Ancient Greek Text

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 115

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 115)

σκορπίοσ. Διοκλῆσ ἐν πρώτῳ τῶν πρὸσ Πλείσταρχον Ὑγιεινῶν τῶν μὲν νεαρῶν φησιν ἰχθύων ξηροτέρουσ εἶναι τὰσ σάρκασ σκορπίουσ, κόκκυγασ, ψήττασ, σαργούσ, τραχούρουσ, τὰσ δὲ τρίγλασ ἧττον τούτων ξηροσάρκουσ. οἱ γὰρ πετραῖοι μαλακοσαρκότεροὶ εἰσιν. Ἱκέσιοσ δέ φησι· "τῶν σκορπίων ὁ μέν ἐστι πελάγιοσ, ὁ δὲ τεναγώδησ. "καὶ ὁ μὲν πελάγιοσ πυρρόσ, ὁ δ’ ἕτεροσ μελανίζων. "διαφέρει δὲ τῇ γεύσει καὶ τῷ τροφίμῳ ὁ πελάγιοσ. "εἰσὶ δὲ οἱ σκορπίοι σμηκτικοί, εὐέκκριτοι, πολύχυλοι, πολύτροφοι, χονδρώδεισ γάρ εἰσι. τίκτει δ’ ὁ σκορπίοσ δίσ, ὥσ φησιν Ἀριστοτέλησ ἐν πέμπτῳ ζῴων μορίων. Νουμήνιοσ δ’ ἐν Ἁλιευτικῷ· φυκίδασ ἀλφηστήν τε καὶ ἐν χροιῇσιν ἐρυθρὸν σκορπίον ἢ πέρκαισι καθηγητὴν μελάνουρον. ὅτι δὲ καὶ πληκτικόσ ἐστιν Ἀριστοτέλησ ἱστορεῖ ἐν τῷ περὶ ἰχθύων ἢ ζωικῶν. Ἐπίχαρμοσ δ’ ἐν Μούσαισ ποικίλον εἶναί φησι τὸν σκορπίον σκορπίοι τε ποικίλοι γλαῦκοί τε, σαῦροι πίονεσ. μονήρησ δ’ ἐστὶ καὶ φυκοφάγοσ.

ἐν δὲ πέμπτῳ ζῴων μορίων ὁ Ἀριστοτέλησ σκορπίουσ καὶ σκορπίδασ ἐν διαφόροισ τόποισ ὀνομάζει, ἄδηλον δὲ εἰ τοὺσ αὐτοὺσ λέγει· ὅτι καὶ σκόρπαιναν καὶ σκορπίουσ πολλάκισ ἡμεῖσ ἐφάγομεν καὶ διάφοροι καὶ οἱ χυμοὶ καὶ αἱ χρόαι εἰσὶν οὐδεὶσ ἀγνοεῖ. ὁ δ’ ὀψαρτυτὴσ Ἀρχέστρατοσ ἐν τοῖσ χρυσοῖσ ἔπεσι λέγει· ἐν δὲ Θάσῳ τὸν σκορπίον ὠνοῦ, ἐὰν ᾖ μὴ μείζων πυγόνοσ·

μεγάλου δ’ ἀπὸ χεῖρασ ἰάλλε.