Aristotle, Parabasis, antepirrheme

(아리스토텔레스, Parabasis, antepirrheme)

ἃ ξύνισμεν τοῖσιν ἵπποισ, βουλόμεσθ’ ἐπαινέσαι. ἄξιοι δ’ εἴσ’ εὐλογεῖσθαι· πολλὰ γὰρ δὴ πάγματα ξυνδιήνεγκαν μεθ’ ἡμῶν, ἐσβολάσ τε καὶ μάχασ. ἀλλὰ τἀν τῇ μὲν αὐτῶν οὐκ ἄγαν θαυμάζομεν, ὡσ ὅτ’ ἐσ τὰσ ἱππαγωγοὺσ εἰσεπήδων ἀνδρικῶσ, πριάμενοι κώθωνασ, οἱ δὲ καὶ σκόροδα καὶ κρόμμυα· εἶτα τὰσ κώπασ λαβόντεσ ὥσπερ ἡμεῖσ οἱ βροτοὶ ἐμβαλόντεσ ἀνεβρύαξαν, ἱππαπαῖ, τίσ ἐμβαλεῖ; ληπτέον μᾶλλον. τί δρῶμεν; οὐκ ἐλᾷσ ὦ σαμφόρα; ἐξεπήδων τ’ ἐσ Κόρινθον· εἶτα δ’ οἱ νεώτεροι ταῖσ ὁπλαῖσ ὤρυττον εὐνὰσ καὶ μετῇσαν στρώματα· ἤσθιον δὲ τοὺσ παγούρουσ ἀντὶ ποίασ Μηδικῆσ, εἴ τισ ἐξέρποι θύραζε κἀκ βυθοῦ θηρώμενοι· ὥστ’ ἔφη Θέωροσ εἰπεῖν καρκίνον Κορίνθιον, δεινά γ’ ὦ Πόσειδον εἰ μήτ’ ἐν βυθῷ δυνήσομαι μήτε γῇ μήτ’ ἐν θαλάττῃ διαφυγεῖν τοὺσ ἱππέασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION