헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Ἀπατούριον Παραγραφή)

τοῖσ μὲν ἐμπόροισ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ τοῖσ ναυκλήροισ κελεύει ὁ νόμοσ εἶναι τὰσ δίκασ πρὸσ τοὺσ θεσμοθέτασ, ἐάν τι ἀδικῶνται ἐν τῷ ἐμπορίῳ ἢ ἐνθένδε ποι πλέοντεσ ἢ ἑτέρωθεν δεῦρο, καὶ τοῖσ ἀδικοῦσιν δεσμὸν ἔταξεν τοὐπιτίμιον, ἑώσ ἂν ἐκτείσωσιν ὅ τι ἂν αὐτῶν καταγνωσθῇ, ἵνα μηδεὶσ ἀδικῇ μηδένα τῶν ἐμπόρων εἰκῇ. τοῖσ δὲ περὶ τῶν μὴ γενομένων συμβολαίων εἰσ κρίσιν καθισταμένοισ ἐπὶ τὴν παραγραφὴν καταφεύγειν ἔδωκεν ὁ νόμοσ, ἵνα μηδεὶσ συκοφαντῆται, ἀλλ’ αὐτοῖσ τοῖσ τῇ ἀληθείᾳ ἀδικουμένοισ τῶν ἐμπόρων καὶ τῶν ναυκλήρων αἱ δίκαι ὦσιν.

καὶ πολλοὶ ἤδη τῶν φευγόντων ἐν ταῖσ ἐμπορικαῖσ παραγραψάμενοι κατὰ τὸν νόμον τουτονὶ καὶ εἰσελθόντεσ εἰσ ὑμᾶσ ἐξήλεγξαν τοὺσ δικαζομένουσ ἀδίκωσ ἐγκαλοῦντασ καὶ ἐπὶ τῇ προφάσει τοῦ ἐμπορεύεσθαι συκοφαντοῦντασ. ὁ μὲν οὖν μετὰ τούτου μοι ἐπιβεβουλευκὼσ καὶ τὸν ἀγῶνα τουτονὶ κατεσκευακὼσ προϊόντοσ τοῦ λόγου καταφανὴσ ὑμῖν ἔσται·

ἐγκαλοῦντοσ δέ μοι Ἀπατουρίου τὰ ψευδῆ καὶ παρὰ τοὺσ νόμουσ δικαζομένου, καὶ ὅσα μὲν ἐμοὶ καὶ τούτῳ ἐγένετο συμβόλαια, πάντων ἀπαλλαγῆσ καὶ ἀφέσεωσ γενομένησ, ἄλλου δὲ συμβολαίου οὐκ ὄντοσ ἐμοὶ πρὸσ τοῦτον, οὔτε ναυτικοῦ οὔτ’ ἐγγείου, παρεγραψάμην τὴν δίκην μὴ εἰσαγώγιμον εἶναι κατὰ τοὺσ νόμουσ τουτουσί. Νόμοι ὡσ τοίνυν παρὰ τοὺσ νόμουσ τούτουσ εἴληχέ μοι τὴν δίκην Ἀπατούριοσ καὶ τὰ ψευδῆ ἐγκέκληκεν, ἐκ πολλῶν ὑμῖν τοῦτ’ ἐπιδείξω. ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πολὺν ἤδη χρόνον ἐπὶ τῆσ ἐργασίασ ὢν τῆσ κατὰ θάλατταν, μέχρι μέν τινοσ αὐτὸσ ἐκινδύνευον, οὔπω δὲ ἔτη ἐστὶν ἑπτὰ ἀφ’ οὗ τὸ μὲν πλεῖν καταλέλυκα, μέτρια δ’ ἔχων τούτοισ πειρῶμαι ναυτικοῖσ ἐργάζεσθαι.

διὰ δὲ τὸ ἀφῖχθαι πολλαχόσε καὶ διὰ τὸ εἶναί μοι τὰσ διατριβὰσ περὶ τὸ ἐμπόριον γνωρίμωσ ἔχω τοῖσ πλείστοισ τῶν πλεόντων τὴν θάλατταν·

τούτοισ δὲ τοῖσ ἐκ Βυζαντίου καὶ πάνυ οἰκείωσ χρῶμαι διὰ τὸ ἐνδιατρῖψαι αὐτόθι. ἔχοντοσ δέ μου οὕτωσ ὡσ λέγω, κατέπλευσαν δεῦρο τρίτον ἔτοσ οὗτόσ τε καὶ πολίτησ αὐτοῦ Παρμένων, Βυζάντιοσ μὲν τὸ γένοσ, φυγὰσ δ’ ἐκεῖθεν. προσιόντεσ δέ μοι ἐν τῷ ἐμπορίῳ οὗτοσ καὶ ὁ Παρμένων ἐμνήσθησαν περὶ ἀργυρίου.

ἔτυχεν δὲ οὑτοσὶ ὀφείλων ἐπὶ τῇ νηὶ τῇ ἑαυτοῦ τετταράκοντα μνᾶσ, καὶ οἱ χρῆσται κατήπειγον αὐτὸν ἀπαιτοῦντεσ καὶ ἐνεβάτευον εἰσ τὴν ναῦν, εἰληφότεσ τῇ ὑπερημερίᾳ. ἀπορουμένῳ δ’ αὐτῷ μνᾶσ μὲν δέκα ὁ Παρμένων ὡμολόγησεν δώσειν, τριάκοντα δὲ μνᾶσ ἐδεῖτό μου οὗτοσ συνευπορῆσαι, αἰτιώμενοσ τοὺσ χρήστασ ἐπιθυμοῦντασ τῆσ νεὼσ διαβεβληκέναι αὑτὸν ἐν τῷ ἐμπορίῳ, ἵνα κατάσχωσι τὴν ναῦν εἰσ ἀπορίαν καταστήσαντεσ τοῦ ἀποδοῦναι τὰ χρήματα. ἐμοὶ μὲν οὖν οὐκ ἔτυχεν παρὸν ἀργύριον, χρώμενοσ δὲ Ἡρακλείδῃ τῷ τραπεζίτῃ ἔπεισα αὐτὸν δανεῖσαι τὰ χρήματα λαβόντα ἐμὲ ἐγγυητήν.

ἤδη δὲ τῶν τριάκοντα μνῶν πεπορισμένων, ἔτυχεν προσκεκρουκώσ τι τούτῳ ὁ Παρμένων· ὡμολογηκὼσ δ’ εὐπορήσειν αὐτῷ δέκα μνᾶσ, καὶ τούτων δεδωκὼσ τὰσ τρεῖσ, διὰ τὸ προειμένον ἀργύριον ἠναγκάζετο καὶ τὸ λοιπὸν διδόναι. αὐτὸσ μὲν οὖν διὰ τοῦτο οὐκ ἐβούλετο ποιήσασθαι τὸ συμβόλαιον, ἐμὲ δ’ ἐκέλευεν πρᾶξαι ὅπωσ αὐτῷ ὡσ ἀσφαλέστατα ἕξει.

λαβὼν δὲ ἐγὼ τὰσ ἑπτὰ μνᾶσ παρὰ τοῦ Παρμένοντοσ, καὶ τὰσ τρεῖσ ἃσ προειλήφει οὗτοσ παρ’ ἐκείνου, ἀνθομολογησάμενοσ πρὸσ τοῦτον, ὠνὴν ποιοῦμαι τῆσ νεὼσ καὶ τῶν παίδων, ἑώσ ἀποδοίη τάσ τε δέκα μνᾶσ ἃσ δι’ ἐμοῦ ἔλαβεν, καὶ τὰσ τριάκοντα ὧν κατέστησεν ἐμὲ ἐγγυητὴν τῷ τραπεζίτῃ. καὶ ὡσ ἀληθῆ λέγω, ἀκούσατε τῶν μαρτυριῶν. Μαρτυρίαι τὸν μὲν τρόπον τοῦτον ἀπήλλαξεν τοὺσ χρήστασ Ἀπατούριοσ οὑτοσί. οὐ πολλῷ δὲ χρόνῳ μετὰ ταῦτα τῆσ τραπέζησ ἀνασκευασθείσησ, καὶ τοῦ Ἡρακλείδου κατ’ ἀρχὰσ κεκρυμμένου, ἐπιβουλεύει οὑτοσὶ τούσ τε παῖδασ ἐκπέμψαι Ἀθήνηθεν καὶ τὴν ναῦν ἐξορμίσαι ἐκ τοῦ λιμένοσ. ὅθεν ἐμοὶ πρὸσ τοῦτον ἡ πρώτη διαφορὰ ἐγένετο.

αἰσθόμενοσ γὰρ ὁ Παρμένων ἐξαγομένων τῶν παίδων ἐπιλαμβάνεται καὶ τὴν ναῦν κατεκώλυσεν αὐτὸν ἐξορμίζειν, καὶ μεταπεμψάμενοσ ἐμὲ λέγει τὸ πρᾶγμα. ὡσ δ’ ἤκουσα, τοῦτον μὲν ἀνοσιώτατον ἡγησάμην εἶναι τῷ ἐπιχειρήματι, ἐσκοπούμην δὲ ὅπωσ αὐτόσ τε ἀπολυθήσομαι τῆσ ἐγγύησ τῆσ ἐπὶ τὴν τράπεζαν, καὶ ὁ ξένοσ μὴ ἀπολεῖ ἃ δι’ ἐμοῦ τούτῳ ἐδάνεισεν.

καταστήσασ δὲ φύλακασ τῆσ νεὼσ διηγησάμην τοῖσ ἐγγυηταῖσ τῆσ τραπέζησ τὴν πρᾶξιν, καὶ παρέδωκα τὸ ἐνέχυρον, εἰπὼν αὐτοῖσ ὅτι δέκα μναῖ ἐνείησαν τῷ ξένῳ ἐν τῇ νηί. ταῦτα δὲ πράξασ κατηγγύησα τοὺσ παῖδασ, ἵν’ εἴ τισ ἔνδεια γίγνοιτο, τὰ ἐλλείποντα ἐκ τῶν παίδων εἰή. καὶ ἐγὼ μὲν ἐπειδὴ ἔλαβον τοῦτον ἀδικοῦντα, διωρθωσάμην ὑπὲρ ἐμαυτοῦ καὶ τοῦ ξένου·

ὁ δ’ ὥσπερ ἀδικούμενοσ, ἀλλ’ οὐκ ἀδικῶν ἐμέμφετό μοι, καὶ ἠρώτα εἰ οὐχ ἱκανόν μοι εἰή αὐτῷ ἀπολυθῆναι τῆσ ἐγγύησ τῆσ πρὸσ τὴν τράπεζαν, ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ τοῦ ἀργυρίου τοῦ Παρμένοντοσ τὴν ναῦν κατεγγυῶ καὶ τοὺσ παῖδασ, καὶ ὑπὲρ ἀνθρώπου φυγάδοσ ἀπεχθανοίμην αὑτῷ. ἐγὼ δὲ τὸν πιστεύοντα ἐμαυτῷ τοσούτῳ ἔφην ἧττον ἂν περιιδεῖν, ὅσῳ φυγὰσ ὢν καὶ ἀτυχῶν ἠδικεῖτο ὑπὸ τούτου.

πάντα δὲ ποιήσασ καὶ εἰσ πᾶσαν ἀπέχθειαν τούτῳ ἐλθών, μόλισ εἰσέπραξα τὸ ἀργύριον, πραθείσησ τῆσ νεὼσ τετταράκοντα μνῶν, ὅσουπερ ἡ θέσισ ἦν. ἀποδοθεισῶν δὲ τῶν τριάκοντα μνῶν ἐπὶ τὴν τράπεζαν καὶ τῶν δέκα μνῶν τῷ Παρμένοντι, ἐναντίον πολλῶν μαρτύρων τάσ τε συγγραφὰσ ἀνειλόμεθα, καθ’ ἃσ ἐδανείσθη τὰ χρήματα, καὶ τῶν συναλλαγμάτων ἀφεῖμεν καὶ ἀπηλλάξαμεν ἀλλήλουσ, ὥστε μήτε τούτῳ πρὸσ ἐμὲ μήτ’ ἐμοὶ πρὸσ τοῦτον πρᾶγμα εἶναι μηδέν. καὶ ὡσ ἀληθῆ λέγω, ἀκούσατε τῶν μαρτυριῶν. Μαρτυρίαι μετὰ ταῦτα τοίνυν ἐμοὶ μὲν οὔτε μεῖζον οὔτε ἔλαττον πρὸσ αὐτὸν συμβόλαιον γέγονεν· ὁ δὲ Παρμένων ἐδικάζετο τούτῳ τῶν τε πληγῶν ὧν ἔλαβεν ὑπὸ τούτου, ὅτε τῶν παίδων ἐξαγομένων ἐπελάβετο, καὶ ὅτι τοῦ εἰσ Σικελίαν πλοῦ διὰ τοῦτον κατεκωλύθη.

ἐνεστηκυίασ δὲ τῆσ δίκησ δίδωσιν ὁ Παρμένων ὁρ́κον τούτῳ περί τινων ἐγκλημάτων, καὶ οὗτοσ ἐδέξατο, ἐπιδιαθέμενοσ ἀργύριον, ἐὰν μὴ ὀμόσῃ τὸν ὁρ́κον. καὶ ὅτι ἀληθῆ λέγω, λαβέ μοι τὴν μαρτυρίαν. Μαρτυρία δεξάμενοσ τοίνυν τὸν ὁρ́κον, εἰδὼσ ὅτι πολλοὶ αὑτῷ συνείσονται ἐπιορκήσαντι, ἐπὶ μὲν τὸ ὀμόσαι οὐκ ἀπήντα, ὡσ δὲ δίκῃ λύσων τὸν ὁρ́κον προσκαλεῖται τὸν Παρμένοντα. ἐνεστηκυιῶν δ’ αὐτοῖσ τῶν δικῶν πεισθέντεσ ὑπὸ τῶν παρόντων εἰσ ἐπιτροπὴν ἔρχονται, καὶ γράψαντεσ συνθήκασ ἐπιτρέπουσιν ἑνὶ μὲν διαιτητῇ κοινῷ Φωκρίτῳ πολίτῃ αὑτῶν, ἕνα δ’ ἑκάτεροσ παρεκαθίσατο, οὗτοσ μὲν Ἀριστοκλέα Οἦθεν, ὁ δὲ Παρμένων ἐμέ.

καὶ συνέθεντο ἐν ταῖσ συνθήκαισ, εἰ μὲν τρεῖσ ὄντεσ ὁμογνώμονεσ γενοίμεθα, ταῦτα κύρια εἶναι αὑτοῖσ, εἰ δὲ μή, οἷσ οἱ δύο γνοίησαν, τούτοισ ἐπάναγκεσ εἶναι ἐμμένειν.

συνθέμενοι δὲ ταῦτα, ἐγγυητὰσ τούτων ἀλλήλοισ κατέστησαν, οὗτοσ μὲν ἐκείνῳ τὸν Ἀριστοκλέα, ὁ δὲ Παρμένων τούτῳ Ἄρχιππον Μυρρινούσιον. καὶ τὸ μὲν πρῶτον ἐτίθεντο τὰσ συνθήκασ παρὰ τῷ Φωκρίτῳ, εἶτα κελεύσαντοσ τοῦ Φωκρίτου παρ’ ἄλλῳ τινὶ θέσθαι, τίθενται παρὰ τῷ Ἀριστοκλεῖ. καὶ ὡσ ἀληθῆ λέγω, ἀκούσατε τῶν μαρτυριῶν. Μαρτυρίαι ὅτι μὲν ἐτέθησαν αἱ συνθῆκαι παρὰ Ἀριστοκλεῖ καὶ ἡ ἐπιτροπὴ ἐγένετο Φωκρίτῳ καὶ Ἀριστοκλεῖ καὶ ἐμοί, οἱ εἰδότεσ ταῦτα μεμαρτυρήκασιν ὑμῖν. δέομαι δέ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τὰ μετὰ ταῦτα πραχθέντα ἀκοῦσαί μου· ἐντεῦθεν γὰρ ἔσται φανερὸν ὑμῖν, ὅτι συκοφαντοῦμαι ὑπὸ τουτουὶ Ἀπατουρίου.

ἐπειδὴ γὰρ ᾔσθετο ὁμογνώμονασ ὄντασ ἐμὲ καὶ τὸν Φώκριτον καὶ ἔγνω καταδιαιτήσοντασ ἡμᾶσ ἑαυτοῦ, λῦσαι βουλόμενοσ τὴν ἐπιτροπήν, διαφθεῖραι τὰσ συνθήκασ ἐπεχείρησε μετὰ τοῦ ἔχοντοσ αὐτάσ. καὶ ἦλθεν ἐπὶ τὸ ἀμφισβητεῖν ὡσ αὑτῷ διαιτητὴσ εἰή ὁ Ἀριστοκλῆσ, τὸν δὲ Φώκριτον καὶ ἐμὲ οὐδενὸσ κυρίουσ ἔφησεν εἶναι ἀλλ’ ἢ τοῦ διαλῦσαι.

ἀγανακτήσασ δὴ τῷ λόγῳ ὁ Παρμένων ἠξίου τὸν Ἀριστοκλέα ἐκφέρειν τὰσ συνθήκασ, οὐ πόρρω φάσκων εἶναι τὸν ἔλεγχον, εἴ τι κακουργοῖτο περὶ τὰ γράμματα· γεγραφέναι γὰρ αὐτὰ οἰκέτην ἑαυτοῦ. ὁμολογήσασ δὲ ἐξοίσειν τὰσ συνθήκασ ὁ Ἀριστοκλῆσ ἐμφανεῖσ μὲν οὔπω καὶ τήμερον ἐνήνοχεν, εἰσ δὲ τὴν ἡμέραν τὴν συγκειμένην ἀπαντήσασ εἰσ τὸ Ἡφαιστεῖον, προὐφασίζετο ὡσ ὁ παῖσ περιμένων αὑτὸν ἀπολωλεκὼσ εἰή τὸ γραμματεῖον καθεύδων.

ὁ δὲ ταῦτα κατασκευάζων ἦν Ἐρυξίασ ὁ ἰατρὸσ ὁ ἐκ Πειραιῶσ, οἰκείωσ ἔχων τῷ Ἀριστοκλεῖ· ὅσπερ καὶ ἐμοὶ τοῦ ἀγῶνοσ αἴτιόσ ἐστιν, διαφόρωσ ἔχων. καὶ ὡσ ἐσκήψατο ἀπολωλέναι ὁ Ἀριστοκλῆσ, ἀκούσατε τῶν μαρτυριῶν. Μαρτυρίαι ἐντεῦθεν τοίνυν τὸ μὲν τῆσ ἐπιτροπῆσ ἐλέλυτο, ἠφανισμένων τῶν συνθηκῶν καὶ τῶν διαιτητῶν ἀντιλεγομένων· ἐπιχειροῦντεσ δὲ γράφειν ἑτέρασ συνθήκασ περὶ τούτων διηνέχθησαν, οὗτοσ μὲν ἀξιῶν τὸν Ἀριστοκλέα, ὁ δὲ Παρμένων τοὺσ τρεῖσ, οἷσπερ καὶ ἐξ ἀρχῆσ ἡ ἐπιτροπὴ ἐγένετο.

οὐ γραφεισῶν δ’ ἑτέρων συνθηκῶν, τῶν δὲ ἐξ ἀρχῆσ ἀφανισθεισῶν, εἰσ τοῦτ’ ἦλθεν ἀναιδείασ ὁ ἠφανικὼσ τὰσ συνθήκασ, ὥστε εἷσ ὢν ἀποφανεῖσθαι ἔφη τὴν δίαιταν. παρακαλέσασ δὲ ὁ Παρμένων μάρτυρασ ἀπεῖπεν τῷ Ἀριστοκλεῖ μὴ ἀποφαίνεσθαι παρὰ τὰσ συνθήκασ καθ’ αὑτοῦ ἄνευ τῶν συνδιαιτητῶν. καὶ ὧν ἐναντίον ἀπεῖπεν, ἀκούσατε τῆσ μαρτυρίασ. Μαρτυρία μετὰ ταῦτα τοίνυν τῷ Παρμένοντι συνέβη συμφορὰ δεινή, ὦ ἄνδρεσ δικασταί. οἰκοῦντοσ γὰρ αὐτοῦ ἐν Ὀφρυνείῳ διὰ τὴν οἴκοθεν φυγήν, ὅτε ὁ σεισμὸσ ἐγένετο ὁ περὶ Χερρόνησον, συμπεσούσησ αὐτῷ τῆσ οἰκίασ ἀπώλοντο ἡ γυνὴ καὶ οἱ παῖδεσ. καὶ ὁ μὲν πυθόμενοσ τὴν συμφορὰν ᾤχετο ἐνθένδε ἀποπλέων·

ὁ δὲ Ἀριστοκλῆσ, διαμαρτυραμένου τοῦ ἀνθρώπου ἐναντίον μαρτύρων μὴ ἀποφαίνεσθαι καθ’ αὑτοῦ ἄνευ τῶν συνδιαιτητῶν, ἀποδημήσαντοσ τοῦ ἀνθρώπου διὰ τὴν συμφορὰν ἐρήμην κατ’ αὐτοῦ ἀπεφήνατο τὴν δίαιταν. καὶ ἐγὼ μὲν καὶ ὁ Φώκριτοσ ἐν ταῖσ αὐταῖσ συνθήκαισ γεγραμμένοι, ὅτι ἠμφεσβήτησεν οὗτοσ μὴ εἶναι ἡμᾶσ διαιτητὰσ αὑτῷ, ἐφύγομεν τὸ διαιτῆσαι·

ὁ δὲ οὐ μόνον ἀμφισβητηθείσ, ἀλλὰ καὶ ἀπορρηθὲν αὐτῷ, οὐδὲν ἧττον τὴν ἀπόφασιν ἐποιήσατο. ὃ οὔτε ὑμῶν οὔτε τῶν ἄλλων Ἀθηναίων ὑπομείναι ἂν ποιῆσαι οὐδείσ. ἃ μὲν οὖν περὶ τὴν ἀφάνισιν τῶν συνθηκῶν καὶ περὶ τὴν γνῶσιν τῆσ διαίτησ Ἀπατουρίῳ καὶ τῷ διαιτητῇ πέπρακται, ἐάν ποτε σωθῇ ὁ ἠδικημένοσ, δίκην παρ’ αὐτῶν λήψεται·

ἐπειδὴ δ’ εἰσ τοῦτο ἐλήλυθεν Ἀπατούριοσ ἀναιδείασ, ὥστε κἀμοὶ δικάζεται, ἐπιφέρων αἰτίαν ὡσ ἀνεδεξάμην ἐκτείσειν, εἴ τι καταγνωσθείη τοῦ Παρμένοντοσ, καί φησιν ἐγγραφῆναι εἰσ τὰσ συνθήκασ ἐμὲ ἐγγυητήν, ὥσπερ προσήκει τοιαύτην αἰτίαν ἀπολύσασθαι, πρῶτον μὲν ὑμῖν μάρτυρασ παρασχήσομαι ὡσ οὐκ ἠγγυησάμην ἐγὼ τὸν Παρμένοντα, ἀλλ’ Ἄρχιπποσ Μυρρινούσιοσ, ἔπειτα πειράσομαι καὶ ἐκ τεκμηρίων τὴν ἀπολογίαν ποιήσασθαι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί. πρῶτον μὲν οὖν τὸν χρόνον ἐμαυτῷ ἡγοῦμαι μάρτυρα εἶναι τοῦ μὴ ἀληθὲσ τὸ ἔγκλημα εἶναι.

ἡ μὲν γὰρ ἐπιτροπὴ τούτῳ πρὸσ τὸν Παρμένοντα τρίτον ἔτοσ γέγονεν καὶ ἡ γνῶσισ τοῦ Ἀριστοκλέουσ· αἱ δὲ λήξεισ τοῖσ ἐμπόροισ τῶν δικῶν ἔμμηνοί εἰσιν ἀπὸ τοῦ βοηδρομιῶνοσ μέχρι τοῦ μουνιχιῶνοσ, ἵνα παραχρῆμα τῶν δικαίων τυχόντεσ ἀνάγωνται. εἰ δὴ τῇ ἀληθείᾳ ἐγγυητὴσ ἦν τοῦ Παρμένοντοσ, διὰ τί πρῶτον μὲν οὐκ εὐθὺσ τῆσ γνώσεωσ γενομένησ ἐπράττετο τὴν ἐγγύην; οὐ γὰρ δὴ τοῦτό γ’ αὐτῷ ἔνι εἰπεῖν, ὡσ διὰ τὴν πρὸσ ἐμὲ φιλίαν ὤκνει μοι ἀπεχθέσθαι.

αὐτὸσ γὰρ εἰσεπέπρακτο ὑπ’ ἐμοῦ πρὸσ ἔχθραν τὰσ χιλίασ δραχμὰσ τὰσ τοῦ Παρμένοντοσ, καὶ ὅτ’ ἐξώρμιζε τὴν ναῦν ἐπιβουλεύων ἀποδρᾶναι καὶ ἀποστερῆσαι τὸ ἐπὶ τὴν τράπεζαν χρέωσ, ἐκωλύθη ὑπ’ ἐμοῦ. ὥστε εἰ ἦν ἠγγυημένοσ ἐγὼ τὸν Παρμένοντα, οὐκ ἂν τρίτῳ ἔτει ὕστερον, ἀλλ’ εὐθὺσ τότε εἰσέπραττεν ἄν με τὴν ἐγγύην. ἀλλὰ νὴ Δία εὐπόρωσ διέκειτο, ὥστ’ ἐνεδέχετο αὐτῷ καὶ ὕστερον ἐπ’ ἐμὲ ἐλθεῖν, τότε δ’ ἀσχόλωσ εἶχεν περὶ ἀναγωγὴν ὤν.

ἀλλὰ δι’ ἀπορίαν ἐξειστήκει τῶν ἑαυτοῦ καὶ τὴν ναῦν ἐπεπράκει. εἰ δ’ ἄρα ἐμποδών τι αὐτῷ ἐγένετο τοῦ μὴ εὐθὺσ τότε δικάσασθαι, διὰ τί πέρυσιν ἐπιδημῶν, μὴ ὅτι δικάσασθαι, ἀλλ’ οὐδ’ ἐγκαλέσαι μοι ἐτόλμησεν; καίτοι προσῆκεν, εἰ ὁ μὲν Παρμένων ὠφλήκει αὐτῷ τὴν δίκην, ἐγὼ δὲ ἐγγυητὴσ ἦν, προσελθεῖν αὐτόν μοι ἔχοντα μάρτυρασ καὶ ἀπαιτῆσαι τὴν ἐγγύην, εἰ μὴ προπέρυσιν, ἐν τῷ ἐξελθόντι ἐνιαυτῷ· καὶ εἰ μὲν αὐτῷ ἀπεδίδουν, κομίσασθαι, εἰ δὲ μή, δικάζεσθαι. τῶν γὰρ τοιούτων ἐγκλημάτων πρότερον τὰσ ἀπαιτήσεισ ποιοῦνται ἅπαντεσ ἢ δικάζονται.

οὐκ ἔστιν τοίνυν ὅστισ μαρτυρήσει παραγενέσθαι, ὅπου οὗτοσ ἢ πέρυσιν ἢ προπέρυσιν ἐδικάσατό μοι ἢ λόγον ὁντινοῦν ἐποιήσατο πρὸσ ἐμὲ περὶ ὧν νυνί μοι δικάζεται. ὅτι δ’ ἐπεδήμει πέρυσιν, ὅτε αἱ δίκαι ἦσαν, λαβέ μοι τὴν μαρτυρίαν. Μαρτυρία λαβὲ δή μοι καὶ τὸν νόμον, ὃσ κελεύει τὰσ ἐγγύασ ἐπετείουσ εἶναι. καὶ οὐκ ἰσχυρίζομαι τῷ νόμῳ, ὡσ οὐ δεῖ με δίκην δοῦναι εἰ ἠγγυησάμην, ἀλλὰ μάρτυρά μοί φημι τὸν νόμον εἶναι τοῦ μὴ ἐγγυήσασθαι καὶ αὐτὸν τοῦτον·

ἐδεδίκαστο γὰρ ἄν μοι τῆσ ἐγγύησ ἐν τῷ χρόνῳ τῷ ἐν τῷ νόμῳ γεγραμμένῳ. Νόμοσ γενέσθω τοίνυν καὶ τοῦτο ὑμῖν τεκμήριον τοῦ ψεύδεσθαι Ἀπατούριον· εἰ γὰρ ἠγγυησάμην ἐγὼ τούτῳ τὸν Παρμένοντα, οὐκ ἔστιν ὅπωσ τούτῳ μὲν ὑπὲρ ἐκείνου ἀπηχθόμην, πρόνοιαν ποιούμενοσ ὅπωσ μὴ ἀπολεῖ ἃ δι’ ἐμοῦ τούτῳ συνέβαλεν, αὐτὸσ δ’ ἐμαυτὸν περιεῖδον ἂν ὑπ’ ἐκείνου πρὸσ τοῦτον ἐν ἐγγύῃ καταλειπόμενον.

τίνα γὰρ ἐλπίδα ἔσχον τοῦτον ἀποσχήσεσθαί μου, ὃν αὐτὸσ ἠναγκάκειν ἐκείνῳ τὰ δίκαια ποιῆσαι; καὶ τὴν ἐγγύην αὐτὸν εἰσπράξασ τὴν πρὸσ τὴν τράπεζαν πρὸσ ἀπέχθειαν, τί προσεδόκων ὑπὸ τούτου αὐτὸσ πείσεσθαι; ἄξιον τοίνυν καὶ τοῦτ’ ἐνθυμηθῆναι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅτι οὐκ ἄν ποτε ἔξαρνοσ ἐγενόμην, εἰ ἠγγυήμην·

πολὺ γὰρ ὁ λόγοσ ἦν μοι ἰσχυρότεροσ ὁμολογοῦντι τὴν ἐγγύην ἐπὶ τὰσ συνθήκασ ἰέναι, καθ’ ἃσ ἡ ἐπιτροπὴ ἐγένετο. ὅτι μὲν γὰρ τρισὶν ἐπετράπη διαιτηταῖσ, μεμαρτύρηται ὑμῖν· ὁπότε δὲ μὴ ἔγνωσται ὑπὸ τῶν τριῶν, τί βουλόμενοσ ἠρνούμην ἂν τὴν ἐγγύην; μὴ γὰρ γενομένησ τῆσ γνώσεωσ κατὰ τὰσ συνθήκασ, οὐδ’ ἂν ἐγὼ τῆσ ἐγγύησ ὑπόδικοσ ἦν. ὥστε οὐκ ἄν ποτε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, παραλιπὼν τὴν οὖσάν μοι ἀπολογίαν, εἰ ἠγγυησάμην, ἐπὶ τὸ ἀρνεῖσθαι ἦλθον. ἀλλὰ μὴν καὶ τοῦτο μεμαρτύρηται ὑμῖν, ὅτι ἐπειδὴ ἠφανίσθησαν αἱ συνθῆκαι ὑπὸ τούτων, ἐζήτουν ἑτέρασ γράφεσθαι οὗτοσ καὶ ὁ Παρμένων, ὡσ ἀκύρων ὄντων αὐτοῖσ τῶν πρότερον ὡμολογημένων.

καίτοι ὁπότε περὶ τῆσ μελλούσησ γνώσεωσ γενήσεσθαι ἑτέρασ ἐνεχείρουν συνθήκασ γράφεσθαι, ἐπειδὴ αἱ ὑπάρχουσαι ἀπώλοντο, πῶσ ἐνῆν μὴ γραφεισῶν συνθηκῶν ἑτέρων ἢ δίαιταν γενέσθαι ἢ ἐγγύην; περὶ αὐτοῦ γὰρ τούτου διενεχθέντεσ οὐκ ἔγραψαν ἕτερα γράμματα, ὁ μὲν ἀξιῶν ἕνα διαιτητὴν αὑτῷ εἶναι, ὁ δὲ τρεῖσ. ὁπότε δὲ αἱ μὲν ἐξ ἀρχῆσ συνθῆκαι ἠφανίσθησαν, καθ’ ἃσ ἐμέ φησιν γενέσθαι ἐγγυητήν, ἕτεραι δὲ μὴ ἐγράφησαν, πῶσ ὀρθῶσ ἂν ἐμοὶ δικάζοιτο, καθ’ οὗ μὴ ἔχει παρασχέσθαι συνθήκασ; ἀλλὰ μὴν καὶ ὡσ ἀπηγόρευεν ὁ Παρμένων τῷ Ἀριστοκλεῖ καθ’ αὑτοῦ μὴ γιγνώσκειν ἄνευ τῶν συνδιαιτητῶν, μεμαρτύρηται ὑμῖν.

ὅταν δὴ ὁ αὐτὸσ ἠφανικὼσ φαίνηται τὰ γράμματα καθ’ ἃ ἔδει τὴν δίαιταν γενέσθαι, καὶ ἄνευ τῶν συνδιαιτητῶν παρὰ τὴν ἀπόρρησιν φῇ δεδιῃτηκέναι, πῶσ ἂν τούτῳ τῷ ἀνθρώπῳ πιστεύσαντεσ δικαίωσ ἐμὲ ἀπολέσαιτε; σκέψασθε γὰρ τοῦτο, ὦ ἄνδρεσ δικασταί·

εἶθ’ ὅτι ἀπεῖπεν αὐτῷ ἄνευ τῶν συνδιαιτητῶν καθ’ αὑτοῦ μὴ ἀποφαίνεσθαι, καὶ ὅτι ἀπολομένησ αὑτῷ τῆσ γυναικὸσ καὶ τῶν παίδων ὑπὸ τοῦ σεισμοῦ καὶ ἐπὶ τηλικαύτην συμφορὰν ἀπάραντοσ οἴκαδε, ὁ τὰσ συνθήκασ ἠφανικὼσ ἐρήμην αὑτοῦ ἐν τῇ ἀποδημίᾳ κατέγνω τὴν δίαιταν, ἔστιν ὅστισ ἂν ὑμῶν ταῦτα τοῦ Παρμένοντοσ ἀπολογουμένου τὴν οὕτω παρανόμωσ γνωσθεῖσαν δίαιταν κυρίαν ἔγνω εἶναι;

μὴ γὰρ ὅτι ἀμφισβητουμένων ἁπάντων, ἀλλ’ εἰ ἦσαν μὲν αἱ συνθῆκαι, ὡμολογεῖτο δὲ εἷσ εἶναι ὁ διαιτητὴσ Ἀριστοκλῆσ, μὴ ἀπεῖπεν δὲ ὁ Παρμένων αὐτῷ καθ’ αὑτοῦ μὴ διαιτᾶν, ἀλλὰ συνέβη πρὶν τὴν ἀπόφασιν γενέσθαι τῆσ διαίτησ ἡ συμφορὰ τῷ ἀνθρώπῳ, τίσ οὕτωσ ὠμόσ ἐστιν ἀντίδικοσ ἢ διαιτητὴσ ὃσ οὐκ ἂν ἀνεβάλετο εἰσ τὸ ἐπιδημῆσαι τὸν ἄνθρωπον;

εἰ δὲ ὁ Παρμένων εἰσ λόγον καταστὰσ πανταχοῦ δικαιότερ’ ἂν φαίνοιτο λέγων τούτου, πῶσ ἂν ὀρθῶσ ἐμοῦ καταγιγνώσκοιτε, ᾧ τὸ παράπαν πρὸσ τὸν ἄνθρωπον τουτονὶ μηδὲν συμβόλαιόν ἐστιν; ὅτι μὲν οὖν ἐγὼ μὲν ὀρθῶσ τὴν παραγραφὴν πεποίημαι, Ἀπατούριοσ δὲ τὰ ψευδῆ ἐγκέκληκε καὶ παρὰ τοὺσ νόμουσ τὴν λῆξιν πεποίηται, ἐκ πολλῶν οἶμαι ἐπιδεδεῖχθαι τοῦτο ὑμῖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί·

τὸ δὲ κεφάλαιον, πρὸσ ἐμὲ οὐδ’ ἐπιχειρήσει λέγειν Ἀπατούριοσ ὡσ συνθῆκαί τινεσ αὐτῷ εἰσίν. ὅταν δὲ λέγῃ ψευδόμενοσ, ὡσ ἐν ταῖσ πρὸσ τὸν Παρμένοντα συνθήκαισ ἐνεγράφην ἐγγυητήσ, ἀπαιτεῖτε αὐτὸν τὰσ συνθήκασ, καὶ ἐνταῦθα αὐτῷ ἀπαντᾶτε, ὅτι πάντεσ ἄνθρωποι, ὅταν πρὸσ ἀλλήλουσ ποιῶνται συγγραφάσ, τούτου ἕνεκα σημηνάμενοι τίθενται παρ’ οἷσ ἂν πιστεύσωσιν, ἵνα, ἐάν τι ἀντιλέγωσιν, ᾖ αὐτοῖσ ἐπανελθοῦσιν ἐπὶ τὰ γράμματα, ἐντεῦθεν τὸν ἔλεγχον ποιήσασθαι περὶ τοῦ ἀμφισβητουμένου. ὅταν δ’ ἀφανίσασ τισ τἀκριβὲσ λόγῳ ἐξαπατᾶν πειρᾶται, πῶσ ἂν δικαίωσ πιστεύοιτε;

ἀλλὰ νὴ Δία τὸ ῥᾷστον τοῖσ ἀδικεῖν καὶ συκοφαντεῖν προῃρημένοισ μαρτυρήσει τισ αὐτῷ κατ’ ἐμοῦ.

ἐὰν οὖν ἐπισκήψωμαι αὐτῷ, πόθεν τὴν ἀπόδειξιν ποιήσεται τοῦ ἀληθῆ μαρτυρεῖν; ἐκ τῶν συνθηκῶν; τοῦτο τοίνυν μὴ ἀναβαλλέσθω, ἀλλ’ ἤδη φερέτω ὁ ἔχων τὰσ συνθήκασ. εἰ δ’ ἀπολωλέναι φησίν, πόθεν λάβω ἐγὼ τὸν ἔλεγχον καταψευδομαρτυρηθείσ; εἰ μὲν γὰρ παρ’ ἐμοὶ ἐτέθη τὸ γραμματεῖον, ἐνῆν αἰτιάσασθαι Ἀπατουρίῳ, ὡσ ἐγὼ διὰ τὴν ἐγγύην ἠφάνικα τὰσ συνθήκασ· εἰ δὲ παρὰ τῷ Ἀριστοκλεῖ, διὰ τί, εἴπερ ἄνευ τῆσ τούτου γνώμησ ἀπολώλασιν αἱ συνθῆκαι, τῷ μὲν λαβόντι αὐτὰσ καὶ οὐ παρέχοντι οὐ δικάζεται, ἐμοὶ δ’ ἐγκαλεῖ, μάρτυρα παρεχόμενοσ κατ’ ἐμοῦ τὸν ἠφανικότα τὰσ συνθήκασ, ᾧ προσῆκεν αὐτὸν ὀργίζεσθαι, εἴπερ μὴ κοινῇ μετὰ τούτου ἐκακοτέχνει;

εἴρηταί μοι τὰ δίκαια, ὅσα ἐδυνάμην.

ὑμεῖσ οὖν κατὰ τοὺσ νόμουσ γιγνώσκετε τὰ δίκαια.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Demosthenes, Speeches 31-40, Πρὸσ Ἀπατούριον Παραγραφή

(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Ἀπατούριον Παραγραφή)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION