Aristotle, Episode

(아리스토텔레스, Episode)

ἰδοὺ θέασαι, κοὐχ ἅπαντασ ἐκφέρω. οἴμ’ ὡσ χεσείω, κοὐχ ἅπαντασ ἐκφέρω. ταυτὶ τί ἔστι; λόγια. πάντ’; ἐθαύμασασ; καὶ νὴ Δί’ ἔτι γέ μοὔστι κιβωτὸσ πλέα. ἐμοὶ δ’ ὑπερῷον καὶ ξυνοικία δύο. φέρ’ ἴδω, τίνοσ γάρ εἰσιν οἱ χρησμοί ποτε; οὑμοὶ μέν εἰσι Βάκιδοσ. οἱ δὲ σοὶ τίνοσ; Γλάνιδοσ, ἀδελφοῦ τοῦ Βάκιδοσ γεραιτέρου. εἰσὶν δὲ περὶ τοῦ; περὶ Ἀθηνῶν, περὶ Πύλου, περὶ σοῦ, περὶ ἐμοῦ, περὶ ἁπάντων πραγμάτων. οἱ σοὶ δὲ περὶ τοῦ; περὶ Ἀθηνῶν, περὶ φακῆσ, περὶ Λακεδαιμονίων, περὶ σκόμβρων νέων, περὶ τῶν μετρούντων τἄλφιτ’ ἐν ἀγορᾷ κακῶσ, περὶ σοῦ, περὶ ἐμοῦ, περὶ ἁπάντων πραγμάτων. ἄγε νυν ὅπωσ αὐτοὺσ ἀναγνώσεσθέ μοι, καὶ τὸν περὶ ἐμοῦ ’κεῖνον ᾧπερ ἥδομαι, ὡσ ἐν νεφέλαισιν αἰετὸσ γενήσομαι. ἄκουε δή νυν καὶ πρόσεχε τὸν νοῦν ἐμοί. φράζευ Ἐρεχθεί̈δη λογίων ὁδόν, ἥν σοι Ἀπόλλων ἰάχεν ἐξ ἀδύτοιο διὰ τριπόδων ἐριτίμων. σῴζεσθαί σ’ ἐκέλευσ’ ἱερὸν κύνα καρχαρόδοντα, ὃσ πρὸ σέθεν λάσκων καὶ ὑπὲρ σοῦ δεινὰ κεκραγὼσ σοὶ μισθὸν ποριεῖ, κἂν μὴ δρᾷ ταῦτ’ ἀπολεῖται. πολλοὶ γὰρ μίσει σφε κατακρώζουσι κολοιοί. ταυτὶ μὰ τὴν Δήμητρ’ ἐγὼ οὐκ οἶδ’ ὅ τι λέγει. τί γάρ ἐστ’ Ἐρεχθεῖ καὶ κολοιοῖσ καὶ κυνί; ἐγὼ μέν εἰμ’ ὁ κύων· πρὸ σοῦ γὰρ ἀπύω· σοὶ δ’ εἶπε σῴζεσθαί μ’ ὁ Φοῖβοσ τὸν κύνα. οὐ τοῦτό φησ’ ὁ χρησμόσ, ἀλλ’ ὁ κύων ὁδὶ ὥσπερ θύρασ σοῦ τῶν λογίων παρεσθίει. ἐμοὶ γάρ ἐστ’ ὀρθῶσ περὶ τούτου τοῦ κυνόσ. λέγε νυν· ἐγὼ δὲ πρῶτα λήψομαι λίθον, ἵνα μή μ’ ὁ χρησμὸσ τὸ πέοσ οὑτοσὶ δάκῃ. φράζευ Ἐρεχθεί̈δη κύνα Κέρβερον ἀνδραποδιστήν, ὃσ κέρκῴ σαίνων σ’ ὁπόταν δειπνῇσ ἐπιτηρῶν ἐξέδεταί σου τοὔψον, ὅταν σύ ποι ἄλλοσε χάσκῃσ· ἐσφοιτῶν τ’ ἐσ τοὐπτάνιον λήσει σε κυνηδὸν νύκτωρ τὰσ λοπάδασ καὶ τὰσ νήσουσ διαλείχων. νὴ τὸν Ποσειδῶ πολύ γ’ ἄμεινον ὦ Γλάνι. ὦ τᾶν ἄκουσον, εἶτα διάκρινον τόδε. ἔστι γυνή, τέξει δὲ λέονθ’ ἱεραῖσ ἐν Ἀθήναισ, ὃσ περὶ τοῦ δήμου πολλοῖσ κώνωψι μαχεῖται ὥστε περὶ σκύμνοισι βεβηκώσ· τὸν σὺ φυλάξαι, τεῖχοσ ποιήσασ ξύλινον πύργουσ τε σιδηροῦσ. ταῦτ’ οἶσθ’ ὅ τι λέγει; μὰ τὸν Ἀπόλλω ’γὼ μὲν οὔ. ἔφραζεν ὁ θεόσ σοι σαφῶσ σῴζειν ἐμέ· ἐγὼ γὰρ ἀντὶ τοῦ λέοντόσ εἰμί σοι. καὶ πῶσ μ’ ἐλελήθησ Ἀντιλέων γεγενημένοσ; ἓν οὐκ ἀναδιδάσκει σε τῶν λογίων ἑκών, ὃ μόνον σιδηροῦν ἐστι τεῖχοσ καὶ ξύλον, ἐν ᾧ σε σῴζειν τόνδ’ ἐκέλευσ’ ὁ Λοξίασ. πῶσ δῆτα τοῦτ’ ἔφραζεν ὁ θεόσ; τουτονὶ δῆσαί σ’ ἐκέλευ’ ἐν πεντεσυρίγγῳ ξύλῳ. ταυτὶ τελεῖσθαι τὰ λόγι’ ἤδη μοι δοκεῖ. μὴ πείθου· φθονεραὶ γὰρ ἐπικρώζουσι κορῶναι. ἀλλ’ ἱέρακα φίλει μεμνημένοσ ἐν φρεσὶν ὅσ σοι ἤγαγε συνδήσασ Λακεδαιμονίων κορακίνουσ. τοῦτό γέ τοι Παφλαγὼν παρεκινδύνευσε μεθυσθείσ. Κεκροπίδη κακόβουλε τί τοῦθ’ ἡγεῖ μέγα τοὔργον; καί κε γυνὴ φέροι ἄχθοσ, ἐπεί κεν ἀνὴρ ἀναθείη· ἀλλ’ οὐκ ἂν μαχέσαιτο· χέσαιτο γάρ, εἰ μαχέσαιτο. ἀλλὰ τόδε φράσσαι, πρὸ Πύλου Πύλον ἥν σοι ἔφραζεν. ἔστι Πύλοσ πρὸ Πύλοιο ‐ τί τοῦτο λέγει, πρὸ Πύλοιο; τὰσ πυέλουσ φησὶν καταλήψεσθ’ ἐν βαλανείῳ.

ἐγὼ δ’ ἄλουτοσ τήμερον γενήσομαι; οὗτοσ γὰρ ἡμῶν τὰσ πυέλουσ ἀφήρπασεν. ἀλλ’ οὑτοσὶ γάρ ἐστι περὶ τοῦ ναυτικοῦ ὁ χρησμόσ, ᾧ σε δεῖ προσέχειν τὸν νοῦν πάνυ. προσέχω· σὺ δ’ ἀναγίγνωσκε, τοῖσ ναύταισί μου ὅπωσ ὁ μισθὸσ πρῶτον ἀποδοθήσεται. Αἰγεί̈δη φράσσαι κυναλώπεκα, μή σε δολώσῃ, λαίθαργον ταχύπουν, δολίαν κερδὼ πολύιδριν. οἶσθ’ ὅ τι ἐστὶν τοῦτο; Φιλόστρατοσ ἡ κυναλώπηξ. οὐ τοῦτό φησιν, ἀλλὰ ναῦσ ἑκάστοτε αἰτεῖ ταχείασ ἀργυρολόγουσ οὑτοσί· ταύτασ ἀπαυδᾷ μὴ διδόναι σ’ ὁ Λοξίασ. πῶσ δὴ τριήρησ ἐστὶ κυναλώπηξ; ὅπωσ; ὅτι ἡ τριήρησ ἐστὶ χὠ κύων ταχύ. πῶσ οὖν ἀλώπηξ προσετέθη πρὸσ τῷ κυνί; ἀλωπεκίοισι τοὺσ στρατιώτασ ᾔκασεν, ὁτιὴ βότρυσ τρώγουσιν ἐν τοῖσ χωρίοισ. εἰε͂ν· τούτοισ ὁ μισθὸσ τοῖσ ἀλωπεκίοισι ποῦ; ἐγὼ ποριῶ, καὶ τοῦτον ἡμερῶν τριῶν. ἀλλ’ ἔτι τόνδ’ ἐπάκουσον, ὃν εἶπέ σοι ἐξαλέασθαι χρησμὸν Λητοί̈δησ, Κυλλήνην, μή σε δολώσῃ. ποίαν Κυλλήνην; τὴν τούτου χεῖρ’ ἐποίησεν Κυλλήνην ὀρθῶσ, ὁτιή φησ’, ἔμβαλε κυλλῇ. οὐκ ὀρθῶσ φράζει· τὴν Κυλλήνην γὰρ ὁ Φοῖβοσ ἐσ τὴν χεῖρ’ ὀρθῶσ ᾐνίξατο τὴν Διοπείθουσ. ἀλλὰ γάρ ἐστιν ἐμοὶ χρησμὸσ περὶ σοῦ πτερυγωτόσ, αἰετὸσ ὡσ γίγνει καὶ πάσησ γῆσ βασιλεύεισ. καὶ γὰρ ἐμοί· καὶ γῆσ καὶ τῆσ ἐρυθρᾶσ γε θαλάσσησ, χὤτι γ’ ἐν Ἐκβατάνοισ δικάσεισ, λείχων ἐπίπαστα. ἀλλ’ ἐγὼ εἶδον ὄναρ, καί μοὐδόκει ἡ θεὸσ αὐτὴ τοῦ δήμου καταχεῖν ἀρυταίνῃ πλουθυγίειαν. νὴ Δία καὶ γὰρ ἐγώ· καί μοὐδόκει ἡ θεὸσ αὐτὴ ἐκ πόλεωσ ἐλθεῖν καὶ γλαῦξ αὐτῇ ’πικαθῆσθαι· εἶτα κατασπένδειν κατὰ τῆσ κεφαλῆσ ἀρυβάλλῳ ἀμβροσίαν κατὰ σοῦ, κατὰ τούτου δὲ σκοροδάλμην. ἰοὺ ἰού. οὐκ ἦν ἄρ’ οὐδεὶσ τοῦ Γλάνιδοσ σοφώτεροσ. καὶ νῦν ἐμαυτὸν ἐπιτρέπω σοι τουτονὶ γερονταγωγεῖν κἀναπαιδεύειν πάλιν. μήπω γ’, ἱκετεύω σ’, ἀλλ’ ἀνάμεινον, ὡσ ἐγὼ κριθὰσ ποριῶ σοι καὶ βίον καθ’ ἡμέραν. οὐκ ἀνέχομαι κριθῶν ἀκούων· πολλάκισ ἐξηπατήθην ὑπό τε σοῦ καὶ Θουφάνουσ. ἀλλ’ ἄλφιτ’ ἤδη σοι ποριῶ ’σκευασμένα. ἐγὼ δὲ μαζίσκασ γε διαμεμαγμένασ καὶ τοὔψον ὀπτόν· μηδὲν ἄλλ’ εἰ μὴ ’σθιε. ἀνύσατέ νυν ὅ τι περ ποιήσεθ’· ὡσ ἐγώ, ὁπότεροσ ἂν σφῷν νῦν με μᾶλλον εὖ ποιῇ, τούτῳ παραδώσω τῆσ πυκνὸσ τὰσ ἡνίασ. τρέχοιμ’ ἂν εἴσω πρότεροσ. οὐ δῆτ’ ἀλλ’ ἐγώ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION