Dionysius of Halicarnassus, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 36

(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 36)

ἐν μὲν οὖν τῇ δευτέρᾳ βύβλῳ τὴν ἐπὶ Πλαταιὰσ Λακεδαιμονίων τε καὶ τῶν συμμάχων ἔλασιν ἀρξάμενοσ γράφειν ὑποτίθεται, τοῦ βασιλέωσ τῶν Λακεδαιμονίων Ἀρχιδάμου μέλλοντοσ δῃώσειν τὴν γῆν, πρέσβεισ παρὰ τῶν Πλαταιέων ἀφιγμένουσ πρὸσ αὐτόν, καὶ λόγουσ ἀποδίδωσιν, οἱούσ εἰκὸσ ἦν ὑπὸ ἀμφοτέρων εἰρῆσθαι, τοῖσ τε προσώποισ πρέποντασ καὶ τοῖσ πράγμασιν οἰκείουσ καὶ μήτ’ ἐλλείποντασ τοῦ μετρίου μήτε ὑπεραίροντασ, λέξει τε κεκόσμηκεν αὐτοὺσ καθαρᾷ καὶ σαφεῖ καὶ συντόμῳ καὶ τὰσ ἄλλασ ἀρετὰσ ἐχούσῃ· τήν τε ἁρμονίαν οὕτωσ ἔναυλον ἀποδέδωκεν ἅμα τοῖσ ἡδίστοισ παρεξετάζεσθαι· τοῦ δ’ ἐπιγιγνομένου θέρουσ οἱ Πελοποννήσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι ἐσ μὲν τὴν Ἀττικὴν οὐκ ἐσέβαλον, ἐστράτευσαν δ’ ἐπὶ Πλάταιαν· ἡγεῖτο δ’ Ἀρχίδαμοσ ὁ Ζευξιδάμου Λακεδαιμονίων βασιλεύσ· καὶ καθίσασ τὸν στρατὸν ἔμελλε δῃώσειν τὴν γῆν. οἱ δὲ Πλαταιεῖσ εὐθὺσ πρέσβεισ πέμψαντεσ πρὸσ αὐτὸν ἔλεγον τοιάδε· Ἀρχίδαμε καὶ Λακεδαιμόνιοι, οὐ δίκαια ποιεῖτε οὐδὲ ἄξια οὔθ’ ὑμῶν οὔτε πατέρων ὧν ἐστε, ἐσ γῆν τὴν Πλαταιέων στρατεύοντεσ. Παυσανίασ γὰρ ὁ Κλεομβρότου Λακεδαιμόνιοσ ἐλευθερώσασ τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τῶν Μήδων μετὰ Ἑλλήνων τῶν ἐθελησάντων συνάρασθαι τοῦ κινδύνου καὶ τῆσ μάχησ, ἣ παρ’ ἡμῖν ἐγένετο, θύσασ ἐν τῇ Πλαταιέων ἀγορᾷ ἱερὰ Διὶ ἐλευθερίῳ καὶ ξυγκαλέσασ πάντασ τοὺσ συμμάχουσ, ἀπεδίδου Πλαταιεῦσι γῆν καὶ πόλιν τὴν σφετέραν ἔχοντασ αὐτονόμουσ οἰκεῖν, στρατεῦσαί τε μηδένα ποτὲ ἀδίκωσ ἐπ’ αὐτοὺσ μηδ’ ἐπὶ δουλείᾳ· εἰ δὲ μή, ἀμύνειν τοὺσ παρόντασ ξυμμάχουσ κατὰ δύναμιν. τάδε μὲν ἡμῖν πατέρεσ οἱ ὑμέτεροι ἔδοσαν ἀρετῆσ ἕνεκα καὶ προθυμίασ τῆσ ἐν ἐκείνοισ τοῖσ κινδύνοισ γενομένησ. ὑμεῖσ δὲ τἀναντία ἐκείνοισ δρᾶτε· μετὰ γὰρ Θηβαίων τῶν ἡμῖν ἐχθίστων ἐπὶ δουλείᾳ τῇ ἡμετέρᾳ ἥκετε.

μάρτυρασ δὲ θεοὺσ τούσ τε ὁρκίουσ τότε γενομένουσ ποιούμενοι καὶ τοὺσ ὑμετέρουσ πατρῴουσ καὶ ἡμετέρουσ ἐγχωρίουσ λέγομεν ὑμῖν, γῆν τὴν Πλαταιίδα μὴ ἀδικεῖν μηδὲ παραβαίνειν τοὺσ ὁρ́κουσ, ἐᾶν δὲ οἰκεῖν αὐτονόμουσ, ὥσπερ Παυσανίασ ἐδικαίωσε. τοιαῦτα τῶν Πλαταιέων λεγόντων Ἀρχίδαμοσ ἀποκρίνεται τοιάδε· δίκαια λέγετε, ὦ ἄνδρεσ Πλαταιεῖσ, ἢν ποιῆτε ὅμοια τοῖσ λόγοισ. καθάπερ γὰρ Παυσανίασ ὑμῖν παρέδωκεν, αὐτοί τε αὐτονομεῖσθε καὶ τοὺσ ἄλλουσ ξυνελευθεροῦτε, ὅσοι μετασχόντεσ τῶν τότε κινδύνων ὑμῖν τε ξυνώμοσαν καὶ εἰσὶ νῦν ὑπ’ Ἀθηναίοισ· παρασκευή τε τοσήδε καὶ πόλεμοσ γεγένηται αὐτῶν ἕνεκα καὶ τῶν ἄλλων ἐλευθερώσεωσ. ἧσ μάλιστα μὲν μετασχόντεσ καὶ αὐτοὶ ἐμμείνατε τοῖσ ὁρ́κοισ. εἰ δὲ μή, ἅπερ καὶ πρότερον ἤδη προὐκαλεσάμεθα, ἡσυχίαν ἄγετε νεμόμενοι τὰ ὑμέτερα αὐτῶν· καὶ ἔστε μηδὲ μεθ’ ἑτέρων, δέχεσθε δ’ ἀμφοτέρουσ φίλουσ, ἐπὶ πολέμῳ δὲ μηδετέρουσ.

καὶ τάδε ἡμῖν ἀρκέσει. ὁ μὲν Ἀρχίδαμοσ τοσαῦτα εἶπεν. οἱ δὲ Πλαταιῶν πρέσβεισ ἀκούσαντεσ ταῦτα εἰσῆλθον εἰσ τὴν πόλιν· καὶ τῷ πλήθει τὰ ῥηθέντα κοινώσαντεσ ἀπεκρίναντο αὐτῷ, ὅτι ἀδύνατα εἰή σφίσι ποιεῖν, ἃ προκαλεῖται, ἄνευ Ἀθηναίων· παῖδεσ γὰρ σφῶν καὶ γυναῖκεσ παρ’ ἐκείνοισ εἰήσαν. δεδιέναι δὲ καὶ περὶ πάσῃ τῇ πόλει, μὴ ̓κείνων ἀποχωρησάντων Ἀθηναῖοι ἐλθόντεσ σφίσιν οὐκ ἐπιτρέπωσιν ἢ Θηβαῖοι ὡσ ἔνορκοι ὄντεσ κατὰ τὸ ἀμφοτέρουσ δέχεσθαι αὖθισ σφῶν τὴν πόλιν πειράσωσι καταλαβεῖν. ὃ δὲ θαρσύνων αὐτοὺσ πρὸσ ταῦτα ἔφη· ὑμεῖσ δὲ πόλιν μὲν καὶ οἰκίασ ἡμῖν παράδοτε τοῖσ Λακεδαιμονίοισ, καὶ γῆσ ὁρ́ουσ ἀποδείξατε, καὶ δένδρα τὰ ὑμέτερα καὶ εἴ τι ἄλλο δυνατὸν εἰσ ἀριθμὸν ἐλθεῖν· αὐτοὶ δὲ μεταχωρήσατε ὅποι βούλεσθε, ἑώσ ἂν ὁ πόλεμοσ ἦ·

ἐπειδὰν δὲ παρέλθῃ, ἀποδώσομεν ὑμῖν, ἃ ἂν παραλάβωμεν· μέχρι δὲ τοῦδε ἕξομεν ὑμῖν παρακαταθήκην ἐργαζόμενοι καὶ ἀποφορὰν φέροντεσ, ἣ ἂν ὑμῖν ἱκανὴ μέλλῃ ἔσεσθαι. οἳ δὲ ἀκούσαντεσ αὖθισ εἰσῆλθον εἰσ τὴν πόλιν, καὶ βουλευσάμενοι μετὰ τοῦ πλήθουσ ἔλεξαν, ὅτι βούλονται Ἀθηναίοισ κοινῶσαι πρῶτον ἃ προκαλεῖται, καὶ ἢν πείθωσιν αὐτούσ, ποιεῖν ταῦτα. μέχρι δὲ τούτου σπείσασθαι σφίσιν ἐκέλευον καὶ τὴν γῆν μὴ δῃοῦν. ὃ δ’ ἡμέρασ τε ἐσπείσατο, ἐν αἷσ εἰκὸσ ἦν κομισθῆναι, καὶ τὴν γῆν οὐκ ἔτεμνεν. ἐλθόντεσ δὲ οἱ Πλαταιεῖσ πρέσβεισ ὡσ τοὺσ Ἀθηναίουσ καὶ βουλευσάμενοι μετ’ αὐτῶν πάλιν ἦλθον ἀγγέλλοντεσ τοῖσ ἐν τῇ πόλει τοιάδε· οὔτ’ ἐν τῷ πρὸ τοῦ χρόνῳ, ἄνδρεσ Πλαταιεῖσ, ἀφ’ οὗ ξύμμαχοι ἐγενόμεθα, Ἀθηναῖοι φασὶν ἐν οὐδενὶ ὑμᾶσ προέσθαι ἀδικουμένουσ οὔτε νῦν περιόψεσθαι, βοηθήσειν δὲ κατὰ δύναμιν· ἐπισκήπτουσίν τε ὑμῖν πρὸσ τῶν ὁρ́κων, οὓσ οἱ πατέρεσ ὤμοσαν, μηδὲν νεωτερίζειν περὶ τὴν συμμαχίαν.

τοιαῦτα τῶν πρέσβεων ἀπαγγειλάντων οἱ Πλαταιεῖσ ἐβουλεύσαντο Ἀθηναίουσ μὴ προδιδόναι, ἀλλ’ ἀνασχέσθαι καὶ γῆν τεμνομένην, εἰ δέοι, ὁρῶντασ καὶ ἄλλο πάσχοντασ, ὅ τι ἂν ξυμβαίνῃ· ἐξελθεῖν τε μηδένα ἔτι, ἀλλ’ ἀπὸ τοῦ τείχουσ ἀποκρίνασθαι, ὅτι ἀδύνατά ἐστι σφίσι ποιεῖν ἃ Λακεδαιμόνιοι προκαλοῦνται. ὡσ δ’ ἀπεκρίναντο, ἐντεῦθεν δὴ πρῶτον μὲν ἐσ ἐπιμαρτυρίαν καὶ θεῶν καὶ ἡρώων τῶν ἐγχωρίων Ἀρχίδαμοσ ὁ βασιλεὺσ κατέστη λέγων ὧδε· θεοὶ ὅσοι γῆν τὴν Πλαταιίδα ἔχετε, καὶ ἡρ́ωεσ, ξυνίστορεσ ἔστε, ὅτι οὔτε τὴν ἀρχὴν ἀδίκωσ, ἐκλιπόντων δὲ τῶνδε προτέρων τὸ ξυνώμοτον ἐπὶ γῆν τήνδε ἤλθομεν, ἐν ᾗ οἱ πατέρεσ ἡμῶν εὐξάμενοι ὑμῖν Μήδων ἐκράτησαν καὶ παρέσχετε αὐτὴν εὐμενῆ ἐναγωνίσασθαι τοῖσ Ἕλλησιν, οὔτε νῦν ἤν τι ποιῶμεν, ἀδικήσομεν· προκαλεσάμενοι γὰρ πολλὰ καὶ εἰκότα οὐ τυγχάνομεν. ξυγγνώμονεσ δὲ ἔστε τῆσ μὲν ἀδικίασ κολάζεσθαι τοῖσ ὑπάρχουσι προτέροισ, τῆσ δὲ τιμωρίασ τυγχάνειν τοῖσ ἐπιφέρουσι νομίμωσ. τοσαῦτα ἐπιθειάσασ καθίστη εἰσ πόλεμον τὸν στρατόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION