헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΠηοενισ́09́

(에우리피데스, Phoenissae, episode)

ὠή, τίσ ἐν πύλαισι δωμάτων κυρεῖ; ἀνοίγετ’· ἐκπορεύετ’ Ιὀκάστην δόμων. ὠὴ μάλ’ αὖθισ· διὰ μακροῦ μέν, ἀλλ’ ὅμωσ ἔξελθ’, ἄκουσον, Οἰδίπου κλεινὴ δάμαρ, λήξασ’ ὀδυρμῶν πενθίμων τε δακρύων. ὦ φίλτατ’, οὔ που ξυμφορὰν ἥκεισ φέρων Ἐτεοκλέουσ θανόντοσ, οὗ παρ’ ἀσπίδα βέβηκασ αἰεὶ πολεμίων εἴργων βέλη; τί μοί ποθ’ ἥκεισ καινὸν ἀγγελῶν ἔποσ; τέθνηκεν ἢ ζῇ παῖσ ἐμόσ; σήμαινέ μοι. ζῇ, μὴ τρέσῃσ τόδ’, ὥσ <σ’> ἀπαλλάξω φόβου. τί δ’; ἑπτάπυργοι πῶσ ἔχουσι περιβολαί; ἑστᾶσ’ ἄθραυστοι, κοὐκ ἀνήρπασται πόλισ. ἦλθον δὲ πρὸσ κίνδυνον Ἀργείου δορόσ; ἀκμήν γ’ ἐπ’ αὐτήν· ἀλλ’ ὁ Καδμείων Ἄρησ κρείσσων κατέστη τοῦ Μυκηναίου δορόσ. ἓν εἰπὲ πρὸσ θεῶν, εἴ τι Πολυνείκουσ πέρι οἶσθ’· ὡσ μέλει μοι καὶ τόδ’, εἰ λεύσσει φάοσ. ζῇ σοι ξυνωρὶσ ἐσ τόδ’ ἡμέρασ τέκνων. εὐδαιμονοίησ. πῶσ γὰρ Ἀργείων δόρυ πυλῶν ἀπεστήσασθε πυργηρούμενοι; λέξον, γέροντα τυφλὸν ὡσ κατὰ στέγασ ἐλθοῦσα τέρψω, τῆσδε γῆσ σεσῳσμένησ. ἐπεὶ Κρέοντοσ παῖσ ὁ γῆσ ὑπερθανὼν πύργων ἐπ’ ἄκρων στὰσ μελάνδετον ξίφοσ λαιμῶν διῆκε τῇδε γῇ σωτήριον, λόχουσ ἔνειμεν ἑπτὰ καὶ λοχαγέτασ πύλασ ἐφ’ ἑπτά, φύλακασ Ἀργείου δορόσ, σὸσ παῖσ, ἐφέδρουσ <δ’> ἱππότασ μὲν ἱππόταισ ἔταξ’, ὁπλίτασ δ’ ἀσπιδηφόροισ ἔπι, ὡσ τῷ νοσοῦντι τειχέων εἰή δορὸσ ἀλκὴ δι’ ὀλίγου. περγάμων δ’ ἀπ’ ὀρθίων λεύκασπιν εἰσορῶμεν Ἀργείων στρατὸν Τευμησὸν ἐκλιπόντα, καὶ τάφρου πέλασ δρόμῳ ξυνῆψαν ἄστυ Καδμείασ χθονόσ. παιὰν δὲ καὶ σάλπιγγεσ ἐκελάδουν ὁμοῦ ἐκεῖθεν ἔκ τε τειχέων ἡμῶν πάρα. καὶ πρῶτα μὲν προσῆγε Νηίταισ πύλαισ λόχον πυκναῖσιν ἀσπίσιν πεφρικότα ὁ τῆσ κυναγοῦ Παρθενοπαῖοσ ἔκγονοσ, ἐπίσημ’ ἔχων οἰκεῖον ἐν μέσῳ σάκει, ἑκηβόλοισ τόξοισιν Ἀταλάντην κάπρον χειρουμένην Αἰτωλόν.

ἐσ δὲ Προιτίδασ πύλασ ἐχώρει σφάγι’ ἔχων ἐφ’ ἁρ́ματι ὁ μάντισ Ἀμφιάραοσ, οὐ σημεῖ’ ἔχων ὑβρισμέν’, ἀλλὰ σωφρόνωσ ἄσημ’ ὅπλα. Ὠγύγια δ’ ἐσ πυλώμαθ’ Ἱππομέδων ἄναξ ἔστειχ’ ἔχων σημεῖον ἐν μέσῳ σάκει στικτοῖσ Πανόπτην ὄμμασιν δεδορκότα, τὰ μὲν σὺν ἄστρων ἐπιτολαῖσιν ὄμματα βλέποντα, τὰ δὲ κρύπτοντα δυνόντων μέτα, ὡσ ὕστερον θανόντοσ εἰσορᾶν παρῆν.

Ὁμολωίσιν δὲ τάξιν εἶχε πρὸσ πύλαισ Τυδεύσ, λέοντοσ δέροσ ἔχων ἐπ’ ἀσπίδι χαίτῃ πεφρικόσ·

δεξιᾷ δὲ λαμπάδα Τιτὰν Προμηθεὺσ ἔφερεν ὡσ πρήσων πόλιν. ὁ σὸσ δὲ Κρηναίαισι Πολυνείκησ πύλαισ Ἄρη προσῆγε·

Ποτνιάδεσ δ’ ἐπ’ ἀσπίδι ἐπίσημα πῶλοι δρομάδεσ ἐσκίρτων φόβῳ, εὖ πωσ στρόφιγξιν ἔνδοθεν κυκλούμεναι πόρπαχ’ ὑπ’ αὐτόν, ὥστε μαίνεσθαι δοκεῖν. ὁ δ’ οὐκ ἔλασσον Ἄρεοσ ἐσ μάχην φρονῶν Καπανεὺσ προσῆγε λόχον ἐπ’ Ἠλέκτραισ πύλαισ·

σιδηρονώτοισ δ’ ἀσπίδοσ τύποισ ἐπῆν γίγασ ἐπ’ ὤμοισ γηγενὴσ ὅλην πόλιν φέρων μοχλοῖσιν ἐξανασπάσασ βάθρων, ὑπόνοιαν ἡμῖν οἱᾶ πείσεται πόλισ. ταῖσ δ’ ἑβδόμαισ Ἄδραστοσ ἐν πύλαισιν ἦν, ἑκατὸν ἐχίδναισ ἀσπίδ’ ἐκπληρῶν γραφῇ, ὕδρασ ἔχων λαιοῖσιν ἐν βραχίοσιν Ἀργεῖον αὔχημ’·

ἐκ δὲ τειχέων μέσων δράκοντεσ ἔφερον τέκνα Καδμείων γνάθοισ. παρῆν δ’ ἑκάστου τῶνδέ μοι θεάματα ξύνθημα παρφέροντι ποιμέσιν λόχων. καὶ πρῶτα μὲν τόξοισι καὶ μεσαγκύλοισ ἐμαρνάμεσθα σφενδόναισ θ’ ἑκηβόλοισ πετρῶν τ’ ἀραγμοῖσ·

ὡσ δ’ ἐνικῶμεν μάχῃ, ἔκλαγξε Τυδεὺσ καὶ σὸσ ἐξαίφνησ γόνοσ· ὦ τέκνα Δαναῶν, πρὶν κατεξάνθαι βολαῖσ, τί μέλλετ’ ἄρδην πάντεσ ἐμπίπτειν πύλαισ, γυμνῆτεσ ἱππῆσ ἁρμάτων τ’ ἐπιστάται; ἠχῆσ δ’ ὅπωσ ἤκουσαν, οὔτισ ἀργὸσ ἦν· πολλοὶ δ’ ἔπιπτον κρᾶτασ αἱματούμενοι, ἡμῶν τ’ ἐσ οὖδασ εἶδεσ ἂν πρὸ τειχέων πυκνοὺσ κυβιστητῆρασ ἐκπεπνευκότασ· ξηρὰν δ’ ἔδευον γαῖαν αἵματοσ ῥοαῖσ. ὁ δ’ Ἀρκάσ, οὐκ Ἀργεῖοσ, Ἀταλάντησ γόνοσ τυφὼσ πύλαισιν ὥσ τισ ἐμπεσὼν βοᾷ πῦρ καὶ δικέλλασ, ὡσ κατασκάψων πόλιν·

ἀλλ’ ἔσχε μαργῶντ’ αὐτὸν ἐναλίου θεοῦ Περικλύμενοσ παῖσ λᾶαν ἐμβαλὼν κάρᾳ ἁμαξοπληθῆ, γεῖσ’ ἐπάλξεων ἄπο· ξανθὸν δὲ κρᾶτα διεπάλυνε καὶ ῥαφὰσ ἔρρηξεν ὀστέων, ἄρτι δ’ οἰνωπὸν γένυν καθῃμάτωσεν· οὐδ’ ἀποίσεται βίον τῇ καλλιτόξῳ μητρὶ Μαινάλου κόρῃ. ἐπεὶ δὲ τάσδ’ ἐσεῖδεν εὐτυχεῖσ πύλασ, ἄλλασ ἐπῄει παῖσ σόσ, εἱπόμην δ’ ἐγώ.

ὁρῶ δὲ Τυδέα καὶ παρασπιστὰσ πυκνοὺσ Αἰτωλίσιν λόγχαισιν εἰσ ἄκρον στόμα πύργων ἀκοντίζοντασ, ὥστ’ ἐπάλξεων λιπεῖν ἐρίπνασ φυγάδασ· ἀλλά νιν πάλιν κυναγὸσ ὡσεὶ παῖσ σὸσ ἐξαθροίζεται, πύργοισ δ’ ἐπέστησ’ αὖθισ. ἐσ δ’ ἄλλασ πύλασ ἠπειγόμεσθα, τοῦτο παύσαντεσ νοσοῦν. Καπανεὺσ δὲ πῶσ εἴποιμ’ ἂν ὡσ ἐμαίνετο; μακραύχενοσ γὰρ κλίμακοσ προσαμβάσεισ ἔχων ἐχώρει, καὶ τοσόνδ’ ἐκόμπασε, μηδ’ ἂν τὸ σεμνὸν πῦρ νιν εἰργαθεῖν Διὸσ τὸ μὴ οὐ κατ’ ἄκρων περγάμων ἑλεῖν πόλιν. καὶ ταῦθ’ ἅμ’ ἠγόρευε καὶ πετρούμενοσ ἀνεῖρφ’ ὑπ’ αὐτὴν ἀσπίδ’ εἱλίξασ δέμασ, κλίμακοσ ἀμείβων ξέστ’ ἐνηλάτων βάθρα. ἤδη δ’ ὑπερβαίνοντα γεῖσα τειχέων βάλλει κεραυνῷ Ζεύσ νιν· ἐκτύπησε δὲ χθών, ὥστε δεῖσαι πάντασ· ἐκ δὲ κλιμάκων ἐσφενδονᾶτο χωρὶσ ἀλλήλων μέλη, κόμαι μὲν εἰσ Ὄλυμπον, αἷμα δ’ ἐσ χθόνα, χεῖρεσ δὲ καὶ κῶλ’ ὡσ κύκλωμ’ Ἰξίονοσ εἱλίσσετ’· ἐσ γῆν δ’ ἔμπυροσ πίπτει νεκρόσ. ὡσ δ’ εἶδ’ Ἄδραστοσ Ζῆνα πολέμιον στρατῷ, ἔξω τάφρου καθῖσεν Ἀργείων στρατόν.

οἱ δ’ αὖ παρ’ ἡμῶν δεξιὸν Διὸσ τέρασ ἰδόντεσ ἐξήλαυνον ἁρμάτων ὄχουσ ἱππῆσ ὁπλῖται, κἀσ μέσ’ Ἀργείων ὅπλα συνῆψαν ἔγχη· πάντα δ’ ἦν ὁμοῦ κακά· ἔθνῃσκον ἐξέπιπτον ἀντύγων ἄπο, τροχοί τ’ ἐπήδων ἄξονέσ τ’ ἐπ’ ἄξοσι, νεκροὶ δὲ νεκροῖσ ἐξεσωρεύονθ’ ὁμοῦ. πύργων μὲν οὖν γῆσ ἔσχομεν κατασκαφὰσ ἐσ τὴν παροῦσαν ἡμέραν· εἰ δ’ εὐτυχὴσ ἔσται τὸ λοιπὸν ἥδε γῆ, θεοῖσ μέλει· καὶ νῦν γὰρ αὐτὴν δαιμόνων ἔσῳσέ τισ. καλὸν τὸ νικᾶν· εἰ δ’ ἀμείνον’ οἱ θεοὶ γνώμην ἔχουσιν ‐ εὐτυχὴσ εἰήν ἐγώ. καλῶσ τὰ τῶν θεῶν καὶ τὰ τῆσ τύχησ ἔχει·

παῖδέσ τε γάρ μοι ζῶσι κἀκπέφευγε γῆ. Κρέων δ’ ἐοίκε τῶν ἐμῶν νυμφευμάτων τῶν τ’ Οἰδίπου δύστηνοσ ἀπολαῦσαι κακῶν, παιδὸσ στερηθείσ, τῇ πόλει μὲν εὐτυχῶσ, ἰδίᾳ δὲ λυπρῶσ. ἀλλ’ ἄνελθέ μοι πάλιν, τί τἀπὶ τούτοισ παῖδ’ ἐμὼ δρασείετον. ἐά τὰ λοιπά· δεῦρ’ ἀεὶ γὰρ εὐτυχεῖσ. τοῦτ’ εἰσ ὕποπτον εἶπασ· οὐκ ἐατέον. μεῖζον τί χρῄζεισ παῖδασ ἢ σεσῳσμένουσ; καὶ τἀπίλοιπά γ’ εἰ καλῶσ πράσσω κλύειν. μέθεσ μ’· ἔρημοσ παῖσ ὑπασπιστοῦ σέθεν. κακόν τι κεύθεισ καὶ στέγεισ ὑπὸ σκότῳ. κοὐκ ἄν γε λέξαιμ’ ἐπ’ ἀγαθοῖσι σοῖσ κακά. ἢν μή γε φεύγων ἐκφύγῃσ πρὸσ αἰθέρα. αἰαῖ· τί μ’ οὐκ εἰάσασ ἐξ εὐαγγέλου φήμησ ἀπελθεῖν, ἀλλὰ μηνῦσαι κακά; τὼ παῖδε τὼ σὼ μέλλετον, τολμήματα αἴσχιστα, χωρὶσ μονομαχεῖν παντὸσ στρατοῦ, λέξαντεσ Ἀργείοισι Καδμείοισί τε ἐσ κοινὸν οἱο͂ν μήποτ’ ὤφελον λόγον. Ἐτεοκλέησ δ’ ὑπῆρξ’ ἀπ’ ὀρθίου σταθεὶσ πύργου, κελεύσασ σῖγα κηρῦξαι στρατῷ· ἔλεξε δ’· ὦ γῆσ Ἑλλάδοσ στρατηλάται Δαναῶν ἀριστῆσ, οἵπερ ἤλθετ’ ἐνθάδε, Κάδμου τε λαόσ, μήτε Πολυνείκουσ χάριν ψυχὰσ ἀπεμπολᾶτε μήθ’ ἡμῶν ὕπερ. ἐγὼ γὰρ αὐτὸσ τόνδε κίνδυνον μεθεὶσ μόνοσ συνάψω συγγόνῳ τὠμῷ μάχην· κἂν μὲν κτάνω τόνδ’, οἶκον οἰκήσω μόνοσ, ἡσσώμενοσ δὲ τῷδε παραδώσω μόνῳ· ὑμεῖσ δ’ ἀγῶν’ ἀφέντεσ, Ἀργεῖοι, χθόνα νίσεσθε, βίοτον μὴ λιπόντεσ ἐνθάδε, Σπαρτῶν τε λαὸσ ἅλισ ὅσοσ κεῖται νεκρόσ. τοσαῦτ’ ἔλεξε· σὸσ δὲ Πολυνείκησ γόνοσ ἐκ τάξεων ὤρουσε κἀπῄνει λόγουσ. πάντεσ δ’ ἐπερρόθησαν Ἀργεῖοι τάδε Κάδμου τε λαὸσ ὡσ δίκαι’ ἡγούμενοι. ἐπὶ τοῖσδε δ’ ἐσπείσαντο, κἀν μεταιχμίοισ ὁρ́κουσ συνῆψαν ἐμμενεῖν στρατηλάται. ἤδη δ’ ἔκρυπτον σῶμα παγχάλκοισ ὅπλοισ δισσοὶ γέροντοσ Οἰδίπου νεανίαι·

φίλοι δ’ ἐκόσμουν, τῆσδε μὲν πρόμον χθονὸσ Σπαρτῶν ἀριστῆσ, τὸν δὲ Δαναϊδῶν ἄκροι. ἔσταν δὲ λαμπρὼ χρῶμά τ’ οὐκ ἠλλαξάτην μαργῶντ’ ἐπ’ ἀλλήλοισιν ἱέναι δόρυ. παρεξιόντεσ δ’ ἄλλοσ ἄλλοθεν φίλων λόγοισ ἐθάρσυνόν τε κἀξηύδων τάδε· Πολύνεικεσ, ἐν σοὶ Ζηνὸσ ὀρθῶσαι βρέτασ τρόπαιον Ἄργει τ’ εὐκλεᾶ δοῦναι λόγον· Ἐτεοκλέα δ’ αὖ· νῦν πόλεωσ ὑπερμαχεῖσ, νῦν καλλίνικοσ γενόμενοσ σκήπτρων κρατεῖσ. τάδ’ ἠγόρευον παρακαλοῦντεσ ἐσ μάχην. μάντεισ δὲ μῆλ’ ἔσφαζον, ἐμπύρουσ τ’ ἀκμὰσ ῥήξεισ τ’ ἐνώμων ὑγρότητ’ ἐναντίαν ἄκραν τε λαμπάδ’, ἣ δυοῖν ὁρ́ουσ ἔχει, νίκησ τε σῆμα καὶ τὸ τῶν ἡσσωμένων. ἀλλ’, εἴ τιν’ ἀλκὴν ἢ σοφοὺσ ἔχεισ λόγουσ ἢ φίλτρ’ ἐπῳδῶν, στεῖχ’, ἐρήτυσον τέκνα δεινῆσ ἁμίλλησ·

ὡσ ὁ κίνδυνοσ μέγασ· κἄπαθλα δεινὰ δάκρυά σοι γενήσεται δισσοῖν στερείσῃ τῇδ’ ἐν ἡμέρᾳ τέκνοιν. ὦ τέκνον ἔξελθ’ Ἀντιγόνη δόμων πάροσ· οὐκ ἐν χορείαισ οὐδὲ παρθενεύμασι νῦν σοι προχωρεῖ δαιμόνων κατάστασισ, ἀλλ’ ἄνδρ’ ἀρίστω καὶ κασιγνήτω σέθεν ἐσ θάνατον ἐκνεύοντε κωλῦσαί σε δεῖ ξὺν μητρὶ τῇ σῇ μὴ πρὸσ ἀλλήλοιν θανεῖν. τίν’, ὦ τεκοῦσα μῆτερ, ἔκπληξιν νέαν φίλοισ ἀυτεῖσ τῶνδε δωμάτων πάροσ; ὦ θύγατερ, ἔρρει σῶν κασιγνήτων βίοσ. πῶσ εἶπασ; αἰχμὴν ἐσ μίαν καθέστατον. οἲ ’γώ, τί λέξεισ, μῆτερ; οὐ φίλ’, ἀλλ’ ἕπου. ποῖ, παρθενῶνασ ἐκλιποῦσ’; ἀνὰ στρατόν. αἰδούμεθ’ ὄχλον. οὐκ ἐν αἰσχύνῃ τὰ σά. δράσω δὲ δὴ τί; συγγόνων λύσεισ ἔριν. τί δρῶσα, μῆτερ; προσπίτνουσ’ ἐμοῦ μέτα. ἡγοῦ σὺ πρὸσ μεταίχμι’· οὐ μελλητέον. ἔπειγ’ ἔπειγε, θύγατερ· ὡσ, ἢν μὲν φθάσω παῖδασ πρὸ λόγχησ, οὑμὸσ ἐν φάει βίοσ· θανοῦσι δ’ αὐτοῖσ συνθανοῦσα κείσομαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Euripides, Phoenissae, episode

(에우리피데스, Phoenissae, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION