Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 71

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 71)

αὑτοῦ πρότερον κατειλεγμένων ἱππέων καὶ ποιῆσαι τὰσ ἐπιθέτουσ φυλὰσ ἑαυτοῦ τε καὶ τῶν ἰδίων ἑταίρων ἐπωνύμουσ μόνοσ ἀντεῖπε κατὰ τὸ καρτερόν, οὐκ ἐῶν κινεῖν τῶν ὑπὸ Ῥωμύλου κατασταθέντων οὐθέν. ἀχθόμενοσ δ’ ἐπὶ τῇ κωλύσει καὶ δι’ ὀργῆσ ἔχων τὸν Νέβιον ὁ βασιλεὺσ καταβαλεῖν αὐτοῦ τὴν ἐπιστήμην εἰσ τὸ μηδὲν ἐπεχείρησεν, ὡσ ἀλαζονευομένου καὶ μηθὲν ἀληθὲσ λέγοντοσ.

ταῦτα διανοηθεὶσ ἐκάλει τὸν Νέβιον ἐπὶ τὸ βῆμα πολλοῦ παρόντοσ ὄχλου κατὰ τὴν ἀγοράν. προδιαλεχθεὶσ δὲ τοῖσ περὶ αὐτὸν δι’ οὗ τρόπου ψευδόμαντιν ἀποδείξειν τὸν οἰωνοσκόπον ὑπελάμβανεν, ἐπειδὴ παρεγένετο φιλανθρώποισ αὐτὸν ἀσπασμοῖσ ἀναλαβών, Νῦν, ἔφη, καιρὸσ ἐπιδείξασθαί σε τὴν ἀκρίβειαν τῆσ μαντικῆσ ἐπιστήμησ, ὦ Νέβιε. πράξει γὰρ ἐπιχειρεῖν μεγάλῃ διανοούμενοσ, εἰ τὸ δυνατὸν αὐτῇ πρόσεστι μαθεῖν βούλομαι. ἀλλ’ ἄπιθι καὶ διαμαντευσάμενοσ ἧκε ταχέωσ, ἐγὼ δ’ ἐνθάδε καθήμενοσ ἀναμενῶ. ἐποίει τὰ κελευόμενα ὁ μάντισ καὶ μετ’ οὐ πολὺ παρῆν αἰσίουσ εἰληφέναι λέγων οἰωνοὺσ καὶ δυνατὴν εἶναι τὴν πρᾶξιν ἀποφαίνων.

γελάσασ δ’ ὁ Ταρκύνιοσ ἐπὶ τῷ λόγῳ καὶ προενέγκασ ἐκ τοῦ κόλπου ξυρὸν καὶ ἀκόνην λέγει πρὸσ αὐτόν, ἑάλωκασ, ὦ Νέβιε, φενακίζων ἡμᾶσ καὶ καταψευδόμενοσ τοῦ δαιμονίου καταφανῶσ, ὁπότε καὶ τὰσ ἀδυνάτουσ πράξεισ τετόλμηκασ λέγειν δυνατάσ.

ἔγωγ’ οὖν διεμαντευόμην, εἰ τῷ ξυρῷ τῷδε τὴν ἀκόνην πλήξασ μέσην δυνήσομαι διελεῖν. γέλωτοσ δ’ ἐξ ἁπάντων γενομένου τῶν περὶ τὸ βῆμα οὐθὲν ἐπιταραχθεὶσ ὁ Νέβιοσ ὑπὸ τοῦ τωθασμοῦ τε καὶ τοῦ θορύβου, παῖε θαρρῶν, ἔφη, Ταρκύνιε, τὴν ἀκόνην, ὡσ προαιρῇ·

διαιρεθήσεται γὰρ ἢ πάσχειν ὁτιοῦν ἕτοιμοσ ἐγώ. τῆσ ἀκόνησ, ἡ δὲ ἀκμὴ τοῦ σιδήρου δι’ ὅλου κατελθοῦσα τοῦ λίθου τήν τε ἀκόνην διαιρεῖ καὶ τῆσ κατεχούσησ αὐτὴν χειρὸσ ἐπιτέμνει τι μέροσ.

οἱ μὲν οὖν ἄλλοι πάντεσ ὡσ τὸ θαυμαστὸν τοῦτο καὶ ἄπιστον ἔργον ἐθεάσαντο, καταπλαγέντεσ ἀνεβόησαν, ὁ δὲ Ταρκύνιοσ αἰδεσθεὶσ ἐπὶ τῇ διαπείρᾳ τῆσ τέχνησ καὶ τὸ ἀπρεπὲσ τῶν ὀνειδισμῶν ἐπανορθώσασθαι βουλόμενοσ πρῶτον μὲν τῶν περὶ τὰσ φυλὰσ ἐγχειρημάτων ἀπέστη, ἔπειτα δ’ αὐτὸν τὸν Νέβιον ἀποθεραπεῦσαι διαγνούσ, ὡσ ἁπάντων ἀνθρώπων θεοφιλέστατον, ἄλλαισ τε πολλαῖσ φιλανθρωπίαισ ὑπηγάγετο καὶ ἵνα μνήμησ αἰωνίου τυγχάνῃ παρὰ τῶν ἐπιγινομένων εἰκόνα κατασκευάσασ αὐτοῦ χαλκῆν ἀνέστησεν ἐν ἀγορᾷ, ἣ καὶ εἰσ ἐμὲ ἦν ἔτι πρὸ τοῦ βουλευτηρίου κειμένη πλησίον τῆσ ἱερᾶσ συκῆσ ἐλάττων ἀνδρὸσ μετρίου τὴν περιβολὴν ἔχουσα κατὰ τῆσ κεφαλῆσ.

ὀλίγον δὲ ἄπωθεν αὐτῆσ ἥ τε ἀκόνη κεκρύφθαι λέγεται κατὰ γῆσ καὶ τὸ ξυρὸν ὑπὸ βωμῷ τινι· καλεῖται δὲ Φρέαρ ὁ τόποσ ὑπὸ Ῥωμαίων.

καὶ τὰ μὲν περὶ τοῦ μάντεωσ τούτου μνημονευόμενα ταῦτά ἐστι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION