헬라어 문장 검색 - Διονψσ́Αντιθυί3́09́

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 9)

ταῦτ’ εἰπόντοσ τοῦ Φουφεττίου παραλαβὼν τὸν λόγον ὁ τῶν Ῥωμαίων βασιλεὺσ ἔλεξε· καὶ ἡμεῖσ, ὦ Φουφέττιε, βαρεῖαν ὑπελαμβάνομεν ἡμᾶσ καταλήψεσθαι συμφοράν, εἰ δι’ αἵματοσ καὶ φόνων ἀναγκασθείημεν κρῖναι τὸν συγγενῆ πόλεμον, καὶ ὑπὸ τῶν ἱερῶν ὁπότε τὰ προπολέμια θύοιμεν ἐκωλυόμεθα ἄρχειν μάχησ· τάσ τε ἀπορρήτουσ Φιδηναίων καὶ Οὐιεντανῶν συνωμοσίασ, ἃσ ἐπ’ ἀμφοτέροισ ἡμῖν συνώμοσαν, ὀλίγῳ πρότερον σοῦ πεπύσμεθα παρὰ τῶν ἐκεῖθεν ξένων καὶ οὐκ ἀφύλακτοι πρὸσ αὐτάσ ἐσμεν, ἀλλ’ ὡσ παθεῖν τε μηδὲν αὐτοὶ κακὸν κἀκείνουσ τιμωρήσασθαι τῆσ ἐπιβουλῆσ ἀξίωσ παρεσκευάσμεθα, οὐχ ἧττόν τε σοῦ καταλύσασθαι τὸν πόλεμον ἀμαχητὶ μᾶλλον ἢ διὰ τῶν ὅπλων ἐβουλόμεθα. πρότεροι δὲ πρεσβεύεσθαι περὶ διαλλαγῶν οὐκ ἠξιοῦμεν, ἐπείπερ οὐδ’ ἤρξαμεν αὐτοὶ πρότεροι τοῦ πολέμου, ἄρξαντασ δὲ ἠμυνάμεθα.

ἀλλὰ τὰσ κρατίστασ τε καὶ μεγαλοψυχοτάτασ δεχόμεθα πᾶν ἀδίκημα καὶ πᾶν ἁμάρτημα τῆσ Ἀλβανῶν πόλεωσ ἀφιέντεσ, εἰ δὴ καὶ κοινὰ χρὴ καλεῖν πόλεωσ ἁμαρτήματα, ὧν ὁ στρατηγὸσ ὑμῶν Κλοίλιοσ αἴτιοσ ἦν, ὃσ ὑπὲρ ἀμφοτέρων ἡμῶν οὐ μεμπτὰσ τέτικε δίκασ τοῖσ θεοῖσ.

ἀφείσθω δὴ πᾶσα ἐγκλήματοσ ἰδίου τε καὶ κοινοῦ πρόφασισ καὶ μηδενὸσ ἔτι μνήμη τῶν παρεληλυθότων ἔστω κακῶν, ὡσ καὶ σοί, ὦ Φουφέττιε, δοκεῖ·

ἀλλ’ οὐκ ἀπόχρη τοῦτο μόνον ἡμᾶσ σκοπεῖν, ὅπωσ ἂν τὴν παροῦσαν ἔχθραν διαλυσαίμεθα πρὸσ ἀλλήλουσ, ἀλλ’ ὅπωσ μηδ’ αὖθίσ ποτε πολεμήσομεν ἔτι δεῖ παρασκευάσασθαι· οὐ γὰρ ἀναβολὰσ ποιησόμενοι τῶν κακῶν συνεληλύθαμεν, ἀλλ’ ἀπαλλαγάσ. τίσ οὖν ἡ βεβαία τοῦ πολέμου κατάλυσισ ἔσται καὶ τί παρασχόντεσ εἰσ τὰ πράγματα ἑκάτεροι νῦν τε καὶ εἰσ τὸν ἀεὶ χρόνον ἐσόμεθα φίλοι, σὺ μὲν παρέλιπεσ, ὦ Φουφέττιε, ἐγὼ δ’ ἔτι καὶ τοῦτο προσθεῖναι πειράσομαι. εἰ παύσαιντο μὲν Ἀλβανοὶ φθονοῦντεσ Ῥωμαίοισ ἐφ’ οἷσ ἔχουσιν ἀγαθοῖσ, οὐκ ἄνευ μεγάλων κινδύνων καὶ πόνων πολλῶν αὐτὰ κτησάμενοι, οὑ̓θὲν γοῦν πεπονθότεσ ὑφ’ ἡμῶν οὔτε μεῖζον οὔτε ἔλαττον κακὸν διὰ τοῦτο μισεῖτε ἡμᾶσ, ὅτι δοκοῦμεν ἄμεινον ὑμῶν πράττειν’ παύσαιντο δὲ Ῥωμαῖοι δἰ ὑποψίασ ἔχοντεσ Ἀλβανοὺσ ὡσ ἐπιβουλεύοντασ ἀεί σφισι καὶ φυλαττόμενοι καθάπερ ἐχθρούσ·

οὐ γὰρ ἂν γένοιτο βεβαίωσ φίλοσ τῷ μισοῦντι οὐδείσ.

πῶσ οὖν γενήσεται τούτων ἑκάτερον;

οὐκ ἐὰν γράψωμεν αὐτὰ ἐν ταῖσ ὁμολογίαισ οὐδ’ ἐὰν ὀμόσωμεν ἀμφότεροι καθ’ ἱερῶν, ̔μικραὶ γὰρ αὗταί γε αἱ φυλακαὶ καὶ ἀσθενεῖσ’ ἀλλ’ ἐὰν κοινὰσ ἡγησώμεθα τὰσ ἀλλήλων τύχασ. ἓν γάρ ἐστι μόνον, ὦ Φουφέττιε, λύπησ ἀνθρωπίνησ ἐπ’ ἀλλοτρίοισ ἀγαθοῖσ γινομένησ ἄκοσ, τὸ μηκέτι τοὺσ φθονοῦντασ ἀλλότρια τὰ τῶν φθονουμένων ἀγαθὰ ἡγεῖσθαι. ἵνα δὴ τοῦτο γένηται, Ῥωμαίουσ μὲν οἶμαι δεῖν εἰσ τὸ κοινὸν Ἀλβανοῖσ θεῖναι πάντα ὅσα τε νῦν ἔχουσι καὶ αὖθισ ἕξουσιν ἀγαθά, Ἀλβανοὺσ δὲ ἀγαπητῶσ τὰ διδόμενα δέχεσθαι καὶ γενέσθαι μάλιστα μὲν ἅπαντασ ὑμᾶσ, εἰ δὲ μή γε τοὺσ πλείστουσ τε καὶ ἀρίστουσ ὑμῶν τῆσ Ῥωμαίων πόλεωσ οἰκήτορασ.

οὐ γὰρ δὴ Σαβίνοισ μὲν καὶ Τυρρηνοῖσ καλῶσ εἶχεν ἐκλιποῦσι τὰσ ἑαυτῶν πόλεισ μεταθέσθαι τοὺσ βίουσ ὡσ ἡμᾶσ, ὑμῖν δὲ ἄρα τοῖσ συγγενεστάτοισ τὸ αὐτὸ τοῦτο γενόμενον οὐχ ἕξει καλῶσ;

εἰ δ’ οὐκ ἀξιώσετε μίαν οἰκεῖν πόλιν τὴν ἡμετέραν μεγάλην τε οὖσαν ἤδη καὶ ἔτι μᾶλλον ἐσομένην, ἀλλὰ φιλοχωρήσετε τοῖσ πατρῴοισ ἐφεστίοισ, ἐκεῖνό γέ τοι ποιήσατε·

βουλευτήριον ἓν ἀποδείξατε, ὃ τὰ συμφέροντα ὑπὲρ ἑκατέρασ βουλεύσει πόλεωσ, καὶ τὴν ἡγεμονίαν ἀπόδοτε μιᾷ τῇ κρείττονι πόλει καὶ πλείονα δυναμένῃ ποιεῖν ἀγαθὰ τὴν ἥττονα. ἐγὼ μὲν δὴ ταῦτ’ ἀξιῶ καὶ τούτων γενομένων τόθ’ ἡγοῦμαι βεβαίωσ ἡμᾶσ ἔσεσθαι φίλουσ, δύο δὲ πόλεισ οἰκοῦντασ ἰσοκορύφουσ ὥσπερ νῦν οὐδέποτε ὁμονοήσειν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 9

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 9)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION