Ancient Greek Text

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 52

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 52)

καὶ ὁ Κύνουλκοσ ὀργισθεὶσ γάστρων, ἔφη, καὶ κοιλιόδαιμον ἄνθρωπε, οὐδὲν ἄλλο σὺ οἶσθα, οὐ λόγουσ διεξοδικοὺσ εἰπεῖν, οὐχ ἱστορίασ μνησθῆναι, οὐ τῆσ ἐν λόγοισ χάριτοσ ἀπάρξασθαί ποτε, ἀλλὰ τὸν χρόνον ἅπαντα περὶ ταῦτα κατετρίβησ ζητῶν, κεῖται, οὐ κεῖται; εἴρηται, οὐκ εἴρηται; ἐξονυχίζεισ τε πάντα τὰ προσπίπτοντα τοῖσ συνδιαλεγομένοισ τὰσ ἀκάνθασ συνάγων, ὡσ ἀν’ ἐχινόποδασ καὶ ἀνὰ τρηχεῖαν ὄνωνιν ἀεὶ διατρίβων, ἀνθέων τῶν ἡδίστων μηδὲν συναθροίζων. ἢ οὐ σὺ εἶ ὁ καὶ τὴν ὑπὸ Ῥωμαίων καλουμένην στρήναν κατά τινα πατρίαν παράδοσιν λεγομένην καὶ διδομένην τοῖσ φίλοισ ἐπινομίδα καλῶν; καὶ εἰ μὲν τὴν Πλάτωνοσ ζηλώσασ, μαθεῖν βουλόμεθα σ321 εἰ δὲ παρά τινι οὕτωσ εὑρὼν λεγομένην, ἐμφάνισον τὸν εἰπόντα. ἐγὼ γὰρ οἶδα ἐπινομίδα καλουμένην καὶ μέροσ τι τῆσ τριήρουσ, ὡσ Ἀπολλώνιοσ ἐν Τριηρικῷ παρατέθειται. οὐ σὺ εἶ ὁ καὶ τὸν καινὸν καὶ οὐδέπω ἐν χρείᾳ γενόμενον φαινόλην εἴρηται γάρ, ὦ βέλτιστε, καὶ ὁ φαινόλησ εἰπών παῖ Λεῦκε, δόσ μοι τὸν ἄχρηστον φαινόλην εἰσ βαλανεῖον δέ ποτε πορευόμενοσ οὐκ ἔφησ πρὸσ τὸν πυνθανόμενον ’ ποῖ δή; σ32 ’ ἀπολούμενοσ, ἦν δ’ ἐγώ, ἐπείγομαι;

’ κἀκείνησ σοι τῆσ ἡμέρασ ὁ καλὸσ κανυσῖνοσ ὑπὸ λωποδυτῶν ἀνηρπάσθη, ὡσ γέλωτα πάμπολυν ἐν τῷ βαλανείῳ γενέσθαι ἀχρήστου ζητουμένου φαινόλου. ἄλλοτε δέ, ὦ ἑταῖροι φίλτατοι ‐ πρὸσ γὰρ ὑμᾶσ εἰρήσεται τἀληθῆ προσέπταισε λίθῳ καὶ τὴν κνήμην ἔλυσε· "τί τοῦτο, Οὐλπιανέ;

ἔλεγε. "τί δὲ σύ; ἔφασκον.