Ancient Greek Text

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 2

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 2)

οἶνόν τοι, Μενέλαε, θεοὶ ποίησαν ἄριστον θνητοῖσ ἀνθρώποισιν ἀποσκεδάσαι μελεδῶνασ. ὁ τῶν Κυπρίων τοῦτό φησι ποιητήσ, ὅστισ ἂν εἰή. Δίφιλοσ δ’ ὁ κωμικόσ φησιν ὦ πᾶσι τοῖσ φρονοῦσι προσφιλέστατε Διόνυσε καὶ σοφώταθ’, ὡσ ἡδύσ τισ εἶ· ὃσ τὸν ταπεινὸν μέγα φρονεῖν ποιεῖσ μόνοσ, τὸν τὰσ ὀφρῦσ αἴροντα συμπείθεισ γελᾶν τὸν τ’ ἀσθενῆ τολμᾶν τι, τὸν δειλὸν θρασύν. · . ὁ δὲ Κυθήριοσ Φιλόξενοσ λέγει· "εὐρείτασ οἶνοσ πάμφωνοσ. Χαιρήμων δὲ ὁ τραγῳδὸσ παρασκευάζειν φησὶ τὸν οἶνον τοῖσ χρωμένοισ γέλωτα, σοφίαν, ἀμαθίαν, εὐβουλίαν. Ιὤν δ’ ὁ Χῖόσ φησιν ἄδαμνον παῖδα ταυρωπόν, νέον οὐ νέον, ἥδιστον πρόπολον βαρυγδούπων ἐρώτων, οἶνον ἀερσίνοον, .

. ἀνθρώπων πρύτανιν. ‐ ὁ Μνησίθεοσ δ’ ἔφη τὸν οἶνον τοὺσ θεοὺσ θνητοῖσ καταδεῖξαι τοῖσ μὲν ὀρθῶσ χρωμένοισ ἀγαθὸν μέγιστον, τοῖσ δ’ ἀτάκτωσ τοὔμπαλιν, τροφήν τε γὰρ δίδωσι τοῖσι χρωμένοισ ἰσχύν τε ταῖσ ψυχαῖσι καὶ τοῖσ σώμασιν εἰσ τὴν ἰατρικήν τε χρησιμώτατον καὶ τοῖσ ποτοῖσ γὰρ φαρμάκοισ κεράννυται καὶ τοῖσιν ἑλκωθεῖσιν ὠφελίαν ἔχει. ἐν ταῖσ συνουσίαισ τε ταῖσ καθ’ ἡμέραν τοῖσ μὲν μέτριον πίνουσι καὶ κεκραμένον εὐθυμίαν ἐὰν δ’ ὑπερβάλῃσ, ὕβριν ἐὰν δ’ ἴσον ἴσῳ προσφέρῃ, μανίαν ποιεῖ·

ἐὰν δ’ ἄκρατον, παράλυσιν τῶν σωμάτων, διὸ καὶ καλεῖσθαι τὸν Διόνυσον πανταχοῦ ἰατρόν.

ἡ δὲ Πυθία εἴρηκέ τισι Διόνυσον ὑγιάτην καλεῖν.