Dionysius of Halicarnassus, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 40

(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 40)

τούτοισ ἕτερα προσθεὶσ πάλιν ἀμοιβαῖα περίεργα καὶ πικρά, τοὺσ Μηλίουσ ὑποτίθεται λέγοντασ, ὅτι κοινὰσ τὰσ τύχασ φέρουσιν οἱ πολέμιοι καὶ τὸ μὲν εἶξαι εὐθὺσ ἀνέλπιστον, μετὰ δὲ τοῦ δρωμένου ἔτι καὶ στῆναι ἐλπὶσ ὀρθῶσ. πρὸσ ταῦτα ποιεῖ τὸν Ἀθηναῖον ἀποκρινόμενον λαβυρίνθων σκολιώτερα περὶ τῆσ ἐλπίδοσ ἐπὶ κακῷ τοῖσ ἀνθρώποισ γινομένησ, κατὰ λέξιν οὕτωσ γράφων· ἐλπὶσ δὲ κινδύνου παραμύθιον οὖσα τοὺσ μὲν ἀπὸ περιουσίασ χρωμένουσ αὐτῇ κἂν βλάψῃ, οὐ καθεῖλεν· τοῖσ δὲ ἐσ πᾶν τὸ ὑπάρχον ἀναρριπτοῦσι δάπανοσ γὰρ φύσει ἅμα τε γιγνώσκεται σφαλέντων, καὶ ἐν ὅτῳ φυλάξεταί τισ αὐτὴν γνωρισθεῖσαν, οὐκ ἐλλείπει. ὅ ὑμεῖσ ἀσθενεῖσ τε καὶ ἐπὶ σκοπῆσ μιᾶσ ὄντεσ μὴ βούλεσθε παθεῖν μηδ’ ὁμοιωθῆναι τοῖσ πολλοῖσ, οἷσ παρὸν ἀνθρωπείωσ ἔτι σῴζεσθαι, ἐπειδὰν πιεζομένουσ αὐτοὺσ ἐπιλείπωσιν αἱ φανεραὶ ἐλπίδεσ, ἐπὶ τὰσ ἀφανεῖσ καθίστανται, μαντικήν τε καὶ χρησμοὺσ καὶ ὅσα τοιαῦτα μετ’ ἐλπίδων λυμαίνεται. ταῦτ’ οὐκ οἶδα πῶσ ἄν τισ ἐπαινέσειεν ὡσ προσήκοντα εἰρῆσθαι στρατηγοῖσ Ἀθηναίων, ὅτι λυμαίνεται τοὺσ ἀνθρώπουσ ἡ παρὰ τῶν θεῶν ἐλπὶσ καὶ οὔτε χρησμῶν ὄφελοσ οὔτε μαντικῆσ τοῖσ εὐσεβῆ καὶ δίκαιον προῃρημένοισ τὸν βίον. εἰ γάρ τι καὶ ἄλλο, τῆσ Ἀθηναίων πόλεωσ καὶ τοῦτ’ ἐν τοῖσ πρώτοισ ἐστὶν ἐγκώμιον, τὸ περὶ παντὸσ πράγματοσ καὶ ἐν παντὶ καιρῷ τοῖσ θεοῖσ ἕπεσθαι καὶ μηδὲν ἄνευ μαντικῆσ καὶ χρησμῶν ἐπιτελεῖν. λεγόντων τε τῶν Μηλίων, ὅτι σὺν τῇ παρὰ τῶν θεῶν βοηθείᾳ καὶ Λακεδαιμονίοισ πεποίθασιν, οὓσ εἰ καὶ διὰ μηδὲν ἄλλο, διὰ γοῦν τὴν αἰσχύνην αὐτοῖσ βοηθήσειν καὶ οὐ περιόψεσθαι συγγενεῖσ ἀπολλυμένουσ, αὐθαδέστερον ἔτι τὸν Ἀθηναῖον ἀποκρινόμενον εἰσάγει· τῆσ μὲν τοίνυν πρὸσ τὸ θεῖον εὐμενείασ οὐδ’ ἡμεῖσ οἰόμεθα λελείψεσθαι· οὐδὲν γὰρ ἔξω τῆσ μὲν ἀνθρωπείασ, τῆσ δ’ εἰσ τὸ θεῖον νεμέσεωσ τῶν τ’ εἰσ σφᾶσ αὐτοὺσ βουλήσεων δικαιοῦμεν ἢ πράσσομεν. ἡγούμεθα γὰρ τό τε θεῖον δόξῃ τἀνθρώπειόν τε σαφῶσ διὰ παντὸσ ἀπὸ φύσεωσ ἀναγκαίωσ, οὗ ἂν κρατῇ, ἄρχειν·

τούτων ὁ νοῦσ ἔστι μὲν δυσείκαστοσ καὶ τοῖσ πάνυ δοκοῦσιν ἐμπείρωσ τοῦ ἀνδρὸσ ἔχειν, κατακλείεται δ’ εἰσ τοιοῦτόν τι πέρασ, ὅτι τὸ μὲν θεῖον δόξῃ γινώσκουσιν ἅπαντεσ, τὰ δὲ πρὸσ ἀλλήλουσ δίκαια τῷ κοινῷ τῆσ φύσεωσ κρίνουσι νόμῳ· οὗτοσ δ’ ἔστιν ἄρχειν ὧν ἂν δύνηταί τισ κρατεῖν. ἀκόλουθα καὶ ταῦτα τοῖσ πρώτοισ καὶ οὔτε Ἀθηναίοισ οὔτε Ἕλλησι πρέποντα εἰρῆσθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION