Euripides, Phoenissae, episode, lyric

(에우리피데스, Phoenissae, episode, lyric)

ἀνάγετ’ ἀνάγετε κωκυ‐ τόν, ἐπὶ κάρα τε λευκοπήχεισ κτύπουσ χεροῖν. ὦ τλῆμον, οἱο͂ν τέρμον’, Ιὀκάστη, βίου γάμων τε τῶν σῶν Σφιγγὸσ αἰνιγμοὺσ ἔτλησ. πῶσ καὶ πέπρακται διπτύχων παίδων φόνοσ ἀρᾶσ τ’ ἀγώνισμ’ Οἰδίπου; σήμαινέ μοι. τὰ μὲν πρὸ πύργων εὐτυχήματα χθονὸσ οἶσθ’· οὐ μακρὰν γὰρ τειχέων περιπτυχαί. ὥστ’ οὐχ ἅπαντά σ’ εἰδέναι τὰ δρώμενα. ἐπεὶ δὲ χαλκέοισ σῶμ’ ἐκοσμήσανθ’ ὅπλοισ οἱ τοῦ γέροντοσ Οἰδίπου νεανίαι, ἔστησαν ἐλθόντ’ ἐσ μέσον μεταίχμιον δισσὼ στρατηγὼ καὶ διπλὼ στρατηλάτα ὡσ εἰσ ἀγῶνα μονομάχου τ’ ἀλκὴν δορόσ. βλέψασ δ’ ἐπ’ Ἄργοσ ἧκε Πολυνείκησ ἀράσ· ὦ πότνι’ Ἥρα ‐ σὸσ γάρ εἰμ’, ἐπεὶ γάμοισ ἔζευξ’ Ἀδράστου παῖδα καὶ ναίω χθόνα ‐ δόσ μοι κτανεῖν ἀδελφόν, ἀντήρη δ’ ἐμὴν καθαιματῶσαι δεξιὰν νικηφόρον· ‐ αἴσχιστον αἰτῶν στέφανον, ὁμογενῆ κτανεῖν. πολλοῖσ δ’ ἐπῄει δάκρυα τῆσ τύχησ ὅση, κἄβλεψαν ἀλλήλοισι διαδόντεσ κόρασ. Ἐτεοκλέησ δὲ Παλλάδοσ χρυσάσπιδοσ βλέψασ πρὸσ οἶκον ηὔξατ’· ὦ Διὸσ κόρη, δὸσ ἔγχοσ ἡμῖν καλλίνικον ἐκ χερὸσ ἐσ στέρν’ ἀδελφοῦ τῆσδ’ ἀπ’ ὠλένησ βαλεῖν κτανεῖν θ’ ὃσ ἦλθε πατρίδα πορθήσων ἐμήν. ἐπεὶ δ’ ἀφείθη πυρσὸσ ὣσ Τυρσηνικῆσ σάλπιγγοσ ἠχὴ σῆμα φοινίου μάχησ, ᾖξαν δράμημα δεινὸν ἀλλήλοισ ἔπι·

κάπροι δ’ ὅπωσ θήγοντεσ ἀγρίαν γένυν ξυνῆψαν, ἀφρῷ διάβροχοι γενειάδασ· ᾖσσον δὲ λόγχαισ· ἀλλ’ ὑφίζανον κύκλοισ, ὅπωσ σίδηροσ ἐξολισθάνοι μάτην. εἰ δ’ ὄμμ’ ὑπερσχὸν ἴτυοσ ἅτεροσ μάθοι, λόγχην ἐνώμα, στόματι προφθῆναι θέλων. ἀλλ’ εὖ προσῆγον ἀσπίδων κεγχρώμασιν ὀφθαλμόν, ἀργὸν ὥστε γίγνεσθαι δόρυ. πλείων δὲ τοῖσ ὁρῶσιν ἐστάλασσ’ ἱδρὼσ ἢ τοῖσι δρῶσι, διὰ φίλων ὀρρωδίαν. Ἐτεοκλέησ δὲ ποδὶ μεταψαίρων πέτρον ἴχνουσ ὑπόδρομον, κῶλον ἐκτὸσ ἀσπίδοσ τίθησι·

Πολυνείκησ δ’ ἀπήντησεν δορί, πληγὴν σιδήρῳ παραδοθεῖσαν εἰσιδών, κνήμην τε διεπέρασεν Ἀργεῖον δόρυ· στρατὸσ δ’ ἀνηλάλαξε Δαναϊδῶν ἅπασ. κἀν τῷδε μόχθῳ γυμνὸν ὦμον εἰσιδὼν ὁ πρόσθε τρωθεὶσ στέρνα Πολυνείκουσ βίᾳ διῆκε λόγχην, κἀπέδωκεν ἡδονὰσ Κάδμου πολίταισ, ἀπὸ δ’ ἔθραυσ’ ἄκρον δόρυ. ἐσ δ’ ἄπορον ἥκων δορὸσ ἐπὶ σκέλοσ πάλιν χωρεῖ, λαβὼν δ’ ἀφῆκε μάρμαρον πέτρον μέσον δ’ ἄκοντ’ ἔθραυσεν· ἐξ ἴσου δ’ Ἄρησ ἦν, κάμακοσ ἀμφοῖν χεῖρ’ ἀπεστερημένοιν. ἔνθεν δὲ κώπασ ἁρπάσαντε φασγάνων ἐσ ταὐτὸν ἧκον, συμβαλόντε δ’ ἀσπίδασ πολὺν ταραγμὸν ἀμφιβάντ’ εἶχον μάχησ.

καί πωσ νοήσασ Ἐτεοκλῆσ τὸ Θεσσαλὸν ἐσήγαγεν σόφισμ’ ὁμιλίᾳ χθονόσ. ἐξαλλαγεὶσ γὰρ τοῦ παρεστῶτοσ πόνου, λαιὸν μὲν ἐσ τοὔπισθεν ἀμφέρει πόδα, πρόσω τὰ κοῖλα γαστρὸσ εὐλαβούμενοσ, προβὰσ δὲ κῶλον δεξιὸν δι’ ὀμφαλοῦ καθῆκεν ἔγχοσ σφονδύλοισ τ’ ἐνήρμοσεν. ὁμοῦ δὲ κάμψασ πλευρὰ καὶ νηδὺν τάλασ σὺν αἱματηραῖσ σταγόσι Πολυνείκησ πίτνει. ὃ δ’, ὡσ κρατῶν δὴ καὶ νενικηκὼσ μάχῃ, ξίφοσ δικὼν ἐσ γαῖαν ἐσκύλευέ νιν τὸν νοῦν πρὸσ αὑτὸν οὐκ ἔχων, ἐκεῖσε δέ. ὃ καί νιν ἔσφηλ’· ἔτι γὰρ ἐμπνέων βραχύ, σῴζων σίδηρον ἐν λυγρῷ πεσήματι, μόλισ μέν, ἐξέτεινε δ’ εἰσ ἧπαρ ξίφοσ. Ἐτεοκλέουσ ὁ πρόσθε Πολυνείκησ πεσών. γαῖαν δ’ ὀδὰξ ἑλόντεσ ἀλλήλων πέλασ πίπτουσιν ἄμφω κοὐ διώρισαν κράτοσ. φεῦ φεῦ, κακῶν σῶν, Οἰδίπου, σ’ ὅσον στένω· τὰσ σὰσ δ’ ἀρὰσ ἐοίκεν ἐκπλῆσαι θεόσ. ἄκουε δή νυν καὶ τὰ πρὸσ τούτοισ κακά.

ἐπεὶ τέκνω πεσόντ’ ἐλειπέτην βίον, ἐν τῷδε μήτηρ ἡ τάλαινα προσπίτνει σὺν παρθένῳ τε καὶ προθυμίᾳ ποδόσ. τετρωμένουσ δ’ ἰδοῦσα καιρίουσ σφαγὰσ ᾤμωξεν· ὦ τέκν’, ὑστέρα βοηδρόμοσ πάρειμι. προσπίτνουσα δ’ ἐν μέρει τέκνα ἔκλαι’, ἐθρήνει, τὸν πολὺν μαστῶν πόνον στένουσ’, ἀδελφή θ’ ἡ παρασπίζουσ’ ὁμοῦ· ὦ γηροβοσκὼ μητρόσ, ὦ γάμουσ ἐμοὺσ προδόντ’ ἀδελφὼ φιλτάτω. στέρνων δ’ ἄπο φύσημ’ ἀνεὶσ δύσθνητον Ἐτεοκλῆσ ἄναξ ἤκουσε μητρόσ, κἀπιθεὶσ ὑγρὰν χέρα φωνὴν μὲν οὐκ ἀφῆκεν, ὀμμάτων δ’ ἄπο προσεῖπε δακρύοισ, ὥστε σημῆναι φίλα. ὃ δ’ ἦν ἔτ’ ἔμπνουσ, πρὸσ κασιγνήτην δ’ ἰδὼν γραῖάν τε μητέρ’ εἶπε Πολυνείκησ τάδε· Ἀπωλόμεσθα, μῆτερ· οἰκτίρω δὲ σὲ καὶ τήνδ’ ἀδελφὴν καὶ κασίγνητον νεκρόν. φίλοσ γὰρ ἐχθρὸσ ἐγένετ’, ἀλλ’ ὅμωσ φίλοσ. θάψον δέ μ’, ὦ τεκοῦσα, καὶ σύ, σύγγονε, ἐν γῇ πατρῴᾳ, καὶ πόλιν θυμουμένην παρηγορεῖτον, ὡσ τοσόνδε γοῦν τύχω χθονὸσ πατρῴασ, κεἰ δόμουσ ἀπώλεσα. ξυνάρμοσον δὲ βλέφαρά μου τῇ σῇ χερί, μῆτερ ‐ τίθησι δ’ αὐτὸσ ὀμμάτων ἔπι ‐ καὶ χαίρετ’· ἤδη γάρ με περιβάλλει σκότοσ. ἄμφω δ’ ἅμ’ ἐξέπνευσαν ἄθλιον βίον.

μήτηρ δ’, ὅπωσ ἐσεῖδε τήνδε συμφοράν, ὑπερπαθήσασ’, ἡρ́πασ’ ἐκ νεκρῶν ξίφοσ κἄπραξε δεινά· διὰ μέσου γὰρ αὐχένοσ ὠθεῖ σίδηρον, ἐν δὲ τοῖσι φιλτάτοισ θανοῦσα κεῖται περιβαλοῦσ’ ἀμφοῖν χέρασ. ἀνῇξε δ’ ὀρθὸσ λαὸσ εἰσ ἔριν λόγων, ἡμεῖσ μὲν ὡσ νικῶντα δεσπότην ἐμόν, οἳ δ’ ὡσ ἐκεῖνον.

πόλει δ’ ἀγῶνεσ οἳ μὲν εὐτυχέστατοι τῇδ’ ἐξέβησαν, οἳ δὲ δυστυχέστατοι. ἦν δ’ ἔρισ στρατηλάταισ, οἳ μὲν πατάξαι πρόσθε Πολυνείκη δορί, οἳ δ’ ὡσ θανόντων οὐδαμοῦ νίκη πέλοι. κἀν τῷδ’ ὑπεξῆλθ’ Ἀντιγόνη στρατοῦ δίχα. οἳ δ’ εἰσ ὅπλ’ ᾖσσον· εὖ δέ πωσ προμηθίᾳ καθῆστο Κάδμου λαὸσ ἀσπίδων ἔπι· κἄφθημεν οὔπω τεύχεσιν πεφραγμένον Ἀργεῖον ἐσπεσόντεσ ἐξαίφνησ στρατόν. κοὐδεὶσ ὑπέστη, πεδία δ’ ἐξεπίμπλασαν φεύγοντεσ, ἔρρει δ’ αἷμα μυρίων νεκρῶν λόγχαισ πιτνόντων. ὡσ δ’ ἐνικῶμεν μάχῃ, οἳ μὲν Διὸσ τροπαῖον ἵστασαν βρέτασ, οἳ δ’ ἀσπίδασ συλῶντεσ Ἀργείων νεκρῶν σκυλεύματ’ εἴσω τειχέων ἐπέμπομεν. ἄλλοι δὲ τοὺσ θανόντασ Ἀντιγόνησ μέτα νεκροὺσ φέρουσιν ἐνθάδ’ οἰκτίσαι φίλοισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION