Anonymous, Homeric Hymns, Εἲσ Διώνυσον

(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Διώνυσον)

ἀμφὶ Διώνυσον, Σεμέλησ ἐρικυδέοσ υἱόν, μνήσομαι, ὡσ ἐφάνη παρὰ θῖν’ ἁλὸσ ἀτρυγέτοιο ἀκτῇ ἔπι προβλῆτι νεηνίῃ ἀνδρὶ ἐοικώσ, πρωθήβῃ· κυβερνήτησ δὲ νοήσασ αὐτίκα οἷσ ἑτάροισιν ἐκέκλετο φώνησέν τε· καλαὶ δὲ περισσείοντο ἔθειραι, κυάνεαι, φᾶροσ δὲ περὶ στιβαροῖσ ἔχεν ὤμοισ πορφύρεον· τάχα δ’ ἄνδρεσ ἐυσσέλμου ἀπὸ νηὸσ ληισταὶ προγένοντο θοῶσ ἐπὶ οἴνοπα πόντον, Τυρσηνοί· τοὺσ δ’ ἦγε κακὸσ μόροσ· οἳ δὲ ἰδόντεσ νεῦσαν ἐσ ἀλλήλουσ, τάχα δ’ ἔκθορον. αἶψα δ’ ἑλόντεσ εἷσαν ἐπὶ σφετέρησ νηὸσ κεχαρημένοι ἦτορ. υἱὸν γάρ μιν ἔφαντο διοτρεφέων βασιλήων εἶναι καὶ δεσμοῖσ ἔθελον δεῖν ἀργαλέοισι. τὸν δ’ οὐκ ἴσχανε δεσμά, λύγοι δ’ ἀπὸ τηλόσε πῖπτον χειρῶν ἠδὲ ποδῶν· ὃ δὲ μειδιάων ἐκάθητο ὄμμασι κυανέοισι· δαιμόνιοι, τίνα τόνδε θεὸν δεσμεύεθ’ ἑλόντεσ, καρτερόν;

οὐδὲ φέρειν δύναταί μιν νηῦσ εὐεργήσ. ἢ γὰρ Ζεὺσ ὅδε γ’ ἐστὶν ἢ ἀργυρότοξοσ Ἀπόλλων ἠὲ Ποσειδάων· ἐπεὶ οὐ θνητοῖσι βροτοῖσιν εἴκελοσ, ἀλλὰ θεοῖσ, οἳ Ὀλύμπια δώματ’ ἔχουσιν. ἀλλ’ ἄγετ’, αὐτὸν ἀφῶμεν ἐπ’ ἠπείροιο μελαίνησ αὐτίκα· μηδ’ ἐπὶ χεῖρασ ἰάλλετε, μή τι χολωθεὶσ ὄρσῃ ἔπ’ ἀργαλέουσ τ’ ἀνέμουσ καὶ λαίλαπα πολλήν. Ὣσ φάτο· τὸν δ’ ἀρχὸσ στυγερῷ ἠνίπαπε μύθῳ· δαιμόνι’, οὖρον ὁρ́α, ἅμα δ’ ἱστίον ἕλκεο νηὸσ σύμπανθ’ ὅπλα λαβών· ὅδε δ’ αὖτ’ ἄνδρεσσι μελήσει. ἔλπομαι, ἢ Αἴγυπτον ἀφίξεται ἢ ὅ γε Κύπρον ἢ ἐσ Ὑπερβορέουσ ἢ ἑκαστέρω· ἐσ δὲ τελευτὴν ἔκ ποτ’ ἐρεῖ αὐτοῦ τε φίλουσ καὶ κτήματα πάντα οὕσ τε κασιγνήτουσ, ἐπεὶ ἡμῖν ἔμβαλε δαίμων. ὣσ εἰπὼν ἱστόν τε καὶ ἱστίον ἕλκετο νηόσ.

ἔμπνευσεν δ’ ἄνεμοσ μέσον ἱστίον· ἀμφὶ δ’ ἄρ’ ὅπλα καττάνυσαν· τάχα δέ σφιν ἐφαίνετο θαυματὰ ἔργα. οἶνοσ μὲν πρώτιστα θοὴν ἀνὰ νῆα μέλαιναν ἡδύποτοσ κελάρυζ’ εὐώδησ, ὤρνυτο δ’ ὀδμὴ ἀμβροσίη· ναύτασ δὲ τάφοσ λάβε πάντασ ἰδόντασ. αὐτίκα δ’ ἀκρότατον παρὰ ἱστίον ἐξετανύσθη ἄμπελοσ ἔνθα καὶ ἔνθα, κατεκρημνῶντο δὲ πολλοὶ βότρυεσ· ἀμφ’ ἱστὸν δὲ μέλασ εἱλίσσετο κισσόσ, ἄνθεσι τηλεθάων, χαρίεισ δ’ ἐπὶ καρπὸσ ὀρώρει· πάντεσ δὲ σκαλμοὶ στεφάνουσ ἔχον· οἳ δὲ ἰδόντεσ, νῆ’ ἤδη τότ’ ἔπειτα κυβερνήτην ἐκέλευον γῇ πελάαν· ὃ δ’ ἄρα σφι λέων γένετ’ ἔνδοθι νηὸσ δεινὸσ ἐπ’ ἀκροτάτησ, μέγα δ’ ἔβραχεν, ἐν δ’ ἄρα μέσσῃ ἄρκτον ἐποίησεν λασιαύχενα, σήματα φαίνων· ἂν δ’ ἔστη μεμαυῖα· λέων δ’ ἐπὶ σέλματοσ ἄκρου δεινὸν ὑπόδρα ἰδών· οἳ δ’ ἐσ πρύμνην ἐφόβηθεν, ἀμφὶ κυβερνήτην δὲ σαόφρονα θυμὸν ἔχοντα ἔσταν ἄρ’ ἐκπληγέντεσ· ὃ δ’ ἐξαπίνησ ἐπορούσασ ἀρχὸν ἕλ’, οἳ δὲ θύραζε κακὸν μόρον ἐξαλύοντεσ πάντεσ ὁμῶσ πήδησαν, ἐπεὶ ἴδον, εἰσ ἅλα δῖαν, δελφῖνεσ δ’ ἐγένοντο· κυβερνήτην δ’ ἐλεήσασ ἔσχεθε καί μιν ἔθηκε πανόλβιον εἶπέ τε μῦθον· θάρσει, δῖε κάτωρ, τῷ ἐμῷ κεχαρισμένε θυμῷ·

εἰμὶ δ’ ἐγὼ Διόνυσοσ ἐρίβρομοσ, ὃν τέκε μήτηρ Καδμηὶσ Σεμέλη Διὸσ ἐν φιλότητι μιγεῖσα. χαῖρε, τέκοσ Σεμέλησ εὐώπιδοσ·

οὐδέ πη ἔστι σεῖό γε ληθόμενον γλυκερὴν κοσμῆσαι ἀοιδήν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION