Diodorus Siculus, Library, book xv, chapter 57

(디오도로스 시켈로스, Library, book xv, chapter 57)

τοῦ δ’ ἐνιαυσίου χρόνου διεληλυθότοσ Ἀθήνησι μὲν ἦρχε Δυσνίκητοσ, ἐν Ῥώμῃ δὲ ἀντὶ τῶν ὑπάτων χιλίαρχοι κατεστάθησαν τέτταρεσ, Κόιντοσ Σερουίλιοσ καὶ Λεύκιοσ Φούριοσ, ἔτι δὲ Γάιοσ Λικίνιοσ καὶ Πόπλιοσ Κοίλιοσ. ἐπὶ δὲ τούτων Θηβαῖοι μεγάλῃ δυνάμει στρατεύσαντεσ ἐπ’ Ὀρχομενὸν ἐπεβάλοντο μὲν ἐξανδραποδίσασθαι τὴν πόλιν, Ἐπαμεινώνδου δὲ συμβουλεύσαντοσ ὅτι τὰ διὰ τῆσ ἀνδρείασ κατεργασθέντα τῇ φιλανθρωπίᾳ δεῖ διαφυλάττειν τοὺσ τῆσ τῶν Ἑλλήνων ἡγεμονίασ ὀρεγομένουσ, μετέγνωσαν. διόπερ τοὺσ μὲν Ὀρχομενίουσ εἰσ τὴν τῶν συμμάχων χώραν κατέταξαν,μετὰ δὲ ταῦτα Φωκεῖσ καὶ Αἰτωλοὺσ καὶ Λοκροὺσ φίλουσ ποιησάμενοι τὴν εἰσ Βοιωτίαν ἐπάνοδον ἐποιήσαντο. Ιἄσων δὲ ὁ Φερῶν τύραννοσ ἀεὶ μᾶλλον αὐξόμενοσ ἐστράτευσεν εἰσ τὴν Λοκρίδα, καὶ τὴν μὲν Ἡράκλειαν τὴν ἐν Τραχινίᾳ διὰ προδοσίασ ἑλὼν ἀνάστατον ἐποίησε, καὶ τὴν χώραν Οἰταίοισ καὶ Μηλιεῦσιν ἐδωρήσατο·

μετὰ δὲ ταῦτα ἐπὶ τὴν Περραιβίαν ἀναζεύξασ τῶν πόλεων τὰσ μὲν λόγοισ φιλανθρώποισ προσηγάγετο, τὰσ δὲ διὰ τῆσ βίασ ἐχειρώσατο. ταχὺ δὲ τῆσ δυναστείασ αὐτοῦ στερεουμένησ, οἱ τὴν Θετταλίαν οἰκοῦντεσ ὑφεωρῶντο τὴν αὔξησιν αὐτοῦ καὶ τὴν πλεονεξίαν. ἅμα δὲ τούτοισ πραττομένοισ ἐν τῇ πόλει τῶν Ἀργείων ἐγένετο στάσισ καὶ φόνοσ τοσοῦτοσ, ὅσοσ παρ’ ἑτέροισ τῶν Ἑλλήνων οὐδέποτε γεγονέναι μνημονεύεται.

ἐκλήθη δὲ ὁ νεωτερισμὸσ οὗτοσ παρὰ τοῖσ Ἕλλησι σκυταλισμόσ, διὰ τὸν τρόπον τοῦ θανάτου ταύτησ τυχὼν τῆσ προσηγορίασ. ἡ δ’ οὖν στάσισ ἐγένετο διὰ τοιαύτασ αἰτίασ.

τῆσ πόλεωσ τῶν Ἀργείων δημοκρατουμένησ καί τινων δημαγωγῶν παροξυνόντων τὸ πλῆθοσ κατὰ τῶν ταῖσ ἐξουσίαισ καὶ δόξαισ ὑπερεχόντων, οἱ διαβαλλόμενοι συστάντεσ ἔγνωσαν καταλῦσαι τὸν δῆμον. βασανισθέντων δέ τινων ἐκ τῶν συνεργεῖν δοκούντων, οἱ μὲν ἄλλοι φοβηθέντεσ τὴν ἐκ τῶν βασάνων τιμωρίαν ἑαυτοὺσ ἐκ τοῦ ζῆν μετέστησαν, ἑνὸσ δ’ ἐν ταῖσ βασάνοισ ὁμολογήσαντοσ καὶ πίστιν λαβόντοσ, ὁ μὲν μηνυτὴσ τριάκοντα τῶν ἐπιφανεστάτων κατηγόρησεν, ὁ δὲ δῆμοσ οὐκ ἐλέγξασ ἀκριβῶσ ἅπαντασ τοὺσ διαβληθέντασ ἀπέκτεινε καὶ τὰσ οὐσίασ αὐτῶν ἐδήμευσεν.

πολλῶν δὲ καὶ ἄλλων ἐν ὑποψίαισ ὄντων, καὶ τῶν δημαγωγῶν ψευδέσι διαβολαῖσ συνηγορούντων, ἐπὶ τοσοῦτον ἐξηγριώθη τὸ πλῆθοσ, ὥστε πάντων τῶν κατηγορουμένων, ὄντων πολλῶν καὶ μεγαλοπλούτων, καταγνῶναι θάνατον.

ἀναιρεθέντων δὲ τῶν δυνατῶν ἀνδρῶν πλειόνων ἢ χιλίων καὶ διακοσίων, καὶ τῶν δημαγωγῶν αὐτῶν ὁ δῆμοσ οὐκ ἐφείσατο. διὰ γὰρ τὸ μέγεθοσ τῆσ συμφορᾶσ οἱ μὲν δημαγωγοὶ φοβηθέντεσ μή τι παράλογον αὐτοῖσ ἀπαντήσῃ, τῆσ κατηγορίασ ἀπέστησαν, οἱ δ’ ὄχλοι δόξαντεσ ὑπ’ αὐτῶν ἐγκαταλελεῖφθαι, καὶ διὰ τοῦτο παροξυνθέντεσ, ἅπαντασ τοὺσ δημαγωγοὺσ ἀπέκτειναν.

οὗτοι μὲν οὖν, ὡσπερεί τινοσ νεμεσήσαντοσ δαιμονίου, τῆσ ἁρμοζούσησ τιμωρίασ ἔτυχον, ὁ δὲ δῆμοσ παυσάμενοσ τῆσ λύττησ εἰσ τὴν προϋπάρχουσαν ἔννοιαν ἀποκατέστη. περὶ δὲ τοὺσ αὐτοὺσ χρόνουσ Λυκομήδησ ὁ Τεγεάτησ ἔπεισε τοὺσ Ἀρκάδασ εἰσ μίαν συντέλειαν ταχθῆναι καὶ κοινὴν ἔχειν σύνοδον συνεστῶσαν ἐξ ἀνδρῶν μυρίων, καὶ τούτουσ ἐξουσίαν ἔχειν περὶ πολέμου καὶ εἰρήνησ βουλεύεσθαι.

γενομένησ δὲ στάσεωσ μεγάλησ παρὰ τοῖσ Ἀρκάσι, καὶ διὰ τῶν ὅπλων διακριθέντων τῶν διαφερομένων, πολλοὶ μὲν ἀνῃρέθησαν, πλείουσ δὲ τῶν χιλίων καὶ τετρακοσίων ἔφυγον, οἱ μὲν εἰσ τὴν Σπάρτην, οἱ δ’ εἰσ τὸ Παλλάντιον.

οὗτοι μὲν οὖν ἐκδοθέντεσ ὑπὸ τῶν Παλλαντίων, ὑπὸ τῶν νενικηκότων ἐσφαγιάσθησαν·

οἱ δ’ εἰσ τὴν Σπάρτην φυγόντεσ ἔπεισαν τοὺσ Λακεδαιμονίουσ εἰσ τὴν Ἀρκαδίαν στρατεῦσαι. διόπερ Ἀγησίλαοσ ὁ βασιλεὺσ μετὰ δυνάμεωσ καὶ τῶν φυγάδων ἐνέβαλεν εἰσ τὴν τῶν Τεγεατῶν χώραν διὰ τὸ δοκεῖν τούτουσ τῆσ στάσεωσ καὶ τῆσ φυγῆσ αἰτίουσ γεγονέναι.

πορθήσασ δὲ τὴν χώραν καὶ τῇ πόλει προσβολὰσ ποιησάμενοσ κατεπλήξατο τῶν Ἀρκάδων τοὺσ ἐναντιοπραγοῦντασ. ἅμα δὲ τούτοισ πραττομένοισ Ιἄσων ὁ Φερῶν τύραννοσ, συνέσει τε στρατηγικῇ διαφέρων καὶ πολλοὺσ τῶν περιοίκων εἰσ συμμαχίαν προηγμένοσ, ἔπεισε τοὺσ Θετταλοὺσ ἀντιποιεῖσθαι τῆσ τῶν Ἑλλήνων ἡγεμονίασ·

ταύτην γὰρ ὥσπερ ἔπαθλον ἀρετῆσ προκεῖσθαι τοῖσ δυναμένοισ αὐτῆσ ἀμφισβητῆσαι. Λακεδαιμονίουσ γὰρ συνέβαινε περὶ Λεῦκτρα μεγάλῃ συμφορᾷ περιπεπτωκέναι, Ἀθηναίουσ δὲ μόνον τῆσ κατὰ θάλατταν ἀρχῆσ ἀντέχεσθαι, Θηβαίουσ δὲ τῶν πρωτείων ἀξίουσ μὴ εἶναι, Ἀργείουσ δὲ διὰ στάσεισ καὶ φόνουσ ἐμφυλίουσ τεταπεινῶσθαι.

διόπερ οἱ Θετταλοὶ προστησάμενοι τῶν ὅλων ἡγεμόνα Ιἄσονα, τούτῳ τὰ κατὰ τὸν πόλεμον ἐπέτρεψαν. ὁ δὲ Ιἄσων παραλαβὼν τὴν ἡγεμονίαν τῶν τε πλησίον ἐθνῶν τινα προσηγάγετο καὶ πρὸσ Ἀμύνταν τὸν τῶν Μακεδόνων βασιλέα συμμαχίαν ἐποιήσατο. ἴδιον δέ τι συνέβη κατὰ τοῦτον τὸν ἐνιαυτόν·

τῶν γὰρ ἐν δυναστείαισ ὄντων τρεῖσ ἐτελεύτησαν περὶ τὸν αὐτὸν καιρόν. Ἀμύντασ μὲν ὁ Ἀρριδαίου βασιλεύων τῆσ Μακεδονίασ ἐτελεύτησεν ἄρξασ ἔτη εἴκοσι καὶ τέτταρα, υἱοὺσ ἀπολιπὼν τρεῖσ, Ἀλέξανδρον καὶ Περδίκκαν καὶ Φίλιππον· διεδέξατο δὲ τὴν βασιλείαν ὁ υἱὸσ Ἀλέξανδροσ καὶ ἦρξεν ἐνιαυτόν. ὁμοίωσ δὲ καὶ Ἀγησίπολισ ὁ τῶν Λακεδαιμονίων βασιλεὺσ μετήλλαξεν ἄρξασ ἐνιαυτόν, τὴν δὲ ἀρχὴν διαδεξάμενοσ Κλεομένησ ὁ ἀδελφὸσ ἐβασίλευσεν ἔτη τριάκοντα καὶ τέτταρα.

τρίτοσ δὲ Ιἄσων ὁ Φεραῖοσ ἡγεμὼν ᾑρημένοσ τῆσ Θετταλίασ, καὶ δοκῶν ἐπιεικῶσ ἄρχειν τῶν ὑποτεταγμένων, ἐδολοφονήθη, ὡσ μὲν Ἔφοροσ γέγραφεν, ὑπό τινων ἑπτὰ νεανίσκων συνομοσαμένων δόξησ ἕνεκα, ὡσ δ’ ἔνιοι γράφουσιν, ὑπὸ Πολυδώρου τἀδελφοῦ.

οὗτοσ δὲ καὶ αὐτὸσ διαδεξάμενοσ τὴν δυναστείαν ἦρξεν ἐνιαυτόν. Δοῦρισ δ’ ὁ Σάμιοσ ὁ ἱστοριογράφοσ τῆσ τῶν Ἑλληνικῶν ἱστορίασ ἐντεῦθεν ἐποιήσατο τὴν ἀρχήν.

ταῦτα μὲν οὖν ἐπράχθη κατὰ τοῦτον τὸν ἐνιαυτόν. ἐπ’ ἄρχοντοσ δ’ Ἀθήνησι Λυσιστράτου παρὰ Ῥωμαίοισ ἐγένετο στάσισ, τῶν μὲν οἰομένων δεῖν ὑπάτουσ, τῶν δὲ χιλιάρχουσ αἱρεῖσθαι.

ἐπὶ μὲν οὖν τινα χρόνον ἀναρχία τὴν στάσιν ὑπέλαβε, μετὰ δὲ ταῦτα ἔδοξε χιλιάρχουσ αἱρεῖσθαι ἕξ· καὶ κατεστάθησαν Λεύκιοσ Αἰμίλιοσ καὶ Γάιοσ Οὐεργίνιοσ καὶ Σερούιοσ Σουλπίκιοσ, πρὸσ δὲ τούτοισ Λεύκιοσ Κοί̈ντιοσ καὶ Γάιοσ Κορνήλιοσ, ἔτι δὲ Γάιοσ Οὐαλέριοσ. ἐπὶ δὲ τούτων Πολύδωροσ ὁ Φεραῖοσ ὁ τῶν Θετταλῶν ἄρξασ ὑπὸ Ἀλεξάνδρου τοῦ ἀδελφιδοῦ ἀνῃρέθη φαρμάκῳ, προκληθεὶσ εἰσ μέθην·

τὴν δὲ δυναστείαν διαδεξάμενοσ Ἀλέξανδροσ ὁ ἀδελφιδοῦσ ἦρξεν ἔτη ἕνδεκα. οὗτοσ δὲ παρανόμωσ καὶ βιαίωσ κτησάμενοσ τὴν δυναστείαν, ἀκολούθωσ ταύτῃ τῇ προαιρέσει διῴκει τὰ κατὰ τὴν ἀρχήν. τῶν γὰρ πρὸ αὐτοῦ δυναστῶν ἐπιεικῶσ προσφερομένων τοῖσ πλήθεσι, καὶ διὰ τοῦτ’ ἀγαπωμένων, οὗτοσ βιαίωσ καὶ χαλεπῶσ ἄρχων ἐμισεῖτο. διὸ καὶ τὴν παρανομίαν φοβηθέντεσ τῶν Λαρισσαίων τινέσ, οἱ δι’ εὐγένειαν Ἀλευάδαι προσαγορευόμενοι, συνέθεντο πρὸσ ἀλλήλουσ καταλῦσαι τὴν δυναστείαν.

ἀπελθόντεσ δ’ ἐκ Λαρίσσησ εἰσ Μακεδονίαν ἔπεισαν Ἀλέξανδρον τὸν βασιλέα συγκαταλῦσαι τὸν τύραννον. τούτων δὲ περὶ ταῦτα διατριβόντων, ὁ Φεραῖοσ Ἀλέξανδροσ πυθόμενοσ τὴν καθ’ ἑαυτοῦ παρασκευήν, κατέλεγε τοὺσ εἰσ τὴν στρατείαν εὐθέτουσ, διανοούμενοσ ἐν τῇ Μακεδονίᾳ συστήσασθαι τὴν μάχην.

ὁ δὲ τῶν Μακεδόνων βασιλεύσ, ἔχων μεθ’ ἑαυτοῦ τοὺσ ἐκ Λαρίσσησ φυγάδασ, φθάσασ τοὺσ πολεμίουσ ἧκε μετὰ τῆσ δυνάμεωσ εἰσ τὴν Λάρισσαν· παρεισαχθεὶσ δ’ ὑπὸ τῶν Λαρισσαίων ἐντὸσ τοῦ τείχουσ ἐκράτησε τῆσ πόλεωσ πλὴν τῆσ ἄκρασ. μετὰ δὲ ταῦτα τήν τε ἄκραν ἐξεπολιόρκησε καὶ Κραννῶνα πόλιν προσαγαγόμενοσ ὡμολόγησε μὲν τοῖσ Θετταλοῖσ ἀποδώσειν τὰσ πόλεισ, καταφρονήσασ δὲ τῆσ δόξησ, καὶ φρουρὰσ ἀξιολόγουσ εἰσαγαγών, αὐτὸσ κατεῖχε τὰσ πόλεισ.

ὁ δὲ Φεραῖοσ Ἀλέξανδροσ καταδιωχθεὶσ ἅμα καὶ καταπλαγεὶσ ἐπανῆλθεν εἰσ τὰσ Φεράσ. καὶ τὰ μὲν κατὰ τὴν Θετταλίαν ἐν τούτοισ ἦν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION