헬라어 문장 검색 - ΦλαϝιύΑντιθυί04́

(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 4)

Ἑβραίουσ δ’ ὁ κατὰ τὴν ἐρημίαν βίοσ ἀηδὴσ καὶ χαλεπὸσ ὢν ἐπόνει καὶ κωλύοντοσ τοῦ θεοῦ τῶν Χαναναίων πεῖραν λαμβάνειν· πολεμεῖν δὲ τοῖσ Χαναναίοισ ὡρμήκεσαν λέγοντεσ τὸν θεὸν οὐχὶ Μωυσεῖ χαριζόμενον ἐπικουρεῖν αὐτοῖσ, ἀλλὰ καὶ κοινῇ κηδόμενον αὐτῶν τοῦ ἔθνουσ διὰ τοὺσ προγόνουσ ὧν ἐπετρόπευσε καὶ διὰ τὴν αὐτῶν ἀρετὴν πρότερόν τε παρασχεῖν τὴν ἐλευθερίαν καὶ νῦν βουλομένοισ πονεῖν ἀεὶ παρέσεσθαι σύμμαχον·

εἶναί τε καὶ κατ’ αὐτοὺσ ἱκανοὶ κρατεῖν τῶν ἐθνῶν ἔφασκον, κἂν ἀπαλλοτριοῦν αὐτῶν Μωυσῆσ ἐθελήσῃ τὸν θεόν·

ὅτι μόνῳ τὸ θεῖον αὐτῷ προδηλοῖ περὶ τῶν ἡμετέρων κατὰ τὴν πρὸσ αὐτὸν εὔνοιαν, ὡσ οὐχ ἁπάντων ἐκ τῆσ Ἁβράμου γενεᾶσ ὄντων, ἀλλ’ αἴτιον ἕνα τούτων τοῦ θεοῦ παρεσχηκότοσ εἰσ τὸ πάντ’ αὐτὸν εἰδέναι τὰ μέλλοντα παρ’ αὐτοῦ μανθάνοντα·

δόξειν τε συνετοὺσ εἶναι τῆσ ἀλαζονείασ αὐτοῦ καταγνόντεσ καὶ τῷ θεῷ πιστεύσαντεσ κτήσασθαι γῆν ἣν αὐτοῖσ ὑπέσχηται θελήσασιν, ἀλλὰ μὴ τῷ διὰ τὴν αἰτίαν ταύτην ἐπ’ ὀνόματι τοῦ θεοῦ κωλύοντι προσσχοῖεν.

τὴν ἀπορίαν οὖν λογιζόμενοι καὶ τὴν ἐρημίαν, ὑφ’ ἧσ ἔτι ταύτην αὐτοῖσ χείρω συνέβαινεν εἶναι δοκεῖν, ἐπὶ τὴν πρὸσ τοὺσ Χαναναίουσ μάχην ἦσαν ὡρμημένοι, τὸν θεὸν προστησάμενοι στρατηγὸν ἀλλ’ οὐχὶ τὴν παρὰ τοῦ νομοθέτου συνεργίαν περιμένοντεσ.

καὶ τῷ παρ’ ἐλπίδασ ἀτυχῆσαι παντάπασιν ἀθυμοῦν οὐδὲν ἔτι χρηστὸν προσεδόκα λογιζόμενον, ὅτι καὶ ταῦτα κατὰ μῆνιν θεοῦ πάθοιεν προεξορμήσαντεσ ἐπὶ τὸν πόλεμον τῆσ ἐκείνου βουλήσεωσ.

Μωυσῆσ δὲ τοὺσ μὲν οἰκείουσ ὁρῶν ὑπὸ τῆσ ἥττησ καταπεπληγότασ, φοβούμενοσ δὲ μὴ θαρσήσαντεσ ἐπὶ τῇ νίκῃ οἱ πολέμιοι καὶ μειζόνων ὀρεχθέντεσ ἐπ’ αὐτοὺσ ἔλθοιεν, ἔγνω δεῖν τὴν στρατιὰν ἀπαγαγεῖν πορρωτέρω τῶν Χαναναίων εἰσ τὴν ἔρημον.

καὶ τοῦ πλήθουσ ἐπιτρέψαντοσ ἑαυτὸ πάλιν ἐκείνῳ, συνῆκε γὰρ δίχα τῆσ αὐτοῦ προνοίασ οὐ δυνησόμενον ἐρρῶσθαι τοῖσ πράγμασιν, ἀναστήσασ τὸ στράτευμα προῆλθεν εἰσ τὴν ἔρημον, ἐνταῦθα νομίζων ἡσυχάσειν αὐτοὺσ καὶ μὴ πρότερον τοῖσ Χαναναίοισ εἰσ χεῖρασ ἥξειν πρὶν ἢ παρὰ τοῦ θεοῦ τὸν εἰσ τοῦτο καιρὸν λάβωσιν.

Ὅπερ δὲ τοῖσ μεγάλοισ συμβαίνει στρατοπέδοισ καὶ μάλιστα παρὰ τὰσ κακοπραγίασ δυσάρκτοισ εἶναι καὶ δυσπειθέσι, τοῦτο καὶ τοῖσ Ιοὐδαίοισ συνέπεσεν·

ἑξήκοντα γὰρ ὄντεσ μυριάδεσ καὶ διὰ τὸ πλῆθοσ ἴσωσ ἂν μηδ’ ἐν ἀγαθοῖσ ὑποταγέντεσ τοῖσ κρείττοσι, τότε μᾶλλον ὑπὸ τῆσ ἀπορίασ καὶ συμφορᾶσ ἐξηγανάκτουν καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ καὶ πρὸσ τὸν ἡγεμόνα. στάσισ οὖν αὐτοὺσ οἱάν ἴσμεν οὔτε παρ’ Ἕλλησιν οὔτε παρὰ βαρβάροισ γενομένην κατέλαβεν, ὑφ’ ἧσ ἅπαντασ ἀπολέσθαι κινδυνεύσαντασ ἔσωσε Μωυσῆσ οὐ μνησικακῶν, ὅτι παρ’ ὀλίγον ἦλθε καταλευσθεὶσ ὑπ’ αὐτῶν ἀποθανεῖν.

οὐδ’ ὁ θεὸσ δὲ ἠμέλησε τοῦ μηδὲν αὐτοὺσ παθεῖν τῶν δεινῶν, ἀλλὰ καίπερ εἰσ τὸν νομοθέτην αὐτῶν ἐξυβρισάντων καὶ τὰσ ἐντολάσ, ἃσ αὐτὸσ διὰ Μωυσέοσ αὐτοῖσ ἐπέστειλεν, ἐρρύσατο τῶν ἐκ τοῦ στασιάζειν αὐτοῖσ ἂν γενομένων δεινῶν, εἰ μὴ προενόησε.

τήν τε οὖν στάσιν καὶ ὅσα μετ’ αὐτὴν Μωυσῆσ ἐπολιτεύσατο διηγήσομαι προδιελθὼν τὴν αἰτίαν ἀφ’ ἧσ ἐγένετο. Κορῆσ τισ Ἑβραίων ἐν τοῖσ μάλιστα καὶ γένει καὶ πλούτῳ διαφόρων ἱκανὸσ δ’ εἰπεῖν καὶ δήμοισ ὁμιλεῖν πιθανώτατοσ, ὁρῶν ἐν ὑπερβαλλούσῃ τιμῇ τὸν Μωυσῆν καθεστῶτα χαλεπῶσ εἶχεν ὑπὸ φθόνου, καὶ γὰρ φυλέτησ ὢν ἐτύγχανεν αὐτοῦ καὶ συγγενήσ, ἀχθόμενοσ ὅτι ταύτησ τῆσ δόξησ δικαιότερον ἂν τῷ πλουτεῖν ἐκείνου μᾶλλον μὴ χείρων ὢν κατὰ γένοσ αὐτὸσ ἀπέλαυε.

τυράννων δὲ τρόπῳ καταχαριζομένου τὰσ τιμὰσ οἷσ ἂν ἐθελήσῃ χαλεπώτερον ἤδη τυγχάνειν τοῦ βιάζεσθαι τό τε λεληθότωσ ἐξυβρίζειν, ὅτι μὴ μόνον ἄκοντασ μηδὲ συνιέντασ τῆσ ἐπιβουλῆσ τὴν ἰσχὺν ἀφαιρεῖται·

ὅστισ γὰρ αὐτῷ σύνοιδεν ὄντι λαβεῖν ἀξίῳ πείθει τυγχάνειν αὐτὸν καὶ τότε βιάσασθαι μὴ θρασυνόμενοσ, οἷσ δὲ ἄπορον ἐκ τοῦ δικαίου τιμᾶσθαι, βίαν μὲν ἀγαθοὶ βουλόμενοι δοκεῖν οὐ προσφέρουσι, τέχνῃ δ’ εἶναι κακουργοῦσι δυνατοί.

συμφέρειν δὲ τῷ πλήθει τοὺσ τοιούτουσ ἔτι λανθάνειν οἰομένουσ κολάζειν καὶ μὴ παρελθεῖν εἰσ δύναμιν ἐάσαντασ φανεροὺσ ἔχειν πολεμίουσ.

τίνα γὰρ καὶ λόγον ἀποδοῦναι δυνάμενοσ Μωυσῆσ Αἀρῶνι καὶ τοῖσ υἱέσιν αὐτοῦ τὴν ἱερωσύνην παρέδωκεν; εἰ μὲν γὰρ ἐκ τῆσ Λευίτιδοσ φυλῆσ τὴν τιμὴν ὁ θεόσ τινι παρασχεῖν ἔκρινεν, ἐγὼ ταύτησ δικαιότεροσ τυγχάνειν γένει μὲν ὁ αὐτὸσ ὢν Μωυσεῖ, πλούτῳ δὲ καὶ ἡλικίᾳ διαφέρων·

εἰ δὲ τῇ πρεσβυτάτῃ τῶν φυλῶν, εἰκότωσ ἂν ἡ Ῥουβήλου τὴν τιμὴν ἔχοι λαμβανόντων αὐτὴν Δαθάμου καὶ Ἀβιράμου καὶ Φαλαοῦσ· πρεσβύτατοι γὰρ οὗτοι τῶν ταύτην τὴν φυλὴν νεμομένων καὶ δυνατοὶ χρημάτων περιουσίᾳ. Ἐβούλετο μὲν οὖν ταῦτα λέγων ὁ Κορῆσ τοῦ κοινοῦ προνοεῖσθαι δοκεῖν, ἔργῳ δὲ εἰσ ἑαυτὸν ἐπραγματεύετο τὴν παρὰ τοῦ πλήθουσ τιμὴν μεταστῆσαι.

καὶ ὁ μὲν ταῦτα κακοήθωσ μετ’ εὐπρεπείασ πρὸσ τοὺσ φυλέτασ ἔλεγε. προϊόντοσ δ’ εἰσ τοὺσ πλείονασ κατ’ ὀλίγον τοῦ λόγου καὶ τῶν ἀκροωμένων προστιθεμένων ταῖσ κατὰ Αἀρῶνοσ διαβολαῖσ ἀναπίμπλαται τούτων ἅπασ ὁ στρατόσ.

ἦσαν δὲ οἱ συντεταγμένοι τῷ Κορῇ πεντήκοντα καὶ διακόσιοι τῶν πρώτων ἄνδρεσ σπεύδοντεσ ἀφελέσθαι τὴν ἱερωσύνην τὸν Μωυσέοσ ἀδελφὸν καὶ τοῦτον αὐτὸν ἀτιμοῦν. ἀνηρέθιστο δὲ καὶ τὸ πλῆθοσ καὶ βάλλειν τὸν Μωυσῆν ὡρμήκεσαν, εἴσ τε ἐκκλησίαν ἀκόσμωσ μετὰ θορύβου καὶ ταραχῆσ συνελέγοντο, καὶ πρὸ τῆσ σκηνῆσ τοῦ θεοῦ στάντεσ ἐβόων ἥκειν τὸν τύραννον καὶ τῆσ ἀπ’ αὐτοῦ δουλείασ ἀπηλλάχθαι τὸ πλῆθοσ, τῇ τοῦ θεοῦ προφάσει βίαια προστάγματα κελεύοντοσ·

τὸν γὰρ θεόν, εἴπερ αὐτὸσ ἦν ὁ τὸν ἱερωσόμενον ἐκλεγόμενοσ, τὸν ἄξιον ἂν εἰσ τὴν τιμὴν παράγειν, οὐχὶ τοῖσ πολλῶν ὑποδεεστέροισ ταύτην φέροντα προσνεῖμαι, κρίνοντά τε παρασχεῖν Αἀρῶνι ταύτην ἐπὶ τῷ πλήθει ποιήσασθαι τὴν δόσιν, ἀλλ’ οὐκ ἐπὶ τἀδελφῷ καταλιπεῖν.

Μωυσῆσ δὲ τὴν Κορέου διαβολὴν ἐκ πολλοῦ προειδὼσ καὶ τὸν λαὸν παροξυνόμενον ἰδὼν οὐκ ἔδεισεν, ἀλλὰ θαρρῶν οἷσ περὶ τῶν πραγμάτων καλῶσ ἐβουλεύετο καὶ τὸν ἀδελφὸν εἰδὼσ κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ προαίρεσιν τῆσ ἱερωσύνησ τυχεῖν, ἀλλ’ οὐ κατὰ τὴν αὐτοῦ χάριν, ἧκεν εἰσ τὴν ἐκκλησίαν.

καὶ πρὸσ μὲν τὸ πλῆθοσ οὐδένα ἐποιήσατο λόγον, πρὸσ δὲ τὸν Κορῆ βοῶν ἐφ’ ὅσον ἐδύνατο, δεξιὸσ ὢν καὶ κατὰ τἆλλα καὶ πλήθεσιν ὁμιλεῖν εὐφυήσ, "ἐμοί, φησίν, ὦ Κορῆ, καὶ σὺ καὶ τούτων ἕκαστοσ," ἀπεδήλου δὲ τοὺσ πεντήκοντα καὶ διακοσίουσ ἄνδρασ, "τιμῆσ ἄξιοι δοκεῖτε, καὶ τὸν ὅμιλον δὲ πάντα τῆσ ὁμοίασ οὐκ ἀποστερῶ τιμῆσ, κἂν ὑστερῶσιν ὧν ὑμῖν ἐκ πλούτου καὶ τῆσ ἄλλησ ἀξιώσεωσ ὑπάρχει.

καὶ νῦν Αἀρῶνι τὴν ἱερωσύνην οὐκ ἐπειδὴ πλούτῳ προεῖχε, σὺ γὰρ καὶ ἀμφοτέρουσ ἡμᾶσ μεγέθει χρημάτων ὑπερβάλλεισ, οὐ μὴν οὐδ’ εὐγενείᾳ, κοινὸν γὰρ ἡμῖν τοῦτο ἐποίησεν ὁ θεὸσ τὸν αὐτὸν δοὺσ προπάτορα, οὐδὲ διὰ φιλαδελφίαν ὃ δικαίωσ ἂν ἕτεροσ εἶχε τοῦτο φέρων ἔδωκα τἀδελφῷ·

καὶ γὰρ εἰ μὴ φροντίζων τοῦ θεοῦ καὶ τῶν νόμων τὴν τιμὴν ἐχαριζόμην, οὐκ ἂν ἐμαυτῷ παρεὶσ δοῦναι παρέσχον ἑτέρῳ συγγενέστεροσ ὢν ἐμαυτῷ τἀδελφοῦ, καὶ πρὸσ ἐμαυτὸν οἰκειότερον ἢ πρὸσ ἐκεῖνον διακείμενοσ·

καὶ γὰρ οὐδὲ συνετὸν ἦν τοῖσ κινδύνοισ ἐμαυτὸν ὑποτιθέντα τοῖσ ἐκ τοῦ παρανομεῖν ἄλλῳ τὴν διὰ τούτου εὐδαιμονίαν χαρίζεσθαι. ἀλλ’ ἐγώ τε κρείττων ἢ κακουργεῖν ὅ τε θεὸσ οὐκ ἂν περιεῖδεν ἑαυτὸν καταφρονούμενον οὐδ’ ὑμᾶσ ἀγνοοῦντασ ὅτι καὶ ποιοῦντεσ αὐτῷ χαρίζεσθε, ἀλλ’ αὐτὸσ ἐπιλεξάμενοσ τὸν ἱερωσόμενον αὐτῷ τῆσ κατὰ τοῦτ’ αἰτίασ ἡμᾶσ ἠλευθέρωσεν.

οὐ μὴν ἐξ ἐμῆσ χάριτοσ λαβεῖν ἀλλὰ μὴ κατὰ κρίσιν θεοῦ, κατατίθησιν αὐτὴν εἰσ μέσον ἐπιδικάσιμον τοῖσ βουλομένοισ, οὐκ ἐκ τοῦ προκριθεὶσ ἤδη τυχεῖν αὐτῆσ ἀξιῶν ἐπιτραπῆναι καὶ τοῦτο νῦν αὐτῷ [συγχωρηθῆναι] περὶ αὐτῆσ σπουδάσαι, προτιμῶν τοῦ τὸ γέρασ ἔχειν τὸ μὴ στασιάζοντασ ὑμᾶσ ὁρᾶν καί τοι κατὰ τὴν ὑμετέραν γνώμην αὐτοῦ τυγχάνων·

ὃ γὰρ ἔδωκεν ὁ θεὸσ οὐχ ἡμάρτομεν τοῦτο καὶ μὴ βουλομένων ὑμῶν λαμβάνοντεσ.

ἦν δὲ καὶ τὸ μὴ προσέσθαι παρέχοντοσ ἐκείνου τὴν τιμὴν ἀσεβέσ, καὶ πάλιν ἀξιοῦντ’ ἔχειν εἰσ ἅπαντα χρόνον μὴ τὴν ἀσφάλειαν τὴν ἐπ’ αὐτῇ βεβαιοῦντοσ ἡμῖν τοῦ θεοῦ παντάπασιν ἀλόγιστον.

κρινεῖ τοίνυν πάλιν αὐτόσ, τίνασ βούλεται τὰσ ὑπὲρ ἡμῶν αὐτῷ θυσίασ ἐπιτελεῖν καὶ προεστάναι τῆσ εὐσεβείασ· ἄτοπον γὰρ Κορῆν ἐφιέμενον τῆσ τιμῆσ τὴν ἐξουσίαν τοῦ τίνι παράσχῃ ταύτην ἀφελέσθαι τὸν θεόν.

τῆσ οὖν στάσεωσ καὶ τῆσ διὰ τοῦτο ταραχῆσ παύσασθε, πρωὶ̈ δὲ ὅσοι τῆσ ἱερωσύνησ ἀντιποιεῖσθε κομίζων ἕκαστοσ θυμιατήριον οἴκοθεν σὺν θυμιάμασι καὶ πῦρ πάριτε. καὶ σὺ δέ, Κορῆ, παραχώρησον τὴν κρίσιν τῷ θεῷ καὶ τὴν ἐπὶ τούτοισ αὐτοῦ μένε ψηφοφορίαν, ἀλλὰ μὴ σαυτὸν ποίει τοῦ θεοῦ κρείττονα, παραγίνου δὲ κριθησόμενοσ οὕτωσ περὶ τοῦ γέρωσ.

ἀνεμέσητον δ’ οἶμαι καὶ Αἀρῶνα προσδέξασθαι συγκριθησόμενον, γένουσ μὲν ὄντα τοῦ αὐτοῦ μηδὲν δὲ μεμφθῆναι τοῖσ παρὰ τὴν ἱερωσύνην πεπραγμένοισ δυνάμενον. θυμιάσετε οὖν συνελθόντεσ ἐν φανερῷ παντὶ τῷ λαῷ, καὶ θυμιωμένων ὑμῶν οὗπερ ἂν τὴν θυσίαν ἡδίω κρίνῃ ὁ θεόσ, οὗτοσ ὑμῖν ἱερεὺσ κεχειροτονήσεται, τῆσ ἐπὶ τἀδελφῷ διαβολῆσ ὡσ κεχαρισμένου τὴν τιμὴν αὐτῷ ῥυόμενοσ.

Ταῦτα Μωυσέοσ εἰπόντοσ παύεται καὶ τῆσ ταραχῆσ τὸ πλῆθοσ καὶ τῆσ εἰσ Μωυσῆν ὑποψίασ, ἐπένευσαν δὲ τοῖσ εἰρημένοισ·

καὶ γὰρ ἦν καὶ ἐδόκει χρηστὰ τῷ λαῷ. τότε μὲν οὖν διαλύουσι τὸν σύλλογον, τῇ δ’ ἐπιούσῃ συνῆλθον εἰσ τὴν ἐκκλησίαν παρατευξόμενοι τῇ θυσίᾳ καὶ τῇ δι’ αὐτῆσ κρίσει τῶν περὶ τῆσ ἱερωσύνησ ἀγωνιζομένων. συνέβαινε δ’ εἶναι θορυβώδη τὴν ἐκκλησίαν μετεώρου τοῦ πλήθουσ ὄντοσ ἐπ’ ἐλπίδι τῶν ἐσομένων, καὶ τῶν μὲν εἰσ ἡδονὴν λαμβανόντων, εἰ Μωυσῆσ ἐλεγχθείη κακουργῶν, τῶν δὲ φρονίμων, εἰ πραγμάτων ἀπαλλαγείησαν καὶ ταραχῆσ·

ἐδεδίεσαν γάρ, μὴ τῆσ στάσεωσ προϊούσησ ἀφανισθῇ μᾶλλον αὐτοῖσ ὁ κόσμοσ τῆσ καταστάσεωσ. ὁ δὲ πᾶσ ὅμιλοσ φύσει χαίρων τῷ καταβοᾶν τῶν ἐν τέλει καὶ πρὸσ ὅ τισ εἴποι πρὸσ τοῦτο τὴν γνώμην τρέπων ἐθορύβει.

πέμψασ δὲ καὶ Μωυσῆσ πρὸσ Ἀβίραμον καὶ Δαθάμην ὑπηρέτασ ἐκέλευσεν ἥκειν κατὰ τὰ συγκείμενα καὶ περιμένειν τὴν ἱερουργίαν. ὡσ δ’ οὔτε ὑπακούσεσθαι τοῖσ ἀγγέλοισ ἔφασαν καὶ Μωυσῆν οὐ περιόψεσθαι κατὰ τοῦ λαοῦ παντὸσ ἐκ κακουργίασ αὐξανόμενον, ἀκούσασ τὰ παρ’ αὐτῶν ὁ Μωυσῆσ ἀκολουθεῖν αὐτῷ τοὺσ προβούλουσ ἀξιώσασ ἀπῄει πρὸσ τοὺσ περὶ Δαθάμην, οὐχ ἡγούμενοσ εἶναι δεινὸν βαδίζειν πρὸσ τοὺσ ὑπερηφανήσαντασ·

οἱ δ’ οὐδὲν ἀντειπόντεσ ἠκολούθουν. οἱ δὲ περὶ Δαθάμην πυθόμενοι τὸν Μωυσῆν μετὰ τῶν ἀξιολόγων τῆσ πληθύοσ πρὸσ αὐτοὺσ παραγινόμενον προελθόντεσ γυναιξὶν ἅμα καὶ τέκνοισ πρὸ τῶν σκηνῶν ἀπέβλεπον, τί καὶ μέλλοι ποιεῖν ὁ Μωυσῆσ·

ἔτι τε θεράποντεσ ἦσαν περὶ αὐτούσ, ὡσ εἰ βίαν τινὰ προσφέροι Μωυσῆσ ἀμυνούμενοι. Ὁ δὲ πλησίον γενόμενοσ τὰσ χεῖρασ εἰσ τὸν οὐρανὸν ἀνασχὼν γεγωνότερον ἐκβοήσασ, ὡσ ἀκουστὸν πάσῃ τῇ πληθύι γενέσθαι, "δέσποτα, φησί, τῶν ἐπ’ οὐρανοῦ τε καὶ γῆσ καὶ θαλάσσησ·

σὺ γὰρ ἐμοὶ τῶν ὑπ’ ἐμοῦ πεπραγμένων μάρτυσ ἀξιολογώτατοσ, ὡσ γνώμῃ τε σῇ γίνεται πάντα καὶ δρωμένοισ μηχανὴν ἐξεπόρισασ οἶκτον ἐν πᾶσι δεινοῖσ Ἑβραίων ποιησάμενοσ, ἐλθέ μοι τούτων ἀκροατὴσ τῶν λόγων· σὲ γὰρ οὔτε πραττόμενον οὔτε νοηθὲν λανθάνει, ὥστ’ οὐδὲ φθονήσεισ μοι τῆσ ἀληθείασ τὴν τούτων ἀχαριστίαν ἐπίπροσθεν θέμενοσ.

τὰ μὲν οὖν πρεσβύτερα τῆσ ἐμῆσ γενέσεωσ αὐτὸσ οἶσθ’ ἀκριβέστερον οὐκ ἀκοῇ μαθὼν ὄψει δὲ τότ’ αὐτοῖσ παρὼν γινομένοισ, ἃ δὲ ἐπὶ τούτοισ καίπερ ἐπιστάμενοι σαφῶσ ἀδίκωσ ὑπονοοῦσι τούτων μοι γενοῦ μάρτυσ. ἐγὼ βίον ἀπράγμονα καταστησάμενοσ ἀνδραγαθίᾳ μὲν ἐμῇ σῇ δὲ βουλῇ, καὶ τοῦτον Ῥαγουήλου μοι τοῦ πενθεροῦ καταλιπόντοσ ἀφεὶσ τὴν ἐκείνων ἀπόλαυσιν τῶν ἀγαθῶν ἐμαυτὸν ἐπέδωκα ταῖσ ὑπὲρ τούτων ταλαιπωρίαισ.

καὶ πρότερον μὲν ὑπὲρ τῆσ ἐλευθερίασ αὐτῶν, νῦν δ’ ὑπὲρ τῆσ σωτηρίασ μεγάλουσ ὑπέστην πόνουσ καὶ παντὶ δεινῷ τοὐμὸν ἀντιτάξασ πρόθυμον. ὁ ποτίμουσ ἡμῖν διεφθαρμένασ πηγὰσ ῥεῦσαι παρασκευάσασ καὶ τελέωσ ἀποροῦσιν ἐκ πετρῶν ἐλθεῖν ἡμῖν ποτὸν μηχανησάμενοσ, ὁ τῶν γῆθεν ἀπορουμένουσ εἰσ τροφὴν διασώσασ τοῖσ ἀπὸ θαλάσσησ, ὁ καὶ ἀπ’ οὐρανοῦ τροφὴν καταπέμψασ οὐ πρότερον ἱστορηθεῖσαν, ὁ νόμων ἡμῖν ἐπίνοιαν ὑποθέμενοσ καὶ διάταξιν πολιτείασ·

ἐλθέ, δέσποτα τῶν ὅλων, δικαστήσ μου καὶ μάρτυσ ἀδωροδόκητοσ, ὡσ οὔτε δωρεὰν ἐγὼ παρ’ Ἑβραίων τινὸσ κατὰ τοῦ δικαίου προσηκάμην οὔτε πλούτῳ κατέκρινα πενίαν νικᾶν δυναμένην οὔτε ἐπὶ βλάβῃ τοῦ κοινοῦ πολιτευσάμενοσ εἰσ ἀλλοτριωτάτασ τῶν ἐμῶν ἐπιτηδευμάτων ἐπινοίασ πάρειμι, ὡσ οὐχὶ σοῦ κελεύσαντοσ Αἀρῶνι δοὺσ τὴν ἱερωσύνην ἀλλὰ κατ’ ἐμὴν χάριν.

παράστησον δὲ καὶ νῦν, ὅτι πάντα σῇ προνοίᾳ διοικεῖται καὶ μηδὲν αὐτομάτωσ ἀλλὰ κατὰ βούλησιν βραβευόμενον τὴν σὴν εἰσ τέλοσ ἔρχεται, ὅτι δὲ φροντίζεισ τῶν Ἑβραίουσ ὀνησόντων, μετελθὼν Ἀβίραμον καὶ Δαθάμην, οἵ σου καταδικάζουσιν ἀναισθησίαν ὡσ ὑπ’ ἐμῆσ τέχνησ νικωμένου.

ποιήσεισ δὲ φανερὰν τὴν ἐπ’ αὐτοῖσ δίκην οὕτωσ μεμηνότων κατὰ τῆσ σῆσ δόξησ, μὴ κοινῶσ ἐκ τοῦ ζῆν αὐτοὺσ μεταστήσασ μηδ’ ὡσ ἀποθανόντασ κατ’ ἀνθρώπινον ἐξεληλυθότασ τοῦ βίου φανέντασ νόμον, ἀλλὰ χάνοι περὶ αὐτοὺσ ἅμα τῇ γενεᾷ καὶ τοῖσ ὑπάρχουσιν ἣν πατοῦσι γῆν·

τοῦτο γὰρ σῆσ ἐπίδειξισ ἂν ἰσχύοσ ἅπασι γένοιτο καὶ διδασκαλία σωφροσύνησ δὲ εἰσ τοὺσ ταῦτα πείσεσθαι περὶ σοῦ δοξάζοντασ οὐχ ὅσια·

εὑρεθείην γὰρ ἂν οὕτωσ ἀγαθὸσ ὑπηρέτησ ὧν σὺ προστάσσεισ. εἰ δ’ ἀληθεῖσ πεποίηνται τὰσ κατ’ ἐμοῦ διαβολάσ, τοὺσ μὲν ἀπαθεῖσ ἀπὸ παντὸσ φυλάξεισ κακοῦ, ὃν δ’ ἐπηρασάμην ὄλεθρον αὐτοῖσ τοῦτον ποιήσεισ ἐμόν, καὶ δίκην εἰσπραξάμενοσ παρὰ τοῦ τὸν σὸν ἀδικῆσαι θελήσαντοσ λαὸν τοῦ λοιποῦ βραβεύων ὁμόνοιαν καὶ εἰρήνην σῶζε τὴν πληθὺν ἑπομένην τοῖσ σοῖσ προστάγμασιν, ἀπαθῆ τηρῶν αὐτὴν καὶ ἀκοινώνητον τῆσ τῶν ἡμαρτηκότων κολάσεωσ·

σὺ γὰρ αὐτὸσ οἶσθα, ὡσ οὐ δίκαιον ὑπὲρ τῆσ ἐκείνων κακίασ κοινῇ πάντασ Ἰσραηλίτασ τιμωρίαν ἐκτίνειν. Ταῦτ’ εἰπόντοσ καὶ δακρύοντοσ σείεται μὲν αἰφνίδιον ἡ γῆ, σάλου δ’ ἐπ’ αὐτῆσ κινηθέντοσ ὥσπερ ἐξ ἀνέμου βίασ σαλευομένου κύματοσ πᾶσ μὲν ἔδεισεν ὁ λαόσ, πατάγου δὲ καὶ σκληροῦ ῥαγέντοσ ἤχου κατὰ τὰσ ἐκείνων σκηνὰσ συνίζησεν ἡ γῆ καὶ πάνθ’ ὅσα φίλα τούτοισ ἦν ὑπήνεγκεν εἰσ αὑτήν.

ἠφανισμένων δ’ οὕτωσ, ὡσ μηδὲ φανῆναί τινασ γνῶναι, συνῄει τε πάλιν τῆσ γῆσ τὸ περὶ ἐκείνοισ κεχηνὸσ καὶ καθίστατο, ὡσ μηδ’ εἰ πάθοι τι τῶν προειρημένων φανερὸν εἶναι τοῖσ ὁρῶσι.

καὶ οἱ μὲν οὕτωσ ἀπώλοντο ἐπίδειξισ τοῦ θεοῦ τῆσ ἰσχύοσ γενόμενοι· ὀδύραιτο δ’ ἄν τισ οὐ μόνον τῆσ συμφορᾶσ αὐτοὺσ καὶ καθ’ ἑαυτὴν οὔσησ ἀξίασ οἴκτου, ἀλλ’ ὅτι καὶ τοιαῦτα παθόντων ἐφήσθησαν οἱ συγγενεῖσ·

τῶν γὰρ συντεταγμένων ἐκλαθόμενοι πρὸσ τὴν ὄψιν τοῦ συμβεβηκότοσ ἐβεβαίουν τὴν κρίσιν, καὶ νομίζοντεσ ὡσ ἀλιτηρίουσ ἀπολωλέναι τοὺσ περὶ Δαθάμην οὐδ’ ἐλυποῦντο. Μωυσῆσ δ’ ἐκάλει τοὺσ περὶ τῆσ ἱερωσύνησ ἁμιλλωμένουσ διὰ τὴν τῶν ἱερέων δοκιμασίαν, ἵν’ οὗ προσδέξηται τὴν θυσίαν ὁ θεὸσ ἥδιον εἰή κεχειροτονημένοσ.

συνελθόντων δὲ πεντήκοντα καὶ διακοσίων ἀνδρῶν, οἳ καὶ διὰ πατέρων ἀρετὴν ἐτιμῶντο παρὰ τῷ λαῷ καὶ διὰ τὴν αὐτῶν, ᾗ κἀκείνουσ ὑπερεβάλλοντο, προῆλθον καὶ Αἀρὼν καὶ Κορῆσ, καὶ πρὸ τῆσ σκηνῆσ πάντεσ καθήγνισαν ἐπὶ τοῖσ θυμιατηρίοισ ὁπόσα κομίζοντεσ ἔτυχον. ἐξέλαμψε δὲ πῦρ τοσοῦτον ὅσον οὔτε χειροποίητον ἱστόρησέ τισ οὔτε γῆθεν ἀναδοθὲν κατὰ ὑποδρομὴν καύματοσ οὔτε κατὰ βίαν πνευμάτων ὕλησ πρὸσ αὐτὸ παρατριβείσησ αὐτομάτωσ ἐξεκρούσθη, ἀλλ’ ὁποῖον θεοῦ κελεύσαντοσ ἁφθείη λαμπρὸν καὶ φλογωδέστατον·

ὑφ’ οὗ πάντεσ, οἵ τε διακόσιοι καὶ πεντήκοντα καὶ Κορῆσ, ᾄξαντοσ ἐπ’ αὐτοὺσ ἐφθάρησαν, ὡσ καὶ τὰ σώματα αὐτῶν ἀφανῆ γεγονέναι.

περισώζεται δὲ μόνοσ Αἀρὼν μηδὲν ὑπὸ τοῦ πυρὸσ βλαβεὶσ τῷ τὸν θεὸν [εἶναι] τὸν οὓσ ἔδει καίειν ἀπεσταλκότα. Μωυσῆσ δὲ τούτων ἀπολομένων βουλόμενοσ τὴν τιμωρίαν αὐτῶν μνήμῃ παραδοθῆναι καὶ τοὺσ αὖθισ ἐσομένουσ αὐτὴν μαθεῖν, ἐκέλευσεν Ἐλεάζαρον τὸν Αἀρῶνοσ υἱὸν τὰ θυμιατήρια αὐτῶν παρὰ τὸν χάλκεον καταθέσθαι βωμόν, ὡσ ἂν ὑπόμνησισ εἰή τοῖσ αὖθισ ὧν ἔπαθον καὶ ὅτι τὴν ἰσχὺν τοῦ θεοῦ νομίσειαν ἀπατᾶσθαι δύνασθαι.

καὶ Αἀρὼν μὲν οὐκέτι τῇ Μωυσέοσ χάριτι τὴν ἀρχιερωσύνην ἔχειν δοκῶν, ἀλλὰ τῇ τοῦ θεοῦ κρίσει φανερᾷ γενομένῃ, μετὰ τῶν υἱῶν ἤδη βεβαίωσ ἀπέλαυε τῆσ τιμῆσ.

Τὴν μέντοι στάσιν οὐδ’ οὕτωσ συνέβη παύσασθαι, πολλῷ δὲ μᾶλλον αὔξειν καὶ φύεσθαι·

χαλεπωτέραν ἐλάμβανε τῆσ ἐπὶ τὸ χεῖρον προκοπῆσ αἰτίαν, ὑφ’ ἧσ οὐδέποτε λήξειν τὸ δεινὸν ἦν εἰκὸσ ἀλλ’ εἰσ χρόνον παραμενεῖν. οἱ γὰρ ἄνθρωποι πεπιστευκότεσ ἤδη μηδὲν γίνεσθαι δίχα τῆσ τοῦ θεοῦ προνοίασ οὐκ ἐβούλοντο ταῦτα χωρὶσ τῆσ εἰσ Μωυσῆν χάριτοσ τοῦ θεοῦ πεπρᾶχθαι, κατηγόρουν δ’ αὐτοῦ τὴν ὀργὴν τοῦ θεοῦ γίνεσθαι τοσαύτην οὐχ οὕτω διὰ τὴν τῶν κολασθέντων ἀδικίαν, ὡσ Μωυσέοσ πραγματευσαμένου·

καὶ τοὺσ μὲν διεφθάρθαι μηδὲν ἐξαμαρτόντασ ἢ ὅτι περὶ τὴν τοῦ θεοῦ θρησκείαν ἐσπουδάκεσαν, τὸν δὲ τοιούτων [ἀνδρῶν] ὀλέθρῳ καὶ πάντων ἀρίστων ἐζημιωκότα τὸν λαὸν πρὸσ τῷ μηδεμίαν ὑποσχεῖν δίκην ἔτι καὶ τὴν ἱερωσύνην ἀναμφίλεκτον τἀδελφῷ παρασχεῖν·

οὐδένα γὰρ ἔτι αὐτῆσ ἄλλον ἀντιποιήσεσθαι καὶ τοὺσ πρώτουσ ὁρῶντα κακῶσ ἀπολωλότασ.

ἔτι γε μὴν καὶ παρὰ τῶν οἰκείων τοῖσ διεφθαρμένοισ δέησισ ἐγένετο πολλὴ τοῦ πλήθουσ μειῶσαί τι τῆσ Μωυσέοσ μεγαλαυχίασ· ἀσφαλὲσ γὰρ αὐτοῖσ τοῦτ’ εἶναι. Μωυσῆσ δέ, καὶ γὰρ ἐκ πολλοῦ συνιστάμενον ἠκροᾶτο τὸν θόρυβον, δείσασ μή τι νεωτερίσωσι πάλιν καὶ γένηταί τι μέγα καὶ χαλεπὸν συνήγαγε τὸ πλῆθοσ εἰσ ἐκκλησίαν, [καὶ] περὶ μὲν ὧν ἠκροᾶτο εἰσ ἀπολογίαν οὐ καθιστάμενοσ, ἵνα μὴ παροξύνῃ τὸ πλῆθοσ, αὐτὸ δὲ μόνον τοῖσ φυλάρχοισ προειπὼν κομίζειν τὰ τῶν φυλῶν ὀνόματα βακτηρίαισ ἐπιγεγραμμένα·

λήψεσθαι γὰρ ἐκεῖνον τὴν ἱερωσύνην, οὗπερ ἂν ὁ θεὸσ ἐπισημήνῃ τῇ βακτηρίᾳ.

δόξαν οὖν κομίζουσιν οἵ τε ἄλλοι καὶ Αἀρὼν ἐπιγράψασ Λευῖτιν ἐν τῇ βακτηρίᾳ, καὶ ταύτασ Μωυσῆσ ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ θεοῦ κατατίθησι. τῇ δὲ ἐπιούσῃ προεκόμισε τὰσ βακτηρίασ· γνώριμοι δ’ ἦσαν κατασημηναμένων αὐτὰσ τῶν τε ἀνδρῶν οἵπερ ἐκόμιζον καὶ τοῦ πλήθουσ. καὶ τὰσ μὲν ἄλλασ ἐφ’ οὗπερ αὐτὰσ σχήματοσ Μωυσῆσ παρέλαβεν ἐπὶ τούτου μεμενηκυίασ ἔβλεπον, ἐκ δὲ τῆσ Αἀρῶνοσ βλαστούσ τε καὶ κλάδουσ ἀναφύντασ ἑώρων καὶ καρπὸν ὡραῖον, ἀμύγδαλα δ’ ἦν, ἐκ τοιούτου ξύλου τῆσ βακτηρίασ κατεσκευασμένησ.

ἐκπλαγέντεσ δ’ ἐπὶ τῷ παραλόγῳ τῆσ θέασ, εἰ καί τισι διὰ μίσουσ ἦν ὁ Μωυσῆσ καὶ Αἀρών, ἀφέντεσ τοῦτο θαυμάζειν ἤρξαντο τὴν τοῦ θεοῦ περὶ αὐτῶν κρίσιν καὶ τὸ λοιπὸν ἐπευφημοῦντεσ τοῖσ δεδογμένοισ τῷ θεῷ συνεχώρουν Αἀρῶνι καλῶσ ἔχειν τὴν ἀρχιερωσύνην.

καὶ ὁ μὲν τρὶσ αὐτὸν τοῦ θεοῦ χειροτονήσαντοσ βεβαίωσ εἶχε τὴν τιμήν, ἡ δὲ τῶν Ἑβραίων στάσισ πολὺν ἀκμάσασα χρόνον τοῦτον ἐπαύθη τὸν τρόπον. Μωυσῆσ δ’ ἐπεὶ πολέμου καὶ στρατείασ ἡ τῶν Λευιτῶν ἀφεῖτο φυλὴ θεραπεύουσα τὸν θεόν, ἵνα μὴ δι’ ἀπορίαν μηδὲ ζήτησιν τῶν εἰσ τὸν βίον ἀναγκαίων ἀμελοῖεν τοῦ ἱεροῦ, κατὰ βούλησιν τοῦ θεοῦ τὴν Χαναναίαν κτησαμένουσ τοὺσ Ἑβραίουσ ἐκέλευε κατανεῖμαι τοῖσ Λευίταισ ὀκτὼ καὶ τεσσαράκοντα πόλεισ ἀγαθὰσ καὶ καλὰσ τῆσ τε πρὸ αὐτῶν γῆσ περιγράψαντασ εἰσ δισχιλίουσ πήχεισ ἀπὸ τῶν τειχῶν αὐτοῖσ ἀνεῖναι.

πρὸσ τούτοισ δὲ καὶ τὸν λαὸν ἐξέταξε τῶν ἐπετείων καρπῶν δεκάτην αὐτοῖσ τε τοῖσ Λευίταισ καὶ ἱερεῦσι τελεῖν.

καὶ ἃ μὲν ἡ φυλὴ παρὰ τοῦ πλήθουσ λαμβάνει ταῦτ’ ἐστίν· ἀναγκαῖον δ’ ἡγησάμην ἃ τοῖσ ἱερεῦσιν ἰδίᾳ παρὰ πάντων γίνεται δηλῶσαι. Τῶν μὲν τεσσαράκοντα καὶ ὀκτὼ πόλεων τρισκαίδεκα παραχωρῆσαι τοὺσ Λευίτασ αὐτοῖσ προσέταξε καὶ τῆσ δεκάτησ, ἧσ παρὰ τοῦ λαοῦ κατ’ ἔτοσ λαμβάνουσι, δεκάτην αὐτοῖσ ἀπομερίζειν.

ἔτι δὲ ἀπαρχὰσ τὸν λαὸν δίκαιον τῷ θεῷ πάντων τῶν ἐκ τῆσ γῆσ φυομένων καρπῶν ἐπιφέρειν, καὶ τῶν τετραπόδων δὲ τῶν εἰσ τὰσ θυσίασ νενομισμένων τὸ γεννηθὲν πρῶτον, ἂν ἄρσεν ᾖ, καταθῦσαι παρασχεῖν τοῖσ ἱερεῦσιν, ὥστε αὐτοὺσ πανοικὶ σιτεῖσθαι ἐν τῇ ἱερᾷ πόλει.

τῶν δ’ οὐ νενομισμένων ἐσθίειν παρ’ αὐτοῖσ κατὰ τοὺσ πατρίουσ νόμουσ τοὺσ δεσπότασ σίκλον καὶ ἥμισυ αὐτοῖσ ἀναφέρειν, ἀνθρώπου δὲ πρωτοτόκου πέντε σίκλουσ, εἶναι δὲ ἀπαρχὰσ αὐτοῖσ καὶ τῆσ τῶν προβάτων κουρᾶσ, τούσ τε πέττοντασ τὸν σῖτον καὶ ἀρτοποιουμένουσ τῶν πεμμάτων αὐτοῖσ τινα χορηγεῖν.

ὅσοι δ’ ἂν αὑτοὺσ καθιερῶσιν εὐχὴν πεποιημένοι, ναζιραῖοι δὲ οὗτοι καλοῦνται, κομῶντεσ καὶ οἶνον οὐ προσφερόμενοι, τούτουσ δὲ ὅταν τὰσ τρίχασ ἀφιερῶσιν ἐπὶ θυσίᾳ τε δρῶσι τὰσ κουρὰσ νέμεσθαι πρὸσ τοὺσ ἱερέασ.

καὶ οἱ κορβᾶν αὑτοὺσ ὀνομάσαντεσ τῷ θεῷ, δῶρον δὲ τοῦτο σημαίνει κατὰ Ἑλλήνων γλῶτταν, βουλομένουσ ἀφίεσθαι τῆσ λειτουργίασ τοῖσ ἱερεῦσι καταβάλλειν ἀργύριον, γυναῖκα μὲν τριάκοντα σίκλουσ ἄνδρα δὲ πεντήκοντα.

ὅσοι δὲ ἂν ἐνδεέστερα τῶν ὡρισμένων ἔχωσι χρήματα τοῖσ ἱερεῦσιν ἐξεῖναι περὶ τούτων ὡσ βούλονται δοκιμάσαι. εἶναι δὲ καὶ τοῖσ κατ’ οἶκον θύουσιν εὐωχίασ ἕνεκα τῆσ αὑτῶν ἀλλὰ μὴ θρησκείασ ἀνάγκην κομίζειν τοῖσ ἱερεῦσιν ἔνυστρόν τε καὶ χελύνιον καὶ τὸν δεξιὸν βραχίονα τοῦ θύματοσ.

καὶ τοῖσ μὲν ἱερεῦσι Μωυσῆσ τοσαύτην, πάρεξ ὧν ὑπὲρ ἁμαρτημάτων θύων ὁ λαὸσ δίδωσιν αὐτοῖσ, ὡσ ἐν τῇ πρὸ ταύτησ βίβλῳ δεδηλώκαμεν, εὐπορίαν ἐπενόησε. πάντων δὲ τῶν τοῖσ ἱερεῦσι τελουμένων κοινωνεῖν διέταξε καὶ τοὺσ οἰκέτασ καὶ θυγατέρασ καὶ γυναῖκασ ἔξω τῶν ὑπὲρ ἁμαρτημάτων ἐπιφερομένων θυσιῶν·

ταύτασ γὰρ ἐν τῷ ἱερῷ μόνοι δαπανῶσιν οἱ ἄρρενεσ τῶν ἱερέων αὐθημερόν. Ὡσ δὲ ταῦτα μετὰ τὴν στάσιν Μωυσῆσ διέταξεν, ἄρασ μετὰ πάσησ τῆσ στρατιᾶσ ἐπὶ τοὺσ τῆσ Ἰδουμαίασ ὁρ́ουσ ἦλθε καὶ πρέσβεισ πρὸσ τὸν βασιλέα τῶν Ἰδουμαίων πέμψασ ἠξίου δίοδον αὐτῷ παρασχεῖν, πίστεισ ἃσ αὐτὸσ ἐθέλοι λαβεῖν ὑπὲρ τοῦ μηδὲν ἀδικηθήσεσθαι δώσειν ὁμολογῶν, ἀγοράν τε τῷ στρατῷ χορηγῆσαι καὶ τιμὴν τοῦ ὕδατοσ αὐτοὺσ κελεῦσαι καταβαλεῖν.

ὁ δ’ οἷσ ἐπρεσβεύσατο Μωυσῆσ οὐκ ἀρεσκόμενοσ οὐδὲ συγχωρῶν τὴν δίοδον ἔνοπλον τὴν στρατιὰν ἀγαγὼν προαπήντα τῷ Μωυσεῖ, κωλύσων αὐτοὺσ εἰ τολμήσαιεν βίᾳ περαιοῦσθαι.

καὶ Μωυσῆσ, ἄρχειν γὰρ μάχησ οὐ συνεβούλευσεν ὁ θεὸσ χρωμένῳ, τὴν δύναμιν ὑπανῆγε διὰ τῆσ ἐρήμου ἐκπεριιών. Τότε δὴ καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ Μαριάμην τελευτὴ τοῦ βίου καταλαμβάνει τεσσαρακοστὸν ἔτοσ πεπληρωκυῖαν ἀφ’ οὗ τὴν Αἴγυπτον κατέλιπε μηνὸσ δὲ Ξανθικοῦ νουμηνίᾳ κατὰ σελήνην.

θάπτουσι δ’ αὐτὴν δημοσίᾳ πολυτελῶσ ὑπέρ τινοσ ὄρουσ, ὃ καλοῦσι Σίν, καὶ πενθήσαντα ἐπὶ τριάκοντα ἡμέρασ τὸν λαὸν ἐκάθηρε Μωυσῆσ τούτῳ τῷ τρόπῳ· μόσχον θήλειαν, ἀρότρου μὲν καὶ γεωργίασ ἄπειρον ὁλόκληρον δέ, ξανθὴν πᾶσαν, μικρὸν ἄπωθεν τοῦ στρατοπέδου προαγαγὼν εἰσ χωρίον καθαρώτατον ὁ ἀρχιερεὺσ ἔθυέ τε καὶ τοῦ αἵματοσ ἑπτάκισ ἔρρανε τῷ δακτύλῳ ἀντικρὺ τῆσ σκηνῆσ τοῦ θεοῦ.

ἔπειτα καιομένησ ὡσ εἶχεν ὅλησ τῆσ δαμάλιδοσ σὺν τῇ δορᾷ καὶ τοῖσ ἐντὸσ ξύλον κέδρινον εἰσ μέσον ἐμβάλλουσι τὸ πῦρ καὶ ὕσσωπον καὶ φοινικτὸν ἔριον·

συναγαγὼν δ’ αὐτῆσ ἅπασαν τὴν τέφραν ἁγνὸσ ἀνὴρ κατατίθησιν εἰσ χωρίον καθαρώτατον. τοὺσ οὖν ἀπὸ νεκροῦ μεμιασμένουσ τῆσ τέφρασ ὀλίγον εἰσ πηγὴν ἐνιέντεσ καὶ ὕσσωπον βαπτίσαντέσ τε καὶ τῆσ τέφρασ ταύτησ εἰσ πηγὴν ἔρραινον τρίτῃ τε καὶ ἑβδόμῃ τῶν ἡμερῶν καὶ καθαροὶ τὸ λοιπὸν ἦσαν.

τοῦτο δὲ καὶ κατελθοῦσιν εἰσ τὰσ κληρουχίασ προσέταξε ποιεῖν. Μετὰ δὲ τὴν ἐπὶ τῷ πένθει τῆσ ἀδελφῆσ τοῦ στρατηγοῦ κάθαρσιν τοιαύτην γενομένην ἀπῆγε τὴν δύναμιν διὰ τῆσ ἐρήμου καὶ τῆσ Ἀραβίασ ἐλθὼν εἰσ χωρίον, ὃ μητρόπολιν αὑτῶν Ἄραβεσ νενομίκασι, πρότερον μὲν Ἄρκην λεγομένην Πέτραν δὲ νῦν ὀνομαζομένην.

τῷ μὲν αὐτῷ τελευτήσασ ἔτει, ᾧ καὶ τὴν ἀδελφὴν ἀπέβαλε, βιοὺσ δὲ ἔτη τὰ πάντα τρία πρὸσ τοῖσ εἴκοσι καὶ ἑκατόν.

ἀποθνήσκει δὲ κατὰ σελήνην νουμηνίᾳ μηνὸσ ὄντοσ τοῦ παρὰ μὲν Ἀθηναίοισ Ἑκατομβαιῶνοσ καλουμένου Λώου δὲ παρὰ Μακεδόσι Σαβὰ δὲ παρὰ Ἑβραίοισ. Πένθοσ δὲ ἐπ’ αὐτῷ τοῦ λαοῦ τριακονθήμερον ἄγοντοσ, ἐπεὶ τοῦτ’ ἐλώφησεν, ἀναλαβὼν ἐκεῖθεν Μωυσῆσ τὸν στρατὸν παρῆν ἐπὶ τὸν ποταμὸν Ἀρνῶν’, ὃσ ἐκ τῶν τῆσ Ἀραβίασ ὀρῶν ὡρμημένοσ καὶ διὰ πάσησ ἐρήμου ῥέων εἰσ τὴν Ἀσφαλτῖτιν λίμνην ἐκδίδωσιν ὁρίζων τήν τε Μωαβῖτιν καὶ Ἀμωρῖτιν.

γῆ δ’ αὕτη καρποφόροσ καὶ πλῆθοσ ἀνθρώπων τοῖσ παρ’ αὐτῆσ ἀγαθοῖσ ἱκανὴ τρέφειν. πρὸσ οὖν Σιχῶνα τὸν βασιλεύοντα τῆσ χώρασ ταύτησ ἀπέστειλε Μωυσῆσ τῷ στρατῷ δίοδον αἰτῶν ἐφ’ αἷσ ἂν θελήσειε πίστεσιν, ὥστε μηδὲν ἀδικηθῆναι μήτε τὴν γῆν μήτε τοὺσ ἐνοικοῦντασ, ὧν Σιχὼν ἐκράτει, τοῖσ τε κατὰ τὴν ἀγορὰν χρῆσθαι πρὸσ τὸ ἐκείνων λυσιτελέσ, εἰ καὶ τὸ ὕδωρ αὐτοῖσ πιπράσκειν ἐθέλοιεν.

Σιχὼν δ’ ἀρνούμενοσ ὁπλίζει τὸν οἰκεῖον στρατὸν καὶ τοὺσ Ἑβραίουσ διαβαίνειν τὸν Ἀρνῶνα κωλύειν ἑτοιμότατοσ ἦν. Μωυσῆσ δὲ ὁρῶν πολεμίωσ αὐτοῖσ τὸν Ἀμοραῖον διακείμενον οὔτε περιφρονούμενοσ ἀνέχεσθαι δεῖν ἔγνω καὶ τοὺσ Ἑβραίουσ τῆσ ἀπραξίασ καὶ τῆσ δι’ αὐτὴν ἀπορίασ, ὑφ’ ἧσ στασιάσαι τε πρότερον αὐτοῖσ συνέπεσε καὶ τότε δυσκόλωσ εἶχον, ἀπαλλάξαι διαγνοὺσ ἤρετο τὸν θεόν, εἰ πολεμεῖν αὐτῷ δίδωσι.

τοῦ δὲ θεοῦ καὶ νίκην ἐπισημήναντοσ αὐτὸσ θαρσαλέωσ εἶχε πρὸσ τὸν ἀγῶνα καὶ τοὺσ στρατιώτασ παρώρμα, νῦν αὐτοὺσ ἀξιῶν τῆσ τοῦ πολεμεῖν ἡδονῆσ ἀπολαύειν, ὅτ’ αὐτῇ συγχωρεῖ χρῆσθαι τὸ θεῖον.

οἱ δ’ ἧσ ἐπόθουν ἐξουσίασ λαβόμενοι καὶ τὰσ πανοπλίασ ἀναλαβόντεσ εὐθέωσ ἐχώρουν εἰσ τὸ ἔργον. ὁ δὲ Ἀμορραῖοσ οὐκέτ’ ἦν ἐπιόντων ὅμοιοσ αὑτῷ, ἀλλ’ αὐτόσ τε κατεπλάγη τοὺσ Ἑβραίουσ καὶ ἡ δύναμισ αὐτοῦ παρέχουσα θᾶττον αὑτὴν εὔψυχον εἶναι δοκεῖν τότ’ ἀπηλέγχθη πεφοβημένη.

τὴν πρώτην οὖν σύνοδον οὐχ ὑπομείναντεσ ἀντιστῆναι καὶ δέξασθαι τοὺσ Ἑβραίουσ τρέπονται, τοῦτο ἑαυτοῖσ σωτηρίαν ὑπολαβόντεσ ἢ τὸ μάχεσθαι παρέξειν· ἐθάρρουν γὰρ ταῖσ πόλεσιν οὔσαισ ὀχυραῖσ.

παρ’ ὧν οὐδὲν αὐτοῖσ ὄφελοσ ἦν εἰσ ταύτασ συνδιωχθεῖσιν· Ἑβραῖοι γὰρ ὡσ ἐνδόντασ αὐτοὺσ εὐθὺσ εἶδον, ἐνέκειντο καὶ παραλύσαντεσ αὐτῶν τὸν κόσμον εἰσ φόβον κατέστησαν. καὶ οἱ μὲν ἀπορραγέντεσ ἔφευγον ἐπὶ τῶν πόλεων, οἱ δὲ πρὸσ τὴν δίωξιν οὐκ ἔκαμνον, ἀλλ’ οἷσ προπεπονήκεσαν προσεπιταλαιπωρῆσαι προθέμενοι, καὶ σφενδονᾶν τε ἄριστοι τυγχάνοντεσ καὶ πᾶσι τοῖσ ἑκηβόλοισ δεξιοὶ χρῆσθαι, καὶ διὰ τὴν ὅπλισιν οὖσαν εὐσταλῆ κοῦφοι πρὸσ τὸ διώκειν ὄντεσ μετέθεον τοὺσ πολεμίουσ καὶ τοὺσ πορρωτάτω συλληφθῆναι γεγονότασ ταῖσ σφενδόναισ καὶ τοῖσ τοξεύμασι κατελάμβανον.

φόνοσ τε οὖν γίνεται πολὺσ καὶ τραύμασιν ἐπόνουν οἱ διαφεύγοντεσ, ἔκαμνόν τε ἐπὶ δίψει μᾶλλον ἤ τινι τῶν πολεμικῶν, καὶ γὰρ ὡρ́α θέρουσ ἦν, καὶ ἐπιθυμίᾳ τοῦ πιεῖν.

ἐπὶ ποταμὸν οὖν τοὺσ πλείουσ καταραχθέντασ, καὶ ὅσον συνεστραμμένον ἔφευγε, περιστάντεσ ἔβαλλον καὶ πάντασ αὐτοὺσ ἀκοντίζοντεσ ἅμα καὶ τοξεύοντεσ διέφθειραν. ἀποθνήσκει δ’ αὐτῶν καὶ Σιχὼν ὁ βασιλεύσ.

Ἑβραῖοι δὲ νεκροὺσ ἐσκύλευον καὶ λείαν ἔλαβον καὶ πολλὴν ἀφθονίαν τῶν ἐκ τῆσ γῆσ εἶχον μεστῆσ ἔτι τῶν καρπῶν ὑπαρχούσησ, καὶ διεξῄει πᾶσιν ἀδεῶσ τὸ στράτευμα προνομῇ χρώμενον ἁλισκομένων καὶ τῶν πόλεων· οὐδὲν γὰρ παρὰ τούτων ἦν ἐμπόδιον τοῦ μαχίμου παντὸσ ἀπολωλότοσ.

Ἀμορραίουσ μὲν οὖν τοιοῦτο πάθοσ κατέλαβεν οὔτε φρονῆσαι δεινοὺσ οὔτε ἀγαθοὺσ κατὰ τὸ ἔργον γεγονότασ, Ἑβραῖοι δὲ τὴν ἐκείνων παρελάμβανον. ἔστι δὲ χωρίον, ὃ τριῶν μεταξὺ ποταμῶν κείμενον ὅμοιόν τι νήσῳ τὴν φύσιν ὑπάρχει, τοῦ μὲν Ἀρνῶνοσ ἀπὸ μεσημβρίασ ὁρίζοντοσ αὐτό, Ιὀβάκου δὲ τὴν ἀρκτῴαν αὐτοῦ πλευρὰν περιγράφοντοσ, ὃσ εἰσ τὸν Ιὄρδανον ποταμὸν ἐκβάλλων ἐκείνῳ καὶ τοῦ ὀνόματοσ μεταδίδωσι, τὰ μέντοι γε πρὸσ τῇ δύσει τοῦ χωρίου περίεισιν αὐτὴν Ιὄρδανοσ.

Οὕτωσ οὖν ἐχόντων τῶν πραγμάτων ἐπιτίθεται τοῖσ Ἰσραηλίταισ Ὤγησ ὁ τῆσ Γαλαδηνῆσ καὶ Γαυλανίτιδοσ βασιλεὺσ στρατὸν ἄγων, καὶ σπεύδων μὲν ὡσ ἐπὶ συμμαχίαν τὴν Σιχῶνοσ φίλου τυγχάνοντοσ εὑρὼν δὲ ἐκεῖνον ἤδη προαπολωλότα καὶ οὕτωσ ἔγνω τοῖσ Ἑβραίοισ εἰσ μάχην ἐλθεῖν περιέσεσθαί τε νομίζων καὶ τῆσ ἀρετῆσ αὐτῶν διάπειραν βουλόμενοσ λαβεῖν·

διαμαρτὼν δὲ τῆσ ἐλπίδοσ αὐτόσ τε ἀποθνήσκει κατὰ τὴν μάχην καὶ σύμπασ ὁ στρατὸσ αὐτοῦ διαφθείρεται.

Μωυσῆσ δὲ τὸν ποταμὸν Ιὄβακον περαιωσάμενοσ διεξῄει τῆσ Ὤγου βασιλείασ τάσ τε πόλεισ καταστρεφόμενοσ καὶ κτείνων πάντασ τοὺσ ἐνοικοῦντασ, οἳ καὶ πλούτῳ διέφερον πάντων τῶν ἐκείνῃ ἠπειρωτῶν δι’ ἀρετὴν γῆσ καὶ πλῆθοσ χρημάτων. Ὤγησ δὲ μέγεθόσ τε καὶ κάλλοσ ἦν οἱο͂σ ὀλίγοι σφόδρα, ἦν δὲ καὶ κατὰ χεῖρα γενναῖοσ ἀνήρ, ὡσ ἴσα τὰ τῶν ἔργων εἶναι τοῖσ τοῦ μεγέθουσ καὶ τῆσ εὐπρεπείασ πλεονεκτήμασι.

τὴν δ’ ἰσχὺν αὐτοῦ καὶ τὸ μέγεθοσ ἐτεκμηριώσαντο κλίνην αὐτοῦ λαβόντεσ ἐν Ῥαβαθᾶ πόλει τῶν βασιλείων τῆσ Ἀμμανίτιδοσ, τῇ μὲν κατασκευῇ σιδηρέαν, τεσσάρων δὲ πηχῶν τὸ εὖροσ, μήκει δὲ τοῦ διπλασίονοσ ἑνὶ πήχει μείζονα. τούτου τοίνυν πταίσαντοσ οὐκ εἰσ τὸ παρὸν μόνον τοῖσ Ἑβραίοισ ἐπέδωκε τὰ πράγματα, ἀλλὰ καὶ πρὸσ τὸ μέλλον ἀγαθῶν αὐτοῖσ αἴτιοσ ἀποθανὼν ὑπῆρξε·

καὶ γὰρ πόλεισ ἑξήκοντα λαμπρῶσ πάνυ τετειχισμένασ ὑποτελεῖσ ἐκείνῳ παρέλαβον καὶ λείαν πολλὴν ἰδίᾳ τε καὶ δημοσίᾳ πάντεσ εὐπόρησαν. Μωυσῆσ μὲν οὖν στρατοπεδεύει καὶ ἀγαγὼν τὴν δύναμιν ἐπὶ τῷ Ιὀρδάνῳ κατὰ τὸ μέγα πεδίον Ιἑριχοῦντοσ ἀντικρύ, πόλισ δ’ ἐστὶν εὐδαίμων αὕτη φοίνικά τε φέρειν ἀγαθὴ καὶ βάλσαμον νεμομένη.

ἤρχοντο δὲ φρονεῖν ἐφ’ ἑαυτοῖσ μέγα Ἰσραηλῖται καὶ τὴν πρὸσ τοὺσ πολέμουσ ἐπιθυμίαν ὑπερέτεινον. καὶ Μωυσῆσ ὀλίγων ἡμερῶν θύσασ χαριστήρια πρῶτον τῷ θεῷ καὶ τὸν λαὸν εὐωχήσασ μέροσ τι τῶν ὁπλιτῶν ἐξέπεμψε δῃῶσον τὴν Μαδιηνιτῶν γῆν καὶ τὰσ πατρίδασ αὐτῶν ἐκπολιορκῆσον.

τοῦ δ’ ἐκπολεμηθῆναι πρὸσ αὐτοὺσ αἰτίαν ἔλαβε τοιαύτην. Βάλακοσ ὁ τῶν Μωαβιτῶν βασιλεὺσ φιλίασ αὐτῷ πατρῴασ οὔσησ καὶ συμμαχίασ πρὸσ Μαδιηνίτασ, ἐπεὶ τοὺσ Ἰσραηλίτασ τοσοῦτον φυομένουσ ἑώρα καὶ περὶ τῶν αὐτοῦ πραγμάτων λίαν εὐλαβεῖτο, καὶ γὰρ οὐδὲν πέπυστο γῆν ἄλλω πολυπραγμονεῖν τοὺσ Ἑβραίουσ ἀπηγορευκότοσ τοῦ θεοῦ κτησαμένουσ τὴν Χαναναίων, θᾶττον ἢ φρονιμώτερον ἐγχειρεῖν ἔγνω τοῖσ λόγοισ.

καὶ πολεμεῖν μὲν ἐπὶ ταῖσ εὐπραγίαισ θρασύτερον ὑπὸ τῆσ κακοπραγίασ κατειλημμένοισ οὐκ ἔκρινε, κωλῦσαι δ’ εἰ δύναιτο γενέσθαι μεγάλουσ λογιζόμενοσ πρεσβεῦσαι πρὸσ Μαδιηνίτασ ὑπὲρ αὐτῶν.

οἱ δέ, ἦν γάρ τισ ἀπὸ Εὐφράτου Βάλαμοσ μάντισ ἄριστοσ τῶν τότε καὶ πρὸσ αὐτοὺσ ἐπιτηδείωσ ἔχων, πέμπουσι μετὰ τῶν Βαλάκου πρέσβεων ἄνδρασ τῶν παρ’ αὐτοῖσ ἀξιολόγων παρακαλέσοντασ τὸν μάντιν ἐλθεῖν, ὅπωσ ἐπ’ ἐξωλείᾳ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀρὰσ ποιήσηται.

παραγενομένουσ δὲ τοὺσ πρέσβεισ δέχεται ξενίᾳ φιλοφρόνωσ καὶ δειπνίσασ ἀνέκρινε τὴν τοῦ θεοῦ διάνοιαν, τίσ αὕτη ἐστὶν ἐφ’ οἷσ Μαδιηνῖται παρακαλοῦσι.

τοῦ δ’ ἐμποδὼν στάντοσ ἀφικνεῖται πρὸσ τοὺσ πρέσβεισ, προθυμίαν μὲν καὶ σπουδὴν τὴν ἰδίαν ἐμφανίζων αὐτοῖσ εἰσ ἃ δέονται τυχεῖν, τὸν δὲ θεὸν ἀντιλέγειν αὐτοῦ τῇ προαιρέσει δηλῶν, ὃσ αὐτὸν ἐπὶ τοσοῦτον κλέοσ δι’ ἀλήθειαν καὶ τὴν ταύτησ πρόρρησιν ἀγάγοι· τὸν γὰρ στρατόν, ᾧ καταρασόμενον αὐτὸν ἐλθεῖν παρακαλοῦσι, δι’ εὐνοίασ εἶναι τῷ θεῷ·

συνεβούλευέ τε διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν χωρεῖν παρ’ αὐτοὺσ τὴν ἔχθραν τὴν πρὸσ τοὺσ Ἰσραηλίτασ καταλυσαμένουσ. καὶ τοὺσ μὲν πρέσβεισ ταῦτα εἰπὼν ἀπέλυσε. Μαδιηνῖται δὲ Βαλάκου σφόδρα ἐγκειμένου καὶ δέησιν λιπαρὰν προσφέροντοσ πάλιν πέμπουσι πρὸσ τὸν Βάλαμον.

κἀκεῖνοσ βουλόμενοσ χαρίζεσθαί τι τοῖσ ἀνδράσιν ἀνήρετο τὸν θεόν, ὁ δὲ καὶ τῆσ πείρασ δυσχεράνασ κελεύει μηδὲν ἀντιλέγειν τοῖσ πρέσβεσιν. ὁ δ’ οὐχ ὑπολαβὼν ἀπάτῃ ταῦτα τὸν θεὸν κεκελευκέναι συναπῄει τοῖσ πρέσβεσι. κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν ἀγγέλου θείου προσβαλόντοσ αὐτῷ κατά τι στενὸν χωρίον περιειλημμένον αἱμασιαῖσ διπλαῖσ ἡ ὄνοσ, ἐφ’ ἧσ ὁ Βάλαμοσ ὠχεῖτο, συνεῖσα τοῦ θείου πνεύματοσ ὑπαντῶντοσ ἀπέκλινε τὸν Βάλαμον πρὸσ τὸν ἕτερον τῶν τριγχῶν ἀναισθήτωσ ἔχουσα τῶν πληγῶν, ἃσ ὁ Βάλαμοσ ἐπέφερεν αὐτῇ κακοπαθῶν τῇ θλίψει τῇ πρὸσ τὸν τριγχόν.

ὡσ δ’ ἐγκειμένου τοῦ ἀγγέλου ἡ ὄνοσ τυπτομένη ὤκλασε, κατὰ βούλησιν θεοῦ φωνὴν ἀνθρωπίνην ἀφεῖσα κατεμέμφετο τὸν Βάλαμον ὡσ ἄδικον ἐπὶ ταῖσ πρότερον διακονίαισ μηδὲν ἔχοντα ἐγκαλεῖν αὐτῇ πληγὰσ ἐπιφέρειν μὴ συνιείσ, ὅτι νῦν κατὰ θεοῦ προαίρεσιν οἷσ αὐτὸσ ἔσπευσεν ὑπηρετεῖν εἴργεται.

ταραττομένου δὲ αὐτοῦ διὰ τὴν τῆσ ὄνου φωνὴν ἀνθρωπίνην οὖσαν ἐπιφανεὶσ καὶ ὁ ἄγγελοσ ἐναργὴσ ἐνεκάλει τῶν πληγῶν, ὡσ οὐχὶ τοῦ κτήνουσ ὄντοσ αἰτίου, τὴν δὲ ὁδὸν αὐτοῦ διακωλύοντοσ παρὰ γνώμην τοῦ θεοῦ γενομένην.

καταδείσασ δ’ ὁ Βάλαμοσ οἱο͂́σ τε ἦν ἀναστρέφειν, ἀλλ’ ὁ θεὸσ αὐτὸν χωρεῖν τὴν προκειμένην παρώρμησε προστάξασ ὅτιπερ ἂν αὐτὸσ κατὰ νοῦν αὐτῷ ποιήσειε τοῦτο σημαίνειν.

Καὶ ὁ μὲν ταῦτα τοῦ θεοῦ κελεύσαντοσ ἥκει πρὸσ Βάλακον.

δεξαμένου δὲ αὐτὸν τοῦ βασιλέωσ ἐκπρεπῶσ ἠξίου προαχθεὶσ ἐπί τι τῶν ὀρῶν σκέψασθαι, πῶσ τὸ τῶν Ἑβραίων ἔχοι στρατόπεδον. Βάλακοσ δ’ αὐτὸσ ἀφικνεῖται τὸν μάντιν σὺν βασιλικῇ θεραπείᾳ φιλοτίμωσ ἀγόμενοσ εἰσ ὄροσ, ὅπερ ὑπὲρ κεφαλῆσ αὐτῶν ἔκειτο τοῦ στρατοπέδου σταδίουσ ἀπέχον ἑξήκοντα. κατιδὼν δ’ αὐτοὺσ ἐκεῖνοσ βωμούσ τε ἐκέλευσεν ἑπτὰ δείμασθαι τὸν βασιλέα καὶ τοσούτουσ ταύρουσ καὶ κριοὺσ παραστῆσαι·

ὑπουργήσαντοσ δὲ διὰ ταχέων τοῦ βασιλέωσ ὁλοκαυτεῖ τυθέντασ, ὡσ τρόπον εἶδε σημαινομένην, "ὁ λεώσ, φησίν, οὗτοσ εὐδαίμων, ᾧ ὁ θεὸσ δίδωσι μυρίων κτῆσιν ἀγαθῶν καὶ σύμμαχον εἰσ ἅπαντα καὶ ἡγεμόνα τὴν ἑαυτοῦ πρόνοιαν ἐπένευσεν. ὡσ οὐδέν ἐστιν ἀνθρώπινον γένοσ, οὗ μὴ κατ’ ἀρετὴν καὶ ζήλωσιν ἐπιτηδευμάτων ἀρίστων καὶ καθαρῶν πονηρίασ ὑμεῖσ ἀμείνουσ κριθήσεσθε καὶ παισὶ βελτίοσιν αὐτῶν ταῦτα καταλείψετε, θεοῦ μόνουσ ὑμᾶσ ἀνθρώπουσ ἐφορῶντοσ καὶ ὅθεν ἂν γένοισθε πάντων εὐδαιμονέστεροι τῶν ὑπὸ τὸν ἥλιον ἐκπορίζοντοσ.

γῆν τε οὖν ἐφ’ ἣν ὑμᾶσ αὐτὸσ ἔστειλε καθέξετε δουλεύσουσαν αἰεὶ παισὶν ὑμετέροισ καὶ τοῦ περὶ αὐτῶν κλέουσ ἐμπλησθήσεται πᾶσα ἡ γῆ καὶ θάλασσα, ἀρκέσετε δὲ τῷ κόσμῳ παρασχεῖν ἑκάστῃ γῇ τῶν ἀφ’ ὑμετέρου γένουσ οἰκήτορασ.

θαυμάζετε οὖν, ὦ μακάριοσ στρατόσ, ὅτι τοσοῦτοσ ἐξ ἑνὸσ πατρὸσ γεγόνατε.

ἀλλὰ τὸν νῦν ὑμῶν ὀλίγον ἡ Χαναναίων χωρήσει γῆ, τὴν δ’ οἰκουμένην οἰκητήριον δι’ αἰῶνοσ ἴστε προκειμένην ὑμῖν, καὶ τὸ πλῆθοσ ὑμῶν ἔν τε νήσοισ καὶ κατ’ ἤπειρον βιοτεύσετε ὅσον ἐστὶν οὐδ’ ἀστέρων ἀριθμὸσ ἐν οὐρανῷ. τοσούτοισ δὲ οὖσιν οὐκ ἀπαγορεύσει τὸ θεῖον ἀφθονίαν μὲν παντοίων ἀγαθῶν ἐν εἰρήνῃ χορηγοῦν, νίκην δὲ καὶ κράτοσ ἐν πολέμῳ. παῖδασ ἐχθρῶν ἔρωσ τοῦ πρὸσ ὑμᾶσ πολέμου λάβοι καὶ θρασυνθεῖεν ὥστε εἰσ ὅπλα καὶ τὰσ ὑμετέρασ χεῖρασ ἐλθεῖν·

οὐ γὰρ ἂν ὑποστρέψειέ τισ νικηφόροσ οὐδ’ ὥστε παῖδασ εὐφρᾶναι καὶ γυναῖκασ. τοσοῦτον ὑμῖν ἀνδρείασ τὸ περιὸν ἐκ θεοῦ προνοίασ ἀνῄρηται, ᾧ καὶ τὰ περιττὰ μειοῦν ἰσχὺσ καὶ τὰ λείποντα διδόναι. Καὶ ὁ μὲν τοιαῦτα ἐπεθείαζεν οὐκ ὢν ἐν ἑαυτῷ τῷ δὲ θείῳ πνεύματι πρὸσ αὐτὰ νενικημένοσ.

τοῦ δὲ Βαλάκου δυσχεραίνοντοσ καὶ παραβαίνειν αὐτὸν τὰσ συνθήκασ ἐφ’ αἷσ αὐτὸν ἀντὶ μεγάλων λάβοι δωρεῶν παρὰ τῶν συμμάχων ἐπικαλοῦντοσ, ἐλθόντα γὰρ ἐπὶ κατάρᾳ τῶν πολεμίων ὑμνεῖν αὐτοὺσ ἐκείνουσ καὶ μακαριωτάτουσ ἀποφαίνειν ἀνθρώπων, "ὦ Βάλακε, φησί, περὶ τῶν ὅλων λογίζῃ καὶ δοκεῖσ ἐφ’ ἡμῖν εἶναί τι περὶ τῶν τοιούτων σιγᾶν ἢ λέγειν, ὅταν ἡμᾶσ τὸ τοῦ θεοῦ λάβῃ πνεῦμα; φωνὰσ γὰρ ἃσ βούλεται τοῦτο καὶ λόγουσ οὐδὲν ἡμῶν εἰδότων ἀφίησιν.

ἐγὼ δὲ μέμνημαι μὲν ὧντε καὶ σὺ καὶ Μαδιηνῖται δεηθέντεσ ἐνταυθοῖ με προθύμωσ ἠγάγετε καὶ δι’ ἃ τὴν ἄφιξιν ἐποιησάμην, ἦν τέ μοι δι’ εὐχῆσ μηδὲν ἀδικῆσαί σου τὴν ἐπιθυμίαν.

κρείττων δὲ ὁ θεὸσ ὧν ἐγὼ χαρίζεσθαι διεγνώκειν·

καὶ παντελῶσ ἀσθενεῖσ οἱ προγινώσκειν περὶ τῶν ἀνθρωπίνων παρ’ ἑαυτῶν ὑπολαμβάνοντεσ, ὡσ μὴ ταῦθ’ ἅπερ ὑπαγορεύει τὸ θεῖον λέγειν, βιάζεσθαι δὲ τὴν ἐκείνου βούλησιν· οὐδὲν γὰρ ἐν ἡμῖν ἔτι φθάσαντοσ εἰσελθεῖν ἐκείνου ἡμέτερον.

ἔγωγ’ οὖν τὸν στρατὸν τοῦτον οὔτ’ ἐπαινέσαι προεθέμην οὔτ’ ἐφ’ οἷσ τὸ γένοσ αὐτῶν ὁ θεὸσ ἀγαθοῖσ ἐμηχανήσατο διελθεῖν, ἀλλ’ εὐμενὴσ αὐτοῖσ οὗτοσ ὢν καὶ σπεύδων αὐτοῖσ εὐδαίμονα βίον καὶ κλέοσ αἰώνιον παρασχεῖν ἐμοὶ τοιούτων ἀπαγγελίαν λόγων ὑπέθετο. νῦν δέ, χαρίζεσθαί τε γὰρ αὐτῷ σοὶ διὰ σπουδῆσ ἐστί μοι καὶ Μαδιηνίταισ, ὧν ἀπώσασθαί μοι τὴν ἀξίωσιν οὐκ εὐπρεπέσ, φέρε βωμούσ τε ἑτέρουσ αὖθισ ἐγείρωμεν καὶ θυσίασ ταῖσ πρὶν παραπλησίασ ἐπιτελέσωμεν, εἰ πεῖσαι τὸν θεὸν δυνηθείην ἐπιτρέψαι μοι τοὺσ ἀνθρώπουσ ἀραῖσ ἐνδῆσαι.

πεσὼν δ’ ἐπὶ στόμα πάθη προύλεγεν ὅσα τε βασιλεῦσιν ἔσται καὶ ὅσα πόλεσι ταῖσ ἀξιολογωτάταισ, ὧν ἐνίαισ οὐδ’ οἰκεῖσθαί πω συνέβαινε τὴν ἀρχήν, ἅ τε καὶ προϋπῆρξεν ἐν τοῖσ ἔμπροσθεν χρόνοισ γενόμενα τοῖσ ἀνθρώποισ διὰ γῆσ ἢ θαλάσσησ εἰσ μνήμην τὴν ἐμήν.

ἐξ ὧν ἁπάντων λαβόντων τέλοσ ὁποῖον ἐκεῖνοσ προεῖπε τεκμαίροιτ’ ἄν τισ, ὅ τι καὶ ἔσοιτο πρὸσ τὸ μέλλον. Βάλακοσ δὲ ἀγανακτήσασ ἐπὶ τῷ μὴ καταράτουσ γενέσθαι τοὺσ Ἰσραηλίτασ ἀποπέμπει τὸν Βάλαμον μηδεμιᾶσ τιμῆσ ἀξιώσασ·

φησί, καὶ Μαδιηνιτῶν οἱ παρόντεσ, χρὴ γὰρ καὶ παρὰ βούλησιν τοῦ θεοῦ χαρίσασθαι ὑμῖν, τὸ μὲν Ἑβραίων γένοσ οὐκ ἂν ὄλεθροσ παντελὴσ καταλάβοι οὔτ’ ἐν πολέμῳ οὔτ’ ἐν λοιμῷ καὶ σπάνει τῶν ἀπὸ γῆσ καρπῶν, οὔτ’ ἄλλη τισ αἰτία παράλογοσ διαφθείρειεν.

πρόνοια γάρ ἐστιν αὐτῶν τῷ θεῷ σώζειν ἀπὸ παντὸσ κακοῦ καὶ μηδὲν ἐπ’ αὐτοὺσ [ἐᾶσαι τοιοῦτον πάθοσ] ἐλθεῖν, ὑφ’ οὗ κἂν ἀπόλοιντο πάντεσ·

συμπέσοι δ’ αὐτοῖσ ὀλίγα τε καὶ πρὸσ ὀλίγον, ὑφ’ ὧν ταπεινοῦσθαι δοκοῦντεσ εἶτ’ ἀνθήσουσιν ἐπὶ φόβῳ τῶν ἐπαγαγόντων αὐτοῖσ τὰσ βλάβασ. ὑμεῖσ δ’ εἰ νίκην τινὰ πρὸσ βραχὺν καιρὸν κατ’ αὐτῶν κερδᾶναι ποθεῖτε, τύχοιτ’ ἂν αὐτῆσ ταῦτα ποιήσαντεσ·

τῶν θυγατέρων τὰσ μάλιστα εὐπρεπεῖσ καὶ βιάσασθαι καὶ νικῆσαι τὴν τῶν ὁρώντων σωφροσύνην ἱκανὰσ διὰ τὸ κάλλοσ ἀσκήσαντεσ τὴν εὐμορφίαν αὐτῶν ἐπὶ τὸ μᾶλλον εὐπρεπὲσ πέμψατε πλησίον ἐσομένασ τοῦ ἐκείνων στρατοπέδου, καὶ δεομένοισ συνεῖναι τοῖσ νεανίαισ αὐτῶν προστάξατε. ἐπειδὰν δὲ κεχειρωμένουσ ὁρῶσι ταῖσ ἐπιθυμίαισ, καταλιπέτωσαν καὶ παρακαλούντων μένειν μὴ πρότερον ἐπινευέτωσαν, πρὶν ἂν πείσωσιν αὐτοὺσ ἀφέντασ τοὺσ πατρίουσ νόμουσ καὶ τὸν τούτουσ αὐτοῖσ θέμενον τιμᾶν θεὸν τοὺσ Μαδιηνιτῶν καὶ Μωαβιτῶν σέβωσιν·

οὕτωσ γὰρ αὐτοῖσ τὸν θεὸν ὀργισθήσεσθαι. καὶ ὁ μὲν τοῦθ’ ὑποθέμενοσ αὐτοῖσ ᾤχετο. Τῶν δὲ Μαδιηνιτῶν πεμψάντων τὰσ θυγατέρασ κατὰ τὴν ἐκείνου παραίνεσιν οἱ τῶν Ἑβραίων ἁλίσκονται νέοι τῆσ εὐπρεπείασ αὐτῶν καὶ παραγενόμενοι εἰσ λόγουσ αὐταῖσ παρεκάλουν μὴ φθονεῖν αὐτοῖσ τῆσ τοῦ κάλλουσ αὐτῶν ἀπολαύσεωσ μηδὲ τῆσ τοῦ πλησιάζειν συνηθείασ·

αἱ δ’ ἀσμένωσ δεξάμεναι τοὺσ λόγουσ συνῄεσαν αὐτοῖσ. ἐνδησάμεναι δ’ αὐτοὺσ τῷ πρὸσ αὐτὰσ ἔρωτι καὶ τῆσ ἐπιθυμίασ ἀκμαζούσησ περὶ ἀπαλλαγὴν ἐγίνοντο.

τοὺσ δ’ ἀθυμία πολλὴ πρὸσ τὴν ἀναχώρησιν τῶν γυναικῶν κατέλαβε καὶ λιπαροῦντεσ ἐνέκειντο, μὴ σφᾶσ καταλιπεῖν, ἀλλὰ γαμετὰσ αὐτῶν ἐσομένασ αὐτόθι μένειν καὶ δεσποίνασ ἀποδειχθησομένασ πάντων ὧν ὑπῆρχεν αὐτοῖσ. ταῦτα δὲ ὀμνύντεσ ἔλεγον καὶ θεὸν μεσίτην ὧν ὑπισχνοῦντο ποιούμενοι δακρύοντέσ τε καὶ πανταχόθεν αὑτοὺσ ἐλεεινοὺσ ταῖσ γυναιξὶ κατασκευάζοντεσ εἶναι.

αἱ δ’ ὡσ δεδουλωμένουσ αὐτοὺσ κατενόησαν καὶ τελέωσ ὑπὸ τῆσ συνηθείασ ἐχομένουσ, ἤρξαντο πρὸσ αὐτοὺσ λέγειν· "Ἡμῖν, ὦ κράτιστοι νέων, οἶκοί τέ εἰσι πατρῷοι καὶ κτῆσισ ἀγαθῶν ἄφθονοσ καὶ ἡ παρὰ τῶν γονέων καὶ τῶν οἰκείων εὔνοια καὶ στοργή, καὶ κατ’ οὐδενὸσ τούτων πόρον ἐνθάδ’ ἥκουσαι ἡμεῖσ εἰσ ὁμιλίαν ἥκομεν, οὐδ’ ἐμπορευσόμεναι τὴν ὡρ́αν τοῦ σώματοσ προσηκάμεθα τὴν ὑμετέραν ἀξίωσιν, ἀλλ’ ἄνδρασ ἀγαθοὺσ καὶ δικαίουσ ὑπολαβοῦσαι τοιούτοισ ὑμᾶσ τιμῆσαι ξενίοισ δεομένουσ ἐπείσθημεν.

καὶ νῦν, ἐπεί φατε πρὸσ ἡμᾶσ φιλοστόργωσ ἔχειν καὶ λυπεῖσθε μελλουσῶν ἀναχωρεῖν, οὐδ’ αὐταὶ τὴν δέησιν ὑμῶν ἀποστρεφόμεθα, πίστιν δ’ εὐνοίασ λαβοῦσαι τὴν μόνην ἡμῖν ἀξιόλογον νομισθεῖσαν ἀγαπήσομεν τὸν μεθ’ ὑμῶν βίον ὡσ γαμεταὶ διανύσαι.

δέοσ γάρ, μὴ καὶ κόρον τῆσ ἡμετέρασ ὁμιλίασ λαβόντεσ ἔπειθ’ ὑβρίσητε καὶ ἀτίμουσ ἀποπέμψητε πρὸσ τοὺσ γονεῖσ.

συγγινώσκειν τε ταῦτα φυλαττομέναισ ἠξίουν. ἔφασαν, δέδοκται, τοῖσ δ’ ἔθεσι καὶ τῷ βίῳ πρὸσ ἅπαντασ ἀλλοτριώτατα χρῆσθε, ὡσ καὶ τὰσ τροφὰσ ὑμῖν ἰδιοτρόπουσ εἶναι καὶ τὰ ποτὰ μὴ κοινὰ τοῖσ ἄλλοισ, ἀνάγκη βουλομένουσ ἡμῖν συνοικεῖν καὶ θεοὺσ τοὺσ ἡμετέρουσ σέβειν, καὶ οὐκ ἂν ἄλλο γένοιτο τεκμήριον ἧσ ἔχειν τε νῦν φατε πρὸσ ἡμᾶσ εὐνοίασ καὶ τῆσ ἐσομένησ ἢ τὸ τοὺσ αὐτοὺσ ἡμῖν θεοὺσ προσκυνεῖν.

μέμψαιτο δ’ ἂν οὐδείσ, εἰ γῆσ εἰσ ἣν ἀφῖχθε τοὺσ ἰδίουσ αὐτῆσ θεοὺσ προστρέποισθε καὶ ταῦτα τῶν μὲν ἡμετέρων κοινῶν ὄντων πρὸσ ἅπαντασ, τοῦ δ’ ὑμετέρου πρὸσ μηδένα τοιούτου τυγχάνοντοσ.

δεῖν οὖν αὐτοῖσ ἔλεγον ἢ ταὐτὰ πᾶσιν ἡγητέον ἢ ζητεῖν ἄλλην οἰκουμένην, ἐν ᾗ βιώσονται μόνοι κατὰ τοὺσ ἰδίουσ νόμουσ. Οἱ δ’ ὑπὸ τοῦ πρὸσ αὐτὰσ ἔρωτοσ κάλλιστα λέγεσθαι ταῦτα ὑπολαβόντεσ καὶ παραδόντεσ αὑτοὺσ εἰσ ἃ προεκαλοῦντο παρέβησαν τὰ πάτρια, θεούσ τε πλείονασ εἶναι νομίσαντεσ καὶ θύειν αὐτοῖσ κατὰ νόμον τὸν ἐπιχώριον τοῖσ καθιδρυσαμένοισ προθέμενοι ξενικοῖσ τε βρώμασιν ἔχαιρον καὶ πάντ’ εἰσ ἡδονὴν τῶν γυναικῶν ἐπὶ τοὐναντίον οἷσ ὁ νόμοσ αὐτῶν ἐκέλευε ποιοῦντεσ διετέλουν, ὡσ διὰ παντὸσ ἤδη τοῦ στρατοῦ τὴν παρανομίαν χωρεῖν τῶν νέων καὶ στάσιν αὐτοῖσ πολὺ χείρω τῆσ προτέρασ ἐμπεσεῖν καὶ κίνδυνον παντελοῦσ τῶν ἰδίων ἐθισμῶν ἀπωλείασ.

καὶ Ζαμβρίασ ὁ τῆσ Σεμεωνίδοσ ἡγούμενοσ φυλῆσ Χοσβίᾳ συνὼν Μαδιανίτιδι Οὔρου θυγατρὶ τῶν ἐκείνῃ δυναστεύοντοσ ἀνδρὸσ κελευσθεὶσ ὑπὸ τῆσ γυναικὸσ πρὸ τῶν Μωυσεῖ δοχθέντων τὸ πρὸσ ἡδονὴν αὐτῇ γενησόμενον ἐθεράπευεν.

ἐν τούτοισ δ’ ὄντων τῶν πραγμάτων δείσασ Μωυσῆσ, μὴ γένηταί τι χεῖρον, συναγαγὼν εἰσ ἐκκλησίαν τὸν λαὸν οὐδενὸσ μὲν κατηγόρει πρὸσ ὄνομα μὴ βουλόμενοσ εἰσ ἀπόνοιαν περιστῆσαι τοὺσ ἐκ τοῦ λανθάνειν μετανοῆσαι δυναμένουσ, ἔλεγε δ’ ὡσ οὐκ ἄξια δρῷεν οὔτ’ αὐτῶν οὔτε πατέρων τὴν ἡδονὴν προτιμήσαντεσ τοῦ θεοῦ καὶ τοῦ κατὰ τοῦτον βίου.

προσήκειν δ’ ἑώσ ἔτι καὶ καλῶσ αὐτοῖσ ἂν ἔχοι μεταβαλέσθαι, τὴν ἀνδρείαν ὑπολαμβάνουσιν οὐκ ἐν τῷ βιάζεσθαι τοὺσ νόμουσ ἀλλ’ ἐν τῷ μὴ εἴκειν ταῖσ ἐπιθυμίαισ εἶναι.

πρὸσ τούτοισ δ’ οὐδ’ εὔλογον ἔφασκε σωφρονήσαντασ αὐτοὺσ ἐπὶ τῆσ ἐρήμου νῦν ἐν τοῖσ ἀγαθοῖσ ὄντασ παροινεῖν, μηδὲ τὰ κτηθέντα ὑπὸ τῆσ ἐνδείασ δι’ εὐπορίαν αὐτῶν ἀπολέσθαι.

καὶ ὁ μὲν ταῦτα λέγων ἐπειρᾶτο τοὺσ νέουσ ἐπανορθοῦν καὶ εἰσ μετάνοιαν ἄγειν ὧν ἔπραττον. Ἀναστὰσ δὲ μετ’ αὐτὸν Ζαμβρίασ "ἀλλὰ σὺ μέν, εἶπεν, ὦ Μωυσῆ, χρῶ νόμοισ οἷσ αὐτὸσ ἐσπούδακασ ἐκ τῆσ τούτων εὐηθείασ τὸ βέβαιον αὐτοῖσ παρεσχημένοσ·

ἐπεὶ μὴ τοῦτον αὐτῶν ἐχόντων τὸν τρόπον πολλάκισ ἂν ἤδη κεκολασμένοσ ἔγνωσ ἂν οὐκ εὐπαραλογίστουσ Ἑβραίουσ. ἐμὲ δ’ οὐκ ἂν ἀκόλουθον οἷσ σὺ προστάττεισ τυραννικῶσ λάβοισ·

οὐ γὰρ ἄλλο τι μέχρι νῦν ἢ προσχήματι νόμων καὶ τοῦ θεοῦ δουλείαν μὲν ἡμῖν ἀρχὴν δὲ σαυτῷ κακουργεῖσ ἀφαιρούμενοσ ἡμᾶσ τὸ ἡδὺ καὶ τὸ κατὰ τὸν βίον αὐτεξούσιον, ὃ τῶν ἐλευθέρων ἐστὶ καὶ δεσπότην οὐκ ἐχόντων. χαλεπώτεροσ δ’ ἂν οὕτωσ Αἰγυπτίων Ἑβραίοισ γένοιο τιμωρεῖν ἀξιῶν κατὰ [τοὺσ] νόμουσ τὴν ἑκάστου πρὸσ τὸ κεχαρισμένον αὐτῷ βούλησιν.

πολὺ δ’ ἂν δικαιότερον αὐτὸσ τιμωρίαν ὑπομένοισ τὰ παρ’ ἑκάστοισ ὁμολογούμενα καλῶσ ἔχειν ἀφανίσαι προῃρημένοσ καὶ κατὰ τῆσ ἁπάντων δόξησ ἰσχυρὰν τὴν σεαυτοῦ κατεσκευακὼσ ἀτοπίαν· ἐγὼ δ’ ἂν στεροίμην εἰκότωσ ὧν πράττω νυνὶ κρίνασ ἀγαθὰ ταῦτ’ ἔπειτα περὶ αὐτῶν ὁμολογεῖν ἐν τούτοισ οὐκ ὀκνήσαιμι.

γύναιόν τε ξενικόν, ὡσ φῄσ, ἦγμαι· παρ’ ἐμαυτοῦ γὰρ ἀκούσῃ τὰσ ἐμὰσ πράξεισ ὡσ παρὰ ἐλευθέρου, καὶ γὰρ οὐδὲ λαθεῖν προεθέμην· θύω τε θεοῖσ οἷσ θύειν μοι νομίζεται δίκαιον ἡγούμενοσ παρὰ πολλῶν ἐμαυτῷ πραγματεύεσθαι τὴν ἀλήθειαν, καὶ οὐχ ὥσπερ ἐν τυραννίδι ζῆν τὴν ὅλην ἐξ ἑνὸσ ἐλπίδα τοῦ βίου παντὸσ ἀνηρτηκότα·

χαρείη τ’ ἂν οὐδεὶσ κυριώτερον αὑτὸν περὶ ὧν πράξαιμι γνώμησ τῆσ ἐμῆσ ἀποφαινόμενοσ. Τοῦ δὲ Ζαμβρίου ταῦτα περὶ ὧν αὐτόσ τε ἠδίκει καὶ τῶν ἄλλων τινὲσ εἰπόντοσ ὁ μὲν λαὸσ ἡσύχαζε φόβῳ τε τοῦ μέλλοντοσ καὶ τὸν νομοθέτην δὲ ὁρῶν μὴ περαιτέρω τὴν ἀπόνοιαν αὐτοῦ προαγαγεῖν ἐκ τῆσ ἄντικρυσ διαμάχησ θελήσαντα·

περιίστατο γάρ, μὴ πολλοὶ τῆσ τῶν λόγων ἀσελγείασ αὐτοῦ μιμηταὶ γενόμενοι ταράξωσι τὸ πλῆθοσ.

καὶ διαλύεται μὲν ἐπὶ τούτοισ ὁ σύλλογοσ. προεληλύθει δ’ ἂν ἐπὶ πλεῖον ἡ τοῦ κακοῦ πεῖρα μὴ φθάσαντοσ Ζαμβρία τελευτῆσαι ἐκ τοιαύτησ αἰτίασ. τόλμῃ δὲ καὶ ψυχῆσ καὶ σώματοσ ἀνδρείᾳ τοσοῦτον προύχων, ὡσ μὴ πρότερον εἴ τινι συσταίη τῶν δεινῶν ἀπαλλάττεσθαι, πρὶν ἢ καταγωνίσασθαι καὶ νίκην τὴν ἐπ’ αὐτῷ λαβεῖν, ἐπὶ τὴν τοῦ Ζαμβρίου σκηνὴν παραγενόμενοσ αὐτόν τε παίων τῇ ῥομφαίᾳ καὶ τὴν Χοσβίαν ἀπέκτεινεν.

οἱ δὲ νέοι πάντεσ, οἷσ ἀρετῆσ ἀντιποίησισ ἦν καὶ τοῦ φιλοκαλεῖν, μιμηταὶ γενόμενοι τῆσ Φινεέσσου τόλμησ ἀνῄρουν τοὺσ ἐπὶ τοῖσ ὁμοίοισ Ζαμβρίᾳ τὴν αἰτίαν εἰληφότασ.

ἀπόλλυνται μὲν οὖν καὶ ὑπὸ τῆσ τούτων ἀνδραγαθίασ πολλοὶ τῶν παρανομησάντων, ἐφθάρησαν δὲ [πάντεσ] καὶ λοιμῷ ταύτην ἐνσκήψαντοσ αὐτοῖσ τοῦ θεοῦ τὴν νόσον ὅσοι [τε] συγγενεῖσ ὄντεσ κωλύειν δέον ἐξώτρυνον αὐτοὺσ ἐπὶ ταῦτα ἀδικεῖν τῷ θεῷ δοκοῦντεσ ἀπέθνησκον. ἀπόλλυνται μὲν οὖν ἐκ τῶν τάξεων ἄνδρεσ οὐκ ἐλάττουσ τετρακισχιλίων καὶ μυρίων.

Ὑπὸ δὲ ταύτησ παροξυνθεὶσ τῆσ αἰτίασ Μωυσῆσ ἐπὶ τὸν Μαδιανιτῶν ὄλεθρον τὴν στρατιὰν ἐξέπεμπε, περὶ ὧν τῆσ ἐπ’ αὐτοὺσ ἐξόδου μετὰ μικρὸν ἀπαγγελοῦμεν προδιηγησάμενοι πρῶτον ὃ παρελίπομεν·

δίκαιον [γὰρ] ἐπὶ τούτου τὴν τοῦ νομοθέτου γνώμην μὴ παρελθεῖν ἀνεγκωμίαστον. τὸν γὰρ Βάλαμον παραληφθέντα ὑπὸ τῶν Μαδιηνιτῶν, ὅπωσ ἐπαράσηται τοῖσ Ἑβραίοισ, καὶ τοῦτο μὲν οὐ δυνηθέντα θείᾳ προνοίᾳ, γνώμην δὲ ὑποθέμενον, ᾗ χρησαμένων τῶν πολεμίων ὀλίγου τὸ τῶν Ἑβραίων πλῆθοσ διεφθάρη τοῖσ ἐπιτηδεύμασι νοσησάντων δή τινων περὶ ταῦτα, μεγάλωσ ἐτίμησεν ἀναγράψασ αὐτοῦ τὰσ μαντείασ, καὶ παρὸν αὐτῷ σφετερίσασθαι τὴν ἐπ’ αὐτοῖσ δόξαν καὶ ἐξιδιώσασθαι μηδενὸσ ἂν γενομένου μάρτυροσ τοῦ διελέγξοντοσ, ἐκείνῳ τὴν μαρτυρίαν ἔδωκε καὶ τῆσ ἐπ’ αὐτῷ μνήμησ ἠξίωσε.

καὶ ταῦτα μὲν ὡσ ἂν αὐτοῖσ τισι δοκῇ οὕτω σκοπείτωσαν.

Μωυσῆσ δὲ ὑπὲρ ὧν καὶ προεῖπον ἐπὶ τὴν Μαδιηνιτῶν γῆν ἔπεμψεν στρατιὰν τοὺσ πάντασ εἰσ δισχιλίουσ καὶ μυρίουσ ἐξ ἑκάστησ φυλῆσ τὸν ἴσον ἀριθμὸν ἐπιλεξάμενοσ, στρατηγὸν δ’ αὐτῶν ἀπέδειξε Φινεέσ, οὗ μικρῷ πρότερον ἐμνήσθημεν φυλάξαντοσ τοῖσ Ἑβραίοισ τοὺσ νόμουσ καὶ τὸν παρανομοῦντα τούτουσ Ζαμβρίαν τιμωρησαμένου.

Μαδιηνῖται δὲ προπυθόμενοι τὸν στρατὸν ἐπὶ σφᾶσ ἐλαύνοντα καὶ ὅσον οὐδέπω παρεσόμενον ἠθροίζοντό τε καὶ τὰσ εἰσβολὰσ τῆσ χώρασ, ᾗ προσεδέχοντο τοὺσ πολεμίουσ, ἀσφαλισάμενοι περιέμενον αὐτούσ.

ἐλθόντων δὲ καὶ συμβολῆσ γενομένησ πίπτει τῶν Μαδιηνιτῶν πλῆθοσ ἀσυλλόγιστον καὶ ἀριθμοῦ κρεῖττον οἵ τε βασιλεῖσ αὐτῶν ἅπαντεσ·

πέντε δὲ ἦσαν, Ὦχόσ τε καὶ Σούρησ ἔτι δὲ Ῥοβέησ καὶ Οὔρησ, πέμπτοσ δὲ Ῥέκεμοσ, οὗ πόλισ ἐπώνυμοσ τὸ πᾶν ἀξίωμα τῆσ Ἀράβων ἔχουσα γῆσ καὶ μέχρι νῦν ὑπὸ παντὸσ τοῦ Ἀραβίου τοῦ κτίσαντοσ βασιλέωσ τὸ ὄνομα Ῥεκέμησ καλεῖται, Πέτρα παρ’ Ἕλλησι λεγομένη. τραπέντων δὲ τῶν πολεμίων οἱ Ἑβραῖοι διήρπασαν αὐτῶν τὴν χώραν καὶ πολλὴν λείαν λαβόντεσ καὶ τοὺσ οἰκήτορασ γυναιξὶν ἅμα διαφθείραντεσ μόνασ τὰσ παρθένουσ κατέλιπον, τοῦτο Μωυσέοσ Φινέει κελεύσαντοσ.

ὃσ ἧκεν ἄγων τὸν στρατὸν ἀπαθῆ καὶ λείαν ἄφθονον, βόασ μὲν γὰρ δισχιλίουσ καὶ πεντακισμυρίουσ, ὀίσ δὲ πεντακισχιλίασ πρὸσ μυριάσιν ἑπτὰ καὶ ἑξήκοντα, ὄνουσ δὲ ἑξακισμυρίασ, χρυσοῦ δὲ καὶ ἀργύρου ἄπειρόν τι πλῆθοσ κατασκευῆσ, ᾗ κατ’ οἶκον ἐχρῶντο·

ὑπὸ γὰρ εὐδαιμονίασ καὶ ἁβροδίαιτοι σφόδρα ἐτύγχανον. ἤχθησαν δὲ καὶ αἱ παρθένοι περὶ δισχιλίασ καὶ τρισμυρίασ. Μωυσῆσ δὲ μερίσασ τὴν λείαν τῆσ μὲν ἑτέρασ τὸ πεντηκοστὸν Ἐλεαζάρῳ δίδωσι καὶ τοῖσ ἱερεῦσι, Λευίταισ δὲ τῆσ ἑτέρασ τὸ πεντηκοστὸν μέροσ, τὴν δὲ λοιπὴν νέμει τῷ λαῷ.

καὶ διῆγον τὸ λοιπὸν εὐδαιμόνωσ, ἀφθονίασ μὲν ἀγαθῶν αὐτοῖσ ὑπ’ ἀρετῆσ γεγενημένησ, ὑπὸ μηδενὸσ δὲ σκυθρωποῦ ταύτησ ἀπολαύειν ἐμποδιζόμενοι. Μωυσῆσ δὲ γηραιὸσ ἤδη τυγχάνων διάδοχον ἑαυτοῦ Ιἠσοῦν καθίστησιν ἐπί τε ταῖσ προφητείαισ καὶ στρατηγὸν εἴ που δεήσειε γενησόμενον, κελεύσαντοσ καὶ τοῦ θεοῦ τούτῳ τὴν προστασίαν ἐπιτρέψαι τῶν πραγμάτων.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ πᾶσαν ἐπεπαίδευτο τὴν περὶ τοὺσ νόμουσ παιδείαν καὶ τὸ θεῖον Μωυσέοσ ἐκδιδάξαντοσ. Κἀν τούτῳ δύο φυλαὶ Γαδίσ τε καὶ Ῥουβήλου καὶ τῆσ Μανασσίτιδοσ ἡμίσεια πλήθει τετραπόδων εὐδαιμονοῦντεσ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἅπασι, κοινολογησάμενοι παρεκάλουν τὸν Μωυσῆν ἐξαίρετον αὐτοῖσ τὴν Ἀμορῖτιν παρασχεῖν δορίκτητον οὖσαν·

ἀγαθὴν γὰρ εἶναι βοσκήματα τρέφειν. μὴ θέλειν δὲ συναραμένουσ τῶν ἐπιλοίπων ἀγώνων γῆν ἣν διαβᾶσιν αὐτοῖσ τὸν Ιὀρδάνην ὁ θεὸσ παραδώσειν ὑπέσχηται ταύτην λαβεῖν καταστρεψαμένουσ οὓσ ἐκεῖνοσ ἀπέδειξεν ἡμῖν πολεμίουσ.

ἀλλ’ ὅπωσ τὴν λείαν ἐν ἐπιτηδείοισ καταλιπόντεσ εὔζωνοι πρὸσ τοὺσ ἀγῶνασ καὶ τὰσ μάχασ χωρεῖν δύναιντο, ἑτοίμουσ τε ἔλεγον ἑαυτοὺσ κτίσαντασ πόλεισ εἰσ φυλακὴν τέκνων καὶ γυναικῶν καὶ κτήσεωσ αὐτοῦ διδόντοσ συναπιέναι τῷ στρατῷ.

καὶ Μωυσῆσ ἀρεσθεὶσ τῷ λόγῳ καλέσασ Ἐλεάζαρον τὸν ἀρχιερέα καὶ Ιἠσοῦν καὶ τοὺσ ἐν τέλει πάντασ συνεχώρει τὴν Ἀμορρῖτιν αὐτοῖσ ἐπὶ τῷ συμμαχῆσαι τοῖσ συγγενέσιν, ἑώσ ἂν καταστήσωνται τὰ πάντα.

λαβόντεσ οὖν ἐπὶ τούτοισ τὴν χώραν καὶ κτίσαντεσ πόλεισ καρτερὰσ τέκνα τε καὶ γυναῖκασ καὶ τἆλλα ὅσα συμπεριάγειν μέλλουσιν αὐτοῖσ ἂν ἦν ἐμπόδια τοῦ πονεῖν ἀπέθεντο εἰσ αὐτάσ. Οἰκοδομεῖ δὲ καὶ Μωυσῆσ τὰσ δέκα πόλεισ τὰσ εἰσ τὸν ἀριθμὸν τῶν ὀκτὼ καὶ τεσσαράκοντα γενησομένασ, ὧν τρεῖσ ἀπέδειξε τοῖσ ἐπ’ ἀκουσίῳ φόνῳ φευξομένοισ, καὶ χρόνον ἔταξεν εἶναι τῆσ φυγῆσ τὸν αὐτὸν τῷ ἀρχιερεῖ, ἐφ’ οὗ δράσασ τισ τὸν φόνον ἔφυγε.

μεθ’ ὃν συνεχώρει τελευτήσαντα κάθοδον, ἐχόντων ἐξουσίαν τῶν τοῦ πεφονευμένου συγγενῶν κτείνειν, εἰ λάβοιεν ἔξω τῶν ὁρ́ων τῆσ πόλεωσ εἰσ ἣν ἔφυγε τὸν πεφονευκότα· ἑτέρῳ δὲ οὐκ ἐπετέτραπτο. αἱ δὲ πόλεισ αἱ πρὸσ τὰσ φυγὰσ ἀποδεδειγμέναι ἦσαν αἵδε·

Βοσάρα μὲν ἐπὶ τοῖσ ὁρίοισ τῆσ Ἀραβίασ, Ἀρίμανον δὲ τῆσ Γαλαδηνῶν γῆσ, καὶ Γαυλανὰν δ’ ἐν τῇ Βατανίδι. κτησαμένων δ’ αὐτῶν καὶ τὴν Χαναναίων γῆν τρεῖσ ἕτεραι πόλεισ ἔμελλον ἀνατεθήσεσθαι τῶν Λευίτιδων πόλεων τοῖσ φυγάσιν εἰσ κατοικισμὸν Μωυσέοσ ἐπιστείλαντοσ. εἰ μὲν μέλλουσί τινι συνοικεῖν τῶν φυλετῶν, μετὰ τοῦ κλήρου πρὸσ αὐτοὺσ ἀπιέναι, εἰ δ’ ἐξ ἄλλησ γαμοῖντό τισι φυλῆσ, τὸν κλῆρον ἐν τῇ πατρῴᾳ φυλῇ καταλιπεῖν.

καὶ τότε μένειν ἑκάστου τὸν κλῆρον ἐν τῇ φυλῇ διετάξατο. Τῶν δὲ τεσσαράκοντα ἐτῶν παρὰ τριάκοντα ἡμέρασ συμπεπληρωμένων Μωυσῆσ ἐκκλησίαν ἐπὶ τῷ Ιὀρδάνῃ συναγαγών, ὅπου νῦν πόλισ ἐστὶν Ἀβίλη, φοινικόφυτον δ’ ἐστὶ τὸ χωρίον, συνελθόντοσ τοῦ λαοῦ παντὸσ λέγει τοιάδε·

δίκαιον ἡγησάμην μηδὲ νῦν ἐγκαταλιπεῖν τοὐμὸν ὑπὲρ τῆσ ὑμετέρασ εὐδαιμονίασ πρόθυμον, ἀλλ’ ἀίδιόν τε ὑμῖν πραγματεύσασθαι τὴν τῶν ἀγαθῶν ἀπόλαυσιν, καὶ μνήμην ἐμαυτῷ γενομένων ὑμῶν ἐν ἀφθονίᾳ τῶν κρειττόνων.

φέρε οὖν ὑποθέμενοσ ὃν τρόπον ὑμεῖσ τ’ ἂν εὐδαιμονήσαιτε καὶ παισὶ τοῖσ αὑτῶν καταλίποιτε κτῆσιν ἀγαθῶν ἀίδιον παραθέμενοσ οὕτωσ ἀπέλθω τοῦ βίου.

πιστεύεσθαι δὲ ἄξιόσ εἰμι διά τε τὰσ πρότερον ὑπὲρ ὑμῶν φιλοτιμίασ καὶ διὰ τὸ τὰσ ψυχὰσ ἐπὶ τελευτῇ γιγνομένασ μετ’ ἀρετῆσ πάσησ ὁμιλεῖν. ὦ παῖδεσ Ἰσραήλου, μία πᾶσιν ἀνθρώποισ ἀγαθῶν κτήσεωσ αἰτία ὁ θεὸσ εὐμενήσ·

μόνοσ γὰρ οὗτοσ δοῦναί τε ταῦτα τοῖσ ἀξίοισ καὶ ἀφελέσθαι τῶν ἁμαρτανόντων εἰσ αὐτὸν ἱκανόσ, ᾧ παρέχοντεσ ἑαυτοὺσ οἱούσ αὐτόσ τε βούλεται κἀγὼ τὴν διάνοιαν αὐτοῦ σαφῶσ ἐξεπιστάμενοσ παραινῶ, οὐκ ἂν ὄντεσ μακαριστοὶ καὶ ζηλωτοὶ πᾶσιν ἀτυχήσαιτέ ποτ’ ἢ παύσαισθε, ἀλλ’ ὧν τε νῦν ὑμῖν ἐστιν ἀγαθῶν ἡ κτῆσισ βεβαία μενεῖ τῶν τε ἀπόντων ταχεῖαν ἕξετε τὴν παρουσίαν. μόνον οἷσ ὁ θεὸσ ὑμᾶσ ἕπεσθαι βούλεται, τούτοισ πειθαρχεῖτε, καὶ μήτε νομίμων τῶν παρόντων ἄλλην προτιμήσητε διάταξιν μήτ’ εὐσεβείασ ἧσ νῦν περὶ τὸν θεὸν ἔχοντεσ καταφρονήσαντεσ εἰσ ἄλλον μεταστήσησθε τρόπον.

ταῦτα δὲ πράττοντεσ ἀλκιμώτατοι μάχασ διενεγκεῖν ἁπάντων ἔσεσθε καὶ μηδενὶ τῶν ἐχθρῶν εὐάλωτοι. θεοῦ γὰρ παρόντοσ ὑμῖν βοηθοῦ πάντων περιφρονεῖν εὔλογον.

τῆσ δ’ ἀρετῆσ ἔπαθλα ὑμῖν μεγάλα κεῖται πρὸσ ἅπαντα τὸν βίον κτησαμένοισ· αὐτή γε τὸ πρῶτον ἀγαθῶν τὸ πρέσβιστόν ἐστιν, ἔπειτα καὶ τὴν τῶν ἄλλων χαρίζεται περιουσίαν, ὡσ καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ ὑμῖν χρωμένοισ αὐτῇ μακαριστὸν ποιῆσαι τὸν βίον καὶ τῶν ἀλλοφύλων πλέον δοξαζομένουσ ἀδήριτον καὶ παρὰ τοῖσ αὖθισ τὴν εὔκλειαν ὑμῖν ὑπάρξαι. τούτων δ’ ἂν ἐφικέσθαι δυνηθείητε, εἰ τῶν νόμων οὓσ ὑπαγορεύσαντόσ μοι τοῦ θεοῦ συνεταξάμην κατήκοοι καὶ φύλακεσ γένοισθε καὶ μελετῴητε τὴν σύνεσιν αὐτῶν.

ἄπειμι δ’ αὐτὸσ χαίρων ἐπὶ τοῖσ ὑμετέροισ ἀγαθοῖσ παρατιθέμενοσ ὑμᾶσ νόμων τε σωφροσύνῃ καὶ κόσμῳ τῆσ πολιτείασ καὶ ταῖσ τῶν στρατηγῶν ἀρεταῖσ, οἳ πρόνοιαν ἕξουσιν ὑμῶν τοῦ συμφέροντοσ.

θεόσ τε ὁ μέχρι νῦν ἡγεμονεύσασ ἡμῖν, καθ’ οὗ βούλησιν κἀγὼ χρήσιμοσ ὑμῖν ἐγενόμην, οὐ μέχρι τοῦ δεῦρο στήσει τὴν αὑτοῦ πρόνοιαν, ἀλλ’ ἐφ’ ὃν αὐτοὶ βούλεσθε χρόνον τοῦτον ἔχειν προστάτην ἐν τοῖσ τῆσ ἀρετῆσ ἐπιτηδεύμασι μένοντεσ, ἐπὶ τοσοῦτον αὐτοῦ χρήσεσθε τῇ προμηθείᾳ.

γνώμασ τε ὑμῖν εἰσηγήσονται τὰσ ἀρίστασ, αἷσ ἑπόμενοι τὴν εὐδαιμονίαν ἕξετε, ὁ ἀρχιερεὺσ Ἐλεάζαροσ καὶ Ιἠσοῦσ ἥ τε γερουσία καὶ τὰ τέλη τῶν φυλῶν, ὧν ἀκροᾶσθε μὴ χαλεπῶσ, γινώσκοντεσ ὅτι πάντεσ οἱ ἄρχεσθαι καλῶσ εἰδότεσ καὶ ἄρχειν εἴσονται παρελθόντεσ εἰσ ἐξουσίαν αὐτοῦ, τήν τ’ ἐλευθερίαν ἡγεῖσθε μὴ τὸ προσαγανακτεῖν οἷσ ἂν ὑμᾶσ οἱ ἡγεμόνεσ πράττειν ἀξιῶσι·

νῦν μὲν γὰρ ἐν τῷ τοὺσ εὐεργέτασ ὑβρίζειν ἐν τούτῳ τὴν παρρησίαν τίθεσθε, ὃ δὴ τοῦ λοιποῦ φυλαττομένοισ ὑμῖν ἄμεινον ἕξει τὰ πράγματα·

μηδὲ τὴν ἴσην ἐπὶ τούτοισ ὀργήν ποτε λαμβάνετε, ᾗ κατ’ ἐμοῦ πολλάκισ ἐτολμήσατε χρῆσθαι·

γινώσκετε γὰρ ὡσ πλεονάκισ ἐκινδύνευσα ὑφ’ ὑμῶν ἀποθανεῖν ἢ ὑπὸ τῶν πολεμίων. ταῦτα δ’ οὐκ ὀνειδίζειν ὑμᾶσ προεθέμην, οὐ γὰρ ἐπ’ ἐξόδου τοῦ ζῆν δυσχεραίνοντασ καταλιπεῖν ἠξίουν εἰσ τὴν ἀνάμνησιν φέρων μηδὲ παρ’ ὃν ἔπασχον αὐτὰ καιρὸν ἐν ὀργῇ γενόμενοσ, ἀλλ’ ὥστε τοῦ σωφρονήσειν ὑμᾶσ εἰσ τὸ μέλλον κατ’ αὐτό γε τοῦτ’ ἀσφαλὲσ εἶναι, καὶ μηδὲν εἰσ τοὺσ προεστηκότασ ἐξυβρίσαι διὰ πλοῦτον, ὃσ ὑμῖν πολὺσ διαβᾶσι τὸν Ιὀρδάνην καὶ τὴν Χαναναίαν κτησαμέναισ περιστήσεται.

ἐπεὶ προαχθέντεσ εἰσ καταφρόνησιν ὑπ’ αὐτοῦ καὶ τῆσ ἀρετῆσ ὀλιγωρίαν ἀπολεῖτε καὶ τὴν εὔνοιαν τὴν παρὰ τοῦ θεοῦ, ποιήσαντεσ δὲ τοῦτον ἐχθρὸν τήν τε γῆν, ἣν κτήσεσθε, κρατηθέντεσ ὅπλοισ ὑπὸ τῶν αὖθισ ἀφαιρεθήσεσθε μετὰ μεγίστων ὀνειδῶν καὶ σκεδασθέντεσ διὰ τῆσ οἰκουμένησ πᾶσαν ἐμπλήσετε καὶ γῆν καὶ θάλασσαν τῆσ αὑτῶν δουλείασ.

ἔσται δ’ ὑμῖν τούτων πεῖραν λαμβάνουσιν ἀνωφελὴσ ἡ μετάνοια καὶ ἡ τῶν οὐ φυλαχθέντων νόμων ἀνάμνησισ.

ὅθεν εἰ βούλοισθε τούτουσ ὑμῖν μένειν, τῶν πολεμίων μηδένα ὑπολείπησθε κρατήσαντεσ αὐτῶν, ἀλλ’ ἀπολλύναι πάντασ κρίνατε συμφέρειν, ἵνα μή τινων παραγευσάμενοι τῆσ ἐκείνων ἐπιτηδεύσεωσ διαφθείρητε τὴν πάτριον πολιτείαν. ἔτι δὲ καὶ βωμοὺσ καὶ ἄλση καὶ νεὼσ ὁπόσουσ ἂν ἔχοιεν κατερείπειν παραινῶ καὶ δαπανᾶν πυρὶ τὸ γένοσ αὐτῶν καὶ τὴν μνήμην·

βεβαία γὰρ ἂν οὕτωσ ὑμῖν μόνον ὑπάρξειεν ἡ τῶν οἰκείων ἀγαθῶν ἀσφάλεια. ἵνα δὲ μὴ δι’ ἀμαθίαν τοῦ κρείττονοσ ἡ φύσισ ὑμῶν πρὸσ τὸ χεῖρον ἀπονεύσῃ, συνέθηκα ὑμῖν καὶ νόμουσ ὑπαγορεύσαντόσ μοι τοῦ θεοῦ καὶ πολιτείαν, ἧσ τὸν κόσμον φυλάξαντεσ πάντων ἂν εὐδαιμονέστατοι κριθείητε.

Ταῦτα εἰπὼν δίδωσιν αὐτοῖσ ἐν βιβλίῳ τοὺσ νόμουσ καὶ τὴν διάταξιν τῆσ πολιτείασ ἀναγεγραμμένην.

οἱ δὲ ἐδάκρυόν τε καὶ πολλὴν ἐπιζήτησιν ἐποιοῦντο τοῦ στρατηγοῦ μεμνημένοι τε ὧν κινδυνεύσειε καὶ προθυμηθείη τῆσ περὶ αὐτῶν σωτηρίασ καὶ δυσελπιστοῦντεσ περὶ τῶν μελλόντων ὡσ οὐκ ἐσομένησ ἄλλησ ἀρχῆσ τοιαύτησ, ἧττόν τε τοῦ θεοῦ προνοησομένου διὰ τὸ Μωυσῆν εἶναι τὸν παρακαλοῦντα. ὧν τε ἐπὶ τῆσ ἐρήμου μετ’ ὀργῆσ ὁμιλήσειαν αὐτῷ μετανοοῦντεσ ἤλγουν, ὡσ ἅπαντα τὸν λαὸν εἰσ δάκρυα προπεσόντα κρεῖττον καὶ τῆσ ἐκ λόγου παρηγορίασ τὸ ἐπ’ αὐτῷ ποιῆσαι πάθοσ.

Μωυσῆσ δ’ αὐτοὺσ παρηγόρει, καὶ τοῦ δακρύων αὐτὸν ἄξιον ὑπολαμβάνειν ἀπάγων αὐτοὺσ χρῆσθαι τῇ πολιτείᾳ παρεκάλει. καὶ τότε μὲν οὕτω διελύθησαν. Βούλομαι δὲ τὴν πολιτείαν πρότερον εἰπὼν τῷ τε Μωυσέοσ ἀξιώματι τῆσ ἀρετῆσ ἀναλογοῦσαν καὶ μαθεῖν παρέξων δι’ αὐτῆσ τοῖσ ἐντευξομένοισ.

οἱᾶ τὰ καθ’ ἡμᾶσ ἀρχῆθεν ἦν, ἐπὶ τὴν τῶν ἄλλων τραπέσθαι διήγησιν. γέγραπται δὲ πάνθ’ ὡσ ἐκεῖνοσ κατέλιπεν οὐδὲν ἡμῶν ἐπὶ καλλωπισμῷ προσθέντων οὐδ’ ὅτι μὴ κατελέλοιπε Μωυσῆσ. νενεωτέρισται δ’ ἡμῖν τὸ κατὰ γένοσ ἕκαστα τάξαι·

σποράδην γὰρ ὑπ’ ἐκείνου κατελείφθη γραφέντα καὶ ὡσ ἕκαστόν τι παρὰ τοῦ θεοῦ πύθοιτο. τούτου χάριν ἀναγκαῖον ἡγησάμην προδιαστείλασθαι, μὴ καί τισ ἡμῖν παρὰ τῶν ὁμοφύλων ἐντυχόντων τῇ γραφῇ μέμψισ ὡσ διημαρτηκόσι γένηται. ἔχει δὲ οὕτωσ ἡ διάταξισ ἡμῶν τῶν νόμων τῶν ἀνηκόντων εἰσ τὴν πολιτείαν.

οὓσ δὲ κοινοὺσ ἡμῖν καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ κατέλιπε τούτουσ ὑπερεθέμην εἰσ τὴν περὶ ἐθῶν καὶ αἰτιῶν ἀπόδοσιν, ἣν συλλαμβανομένου τοῦ θεοῦ μετὰ ταύτην ἡμῖν τὴν πραγματείαν συντάξασθαι πρόκειται. Ἐπειδὰν τὴν Χαναναίων γῆν κτησάμενοι καὶ σχολὴν ἐν χρήσει τῶν ἀγαθῶν ἔχοντεσ πόλεισ τὸ λοιπὸν ἤδη κτίζειν προαιρῆσθε, ταῦτα ποιοῦντεσ τῷ θεῷ φίλα πράξετε καὶ τὴν εὐδαιμονίαν βεβαίαν ἕξετε·

ἱερὰ πόλισ ἔστω μία τῆσ Χαναναίων γῆσ ἐν τῷ καλλίστῳ καὶ δι’ ἀρετὴν ἐπιφανεῖ, ἣν ἂν ὁ θεὸσ ἑαυτῷ διὰ προφητείασ ἕληται, καὶ νεὼσ εἷσ ἐν ταύτῃ ἔστω, καὶ βωμὸσ εἷσ ἐκ λίθων μὴ κατειργασμένων, ἀλλὰ λογάδην συγκειμένων, οἳ κονιάματι χρισθέντεσ εὐπρεπεῖσ τε εἰε͂ν καὶ καθάριοι πρὸσ τὴν θέαν.

ἡ δ’ ἐπὶ τοῦτον πρόσβασισ ἔστω μὴ διὰ βαθμίδων, ἀλλὰ προσχώσεωσ αὐτῷ καταπρανοῦσ γενομένησ.

ἐν ἑτέρᾳ δὲ πόλει μήτε βωμὸσ μήτε νεὼσ ἔστω· θεὸσ γὰρ εἷσ καὶ τὸ Ἑβραίων γένοσ ἕν. Ὁ δὲ βλασφημήσασ θεὸν καταλευσθεὶσ κρεμάσθω δι’ ἡμέρασ καὶ ἀτίμωσ καὶ ἀφανῶσ θαπτέσθω.

Συνερχέσθωσαν δὲ εἰσ ἣν ἀποφήνωσι πόλιν τὸν νεὼν τρὶσ τοῦ ἔτουσ οἱ ἐκ τῶν περάτων τῆσ γῆσ, ἧσ ἂν Ἑβραῖοι κρατῶσιν, ὅπωσ τῷ θεῷ τῶν μὲν ὑπηργμένων εὐχαριστῶσι καὶ περὶ τῶν εἰσ τὸ μέλλον παρακαλῶσι καὶ συνιόντεσ ἀλλήλοισ καὶ συνευωχούμενοι προσφιλεῖσ ὦσι·

καλὸν γὰρ εἶναι μὴ ἀγνοεῖν ἀλλήλουσ ὁμοφύλουσ τε ὄντασ καὶ τῶν αὐτῶν κοινωνοῦντασ ἐπιτηδευμάτων, τοῦτο δὲ ἐκ μὲν τῆσ αὐτῆσ ἐπιμιξίασ αὐτοῖσ ὑπάρξειν, τῇ τε ὄψει καὶ τῇ ὁμιλίᾳ μνήμην αὐτῶν ἐντιθέντασ·

ἀνεπιμίκτουσ γὰρ ἀλλήλοισ μένοντασ ἀλλοτριωτάτουσ αὑτοῖσ νομισθήσεσθαι. Ἔστω δὲ καὶ δεκάτη τῶν καρπῶν ἐξαίρεσισ ὑμῖν χωρὶσ ἧσ διετάξατε τοῖσ ἱερεῦσι καὶ Λευίταισ δεδόσθαι, ἣ πιπρασκέσθω μὲν ἐπὶ τῶν πατρίδων, εἰσ δὲ τὰσ εὐωχίασ ὑπηρετείτω καὶ τὰσ θυσίασ τὰσ ἐν τῇ ἱερᾷ πόλει·

δίκαιον γὰρ εἶναι τῶν ἐκ τῆσ γῆσ ἀναδιδομένων, ἣν ὁ θεὸσ αὐτοῖσ κτήσασθαι παρέσχεν, ἐπὶ τιμῇ τοῦ δεδωκότοσ ἀπολαύειν. Ἐκ μισθοῦ γυναικὸσ ἡταιρημένησ θυσίασ μὴ τελεῖν·

ἥδεσθαι γὰρ μηδενὶ τῶν ἀφ’ ὕβρεωσ τὸ θεῖον, χείρων δ’ οὐκ ἂν εἰή τῆσ ἐπὶ τοῖσ σώμασιν αἰσχύνησ· ὁμοίωσ μηδ’ ἂν ἐπ’ ὀχεύσει κυνὸσ ἤτοι θηρευτικοῦ ἢ ποιμνίων φύλακοσ λάβῃ τισ μισθόν, ἐκ τούτου θύειν τῷ θεῷ. Βλασφημείτω δὲ μηδεὶσ θεοὺσ οὓσ πόλεισ ἄλλαι νομίζουσι.

μηδὲ συλᾶν ἱερὰ ξενικά, μηδ’ ἂν ἐπωνομασμένον ᾖ τινι θεῷ κειμήλιον λαμβάνειν. Μηδεὶσ δ’ ἐξ ὑμῶν κλωστὴν ἐξ ἐρίου καὶ λίνου στολὴν φορείτω·

τοῖσ γὰρ ἱερεῦσι μόνοισ ταύτην ἀποδεδεῖχθαι. Συνελθόντοσ δὲ τοῦ πλήθουσ εἰσ τὴν ἱερὰν πόλιν ἐπὶ ταῖσ θυσίαισ δι’ ἐτῶν ἑπτὰ τῆσ σκηνοπηγίασ ἑορτῆσ ἐνστάσησ ὁ ἀρχιερεὺσ ἐπὶ βήματοσ ὑψηλοῦ σταθείσ, ἀφ’ οὗ γένοιτο ἐξάκουστοσ, ἀναγινωσκέτω τοὺσ νόμουσ ἅπασι, καὶ μήτε γυνὴ μήτε παῖδεσ εἰργέσθωσαν τοῦ ἀκούειν, ἀλλὰ μηδὲ οἱ δοῦλοι·

καλὸν γὰρ ταῖσ ψυχαῖσ ἐγγραφέντασ καὶ τῇ μνήμῃ φυλαχθῆναι μηδέποτε ἐξαλειφθῆναι δυναμένουσ.

οὕτωσ γὰρ οὐδὲν ἁμαρτήσονται μὴ δυνάμενοι λέγειν ἄγνοιαν τῶν ἐν τοῖσ νόμοισ διωρισμένων, οἵ τε νόμοι πολλὴν πρὸσ ἁμαρτάνοντασ ἕξουσι παρρησίαν, ὡσ προλεγόντων αὐτοῖσ ἃ πείσονται καὶ ταῖσ ψυχαῖσ ἐγγραψάντων διὰ τῆσ ἀκοῆσ ἃ κελεύουσιν, ὥστ’ εἶναι διὰ παντὸσ ἔνδον αὐτοῖσ τὴν προαίρεσιν αὐτῶν ἧσ ὀλιγωρήσαντεσ ἠδίκησαν καὶ τῆσ ζημίασ αὑτοῖσ αἴτιοι γεγόνασι. μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ παῖδεσ πρῶτον τοὺσ νόμουσ μάθημα κάλλιστον καὶ τῆσ εὐδαιμονίασ αἴτιον.

Δίσ τε ἑκάστησ ἡμέρασ ἀρχομένησ τε αὐτῆσ καὶ ὁπότε πρὸσ ὕπνον ὡρ́α τρέπεσθαι μαρτυρεῖν τῷ θεῷ τὰσ δωρεάσ, ἃσ ἀπαλλαγεῖσιν αὐτοῖσ ἐκ τῆσ Αἰγυπτίων γῆσ παρέσχε, δικαίασ οὔσησ φύσει τῆσ εὐχαριστίασ καὶ γενομένησ ἐπ’ ἀμοιβῇ μὲν τῶν ἤδη γεγονότων ἐπὶ δὲ προτροπῇ τῶν ἐσομένων·

ἐπιγράφειν δὲ καὶ τοῖσ θυρώμασιν αὐτῶν τὰ μέγιστα ὧν εὐεργέτησεν αὐτοὺσ ὁ θεὸσ ἔν τε βραχίοσιν ἕκαστον διαφαίνειν, ὅσα τε τὴν ἰσχὺν ἀποσημαίνειν δύναται τοῦ θεοῦ καὶ τὴν πρὸσ αὐτοὺσ εὔνοιαν φέρειν ἐγγεγραμμένα ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ καὶ τοῦ βραχίονοσ, ὡσ περίβλεπτον πανταχόθεν τὸ περὶ αὐτοὺσ πρόθυμον τοῦ θεοῦ.

Ἀρχέτωσαν δὲ καθ’ ἑκάστην πόλιν ἄνδρεσ ἑπτὰ οἱ καὶ τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν περὶ τὸ δίκαιον σπουδὴν προησκηκότεσ·

ἑκάστῃ δὲ ἀρχῇ δύο ἄνδρεσ ὑπηρέται διδόσθωσαν ἐκ τῆσ τῶν Λευιτῶν φυλῆσ. ἔστωσαν δὲ καὶ οἱ δικάζειν λαχόντεσ ταῖσ πόλεσιν ἐν πάσῃ τιμῇ, ὡσ μήτε βλασφημεῖν ἐκείνων παρόντων μήτε θρασύνεσθαί τισιν ἐξεῖναι τῆσ πρὸσ τοὺσ ἐν ἀξιώματι τῶν ἀνθρώπων αἰδοῦσ αὐτῶν εὐλαβεστέρουσ, ὥστε τοῦ θεοῦ μὴ καταφρονεῖν, ἀπεργαζομένησ.

οἱ δὲ δικασταὶ ἀποφήνασθαι κύριοι περὶ τοῦ δόξαντοσ αὐτοῖσ ἔστωσαν, πλὴν εἰ μή τι χρήματα λαβόντασ τισ αὐτοὺσ ἐπὶ διαφθορᾷ τοῦ δικαίου ἐνδείξαιτ’ ἢ ἄλλην τινὰ αἰτίαν προφέροι, καθ’ ἣν οὐ καλῶσ ἐλέγχει αὐτοὺσ ἀποφηναμένουσ·

οὔτε γὰρ κέρδει χαριζομένουσ οὔτ’ ἀξιώματι προσῆκε φανερὰσ ποιεῖσθαι τὰσ κρίσεισ, ἀλλὰ τὸ δίκαιον ἐπάνω πάντων τιθεμένουσ. ὁ γὰρ θεὸσ ἂν οὕτωσ δόξειε καταφρονεῖσθαι καὶ ἀσθενέστεροσ ἐκείνων οἷσ ἄν τισ κατὰ φόβον ἰσχύοσ προσνέμοι τὴν ψῆφον κεκρίσθαι·

τοῦ θεοῦ γὰρ ἰσχύσ ἐστι τὸ δίκαιον. ὃ τοῖσ ἐν ἀξιώμασι τυγχάνουσι καταχαριζόμενόσ τισ ἐκείνουσ τοῦ θεοῦ δυνατωτέρουσ ποιεῖ. ἂν δ’ οἱ δικασταὶ μὴ νοῶσι περὶ τῶν ἐπ’ αὐτοὺσ παρατεταγμένων ἀποφήνασθαι, συμβαίνει δὲ πολλὰ τοιαῦτα τοῖσ ἀνθρώποισ, ἀναπεμπέτωσαν τὴν δίκην εἰσ τὴν ἱερὰν πόλιν, καὶ συνελθόντεσ ὅ τε ἀρχιερεὺσ καὶ ὁ προφήτησ καὶ ἡ γερουσία τὸ δοκοῦν ἀποφαινέσθωσαν.

Εἷσ δὲ μὴ πιστευέσθω μάρτυσ, ἀλλὰ τρεῖσ ἢ τὸ τελευταῖον δύο, ὧν τὴν μαρτυρίαν ἀληθῆ ποιήσει τὰ προβεβιωμένα.

γυναικῶν δὲ μὴ ἔστω μαρτυρία διὰ κουφότητα καὶ θράσοσ τοῦ γένουσ αὐτῶν· μαρτυρείτωσαν δὲ μηδὲ δοῦλοι διὰ τὴν τῆσ ψυχῆσ ἀγένειαν, οὓσ ἢ διὰ κέρδοσ εἰκὸσ ἢ διὰ φόβον μὴ τἀληθῆ μαρτυρῆσαι. ἂν δέ τισ ψευδομαρτυρήσασ πιστευθῇ, πασχέτω ταῦτ’ ἐλεγχθεὶσ ὅσα ὁ καταμαρτυρηθεὶσ πάσχειν ἔμελλεν. Ἂν δὲ πραχθέντοσ φόνου ἔν τινι χώρᾳ μὴ εὑρίσκηται ὁ δράσασ μηδ’ ὑπονοῆταί τισ ὡσ διὰ μῖσοσ ἀπεκτονηκώσ, ζητείτωσαν μὲν αὐτὸν μετὰ πολλῆσ σπουδῆσ μήνυτρα προθέμενοι·

μηδενὸσ δὲ μηνύοντοσ αἱ ἀρχαὶ τῶν πόλεων τῶν πλησίον τῇ χώρᾳ, ἐν ᾗ ὁ φόνοσ ἐπράχθη, καὶ ἡ γερουσία συνελθόντεσ μετρείτωσαν ἀπὸ τοῦ τόπου ὅπου κεῖται ὁ νεκρὸσ τὴν χώραν. καὶ χέρνιβασ ἑλόμενοι ὑπὲρ κεφαλῆσ τῆσ βοὸσ οἱ ἱερεῖσ καὶ οἱ Λευῖται καὶ ἡ γερουσία τῆσ πόλεωσ ἐκείνησ καθαρὰσ ἀναβοησάτωσαν τὰσ χεῖρασ ἔχειν ἀπὸ τοῦ φόνου καὶ μήτε δρᾶσαι μήτε δρωμένῳ παρατυχεῖν, ἐπικαλεῖσθαι δὲ ἵλεω τὸν θεὸν καὶ μηκέτι τοιοῦτον δεινὸν συμβῆναι τῇ γῇ πάθοσ.

Ἀριστοκρατία μὲν οὖν κράτιστον καὶ ὁ κατ’ αὐτὴν βίοσ, καὶ μὴ λάβῃ πόθοσ ὑμᾶσ ἄλλησ πολιτείασ, ἀλλὰ ταύτην στέργοιτε καὶ τοὺσ νόμουσ ἔχοντεσ δεσπότασ κατ’ αὐτοὺσ ἕκαστα πράττετε·

ἀρκεῖ γὰρ ὁ θεὸσ ἡγεμὼν εἶναι. βασιλέωσ δ’ εἰ γένοιτο ἔρωσ ὑμῖν, ἔστω μὲν οὗτοσ ὁμόφυλοσ, πρόνοια δ’ αὐτῷ δικαιοσύνησ καὶ τῆσ ἄλλησ ἀρετῆσ διὰ παντὸσ ἔστω. παραχωροίη δὲ οὗτοσ τοῖσ μὲν νόμοισ καὶ τῷ θεῷ τὰ πλείονα τοῦ φρονεῖν, πρασσέτω δὲ μηδὲν δίχα τοῦ ἀρχιερέωσ καὶ τῆσ τῶν γερουσιαστῶν γνώμησ γάμοισ τε μὴ πολλοῖσ χρώμενοσ μηδὲ πλῆθοσ διώκων χρημάτων μηδ’ ἵππων, ὧν αὐτῷ παραγενομένων ὑπερήφανοσ ἂν τῶν νόμων ἔσοιτο.

κωλυέσθω δ’, εἰ τούτων τι διὰ σπουδῆσ ἔχοι, γίγνεσθαι τοῦ συμφέροντοσ ὑμῖν δυνατώτεροσ. Ὅρουσ γῆσ μὴ ἐξέστω κινεῖν μήτε οἰκείασ μήτ’ ἀλλοτρίασ πρὸσ οὕσ ἐστιν ὑμῖν εἰρήνη, φυλαττέσθω δ’ ὥσπερ θεοῦ ψῆφον βεβαίαν εἰσ αἰῶνα κειμένην ἀναιρεῖν, ὡσ πολέμων ἐντεῦθεν καὶ στάσεων γινομένων ἐκ τοῦ πλεονεκτοῦντασ προσωτέρω χωρεῖν βούλεσθαι τῶν ὁρ́ων·

μὴ γὰρ μακρὰν εἶναι τοῦ καὶ τοὺσ νόμουσ ὑπερβαίνειν τοὺσ τὸν ὁρ́ον μετακινοῦντασ. Γῆν ὁ φυτεύσασ, πρὸ ἐτῶν τεσσάρων ἂν καρπὸν προβάλῃ τὰ φυτά, μήτε τῷ θεῷ ἀπαρχὰσ ἐντεῦθεν ἀποφερέτω μήτ’ αὐτὸσ χρήσθω·

οὐ γὰρ κατὰ καιρὸν τοῦτον ὑπ’ αὐτῶν ἐνεχθῆναι, βιασαμένησ δὲ τῆσ φύσεωσ ἀώρωσ μήτε τῷ θεῷ ἁρμόζειν μήτ’ αὐτῷ τῷ δεσπότῃ χρῆσθαι. τῷ δὲ τετάρτῳ τρυγάτω πᾶν τὸ γενόμενον, τότε γὰρ ὡρ́ιον εἶναι, καὶ συναγαγὼν εἰσ τὴν ἱερὰν πόλιν κομιζέτω, καὶ σὺν τῇ δεκάτῃ τοῦ ἄλλου καρποῦ μετὰ τῶν φίλων εὐωχούμενοσ ἀναλισκέτω καὶ μετ’ ὀρφανῶν καὶ χηρευουσῶν γυναικῶν.

πέμπτου δὲ ἔτουσ κύριοσ ἔστω τὰ φυτὰ καρποῦσθαι. Τὴν ἀμπέλοισ κατάφυτον γῆν μὴ σπείρειν·

ἀρκεῖσθαι γὰρ αὐτὴν τρέφειν τοῦτο τὸ φυτὸν καὶ τῶν ἐξ ἀρότρου πόνων ἀπηλλάχθαι. βουσὶν ἀροῦν τὴν γῆν, καὶ μηδὲν τῶν ἑτέρων ζῴων [σὺν αὐτοῖσ] ὑπὸ ζεύγλην ἄγοντασ, ἀλλὰ κατ’ οἰκεῖα γένη κἀκείνοισ ποιεῖσθαι τὸν ἄροτον. εἶναι δὲ καθαρὰ τὰ σπέρματα καὶ ἀνεπίμικτα, καὶ μὴ σύνδυο καὶ τρία σπείρειν· οὐ γὰρ τῇ τῶν ἀνομοίων κοινωνίᾳ χαίρειν τὴν φύσιν. μηδὲ κτήνεσιν ἐπάγειν ὅσα μὴ συγγενῆ·

δέοσ γὰρ ἐκ τούτου μὴ διαβῇ καὶ μέχρι τῶν ἀνθρωπείων ἡ πρὸσ τὸ ὁμόφυλον ἀτιμία τὴν ἀρχὴν ἀπὸ τῶν περὶ τὰ μικρὰ καὶ τὰ φαῦλα πρότερον λαβοῦσα. δεῖ δὲ μηδὲν εἶναι τοιοῦτον συγκεχωρημένον, ἐξ οὗ κατὰ μίμησιν παρατροπή τισ τῶν κατὰ τὴν πολιτείαν ἔσοιτο, ἀλλ’ ὡσ οὐδὲ περὶ τῶν τυχόντων ἠμέληται τοῖσ νόμοισ εἰδόσι προνοεῖσθαι τοῦ κατ’ αὐτοὺσ ἀμέμπτου.

Ἀμῶντασ δὲ καὶ συναιροῦντασ τὰ θέρη μὴ καλαμᾶσθαι, καταλιπεῖν δέ τινα καὶ τῶν δραγμάτων τοῖσ βίου σπανίζουσιν ἑρ́μαιον εἶναι [τούτοισ] πρὸσ διατροφήν·

ὁμοίωσ δὲ καὶ τῆσ τρύγησ ἀπολιπεῖν τὰσ ἐπιφυλλίδασ τοῖσ πένησι καὶ τῶν ἐλαιῶν παρεῖναί τι τοῦ καρποῦ πρὸσ συλλογὴν τοῖσ ἐξ ἰδίων οὐκ ἔχουσι μεταλαβεῖν· οὐ τοσαύτη γὰρ ἂν ἐκ τῆσ ἐπ’ ἀκριβὲσ αὐτῶν συλλογῆσ εὐπορία τοῖσ δεσπόταισ γένοιτο, ὅση χάρισ ἐκ τῶν δεομένων ἔλθοι, τό τε θεῖον τὴν γῆν προθυμοτέραν εἰσ τὴν ἐκτροφὴν τῶν καρπῶν ἀπεργάσεται μὴ τοῦ κατ’ αὐτοὺσ προνοουμένων λυσιτελοῦσ, ἀλλὰ καὶ τῆσ τῶν ἄλλων διατροφῆσ λόγον ἐχόντων.

μηδὲ βοῶν ὁπότε τρίβοιεν τοὺσ στάχυασ ἀποδεῖν τὰ στόματα ἐπὶ τῆσ ἅλωοσ·

οὐ γὰρ εἶναι δίκαιον εἴργειν τοὺσ συνειργασμένουσ τοῦ καρποῦ καὶ περὶ τὴν γένεσιν αὐτοῦ πονήσαντασ. μηδὲ ὀπώρασ ἀκμαζούσησ κωλύειν ἅπτεσθαι τοὺσ ὁδῷ βαδίζοντασ, ἀλλ’ ὡσ ἐξ οἰκείων αὐτοῖσ ἐπιτρέπειν ἐμπίπλασθαι, κἂν ἐγχώριοι τυγχάνωσι κἂν ξένοι, χαίροντασ ἐπὶ τῷ παρέχειν αὐτοῖσ τῶν ὡραίων μεταλαμβάνειν·

ἀποφέρεσθαι δ’ αὐτοῖσ μηδὲν ἐξέστω. μηδὲ τρυγῶντεσ ὧν ἂν εἰσ τὰσ ληνοὺσ κομίζωσιν εἰργέτωσαν τοὺσ ὑπαντιάζοντασ ἐπεσθίειν·

ἄδικον γὰρ ἀγαθῶν, ἃ κατὰ βούλησιν θεοῦ παρῆλθεν εἰσ τὸν βίον, φθονεῖν τοῖσ ἐπιθυμοῦσιν αὐτῶν μεταλαμβάνειν τῆσ ὡρ́ασ ἐν ἀκμῇ τε οὔσησ καὶ σπευδούσησ ἀπελθεῖν· ὡσ τῷ θεῷ κεχαρισμένον ἂν εἰή, κἂν ὑπ’ αἰσχύνησ τινὰσ ὀκνοῦντασ ἅψασθαι λαβεῖν παρακαλῶσιν, ὄντασ μὲν Ἰσραηλίτασ ὡσ κοινωνοὺσ καὶ δεσπότασ διὰ τὴν συγγένειαν, ἀφιγμένουσ δ’ ἀλλαχόθεν ἀνθρώπουσ ξενίων τυχεῖν ἀξιοῦντασ ὧν ὁ θεὸσ καθ’ ὡρ́αν αὐτοῖσ παρέσχεν.

ἀναλώματα γὰρ οὐχ ἡγητέον ὅσα τισ κατὰ χρηστότητα παρίησιν ἀνθρώποισ λαμβάνειν, τοῦ θεοῦ τὴν ἀφθονίαν τῶν ἀγαθῶν χορηγοῦντοσ οὐκ ἐπὶ τῷ καρποῦσθαι μόνοισ, ἀλλὰ καὶ τῷ τοῖσ ἄλλοισ μεταδιδόναι φιλοτίμωσ, καὶ βουλομένου τῷ τρόπῳ τούτῳ τὴν ἰδίαν περὶ τὸν Ἰσραηλιτῶν λαὸν εὔνοιαν καὶ τὴν χορηγίαν τῆσ εὐδαιμονίασ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἐμφανίζεσθαι ἐκ πολλοῦ τοῦ περιόντοσ αὐτοῖσ κἀκείνοισ μεταδιδόντων.

ὁ δὲ παρὰ ταῦτα ποιήσασ πληγὰσ μιᾷ λειπούσασ τεσσαράκοντα τῷ δημοσίῳ σκύτει λαβὼν τιμωρίαν ταύτην αἰσχίστην ἐλεύθεροσ ὑπομενέτω, ὅτι τῷ κέρδει δουλεύσασ ὕβρισε τὸ ἀξίωμα·

καλῶσ γὰρ ὑμῖν ἔχει πεπειραμένοισ ἐν Αἰγύπτῳ συμφορῶν καὶ κατὰ τὴν ἐρημίαν πρόνοιαν τῶν ἐν τοῖσ ὁμοίοισ ὑπαρχόντων ποιεῖσθαι, καὶ τυχόντασ εὐπορίασ ἐξ ἐλέου καὶ προνοίασ τοῦ θεοῦ τὴν αὐτὴν ταύτην ἐξ ὁμοίου πάθουσ ἀπομερίζειν τοῖσ δεομένοισ.

Ταῖσ δὲ δεκάταισ ταῖσ δυσίν, ἃσ ἔτουσ ἑκάστου προεῖπον τελεῖν, τὴν μὲν τοῖσ Λευίταισ, τὴν δ’ ἑτέραν πρὸσ τὰσ εὐωχίασ, τρίτην πρὸσ αὐταῖσ κατὰ τὸ ἔτοσ τρίτον συμφέρειν εἰσ διανέμησιν τῶν σπανιζόντων γυναιξί τε χήραισ καὶ παισὶν ὀρφανοῖσ·

τῶν δ’ ὡραίων ὅ τι καὶ πρῶτον ἑκάστῳ τύχῃ γενόμενον εἰσ τὸ ἱερὸν κομιζέτωσαν, καὶ τὸν θεὸν ὑπὲρ τῆσ ἐνεγκαμένησ αὐτὸ γῆσ, ἣν αὐτοῖσ κτήσασθαι παρέσχεν, εὐλογήσαντεσ θυσίασ ἃσ ὁ νόμοσ αὐτοῖσ ἐπιφέρειν κελεύει ἐπιτελέσαντεσ τούτων τὰ προτέλεια τοῖσ ἱερεῦσι διδότωσαν.

μαρτυράμενοσ δὲ ὡσ τάσ τε δεκάτασ κατὰ τοὺσ Μωυσέοσ τελέσειε νόμουσ αἰτησάσθω τὸν θεὸν εὐμενῆ καὶ ἵλεων αὐτῷ διὰ παντὸσ εἶναι καὶ κοινῇ πᾶσιν Ἑβραίοισ διαμένειν, φυλάττοντα μὲν ἃ δέδωκεν αὐτοῖσ ἀγαθὰ προσκτήσασθαι δὲ ὅσα δύναται χαρίζεσθαι.

Γαμείτωσαν δὲ ἐν ὡρ́ᾳ γάμου γενόμενοι παρθένουσ ἐλευθέρασ γονέων ἀγαθῶν, ὁ δὲ μὴ μέλλων ἄγεσθαι παρθένον μὴ ζευγνύσθω συνοικοῦσαν ἄλλῳ νοθεύσασ μηδὲ λυπῶν τὸν πρότερον αὐτῆσ ἄνδρα·

δούλασ δὲ μὴ γαμεῖσθαι τοῖσ ἐλευθέροισ, μηδ’ ἂν ὑπ’ ἔρωτοσ πρὸσ τοῦτό τινεσ ἐκβιάζωνται, κρατεῖν δὲ τῆσ ἐπιθυμίασ τὸ εὐπρεπὲσ καὶ τοῖσ ἀξιώμασι πρόσφορον. ἔτι μηδὲ ἡταιρημένησ εἶναι γάμον, ἧσ δι’ ὕβριν τοῦ σώματοσ τὰσ ἐπὶ τῷ γάμῳ θυσίασ ὁ θεὸσ οὐκ ἂν προσοῖτο·

γένοιτο γὰρ ἂν οὕτω τῶν παίδων τὰ φρονήματα ἐλευθέρια καὶ πρὸσ ἀρετὴν ὄρθια, εἰ μὴ τύχοιεν ἐκ γάμων φύντεσ αἰσχρῶν, μηδ’ ἐξ ἐπιθυμίασ οὐκ ἐλευθερίασ συνελθόντων. εἴ τισ ὡσ παρθένον μνηστευσάμενοσ ἔπειτα μὴ τοιαύτην εὑρ́οι, δίκην λαχὼν αὐτὸσ μὲν κατηγορείτω χρώμενοσ εἰσ ἀπόδειξιν οἷσ ἂν ἔχῃ τεκμηρίοισ, ἀπολογείσθω δὲ ὁ τῆσ κόρησ πατὴρ ἢ ἀδελφὸσ ἢ ὃσ ἂν μετὰ τούτουσ ἐγγυτέρω δοκῇ τοῦ γένουσ.

καὶ κριθεῖσα μὲν ἡ κόρη μὴ ἀδικεῖν συνοικείτω τῷ κατηγορήσαντι μηδεμίαν ἐξουσίαν ἔχοντοσ ἐκείνου ἀποπέμπεσθαι αὐτήν, πλὴν εἰ μὴ μεγάλασ αἰτίασ αὐτῷ παράσχοι καὶ πρὸσ ἃσ οὐδ’ ἀντειπεῖν δυνηθείη.

τοῦ δὲ τολμηρῶσ καὶ προπετῶσ ἐπενεγκεῖν αἰτίαν καὶ διαβολὴν πρόστιμον ἐκτινύτω πληγὰσ τεσσαράκοντα μιᾷ λειπούσασ λαμβάνων καὶ πεντήκοντα σίκλουσ ἀποτινύτω τῷ πατρί.

ἂν δ’ ἐξελέγξῃ τὴν παιδίσκην ἐφθαρμένην, δημότισ μὲν οὖσα τοῦ μὴ σωφρόνωσ προστῆναι τῆσ παρθενίασ ἄχρι νομίμων γάμων καταλευέσθω, ἂν δ’ ἐξ ἱερέων ᾖ γεγενημένη, καιέσθω ζῶσα. δύο γυναικῶν οὐσῶν τινι, καὶ τῆσ μὲν ἑτέρασ ἐν τιμῇ σφόδρα καὶ εὐνοίᾳ κειμένησ ἢ δι’ ἔρωτα καὶ κάλλοσ ἢ κατ’ ἄλλην αἰτίαν, τῆσ δ’ ἑτέρασ ἐν ἐλάττονι μοίρᾳ τυγχανούσησ, ἂν ὁ ἐκ τῆσ ἀγαπωμένησ παῖσ γενόμενοσ νεώτεροσ ὢν τοῦ ἐκ τῆσ ἑτέρασ φύντοσ ἀξιοῖ διὰ τὴν πρὸσ τὴν μητέρα τοῦ πατρὸσ εὔνοιαν τῶν πρεσβείων τυγχάνειν, ὥστε διπλοῦν τὸ μέροσ τῆσ πατρῴασ οὐσίασ ἐκλαμβάνειν, τοῦτο γὰρ ἐν τοῖσ νόμοισ διεταξάμην, μὴ συγκεχωρήσθω·

ἄδικον γὰρ τὸν τῇ γενέσει πρεσβύτερον, ὅτι τὰ τῆσ μητρὸσ αὐτῷ ἥττονα παρὰ τῇ διαθέσει τοῦ πατρόσ, τῶν ὀφειλομένων αὐτῷ στερεῖσθαι.

ὁ κόρην ἄλλῳ κατηγγυημένην φθείρασ, εἰ μὲν πείσασ καὶ πρὸσ τὴν φθορὰν συγκάταινον λαβών, ἀποθνησκέτω σὺν αὐτῇ·

πονηροὶ γὰρ ὁμοίωσ ἑκάτεροι, ὁ μὲν τὸ αἴσχιστον πείσασ ἑκουσίωσ ὑπομεῖναι καὶ προτιμῆσαι τοῦτο τοῦ ἐλευθέρου γάμου τὴν κόρην, ἡ δὲ παρασχεῖν ἑαυτὴν πεισθεῖσα δι’ ἡδονὴν ἢ διὰ κέρδοσ πρὸσ τὴν ὕβριν· ἐὰν δέ που μόνῃ περιπεσὼν βιάσηται μηδενὸσ βοηθοῦ παρόντοσ, μόνοσ ἀποθνησκέτω.

ὁ φθείρασ παρθένον μήπω κατηγγυημένην αὐτὸσ γαμείτω· ἢν δὲ τῷ πατρὶ τῆσ κόρησ μὴ δόξῃ συνοικίζειν αὐτῷ, πεντήκοντα σίκλουσ τιμὴν τῆσ ὕβρεωσ καταβαλλέτω. γυναικὸσ δὲ τῆσ συνοικούσησ βουλόμενοσ διαζευχθῆναι καθ’ ἁσδηποτοῦν αἰτίασ, πολλαὶ δ’ ἂν τοῖσ ἀνθρώποισ τοιαῦται γίγνοιντο, γράμμασι μὲν περὶ τοῦ μηδέποτε συνελθεῖν ἰσχυριζέσθω·

λάβοι γὰρ ἂν οὕτωσ ἐξουσίαν συνοικεῖν ἑτέρῳ, πρότερον γὰρ οὐκ ἐφετέον· εἰ δὲ καὶ πρὸσ ἐκεῖνον κακωθείη καὶ τελευτήσαντοσ αὐτοῦ θελήσειε γαμεῖν ὁ πρότεροσ, μὴ ἐξεῖναι αὐτῇ ἐπανιέναι. τὴν ἄτεκνον τἀνδρὸσ αὐτῇ τετελευτηκότοσ ὁ ἀδελφὸσ ἐκείνου γαμείτω καὶ τὸν παῖδα τὸν γενόμενον τῷ τοῦ τεθνεῶτοσ καλέσασ ὀνόματι τρεφέτω τοῦ κλήρου διάδοχον·

τοῦτο γὰρ καὶ τοῖσ δημοσίοισ λυσιτελήσει γιγνόμενον τῶν οἴκων οὐκ ἐκλειπόντων καὶ τῶν χρημάτων τοῖσ συγγενέσι μενόντων, καὶ ταῖσ γυναιξὶ κουφισμὸν οἴσει τῆσ συμφορᾶσ τοῖσ ἔγγιστα τῶν προτέρων ἀνδρῶν συνοικούσαισ. ἐὰν δὲ μὴ βούληται γαμεῖν ὁ ἀδελφόσ, ἐπὶ τὴν γερουσίαν ἐλθοῦσα ἡ γυνὴ μαρτυράσθω τοῦθ’, ὅτι βουλομένην αὐτὴν ἐπὶ τοῦ οἴκου μένειν καὶ τεκνοῦν ἐξ αὐτοῦ μὴ προσδέχοιτο ὑβρίζων τὴν τοῦ τεθνηκότοσ ἀδελφοῦ μνήμην.

ἐρομένησ δὲ τῆσ γερουσίασ, διὰ ποίαν αἰτίαν ἀλλοτρίωσ ἔχοι πρὸσ τὸν γάμον, ἄν τε μικρὰν ἄν τε μείζω λέγῃ, πρὸσ ταῦτα ῥεπέτω· ὑπολύσασα δ’ αὐτὸν ἡ γυνὴ τἀδελφοῦ τὰ σάνδαλα, καὶ πτύουσα αὐτοῦ εἰσ τὸ πρόσωπον τούτων αὐτὸν ἄξιον εἶναι παρ’ αὐτῆσ λεγέτω τυγχάνειν ὑβρίσαντα τὴν τοῦ κατοιχομένου μνήμην.

καὶ ὁ μὲν ἐκ τῆσ γερουσίασ ἀπίτω τοῦτ’ ἔχων ὄνειδοσ πρὸσ ἅπαντα τὸν βίον, ἡ δ’ ᾧπερ ἂν βουληθῇ τινι τῶν δεομένων γαμείσθω. ἂν δ’ αἰχμάλωτόν τισ λάβῃ παρθένον ἄν τε καὶ γεγαμημένην, βουλομένῳ συνοικεῖν μὴ πρότερον ἐξέστω εὐνῆσ ἅψασθαι καὶ κοινωνίασ, πρὶν ἢ ξυραμένην αὐτὴν καὶ πένθιμον σχῆμα ἀναλαβοῦσαν ἀποθρηνῆσαι συγγενεῖσ καὶ φίλουσ τοὺσ ἀπολωλότασ ἐν τῇ μάχῃ, ὅπωσ τὸ ἐπ’ αὐτοῖσ κορέσασα λυπηρὸν ἔπειθ’ οὕτωσ ἐπ’ εὐωχίασ τράπηται καὶ γάμουσ·

καλὸν γὰρ εἶναι καὶ δίκαιον παιδοποιὸν παραλαμβάνοντα θεραπεύειν αὐτῆσ τὸ βουλητὸν, ἀλλὰ μὴ τὴν ἰδίαν ἡδονὴν διώκοντα μόνον τοῦ κατ’ αὐτὴν ἀμελεῖν κεχαρισμένου.

τριάκοντα δ’ ἡμερῶν τῷ πένθει διελθουσῶν, αὐτάρκεισ γὰρ ἐπὶ τοῖσ δακρύοισ αὗται τῶν φιλτάτων ταῖσ φρονίμοισ, τότε χωρεῖν ἐπὶ τὸν γάμον.

εἰ δ’ ἐμπλησθεὶσ τῆσ ἐπιθυμίασ ὑπερηφανεύσειεν αὐτὴν γαμετὴν ἔχειν, μηκέτ’ ἐξουσίαν ἐχέτω καταδουλοῦν αὐτήν, ἀλλ’ ὅπη βούλεται χωρεῖν ἀπίτω τοῦτο ἐλεύθερον ἔχουσα. συνελθεῖν μὲν ἀλλήλοισ οὐχ ἡδονῆσ ἕνεκα λέγοντεσ οὐδὲ τῆσ τῶν χρημάτων αὐξήσεωσ κοινῶν τῶν ἑκατέροισ ὑπαρχόντων γενομένων, ἀλλ’ ὅπωσ παίδων τύχωσιν, οἳ γηρωκομήσουσιν αὐτοὺσ καὶ ὧν ἂν δέωνται παρ’ αὐτῶν ἕξουσι, γενόμενόν τε μετὰ χαρᾶσ καὶ τοῦ τῷ θεῷ χάριν εἰδέναι τὴν μεγίστην ἀράμενοι διὰ σπουδῆσ ἀνεθρέψαμεν μηδενὸσ φειδὼ ποιούμενοι τοῦ καὶ δόξαντοσ εἰσ σωτηρίαν τὴν σὴν καὶ παιδείαν τῶν ἀρίστων εἶναι χρησίμου.

νῦν δέ, συγγνώμην γὰρ χρὴ νέμειν ἐφ’ ἁμαρτήμασι νέων, ἀπόχρη σοι ὅσα τῆσ εἰσ ἡμᾶσ τιμῆσ ὠλιγώρησασ, καὶ μεταβαλοῦ πρὸσ τὸ σωφρονέστερον λογισάμενοσ καὶ τὸν θεὸν ἐπὶ τοῖσ εἰσ πατέρασ τολμωμένοισ χαλεπῶσ ἔχειν, ὅτι καὶ αὐτὸσ πατὴρ τοῦ παντὸσ ἀνθρώπων γένουσ ἐστὶ καὶ συνατιμοῦσθαι δοκεῖ τοῖσ τὴν αὐτὴν αὐτῷ προσηγορίαν ἔχουσιν οὐχ ὧν προσῆκεν αὐτοῖσ παρὰ τῶν παίδων τυγχανόντων, καὶ νόμοσ κολαστὴσ γίνεται τῶν τοιούτων ἀπαραίτητοσ, οὗ σὺ μὴ πειραθείησ.

" κἂν μὲν τούτοισ θεραπεύηται τὸ τῶν νέων αὔθαδεσ, ἀπαλλαττέσθωσαν τῶν ἐπὶ τοῖσ ἠγνοημένοισ ὀνειδῶν.

οὕτωσ γὰρ ἂν ὅ τε νομοθέτησ ἀγαθὸσ εἰή καὶ οἱ πατέρεσ εὐτυχεῖσ οὐκ ἐπιδόντεσ οὔτε υἱὸν κολαζόμενον οὔτε θυγατέρα. οὐδ’ ἂν οἱ λόγοι καὶ ἡ παρ’ αὐτῶν διδασκαλία τοῦ σωφρονεῖν τὸ μηδὲν εἶναι φανῶσιν, ἐχθροὺσ δ’ ἀσπόνδουσ αὑτῷ ποιῇ τοὺσ νόμουσ τοῖσ συνεχέσι κατὰ τῶν γονέων τολμήμασι, προαχθεὶσ ὑπ’ αὐτῶν τούτων ἔξω τῆσ πόλεωσ τοῦ πλήθουσ ἑπομένου καταλευέσθω καὶ μείνασ δι’ ὅλησ τῆσ ἡμέρασ εἰσ θέαν τὴν ἁπάντων θαπτέσθω νυκτόσ.

οὕτωσ δὲ καὶ οἱ ὁπωσοῦν ὑπὸ τῶν νόμων ἀναιρεθῆναι κατακριθέντεσ.

θαπτέσθωσαν δὲ καὶ οἱ πολέμιοι καὶ νεκρὸσ μηδὲ εἷσ ἄμοιροσ γῆσ κείσθω περαιτέρω τοῦ δικαίου τιμωρίαν ἐκτίνων. Δανείζειν δ’ Ἑβραίων ἐπὶ τόκοισ ἐξέστω μηδενὶ μήτε βρωτὸν μήτε ποτόν·

οὐ γὰρ δίκαιον προσοδεύεσθαι τοῦ ὁμοφύλου τὰσ τύχασ, ἀλλὰ βοηθήσαντασ ταῖσ χρείαισ αὐτοῦ κέρδοσ εἶναι νομίζειν τήν τ’ ἐκείνων εὐχαριστίαν καὶ τὴν ἀμοιβὴν τὴν παρὰ τοῦ θεοῦ γενησομένην ἐπὶ τῇ χρηστότητι. Οἱ δὲ λαβόντεσ εἴτε ἀργύρια εἴτε τινὰ τῶν καρπῶν ὑγρὸν ἢ ξηρόν, κατὰ νοῦν αὐτοῖσ τῶν παρὰ τοῦ θεοῦ χωρησάντων κομίζοντεσ μεθ’ ἡδονῆσ ἀποδιδότωσαν τοῖσ δοῦσιν ὥσπερ ἀποθέμενοι εἰσ τὰ αὑτῶν καὶ πάλιν εἰ δεηθεῖεν ἕξοντεσ.

ἂν δὲ ἀναισχυντῶσι περὶ τὴν ἀπόδοσιν, μὴ περὶ τὴν οἰκίαν βαδίσαντασ ἐνεχυριάζειν πρὶν ἢ δίκη περὶ τούτου γένηται·

τὸ δ’ ἐνέχυρον αἰτεῖν ἔξω καὶ τὸν ὀφείλοντα κομίζειν δι’ αὐτοῦ μηδὲν ἀντιλέγοντα τῷ μετὰ νόμου βοηθείασ ἐπ’ αὐτὸν ἥκοντι. κἂν μὲν εὔποροσ ᾖ ὁ ἐνεχυρασμένοσ, κατεχέτω τοῦτο μέχρι τῆσ ἀποδόσεωσ ὁ δεδανεικώσ, ἂν δὲ πένησ, ἀποτιθέτω πρὶν ἡλίου δυσμῶν, καὶ μάλιστ’ ἂν ἱμάτιον ᾖ τὸ ἐνέχυρον, ὅπωσ εἰσ ὕπνον ἔχῃ τοῦτο, φύσει τοῦ θεοῦ τοῖσ πενομένοισ ἔλεον νέμοντοσ.

μύλην δὲ καὶ τὰ περὶ ταύτην σκεύη μὴ ἐξεῖναι λαμβάνειν ἐνέχυρον, ὅπωσ μὴ στερῶνται καὶ τῶν πρὸσ τὰ σιτία ὀργάνων μηδ’ ὑπ’ ἐνδείασ πάθωσί τι τῶν χειρόνων.

Ἐπ’ ἀνθρώπου μὲν κλοπῇ θάνατοσ ἔστω ζημία, ὁ δὲ χρυσὸν ἢ ἄργυρον ὑφελόμενοσ τὸ διπλοῦν ἀποτινέτω.

κτείνασ δ’ ἐπὶ τοῖσ κατ’ οἶκον κλεπτομένοισ τισ ἀθῷοσ ἔστω κἂν εἰ πρὸσ διορύγματι τειχίου. βόσκημα δὲ ὁ κλέψασ τετραπλῆν τὴν ζημίαν ἀποτινέτω πλὴν βοόσ, πενταπλῆν δ’ ὑπὲρ τούτου καταβαλλέτω.

ὁ δὲ τὸ ἐπιτίμιον ἄποροσ διαλύσασθαι δοῦλοσ ἔστω τοῖσ καταδεδικασμένοισ. Πραθεὶσ δὲ ὁμοφύλῳ τισ ἓξ ἔτη δουλευέτω, τῷ δ’ ἑβδόμῳ ἐλεύθεροσ ἀφείσθω·

ἐὰν δὲ τέκνων αὐτῷ γενομένων ἐκ δούλησ παρὰ τῷ πριαμένῳ διὰ τὴν εὔνοιαν καὶ τὴν πρὸσ τὰ οἰκεῖα φιλοστοργίαν βούληται δουλεύειν, ἐνιαυτοῦ ἐνστάντοσ τοῦ ἰοβήλου, πεντηκοστὸσ δὲ ἐνιαυτόσ ἐστιν, ἐλευθερούσθω καὶ τὰ τέκνα καὶ τὴν γυναῖκα ἐλευθέραν ἐπαγόμενοσ. Εἂν δέ τισ ἢ χρυσίον ἢ ἀργύριον εὑρ́ῃ καθ’ ὁδόν, ἐπιζητήσασ τὸν ἀπολωλεκότα καὶ κηρύξασ τὸν τόπον ἐν ᾧ εὑρ͂εν ἀποδότω, τὴν ἐκ τῆσ ἑτέρου ζημίασ ὠφέλειαν οὐκ ἀγαθὴν ὑπολαμβάνων.

ὁμοίωσ καὶ περὶ βοσκημάτων οἷσ ἂν ἐντύχῃ τισ κατ’ ἐρημίαν πλανωμένοισ, μὴ εὑρεθέντοσ τοῦ κυρίου παραχρῆμα παρ’ αὑτῷ φυλαττέτω μαρτυράμενοσ τὸν θεὸν μὴ νοσφίζεσθαι ἀλλότρια. Μὴ ἐξεῖναι δὲ παριέναι κτηνῶν τινι κακοπαθούντων ὑπὸ χειμῶνοσ πεπτωκότων ἐν πηλῷ, συνδιασώζειν δὲ καὶ τὸν πόνον οἰκεῖον ἡγησάμενον βοηθεῖν.

Μηνύειν δὲ καὶ τὰσ ὁδοὺσ τοῖσ ἀγνοοῦσι, καὶ μὴ γέλωτα θηρωμένουσ αὑτοῖσ ἐμποδίζειν πλάνῃ τὴν ἑτέρου χρείαν.

Ὁμοίωσ μηδὲ βλασφημείτω τισ τὸν ἀπόντα καὶ τὸν ἐνεόν. Ἐν μάχῃ τισ ὅπου μὴ σίδηροσ πληγεὶσ παραχρῆμα μὲν ἀποθανὼν ἐκδικείσθω ταὐτὸν παθόντοσ τοῦ πεπληχότοσ.

ἂν δὲ κομισθεὶσ παρ’ ἑαυτὸν καὶ νοσήσασ ἐπὶ πλείονασ ἡμέρασ ἔπειτ’ ἀποθάνῃ, ἀθῷοσ ἔστω ὁ πλήξασ, σωθέντοσ δὲ καὶ πολλὰ δαπανήσαντοσ εἰσ τὴν νοσηλείαν ἀποτινέτω πάνθ’ ὅσα παρὰ τὸν χρόνον τῆσ κατακλίσεωσ ἀνάλωσε καὶ ὅσα τοῖσ ἰατροῖσ ἔδωκεν. ὁ γυναῖκα λακτίσασ ἔγκυον, ἂν μὲν ἐξαμβλώσῃ ἡ γυνὴ ζημιούσθω χρήμασιν ὑπὸ τῶν δικαστῶν ὡσ παρὰ τὸ διαφθαρὲν ἐν τῇ γαστρὶ μειώσασ τὸ πλῆθοσ, διδόσθω δὲ καὶ τῷ ἀνδρὶ τῆσ γυναικὸσ παρ’ αὐτοῦ χρήματα·

θνησκούσησ δ’ ἐκ τῆσ πληγῆσ καὶ αὐτὸσ ἀποθνησκέτω ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆσ καταθέσθαι δικαιοῦντοσ τοῦ νόμου. Φάρμακον μήτε θανάσιμον μήτε τῶν εἰσ ἄλλασ βλάβασ πεποιημένων Ἰσραηλιτῶν ἐχέτω μηδὲ εἷσ·

ἐὰν δὲ κεκτημένοσ φωραθῇ τεθνάτω, τοῦτο πάσχων ὃ διέθηκεν ἂν ἐκείνουσ καθ’ ὧν τὸ φάρμακον ἦν παρεσκευασμένον. Πηρώσασ πασχέτω [τὰ ὅμοια] στερούμενοσ οὗπερ ἄλλον ἐστέρησε, πλὴν εἰ μήτι χρήματα λαβεῖν ἐθελήσειεν ὁ πεπηρωμένοσ, αὐτὸν τὸν πεπονθότα κύριον τοῦ νόμου ποιοῦντοσ τιμήσασθαι τὸ συμβεβηκὸσ αὐτῷ πάθοσ καὶ συγχωροῦντοσ, εἰ μὴ βούλεται γενέσθαι πικρότεροσ.

Βοῦν τοῖσ κέρασι πλήττοντα ὁ δεσπότησ ἀποσφαττέτω·

εἰ δ’ ἐφ’ ἅλωοσ κτείνειέ τινα πλήξασ, αὐτὸσ μὲν καταλευσθεὶσ ἀποθνησκέτω μηδ’ εἰσ τροφὴν εὔχρηστοσ εἶναι κατηξιωμένοσ, ἐὰν δὲ καὶ ὁ δεσπότησ ἐλέγχηται προειδὼσ αὐτοῦ τὴν φύσιν καὶ μὴ φυλαξάμενοσ, ἀποθνησκέτω ὡσ αἴτιοσ τῷ ὑπὸ τοῦ βοὸσ ἀνῃρημένῳ γεγενημένοσ. ἐὰν δὲ δοῦλον ἢ θεράπαιναν ἀποκτείνῃ βοῦσ, αὐτὸσ μὲν καταλιθούσθω, τριάκοντα δὲ σίκλουσ ὁ κύριοσ τοῦ βοὸσ ἀποτινέτω τῷ δεσπότῃ τοῦ ἀνῃρημένου.

βοῦσ δὲ ἐὰν οὕτωσ πληγεὶσ ἀποθάνῃ, πωλείσθωσαν καὶ ὁ τεθνεὼσ καὶ ὁ πλήξασ καὶ τὴν τιμὴν τὴν ἀμφοτέρων οἱ δεσπόται αὐτῶν διανεμέσθωσαν. Οἱ φρέαρ ἢ λάκκον ὀρύξαντεσ ἐπιμελὲσ ποιείσθωσαν ὥστε σανίδων ἐπιβολαῖσ ἔχειν κεκλεισμένα, οὐχ ὅπωσ τινὲσ εἴργοιντο ὑδρείασ, ἀλλ’ ἵνα μηδεὶσ κίνδυνοσ ὡσ ἐμπεσουμένοισ ᾖ.

οὗ δ’ ἂν εἰσ ὄρυγμα τοιοῦτον μὴ κλειστὸν ἐμπεσὸν βόσκημά τινοσ διαφθαρῇ, τὴν τιμὴν αὐτοῦ τῷ δεσπότῃ καταβαλλέτω.

περιβαλλέσθω δὲ καὶ τοῖσ στέγεσιν ἅπερ ὡσ ἀντὶ τείχουσ ὄντα οὐκ ἐάσει τινὰσ ἀποκυλισθέντασ ἀπολέσθαι. Παρακαταθήκην δὲ ὥσπερ ἱερόν τι καὶ θεῖον χρῆμα ὁ παραλαβὼν φυλακῆσ ἀξιούτω, καὶ μηδεὶσ ἀποστερῆσαι θρασυνθείη τὸν πεπιστευκότα μήτ’ ἀνὴρ μήτε γυνή, μηδ’ εἰ χρυσὸν ἄπειρον μέλλοι κερδαίνειν, καταφρονῶν τῷ μηδένα εἶναι τὸν ἐξελέγξοντα.

καθόλου μὲν γὰρ τὸ συνειδὸσ ἐπιστάμενον τὸ αὐτοῦ προσῆκεν ἕκαστον εὖ πράττειν, καὶ μάρτυρι ἀρκούμενοσ αὐτῷ πάντα ποιείτω ἃ παρ’ ἄλλων ἔπαινον αὐτῷ παρέξει, μάλιστα δὲ τὸν θεόν, ὃν οὐδεὶσ πονηρὸσ ὢν λανθάνει.

εἰ δὲ μηδὲν ἐπίβουλον δρῶν ὁ πιστευθεὶσ ἀπολέσειεν, ἀφικόμενοσ ἐπὶ τοὺσ ἑπτὰ κριτὰσ ὀμνύτω τὸν θεόν, ὅτι μηδὲν παρὰ τὴν αὐτοῦ βούλησιν ἀπόλοιτο καὶ κακίαν οὐδὲ χρησαμένου τινὶ μέρει αὐτῆσ, καὶ οὕτωσ ἀνεπαιτίατοσ ἀπίτω.

χρησάμενοσ δὲ κἂν ἐλαχίστῳ μέρει τῶν πεπιστευμένων ἂν ἀπολέσασ τύχῃ τὰ λοιπὰ πάντα ἃ ἔλαβεν ἀποδοῦναι κατεγνώσθω. ὁμοίωσ δὲ τῷ περὶ παρακαταθηκῶν κἂν μισθόν τισ ἀποστερήσῃ τῶν ἐπὶ σώμασι τοῖσ αὐτῶν ἐργαζομένων, μεμισήσθω.

ὅθεν οὐκ ἀποστερητέον ἀνδρὸσ πένητοσ μισθὸν εἰδότασ, ὡσ ἀντὶ γῆσ καὶ τῶν ἄλλων κτημάτων ὁ θεὸσ αὐτῷ τοῦτον εἰή παρεσχηκώσ· ἀλλὰ μηδὲ ἀναβάλλεσθαι τὴν ἀπόδοσιν, ἀλλ’ αὐθημερὸν ἐκτίνειν ὡσ οὐ βουλομένου τοῦ θεοῦ τῆσ ἐξ ὧν πεπόνηκε χρήσεωσ ὑστερεῖν τὸν ἐργασάμενον. Παῖδασ ὑπὲρ ἀδικίασ πατέρων μὴ κολάζειν, ἀλλὰ διὰ τὴν ἐκείνων αὐτῶν ἀρετὴν οἴκτου μᾶλλον ἀξιοῦν, ὅτι μοχθηρῶν ἐγένοντο πατέρων, ἢ μίσουσ φύντασ ἐκ φαύλων.

οὐ μὴν οὐδὲ πατράσιν υἱῶν ἁμαρτίαν λογιστέον τῶν νέων πολλὰ παρὰ τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν αὐτοῖσ ἐπιτρεπόντων ὑπερηφανίᾳ τοῦ διδάσκεσθαι. Γάλλουσ ἐκτρέπεσθαι καὶ σύνοδον φεύγειν τὴν μετ’ αὐτῶν ἀφελομένων αὑτοὺσ τὸ ἄρρεν καὶ τὸν τῆσ παιδοποιίασ καρπόν, ὃν ἀνθρώποισ ἐπ’ αὐξήσει τοῦ γένουσ ἡμῖν ὁ θεὸσ παρέσχεν, ἐλαύνειν δὲ οὕτωσ ὡσ ἐπὶ τέκνων σφαγῇ καὶ πρὸσ τούτῳ ἀπολλύντασ τὸ ἐκείνων αἴτιον·

δῆλον γάρ, ὡσ τῆσ ψυχῆσ αὐτοῖσ τεθηλυσμένησ μετεκοσμήσαντο πρὸσ τοῦτο καὶ τὸ σῶμα·

ὁμοίωσ δὲ καὶ πᾶν τὸ νομιζόμενον τέρασ τοῖσ ὁρῶσι. μὴ ἐξεῖναι δὲ ποιεῖν ἐκτομίασ μήτε ἀνθρώπουσ μήτε τῶν ἄλλων ζῴων. Αὕτη μὲν οὖν ὑμῖν εἰρηνικὴ τῶν νόμων κατὰ τὴν πολιτείαν διάταξισ ἔστω·

καὶ ὁ θεὸσ εὐμενὴσ ἀστασίαστον αὐτῆσ τὸν κόσμον παρέξεται, γένοιτο δὲ χρόνοσ μηδὲ εἷσ, ὃσ καινίσει τι τούτων καὶ πρὸσ τὸ ἐναντίον μεταβαλεῖ. ἐπεὶ δὲ ἀνάγκη τὸ ἀνθρώπειον καὶ εἰσ ἀβουλήτουσ ἢ κατὰ προαίρεσιν ταραχὰσ καὶ κινδύνουσ ἐμπεσεῖν, φέρε καὶ περὶ τούτων βραχέα προσδιατάξωμεν, ὡσ ἂν προειδότεσ ἃ χρὴ ποιεῖν ἐν τῇ χρείᾳ τῶν σωτηρίων εὐπορῆτε καὶ μὴ τότε ἃ δεῖ ποιεῖν ἐπιζητοῦντεσ ἀπαρασκεύαστοι τοῖσ καιροῖσ περιπέσητε.

Γῆν ὑμῖν ἣν ὁ θεὸσ ἔδωκε πόνων καταφρονοῦσι καὶ ψυχὰσ πρὸσ ἀρετὴν ἠσκημένοισ ἀπόλεμον μὲν νέμεσθαι παράσχοι τε κεκτημένοισ αὐτὴν μήτε ἀλλοτρίων εἰσ αὐτὴν ἐπὶ κακώσει στρατευσάντων μήτε στάσεωσ ἐμφυλίου κατασχούσησ ὑμᾶσ, ὑφ’ ἧσ τἀναντία πατράσι τοῖσ ἑαυτῶν πράττοντεσ ἀπολεῖτε τὰ ἐκείνοισ νομισθέντα, χρώμενοί τε νόμοισ οὓσ ἀγαθοὺσ δοκιμάσασ ὁ θεὸσ παραδίδωσι διατελοίητε·

ἔργον δ’ ὅτι ἂν πολεμικὸν ἢ νῦν ὑφ’ ὑμῶν ἢ ὕστερον ἐπὶ παίδων ὑμετέρων γένηται τοῦθ’ ὑπερόριον πραχθείη.

μέλλοντασ δὲ πολεμεῖν πρεσβείαν καὶ κήρυκασ πέμπειν παρὰ τοὺσ ἑκουσίωσ πολεμίουσ·

πρὸ γὰρ τῶν ὅπλων καλὸν εἶναι χρῆσθαι λόγοισ πρὸσ αὐτοὺσ δηλοῦντασ, ὅτι καὶ στρατιὰν πολλὴν ἔχοντεσ καὶ ἵππουσ καὶ ὅπλα καὶ πρὸ τούτων εὐμενῆ τὸν θεὸν καὶ σύμμαχον, ὅμωσ ἀξιοῦτε μὴ ἀναγκάζεσθαι πολεμεῖν αὐτοῖσ μηδὲ τὰ ἐκείνων ἀφαιρουμένουσ ἀβούλητον αὑτοῖσ κέρδοσ προσλαμβάνειν. καὶ πειθομένων μὲν καλῶσ ὑμᾶσ ἔχειν τὴν εἰρήνην φυλάττειν, εἰ δὲ φρονοῦντεσ ἐφ’ ἑαυτοῖσ ὡσ ἰσχύι διαφέρουσιν ἀδικεῖν ἐθέλοιεν, στρατὸν ἐπ’ αὐτοὺσ ἀγάγοιτε, στρατηγῷ μὲν αὐτοκράτορι χρώμενοι τῷ θεῷ, ὑποστράτηγον δὲ χειροτονήσαντεσ ἕνα τὸν ἀρετῇ προύχοντα·

πολυαρχία γὰρ πρὸσ τῷ τοῖσ ὀξέωσ τι πράττειν ἀνάγκην ἔχουσιν ἐμπόδιον εἶναι καὶ βλάπτειν πέφυκε τοὺσ χρωμένουσ. στρατὸν δ’ ἄγειν καθαρὸν ἐκ πάντων τῶν ῥώμῃ σωμάτων καὶ ψυχῆσ εὐτολμίᾳ διαφερόντων τὸ δειλὸν ἀποκρίναντασ, μὴ τοὺσ πολεμίουσ παρὰ τὸ ἔργον τραπὲν εἰσ φυγὴν ὠφελήσῃ.

τούσ τε νεωστὶ δειμαμένουσ οἰκίασ, οἷσ οὔπω χρόνοσ ἀπολαύσεωσ αὐτῶν ἐνιαύσιοσ, καὶ φυτεύσαντασ οὔπω δὲ καρπῶν μετεσχηκότασ, ἐᾶν κατὰ χώραν, καὶ τοὺσ μνηστευσαμένουσ δὲ καὶ νεωστὶ γεγαμηκότασ, μὴ πόθῳ τούτων φειδόμενοι τοῦ ζῆν καὶ τηροῦντεσ αὑτοὺσ εἰσ τὴν τούτων ἀπόλαυσιν ἐθελοκακήσωσι περὶ τὰσ γυναῖκασ. Στρατοπεδευσάμενοι δὲ προνοεῖσθε, μή τι τῶν δυσχερεστέρων ἐργάσησθε.

πολιορκοῦντασ δὲ καὶ ξύλων ἀπορουμένουσ εἰσ ποίησιν μηχανημάτων μὴ κείρειν τὴν γῆν ἥμερα δένδρα κόπτοντασ ἀλλὰ φείδεσθαι, λογιζομένουσ ἐπ’ ὠφελείᾳ ταῦτα τῶν ἀνθρώπων γεγονέναι, καὶ φωνῆσ ἂν εὐπορήσαντα δικαιολογήσασθαι πρὸσ ὑμᾶσ, ὡσ οὐδὲν αἴτια τοῦ πολέμου γεγονότα πάσχοι κακῶσ παρὰ δίκην, εἰ δύναμισ αὐτοῖσ ἦν καὶ μετοικήσαντα ἂν καὶ πρὸσ ἄλλην μεταβάντα γῆν. κρατήσαντεσ δὲ τῇ μάχῃ τοὺσ ἀντιταξαμένουσ κτείνατε, τοὺσ δ’ ἄλλουσ εἰσ τὸ τελεῖν ὑμῖν φόρουσ σώζετε πλὴν τοῦ Χαναναίων ἔθνουσ τούτουσ γὰρ πανοικὶ χρῆναι ἀφανίσαι.

Φυλάσσειν δὲ μάλιστα ἐν ταῖσ μάχαισ, ὡσ μήτε γυναῖκα ἀνδρικῇ σκευῇ χρῆσθαι μήτ’ ἄνδρα στολῇ γυναικείᾳ.

Πολιτείαν μὲν οὖν τοιάνδε Μωυσῆσ κατέλιπε, νόμουσ δ’ ἔτι πρότερον τεσσαρακοστῷ ἔτει γεγραμμένουσ παραδίδωσι, περὶ ὧν ἐν ἑτέρᾳ γραφῇ λέξομεν.

ταῖσ δ’ ἑξῆσ ἡμέραισ, συνεχὲσ γὰρ ἐκκλησίασεν, εὐλογίασ αὐτοῖσ δίδωσι καὶ κατάρασ ἐπὶ τοὺσ μὴ κατὰ τοὺσ νόμουσ ζησομένουσ ἀλλὰ παραβησομένουσ τὰ ἐν αὐτοῖσ διωρισμένα. ἔπειτα ποίησιν ἑξάμετρον αὐτοῖσ ἀνέγνω, ἣν καὶ καταλέλοιπεν ἐν βίβλῳ ἐν τῷ ἱερῷ πρόρρησιν περιέχουσαν τῶν ἐσομένων, καθ’ ἣν καὶ γέγονε τὰ πάντα καὶ γίνεται, μηδὲν ἐκείνου διημαρτηκότοσ τῆσ ἀληθείασ.

ταῦτ’ οὖν τὰ βιβλία παραδίδωσι τοῖσ ἱερεῦσι καὶ τὴν κιβωτόν, εἰσ ἣν καὶ τοὺσ δέκα λόγουσ γεγραμμένουσ ἐν δυσὶ πλαξὶ κατέθετο, καὶ τὴν σκηνήν·

ἐξελόντασ δὲ τὴν Χαναναίων γῆν καὶ πᾶσαν διαφθείραντασ τὴν ἐν αὐτῇ πληθὺν καθὰ πρέπει, τὸν βωμόν τε ἀναστῆσαι πρὸσ ἥλιον ἀνίσχοντα τετραμμένον οὐ πόρρω τῆσ Σικιμίων πόλεωσ ἐμπεριάγειν μεταξὺ δυοῖν ὀροῖν, Γριζαίου μὲν τοῦ ἐκ δεξιῶν κειμένου, τοῦ δ’ ἐκ λαιῶν Βουλῆ προσαγορευομένου, μερισθεῖσαν δὲ τὴν στρατιὰν καθ’ ἓξ φυλὰσ ἐπὶ τοῖν δυοῖν ὀροῖν ἀναστῆναι καὶ σὺν αὐτοῖσ Λευίτασ τε καὶ ἱερέασ.

καὶ πρώτουσ μὲν τοὺσ ἐπὶ τῷ Γρίζειν γενομένουσ εὔχεσθαι τὰ κάλλιστα τοῖσ περὶ τὴν θρησκείαν τοῦ θεοῦ καὶ τὴν τῶν νόμων φυλακὴν σπουδάσασιν ὧν τε Μωυσῆσ εἶπε μὴ παρακουσαμένοισ, εὐφημεῖν δὲ τὰσ ἑτέρασ, καὶ τούτων πάλιν εὐχομένων τὰσ προηγμένασ ἐπαινεῖν·

ἔπειτα κατὰ ταὐτὰ τοῖσ παραβησομένοισ κατάρασ τίθεσθαι ὑποφωνούσασ ἀλλήλαισ ἐπὶ τῇ κυρώσει τῶν λεγομένων.

ἀνέγραψε δὲ τὰσ εὐλογίασ καὶ τὰσ κατάρασ αὐτόσ, ὡσ μηδέποτε ἐκλιπεῖν τὴν μάθησιν αὐτῶν ὑπὸ τοῦ χρόνου, ἃσ δὴ καὶ τῷ βωμῷ τελευτῶν ἐνέγραψε κατὰ πλευρὰν ἑκατέραν, ᾗ καὶ στάντα φησὶ τὸν λαὸν θῦσαί τε καὶ ὁλοκαυτῶσαι καὶ μετ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν οὐκ ἐπενεγκεῖν ἱερεῖον ἕτερον, οὐ γὰρ εἶναι νόμιμον. ταῦτ’ οὖν Μωυσῆσ διέταξε καὶ τὸ Ἑβραίων ἔθνοσ ἀκόλουθα τούτοισ ποιοῦν διατελεῖ.

Τῇ δ’ ὑστεραίᾳ τὸν λαὸν σὺν γυναιξὶν ἅμα καὶ τέκνοισ εἰσ ἐκκλησίαν συναγαγών, ὡσ παρεῖναι καὶ τὰ ἀνδράποδα, ὡρ́κου τῶν νόμων αὐτοὺσ φυλακὴν ποιήσασθαι καὶ τῆσ τοῦ θεοῦ διανοίασ ἀκριβεῖσ λογιστὰσ γινομένουσ εἰ μηδὲν εἰσ αὐτοὺσ μήτε συγγενείᾳ χαριζομένουσ μήτε εἴκοντασ φόβῳ μήτε ἄλλην καθάπαξ αἰτίαν κυριωτέραν τῆσ τῶν νόμων φυλακῆσ ὑπολαμβάνοντασ παραβῆναι τούτουσ, ἀλλ’ ἄν τέ τισ τῶν ἐξ αἵματοσ συγχεῖν καὶ καταλύειν ἐπιχειρῇ τὴν κατ’ αὐτοὺσ πολιτείαν ἄν τε πόλισ, ἀμύνειν αὐτοῖσ καὶ κοινῇ καὶ κατ’ ἰδίαν, καὶ κρατήσαντασ μὲν ἐξ αὐτῶν ἀνασπᾶν θεμελίων καὶ μηδὲ τὸ ἔδαφοσ τῶν ἀπονοηθέντων εἰ δυνατὸν καταλιπεῖν, εἰ δ’ ἀσθενοῖεν λαβεῖν τὴν τιμωρίαν, αὐτὸ τὸ μὴ κατὰ βούλησιν ἰδίαν ταῦτα γίνεσθαι δεικνύναι.

καὶ τὸ μὲν πλῆθοσ ὤμνυεν.

Ἐδίδασκε δὲ αὐτούσ, ὡσ ἂν αἱ θυσίαι τῷ θεῷ μᾶλλον κεχαρισμέναι γένοιντο καὶ ὅπωσ ἂν οἱ στρατεύοντεσ ἐξίοιεν τεκμηρίῳ χρώμενοι τοῖσ λίθοισ, ὡσ καὶ πρότερον δεδήλωκα.

προεφήτευσε δὲ καὶ Ιἠσοῦσ Μωυσέοσ παρόντοσ. ὡσ ὅπλων τε αὐτοῖσ πολεμίων πληρωθῆναι τὴν γῆν καὶ κατασκαφῆναι πόλεισ καὶ τὸν νεὼν καταπρησθῆναι καὶ πραθέντασ δουλεύειν ἀνδράσιν οὐδένα ληψομένοισ οἶκτον ἐπὶ ταῖσ συμφοραῖσ αὐτῶν, μετανοήσειν δ’ αὐτοὺσ ἐπὶ μηδενὶ χρησίμῳ ταῦτα πάσχοντασ.

ὁ μέντοι θεὸσ ὁ κτίσασ ὑμᾶσ πόλεισ τε πολίταισ ὑμετέροισ ἀποδώσει καὶ τὸν ναόν·

ἔσεσθαι δὲ τὴν τούτων ἀποβολὴν οὐχ ἅπαξ, ἀλλὰ πολλάκισ. χάριν μὲν αὐτῷ ζῶν ἔτι καὶ παρὼν ὑμῖν ἔχειν ὁμολογῶ προνοίασ τε τῆσ ὑπὲρ ὑμῶν, ἣν οὐχ ὑπὲρ ἀπαλλαγῆσ μόνον τῶν ὑμετέρων ἐποιήσατο κακῶν, ἀλλὰ καὶ δωρεᾶσ τῶν κρειττόνων, ὅτι τε πονοῦντί μοι καὶ κατὰ πᾶσαν ἐπὶ νοῦν τῆσ ἐπὶ τὸ βέλτιον ὑμῶν μεταβολῆσ φροντίδα λαμβάνοντι συνηγωνίσατο καὶ παρέσχεν ἐν ἅπασιν αὑτὸν ὑμῖν εὐμενῆ.

μᾶλλον δ’ αὐτὸσ ἦν ὁ καὶ τὴν ἀφήγησιν αὐτῶν διδοὺσ καὶ τὰ τέλη χαριζόμενοσ, ὑποστρατήγῳ χρώμενοσ ἐμοὶ καὶ ὑπηρέτῃ ὧν τὸν ἡμέτερον λαὸν εὐεργετεῖν ἠθέλησεν.

ἀνθ’ ὧν προευλογῆσαι τὴν τοῦ θεοῦ δύναμιν, ᾧ μελήσει καὶ πρὸσ τὸ μέλλον ὑμῶν, ἀπαλλασσόμενοσ καλῶσ ἔχειν ἡγησάμην, αὐτόσ τε ταύτην ὀφειλομένην ἀμοιβὴν ἀποδιδοὺσ καὶ καταλείπων εἰσ μνήμην ὑμῖν τὸ σέβειν τε καὶ τιμᾶν προσήκειν τοῦτον ὑμῖν καὶ τοὺσ νόμουσ πάντων ὧν τε παρέσχηκε καὶ μένων εὐμενὴσ ἔτι παρέξει δώρημα κάλλιστον φυλάττειν.

ὡσ δεινὸσ μὲν ἐχθρὸσ καὶ ἄνθρωποσ νομοθέτησ ὑβριζομένων αὐτῷ τῶν νόμων καὶ μάτην κειμένων, θεοῦ δὲ μὴ πειραθείητε χαλεπαίνοντοσ ὑπὲρ ἀμελουμένων νόμων, οὓσ αὐτὸσ γεννήσασ ὑμῖν ἔδωκε.

Μωυσέοσ δὲ ταῦτα πρὸσ τελευτῇ τοῦ βίου φήσαντοσ καὶ μετ’ εὐλογίασ ἑκάστῃ τῶν φυλῶν προφητεύσαντοσ τὰ καὶ γενόμενα τὸ πλῆθοσ εἰσ δάκρυα προύπεσεν, ὡσ καὶ τὰσ γυναῖκασ στερνοτυπουμένασ ἐμφανίζειν τὸ ἐπ’ αὐτῷ τεθνηξομένῳ πάθοσ.

καὶ οἱ παῖδεσ δὲ θρηνοῦντεσ ἔτι μᾶλλον ὡσ ἀσθενέστεροι κρατεῖν λύπησ ἐδήλουν, ὅτι τῆσ ἀρετῆσ αὐτοῦ καὶ μεγαλουργίασ παρ’ αὐτὴν τὴν ἡλικίαν συνίεσαν. ἦν δὲ κατ’ ἐπίνοιαν τοῖσ τε νέοισ καὶ προηβηκόσιν ἡ ἅμιλλα τῆσ λύπησ·

οἱ μὲν γὰρ εἰδότεσ οἱού ἐστέρηνται κηδεμόνοσ περὶ τοῦ μέλλοντοσ ἀπεθρήνουν, τοῖσ δὲ καὶ περὶ τούτου τὸ πένθοσ ἦν καὶ ὅτι μήπω καλῶσ τῆσ ἀρετῆσ αὐτοῦ γεγευμένοισ ἀπολείπεσθαι συνέβαινεν αὐτοῦ. τὴν δ’ ὑπερβολὴν τῆσ τοῦ πλήθουσ οἰμωγῆσ καὶ τῶν ὀδυρμῶν τεκμαίροιτο ἄν τισ ἐκ τοῦ συμβάντοσ τῷ νομοθέτῃ·

καὶ γὰρ πεπεισμένοσ ἅπαντι τῷ χρόνῳ μὴ δεῖν ἐπὶ μελλούσῃ τελευτῇ κατηφεῖν, ὡσ κατὰ βούλησιν αὐτὸ πάσχοντασ θεοῦ καὶ φύσεωσ νόμῳ, ἐπὶ τοῖσ ὑπὸ τοῦ λαοῦ πραττομένοισ ἐνικήθη δακρῦσαι. πορευομένῳ δ’ ἔνθεν οὗ ἔμελλεν ἀφανισθήσεσθαι πάντεσ εἵποντο δεδακρυμένοι, καὶ Μωυσῆσ τοὺσ μὲν πόρρω τῇ χειρὶ κατασείων μένειν ἠρεμοῦντασ ἐκέλευε, τὸ δ’ ἔγγιον λόγοισ παρεκάλει μὴ ποιεῖν αὐτῷ δακρυτὴν τὴν ἀπαλλαγὴν ἑπομένουσ.

οἱ δὲ καὶ τοῦτ’ αὐτῷ χαρίζεσθαι κρίνοντεσ τὸ κατὰ βούλησιν ἀπελθεῖν αὐτῷ τὴν ἰδίαν ἐφεῖναι κατέχουσιν ἑαυτοὺσ ἐν ἀλλήλοισ δακρύοντεσ.

μόνη δ’ ἡ γερουσία προύπεμψεν αὐτὸν καὶ ὁ ἀρχιερεὺσ Ἐλεάζαροσ καὶ ὁ στρατηγὸσ Ιἠσοῦσ. ὡσ δ’ ἐπὶ τῷ ὄρει τῷ Ἀβαρεῖ καλουμένῳ ἐγένετο, τοῦτο δὲ ὑψηλὸν Ιἑριχοῦντοσ ἀντικρὺ κεῖται γῆν ἀρίστην τῶν Χαναναίων καὶ πλείστην παρέχον τοῖσ ἐπ’ αὐτοῦ κατοπτεύειν, ἀπέπεμπε τὴν γερουσίαν.

ἀσπαζομένου δὲ καὶ τὸν Ἐλεάζαρον αὐτοῦ καὶ τὸν Ιἠσοῦν καὶ προσομιλοῦντοσ ἔτι, νέφουσ αἰφνίδιον ὑπὲρ αὐτὸν στάντοσ ἀφανίζεται κατά τινοσ φάραγγοσ.

γέγραφε δ’ αὑτὸν ἐν ταῖσ ἱεραῖσ βίβλοισ τεθνεῶτα, δείσασ μὴ δι’ ὑπερβολὴν τῆσ περὶ αὐτὸν ἀρετῆσ πρὸσ τὸ θεῖον αὐτὸν ἀναχωρῆσαι τολμήσωσιν εἰπεῖν. Ἐβίωσε δὲ τὸν πάντα χρόνον ἐτῶν εἴκοσι καὶ ἑκατόν, ὧν ἦρξε τὸ τρίτον μέροσ ἑνὶ λείποντι μηνί.

ὡσ μηδὲ ἐνεῖναι τούτων τῇ ψυχῇ δοκεῖν αὐτοῦ καὶ γινώσκειν μόνον αὐτῶν τὴν προσηγορίαν ἐκ τοῦ παρ’ ἄλλοισ αὐτὰ βλέπειν μᾶλλον ἢ παρ’ αὑτῷ.

καὶ στρατηγὸσ μὲν ἐν ὀλίγοισ, προφήτησ δὲ οἱο͂σ οὐκ ἄλλοσ, ὥσθ’ ὅ τι ἂν φθέγξαιτο δοκεῖν αὐτοῦ λέγοντοσ ἀκροᾶσθαι τοῦ θεοῦ. πενθεῖ μὲν οὖν αὐτὸν ὁ λαὸσ ἐφ’ ἡμέρασ τριάκοντα, λύπη δὲ οὐκ ἄλλη κατέσχεν Ἑβραίουσ τοσαύτη τὸ μέγεθοσ, ὅση τότε Μωυσέοσ ἀποθανόντοσ.

ἐπόθουν δ’ αὐτὸν οὐχ οἱ πειραθέντεσ αὐτοῦ μόνον, ἀλλὰ καὶ οἱ τοῖσ νόμοισ ἐντυγχάνοντεσ αὐτοῦ δεινὴν ἐποιοῦντο τὴν ἐπιζήτησιν, τὸ περιὸν αὐτοῦ τῆσ ἀρετῆσ ἐκ τούτων λογιζόμενοι.

καὶ τὸ μὲν κατὰ Μωυσῆν τέλοσ τοιοῦτον ἡμῖν δεδηλώσθω.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 4

(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION