헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῶν πρὸσ Ἀλέξανδρον Συνθηκῶν)

ἄξιον ἀποδέχεσθαι, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, σφόδρα τῶν τοῖσ ὁρ́κοισ καὶ ταῖσ συνθήκαισ διακελευομένων ἐμμένειν, εἴπερ αὐτὸ πεπεισμένοι ποιοῦσιν· οἶμαι γὰρ οὐδὲν οὕτω τοῖσ δημοκρατουμένοισ πρέπειν ὡσ περὶ τὸ ἴσον καὶ τὸ δίκαιον σπουδάζειν. δεῖ τοίνυν τοὺσ λίαν ἐπ’ αὐτὰ παρακαλοῦντασ μὴ τῷ μὲν λόγῳ καταχρωμένουσ ἐνοχλεῖν, πάντα δὲ μᾶλλον πράττειν, ἀλλ’ ὑπομείναντασ νυνὶ τὸν ἐξετασμὸν ἢ καὶ τὸ λοιπὸν πειθομένουσ ὑμᾶσ ἔχειν περὶ αὐτῶν, ἢ παραχωρήσαντασ ἐᾶν συμβουλεύειν τοὺσ ἀληθέστερα περὶ τῶν δικαίων ἀποφαινομένουσ, ἵν’ ἢ ἑκόντεσ ἀδικούμενοι ἀνέχησθε καὶ αὐτὸ τοῦτο χαρίζησθε τῷ ἀδικοῦντι, ἢ προελόμενοι περὶ πλείστου ποιήσασθαι τὸ δίκαιον ἀνεγκλήτωσ πρὸσ ἅπαντασ χρῆσθε τῷ συμφέροντι μηκέτι μέλλοντεσ. ἐξ αὐτῶν δὲ τῶν συνθηκῶν καὶ τῶν ὁρ́κων σκεψαμένουσ τῶν περὶ τῆσ κοινῆσ εἰρήνησ ἔξεστιν ἰδεῖν ἤδη, τίνεσ εἰσὶν οἱ παραβεβηκότεσ.

ὡσ δὲ περὶ μεγάλων συντόμωσ διδάξω. εἰ δή τισ ἐρωτήσειεν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐπὶ τίνι ἂν μάλιστ’ ἀγανακτήσαιτ’ εἴ τισ ἀναγκάζοι, οἶμαι ἄν, εἰ ἦσαν κατὰ τὸν νυνὶ χρόνον οἱ Πεισιστρατίδαι καί τισ ἐβιάζετο κατάγειν αὐτοὺσ δευρί, ἁρπάσαντασ ἂν ὑμᾶσ τὰ ὅπλα πάντα κίνδυνον ὑπομεῖναι ἀντὶ τοῦ παραδέξασθαι, ἢ πεισθέντασ γε δουλεύειν ἀντὶ τῶν ἀργυρωνήτων, καὶ τοσούτῳ μᾶλλον, ὅσῳ τὸν μὲν οἰκέτην οὐδεὶσ ἂν ἑκὼν ἀποκτείνειε, τοὺσ δὲ τυραννουμένουσ ἀκρίτουσ ἔστιν ὁρᾶν ἀπολλυμένουσ ἅμα καὶ ὑβριζομένουσ εἰσ παῖδασ καὶ γυναῖκασ.

παρὰ τοὺσ ὁρ́κουσ τοίνυν καὶ τὰσ συνθήκασ τὰσ ἐν τῇ κοινῇ εἰρήνῃ γεγραμμένασ Ἀλέξανδροσ εἰσ Μεσσήνην καταγαγὼν τοὺσ Φιλιάδου παῖδασ, ὄντασ τυράννουσ, ἆρ’ ἐφρόντισε τοῦ δικαίου, ἀλλ’ οὐκ ἐχρήσατο τῷ αὑτοῦ ἤθει τῷ τυραννικῷ, βραχὺ φροντίσασ ὑμῶν καὶ τῆσ κοινῆσ ὁμολογίασ;

οὐ δὴ δεῖ, εἰ μέν τισ ὑμᾶσ ταῦτα βιάζοιτο, μάλιστ’ ἀγανακτῆσαι, εἰ δ’ ἑτέρωθί που γέγονε παρὰ τοὺσ πρὸσ ὑμᾶσ ὁρ́κουσ, μὴ φυλάξασθαι, καὶ ἡμῖν μὲν διακελεύεσθαί τινασ ἐνταυθὶ ἐμμένειν τοῖσ ὁρ́κοισ, τοῖσ δ’ αὐτοὺσ οὕτω περιβοήτωσ ἀνῃρηκόσι καταλείπειν ταύτην τὴν ἐξουσίαν.

ἀλλ’ οὐχ οἱο͂́ν τε ταῦθ’ οὕτωσ ἔχειν, ἐὰν βούλησθε τῷ δικαίῳ χρῆσθαι·

καὶ γὰρ ἔτι προσγέγραπται ἐν ταῖσ συνθήκαισ πολέμιον εἶναι τὸν ἐκεῖν’ ἅπερ Ἀλέξανδροσ ποιοῦντα ἅπασι τοῖσ τῆσ εἰρήνησ κοινωνοῦσι, καὶ τὴν χώραν αὐτοῦ, καὶ στρατεύεσθαι ἐπ’ αὐτὸν ἅπαντασ. οὐκοῦν ἐὰν ποιῶμεν τὰ συγκείμενα, πολεμίῳ χρησόμεθα τῷ καταγαγόντι. ἀλλὰ γὰρ εἴποιεν ἂν οἱ τυραννίζοντεσ οὗτοι, ὅτι πρὶν τὰσ συνθήκασ γενέσθαι ἐτυράννουν Μεσσηνίων οἱ Φιλιάδου παῖδεσ·

διὸ καὶ καταγαγεῖν τὸν Ἀλέξανδρον αὐτούσ. ἀλλὰ καταγέλαστοσ ὁ λόγοσ, τοὺσ μὲν ἐκ Λέσβου τυράννουσ, οἱο͂ν ἐξ Ἀντίσσησ καὶ Ἐρέσου, ἐκβαλεῖν ὡσ ἀδικήματοσ ὄντοσ τοῦ πολιτεύματοσ, τοὺσ πρὸ τῶν ὁμολογιῶν τυραννήσαντασ, ἐν δὲ Μεσσήνῃ μηδὲν οἰέσθαι διαφέρειν, τῆσ αὐτῆσ δυσχερείασ ὑπαρχούσησ. ἔπειτα καὶ ἐπιτάττει ἡ συνθήκη εὐθὺσ ἐν ἀρχῇ ἐλευθέρουσ εἶναι καὶ αὐτονόμουσ τοὺσ Ἕλληνασ.

διὸ καὶ πῶσ οὐχ ὑπεράτοπον, ἡγεῖσθαι μὲν τῶν συνθηκῶν τὸ αὐτονόμουσ εἶναι καὶ ἐλευθέρουσ, τὸν δ’ εἰσ δουλείαν ἀγαγόντα μὴ οἰέσθαι τἀναντία ταῖσ κοιναῖσ ὁμολογίαισ διαπεπρᾶχθαι; οὐκοῦν ἀναγκαῖόν ἐστιν ἡμῖν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, εἴπερ ταῖσ συνθήκαισ καὶ τοῖσ ὁρ́κοισ ἐμμενοῦμεν καὶ τὰ δίκαια ποιήσομεν, ἐφ’ ἃ ὑμᾶσ παρακαλοῦσι, καθάπερ ἄρτι εἶπον, λαβοῦσι τὰ ὅπλα στρατεύεσθαι ἐπὶ τοὺσ παραβεβηκότασ μετὰ τῶν βουλομένων. ἢ νομίζετε τὸν μὲν καιρόν ποτ’ ἰσχύειν καὶ ἄνευ τοῦ δικαίου τὸ συμφέρον πράττειν·

νυνὶ δ’, ὅτ’ εἰσ ταὐτὸν τὸ δίκαιον ἅμα καὶ ὁ καιρὸσ καὶ τὸ συμφέρον συνδεδράμηκεν, ἄλλον ἄρα τινὰ χρόνον ἀναμενεῖτε τῆσ ἰδίασ ἐλευθερίασ ἅμα καὶ τῆσ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων ἀντιλαβέσθαι; ἐπ’ ἄλλο δὲ δίκαιον ἔρχομαι τῶν κατὰ τὰσ συνθήκασ.

ἔστι γὰρ γεγραμμένον, ἐάν τινεσ τὰσ πολιτείασ τὰσ παρ’ ἑκάστοισ οὔσασ, ὅτε τοὺσ ὁρ́κουσ τοὺσ περὶ τῆσ εἰρήνησ ὤμνυσαν, καταλύωσι, πολεμίουσ εἶναι πᾶσι τοῖσ τῆσ εἰρήνησ μετέχουσιν. σκέψασθε δ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅτι Ἀχαιοὶ μὲν οἱ ἐν Πελοποννήσῳ ἐδημοκρατοῦντο, τούτων δ’ ἐν Πελλήνῃ νῦν καταλέλυκε τὸν δῆμον ὁ Μακεδὼν ἐκβαλὼν τῶν πολιτῶν τοὺσ πλείστουσ, τὰ δ’ ἐκείνων τοῖσ οἰκέταισ δέδωκε, Χαίρωνα δὲ τὸν παλαιστὴν τύραννον ἐγκατέστησεν. ἡμεῖσ δὲ τῆσ εἰρήνησ μετέχομεν τῆσ προσταττούσησ πολεμίουσ ἡγεῖσθαι τοὺσ ταῦτα πράττοντασ.

ἐκ δὴ τούτων πότερα πειθόμεθα τοῖσ κοινοῖσ προστάγμασι πολεμίοισ αὐτοῖσ χρώμενοι, ἢ βδελυρεύσεταί τισ οὐ φάσκων, τούτων τῶν μισθοφορούντων παρὰ τοῦ Μακεδόνοσ, τῶν καθ’ ὑμῶν πεπλουτηκότων; οὐ γὰρ δὴ λέληθέ γ’ αὐτοὺσ οὐδὲν τούτων·

ἀλλ’ εἰσ τοῦθ’ ὕβρεωσ ἥκουσιν ὥστε δορυφορούμενοι τοῖσ τοῦ τυράννου στρατοπέδοισ ἐν μὲν τοῖσ παραβεβασμένοισ ὁρ́κοισ ἐμμένειν ὑμῖν διακελεύονται, ὡσ καὶ τῆσ ἐπιορκίασ αὐτοκράτοροσ ὄντοσ ἐκείνου, τοὺσ δ’ ἰδίουσ ὑμᾶσ νόμουσ ἀναγκάζουσι λύειν, τοὺσ μὲν κεκριμένουσ ἐν τοῖσ δικαστηρίοισ ἀφιέντεσ, ἕτερα δὲ παμπληθῆ τοιαῦτα βιαζόμενοι παρανομεῖν. εἰκότωσ·

τοῖσ γὰρ πεπρακόσιν ἑαυτοὺσ εἰσ τἀναντία τοῖσ τῇ πατρίδι συμφέρουσιν οὐκ ἔνι μέλειν νόμων οὐδ’ ὁρ́κων· τοῖσ δ’ ὀνόμασι μόνον αὐτῶν ἀποχρώμενοι παρακρούονται τοὺσ παρέργωσ ἐνταυθὶ ἀλλ’ οὐκ ἐξεταστικῶσ ἐκκλησιάζοντασ, καὶ νομίζοντασ τὴν παραυτίχ’ ἡσυχίαν οὐκ ἔσεσθαί ποτ’ αἰτίαν ταραχῆσ ἀτόπου μεγάλησ. κελεύω δ’ ἔγωγε, καθάπερ ἐν ἀρχῇ προεῖπον, πείθεσθαι τούτοισ τοῖσ φάσκουσι δεῖν ἐν ταῖσ κοιναῖσ ὁμολογίαισ ἐμμένειν, εἰ μὴ ἐκεῖνο νομίζουσιν, ὅταν μὲν λέγωσιν ὡσ ἐμμενετέον τοῖσ ὁρ́κοισ, οὐ λέγειν αὐτοὺσ τὸ μηδὲν ἀδικεῖσθαι, οὐδένα δ’ οἰόνται αἰσθήσεσθαι, τυραννίδων ἀντὶ δημοκρατιῶν καθισταμένων καὶ τῶν πολιτειῶν καταλυομένων.

τὸ δ’ ἔτι καταγελαστότερον·

ἔστι γὰρ ἐν ταῖσ συνθήκαισ ἐπιμελεῖσθαι τοὺσ συνεδρεύοντασ καὶ τοὺσ ἐπὶ τῇ κοινῇ φυλακῇ τεταγμένουσ ὅπωσ ἐν ταῖσ κοινωνούσαισ πόλεσι τῆσ εἰρήνησ μὴ γίγνωνται θάνατοι καὶ φυγαὶ παρὰ τοὺσ κειμένουσ ταῖσ πόλεσι νόμουσ, μηδὲ χρημάτων δημεύσεισ, μηδὲ γῆσ ἀναδασμοί, μηδὲ χρεῶν ἀποκοπαί, μηδὲ δούλων ἀπελευθερώσεισ ἐπὶ νεωτερισμῷ. οἱ δὲ τοσούτου δέουσι τούτων τι κωλύειν ὥστε καὶ συγκατασκευάζουσιν· οὓσ πῶσ οὐ προσήκει ἀπολωλέναι; οἳ τηλικαύτασ συμφορὰσ παρασκευάζουσιν ἐν ταῖσ πόλεσιν, ἃσ διὰ τὸ μέγεθοσ αὐτοῖσ τοσούτοισ οὖσι μὴ περιορᾶν ἐπέταξαν. ἔτι δ’ ἕτερον δείξω τὸ λελυκὸσ τὰσ συνθήκασ.

ἔστι γὰρ γεγραμμένον, ἐκ τῶν πόλεων τῶν κοινωνουσῶν τῆσ εἰρήνησ μὴ ἐξεῖναι φυγάδασ ὁρμήσαντασ ὅπλ’ ἐπιφέρειν ἐπὶ πολέμῳ ἐπὶ μηδεμίαν πόλιν τῶν μετεχουσῶν τῆσ εἰρήνησ· εἰ δὲ μή, ἔκσπονδον εἶναι τὴν πόλιν ἐξ ἧσ ἂν ὁρμήσωσιν. οὕτω τοίνυν ῥᾳδίωσ ἐπήνεγκε τὰ ὅπλ’ ὁ Μακεδὼν ὥστ’ οὐδὲ κατέθετο πώποτε, ἀλλ’ ἔτι καὶ νῦν ἔχων περιέρχεται καθ’ ὅσον δύναται, καὶ τοσούτῳ νῦν μᾶλλον ἢ πρότερον, ὅσῳ ἐκ προστάγματοσ ἄλλουσ θ’ ἑτέρωσε καὶ τὸν παιδοτρίβην εἰσ Σικυῶνα κατήγαγεν. οὐκοῦν εἰ δεῖ πείθεσθαι ταῖσ κοιναῖσ ὁμολογίαισ, καθάπερ οὗτοί φασιν, ἔκσπονδοι ἡμῖν εἰσιν αὗται αἱ πόλεισ αἱ ταῦτα διαπεπραγμέναι.

εἰ μὲν οὖν δεῖ ἐπικρύπτεσθαι τἀληθῆ, οὐδὲν δεῖ λέγειν ὅτι εἰσὶν αἱ Μακεδονικαί· εἰ δ’ οὐκ ἀνιᾶσιν οἱ καθ’ ὑμῶν τῷ Μακεδόνι ὑπηρέται προστάττοντεσ πράττειν τὰ ἐν ταῖσ κοιναῖσ ὁμολογίαισ, πεισθῶμεν αὐτοῖσ, ἐπειδὴ τὰ δίκαια λέγουσι, καί, καθάπερ κελεύει ὁ ὁρ́κοσ, ἐκσπόνδουσ αὐτοὺσ ποιήσαντεσ βουλευσώμεθα πῶσ δεῖ χρῆσθαι τοῖσ δεσποτικῶσ καὶ ἀσελγῶσ διακειμένοισ καὶ διὰ τέλουσ τὰ μὲν ἐπιβουλεύουσι, τὰ δ’ ἐπιτάττουσι, καὶ καταγελῶσι τῆσ κοινῆσ εἰρήνησ. διὰ τί γὰρ οὐ φήσουσιν οὗτοι δεῖν ταῦθ’ οὕτωσ ἔχειν;

ἢ ὁμολογίαν τὴν μὲν κατὰ τῆσ πόλεωσ οὖσαν βεβαίαν ἀξιοῦσιν εἶναι, τὴν δὲ σῴζουσαν οὐ συγχωρήσουσιν; ἆρα δίκαιον ταῦτα γίγνεσθαι; κἂν μέν τι ᾖ πρὸσ τῶν ἐχθρῶν κατὰ τῆσ πόλεωσ ἐν τοῖσ ὁρ́κοισ, τοῦτο μὲν ἰσχυρὸν ἀεὶ ποιήσουσιν· ἐὰν δέ τι ἡμέτερον ᾖ κατ’ ἐκείνων ἅμα δίκαιον καὶ συμφέρον, πρὸσ τοῦτο δὲ μαχομένουσ οὐδέποτε παύσασθαι οἰήσονται δεῖν ἑαυτούσ; ἵνα δ’ εἰδῆτ’ ἔτι σαφέστερον ὅτι οὐδεὶσ ὑμῖν ἐγκαλεῖ ποτε τῶν Ἑλλήνων ὡσ ἄρα παρέβητέ τι τῶν κοινῇ ὁμολογηθέντων, ἀλλὰ καὶ χάριν ἕξουσιν ὅτι μόνοι ἐξηλέγξατε τοὺσ ταῦτα ποιοῦντασ, μικρὰ ἐπιδραμοῦμαι περὶ αὐτῶν πολλῶν ὄντων.

ἔστι γὰρ δήπου ἐν ταῖσ συνθήκαισ τὴν θάλατταν πλεῖν τοὺσ μετέχοντασ τῆσ εἰρήνησ, καὶ μηδένα κωλύειν αὐτοὺσ μηδὲ κατάγειν πλοῖον μηδενὸσ τούτων· ἐὰν δέ τισ παρὰ ταῦτα ποιῇ, πολέμιον εἶναι πᾶσι τοῖσ τῆσ εἰρήνησ μετέχουσιν. οὐκοῦν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐναργέστατα ἑοράκατε τοῦθ’ ὑπὸ τῶν Μακεδόνων γεγενημένον·

εἰσ τοῦτο γὰρ ὑπεροψίασ ἦλθον ὥστε εἰσ Τένεδον ἅπαντα τὰ ἐκ τοῦ Πόντου πλοῖα κατήγαγον, καὶ σκευωρούμενοι περὶ αὐτὰ οὐ πρότερον ἀνεῖσαν, πρὶν ὑμεῖσ ἐψηφίσασθε τριήρεισ ἑκατὸν πληροῦν καὶ καθέλκειν εὐθὺσ τότε, καὶ στρατηγὸν ἐπ’ αὐταῖσ ἐτάξατε Μενεσθέα. πῶσ οὖν οὐκ ἄτοπον τοσαῦτα μὲν εἶναι καὶ τηλικαῦτα τὰ ἡμαρτημέν’ ἑτέροισ, τοὺσ δ’ ἐνταῦθα φίλουσ αὐτῶν μὴ ἐκείνουσ ἀποτρέπειν τοὺσ παραβαίνοντασ, ἀλλ’ ὑμῖν συμβουλεύειν ἐμμένειν τοῖσ οὕτωσ ὠλιγωρημένοισ;

ὥσπερ καὶ τούτου προσγεγραμμένου, τοῖσ μὲν ἐξεῖναι πλημμελεῖν, τοῖσ δὲ μηδ’ ἀμύνεσθαι. πῶσ δ’ οὐχ ἅμα τε παρενόμουν ἐκεῖνοι καὶ ἀναίσθητοι ἦσαν, οἵ γε τηλικοῦτον παρέβησαν τῶν ὁρ́κων, ὃ παρ’ ἐλάχιστον ἐποίησεν αὐτοὺσ ἀφαιρεθῆναι δικαίωσ τὴν κατὰ θάλατταν ἡγεμονίαν;

καὶ νῦν ἔτι παραδεδώκασι τοῦτο τὸ δίκαιον ἀνεγκλήτωσ ἡμῖν, ὅταν βουληθῶμεν πράττειν· οὐ γὰρ ὅτι ἐπαύσαντ’ ἐξαμαρτάνοντεσ, ἧττόν τι δήπου παραβεβήκασι τὰσ κοινὰσ ὁμολογίασ. ἀλλ’ εὐτυχοῦσιν, ὅτι ἐναποχρῶνται τῇ ὑμετέρᾳ ῥᾳθυμίᾳ τῇ οὐδὲ τῶν δικαίων ἀπολαύειν προαιρουμένῃ.

ὃ καὶ ὑβριστικώτατον συμβέβηκεν, εἰ οἱ μὲν ἄλλοι Ἕλληνεσ καὶ βάρβαροι ἅπαντεσ τὴν πρὸσ ὑμᾶσ ἔχθραν φοβοῦνται, οὗτοι δ’ οἱ νεόπλουτοι μόνοι καταφρονεῖν ὑμᾶσ ὑμῶν αὐτῶν ἀναγκάζουσι, τὰ μὲν πείθοντεσ, τὰ δὲ βιαζόμενοι, ὥσπερ ἐν Ἀβδηρίταισ ἢ Μαρωνείταισ, ἀλλ’ οὐκ ἐν Ἀθηναίοισ πολιτευόμενοι. καὶ ἅμα μικρὰ μὲν τὰ ὑμέτερα ποιοῦσι, τὰ δὲ τῶν ἐχθρῶν ἰσχυρά, ἅμα δὲ λανθάνουσιν ἑαυτοὺσ ἀνυπόστατον τὴν πόλιν ὁμολογοῦντεσ εἶναι, διακελευόμενοι τὸ δίκαιον οὐ δικαίωσ διαφυλάττειν, ὡσ τῷ συμφέροντί γε προελομένην χρῆσθαι κρατεῖν ἂν τῶν πολεμίων ῥᾳδίωσ δυνηθεῖσαν.

εἰκότωσ δ’ αὐτὸ πεπόνθασιν·

ἑώσ γὰρ ἂν ἐξῇ τῶν κατὰ θάλατταν καὶ μόνοισ ἀναμφισβητήτωσ εἶναι κυρίοισ, τοῖσ γε κατὰ γῆν πρὸσ τῇ ὑπαρχούσῃ δυνάμει ἔστι προβολὰσ ἑτέρασ ἰσχυροτέρασ εὑρέσθαι, ἄλλωσ τε καὶ πεπαυμένων ὑπὸ τῆσ τύχησ τῶν δορυφορουμένων ὑπὸ τῶν τυραννικῶν στρατοπέδων, καὶ τῶν μὲν ἐφθαρμένων, τῶν δὲ ἐξεληλεγμένων οὐδενὸσ ἀξίων ὄντων. τὸ μὲν οὖν περὶ τὰ πλοῖα πρὸσ τοῖσ ἄλλοισ τοῖσ προειρημένοισ ὁ Μακεδὼν τηλικοῦτον παρέβη·

τὸ δὲ ὑβριστικώτατον καὶ ὑπεροπτικώτατον τῶν Μακεδόνων τὸ πρώην γεγενημένον ἐστί, τὸ τολμῆσαι εἰσπλεῦσαι εἰσ τὸν Πειραιᾶ παρὰ τὰσ κοινὰσ ἡμῖν πρὸσ αὐτοὺσ ὁμολογίασ. καὶ τοῦτ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, οὐχ ὅτι μία τριήρησ ἦν, μικρὸν ὑποληπτέον, ἀλλ’ ὅτι ἀπόπειρα ἐγένετο, εἰ περιοψόμεθα, ἵνα μετὰ πλειόνων αὐτοῖσ ἐγγένηται τοῦτο πράττειν, καὶ ὅτι οὐκ ἐφρόντισαν τῶν κοινῶν δογμάτων, καθάπερ οὐδὲ τῶν προειρημένων. ἐπεὶ ὅτι γε τοῦτο παράδυσισ ἦν κατὰ μικρὸν καὶ ἐθισμὸσ τοῦ ἀνέχεσθαι ἡμᾶσ τοὺσ τοιούτουσ εἴσπλουσ, κἀκεῖθεν δῆλον·

τῷ γὰρ τὸν τότε ἐπὶ τῆσ νεὼσ εἰσπλεύσαντα, ὃν ἔδει εὐθὺσ μετὰ τῆσ τριήρουσ ὑφ’ ὑμῶν ἀπολωλέναι, αἰτεῖσθαι ναυπηγήσασθαι μικρὰ πλοῖα ἐν τοῖσ ἡμετέροισ λιμέσι πῶσ οὐ καταφανὲσ ὅτι ἀντὶ τοῦ εἰσπλεῖν τὸ εὐθὺσ ἔνδον εἶναι ἐμηχανῶντο; καὶ εἰ λεπτὰ πλοῖα ὑπομενοῦμεν, ὀλίγον ὕστερον καὶ τριήρεισ· καὶ εἰ τὸ πρῶτον ὀλίγασ, μικρῷ ὕστερον πολλάσ. οὐ γὰρ δὴ ἔστι γ’ εἰπεῖν ὡσ Ἀθήνησι μὲν ἀφθόνων ὄντων τῶν ναυπηγησίμων ξύλων, τῶν μόγισ καὶ πόρρωθεν εἰσκομιζομένων, ἐν δὲ τῇ Μακεδονίᾳ ἐπιλελοιπότων, τῇ καὶ τοῖσ ἄλλοισ τοῖσ βουλομένοισ εὐτελέστατα καθισταμένῃ, ἀλλ’ ᾤονθ’ ἅμα τε ναυπηγήσεσθαι ἐνταῦθα καὶ πληρώσεσθαι ἐν τῷ λιμένι τῷ προειρημένῳ, ἐν ταῖσ κοιναῖσ ὁμολογίαισ διειρημένον μηδὲν τοιοῦτον εἰσδέχεσθαι, καὶ τοῦτ’ ἐξέσεσθαι ἐπὶ πλέον ἀεὶ ποιεῖν.

οὕτω πανταχόθεν καταπεφρονηκότωσ ἐκεῖνοι τῇ πόλει χρῶνται διὰ τοὺσ ἐντεῦθεν διδασκάλουσ τοὺσ ὑπαγορεύοντασ αὐτοῖσ ἃ δεῖ ποιεῖν·

οὕτω δὲ κατεγνώκασι μετὰ τούτων ἀδιήγητόν τινα τῆσ πόλεωσ ἔκλυσιν καὶ μαλακίαν, καὶ οὔτε πρόνοιαν περὶ τῶν μελλόντων εἶναι, οὔτε λογισμὸν οὐδένα παραγίγνεσθαι τίνα τρόπον χρῆται ὁ τύραννοσ ταῖσ κοιναῖσ ὁμολογίαισ. αἷσ ἐγὼ διακελεύομαι, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, πείθεσθαι, καθάπερ ἐδίδαξα, καὶ διαβεβαιωσαίμην ἄν, ὡσ τοῦθ’ ἡλικίασ ἔχων, ἅμα καὶ τῷ δικαίῳ ἡμᾶσ ἀνεγκλήτωσ καὶ τοῖσ καιροῖσ ἀσφαλέστατα χρήσεσθαι τοῖσ ἐπὶ τὸ συμφέρον κατεπείγουσιν.

καὶ γὰρ ἔτι προσγέγραπται <ἐν> ταῖσ συνθήκαισ, ἐὰν βουλώμεθα τῆσ κοινῆσ εἰρήνησ μετέχειν· τὸ δ’ ἐὰν βουλώμεθα ἐστὶν ἅμα καὶ τοὐναντίον, εἰ ἄρα ποτὲ δεῖ παύσασθαι αἰσχρῶσ ἑτέροισ ἀκολουθοῦντασ, ἢ μηδ’ ἀναμνησθῆναι μηδεμιᾶσ φιλοτιμίασ τῶν ἐξ ἀρχαιοτάτου καὶ πλείστων καὶ μάλιστα πάντων ἀνθρώπων ἡμῖν ὑπαρχουσῶν. ἐὰν οὖν κελεύητ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, γράψω, καθάπερ αἱ συνθῆκαι κελεύουσι, πολεμεῖν τοῖσ παραβεβηκόσιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Demosthenes, Speeches 11-20, Περὶ τῶν πρὸσ Ἀλέξανδρον Συνθηκῶν

(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῶν πρὸσ Ἀλέξανδρον Συνθηκῶν)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION