헬라어 문장 검색 - Διονψσ́ΔεΔεμοσ́39́

(디오니시오스, De Demosthene, chapter 40)

ἡ δὲ μετὰ ταύτην ἡ γλαφυρὰ καὶ θεατρικὴ καὶ τὸ κομψὸν αἱρουμένη πρὸ τοῦ σεμνοῦ τοιαύτη· ὀνομάτων αἰεὶ βούλεται λαμβάνειν τὰ λειότατα καὶ μαλακώτατα, τὴν εὐφωνίαν θηρωμένη καὶ τὴν εὐμέλειαν, ἐξ αὐτῶν δὲ τὸ ἡδύ. ἔπειτα οὐχ ὡσ ἔτυχεν ἀξιοῖ ταῦτα τιθέναι οὐδὲ ἀπερισκέπτωσ συναρμόττειν θάτερα τοῖσ ἑτέροισ, ἀλλὰ διακρίνουσα τὰ ποῖα τοῖσ ποίοισ παρατιθέμενα μουσικωτέρουσ ποιεῖν δυνήσεται τοὺσ ἤχουσ, καὶ σκοποῦσα κατὰ ποῖον σχῆμα ληφθέντα χαριεστέρασ ἀποτελέσει τὰσ συζυγίασ, οὕτωσ συναρμόττειν ἕκαστα πειρᾶται, πολλὴν σφόδρα ποιουμένη φροντίδα τοῦ συνεξέσθαι καὶ συνηλεῖφθαι καὶ προπετεῖσ ἁπάντων αὐτῶν εἶναι τὰσ ἁρμονίασ. καὶ διὰ τοῦτο φεύγει μὲν ἁπάσῃ σπουδῇ τὰσ τῶν φωνηέντων συμβολὰσ ὡσ τὴν λειότητα καὶ τὴν εὐέπειαν διασπώσασ, φεύγει δέ, ὅση δύναμισ αὐτῇ, τῶν ἡμιφώνων τε καὶ ἀφώνων γραμμάτων τὰσ συζυγίασ, ὅσαι τραχύνουσι τοὺσ ἤχουσ καὶ ταράττειν δύνανται τὰσ ἀκοάσ. ἐπειδὴ γὰρ οὐκ ἐνδέχεται πᾶσαν σημαίνουσαν σῶμα ἢ πρᾶγμα λέξιν ἐξ εὐφώνων συγκεῖσθαι γραμμάτων καὶ μαλακῶν, ἀλλ’ ἐνίοτε συγκεῖσθαι τὰσ αὐτὰσ καὶ κακῶσ ἐνδέχεται, ὃ μὴ δίδωσιν ἡ φύσισ, τοῦτο πειρᾶται λαμβάνειν ταῖσ συζυγίαισ αὐταῖσ καὶ οὕτω τὰσ φωνὰσ ποιεῖν ἡδίουσ καὶ μαλακωτέρασ. εξομένασ, ἵνα μὴ συναπτόμεναι πρὸσ ἀλλήλασ αἱ καταλήγουσαί τε εἰσ τραχὺ γράμμα καὶ αἱ τὴν ἀρχὴν ἀπό τινοσ τοιούτου λαμβάνουσαι σπαδονισμοὺσ τῶν ἤχων ποιῶσι καὶ ἀντιτυπίασ, τῇ δὲ παρεμπιπτούσῃ λέξει προσαναπαυόμεναι μαλακοὺσ φαίνεσθαι ποιῶσι τοὺσ ἤχουσ καὶ συνεχεῖσ.

τὸ γὰρ ὅλον ἐστὶν αὐτῆσ βούλημα καὶ ἡ πολλὴ πραγματεία περὶ τὸ συσπασθῆναί τε καὶ συνυφάνθαι πάντα τὰ μόρια τῆσ περιόδου, μιᾶσ λέξεωσ ἀποτελοῦντα φαντασίαν, καὶ ἔτι πρὸσ τούτῳ περὶ τὸ πᾶσαν εἶναι τὴν λέξιν, ὥσπερ ἐν ταῖσ μουσικαῖσ συμφωνίαισ, ἡδεῖαν καὶ λιγυράν. τούτων δὲ τὸ μὲν αἱ τῶν ἁρμονιῶν ἀκρίβειαι ποιοῦσι, τὸ δ’ αἱ τῶν γραμμάτων δυνάμεισ οἰκείωσ ἐχόντων πρὸσ ἄλληλα ταῖσ κατὰ τοὺσ νόμουσ συμπαθείαισ, ὑπὲρ ὧν ἑτέρασ ἐπιστήμησ ἡ θεωρία. ἐπιτρόχαλοσ δή τισ γίνεται καὶ καταφερὴσ ἡ ῥύσισ τῆσ λέξεωσ, ὥσπερ κατὰ πρανοῦσ φερόμενα χωρίου νάματα μηδενὸσ αὐτοῖσ ἀντικρούοντοσ, καὶ διαρρεῖ διὰ τῆσ ἀκοῆσ ἡδέωσ πωσ καὶ ἀσπαστῶσ οὐδὲν ἧττον ἢ τὰ δι’ ᾠδῆσ καὶ ὀργάνου μουσωθέντα κρούματα καὶ μέλη. ἔτι τῆσ συνθέσεωσ ταύτησ ἐστὶ καὶ τὰ κῶλα δεινῶσ ποιήμασιν ἐμφερῆ, μαλακόφωνα καὶ λεῖα, πολὺ τὸ κωτίλον ἔχοντα, κατά τινα φιλότητα φυσικὴν συζευγνύμενα ἀλλήλοισ.

ἐξ ὧν ἡ περίοδοσ συνέστηκεν· οὐδὲν γὰρ ἔξω περιόδου συντίθησιν. ἔτι τῶν ῥυθμῶν, εἰσ ἃσ διαστέλλεται περιόδουσ, οὐ τοὺσ ἀξιωματικοὺσ βούλεται λαμβάνειν ἀλλὰ τοὺσ χαριεστάτουσ. εὐκόρυφοι δὴ φαίνονται καὶ εὔγραμμοι διὰ τοῦτο καὶ εἰσ ἕδραν ἀσφαλῆ τελευτῶσι. τῶν δὲ σχημάτων διώκει τὰ κινητικώτατα τῶν ὄχλων· καλλωπίζεται γὰρ καὶ τέθηλε τούτοισ, ἃν ἄχρι τοῦ μὴ λυπῆσαι τὰσ ἀκοὰσ προβαίνοι, ὧν εἰσὶν αἵ τε παρισώσεισ καὶ παρομοιώσεισ καὶ ἀντιθέσεισ καὶ τὰ παρωνομασμένα τά τε ἀντιστρέφοντα καὶ τὰ ἐπαναφερόμενα καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα ποιητικῆσ καὶ μελικῆσ λέξεωσ ὄργανα. τοιαῦτά τινά μοι καὶ ταύτησ εἶναι φαίνεται χαρακτηριστικὰ τῆσ ἁρμονίασ.

παραδείγματα δ’ αὐτῆσ ποιοῦμαι ποιητῶν μὲν Ἡσίοδόν τε καὶ Σαπφὼ καὶ Ἀνακρέοντα, τῶν δὲ πεζῇ λέξει χρησαμένων Ἰσοκράτην τε τὸν Ἀθηναῖον καὶ τοὺσ ἐκείνῳ πλησιάσαντασ. εἴρηνται μὲν οὖν καὶ πρότερον ἤδη λέξεισ τινέσ, ἐν αἷσ τὸν ὅλον χαρακτῆρα αὐτοῦ τῆσ λέξεωσ ὑπέγραφον, ἐξ ὧν καὶ τὰ περὶ τὴν σύνθεσιν, εἰ τοιαῦτά ἐστιν οἱᾶ λέγομεν ἡμεῖσ, οὐ χαλεπῶσ ἄν τισ ἴδοι. ἵνα δὲ μὴ δόξωμεν διαρτᾶν τὰσ ἀκολουθίασ, τοὺσ ἀναγινώσκοντασ ἐπὶ τὰ ἐν ἀρχαῖσ ῥηθέντα παραδείγματα κελεύοντεσ ἀναστρέφειν, λαμβανέσθω κἀνταῦθα ἐκ τῶν Πανηγρικῶν αὐτοῦ λόγων λέξισ οὐ πολλὴν διατριβὴν παρέξουσα τοῖσ ἀναγνωσομένοισ, ἐν ᾗ διεξέρχεται τὰ πραχθέντα Ἀθηναίοισ περὶ τὴν ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχίαν. ἔστι δὲ ἥδε· ἐπειδὴ γὰρ οὐχ οἱοῖ́ τε ἦσαν πρὸσ ἀμφοτέρασ ἅμα παρατάξασθαι τὰσ δυνάμεισ, παραλαβόντεσ ἅπαντα τὸν ὄχλον ἐκ τῆσ πόλεωσ εἰσ τὴν ἐχομένην νῆσον ἐξέπλευσαν, ἵν’ ἐν μέρει καὶ μὴ πρὸσ ἑκάτερα κινδυνεύωσι. καίτοι πῶσ ἂν ἐκείνων ἄνδρεσ ἀμείνουσ ἢ μᾶλλον φιλέλληνεσ ὄντεσ ἐπιδειχθεῖεν, οἵτινεσ ἔτλησαν ἐπιδεῖν, ὥστε μὴ τοῖσ πολλοῖσ αἴτιοι γενέσθαι τῆσ δουλείασ, ἐρήμην μὲν τὴν πόλιν γιγνομένην, τὴν δὲ χώραν πορθουμένην, ἱερὰ δὲ συλώμενα καὶ νεὼσ ἐμπιμπραμένουσ, ἅπαντα δὲ τὸν πόλεμον περὶ τὴν πατρίδα τὴν αὑτῶν γενόμενον;

καὶ μὴν οὐδὲ ταῦτ’ ἀπέχρησεν αὐτοῖσ, ἀλλὰ πρὸσ διακοσίασ καὶ χιλίασ τριήρεισ μόνοι διαναυμαχεῖν οὐκ ἐμέλλησαν, οὐ μὴν εἰάθησάν γε. καταισχυνθέντεσ τε γὰρ Πελοποννήσιοι τὴν ἀρετὴν αὐτῶν καὶ νομίσαντεσ προδιαφθαρέντων μὲν τῶν ἡμετέρων οὐδ’ αὐτοὶ σωθήσεσθαι, κατορθωσάντων δ’ εἰσ ἀτιμίαν τὰσ αὑτῶν πόλεισ καταστήσειν, ἠναγκάσθησαν μετασχεῖν τῶν κινδύνων. καὶ τοὺσ μὲν θορύβουσ τοὺσ ἐν τῷ πράγματι γιγνομένουσ καὶ τὰσ κραυγὰσ καὶ τὰσ παρακελεύσεισ, ἃ κοινὰ πάντων ἐστὶ τῶν ναυμαχούντων, οὐκ οἶδ’ ὅ τι δεῖ λέγοντασ διατρίβειν. ἃ δ’ ἔστιν ἴδια καὶ τῆσ ἡγεμονίασ ἄξια καὶ τοῖσ προειρημένοισ ὁμολογούμενα, ταῦτα δ’ ἐμὸν ἔργον ἐστὶν εἰπεῖν.

τοσοῦτον γὰρ ἡ πόλισ ἡμῶν διέφερεν, ὅτε ἦν ἀκέραιοσ, ὥστε ἀνάστατοσ γενομένη πλείουσ μὲν συνεβάλετο τριήρεισ εἰσ τὸν κίνδυνον τὸν ὑπὲρ τῆσ Ἑλλάδοσ ἢ σύμπαντεσ οἱ ναυμαχήσαντεσ, δυναμένασ δὲ πρὸσ δὶσ τοσαύτασ κινδυνεύειν. οὐδείσ γ’ οὖν πρὸσ ἡμᾶσ οὕτωσ ἔχει δυσμενῶσ, ὅστισ οὐκ ἂν ὁμολογήσειε διὰ μὲν τὴν ναυμαχίαν ἡμᾶσ τῷ πολέμῳ κρατῆσαι, ταύτησ δὲ τὴν πόλιν αἰτίαν γεγενῆσθαι. καίτοι μελλούσησ στρατείασ ἐπὶ τοὺσ βαρβάρουσ ἔσεσθαι τίνασ χρὴ τὴν ἡγεμονίαν ἔχειν; οὐ τοὺσ ἐν τῷ προτέρῳ πολέμῳ μάλιστα εὐδοκιμήσαντασ καὶ πολλάκισ μὲν ἰδίᾳ προκινδυνεύσαντασ, ἐν δὲ τοῖσ κοινοῖσ τῶν ἀγώνων ἀριστείων ἀξιωθέντασ; οὐ τοὺσ τὴν αὑτῶν καταλιπόντασ περὶ τῆσ τῶν ἄλλων σωτηρίασ καὶ τό γε παλαιὸν οἰκιστὰσ πλείστων πόλεων γενομένουσ καὶ πάλιν αὐτὰσ ἐκ τῶν μεγίστων συμφορῶν διασώσαντασ;

πῶσ δ’ οὐκ ἂν δεινὰ πάθοιμεν, εἰ τῶν κακῶν πλεῖστον μέροσ μετασχόντεσ ἔλαττον ταῖσ τιμαῖσ ἔχειν ἀξιωθείημεν καὶ τότε προταχθέντεσ πρὸ τῶν ἄλλων νῦν ἑτέροισ ἀκολουθεῖν ἀναγκασθείημεν;

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 40

(디오니시오스, De Demosthene, chapter 40)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION