Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 21

(디오니시오스, De Demosthene, chapter 21)

εἰσαγέσθω δὴ μετὰ τοῦτον ὁ Δημοσθένησ, καὶ λαμβανέσθω κἀκείνου λέξισ ἐκ μιᾶσ τῶν κατὰ Φιλίππου δημηγορίασ, δι’ ἧσ καὶ αὐτὸσ συγκρίνει τὰ καθ’ ἑαυτὸν ἔργα τοῖσ ἐπὶ τῶν προγόνων καὶ τοὺσ νέουσ δημαγωγοὺσ τοῖσ παλαιοῖσ, οὐ καθ’ ἓν ἔργον ἕκαστον ἀρχαῖον ἔργῳ καινῷ παρατιθεὶσ οὐδὲ πάντα μικρολογῶν συγκρίσει, ἀλλὰ ὅλῃ τῇ θέσει ποιούμενοσ ὅλην τὴν ἀντίθεσιν διεξοδικὴν οὕτωσ· καίτοι σκέψασθε, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἅ τισ ἂν κεφάλαια εἰπεῖν ἔχοι τῶν τε ἐπὶ τῶν προγόνων ἔργων καὶ τῶν ἐφ’ ὑμῶν. ἔσται δὲ βραχὺσ καὶ γνώριμοσ ὑμῖν ὁ λόγοσ. οὐ γὰρ ἀλλοτρίοισ χρωμένοισ ὑμῖν παραδείγμασιν ἀλλ’ οἰκείοισ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, εὐδαίμοσιν ἔξεστι γίγνεσθαι. ἐκεῖνοι τοίνυν, οἶσ οὐκ ἐχαρίζοντο οἱ λέγοντεσ, οὐδ’ ἐφίλουν αὐτούσ, ὥσπερ ὑμᾶσ οὗτοι νῦν, πέντε μὲν καὶ τετταράκοντα ἔτη τῶν Ἑλλήνων ἦρξαν ἑκόντων· πλείω δ’ ἢ μύρια τάλαντα εἰσ τὴν ἀκρόπολιν συνήγαγον· ὑπήκουε δὲ ὁ ταύτην τὴν χώραν ἔχων αὐτοῖσ βασιλεύσ, ὥσπερ ἐστὶ προσῆκον βάρβαρον Ἕλλησι· πολλὰ δὲ καὶ καλὰ καὶ πεζῇ καὶ ναυμαχοῦντεσ ἔστησαν τρόπαια αὐτοὶ στρατευόμενοι· μόνοι δ’ ἀνθρώπων· κρείττω τὴν ἐπὶ τοῖσ ἔργοισ δόξαν τῶν φθονούντων κατέλιπον. ἐπὶ μὲν δὴ τῶν Ἑλληνικῶν ἦσαν τοιοῦτοι, ἐν δὲ τοῖσ κατὰ τὴν πόλιν αὐτὴν θεάσασθε ὁποῖοι ἔν τε τοῖσ κοινοῖσ καὶ ἐν τοῖσ ἰδίοισ. δημόσια μὲν τοίνυν οἰκοδομήματα καὶ κάλλη τοσαῦτα καὶ τοιαῦτα κατεσκεύασαν ἡμῖν ἱερῶν καὶ τῶν ἐν τούτοισ ἀναθημάτων, ὥστε μηδενὶ τῶν ἐπιγιγνομένων ὑπερβολὴν λειφθῆναι. ἰδίᾳ δὲ οὕτω σώφρονεσ ἦσαν καὶ σφόδρα ἐν τῷ τῆσ πολιτείασ ἤθει μένοντεσ, ὥστε τὴν Ἀριστείδου καὶ Μιλτιάδου καὶ τῶν τότε λαμπρῶν οἰκίαν εἴ τισ ἄρ’ οἶδεν ὑμῶν ὁποία ποτ’ ἐστίν, ὁρᾷ τῆσ τοῦ γείτονοσ οὐδὲν σεμνοτέραν οὖσαν.

οὐ γὰρ εἰσ περιουσίαν αὐτοῖσ ἐπράττετο τὰ τῆσ πόλεωσ, ἀλλὰ τὸ κοινὸν ἕκαστοσ αὔξειν ᾤετο δεῖν. ἐκ δὲ τοῦ τὰ μὲν Ἑλληνικὰ πιστῶσ, τὰ δὲ πρὸσ τοὺσ θεοὺσ εὐσεβῶσ, τὰ δ’ ἐν αὑτοῖσ ἴσωσ διοικεῖν μεγάλην εἰκότωσ. ἐκέκτηντο εὐδαιμονίαν. τότε μὲν δὴ τοῦτον τὸν τρόπον εἶχε τὰ πράγματα ἐκείνοισ χρωμένοισ, οἷσ εἶπον, προστάταισ. νυνὶ δὲ πῶσ ἡμῖν ὑπὸ τῶν χρηστῶν τῶν νῦν τὰ πράγματα ἔχει; ἆρά γε ὁμοίωσ καὶ παραπλησίωσ; καὶ τὰ μὲν ἄλλα σιωπῶ πολλὰ ἔχων εἰπεῖν· ἀλλ’ ὅσησ πάντεσ ὁρᾶτε ἐρημίασ ἐπειλημμένοι καὶ Λακεδαιμονίων μὲν ἀπολωλότων, Θηβαίων δ’ ἀσχόλων ὄντων, τῶν δ’ ἄλλων οὐδενὸσ ὄντοσ ἀξιόχρεω περὶ τῶν πρωτείων ὑμῖν ἀντᾶραι, ἐξὸν ἡμῖν καὶ τὰ ἡμέτερα αὐτῶν ἀσφαλῶσ ἔχειν καὶ τὰ τῶν ἄλλων δίκαια βραβεύειν, ἀπεστερήμεθα μὲν χώρασ οἰκείασ, πλείω δ’ ἢ χίλια καὶ πεντακόσια τάλαντα ἀνηλώκαμεν εἰσ οὐδὲν δέον, οὓσ δὲ ἐν τῷ πολέμῳ συμμάχουσ ἐκτησάμεθα, εἰρήνησ οὔσησ ἀπολωλέκασιν οὗτοι, ἐχθρὸν δ’ ἐφ’ ἡμᾶσ αὐτοὺσ τηλικοῦτον ἠσκήκαμεν. ἢ φρασάτω τισ ἐμοὶ παρελθών, πόθεν ἄλλοθεν ἰσχυρὸσ γέγονεν ἢ παρ’ ἡμῶν αὐτῶν ὁ Φίλιπποσ;

ἀλλ’ ὦ τᾶν εἰ ταῦτα φαύλωσ, τά γε ἐν αὐτῇ τῇ πόλει νῦν ἄμεινον ἔχει. καὶ τί ἂν εἰπεῖν τισ ἔχοι τὰσ ἐπάλξεισ, ἃσ κονιῶμεν, καὶ τὰσ ὁδούσ, ἃσ ἐπισκευάζομεν, καὶ κρήνασ καὶ λήρουσ; ἀποβλέψατε δὴ πρὸσ τοὺσ ταῦτα πολιτευομένουσ, ὧν οἳ μὲν ἐκ πτωχῶν πλούσιοι γεγόνασιν, οἳ δ’ ἐξ ἀδόξων ἔντιμοι, ἔνιοι δὲ τὰσ ἰδίασ οἰκίασ τῶν δημοσίων οἰκοδομημάτων σεμνοτέρασ εἰσὶ κατεσκευασμένοι, ὅσῳ δὲ τὰ τῆσ πόλεωσ ἐλάττω γέγονε, τοσούτῳ τὰ τούτων ηὔξηται. τί δὴ τὸ πάντων αἴτιον τούτων;

καὶ τί δή ποτ’ εἶχεν ἅπαντα καλῶσ τότε καὶ νῦν οὐκ ὀρθῶσ; ὅτι τὸ μὲν πρῶτον καὶ στρατεύεσθαι τολμῶν αὐτὸσ ὁ δῆμοσ δεσπότησ τῶν πολιτευομένων ἦν καὶ κύριοσ αὐτὸσ ἁπάντων τῶν ἀγαθῶν, καὶ ἀγαπητὸν ἦν παρὰ τοῦ δήμου τῶν ἄλλων ἑκάστῳ καὶ τιμῆσ καὶ ἀρχῆσ καὶ ἀγαθοῦ τινοσ μεταλαβεῖν. νῦν δὲ τοὐναντίον κύριοι μὲν τῶν ἀγαθῶν οἱ πολιτευόμενοι καὶ διὰ τούτων ἅπαντα πράττεται, ὑμεῖσ δὲ ὁ δῆμοσ ἐκνενευρισμένοι καὶ περιῃρημένοι χρήματα, συμμάχουσ ἐν ὑπηρέτου καὶ προσθήκησ μέρει γεγένησθε, ἀγαπῶντεσ, ἂν μεταδῶσι θεωρικὸν ὑμῖν ἢ βοΐδια πέμψωσιν οὗτοι. καὶ τὸ πάντων ἀνανδρότατον· τῶν ὑμετέρων αὐτῶν χάριν προσοφείλετε. οἳ δ’ ἐν αὐτῇ πόλει καθείρξαντεσ ὑμᾶσ ἐπάγουσιν ἐπὶ ταῦτα καὶ τιθασεύουσι, χειροήθεισ αὑτοῖσ ποιοῦντεσ. ἔστι δ’ οὐδέποτ’, οἶμαι, μέγα καὶ νεανικὸν φρόνημα λαβεῖν μικρὰ καὶ φαῦλα πράττοντασ.

ὁποῖ̓ ἄττα γὰρ ἂν τὰ ἐπιτηδεύματα τῶν ἀνθρώπων ᾖ, τοιοῦτον ἀνάγκη καὶ τὸ φρόνημα ἔχειν. ταῦτα μὰ τὴν Δήμητρα οὐκ ἂν θαυμάσαιμι εἰ μείζων εἰπόντι μοι γένοιτο παρ’ ὑμῶν βλάβη ἢ τῶν πεποιηκότων αὐτὰ ἑκάστῳ. οὐδὲ γὰρ παρρησία περὶ πάντων ἀεὶ παρ’ ὑμῖν ἐστιν, ἀλλ’ ἔγωγ’ ὅτι καὶ νῦν γέγονε, θαυμάζω. ταύτην τὴν διάλεξιν τίσ οὐκ ἃν ὁμολογήσειε καὶ κατὰ τἆλλα μὲν πάντα διαφέρειν τῆσ Ἰσοκράτουσ; καὶ γὰρ εὐγενέστερον ἐκείνησ καὶ μεγαλοπρεπέστερον ἡρμήνευκε τὰ πράγματα καὶ . . . περιείληφεν ὀνόμασι συγκεκρότηταί τε καὶ συνέσπασται καὶ περιτετόρνευται τοῖσ νοήμασιν ἄμεινον ἰσχύϊ τε πλείονι κέχρηται καὶ τόνοισ ἐμβριθεστέροισ καὶ πέφευγε τὰ ψυχρὰ καὶ μειρακιώδη σχήματα, οἷσ ἐκείνη καλλωπίζεται πέρα τοῦ μετρίου· μάλιστα δὲ κατὰ τὸ δραστήριον καὶ ἐναγώνιον καὶ ἐμπαθὲσ ὅλῳ καὶ τῷ παντὶ κρεῖττον ἔχει ἐκείνησ.

ἐγὼ γοῦν, ὃ πρὸσ ἀμφοτέρασ πάσχω τὰσ λέξεισ, ἐρῶ· οἰόμαι δὲ κοινόν τι πάθοσ ἁπάντων ἐρεῖν καὶ οὐκ ἐμὸν ἴδιον μόνου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION