Athenaeus, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 85

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 85)

Διοκλῆσ μὲν ὁ Καρύστιοσ ἐν τοῖσ Ὑγιεινοῖσ ἐπιγραφομένοισ τῶν ταρίχων φησὶ τῶν ἀπιμέλων κράτιστα εἶναι τὰ ὡραῖα, τῶν δὲ πιόνων τὰ θύννεια. Ἱκέσιοσ δὲ ἱστορεῖ οὐκ εἶναι εὐεκκρίτουσ κοιλίασ οὔτε πηλαμύδασ οὔτε τὰ ὡραῖα, τὰ δὲ νεώτερα τῶν θυννείων τὴν αὐτὴν ἀναλογίαν ἔχειν τοῖσ κυβίοισ μεγάλην τε εἶναι διαφορὰν πρὸσ πάντα τὰ ὡραῖα λεγόμενα, ὁμοίωσ δὲ λέγει καὶ τῶν Βυζαντίων ὡραίων πρὸσ τὰ ἀφ’ ἑτέρων τόπων λαμβανόμενα καὶ οὐ μόνον τῶν θυννείων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων τῶν ἁλισκομένων ἐν Βυζαντίῳ. τούτοισ προσέθηκεν ὁ Ἐφέσιοσ Δάφνοσ· Ἀρχέστρατοσ μὲν ὁ περιπλεύσασ τὴν οἰκουμένην γαστρὸσ ἕνεκα καὶ τῶν ὑπὸ τὴν γαστέρα φησί· καὶ Σικελοῦ θύννου τέμαχοσ, φίλε Μόσχε, φαγεῖν χρή, τμηθὲν ὅτ’ ἐν βίκοισι ταριχεύεσθαι ἔμελλεν. σαπέρδῃ δ’ ἐνέπω κλαίειν μακρά, Ποντικῷ ὄψῳ, καὶ τοῖσ κεῖνον ἐπαινοῦσιν.

παῦροι γὰρ ἴσασιν ἀνθρώπων ὅτι φαῦλον ἔφυ καὶ ἀκιδνὸν ἔδεσμα. ἀλλὰ τριταῖον ἔχειν σκόμβρον, πρὶν ἐσ ἁλμυρὸν ὕδωρ ἐλθεῖν, ἀμφορέωσ ἐντὸσ νέον, ἡμιτάριχον. ἂν δ’ ἀφίκῃ κλεινοῦ Βυζαντίου εἰσ πόλιν ἁγνήν, ὡραίου φάγε μοι τέμαχοσ πάλιν ἐστὶ γὰρ ἐσθλὸν καὶ μαλακόν. παρέλιπεν δ’ ὁ τένθησ Ἀρχέστρατοσ συγκαταλέξαι ἡμῖν καὶ τὸ παρὰ Κράτητι τῷ κωμῳδιοποιῷ ἐν Σαμίοισ λεγόμενον ἐλεφάντινον τάριχοσ, περὶ οὗ φησιν σκυτίνῃ ποτ’ ἐν χύτρᾳ τάριχοσ ἐλεφάντινον ἧψε ποντιὰσ χελώνη πευκίνοισι καύμασι,2 καρκίνοι ποδάνεμοί τε καὶ τανύπτεροι λύκοι ὑσοριμαχεῖν ἄνδρεσ οὐρανοῦ καττύματα. παῖ’ ἐκεῖνον, ἄγχ’ ἐκεῖνον.

ἐν Κέῳ τίσ ἡμέρα; ὅτι δὲ διαβόητον ἦν τὸ τοῦ Κράτητοσ ἐλεφάντινον τάριχοσ μαρτυρεῖ Ἀριστοφάνησ ἐν Θεσμοφοριαζούσαισ διὰ τούτων ἦν μέγα τι χρῆμ’ ἔτι τρυγῳδοποιομουσική, ἡνίκα Κράτητί τε τάριχοσ ἐλεφάντινον λαμπρὸν ἐνόμιζεν ἀπόνωσ παρακεκλημένον ἄλλα τε τοιαῦθ’ ἕτερα μυρί’ ἐκιχλίζετο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION