헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́20́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Μονῳδία ἐπὶ Σμύρνῃ)

ὦ Ζεῦ, τί χρήσωμαι; πότερον σιωπῶ Σμύρνησ κειμένησ; τίνοσ μεταλαβὼν ἀδάμαντοσ φύσιν; ἢ τίνα ταύτην καρτερίαν καρτερῶν; ἀλλ’ ὀδύρωμαι; ποίαν ἁρμονίαν ἁρμοσάμενοσ, ἢ τίνα τόλμαν τοσαύτην λαβών; ὅσαι γὰρ Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων φωναὶ, τῶν τε ὑπὲρ γῆσ ἔτι καὶ τῶν ἐκ τοῦ παντὸσ αἰῶνοσ γενομένων, εἰσ ταυτὸν ἅπασαι λόγῳ συνελθοῦσαι ἐλάττουσ τοῦδε τοῦ πράγματοσ ἐγχειρῆσαι μόνον, μὴ ὅτι τὴν ἀξίαν σῶσαι. ὦ μήκιστα μηκίστων ἰδὼν καὶ ἀκούσασ ἐγώ. ὦ πάντα φέρων χρόνοσ, οἱάν ἰδέαν πόλεωσ ἐξευρὼν καὶ τεχνησάμενοσ, εἶτα ἀναλώσασ ἔχεισ. ὦ πάντα ἀνόμοια τοῖσ πρότερον. τὰ μὲν ἀρχαῖα Κουρήτων χοροὶ καὶ τροφαὶ καὶ γενέσεισ θεῶν καὶ Πέλοπεσ διαβαίνοντεσ ἐνθένδε, καὶ Πελοπόννησοσ ἀποικία, καὶ Θησεὺσ οἰκιστὴσ τῶν ὑπὸ τὸν Σίπυλον τόπων, καὶ Ὁμήρου γοναὶ, καὶ ἀγῶνεσ καὶ τρόπαια καὶ νῖκαι παρὰ τοῖσ ἄρχουσι καὶ διὰ πάντων ἐθνῶν, καὶ λογίων περιηγήσεισ, ἀναγραφόντων καλλίστην τῶν ἁπασῶν. καὶ μὴν τά γε ὁρώμενα κρείττω διηγήσεωσ. προσιόντι μὲν εὐθὺσ ἀστραπὴ κάλλουσ καὶ μεγεθῶν ἀριθμοὶ, καὶ μέτρα καὶ στάσεισ ὥσπερ ἁρμονίασ μιᾶσ· πόδεσ μὲν ἐπ’ ἠιόνων καὶ λιμένων καὶ ἀλσῶν ἐρειδόμενοι, μεσότησ δὲ ἴσον τοῦ πεδίου τε ὑπεραίρουσα καὶ τῶν ἄνωθεν ἀπολείπουσα, ἐσχατιὰ δὲ μεσημβρινὴ κατὰ μικρὸν ὑψουμένη, δι’ ὁμοίου τοῦ παντὸσ λάθρα λήγουσα εἰσ ἀκρόπολιν, σκοπιὰν τῆσ τε θαλάττησ καὶ τῆσ πόλεωσ ἔχουσαν.

τὸ δὲ οὔτε λόγῳ ῥητὸν οὔτε ὄψει βεβαίωσ καταληπτὸν, ἀλλ’ ἐκφεῦγον οὐκ οἶδ’ ὅπωσ, ἐπιθυμίαν δὲ τοῦ συλλαβεῖν αὐτὸ παριστὰν ἀεὶ δή ποτε τὸ ὑπὲρ πάσησ τῆσ πόλεωσ ἑστηκὸσ γάνοσ· οὐ διαφθεῖρον τὰσ ὄψεισ, ὡσ ἔφη Σαπφὼ, ἀλλ’ αὖξον καὶ τρέφον καὶ ἄρδον ἅμα εὐθυμίᾳ· ὑακινθίνῳ μὲν ἄνθει οὐδαμῶσ ὅμοιον, ἀλλ’ οἱο͂ν οὐδὲν πώποτε γῆ καὶ ἥλιοσ ἀνθρώποισ ἔφηναν. ὥσπερ δὲ ἄγαλμα ἀκριβῶσ πεποικιλμένον πάντη περιιόντι θέαν ἔχει, οὕτω σοι τῇ πρότερον μὲν ὡραιοτάτῃ πόλεων, νυνὶ δ’ ἀωρίαν, περιῆν ἀφ’ ὅτου τισ ἀεὶ θεωροίη. νῦν δὴ τὸ κάλλιστον εἶδοσ παρέσται δοκεῖν, τοῦτο μὲν ἐξαίφνησ ἐκφανὴσ ἐγγιγνομένη, τοῦτο δὲ ἀπαντικρὺ γιγνομένῳ, τοῦτο δ’ ἐκ προαστείων, ἐκ πορθμῶν, ἐκ πελάγουσ, ἐκ γῆσ, ἐκ θαλάττησ. ταῦτα μὲν τὰ πρὶν ἐντυχεῖν. συνουσίαι δὲ ὅσαι καὶ ὁμιλίαι τίνα μὲν κόρον ἔσχον ἀνθρώποισ; τίνι δὲ ἄλλῃ πόλει παρὰ μικρὸν ἐλθεῖν ἀπέλιπον; ὦ κρῆναι, καὶ θέατρα, καὶ στενωποὶ, καὶ δρόμοι κατάστεγοι καὶ ὕπαιθροι. ὦ τῆσ ὑπερλάμπρου σχῆμα ἀγορᾶσ, ὦ χρυσοῦ τε ἐπώνυμοι καὶ ἱερῶν ὁδοὶ καθ’ ἕκαστον πλαίσιον, ἀντ’ ἀγορᾶσ ἅπασαι, ὦ λιμένεσ ποθοῦντεσ τὰσ τῆσ φιλτάτησ πόλεωσ ἀγκάλασ, ὦ κάλλη γυμνασίων ἀμύθητα, ὦ ναῶν καὶ περιβόλων χάριτεσ, ποῖ ποτε γῆσ ἔδυτε; ὦ κόσμοι παραλίασ, ὦ πάντα ἐκεῖνα ὀνείρατα. ποῖαι πηγαὶ δακρύων ἱκαναὶ τοσούτῳ κακῷ; ποῖαι συναυλίαι καὶ συνῳδίαι χορῶν, πάντων τὴν καλλίχορον καὶ πολυύμνητον καὶ τριπόθητον ἀνθρώποισ ἀρκέσουσιν ἀνοιμῶξαι πόλιν; ὦ πτῶμα τῆσ Ἀσίασ, ὦ λοιπαὶ πόλεισ, ὦ πᾶσα μὲν γῆ, πᾶσα δὲ εἴσω Γαδείρων τε καὶ ἔξω Γαδείρων θάλαττα, ὦ κύκλοσ ἀστέρων, ὦ πάντα ἐφορῶν ἥλιε, οἱο͂ν ἠνέσχου θέαμα ὁρῶν.

ὦ παιδιὰ μὲν Ἰλίου πόρθησισ, παιδιὰ δὲ Ἀθηναίων ἐν Σικελίᾳ συμφοραὶ καὶ κατασκαφαὶ Θηβῶν, καὶ στρατευμάτων ὄλεθροι καὶ πόλεων δύσεισ, καὶ πάνθ’ ὅσα πῦρ καὶ πόλεμοι καὶ σεισμοὶ μέχρι τοῦδε ἀπειργάσαντο. ὦ πρότερον μὲν κάλλει καὶ μούσαισ ἁπάσασ πόλεισ ἀποκρύπτουσα, νῦν δ’ ἀποκρύψασα τὸ τῆσ Ῥόδου πτῶμα. ἔμελλεσ ἄρα τοῖσ Ἕλλησιν ᾄδεσθαι δευτέρων σχετλιωτέρων. ὦ πᾶσι τοῖσ ὁμοφύλοισ ἐναγισμάτων ἡμέρα. ὦ κοινὴ τοῖσ Ἕλλησιν ἀποφρὰσ, οἱάν κεφαλὴν τοῦ γένουσ ἀπήνεγκασ. οἱο͂ν ἐξεῖλεσ ὀφθαλμόν. ὦ γῆσ ἄγαλμα, ὦ θέατρον τῆσ Ἑλλάδοσ, ὦ Νυμφῶν καὶ Χαρίτων ὕφασμα. ὦ πάντα ὑπομείνασ ἐγὼ, ποῦ γῆσ νυνὶ μονῳδῶ; ποῦ μοι τὸ βουλευτήριον; ποῦ νέων καὶ πρεσβυτέρων σύνοδοι καὶ θόρυβοι διδόντων ἅπαντα; ἦν ποτε ἐν τῷ Σιπύλῳ πόλισ, ἣν κατὰ τῆσ λίμνησ δῦναι λόγοσ. ὦ Σμύρνα, ὡσ πόρρωθέν σοι τὸ προοίμιον ᾔδετο. οἱάσ ἐκληρονόμησασ τύχησ, ὡσ ἥκιστα σαυτῇ προσηκούσησ. νῦν ἔδει μὲν πάντασ οἰωνοὺσ εἰσ πῦρ ἐνάλλεσθαι, παρέχει δ’ ἡ πόλισ ἄφθονον· πᾶσαν δὲ τὴν ἤπειρον ἀποκείρασθαι, πάντωσ αὐτῆσ ὁ βόστρυχοσ οἴχεται· νῦν ποταμοὺσ δάκρυσι ῥυῆναι, νῦν ὁλκάδασ ἐκπλεῦσαι μέλασι τοῖσ ἱστίοισ. ὦ Μέλησ δι’ ἐρήμου ῥέων. ὦ τῶν προτέρων μελῶν τὰ παρόντα ἀντίφθογγα. ὦ κύκνων ᾠδὴ καὶ ἀηδόνων χορὸσ ἐνθρηνεῖν. ἦ που καὶ Γοργόνεσ εἰ περιῆσαν, οὐκ ἂν τὴν Μέδουσαν, οὐδὲ τὸν αὑτῶν ὀφθαλμὸν, ἀλλὰ τὸν τῆσ Ἀσίασ ἐπένθησαν. ποῖον Βόσπορον, ἢ ποίουσ καταρράκτασ, ἢ τίνα Ταρτησσὸν τὸ σὸν, ὦ δαιμονία, κλέοσ οὐκ ἐπῆλθε; ποίᾳ Μασσαλίᾳ τὸ πένθοσ τοῦτο ὁρισθήσεται; ἢ τίνι Βορυσθένει;

τίσ Ἑλλήνων οὕτωσ ἔξω τῆσ Ἑλλάδοσ; τίσ βαρβάρων οὕτωσ ἀδάμαστοσ καὶ ἀνάλωτοσ τοῖσ τῆσ Σμύρνησ βέλεσι καὶ φίλτροισ, ὅστισ οὐκ ἀκοῇ μὲν ἤρα, ἀκοῇ δὲ ἀνιάσεται. Ἡλιάδασ μὲν δὴ λέγεται πενθούσασ τὸν ἀδελφὸν τελευτώσασ αἰγείρων ἀλλάξασθαι φύσιν καὶ τὸ δάκρυον αὐτῶν εἰσ ἤλεκτρον παγῆναι· σὲ δὲ, ὦ χαριεστάτη πόλεων, αὐτοῖσ ὡρ́α τοῖσ δένδρεσι θρηνεῖν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Aristides, Aelius, Orationes, Μονῳδία ἐπὶ Σμύρνῃ

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Μονῳδία ἐπὶ Σμύρνῃ)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION