헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 11-20, Ἐπιστολὴ Φιλίππου)

Φίλιπποσ Ἀθηναίων τῇ βουλῇ καὶ τῷ δήμῳ χαίρειν. Ἐπειδὴ πολλάκισ μου πρέσβεισ ἀποστείλαντοσ, ἵν’ ἐμμείνωμεν τοῖσ ὁρ́κοισ καὶ ταῖσ ὁμολογίαισ, οὐδεμίαν ἐποιεῖσθ’ ἐπιστροφήν, ᾤμην δεῖν πέμψαι πρὸσ ὑμᾶσ ὑπὲρ ὧν ἀδικεῖσθαι νομίζω. μὴ θαυμάσητε δὲ τὸ μῆκοσ τῆσ ἐπιστολῆσ· πολλῶν γὰρ ὑπαρχόντων ἐγκλημάτων ἀναγκαῖόν ἐστιν ὑπὲρ ἁπάντων δηλῶσαι καθαρῶσ. πρῶτον μὲν γὰρ Νικίου τοῦ κήρυκοσ ἁρπασθέντοσ ἐκ τῆσ χώρασ τῆσ ἐμῆσ, οὐχ ὅτι τοῖσ παρανομοῦσιν ἐπετιμήσατε τὴν δίκην, ἀλλὰ τὸν ἀδικούμενον εἱρ́ξατε δέκα μῆνασ·

ἃσ δ’ ἔφερε παρ’ ἡμῶν ἐπιστολάσ, ἀνέγνωτ’ ἐπὶ τοῦ βήματοσ. ἔπειτα Θασίων ὑποδεχομένων τὰσ Βυζαντίων τριήρεισ καὶ τῶν λῃστῶν τοὺσ βουλομένουσ οὐδὲν ἐφροντίζετε, τῶν συνθηκῶν διαρρήδην λεγουσῶν πολεμίουσ εἶναι τοὺσ ταῦτα ποιοῦντασ. ἔτι τοίνυν περὶ τοὺσ αὐτοὺσ χρόνουσ Διοπείθησ ἐμβαλὼν εἰσ τὴν χώραν Κρωβύλην μὲν καὶ τὴν Τιρίστασιν ἐξηνδραποδίσατο, τὴν δὲ προσεχῆ Θρᾴκην ἐπόρθησε, τέλοσ δ’ εἰσ τοῦτ’ ἦλθε παρανομίασ ὥστ’ Ἀμφίλοχον ὑπὲρ τῶν αἰχμαλώτων ἐλθόντα πρεσβευτὴν συλλαβὼν καὶ τὰσ ἐσχάτασ ἀνάγκασ ἐπιθεὶσ ἀπελύτρωσε ταλάντων ἐννέα·

καὶ ταῦτα τῷ δήμῳ συνδοκοῦντ’ ἐποίησεν. καίτοι τὸ παρανομεῖν εἰσ κήρυκα καὶ πρέσβεισ τοῖσ ἄλλοισ τε πᾶσιν ἀσεβὲσ εἶναι δοκεῖ καὶ μάλισθ’ ὑμῖν·

Μεγαρέων γοῦν Ἀνθεμόκριτον ἀνελόντων εἰσ τοῦτ’ ἐλήλυθεν ὁ δῆμοσ ὥστε μυστηρίων μὲν εἶργον αὐτούσ, ὑπομνήματα δὲ τῆσ ἀδικίασ ἔστησαν ἀνδριάντα πρὸ τῶν πυλῶν. καίτοι πῶσ οὐ δεινόν, ἐφ’ οἷσ παθόντεσ οὕτωσ ἐμισήσατε τοὺσ δράσαντασ, νῦν αὐτοὺσ φαίνεσθαι ποιοῦντασ; Καλλίασ τοίνυν ὁ παρ’ ὑμῶν στρατηγὸσ τὰσ μὲν πόλεισ τὰσ ἐν τῷ Παγασίτῃ κόλπῳ κατοικουμένασ ἔλαβεν ἁπάσασ, ὑμῖν μὲν ἐνόρκουσ, ἐμοὶ δὲ συμμαχίδασ οὔσασ, τοὺσ δ’ εἰσ Μακεδονίαν πλέοντασ ἐπώλει πάντασ πολεμίουσ κρίνων·

καὶ διὰ ταῦθ’ ὑμεῖσ ἐπῃνεῖτ’ αὐτὸν ἐν τοῖσ ψηφίσμασιν. ὥστ’ ἔγωγ’ ἀπορῶ τί ποτ’ ἔσται καινότερον, ἐὰν ὁμολογήσητέ μοι πολεμεῖν· καὶ γὰρ ὅτε φανερῶσ διεφερόμεθα, λῃστὰσ ἐξεπέμπετε καὶ τοὺσ πλέοντασ ὡσ ἡμᾶσ ἐπωλεῖτε, τοῖσ ἐναντίοισ ἐβοηθεῖτε, τὴν χώραν μου κακῶσ ἐποιεῖτε. χωρὶσ τοίνυν εἰσ τοῦτο παρανομίασ ἀφῖχθε καὶ δυσμενείασ ὥστε καὶ πρὸσ τὸν Πέρσην πρέσβεισ ἀπεστάλκατε πείσοντασ αὐτὸν ἐμοὶ πολεμεῖν·

ὃ μάλιστ’ ἄν τισ θαυμάσειεν. πρὸ μὲν γὰρ τοῦ λαβεῖν αὐτὸν Αἴγυπτον καὶ Φοινίκην ἐψηφίσασθε, ἂν ἐκεῖνόσ τι νεωτερίζῃ, παρακαλεῖν ὁμοίωσ ἐμὲ καὶ τοὺσ ἄλλουσ Ἕλληνασ ἅπαντασ ἐπ’ αὐτόν· νῦν δὲ τοσοῦτον ὑμῖν περίεστι τοῦ πρὸσ ἐμὲ μίσουσ ὥστε πρὸσ ἐκεῖνον διαλέγεσθε περὶ τῆσ ἐπιμαχίασ.

καίτοι τὸ παλαιὸν οἱ πατέρεσ ὑμῶν, ὡσ ἐγὼ πυνθάνομαι, τοῖσ Πεισιστρατίδαισ ἐπετίμων ὡσ ἐπάγουσι τὸν Πέρσην ἐπὶ τοὺσ Ἕλληνασ· ὑμεῖσ δ’ οὐκ αἰσχύνεσθε ταῦτα ποιοῦντεσ ἃ διετελεῖτε τοῖσ τυράννοισ ἐγκαλοῦντεσ. ἀλλὰ πρὸσ τοῖσ ἄλλοισ καὶ γράφετ’ ἐν τοῖσ ψηφίσμασιν ἐμοὶ προστάττοντεσ Τήρην καὶ Κερσοβλέπτην ἐᾶν Θρᾴκησ ἄρχειν, ὡσ ὄντασ Ἀθηναίουσ.

ἐγὼ δὲ τούτουσ οὔτε τῶν περὶ τῆσ εἰρήνησ συνθηκῶν οἶδα μετασχόντασ ὑμῖν οὔτ’ ἐν ταῖσ στήλαισ ἀναγεγραμμένουσ οὔτ’ Ἀθηναίουσ ὄντασ, ἀλλὰ Τήρην μὲν μετ’ ἐμοῦ στρατευόμενον ἐφ’ ὑμᾶσ, Κερσοβλέπτην δὲ τοῖσ παρ’ ἐμοῦ πρεσβευταῖσ ἰδίᾳ μὲν τοὺσ ὁρ́κουσ ὀμόσαι προθυμούμενον, κωλυθέντα δ’ ὑπὸ τῶν ὑμετέρων στρατηγῶν ἀποφαινόντων αὐτὸν Ἀθηναίων ἐχθρόν. καίτοι πῶσ ἐστὶ τοῦτ’ ἴσον ἢ δίκαιον, ὅταν μὲν ὑμῖν συμφέρῃ, πολέμιον εἶναι φάσκειν αὐτὸν τῆσ πόλεωσ, ὅταν δ’ ἐμὲ συκοφαντεῖν βούλησθε, πολίτην ἀποδείκνυσθαι τὸν αὐτὸν ὑφ’ ὑμῶν·

καὶ Σιτάλκου μὲν ἀποθανόντοσ, ᾧ μετέδοτε τῆσ πολιτείασ, εὐθὺσ ποιήσασθαι πρὸσ τὸν ἀποκτείναντα φιλίαν, ὑπὲρ δὲ Κερσοβλέπτου πόλεμον αἴρεσθαι πρὸσ ἡμᾶσ; καὶ ταῦτα σαφῶσ εἰδότασ ὅτι τῶν λαμβανόντων τὰσ δωρεὰσ τὰσ τοιαύτασ οὐδεὶσ οὔτε τῶν νόμων οὔτε τῶν ψηφισμάτων οὐδὲν φροντίζει τῶν ὑμετέρων. οὐ μὴν ἀλλ’ εἰ δεῖ πάντα τἄλλα παραλιπόντα συντόμωσ εἰπεῖν, ὑμεῖσ ἔδοτε πολιτείαν Εὐαγόρᾳ τῷ Κυπρίῳ καὶ Διονυσίῳ τῷ Συρακοσίῳ καὶ τοῖσ ἐκγόνοισ τοῖσ ἐκείνων.

ἐὰν οὖν πείσητε τοὺσ ἐκβαλόντασ ἑκατέρουσ αὐτῶν ἀποδοῦναι πάλιν τὰσ ἀρχὰσ τοῖσ ἐκπεσοῦσι, κομίζεσθε καὶ παρ’ ἐμοῦ τὴν Θρᾴκην, ὅσησ Τήρησ καὶ Κερσοβλέπτησ ἦρχον. εἰ δὲ τοῖσ μὲν ἐκείνων κρατήσασι μηδ’ ἐγκαλεῖν ἀξιοῦτε μηδέν, ἐμὲ δ’ ἐνοχλεῖτε, πῶσ οὐ δικαίωσ ὑμᾶσ ἀμυνοίμην ἄν; περὶ μὲν οὖν τούτων πολλὰ λέγειν ἔχων ἔτι δίκαια, παραλιπεῖν προαιροῦμαι·

Καρδιανοῖσ δέ φημι βοηθεῖν, γεγονὼσ αὐτοῖσ πρὸ τῆσ εἰρήνησ σύμμαχοσ, οὐκ ἐθελόντων δ’ ὑμῶν ἐλθεῖν εἰσ κρίσιν, πολλάκισ μὲν ἐμοῦ δεηθέντοσ, οὐκ ὀλιγάκισ δ’ ἐκείνων· ὥστε πῶσ οὐκ ἂν εἰήν πάντων φαυλότατοσ, εἰ καταλιπὼν τοὺσ συμμάχουσ μᾶλλον ὑμῶν φροντίζοιμι τῶν πάντα μοι τρόπον ἐνοχλούντων ἢ τῶν βεβαίωσ μοι φίλων ἀεὶ μενόντων; εἰ τοίνυν δεῖ μηδὲ τοῦτο παραλιπεῖν, εἰσ τοσοῦτον ἐληλύθατε πλεονεξίασ ὥστε πρότερον μὲν ἐνεκαλεῖτέ μοι τὰ προειρημένα μόνον, τὰ δ’ ὑπογυιότατα Πεπαρηθίων φασκόντων δεινὰ πεπονθέναι προσετάξατε τῷ στρατηγῷ δίκην παρ’ ἐμοῦ λαβεῖν ὑπὲρ ἐκείνων, οὓσ ἐγὼ μὲν ἐτιμωρησάμην ἐνδεεστέρωσ ἢ προσῆκεν, ἐκεῖνοι δ’ εἰρήνησ οὔσησ καταλαβόντεσ Ἁλόννησον οὔτε τὸ χωρίον οὔτε τοὺσ φρουροὺσ ἀπεδίδοσαν πέμψαντοσ ὑπὲρ αὐτῶν ἐμοῦ πολλάκισ.

ὑμεῖσ δ’ ὧν μὲν ἠδίκησαν ἐμὲ Πεπαρήθιοι, τούτων μὲν οὐδὲν ἐπεσκέψασθε, τὴν δὲ τιμωρίαν, ἀκριβῶσ εἰδότεσ.

καίτοι τὴν νῆσον οὔτ’ ἐκείνουσ οὔθ’ ὑμᾶσ ἀφειλόμην, ἀλλὰ τὸν λῃστὴν Σώστρατον. εἰ μὲν οὖν αὐτοί φατε παραδοῦναι Σωστράτῳ, λῃστὰσ ὁμολογεῖτε καταπέμπειν· εἰ δ’ ἀκόντων ὑμῶν ἐκεῖνοσ ἐκράτει, τί δεινὸν πεπόνθατε λαβόντοσ ἐμοῦ καὶ τὸν τόπον τοῖσ πλέουσιν ἀσφαλῆ παρέχοντοσ; τοσαύτην δέ μου ποιουμένου πρόνοιαν τῆσ ὑμετέρασ πόλεωσ, καὶ διδόντοσ αὐτῇ τὴν νῆσον, οἱ ῥήτορεσ λαμβάνειν μὲν οὐκ εἰών, ἀπολαβεῖν δὲ συνεβούλευον, ὅπωσ ὑπομείνασ μὲν τὸ προσταττόμενον τὴν ἀλλοτρίαν ἔχειν ὁμολογῶ, μὴ προέμενοσ δὲ τὸ χωρίον ὕποπτοσ γένωμαι τῷ πλήθει.

γνοὺσ ἐγὼ ταῦτα προὐκαλούμην κριθῆναι περὶ τούτων πρὸσ ἡμᾶσ, ἵν’ ἐὰν μὲν ἐμὴ γνωσθῇ, παρ’ ἐμοῦ δοθῇ τὸ χωρίον ὑμῖν, ἐὰν δ’ ὑμετέρα κριθῇ, τότ’ ἀποδῶ τῷ δήμῳ. ταῦτα δ’ ἐμοῦ πολλάκισ ἀξιοῦντοσ, ὑμεῖσ μὲν οὐ προσείχετε, Πεπαρήθιοι δὲ τὴν νῆσον κατέλαβον.

τί οὖν ἐχρῆν με ποιεῖν; οὐ δίκην λαβεῖν παρὰ τῶν ὑπερβεβηκότων τοὺσ ὁρ́κουσ; οὐ τιμωρήσασθαι τοὺσ οὕτωσ ὑπερηφάνωσ ἀσελγαίνοντασ; καὶ γὰρ εἰ Πεπαρηθίων ἦν ἡ νῆσοσ, τί προσῆκεν ἀπαιτεῖν Ἀθηναίουσ; εἰ δ’ ὑμετέρα, πῶσ οὐκ ἐκείνοισ ὀργίζεσθε καταλαβοῦσι τὴν ἀλλοτρίαν; εἰσ τοῦτο δὲ προβεβήκαμεν ἔχθρασ ὥστε βουλόμενοσ ταῖσ ναυσὶν εἰσ τὸν Ἑλλήσποντον παραβαλεῖν ἠναγκάσθην αὐτὰσ παραπέμψαι διὰ Χερρονήσου τῇ στρατιᾷ, τῶν μὲν κληρούχων κατὰ τὸ Πολυκράτουσ δόγμα πολεμούντων ἡμῖν, ὑμῶν δὲ τοιαῦτα ψηφιζομένων, τοῦ δὲ στρατηγοῦ Βυζαντίουσ τε παρακαλοῦντοσ καὶ διαγγέλλοντοσ πρὸσ ἅπαντασ ὅτι πολεμεῖν αὐτῷ προστάττετε, ἂν καιρὸν λάβῃ.

τοιαῦτα δὲ πάσχων ὅμωσ τῆσ πόλεωσ καὶ τῶν τριήρων καὶ τῆσ χώρασ ἀπεσχόμην, ἱκανὸσ ὢν τὰ πλεῖστα λαβεῖν ἢ πάντα, καὶ διατετέλεκα προκαλούμενοσ ὑμᾶσ εἰσ κρίσιν ἐλθεῖν ὑπὲρ ὧν αἰτιώμεθ’ ἀλλήλουσ. καίτοι σκοπεῖσθε πότερον κάλλιόν ἐστιν ὅπλοισ ἢ λόγοισ διακρίνεσθαι, καὶ πότερον αὐτοὺσ εἶναι βραβευτὰσ ἢ πεῖσαί τινασ ἑτέρουσ·

καὶ λογίζεσθ’ ὡσ ἄλογόν ἐστιν Ἀθηναίουσ Θασίουσ μὲν καὶ Μαρωνίτασ ἀναγκάσαι περὶ Στρύμησ διακριθῆναι λόγοισ, αὐτοὺσ δὲ πρὸσ ἐμὲ μὴ διαλύσασθαι περὶ ὧν ἀμφισβητοῦμεν τὸν τρόπον τοῦτον, ἄλλωσ τε καὶ γιγνώσκοντασ ὅτι νικηθέντεσ μὲν οὐδὲν ἀποβαλεῖτε, κρατήσαντεσ δὲ λήψεσθε τὰ νῦν ὑφ’ ἡμῖν ὄντα. πάντων δέ μοι δοκεῖ παραλογώτατον εἶναι, διότι πέμψαντοσ ἐμοῦ πρέσβεισ ἀπὸ τῆσ συμμαχίασ πάσησ, ἵν’ ὦσι μάρτυρεσ, καὶ βουλομένου ποιήσασθαι πρὸσ ὑμᾶσ δικαίασ ὁμολογίασ ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων, οὐδὲ τοὺσ περὶ τούτων λόγουσ ἐδέξασθε παρὰ τῶν πρεσβευόντων, ἐξὸν ὑμῖν ἢ τῶν κινδύνων ἀπαλλάξαι τοὺσ δυσχερὲσ ὑποπτεύοντάσ τι καθ’ ἡμῶν, ἢ φανερῶσ ἐξελέγξαι με φαυλότατον ὄντα τῶν ἁπάντων.

τῷ μὲν οὖν δήμῳ ταῦτα συνέφερε, τοῖσ δὲ λέγουσιν οὐκ ἐλυσιτέλει.

φασὶ γὰρ οἱ τῆσ πολιτείασ τῆσ παρ’ ὑμῖν ἔμπειροι τὴν μὲν εἰρήνην πόλεμον αὐτοῖσ εἶναι, τὸν δὲ πόλεμον εἰρήνην· ἢ γὰρ συναγωνιζομένουσ τοῖσ στρατηγοῖσ ἢ συκοφαντοῦντασ ἀεί τι λαμβάνειν παρ’ αὐτῶν, ἔτι δὲ τῶν πολιτῶν τοῖσ γνωριμωτάτοισ καὶ τῶν ἔξωθεν τοῖσ ἐνδοξοτάτοισ λοιδορουμένουσ ἐπὶ τοῦ βήματοσ περιποιεῖσθαι παρὰ τοῦ πλήθουσ δόξαν ὡσ εἰσὶ δημοτικοί. ῥᾴδιον μὲν οὖν ἐστί μοι παῦσαι τῆσ βλασφημίασ αὐτοὺσ μικρὰ πάνυ προεμένῳ, καὶ ποιῆσαι λέγειν ἐπαίνουσ ὑπὲρ ἡμῶν.

ἀλλ’ αἰσχυνοίμην ἄν, εἰ τὴν πρὸσ ὑμᾶσ εὔνοιαν παρὰ τούτων φαινοίμην ὠνούμενοσ, οἳ πρὸσ τοῖσ ἄλλοισ εἰσ τοῦτο τόλμησ ἥκουσιν ὥστε καὶ περὶ Ἀμφιπόλεωσ πρὸσ ἡμᾶσ ἀμφισβητεῖν ἐπιχειροῦσιν, ὑπὲρ ἧσ τῶν ἀντιποιουμένων αὐτῆσ οἶμαι πολὺ δικαιότερα λέγειν αὐτόσ. εἴτε γὰρ τῶν ἐξ ἀρχῆσ κρατησάντων γίγνεται, πῶσ οὐ δικαίωσ ἡμεῖσ αὐτὴν ἔχομεν, Ἀλεξάνδρου τοῦ προγόνου πρώτου κατασχόντοσ τὸν τόπον, ὅθεν καὶ τῶν αἰχμαλώτων Μήδων ἀπαρχὴν ἀνδριάντα χρυσοῦν ἀνέστησεν εἰσ Δελφούσ;

εἴτε τούτων μὲν ἀμφισβητήσειέ τισ, ἀξιοῖ δὲ γίγνεσθαι τῶν ὕστερον γενομένων κυρίων, ὑπάρχει μοι καὶ τοῦτο τὸ δίκαιον· ἐκπολιορκήσασ γὰρ τοὺσ ὑμᾶσ μὲν ἐκβαλόντασ, ὑπὸ Λακεδαιμονίων δὲ κατοικισθέντασ, ἔλαβον τὸ χωρίον. καίτοι πάντεσ οἰκοῦμεν τὰσ πόλεισ ἢ τῶν προγόνων παραδόντων ἢ κατὰ πόλεμον κύριοι καταστάντεσ.

ὑμεῖσ δ’ οὔτε πρῶτοι λαβόντεσ οὔτε νῦν ἔχοντεσ, ἐλάχιστον δὲ χρόνον ἐν τοῖσ τόποισ ἐμμείναντεσ, ἀντιποιεῖσθε τῆσ πόλεωσ, καὶ ταῦτα πίστιν ὑπὲρ ἡμῶν αὐτοὶ βεβαιοτάτην ἐπιθέντεσ· πολλάκισ γὰρ ἐμοῦ γράφοντοσ ἐν ταῖσ ἐπιστολαῖσ ὑπὲρ αὐτῆσ, ἐγνώκατε δικαίωσ ἔχειν ἡμᾶσ, τότε μὲν ποιησάμενοι τὴν εἰρήνην ἔχοντοσ ἐμοῦ τὴν πόλιν, κᾆτα συμμαχίαν ἐπὶ ταῖσ αὐταῖσ ὁμολογίαισ. καίτοι πῶσ ἂν ἑτέρα γένοιτο βεβαιοτέρα ταύτησ κτῆσισ, τῆσ τὸ μὲν ἐξ ἀρχῆσ καταλειφθείσησ ἡμῖν ὑπὸ τῶν προγόνων, πάλιν δὲ κατὰ πόλεμον ἐμῆσ γεγενημένησ, τρίτον δὲ συγχωρηθείσησ ὑφ’ ὑμῶν τῶν εἰθισμένων ἀμφισβητεῖν καὶ τῶν οὐδὲν ὑμῖν προσηκόντων;

ἃ μὲν οὖν ἐγκαλῶ, ταῦτ’ ἐστίν·

ὡσ δὲ προϋπαρχόντων καὶ διὰ τὴν ἐμὴν εὐλάβειαν μᾶλλον ἤδη τοῖσ πράγμασιν ἐπιτιθεμένων καὶ καθ’ ὅσον ἂν δύνησθε κακοποιούντων ὑμῶν, ἀμυνοῦμαι μετὰ τοῦ δικαίου, καὶ μάρτυρασ τοὺσ θεοὺσ ποιησάμενοσ διαλήψομαι περὶ τῶν καθ’ ὑμᾶσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Demosthenes, Speeches 11-20, Ἐπιστολὴ Φιλίππου

(데모스테네스, Speeches 11-20, Ἐπιστολὴ Φιλίππου)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION