Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 13

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 13)

τοσαῦτα οἰνολογήσαντοσ ἤτοι περὶ οἴνων εἰπόντοσ· λαφύσσοντοσ οἴνων ὀνόματα. οὐ χαίρει τῷ πόματι ἐκ πρώτησ ἐθισθεὶσ ἀνατροφῆσ ὑδροποτεῖν. ἡδὺ ἐστ’ ἐν δαιτὶ καὶ εἰλαπίνῃ τεθαλυίῃ τέρπεσθαι μύθοισιν, ἐπὴν δαιτὸσ κορέσωνται, Ἡσίοδοσ ἐν τῇ Μελαμποδίᾳ φησίν. οὔ τινι ὑμῶν ἐπῆλθε περὶ ὑδάτων εἰπεῖν τι, ἀφ’ ὧν καὶ ὁ οἶνοσ ἀφύεται, καίτοι Πινδάρου τοῦ μεγαλοφωνοτάτου ἄριστον πάντων εἶναι τὸ ὕδωρ φήσαντοσ. ἄλσοσ λέγει, ἐπαινεῖ δὲ καὶ τὸ διαυγὲσ αὐτοῦ· "κρῆναι πίσυρεσ ῥέον ὕδατι λευκῷ. τὸ δὲ δὴ κοῦφον καὶ πλείονοσ τιμῆσ ἄξιον ἱμερτὸν καλεῖ· "Πηνειῷ συμμίσγεται. καὶ τοῦ ῥυπτικοῦ δὲ ὕδατοσ μέμνηται· ὃ ἀποδεχόμενοσ καὶ Πραξαγόρασ ὁ Κῷοσ. . καλὸν εἶναι λέγει· καλὸν ὑπεκπρορέει μάλα περ ῥυπόωντα καθῆραι. "στήσαμεν νῆασ ἀγχοῦ ὕδατοσ γλυκεροῖο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION