헬라어 문장 검색 - Διογεν́Λιϝεσοφ́1́05́

(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ, Kef. d'. PITTAKOS)

Πιττακὸσ Ὑρραδίου Μυτιληναῖοσ. φησὶ δὲ Δοῦρισ τὸν πατέρα αὐτοῦ Θρᾷκα εἶναι. οὗτοσ μετὰ τῶν Ἀλκαίου γενόμενοσ ἀδελφῶν Μέλαγχρον καθεῖλε τὸν τῆσ Λέσβου τύραννον· καὶ περὶ τῆσ Ἀχιλείτιδοσ χώρασ μαχομένων Ἀθηναίων καὶ Μυτιληναίων ἐστρατήγει μὲν αὐτόσ, Ἀθηναίων δὲ Φρύνων παγκρατιαστὴσ Ὀλυμπιονίκησ. συνέθετο δὴ μονομαχῆσαι πρὸσ αὐτόν· καὶ δίκτυον ἔχων ὑπὸ τὴν ἀσπίδα λαθραίωσ περιέβαλε τὸν Φρύνωνα, καὶ κτείνασ ἀνεσώσατο τὸ χωρίον. ὕστερον μέντοι φησὶν Ἀπολλόδωροσ ἐν τοῖσ Χρονικοῖσ διαδικασθῆναι τοὺσ Ἀθηναίουσ περὶ τοῦ χωρίου πρὸσ τοὺσ Μυτιληναίουσ, ἀκουοντοσ τῆσ δίκησ Περιάνδρου, ὃν καὶ τοῖσ Ἀθηναίοισ προσκρῖναι. Τότε δ’ οὖν τὸν Πιττακὸν ἰσχυρῶσ ἐτίμησαν οἱ Μυτιληναῖοι, καὶ τὴν ἀρχὴν ἐνεχείρισαν αὐτῷ.

ὁ δὲ δέκα ἔτη κατασχὼν καὶ εἰσ τάξιν ἀγαγὼν τὸ πολίτευμα, κατέθετο τὴν ἀρχήν, καὶ δέκα ἐπεβίω ἄλλα. καὶ χώραν αὐτῷ ἀπένειμαν οἱ Μυτιληναῖοι· ὁ δὲ ἱερὰν ἀνῆκεν, ἥτισ νῦν Πιττάκειοσ καλεῖται. Σωσικράτησ δέ φησιν ὅτι ὀλίγον ἀποτεμόμενοσ ἔφη τὸ ἥμισυ τοῦ παντὸσ πλεῖον εἶναι. ἀλλὰ καὶ Κροίσου διδόντοσ χρήματα οὐκ ἐδέξατο, εἰπὼν ἔχειν ὧν ἐβούλετο διπλάσια· ἄπαιδοσ γὰρ τἀδελφοῦ τελευτήσαντοσ κεκληρονομηκέναι. Παμφίλη δέ φησιν ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν Ὑπομνημάτων, ὡσ τὸν υἱὸν αὐτοῦ Τυρραῖον καθήμενον ἐπὶ κουρείου ἐν Κύμῃ χαλκεύσ τισ πέλεκυν ἐμβαλὼν ἀνέλοι.

τῶν δὲ Κυμαίων πεμψάντων τὸν φονέα τῷ Πιττακῷ, μαθόντα καὶ ἀπολύσαντα εἰπεῖν, "συγγνώμη μετανοίασ κρείσσων. " Ἡράκλειτοσ δέ φησιν, Ἀλκαῖον ὑποχείριον λαβόντα καὶ ἀπολύσαντα φάναι, "συγγνώμη τιμωρίασ κρείσσων. " Νόμουσ δὲ ἔθηκε· τῷ μεθύοντι, ἐὰν ἁμάρτῃ, διπλῆν εἶναι τὴν ζημίαν· ἵνα μὴ μεθύωσι, πολλοῦ κατὰ τὴν νῆσον οἴνου γινομένου. εἶπέ τε "χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι· οὗ καὶ Σιμωνίδησ μέμνηται λέγων· "ἄνδρ’ ἀγαθὸν ἀλαθέωσ γενέσθαι χαλεπόν, τὸ Πιττάκειον. μέμνηται αὐτοῦ καὶ Πλάτων ἐν Πρωταγόρᾳ·

"ἀνάγκᾳ δ’ οὐδὲ θεοὶ μάχονται. " καὶ "ἀρχὴ ἄνδρα δείκνυσιν. " ἐρωτηθεὶσ δέ ποτε τί ἄριστον, "τὸ παρὸν εὖ ποιεῖν. " καὶ ὑπὸ Κροίσου τίσ ἀρχὴ μεγίστη, "ἡ τοῦ ποικίλου," ἔφη, "ξύλου," σημαίνων τὸν νόμον. ἔλεγε δὲ καὶ τὰσ νίκασ ἄνευ αἵματοσ ποιεῖσθαι. ἔφη δὲ καὶ πρὸσ τὸν Φωκαϊκὸν φάσκοντα δεῖν ζητεῖν ἄνθρωπον σπουδαῖον, "ἂν λίαν," ἔφη, "ζητῇσ, οὐχ εὑρήσεισ. " καὶ πρὸσ τοὺσ πυνθανομένουσ τί εὐχάριστον, "χρόνοσ," ἔφη· ἀφανέσ, "τὸ μέλλον"· πιστόν, "γῆ"· ἄπιστον, "θάλασσα. " ἔλεγέ τε συνετῶν ἀνδρῶν, πρὶν γενέ‐ σθαι τὰ δυσχερῆ, προνοῆσαι ὅπωσ μὴ γένηται· ἀνδρείων δέ, γενόμενα εὖ θέσθαι.

ὃ μέλλεισ πράττειν, μὴ πρόλεγε· ἀποτυχὼν γὰρ γελασθήσῃ. ἀτυχίαν μὴ ὀνειδίζειν, νέμεσιν αἰδούμενον. παρακαταθήκην λαβόντα ἀποδοῦναι. φίλον μὴ λέγειν κακῶσ, ἀλλὰ μηδὲ ἐχθρόν. εὐσέβειαν ἀσκεῖν. σωφροσύνην φιλεῖν. ἀλήθειαν ἔχειν, πίστιν, ἐμπειρίαν, ἐπιδεξιότητα, ἑταιρίαν, ἐπιμέλειαν. Τῶν δὲ ᾀδομένων αὐτοῦ μάλιστα εὐδοκίμησε τάδε· ἔχοντα χρὴ τόξα καὶ ἰοδόκον φαρέτρην στείχειν ποτὶ φῶτα κακόν. πιστὸν γὰρ οὐδὲν γλῶσσα διὰ στόματοσ λαλεῖ διχόθυμον ἔχουσα κραδίῃ νόημα. ἐποίησε δὲ καὶ ἐλεγεῖα ἔπη ἑξακόσια, καὶ ὑπὲρ νόμων καταλογάδην τοῖσ πολίταισ.

Ἤκμαζε μὲν οὖν περὶ τὴν τεσσαρακοστὴν δευτέραν Ὀλυμπιάδα· ἐτελεύτησε δ’ ἐπὶ Ἀριστομένουσ τῷ τρίτῳ ἔτει τῆσ πεντηκοστῆσ δευτέρασ Ὀλυμπιάδοσ, βιοὺσ ὑπὲρ ἔτη ἑβδομήκοντα, [ἤδη γηραιόσ]. καὶ αὐτῷ ἐπὶ τοῦ μνήματοσ ἐπιγέγραπται τόδε· οἰκείοισ δακρύοισ ἁ γειναμένα κατακλαίει Πιττακὸν ἥδ’ ἱερὰ Λέσβοσ ἀποφθίμενον. ἀπόφθεγμα αὐτοῦ· καιρὸν γνῶθι. Γέγονε δὲ καὶ ἕτεροσ Πιττακὸσ νομοθέτησ, ὥσ φησι Φαβωρῖνοσ ἐν Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ καὶ Δημήτριοσ ἐν Ὁμωνύμοισ, ὃσ καὶ μικρὸσ προσηγορεύθη. Τὸν δ’ οὖν σοφὸν λέγεταί ποτε νεανίσκῳ συμβουλευομένῳ περὶ γάμου ταῦτα εἰπεῖν, ἅ φησι Καλλίμαχοσ ἐν τοῖσ ἐπιγράμμασι· ξεῖνοσ Ἀταρνείτησ τισ ἀνήρετο Πιττακὸν οὕτω τὸν Μυτιληναῖον, παῖδα τὸν Ὑρραδίου·

ἄττα γέρον, δοιόσ με καλεῖ γάμοσ· ἡ μία μὲν δὴ νύμφη καὶ πλούτῳ καὶ γενεῇ κατ’ ἐμέ· ἡ δ’ ἑτέρη προβέβηκε. τί λώϊον; εἰ δ’ ἄγε σύν μοι βούλευσον, ποτέρην εἰσ ὑμέναιον ἄγω. εἶπεν· ὁ δὲ σκίπωνα, γεροντικὸν ὅπλον, ἀείρασ, ἤνιδε, κεῖνοί σοι πᾶν ἐρέουσιν ἔποσ. οἱ δ’ ἄρ’ ὑπὸ πληγῇσι θοὰσ βέμβικασ ἔχοντεσ ἔστρεφον εὐρείῃ παῖδεσ ἐνὶ τριόδῳ. κείνων ἔρχεο, φησί, μετ’ ἴχνια. χὠ μὲν ἐπέστη πλησίον· οἱ δ’ ἔλεγον· τὴν κατὰ σαυτὸν ἔλα. ταῦτ’ ἀϊών ὁ ξεῖνοσ ἐφείσατο μείζονοσ οἴκου δράξασθαι, παίδων κληδόνα συνθέμενοσ. τὴν δ’ ὀλίγην ὡσ κεῖνοσ ἐσ οἰκίον ἤγετο νύμφην. οὕτω καὶ σύ, Δίων, τὴν κατὰ σαυτὸν ἔλα. δοκεῖ δ’ ἐκ διαθέσεωσ αὐτὰ εἰρηκέναι.

εὐγενεστέρα γὰρ αὐτῷ οὖσα ἡ γυνή, ἐπειδήπερ ἦν Δράκοντοσ ἀδελφὴ τοῦ Πενθίλου, σφόδρα κατεσοβαρεύετο αὐτοῦ. Τοῦτον Ἀλκαῖοσ σαράποδα μὲν καὶ σάραπον ἀποκαλεῖ διὰ τὸ πλατύπουν εἶναι καὶ ἐπισύρειν τὼ πόδε· χειροπόδην δὲ διὰ τὰσ ἐν τοῖσ ποσὶ ῥαγάδασ, ἃσ χειράδασ ἐκάλουν· γαύρηκα δὲ ὡσ εἰκῆ γαυριῶντα· φύσκωνα δὲ καὶ γάστρωνα ὅτι παχὺσ ἦν· ἀλλὰ μὴν καὶ ζοφοδορπίδαν ὡσ ἄλυχνον· ἀγάσυρτον δὲ ὡσ ἐπισεσυρμένον καὶ ῥυπαρόν. τούτῳ γυμνασία ἦν σῖτον ἀλεῖν, ὥσ φησι Κλέαρχοσ ὁ φιλόσοφοσ. Καὶ αὐτοῦ ἐστιν ἐπιστόλιον τοιόνδε· Πιττακὸσ Κροίσῳ "Κέλεαί με ἱκνέεσθαι ἐσ Λυδίην, ὅπωσ σοι τὸν ὄλβον ἴδοιμι· ἐγὼ δὲ καὶ μὴ ὁρεὶσ πέπεισμαι τὸν Ἀλυάττεω παῖδα τῶν βασιλήων πολυχρυσότατον πέλειν. οὐδέν τε πλέον ἄμμιν ἱκομένοισ ἐσ Σάρδισ· χρυσοῦ γὰρ οὐ δεύμεθα, ἀλλὰ πέπαμαι ἄρκια καὶ τοῖσ ἐμοῖσ ἑτάροισ, ἔμπασ δ’ ἵξομαι, ὡσ ἀνδρὶ ξείνῳ γενοίμην τοι συνόμιλοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ, Kef. d'. PITTAKOS

(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ, Kef. d'. PITTAKOS)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION