Aristides, Aelius, Orationes, Προσφωνητικόσ Σμυρναϊκός

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Προσφωνητικόσ Σμυρναϊκός)

ἐβουλόμην ἂν, ὦ θαυμάσιε, μάλιστα μὲν τὴν πόλιν οἱάν κατέλιπεσ τοιαύτην φανῆναι· εἰ δὲ μὴ, παρὼν αὐτὸσ ποιεῖσθαι τοὺσ λόγουσ, ἵν’ ἀμφοτέρωσ ἐκέρδαινον, σοί τε συνὼν καὶ τῆσ νῦν ἀνιούσησ ἡμῖν πόλεωσ ἀπολαύων τὰ γιγνόμενα. ἐπεὶ δ’ οὕτω συμβέβηκεν, οὐ τοῦ γε παντὸσ εἴργεσθαι καλῶσ ἔχειν ὑπέλαβον, ἀλλ’ ἴχνοσ γέ τι φωνῆσ ἡμετέρασ σοί τε γενέσθαι γνωρίσαι καὶ τοῖσ παροῦσι τῶν Ἑλλήνων ὅσοι τε πολῖται καὶ ὅσοι ξένοι.

ἑώρασ ἀγοράν τε θεῶν ἑστίαν καὶ λιμένασ, τῇ μὲν κυκλουμένουσ τὴν πόλιν, τῇ δὲ ὑπὸ τῆσ πόλεωσ μέσουσ ἐχομένουσ· ὅλωσ μὲν γὰρ ἔμοιγε σχεδὸν εἰσ ἔθοσ καθέστηκεν ἀπόντι πανηγυρίζειν, ἐπειδή γε ὁ θεὸσ ταύτην ἄγει. ὁ δὲ νυνὶ λόγοσ καὶ πάνυ μοι κατὰ καιρόν ἐστιν. ἐπεὶ γὰρ καὶ τῆσ ἀνελπίστου φήμησ ἀφικομένησ πρῶτοσ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ ἐμνήσθην πρὸσ τοὺσ πάντα ἀρίστουσ βασιλέασ διατρίψασ οὐ πλέον μιᾶσ νυκτὸσ, εἰκόσ τοι καὶ περὶ τῶν εἰσ εὐφημίαν ἡκόντων οὕτωσ ἔχειν ὡσ ἐμαυτῷ προσηκόντων. τὰ μὲν οὖν παλαιὰ μέμνησαι κατὰ τὴν πρώτην ἀκούσασ ἀρχὴν, ἣν τῷ πατρὶ συνῆρχεσ, Διόσ τινα γένεσιν καὶ χορείασ Κουρήτων καὶ Ταντάλου καὶ Πέλοποσ οἰκισμὸν τῆσ πρώτησ πόλεωσ ἐν τῷ Σιπύλῳ γενομένησ καὶ διαβάσεισ Πέλοποσ ἐνθένδε εἰσ τὴν πρότερον μὲν Ἀπίαν, Πελοπόννησον δὲ ἀπ’ ἐκείνου κληθεῖσαν· ἀφ’ οὗ τρίτοσ ἔγγονοσ βασιλεὺσ κοινὸσ τῆσ Ἑλλάδοσ γενόμενοσ κατέλυσε τὴν τῶν βαρβάρων ἀρχήν. δευτέρων δὲ εὐφημιῶν Θησεύσ τε ἀρχηγέτησ καὶ Σμύρνα ὄνομα τῇ πόλει ταύτῃ, καὶ γένοσ Ἀττικὸν, καὶ Ιὤνων ὕστερον ὡσ εἰσ οἰκείαν εἴσοδοσ, καὶ τρίτη δὴ θέσισ καὶ κατοίκισισ τὸν Ἀλέξανδρον, οὗ δύο ταῦτα κάλλιστα καὶ μέγιστα μνημεῖα, ἥδε τε ἡ πόλισ καὶ ἡ τοῦ Νείλου πρόσοικοσ. τοιαῦτα ἤκουσασ καὶ τριήρησ τισ ἦν δεικνυμένη μὲν Διονυσίοισ, ὑμνουμένη δ’ ἐν τοῖσ Κατάπλοισ, σύμβολον νίκησ παλαιᾶσ, ἣν ἐνίκων Σμυρναῖοι βακχεύοντεσ Χίουσ ὅπλοισ καὶ ναυσὶ πεφραγμένουσ. ἅ γε μὴν ὀφθαλμὸσ ἐξηγεῖτο καὶ οὐ μῦθοσ ἔτι οὐδὲ λόγοι λογοποιῶν τε καὶ ποιητῶν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸσ Ὅμηροσ παρὼν ἀσφαλέστερον ἂν ἡγήσαιτο σιωπᾶν ἢ λέγειν περὶ αὐτῶν. καὶ ναῶν κάλλη καὶ περιβόλουσ, ἐξ ἴσου τῇ τε φύσει καὶ τέχνῃ κεκοσμημένα, καὶ πάντα δὴ τὸν κόσμον τῶν ὁρ́μων ὡσ ἐξήρτηντο ἀλλήλων·

καὶ τὸ δὴ μέγιστον σύμβολον τῆσ πόλεωσ, τὴν διὰ πάντων ὁμολογίαν καὶ μουσικὴν ἕν τι τὸ πᾶν σῶμα ἀποφαίνουσαν, ὥσπερ ἂν εἰ κατὰ τὸν μῦθον τὸν περὶ τοῦ Θηβαίων τείχουσ λεγόμενον πρὸσ λύραν καὶ κιθάραν ἡρ́μοστο ἐξ ἀρχῆσ. εἰε͂ν. τὰ μὲν δὴ παλαιά τε καὶ οὐ παλαιὰ, ἀλλὰ χθέσ τε καὶ πρώην ὡσ εἰπεῖν ἔτι φαινόμενα τοιαῦτα μὲν ἤκουσασ, τοιαῦτα δὲ ἐθεάσω. ἀκίνητον δὲ οὐδὲν, φασὶ, τῶν ἐν ἀνθρώποισ· ἀλλὰ καὶ γῆ θάλατταν δέχεται καὶ θάλαττα ἠπειροῦται· καὶ πόλεισ αἱ μὲν κατὰ γῆσ ἔδυσαν, αἱ δ’ ὑπὸ ῥευμάτων οὐρανίων τε καὶ παντοίων ἠφανίσθησαν. ἴδιον γὰρ τοῦ θνητοῦ γένουσ αἱ μεταβολαὶ, καὶ πολλὰ τὰ θαύματα τοῦ χρόνου. καὶ δὴ καὶ τῇ ἡμετέρᾳ πόλει τοσοῦτον νικώσῃ συνέβη τρόπον τινὰ ὀλισθεῖν· οὗ δὴ καθαρῶσ ἐξεφάνη ὅσοσ τισ ὁ παρ’ αὐτῆσ τῆσ Ἀσίασ κόσμοσ ἦν, λέγω δὲ οὐχὶ τὴν μέχρι Μαιάνδρου πηγῶν, οὐδ’ ὅσην ὁ τῶν ἡγεμόνων ὑμῶν κλῆροσ ὁρίζεται, ἀλλ’ ἣν ἐξ ἀρχῆσ Ἕλληνεσ προσεῖπον Ἀσίαν, προσηγόρευον δὲ καὶ ἤπειρον διαφερόντωσ αὐτὴν τῶν τριῶν. ἀλλ’ ὅ γ’ ἐβουλόμην εἰπεῖν, ἅμα γὰρ τῷ πτώματι συμβάντι πάντα ἐδόκει γεγυμνῶσθαι, καὶ πᾶσ τισ ὥσπερ ὀφθαλμὸν ἐζήτει σώματοσ. λέγω δὴ τὸ μὲν προσκροῦσαι κατὰ τὴν κοινὴν ἁπάντων ἀνθρώπων τύχην καὶ φύσιν τῇ πόλει συμβῆναι, τὰ δ’ ἐφεξῆσ τῆσ ἀγαθῆσ ἤδη καὶ τὴν πόλιν ἐξ ἀρχῆσ λαχούσησ εἶναι. ὅτε γὰρ ἦν καιρὸσ, πρὸσ χεῖρα ὤρεξε, τοιούτουσ ἔχων τοὺσ τῶν ὅλων προστάτασ, οἳ πάντων μὲν ἥκιστα ἔμελλον περιόψεσθαι κειμένην, πάντων δὲ μάλιστα προθυμήσεσθαι οὐκ ἀναστῆσαι μόνον, ἀλλὰ καὶ πρὸσ ὑπερβολὴν ἆραι, τὰ δὴ νῦν πάντα τελεῖται, φησὶν ὁ παῖσ τοῦ Μέλητοσ. καὶ μὴν τήν γε εὐγένειαν τοῦ δήμου, μὴ γὰρ πάνθ’ ἡμῖν ἔστω περὶ τῶν οἰκοδομημάτων, τίσ οὐκ ἂν ἠγάσθη καὶ ἐθαύμασεν; οὔτε γὰρ ἐξεπλάγη πρὸσ τὴν συμφορὰν, παραμυθίαν τε οὐκ ἐζήτησεν, οὐδ’ ἀνέμεινε καλλίω τῆσ παρὰ τῶν βασιλέων ἅμα ἔργῳ καὶ λόγῳ γιγνομένησ.

ὥστε ὁ τοῦ πένθουσ αὐτῷ καιρὸσ ἑορτή τισ ἐγεγόνει. καὶ μὴν τά γ’ ἐπὶ τούτοισ ἡμεῖσ μὲν ἀκοῇ γιγνώσκομεν, σὺ δ’ ὁρῶν κἂν ἑτέροισ αὐτὸσ ἐξηγοῖο. ἐοίκε γὰρ οὐ πόρρω πεπραγέναι τοῦ μυθολογήματοσ ἡ πόλισ τοῦ περὶ τὸν ἀρχηγέτην αὐτῇ λεχθέντοσ. οἶσθ’ ὅτι φασὶν οἱ ποιηταὶ τὸν Πέλοπα κατὰ μέλη τμηθέντα ἑψηθέντα ἐν λέβητι συντεθῆναι πάλιν ἐξ ἀρχῆσ ἐκ τοῦ λέβητοσ, ἐλλείποντοσ δὲ τοῦ ὤμου σχεῖν ἐλεφάντινον ἀντὶ τοῦ παλαιοῦ· καὶ φασὶ τὸ ἔργον Δήμητροσ γενέσθαι. ὣσ δὲ καὶ τῇ πόλει μετ’ ἐκεῖνον τὸν λέβητα, ὃσ αὐτῇ πάντα ἐπέφλεξεν, ἡ δευτέρα σύστασισ εἰσ θαυμαστήν τινα ἐλήλυθε κάλλουσ περιουσίαν, ὥσπερ τοῦ Ποσειδῶνοσ ἐξεπίτηδεσ τῇ τριαίνῃ κινήσαντοσ αὐτὴν, ἵν’ ἴδοι καλλίονα ἢ πρὸ τοῦ· οἱο͂́ν τι καὶ περὶ Θετταλίαν λέγεται φιλανθρωπεύσασθαι, τὴν διασφάγα ποιήσασ τῶν Τεμπῶν ἕνεκα τῷ Πηνειῷ. καὶ γάρ τοι πρότερον μὲν οὐδ’ εἰσ ἐπίνοιαν ὑπερβολῆσ ἐλθεῖν ἦν, ἀλλ’ ἐδόκει παράδειγμα κάλλουσ ἡ πόλισ εἶναι, νυνὶ δ’ ἐξηλέγχθημεν ἄρα οὐκ ὀρθῶσ δοξάζοντεσ. τότε μὲν γὰρ τὰσ ἄλλασ πόλεισ, νῦν δ’ αὐτὴ σχεδὸν ὡσ εἰπεῖν ἑαυτὴν νενίκηκε· καί μοι δοκεῖ προσόμοιον τῇ μητροπόλει παθεῖν. μνησθήσομαι δ’ εἰκόνοσ οὐ μυθώδουσ, ἀλλ’ ἀναγκαίασ πιστεῦσαι. ἐκείνη τε γὰρ ἐμπρησθεῖσα ὑπὸ τοῦ Πέρσου καὶ πάντα τρόπον διαφθαρεῖσα ἐπέδωκεν ἁπανταχῆ, τῇ τε πόλει κέρδοσ τὸ σύμπτωμα, ὑπὸ τοιαύτησ χειρὸσ ἐγείρεται πάντη σεμνοτέρα καὶ ὑψηλοτέρα καὶ στεγανωτέρα, καλοῦμεν δὲ Ἀδράστειαν, καλῶν δὲ ὄντων ἁπάντων τῶν ὁρωμένων τούτων κόσμων ἕτερον μείζω προσείληφεν. οἰκισταὶ γὰρ αὐτῆσ οἱ πάσασ τὰσ πόλεισ ὑφ’ ἑαυτοὺσ ἔχοντεσ, οὓσ οὔτε φιλανθρωπίᾳ οὔτε ἔργων ἀποδείξεσιν οὐδείσ πω νενίκηκεν· ὧνπερ οἶμαι καὶ μόνων ἦν κρεῖττόν τι τῆσ τότε Σμύρνησ ἐξευρεῖν. τοιαύτη τισ ἡμῖν τῆσ τύχησ ἡ περὶ τὴν πόλιν γέγονε παλινῳδία. καὶ δὴ τῇ τε Ιὠνίᾳ καλῶσ ὁ στέφανοσ σέσωσται ἥ τε Ἀσία τὸ πρόσχημα κεκόμισται. παράδειγμα δὲ τῶν ἀνελπίστων τὰ τῆσ πόλεωσ γέγονε πράγματα, ὡσ οὔτ’ ἐξ οὐρίων θέουσιν οὐδὲν ἀπώμοτον οὔτε λυθείσησ τῆσ νεὼσ ἀνέλπιστον τὸ μὴ οὐ κρεῖττόν τι συμβήσεσθαι.

Μέλητα δὲ κοσμεῖν ἑτέροισ τὰ νῦν παρίημι· καίτοι μέγιστόσ γε αὐτὸσ αὑτῷ κόσμοσ ἐστὶν ὁρώμενοσ, ᾧ γε καὶ θέροσ καὶ χειμὼν τὸν αὐτὸν ἔχει λόγον, καὶ οὔτε ἐξ ὄμβρων ποτὲ ὕβρισεν οὔτε αὐχμοῖσ εἶξεν, ἀλλ’ ὥσπερ ἄλλο τι τῶν ἀκινήτων, ἓν μὲν σχῆμα, μίαν δὲ χρόαν τὸν ἀεὶ σώζει χρόνον. καὶ μὴν οὐ πλάνησ γε ὁ Μέλησ οὐδ’ οἱο͂σ ἀποφοιτᾶν, ἀλλ’ ἐοίκεν ἐραστῇ τινι τῆσ πόλεωσ οὐ τολμῶντι μακροτέραν ἀπογίγνεσθαι, ἅτε, οἶμαι, ἄσβεστον μὲν αὐτῆσ τὸν ἔρωτα, ἄσβεστον δὲ τὴν φυλακὴν ἔχων. ὥστε αὐτόθεν ὁρμηθεὶσ αὐτοῦ καὶ παύεται, παρατείνασ κώλῳ τινὶ τῆσ πόλεωσ ἑαυτόν. ταυτὶ μὲν οὖν ὥσπερ οἱ νυμφόληπτοι δυνάμει τινὶ τῶν Νυμφῶν αὐτῶν ἐοίκα προσμελῳδῆσαι περὶ τὸν Μέλητα, οὐχ οὕτω προθέμενοσ. ἔδει δὲ ἴσωσ καὶ τοῖσ παισὶν ὥσπερ ἄλλην τινὰ μοῖραν τοῦ λόγου σωθῆναι. τιθείη δ’ ἄν τισ καὶ τοῦτ’ εἰσ ἀγαθὸν σύμβολον σέ τε ἡμῖν ἐπὶ τὰσ πόλεισ ἥκειν καὶ τὴν περίοδον οὕτω συμβαίνειν, ὥστε σὲ τὴν πατρῴαν ἀρχὴν ἀκριβῶσ ἀνανεώσασθαι ταῖσ περὶ τὴν Σμύρναν διατριβαῖσ. τῆσ γὰρ πόλεωσ ὁ καιρὸσ πολὺσ, νικῴη δὲ τὰ τῆσ ἀγαθῆσ τύχησ πανταχῆ.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION