헬라어 문장 검색 - ΑτηενάΤηεΔειπ

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 17)

ἐπεὶ δ’ ἐνταῦθα τοῦ λόγου ἐσμέν, οὐκ ἄξιον ἡγοῦμαι παραλιπεῖν τὰ περὶ Ἀμοιβέωσ τοῦ καθ’ ἡμᾶσ κιθαρῳδοῦ, ἀνδρὸσ τεχνίτου κατὰ νόμουσ τοὺσ μουσικούσ. οὗτόσ ποτε βράδιον ἥκων ἐπὶ τὸ συμπόσιον ἡμῶν ὡσ ἔμαθεν παρά τινοσ τῶν οἰκετῶν ἀποδειπνήσαντασ, ἐβουλεύετο τί χρὴ ποιεῖν, ἑώσ παρελθὼν ὁ Σόφων αὐτῷ μάγειροσ γεγωνότερον δ’ ἐφθέγγετο ὡσ πάντασ ἀκούειν τὰ ἐξ Αὔγησ εἶπεν Εὐβούλου· τί, ὦ πόνηρ’Σ32, ἕστηκασ ἐν πύλαισ ἔτι, ἀλλ’ οὐ βαδίζεισ; τοῖσδε γενναίωσ πάλαι διεσπάρακται θερμὰ χηνίσκων μέλη, διερράχισται σεμνὰ δελφάκων κρέα, κατηλόηται γαστρὸσ οὑν μέσῳ κύκλοσ κατῃσίμωται πάντα τἀκροκώλια, νενωγάλισται σεμνὸσ ἀλλᾶντοσ τόμοσ, παρεντέτρωκται τευθὶσ ἐξωπτημένη, παρεγκέκαπται κρανί’ ἐννέ’ ἢ δέκα. ὥστ’ εἴ τι βούλει τῶν λελειμένων φαγεῖν, ἔπειγ’ ἔπειγε, μὴ ποθ’ ὡσ λύκοσ χανὼν καὶ τῶνδ’ ἁμαρτὼν ὕστερον σαυτὸν δάκνῃσ.

πάντ’ ἐστὶν ἡμῖν κατὰ τὸν ἥδιστον Ἀντιφάνην, ὃσ ἐν τῷ Φιλοθηβαίῳ φησίν· ἥ τε γὰρ συνώνυμοσ τῆσ ἔνδον οὔσησ ἔγχελυσ Βοιωτία τμηθεῖσα κοίλοισ ἐν βυθοῖσι κακκάβησ χλιαίνετ’, αἴρεθ’, ἕψεται, παφλάζεται, προσκάεθ’, ὥστε μηδ’ ἂν εἰ χαλκοῦσ ἔχων μυκτῆρασ εἰσέλθοι τισ, ἐξελθεῖν πάλιν εἰκῇ· ·

τοσαύτην ἐξακοντίζει πνοήν. β. λέγεισ μάγειρον ζῶντα. α. πλησίον δέ γε ταύτησ ἄσιτοσ ἡμέραν καὶ νύχθ’ ὅλην κεστρεὺσ λοπισθείσ, ἁλσὶ πασθείσ, ἐκστραφείσ, χρωσθείσ, ὁμοῦ τι πρὸσ τέλοσ δρόμου περῶν, σίζει κεκραγώσ, παῖσ δ’ ἐφέστηκε ῥανῶν ὄξει, Λίβυσ τε καυλὸσ ἐξηρασμένοσ ἀκτῖσι θείαισ σιλφίου παραστατεῖ. β. εἶτ’ οὐκ ἐπῳδούσ φασιν ἰσχύειν τινέσ; ἐγὼ γὰρ ἤδη τρεῖσ ὁρῶ μασωμένουσ, σοῦ ταῦτα συστρέφοντοσ.

α. ἥ τε σύννομον τῆσ κυφονώτου σῶμ’ ἔχουσα σηπίασ, ξιφηφόροισι χερσὶν ἐξωπλισμένη τευθίσ, μεταλλάξασα λευκαυγῆ φύσιν σαρκὸσ πυρωτοῖσ ἀνθράκων ῥαπίσμασιν, ξανθαῖσιν αὔραισ σῶμα πᾶν ἀγάλλεται, δείπνου προφήτην λιμὸν ἐκκαλουμένη. ὥστε γ’ εἴσιθι, μὴ μέλλε, χώρει.

δεῖ γὰρ ἠριστηκότασ πάσχειν, ἐάν τι καὶ παθεῖν ἡμᾶσ δέῃ. καὶ ὃσ. πάνυ ἐμμελέστατα ἀπαντήσασ αὐτῷ ἀνεφώνησε τὰ ἐκ τοῦ Κλεάρχου Κιθαρῳδοῦ τάδε· γόγγρων τε λευκῶν πᾶσι τοῖσ κολλώδεσι βρόχθιζε. τούτοισ γὰρ τρέφεται τὸ πνεῦμα καὶ τὸ φωνάριον ἡμῶν περίσαρκον γίνεται. κρότου δ’ ἐπὶ τούτοισ γενομένου καὶ πάντων ὁμοθυμαδὸν αὐτὸν καλεσάντων εἰσελθὼν καὶ πιὼν ἀναλαβών τε τὴν κιθάραν εἰσ τοσοῦτον ἡμᾶσ ἧσεν ὡσ πάντασ θαυμάζειν τήν τε κιθάρισιν μετὰ τῆσ τέχνησ ταχίστην οὖσαν καὶ τῆσ φωνῆσ τὴν ἐμμέλειαν.

ἐμοὶ μὲν γὰρ οὐδὲν ἐλάττων εἶναι νομίζεται τοῦ παλαιοῦ Ἀμοιβέωσ, ὅν φησιν Ἀριστέασ ἐν τῷ περὶ Κιθαρῳδῶν ἐν Ἀθήναισ κατοικοῦντα καὶ πλησίον τοῦ θεάτρου οἰκοῦντα, εἰ ἐξέλθοι ᾀσόμενοσ, τάλαντον Ἀττικὸν τῆσ ἡμέρασ λαμβάνειν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 17

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 17)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION