헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Ζηνόμίωνα Παραγραφή)

ἄνδρεσ δικασταί, βούλομαι παραγεγραμμένοσ μὴ εἰσαγώγιμον εἶναι τὴν δίκην, περὶ τῶν νόμων πρῶτον εἰπεῖν, καθ’ οὓσ παρεγραψάμην. οἱ νόμοι κελεύουσιν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τὰσ δίκασ εἶναι τοῖσ ναυκλήροισ καὶ τοῖσ ἐμπόροισ τῶν Ἀθήναζε καὶ τῶν Ἀθήνηθεν συμβολαίων, καὶ περὶ ὧν ἂν ὦσι συγγραφαί· ἂν δέ τισ παρὰ ταῦτα δικάζηται, μὴ εἰσαγώγιμον εἶναι τὴν δίκην. τουτῳὶ τοίνυν Ζηνοθέμιδι πρὸσ μὲν ἐμὲ ὅτι οὐδὲν ἦν συμβόλαιον οὐδὲ συγγραφή, καὐτὸσ ὁμολογεῖ ἐν τῷ ἐγκλήματι·

δανεῖσαι δέ φησιν Ἡγεστράτῳ ναυκλήρῳ, τούτου δ’ ἀπολομένου ἐν τῷ πελάγει, ἡμᾶσ τὸ ναῦλον σφετερίσασθαι· τουτὶ τὸ ἔγκλημ’ ἐστίν. ἐκ δὴ τοῦ αὐτοῦ λόγου τήν τε δίκην οὐκ εἰσαγώγιμον οὖσαν μαθήσεσθε, καὶ τὴν ὅλην ἐπιβουλὴν καὶ πονηρίαν τουτουὶ τοῦ ἀνθρώπου ὄψεσθε. δέομαι δ’ ὑμῶν πάντων, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, εἴπερ ἄλλῳ τινὶ πώποτε πράγματι τὸν νοῦν προσέσχετε, καὶ τούτῳ προσέχειν·

ἀκούσεσθε γὰρ ἀνθρώπου τόλμαν καὶ πονηρίαν οὐ τὴν τυχοῦσαν, ἄνπερ ἐγὼ τὰ πεπραγμέν’ αὐτῷ πρὸσ ὑμᾶσ πολλάκισ εἰπεῖν δυνηθῶ. οἶμαι δέ. Ζηνόθεμισ γὰρ οὑτοσί, ὢν ὑπηρέτησ Ἡγεστράτου τοῦ ναυκλήρου, ὃν καὶ αὐτὸσ ἔγραψεν ἐν τῷ ἐγκλήματι ὡσ ἐν τῷ πελάγει ἀπώλετο πῶσ δέ, οὐ προσέγραψεν, ἀλλ’ ἐγὼ φράσω, ἀδίκημα τοιουτονὶ μετ’ ἐκείνου συνεσκευάσατο.

χρήματ’ ἐν ταῖσ Συρακούσαισ ἐδανείζεθ’ οὗτοσ κἀκεῖνοσ. ὡμολόγει δ’ ἐκεῖνοσ μὲν πρὸσ τοὺσ τούτῳ δανείζοντασ, εἴ τισ ἔροιτο, ἐνεῖναι σῖτον ἐν τῇ νηὶ τούτῳ πολύν, οὗτοσ δὲ πρὸσ τοὺσ ἐκείνῳ τὸν γόμον οἰκεῖον ἔχειν αὐτὸν τῆσ νεώσ· ὢν δ’ ὁ μὲν ναύκληροσ, ὁ δ’ ἐπιβάτησ, ἐπιστεύοντ’ εἰκότωσ ἃ περὶ ἀλλήλων ἔλεγον. λαμβάνοντεσ δὲ τὰ χρήματα, οἴκαδ’ ἀπέστελλον εἰσ τὴν Μασσαλίαν, καὶ οὐδὲν εἰσ τὴν ναῦν εἰσέφερον.

οὐσῶν δὲ τῶν συγγραφῶν, ὥσπερ εἰώθασιν ἅπασαι, σωθείσησ τῆσ νεὼσ ἀποδοῦναι τὰ χρήματα, ἵν’ ἀποστερήσαιεν τοὺσ δανείσαντασ, τὴν ναῦν καταδῦσαι ἐβουλεύσαντο. ὁ μὲν οὖν Ἡγέστρατοσ, ὡσ ἀπὸ τῆσ γῆσ ἀπῆραν δυοῖν ἢ τριῶν ἡμερῶν πλοῦν, καταβὰσ τῆσ νυκτὸσ εἰσ κοίλην ναῦν διέκοπτε τοῦ πλοίου τὸ ἔδαφοσ. οὑτοσὶ δ’, ὡσ οὐδὲν εἰδώσ, ἄνω μετὰ τῶν ἄλλων ἐπιβατῶν διέτριβεν. ψόφου δὲ γενομένου, αἰσθάνονται οἱ ἐν τῷ πλοίῳ ὅτι κατόν τι ἐν κοίλῃ νηὶ γίγνεται, καὶ βοηθοῦσι κάτω. ὡσ δ’ ἡλίσκεθ’ ὁ Ἡγέστρατοσ καὶ δίκην δώσειν ὑπέλαβεν, φεύγει καὶ διωκόμενοσ ῥίπτει αὑτὸν εἰσ τὴν θάλατταν, διαμαρτὼν δὲ τοῦ λέμβου διὰ τὸ νύκτ’ εἶναι, ἀπεπνίγη.

ἐκεῖνοσ μὲν οὕτωσ, ὥσπερ ἄξιοσ ἦν, κακὸσ κακῶσ ἀπώλετο, ἃ τοὺσ ἄλλουσ ἐπεβούλευσε ποιῆσαι, ταῦτα παθὼν αὐτόσ. οὑτοσὶ δ’ ὁ κοινωνὸσ αὐτοῦ καὶ συνεργὸσ τὸ μὲν πρῶτον εὐθὺσ ἐν τῷ πλοίῳ παρὰ τἀδικήματα, ὡσ οὐδὲν εἰδώσ, ἀλλ’ ἐκπεπληγμένοσ καὶ αὐτόσ, ἔπειθεν τὸν πρῳρέα καὶ τοὺσ ναύτασ εἰσ τὸν λέμβον ἐκβαίνειν καὶ ἐκλιπεῖν τὴν ναῦν τὴν ταχίστην, ὡσ ἀνελπίστου τῆσ σωτηρίασ οὔσησ καὶ καταδυσομένησ τῆσ νεὼσ αὐτίκα μάλα, ἵν’, ὅπερ διενοήθησαν, τοῦτ’ ἐπιτελεσθείη καὶ ἡ ναῦσ ἀπόλοιτο καὶ τὰ συμβόλαι’ ἀποστερήσαιεν.

ἀποτυχὼν δὲ τούτου, καὶ τοῦ παρ’ ἡμῶν συμπλέοντοσ ἐναντιωθέντοσ καὶ τοῖσ ναύταισ μισθούσ, εἰ διασῴσειαν τὴν ναῦν, μεγάλουσ ἐπαγγειλαμένου, σωθείσησ εἰσ Κεφαλληνίαν τῆσ νεὼσ διὰ τοὺσ θεοὺσ μάλιστά γε, εἶτα καὶ διὰ τὴν τῶν ναυτῶν ἀρετήν, πάλιν μετὰ τῶν Μασσαλιωτῶν τῶν τοῦ Ἡγεστράτου πολιτῶν μὴ καταπλεῖν Ἀθήναζε τὸ πλοῖον ἔπραττε, λέγων ὡσ αὐτόσ τε καὶ τὰ χρήματ’ ἐκεῖθέν ἐστι, καὶ ὁ ναύκληροσ εἰή καὶ οἱ δεδανεικότεσ Μασσαλιῶται.

ἀποτυχὼν δὲ καὶ τούτου, καὶ τῶν ἀρχόντων τῶν ἐν τῇ Κεφαλληνίᾳ γνόντων Ἀθήναζε τὴν ναῦν καταπλεῖν, ὅθενπερ ἀνήχθη, ὃν οὐδ’ ἂν εἷσ ἐλθεῖν ᾤετο δεῦρο τολμῆσαι τοιαῦτά γ’ ἐσκευωρημένον καὶ πεποιηκότα, οὗτοσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοσοῦτον ὑπερβέβληκεν ἀναιδείᾳ καὶ τόλμῃ, ὥστ’ οὐκ ἐλήλυθεν μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῦ σίτου τοῦ ἡμετέρου ἀμφισβητήσασ ἡμῖν δίκην προσείληχεν.

τί οὖν ποτ’ ἐστὶν τὸ αἴτιον, καὶ τῷ ποτ’ ἐπηρμένοσ οὗτοσ καὶ ἐλήλυθεν καὶ τὴν δίκην εἴληχεν;

ἐγὼ ὑμῖν ἐρῶ, ἄνδρεσ δικασταί, ἀχθόμενοσ μὲν νὴ τὸν Δία καὶ θεούσ, ἀναγκαζόμενοσ δέ. ἔστιν ἐργαστήρια μοχθηρῶν ἀνθρώπων συνεστηκότων ἐν τῷ Πειραιεῖ· οὓσ οὐδ’ ὑμεῖσ ἀγνοήσετ’ ἰδόντεσ. ἐκ τούτων ἕνα, ἡνίχ’ οὗτοσ ἔπραττεν ὅπωσ ἡ ναῦσ μὴ καταπλεύσεται δεῦρο, πρεσβευτὴν ἐκ βουλῆσ τινα λαμβάνομεν γνώριμον οὑτωσί, ὅ τι δ’ ἦν οὐκ εἰδότεσ, ἀτύχημ’ οὐδὲν ἔλαττον, εἰ οἱο͂́ν τ’ εἰπεῖν, ἀτυχήσαντεσ ἢ τὸ ἐξ ἀρχῆσ πονηροῖσ ἀνθρώποισ συμμεῖξαι.

οὗτοσ ὁ πεμφθεὶσ ὑφ’ ἡμῶν Ἀριστοφῶν ὄνομ’ αὐτῷ, ὃσ καὶ τὰ τοῦ Μικκαλίωνοσ πράγματ’ ἐσκευώρηται ταῦτα γὰρ νῦν ἀκούομεν, ἠργολάβηκεν αὐτὸσ καὶ κατεπήγγελται τουτῳί, καὶ ὅλωσ ἐστὶν ὁ πάντα πράττων οὗτοσ· ὁδὶ δ’ ἅσμενοσ δέδεκται ταῦτα. ὡσ γὰρ διήμαρτεν τοῦ διαφθαρῆναι τὸ πλοῖον, οὐκ ἔχων ἀποδοῦναι τὰ χρήματα τοῖσ δανείσασιν πῶσ γάρ;

ἅ γ’ ἐξ ἀρχῆσ μὴ ἐνέθετο ἀντιποιεῖται τῶν ἡμετέρων, καί φησι τῷ Ἡγεστράτῳ ἐπὶ τούτῳ τῷ σίτῳ δεδανεικέναι ὃν ὁ παρ’ ἡμῶν ἐπιπλέων ἐπρίατο. οἱ δὲ δανεισταὶ τὸ ἐξ ἀρχῆσ ἐξηπατημένοι, ὁρῶντεσ ἑαυτοῖσ ἀντὶ τῶν χρημάτων ἄνθρωπον πονηρὸν χρήστην, ἄλλο δ’ οὐδέν, ἐλπίδ’ ἔχοντεσ ὑπὸ τούτου παρακρουσθέντων ὑμῶν ἐκ τῶν ἡμετέρων ἀπολήψεσθαι τὰ ἑαυτῶν, ὃν ἴσασιν ψευδόμενον ταῦτα καθ’ ἡμῶν, τούτῳ συνδικεῖν ἀναγκάζονται τοῦ συμφέροντοσ εἵνεκα τοῦ ἑαυτῶν. τὸ μὲν οὖν πρᾶγμ’ ὑπὲρ οὗ τὴν ψῆφον οἴσετε, ὡσ εἰπεῖν ἐν κεφαλαίῳ, τοιοῦτόν ἐστιν.

βούλομαι δὲ τοὺσ μάρτυρασ ὧν λέγω πρῶτον ὑμῖν παρασχόμενοσ, μετὰ ταῦτ’ ἤδη καὶ τἄλλα διδάσκειν. καί μοι λέγε τὰσ μαρτυρίασ. Μαρτυρίαι ἐπειδὴ τοίνυν ἀφίκετο δεῦρο τὸ πλοῖον, γνόντων τῶν Κεφαλλήνων ἀντιπράττοντοσ τούτου, ὅθεν ἐξέπλευσε τὸ πλοῖον, ἐνταῦθα καὶ καταπλεῖν αὐτό, τὴν μὲν ναῦν οἱ ἐπὶ τῇ νηὶ δεδανεικότεσ ἐνθένδ’ εὐθέωσ εἶχον, τὸν δὲ σῖτον ὁ ἠγορακὼσ εἶχεν· ἦν δ’ οὗτοσ ὁ ἡμῖν τὰ χρήματ’ ὀφείλων.

μετὰ ταῦθ’ ἧκεν οὗτοσ ἔχων τὸν παρ’ ἡμῶν πεμφθέντα πρεσβευτήν, τὸν Ἀριστοφῶντα, καὶ ἠμφεσβήτει τοῦ σίτου, φάσκων Ἡγεστράτῳ δεδανεικέναι. τί λέγεισ, ἄνθρωπε;

εὐθέωσ ὁ Πρῶτοσ τοῦτο γὰρ ἦν τοὔνομα τῷ τὸν σῖτον εἰσαγαγόντι, τῷ τὰ χρήμαθ’ ἡμῖν ὀφείλοντι σὺ χρήματα δέδωκασ Ἡγεστράτῳ, μεθ’ οὗ τοὺσ ἄλλουσ ἐξηπάτηκασ, ὅπωσ δανείσηται, καὶ σοὶ πολλάκισ λέγοντοσ ὅτι τοῖσ προϊεμένοισ ἀπολεῖται τὰ χρήματα; σὺ οὖν ταῦτ’ ἀκούων αὐτὸσ ἂν προήκω; ἔφη καὶ ἀναιδὴσ ἦν. οὐκοῦν εἰ τὰ μάλιστ’ ἀληθῆ λέγεισ, τῶν παρόντων τισ ὑπέλαβεν, ὁ σὸσ κοινωνὸσ καὶ πολίτησ, ὁ Ἡγέστρατοσ, ὡσ ἐοίκεν, ἐξηπάτηκέν σε, καὶ ὑπὲρ τούτων αὐτὸσ αὑτῷ θανάτου τιμήσασ ἀπόλωλεν. καὶ ὅτι γ’, ἔφη τισ τῶν παρόντων, ἁπάντων ἐστὶ συνεργὸσ οὗτοσ ἐκείνῳ, σημεῖον ὑμῖν ἐρῶ·

πρὸ γὰρ τοῦ διακόπτειν ἐπιχειρῆσαι τὴν ναῦν, τίθενται πρόσ τινα τῶν συμπλεόντων οὗτοσ καὶ ὁ Ἡγέστρατοσ συγγραφήν. καίτοι εἰ μὲν εἰσ πίστιν ἔδωκασ, τί πρὸ τοῦ κακουργήματοσ ἂν τὰ βέβαι’ ἐποιοῦ; εἰ δ’ ἀπιστῶν ἐτύγχανεσ, τί οὐχ, ὥσπερ οἱ ἄλλοι, τὰ δίκαι’ ἐλάμβανεσ ἐν τῇ γῇ; τί ἂν τὰ πολλὰ λέγοι τισ;

ἦν γὰρ οὐδ’ ὁτιοῦν πλέον ἡμῖν ταῦτα λέγουσιν, ἀλλ’ εἴχετο τοῦ σίτου. ἐξῆγεν αὐτὸν Πρῶτοσ καὶ ὁ κοινωνὸσ τοῦ Πρώτου, Φέρτατοσ· οὑτοσὶ δ’ οὐκ ἐξήγετο, οὐδ’ ἂν ἔφη διαρρήδην ὑπ’ οὐδενὸσ ἐξαχθῆναι, εἰ μὴ αὐτὸν ἐγὼ ἐξάξω. μετὰ ταῦτα προὐκαλεῖθ’ ὁ Πρῶτοσ αὐτὸν καὶ ἡμεῖσ ἐπὶ τὴν ἀρχὴν τὴν τῶν Συρακοσίων, κἂν μὲν ἐωνημένοσ τὸν σῖτον ἐκεῖνοσ φαίνηται καὶ τὰ τέλη κείμεν’ ἐκείνῳ καὶ τὰσ τιμὰσ ὁ διαλύων ἐκεῖνοσ, τοῦτον πονηρὸν ὄντ’ ἀξιοῦμεν ζημιοῦσθαι, εἰ δὲ μή, καὶ τὰ διάφορ’ ἀπολαβεῖν καὶ τάλαντον προσλαβεῖν, καὶ τοῦ σίτου ἀφιστάμεθα.

ταῦτ’ ἐκείνου προκαλουμένου καὶ λέγοντοσ καὶ ἡμῶν οὐδὲν ἦν πλέον, ἀλλ’ ἦν αἱρ́εσισ ἢ τοῦτον ἐξάγειν ἢ ἀπολωλεκέναι σωθέντα καὶ παρόντα τὰ ἡμέτερ’ αὐτῶν. ὁ γὰρ αὖ Πρῶτοσ διεμαρτύρετ’ ἐξάγειν, βεβαιῶν ἀναπλεῖν ἐθέλειν εἰσ τὴν Σικελίαν·

εἰ δὲ ταῦτ’ ἐθέλοντοσ αὑτοῦ προησόμεθ’ ἡμεῖσ τούτῳ τὸν σῖτον, οὐδὲν αὑτῷ μέλειν. καὶ ὅτι ταῦτ’ ἀληθῆ λέγω, καὶ οὔτ’ ἂν ἐξαχθῆναι ἔφη, εἰ μὴ ὑπ’ ἐμοῦ, οὔθ’ ἃ προὐκαλεῖτο περὶ τοῦ ἀναπλεῖν ἐδέχετο, ἔν τε τῷ πλῷ τὴν συγγραφὴν ἔθετο, λέγε τὰσ μαρτυρίασ. ἐπειδὴ τοίνυν οὔτ’ ἐξάγεσθαι ἤθελεν ὑπὸ τοῦ Πρώτου οὔτ’ εἰσ τὴν Σικελίαν ἀναπλεῖν ἐπὶ τὰ δίκαια, προειδώσ θ’ ἅπαντ’ ἐφαίνετο, ἃ ὁ Ἡγέστρατοσ ἐκακούργει, λοιπὸν ἦν ἡμῖν τοῖσ ἐνθένδε μὲν πεποιημένοισ τὸ συμβόλαιον, παρειληφόσι δὲ τὸν σῖτον παρὰ τοῦ δικαίωσ ἐκεῖ πριαμένου, ἐξάγειν τοῦτον.

τί γὰρ ἂν καὶ ἄλλ’ ἐποιοῦμεν;

οὔπω γὰρ τοῦτό γ’ οὐδεὶσ ἡμῶν τῶν κοινωνῶν ὑπέλαβεν, ὡσ ὑμεῖσ γνώσεσθέ ποτ’ εἶναι τούτου τὸν σῖτον, ὃν καταλιπεῖν οὗτοσ ἔπειθεν τοὺσ ναύτασ, ὅπωσ ἀπόλοιτο τοῦ πλοίου καταδύντοσ. ὃ καὶ μέγιστόν ἐστι σημεῖον τοῦ μηδὲν προσήκειν αὐτῷ. τίσ γὰρ ἂν τὸν ἑαυτοῦ σῖτον ἔπειθε προέσθαι τοὺσ σῴζειν βουλομένουσ; ἢ τίσ οὐκ ἂν ἔπλει δεξάμενοσ τὴν πρόκλησιν εἰσ τὴν Σικελίαν, οὗ ταῦτ’ ἦν ἐλέγξαι καθαρῶσ; καὶ μὴν οὐδὲ τοῦτ’ ἐμέλλομεν ὑμῶν καταγνώσεσθαι, ὡσ εἰσαγώγιμον ψηφιεῖσθε τούτῳ τὴν δίκην περὶ τούτων τῶν χρημάτων, ἃ κατὰ πολλοὺσ τρόπουσ οὗτοσ ἔπραττεν ὅπωσ μὴ εἰσαγώγιμα δεῦρ’ ἔσται, πρῶτον μὲν ὅτ’ αὐτὰ καταλιπεῖν τοὺσ ναύτασ ἔπειθεν, εἶθ’ ὅτ’ ἐν Κεφαλληνίᾳ μὴ δεῦρο πλεῖν τὴν ναῦν ἔπραττεν.

πῶσ γὰρ οὐκ αἰσχρὸν καὶ δεινὸν ἂν γένοιτο, εἰ Κεφαλλῆνεσ μέν, ὅπωσ τοῖσ Ἀθηναίοισ σωθῇ τὰ χρήματα, δεῦρο πλεῖν τὴν ναῦν ἔκριναν, ὑμεῖσ δ’ ὄντεσ Ἀθηναῖοι τὰ τῶν πολιτῶν τοῖσ καταποντίσαι βουληθεῖσιν δοῦναι γνοίητε, καὶ ἃ μὴ καταπλεῖν ὅλωσ οὗτοσ δεῦρ’ ἔπραττεν, ταῦτ’ εἰσαγώγιμα τούτῳ ψηφίσαισθε;

μὴ δῆτ’, ὦ Ζεῦ καὶ θεοί. λέγε δή μοι τί παραγέγραμμαι. Παραγραφή λέγε δή μοι τὸν νόμον. Νόμοσ ὅτι μὲν τοίνυν ἐκ τῶν νόμων παρεγραψάμην μὴ εἰσαγώγιμον εἶναι τὴν δίκην, ἱκανῶσ οἰόμαι δεδεῖχθαι·

τέχνην δ’ ἀκούσεσθε τοῦ σοφοῦ τοῦ ταῦτα πάντα συντεθηκότοσ, τοῦ Ἀριστοφῶντοσ.

ὡσ γὰρ ἐκ τῶν πραγμάτων ἁπλῶσ οὐδὲν ἑώρων δίκαιον ἑαυτοῖσ ἐνόν, ἐπικηρυκεύονται τῷ Πρώτῳ καὶ πείθουσι τὸν ἄνθρωπον ἐνδοῦναι τὰ πράγμαθ’ ἑαυτοῖσ, πράττοντεσ μὲν ὡσ ἐοίκεν καὶ ἐξ ἀρχῆσ τοῦτο, ὡσ ἡμῖν νῦν φανερὸν γέγονεν, οὐ δυνάμενοι δὲ πεῖσαι. ὁ γὰρ Πρῶτοσ, ἑώσ μὲν ᾤετο τὸν σῖτον κέρδοσ ἐλθόντα ποιήσειν, ἀντείχετο τούτου, καὶ μᾶλλον ᾑρεῖτ’ αὐτόσ τε κερδᾶναι καὶ ἡμῖν τὰ δίκαι’ ἀποδοῦναι, ἢ κατακοινωνήσασ τούτοισ τῆσ μὲν ὠφελίασ τούτουσ ποιῆσαι μερίτασ, ἡμᾶσ δ’ ἀδικῆσαι·

ὡσ δὲ δεῦρ’ ἥκοντοσ αὐτοῦ καὶ περὶ ταῦτα πραγματευομένου, ἐπανῆκεν ὁ σῖτοσ, ἄλλην εὐθέωσ ἔλαβεν γνώμην. καὶ ἅμα εἰρήσεται γάρ, ἄνδρεσ Ἀθηαῖοι, πᾶσα πρὸσ ὑμᾶσ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡμεῖσ οἱ δεδανεικότεσ προσεκρούομεν αὐτῷ καὶ πικρῶσ εἴχομεν, τῆσ τε ζημίασ ἐφ’ ἡμᾶσ ἰούσησ τῆσ περὶ τὸν σῖτον καὶ συκοφάντην ἀντὶ χρημάτων αἰτιώμενοι τοῦτον ἡμῖν κεκομικέναι.

ἐκ τούτων, οὐδὲ φύσει χρηστὸσ ὢν ἅνθρωποσ δῆλον ὅτι, ἐπὶ τούτουσ ἀποκλίνει, καὶ συγχωρεῖ τὴν δίκην ἔρημον ὀφλεῖν, ἣν οὗτοσ αὐτῷ λαγχάνει τότε, ὅτ’ οὔπω ταὔτ’ ἐφρόνουν. εἰ μὲν γὰρ ἀφῆκε τὸν Πρῶτον, ἐξελήλεγκτ’ ἂν εὐθέωσ ἡμᾶσ συκοφαντῶν·

ὀφλεῖν δὲ παρὼν ἐκεῖνοσ οὐ συνεχώρει, ἵν’ ἐὰν μὲν αὐτῷ ποιῶσιν ἃ ὡμολογήκασιν ‐ , εἰ δὲ μή, τὴν ἔρημον ἀντιλάχῃ. ἀλλὰ τί ταῦτα; εἰ μὲν γὰρ ἃ γέγραφεν οὗτοσ εἰσ τὸ ἔγκλημ’ ἐποίει, οὐκ ὀφλεῖν ἂν δίκην δικαίωσ, ἀλλ’ ἀποθανεῖν Πρῶτοσ ἔμοιγε δοκεῖ. εἰ γὰρ ἐν κακοῖσ καὶ χειμῶνι τοσοῦτον οἶνον ἔπινεν ὥσθ’ ὅμοιον εἶναι μανίᾳ, τί οὐκ ἄξιόσ ἐστι παθεῖν; ἢ εἰ γράμματ’ ἔκλεπτεν;

εἰ ὑπανέῳγεν; ἀλλὰ ταῦτα μὲν αὐτοὶ πρὸσ ἑαυτοὺσ ὑμεῖσ ὅπωσ ποτ’ ἔχει διακρινεῖσθε· τῇ δ’ ἐμῇ δίκῃ μηδὲν ἐκείνησ πρόσαγε. εἴ τί σ’ ἠδίκηκεν ὁ Πρῶτοσ ἢ λέγων ἢ ποιῶν, ἔχεισ ὡσ ἐοίκε δίκην· οὐδεὶσ ἡμῶν ἐκώλυεν, οὐδὲ νῦν παραιτεῖται. εἰ σεσυκοφάντηκασ, οὐ περιεργαζόμεθα. νὴ Δί’, ἀλλ’ ἐκποδών ἐστιν ἅνθρωποσ.

διά γ’ ὑμᾶσ, ἵνα τάσ τε μαρτυρίασ τὰσ ἡμετέρασ λίπῃ, καὶ νῦν ὑμεῖσ ὅ τι ἂν βούλησθε λέγητε κατ’ αὐτοῦ. εἰ γὰρ μὴ δι’ ὑμῶν ἔρημοσ ἐγίγνεθ’ ἡ δίκη, ἅμ’ ἂν αὐτὸν προσεκαλοῦ καὶ κατηγγύασ πρὸσ τὸν πολέμαρχον, καὶ εἰ μὲν κατέστησέ σοι τοὺσ ἐγγυητάσ, μένειν ἠναγκάζετ’ ἄν, ἢ σὺ παρ’ ὧν λήψει δίκην ἑτοίμουσ εἶχεσ, εἰ δὲ μὴ κατέστησεν, εἰσ τὸ οἴκημ’ ἂν ᾔει. νῦν δὲ κοινωσάμενοι τὸ πρᾶγμα, ὁ μὲν διὰ σοῦ τὴν γεγονυῖαν ἔκδειαν οὐκ ἀποδώσειν ἡμῖν οἰέται, σὺ δ’ ἐκείνου κατηγορῶν τῶν ἡμετέρων κύριοσ γενήσεσθαι.

τεκμήριον δέ· ἐγὼ μὲν γὰρ αὐτὸν κλητεύσω, σὺ δ’ οὔτε κατηγγύησασ οὔτε νῦν κλητεύσεισ. ἔτι τοίνυν ἑτέρα τισ ἐστὶν ἐλπὶσ αὐτοῖσ τοῦ παρακρούσεσθαι καὶ φενακιεῖν ὑμᾶσ.

αἰτιάσονται Δημοσθένην, καὶ ἐκείνῳ ἐμὲ πιστεύοντα φήσουσιν ἐξάγειν τουτονί, ὑπολαμβάνοντεσ τῷ ῥήτορα καὶ γνώριμον εἶναι ἐκεῖνον πιθανὴν ἔχειν τὴν αἰτίαν. ἐμοὶ δ’ ἐστὶ μέν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, Δημοσθένησ οἰκεῖοσ γένει καὶ πάντασ ὑμῖν ὄμνυμι τοὺσ θεοὺσ ἦ μὴν ἐρεῖν τἀληθῆ, προσελθόντοσ δ’ αὐτῷ μου καὶ παρεῖναι καὶ βοηθεῖν ἀξιοῦντοσ εἴ τι ἔχοι, Δήμων, ἔφη, ἐγὼ ποιήσω μὲν ὡσ ἂν σὺ κελεύῃσ καὶ γὰρ ἂν δεινὸν εἰή. δεῖ μέντοι καὶ τὸ σαυτοῦ καὶ τοὐμὸν λογίσασθαι. ἐμοὶ συμβέβηκεν, ἀφ’ οὗ περὶ τῶν κοινῶν λέγειν ἠρξάμην, μηδὲ πρὸσ ἓν πρᾶγμ’ ἴδιον προσεληλυθέναι·

ἀλλὰ καὶ τῆσ πολιτείασ αὐτῆσ τὰ τοιαῦτ’ ἐξέστηκα . . . . .

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Demosthenes, Speeches 31-40, Πρὸσ Ζηνόμίωνα Παραγραφή

(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Ζηνόμίωνα Παραγραφή)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION