헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́03́22́

(에픽테토스, Works, book 1, Περὶ τῶν προλήψεων.)

Προλήψεισ κοιναὶ πᾶσιν ἀνθρώποισ εἰσίν· καὶ πρόληψισ προλήψει οὐ μάχεται. τίσ γὰρ ἡμῶν οὐ τίθησιν, ὅτι τὸ ἀγαθὸν συμφέρον ἐστὶ ἐστι καὶ αἱρετὸν καὶ ἐκ πάσησ αὐτὸ περιστάσεωσ δεῖ μετιέναι καὶ διώκειν; τίσ δ’ ἡμῶν οὐ τίθησιν, ὅτι τὸ δίκαιον καλόν ἐστι καὶ πρέπον; πότ’ οὖν ἡ μάχη γίνεται;

περὶ τὴν ἐφαρμογὴν τῶν προλήψεων ταῖσ ἐπὶ μέρουσ οὐσίαισ, ὅταν ὁ μὲν εἴπῃ "καλῶσ ἐποίησεν, ἀνδρεῖόσ ἐστιν"· "οὔ, ἀλλ’ ἀπονενοημένοσ.

" ἔνθεν ἡ μάχη γίνεται τοῖσ ἀνθρώποισ πρὸσ ἀλλήλουσ. αὕτη ἐστὶν ἡ Ιοὐδαίων καὶ Σύρων καὶ Αἰγυπτίων καὶ Ῥωμαίων μάχη, οὐ περὶ τοῦ ὅτι τὸ ὅσιον πάντων προτιμητέον καὶ ἐν παντὶ μεταδιωκτέον, ἀλλὰ πότερόν ἐστιν ὅσιον τοῦτο τὸ χοιρείου φαγεῖν ἢ ἀνόσιον.

ταύτην τὴν μάχην εὑρήσετε καὶ Ἀγαμέμνονοσ καὶ Ἀχιλλέωσ.

κάλει γὰρ αὐτοὺσ εἰσ τὸ μέσον. τί λέγεισ σύ, ὦ Ἀγάμεμνον; οὐ δεῖ γενέσθαι τὰ δέοντα καὶ τὰ καλῶσ ἔχοντα; "δεῖ μὲν οὖν.

" σὺ δὲ τί λέγεισ, ὦ Ἀχιλλεῦ; οὐκ ἀρέσκει σοι γίνεσθαι τὰ καλῶσ ἔχοντα; "ἐμοὶ μὲν οὖν πάντων μάλιστα ἀρέσκει. " ἐφαρμόσατε οὖν τὰσ προλήψεισ. ἐντεῦθεν ἡ ἀρχὴ μάχησ. ὁ μὲν λέγει "οὐ χρὴ ἀποδιδόναι με τὴν Χρυσηίδα τῷ πατρί", ὁ δὲ λέγει "δεῖ μὲν οὖν".

πάντωσ ὁ ἕτεροσ αὐτῶν κακῶσ ἐφαρμόζει τὴν πρόληψιν τοῦ δέοντοσ. πάλιν ὁ μὲν λέγει "οὐκοῦν, εἴ με δεῖ ἀποδοῦναι τὴν Χρυσηίδα, δεῖ με λαβεῖν ὑμῶν τινοσ τὸ γέρασ", ὁ δέ "τὴν ἐμὴν οὖν λάβῃσ ἐρωμένην;

. "τὴν σήν" φησίν. "ἐγὼ οὖν μόνοσ ‐ " "ἀλλ’ ἐγὼ μόνοσ μὴ ἔχω; οὕτωσ μάχη γίνεται. Τί οὖν ἐστι τὸ παιδεύεσθαι; μανθάνειν τὰσ φυσικὰσ προλήψεισ ἐφαρμόζειν ταῖσ ἐπὶ μέρουσ οὐσίαισ καταλλήλωσ τῇ φύσει καὶ λοιπὸν διελεῖν, ὅτι τῶν ὄντων τὰ μέν ἐστιν ἐφ’ ἡμῖν, τὰ δὲ οὐκ ἐφ’ ἡμῖν·

ἐφ’ ἡμῖν μὲν προαίρεσισ καὶ πάντα τὰ προαιρετικὰ ἔργα, οὐκ ἐφ’ ἡμῖν δὲ τὸ σῶμα, τὰ μέρη τοῦ σώματοσ, κτήσεισ, γονεῖσ, ἀδελφοὶ, τέκνα, πατρίσ, ἁπλῶσ οἱ κοινωνοί.

ποῦ οὖν θῶμεν τὸ ἀγαθόν;

ποίᾳ οὐσίᾳ αὐτὸ ἐφαρμόσομεν; τῇ ἐφ’ ἡμῖν; ‐ Εἶτα οὐκ ἔστιν ἀγαθὸν ὑγίεια καὶ ἀρτιότησ καὶ ζωή, ἀλλ’ οὐδὲ τέκνα οὐδὲ γονεῖσ οὐδὲ πατρίσ;

‐ Καὶ τίσ σου ἀνέξεται; μεταθῶμεν οὖν αὐτὸ πάλιν ἐνθάδε.

ἐνδέχεται οὖν βλαπτόμενον καὶ ἀποτυγχάνοντα τῶν ἀγαθῶν εὐδαιμονεῖν; ‐ Οὐκ ἐνδέχεται. ‐ Καὶ τὴν πρὸσ τοὺσ κοινωνοὺσ οἱάν δεῖ ἀναστροφήν; καὶ πῶσ ἐνδέχεται; ἐγὼ γὰρ πέφυκα πρὸσ τὸ ἐμὸν συμφέρον.

εἰ συμφέρει μοι ἀγρὸν ἔχειν, συμφέρει μοι καὶ ἀφελέσθαι αὐτὸν τοῦ πλησίον· εἰ συμφέρει μοι ἱμάτιον ἔχειν, συμφέρει μοι καὶ κλέψαι αὐτὸ ἐκ βαλανείου. ἔνθεν πόλεμοι, στάσεισ, τυραννίδεσ, ἐπιβουλαί. πῶσ δ’ ἔτι δυνήσομαι τὸ πρὸσ τὸν Δία καθῆκον;

εἰ γὰρ βλάπτομαι καὶ ἀτυχῶ, οὐκ ἐπιστρέφεταί μου. καὶ "τί μοι καὶ αὐτῷ, εἰ οὐ δύναταί μοι βοηθῆσαι; καὶ πάλιν "τί μοι καὶ αὐτῷ, εἰ θέλει μ’ ἐν τοιούτοισ εἶναι ἐν οἷσ εἰμι; ἄρχομαι λοιπὸν μισεῖν αὐτόν. τί οὖν ναοὺσ ποιοῦμεν, τί οὖν ἀγάλματα, ὡσ κακοῖσ δαίμοσιν, ὡσ πυρετῷ τῷ Διί;

καὶ πῶσ ἔτι Σωτὴρ καὶ πῶσ Υἕτιοσ καὶ πῶσ Ἐπικάρπιοσ; καὶ μήν, ἂν ἐνταῦθά που θῶμεν τὴν οὐσίαν τοῦ ἀγαθοῦ, πάντα ταῦτα ἐξακολουθεῖ. Τί οὖν ποιήσωμεν; ‐ Αὕτη ἐστὶ ζήτησισ τοῦ φιλοσοφοῦντοσ τῷ ὄντι καὶ ὠδίνοντοσ·

νῦν ἐγὼ οὐχ ὁρῶ τί ἐστι τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν· οὐ μαίνομαι; ναί·

ἀλλ’ ἂν ἐνταῦθά που θῶ τὸ ἀγαθόν, ἐν τοῖσ προαιρετικοῖσ, πάντεσ μου καταγελάσονται. ἥξει τισ γέρων πολιὸσ χρυσοῦσ δακτυλίουσ ἔχων πολλούσ, εἶτα ἐπισείσασ τὴν κεφαλὴν ἐρεῖ "ἄκουσόν μου, τέκνον· δεῖ μὲν καὶ φιλοσοφεῖν, δεῖ δὲ καὶ ἐγκέφαλον ἔχειν· ταῦτα μωρά ἐστιν. τί δέ σοι ποιητέον ἐστίν, σὺ κάλλιον οἶδασ ἢ οἱ φιλόσοφοι".

ἄνθρωπε, τί οὖν μοι ἐπιτιμᾷσ, εἰ οἶδα; τούτῳ τῷ ἀνδραπόδῳ τί εἴπω;

ἂν σιωπῶ, ῥήγνυται ἐκεῖνοσ.

ὡσ δεῖ λέγειν ὅτι "σύγγνωθί μοι ὡσ τοῖσ ἐρῶσιν· οὐκ εἰμὶ ἐμαυτοῦ, μαίνομαι".

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Epictetus, Works, book 1, Περὶ τῶν προλήψεων.

(에픽테토스, Works, book 1, Περὶ τῶν προλήψεων.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION