Demosthenes, Speeches 31-40, Παραγραφὴ πρὸσ Ναυσίμακον καὶ Ξενοπείθην

(데모스테네스, Speeches 31-40, Παραγραφὴ πρὸσ Ναυσίμακον καὶ Ξενοπείθην)

δεδωκότων, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τῶν νόμων παραγράψασθαι περὶ ὧν ἄν τισ ἀφεὶσ καὶ ἀπαλλάξασ πάλιν δικάζηται, γεγενημένων ἀμφοτέρων τούτων τῷ πατρὶ πρὸσ Ναυσίμαχον καὶ Ξενοπείθην τοὺσ εἰληχότασ ἡμῖν, παρεγραψάμεθα, ὥσπερ ἠκούσατ’ ἀρτίωσ, μὴ εἰσαγώγιμον εἶναι τὴν δίκην. δεήσομαι δὲ καὶ δίκαια καὶ μέτρι’ ὑμῶν ἁπάντων, πρῶτον μὲν εὐνοϊκῶσ ἀκοῦσαί μου λέγοντοσ, εἶτ’, ἐὰν ἀδικεῖσθαι δοκῶ καὶ μὴ προσήκοντοσ ἐγκλήματοσ φεύγειν δίκην, βοηθῆσαί μοι τὰ δίκαια.

ὃ μὲν γὰρ ὑμεῖσ ἐπὶ τῇ δίκῃ τίμημ’ ἀκηκόατε, τριάκοντα μναῖ εἰσιν, ὧν δὲ φεύγομεν χρημάτων, τέτταρα τάλαντα. ὄντεσ γὰρ δύο τέτταρασ εἰλήχασι δίκασ ἡμῖν, τῶν αὐτῶν χρημάτων πάσασ, τρισχιλίων ἑκάστην, βλάβησ· καὶ νυνὶ πρὸσ τριάκοντα μνῶν ἐπίγραμμα, ὑπὲρ τοσούτων χρημάτων εἰσ ἀγῶνα καθέσταμεν. τὴν μὲν οὖν συκοφαντίαν τὴν τούτων, καὶ μεθ’ ὅσησ ἐπιβουλῆσ ἐληλύθασιν ἐφ’ ἡμᾶσ, ἐξ αὐτῶν τῶν πεπραγμένων εἴσεσθε.

ἀναγνώσεται δὲ πρῶτον ὑμῖν τὰσ μαρτυρίασ, ὡσ ἀφεῖσαν τὸν πατέρ’ ἡμῶν ὧν ἐνεκάλεσαν εἰσ τὴν ἐπιτροπήν· κατὰ γὰρ τοῦτο καὶ παρεγραψάμεθα μὴ εἰσαγώγιμον εἶναι τὴν δίκην. καί μοι λέγε ταυτασὶ τὰσ μαρτυρίασ. Μαρτυρίαι ὅτι μὲν τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ δίκασ ἔλαχον τῆσ ἐπιτροπῆσ καὶ ἀφεῖσαν ταύτασ καὶ τὰ συγχωρηθέντα χρήματ’ ἔχουσιν, ἀκούετε τῶν μαρτυριῶν. ὅτι δ’ οὐκ ἐῶσιν οἱ νόμοι περὶ τῶν οὕτω πραχθέντων αὖθισ δικάζεσθαι, νομίζω μὲν ἅπαντασ ὑμᾶσ εἰδέναι, κἂν μηδὲν εἴπω περὶ αὐτῶν ἐγώ, βούλομαι δ’ ὅμωσ καὶ τὸν νόμον ὑμῖν αὐτὸν ἀναγνῶναι. λέγε τὸν νόμον.

Νόμοσ ἀκούετ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τοῦ νόμου σαφῶσ λέγοντοσ ἕκαστα, ὧν μὴ εἶναι δίκασ· ὧν ἕν ἐστιν, ὁμοίωσ τοῖσ ἄλλοισ κύριον, περὶ ὧν ἄν τισ ἀφῇ καὶ ἀπαλλάξῃ, μὴ δικάζεσθαι.

ὥστε τεττάρων μὲν καὶ δέκ’ ἐτῶν γεγενημένων ἀφ’ οὗ τὸν πατέρ’ ἡμῶν ἀφεῖσαν, εἴκοσι δὲ καὶ δυοῖν ἀφ’ οὗ τυγχάνουσιν ἐγγεγραμμένοι, τετελευτηκότοσ δὲ καὶ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἡμετέρου, πρὸσ ὃν αὐτοῖσ ἐγένονθ’ αἱ διαλλαγαί, καὶ τῶν ἐπιτρόπων, οἳ μετὰ τὸν ἐκείνου θάνατον τῶν ἡμετέρων ἐγένοντο κύριοι, καὶ τῆσ ἑαυτῶν μητρόσ, ἥτισ ἅπαντα ταῦτ’ ᾔδει, καὶ διαιτητῶν καὶ μαρτύρων καὶ πάντων τῶν πλείστων ὡσ εἰπεῖν, τὴν ἡμετέραν ἀπειρίαν καὶ τὴν ἐξ ἀνάγκησ ἄγνοιαν τῶν πεπραγμένων ἑρ́μαιον νομίσαντεσ ἑαυτῶν, τὰσ δίκασ ἡμῖν ἔλαχον ταυτασί, καὶ λόγον οὔτε δίκαιον οὔτ’ ἐπιεικῆ τολμῶσι λέγειν.

φασὶ γὰρ οὐκ ἀποδόσθαι τὰ πατρῷ’ ὧν ἐκομίζοντο χρημάτων, οὐδ’ ἀποστῆναι τῶν ὄντων, ἀλλ’ ὅσ’ αὐτοῖσ κατελείφθη χρέα καὶ σκεύη καὶ ὅλωσ χρήματα, ταῦθ’ ἑαυτῶν γίγνεσθαι.

ἐγὼ δ’ οἶδ’ ἀκούων ὅτι τὴν οὐσίαν Ξενοπείθησ καὶ Ναυσικράτησ ἅπασαν χρέα κατέλιπον, καὶ φανερὰν ἐκέκτηντο μικράν τινα· εἰσπραχθέντων δὲ τῶν χρεῶν καί τινων σκευῶν πραθέντων, ἔτι δ’ ἀνδραπόδων, καὶ τὰ χωρία καὶ τὰσ συνοικίασ ἐπρίανθ’ οἱ ἐπίτροποι, ἃ παρέλαβον οὗτοι. εἰ μὲν οὖν μηδὲν ἠμφεσβητήθη περὶ τούτων πρότερον, μηδ’ ὡσ οὐ καλῶσ διῳκημένων εἰσ δίκην ἦλθεν, ἄλλοσ ἂν ἦν λόγοσ·

ἐπειδὴ δ’ ὅλην τὴν ἐπιτροπὴν ἐγκαλέσαντεσ οὗτοι καὶ δίκασ λαχόντεσ χρήματ’ ἐπράξαντο, πάντα ταῦτ’ ἀφεῖται τότε. οὔτε γὰρ οὗτοι τοὐνόματοσ δήπου τοῦ τῆσ ἐπιτροπῆσ τὰσ δίκασ ἐδίωκον, ἀλλὰ τῶν χρημάτων, οὔτ’ ἐκεῖνοι τοὔνομα τοῦτ’ ἐωνοῦνθ’ ὧν ἀπέτεισαν χρημάτων, ἀλλὰ τὰ ἐγκλήματα. ὅτι μὲν οὖν ὧν πρὸ τῶν ἀπαλλαγῶν εἰσέπραξεν χρεῶν ὁ πατὴρ ἢ ὅλωσ ἔλαβεν χρημάτων ἐκ τῆσ ἐπιτροπῆσ, οὐδενόσ εἰσιν δίκαι τούτοισ καθ’ ἡμῶν ἀπηλλαγμένοισ, ἐξ αὐτῶν τῶν νόμων καὶ τῆσ ἀφέσεωσ ἱκανῶσ πάντασ ἡγοῦμαι ὑμᾶσ μεμαθηκέναι.

ὅτι δ’ ὕστερον οὐκ ἔνι τὴν κομιδὴν γεγενῆσθαι τούτων τῶν χρημάτων τοῦτο γὰρ πλάττουσιν οὗτοι καὶ παράγουσιν, τοῦτο βούλομαι δεῖξαι. τὸν μὲν γὰρ πατέρ’ οὐδ’ ἂν αἰτιάσαιντο λαβεῖν τέτταρσι γὰρ ἢ τρισὶ μησὶν ὕστερον ἢ διελύσατο πρὸσ τούτουσ ἐτελεύτησεν.

ὡσ δ’ οὐδὲ Δημάρετον τὸν καταλειφθένθ’ ἡμῶν ἐπίτροπον λαβεῖν οἱο͂́ν τε καὶ γὰρ τοῦτον ἔγραψαν εἰσ τὸ ἔγκλημα, καὶ τοῦτ’ ἐπιδείξω. μέγιστοι μὲν οὖν ἡμῖν εἰσιν οὗτοι μάρτυρεσ οὐδαμοῦ γὰρ φανήσονται δίκην εἰληχότεσ ζῶντι τῷ Δημαρέτῳ·

οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὸ πρᾶγμ’ ἄν τισ αὐτὸ σκοπῶν καὶ θεωρῶν ἴδοι οὐ μόνον οὐχὶ λαβόντα, ἀλλ’ οὐδ’ ἐνὸν αὐτῷ λαβεῖν. ἦν μὲν γὰρ τὸ χρέωσ ἐν Βοσπόρῳ, ἀφίκετο δ’ οὐδεπώποτ’ εἰσ τὸν τόπον τοῦτον ὁ Δημάρετοσ· πῶσ οὖν εἰσέπραξεν; ἔπεμψεν νὴ Δί’, εἴποι τισ ἄν, τὸν κομιούμενον. σκοπεῖτε δὴ τοῦθ’ οὑτωσί.

ὤφειλεν Ἑρμῶναξ στατῆρασ ἑκατὸν παρὰ Ναυσικράτουσ λαβὼν τούτοισ. τούτων Ἀρίσταιχμοσ ἐπίτροποσ καὶ κηδεμὼν ἐγένεθ’ ἑκκαίδεκ’ ἔτη. οὐκοῦν ἅ γε τούτων ἀνδρῶν γεγονότων δι’ ἑαυτοῦ διέλυε χρήμαθ’ ὁ Ἑρμῶναξ, οὐκ ἀπέδωκεν ὅτ’ ἦσαν παῖδεσ· οὐ γὰρ δίσ γε ταὐτὰ κατετίθει. ἔστιν οὖν οὕτω τισ ἀνθρώπων ἄτοποσ, ὥσθ’ ἃ τοὺσ κυρίουσ διεκρούσατο μὴ καταθεῖναι τοσοῦτον χρόνον, ταῦτα τῷ μὴ κυρίῳ πέμψαντι γράμμαθ’ ἑκὼν ἀποδοῦναι; ἐγὼ μὲν οὐκ οἶμαι. ἀλλὰ μὴν ὡσ ἀληθῆ λέγω, καὶ ὁ μὲν πατὴρ ἐτελεύτησεν εὐθέωσ μετὰ τὰσ διαλύσεισ, τῷ Δημαρέτῳ δ’ οὐδεπώποθ’ οὗτοι τούτων τῶν χρημάτων δίκην ἔλαχον, οὐδ’ ὅλωσ ἐξέπλευσεν ἐκεῖνοσ οὐδ’ ἀπεδήμησεν ἐκεῖσε, λαβὲ τὰσ μαρτυρίασ.

Μαρτυρίαι ὅτι μὲν τοίνυν οὔθ’ ὁ πατὴρ μετὰ τὴν ἄφεσιν τὰ χρήματ’ εἰσέπραξεν, οὔτ’ ἂν ἔδωκεν ἑκὼν οὐδείσ, εἴ τιν’ ἔπεμψεν ὁ Δημάρετοσ, οὔτ’ ἀνέπλευσεν αὐτὸσ οὐδ’ ἀφίκετ’ ἐκεῖσε, δῆλον ἐκ τῶν χρόνων καὶ τῶν μαρτυριῶν ὑμῖν γέγονεν. βούλομαι τοίνυν καὶ ὅλωσ ψευδομένουσ αὐτοὺσ ὅλον τὸ πρᾶγμ’ ἐπιδεῖξαι.

οὗτοι γὰρ γεγράφασιν εἰσ ὃ νῦν ἔγκλημα διώκουσιν, ὀφείλειν ἡμᾶσ τὸ ἀργύριον κομισαμένου τοῦ πατρὸσ καὶ παραδόντοσ αὐτοῖσ τοῦτο τὸ χρέωσ ἐν τῷ λόγῳ τῆσ ἐπιτροπῆσ ὀφειλόμενον. καί μοι λέγ’ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα λαβών. Ἔγκλημα ἀκούετε γεγραμμένον ἐν τῷ ἐγκλήματι παραδόντοσ ἐμοὶ τοῦ Ἀρισταίχμου τὸ χρέωσ ἐν τῷ λόγῳ τῆσ ἐπιτροπῆσ. ὅτε τοίνυν ἐλάγχανον τῷ πατρὶ τῆσ ἐπιτροπῆσ, τἀναντί’ ἐγράψαντο τούτων· ὡσ γὰρ οὐκ ἀποδόντι λόγον τότ’ ἐγκαλοῦντεσ φαίνονται.

λέγ’ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα, ὃ τότ’ ἔλαχον τῷ πατρί. Ἔγκλημα ἐν ποίῳ δὴ λόγῳ νῦν ἐγκαλεῖθ’ ὡσ παρέδωκεν, ὦ Ξενοπείθη καὶ Ναυσίμαχε; τότε μὲν γὰρ ὡσ οὐκ ἀποδόντι δίκασ ἐλαγχάνετε καὶ χρήματ’ ἐπράττεσθε.

εἰ δ’ ἐπ’ ἀμφότερ’ ἔσται συκοφαντεῖν ὑμῖν, καὶ τοτὲ μὲν τοῦ μὴ παραδοῦναι χρήματ’ ἐπράξασθε, τοτὲ δ’ ὡσ παραδόντοσ διώκετε, οὐδὲν κωλύει καὶ τρίτον τι σκοπεῖν μετὰ ταῦτα, ὅτου πάλιν δικάσεσθε. οἱ νόμοι δ’ οὐ ταῦτα λέγουσιν, ἀλλ’ ἅπαξ περὶ τῶν αὐτῶν πρὸσ τὸν αὐτὸν εἶναι τὰσ δίκασ. ἵνα τοίνυν εἰδῆτ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅτι οὐ μόνον οὐκ ἀδικοῦνται νῦν, ἀλλὰ καὶ παρὰ πάντασ ἡμῖν δικάζονται τοὺσ νόμουσ, βούλομαι καὶ τοῦτον ὑμῖν τὸν νόμον εἰπεῖν, ὅστισ διαρρήδην λέγει, ἐὰν πέντ’ ἔτη παρέλθῃ καὶ μὴ δικάσωνται, μηκέτ’ εἶναι τοῖσ ὀρφανοῖσ δίκην περὶ τῶν ἐκ τῆσ ἐπιτροπῆσ ἐγκλημάτων.

καὶ ὑμῖν ἀναγνώσεται τὸν νόμον. Νόμοσ ἀκούετ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τοῦ νόμου λέγοντοσ ἄντικρυσ, ἐὰν μὴ πέντ’ ἐτῶν δικάσωνται, μηκέτ’ εἶναι δίκην. οὐκοῦν ἐλάχομεν, φαῖεν ἄν.

καὶ διελύσασθέ γε, ὥστ’ οὐκ εἰσὶν αὖθισ ὑμῖν δίκαι. ἢ δεινόν γ’ ἂν εἰή, εἰ τῶν μὲν ἐξ ἀρχῆσ ἀδικημάτων οὐ δίδωσιν ἔξω πέντ’ ἐτῶν τὰσ δίκασ τοῖσ ὀρφανοῖσ ὁ νόμοσ κατὰ τῶν οὐκ ἀφειμένων ἐπιτρόπων, πρὸσ δὲ τοὺσ ἐξ ἐκείνων ἡμᾶσ, περὶ ὧν αὐτοὺσ ἀφήκατε, εἰκοστῷ νῦν ἔτει δίκην τελέσαισθ’ ὑμεῖσ. ἀκούω τοίνυν αὐτοὺσ τὰ μὲν περὶ τῶν πραγμάτων αὐτῶν καὶ τῶν νόμων δίκαια φεύξεσθαι, παρεσκευάσθαι δὲ λέγειν ὡσ πολλὰ χρήματ’ αὐτοῖσ κατελείφθη καὶ ταῦτ’ ἀπεστερήθησαν, καὶ τεκμηρίῳ χρήσεσθαι τούτου τῷ μεγέθει τῶν δικῶν ἃσ ἐξ ἀρχῆσ ἔλαχον, καὶ τὴν ὀρφανίαν ὀδυρεῖσθαι, καὶ τὸν τῆσ ἐπιτροπῆσ λόγον διεξιέναι·

καὶ ταῦτ’ εἶναι καὶ τοιαῦθ’ οἷσ πεπιστεύκασι καὶ δι’ ὧν ὑμᾶσ ἐξαπατήσειν οἰόνται. ἐγὼ δὲ τὸ μὲν τῶν δικῶν μέγεθοσ τῶν τότε ληχθεισῶν μεῖζον ἡγοῦμαι τεκμήριον ἡμῖν εἶναι ὡσ ἐσυκοφαντεῖθ’ ὁ πατήρ, ἢ τούτοισ ὡσ πόλλ’ ἀπεστεροῦντο.

ὀγδοήκοντα μὲν γὰρ τάλαντ’ ἔχων ἐξελέγχειν, οὐδὲ εἷσ ἂν τρία λαβὼν ἀπηλλάγη· τοσούτων δὲ χρημάτων ἐπιτροπῆσ φεύγων, οὐδεὶσ ἔστιν ὅστισ οὐκ ἂν ἔδωκεν τρία τάλαντα, τὸν κίνδυνον ὠνούμενοσ καὶ τὰ φύσει τότε τούτοισ πλεονεκτήμαθ’ ὑπάρχοντα. καὶ γὰρ ὀρφανοὶ καὶ νέοι καὶ ὁποῖοί τινέσ εἰσιν ἀγνῶτεσ ἦσαν· ταῦτα δὲ πάντεσ φασὶν μεγάλων δικαίων ἰσχύειν πλέον παρ’ ὑμῖν. ὅτι τοίνυν οὐδ’ ἀνάσχοισθ’ ἂν αὐτῶν εἰκότωσ οὐδὲν περὶ τῆσ ἐπιτροπῆσ, καὶ τοῦτ’ οἰόμαι δείξειν.

εἰ γὰρ ὡσ οἱο͂́ν τε μέγιστ’ ἠδικῆσθαι δοίη τισ αὐτοῖσ καὶ ἐρεῖν ἅπαντ’ ἀληθῆ περὶ τούτων νυνί, ἐκεῖνό γ’ οἶμαι πάντασ ἂν ὑμᾶσ ὁμολογῆσαι, ὅτι πολλὰ συμβέβηκεν ἠδικῆσθαί τισιν ἤδη μείζω τῶν εἰσ χρήματα γιγνομένων ἀδικημάτων· καὶ γὰρ ἀκούσιοι φόνοι καὶ ὕβρεισ εἰσ ἃ μὴ δεῖ καὶ πολλὰ τοιαῦτ’ ἀδικήματα γίγνεται. ἀλλ’ ὅμωσ τούτων ἁπάντων ὁρ́οσ καὶ λύσισ τοῖσ παθοῦσιν τέτακται τὸ πεισθέντασ ἀφεῖναι. καὶ τοῦθ’ οὕτω τὸ δίκαιον ἐν πᾶσιν ἰσχύει, ὥστ’ ἐὰν ἑλών τισ ἀκουσίου φόνου καὶ φανερῶσ ἐπιδείξασ μὴ καθαρόν, μετὰ ταῦτ’ αἰδέσηται καὶ ἀφῇ, οὐκέτ’ ἐκβαλεῖν κύριοσ τὸν αὐτόν ἐστιν.

εἶθ’ ὑπὲρ μὲν ψυχῆσ καὶ τῶν μεγίστων οὕτωσ ἰσχύει καὶ μένει τὸ ἀφεῖναι, ὑπὲρ δὲ χρημάτων καὶ ἐλαττόνων ἐγκλημάτων ἄκυρον ἔσται; μηδαμῶσ. οὐ γὰρ εἰ μὴ τῶν δικαίων ἐγὼ παρ’ ὑμῖν τεύξομαι, τοῦτ’ ἔστι δεινότατον, ἀλλ’ εἰ πρᾶγμα δίκαιον ὡρισμένον ἐκ παντὸσ τοῦ χρόνου νῦν καταλυθήσεται. οὐκ ἐμίσθωσαν ἡμῶν τὸν οἶκον, ἴσωσ ἐροῦσιν.

οὐ γὰρ ἐβούλεθ’ ὁ θεῖοσ ὑμῶν Ξενοπείθησ, ἀλλὰ φήναντοσ Νικίδου τοὺσ δικαστὰσ ἔπεισεν ἐᾶσαι αὑτὸν διοικεῖν· καὶ ταῦτ’ ἴσασιν πάντεσ. πολλὰ διήρπασαν ἡμῶν ἐκεῖνοι. οὐκοῦν ἣν ἐπείσθητέ γε, τούτων δίκην παρ’ αὐτῶν ἔχετε, καὶ οὐ δήπουθεν πάλιν δεῖ λαβεῖν ὑμᾶσ παρ’ ἐμοῦ. ἵνα δὲ μηδ’ οἰήσθ’ εἶναί τι ταῦτα, ἔστι μὲν οὐκ ἴσον πῶσ γάρ;

πρὸσ τοὺσ πράξαντασ διαλυσαμένουσ τῶν οὐκ εἰδότων κατηγορεῖν, ὅμωσ μέντοι, ὦ Ξενοπείθη καὶ Ναυσίμαχε, εἰ μεγάλ’ ὑμῖν καὶ θαυμάστ’ εἶναι τὰ δίκαια ταῦθ’ ὑπολαμβάνετε, ἀποδόντεσ τὰ τρία τάλαντα περαίνετε. ὧν δὲ τοῦ μὴ κατηγορῆσαι τοσαῦτα χρήματ’ ἐπράξασθε, πρὶν ἂν ταῦτ’ ἀποδῶτε, σιωπᾶν ἐστὲ δίκαιοι, καὶ μὴ κατηγορεῖν καὶ ἔχειν· ἔσχατον γὰρ ἤδη πραγμάτων τοῦτό γε. τάχα τοίνυν ἴσωσ καὶ τριηραρχίασ ἐροῦσι, καὶ τὰ ὄνθ’ ὡσ ἀνηλώκασιν εἰσ ὑμᾶσ.

ἐγὼ δ’ ὅτι μὲν ψεύσονται, καὶ πόλλ’ ἀπολωλεκότεσ τῶν ὄντων αὑτοῖσ, μικρὰ τῆσ πόλεωσ μετειληφυίασ, οὐ δικαίαν οὐδὲ γιγνομένην χάριν ἀξιώσουσι κομίζεσθαι παρ’ ὑμῶν, ἐάσω. ἀξιῶ δὲ καὶ αὐτόσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, εἶναι τοῖσ λῃτουργοῦσιν ὑμῖν ἅπασιν χάριν τιν’ ὑπάρχουσαν παρ’ ὑμῶν. τίσιν δὲ μεγίστην; τοῖσ ὃ μὲν χρήσιμον τῇ πόλει τοῦ πράγματόσ ἐστι ποιοῦσιν, ὃ δ’ αἰσχρὸν ἅπαντεσ ἂν εἶναι φήσαιεν καὶ ὄνειδοσ, μὴ κατασκευάζουσιν. οἱ μὲν τοίνυν μετὰ τοῦ λῃτουργεῖν τὰ σφέτερ’ αὐτῶν διεφθαρκότεσ τὴν βλασφημίαν ἀντὶ τῆσ χρείασ τῇ πόλει καταλείπουσιν οὐδεὶσ γὰρ αὐτὸσ αὑτοῦ κατηγόρησεν πώποτε, ἀλλ’ ὡσ ἡ πόλισ τὰ ὄντ’ ἀφῄρηται λέγει·

οἱ δ’ ὅσα μὲν προστάττεθ’ ὑμεῖσ ποιοῦντεσ προθύμωσ, τῇ περὶ τἄλλα δὲ σωφροσύνῃ τὰ ὄντα σῴζοντεσ, οὐ μόνον κατὰ τοῦτ’ ἐκείνων πλεονεκτοῖεν ἂν εἰκότωσ, ὅτι καὶ γεγόνασιν χρήσιμοι καὶ ἔσονται, ἀλλ’ ὅτι καὶ χωρὶσ ὀνείδουσ ταῦτα παρ’ αὐτῶν ὑμῖν γίγνεται. ἡμεῖσ μὲν τοίνυν τοιοῦτοι εἰσ ὑμᾶσ ἅπαντεσ φανούμεθ’ ὄντεσ· τούτουσ δ’ ἐάσω, μή με φῶσιν κακῶσ αὑτοὺσ λέγειν. οὐ τοίνυν θαυμάσαιμ’ ἄν, εἰ καὶ δακρύειν καὶ ἐλεινοὺσ ἑαυτοὺσ πειρῷντο ποιεῖν.

ἐγὼ δ’ ἀξιῶ πρὸσ ταῦθ’ ὑπολαμβάνειν ἅπαντασ ὑμᾶσ, ὅτι τῶν αἰσχρῶν ἐστι, μᾶλλον δ’ οὐδὲ δικαίων, τὰ μὲν ὄντα κατεσθίοντασ καὶ παροινοῦντασ μετ’ Ἀριστοκράτουσ καὶ Διογνήτου καὶ τοιούτων ἑτέρων αἰσχρῶσ καὶ κακῶσ ἀνηλωκέναι, τὰ δ’ ἀλλότρι’ ὥστε λαβεῖν, δακρύειν νυνὶ καὶ κλάειν. ἐπ’ ἐκείνοισ ἐκλάετ’ ἄν, οἷσ ἐποιεῖτε, δικαίωσ. νῦν δ’ οὐ δεῖ δακρύειν, ἀλλ’ ὡσ οὐκ ἀφήκατε δεικνύναι, ἢ ὡσ εἰσὶν ὧν ἀφήκατ’ αὖθισ ὑμῖν δίκαι, ἢ ὡσ εἰκοστῷ λαγχάνειν ἔτει δίκαιόν ἐστι, τοῦ νόμου πέντ’ ἔτη τὴν προθεσμίαν δεδωκότοσ· ταῦτα γάρ ἐστιν ὑπὲρ ὧν οὗτοι δικάζουσιν. ἐὰν δὲ μὴ δύνωνται ταῦτα δεικνύναι, ὡσ οὐ δυνήσονται, ἡμεῖσ ὑμῶν ἁπάντων, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, δεόμεθα μὴ ἡμᾶσ προέσθαι τούτοισ, μηδὲ τετάρτην οὐσίαν ἔτι δοῦναι τρεῖσ ἑτέρασ κακῶσ διῳκηκόσιν, ἣν παρ’ ἑκόντων ἔλαβον τῶν ἐπιτρόπων, ἣν ὑπὲρ τῶν δικῶν εἰσεπράξαντο, ἣν πρῴην ἀφείλοντ’ Αἰσίου δίκην ἑλόντεσ, ἀλλ’ ἡμᾶσ τὰ ἡμέτερα, ὥσπερ ἐστὶν δίκαιον, ἐᾶν ἔχειν·

ἃ καὶ ὑμῖν ἐστιν ἐν ὠφελείᾳ μείζονι παρ’ ἡμῖν ὄντ’ ἢ παρὰ τούτοισ, καὶ δικαιότερον δήπου τὰ ἡμέτερα ἡμᾶσ ἐστιν ἔχειν ἢ τούτουσ. οὐκ οἶδ’ ὅ τι δεῖ πλείω λέγειν·

οἶμαι γὰρ ὑμᾶσ οὐδὲν ἀγνοεῖν τῶν εἰρημένων. ἐξέρα τὸ ὕδωρ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION