ὁ θεόσ, λαβόντι δὲ τὸ ἅγιον ἔλαιον εἰσ Βηθλέμην ἀπελθεῖν πόλιν πρὸσ Ιἐσσαῖον παῖδα Ὠβήδου καὶ χρῖσαι τῶν υἱῶν αὐτοῦ ὃν ἂν αὐτὸσ ἐπιδείξῃ βασιλέα γενησόμενον.

ὁ δὲ εὐλαβεῖσθαι φήσασ, μὴ τοῦτο μαθὼν Σαοῦλοσ ἀνέλῃ λοχήσασ αὐτὸν ἢ καὶ φανερῶσ, ὑποθεμένου τοῦ θεοῦ καὶ δόντοσ ἀσφαλείασ ὁδὸν ἧκεν εἰσ τὴν προειρημένην πόλιν. καὶ πάντεσ αὐτὸν ἠσπάζοντό τε καὶ τὴν αἰτίαν τῆσ ἀφίξεωσ ἀνηρώτων, ἔλεγε δὲ ἥκειν ἵνα θύσῃ τῷ θεῷ.

ποιήσασ οὖν τὴν θυσίαν καλεῖ τὸν Ιἐσσαῖον μετὰ τῶν τέκνων ἐπὶ τὰ ἱερὰ καὶ θεασάμενοσ αὐτοῦ τὸν πρεσβύτατον υἱὸν εὐμεγέθη καὶ καλὸν εἴκασεν ἐκ τῆσ εὐμορφίασ τοῦτον εἶναι τὸν μέλλοντα βασιλεύειν. διαμαρτάνει δὲ τῆσ τοῦ θεοῦ προνοίασ·

ἐπερωτήσαντι γὰρ αὐτὸν, εἰ χρίσει τῷ ἐλαίῳ τὸν νεανίσκον, ὃν αὐτόσ τε θαυμάζει καὶ τῆσ βασιλείασ ἄξιον ἔκρινεν, οὐ τὰ αὐτὰ βλέπειν ἀνθρώπουσ εἶπε καὶ θεόν· ἀλλὰ σὺ μὲν εἰσ τὸ κάλλοσ ἀπιδὼν τοῦ νεανίσκου καὶ δὴ τοῦτον ἡγῇ ἄξιον τοῦ βασιλεύειν εἶναι, ἐγὼ δ’ οὐ σωμάτων εὐμορφίασ ἔπαθλον ποιοῦμαι τὴν βασιλείαν ἀλλὰ ψυχῶν ἀρετῆσ καὶ ζητῶ ὅστισ ταύτησ ἐστὶ τελέωσ εὐπρεπὴσ, εὐσεβείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνδρείᾳ καὶ πειθοῖ ἐξ ὧν τὸ τῆσ ψυχῆσ συνίσταται κάλλοσ κατακεκοσμημένοσ.

" ταῦτα φράσαντοσ τοῦ θεοῦ πάντασ ἐκέλευσεν αὐτῷ τὸν Ιἐσσαῖον τοὺσ υἱοὺσ ἐπιδεῖξαι Σαμουῆλοσ·

ὁ δὲ πέντε ἄλλουσ ἐποίησεν ἐλθεῖν, ὧν ὁ μὲν πρεσβύτεροσ Ταλίαβοσ, ὁ δεύτεροσ Ἀμινάδαβοσ, Σάμαλοσ ὁ τρίτοσ, ὁ τέταρτοσ Ναθαναῆλοσ, καὶ Ῥάηλοσ ὁ πέμπτοσ ἐκαλεῖτο, ὁ δὲ ἕκτοσ Ἄσαμοσ. ἰδὼν δὲ καὶ τούτουσ ὁ προφήτησ μηδὲν χείρουσ τοῦ πρεσβυτέρου ταῖσ μορφαῖσ ἐπηρώτησε τὸν θεὸν, τίνα τούτων αἱρεῖται βασιλέα.

εἰπόντοσ δ’ οὐδένα πυνθάνεται τοῦ Ιἐσσαίου, μὴ πρὸσ τούτοισ αὐτῷ καὶ ἄλλοι παῖδέσ εἰσι. φήσαντοσ δὲ εἶναι Δαβίδην τοὔνομα, ποιμαίνειν δὲ καὶ τῆσ τῶν βοσκημάτων φυλακῆσ ἐπιμελεῖσθαι κελεύει καλεῖν αὐτὸν ἐν τάχει·

κατακλιθῆναι γὰρ εἰσ εὐωχίαν οὐκ εἶναι δυνατὸν αὐτοῖσ ἐκείνου μὴ παρόντοσ. ὡσ δ’ ἧκεν ὁ Δαβίδησ μεταπεμφθεὶσ ὑπὸ τοῦ πατρὸσ, παῖσ ξανθὸσ μὲν τὴν χρόαν γοργὸσ δὲ τὰσ ὄψεισ καὶ καλὸσ ἄλλωσ "οὗτόσ ἐστιν, εἰπὼν ἡσυχῇ πρὸσ αὑτὸν Σαμουῆλοσ, ὁ βασιλεύειν ἀρέσασ τῷ θεῷ" κατακλίνεται μὲν αὐτόσ, κατακλίνει δ’ ὑφ’ αὑτὸν τὸν νεανίσκον καὶ τὸν Ιἐσσαῖον μετὰ καὶ τῶν παίδων.

ἔπειτα λαβὼν ὁρῶντοσ τοῦ Δαβίδου τὸ ἔλαιον ἀλείφει τ’ αὐτὸν καὶ πρὸσ τὸ οὖσ ἠρέμα λαλεῖ καὶ σημαίνει τοῦθ’, ὅτι βασιλεύειν αὐτὸν ὁ θεὸσ ᾕρηται, παρῄνει δ’ εἶναι δίκαιον καὶ κατήκοον αὐτοῦ τῶν προσταγμάτων·

οὕτωσ γὰρ αὐτῷ παραμενεῖν τὴν βασιλείαν εἰσ πολὺν χρόνον καὶ τὸν οἶκον λαμπρὸν καὶ περιβόητον γενήσεσθαι, καταστρέψεσθαι δὲ καὶ Παλαιστίνουσ, καὶ οἷσ ἂν ἔθνεσι πολεμῇ νικῶντα καὶ περιόντα τῇ μάχῃ κλέοσ ἀοίδιμον ζῶντά τε ἕξειν καὶ τοῖσ μετ’ αὐτὸν ἀπολείψειν. Καὶ Σαμουῆλοσ μὲν ἀπαλλάσσεται ταῦτα παραινέσασ, πρὸσ δὲ τὸν Δαβίδην μεταβαίνει τὸ θεῖον καταλιπὸν Σαοῦλον.

καὶ ὁ μὲν προφητεύειν ἤρξατο τοῦ θείου πνεύματοσ εἰσ αὐτὸν μετοικισαμένου, τὸν Σαοῦλον δὲ περιήρχετο πάθη τινὰ καὶ δαιμόνια πνιγμοὺσ αὐτῷ καὶ στραγγάλασ ἐπιφέροντα, ὡσ τοὺσ ἰατροὺσ ἄλλην μὲν αὐτῷ θεραπείαν μὴ ἐπινοεῖν, εἰ δέ τίσ ἐστιν ἐξᾴδειν δυνάμενοσ καὶ ψάλλειν ἐπὶ κινύρᾳ τοῦτον ἐκέλευσαν ζητήσαντασ, ὁπόταν αὐτῷ προσίῃ τὰ δαιμόνια καὶ ταράττῃ, ποιεῖν ὑπὲρ κεφαλῆσ στάντα ψάλλειν τε καὶ τοὺσ ὕμνουσ ἐπιλέγειν. ὁ δὲ οὐκ ἠμέλησεν, ἀλλὰ ζητεῖσθαι προσέταξε τοιοῦτον ἄνθρωπον·

φήσαντοσ δέ τινοσ αὐτῷ τῶν παρόντων ἐν Βηθλεέμῃ πόλει τεθεᾶσθαι Ιἐσσαίου μὲν υἱὸν, ἔτι [δὲ] παῖδα τὴν ἡλικίαν, εὐπρεπῆ δὲ καὶ καλὸν τά τε ἄλλα σπουδῆσ ἄξιον καὶ δὴ καὶ ψάλλειν εἰδότα καὶ ᾄδειν ὕμνουσ καὶ πολεμιστὴν ἄκρον, πέμψασ πρὸσ τὸν Ιἐσσαῖον ἐκέλευσεν ἀποστέλλειν αὐτῷ τὸν Δαβίδην τῶν ποιμνίων ἀποσπάσαντα· βούλεσθαι γὰρ αὐτὸν ἰδεῖν περὶ τῆσ εὐμορφίασ καὶ τῆσ ἀνδρείασ ἀκούσασ τοῦ νεανίσκου. ὁ δὲ Ιἐσσαῖοσ πέμπει τὸν υἱὸν καὶ ξένια δοὺσ κομίσαι τῷ Σαούλῳ.

ἐλθόντι δὲ ἥσθη καὶ ποιήσασ ὁπλοφόρον διὰ πάσησ ἦγε τιμῆσ· ἐξῄδετο γὰρ ὑπ’ αὐτοῦ καὶ πρὸσ τὴν ἀπὸ τῶν δαιμονίων ταραχήν, ὁπότε αὐτῷ ταῦτα προσέλθοι, μόνοσ ἰατρὸσ ἦν λέγων τε τοὺσ ὕμνουσ καὶ ψάλλων ἐν τῇ κινύρᾳ καὶ ποιῶν ἑαυτοῦ γίνεσθαι τὸν Σαοῦλον. πέμπει τοίνυν πρὸσ τὸν πατέρα τοῦ παιδὸσ Ιἐσσαῖον ἐᾶσαι παρ’ αὐτῷ τὸν Δαβίδην κελεύων·

ἥδεσθαι γὰρ αὐτῷ βλεπομένῳ καὶ παρόντι· τὸν δ’ οὐκ ἀντειπεῖν τῷ Σαούλῳ, συγχωρῆσαι δὲ κατέχειν. Χρόνοισ δ’ ὕστερον οὐ πολλοῖσ οἱ Παλαιστῖνοι πάλιν συνελθόντεσ καὶ δύναμιν ἀθροίσαντεσ μεγάλην ἐπίασι τοῖσ Ἰσραηλίταισ καὶ μεταξὺ Σωκοῦσ καὶ Ἀζηκοῦσ καταλαμβανόμενοι στρατοπεδεύονται.

ἀντεπεξάγει δ’ αὐτοῖσ τὴν στρατιὰν καὶ Σαοῦλοσ καὶ ἐπί τινοσ ὄρουσ στρατοπεδευσάμενοσ ἀναγκάζει τοὺσ Παλαιστίνουσ τὸ μὲν πρῶτον στρατόπεδον καταλιπεῖν, ὁμοίωσ δ’ ἐπί τινοσ ὄρουσ ἀντικρὺ τοῦ καταληφθέντοσ ὑπὸ τοῦ Σαούλου στρατοπεδεύσασθαι. διίστη δ’ ἀπ’ ἀλλήλων τὰ στρατόπεδα μέσοσ αὐλὼν τῶν ὀρῶν ἐφ’ ὧν ἦν.

καταβὰσ οὖν τισ τῶν ἐκ τοῦ Παλαιστίνων στρατοπέδου Γολιάθησ ὄνομα· πόλεωσ δὲ Γίττησ ἀνὴρ παμμεγεθέστατοσ· ἦν γὰρ πηχῶν τεσσάρων καὶ σπιθαμῆσ ὅπλα τῇ φύσει τοῦ σώματοσ ἀναλογοῦντα περικείμενοσ· θώρακα μὲν γὰρ ἐνεδέδυτο σταθμὸν ἄγοντα πέντε χιλιάδασ σίκλων, κόρυθα δὲ καὶ κνημῖδασ χαλκέασ ὁποίασ εἰκὸσ ἦν ἀνδρὸσ οὕτω παραδόξου τὸ μέγεθοσ σκεπάσαι μέρη, δόρυ δὲ ἦν οὐ κοῦφον βάσταγμα δεξιᾶσ, ἀλλ’ ἐπὶ τῶν ὤμων αὐτὸ αἴρων ἔφερεν, εἶχε δὲ καὶ λόγχην ἑξακοσίων σίκλων, εἵποντο δὲ πολλοὶ βαστάζοντεσ τὰ ὅπλα· στὰσ τοίνυν ὁ Γολίαθοσ οὗτοσ μεταξὺ τῶν παρατάξεων βοήν τε ἀφίησι μεγάλην καὶ πρὸσ τὸν Σαοῦλον καὶ τοὺσ Ἑβραίουσ λέγει·

"μάχησ μὲν ὑμᾶσ καὶ κινδύνων ἀπαλλάττω· τίσ γὰρ ἀνάγκη τὴν στρατιὰν ἡμῶν συμπεσοῦσαν κακοπαθεῖν; δότε δ’ ὅστισ ἐμοὶ μαχεῖται τῶν ὑμετέρων, καὶ βραβευθήσεται τὰ τοῦ πολέμου ἑνὶ τῷ νενικηκότι·

δουλεύσουσι γὰρ ἐκεῖνοι τοῖσ ἑτέροισ, ὧν ἂν ὁ νικήσασ γένηται· πολὺ δὲ κρεῖττον εἶναι καὶ σωφρονέστατον ἑνὸσ κινδύνῳ λαβεῖν ὃ βούλεσθε ἢ τῷ ἁπάντων. " ταῦτ’ εἰπὼν ἀνεχώρησεν εἰσ τὸ τῶν οἰκείων στρατόπεδον.

τῇ δ’ ἐχομένῃ πάλιν ἐλθὼν τοὺσ αὐτοὺσ ἐποιήσατο λόγουσ, καὶ μέχρι τεσσαράκοντα ἡμερῶν οὐ διέλειπε προκαλούμενοσ ἐπὶ τοῖσ προειρημένοισ τοὺσ πολεμίουσ, ὡσ καταπλαγῆναι αὐτόν τε τὸν Σαοῦλον καὶ τὴν στρατιάν. καὶ παρετάσσοντο μὲν ὡσ εἰσ μάχην, οὐκ ἤρχοντο δὲ εἰσ χεῖρασ. Τοῦ δὲ πολέμου συνεστηκότοσ τοῖσ Ἑβραίοισ καὶ τοῖσ Παλαιστίνοισ Σαοῦλοσ ἀπέλυσε τὸν Δαβίδην πρὸσ τὸν πατέρα Ιἐσσαῖον ἀρκούμενοσ αὐτοῦ τοῖσ τρισὶν υἱοῖσ, οὓσ ἐπὶ συμμαχίαν καὶ τοὺσ κινδύνουσ ἔπεμψεν.

ὁ δὲ τὸ μὲν πρῶτον ἐπὶ τὰ ποίμνια πάλιν καὶ τὰσ νομὰσ τῶν βοσκημάτων παραγίνεται, μετ’ οὐ πολὺ δὲ ἔρχεται εἰσ τὸ στρατόπεδον τῶν Ἑβραίων πεμφθεὶσ ὑπὸ τοῦ πατρὸσ κομίσαι τε τοῖσ ἀδελφοῖσ ἐφόδια καὶ γνῶναι τί πράττουσι.

τοῦ δὲ Γολιάθου πάλιν ἐλθόντοσ καὶ προκαλουμένου καὶ ὀνειδίζοντοσ, ὅτι μηδείσ ἐστιν ἀνδρεῖοσ ἐν αὐτοῖσ, ὃσ εἰσ μάχην αὐτῷ τολμᾷ καταβῆναι, μεταξὺ τοῖσ ἀδελφοῖσ ὁμιλῶν Δαβίδησ περὶ ὧν ἐπέστειλεν ὁ πατὴρ ἀκούσασ βλασφημοῦντοσ τὴν στρατιὰν καὶ κακίζοντοσ τοῦ Παλαιστίνου ἠγανάκτησε καὶ πρὸσ τοὺσ ἀδελφοὺσ αὐτοῦ εἶπεν ἑτοίμωσ ἔχειν μονομαχῆσαι τῷ πολεμίῳ.

πρὸσ τοῦθ’ ὁ πρεσβύτατοσ τῶν ἀδελφῶν Ιἄναβοσ ἐπέπληξεν αὐτῷ τολμηρότερον παρ’ ἡλικίαν καὶ ἀμαθῆ τοῦ προσήκοντοσ εἰπών, ἐκέλευσέ τε πρὸσ τὰ ποίμνια καὶ τὸν πατέρα βαδίζειν.

καταιδεσθεὶσ δὲ τὸν ἀδελφὸν ὑπεχώρησε καὶ πρόσ τινασ τῶν στρατιωτῶν ἀπελάλησεν, ὅτι θέλοι μάχεσθαι τῷ προκαλουμένῳ. δηλωσάντων δ’ εὐθὺσ τῷ Σαούλῳ τὴν τοῦ νεανίσκου προαίρεσιν μεταπέμπεται αὐτὸν ὁ βασιλεύσ, καὶ πυθομένου τί βούλεται λέγειν "μὴ ταπεινὸν ἔστω τὸ φρόνημα μηδ’ εὐλαβὲσ, ὦ βασιλεῦ·

καθαιρήσω γὰρ ἐγὼ τὴν ἀλαζονείαν τοῦ πολεμίου χωρήσασ αὐτῷ διὰ μάχησ καὶ τὸν ὑψηλὸν καὶ μέγαν ὑπ’ ἐμαυτῷ βαλών. γένοιτο μὲν ἂν αὐτὸσ οὕτωσ καταγέλαστοσ, ἔνδοξον δὲ τὸ σὸν στράτευμα, εἰ μηδ’ ὑπ’ ἀνδρὸσ πολεμεῖν ἤδη δυναμένου καὶ πιστευομένου παράταξιν καὶ μάχασ, ἀλλ’ ὑπὸ παιδὸσ ἔτι δοκοῦντοσ καὶ ταύτην ἔχοντοσ τὴν ἡλικίαν ἀποθάνοι.

Τοῦ δὲ Σαούλου τὸ μὲν τολμηρὸν αὐτοῦ καὶ τὴν εὐψυχίαν θαυμάζοντοσ, οὐ θαρροῦντοσ δὲ ἐπ’ αὐτῷ διὰ τὴν ἡλικίαν, ἀλλ’ ἀσθενέστερον εἶναι διὰ ταύτην πρὸσ εἰδότα πολεμεῖν μάχεσθαι λέγοντοσ, "ταῦτ’, εἶπε Δαβίδησ, ἐπαγγέλλομαι τῷ θεῷ θαρρῶν ὄντι μετ’ ἐμοῦ·

πεπείραμαι γὰρ αὐτοῦ τῆσ βοηθείασ. λέοντα γὰρ ἐπελθόντα μού ποτε τοῖσ ποιμνίοισ καὶ ἁρπάσαντα ἄρνα διώξασ καταλαμβάνω καὶ τὸν μὲν ἄρνα τοῦ στόματοσ ἐξαρπάζω τοῦ θηρὸσ, αὐτὸν δ’ ὁρμήσαντα ἐπ’ ἐμὲ τῆσ οὐρᾶσ βαστάσασ καὶ προσρήξασ τῇ γῇ διαφθείρω.

ταὐτὸ δὲ καὶ ἄρκον ἀμυνόμενοσ διατίθεμαι.

νομιζέσθω δὴ καὶ ὁ πολέμιοσ ἐκείνων εἶναι τῶν θηρίων ὀνειδίζων ἐκ πολλοῦ τὴν στρατιὰν καὶ βλασφημῶν ἡμῶν τὸν θεὸν, ὃσ αὐτὸν ὑποχείριον ἐμοὶ θήσει. Τῇ προθυμίᾳ τοιγαροῦν καὶ τῇ τόλμῃ τοῦ παιδὸσ ὅμοιον γενέσθαι τέλοσ παρὰ τοῦ θεοῦ Σαοῦλοσ εὐξάμενοσ "ἄπιθι, φησί πρὸσ τὴν μάχην.

" καὶ περιθεὶσ αὐτῷ τὸν αὑτοῦ θώρακα καὶ περιζώσασ τὸ ξίφοσ καὶ περικεφαλαίαν ἁρμόσασ ἐξέπεμψεν. ὁ δὲ Δαβίδησ βαρυνόμενοσ ὑπὸ τῶν ὅπλων, οὐκ ἐγεγύμναστο γὰρ οὐδ’ ἐμεμαθήκει φέρειν ὅπλα, "ταῦτα μέν, εἶπεν, ὦ βασιλεῦ, σὸσ ἔστω κόσμοσ τοῦ βαστάζειν δυναμένου, συγχώρησον δὲ ὡσ δούλῳ σου καὶ ὡσ ἐγὼ βούλομαι μαχεσθῆναι.

" τίθησιν οὖν τὰ ὅπλα καὶ τὴν βακτηρίαν ἀράμενοσ καὶ πέντε λίθουσ ἐκ τοῦ χειμάρρου βαλὼν εἰσ τὴν πήραν τὴν ποιμενικὴν καὶ σφενδόνην ἐν τῇ δεξιᾷ χειρὶ φέρων ἐπὶ τὸν Γολίαθον ἐπορεύετο. καταφρονεῖ δὲ οὕτωσ ἰδὼν αὐτὸν ὁ πολέμιοσ ἐρχόμενον καὶ προσέσκωψεν, ὡσ οὐχ οἱᾶ πρὸσ ἄνθρωπον ὅπλα νενόμισται ταῦτ’ ἔχων μέλλοι μάχεσθαι, οἷσ δὲ κύνασ ἀπελαύνομεν καὶ φυλασσόμεθα.

μὴ αὐτὸν ἀντὶ ἀνθρώπου κύνα εἶναι δοκεῖ; ὁ δ’ οὐχὶ τοιοῦτον ἀλλὰ καὶ χείρω κυνὸσ αὐτὸν νομίζειν ἀπεκρίνατο. κινεῖ δὲ πρὸσ ὀργὴν τὸν Γολίαθον, καὶ ἀρὰσ αὐτῷ τίθεται ἐκ τῆσ προσηγορίασ τοῦ θεοῦ καὶ δώσειν ἠπείλησε τὰσ σάρκασ αὐτοῦ τοῖσ ἐπιγείοισ καὶ τοῖσ μεταρσίοισ διασπάσασθαι· ἀμείβεται δ’ αὐτὸν ὁ Δαβίδησ·

"σὺ μὲν ἐπέρχῃ μοι ἐν ῥομφαίᾳ καὶ δόρατι καὶ θώρακι, ἐγὼ δὲ χωρῶν ἐπὶ σὲ τὸν θεὸν ὥπλισμαι, ὃσ σέ τε καὶ πᾶσαν ὑμῶν στρατιὰν χερσὶ ταῖσ ἡμετέραισ διολέσει. καρατομήσω μὲν γάρ σε σήμερον καὶ τὸ ἄλλο σῶμα τοῖσ ὁμοφύλοισ κυσὶ παραβαλῶ, μαθήσονται δὲ πάντεσ, ὅτι προέστηκεν Ἑβραίων τὸ θεῖον καὶ ὅπλα ἡμῖν καὶ ἰσχὺσ τοῦτ’ ἔστι κηδόμενον, ἡ δ’ ἄλλη παρασκευὴ καὶ δύναμισ ἀνωφελὴσ θεοῦ μὴ παρόντοσ. ὁ δὲ Παλαιστῖνοσ ὑπὸ βάρουσ τῶν ὅπλων εἰσ ὠκύτητα καὶ δρόμον ἐμποδιζόμενοσ βάδην ἐπὶ τὸν Δαβίδην παραγίνεται καταφρονῶν καὶ πεποιθὼσ γυμνὸν ὁμοῦ καὶ παῖδα ἔτι τὴν ἡλικίαν ἀπόνωσ ἀναιρήσειν.

Ἀπαντᾷ δὲ ὁ νεανίσκοσ μετὰ συμμάχου μὴ βλεπομένου τῷ πολεμίῳ·

θεὸσ δ’ ἦν οὗτοσ. καὶ ἀνελόμενοσ ἐκ τῆσ πήρασ ὧν εἰσ αὐτὴν κατέθηκεν ἐκ τοῦ χειμάρρου λίθων ἕνα καὶ ἁρμόσασ τῇ σφενδόνῃ βάλλει ἐπὶ τὸν Γολίαθον εἰσ τὸ μέτωπον· καὶ διῆλθεν ἑώσ τοῦ ἐγκεφάλου τὸ βληθέν, ὡσ εὐθὺσ καρωθέντα πεσεῖν τὸν Γολίαθον ἐπὶ τὴν ὄψιν. δραμὼν δ’ ἐφίσταται τῷ πολεμίῳ κειμένῳ καὶ τῇ ῥομφαίᾳ τῇ ἐκείνου μάχαιραν οὐκ ἔχων αὐτὸσ ἀποτέμνει τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ.

πεσὼν δ’ ὁ Γολίαθοσ ἧττα καὶ φυγὴ γίνεται Παλαιστίνοισ·

τὸν γὰρ δοκιμώτατον ἰδόντεσ ἐρριμμένον καὶ περὶ τῶν ὅλων δείσαντεσ οὐκέτι μένειν διέγνωσαν, ἀλλ’ αἰσχρᾷ καὶ ἀκόσμῳ φυγῇ παραδόντεσ ἑαυτοὺσ ἐξαρπάζειν τῶν κινδύνων ἐπειρῶντο. Σαοῦλοσ δὲ καὶ πᾶσ ὁ τῶν Ἑβραίων στρατὸσ ἀλαλάξαντεσ ἐκπηδῶσιν εἰσ αὐτοὺσ καὶ πολλοὺσ ἀποσφάττοντεσ διώκουσιν ἄχρι τῶν Γίττησ ὁρίων καὶ τῶν πυλῶν τῶν Ἀσκάλωνοσ. καὶ θνήσκουσι μὲν τῶν Παλαιστίνων εἰσ τρισμυρίουσ, δὶσ δὲ τοσοῦτοι τραυματίαι γίνονται.

Σαοῦλοσ δὲ ὑποστρέψασ εἰσ τὸ στρατόπεδον αὐτῶν διαρπάζει τὸ χαράκωμα καὶ ἐνέπρησε· τὴν κεφαλὴν δὲ Γολιάθου Δαβίδησ εἰσ τὴν ἰδίαν σκηνὴν ἐκόμισε καὶ τὴν ῥομφαίαν ἀνέθηκε τῷ θεῷ. Φθόνον δὲ καὶ μῖσοσ τοῦ Σαούλου πρὸσ αὐτὸν αἱ γυναῖκεσ ἐρεθίζουσιν·

ὑπαντῶσαι γὰρ τῇ στρατιᾷ νικηφόρῳ μετὰ κυμβάλων καὶ τυμπάνων καὶ παντοίασ χαρᾶσ ᾖδον αἱ μὲν γυναῖκεσ, [ὡσ] πολλὰσ Σαοῦλοσ ἀπώλεσε Παλαιστίνων χιλιάδασ, αἱ παρθένοι δὲ, ὡσ μυριάδασ Δαυίδησ ἀφανίσειε. τούτων δὲ ἀκούων ὁ βασιλεύσ, ὡσ τὸ μὲν ἔλαττον τῆσ μαρτυρίασ αὐτὸσ λάβοι, τὸ δὲ τῶν μυριάδων πλῆθοσ ἀνατεθείη τῷ νεανίσκῳ, καὶ λογισάμενοσ μηδὲν οὕτω μετὰ λαμπρὰν εὐφημίαν ἢ τὴν βασιλείαν ὑστερεῖν αὐτῷ φοβεῖσθαι καὶ ὑποπτεύειν ἤρξατο τὸν Δαυίδην.

καὶ τῆσ μὲν πρώτησ τάξεωσ, ἐπεὶ τῷ δέει πλησίον αὐτοῦ καὶ λίαν ἐγγὺσ ἐδόκει, ἐποίησε γὰρ αὐτὸν ὁπλοφόρον, μεταστήσασ ἀποδείκνυσι χιλίαρχον δοὺσ αὐτῷ χώραν ἀμείνονα μὲν ἀσφαλεστέραν δὲ ὡσ ἐνόμιζεν αὑτῷ·

ἐβούλετο γὰρ εἰσ τοὺσ πολεμίουσ αὐτὸν ἐκπέμπειν καὶ τὰσ μάχασ ὡσ ἐν τοῖσ κινδύνοισ τεθνηξόμενον. Δαυίδησ δὲ πανταχοῦ τὸν θεὸν ἐπαγόμενοσ ὅποι ποτ’ ἀφίκοιτο κατώρθου καὶ διευπραγῶν ἐδείκνυτο, ὡσ δι’ ὑπερβολὴν τῆσ ἀνδρείασ τόν τε λαὸν αὐτοῦ καὶ τὴν Σαούλου θυγατέρα παρθένον ἔτι οὖσαν λαβεῖν ἔρωτα καὶ τοῦ πάθουσ ὑπερκρατοῦντοσ γενέσθαι φανερὰν καὶ διαβληθῆναι πρὸσ τὸν πατέρα.

ὁ δ’ ὡσ ἀφορμῇ χρησάμενοσ τῆσ ἐπὶ Δαυίδην ἐπιβουλῆσ ἡδέωσ ἤκουσε καὶ δώσειν προθύμωσ αὐτῷ τὴν παρθένον πρὸσ τοὺσ τὸν ἔρωτα μηνύσαντασ αὐτῆσ ἔφη γενησόμενον ἀπωλείασ καὶ κινδύνων αἴτιον αὐτῷ ληψομένῳ·

"κατεγγυῶ γὰρ, εἶπεν, αὐτῷ τὸν τῆσ θυγατρόσ μου γάμον, ἂν ἑξακοσίασ μοι κομίσῃ κεφαλὰσ τῶν πολεμίων. ὁ δὲ καὶ γέρωσ οὕτω λαμπροῦ προτεθέντοσ καὶ βουλόμενοσ ἐπ’ ἔργῳ παραβόλῳ καὶ ἀπίστῳ λαβεῖν κλέοσ ὁρμήσει μὲν ἐπὶ τὴν πρᾶξιν, διαφθαρήσεται δὲ ὑπὸ τῶν Παλαιστίνων καὶ χωρήσει μοι τὰ κατ’ αὐτὸν εὐπρεπῶσ·

ἀπαλλαγήσομαι γὰρ αὐτοῦ δι’ ἄλλων αὐτὸν ἀλλ’ οὐχὶ δι’ ἐμαυτοῦ κτείνασ. " διάπειραν δὴ τῆσ τοῦ Δαυίδου διανοίασ κελεύει τοὺσ οἰκέτασ λαμβάνειν, πῶσ ἔχει πρὸσ τὸ γῆμαι τὴν κόρην.

οἱ δ’ ἤρξαντο διαλέγεσθαι πρὸσ αὐτόν, ὅτι στέργει μὲν αὐτὸν ὁ βασιλεὺσ Σαοῦλοσ καὶ ὁ λαὸσ ἅπασ, βούλεται δ’ αὐτῷ κηδεῦσαι τὴν θυγατέρα. ὁ δὲ "μικρὸν ἄρ’ ὑμῖν, εἶπε, δοκεῖ γαμβρὸν γενέσθαι βασιλέωσ·

ἐμοὶ δ’ οὐχὶ τοιοῦτον φαίνεται καὶ μάλιστα ὄντι ταπεινῷ καὶ δόξησ καὶ τιμῆσ ἀμοίρῳ. " Σαοῦλοσ δὲ ἀγγειλάντων αὐτῷ τῶν οἰκετῶν τὰσ τοῦ Δαυίδου ἀποκρίσεισ "οὐ χρημάτων, ἔφη, δεῖσθαί με φράζετε αὐτῷ οὐδὲ ἔδνων, ἀπεμπολᾶν γὰρ ἔστιν οὕτωσ τὴν θυγατέρα μᾶλλον ἢ συνοικίζειν, γαμβροῦ δὲ ἀνδρείαν ἔχοντοσ καὶ τὴν ἄλλην ἀρετὴν ἅπασαν, ἣν ὁρᾶν ὑπάρχουσαν αὐτῷ. βούλεσθαι δή με παρ’ αὐτοῦ λαβεῖν ἀντὶ τοῦ γάμου τῆσ θυγατρὸσ οὐ χρυσὸν οὐδ’ ἄργυρον οὐδ’ ὅπωσ ταῦτα ἐκ τῶν τοῦ πατρὸσ οἰκιῶν κομίσῃ, Παλαιστίνων δὲ τιμωρίαν καὶ κεφαλὰσ αὐτῶν ἑξακοσίασ.

αὐτῷ τε γὰρ ἐμοὶ τούτων οὐδὲν ἂν οὔτε ποθεινότερον οὔτε λαμπρότερον οὔτε προτιμότερον δῶρον γένοιτο, τῇ τε παιδί μου πολὺ τῶν νενομισμένων ἔδνων ζηλωτότερον τὸ συνοικεῖν ἀνδρὶ τοιούτῳ καὶ μαρτυρουμένῳ τὴν τῶν πολεμίων ἧτταν.

Κομισθέντων δὲ τούτων πρὸσ τὸν Δαυίδην τῶν λόγων ἡσθεὶσ τὸν Σαοῦλον ἐσπουδακέναι νομίζων αὐτοῦ περὶ τὴν συγγένειαν, οὐδὲ βουλεύσασθαι περιμείνασ οὐδ’ εἰ δυνατὸν ἢ δύσκολόν ἐστι τὸ προκείμενον ἔργον τῷ λογισμῷ περινοήσασ ὡρ́μησεν εὐθὺσ μετὰ τῆσ ἑταιρίασ ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ καὶ τὴν ὑπὲρ τοῦ γάμου κατηγγελμένην πρᾶξιν καί, θεὸσ γὰρ ἦν ὁ πάντα ποιῶν εὐμαρῆ καὶ δυνατὰ τῷ Δαυί̈δῃ, κτείνασ πολλοὺσ καὶ κεφαλὰσ ἑξακοσίων ἀποτεμὼν ἧκε πρὸσ τὸν βασιλέα διὰ τῆσ τούτων ἐπιδείξεωσ τὸν ἀντὶ τούτων γάμον ἀπαιτῶν.

Σαοῦλοσ δὲ οὐκ ἔχων ἀναφυγεῖν ἐκ τῶν ὑπεσχημένων, αἰσχρὸν γὰρ ὑπελάμβανεν ἢ ψεύσασθαι δοκεῖν ἢ δι’ ἐπιβουλὴν ἵν’ ὡσ ἀδυνάτοισ ἐπιχειρῶν ὁ Δαυίδησ ἀποθάνῃ τὸν γάμον ἐπηγγέλθαι, δίδωσιν αὐτῷ τὴν θυγατέρα Μελχὰν ὀνόματι.

Ἔμελλε δὲ οὐκ ἐπὶ πολὺ τοῖσ γεγενημένοισ ἐμμένειν Σαοῦλοσ ἄρα·

ὁρῶν γὰρ τὸν Δαυίδην παρὰ τῷ θεῷ καὶ παρὰ τοῖσ ὄχλοισ εὐδοκιμοῦντα κατέδεισε, καὶ τὸν φόβον οὐκ ἔχων ἀποκρύψασθαι περὶ μεγάλων ὄντα βασιλείασ τε καὶ ζωῆσ, ὧν καὶ θατέρου στερηθῆναι συμφορὰ δεινή, κτείνειν τὸν Δαυίδην διεγνώκει καὶ προστάσσει τὴν ἀναίρεσιν αὐτοῦ Ιὠνάθῃ τῷ παιδὶ καὶ τοῖσ πιστοτάτοισ τῶν οἰκετῶν. ὁ δὲ τὸν πατέρα τῆσ ἐπὶ τῷ Δαυίδῃ μεταβολῆσ θαυμάσασ οὐκ ἐπὶ μετρίοισ ἀπὸ τῆσ πολλῆσ εὐνοίασ ἀλλ’ ἐπὶ θανάτῳ γενομένησ, καὶ τὸν νεανίσκον ἀγαπῶν καὶ τὴν ἀρετὴν αὐτοῦ καταιδούμενοσ λέγει πρὸσ αὐτὸν τὸ τοῦ πατρὸσ ἀπόρρητον καὶ τὴν προαίρεσιν.

συμβουλεύει μέντοι φυλάσσεσθαι γενόμενον ἐκποδὼν τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν·

αὐτὸσ γὰρ ἀσπάσεσθαι τὸν πατέρα καὶ καιροῦ παραφανέντοσ αὐτῷ διαλεχθήσεσθαι περὶ αὐτοῦ καὶ τὴν αἰτίαν μαθήσεσθαι καὶ ταύτην ἐκφαυλίσειν, ὡσ οὐ δεῖν ἐπ’ αὐτῇ κτείνειν τοσαῦτα μὲν ἀγαθὰ τὸ πλῆθοσ ἐργασάμενον εὐεργέτην δ’ αὐτοῦ γεγενημένον, δι’ ἃ καὶ συγγνώμην ἂν ἐπὶ τοῖσ μεγίστοισ ἁμαρτήμασιν εἰκότωσ εὑρ́ατο. δηλώσω δέ σοι τὴν τοῦ πατρὸσ γνώμην.

" Δαυίδησ δὲ πεισθεὶσ συμβουλίᾳ χρηστῇ ὑπεξίσταται τῆσ τοῦ βασιλέωσ ὄψεωσ. Τῇ δ’ ἐπιούσῃ πρὸσ τὸν Σαοῦλον Ιὠνάθησ ἐλθὼν ὡσ ἱλαρόν τε καὶ χαίροντα κατέλαβεν ἤρξατο λόγουσ αὐτῷ περὶ τοῦ Δαυίδου προσφέρειν·

"τί καταγνοὺσ αὐτοῦ μικρὸν ἢ μεῖζον ἀδίκημα, πάτερ, προσέταξασ ἀνελεῖν ἄνδρα μέγα μὲν αὐτῷ πρὸσ σωτηρίαν ὄφελοσ γεγενημένον, μεῖζον δὲ πρὸσ τὴν Παλαιστίνων τιμωρίαν, ὕβρεωσ δὲ καὶ χλεύησ ἀπαλλάξαντα τὸν Ἑβραίων λαὸν ἣν ἐπὶ τεσσαράκοντα ἡμέρασ ὑπέμεινε μόνοσ τολμῶν ὑποστῆναι τὴν τοῦ πολεμίου πρόκλησιν, καὶ μετὰ ταῦτα κομίσαντα μὲν ὅσασ ἐπετάχθη κεφαλὰσ τῶν ἐχθρῶν, λαβόντα δ’ ἐπὶ τούτῳ γέρασ τὴν ἐμὴν ἀδελφὴν πρὸσ γάμον, ὡσ ἂν ἀλγεινὸσ αὐτοῦ γένοιθ’ ἡμῖν ὁ θάνατοσ οὐ διὰ τὴν ἀρετὴν μόνον, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν συγγένειαν· συναδικεῖται γὰρ αὐτοῦ τῷ θανάτῳ καὶ ἡ σὴ θυγάτηρ χηρείαν πρὶν ἢ τῆσ συμβιώσεωσ εἰσ ὄνησιν ἐλθεῖν μέλλουσα πειράζειν.

ταῦτα λογισάμενοσ μεταβαλοῦ πρὸσ τὸ ἡμερώτερον καὶ μηδὲν ποιήσῃσ κακὸν ἄνδρα πρῶτον μὲν εὐεργεσίαν εὐεργετήσαντα μεγάλην τὴν σὴν σωτηρίαν, ὅτε σοι τοῦ πονηροῦ πνεύματοσ καὶ τῶν δαιμονίων ἐγκαθεζομένων τὰ μὲν ἐξέβαλεν, εἰρήνην δὲ ἀπ’ αὐτῶν τῇ ψυχῇ σου παρέσχεν, δεύτερον δὲ τὴν ἀπὸ τῶν πολεμίων ἐκδικίαν·

αἰσχρὸν γὰρ τούτων ἐπιλελῆσθαι.

" τούτοισ παρηγορεῖται τοῖσ λόγοισ Σαοῦλοσ καὶ μηδὲν ἀδικήσειν τὸν Δαυίδην ὄμνυσι τῷ παιδί· κρείττων γὰρ ὀργῆσ καὶ φόβου δίκαιοσ λόγοσ. Ιὠνάθησ δὲ μεταπεμψάμενοσ τὸν Δαυίδην σημαίνει τε αὐτῷ χρηστὰ καὶ σωτήρια τὰ παρὰ τοῦ πατρὸσ ἄγει τε πρὸσ αὐτόν, καὶ παρέμεινε τῷ βασιλεῖ Δαυίδησ ὥσπερ ἔμπροσθεν. Κατὰ δὲ τοῦτον τὸν καιρὸν τῶν Παλαιστίνων στρατευσαμένων πάλιν ἐπὶ τοὺσ Ἑβραίουσ πέμπει μετὰ στρατιᾶσ τὸν Δαυίδην πολεμήσοντα τοῖσ Παλαιστίνοισ, καὶ συμβαλὼν πολλοὺσ αὐτῶν ἀπέκτεινε καὶ νικήσασ ἐπάνεισι πρὸσ τὸν βασιλέα.

προσδέχεται δ’ αὐτὸν ὁ Σαοῦλοσ οὐχ ὡσ ἤλπισεν ἀπὸ τοῦ κατορθώματοσ, ἀλλ’ ὑπὸ τῆσ εὐπραγίασ αὐτοῦ λυπηθεὶσ ὡσ ἐπισφαλέστεροσ αὐτὸσ ἐκ τῶν ἐκείνου πράξεων γενόμενοσ. ἐπεὶ δὲ πάλιν αὐτὸν προσελθὸν τὸ δαιμόνιον ἐθορύβει πνεῦμα καὶ συνετάραττε, καλέσασ εἰσ τὸ δωμάτιον ἐν ᾧ κατέκειτο κατέχων τὸ δόρυ προσέταξε τῷ ψαλμῷ καὶ τοῖσ ὕμνοισ ἐξᾴδειν αὐτόν.

ἐκείνου δὲ τὰ κελευσθέντα ποιοῦντοσ διατεινάμενοσ ἀκοντίζει τὸ δόρυ· καὶ τὸ μὲν προϊδόμενοσ ὁ Δαυίδησ ἐξέκλινε, φεύγει δὲ εἰσ τὸν οἶκον τὸν αὑτοῦ καὶ δι’ ὅλησ ἔμεινεν ἡμέρασ αὐτόθι. Νυκτὸσ δὲ πέμψασ ὁ βασιλεὺσ ἐκέλευσεν αὐτὸν ἄχρι τῆσ ἑώ φυλάττεσθαι μὴ καὶ λάθῃ παντελῶσ ἀφανὴσ γενόμενοσ, ἵνα παραγενόμενοσ εἰσ τὸ δικαστήριον καὶ κρίσει παραδοὺσ ἀποκτείνῃ.

Μελχὰ δὲ ἡ γυνὴ Δαυίδου θυγάτηρ δὲ τοῦ βασιλέωσ τὴν τοῦ πατρὸσ μαθοῦσα διάνοιαν τῷ ἀνδρὶ παρίσταται δειλὰσ ἔχουσα τὰσ περὶ αὐτοῦ ἐλπίδασ καὶ περὶ τῆσ ἰδίασ ψυχῆσ ἀγωνιῶσα· οὐδὲ γὰρ αὑτὴν ζῆν ὑπομενεῖν ἐκείνου στερηθεῖσαν. καί "μή σε, φησίν, ὁ ἥλιοσ ἐνταυθοῖ καταλάβῃ·

οὐ γὰρ ἔτ’ ὄψεταί σε. φεῦγε δ’ ἑώσ τοῦτό σοι δύναται παρασχεῖν ἡ παροῦσα νύξ· καὶ ποιήσει δέ σοι ταύτην ὁ θεὸσ μακροτέραν· ἴσθι γὰρ σαυτὸν ἂν εὑρεθῇσ ὑπὸ τοῦ πατρὸσ ἀπολούμενον. " καὶ καθιμήσασα διὰ θυρίδοσ αὐτὸν ἐξέσωσεν· ἔπειτα σκευάσασα τὴν κλίνην ὡσ ἐπὶ νοσοῦντι καὶ ὑποθεῖσα τοῖσ ἐπιβολαίοισ ἧπαρ αἰγόσ, ἅμ’ ἡμέρᾳ τοῦ πατρὸσ ὡσ αὐτὴν πέμψαντοσ ἐπὶ τὸν Δαυίδην ὠχλῆσθαι διὰ τῆσ νυκτὸσ εἶπε τοῖσ παροῦσιν ἐπιδείξασα τὴν κλίνην κατακεκαλυμμένην καὶ τῷ πηδήματι τοῦ ἥπατοσ σαλεύοντι τὴν ἐπιβολὴν πιστωσαμένη τὸ κατακείμενον τὸν Δαυίδην ἀσθμαίνειν.

ἀπαγγειλάντων δὲ τῶν πεμφθέντων, ὅτι γένοιτο διὰ τῆσ νυκτὸσ ἀσθενέστεροσ, ἐκέλευσεν οὕτωσ ἔχοντα κομισθῆναι·

βούλεσθαι γὰρ αὐτὸν ἀνελεῖν. ἐλθόντεσ δὲ καὶ ἀνακαλύψαντεσ τὴν κλίνην καὶ τὸ σόφισμα τῆσ γυναικὸσ εὑρόντεσ ἀπήγγειλαν τῷ βασιλεῖ. μεμφομένου δὲ τοῦ πατρὸσ αὐτήν, ὅτι σώσειε μὲν τὸν ἐχθρὸν αὐτοῦ κατασοφίσαιτο δ’ αὐτόν, ἀπολογίαν σκήπτεται πιθανήν·

ἀπειλήσαντα γὰρ αὐτὴν ἀποκτείνειν ἔφησε τυχεῖν ἐκ τοῦ δέουσ τῆσ πρὸσ τὸ σωθῆναι συνεργίασ· ὑπὲρ ἧσ συγγνῶναι καλῶσ ἔχειν αὐτῇ κατ’ ἀνάγκην ἀλλὰ μὴ κατὰ προαίρεσιν γενομένησ· "οὐ γὰρ οὕτωσ, ἔλεγεν, οἶμαι τὸν ἐχθρὸν ἐζήτεισ ἀποθανεῖν, ὡσ ἐμὲ σώζεσθαι. " καὶ συγγινώσκει δὲ τῇ κόρῃ Σαοῦλοσ. ὁ δὲ Δαυίδησ ἐκφυγὼν τὸν κίνδυνον ἧκε πρὸσ τὸν προφήτην Σαμουῆλον εἰσ Ἀραμαθὰ καὶ τὴν ἐπιβουλὴν αὐτῷ τὴν τοῦ βασιλέωσ ἐδήλωσε καὶ ὡσ παρὰ μικρὸν ὑπ’ αὐτοῦ τῷ δόρατι βληθεὶσ ἀποθάνοι, μήτ’ ἐν τοῖσ πρὸσ αὐτὸν κακὸσ γενόμενοσ μήτ’ ἐν τοῖσ πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ ἀγῶσιν ἄνανδροσ, ἀλλ’ ἐν ἅπασι μετὰ [τοῦ] θυμοῦ καὶ ἐπιτυχήσ.

τοῦτο δ’ ἦν αἴτιον Σαούλῳ τῆσ πρὸσ Δαυίδην ἀπεχθείασ. Μαθὼν δ’ ὁ προφήτησ τὴν τοῦ βασιλέωσ ἀδικίαν καταλείπει μὲν τὴν πόλιν Ἀραμαθάν, ἀγαγὼν δὲ τὸν Δαυίδην ἐπί τινα τόπον Γαλβουὰθ ὄνομα ἐκεῖ διέτριβε σὺν αὐτῷ.

ὡσ δ’ ἀπηγγέλη τῷ Σαούλῳ παρὰ τῷ προφήτῃ τυγχάνων ὁ Δαυίδησ πέμψασ ὁπλίτασ πρὸσ αὑτὸν ἄγειν προσέταξε συλλαμβάνοντασ. οἱ δ’ ἐλθόντεσ πρὸσ τὸν Σαμουῆλον καὶ καταλαβόντεσ προφητῶν ἐκκλησίαν τοῦ θείου μεταλαμβάνουσι πνεύματοσ καὶ προφητεύειν ἤρξαντο·

Σαοῦλοσ δ’ ἀκούσασ ἄλλουσ ἔπεμψεν ἐπὶ τὸν Δαυίδην· κἀκείνων ταὐτὸ τοῖσ πρώτοισ παθόντων πάλιν ἀπέστειλεν ἑτέρουσ· προφητευόντων δὲ καὶ τῶν τρίτων τελευταῖον ὀργισθεὶσ αὐτὸσ ἐξώρμησεν. ἐπεὶ δ’ ἐγγὺσ ἦν ἤδη, Σαμουῆλοσ πρὶν ἰδεῖν αὐτὸν προφητεύειν ἐποίησεν.

ἐλθὼν δὲ πρὸσ αὐτὸν Σαοῦλοσ ὑπὸ τοῦ πολλοῦ πνεύματοσ ἐλαυνόμενοσ ἔκφρων γίνεται καὶ τὴν ἐσθῆτα περιδύσασ ἑαυτὸν καταπεσὼν ἔκειτο δι’ ὅλησ ἡμέρασ τε καὶ νυκτὸσ Σαμουήλου τε καὶ Δαυίδου βλεπόντων. Ιὠνάθησ δὲ ὁ Σαούλου παῖσ ἀφικομένου πρὸσ αὐτὸν ἐκεῖθεν Δαυίδου καὶ περὶ τῆσ τοῦ πατρὸσ ἀποδυρομένου ἐπιβουλῆσ καὶ λέγοντοσ, ὡσ οὐδὲν ἀδικήσασ οὔτ’ ἐξαμαρτὼν σπουδάζοιτο ὑπὸ τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ φονευθῆναι, μήθ’ ἑαυτῷ τοῦθ’ ὑπονοοῦντι πιστεύειν παρεκάλει μήτε τοῖσ διαβάλλουσιν, εἴ τινεσ ἄρα εἰσὶν οἱ τοῦτο πράττοντεσ, ἀλλ’ αὐτῷ προσέχειν καὶ θαρρεῖν·

μηδὲν γὰρ τοιοῦτον ἐπ’ αὐτῷ φρονεῖν τὸν πατέρα· φράσαι γὰρ ἂν αὐτῷ περὶ τούτου καὶ σύμβουλον παραλαβεῖν τῇ κοινῇ γνώμῃ καὶ τἆλλα πράττοντα. ὁ δὲ Δαυίδησ ὤμνυεν ἦ μὴν οὕτωσ ἔχειν, καὶ πιστεύοντ’ ἠξίου προνοεῖν αὐτοῦ μᾶλλον ἢ καταφρονοῦντ’ ἐπ’ ἀληθέσι τοῖσ λόγοισ τότε ἀληθὲσ ὑπολαβεῖν, ὅταν ἢ θεάσηται [πεφονευμένον αὐτὸν] ἢ πύθηται·

μηδὲν λέγειν δ’ αὐτῷ τὸν πατέρα περὶ τούτων ἔφασκεν εἰδότα τὴν πρὸσ αὐτὸν φιλίαν καὶ διάθεσιν. Λυπηθεὶσ δ’ ἐφ’ ὅτῳ πιστωσάμενοσ τὴν τοῦ Σαούλου προαίρεσιν Ιὠνάθησ οὐκ ἔπεισεν ἐπηρώτα, τίνοσ ἐξ αὐτοῦ βούλεται τυχεῖν.

ὁ δέ "οἶδα γάρ, ἔφη, πάντα σε χαρίζεσθαί μοι καὶ παρέχειν ἐθέλοντα· νουμηνία μὲν εἰσ τὴν ἐπιοῦσάν ἐστιν, ἔθοσ δ’ ἔχω δειπνεῖν σὺν τῷ βασιλεῖ καθήμενοσ· εἰ δή σοι δοκεῖ πορευθεὶσ ἔξω τῆσ πόλεωσ ἐν τῷ πεδίῳ λανθάνων διαμενῶ, σὺ δ’ ἐπιζητήσαντοσ αὐτοῦ λέγε πορευθῆναί με εἰσ τὴν πατρίδα Βηθλέεμ’ ἑορτήν μου τῆσ φυλῆσ ἀγούσησ προστιθεὶσ ὅτι σύ μοι συγκεχώρηκασ.

κἂν μὲν οἱο͂ν εἰκὸσ καὶ σύνηθέσ ἐστι λέγειν ἐπὶ φίλοισ ἀποδημοῦσιν "ἐπ’ ἀγαθῷ βεβάδικεν" εἴπῃ, ἴσθι μηδὲν ὕπουλον παρ’ αὐτοῦ εἶναι μηδ’ ἐχθρόν· ἂν δ’ ὡσ ἄλλωσ ἀποκρίνηται τοῦτ’ ἔσται τεκμήριον τῶν κατ’ ἐμοῦ βεβουλευμένων. μηνύσεισ δέ μοι τὴν διάνοιαν τὴν τοῦ πατρὸσ οἴκτῳ τε νέμων τοῦτο καὶ φιλίᾳ, δι’ ἣν πίστεισ τε παρ’ ἐμοῦ λαβεῖν ἠξίωκασ αὐτόσ τε ἐμοὶ δοῦναι δεσπότησ ὤν.

εἰ δ’ εὑρίσκεισ τι ἐν ἐμοὶ πονηρόν, αὐτὸσ ἄνελε καὶ φθάσον τὸν πατέρα. Πρὸσ δὲ τὸ τελευταῖον δυσχεράνασ τῶν λόγων Ιὠνάθησ ποιήσειν ταῦτ’ ἐπηγγείλατο κἄν τι σκυθρωπὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ τὴν ἀπέχθειαν ἐμφανίζον ἀποκρίνηται μηνύσειν.

ἵνα δ’ αὐτῷ θαρρῇ μᾶλλον, ἐξαγαγὼν αὐτὸν εἰσ ὕπαιθρον καὶ καθαρὸν ἀέρα οὐδὲν παρήσειν ὑπὲρ τῆσ Δαυίδου σωτηρίασ ὤμνυε· "τὸν γὰρ θεόν, εἶπε, τοῦτον ὃν πολὺν ὁρᾷσ καὶ πανταχοῦ κεχυμένον, καὶ πρὶν ἑρμηνεῦσαί με τοῖσ λόγοισ τὴν διάνοιαν ἤδη μου ταύτην εἰδότα, μάρτυρα ποιοῦμαι τῶν πρὸσ σὲ συνθηκῶν, ὡσ οὐκ ἀνήσω τὸν πατέρα πολλάκισ αὐτοῦ τῆσ προαιρέσεωσ διάπειραν λαμβάνων, πρὶν ἢ καταμαθεῖν ἥτισ ἐστὶ καὶ παρὰ τοῖσ ἀπορρήτοισ αὐτοῦ τῆσ ψυχῆσ γενέσθαι.

καταμαθὼν δ’ οὐκ ἀποκρύψομαι, καταμηνύσω δὲ πρὸσ σὲ καὶ πρᾷον ὄντα καὶ δυσμενῶσ διακείμενον.

οἶδε δὲ οὗτοσ ὁ θεόσ, πῶσ αὐτὸν εἶναι μετὰ σοῦ διὰ παντὸσ εὔχομαι· ἔστι μὲν γὰρ νῦν καὶ οὐκ ἀπολείψει σε, ποιήσει δέ σε τῶν ἐχθρῶν ἄντε ὁ πατὴρ ὁ ἐμὸσ ᾖ ἄντ’ ἐγὼ κρείττονα. σὺ μόνον μνημόνευε τούτων, κἂν ἀποθανεῖν μοι γένηται τὰ τέκνα μου σῶζε, καὶ τὴν ὑπὲρ τῶν παρόντων μοι ἀμοιβὴν εἰσ ἐκεῖνα κατάθου.

" ταῦτ’ ἐπομόσασ ἀπολύει τὸν Δαυίδην εἴσ τινα τόπον ἀπελθεῖν τοῦ πεδίου φράσασ, ἐν ᾧ γυμναζόμενοσ διατελεῖ· γνοὺσ γὰρ τὰ παρὰ τοῦ πατρὸσ ἥξειν πρὸσ αὐτὸν ἔφησεν ἐκεῖ μόνον ἐπαγόμενοσ παῖδα. καὶ τρία ἀκόντια δὲ βαλὼν ἐπὶ τὸν σκοπὸν κομίσαι τῷ παιδὶ προστάσσω τὰ ἀκόντια·

κεῖσθαι γὰρ ἔμπροσθεν αὐτοῦ. "καὶ ἂν ταῦτα, φησίν, ἀκούσῃσ γίνωσκε μηδὲν εἶναι φαῦλον παρὰ τοῦ πατρόσ· ἂν δὲ τὰ ἐναντία τούτων ἀκούσῃσ μου λέγοντοσ, καὶ τὰ ἐναντία παρὰ τοῦ βασιλέωσ προσδόκα. τῆσ μέντοι γε ἀσφαλείασ τεύξῃ παρ’ ἐμοῦ καὶ οὐδὲν μὴ πάθῃσ ἄτοπον·

ὅπωσ δὲ μνησθῇσ τούτων παρὰ τὸν τῆσ εὐπραγίασ καιρὸν σκόπει καὶ τοῖσ υἱοῖσ μου γενοῦ χρήσιμοσ. " Δαυίδησ μὲν οὖν ταύτασ λαβὼν παρὰ Ιὠνάθου τὰσ πίστεισ εἰσ τὸ συγκείμενον ἀπηλλάγη χωρίον. Τῇ δ’ ἐχομένῃ, νεομηνία δ’ ἦν, ἁγνεύσασ ὡσ ἔθοσ εἶχεν ὁ βασιλεὺσ ἧκεν ἐπὶ τὸ δεῖπνον, καὶ παρακαθεσθέντων αὐτῷ τοῦ μὲν παιδὸσ Ιὠνάθου ἐκ δεξιῶν Ἀβενήρου δὲ τοῦ ἀρχιστρατήγου ἐκ τῶν ἑτέρων, ἰδὼν τὴν τοῦ Δαβίδου καθέδραν κενὴν ἡσύχασεν ὑπονοήσασ οὐ καθαρεύσαντα αὐτὸν ἀπὸ συνουσίασ ὑστερεῖν.

ὡσ δὲ καὶ τῇ δευτέρᾳ τῆσ νουμηνίασ οὐ παρῆν ἐπυνθάνετο παρὰ τοῦ παιδὸσ Ιὠνάθου, ὅτι καὶ τῇ παρελθούσῃ καὶ ταύτῃ τοῦ δείπνου καὶ τῆσ ἑστιάσεωσ ὁ τοῦ Ιἐσσαίου παῖσ ἀπολέλειπται.

ὁ δὲ πεπορεῦσθαι κατὰ τὰσ συνθήκασ ἔφησεν αὐτὸν εἰσ τὴν ἑαυτοῦ πατρίδα τῆσ φυλῆσ ἑορτὴν ἀγούσησ ἐπιτρέψαντοσ αὐτοῦ· παρακαλέσαι μέντοι καὶ αὐτὸν ἐλθεῖν ἐπὶ τὴν θυσίαν καὶ εἰ συγχωρηθείη φησὶν ἀπέρχεσθαι· τὴν γὰρ εὔνοιάν μου τὴν πρὸσ αὐτὸν ἐπίστασαι.

" τότε τὴν πρὸσ Δαυίδην τοῦ πατρὸσ Ιὠνάθησ ἐπέγνω δυσμένειαν καὶ τρανῶσ τὴν ὅλην αὐτοῦ βούλησιν εἶδεν· οὐ γὰρ κατέσχε Σαοῦλοσ τῆσ ὀργῆσ, ἀλλὰ βλασφημῶν ἐξ αὐτομόλων γεγενημένον καὶ πολέμιον ἀπεκάλει καὶ κοινωνὸν τοῦ Δαυίδου καὶ συνεργὸν ἔλεγεν καὶ μήτ’ αὐτὸν αἰδεῖσθαι μήτε τὴν μητέρα αὐτοῦ ταῦτα φρονοῦντα καὶ μηδὲ βουλόμενον πεισθῆναι τοῦθ’, ὅτι μέχρισ οὗ περίεστι Δαυίδησ ἐπισφαλῶσ αὐτοῖσ τὰ τῆσ βασιλείασ ἔχει. "μετάπεμψαι τοιγαροῦν αὐτόν, ἔφησεν, ἵνα δῷ δίκην. " ὑποτυχόντοσ δ’ Ιὠνάθου, "τί δ’ ἀδικοῦντα κολάσαι θέλεισ;

οὐκέτ’ εἰσ λόγουσ καὶ βλασφημίασ τὴν ὀργὴν ὁ Σαοῦλοσ ἐξήνεγκεν, ἀλλὰ ἁρπάσασ τὸ δόρυ ἀνεπήδησεν ἐπ’ αὐτὸν ἀποκτεῖναι θέλων. καὶ τὸ μὲν ἔργον οὐκ ἔδρασε διακωλυθεὶσ ὑπὸ τῶν φίλων, φανερὸσ δ’ ἐγένετο τῷ παιδὶ μισῶν τὸν Δαυίδην καὶ διαχρήσασθαι ποθῶν, ὡσ παρὰ μικρὸν δι’ ἐκεῖνον αὐτόχειρ καὶ τοῦ παιδὸσ γεγονέναι. Καὶ τότε μὲν ὁ τοῦ βασιλέωσ παῖσ ἐκπηδήσασ [ἀπὸ] τοῦ δείπνου καὶ μηδὲν ὑπὸ λύπησ προσενέγκασθαι δυνηθείσ, κλαίων αὑτὸν μὲν τοῦ παρὰ μικρὸν ἀπολέσθαι τοῦ κατακεκρίσθαι δ’ ἀποθανεῖν Δαυίδην διενυκτέρευσεν.

ἅμα δὲ ἡμέρᾳ πρὸ τῆσ πόλεωσ εἰσ τὸ πεδίον ὡσ γυμνασόμενοσ μὲν δηλώσων δὲ τῷ φίλῳ τὴν τοῦ πατρὸσ διάθεσιν, ὡσ συνέθετο, πρόεισι. ποιήσασ δὲ ὁ Ιὠνάθησ τὰ συγκείμενα τὸν μὲν ἑπόμενον ἀπολύει εἰσ τὴν πόλιν παῖδα, ἦν δ’ ἠρεμία τῷ Δαυίδῃ παρελθεῖν εἰσ ὄψιν αὐτῷ καὶ λόγουσ.

ἀναφανεὶσ δ’ οὗτοσ πίπτει πρὸ τῶν Ιὠνάθου ποδῶν καὶ προσκυνῶν σωτῆρα αὐτοῦ τῆσ ψυχῆσ ἀπεκάλει. ἀνίστησι δ’ ἀπὸ τῆσ γῆσ αὐτόν, καὶ περιπλακέντεσ ἀλλήλουσ μακρά τε ἠσπάζοντο καὶ δεδακρυμένα τήν τε ἡλικίαν ἀποθρηνοῦντεσ αὑτῶν καὶ τὴν ἐφθονημένην ἑταιρίαν καὶ τὸν μέλλοντα διαχωρισμόν, ὃσ οὐδὲν αὐτοῖσ ἐδόκει θανάτου διαφέρειν.

μόλισ δ’ ἐκ τῶν θρήνων ἀνανήψαντεσ καὶ μεμνῆσθαι τῶν ὁρ́κων ἀλλήλοισ παρακελευσάμενοι διελύθησαν. Δαυίδησ δὲ φεύγων τὸν βασιλέα καὶ τὸν ἐξ αὐτοῦ θάνατον εἰσ Ναβὰν παραγίνεται πόλιν πρὸσ Ἀβιμέλεχον τὸν ἀρχιερέα, ὃσ ἐπὶ τῷ μόνον ἥκοντα ἰδεῖν καὶ μήτε φίλον σὺν αὐτῷ μήτ’ οἰκέτην παρόντα ἐθαύμασε καὶ τὴν αἰτίαν τοῦ μηδένα εἶναι σὺν αὐτῷ μαθεῖν ἤθελεν.

ὁ δὲ πρᾶξιν ἀπόρρητον ἐπιταγῆναι παρὰ τοῦ βασιλέωσ ἔφησεν, εἰσ ἣν συνοδίασ αὐτῷ βουλομένῳ λαθεῖν οὐκ ἔδει·

τοὺσ μέντοι θεράποντασ εἰσ τόνδε μοι τὸν τόπον ἀπαντᾶν προσέταξα. " ἠξίου δὲ λαβεῖν ἐφόδια· φίλου γὰρ αὐτὸν ποιήσειν ἔργον παρασχόντα καὶ πρὸσ τὸ προκείμενον συλλαμβανομένου. τυχὼν δὲ τούτων ᾔτει καὶ ὅπλον τι μετὰ χεῖρασ ῥομφαίαν ἢ δοράτιον·

παρῆν δὲ καὶ Σαούλου δοῦλοσ γένει μὲν Σύροσ Δώηγοσ δὲ ὄνομα τὰσ τοῦ βασιλέωσ ἡμιόνουσ νέμων· ὁ δ’ ἀρχιερεὺσ ἔχειν μὲν αὐτὸσ οὐδέν τι εἶπε τοιοῦτον, εἶναι δὲ τὴν Γολιάθου ῥομφαίαν, ἣν ἀποκτείνασ τὸν Παλαιστῖνον αὐτὸσ ἀναθείη τῷ θεῷ. λαβὼν δὲ ταύτην ὁ Δαβίδησ ἔξω τῆσ τῶν Ἑβραίων χώρασ εἰσ Γίτταν διέφυγε τὴν Παλαιστίνων, ἧσ Ἄγχουσ ἐβασίλευεν.

ἐπιγνωσθεὶσ δὲ ὑπὸ τῶν τοῦ βασιλέωσ οἰκετῶν καὶ φανερὸσ αὐτῷ γενόμενοσ μηνυόντων ἐκείνων, ὅτι Δαυίδησ ὁ πολλὰσ ἀποκτείνασ Παλαιστίνων μυριάδασ εἰή, δείσασ μὴ πρὸσ αὐτοῦ θάνῃ καὶ τὸν κίνδυνον ὃν ἐξέφυγε παρὰ Σαούλου παρ’ ἐκείνου πειράσῃ προσποιεῖται μανίαν καὶ λύσσαν, ὡσ ἀφρὸν κατὰ τοῦ στόματοσ αὐτοῦ φερόμενον καὶ τὰ ἄλλα ὅσα συνίστησι μανίαν πίστιν παρὰ τῷ Γίττησ βασιλεῖ γενέσθαι τῆσ νόσου. καὶ τοῖσ οἰκέταισ ὁ βασιλεὺσ προσδυσχεράνασ ὡσ ἔκφρονα πρὸσ αὐτὸν ἀγάγοιεν ἄνθρωπον ἐκέλευσε τὸν Δαυίδην ὡσ τάχοσ ἐκβάλλειν.

Διασωθεὶσ δὲ οὗτοσ ἐκ τῆσ Γίττησ εἰσ τὴν Ιοὔδα παραγίνεται φυλὴν καὶ ἐν τῷ πρὸσ Ἀδολλάμῃ πόλει σπηλαίῳ διατρίβων πέμπει πρὸσ τοὺσ ἀδελφοὺσ δηλῶν αὐτοῖσ ἔνθα εἰή.

οἱ δὲ μετὰ πάσησ συγγενείασ ἧκον πρὸσ αὐτόν· καὶ τῶν ἄλλων δὲ ὅσοισ ἢ χρεία ἦν ἢ φόβοσ ἐκ Σαούλου τοῦ βασιλέωσ συνερρύησαν πρὸσ αὐτὸν καὶ ποιεῖν τὰ ἐκείνῳ δοκοῦντα ἑτοίμωσ ἔχειν ἔλεγον. ἐγένοντο δὲ οἱ πάντεσ ὡσεὶ τετρακόσιοι. θαρρήσασ δὲ ὡσ καὶ χειρὸσ αὐτῷ καὶ συνεργίασ ἤδη γεγενημένησ ἀπάρασ ἐκεῖθεν ἀφικνεῖται πρὸσ τὸν τῶν Μωαβιτῶν βασιλέα, καὶ τοὺσ γονεῖσ αὐτοῦ εἰσ τὴν ἑαυτοῦ χώραν προσδεξάμενον ἑώσ οὗ ἐπὶ τὸ καθ’ αὑτὸν τέλοσ ἔχειν παρεκάλει·

σαντοσ αὐτὸσ τοῦ προφήτου κελεύσαντοσ αὐτὸν τὴν μὲν ἐρημίαν ἐκλιπεῖν, πορευθέντα δ’ εἰσ τὴν κληρουχίαν τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ ἐν αὐτῇ διάγειν πείθεται καὶ παραγενόμενοσ εἰσ Σάριν πόλιν ἐν αὐτῇ κατέμενε.

Σαοῦλοσ δ’ ἀκούσασ ὅτι μετὰ πλήθουσ ὀφθείη ὁ Δαυίδησ οὐκ εἰσ τυχόντα θόρυβον καὶ ταραχὴν ἐνέπεσεν, ἀλλ’ εἰδὼσ τὸ φρόνημα τοῦ ἀνδρὸσ καὶ τὴν εὐτολμίαν οὐδὲν ἐξ αὐτοῦ μικρὸν ἀνακύψειν ἔργον ἐφ’ οὗ κλαύσεσθαι πάντωσ καὶ πονήσειν ὑπενόησε.

καὶ συγκαλέσασ τοὺσ φίλουσ καὶ τοὺσ ἡγεμόνασ καὶ τὴν φυλὴν ἐξ ἧσ αὐτὸσ ἦν πρὸσ αὑτὸν ἐπὶ τὸν βουνὸν οὗ τὸ βασίλειον εἶχε, καὶ καθίσασ ἐπ’ Ἀρούρησ, τόποσ ἦν τισ τιμῆσ, πολιτικῆσ περὶ αὐτὸν οὔσησ τάξεωσ σωματοφυλάκων λέγει πρὸσ αὐτούσ·

"ἄνδρεσ ὁμόφυλοι, μέμνησθε μὲν οἶδ’ ὅτι τῶν ἐμῶν εὐεργεσιῶν, ὅτι καὶ ἀγρῶν τινασ ἐποίησα δεσπότασ καὶ τιμῶν τῶν ἐν τῷ πλήθει καὶ τάξεων ἠξίωσα. πυνθάνομαι τοιγαροῦν, εἰ μείζονασ τούτων δωρεὰσ καὶ πλείονασ παρὰ τοῦ Ιἐσσαίου παιδὸσ προσδοκᾶτε·

οἶδα γὰρ ὅτι πάντεσ ἐκείνῳ προστέθεισθε τοὐμοῦ παιδὸσ Ιὠνάθου αὐτοῦ τε οὕτωσ φρονήσαντοσ καὶ ὑμᾶσ ταῦτα πείσαντοσ· οὐ γὰρ ἀγνοῶ τοὺσ ὁρ́κουσ καὶ τὰσ συνθήκασ τὰσ πρὸσ Δαυίδην αὐτῷ γεγενημένασ, οὐδ’ ὅτι σύμβουλοσ μὲν καὶ συνεργὸσ Ιὠνάθησ ἐστὶ τῶν κατ’ ἐμοῦ συντεταγμένων, μέλει δὲ ὑμῶν οὐδενὶ περὶ τούτων, ἀλλὰ τὸ ἀποβη σόμενον ἡσυχάζοντεσ σκοπεῖτε.

" σιωπήσαντοσ δὲ τοῦ βασιλέωσ ἄλλοσ μὲν οὐδεὶσ ἀπεκρίνατο τῶν παρόντων, Δώηγοσ δ’ ὁ Σύροσ ὁ τὰσ ἡμιόνουσ αὐτοῦ βόσκων εἶπεν, ὡσ ἴδοι τὸν Δαυίδην εἰσ Ναβὰν πόλιν πρὸσ Ἀβιμέλεχον ἐλθόντα τὸν ἀρχιερέα τά τε μέλλοντα παρ’ αὐτοῦ προφητεύσαντοσ μαθεῖν καὶ λαβόντα ἐφόδια καὶ τὴν ῥομφαίαν τοῦ Γολιάθου πρὸσ οὓσ ἐβούλετο μετὰ ἀσφαλείασ προπεμφθῆναι.

Μεταπεμψάμενοσ οὖν τὸν ἀρχιερέα καὶ πᾶσαν αὐτοῦ τὴν γενεὰν Σαοῦλοσ "τί παθὼν ἐξ ἐμοῦ, εἶπε, δεινὸν καὶ ἄχαρι τὸν Ιἐσσαίου παῖδα προσεδέξω καὶ σιτίων μὲν αὐτῷ μετέδωκασ καὶ ὅπλων ὄντι τῆσ ἐμῆσ βασιλείασ ἐπιβούλῳ, τί δὲ δὴ περὶ τῶν μελλόντων ἐχρημάτιζεσ;

οὐ γὰρ δή σε φεύγων ἐμὲ καὶ μισῶν τὸν ἐμὸν οἶκον ἐλάνθανεν. " ὁ δ’ ἀρχιερεὺσ οὐκ ἐπ’ ἄρνησιν ἐτράπη τῶν γεγονότων, ἀλλὰ μετὰ παρρησίασ ταῦτα παρασχεῖν ὡμολόγει οὐχὶ Δαυίδῃ χαριζόμενοσ, ἀλλ’ αὐτῷ·

"πολέμιον γὰρ σὸν οὐκ εἰδέναι ἔφασκε, πιστὸν δὲ ἐν τοῖσ μάλιστα δοῦλον καὶ χιλίαρχον καὶ τὸ τούτων μεῖζον γαμβρόν τε ἤδη καὶ συγγενῆ. ταῦτα δ’ οὐκ ἐχθροῖσ παρέχειν τοὺσ ἀνθρώπουσ, ἀλλὰ τοῖσ εὐνοίᾳ καὶ τιμῇ τῇ πρὸσ αὐτοὺσ ἀρίστοισ.

προφητεῦσαι δὲ οὐ νῦν πρῶτον αὐτῷ, πολλάκισ δὲ καὶ ἄλλοτε τοῦτο πεποιηκέναι· φήσαντι δὲ ὑπὸ σοῦ πεμφθῆναι κατὰ πολλὴν σπουδὴν ἐπὶ πρᾶξιν τῷ μηδὲν παρασχεῖν ὧν ἐπεζήτει σοὶ μᾶλλον ἀντιλέγειν ἢ ἐκείνῳ περὶ αὐτῶν ἐλογιζόμην. διὸ μηδὲν πονηρὸν κατ’ ἐμοῦ φρονήσῃσ μηδὲ πρὸσ ἃ νῦν ἀκούεισ Δαυίδην ἐγχειρεῖν πρὸσ ταῦτα τὴν τότε μου δοκοῦσαν φιλανθρωπίαν ὑποπτεύσῃσ·

φίλῳ γὰρ καὶ γαμβρῷ σῷ καὶ χιλιάρχῳ παρέσχον, οὐ πολεμίῳ. Ταῦτα λέγων ὁ ἀρχιερεὺσ οὐκ ἔπεισε τὸν Σαοῦλον·

δεινὸσ γὰρ ὁ φόβοσ μηδ’ ἀληθεῖ πιστεύειν ἀπολογίᾳ· κελεύει δὲ τοῖσ ὁπλίταισ περιστᾶσιν αὐτὸν ἀποκτεῖναι. μὴ θαρρούντων δ’ ἐκείνων ἅψασθαι τοῦ ἀρχιερέωσ, ἀλλὰ τὸ θεῖον εὐλαβουμένων μᾶλλον ἢ τὸ παρακοῦσαι τοῦ βασιλέωσ, τῷ Σύρῳ Δωήγῳ προστάσσει τὸν φόνον. καὶ παραλαβὼν ὁμοίουσ αὑτῷ πονηροὺσ ἐκεῖνοσ ἀποκτείνει τὸν Ἀβιμέλεχον καὶ τὴν γενεὰν αὐτοῦ·

ἦσαν δὲ πάντεσ ὡσεὶ πέντε καὶ τριακόσιοι. πέμψασ δὲ Σαοῦλοσ καὶ εἰσ τὴν πόλιν τῶν ἱερέων Ναβὰν πάντασ τε αὐτοὺσ ἀπέκτεινεν οὐ γυναικῶν οὐ νηπίων οὐδ’ ἄλλησ ἡλικίασ φεισάμενοσ, αὐτὴν δὲ ἐνέπρησε. διασώζεται δὲ παῖσ [εἷσ] Ἀβιμελέχου Ἀβιάθαροσ ὄνομα.

ταῦτα μέντοι συνέβη, καθὼσ προεφήτευσεν ὁ θεὸσ τῷ ἀρχιερεῖ Ἠλὶ διὰ τὰσ τῶν υἱῶν αὐτοῦ δύο παρανομίασ εἰπὼν διαφθαρήσεσθαι τοὺσ ἐγγόνουσ. ὅτι μέχρισ οὗ μέν εἰσιν ἰδιῶταί τινεσ καὶ ταπεινοὶ τῷ μὴ δύνασθαι χρῆσθαι τῇ φύσει μηδὲ τολμᾶν ὅσα θέλουσιν ἐπιεικεῖσ εἰσι καὶ μέτριοι καὶ μόνον διώκουσι τὸ δίκαιον, καὶ πρὸσ αὐτῷ τὴν πᾶσαν εὔνοιάν [τε] καὶ σπουδὴν ἔχουσι τότε, καὶ περὶ τοῦ θείου πεπιστεύκασιν, ὅτι πᾶσι τοῖσ γινομένοισ ἐν τῷ βίῳ πάρεστι καὶ οὐ τὰ ἔργα μόνον ὁρᾷ τὰ πραττόμενα, ἀλλὰ καὶ τὰσ διανοίασ ἤδη σαφῶσ οἶδεν, ἀφ’ ὧν μέλλει ταῦτα ἔσεσθαι·

καὶ ὅτε μάλιστα δεῖ τῆσ εὐσεβείασ αὐτοῖσ καὶ τῆσ δικαιοσύνησ ἔγγιστα τοῦ φθονεῖσθαι γεγενημένοισ καὶ πᾶσι φανεροῖσ ἐφ’ οἷσ ἂν νοήσωσιν ἢ πράξωσι καθεστῶσι, τόθ’ ὡσ οὐκέτι βλέποντοσ αὐτοὺσ τοῦ θεοῦ ἢ διὰ τὴν ἐξουσίαν δεδιότοσ οὕτωσ ἐμπαροινοῦσι τοῖσ πράγμασιν.

ἃ δ’ ἂν ἢ φοβηθῶσιν ἀκούσαντεσ ἢ μισῶσι θελήσαντεσ ἢ στέρξωσιν ἀλόγωσ, ταῦτα κύρια καὶ βέβαια καὶ ἀληθῆ καὶ ἀνθρώποισ ἀρεστὰ καὶ τῷ θεῷ δοκοῦσι, τῶν δὲ μελλόντων λόγοσ αὐτοῖσ οὐδὲ εἷσ·

ἀλλὰ τιμῶσι μὲν [τοὺσ] πολλὰ ταλαιπωρήσαντασ, τιμήσαντεσ δὲ φθονοῦσι, καὶ παραγαγόντεσ εἰσ ἐπιφάνειαν οὐ ταύτησ ἀφαιροῦνται μόνον τοὺσ τετυχηκότασ, ἀλλὰ διὰ ταύτην καὶ τοῦ ζῆν ἐπὶ πονηραῖσ αἰτίαισ καὶ δι’ ὑπερβολὴν αὐτῶν ἀπιθάνοισ·

κολάζουσι δ’ οὐκ ἐπ’ ἔργοισ δίκησ ἀξίοισ, ἀλλ’ ἐπὶ διαβολαῖσ καὶ κατηγορίαισ ἀβασανίστοισ, οὐδ’ ὅσουσ ἔδει τοῦτο παθεῖν, ἀλλ’ ὅσουσ ἀποκτεῖναι δύνανται. τοῦτο Σαοῦλοσ ἡμῖν ὁ Κείσου παῖσ, ὁ πρῶτοσ μετὰ τὴν ἀριστοκρατίαν [καὶ] τὴν ἐπὶ τοῖσ κριταῖσ πολιτείαν Ἑβραίων βασιλεύσασ, φανερὸν πεποίηκε τριακοσίουσ ἀποκτείνασ ἱερέασ καὶ προφήτασ ἐκ τῆσ πρὸσ Ἀβιμέλεχον ὑποψίασ, ἐπικαταβαλὼν δὲ αὐτοῖσ καὶ τὴν πόλιν καὶ τὸν ἐν τρόπῳ τινὶ ναὸν σπουδάσασ ἱερέων καὶ προφητῶν ἔρημον καταστῆσαι τοσούτουσ μὲν ἀνελών, μεῖναι δ’ ἐάσασ οὐδὲ τὴν πατρίδα αὐτῶν πρὸσ τὸ καὶ μετ’ ἐκείνουσ ἄλλουσ γενέσθαι.

Ὁ δ’ Ἀβιάθαροσ ὁ τοῦ Ἀβιμελέχου παῖσ ὁ μόνοσ δυνηθεὶσ ἐκ τοῦ γένουσ τῶν ὑπὸ τοῦ Σαούλου φονευθέντων ἱερέων φυγὼν πρὸσ Δαυίδην τὴν τῶν οἰκείων αὐτοῦ συμφορὰν ἐδήλωσε καὶ τὴν τοῦ πατρὸσ ἀναίρεσιν.

ὁ δ’ οὐκ ἀγνοεῖν ἔφη ταῦτα περὶ αὐτοὺσ ἐσόμενα ἰδὼν τὸν Δώηγον·

ὑπονοῆσαι γὰρ διαβληθήσεσθαι πρὸσ αὐτοῦ τὸν ἀρχιερέα τῷ βασιλεῖ, καὶ τῆσ ἀτυχίασ ταύτησ αὐτοῖσ αὑτὸν ᾐτιᾶτο. μένειν δ’ αὐτόθι καὶ σὺν αὐτῷ διατρίβειν ὡσ οὐκ ἐν ἄλλῳ τόπῳ λησόμενον οὕτωσ ἠξίου. Κατὰ δὲ τοῦτον τὸν καιρὸν ἀκούσασ ὁ Δαυίδησ τοὺσ Παλαιστίνουσ ἐμβεβληκότασ εἰσ τὴν Κιλλανῶν χώραν καὶ ταύτην διαρπάζοντασ δίδωσιν ἑαυτὸν στρατεύειν ἐπ’ αὐτοὺσ τοῦ θεοῦ διὰ τοῦ προφήτου πυθόμενοσ εἰ ἐπιτρέπει νίκην.

τοῦ δὲ σημαίνειν φήσαντοσ ἐξώρμησεν ἐπὶ τοὺσ Παλαιστίνουσ μετὰ τῶν ἑταίρων καὶ φόνον τε αὐτῶν πολὺν ἐξέχεε καὶ λείαν ἤλασεν. καὶ παραμείνασ τοῖσ Κιλλανοῖσ ἑώσ οὗ τὰσ ἅλωσ καὶ τὸν καρπὸν συνεῖλον ἀδεῶσ Σαούλῳ τῷ βασιλεῖ μηνύεται παρ’ αὐτοῖσ ὤν·

τὸ γὰρ ἔργον καὶ τὸ κατόρθωμα οὐκ ἔμεινε παρ’ οἷσ ἐγένετο, φήμῃ δ’ ἐπίπαν εἴσ τε τὰσ τῶν ἄλλων ἀκοὰσ καὶ πρὸσ τὰσ τοῦ βασιλέωσ διεκομίσθη αὑτό τε συνιστάνον καὶ τὸν πεποιηκότα. χαίρει δὲ Σαοῦλοσ ἀκούσασ ἐν Κίλλα τὸν Δαυίδην, καί "θεὸσ ἤδη χερσὶ ταῖσ ἐμαῖσ ὑπέθετο αὐτόν, εἰπών, ἐπεὶ καὶ συνηνάγκασεν ἐλθεῖν εἰσ πόλιν τείχη καὶ πύλασ καὶ μοχλοὺσ ἔχουσαν" , τῷ λαῷ παντὶ προσέταξεν ἐπὶ τὴν Κίλλαν ἐξορμῆσαι καὶ πολιορκήσαντι καὶ ἑλόντι τὸν Δαυίδην ἀποκτεῖναι.

ταῦτα δὲ αἰσθόμενοσ ὁ Δαυίδησ καὶ μαθὼν παρὰ τοῦ θεοῦ, ὅτι μείναντα παρ’ αὐτοῖσ οἱ Κιλλῖται ἐκδώσουσι τῷ Σαούλῳ, παραλαβὼν τοὺσ τετρακοσίουσ ἀπῆρεν ἀπὸ τῆσ πόλεωσ εἰσ τὴν ἔρημον ἐπάνω τῆσ Ἐνγεδὼν λεγομένησ.

καὶ ὁ μὲν βασιλεὺσ ἀκούσασ αὐτὸν πεφευγότα παρὰ τῶν Κιλλιτῶν ἐπαύσατο τῆσ ἐπ’ αὐτὸν στρατείασ. Δαυίδησ δὲ ἐκεῖθεν ἄρασ εἴσ τινα τόπον Καινὴν καλουμένην τῆσ Ζιφήνησ παραγίνεται, εἰσ ὃν Ιὠνάθησ ὁ τοῦ Σαούλου παῖσ συμβαλὼν αὐτῷ καὶ κατασπασάμενοσ θαρρεῖν τε καὶ χρηστὰσ περὶ τῶν μελλόντων ἔχειν ἐλπίδασ παρεκάλει καὶ μὴ κάμνειν τοῖσ παροῦσι·

βασιλεύσειν γὰρ αὐτὸν καὶ πᾶσαν τὴν Ἑβραίων δύναμιν ἕξειν ὑφ’ ἑαυτῷ, φιλεῖν δὲ τὰ τοιαῦτα σὺν μεγάλοισ ἀπαντᾶν πόνοισ. πάλιν δ’ ὁρ́κουσ ποιησάμενοσ τῆσ εἰσ ἅπαντα τὸν βίον πρὸσ ἀλλήλουσ εὐνοίασ καὶ πίστεωσ καὶ τὸν θεὸν μάρτυρα καλέσασ, ὧν ἐπηράσατο αὑτῷ παραβάντι τὰ συγκείμενα καὶ μεταβαλλομένῳ πρὸσ τἀναντία, τὸν μὲν αὐτόθι καταλείπει μικρὰ τῶν φροντίδων καὶ τοῦ δέουσ ἐπικουφίσασ, αὐτὸσ δὲ πρὸσ αὑτὸν ἐπανέρχεται.

οἱ δὲ Ζιφηνοὶ χαριζόμενοι τῷ Σαούλῳ μηνύουσιν αὐτῷ παρ’ αὐτοῖσ διατρίβειν τὸν Δαυίδην καὶ παραδώσειν ἔφασαν ἐπ’ αὐτὸν ἐλθόντι·

καταληφθέντων γὰρ τῶν τῆσ Ζιφηνῆσ στενῶν οὐκ εἶναι φυγεῖν αὐτὸν πρὸσ ἄλλουσ. ὁ δὲ βασιλεὺσ ἐπῄνεσεν αὐτοὺσ χάριν ἔχειν ὁμολογήσασ τὸν ἐχθρὸν αὐτῷ μεμηνυκόσι, καὶ οὐκ εἰσ μακρὰν ἀμείψεσθαι τῆσ εὐνοίασ ὑποσχόμενοσ αὐτοὺσ ἔπεμψε τοὺσ ζητήσοντασ τὸν Δαυίδην καὶ τὴν ἐρημίαν ἐξερευνήσοντασ, αὐτὸσ δ’ ἀκολουθήσειν ἀπεκρίνατο.

καὶ οἱ μὲν ἐπὶ τὴν θήραν καὶ τὴν σύλληψιν τοῦ Δαυίδου προῆγον τὸν βασιλέα σπουδάζοντεσ μὴ μόνον αὐτῷ μηνῦσαι τὸν ἐχθρὸν [αὐτῷ τὴν εὔνοιαν], ἀλλὰ καὶ τῷ παρασχεῖν αὐτὸν εἰσ ἐξουσίαν φανερωτέραν καταστῆσαι·

διήμαρτον δὲ τῆσ ἀδίκου καὶ πονηρᾶσ ἐπιθυμίασ, οἳ μηδὲν κινδυνεύειν ἔμελλον ἐκ τοῦ μὴ ταῦτ’ ἐμφανίσαι τῷ Σαούλῳ, διὰ δὲ κολακείαν καὶ κέρδουσ προσδοκίαν παρὰ τοῦ βασιλέωσ ἄνδρα θεοφιλῆ καὶ παρὰ δίκην ζητούμενον ἐπὶ θανάτῳ καὶ λανθάνειν δυνάμενον διέβαλλον καὶ παραδώσειν ὑπέσχοντο· γνοὺσ γὰρ ὁ Δαυίδησ τὴν τῶν Ζιφηνῶν κακοήθειαν καὶ τὴν τοῦ βασιλέωσ ἔφοδον ἐκλείπει μὲν τὰ στενὰ τῆσ ἐκείνων χώρασ, φεύγει δὲ ἐπὶ τὴν μεγάλην πέτραν τὴν οὖσαν ἐν τῇ Σίμωνοσ ἐρήμῳ.

Ὥρμησεν δὲ ἐπ’ ἐκείνην διώκειν Σαοῦλοσ·

κατὰ γὰρ τὴν ὁδὸν ἀναχωρήσαντα ἐκ τῶν στενῶν μαθὼν τὸν Δαυίδην ἐπὶ τὸ ἕτερον μέροσ τῆσ πέτρασ ἀπῆρεν. ἀντιπεριέσπασαν δὲ τὸν Σαοῦλον ἀπὸ τῆσ διώξεωσ τοῦ Δαυίδου μέλλοντοσ ἤδη συλλαμβάνεσθαι Παλαιστῖνοι πάλιν ἐπὶ τὴν Ἑβραίων ἐστρατευκέναι χάραν ἀκουσθέντεσ· ἐπὶ γὰρ τούτουσ ἀνέστρεψε φύσει πολεμίουσ ὄντασ αὐτοὺσ ἀμύνασθαι κρίνασ ἀναγκαιότερον, ἢ τὸν ἴδιον σπουδάζοντα λαβεῖν ἐχθρὸν ὑπεριδεῖν τὴν γῆν κακωθεῖσαν. Καὶ Δαυίδησ μὲν οὕτωσ ἐκ παραλόγου τὸν κίνδυνον διαφυγὼν εἰσ τὰ στενὰ τῆσ Ἐνγεδηνῆσ ἀφικνεῖται·

Σαούλῳ δὲ ἐκβαλόντι τοὺσ Παλαιστίνουσ ἧκον ἀπαγγέλλοντέσ τινεσ τὸν Δαυίδην ἐν τοῖσ Ἐγγεδηνῆσ διατρίβειν ὁρ́οισ. λαβὼν δὲ τρισχιλίουσ ἐπιλέκτουσ ὁπλίτασ ἐπ’ αὐτὸν ἠπείγετο, καὶ γενόμενοσ οὐ πόρρω τῶν τόπων ὁρᾷ παρὰ τὴν ὁδὸν σπήλαιον βαθὺ καὶ κοῖλον εἰσ πολὺ καὶ μῆκοσ ἀνεῳγὸσ καὶ πλάτοσ, ἔνθα συνέβαινε τὸν Δαυίδην μετὰ τῶν τετρακοσίων κεκρύφθαι·

ἐπειγόμενοσ οὖν ὑπὸ τῶν κατὰ φύσιν εἴσεισιν εἰσ αὐτὸ μόνοσ θεαθεὶσ ὑπό τινοσ τῶν μετὰ Δαυίδου· καὶ φράσαντοσ τοῦ θεασαμένου πρὸσ τὸν ἐχθρὸν αὐτοῦ παρὰ τοῦ θεοῦ καιρὸν ἔχειν ἀμύνησ καὶ συμβουλεύοντοσ τοῦ Σαούλου ἀποτεμεῖν τὴν κεφαλὴν καὶ τῆσ πολλῆσ ἄλησ αὑτὸν ἀπαλλάξαι καὶ ταλαιπωρίασ, ἀναστὰσ ἀναίρει μὲν τὴν κροκύδα τοῦ ἱματίου μόνον οὗ Σαοῦλοσ ἀμπείχετο, μετανοήσασ δ’ εὐθύσ "οὐ δίκαιον, εἶπε, φονεύειν τὸν αὑτοῦ δεσπότην, οὐδὲ τὸν ὑπὸ τοῦ θεοῦ βασιλείασ ἀξιωθέντα·

καὶ γὰρ εἰ πονηρὸσ οὗτοσ εἰσ ἡμᾶσ, ἀλλ’ οὐκ ἐμὲ δεῖ τοιοῦτον εἶναι πρὸσ αὐτόν. " τοῦ δὲ Σαούλου τὸ σπήλαιον ἐκλιπόντοσ προελθὼν ὁ Δαυίδησ ἔκραγεν ἀκοῦσαι τὸν Σαοῦλον ἀξιῶν. ἐπιστραφέντοσ δὲ τοῦ βασιλέωσ προσκυνεῖ τε αὐτὸν πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον, ὡσ ἔθοσ, καί φησιν· "οὐ πονηροῖσ, ὦ βασιλεῦ, καὶ ψευδεῖσ πλάττουσι διαβολὰσ παρέχοντα δεῖ τὰσ ἀκοὰσ χαρίζεσθαι μὲν ἐκείνοισ τὸ πιστεύειν αὐτοῖσ, εἰσ δὲ τοὺσ φιλτάτουσ ὑπονοίασ ἔχειν, ἀλλὰ τοῖσ ἔργοισ σκοπεῖν τὴν ἁπάντων διάθεσιν.

διαβολὴ μὲν γὰρ ἀπατᾷ, σαφὴσ δ’ ἀπόδειξισ εὐνοίασ τὰ πραττόμενα·

καὶ λόγοσ μὲν ἐπ’ ἀμφότερα πέφυκεν ἀληθήσ τε καὶ ψευδήσ, τὰ δὲ ἔργα γυμνὴν ὑπ’ ὄψει τὴν διάνοιαν τίθησιν. ἴσθι τοίνυν ἐκ τούτων καλῶσ ἔχειν με πρὸσ σὲ καὶ τὸν σὸν οἶκον ἐμοὶ πιστεῦσαι δεῖ, καὶ μὴ τοῖσ κατηγοροῦσιν ἃ μήτε εἰσ νοῦν ἐβαλόμην μήτε δύναται γενέσθαι προσθέμενον μεταδιώκειν τὴν ἐμὴν ψυχὴν καὶ μηδὲν μήθ’ ἡμέρασ μήτε νυκτὸσ ἔχειν διὰ φροντίδοσ ἢ τὴν ἐμὴν ἀναίρεσιν, ἣν ἀδίκωσ μεταπορεύῃ·

πῶσ γὰρ οὐχὶ ψευδῆ περὶ ἐμοῦ δόξαν εἴληφασ ὡσ ἀποκτεῖναί σε θέλοντοσ;

ἢ πῶσ οὐκ ἀσεβεῖσ εἰσ τὸν θεὸν ἄνθρωπον τήμερον αὑτῷ τιμωρῆσαι δυνάμενον καὶ παρὰ σοῦ λαβεῖν δίκην καὶ μὴ θελήσαντα μηδὲ τῷ καιρῷ χρησάμενον, ὃν εἰ σοὶ κατ’ ἐμοῦ περιέπεσεν οὐκ ἂν αὐτὸσ παρῆκασ, διαχρήσασθαι ποθῶν καὶ νομίζων πολέμιον; ὅτε γάρ σου τὴν πτέρυγα τοῦ ἱματίου ἀπέτεμον, τότε σου καὶ τὴν κεφαλὴν ἠδυνάμην.

" ἐπιδείξασ δὲ τὸ ῥάκοσ ἰδεῖν πιστεύειν παρεῖχεν. "ἀλλ’ ἐγὼ μὲν ἀπεσχόμην δικαίασ ἀμύνησ, φησί, σὺ δὲ μῖσοσ ἄδικον οὐκ αἰδῇ κατ’ ἐμοῦ τρέφων. ὁ θεὸσ ταῦτα δικάσειε καὶ τὸν ἑκατέρου τρόπον ἡμῶν ἐλέγξειε. " Σαοῦλοσ δὲ ἐπὶ τῷ παραδόξῳ τῆσ σωτηρίασ θαυμάσασ καὶ τὴν τοῦ νεανίσκου μετριότητα καὶ φύσιν ἐκπλαγεὶσ ἀνῴμωξε·

τὸ δ’ αὐτὸ κἀκείνου ποιήσαντοσ αὐτὸν εἶναι δίκαιον στένειν ἀπεκρίνατο· "σὺ μὲν γάρ, φησίν, ἀγαθῶν αἴτιοσ ἐμοὶ γέγονασ, ἐγὼ δὲ σοὶ συμφορῶν. ἐπεδείξω δὲ σήμερον τὴν ἀρχαίων ἔχοντα σαυτὸν δικαιοσύνην, οἳ τοὺσ ἐχθροὺσ ἐν ἐρημίᾳ λαβόντεσ σώζειν παρήγγελλον. πέπεισμαι δὴ νῦν, ὅτι σοὶ τὴν βασιλείαν ὁ θεὸσ φυλάττει καὶ περιμένει σε τὸ πάντων τῶν Ἑβραίων κράτοσ.

δὸσ δέ μοι πίστεισ ἐνόρκουσ μή μου τὸ γένοσ ἐξαφανίσαι μηδ’ ἐμοὶ μνησικακοῦντα τοὺσ ἐμοὺσ ἐγγόνουσ ἀπολέσαι, τηρῆσαι δέ μοι καὶ σῶσαι τὸν οἶκον. " ὀμόσασ δὲ καθὼσ ἠξίωκε Δαυίδησ Σαοῦλον μὲν εἰσ τὴν ἰδίαν ἀπέλυσε βασιλείαν, αὐτὸσ δὲ μετὰ τῶν σὺν αὐτῷ εἰσ τὴν Μασθηρῶν ἀνέβη στενήν. Ἀποθνήσκει δὲ κατὰ τοῦτον τὸν καιρὸν καὶ Σαμουῆλοσ ὁ προφήτησ, ἀνὴρ οὐ τῆσ τυχούσησ ἀπολαύων παρὰ τοῖσ Ἑβραίοισ τιμῆσ·

ἐνεφάνισε γὰρ τὴν ἀρετὴν αὐτοῦ καὶ τὴν τοῦ πλήθουσ πρὸσ αὐτὸν εὔνοιαν τὸ πένθοσ, ὃ ἐπὶ πολὺν χρόνον ὁ λαὸσ ἤγετο, καὶ ἡ περὶ τὴν ταφὴν αὐτοῦ καὶ τὴν τῶν νομιζομένων ἀναπλήρωσιν φιλοτιμία τε καὶ σπουδή. θάπτουσι γὰρ αὐτὸν ἐν τῇ πατρίδι Ἀρμεθᾶ καὶ ἐπὶ πολλὰσ πάνυ ἡμέρασ ἔκλαυσαν, οὐ κοινὸν τοῦτο πάσχοντεσ ὡσ ἐπ’ ἀλλοτρίου τελευτῇ, ὡσ οἰκεῖον δ’ ἕκαστοσ ἴδιον ποθῶν.

ἐγένετο δ’ ἀνὴρ δίκαιοσ καὶ χρηστὸσ τὴν φύσιν καὶ διὰ τοῦτο μάλιστα φίλοσ τῷ θεῷ.

ἦρξε δὲ καὶ προέστη τοῦ λαοῦ μετὰ τὴν Ἠλεὶ τοῦ ἀρχιερέωσ τελευτὴν μόνοσ μὲν ἔτη δώδεκα, μετὰ δὲ Σαούλου τοῦ βασιλέωσ δέκα πρὸσ τοῖσ ὀκτώ. καὶ τὰ μὲν περὶ Σαμουῆλον οὕτω πέρασ ἔσχεν. Ἦν δέ τισ τῶν Ζιφηνῶν ἐκ πόλεωσ Ἐμμᾶν πλούσιοσ καὶ πολυθρέμματοσ·

τρισχιλίων μὲν γὰρ αὐτῷ ποίμνη προβάτων ἐνέμετο, χιλίων δ’ αἰγῶν. ταῦτα Δαυίδησ ἀσινῆ τηρεῖν τε καὶ ἀβλαβῆ παρήγγελλε τοῖσ σὺν αὐτῷ καὶ μήτε ὑπὸ ἐπιθυμίασ μήτε ὑπὸ ἐνδείασ μήτε ὑπὸ τῆσ ἐρημίασ καὶ τοῦ δύνασθαι λανθάνειν καταβλάπτειν, τούτων δ’ ἁπάντων ἐπάνω τίθεσθαι τὸ μηδέν’ ἀδικεῖν καὶ τὸ τῶν ἀλλοτρίων ἅπτεσθαι δεινὸν ἡγεῖσθαι καὶ πρόσαντεσ τῷ θεῷ. ταῦτα δ’ ἐδίδασκεν αὐτοὺσ οἰόμενοσ ἀνθρώπῳ χαρίζεσθαι ἀγαθῷ καὶ ταύτησ τυγχάνειν ἀξίῳ τῆσ προνοίασ.

ἦν δὲ Νάβαλοσ, τοῦτο γὰρ εἶχεν ὄνομα, σκληρὸσ καὶ πονηρὸσ τοῖσ ἐπιτηδεύμασιν ἐκ κυνικῆσ ἀσκήσεωσ πεποιημένοσ τὸν βίον, γυναικὸσ δ’ ἀγαθῆσ καὶ σώφρονοσ καὶ τὸ εἶδοσ ὡραίασ λελαχώσ. πρὸσ οὖν τὸν Νάβαλον τοῦτον καθ’ ὃν ἔκειρε τὰ πρόβατα καιρὸν πέμψασ ὁ Δαυίδησ ἄνδρασ δέκα τῶν σὺν αὐτῷ διὰ τούτων αὐτὸν ἀσπάζεται καὶ συνεύχεται τοῦτο ποιεῖν ἐπ’ ἔτη πολλά·

παρασχεῖν δὲ ἐξ ὧν δυνατόσ ἐστιν αὐτῷ παρεκάλει μαθόντα παρὰ τῶν ποιμένων, ὅτι μηδὲν αὐτοὺσ ἠδίκησαν, ἀλλὰ φύλακεσ αὐτῶν τε καὶ τῶν ποιμνίων γεγόνασι πολὺν ἐν τῇ ἐρήμῳ διατρίβοντεσ ἤδη χρόνον· μετανοήσει δ’ οὐδὲν Δαυίδῃ παρασχόμενοσ. ταῦτα δὲ τῶν πεμφθέντων διακονησάντων πρὸσ τὸν Νάβαλον ἀπανθρώπωσ σφόδρα καὶ σκληρῶσ ἀπήντησεν·

ἐρωτήσασ γὰρ αὐτούσ, τίσ ἐστι Δαυίδησ, ὡσ τὸν υἱὸν ἤκουσεν Ιἐσσαίου, "νῦν ἄρα, εἶπε, μέγα φρονοῦσιν ἐφ’ αὑτοῖσ οἱ δρα πέται καὶ σεμνύνονται τοὺσ δεσπότασ καταλιπόντεσ. " ὀργίζεται δ’ αὐτῶν φρασάντων ὁ Δαυίδησ καὶ τετρακοσίουσ μὲν ὡπλισμένουσ αὐτῷ κελεύσασ ἕπεσθαι, διακοσίουσ δὲ φύλακασ τῶν σκευῶν καταλιπών, ἤδη γὰρ εἶχεν ἑξακοσίουσ, ἐπὶ τὸν Νάβαλον ἐβάδιζεν ὀμόσασ ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ τὴν κτῆσιν ὅλην ἀφανίσειν·

οὐ γὰρ ἄχθεσθαι μόνον ὅτι γέγονεν ἀχάριστοσ ἐπ’ αὐτοὺσ μηδὲν ἐπιδοὺσ πολλῇ φιλανθρωπίᾳ πρὸσ αὐτὸν χρησαμένοισ, ἀλλ’ ὅτι καὶ προσεβλασφήμησε καὶ κακῶσ εἶπε μηδὲν ὑπ’ αὐτῶν λελυπημένοσ. Δούλου δέ τινοσ τῶν τὰ ποίμνια φυλασσόντων τὰ τοῦ Ναβάλου πρὸσ τὴν δέσποιναν μὲν ἑαυτοῦ γυναῖκα δ’ ἐκείνου κατειπόντοσ, ὅτι πέμψασ ὁ Δαυίδησ αὐτῆσ πρὸσ τὸν ἄνδρα μηδενὸσ τύχοι τῶν μετρίων, ἀλλὰ καὶ προσυβρισθείη βλασφημίαισ δειναῖσ πάσῃ περὶ αὐτοὺσ προνοίᾳ καὶ φυλακῇ τῶν ποιμνίων χρησάμενοσ, γέγονε δὲ τοῦτο ἐπὶ κακῷ τῷ τοῦ δεσπότου καὶ ταῦτ’ ἐκείνου φήσαντοσ Ἀβιγαία, προσηγορεύετο γὰρ οὕτωσ, ἐπισάξασα τοὺσ ὄνουσ καὶ πληρώσασα παντοίων ξενίων καὶ μηδὲν εἰποῦσα τἀνδρί, ὑπὸ γὰρ μέθησ ἀναίσθητοσ ἦν, ἐπορεύετο πρὸσ Δαυίδην·

καταβαινούσῃ δὲ τὰ στενὰ τοῦ ὄρουσ ἀπήντησε Δαυίδησ μετὰ τῶν τετρακοσίων ἐπὶ Νάβαλον ἐρχόμενοσ.

θεασαμένη δ’ αὐτὸν ἡ γυνὴ κατεπήδησε καὶ πεσοῦσα ἐπὶ πρόσωπον προσεκύνησε καὶ τῶν μὲν Ναβάλου λόγων ἐδεῖτο μὴ μνημονεύειν [οὐ γὰρ ἀγνοεῖν] αὐτὸν ὅμοιον ὄντα τῷ ὀνόματι, Νάβαλοσ γὰρ κατὰ τὴν Ἑβραίων γλῶτταν ἀφροσύνην δηλοῖ, αὐτὴ δ’ ἀπελογεῖτο μὴ θεάσασθαι τοὺσ πεμφθέντασ ὑπ’ αὐτοῦ·

"διὸ συγγίνωσκέ μοι, φησί, καὶ τῷ θεῷ χάριν ἔχε κωλύοντί σε μιανθῆναι ἀνθρωπίνῳ αἵματι·

μένοντα γάρ σε καθαρὸν ἐκεῖνοσ αὐτὸσ ἐκδικήσει παρὰ τῶν πονηρῶν· ἃ γὰρ ἐκδέχεται κακὰ Νάβαλον ταῦτα καὶ ταῖσ τῶν ἐχθρῶν σου κεφαλαῖσ ἐμπέσοι. γενοῦ δὲ εὐμενήσ μοι κρίνασ ἀξίαν τοῦ παρ’ ἐμοῦ ταῦτα δέξασθαι, καὶ τὸν θυμὸν καὶ τὴν ὀργὴν τὴν ἐπὶ τὸν ἄνδρα μου καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ εἰσ τὴν ἐμὴν τιμὴν ἄφεσ·

πρέπει γὰρ ἡμέρῳ σοι καὶ φιλανθρώπῳ τυγχάνειν, καὶ ταῦτα μέλλοντι βασιλεύειν. " ὁ δὲ τὰ δῶρα δεξάμενοσ "ἀλλά σε, φησίν, ὦ γύναι, θεὸσ εὐμενὴσ ἤγαγε πρὸσ ἡμᾶσ τήμερον·

οὐ γὰρ ἂν τὴν ἐπερχομένην ἡμέραν εἶδεσ, ἐμοῦ τὸν οἶκον τὸν Ναβάλου διὰ τῆσδε τῆσ νυκτὸσ ὀμόσαντοσ ἀπολέσαι καὶ μηδένα ὑμῶν ἀπολείψειν ἀπὸ ἀνδρὸσ [ἑώσ τετραπόδου] πονηροῦ καὶ ἀχαρίστου πρὸσ ἐμὲ καὶ τοὺσ ἐμοὺσ ἑταίρουσ γενομένου. νῦν δὲ φθάσασα προέλαβεσ καταμειλίξασθαί μου τὸν θυμὸν κηδομένου σου θεοῦ. ἀλλὰ Νάβαλοσ μὲν κἂν ἀφεθῇ διὰ σὲ νῦν τῆσ τιμωρίασ οὐ φεύξεται τὴν δίκην, ἀλλ’ ὁ τρόποσ αὐτὸν ἀπολεῖ λαβὼν αἰτίαν ἄλλην. Ταῦτ’ εἰπὼν ἀπολύει τὴν γυναῖκα·

ἡ δ’ εἰσ τὸν οἶκον ἐλθοῦσα καὶ καταλαβοῦσα τὸν ἄνδρα μετὰ πολλῶν εὐωχούμενον καὶ κεκαρωμένον ἤδη τότε μὲν οὐδὲν τῶν γεγενημένων διεσάφει, τῇ δὲ ἐπιούσῃ νήφοντι ἅπαντα δηλώσασα παρεθῆναι καὶ πᾶν αὐτῷ νεκρωθῆναι τὸ σῶμα ὑπὸ τῶν λόγων καὶ τῆσ ἐπ’ αὐτοῖσ λύπησ ἐποίησε· καὶ δέκα οὐ πλείουσ ἐπιζήσασ ἡμέρασ τὸν βίον κατέστρεψεν ὁ Νάβαλοσ. ἀκούσασ δ’ αὐτοῦ τὴν τελευτὴν ὁ Δαυίδησ ἐκδικηθῆναι μὲν αὑτὸν ὑπὸ τοῦ θεοῦ καλῶσ ἔλεγεν·

ἀποθανεῖν γὰρ Νάβαλον ὑπὸ τῆσ ἰδίασ πονηρίασ καὶ δοῦναι δίκην αὐτῷ καθαρὰν ἔχοντι τὴν δεξιάν· ἔγνω δὲ καὶ τότε τοὺσ πονηροὺσ ἐλαυνομένουσ ὑπὸ τοῦ θεοῦ μηδενὸσ τῶν ἐν ἀνθρώποισ ὑπερορῶντοσ, διδόντοσ δὲ τοῖσ μὲν ἀγαθοῖσ τὰ ὅμοια, τοῖσ δὲ πονηροῖσ ὀξεῖαν ἐπιφέροντοσ τὴν ποινήν. πέμψασ δ’ αὐτοῦ πρὸσ τὴν γυναῖκα συνοικήσουσαν καὶ γαμηθησομένην ἐκάλει πρὸσ αὑτόν·

ἡ δὲ ἀναξία μὲν εἶναι καὶ ποδῶν ἅψασθαι τῶν ἐκείνου πρὸσ τοὺσ παρόντασ ἔλεγεν, ὅμωσ δὲ μετὰ πάσησ τῆσ θεραπείασ ἧκε. καὶ συνῴκησε μὲν αὐτῷ ταύτην λαβοῦσα τὴν τιμὴν καὶ διὰ τὸ τὸν τρόπον σώφρονα εἶναι καὶ δίκαιον, τυχοῦσα δ’ αὐτῆσ καὶ διὰ τὸ κάλλοσ. εἶχε δὲ Δαυίδησ γυναῖκα πρότερον, ἣν ἐξ Ἀβισάρου πόλεωσ ἔγημε·

Μελχὰν δὲ τὴν Σαούλου τοῦ βασιλέωσ θυγατέρα τὴν γενομένην τοῦ Δαυίδου γυναῖκα ὁ πατὴρ τῷ Φελτίῳ υἱῷ Λίσου συνέζευξεν ἐκ πόλεωσ ὄντι Γεθλᾶσ. Μετὰ ταῦτά τινεσ ἐλθόντεσ τῶν Ζιφηνῶν ἀπήγγειλαν τῷ Σαούλῳ, ὡσ εἰή πάλιν ὁ Δαυίδησ ἐν τῇ χώρᾳ αὐτῶν καὶ δύνανται συλλαβεῖν αὐτὸν βουλομένῳ συνεργῆσαι.

ὁ δὲ μετὰ τρισχιλίων ὁπλιτῶν ἐβάδιζεν ἐπ’ αὐτὸν καὶ νυκτὸσ ἐπελθούσησ ἐστρατοπέδευσεν ἐπί τινι τόπῳ Σίκελλα λεγομένῳ. Δαυίδησ δὲ ἀκούσασ τὸν Σαοῦλον ἐπ’ αὐτὸν ἥκοντα πέμψασ κατασκόπουσ ἐκέλευσε δηλοῦν αὐτῷ, ποῦ τῆσ χώρασ Σαοῦλοσ ἤδη προεληλύθοι.

τῶν δ’ ἐν Σίκελλα φρασάντων διανυκτερεύειν διαλαθὼν τοὺσ ἰδίουσ εἰσ τὸ τοῦ Σαούλου στρατόπεδον παραγίνεται ἐπαγόμενοσ τὸν ἐκ τῆσ ἀδελφῆσ αὐτοῦ Σαρουίασ Ἀβισαῖον καὶ Ἀβιμέλεχον τὸν Χετταῖον. τοῦ δὲ Σαούλου κοιμωμένου καὶ περὶ αὐτὸν ἐν κύκλῳ τῶν ὁπλιτῶν καὶ τοῦ στρατηγοῦ Ἀβενήρου κειμένων, ὁ Δαυίδησ εἰσελθὼν εἰσ τὸ στρατόπεδον τὸ τοῦ βασιλέωσ οὔτ’ αὐτὸσ ἀναιρεῖ τὸν Σαοῦλον ἐπιγνοὺσ αὐτοῦ τὴν κοίτην ἐκ τοῦ δόρατοσ, τοῦτο γὰρ αὐτῷ παρεπεπήγει, οὔτε τὸν Ἀβισαῖον βουλόμενον φονεῦσαι καὶ πρὸσ τοῦτο ὡρμηκότα εἰάσεν, ἀλλὰ τὸν ὑπὸ τοῦ θεοῦ κεχειροτονημένον βασιλέα φήσασ εἶναι δεινὸν ἀποκτεῖναι κἂν ᾖ πονηρόσ, ἥξειν γὰρ αὐτῷ παρὰ τοῦ δόντοσ τὴν ἀρχὴν σὺν χρόνῳ τὴν δίκην, ἐπέσχε τῆσ ὁρμῆσ.

σύμβολον δὲ τοῦ κτεῖναι δυνηθεὶσ ἀποσχέσθαι λαβὼν αὐτοῦ τὸ δόρυ καὶ τὸν φακὸν τοῦ ὕδατοσ, ὃσ ἦν παρ’ αὐτῷ κείμενοσ τῷ Σαούλῳ, μηδενὸσ αἰσθομένου τῶν ἐν τῷ στρατοπέδῳ πάντων δὲ κατακοιμωμένων ἐξῆλθεν, ἀδεῶσ πάντ’ ἐργασάμενοσ, ὅσα καὶ τοῦ καιροῦ δόντοσ αὐτῷ καὶ τῆσ τόλμησ διέθηκε τοὺσ τοῦ βασιλέωσ.

διαβὰσ δὲ τὸν χείμαρρον καὶ ἐπὶ τὴν κορυφὴν ἀνελθὼν τοῦ ὄρουσ, ὅθεν ἔμελλεν ἐξάκουστοσ εἶναι, ἐμβοήσασ τοῖσ στρατιώταισ τοῦ Σαούλου καὶ τῷ στρατηγῷ Ἀβενήρῳ διανίστησιν αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ὕπνου τοῦτόν τε ἐφώνει καὶ τὸν λαόν.

ἐπακούσαντοσ δὲ τοῦ στρατηγοῦ καὶ τίσ ὁ καλέσασ αὐτόν ἐστιν ἐρομένου Δαυίδησ εἶπεν· "ἐγώ, παῖσ μὲν Ιἐσσαίου, φυγὰσ δὲ ὑμέτεροσ.

ἀλλὰ τί δήποτε μέγασ τε ὢν καὶ τὴν πρώτην ἔχων παρὰ τῷ βασιλεῖ τιμὴν οὕτωσ ἀμελῶσ τὸ τοῦ δεσπότου φυλάσσεισ σῶμα, καὶ ὕπνοσ ἡδίων ἐστί σοι τῆσ τούτου σωτηρίασ καὶ προνοίασ; θανάτου γὰρ ἄξια ταῦτα καὶ τιμωρίασ, οἵ γε μικρὸν ἔμπροσθεν εἰσελθόντασ τινὰσ ὑμῶν εἰσ τὸ στρατόπεδον οὐκ ἐνοήσατε. ζήτησον οὖν τὸ δόρυ τοῦ βασιλέωσ καὶ τὸν φακὸν τοῦ ὕδατοσ καὶ μαθήσῃ, πηλίκον ὑμᾶσ ἔλαθε κακὸν ἐντὸσ γενόμενον. ὅτι λαβὼν αὐτὸν ἔκδοτον ὑπὸ τοῦ ὕπνου καὶ τῆσ τῶν φυλασσόντων ἀμελείασ οὐκ ἀπέκτεινεν, ἀλλ’ ἐφείσατο δικαίωσ ἂν αὐτὸν ἀνελών, χάριν ἔχειν αὐτῷ τῆσ σωτηρίασ ἔλεγε καὶ παρεκάλει θαρροῦντα καὶ μηδὲν ἔτι πείσεσθαι δεινὸν ἐξ αὐτοῦ φοβούμενον ἀναχωρεῖν ἐπὶ τὰ οἰκεῖα·

πεπεῖσθαι γάρ, ὅτι μηδ’ αὐτὸν οὕτωσ ἀγαπήσειεν, ὡσ ὑπ’ ἐκείνου στέργεται·

ὃσ τὸν μὲν φυλάττειν αὐτὸν δυνάμενον καὶ πολλὰ δείγματα τῆσ εὐνοίασ παρεσχημένον ἐλαύνοι καὶ τοσοῦτον ἐν φυγῇ χρόνον καὶ ταῖσ περὶ τὴν ψυχὴν ἀγωνίαισ ἠνάγκασε ζῆσαι φίλων καὶ συγγενῶν ἔρημον· αὐτὸσ δ’ οὐ παύεται ὑπ’ αὐτοῦ σωζόμενοσ, [οὐδὲ τὴν ψυχὴν] φανερῶσ ἀπολλυμένην λαμβάνων. ὁ δὲ Δαυίδησ πέμψαντα ἀπολαβεῖν ἐκέλευσε τὸ δόρυ καὶ τὸν φακὸν τοῦ ὕδατοσ ἐπειπών, [ὡσ] ὁ θεὸσ ἑκατέρῳ τῆσ ἰδίασ φύσεωσ καὶ τῶν κατ’ αὐτὴν πεπραγμένων ἔσται δικαστήσ, ὃσ ὅτι καὶ κατὰ τὴν παροῦσαν ἡμέραν ἀποκτεῖναί σε δυνηθεὶσ ἀπεσχόμην οἶδε.

Καὶ Σαοῦλοσ μὲν δεύτερον διαφυγὼν τὰσ Δαυίδου χεῖρασ εἰσ τὰ βασίλεια καὶ τὴν οἰκείαν ἀπηλλάσσετο, φοβηθεὶσ δὲ Δαυίδησ, μὴ μένων αὐτόθι συλληφθῇ ὑπὸ τοῦ Σαούλου, συμφέρειν ἔκρινεν εἰσ τὴν Παλαιστίνην ἀναβὰσ διατρίβειν ἐν αὐτῇ, καὶ μετὰ τῶν ἑξακοσίων, οἳ περὶ αὐτὸν ἦσαν παραγίνεται πρὸσ Ἀγχοῦν τὸν Γίττησ βασιλέα·

μία δ’ ἦν αὕτη τῶν πέντε πόλεων. δεξαμένου δ’ αὐτὸν τοῦ βασιλέωσ σὺν τοῖσ ἀνδράσι καὶ δόντοσ οἰκητήριον ἔχων ἅμα καὶ τὰσ δύο γυναῖκασ Ἀχιμὰν καὶ Ἀβιγαίαν διῆγεν ἐν τῇ Γίττῃ.

Σαούλῳ δὲ ταῦτ’ ἀκούσαντι λόγοσ οὐκέτ’ ἦν πέμπειν ἐπ’ αὐτὸν ἢ βαδίζειν· δὶσ γὰρ ἤδη κινδυνεῦσαι παρὰ μικρὸν ἐπ’ ἐκείνῳ γενόμενον συλλαβεῖν αὐτὸν σπουδάσαντα. Δαυίδῃ δ’ οὐκ ἔδοξεν ἐν τῇ πόλει τῶν Γιττῶν μένειν, ἀλλ’ ἐδεήθη τοῦ βασιλέωσ αὐτῶν, ἵν’ ἐπειδὴ φιλανθρώπωσ αὐτὸν ὑπεδέξατο καὶ τοῦτο χαρίσηται, τόπον τινὰ τῆσ χώρασ δοὺσ αὐτῷ πρὸσ κατοίκησιν·

αἰδεῖσθαι γὰρ διατρίβων ἐν τῷ πόλει βαρὺσ αὐτῷ καὶ φορτικὸσ εἶναι. δίδωσι δὲ Ἀγχοῦσ αὐτῷ κώμην τινὰ Σέκελλαν καλουμένην, ἣν βασιλεύσασ ὁ Δαυίδησ ἀγαπῶν ἴδιον κτῆμα ἐτίμησεν εἶναι καὶ οἱ παῖδεσ αὐτοῦ.

ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἐν ἄλλοισ δηλώσομεν· ὁ δὲ χρόνοσ, ὃν κατῴκησε Δαυίδησ ἐν Σεκέλλα τῆσ Παλαιστίνησ, ἐγένετο μῆνεσ τέσσαρεσ πρὸσ ταῖσ εἴκοσιν ἡμέραισ. ἐπερχόμενοσ δὲ λάθρα τοῖσ πλησιοχώροισ τῶν Παλαιστίνων Σερρίταισ καὶ Ἀμαληκίταισ διήρπαζεν αὐτῶν τὴν χώραν καὶ λείαν πολλὴν κτηνῶν καὶ καμήλων λαμβάνων ὑπέστρεφεν·

ἀνθρώπων γὰρ ἀπείχετο δεδιὼσ μὴ καταμηνύσωσιν αὐτὸν πρὸσ Ἀγχοῦν τὸν βασιλέα, τὸ μέντοι γε τῆσ λείασ μέροσ αὐτῷ δωρεὰν ἔπεμπε. τοῦ δὲ βασιλέωσ πυθομένου, τίσιν ἐπιθέμενοσ τὴν λείαν ἀπήλασε;

τοῖσ πρὸσ τὸν νότον τῶν Ιοὐδαίων τετραμμένοισ καὶ ἐν τῇ πεδιάδι κατοικοῦσιν εἰπὼν πείθει τὸν Ἀγχοῦν φρονῆσαι οὕτωσ· [ἤλπισε γὰρ οὗτοσ,] ὅτι Δαυίδησ ἐμίσησε τὸ ἴδιον ἔθνοσ, καὶ δοῦλον ἕξειν παρ’ ὃν ζῇ χρόνον ἐν τοῖσ αὐτοῦ καταμένοντα. Κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν καιρὸν τῶν Παλαιστίνων ἐπὶ τοὺσ Ἰσραηλίτασ στρατεύειν διεγνωκότων καὶ περιπεμψάντων πρὸσ τοὺσ συμμάχουσ ἅπαντασ, ἵνα παρῶσιν αὐτοῖσ εἰσ τὸν πόλεμον εἰσ Ῥεγάν, ἔνθεν ἔμελλον ἀθροισθέντεσ ἐξορμᾶν ἐπὶ τοὺσ Ἑβραίουσ, ὁ τῶν Γιττῶν βασιλεὺσ Ἀγχοῦσ συμμαχῆσαι τὸν Δαυίδην αὐτῷ μετὰ τῶν ἰδίων ὁπλιτῶν ἐκέλευσε.

τοῦ δὲ προθύμωσ ὑποσχομένου καὶ φήσαντοσ παραστῆναι καιρόν, ἐν ᾧ τὴν ἀμοιβὴν αὐτῷ τῆσ εὐεργεσίασ καὶ τῆσ ξενίασ ἀποδώσει, ποιήσειν αὐτὸν καὶ φύλακα τοῦ σώματοσ μετὰ τὴν νίκην καὶ τοὺσ ἀγῶνασ τοὺσ πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ κατὰ νοῦν χωρήσαντασ αὐτοῖσ ἐπηγγείλατο, τῆσ τιμῆσ καὶ πίστεωσ ὑποσχέσει τὸ πρόθυμον αὐτοῦ μᾶλλον αὔξων.

Ἔτυχε δὲ Σαοῦλοσ ὁ τῶν Ἑβραίων βασιλεὺσ τοὺσ μάντεισ καὶ τοὺσ ἐγγαστριμύθουσ καὶ πᾶσαν τὴν τοιαύτην τέχνην ἐκ τῆσ χώρασ ἐκβεβληκὼσ ἔξω τῶν προφητῶν.

ἀκούσασ δὲ τοὺσ Παλαιστίνουσ ἤδη παρόντασ καὶ ἔγγιστα Σούνησ πόλεωσ ἐν τῷ πεδίῳ ἐστρατοπεδευκότασ ἐξώρμησεν ἐπ’ αὐτοὺσ μετὰ τῆσ δυνάμεωσ. καὶ παραγενόμενοσ πρὸσ ὄρει τινὶ Γελβουὲ καλουμένῳ βάλλεται στρατόπεδον ἀντικρὺ τῶν πολεμίων.

ταράττει δ’ αὐτὸν οὐχ ὡσ ἔτυχεν ἡ τῶν ἐχθρῶν δύναμισ πολλή τε οὖσα καὶ τῆσ οἰκείασ κρείττων ὑπονοουμένη, καὶ τὸν θεὸν διὰ τῶν προφητῶν ἐρωτᾷ περὶ τῆσ μάχησ καὶ τοῦ περὶ ταύτην ἐσομένου τέλουσ προειπεῖν. οὐκ ἀποκρινομένου δὲ τοῦ θεοῦ ἔτι μᾶλλον ὁ Σαοῦλοσ κατέδεισε καὶ τὴν ψυχὴν ἀνέπεσε, τὸ κακὸν οἱο͂ν εἰκὸσ οὐ παρόντοσ αὐτῷ κατὰ χεῖρα τοῦ θείου προορώμενοσ.

ζητηθῆναι δ’ αὑτῷ κελεύει γύναιόν τι τῶν ἐγγαστριμύθων καὶ τῶν τεθνηκότων ψυχὰσ ἐκκαλουμένων ὡσ οὕτωσ γνωσομένῳ, ποῖ χωρεῖν αὐτῷ μέλλει τὰ πράγματα· τὸ γὰρ τῶν ἐγγαστριμύθων γένοσ ἀνάγον τὰσ τῶν νεκρῶν ψυχὰσ δι’ αὐτῶν προλέγει τοῖσ δεομένοισ τὰ ἀποβησόμενα.

μηνυθέντοσ δ’ αὐτῷ παρά τινοσ τῶν οἰκετῶν εἶναί τι γύναιον τοιοῦτον ἐν πόλει Δώρῳ, λαθὼν πάντασ τοὺσ ἐν τῷ στρατοπέδῳ καὶ μετεκδὺσ τὴν βασιλικὴν ἐσθῆτα δύο παραλαβὼν οἰκέτασ, οὓσ ᾔδει πιστοτάτουσ ἄνδρασ, ἧκεν εἰσ τὴν Δῶρον πρὸσ τὴν γυναῖκα καὶ παρεκάλει μαντεύεσθαι καὶ ἀνάγειν αὐτῷ ψυχὴν οὗπερ ἂν αὐτὸσ εἴπῃ. τῆσ δὲ γυναικὸσ ἀπομαχομένησ καὶ λεγούσησ οὐ καταφρονήσειν τοῦ βασιλέωσ, ὃσ τοῦτο τὸ γένοσ τῶν μάντεων ἐξήλασεν, οὐδ’ αὐτὸν δὲ ποιεῖν καλῶσ ἀδικηθέντα μηδὲν ὑπ’ αὐτῆσ, ἐνεδρεύοντα δὲ εἰσ τὰ κεκωλυμένα λαβεῖν αὐτὴν ἵνα δῷ δίκην, ὤμοσε μηδένα γνώσεσθαι μηδὲ παρ’ ἄλλον ἄγειν αὐτῆσ τὴν μαντείαν, ἔσεσθαι δ’ ἀκίνδυνον.

ὡσ δὲ τοῖσ ὁρ́κοισ αὐτὴν ἔπεισε μὴ δεδιέναι, κελεύει τὴν Σαμουήλου ψυχὴν ἀναγαγεῖν αὐτῷ.

ἡ δ’ ἀγνοοῦσα τὸν Σαμουῆλον ὅστισ ἦν καλεῖ τοῦτον ἐξ ᾅδου· φανέντοσ δ’ αὐτοῦ θεασάμενον τὸ γύναιον ἄνδρα σεμνὸν καὶ θεοπρεπῆ ταράττεται, καὶ πρὸσ τὴν ὄψιν ἐκπλαγέν, "οὐ σύ, φησίν, ὁ βασιλεὺσ εἶ Σαοῦλοσ; ἐδήλωσε γὰρ αὐτὸν Σαμουῆλοσ. ἐπινεύσαντοσ δ’ ἐκείνου καὶ τὴν ταραχὴν αὐτῆσ ἐρομένου πόθεν γένοιτο, βλέπειν εἶπεν ἀνελθόντα τῷ θεῷ τινα τὴν μορφὴν ὅμοιον.

τοῦ δὲ τὴν εἰκόνα φράζειν [εἰπόντοσ] καὶ τὸ σχῆμα τοῦ θεαθέντοσ καὶ τὴν ἡλικίαν [κελεύσαντοσ] γέροντα μὲν ἤδη καὶ ἔνδοξον ἐσήμαινεν, ἱερατικὴν δὲ περικείμενον διπλοί̈δα. ἐγνώρισεν ἐκ τούτων ὁ βασιλεὺσ τὸν Σαμουῆλον ὄντα καὶ πεσὼν ἐπὶ τὴν γῆν ἠσπάζετο καὶ προσεκύνησε·

τῆσ δὲ Σαμουήλου ψυχῆσ πυθομένησ, διὰ τί κινήσειεν αὐτὴν καὶ ἀναχθῆναι ποιήσειεν ἀνάγκην, ἀπωδύρετο τοὺσ πολεμίουσ ἐπικεῖσθαι βαρεῖσ αὐτῷ, αὐτὸν δὲ ἀμηχανεῖν τοῖσ παροῦσιν ἐγκαταλελειμμένον ὑπὸ τοῦ θεοῦ καὶ μηδὲ προρρήσεωσ τυγχάνοντα μήτε διὰ προφητῶν μήτε δι’ ὀνειράτων καὶ διὰ τοῦτο ἐπὶ σὲ τὸν ἐμοῦ προνοησόμενον κατέφυγον. Σαμουῆλοσ δὲ τέλοσ αὐτὸν ἔχοντα ἤδη τῆσ μεταβολῆσ ὁρῶν "περισσὸν μέν, εἶπεν, ἔτι καὶ παρ’ ἐμοῦ βούλεσθαι μαθεῖν τοῦ θεοῦ καταλελοιπότοσ αὐτόν·

ἀπολέσαι τοῦ θεοῦ παρακούσαντα ἐν τῷ πρὸσ Ἀμαληκίτασ πολέμῳ καὶ τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ μὴ φυλάξαντα, καθὼσ προεφήτευσά σοι καὶ ζῶν.

ἴσθι τοίνυν καὶ τὸν λαὸν ὑποχείριον τοῖσ ἐχθροῖσ γενησόμενον καὶ σαυτὸν μετὰ τῶν τέκνων αὔριον πεσόντα ἐπὶ τῆσ μάχησ μετ’ ἐμοῦ γενησόμενον. Ταῦτ’ ἀκούσασ Σαοῦλοσ ἄφωνοσ ὑπὸ λύπησ ἐγένετο καὶ κατενεχθεὶσ εἰσ τοὔδαφοσ, εἴτε διὰ τὴν προσπεσοῦσαν ἐκ τῶν δεδηλωμένων ὀδύνην, εἴτε διὰ τὴν ἔνδειαν, οὐ γὰρ προσενήνεκτο τροφὴν τῇ παρελθούσῃ ἡμέρᾳ τε καὶ νυκτί, ῥᾳδίωσ ἔκειτο νέκυσ ὥσ τισ.

μόλισ δὲ ἑαυτοῦ γενόμενον συνηνάγκασεν ἡ γυνὴ γεύσασθαι ταύτην αἰτουμένη παρ’ αὐτοῦ τὴν χάριν ἀντὶ τῆσ παραβόλου μαντείασ, ἣν οὐκ ἐξὸν αὐτῇ ποιήσασθαι διὰ τὸν ἐξ αὐτοῦ φόβον ἀγνοουμένου τίσ ἦν, ὅμωσ ὑπέστη καὶ παρέσχεν.

ἀνθ’ ὧν παρεκάλει τράπεζάν τε αὐτῷ παραθεῖναι καὶ τροφήν, ὡσ ἂν τὴν ἰσχὺν συλλεξάμενοσ εἰσ τὸ τῶν οἰκείων ἀποσωθῇ στρατόπεδον· ἀντέχοντα δὲ καὶ τελέωσ ἀπεστραμμένον ὑπὸ ἀθυμίασ ἐβιάσατο καὶ συνέπεισεν. ἔχουσα δὲ μόσχον ἕνα συνήθη καὶ τῆσ κατ’ οἶκον ἐπιμελείασ καὶ τροφῆσ ἀξιούμενον ὑπ’ αὐτῆσ, ὡσ γυνὴ χερνῆτισ καὶ τούτῳ μόνῳ προσαναπαυομένη τῷ κτήματι, κατασφάξασα τοῦτον καὶ τὰ κρέα παρασκευάσασα τοῖσ οἰκέταισ αὐτοῦ καὶ αὐτῷ παρατίθησι.

καὶ Σαοῦλοσ μὲν διὰ τῆσ νυκτὸσ ἦλθεν εἰσ τὸ στρατόπεδον. ἀλλὰ συνεπάθησέ τε καὶ παρεμυθήσατο καὶ πρὸσ ἃ διέκειτο λίαν ἀηδῶσ προετρέψατο, καὶ τὸ μόνον αὐτῇ παρὸν ὡσ ἐν πενίᾳ τοῦτο παρέσχεν ἐκτενῶσ καὶ φιλοφρόνωσ, οὔθ’ ὑπὲρ εὐεργεσίασ ἀμειβομένη τινὸσ γεγενημένησ οὔτε χάριν μέλλουσαν θηρωμένη, τελευτήσοντα γὰρ [αὐτὸν] ἠπίστατο, φύσει τῶν ἀνθρώπων ἢ πρὸσ τοὺσ ἀγαθόν τι παρεσχημένουσ φιλοτιμουμένων, ἢ παρ’ ὧν ἂν δύνωνται λαβεῖν ὄφελοσ τούτουσ προθεραπευόντων.

καλὸν οὖν ἐστι μιμεῖσθαι τὴν γυναῖκα καὶ ποιεῖν εὖ πάντασ τοὺσ ἐν χρείᾳ γενομένουσ καὶ μηδὲν ὑπολαμβάνειν ἄμεινον μηδὲ μᾶλλόν τι προσήκειν τῷ τῶν ἀνθρώπων γένει τούτου μηδ’ ἐφ’ ᾧ τὸν θεὸν εὐμενῆ καὶ χορηγὸν τῶν ἀγαθῶν ἕξομεν.

καὶ τὰ μὲν περὶ τῆσ γυναικὸσ ἐν τοσούτοισ ἀρκεῖ δεδηλῶσθαι· τὸν δὲ πόλεσι καὶ δήμοισ καὶ ἔθνεσι συμφέροντα λόγον καὶ προσήκοντα τοῖσ ἀγαθοῖσ, ὑφ’ οὗ προαχθήσονται πάντεσ ἀρετὴν διώξειν καὶ ζηλοῦν δόξαν καὶ μνήμην αἰώνιον παρασχεῖν δυνησόμενον, ποιήσομαι, πολλὴν καὶ βασιλεῦσιν ἐθνῶν καὶ ἄρχουσι πόλεων ἐπιθυμίαν καὶ σπουδὴν τῶν καλῶν ἐνθήσοντα, καὶ πρόσ τε κινδύνουσ καὶ τὸν ὑπὲρ τῶν πατρίδων θάνατον προτρεψόμενον, καὶ πάντων καταφρονεῖν διδάξοντα τῶν δεινῶν.

ἔχω δ’ αἰτίαν τοῦ λόγου τούτου Σαοῦλον τὸν τῶν Ἑβραίων βασιλέα·

οὗτοσ γὰρ καίπερ εἰδὼσ τὰ συμβησόμενα καὶ τὸν ἐπικείμενον θάνατον τοῦ προφήτου προειρηκότοσ οὐκ ἔγνω φυγεῖν αὐτὸν οὐδὲ φιλοψυχήσασ προδοῦναι μὲν τοὺσ οἰκείουσ τοῖσ πολεμίοισ καθυβρίσαι δὲ τὸ τῆσ βασιλείασ ἀξίωμα, ἀλλὰ παραδοὺσ αὑτὸν πανοικὶ μετὰ τῶν τέκνων τοῖσ κινδύνοισ καλὸν ἡγήσατο εἶναι πεσεῖν μετὰ τούτων ὑπὲρ τῶν βασιλευομένων μαχόμενοσ, καὶ τοὺσ παῖδασ ἀποθανεῖν μᾶλλον ἀγαθοὺσ ὄντασ, ἢ καταλιπεῖν ἐπ’ ἀδήλῳ τῷ ποδαποὶ γενήσονται τὸν τρόπον· διάδοχον γὰρ καὶ γένοσ τὸν ἔπαινον καὶ τὴν ἀγήρω μνήμην ἕξειν.

οὗτοσ οὖν δίκαιοσ καὶ ἀνδρεῖοσ καὶ σώφρων ἔμοι γε δοκεῖ μόνοσ καὶ εἴ τισ γέγονε τοιοῦτοσ ἢ γενήσεται τὴν μαρτυρίαν ἐπ’ ἀρετῇ καρποῦσθαι παρὰ πάντων ἄξιοσ·

τοὺσ γὰρ μετ’ ἐλπίδων ἐπὶ πόλεμον ἐξελθόντασ ὡσ καὶ κρατήσοντασ καὶ σῶσ ἐπιστρέψοντασ, ἐπειδάν τι διαπράξωνται λαμπρόν, οὔ μοι δοκοῦσι καλῶσ ποιεῖν ἀνδρείουσ ἀποκαλοῦντεσ, ὅσοι περὶ τῶν τοιούτων ἐν ταῖσ ἱστορίαισ καὶ τοῖσ ἄλλοισ συγγράμμασιν εἰρήκασιν· ἀλλὰ δίκαιοι μέν εἰσι κἀκεῖνοι τυγχάνειν ἀποδοχῆσ, εὔψυχοι δὲ καὶ μεγαλότολμοι καὶ τῶν δεινῶν καταφρονηταὶ μόνοι δικαίωσ ἂν λέγοιντο πάντεσ οἱ Σαοῦλον μιμησάμενοι.

τὸ μὲν γὰρ οὐκ εἰδότασ τί μέλλει συμβήσεσθαι κατὰ τὸν πόλεμον αὐτοῖσ μὴ μαλακισθῆναι περὶ αὐτόν, ἀλλ’ ἀδήλῳ τῷ μέλλοντι παραδόντασ αὑτοὺσ ἐπ’ αὐτοῦ σαλεύειν οὔπω γενναῖον, κἂν ἔργα πολλὰ διαπραξάμενοι τύχωσι· τὸ δὲ μηδὲν ἐν τῇ διανοίᾳ χρηστὸν προσδοκῶντασ, ἀλλὰ προειδότασ ὡσ δεῖ θανεῖν καὶ τοῦτο παθεῖν μαχομένουσ εἶτα μὴ φοβηθῆναι μηδὲ καταπλαγῆναι τὸ δεινόν, ἀλλ’ ἐπ’ αὐτὸ χωρῆσαι προγινωσκόμενον, τοῦτ’ ἀνδρείου ἀληθῶσ τεκμήριον ἐγὼ κρίνω.

Σαοῦλοσ τοίνυν τοῦτο ἐποίησεν ἐπιδείξασ ὅτι πάντασ μὲν προσήκει τῆσ μετὰ τὸν θάνατον εὐφημίασ γλιχομένουσ ταῦτα ποιεῖν, ἐξ ὧν ἂν αὑτοῖσ ταύτην καταλείποιεν, μάλιστα δὲ τοὺσ βασιλέασ, ὡσ οὐκ ἐξὸν αὐτοῖσ διὰ τὸ μέγεθοσ τῆσ ἀρχῆσ οὐ μόνον οὐ κακοῖσ εἶναι περὶ τοὺσ ἀρχομένουσ, ἀλλ’ οὐδὲ μετρίωσ χρηστοῖσ.

ἔτι τούτων πλείω περὶ Σαούλου καὶ τῆσ εὐψυχίασ λέγειν ἠδυνάμην ὕλην ἡμῖν χορηγησάσησ τῆσ ὑποθέσεωσ, ἀλλ’ ἵνα μὴ φανῶμεν ἀπειροκάλωσ αὐτοῦ χρῆσθαι τοῖσ ἐπαίνοισ, ἐπάνειμι πάλιν ἀφ’ ὧν εἰσ τούτουσ ἐξέβην.

Κατεστρατοπεδευκότων γὰρ τῶν Παλαιστίνων, ὡσ προεῖπον, καὶ κατὰ ἔθνη καὶ βασιλείασ καὶ σατραπείασ ἐξαριθμούντων τὴν δύναμιν, τελευταῖοσ βασιλεὺσ παρῆλθεν Ἀγχοῦσ μετὰ τῆσ ἰδίασ στρατιᾶσ καὶ Δαυίδησ μετὰ τῶν ἑξακοσίων ὁπλιτῶν εἵπετο.

θεασάμενοι δὲ αὐτὸν οἱ στρατηγοὶ τῶν Παλαιστίνων, πόθεν εἰήσαν ἥκοντεσ οἱ Ἑβραῖοι καὶ τίνων καλεσάντων ἠρώτων τὸν βασιλέα.

ὁ δὲ Δαυίδην ἔλεγεν εἶναι τὸν φυγόντα Σαοῦλον τὸν ἑαυτοῦ δεσπότην καὶ πρὸσ αὐτὸν ἐλθόντα δέξασθαι, καὶ νῦν τῆσ χάριτοσ ἀμοιβὴν ἐκτεῖσαι βουλόμενον καὶ τιμωρήσασθαι τὸν Σαοῦλον συμμαχεῖν αὐτοῖσ. ἐμέμφθη δὲ ὑπὸ τῶν στρατηγῶν ἄνδρα παρειληφὼσ ἐπὶ συμμαχίᾳ πολέμιον καὶ ἀποπέμπειν συνεβούλευον, μὴ καὶ λάθῃ μέγα δι’ αὐτὸν κακὸν τοὺσ φίλουσ ἐργασάμενοσ·

καὶ γὰρ οὕτω παρέξειν καταλλαγῆναι πρὸσ τὸν δεσπότην κακώσαντα τὴν ἡμετέραν δύναμιν. ὃ δὴ καὶ προορώμενον εἰσ τὸν τόπον ὃν ἔδωκεν αὐτῷ κατοικεῖν ἐκέλευον ἀποπέμπειν σὺν τοῖσ ἑξακοσίοισ ὁπλίταισ·

τοῦτον γὰρ εἶναι τὸν Δαυίδην, ὃν ᾄδουσιν αἱ παρθένοι πολλὰσ μυριάδασ Παλαιστίνων ἀπολέσαντα. ταῦτ’ ἀκούσασ ὁ τῶν Γιττῶν βασιλεὺσ καὶ καλῶσ εἰρῆσθαι λογισάμενοσ καλέσασ τὸν Δαυίδην "ἐγὼ μέν, εἶπε, μαρτυρῶ σοι πολλὴν περὶ ἐμὲ σπουδὴν καὶ εὔνοιαν καὶ διὰ τοῦτό σε σύμμαχον ἐπηγόμην· οὐ δοκεῖ δὲ ταὐτὸ τοῖσ στρατηγοῖσ.

ἀλλ’ ἄπιθι μεθ’ ἡμέραν εἰσ ὃν ἔδωκά σοι τόπον μηδὲν ὑπονοῶν ἄτοπον, κἀκεῖ φύλασσέ μοι τὴν χώραν, μή τινεσ εἰσ αὐτὴν τῶν πολεμίων ἐμβάλωσιν. ἔστι δὲ καὶ τοῦτο συμμαχίασ μέροσ.

" καὶ Δαυίδησ μέν, ὡσ ἐκέλευσεν ὁ τῶν Γιττῶν βασιλεύσ, ἧκεν εἰσ Σίκελλαν. καθ’ ὃν δὲ καιρὸν ἐξ αὐτῆσ συμμαχήσων τοῖσ Παλαιστίνοισ ἀπῆλθε τὸ τῶν Ἀμαληκιτῶν ἔθνοσ ἐπελθὸν αἱρεῖ τὴν Σίκελλαν κατὰ κράτοσ, καὶ ἐμπρήσαντεσ καὶ πολλὴν λείαν ἄλλην ἔκ τ’ αὐτῆσ ἐκείνησ καὶ τῆσ ἄλλησ τῶν Παλαιστίνων χώρασ λαβόντεσ ἀνεχώρησαν. Ἐκπεπορθημένην δὲ τὴν Σίκελλαν καταλαβὼν ὁ Δαυίδησ καὶ διηρπαγμένα πάντα καὶ τὰσ γυναῖκασ [τὰσ] ἑαυτοῦ, δύο γὰρ ἦσαν, καὶ τὰσ γυναῖκασ τῶν ἑταίρων σὺν τοῖσ τέκνοισ ᾐχμαλωτισμένασ, περιρρήγνυται εὐθὺσ τὴν ἐσθῆτα.

κλαίων δὲ καὶ ὀδυρόμενοσ μετὰ τῶν φίλων ἐπὶ τοσοῦτον παρείθη τοῖσ κακοῖσ, ὥστε αὐτὸν ἐπιλιπεῖν ἤδη καὶ τὰ δάκρυα, κινδυνεῦσαι δὲ καὶ βληθεὶσ ὑπὸ τῶν ἑταίρων ἀλγούντων ἐπὶ ταῖσ αἰχμαλωσίαισ τῶν γυναικῶν καὶ τῶν τέκνων ἀποθανεῖν·

αὐτὸν γὰρ τῶν γεγονότων ᾐτιῶντο. ἀνασχὼν δ’ ἐκ τῆσ λύπησ καὶ τὴν διάνοιαν πρὸσ τὸν θεὸν ἀναστήσασ παρεκάλεσε τὸν ἀρχιερέα Ἀβιάθαρον ἐνδύσασθαι τὴν ἱερατικὴν στολὴν καὶ ἐπερωτῆσαι τὸν θεὸν καὶ προφητεῦσαι, εἰ διώξαντι τοὺσ Ἀμαληκίτασ δίδωσι καταλαβεῖν καὶ σῶσαι μὲν τὰσ γυναῖκασ καὶ τὰ τέκνα, τιμωρήσασθαι δὲ τοὺσ ἐχθρούσ.

τοῦ δ’ ἀρχιερέωσ διώκειν κελεύσαντοσ ἐκπηδήσασ μετὰ τῶν ἑξακοσίων ὁπλιτῶν εἵπετο τοῖσ πολεμίοισ·

παραγενόμενοσ δ’ ἐπί τινα χειμάρρουν Βάσελον λεγόμενον καὶ πλανωμένῳ τινὶ περιπεσὼν Αἰγυπτίῳ μὲν τὸ γένοσ ὑπ’ ἐνδείασ δὲ καὶ λιμοῦ παρειμένῳ, τρισὶ γὰρ ἡμέραισ ἐν τῇ ἐρημίᾳ πλανώμενοσ ἄσιτοσ διεκαρτέρησε, πρῶτον αὐτὸν ποτῷ καὶ τροφῇ παραστησάμενοσ καὶ ἀναλαβὼν ἐπύθετο, τίσ τε εἰή καὶ πόθεν. ὁ δὲ γένοσ μὲν ἐσήμαινεν Αἰγύπτιοσ ὤν, καταλειφθῆναι δὲ ὑπὸ τοῦ δεσπότου κατ’ ἀρρωστίαν ἕπεσθαι μὴ δυνάμενον·

ἐδήλου δ’ αὑτὸν τῶν καταπρησάντων καὶ διηρπακότων ἄλλα τε τῆσ Ιοὐδαίασ καὶ τὴν Σίκελλαν εἶναι. χρησάμενοσ οὖν ὁ Δαυίδησ τούτῳ ἐπὶ τοὺσ Ἀμαληκίτασ ὁδηγῷ καὶ καταλαβὼν [αὐτοὺσ] ἐπὶ γῆσ ἐρριμμένουσ, καὶ τοὺσ μὲν ἀριστῶντασ, τοὺσ δὲ καὶ μεθύοντασ ἤδη καὶ λελυμένουσ ὑπὸ τοῦ οἴνου καὶ τῶν λαφύρων καὶ τῆσ λείασ ἀπολαύοντασ, ἐπιπεσὼν αἰφνιδίωσ πολὺν αὐτῶν φόνον εἰργάσατο·

γυμνοὶ γὰρ ὄντεσ καὶ μηδὲν προσδοκῶντεσ τοιοῦτον, ἀλλὰ πρὸσ τὸ πιεῖν καὶ εὐωχεῖσθαι τετραμμένοι πάντεσ ἦσαν εὐκατέργαστοι. καὶ οἱ μὲν αὐτῶν ἔτι τῶν τραπεζῶν παρακειμένων ἐπικαταλαμβανόμενοι παρ’ αὐταῖσ ἀνῃροῦντο καὶ παρέσυρεν αὐτοῖσ τὰ σιτία καὶ τὴν τροφὴν τὸ αἷμα, τοὺσ δὲ δεξιουμένουσ ἀλλήλουσ ταῖσ προπόσεσι διέφθειρεν, ἐνίουσ δὲ καὶ πρὸσ ὕπνον ὑπὸ τοῦ ἀκράτου κατενηνεγμένουσ.

ὁπόσοι δ’ ἔφθασαν περιθέμενοι τὰσ πανοπλίασ ἐξ ἐναντίασ τ’ αὐτῷ στῆναι, τούτουσ οὐδὲν ἧττον εὐχερῶσ τῶν γυμνῶν κατακειμένων ἀπέσφαττον. διέμειναν δὲ οἱ σὺν τῷ Δαυίδῃ καὶ αὐτοὶ ἀναιροῦντεσ ἀπὸ πρώτησ ὡρ́ασ ἑώσ ἑσπέρασ, ὡσ μὴ περιλειφθῆναι τῶν Ἀμαληκιτῶν πλείονασ ἢ τετρακοσίουσ·

καὶ οὗτοι δὲ δρομάσι καμήλοισ ἐπιβάντεσ διέφυγον. ἀνέσωσε δὲ τἆλλα πάντα ἃ διήρπασαν αὐτῶν οἱ πολέμιοι καὶ τάσ τε αὐτοῦ γυναῖκασ καὶ τὰσ τῶν ἑταίρων. ὡσ δὲ ἀναστρέφοντεσ ἧκον ἐπὶ τὸν τόπον, ἔνθα διακοσίουσ μὴ δυναμένουσ αὐτοῖσ ἕπεσθαι καταλελοίπεσαν ἐπὶ τῶν σκευῶν, οἱ μὲν τετρακόσιοι τῆσ μὲν ἄλλησ ὠφελείασ τε καὶ λείασ οὐκ ἠξίουν αὐτοῖσ ἀπομερίζειν·

οὐ συνακολουθήσαντασ γὰρ ἀλλὰ μαλακισθέντασ περὶ τὴν δίωξιν ἀγαπήσειν ἀνασεσωσμένασ τὰσ γυναῖκασ ἀπολαμβάνοντασ ἔλεγον· Δαυίδησ δὲ πονηρὰν καὶ ἄδικον αὐτῶν ταύτην ἀπέφηνε τὴν γνώμην·

εἶναι γὰρ ἀξίουσ, τοῦ θεοῦ παρασχόντοσ αὐτοῖσ ἀμύνασθαι μὲν τοὺσ πολεμίουσ, κομίσασθαι δὲ πάντα τὰ αὑτῶν, πᾶσιν ἐξ ἴσου τοῖσ συστρατευσαμένοισ μερίζεσθαι τὴν ὠφέλειαν, καὶ ταῦτ’ ἐπὶ φυλακῇ τῶν σκευῶν μεμενηκότων. καὶ ἐξ ἐκείνου νόμοσ οὗτοσ ἐκράτησε παρ’ αὐτοῖσ, ἵνα ταὐτὰ τοῖσ μαχομένοισ λαμβάνωσιν οἱ τὰ σκεύη φυλάσσοντεσ.

γενόμενοσ δ’ ἐν Σικέλλα Δαυίδησ διέπεμψε πᾶσι τοῖσ ἐν τῇ Ιοὔδα φυλῇ συνήθεσι καὶ φίλοισ ἀπομοίρασ τῶν λαφύρων. καὶ τὰ μὲν περὶ τὴν Σικέλλων πόρθησιν καὶ Ἀμαληκιτῶν ἀναίρεσιν οὕτωσ ἐγένετο. Τῶν δὲ Παλαιστίνων συμβαλόντων καὶ καρτερᾶσ μάχησ γενομένησ νικῶσιν οἱ Παλαιστῖνοι καὶ πολλοὺσ ἀναιροῦσι τῶν ἐναντίων, Σαοῦλοσ δὲ ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺσ καὶ οἱ παῖδεσ αὐτοῦ γενναίωσ ἀγωνιζόμενοι καὶ πάσῃ προθυμίᾳ χρώμενοι, ὡσ ἐν μόνῳ τῷ καλῶσ ἀποθανεῖν καὶ παραβόλωσ διακινδυνεῦσαι τοῖσ πολεμίοισ τῆσ ὅλησ αὐτοῖσ δόξησ ἀποκειμένησ, οὐδὲν γὰρ τούτου περισσότερον εἶχον, ἐπιστρέφουσι πᾶσαν εἰσ αὑτοὺσ τὴν τῶν ἐχθρῶν φάλαγγα καὶ περικυκλωθέντεσ ἀποθνήσκουσι πολλοὺσ τῶν Παλαιστίνων καταβαλόντεσ.

ἦσαν δὲ οἱ παῖδεσ Ιὠνάθησ καὶ Ἀμινάδαβοσ καὶ Μέλχισοσ.

τούτων πεσόντων τρέπεται τὸ τῶν Ἑβραίων πλῆθοσ καὶ ἀκοσμία καὶ σύγχυσισ γίνεται καὶ φόνοσ ἐπικειμένων τῶν πολεμίων. Σαοῦλοσ δὲ φεύγει τὸ καρτερὸν ἔχων περὶ αὑτόν, καὶ τῶν Παλαιστίνων ἐπιπεμψάντων ἀκοντιστὰσ καὶ τοξότασ πάντασ μὲν ἀποβάλλει πλὴν ὀλίγων, αὐτὸσ δὲ λαμπρῶσ ἀγωνισάμενοσ καὶ πολλὰ τραύματα λαβών, ὡσ μηκέτι διακαρτερεῖν μηδ’ ἀντέχειν ταῖσ πληγαῖσ, ἀποκτεῖναι μὲν αὑτὸν ἠσθένει, κελεύει δὲ τὸν ὁπλοφόρον σπασάμενον τὴν ῥομφαίαν ταύτην αὐτοῦ διελάσαι, πρὶν ζῶντα συλλαβεῖν αὐτὸν τοὺσ πολεμίουσ.

μὴ τολμῶντοσ δὲ τοῦ ὁπλοφόρου κτεῖναι τὸν δεσπότην, αὐτὸσ τὴν ἰδίαν σπασάμενοσ καὶ στήσασ ἐπὶ τὴν ἀκμὴν ῥίπτει κατ’ αὐτῆσ ἑαυτόν·

ἀδυνατῶν δὲ μήθ’ ἵστασθαι μήτ’ ἐπερείσασ διαβαλεῖν αὑτοῦ τὸν σίδηρον ἐπιστρέφεται, καὶ νεανίσκου τινὸσ ἑστῶτοσ πυθόμενοσ τίσ εἰή καὶ μαθὼν ὡσ Ἀμαληκίτησ ἐστὶ παρεκάλεσεν ἐπερείσαντα τὴν ῥομφαίαν διὰ τὸ μὴ ταῖσ χερσὶν αὐτὸν δύνασθαι παρασχεῖν αὐτῷ τελευτὴν ὁποίαν αὐτὸσ βούλεται. ποιήσασ δὲ τοῦτο καὶ περιελόμενοσ τὸν περὶ τὸν βραχίονα αὐτοῦ χρυσὸν καὶ τὸν βασιλικὸν στέφανον ἐκποδὼν ἐγένετο.

θεασάμενοσ δ’ ὁ ὁπλοφόροσ Σαοῦλον ἀνῃρημένον ἀπέκτεινεν ἑαυτόν· διεσώθη δ’ οὐδεὶσ τῶν σωματοφυλάκων τοῦ βασιλέωσ, ἀλλὰ πάντεσ ἔπεσον περὶ τὸ καλούμενον Γελβουὲ ὄροσ. ἀκούσαντεσ δὲ τῶν Ἑβραίων οἱ τὴν κοιλάδα πέραν τοῦ Ιὀρδάνου κατοικοῦντεσ καὶ οἱ ἐν τῷ πεδίῳ τὰσ πόλεισ ἔχοντεσ, ὅτι Σαοῦλοσ πέπτωκε καὶ οἱ παῖδεσ αὐτοῦ, καὶ τὸ σὺν αὐτῷ πλῆθοσ ἀπόλωλε, καταλιπόντεσ τὰσ ἑαυτῶν πόλεισ εἰσ ὀχυρωτάτασ ἔφυγον.

οἱ δὲ Παλαιστῖνοι τὰσ καταλελειμμένασ ἐρήμουσ εὑρόντεσ κατῴκησαν. Τῇ δ’ ἐπιούσῃ σκυλεύοντεσ οἱ Παλαιστῖνοι τοὺσ τῶν πολεμίων νεκροὺσ ἐπιτυγχάνουσι τοῖσ Σαούλου καὶ τῶν παίδων αὐτοῦ σώμασι καὶ σκυλεύσαντεσ ἀποτέμνουσιν αὐτῶν τὰσ κεφαλάσ, καὶ κατὰ πᾶσαν περιήγγειλαν τὴν χώραν πέμψαντεσ, ὅτι πεπτώκασιν οἱ πολέμιοι·

καὶ τὰσ μὲν πανοπλίασ αὐτῶν ἀνέθηκαν εἰσ τὸ Ἀστάρτειον ἱερόν, τὰ δὲ σώματα ἀνεσταύρωσαν πρὸσ τὰ τείχη τῆσ Βηθσὰν πόλεωσ, ἣ νῦν Σκυθόπολισ καλεῖται. καὶ προσελθόντεσ τῷ τείχει τῶν πολεμίων καὶ καθελόντεσ τὸ σῶμα Σαούλου καὶ τὰ τῶν παίδων αὐτοῦ κομίζουσιν εἰσ Ιἄβησαν μηδὲ τῶν πολεμίων αὐτοὺσ κωλῦσαι τολμησάντων διὰ τὴν ἀνδρείαν.

οἱ δὲ Ιἀβησηνοὶ πανδημεὶ κλαύσαντεσ θάπτουσι τὰ σώματα ἐν τῷ καλλίστῳ τῆσ χώρασ τόπῳ Ἀρούρησ λεγομένῳ, καὶ πένθοσ ἐφ’ ἡμέρασ ἑπτὰ σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοισ ἐπ’ αὐτοῖσ ἦγον κοπτόμενοι καὶ θρηνοῦντεσ τὸν βασιλέα καὶ τοὺσ παῖδασ αὐτοῦ μήτε τροφῆσ μήτε ποτοῦ γευσάμενοι.

Τοῦτο Σαοῦλοσ τὸ τέλοσ ἔσχε προφητεύσαντοσ Σαμουήλου διὰ τὸ παρακοῦσαι τοῦ θεοῦ τῶν ἐπ’ Ἀμαληκίταισ ἐντολῶν, καὶ ὅτι τὴν Ἀβιμελέχου τοῦ ἀρχιερέωσ γενεὰν καὶ Ἀβιμέλεχον αὐτὸν καὶ τὴν τῶν ἀρχιερέων πόλιν ἀνεῖλεν.

ἐβασίλευσε δὲ Σαμουήλου ζῶντοσ ἔτη ὀκτὼ πρὸσ τοῖσ δέκα, τελευτήσαντοσ δὲ δύο καὶ εἴκοσι. καὶ Σαοῦλοσ μὲν οὕτω κατέστρεψε τὸν βίον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 6

(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 6)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION