Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 13

(디오니시오스, De Isocrate, chapter 13)

οὗτοσ δὲ οὐκ ἐμὸσ ὁ λόγοσ πρώτου μὰ Δία, ἐπεὶ πολλοὶ καὶ τῶν παλαιῶν ταύτην εἶχον ὑπὲρ αὐτοῦ τὴν δόξαν. φιλόνικοσ μὲν γὰρ ὁ διαλεκτικὸσ τὴν ἄλλην κατασκευὴν τῆσ λέξεωσ ἐπαινῶν τἀνδρὸσ μέμφεται τῆσ κενότητόσ τ’ αὐτῆσ καὶ τοῦ φορτικοῦ ἐοικέναι τέ φησιν αὐτὸν ζωγράφῳ ταῖσ αὐταῖσ ἐσθῆσι καὶ τοῖσ αὐτοῖσ σχήμασι πάσασ ἐπικοσμοῦντι τὰσ γραφάσ· ἅπαντεσ γοῦν εὑρ́ισκον τοὺσ λόγουσ αὐτοῦ τοῖσ αὐτοῖσ τρόποισ τῆσ λέξεωσ κεχρημένουσ, ὥστ’ ἐν πολλοῖσ τεχνικῶσ τὰ καθ’ ἕκαστα ἐξεργαζόμενον τοῖσ ὅλοισ ἀπρεπῆ παντελῶσ φαίνεσθαι διὰ τὸ μὴ προσηκόντωσ τοῖσ ὑποκειμένοισ τῶν ἠθῶν φράζειν. Ιἑρώνυμοσ δὲ ὁ φιλόσοφόσ φησιν ἀναγνῶναι μὲν ἄν τινα δυνηθῆναι τοὺσ λόγουσ αὐτοῦ καλῶσ, δημηγορῆσαι δὲ τήν τε φωνὴν καὶ τὸν τόνον ἐπάραντα καὶ ἐν ταύτῃ τῇ κατασκευῇ μετὰ τῆσ ἁρμοττούσησ ὑποκρίσεωσ εἰπεῖν οὐ παντελῶσ. τὸ γὰρ μέγιστον καὶ κινητικώτατον τῶν ὄχλων παρεῖσθαι, τὸ παθητικὸν καὶ ἔμψυχον· δουλεύειν γὰρ αὐτὸν τῇ λειότητι διαπαντόσ, τὸ δὲ κεκραμένον καὶ παντοδαπὸν ἐπιτάσει τε καὶ ἀνέσει καὶ τὸ ταῖσ παθητικαῖσ ὑπερθέσεσι διειλημμένον ἀποβεβληκέναι. καθόλου δέ φησιν αὐτὸν εἰσ ἀναγνώστου παιδὸσ φωνὴν καταδύντα μήτε τόνον μήτε πάθοσ μήτε ὑπόκρισιν δύνασθαι φέρειν.

πολλοῖσ δὲ καὶ ἄλλοισ ταῦτα καὶ παραπλήσια τούτοισ εἴρηται, περὶ ὧν οὐδὲν δέομαι γράφειν. ἐξ αὐτῆσ γὰρ ἔσται τῆσ Ἰσοκράτουσ λέξεωσ τεθείσησ καταφανὴσ ὅ τε τῶν περιόδων ῥυθμὸσ ἐκ παντὸσ διώκων τὸ γλαφυρὸν καὶ τῶν σχημάτων τὸ μειρακιῶδεσ περὶ τὰσ ἀντιθέσεισ καὶ παρισώσεισ καὶ παρομοιώσεισ κατατριβόμενον. καὶ οὐ τὸ γένοσ μέμφομαι τῶν σχημάτων πολλοὶ γὰρ αὐτοῖσ ἐχρήσαντο καὶ συγγραφεῖσ καὶ ῥήτορεσ, ἀνθίσαι βουλόμενοι τὴν λέξιν, ἀλλὰ τὸν πλεονασμόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION