헬라어 문장 검색 - ΑριστοπήΑξηαρνί01́

(아리스토파네스, Acharnians, Prologue)

ὅσα δὴ δέδηγμαι τὴν ἐμαυτοῦ καρδίαν, ἥσθην δὲ βαιά, πάνυ δὲ βαιά, τέτταρα· ἃ δ’ ὠδυνήθην, ψαμμακοσιογάργαρα. φέρ’ ἴδω, τί δ’ ἥσθην ἄξιον χαιρηδόνοσ; ἐγᾦδ’ ἐφ’ ᾧ γε τὸ κέαρ ηὐφράνθην ἰδών, τοῖσ πέντε ταλάντοισ οἷσ Κλέων ἐξήμεσεν. ταῦθ’ ὡσ ἐγανώθην, καὶ φιλῶ τοὺσ ἱππέασ διὰ τοῦτο τοὔργον· ἄξιον γὰρ Ἑλλάδι. ἀλλ’ ὠδυνήθην ἕτερον αὖ τραγῳδικόν, ὅτε δὴ ’κεχήνη προσδοκῶν τὸν Αἰσχύλον, ὁ δ’ ἀνεῖπεν, εἴσαγ’ ὦ Θέογνι τὸν χορόν. πῶσ τοῦτ’ ἔσεισέ μου δοκεῖσ τὴν καρδίαν; ἀλλ’ ἕτερον ἥσθην, ἡνίκ’ ἐπὶ Μόσχῳ ποτὲ Δεξίθεοσ εἰσῆλθ’ ᾀσόμενοσ Βοιώτιον. τῆτεσ δ’ ἀπέθανον καὶ διεστράφην ἰδών, ὅτε δὴ παρέκυψε Χαῖρισ ἐπὶ τὸν ὄρθιον. ἀλλ’ οὐδεπώποτ’ ἐξ ὅτου ’γὼ ῥύπτομαι οὕτωσ ἐδήχθην ὑπὸ κονίασ τὰσ ὀφρῦσ ὡσ νῦν, ὁπότ’ οὔσησ κυρίασ ἐκκλησίασ ἑωθινῆσ ἔρημοσ ἡ πνὺξ αὑτηί, οἱ δ’ ἐν ἀγορᾷ λαλοῦσι κἄνω καὶ κάτω τὸ σχοινίον φεύγουσι τὸ μεμιλτωμένον. οὐδ’ οἱ πρυτάνεισ ἥκουσιν, ἀλλ’ ἀωρίαν ἥκοντεσ, εἶτα δ’ ὠστιοῦνται πῶσ δοκεῖσ ἐλθόντεσ ἀλλήλοισι περὶ πρώτου ξύλου, ἁθρόοι καταρρέοντεσ· εἰρήνη δ’ ὅπωσ ἔσται προτιμῶσ’ οὐδέν· ὦ πόλισ πόλισ. ἐγὼ δ’ ἀεὶ πρώτιστοσ εἰσ ἐκκλησίαν νοστῶν κάθημαι· κᾆτ’ ἐπειδὰν ὦ μόνοσ, στένω κέχηνα σκορδινῶμαι πέρδομαι, ἀπορῶ γράφω παρατίλλομαι λογίζομαι, ἀποβλέπων ἐσ τὸν ἀγρὸν εἰρήνησ ἐρῶν, στυγῶν μὲν ἄστυ τὸν δ’ ἐμὸν δῆμον ποθῶν, ὃσ οὐδεπώποτ’ εἶπεν, ἄνθρακασ πρίω, οὐκ ὄξοσ οὐκ ἔλαιον, οὐδ’ ᾔδει "πρίω," ἀλλ’ αὐτὸσ ἔφερε πάντα χὠ πρίων ἀπῆν. νῦν οὖν ἀτεχνῶσ ἥκω παρεσκευασμένοσ βοᾶν ὑποκρούειν λοιδορεῖν τοὺσ ῥήτορασ, ἐάν τισ ἄλλο πλὴν περὶ εἰρήνησ λέγῃ. ἀλλ’ οἱ πρυτάνεισ γὰρ οὑτοιὶ μεσημβρινοί. οὐκ ἠγόρευον; τοῦτ’ ἐκεῖν’ οὑγὼ ’λεγον· ἐσ τὴν προεδρίαν πᾶσ ἀνὴρ ὠστίζεται. πάριτ’ ἐσ τὸ πρόσθεν, πάριθ’, ὡσ ἂν ἐντὸσ ἦτε τοῦ καθάρματοσ.

ἤδη τισ εἶπε; τίσ ἀγορεύειν βούλεται; ἐγώ. τίσ ὤν; Ἀμφίθεοσ. οὐκ ἄνθρωποσ; οὔ, ἀλλ’ ἀθάνατοσ. ὁ γὰρ Ἀμφίθεοσ Δήμητροσ ἦν καὶ Τριπτολέμου· τούτου δὲ Κελεὸσ γίγνεται· γαμεῖ δὲ Κελεὸσ Φαιναρέτην τήθην ἐμήν, ἐξ ἧσ Λυκῖνοσ ἐγένε’· ἐκ τούτου δ’ ἐγὼ ἀθάνατόσ εἰμ’· ἐμοὶ δ’ ἐπέτρεψαν οἱ θεοὶ σπονδὰσ ποιεῖσθαι πρὸσ Λακεδαιμονίουσ μόνῳ. ἀλλ’ ἀθάνατοσ ὢν ὦνδρεσ ἐφόδι’ οὐκ ἔχω· οὐ γὰρ διδόασιν οἱ πρυτάνεισ. οἱ τοξόται. ὦ Τριπτόλεμε καὶ Κελεὲ περιόψεσθέ με; ὦνδρεσ πρυτάνεισ ἀδικεῖτε τὴν ἐκκλησίαν τὸν ἄνδρ’ ἀπάγοντεσ, ὅστισ ἡμῖν ἤθελε σπονδὰσ ποιεῖσθαι καὶ κρεμάσαι τὰσ ἀσπίδασ. κάθησο, σῖγα. μὰ τὸν Ἀπόλλω ’γὼ μὲν οὔ, ἢν μὴ περὶ εἰρήνησ γε πρυτανεύσητέ μοι. οἱ πρέσβεισ οἱ παρὰ βασιλέωσ. ποίου βασιλέωσ; ἄχθομαι ’γὼ πρέσβεσιν καὶ τοῖσ ταὧσι τοῖσ τ’ ἀλαζονεύμασιν. σίγα. βαβαιάξ. ὦκβάτανα τοῦ σχήματοσ. ἐπέμψαθ’ ἡμᾶσ ὡσ βασιλέα τὸν μέγαν μισθὸν φέροντασ δύο δραχμὰσ τῆσ ἡμέρασ ἐπ’ Εὐθυμένουσ ἄρχοντοσ.

οἴμοι τῶν δραχμῶν. καὶ δῆτ’ ἐτρυχόμεσθα διὰ Καϋστρίων πεδίων ὁδοιπλανοῦντεσ ἐσκηνημένοι, ἐφ’ ἁρμαμαξῶν μαλθακῶσ κατακείμενοι, ἀπολλύμενοι. σφόδρα γὰρ ἐσῳζόμην ἐγὼ παρὰ τὴν ἔπαλξιν ἐν φορυτῷ κατακείμενοσ. ξενιζόμενοι δὲ πρὸσ βίαν ἐπίνομεν ἐξ ὑαλίνων ἐκπωμάτων καὶ χρυσίδων ἄκρατον οἶνον ἡδύν. ὦ Κραναὰ πόλισ ἆρ’ αἰσθάνει τὸν κατάγελων τῶν πρέσβεων; οἱ βάρβαροι γὰρ ἄνδρασ ἡγοῦνται μόνουσ τοὺσ πλεῖστα δυναμένουσ καταφαγεῖν καὶ πιεῖν. ἡμεῖσ δὲ λαικαστάσ τε καὶ καταπύγονασ. ἔτει τετάρτῳ δ’ ἐσ τὰ βασίλει’ ἤλθομεν· ἀλλ’ εἰσ ἀπόπατον ᾤχετο στρατιὰν λαβών, κἄχεζεν ὀκτὼ μῆνασ ἐπὶ χρυσῶν ὀρῶν. πόσου δὲ τὸν πρωκτὸν χρόνου ξυνήγαγεν; τῇ πανσελήνῳ· κᾆτ’ ἀπῆλθεν οἴκαδε. εἶτ’ ἐξένιζε· παρετίθει δ’ ἡμῖν ὅλουσ ἐκ κριβάνου βοῦσ. καὶ τίσ εἶδε πώποτε βοῦσ κριβανίτασ; τῶν ἀλαζονευμάτων. καὶ ναὶ μὰ Δί’ ὄρνιν τριπλάσιον Κλεωνύμου παρέθηκεν ἡμῖν· ὄνομα δ’ ἦν αὐτῷ φέναξ. ταῦτ’ ἄρ ἐφενάκιζεσ σὺ δύο δραχμὰσ φέρων. καὶ νῦν ἄγοντεσ ἥκομεν Ψευδαρτάβαν, τὸν βασιλέωσ ὀφθαλμόν. ἐκκόψειέ γε κόραξ πατάξασ, τόν τε σὸν τοῦ πρέσβεωσ. ὁ βασιλέωσ ὀφθαλμόσ. ὦναξ Ἡράκλεισ. πρὸσ τῶν θεῶν ἄνθρωπε ναύφαρκτον βλέπεισ; ἢ περὶ ἄκραν κάμπτων νεώσοικον σκοπεῖσ; ἄσκωμ’ ἔχεισ που περὶ τὸν ὀφθαλμὸν κάτω. ἄγε δὴ σὺ βασιλεὺσ ἅττα σ’ ἀπέπεμψεν φράσον λέξοντ’ Ἀθηναίοισιν ὦ Ψευδαρτάβα. ἰαρταμὰν ἐξάρξαν ἀπισσόνα σάτρα.

ξυνήκαθ’ ὃ λέγει; μὰ τὸν Ἀπόλλω ’γὼ μὲν οὔ. πέμψειν βασιλέα φησὶν ὑμῖν χρυσίον. λέγε δὴ σὺ μεῖζον καὶ σαφῶσ τὸ χρυσίον. οὐ λῆψι χρῦσο χαυνόπρωκτ’ Ιαὀναῦ. οἴμοι κακοδαίμων ὡσ σαφῶσ. τί δ’ αὖ λέγει; ὅ τι; χαυνοπρώκτουσ τοὺσ Ιἄονασ λέγει, εἰ προσδοκῶσι χρυσίον ἐκ τῶν βαρβάρων. οὔκ, ἀλλ’ ἀχάνασ ὅδε γε χρυσίου λέγει. ποίασ ἀχάνασ; σὺ μὲν ἀλαζὼν εἶ μέγασ. ἀλλ’ ἄπιθ’· ἐγὼ δὲ βασανιῶ τοῦτον μόνοσ. ἄγε δὴ σὺ φράσον ἐμοὶ σαφῶσ πρὸσ τουτονί, ἵνα μή σε βάψω βάμμα Σαρδιανικόν· βασιλεὺσ ὁ μέγασ ἡμῖν ἀποπέμψει χρυσίον; ἀνανεύει. ἄλλωσ ἄρ’ ἐξαπατώμεθ’ ὑπὸ τῶν πρέσβεων; ἐπινεύει. Ἑλληνικόν γ’ ἐπένευσαν ἅνδρεσ οὑτοιί, κοὐκ ἔσθ’ ὅπωσ οὐκ εἰσὶν ἐνθένδ’ αὐτόθεν. καὶ τοῖν μὲν εὐνούχοιν τὸν ἕτερον τουτονὶ ἐγᾦδ’ ὅσ ἐστι, Κλεισθένησ ὁ Σιβυρτίου. ὦ θερμόβουλον πρωκτὸν ἐξυρημένε, τοιόνδε γ’ ὦ πίθηκε τὸν πώγων’ ἔχων εὐνοῦχοσ ἡμῖν ἦλθεσ ἐσκευασμένοσ; ὁδὶ δὲ τίσ ποτ’ ἐστίν; οὐ δήπου Στράτων; σίγα, κάθιζε. τὸν βασιλέωσ ὀφθαλμὸν ἡ βουλὴ καλεῖ ἐσ τὸ πρυτανεῖον. ταῦτα δῆτ’ οὐχ ἀγχόνη; κἄπειτ’ ἐγὼ δῆτ’ ἐνθαδὶ στραγγεύομαι; τοὺσ δὲ ξενίζειν οὐδέποτέ γ’ ἴσχει θύρα. ἀλλ’ ἐργάσομαί τι δεινὸν ἔργον καὶ μέγα. ἀλλ’ Ἀμφίθεόσ μοι ποῦ ’στιν; οὑτοσὶ πάρα. ἐμοὶ σὺ ταυτασὶ λαβὼν ὀκτὼ δραχμὰσ σπονδὰσ ποίησαι πρὸσ Λακεδαιμονίουσ μόνῳ καὶ τοῖσι παιδίοισι καὶ τῇ πλάτιδι· ὑμεῖσ δὲ πρεσβεύεσθε καὶ κεχήνετε. προσίτω Θέωροσ ὁ παρὰ Σιτάλκουσ.

ὁδί. ἕτεροσ ἀλαζὼν οὗτοσ ἐσκηρύττεται. χρόνον μὲν οὐκ ἂν ἦμεν ἐν Θρᾴκῃ πολύν ‐ μὰ Δί’ οὐκ ἄν, εἰ μισθόν γε μὴ ’φερεσ πολύν. εἰ μὴ κατένειψε χιόνι τὴν Θρᾴκην ὅλην καὶ τοὺσ ποταμοὺσ ἔπηξ’, ὑπ’ αὐτὸν τὸν χρόνον, ὅτ’ ἐνθαδὶ Θέογνισ ἠγωνίζετο. τοῦτον μετὰ Σιτάλκουσ ἔπινον τὸν χρόνον· καὶ δῆτα φιλαθήναιοσ ἦν ὑπερφυῶσ, ὑμῶν τ’ ἐραστὴσ ἦν ἀληθὴσ ὥστε καὶ ἐν τοῖσι τοίχοισ ἔγραφ’, Ἀθηναῖοι καλοί. ὁ δ’ υἱόσ, ὃν Ἀθηναῖον ἐπεποιήμεθα, ἤρα φαγεῖν ἀλλᾶντασ ἐξ Ἀπατουρίων, καὶ τὸν πατέρ’ ἠντεβόλει βοηθεῖν τῇ πάτρᾳ· ὁ δ’ ὤμοσε σπένδων βοηθήσειν ἔχων στρατιὰν τοσαύτην ὥστ’ Ἀθηναίουσ ἐρεῖν, ὅσον τὸ χρῆμα παρνόπων προσέρχεται. κάκιστ’ ἀπολοίμην, εἴ τι τούτων πείθομαι ὧν εἶπασ ἐνταυθοῖ σὺ πλὴν τῶν παρνόπων. καὶ νῦν ὅπερ μαχιμώτατον Θρᾳκῶν ἔθνοσ ἔπεμψεν ὑμῖν. τοῦτο μέν γ’ ἤδη σαφέσ. οἱ Θρᾷκεσ ἴτε δεῦρ’, οὓσ Θέωροσ ἤγαγεν. τουτὶ τί ἐστι τὸ κακόν; Ὀδομάντων στρατόσ. ποίων Ὀδομάντων; εἰπέ μοι τουτὶ τί ἦν; τίσ τῶν Ὀδομάντων τὸ πέοσ ἀποτεθρίακεν; τούτοισ ἐάν τισ δύο δραχμὰσ μισθὸν διδῷ, καταπελτάσονται τὴν Βοιωτίαν ὅλην. τοισδὶ δύο δραχμὰσ τοῖσ ἀπεψωλημένοισ; ὑποστένοι μέντἂν ὁ θρανίτησ λεὼσ ὁ σωσίπολισ. οἴμοι τάλασ ἀπόλλυμαι, ὑπὸ τῶν Ὀδομάντων τὰ σκόροδα πορθούμενοσ. οὐ καταβαλεῖτε τὰ σκόροδ’; ὦ μόχθηρε σὺ οὐ μὴ πρόσει τούτοισιν ἐσκοροδισμένοισ. ταυτὶ περιείδεθ’ οἱ πρυτάνεισ πάσχοντά με ἐν τῇ πατρίδι καὶ ταῦθ’ ὑπ’ ἀνδρῶν βαρβάρων; ἀλλ’ ἀπαγορεύω μὴ ποιεῖν ἐκκλησίαν τοῖσ Θρᾳξὶ περὶ μισθοῦ· λέγω δ’ ὑμῖν ὅτι διοσημία ’στὶ καὶ ῥανὶσ βέβληκέ με. τοὺσ Θρᾷκασ ἀπιέναι, παρεῖναι δ’ εἰσ ἔνην.

οἱ γὰρ πρυτάνεισ λύουσι τὴν ἐκκλησίαν. οἴμοι τάλασ μυττωτὸν ὅσον ἀπώλεσα. ἀλλ’ ἐκ Λακεδαίμονοσ γὰρ Ἀμφίθεοσ ὁδί. χαῖρ’ Ἀμφίθεε. μήπω γε πρίν γ’ ἂν στῶ τρέχων· δεῖ γάρ με φεύγοντ’ ἐκφυγεῖν Ἀχαρνέασ. τί δ’ ἔστ’; ἐγὼ μὲν δεῦρό σοι σπονδὰσ φέρων ἔσπευδον· οἱ δ’ ὤσφροντο πρεσβῦταί τινεσ Ἀχαρνικοί, στιπτοὶ γέροντεσ πρίνινοι ἀτεράμονεσ Μαραθωνομάχαι σφενδάμνινοι. ἔπειτ’ ἀνέκραγον πάντεσ, ὦ μιαρώτατε σπονδὰσ φέρεισ τῶν ἀμπέλων τετμημένων; κἀσ τοὺσ τρίβωνασ ξυνελέγοντο τῶν λίθων· ἐγὼ δ’ ἔφευγον· οἱ δ’ ἐδίωκον κἀβόων. οἱ δ’ οὖν βοώντων· ἀλλὰ τὰσ σπονδὰσ φέρεισ; ἔγωγέ φημι, τρία γε ταυτὶ γεύματα. αὗται μέν εἰσι πεντέτεισ. γεῦσαι λαβών. αἰβοῖ. τί ἔστιν; οὐκ ἀρέσκουσίν μ’ ὅτι ὄζουσι πίττησ καὶ παρασκευῆσ νεῶν. σὺ δ’ ἀλλὰ τασδὶ τὰσ δεκέτεισ γεῦσαι λαβών. ὄζουσι χαὖται πρέσβεων ἐσ τὰσ πόλεισ ὀξύτατον ὥσπερ διατριβῆσ τῶν ξυμμάχων. ἀλλ’ αὑταιὶ σπονδαὶ τριακοντούτιδεσ κατὰ γῆν τε καὶ θάλατταν. ὦ Διονύσια, αὗται μὲν ὄζουσ’ ἀμβροσίασ καὶ νέκταροσ καὶ μὴ ’πιτηρεῖν σιτί’ ἡμερῶν τριῶν, κἀν τῷ στόματι λέγουσι, βαῖν’ ὅπῃ θέλεισ. ταύτασ δέχομαι καὶ σπένδομαι κἀκπίομαι, χαίρειν κελεύων πολλὰ τοὺσ Ἀχαρνέασ. ἐγὼ δὲ πολέμου καὶ κακῶν ἀπαλλαγεὶσ ἄξω τὰ κατ’ ἀγροὺσ εἰσιὼν Διονύσια. ἐγὼ δὲ φευξοῦμαί γε τοὺσ Ἀχαρνέασ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Aristophanes, Acharnians, Prologue

(아리스토파네스, Acharnians, Prologue)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION