Euripides, episode, lyric

(에우리피데스, episode, lyric)

ἔμολεσ ἔμολεσ, ὤ, χρόνιοσ ἁμέρα, κατέλαμψασ, ἔδειξασ ἐμφανῆ πόλει πυρσόν, ὃσ παλαιᾷ φυγᾷ πατρίων ἀπὸ δωμάτων τάλασ ἀλαίνων ἔβα. θεὸσ αὖ θεὸσ ἁμετέραν τισ ἄγει νίκαν, ὦ φίλα. ἄνεχε χέρασ, ἄνεχε λόγον, ἱεί λιτὰσ ἐσ θεούσ, τύχᾳ σοι τύχᾳ κασίγνητον ἐμβατεῦσαι πόλιν. εἰε͂̔ν· φίλασ μὲν ἡδονὰσ ἀσπασμάτων ἔχω, χρόνῳ δὲ καὖθισ αὐτὰ δώσομεν. σὺ δ’, ὦ γεραιέ ‐ καίριοσ γὰρ ἤλυθεσ ‐ λέξον, τί δρῶν ἂν φονέα τεισαίμην πατρόσ; μητέρα τε κοινωνὸν ἀνοσίων γάμων; ἔστιν τί μοι κατ’ Ἄργοσ εὐμενὲσ φίλων; ἢ πάντ’ ἀνεσκευάσμεθ’, ὥσπερ αἱ τύχαι; τῷ ξυγγένωμαι; νύχιοσ ἢ καθ’ ἡμέραν; ποίαν ὁδὸν τραπώμεθ’ εἰσ ἐχθροὺσ ἐμούσ; ὦ τέκνον, οὐδεὶσ δυστυχοῦντί σοι φίλοσ. εὑρ́ημα γάρ τοι χρῆμα γίγνεται τόδε, κοινῇ μετασχεῖν τἀγαθοῦ καὶ τοῦ κακοῦ. σὺ δ’ ‐ ἐκ βάθρων γὰρ πᾶσ ἀνῄρησαι φίλοισ οὐδ’ ἐλλέλοιπασ ἐλπίδ’ ‐ ἴσθι μου κλύων, ἐν χειρὶ τῇ σῇ πάντ’ ἔχεισ καὶ τῇ τύχῃ, πατρῷον οἶκον καὶ πόλιν λαβεῖν σέθεν. τί δῆτα δρῶντεσ τοῦδ’ ἂν ἐξικοίμεθα; κτανὼν Θυέστου παῖδα σήν τε μητέρα. ἥκω ’πὶ τόνδε στέφανον· ἀλλὰ πῶσ λάβω; τειχέων μὲν ἐλθὼν ἐντὸσ οὐδ’ ἂν εἰ θέλοισ. φρουραῖσ κέκασται δεξιαῖσ τε δορυφόρων; ἔγνωσ· φοβεῖται γάρ σε κοὐχ εὕδει σαφῶσ. εἰε͂̔ν· σὺ δὴ τοὐνθένδε βούλευσον, γέρον. κἀμοῦ γ’ ἄκουσον· ἄρτι γάρ μ’ ἐσῆλθέ τι. ἐσθλόν τι μηνύσειασ, αἰσθοίμην δ’ ἐγώ. Αἴγισθον εἶδον, ἡνίχ’ εἱρ͂πον ἐνθάδε. προσηκάμην τὸ ῥηθέν. ἐν ποίοισ τόποισ; ἀγρῶν πέλασ τῶνδ’ ἱπποφορβίων ἔπι. τί δρῶνθ’; ὁρῶ γὰρ ἐλπίδ’ ἐξ ἀμηχάνων. Νύμφαισ ἐπόρσυν’ ἔροτιν, ὡσ ἔδοξέ μοι. τροφεῖα παίδων ἢ πρὸ μέλλοντοσ τόκου; οὐκ οἶδα πλὴν ἕν· βουσφαγεῖν ὡπλίζετο. πόσων μετ’ ἀνδρῶν; ἢ μόνοσ δμώων μέτα; οὐδεὶσ παρῆν Ἀργεῖοσ, οἰκεία δὲ χείρ. οὔ πού τισ ὅστισ γνωριεῖ μ’ ἰδών, γέρον; δμῶεσ μέν εἰσιν, οἳ σέ γ’ οὐκ εἶδόν ποτε. ἡμῖν ἂν εἰε͂ν, εἰ κρατοῖμεν, εὐμενεῖσ; δούλων γὰρ ἴδιον τοῦτο, σοὶ δὲ σύμφορον. πῶσ οὖν ἂν αὐτῷ πλησιασθείην ποτέ; στείχων ὅθεν σε βουθυτῶν ἐσόψεται. ὁδὸν παρ’ αὐτήν, ὡσ ἐοίκ’, ἀγροὺσ ἔχει; ὅθεν γ’ ἰδών σε δαιτὶ κοινωνὸν καλεῖ. πικρόν γε συνθοινάτορ’, ἢν θεὸσ θέλῃ. τοὐνθένδε πρὸσ τὸ πῖπτον αὐτὸσ ἐννόει. καλῶσ ἔλεξασ. ‐ ἡ τεκοῦσα δ’ ἐστὶ ποῦ; Ἄργει· παρέσται δ’ οὖν πόσει θοίνην ἔπι. τί δ’ οὐχ ἅμ’ ἐξωρμᾶτ’ ἐμὴ μήτηρ πόσει; ψόγον τρέμουσα δημοτῶν ἐλείπετο. ξυνῆχ’· ὕποπτοσ οὖσα γιγνώσκει πόλει. τοιαῦτα· μισεῖται γὰρ ἀνόσιοσ γυνή. πῶσ οὖν ἐκείνην τόνδε τ’ ἐν ταὐτῷ κτενῶ;

ἐγὼ φόνον γε μητρὸσ ἐξαρτύσομαι. καὶ μὴν ἐκεῖνά γ’ ἡ τύχη θήσει καλῶσ. ὑπηρετείτω μὲν δυοῖν ὄντοιν ὅδε. ἔσται τάδ’· εὑρίσκεισ δὲ μητρὶ πῶσ φόνον; λέγ’, ὦ γεραιέ, τάδε Κλυταιμήστρᾳ μολών· λεχώ μ’ ἀπάγγελλ’ οὖσαν ἄρσενοσ τόκῳ. πότερα πάλαι τεκοῦσαν ἢ νεωστὶ δή; δέχ’ ἡλίουσ, ἐν οἷσιν ἁγνεύει λεχώ. καὶ δὴ τί τοῦτο μητρὶ προσβάλλει φόνον; ἥξει κλύουσα λόχιά μου νοσήματα. πόθεν; τί δ’ αὐτῇ σοῦ μέλειν δοκεῖσ, τέκνον; ναί· καὶ δακρύσει γ’ ἀξίωμ’ ἐμῶν τόκων. ἴσωσ· πάλιν τοι μῦθον ἐσ καμπὴν ἄγε. ἐλθοῦσα μέντοι δῆλον ὡσ ἀπόλλυται. καὶ μὴν ἐπ’ αὐτάσ γ’ εἶσι σῶν δόμων πύλασ. οὐκοῦν τραπέσθαι σμικρὸν εἰσ Αἵδου τόδε; εἰ γὰρ θάνοιμι τοῦτ’ ἰδὼν ἐγώ ποτε. πρώτιστα μέν νυν τῷδ’ ὑφήγησαι, γέρον ‐ Αἴγισθοσ ἔνθα νῦν θυηπολεῖ θεοῖσ; ἔπειτ’ ἀπαντῶν μητρὶ τἀπ’ ἐμοῦ φράσον. ὥστ’ αὐτά γ’ ἐκ σοῦ στόματοσ εἰρῆσθαι δοκεῖν. σὸν ἔργον ἤδη· πρόσθεν εἴληχασ φόνου. στείχοιμ’ ἄν, εἴ τισ ἡγεμὼν γίγνοιθ’ ὁδοῦ. καὶ μὴν ἐγὼ πέμποιμ’ ἂν οὐκ ἀκουσίωσ. ὦ Ζεῦ Πατρῷε, καὶ Τροπαῖ’ ἐχθρῶν γενοῦ ‐ οἴκτιρέ θ’ ἡμᾶσ·

οἰκτρὰ γὰρ πεπόνθαμεν ‐ οἴκτιρε δῆτα σούσ γε φύντασ ἐκγόνουσ. Ἥρα τε, βωμῶν ἣ Μυκηναίων κρατεῖσ ‐ νίκην δὸσ ἡμῖν, εἰ δίκαι’ αἰτούμεθα. δὸσ δῆτα πατρὸσ τοῖσδε τιμωρὸν δίκην. σύ τ’, ὦ κάτω γῆσ ἀνοσίωσ οἰκῶν πάτερ ‐ καὶ Γαῖ’ ἄνασσα, χεῖρασ ᾗ δίδωμ’ ἐμὰσ ‐ ἄμυν’ ἄμυνε τοῖσδε φιλτάτοισ τέκνοισ. νῦν πάντα νεκρὸν ἐλθὲ σύμμαχον λαβών. οἵπερ γε σὺν σοὶ Φρύγασ ἀνήλωσαν δορὶ ‐ χὥσοι στυγοῦσιν ἀνοσίουσ μιάστορασ. ἤκουσασ, ὦ δείν’ ἐξ ἐμῆσ μητρὸσ παθών; πάντ’, οἶδ’, ἀκούει τάδε πατήρ· στείχειν δ’ ἀκμή. καί σοι προφωνῶ πρὸσ τάδ’ Αἴγισθον θανεῖν· ὡσ εἰ παλαισθεὶσ πτῶμα θανάσιμον πεσῇ, τέθνηκα κἀγώ, μηδέ με ζῶσαν λέγε· παίσω γὰρ ἧπαρ τοὐμὸν ἀμφήκει ξίφει. δόμων ἔσω βᾶσ’ εὐτρεπὲσ ποήσομαι. ὡσ ἢν μὲν ἔλθῃ πύστισ εὐτυχὴσ σέθεν, ὀλολύξεται πᾶν δῶμα· θνῄσκοντοσ δέ σου τἀναντί’ ἔσται τῶνδε· ταῦτά σοι λέγω. πάντ’ οἶδα. πρὸσ τάδ’ ἄνδρα γίγνεσθαί σε χρή. ὑμεῖσ δέ μοι, γυναῖκεσ, εὖ πυρσεύετε κραυγὴν ἀγῶνοσ τοῦδε·

φρουρήσω δ’ ἐγὼ πρόχειρον ἔγχοσ χειρὶ βαστάζουσ’ ἐμῇ. οὐ γάρ ποτ’ ἐχθροῖσ τοῖσ ἐμοῖσ νικωμένη δίκην ὑφέξω, σῶμ’ ἐμὸν καθυβρίσαι.

목록

  • lyric
일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION