헬라어 문장 검색 - Ανονψμ́Ηομεριξ́02́

(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Δημήτραν)

Δήμητρ’ ἠύκομον, σεμνὴν θεόν, ἄρχομ’ ἀείδειν, αὐτὴν ἠδὲ θύγατρα τανύσφυρον, ἣν Αἰδωνεὺσ ἡρ́παξεν, δῶκεν δὲ βαρύκτυποσ εὐρύοπα Ζεύσ, νόσφιν Δήμητροσ χρυσαόρου, ἀγλαοκάρπου, παίζουσαν κούρῃσι σὺν Ὠκεανοῦ βαθυκόλποισ ἄνθεά τ’ αἰνυμένην, ῥόδα καὶ κρόκον ἠδ’ ἰά καλὰ λειμῶν’ ἂμ μαλακὸν καὶ ἀγαλλίδασ ἠδ’ ὑάκινθον νάρκισσόν θ’, ὃν φῦσε δόλον καλυκώπιδι κούρῃ Γαῖα Διὸσ βουλῇσι χαριζομένη Πολυδέκτῃ, θαυμαστὸν γανόωντα· σέβασ τό γε πᾶσιν ἰδέσθαι ἀθανάτοισ τε θεοῖσ ἠδὲ θνητοῖσ ἀνθρώποισ· τοῦ καὶ ἀπὸ ῥίζησ ἑκατὸν κάρα ἐξεπεφύκει· κὦζ’ ἥδιστ’ ὀδμή, πᾶσ τ’ οὐρανὸσ εὐρὺσ ὕπερθεν γαῖά τε πᾶσ’ ἐγελάσσε καὶ ἁλμυρὸν οἶδμα θαλάσσησ. ἣ δ’ ἄρα θαμβήσασ’ ὠρέξατο χερσὶν ἅμ’ ἄμφω καλὸν ἄθυρμα λαβεῖν· χάνε δὲ χθὼν εὐρυάγυια Νύσιον ἂμ πεδίον, τῇ ὄρουσεν ἄναξ Πολυδέγμων ἵπποισ ἀθανάτοισι, Κρόνου πολυώνυμοσ υἱόσ. ἁρπάξασ δ’ ἀέκουσαν ἐπὶ χρυσέοισιν ὄχοισιν ἦγ’ ὀλοφυρομένην·

ἰάχησε δ’ ἄρ’ ὄρθια φωνῇ, κεκλομένη πατέρα Κρονίδην ὕπατον καὶ ἄριστον. οὐδέ τισ ἀθανάτων οὐδὲ θνητῶν ἀνθρώπων ἤκουσεν φωνῆσ, οὐδ’ ἀγλαόκαρποι ἐλαῖαι εἰ μὴ Περσαίου θυγάτηρ ἀταλὰ φρονέουσα ἀιέν ἐξ ἄντρου, Ἑκάτη λιπαροκρήδεμνοσ, Ηἔλιόσ τε ἄναξ, Ὑπερίονοσ ἀγλαὸσ υἱόσ, κούρησ κεκλομένησ πατέρα Κρονίδην· ὃ δὲ νόσφιν ἧστο θεῶν ἀπάνευθε πολυλλίστῳ ἐνὶ νηῷ, δέγμενοσ ἱερὰ καλὰ παρὰ θνητῶν ἀνθρώπων. τὴν δ’ ἀεκαζομένην ἦγεν Διὸσ ἐννεσίῃσι πατροκασίγνητοσ, Πολυσημάντωρ Πολυδέγμων, ἵπποισ ἀθανάτοισι, Κρόνου πολυώνυμοσ υἱόσ. ὄφρα μὲν οὖν γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἀστερόεντα λεῦσσε θεὰ καὶ πόντον ἀγάρροον ἰχθυόεντα αὐγάσ τ’ ἠελίου, ἔτι δ’ ἤλπετο μητέρα κεδνὴν ὄψεσθαι καὶ φῦλα θεῶν αἰειγενετάων, τόφρα οἱ ἐλπὶσ ἔθελγε μέγαν νόον ἀχνυμένησ περ·

ἤχησαν δ’ ὀρέων κορυφαὶ καὶ βένθεα πόντου φωνῇ ὑπ’ ἀθανάτῃ· τῆσ δ’ ἔκλυε πότνια μήτηρ. ὀξὺ δέ μιν κραδίην ἄχοσ ἔλλαβεν, ἀμφὶ δὲ χαίταισ ἀμβροσίαισ κρήδεμνα δαί̈ζετο χερσὶ φίλῃσι, κυάνεον δὲ κάλυμμα κατ’ ἀμφοτέρων βάλετ’ ὤμων, σεύατο δ’ ὥστ’ οἰωνόσ, ἐπὶ τραφερήν τε καὶ ὑγρὴν μαιομένη·

τῇ δ’ οὔτισ ἐτήτυμα μυθήσασθαι ἤθελεν οὔτε θεῶν οὔτε θνητῶν ἀνθρώπων, οὔτ’ οἰωνῶν τισ τῇ ἐτήτυμοσ ἄγγελοσ ἦλθεν. ἐννῆμαρ μὲν ἔπειτα κατὰ χθόνα πότνια Δηὼ στρωφᾶτ’ αἰθομένασ δαί̈δασ μετὰ χερσὶν ἔχουσα, οὐδέ ποτ’ ἀμβροσίησ καὶ νέκταροσ ἡδυπότοιο πάσσατ’ ἀκηχεμένη, οὐδὲ χρόα βάλλετο λουτροῖσ. ἀλλ’ ὅτε δὴ δεκάτη οἱ ἐπήλυθε φαινολὶσ ἠώσ, ἤντετό οἱ Ἑκάτη, σέλασ ἐν χείρεσσιν ἔχουσα καί ῥά οἱ ἀγγελέουσα ἔποσ φάτο φώνησέν τε· πότνια Δημήτηρ, ὡρηφόρε, ἀγλαόδωρε, τίσ θεῶν οὐρανίων ἠὲ θνητῶν ἀνθρώπων ἡρ́πασε Περσεφόνην καὶ σὸν φίλον ἤκαχε θυμόν;

φωνῆσ γὰρ ἤκουσ’, ἀτὰρ οὐκ ἴδον ὀφθαλμοῖσιν, ὅστισ ἐήν· σοὶ δ’ ὦκα λέγω νημερτέα πάντα. ὣσ ἄρ’ ἔφη Ἑκάτη·

τὴν δ’ οὐκ ἠμείβετο μύθῳ Ῥείησ ἠυκόμου θυγάτηρ, ἀλλ’ ὦκα σὺν αὐτῇ ἠίξ’ αἰθομένασ δαί̈δασ μετὰ χερσὶν ἔχουσα. Ηἔλιον δ’ ἵκοντο, θεῶν σκοπὸν ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν, στὰν δ’ ἵππων προπάροιθε καὶ εἴρετο δῖα θεάων· ἠέλι’, αἴδεσσαί με θεὰν σύ περ, εἴ ποτε δή σευ ἢ ἔπει ἢ ἔργῳ κραδίην καὶ θυμὸν ἰήνα·

κούρην τὴν ἔτεκον, γλυκερὸν θάλοσ, εἴδεϊ κυδρήν, τῆσ ἀδινὴν ὄπ’ ἄκουσα δι’ αἰθέροσ ἀτρυγέτοιο ὥστε βιαζομένησ, ἀτὰρ οὐκ ἴδον ὀφθαλμοῖσιν. ἀλλά, σὺ γὰρ δὴ πᾶσαν ἐπὶ χθόνα καὶ κατὰ πόντον αἰθέροσ ἐκ δίησ καταδέρκεαι ἀκτίνεσσι, νημερτέωσ μοι ἔνισπε φίλον τέκοσ, εἴ που ὄπωπασ, ὅστισ νόσφιν ἐμεῖο λαβὼν ἀέκουσαν ἀνάγκῃ οἴχεται ἠὲ θεῶν ἢ καὶ θνητῶν ἀνθρώπων. ὣσ φάτο·

ἀμφὶ δὲ τιμὴν ἔλλαχεν ὡσ τὰ πρῶτα διάτριχα δασμὸσ ἐτύχθη, τοῖσ μεταναιετάειν, τῶν ἔλλαχε κοίρανοσ εἶναι. τὴν δ’ Ὑπεριονίδησ ἠμείβετο μύθῳ· Ῥείησ ἠυκόμου θύγατερ, Δήμητερ ἄνασσα, εἰδήσεισ· δὴ γὰρ μέγα σ’ ἅζομαι ἠδ’ ἐλεαίρω ἀχνυμένην περὶ παιδὶ τανυσφύρῳ· οὐδέ τισ ἄλλοσ αἴτιοσ ἀθανάτων, εἰ μὴ νεφεληγερέτα Ζεύσ, ὅσ μιν ἔδωκ’ Αἴδῃ θαλερὴν κεκλῆσθαι ἄκοιτιν αὐτοκασιγνήτῳ· ὃ δ’ ὑπὸ ζόφον ἠερόεντα ἁρπάξασ ἵπποισιν ἄγεν μεγάλα ἰάχουσαν. ἀλλά, θεά, κατάπαυε μέγαν γόον· οὐδέ τί σε χρὴ μὰψ αὔτωσ ἄπλητον ἔχειν χόλον· οὔ τοι ἀεικὴσ γαμβρὸσ ἐν ἀθανάτοισ Πολυσημάντωρ Αἰδωνεύσ, αὐτοκασίγνητοσ καὶ ὁμόσποροσ· ὣσ εἰπὼν ἵπποισιν ἐκέκλετο·

ἀγχοῦ δ’ ἱστάμεναι ἔπεα πτερόεντα προσηύδων· τοὶ δ’ ὑπ’ ὀμοκλῆσ ῥίμφα φέρον θοὸν ἁρ́μα τανύπτεροι ὥστ’ οἰωνοί. Τὴν δ’ ἄχοσ αἰνότερον καὶ κύντερον ἵκετο θυμόν· χωσαμένη δὴ ἔπειτα κελαινεφέι Κρονίωνι νοσφισθεῖσα θεῶν ἀγορὴν καὶ μακρὸν Ὄλυμπον ᾤχετ’ ἐπ’ ἀνθρώπων πόλιασ καὶ πίονα ἔργα εἶδοσ ἀμαλδύνουσα πολὺν χρόνον· οὐδέ τισ ἀνδρῶν εἰσορόων γίγνωσκε βαθυζώνων τε γυναικῶν, πρίν γ’ ὅτε δὴ Κελεοῖο δαί̈φρονοσ ἵκετο δῶμα, ὃσ τότ’ Ἐλευσῖνοσ θυοέσσησ κοίρανοσ ἠε͂ν. ἕζετο δ’ ἐγγὺσ ὁδοῖο φίλον τετιημένη ἦτορ, Παρθενίῳ φρέατι, ὅθεν ὑδρεύοντο πολῖται, ἐν σκιῇ, αὐτὰρ ὕπερθε πεφύκει θάμνοσ ἐλαίησ, γρηὶ παλαιγενέι ἐναλίγκιοσ, ἥτε τόκοιο εἴργηται δώρων τε φιλοστεφάνου Ἀφροδίτησ, οἱαῖ́ τε τροφοί εἰσι θεμιστοπόλων βασιλήων παίδων καὶ ταμίαι κατὰ δώματα ἠχήεντα. τὴν δὲ ἴδον Κελεοῖο Ἐλευσινίδαο θύγατρεσ ἐρχόμεναι μεθ’ ὕδωρ εὐήρυτον, ὄφρα φέροιεν κάλπισι χαλκείῃσι φίλα πρὸσ δώματα πατρόσ, τέσσαρεσ, ὥστε θεαί, κουρήιον ἄνθοσ ἔχουσαι, Καλλιδίκη καὶ Κλεισιδίκη Δημώ τ’ ἐρόεσσα Καλλιθόη θ’, ἣ τῶν προγενεστάτη ἠε͂ν ἁπασῶν· οὐδ’ ἔγνον· χαλεποὶ δὲ θεοὶ θνητοῖσιν ὁρᾶσθαι. τίσ πόθεν ἐσσί, γρῆυ, παλαιγενέων ἀνθρώπων;

τίπτε δὲ νόσφι πόληοσ ἀπέστιχεσ, οὐδὲ δόμοισι πίλνασαι; ἔνθα γυναῖκεσ ἀνὰ μέγαρα σκιόεντα τηλίκαι, ὡσ σύ περ ὧδε καὶ ὁπλότεραι γεγάασιν, αἵ κέ σε φίλωνται ἠμὲν ἔπει ἠδὲ καὶ ἔργῳ. ὣσ ἔφαν·

ἣ δ’ ἐπέεσσιν ἀμείβετο πότνα θεάων· τέκνα φίλ’, αἵ τινέσ ἐστε γυναικῶν θηλυτεράων, χαίρετ’· ἐγὼ δ’ ὑμῖν μυθήσομαι· οὔ τοι ἀεικὲσ ὑμῖν εἰρομένῃσιν ἀληθέα μυθήσασθαι. Δωσὼ ἐμοί γ’ ὄνομ’ ἐστί· τὸ γὰρ θέτο πότνια μήτηρ. νῦν αὖτε Κρήτηθεν ἐπ’ εὐρέα νῶτα θαλάσσησ ἤλυθον οὐκ ἐθέλουσα, βίῃ δ’ ἀέκουσαν ἀνάγκῃ ἄνδρεσ ληιστῆρεσ ἀπήγαγον. οἳ μὲν ἔπειτα νηὶ θοῇ Θόρικόνδε κατέσχεθον, ἔνθα γυναῖκεσ ἠπείρου ἐπέβησαν ἀολλέεσ ἠδὲ καὶ αὐτοί, δεῖπνόν τ’ ἐπηρτύνοντο παρὰ πρυμνήσια νηόσ· ἀλλ’ ἐμοὶ οὐ δόρποιο μελίφρονοσ ἤρατο θυμόσ· λάθρη δ’ ὁρμηθεῖσα δι’ ἠπείροιο μελαίνησ φεύγου ὑπερφιάλουσ σημάντορασ, ὄφρα κε μή με ἀπριάτην περάσαντεσ ἐμῆσ ἀποναίατο τιμῆσ. οὕτω δεῦρ’ ἱκόμην ἀλαλημένη, οὐδέ τι οἶδα, ἥ τισ δὴ γαῖ’ ἐστι καὶ οἵ τινεσ ἐγγεγάασιν. ἀλλ’ ὑμῖν μὲν πάντεσ Ὀλύμπια δώματ’ ἔχοντεσ δοῖεν κουριδίουσ ἄνδρασ, καὶ τέκνα τεκέσθαι, ὡσ ἐθέλουσι τοκῆεσ· ἐμὲ δ’ αὖτ’ οἰκτείρατε, κοῦραι. [τοῦτο δέ μοι σαφέωσ ὑποθήκατε, ὄφρα πύθωμαι,] προφρονέωσ, φίλα τέκνα, τέων πρὸσ δώμαθ’ ἵκωμαι ἀνέροσ ἠδὲ γυναικόσ, ἵνα σφίσιν ἐργάζωμαι πρόφρων, οἱᾶ γυναικὸσ ἀφήλικοσ ἔργα τέτυκται· καὶ κεν παῖδα νεογνὸν ἐν ἀγκοίνῃσιν ἔχουσα καλὰ τιθηνοίμην καὶ δώματα τηρήσαιμι καί κε λέχοσ στορέσαιμι μυχῷ θαλάμων εὐπήκτων δεσπόσυνον καί κ’ ἔργα διδασκήσαιμι γυναῖκασ. φῆ ῥα θεά·

τὴν δ’ αὐτίκ’ ἀμείβετο παρθένοσ ἀδμήσ, Καλλιδίκη, Κελεοῖο θυγατρῶν εἶδοσ ἀρίστη· μαῖα, θεῶν μὲν δῶρα καὶ ἀχνύμενοί περ ἀνάγκῃ τέτλαμεν ἄνθρωποι·

τόσα κέν τοι ἀπὸ θρεπτήρια δοίη. δὴ γὰρ πολὺ φέρτεροί εἰσι. ταῦτα δέ τοι σαφέωσ ὑποθήσομαι ἠδ’ ὀνομήνω ἀνέρασ οἷσιν ἔπεστι μέγα κράτοσ ἐνθάδε τιμῆσ δήμου τε προὔχουσιν ἰδὲ κρήδεμνα πόληοσ εἰρύαται βουλῇσι καὶ ἰθείῃσι δίκῃσιν· ἠμὲν Τριπτολέμου πυκιμήδεοσ ἠδὲ Διόκλου ἠδὲ Πολυξείνου καὶ ἀμύμονοσ Εὐμόλποιο καὶ Δολίχου καὶ πατρὸσ ἀγήνοροσ ἡμετέροιο, τῶν πάντων ἄλοχοι κατὰ δώματα πορσαίνουσι· τάων οὐκ ἄν τίσ σε κατὰ πρώτιστον ὀπωπὴν εἶδοσ ἀτιμήσασα δόμων ἀπονοσφίσσειεν, ἀλλά σε δέξονται· δὴ γὰρ θεοείκελόσ ἐσσι. εἰ δ’ ἐθέλεισ, ἐπίμεινον, ἵνα πρὸσ δώματα πατρὸσ ἔλθωμεν καὶ μητρὶ βαθυζώνῳ Μετανείρῃ εἴπωμεν τάδε πάντα διαμπερέσ, αἴ κέ σ’ ἀνώγῃ ἡμέτερόνδ’ ἰέναι μηδ’ ἄλλων δώματ’ ἐρευνᾶν. τηλύγετοσ δέ οἱ υἱὸσ ἐνὶ μεγάρῳ εὐπήκτῳ ὀψίγονοσ τρέφεται, πολυεύχετοσ ἀσπάσιόσ τε. εἰ τόν γ’ ἐκθρέψαιο καὶ ἥβησ μέτρον ἵκοιτο, ῥεῖά κέ τίσ σε ἰδοῦσα γυναικῶν θηλυτεράων ζηλώσαι· ὣσ ἔφαθ’·

ἣ δ’ ἐπένευσε καρήατι· ταὶ δὲ φαεινὰ πλησάμεναι ὕδατοσ φέρον ἄγγεα κυδιάουσαι. ῥίμφα δὲ πατρὸσ ἵκοντο μέγαν δόμον, ὦκα δὲ μητρὶ ἔννεπον, ὡσ εἶδόν τε καὶ ἔκλυον. ἣ δὲ μάλ’ ὦκα ἐλθούσασ ἐκέλευε καλεῖν ἐπ’ ἀπείρονι μισθῷ. αἳ δ’ ὥστ’ ἢ ἔλαφοι ἢ πόρτιεσ εἰάροσ ὡρ́ῃ ἅλλοντ’ ἂν λειμῶνα κορεσσάμεναι φρένα φορβῇ, ὣσ αἳ ἐπισχόμεναι ἑανῶν πτύχασ ἱμεροέντων ἠίξαν κοίλην κατ’ ἀμαξιτόν· ἀμφὶ δὲ χαῖται ὤμοισ ἀίσσοντο κροκηίῳ ἄνθει ὁμοῖαι. τέτμον δ’ ἐγγὺσ ὁδοῦ κυδρὴν θεόν, ἔνθα πάροσ περ κάλλιπον· αὐτὰρ ἔπειτα φίλου πρὸσ δώματα πατρὸσ ἡγεῦνθ’· ἣ δ’ ἄρ’ ὄπισθε φίλον τετιημένη ἦτορ στεῖχε κατὰ κρῆθεν κεκαλυμμένη· ἀμφὶ δὲ πέπλοσ κυάνεοσ ῥαδινοῖσι θεᾶσ ἐλελίζετο ποσσίν. αἶψα δὲ δώμαθ’ ἵκοντο διοτρεφέοσ Κελεοῖο, βὰν δὲ δι’ αἰθούσησ, ἔνθα σφίσι πότνια μήτηρ ἧστο παρὰ σταθμὸν τέγεοσ πύκα ποιητοῖο παῖδ’ ὑπὸ κόλπῳ ἔχουσα, νέον θάλοσ·

αἳ δὲ πὰρ αὐτὴν ἔδραμον· ἣ δ’ ἄρ’ ἐπ’ οὐδὸν ἔβη ποσὶ καὶ ῥα μελάθρου κῦρε κάρη, πλῆσεν δὲ θύρασ σέλαοσ θείοιο. τὴν δ’ αἰδώσ τε σέβασ τε ἰδὲ χλωρὸν δέοσ εἷλεν· εἶξε δέ οἱ κλισμοῖο καὶ ἑδριάασθαι ἄνωγεν. ἀλλ’ οὐ Δημήτηρ ὡρηφόροσ, ἀγλαόδωροσ, ἤθελεν ἑδριάασθαι ἐπὶ κλισμοῖο φαεινοῦ, ἀλλ’ ἀκέουσ’ ἀνέμιμνε κατ’ ὄμματα καλὰ βαλοῦσα, πρίν γ’ ὅτε δή οἱ ἔθηκεν Ιἄμβη κέδν’ εἰδυῖα πηκτὸν ἕδοσ, καθύπερθε δ’ ἐπ’ ἀργύφεον βάλε κῶασ. ἔνθα καθεζομένη προκατέσχετο χερσὶ καλύπτρην· δηρὸν δ’ ἄφθογγοσ τετιημένη ἧστ’ ἐπὶ δίφρου, οὐδέ τιν’ οὔτ’ ἔπεϊ προσπτύσσετο οὔτε τι ἔργῳ, ἀλλ’ ἀγέλαστοσ, ἄπαστοσ ἐδητύοσ ἠδὲ ποτῆτοσ ἧστο πόθῳ μινύθουσα βαθυζώνοιο θυγατρόσ, πρίν γ’ ὅτε δὴ χλεύῃσ μιν Ιἄμβη κέδν’ εἰδυῖα πολλὰ παρασκώπτουσ’ ἐτρέψατο πότνιαν ἁγνήν, μειδῆσαι γελάσαι τε καὶ ἵλαον σχεῖν θυμόν· ἣ δή οἱ καὶ ἔπειτα μεθύστερον εὐάδεν ὀργαῖσ. τῇ δὲ δέπασ Μετάνειρα δίδου μελιηδέοσ οἴνου πλήσασ’· ἣ δ’ ἀνένευσ’· οὐ γὰρ θεμιτόν οἱ ἔφασκε πίνειν οἶνον ἐρυθρόν· ἄνωγε δ’ ἄρ’ ἄλφι καὶ ὕδωρ δοῦναι μίξασαν πιέμεν γλήχωνι τερείνῃ. ἣ δὲ κυκεῶ τεύξασα θεᾷ πόρεν, ὡσ ἐκέλευε· δεξαμένη δ’ ὁσίησ ἕνεκεν πολυπότνια Δηώ τῇσι δὲ μύθων ἦρχεν ἐύζωνοσ Μετάνειρα· χαῖρε, γύναι, ἐπεὶ οὔ σε κακῶν ἄπ’ ἐόλπα τοκήων ἔμμεναι, ἀλλ’ ἀγαθῶν·

ἐπί τοι πρέπει ὄμμασιν αἰδὼσ καὶ χάρισ, ὡσ εἴ πέρ τε θεμιστοπόλων βασιλήων. ἀλλὰ θεῶν μὲν δῶρα καὶ ἀχνύμενοί περ ἀνάγκῃ τέτλαμεν ἄνθρωποι· ἐπὶ γὰρ ζυγὸσ αὐχένι κεῖται. νῦν δ’, ἐπεὶ ἵκεο δεῦρο, παρέσσεται ὅσσα τ’ ἐμοί περ. παῖδα δέ μοι τρέφε τόνδε, τὸν ὀψίγονον καὶ ἀέλπτον ὤπασαν ἀθάνατοι, πολυάρητοσ δέ μοί ἐστιν. εἰ τόν γε θρέψαιο καὶ ἥβησ μέτρον ἵκοιτο, ῥεῖά κέ τίσ σε ἰδοῦσα γυναικῶν θηλυτεράων ζηλώσαι· τόσα κέν τοι ἀπὸ θρεπτήρια δοίην. τὴν δ’ αὖτε προσέειπεν ἐυστέφανοσ Δημήτηρ·

καὶ σύ, γύναι, μάλα χαῖρε, θεοὶ δέ τοι ἐσθλὰ πόροιεν· παῖδα δέ τοι πρόφρων ὑποδέξομαι, ὥσ με κελεύεισ, θρέψω κοὔ μιν, ἐόλπα, κακοφραδίῃσι τιθήνησ οὔτ’ ἄρ’ ἐπηλυσίη δηλήσεται οὔθ’ ὑποτάμνον· οἶδα γὰρ ἀντίτομον μέγα φέρτερον ὑλοτόμοιο, οἶδα δ’ ἐπηλυσίησ πολυπήμονοσ ἐσθλὸν ἐρυσμόν. ὣσ ἄρα φωνήσασα θυώδεϊ δέξατο κόλπῳ χείρεσσ’ ἀθανάτῃσι·

γεγήθει δὲ φρένα μήτηρ. ὣσ ἣ μὲν Κελεοῖο δαί̈φρονοσ ἀγλαὸν υἱὸν Δημοφόωνθ’, ὃν ἔτικτεν ἐύζωνοσ Μετάνειρα, ἔτρεφεν ἐν μεγάροισ· ὃ δ’ ἀέξετο δαίμονι ἶσοσ, οὔτ’ οὖν σῖτον ἔδων, οὐ θησάμενοσ [γάλα μητρὸσ ἠματίη μὲν γὰρ καλλιστέφανοσ] Δημήτηρ χρίεσκ’ ἀμβροσίῃ ὡσεὶ θεοῦ ἐκγεγαῶτα ἡδὺ καταπνείουσα καὶ ἐν κόλποισιν ἔχουσα· νύκτασ δὲ κρύπτεσκε πυρὸσ μένει ἠύτε δαλὸν λάθρα φίλων γονέων· τοῖσ δὲ μέγα θαῦμ’ ἐτέτυκτο, ὡσ προθαλὴσ τελέθεσκε· θεοῖσι γὰρ ἄντα ἐῴκει. καί κέν μιν ποίησεν ἀγήρων τ’ ἀθάνατόν τε, εἰ μὴ ἄρ’ ἀφραδίῃσιν ἐύζωνοσ Μετάνειρα νύκτ’ ἐπιτηρήσασα θυώδεοσ ἐκ θαλάμοιο σκέψατο· κώκυσεν δὲ καὶ ἄμφω πλήξατο μηρὼ δείσασ’ ᾧ περὶ παιδὶ καὶ ἀάσθη μέγα θυμῷ καί ῥ’ ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· τέκνον Δημοφόων, ξείνη σε πυρὶ ἔνι πολλῷ κρύπτει, ἐμοὶ δὲ γόον καὶ κήδεα λυγρὰ τίθησιν.

ὣσ φάτ’ ὀδυρομένη·

τῆσ δ’ ἀιέ δῖα θεάων. τῇ δὲ χολωσαμένη καλλιστέφανοσ Δημήτηρ παῖδα φίλον, τὸν ἀέλπτον ἐνὶ μεγάροισιν ἔτικτε, χείρεσσ’ ἀθανάτῃσιν ἀπὸ ἕθεν ἧκε πέδονδε, ἐξανελοῦσα πυρόσ, θυμῷ κοτέσασα μάλ’ αἰνῶσ, καί ῥ’ ἄμυδισ προσέειπεν ἐύζωνον Μετάνειραν· νήιδεσ ἄνθρωποι καὶ ἀφράδμονεσ οὔτ’ ἀγαθοῖο αἶσαν ἐπερχομένου προγνώμεναι οὔτε κακοῖο·

καὶ σὺ γὰρ ἀφραδίῃσι τεῇσ νήκεστον ἀάσθησ. ἴστω γὰρ θεῶν ὁρ́κοσ, ἀμείλικτον Στυγὸσ ὕδωρ, ἀθάνατόν κέν τοι καὶ ἀγήραον ἤματα πάντα παῖδα φίλον ποίησα καὶ ἄφθιτον ὤπασα τιμήν· νῦν δ’ οὐκ ἔσθ’ ὥσ κεν θάνατον καὶ κῆρασ ἀλύξαι· τιμὴ δ’ ἄφθιτοσ αἰὲν ἐπέσσεται, οὕνεκα γούνων ἡμετέρων ἐπέβη καὶ ἐν ἀγκοίνῃσιν ἰαύσεν. ὡρ́ῃσιν δ’ ἄρα τῷ γε περιπλομένων ἐνιαυτῶν παῖδεσ Ἐλευσινίων πόλεμον καὶ φύλοπιν αἰνὴν αἰὲν ἐν ἀλλήλοισιν συνάξουσ’ ἤματα πάντα. εἰμὶ δὲ Δημήτηρ τιμάοχοσ, ἥτε μέγιστον ἀθανάτοισ θνητοῖσ τ’ ὄνεαρ καὶ χάρμα τέτυκται. ἀλλ’ ἄγε μοι νηόν τε μέγαν καὶ βωμὸν ὑπ’ αὐτῷ τευχόντων πᾶσ δῆμοσ ὑπαὶ πόλιν αἰπύ τε τεῖχοσ Καλλιχόρου καθύπερθεν ἐπὶ προὔχοντι κολωνῷ. ὄργια δ’ αὐτὴ ἐγὼν ὑποθήσομαι, ὡσ ἂν ἔπειτα εὐαγέωσ ἔρδοντεσ ἐμὸν νόον ἱλάσκοισθε. Ὣσ εἰποῦσα θεὰ μέγεθοσ καὶ εἶδοσ ἄμειψε γῆρασ ἀπωσαμένη· περί τ’ ἀμφί τε κάλλοσ ἀήτο· ὀδμὴ δ’ ἱμερόεσσα θυηέντων ἀπὸ πέπλων σκίδνατο, τῆλε δὲ φέγγοσ ἀπὸ χροὸσ ἀθανάτοιο λάμπε θεᾶσ, ξανθαὶ δὲ κόμαι κατενήνοθεν ὤμουσ, αὐγῆσ δ’ ἐπλήσθη πυκινὸσ δόμοσ ἀστεροπῆσ ὥσ· βῆ δὲ διὲκ μεγάρων· τῆσ δ’ αὐτίκα γούνατ’ ἔλυντο, δηρὸν δ’ ἄφθογγοσ γένετο χρόνον, οὐδέ τι παιδὸσ μνήσατο τηλυγέτοιο ἀπὸ δαπέδου ἀνελέσθαι. τοῦ δὲ κασίγνηται φωνὴν ἐσάκουσαν ἐλεινήν, κὰδ δ’ ἄρ’ ἀπ’ εὐστρώτων λεχέων θόρον· ἣ μὲν ἔπειτα παῖδ’ ἀνὰ χερσὶν ἑλοῦσα ἑῷ ἐγκάτθετο κόλπῳ· ἣ δ’ ἄρα πῦρ ἀνέκαι’· ἣ δ’ ἔσσυτο πόσσ’ ἁπαλοῖσι μητέρ’ ἀναστήσουσα θυώδεοσ ἐκ θαλάμοιο. ἀγρόμεναι δέ μιν ἀμφὶσ ἐλούεον ἀσπαίροντα ἀμφαγαπαζόμεναι· τοῦ δ’ οὐ μειλίσσετο θυμόσ· χειρότεραι γὰρ δή μιν ἔχον τροφοὶ ἠδὲ τιθῆναι. αἳ μὲν παννύχιαι κυδρὴν θεὸν ἱλάσκοντο δείματι παλλόμεναι, ἅμα δ’ ἠοῖ φαινομένηφιν εὐρυβίῃ Κελεῷ νημερτέα μυθήσαντο, ὡσ ἐπέτελλε θεά, καλλιστέφανοσ Δημήτηρ.

αὐτὰρ ὅ γ’ εἰσ ἀγορὴν καλέσασ πολυπείρονα λαὸν ἤνωγ’ ἠυκόμῳ Δημήτερι πίονα νηὸν ποιῆσαι καὶ βωμὸν ἐπὶ προὔχοντι κολωνῷ. οἳ δὲ μάλ’ αἶψ’ ἐπίθοντο καὶ ἔκλυον αὐδήσαντοσ, τεῦχον δ’, ὡσ ἐπέτελλ’. ὃ δ’ ἀέξετο δαίμονι ἶσοσ. αὐτὰρ ἐπεὶ τέλεσαν καὶ ἐρώησαν καμάτοιο, βάν ῥ’ ἴμεν οἴκαδ’ ἕκαστοσ·

ἀτὰρ ξανθὴ Δημήτηρ ἔνθα καθεζομένη μακάρων ἀπὸ νόσφιν ἁπάντων μίμνε πόθῳ μινύθουσα βαθυζώνοιο θυγατρόσ. αἰνότατον δ’ ἐνιαυτὸν ἐπὶ χθόνα πουλυβότειραν ποίησ’ ἀνθρώποισ καὶ κύντατον· οὐδέ τι γαῖα σπέρμ’ ἀνίει, κρύπτεν γὰρ ἐυστέφανοσ Δημήτηρ· πολλὰ δὲ καμπύλ’ ἄροτρα μάτην βόεσ εἷλκον ἀρούραισ· πολλὸν δὲ κρῖ λευκὸν ἐτώσιον ἔμπεσε γαίῃ· καί νύ κε πάμπαν ὄλεσσε γένοσ μερόπων ἀνθρώπων λιμοῦ ὑπ’ ἀργαλέησ, γεράων τ’ ἐρικυδέα τιμὴν καὶ θυσιῶν ἤμερσεν Ὀλύμπια δώματ’ ἔχοντασ, εἰ μὴ Ζεὺσ ἐνόησεν ἑῷ τ’ ἐφράσσατο θυμῷ. Ἶριν δὲ πρῶτον χρυσόπτερον ὦρσε καλέσσαι Δήμητρ’ ἠύκομον, πολυήρατον εἶδοσ ἔχουσαν. ὣσ ἔφαθ’· ἣ δὲ Ζηνὶ κελαινεφέι Κρονίωνι πείθετο καὶ τὸ μεσηγὺ διέδραμεν ὦκα πόδεσσιν. ἵκετο δὲ πτολίεθρον Ἐλευσῖνοσ θυοέσσησ, εὑρ͂εν δ’ ἐν νηῷ Δημήτερα κυανόπεπλον καί μιν φωνήσασ’ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· Δήμητερ, καλέει σε πατὴρ Ζεὺσ ἄφθιτα εἰδὼσ ἐλθέμεναι μετὰ φῦλα θεῶν αἰειγενετάων.

ἄλλ’ ἴθι, μηδ’ ἀτέλεστον ἐμὸν ἔποσ ἐκ Διὸσ ἔστω. ὣσ φάτο λισσομένη·

τῇ δ’ οὐκ ἐπεπείθετο θυμόσ. αὖτισ ἔπειτα πατὴρ μάκαρασ θεοὺσ αἰὲν ἐόντασ πάντασ ἐπιπροί̈αλλεν· ἀμοιβηδὶσ δὲ κιόντεσ κίκλησκον καὶ πολλὰ δίδον περικαλλέα δῶρα τιμάσ θ’, ἅσ κ’ ἐθέλοιτο μετ’ ἀθανάτοισιν ἑλέσθαι. ἀλλ’ οὔτισ πεῖσαι δύνατο φρένασ οὐδὲ νόημα θυμῷ χωομένησ· στερεῶσ δ’ ἠναίνετο μύθουσ. οὐ μὲν γάρ ποτ’ ἔφασκε θυώδεοσ Οὐλύμποιο πρίν γ’ ἐπιβήσεσθαι, οὐ πρὶν γῆσ καρπὸν ἀνήσειν, πρὶν ἴδοι ὀφθαλμοῖσιν ἑὴν εὐώπιδα κούρην. αὐτὰρ ἐπεὶ τό γ’ ἄκουσε βαρύκτυποσ εὐρύοπα Ζεύσ, εἰσ Ἔρεβοσ πέμψε χρυσόρραπιν Ἀργειφόντην, ὄφρ’ Αἴδην μαλακοῖσι παραιφάμενοσ ἐπέεσσιν ἁγνὴν Περσεφόνειαν ὑπὸ ζόφου ἠερόεντοσ ἐσ φάοσ ἐξαγάγοι μετὰ δαίμονασ, ὄφρα ἑ μήτηρ ὀφθαλμοῖσιν ἰδοῦσα μεταλήξειε χόλοιο.

Ἑρμῆσ δ’ οὐκ ἀπίθησεν, ἄφαρ δ’ ὑπὸ κεύθεα γαίησ ἐσσυμένωσ κατόρουσε λιπὼν ἕδοσ Οὐλύμποιο. τέτμε δὲ τόν γε ἄνακτα δόμων ἔντοσθεν ἐόντα, ἥμενον ἐν λεχέεσσι σὺν αἰδοίῃ παρακοίτι, πόλλ’ ἀεκαζομένῃ μητρὸσ πόθῳ· ἣ δ’ ἀποτηλοῦ ἔργοισ θεῶν μακάρων [δεινὴν] μητίσετο βουλήν. ἀγχοῦ δ’ ἱστάμενοσ προσέφη κρατὺσ Ἀργειφόντησ· Αἵδη κυανοχαῖτα, καταφθιμένοισιν ἀνάσσων, Ζεύσ με πατὴρ ἤνωγεν ἀγαυὴν Περσεφόνειαν ἐξαγαγεῖν Ἐρέβευσφι μετὰ σφέασ, ὄφρα ἑ μήτηρ ὀφθαλμοῖσιν ἰδοῦσα χόλου καὶ μήνιοσ αἰνῆσ ἀθανάτοισ λήξειεν·

ἐπεὶ μέγα μήδεται ἔργον, φθῖσαι φῦλ’ ἀμενηνὰ χαμαιγενέων ἀνθρώπων, σπέρμ’ ὑπὸ γῆσ κρύπτουσα, καταφθινύθουσα δὲ τιμὰσ ἀθανάτων· ἣ δ’ αἰνὸν ἔχει χόλον, οὐδὲ θεοῖσι μίσγεται, ἀλλ’ ἀπάνευθε θυώδεοσ ἔνδοθι νηοῦ ἧσται Ἐλευσῖνοσ κραναὸν πτολίεθρον ἔχουσα. ὣσ φάτο·

μείδησεν δὲ ἄναξ ἐνέρων Αἰδωνεὺσ ὀφρύσιν, οὐδ’ ἀπίθησε Διὸσ βασιλῆοσ ἐφετμῇσ· ἐσσυμένωσ δ’ ἐκέλευσε δαί̈φρονι Περσεφονείῃ· ἔρχεο, Περσεφόνη, παρὰ μητέρα κυανόπεπλον ἤπιον ἐν στήθεσσι μένοσ καὶ θυμὸν ἔχουσα, μηδέ τι δυσθύμαινε λίην περιώσιον ἄλλων·

οὔ τοι ἐν ἀθανάτοισιν ἀεικὴσ ἔσσομ’ ἀκοίτησ, αὐτοκασίγνητοσ πατρὸσ Διόσ· ἔνθα δ’ ἐοῦσα δεσπόσσεισ πάντων ὁπόσα ζώει τε καὶ ἑρ́πει, τιμὰσ δὲ σχήσησθα μετ’ ἀθανάτοισι μεγίστασ. τῶν δ’ ἀδικησάντων τίσισ ἔσσεται ἤματα πάντα, οἵ κεν μὴ θυσίῃσι τεὸν μένοσ ἱλάσκωνται εὐαγέωσ ἔρδοντεσ, ἐναίσιμα δῶρα τελοῦντεσ. ὣσ φάτο·

γήθησεν δὲ περίφρων Περσεφόνεια, καρπαλίμωσ δ’ ἀνόρουσ’ ὑπὸ χάρματοσ· αὐτὰρ ὅ γ’ αὐτὸσ ῥοιῆσ κόκκον ἔδωκε φαγεῖν μελιηδέα λάθρῃ, ἀμφὶ ἓ νωμήσασ, ἵνα μὴ μένοι ἤματα πάντα αὖθι παρ’ αἰδοίῃ Δημήτερι κυανοπέπλῳ. ἵππουσ δὲ προπάροιθεν ὑπὸ χρυσέοισιν ὄχεσφιν ἔντυεν ἀθανάτουσ Πολυσημάντωρ Αἰδωνευσ. ἣ δ’ ὀχέων ἐπέβη, πάρα δὲ κρατὺσ Ἀργειφόντησ ἡνία καὶ μάστιγα λαβὼν μετὰ χερσὶ φίλῃσι σεῦε διὲκ μεγάρων· τὼ δ’ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην. ῥίμφα δὲ μακρὰ κέλευθα διήνυσαν· οὐδὲ θάλασσα οὔθ’ ὕδωρ ποταμῶν οὔτ’ ἄγκεα ποιήεντα ἵππων ἀθανάτων οὔτ’ ἄκριεσ ἔσχεθον ὁρμήν, ἀλλ’ ὑπὲρ αὐτάων βαθὺν ἠέρα τέμνον ἰόντεσ. στῆσε δ’ ἄγων, ὅθι μίμνεν ἐυστέφανοσ Δημήτηρ, νηοῖο προπάροιθε θυώδεοσ· ἣ δὲ ἰδοῦσα ἠίξ’, ἠύτε μαινὰσ ὄροσ κάτα δάσκιον ὕλῃ. Περσεφόνη δ’ ἑτέρ[ωθεν ἐπεὶ ἴδεν ὄμματα καλὰ] μητρὸσ ἑῆσ κατ’ [ἄρ’ ἥ γ’ ὄχεα προλιποῦσα καὶ ἵππουσ] ἆλτο θέει[ν, δειρῇ δέ οἱ ἔμπεσε ἀμφιχυθεῖσα· ] τῇ δὲ [φίλην ἔτι παῖδα ἑῇσ μετὰ χερσὶν ἐχούσῃ] α[ἶψα δόλον θυμόσ τιν’ ὀίσατο, τρέσσε δ’ ἄρ’ αἰνῶσ] παυομ[ένη φιλότητοσ, ἄφαρ δ’ ἐρεείνετο μύθῳ· ] τέκνον, μή ῥά τι μοι σ[ύ γε πάσσαο νέρθεν ἐοῦσα] βρώμησ; ἐξαύδα, μ[ὴ κεῦθ’, ἵνα εἴδομεν ἄμφω· ] ὣσ μὲν γάρ κεν ἐοῦσα π[αρὰ στυγεροῦ Αἴδαο] καὶ παρ’ ἐμοὶ καὶ πατρὶ κελ[αινεφέϊ Κρονίωνι] ναιετάοισ πάντεσσι τετιμ[ένη ἀθανάτοι]σιν. εἰ δ’ ἐπάσω, πάλιν αὖτισ ἰοῦσ’ ὑπ[ὸ κεύθεσι γαίησ] οἰκήσεισ ὡρέων τρίτατον μέρ[οσ εἰσ ἐνιαυτόν,] τὰσ δὲ δύω παρ’ ἐμοί τε καὶ [ἄλλοισ ἀθανά]τοισιν.

ὁππότε δ’ ἄνθεσι γαῖ’ εὐώδε[σιν] εἰαρινο[ῖσι] παντοδαποῖσ θάλλῃ, τόθ’ ὑπὸ ζόφου ἠερόεντοσ αὖτισ ἄνει μέγα θαῦμα θεοῖσ θνητοῖσ τ’ ἀνθρώποισ. [εἶπε δὲ πῶσ σ’ ἡρ́παξεν ὑπὸ ζόφον ἠερόεντα] καὶ τίνι σ’ ἐξαπάτησε δόλῳ κρατερὸσ Πολυδέγμων; τὴν δ’ αὖ Περσεφόνη περικαλλὴσ ἀντίον ηὔδα·

τοιγὰρ ἐγώ τοι, μῆτερ, ἐρέω νημερτέα πάντα· εὖτέ μοι Ἑρμῆσ ἦλθ’ ἐριούνιοσ ἄγγελοσ ὠκὺσ πὰρ πατέροσ Κρονιδαο καὶ ἄλλων Οὐρανιώνων, ἐλθεῖν ἐξ Ἐρέβευσ, ἵνα ὀφθαλμοῖσιν ἰδοῦσα λήξαισ ἀθανάτοισι χόλου καὶ μήνιοσ αἰνῆσ, αὐτίκ’ ἐγὼν ἀνόρουσ’ ὑπὸ χάρματοσ· αὐτὰρ ὃ λάθρῃ ἔμβαλέ μοι ῥοιῆσ κόκκον, μελιηδέ’ ἐδωδήν, ἄκουσαν δὲ βίῃ με προσηνάγκασσε πάσασθαι. ὡσ δέ μ’ ἀναρπάξασ Κρονίδεω πυκινὴν διὰ μῆτιν ᾤχετο πατρὸσ ἐμοῖο, φέρων ὑπὸ κεύθεα γαίησ, ἐξερέω, καὶ πάντα διίξομαι, ὡσ ἐρεείνεισ. ἡμεῖσ μὲν μάλα πᾶσαι ἀν’ ἱμερτὸν λειμῶνα, Λευκίππη Φαινώ τε καὶ Ἠλέκτρη καὶ Ιἄνθη καὶ Μελίτη Ιἄχη τε Ῥόδειά τε Καλλιρόη τε Μηλόβοσίσ τε Τύχη τε καὶ Ὠκυρόη καλυκῶπισ Χρυσηίσ τ’ Ιἄνειρά τ’ Ἀκάστη τ’ Ἀδμήτη τε καὶ Ῥοδόπη Πλουτώ τε καὶ ἱμερόεσσα Καλυψὼ καὶ Στὺξ Οὐρανίη τε Γαλαξαύρη τ’ ἐρατεινὴ Παλλάσ τ’ ἐγρεμάχη καὶ Ἄρτεμισ ἰοχέαιρα, παίζομεν ἠδ’ ἄνθεα δρέπομεν χείρεσσ’ ἐρόεντα, μίγδα κρόκον τ’ ἀγανὸν καὶ ἀγαλλίδασ ἠδ’ ὑάκινθον καὶ ῥοδέασ κάλυκασ καὶ λείρια, θαῦμα ἰδέσθαι, νάρκισσόν θ’, ὃν ἔφυσ’ ὥσ περ κρόκον εὐρεῖα χθών. αὐτὰρ ἐγὼ δρεπόμην περὶ χάρματι· γαῖα δ’ ἔνερθε χώρησεν· τῇ δ’ ἔκθορ’ ἄναξ κρατερὸσ Πολυδέγμων· βῆ δὲ φέρων ὑπὸ γαῖαν ἐν ἁρ́μασι χρυσείοισι πόλλ’ ἀεκαζομένην· ἐβόησα δ’ ἄρ’ ὄρθια φωνῇ. ταῦτά τοι ἀχνυμένη περ ἀληθέα πάντ’ ἀγορεύω. ὣσ τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ὁμόφρονα θυμὸν ἔχουσαι πολλὰ μάλ’ ἀλλήλων κραδίην καὶ θυμὸν ἰαίνον ἀμφαγαπαζόμεναι·

ἀχέων δ’ ἀπεπαύετο θυμόσ. γηθοσύνασ δ’ ἐδέχοντο παρ’ ἀλλήλων ἔδιδόν τε. τῇσιν δ’ ἐγγύθεν ἦλθ’ Ἑκάτη λιπαροκρήδεμνοσ· πολλὰ δ’ ἄρ’ ἀμφαγάπησε κόρην Δημήτεροσ ἁγνήν· ἐκ τοῦ οἱ πρόπολοσ καὶ ὀπάων ἔπλετ’ ἄνασσα. ταῖσ δὲ μέτ’ ἄγγελον ἧκε βαρύκτυποσ εὐρύοπα Ζεὺσ Ῥείην ἠύκομον, Δημήτερα κυανόπεπλον ἀξέμεναι μετὰ φῦλα θεῶν, ὑπέδεκτο δὲ τιμὰσ δωσέμεν, ἅσ κεν ἕλοιτο μετ’ ἀθανάτοισι θεοῖσι·

νεῦσε δέ οἱ κούρην ἔτεοσ περιτελλομένοιο τὴν τριτάτην μὲν μοῖραν ὑπὸ ζόφον ἠερόεντα, τὰσ δὲ δύω παρὰ μητρὶ καὶ ἄλλοισ ἀθανάτοισιν. ὣσ ἔφατ’· οὐδ’ ἀπίθησε θεὰ Διὸσ ἀγγελιάων. ἐσσυμένωσ δ’ ἠίξε κατ’ Οὐλύμποιο καρήνων, ἐσ δ’ ἄρα Ῥάριον ἷξε, φερέσβιον οὖθαρ ἀρούρησ τὸ πρίν, ἀτὰρ τότε γ’ οὔτι φερέσβιον, ἀλλὰ ἕκηλον ἑστήκει πανάφυλλον·

ἔκευθε δ’ ἄρα κρῖ λευκὸν μήδεσι Δήμητροσ καλλισφύρου· αὐτὰρ ἔπειτα μέλλεν ἄφαρ ταναοῖσι κομήσειν ἀσταχύεσσιν ἦροσ ἀεξομένοιο, πέδῳ δ’ ἄρα πίονεσ ὄγμοι βρισέμεν ἀσταχύων, τὰ δ’ ἐν ἐλλεδανοῖσι δεδέσθαι. ἔνθ’ ἐπέβη πρώτιστον ἀπ’ αἰθέροσ ἀτρυγέτοιο· ἀσπασίωσ δ’ ἴδον ἀλλήλασ, κεχάρηντο δὲ θυμῷ. τὴν δ’ ὧδε προσέειπε Ῥέη λιπαροκρήδεμνοσ· δεῦρο τέκοσ, καλέει σε βαρύκτυποσ εὐρύοπα Ζεὺσ ἐλθέμεναι μετὰ φῦλα θεῶν, ὑπέδεκτο δὲ τιμὰσ [δωσέμεν, ἅσ κ’ ἐθέλῃσθα] μετ’ ἀθανάτοισι θεοῖσι.

[νεῦσε δέ σοι κούρην ἔτεοσ π]εριτελλομένοιο [τὴν τριτάτην μὲν μοῖραν ὑπὸ ζόφον ἠ]ερόεντα, [τὰσ δὲ δύω παρὰ σοί τε καὶ ἄλλοισ] ἀθανάτοισιν. [ὣσ ἄρ’ ἔφη τελέ]εσθαι· ἑῷ δ’ ἐπένευσε κάρητι. [ἀλλ’ ἴθι, τέκνον] ἐμόν, καὶ πείθεο, μηδέ τι λίην ἀ[ζηχὲσ μεν]έαινε κελαινεφέι Κρονίωνι. α[ἶψα δὲ κα]ρπὸν ἀέξε φερέσβιον ἀνθρώποισιν. ὣ[σ ἔφατ’.

οὐ]δ’ ἀπίθησεν ἐυστέφανοσ Δημήτηρ· αἶψα δὲ καρπὸν ἀνῆκεν ἀρουράων ἐριβώλων· πᾶσα δὲ φύλλοισίν τε καὶ ἄνθεσιν εὐρεῖα χθὼν ἔβρισ’· ἣ δὲ κιοῦσα θεμιστοπόλοισ βασιλεῦσι δεῖξεν Τριπτολέμῳ τε Διοκλεῖ τε πληξίππῳ Εὐμόλπου τε βίῃ Κελεῷ θ’ ἡγήτορι λαῶν δρησμοσύνην θ’ ἱερῶν καὶ ἐπέφραδεν ὄργια πᾶσι, Τριπτολέμῳ τε Πολυξείνῳ, ἐπὶ τοῖσ δὲ Διοκλεῖ σεμνά, τά τ’ οὔπωσ ἔστι παρεξίμεν οὔτε πυθέσθαι οὔτ’ ἀχέειν· μέγα γάρ τι θεῶν σέβασ ἰσχάνει αὐδήν. ὄλβιοσ, ὃσ τάδ’ ὄπωπεν ἐπιχθονίων ἀνθρώπων· ὃσ δ’ ἀτελὴσ ἱερῶν ὅσ τ’ ἄμμοροσ, οὔποθ’ ὁμοίων αἶσαν ἔχει φθίμενόσ περ ὑπὸ ζόφῳ ἠερόεντι. αὐτὰρ ἐπειδὴ πάνθ’ ὑπεθήκατο δῖα θεάων, βάν ῥ’ ἴμεν Οὔλυμπόνδε θεῶν μεθ’ ὁμήγυριν ἄλλων.

ἔνθα δὲ ναιετάουσι παραὶ Διὶ τερπικεραύνῳ σεμναί τ’ αἰδοῖαι τε· μέγ’ ὄλβιοσ, ὅν τιν’ ἐκεῖναι προφρονέωσ φίλωνται ἐπιχθονίων ἀνθρώπων· αἶψα δέ οἱ πέμπουσιν ἐφέστιον ἐσ μέγα δῶμα Πλοῦτον, ὃσ ἀνθρώποισ ἄφενοσ θνητοῖσι δίδωσιν. ἀλλ’ ἄγ’ Ἐλευσῖνοσ θυοέσσησ δῆμον ἔχουσα καὶ Πάρον ἀμφιρύτην Ἀντρῶνά τε πετρήεντα, πότνια, ἀγλαόδωρ’, ὡρηφόρε, Δηοῖ ἄνασσα, αὐτὴ καὶ κούρη περικαλλὴσ Περσεφόνεια· πρόφρονεσ ἀντ’ ᾠδῆσ βίοτον θυμήρε’ ὄπαζε. αὐτὰρ ἐγὼ καὶ σεῖο καὶ ἄλλησ μνήσομ’ ἀοιδῆσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Anonymous, Homeric Hymns, Εἲσ Δημήτραν

(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Δημήτραν)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION