Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 19

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 19)

τοσαῦτα εἰπόντοσ τοῦ Αἰμιλιανοῦ ὁ Ποντιανὸσ ἔφη· "σπάνιοσ γὰρ ὄντωσ ἦν τὸ παλαιὸν παρὰ τοῖσ Ἕλλησιν ὁ μὲν χρυσὸσ καὶ πάνυ, ὁ δὲ ἄργυροσ ὀλίγοσ ἦν ἐν τοῖσ μετάλλοισ. "διὸ καὶ Φίλιππον τὸν τοῦ μεγάλου βασιλέωσ Ἀλεξάνδρου πατέρα φησὶν Δοῦρισ ὁ Σάμιοσ φιάλιον χρυσοῦν κεκτημένον ἀεὶ τοῦτ’ ἔχειν κείμενον ὑπὸ τὸ προσκεφάλαιον. "καὶ τὴν Ἀτρέωσ δὲ χρυσῆν ἄρνα, περὶ ἣν γεγόνασιν ἡλίου τε ἐκλείψεισ καὶ βασιλέων μεταβολαὶ ἔτι τε τῆσ τραγῳδίασ ἡ πολλή, φιάλην ἀργυρᾶν φησι γεγονέναι Ἡρόδωροσ ὁ Ἡρακλεώτησ ἔχουσαν ἐν μέσῳ ἄρνα χρυσῆν. Ἀναξιμένησ δ’ ὁ Λαμψακηνὸσ ἐν ταῖσ πρώταισ ἐπιγραφομέναισ ἱστορίαισ τὸν Ἐριφύλησ ὁρ́μον διαβόητον γενέσθαι διὰ τὸ σπάνιον εἶναι τότε τὸ χρυσίον παρὰ τοῖσ Ἕλλησι· "καὶ γὰρ ἀργυροῦν ποτήριον ἦν ἰδεῖν τότε παράδοξον. "μετὰ δὲ τὴν Δελφῶν ὑπὸ Φωκέων κατάληψιν πάντα τὰ τοιαῦτα δαψίλειαν εἴληφεν. "ἐκ ποτηρίων δὲ χαλκῶν ἔπινον οἱ σφόδρα δοκοῦντεσ πλουτεῖν καὶ τὰσ θήκασ τούτων ὠνόμαζον χαλκοθήκασ. "̔ Ἡρόδοτόσ τέ φησι τοὺσ Αἰγυπτίων ἱερεῖσ χαλκοῖσ ποτηρίοισ πίνειν, τοῖσ τε βασιλεῦσιν αὐτῶν θύουσί ποτε κοινῇ οὐχ εὑρεθῆναι πᾶσι δοθῆναι φιάλασ ἀργυρᾶσ· "Ψαμμήτιχον γοῦν νεώτερον ὄντα τῶν ἄλλων βασιλέων χαλκῇ φιάλῃ σπεῖσαι τῶν ἄλλων ἀργυραῖσ σπενδόντων. "συληθέντοσ δ’ οὖν τοῦ Πυθικοῦ ἱεροῦ ὑπὸ τῶν Φωκικῶν τυράννων ἐπέλαμψε παρὰ τοῖσ Ἕλλησιν ὁ χρυσόσ, εἰσεκώμασε δὲ καὶ ὁ ἄργυροσ, ὕστερον δὲ τοῦ μεγίστου Ἀλεξάνδρου τοὺσ ἐκ τῆσ Ἀσίασ θησαυροὺσ ἀνελομένου ὄντωσ ἀνέτειλεν ὁ κατὰ Πίνδαρον εὐρυσθενὴσ πλοῦτοσ. "καὶ τὰ ἐν Δελφοῖσ δὲ ἀναθήματα τὰ ἀργυρᾶ καὶ τὰ χρυσᾶ ὑπὸ πρώτου Γύγου τοῦ Λυδῶν βασιλέωσ ἀνετέθη· "καὶ πρὸ τῆσ τούτου βασιλείασ ἀνάργυροσ, ἔτι δὲ ἄχρυσοσ ἦν ὁ Πύθιοσ, ὡσ Φαινίασ τέ φησιν ὁ Ἐρέσιοσ καὶ Θεόπομποσ ἐν τῇ τεσσαρακοστῇ τῶν Φιλιππικῶν. ἱστοροῦσι γὰρ οὗτοι κοσμηθῆναι τὸ Πυθικὸν ἱερὸν ὑπό τε τοῦ Γύγου καὶ τοῦ μετὰ τοῦτον Κροίσου, μεθ’ οὓσ ὑπό τε Γέλωνοσ καὶ Ιἕρωνοσ τῶν Σικελιωτῶν, τοῦ μὲν τρίποδα καὶ Νίκην χρυσοῦ πεποιημένα ἀναθέντοσ καθ’ οὓσ χρόνουσ Ξέρξησ ἐπεστράτευε τῇ Ἑλλάδι, τοῦ δ’ Ιἕρωνοσ τὰ ὅμοια, λέγει δ’ οὕτωσ ὁ Θεόπομποσ· "ἦν γὰρ τὸ παλαιὸν τὸ ἱερὸν κεκοσμημένον χαλκοῖσ ἀναθήμασιν, οὐκ ἀνδριᾶσιν ἀλλὰ λέβησι καὶ τρίποσι χαλκοῦ πεποιημένοισ. "Λακεδαιμόνιοι οὖν χρυσῶσαι βουλόμενοι τὸ πρόσωπον τοῦ ἐν Ἀμύκλαισ Ἀπόλλωνοσ καὶ οὐχ εὑρίσκοντεσ ἐν τῇ Ἑλλάδι χρυσίον πέμψαντεσ εἰσ θεοῦ ἐπηρώτων τὸν θεὸν παρ’ οὗ χρυσίον πρίαιντο. "ὁ δ’ αὐτοῖσ ἀνεῖλεν παρὰ Κροίσου τοῦ Λυδοῦ πορευθέντασ ὠνεῖσθαι. "καὶ οἳ πορευθέντεσ παρὰ Κροίσου ὠνήσαντο. "Ιἕρων δ’ ὁ Συρακόσιοσ βουλόμενοσ ἀναθεῖναι τῷ θεῷ τὸν τρίποδα καὶ τὴν Νίκην ἐξ ἀπέφθου χρυσοῦ ἐπὶ πολὺν χρόνον ἀπορῶν χρυσίου ὕστερον ἔπεμψε τοὺσ ἀναζητήσοντασ εἰσ τὴν Ἑλλάδα, οἵτινεσ μόλισ ποτ’ εἰσ Κόρινθον ἀφικόμενοι καὶ ἐξιχνεύσαντεσ εὑρ͂ον παρ’ Ἀρχιτέλει τῷ Κορινθίῳ, ὃσ πολλῷ χρόνῳ συνωνούμενοσ κατὰ μικρὸν θησαυροὺσ εἶχεν οὐκ ὀλίγουσ, ἀπέδοτο γοῦν τοῖσ παρὰ τοῦ ̔ Ιἕρωνοσ ὅσον ἠβούλοντο καὶ μετὰ ταῦτα πληρώσασ καὶ τὴν ἑαυτοῦ χεῖρα ὅσον ἠβούλοντο χωρῆσαι ἐπέδωκεν αὐτοῖσ. ἀνθ’ ὧν Ιἕρων πλοῖον σίτου καὶ ἄλλα πολλὰ δῶρα ἔπεμψεν ἐκ Σικελίασ. "ἱστορεῖ τὰ αὐτὰ καὶ Φαινίασ ἐν τῷ περὶ τῶν ἐν Σικελίᾳ τυράννων, ὡσ χαλκῶν ὄντων τῶν παλαιῶν ἀναθημάτων καὶ τριπόδων καὶ λεβήτων καὶ ἐγχειριδίων, ὧν ἐφ’ ἑνὸσ καὶ ἐπιγεγράφθαι φησίν θάησαί μ’ · "ἐτεὸν γὰρ ἐν Ἰλίου εὐρέι πύργῳ ἦν ὅτε καλλικόμῳ μαρνάμεθ’ ἀμφ’ Ἑλένῃ· "καὶ μ’ Ἀντηνορίδησ ἐφόρει κρείων Ἑλικάων νῦν δέ με Λητοΐδου θεῖον ἔχει δάπεδον. "ἐπὶ δὲ τρίποδοσ, ὃσ ἦν εἷσ τῶν ἐπὶ Πατρόκλῳ ἄθλων τεθέντων χάλκεόσ εἰμι τρίπουσ, Πυθοῖ δ’ ἀνάκειμαι ἄγαλμα. "καὶ μ’ ἐπὶ Πατρόκλῳ θῆκεν πόδασ ὠκὺσ Ἀχιλλεύσ · "Τυδείδησ δ’ ἀνέθηκε βοὴν ἀγαθὸσ Διομήδησ, νικήσασ ἵπποισι παρὰ πλατὺν Ἑλλήσποντον. "Ἔφοροσ δὲ ἢ Δημόφιλοσ ὁ υἱὸσ αὐτοῦ ἐν τῇ τριακοστῇ τῶν ἱστοριῶν περὶ τοῦ ἐν Δελφοῖσ ἱεροῦ λέγων φησίν· "Ὀνόμαρχοσ δὲ καὶ Φάυλλοσ καὶ Φάλαικοσ οὐ μόνον ἅπαντα τὰ τοῦ θεοῦ ἐξεκόμισαν, ἀλλὰ τὸ τελευταῖον αἱ γυναῖκεσ αὐτῶν τόν τε τῆσ Ἐριφύλησ κόσμον ἔλαβον, ὃν Ἀλκμαίων εἰσ Δελφοὺσ ἀνέθηκε κελεύσαντοσ τοῦ θεοῦ, καὶ τὸν τῆσ Ἑλένησ ὁρ́μον Μενελάου ἀναθέντοσ. "ἑκατέρῳ γὰρ ὁ θεὸσ ἔχρησεν, Ἀλκμαίωνι μὲν πυνθανομένῳ πῶσ ἂν τῆσ μανίασ ἀπαλλαγείη· "τιμῆὲν μ’ αἰτεῖσ δῶρον μανίαν ἀποπαῦσαι· "καὶ σὺ φέρειν τιμῆεν ἐμοὶ γέρασ, ᾧ ποτε μήτηρ Ἀμφιάραον ἔκρυψ’ ὑπὸ γῆν αὐτοῖσι σὺν ἵπποισ· "Μενελάῳ δὲ πῶσ ἂν τὸν Ἀλέξανδρον τιμωρήσαιτο πάγχρυσον φέρε κόσμον ἑλὼν ἀπὸ σῆσ ἀλόχοιο δειρῆσ, ὅν ποτε Κύπρισ ἔδωχ’ Ἑλένῃ μέγα χάρμα ὥσ σοι Ἀλέξανδροσ τίσιν ἐχθίστην ἀποδώσει. "συνέβη δὲ ταῖσ γυναιξὶν ἔριν ἐμπεσεῖν περὶ τοῦ κόσμου τούτου ποτέρα πότερον λήψεται. "καὶ διακληρουμένων ἡ μὲν σκυθρωπὴ οὖσα κατὰ τὸν βίον καὶ σεμνότητοσ πλήρησ τὸν Ἐριφύλησ ὁρ́μον, ἡ δὲ ὡρ́ᾳ διαφέρουσα καὶ μάχλοσ οὖσα τὸν τῆσ Ἑλένησ ἔλαχε. "καὶ αὕτη μὲν ἐρασθεῖσα νεανίσκου τινὸσ Ἠπειρώτου συνεξεδήμησεν, ἡ δὲ τῷ ἀνδρὶ θάνατον ἐβούλευσεν. "Πλάτων δὲ ὁ θεῖοσ καὶ Λυκοῦργοσ ὁ Λάκων οὐδ’ εἰών ἐνεπιδημεῖν ταῖσ ἰδίαισ πολιτείαισ οὔτε τῶν ἄλλων πολυτελῶν οὐδέν, ἀλλ’ οὐδὲ τὸν ἄργυρον οὐδὲ τὸν χρυσόν, τῶν μεταλλευομένων τὸν σίδηρον καὶ τὸν χαλκὸν ἀρκεῖν νομίζοντεσ, ἐκεῖνα δ’ ἐκβάλλοντεσ ὡσ λυμαινόμενα τὰσ ὑγιαινούσασ τῶν πόλεων. "Ζήνων δὲ ὁ ἀπὸ τῆσ στοᾶσ πάντα τὰ ἄλλα πλὴν τοῦ νομίμωσ αὐτοῖσ καὶ καλῶσ χρῆσθαι νομίσασ ἀδιάφορα τὴν μὲν αἱρ́εσιν αὐτῶν καὶ φυγὴν ἀπειπών. τὴν χρῆσιν δὲ τῶν λιτῶν καὶ περιττῶν προηγουμένωσ· "ποιεῖσθαι προστάσσων, ὅπωσ ἀδεῆ καὶ ἀθαύμαστον πρὸσ τἄλλα τὴν διάθεσιν τῆσ ψυχῆσ ἔχοντεσ οἱ ἄνθρωποι ὅσα μήτε καλά ἐστι μήτε αἰσχρὰ τοῖσ μὲν κατὰ φύσιν ὡσ ἐπὶ πολὺ χρῶνται, τῶν δ’ ἐναντίων μηδὲν ὅλωσ δεδοικότεσ λόγῳ καὶ μὴ φόβῳ τούτων ἀπέχωνται. "οὐδὲν γὰρ ἡ φύσισ ἐκβέβληκεν ἐκ τοῦ κόσμου τῶν εἰρημένων, ἀλλ’ ἐποίησεν ὑπογείουσ αὐτῶν φλέβασ πολύπονον καὶ χαλεπὴν ἐχούσασ ἐργασίαν, ὅπωσ οἱ περὶ ταῦτα σπουδάζοντεσ ὀδυνώμενοι μετίωσι τὴν κτῆσιν, καὶ οὐχ οἱ μεταλλεύοντεσ μόνοι ἀλλὰ καὶ οἱ τὰ μεταλλευθέντα συναγείροντεσ μυρίοισ μόχθοισ θηρεύωσι τὴν περίβλεπτον ταύτην πολυκτησίαν. "δείγματοσ μὲν οὖν χάριν ἔστιν οὗπερ ἐπιπόλαιον αὐτῶν ἐστι τὸ γένοσ, εἲ γ’ ἐν ταῖσ ἐσχατιαῖσ τῆσ οἰκουμένησ καὶ ποτάμια τὰ τυχόντα ψήγματα χρυσοῦ καταφέρει καὶ ταῦτα γυναῖκεσ καὶ ἄνδρεσ ἀσθενεῖσ τὰ σώματα σὺν ταῖσ ἄμμοισ ὑποψήχοντεσ διιστᾶσι καὶ πλύναντεσ ἄγουσιν ἐπὶ τὴν χώνην, ὡσ παρὰ τοῖσ Ἐλουητίοισ φησὶν ὁ ἐμὸσ Ποσειδώνιοσ καὶ ἄλλοισ τισὶ τῶν Κελτῶν. καὶ τά τε πάλαι μὲν Ῥιπαῖα καλούμενα ὄρη, εἶθ’ ὕστερον Ὄλβια προσαγορευθέντα, νῦν δὲ Ἄλπια ἔστι δὲ τῆσ Γαλατίασ αὐτομάτωσ ὕλησ ἐμπρησθείσησ ἀργύρῳ διερρύη. τὸ μέντοι γε πολὺ τούτου βαθείαισ καὶ κακοπαθέσι μεταλλείαισ εὑρίσκεται κατὰ τὸν Φαληρέα Δημήτριον ἐλπιζούσησ τῆσ πλεονεξίασ ἀνάξειν ἐκ τῶν μυχῶν τῆσ γῆσ αὐτὸν τὸν Πλούτωνα, χαριεντιζόμενοσ γοῦν φησιν ὅτι πολλάκισ καταναλώσαντεσ τὰ φανερὰ τῶν ἀδήλων ἕνεκα ἃ μὲν ἔμελλον οὐκ ἔλαβον, ἃ δ’ εἶχον ἀπέβαλον ὥσπερ αἰνίγματοσ τρόπον ἀτυχοῦντεσ. "Λακεδαιμόνιοι δ’ ὑπὸ τῶν ἐθῶν κωλυόμενοι εἰσ φέρειν εἰσ τὴν Σπάρτην, ὡσ ὁ αὐτὸσ ἱστορεῖ Ποσειδώνιοσ, καὶ κτᾶσθαι ἄργυρον καὶ χρυσὸν ἐκτῶντο μὲν οὐδὲν ἧττον, παρακατετίθεντο δὲ τοῖσ ὁμόροισ Ἀρκάσιν. "εἶτα πολεμίουσ αὐτοὺσ ἔσχον ἀντὶ φίλων, ὅπωσ ἀνυπεύθυνον τὸ ἄπιστον διὰ τὴν ἔχθραν γένηται. "τῷ μὲν οὖν ἐν Δελφοῖσ Ἀπόλλωνι τὸν πρότερον ἐν τῇ Λακεδαίμονι χρυσὸν καὶ ἄργυρον ἱστοροῦσιν ἀνατεθῆναι, δημοσίᾳ δὲ εἰσ τὴν πόλιν Λύσανδρον εἰσαγαγόντα πολλῶν κακῶν αἴτιον γενέσθαι. "Γύλιππον γοῦν τὸν Συρακοσίουσ ἐλευθερώσαντα ἀποθανεῖν ἀποκαρτερήσαντα λόγοσ, καταγνωσθέντα ὑπὸ τῶν ἐφόρων ὡσ νοσφισάμενον ἐκ τοῦ Λυσανδρείου χρήματοσ, τοῦ δὲ ἀνατιθεμένου θεῷ καὶ συγχωρουμένου δήμου καθάπερ κοσμήματοσ καὶ κτήματοσ οὐ ῥᾴδιον ἦν τὸν θνητὸν ὀλίγωρον γενέσθαι, τῶν δὲ Γαλατῶν οἱ Σκορδίσται καλούμενοι χρυσὸν μὲν οὐκ εἰσάγουσιν εἰσ τὴν αὑτῶν χώραν, λῃζόμενοι δὲ τὴν ἀλλοτρίαν καὶ ἀδικοῦντεσ τὸν ἄργυρον οὐ παραλείπουσι. "τὸ δ’ ἔθνοσ αὐτῶν ἐστι μὲν λείψανον τῶν μετὰ Βρέννου στρατευσαμένων ἐπὶ τὸ Δελφικὸν μαντεῖον Γαλατῶν, Βαθάναττοσ δέ τισ ἡγεμὼν αὐτοὺσ διῴκισεν ἐπὶ τοὺσ περὶ τὸν Ἴστρον τόπουσ ἀφ’ οὗ καὶ τὴν ὁδὸν δι’ ἧσ ἐνόστησαν Βαθαναττίαν καλοῦσι καὶ τοὺσ ἀπογόνουσ τοὺσ ἐκείνου Βαθανάττουσ ἔτι καὶ νῦν προσαγορεύουσιν. "ἀφωσιώκασι δὲ οὗτοι τὸν χρυσὸν καὶ οὐκ εἰσφέρουσιν εἰσ τὰσ πατρίδασ, δι’ ὃν πολλὰ καὶ δεινὰ ἔπαθον ἀργύρῳ δὲ χρῶνται καὶ τούτου χάριν πολλὰ καὶ δεινὰ ποιοῦσιν. "καίτοι γε ἐχρῆν οὐχὶ τὸ γένοσ τοῦ συληθέντοσ, ἀλλὰ τὴν ἱεροσυλήσασαν ἀσέβειαν ἐξορίσαι· "εἰ δὲ μηδὲ τὸν ἄργυρον εἰσέφερον εἰσ τὴν χώραν, ἢ περὶ τὸν χαλκὸν ἂν καὶ σίδηρον ἐπλημμέλουν ἢ εἰ μηδὲ ταῦτ’ ἦν παρ’ αὐτοῖσ, περὶ τῶν βρωτῶν καὶ ποτῶν καὶ τῶν ἄλλων ἀναγκαίων ὁπλομανοῦντεσ ἂν διετέλουν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION